Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Kłosiński Stanisław (1901-1969)

Urodził się 8 V 1901 r. w podpoznańskich Krzyżownikach w rodzinie Marcina (12 XI 1860 - 3 IX 1941, syn Andrzeja i Katarzyny Taysner) i Magdaleny z d. Kopczyk (23 I 1867 - 3 III 1944, córka Józefa i Marianny Kocurek), para pobrała się w 1889 r. Z tego związku urodzili się także Jan (*+1892), Marianna (*+1893), Zuzanna (1894), Marcin (11 XI 1895), Rozalia, Stanisława (*+1898), Marianna (*+1900) i Władysława (1906).

Wstąpił do oddziału Walentego Prentkiego, który to zorganizował oddział 18 osobowy z młodych mieszkańców Krzyżownik i powracających z wojny żołnierzy armii pruskiej. Brał udział w walkach z bronią w ręku na terenie miasta Poznania, zarekwirował broń. W nocy z 5 na 6 I 1919 r. brał udział w walkach o Stację Lotniczą na Ławicy. Po zdobyciu stacji lotniczej pracował na lotnisku jako pracownik fizyczny, co potwierdza Wykaz podoficerów i żołnierzy I Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1.12.1919 r., CAW I.301.12.51. 1 X 1920 r.powołany do obowiązkowej służby wojskowej do 7. kompanii sanitarnej w Poznaniu, później przydzielono do 58. pułku piechoty i w tej jednostce pełnił służbę wojskową do 1923 r. Za udział w powstaniu w 1965 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Po zwolnieniu z wojska pracował w przedsiębiorstwie budowlanym na lotnisku w Ławicy. W okresie okupacji pracował na lotnisku w Ławicy jako pracownik fizyczny. Po oswobodzeniu Poznania zatrudniony był w Miejskim Urzędzie Drogowym.

Zmarł 5 II 1969 r. Został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 207 GPS:52.438318, 16.819237

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2020017&name_surname=K%C5%82osi%C5%84ski%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw-K.../177734223

To także miejsce pochówku żony - Teresy ( 9 X 1904 - 13 X 1980).

Źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/3/47, skan 33, Złotniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1889, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/1/134, skan 115, Złotniki (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń]; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; WBH, Kolekcja akt PW I.487.16126; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/3/47, skan 33, Złotniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1889, Księga małżeństw

Martin Kłosinski (29 lat), rodzice: Andreas Kłosinski , Katharina Taysner ,
Magdalena Knopczyk (22 lat) , rodzice: Joseph Knopczyk , Marie Kocurek

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/1/134, skan 115, Złotniki (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń]

Stanislaus , rodzice: Martin Kłosiński, Magdalena Knopczyk

Kachlicki Józef (1892 - 1983)

Urodził się 26 XI 1892 r. w miejscowości Konarzewo (wieś należąca do województwa wielkopolskiego, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo). Jego rodzice Ludwik (1861, syn Feliksa i Antoniny z d. Matyklasińska) i Katarzyna Majewicz (1865, córka Józefa i Marcjanny Dalkowskiej) pobrali się w 1888 r. w Stęszewie.

Z zawodu był rzeźnikiem.

Był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ.
Brał udział w I wojnie światowej.
Do powstania przystąpił 27 XII 1919 r. w oddziałach utworzonych przez Andrzeja Kopę. Brał udział w walkach o Dopiewo i okolicę, w zdobyciu lotniska na podpoznańskiej Ławicy, a następnie w walkach o Wolsztyn. 15 V 1919 r. przydzielony do 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Zwolniony z wojska 21 XI 1920 r. w stopniu kaprala z 14. pułku artylerii ciężkiej (14 pac). Odznaczony Medalem Pamiątkowym Za Wojnę 1918–1921 i Odznaką pamiątkową „Orlęta”. W 1960 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Od 20 XII 1935 r. członek Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich 1918/1919. Od 1939 r. członek Związku Powstańców Wielkopolskich.

