Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Przybyszewski Andrzej (1888-1964)

Urodził się 27 XI 1888 r. w Gnieźnie w rodzinie Wawrzyńca (1850) i Apolonii z d. Rybacka (1852), para pobrała się w miejscowości Żydowo w 1874 r. Z tego związku urodzili się także Wiktoria (1874), Katarzyna (1878), Antonina (1877-1879) i Stanisława (1883).

Jako żołnierz armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, zwolniony w stopniu plutonowego. Wstąpił ochotniczo 28 XII 1918 r. w szeregi powstańcze i z bronią brał udział w walkach lub przejęciu miejscowości Zdziechowa, Nakło, Szubin, w składzie późniejszego 4. Pułku Strzelców Wielkopolskich. W bitwie pod Rynarzewem 1 II 1919 r. został ranny w obie nogi i przebywał w szpitalu w Gnieźnie do 1 X 1919 r. Następnie wstąpił do tworzącego się w Lesznie 5. Pułku Strzelców Granicznych, a po rozwiązaniu tej formacji został wcielony do 55. pułku piechoty w Krotoszynie. Z powodu niezdolności do dalszej służby wojskowej został zwolniony w 1921 r. do rezerwy. Po powstaniu był członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu (koło Pamiątkowo) i Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 31 I 1938 r. W 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

26 V 1903 r. w Swarzędzu poślubił Martę z d. Fietz (ur. 12 II 1874, córka Karola i Michaliny z d. Kaczor), z tego związku urodzili się Zofia (1904), Antoni (1905), Tadeusz (1908), Henryk (1909) i Joanna (1906).

W akcie małżeństwa z 1903 r. napisano, że wykonywał zawód maszynisty, w okresie międzywojennym był zwrotniczym, z koleją związany do 1956 r., tj. do czasu przejścia na emeryturę.

Nie są znane jego losy w czasie II wojny światowej.

Zmarł 14 I 1964 r., został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 135 GPS: 52.438285, 16.819693

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2021874&name_surname=Przybyszewski%20Andrzej#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Andrzej-Przybyszewski/64465305

To także miejsce pochówku Magdaleny Przybyszewskiej (16 VII 1897 - 16 V 1974), Janiny (17 VI 1926-11 IX 2010) i Tadeusza (1926-2015) Łopatów.

Źródła: Parafia katolicka Żydowo (Witkowo), wpis 3 / 1874; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 247; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966], Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 285; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; WBH, Kolekcja akt PW I.487.2906 i Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Nitschke Stanisław (1901-1943)
Urodził się 12 IV 1901 r. w miejscowości Żarnowiec (osada położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo) w rodzinie Antoniego i Agnieszki z d. Tatarska. Z tego związku urodzili się także Kazimierz (1908), dwoje dzieci zmarłych przy porodzie w 1909 i 1910, Feliks (1911-1960), Władysław (1913-1988), Joanna po mężu Flak (1918-1995), Franciszek (1919 - 1941 w obozie w Żabikowie), Cecylia (1923), Aleksandra (1928) i Marian (1930).
Nie ustalono na dzień sporządzenia notatki czy i gdzie Stanisław brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, brak jego nazwiska wśród członków różnych związków powstańczych, brak na listach weryfikacyjnych. Jedynym śladem jego rzekomego udziału w powstaniu jest upamiętnienie przez rodzinę na dwóch nagrobkach na poznańskich cmentarzach - na grobie żony Marty i jej brata Stefana Hoffmanna na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej i syna antoniego na cm. komunalnym na Miłostowie.
Wiemy także, że do Poznania przeprowadził się 15 I 1918 r. z miejscowości Wyszakowo, zatem teoretycznie mógł brać udział w walkach w Poznaniu. Następny ślad za Kartami meldunkowymi miasta Poznania to z miejscowości Kołaczkowo w powiecie wrzesińskim ponownie do Poznania. 15 II 1927 r. ożenił się z Martą Antoniną Hoffmann (ur. 20 V 1907 r. w Dortmundzie, 15 II 1989 w Poznaniu, córka Szczepana i Antoniny z d. Szałek), z tego związku urodziło się co najmniej dwoje dzieci, których znamy imiona - Aleksandra (15 I 1928) i Antoni (6 XII 1934 - 2 IX 2010).
Na Listach strat II wojny światowej Stanisław figuruje dwukrotnie, z błędnym miejscem urodzenia raz ur. w miejscowości Tarnowiec, raz w Zarnowice [inne wersje: Żarnowiec; Zarnewice; Żarnowiec, pow. Poznań]. 29 IX 1941 r. aresztowany i osadzony w Poznaniu w więzieniu przy ul. Młyńskiej i skazany na na karę 7 lat ciężkiego więzienia. Osadzony w więzieniu w Rawiczu. 12 XII 1942 r. osadzony w KL Mauthausen nr więźnia 18415. Zamordowany 2 IV 1943 r. w KL Mauthausen.
Upamiętnienie - na nagrobku żony Marty, wspomniany powyżej cm. parafialny na Smochowicach kwatera:V miejsce:80 - “Pamięci Powstańca Wielkopolskiego i więźnia politycznego Stanisława Nitschke. Zginął w Mauthausen Gusen. 1901-1943. Na nagrobku syna Antoniego pole:44 kwatera:2 rząd:B1 miejsce:8 - w takim samym brzmieniu.