24 XI 1922 r. ożenił się z Janiną (Joanna) z d. Zarzyńska (ur. 13 V 1899 r. w Mrowinie). Z tego związku urodziło się pięcioro dzieci Stefan, Irena, Wanda, Zbigniew i Ludwik.

Zmarł 10 IX 1983 r. Został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 210 GPS: 52.438321, 16.819316
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2019349&name_surname=Kachlicki%20J%C3%B3zef#OpenMap

https://billiongraves.com/.../J%C3%B3zef.../177734251

Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Stęszew, wpis 22 / 1888; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.15080; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Kaczmarek Wincenty (1896-1961)

Urodził się 23 I 1896 r. w miejscowości Lulinek (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki). Jego rodzice Wawrzyniec (1854, syn Andrzeja i Marianny Wawrzyniak) i Marianna z d. Kołodziej (1859, córka Stanisława i Katarzyny z d. Juścik) pobrali się w 1877 r. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Stanisław (1901-1967), Józef (1879), Jakub (1880), Antonina (1882), Marcin (1883), Stanisława (1886), Franciszek (28 I 1889), Helena (1891), Franciszka (1893), Marianna (1897), bliźnięta Antoni i Stanisław (*+24 IV 1900).

Nie są znane jego losy sprzed wybuchu powstania, do którego dołączył jako ochotnik 7 I 1919 r. do 6. Pułku Strzelców Wielkopolskich, pełnił na terenie Poznania służbę patrolową. 7 II 1919 r. wysłany został na front i walczył pod Wolsztynem i Babimostem. Zwolniony z wojska 12 IV 1919 r. Za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1958 r.

Zmarł 27 XII 1961 r. Pochowany na cmentarzu parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej na poznańskim Górczynie, spoczywa kwatera IPa rząd 6 miejsce 14 GPS: 52.387205, 16.87812

https://billiongraves.com/.../Wincenty-Kaczmarek.../32213305

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku Kazimiery (1907-1992), Ryszarda (1935-1973) i Urszuli (1945-2014).

Uwaga, w projekcie WTG Gniazdo Uczestnicy PW baza on line błędnie podano miejsce urodzenia Glinka, pow. Oborniki, w projekcie Lista odznaczonych WKP również z błędem Sulinek (Oborniki).

Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Popówko, wpis 25 / 1877; Archiwum Państwowe w Poznaniu 2026/1/68, skan 9 Popówko (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Geburts-Haupt-Register; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Tomek Konwicki, czerwiec 2024..

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Od Pana Władysława Nowaka otrzymałam biogram Jego Przodka wraz z dokumentacją - serdecznie dziękuję.