Kłosiński Stanisław (1901-1969)

Urodził się 8 V 1901 r. w podpoznańskich Krzyżownikach w rodzinie Marcina (12 XI 1860 - 3 IX 1941, syn Andrzeja i Katarzyny Taysner) i Magdaleny z d. Kopczyk (23 I 1867 - 3 III 1944, córka Józefa i Marianny Kocurek), para pobrała się w 1889 r. Z tego związku urodzili się także Jan (*+1892), Marianna (*+1893), Zuzanna (1894), Marcin (11 XI 1895), Rozalia, Stanisława (*+1898), Marianna (*+1900) i Władysława (1906).

Wstąpił do oddziału Walentego Prentkiego, który to zorganizował oddział 18 osobowy z młodych mieszkańców Krzyżownik i powracających z wojny żołnierzy armii pruskiej. Brał udział w walkach z bronią w ręku na terenie miasta Poznania, zarekwirował broń. W nocy z 5 na 6 I 1919 r. brał udział w walkach o Stację Lotniczą na Ławicy. Po zdobyciu stacji lotniczej pracował na lotnisku jako pracownik fizyczny, co potwierdza Wykaz podoficerów i żołnierzy I Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1.12.1919 r., CAW I.301.12.51. 1 X 1920 r.powołany do obowiązkowej służby wojskowej do 7. kompanii sanitarnej w Poznaniu, później przydzielono do 58. pułku piechoty i w tej jednostce pełnił służbę wojskową do 1923 r. Za udział w powstaniu w 1965 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Po zwolnieniu z wojska pracował w przedsiębiorstwie budowlanym na lotnisku w Ławicy. W okresie okupacji pracował na lotnisku w Ławicy jako pracownik fizyczny. Po oswobodzeniu Poznania zatrudniony był w Miejskim Urzędzie Drogowym.

Zmarł 5 II 1969 r. Został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 207 GPS:52.438318, 16.819237

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2020017&name_surname=K%C5%82osi%C5%84ski%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw-K.../177734223

To także miejsce pochówku żony - Teresy ( 9 X 1904 - 13 X 1980).

Źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/3/47, skan 33, Złotniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1889, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/1/134, skan 115, Złotniki (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń]; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; WBH, Kolekcja akt PW I.487.16126; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/3/47, skan 33, Złotniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1889, Księga małżeństw

Martin Kłosinski (29 lat), rodzice: Andreas Kłosinski , Katharina Taysner ,
Magdalena Knopczyk (22 lat) , rodzice: Joseph Knopczyk , Marie Kocurek

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/1/134, skan 115, Złotniki (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń]

Stanislaus , rodzice: Martin Kłosiński, Magdalena Knopczyk

Kachlicki Józef (1892 - 1983)

Urodził się 26 XI 1892 r. w miejscowości Konarzewo (wieś należąca do województwa wielkopolskiego, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo). Jego rodzice Ludwik (1861, syn Feliksa i Antoniny z d. Matyklasińska) i Katarzyna Majewicz (1865, córka Józefa i Marcjanny Dalkowskiej) pobrali się w 1888 r. w Stęszewie.

Z zawodu był rzeźnikiem.

Był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ.
Brał udział w I wojnie światowej.
Do powstania przystąpił 27 XII 1919 r. w oddziałach utworzonych przez Andrzeja Kopę. Brał udział w walkach o Dopiewo i okolicę, w zdobyciu lotniska na podpoznańskiej Ławicy, a następnie w walkach o Wolsztyn. 15 V 1919 r. przydzielony do 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Zwolniony z wojska 21 XI 1920 r. w stopniu kaprala z 14. pułku artylerii ciężkiej (14 pac). Odznaczony Medalem Pamiątkowym Za Wojnę 1918–1921 i Odznaką pamiątkową „Orlęta”. W 1960 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Od 20 XII 1935 r. członek Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich 1918/1919. Od 1939 r. członek Związku Powstańców Wielkopolskich.

24 XI 1922 r. ożenił się z Janiną (Joanna) z d. Zarzyńska (ur. 13 V 1899 r. w Mrowinie). Z tego związku urodziło się pięcioro dzieci Stefan, Irena, Wanda, Zbigniew i Ludwik.

Zmarł 10 IX 1983 r. Został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 210 GPS: 52.438321, 16.819316
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2019349&name_surname=Kachlicki%20J%C3%B3zef#OpenMap

https://billiongraves.com/.../J%C3%B3zef.../177734251

Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Stęszew, wpis 22 / 1888; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.15080; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Kaczmarek Wincenty (1896-1961)

Urodził się 23 I 1896 r. w miejscowości Lulinek (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki). Jego rodzice Wawrzyniec (1854, syn Andrzeja i Marianny Wawrzyniak) i Marianna z d. Kołodziej (1859, córka Stanisława i Katarzyny z d. Juścik) pobrali się w 1877 r. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Stanisław (1901-1967), Józef (1879), Jakub (1880), Antonina (1882), Marcin (1883), Stanisława (1886), Franciszek (28 I 1889), Helena (1891), Franciszka (1893), Marianna (1897), bliźnięta Antoni i Stanisław (*+24 IV 1900).