Giel Władysław urodził się 12 czerwca 1899 roku w miejscowości Grudna powiat Nowotomyski. Ojciec Jan Giel ur. 08 czerwca 1853 r. w Grudnej, matka Marianna Giel zd. Smętek ur. 25 października 1857 r w Grońsku. Wzięli ślub w dniu 25 stycznia 1980 roku we Lwówku. Posiadali własną ziemię w miejscowości Grudna pow. Nowotomyski i zajmowali się rolnictwem. Władysław Giel posiadał ośmioro rodzeństwa-troje braci i pięć sióstr. W latach 1905 -1909 uczęszczał do szkoły powszechnej w Grudnej. W latach 1915 do 1918 pracował w Berlinie przy budowie kolei żelaznej. W kwietniu 1918 roku został powołany w szeregi Armii Niemieckiej i wysłany do Belgi, gdzie przebywał aż do końca wojny. Ponieważ był z rocznika, który nie podlegał zwolnieniu z wojska został skierowany do Grenzschutzu w Kolnie ( prawdopodobnie 46 Pułk Straży Granicznej Wschód ) gdzie przebywał ok. 3 tygodni. Tam dowiedziawszy się jakie zadania są planowane dla Grenzschutzu dokonał ucieczki wraz z całym ekwipunkiem wojskowym. Wraz z kolegą Pilarczykiem Romanem, zam. Bolewice pow. Nowy Tomyśl, w trudnych warunkach przedarli się do miejscowości Grudna. W dniu 20 grudnia 1918 roku wstąpił do tworzącej się Straży Obywatelskiej we Lwówku pod kierownictwem hr. Łęckiego w Posadowie. Następnie od dnia 10 stycznia 1919 r. wstąpił w szeregi tworzących się oddziałów powstańczych pod kier. Bolesława Thomasa i wraz z Kompanią Lwówecką walczył z oddziałami Grenzschutzu . Szlak bojowy : Sępolno, Kaliskie, Miłostówko, Lewice, Tuczempy, Kamionna, Gralewo, Kolno i Stary Zatom nad.Wartą.W dniu 24 stycznia 1919 roku z oddziałów powstańczych grupy zachodniej zostały utworzone bataliony. Dowódca grupy zachodniej płk. Milewski podzielił je na 4 bataliony. Dnia 6 lutego wewnątrz batalionów sformowano po 3 kompanie z roczników 1897,1898,1899. Władysław Giel znajdował się w 6 kompani II Batalionu pod dowództwem ppor. Thomasa Bolesława zajmując odcinek frontu zachodniego na linii od Kamionnej do Łomnicy. Następnie z oddziałów tych rozkazem dowódcy Grupy Zachodniej płk. Michała Milewskiego z dnia 16 marca 1919 utworzono 2 Pułk Strzelców Wielkopolskich. Dowódcą 2 PSW został ppor. Antoni Nieborak. Władysław Giel w stopniu starszego strzelca znajdował się w 6 Kompani II Batalionu. W dniu 11 kwietnia 1919 pułk zajął pozycje na froncie, na odcinku od Kopanicy do Wronek a w czerwcu wszedł w skład 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. W dniach 4-5 września 1919 Władysław Giel wraz z pułkiem wyruszył transportem kolejowym z Kościany na front wschodni .w Bobrujsku w dniu 07 stycznia 1920 roku 2 Pułk Strzelców Wielkopolskich został przemianowany na 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej i wszedł w skład 14 Dywizji Piechoty ( wcześniej 1 Dywizja Piechoty ). Brał udział w walkach pod Szaciłkami, Żłobinem , Jakimowską Swobodą, Bobrowikami. W bitwie pod Borowikami w dniu 7 kwietnia Władysław Giel zostaje ranny i trafia do Szpitala Polowego a następnie zostaje przewieziony do kraju. Do 56 Pułku Strzelców Wielkopolskich już nie powrócił. Po wyleczeniu zostaje przydzielony do kompani uzdrowieńców w Szamotułach, gdzie sformowano 156 Pułk Piechoty i wyrusza wraz z nim ponownie na front wschodni za Lwów zajmując pozycje w miejscowości Brody-Kamionka. Po bitwie pod Brodami pułk ten wyruszył pod Warszawę. Pod Lublinem wstrzymuje marsz bolszewików na Warszawę a następnie udaje się w pościg aż pod Lidę. Tam 156 Pułk Piechoty zostaje zlikwidowany i podzielony na inne pułki. Władysław Giel dostaje przydział do 2 Pułku Strzelców Konnych i wraz z nim udaje się do Starych Święcian. W 2 Pułku Strzelców Konnych przebywa do marca 1922 roku. W dniu 14 marca 1922 roku zostaje bezterminowo urlopowany. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim oraz wojnie polsko- bolszewickiej zostaje wyróżniony i otrzymuje Odznakę Wojsk Wielkopolskich. Dnia 15 października 1923 roku wstępuje w szeregi Policji Państwowej Granicznej w 16 Okręgu Wileńkim w Wilnie – numer służbowy 5633 i pełni tam służbę do marca 1926 roku. Zostaje zwolniony w wyniku redukcji etatów. Obowiązki te zostały przejęte przez Korpus Ochrony Pogranicza. 30 marca 1926 roku wraca z Wilna do Poznania. Do rozpoczęcia II wojny światowej pracuje w Państwowej Szkole Ogrodniczej w Poznaniu w charakterze niższego funkcjonariusza. 1928 roku zawiera związek małżeński z Marią Starzak. Mają dwie córki-Cecylię i Marię. Od dnia 18 stycznia 1935 r. zostaje członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. 1914/19. Zweryfikowany 09 lipca 1935 r. jako Powstaniec Wielkopolski. A od 27 lutego 1938 r. zostaje członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu koło Jeżyce, nr legit.i kartot.7991, nr ref.hist.15707. Jesienią roku 1939 r zostaje zatrzymany przez Einsatzgruppe VI w Poznaniu, której celem było wyłapywanie wszystkich osób wpisanych na listy proskrypcyjne. Było to aktem zemsty ze strony Niemiec na osobach, które miały cos wspólnego z Powstaniem Wielkopolskim. Po zatrzymaniu zostaje osadzony jako więzień polityczny w Forcie VII-przez Niemców nazywany Lager der Blutrache – „obóz krwawej zemsty” ( przy ul Wojska Polskiego). Przesłuchiwany w gmachu Gestapo ( Dawny dom Żołnierza w Poznaniu przy ul. Niezłomnych 1 – obecnie teatr operetka, sala bankietowa i hotel). W kwietniu 1940 roku , wraz z ocalałymi więźniami ( większość została rozstrzelana w lasach w pobliżu Dąbrówki lub nie przeżyła więzienia ) zostaje przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau gdzie od 25 kwietnia 1940 r. jest więźniem tego obozu. Sklasyfikowany jako więzień polityczny-Sch ( czerwony trójkąt ). Nr więzienny 5258. Następnie zostaje przewieziony i od dnia 05 czerwca zostaje więźniem nowo otwartego podobozu KL Mauthausen w Gusen ( jednego z najcięższych obozów koncentracyjnych w czasie II wojny światowej ). Nr więzienny 3627. Prawdopodobnie zamordowany 09 sierpnia 1941 r. Skremowany w krematorium Mauthausen. Akt zgonu wypisany w Mauthausen przez lekarza więziennego w dniu 09 sierpnia 1941 r. Władysław Giel żył 41 lat.

Piechota Józef (1894-1969)

Urodził się 7 IX 1894 r. w miejscowości Grąblewo (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Grodzisk Wielkopolski). Rodzice Franciszek (1864, syn Walentego i Agnieszki z d. Lorczyńska) i Agnieszka z d. Miś (1867, córka Franciszka i Antoniny Apolinarskiej) pobrali się w 1886 r. Z tego związku urodzili się także Jan (*+1887), Ludwik (12 VIII 1888), Franciszek (*+1889), Jadwiga (1891), Aleksander (2 XII 1892), Wacław (10 IX 1895), Wiktoria (*+1896), Maksymilian (6 X 1895), Leon (24 III 1899), Władysława (*+1900), weronika (1901), Franciszka I i II urodzone i zmarłe w niemowlęctwie 1903 i 1905 oraz Stanisława (1905-1972).

Z zawodu był kowalem.

Nie ustalono czy był powołany do armii pruskiej. Do Powstania Wielkopolskiego dołączył 5 I 1919 r. walcząc na odcinku Kębłowo - Wolsztyn. Od maja 1919 r. w 2. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Od 16 VI 1933 r. w Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919. Od 1938 r. członek Związku Powstańców Wielkopolskich zweryfikowany dyp. nr 2318, nr ref. hist. 9759. Jego wniosek do Komitety Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 25 X 1937 r.

5 II 1923 r. ożenił się z Anną Świetlińską ( 17 VII 1901 - 16 XI 1982). Z tego związku urodzili się Marian (1 XII 1923), Zygmunt (6 II 1931), Gertruda (30 X 1933) i Maria (5 XI 1936).

Jego losy podczas okupacji nie są znane.

Zmarł 16 V 1969 r. Został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera IV miejsce 205 GPS: 52.438053, 16.819329
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2021217&name_surname=Piechota%20J%C3%B3zef#OpenMap

https://billiongraves.com/grave/J%C3%B3zef-Piechota/8446910

To także miejsce pochówku żony Anny, Marka Łukaszewskiego (1959-2018) i Wacława Górskiego (1930 - 2006).

Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Wijewo, wpis 16 / 1886; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/61, skan 169 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1894, Księga urodzeń; WBH, Kolekcja Akt PW I.487.2092 i Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak, maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Wijewo, wpis 16 / 1886

Franz Piechota (ur. 1864)
ojciec: Valentin Piechota , matka: Agnes Lorczynska
Agnes Mis (ur. 1867)
ojciec: Franz Mis , matka: Antonie Apolinarska

Parafia katolicka Brenno, wpis 12 / 1886

Franciscus Piechota (22 lat)
Agnes Miś (19 lat)
ojciec: Franciscus

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/61, skan 169 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1894, Księga urodzeń

Joseph , rodzice: Franz Piechota, Agnes Miś

Czarnywojtek Adolf Nepomucen (1876 - ?)

Urodził się 9 V 1876 r. w Sierakowie w rodzinie Kazimiera (ur.1846, syn Pawła i Agnieszki z d. Duda) i Marianny Katarzyny z d. Grausch ( ur.1847, córka Wojciecha i Katarzyny Dymek), para pobrała się w 1875 r. Z tego związku urodziło się jeszcze ośmioro dzieci Kazimierz, Franciszek, NN, Paulina i Anna - zmarli w niemowlęctwie oraz Stanisława Zofia (1880), Rozalia i Marianna - bliźniaczki ur. w 1887 r.
Z zawodu rusznikarz.
Dwukrotnie powołany do armii pruskiej, od 13 X 1896 do 8 IX 1898 r. do odbycia zasadniczej służby wojskowej, a od 2 XIII 1914 r. do 19 XI 1918 r. brał udział w I wojnie światowej. Niestety nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. W kartach ewidencyjnych Towarzystwa Powstańców i Wojaków im. Hallera na Jeżycach zapisane zostało, że od 3 IV 1919 r. służył w baonie zapasowym w Poznaniu, czyli de facto już po powstaniu, biorąc pod uwagę, że 16 II 1919 r. podpisano rozejm w Trewirze, który kończył powstanie. Ale na tej samej karcie napisano także, że otrzymał Krzyż Powstańcowi Broni Wdzięczna Wielkopolska nadawany na udział w Powstaniu z bronią w ręku przez Związek Towarzystw Powstańców I Wojaków Ziem Zachodnich RP. Zatem należy przyjąć, że walczył na terenie miasta Poznania a następnie wstąpił do Wojsk Wielkopolskich. Uczestnik wojny polsko - bolszewickiej.
25 XI 1901 r. w Kurnatowicach poślubił Walerię Wandę Dymek (ur. 3 I 1874 r., córkę Edwarda i Julianny z d. May). Z tego związku urodziły się dwie córki Gertruda (1902) i Małgorzata (*+1906). Jego II żoną 16 XI 1920 r. została Rozalia Frydryczak (ur. 23 VIII 1888 r. w Poznaniu, córka Michała i Marianny z d. Ratajczak). Po ślubie uznał za swoje dziecko córkę Rozalii - Bolesławę (ur. 31 V 1917), a urodzonymi z tego związku do 1931 r. byli Adolf Kazimierz (11 VI 1922 - 6 XI 1923) i Maria Barbara (ur.29 XI 1927).
Jego dalszych losów nie udało się ustalić. Nie ustalono także daty śmierci i miejsca pochówku.
Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Sieraków, wpis 13 / 1875; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1881/3/106, skan 43 Kurnatowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, Heiraths-Neben-Register; CAW WBH SRI DOK VII I.371.7/A.57 - Akta Towarzystwa Powstańców i Wojaków im. Hallera na Jeżycach; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931.
Dziękuję p. Tomaszowi Poniewierce za odnalezione dokumenty.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1881/3/106, skan 43 Kurnatowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, Heiraths-Neben-Register
Adolf Czarnywojtek (25 lat), rodzice: Kasimir Czarnywojtek, Maryanna Grausch ,
Valeria Dymek (30 lat) , rodzice: Eduard Dymek , Julianna May

Klemczak Stanisław (1885-1976)

Urodził się 13 X 1885 r. w miejscowości Zalesie Wielkie (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Kobylin). Jego rodzice Piotr (25 VI 1863, syn Jana i Marianny z d. Baszkowska) i Julianna z d. Gruszecka (9 VIII 1863, córka Mateusza i Małgorzaty z d. Balcerek) pobrali się w Kobylinie w 1885 r. Z tego związku urodzili się także Konstancja (1887-1888), Franciszek (1888), Jan (1890), Agnieszka (1895), Marianna (1892-1894) i Powstaniec Wielkopolski Marcin (29 X 1897 r. Dubin, błędnie podawane także Domaradzice).

Odbył zasadniczą służbę w armii pruskiej, zwolniony z wojska 27 IX 1908 r. zamieszkał w Poznaniu, 26 IV 1909 r. przeprowadził się do miejscowości Bieganowo w powiecie wrzesińskim. Po wybuchu powstania wstąpił jako ochotnik 28 XII 1918 r. do kompanii wrzesińskiej i pod dowództwem ppor. Alojzego Nowaka (20 VI 1894 - 21 IX 1939) brał udział z bronią w ręku w zajęciu Zdziechowy, Szubina i Rynarzewa. 27 III 1919 r. został z powodu choroby zwolniony. Za udział w powstaniu w 1969 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Ożenił się z Pelagią z d. Mieloch (4 III 1903 - 12 VI 1984, córką Wincentego i Agnieszki z d. Sobkowiak).

Zmarł 8 IV 1976 r. Pochowany na cmentarzu parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej na poznańskim Górczynie, spoczywa kwatera VII miejsce 248 GPS: 52.438063, 16.818622

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2019991&name_surname=Klemczak%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../26410208

To także miejsce spoczynku jego żony Pelagii.

Źródła: Archiwum Państwowe w Lesznie 423/2.2/44, skan 35 PM 219/16 Kobylin (USC) - akt małżeństwa, rok 1885, [Księga małżeństw]; Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu Pępowo (par. rzymskokatolicka) - akt urodzenia/chrztu, rok 1885 , wpis nr 182; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak, maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu Pępowo (par. rzymskokatolicka) - akt urodzenia/chrztu, rok 1885 , wpis nr 182,

Stanisław , rodzice: Piotr Klemczak, Julianna Gruszeczka ,

Archiwum Państwowe w Lesznie 423/2.2/44, skan 35 PM 219/16 Kobylin (USC) - akt małżeństwa, rok 1885, [Księga małżeństw]

Peter Klemczak (22 lat), rodzice: Johann Klemczak , Marianna Baszkowska ,
Julianna Gruszeczka (22 lat) , rodzice: Mathias Gruszeczka , Margaretha Balcerek

Mączyński Roman (1904-1978)

Urodził się 1 VIII 1904 r. na poznańskich Jeżycach. Jego rodzice Stefan (8 XII 1874, syn Ignacego i Józefy z d. Kaszubiak) i Magdalena Ratajczak (16 V 1872, córka Marcina i Franciszki Łącznej) pobrali się w 1899 r. w Poznaniu. Z tego związku urodzili się także Piotr (19 XI 1900), Rozalia (1902), Powstaniec Wielkopolski - Teodor (1899-1969), Franciszek (1 IX 1906) i Maria (1908).

Z zawodu rzeźnik, podczas II wojny światowej do chwili aresztowania pracował jako woźnica).

20 XII wstąpił do Straży Ludowej w Poznaniu, w oddziale z Krzyżownik pod Poznaniem pod dowództwem Walentego Prentkiego (11 II 1896 -27 VI 1979). Następnie brał udział przy oswobodzeniu miasta Poznania (przejęciu Prezydium Policji, zajęciu koszar na Sołaczu i “szóstaków”) oraz przy zajęciu lotniska na Ławicy pod dowództwem kapitana Wiktora Nepomucena Pniewskiego (5 XII 1899 - 21 I 1974). Po powstaniu z wojska zwolniony jako małoletni. Brał udział w Powstaniu Śląskim, za co został odznaczony Krzyżem Śląskim. Ponownie powołany służył od 1 X 1925 r. (plutonowy w piechocie). Od grudnia 1935 r. w Towarzystwie Powstańców Wielkopolskich 1918-1919 koło Krzyżowniki. Wg Deklaracji z 20 X 1935 r. miał być odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem zasługi i Medalem za Wojnę 1918/1921. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 14 IX 1936 r.

Żona Helena z d. Fabiś (17 I 1912 - 13 XI 1996, córka Franciszka i Józefy).

Podczas II wojny światowej aresztowany 30 IV 1941 r. i osadzony w więzieniu na Młyńskiej w Poznaniu, następnie osadzony w KL Ebensee, nr więźnia 23043.

Zmarł 21 VII 1978 r., został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 259 GPS: 52.438361, 16.819843

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2020909&name_surname=M%C4%85czy%C5%84ski%20Roman#OpenMap
https://billiongraves.com/grave/Roman-M%C4%85czynski/8118114

To także miejsce pochówku żony Heleny i jej rodziców Franciszka i Józefy Fabisiów oraz Zdzisława Klimaszyka (1933-2004).

Źródła: Parafia katolicka Poznań - par. Najśw. Serca, wpis 30 / 1899; Urząd Stanu Cywilnego Jeżyce, wpis 33 / 1899; Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wojskowe Biuro Historyczne, Kolekcja akt PW I.487.19446 i Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Zaleski Leonard (1897-1981)

Urodził się 18 X 1897 r. w miejscowości Gozdanin (wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno). Jego rodzice Stanisław (1853, syn Szymona i Katarzyny z d. Ostrowska) i Marianna Radomska (1856, córka Antoniego i Marianny Kusińskiej) pobrali się w 1878 r.

Nie ustalono czy brał udział w I wojnie światowej. Do Powstania Wielkopolskiego dołączył 27 XII 1918 r. walcząc w Poznaniu w zdobywaniu Dworca Głównego i lotniska Ławica, a następnie w Straży Ludowej pełnił służbę wartowniczą do 20 II 1919 r. Od 21 II 1919 r. do 4 I 1920 r. pełnił służbę w 1. Pułku Rezerwowym Strzelców Wielkopolskich w składzie 5. kompanii. Od 5 II 1920 do 2 VII 1921 r. w sztabie 15. Dywizji Piechoty Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Zwolniony z wojska 17 VII 1921 r. z 62. pułku piechoty w Bydgoszczy. Odznaczony Medalem za wojnę 191/1921. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości najpierw odrzucono 20 IX 1937 r., a następnie odznaczony MN 25 VI 1938 r. (na fiszce nazwisko Zalewski, inne dane zgodne). Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Za udział w powstaniu w 1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 8/72 mianowany do stopnia podporucznika.

19 IX 1922 r. ożenił się z Cecylią z d. Mikołajewska (1898-1979), z tego związku urodziło się czworo dzieci Bogumił, Marian, Dobromiła po mężu Prendka (1930-2008) i Bogdan.

W okresie międzywojennym Leopold pracował w Poznaniu jako woźny szkolny. Jego losy podczas II wojny światowej nie są znane.

Zmarł 26 VI 1981 r. Został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera VII miejsce 25 GPS: 52.438124, 16.818356

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2023245&name_surname=Zaleski%20Leonard#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Leonard-Zaleski.../26408572

To także miejsce pochówku jego żony Cecylii i córki Dobromiły.

Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Mogilno, wpis 8 / 1878; WBH, Kolekcja akt PW I.487.8596 i Wyszukiwarka personalno odznaczeniowa; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 251; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966] Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 359; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 777; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak, maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Mogilno, wpis 8 / 1878

Stanislaus Zaleski (ur. 1853)
ojciec: Simon , matka: Catharine Ostrowska
Marie Radomska (ur. 1856)
ojciec: Anton , matka: Marie Kusinka

Brzóska Józef (1866 - 1955)

Józef - domniemany Powstaniec Wielkopolski - urodził się 8 III 1866 r. w Spławiu.
Jego żoną została Katarzyna z d. Adamczyk (11 X 1872 - X 1960), pobrali się w 1896 r., z tego związku urodzili się Cecylia (1897) i Marianna (1898) i domniemany Powstaniec Wielkopolski - Stanisław (25 III 1903 r. w Poznaniu, zamordowany 5 I 1945 r. na cm. parafialnym w Żabikowie podczas masowych egzekucji).
Nie ustalono kiedy i gdzie Józef brał udział w powstaniu, więcej światła na osobę Józefa rzucić może kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, gdzie znajduje się odrzucony 20 IX 1937 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości. W projekcie WTG Gniazdo - Uczestnicy PW Józef został umieszczony na podstawie Wykaz grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań .
Nie ustalono kiedy i gdzie zmarł Józef. Na podstawie przeprowadzonej kwerendy ustalono, że żona Józefa Katarzyna miała wpisane w Akcie Zgonu w 1950 r, że była wdową. Natomiast na nagrobku napisane jest, że Józef zmarł 10 I 1955 r. Przeprowadzono także kwerendę w księgach cmentarnych i w USC - na cmentarzu parafialnym w Poznaniu przy ul. Bluszczowej nie było pochówku w styczniu 1955, w USC przeszukano cały 1955 rok i końcówkę 1954 r. aktu zgonu Józefa nie znaleziono. Należy zatem przyjąć, że zmarł poza Poznaniem. Niestety, to nie koniec niewiadomych. W tym samym miejscu (wg nagrobka) ma spoczywać także syn Józefa i Katarzyny - wspomniany powyżej Stanisław. W okresie II wojny światowej należał do Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW, konspiracyjna organizacja wojskowa Stronnictwa Narodowego okresu II wojny światowej) i Armii Krajowej. 4 VII 1944 r. został osadzony w obozie w Żabikowie, nr więźnia 17201. Przeszedł brutalne śledztwo w byłym Domu Żołnierza w Poznaniu. Rozstrzelano go na cmentarzu katolickim w Żabikowie w styczniu 1945 r., Lista strat II wojny światowej podaje datę dzienną 5 I 1945 r. Natomiast z protokołów podczas prac ekshumacyjnych stwierdzono, że egzekucje miały miejsce 9, 12 i 22 I 1945 r. I znowu miejsce pochówku nie jest jednoznacznie potwierdzone, nie został zidentyfikowany wśród ofiar w mogiłach na cm. w Żabikowie, natomiast po śmierci matki w 1960 r. i przenosinach szczątków ojca na cmentarz parafialny przy ul. Bluszczowej w Poznaniu na tablicy nagrobnej wymieniono także Stanisława (kwatera:NL rząd:8 miejsce:16). W toku przeprowadzonej kwerendy w księgach cmentarnych stwierdzono, że styczniu 1945 nie było pochówków na Bluszczowej - w księdze cmentarnej zapisano, że w grobie NL-8-16, dopiero w październiku 1950 r. pochowano Katarzynę Brzóskę. W księdze jest również dopisek, że w latach 60-tych złożono po ekshumacji Józefa, ale nie napisano, gdzie był pierwotnie pochowany. Niestety nie jest to koniec problemów z ewentualnym miejscem pochówku Stanisława, gdyż ma on jeszcze jedno miejsce a mianowicie cmentarz komunalny na poznańskim Junikowie pole:5 kwatera:AK rząd:CP1 miejsce:1, gdzie został wymieniony na tablicy nagrobkowej, ale przy pochówku w 2023 r. Romualda Rojnego w kwaterze AK okazało się, że grobowiec był pusty a przy tym grobie Stanisława Muzeum Powstania Wielkopolskiego w Poznaniu ustawiło pamiątkową tabliczkę sugerujące, że tu spoczywa weteran Powstania Wielkopolskiego i niestety nie jest to odosobniony przykład.
Miejsce spoczynku Katarzyny, Józefa i domniemane Stanisława jest w bardzo złym stanie. Po lewej stronie grobu Muzeum Powstania Wielkopolskiego wystawiło pamiątkową tabliczkę dla Józefa jako uczestnika Powstania Wielkopolskiego.