Nie są znane jego losy sprzed wybuchu powstania, do którego dołączył jako ochotnik 7 I 1919 r. do 6. Pułku Strzelców Wielkopolskich, pełnił na terenie Poznania służbę patrolową. 7 II 1919 r. wysłany został na front i walczył pod Wolsztynem i Babimostem. Zwolniony z wojska 12 IV 1919 r. Za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1958 r.

Zmarł 27 XII 1961 r. Pochowany na cmentarzu parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej na poznańskim Górczynie, spoczywa kwatera IPa rząd 6 miejsce 14 GPS: 52.387205, 16.87812

https://billiongraves.com/.../Wincenty-Kaczmarek.../32213305

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku Kazimiery (1907-1992), Ryszarda (1935-1973) i Urszuli (1945-2014).

Uwaga, w projekcie WTG Gniazdo Uczestnicy PW baza on line błędnie podano miejsce urodzenia Glinka, pow. Oborniki, w projekcie Lista odznaczonych WKP również z błędem Sulinek (Oborniki).

Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Popówko, wpis 25 / 1877; Archiwum Państwowe w Poznaniu 2026/1/68, skan 9 Popówko (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Geburts-Haupt-Register; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Tomek Konwicki, czerwiec 2024..

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Od Pana Władysława Nowaka otrzymałam biogram Jego Przodka wraz z dokumentacją - serdecznie dziękuję.

Giel Władysław urodził się 12 czerwca 1899 roku w miejscowości Grudna powiat Nowotomyski. Ojciec Jan Giel ur. 08 czerwca 1853 r. w Grudnej, matka Marianna Giel zd. Smętek ur. 25 października 1857 r w Grońsku. Wzięli ślub w dniu 25 stycznia 1980 roku we Lwówku. Posiadali własną ziemię w miejscowości Grudna pow. Nowotomyski i zajmowali się rolnictwem. Władysław Giel posiadał ośmioro rodzeństwa-troje braci i pięć sióstr. W latach 1905 -1909 uczęszczał do szkoły powszechnej w Grudnej. W latach 1915 do 1918 pracował w Berlinie przy budowie kolei żelaznej. W kwietniu 1918 roku został powołany w szeregi Armii Niemieckiej i wysłany do Belgi, gdzie przebywał aż do końca wojny. Ponieważ był z rocznika, który nie podlegał zwolnieniu z wojska został skierowany do Grenzschutzu w Kolnie ( prawdopodobnie 46 Pułk Straży Granicznej Wschód ) gdzie przebywał ok. 3 tygodni. Tam dowiedziawszy się jakie zadania są planowane dla Grenzschutzu dokonał ucieczki wraz z całym ekwipunkiem wojskowym. Wraz z kolegą Pilarczykiem Romanem, zam. Bolewice pow. Nowy Tomyśl, w trudnych warunkach przedarli się do miejscowości Grudna. W dniu 20 grudnia 1918 roku wstąpił do tworzącej się Straży Obywatelskiej we Lwówku pod kierownictwem hr. Łęckiego w Posadowie. Następnie od dnia 10 stycznia 1919 r. wstąpił w szeregi tworzących się oddziałów powstańczych pod kier. Bolesława Thomasa i wraz z Kompanią Lwówecką walczył z oddziałami Grenzschutzu . Szlak bojowy : Sępolno, Kaliskie, Miłostówko, Lewice, Tuczempy, Kamionna, Gralewo, Kolno i Stary Zatom nad.Wartą.W dniu 24 stycznia 1919 roku z oddziałów powstańczych grupy zachodniej zostały utworzone bataliony. Dowódca grupy zachodniej płk. Milewski podzielił je na 4 bataliony. Dnia 6 lutego wewnątrz batalionów sformowano po 3 kompanie z roczników 1897,1898,1899. Władysław Giel znajdował się w 6 kompani II Batalionu pod dowództwem ppor. Thomasa Bolesława zajmując odcinek frontu zachodniego na linii od Kamionnej do Łomnicy. Następnie z oddziałów tych rozkazem dowódcy Grupy Zachodniej płk. Michała Milewskiego z dnia 16 marca 1919 utworzono 2 Pułk Strzelców Wielkopolskich. Dowódcą 2 PSW został ppor. Antoni Nieborak. Władysław Giel w stopniu starszego strzelca znajdował się w 6 Kompani II Batalionu. W dniu 11 kwietnia 1919 pułk zajął pozycje na froncie, na odcinku od Kopanicy do Wronek a w czerwcu wszedł w skład 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. W dniach 4-5 września 1919 Władysław Giel wraz z pułkiem wyruszył transportem kolejowym z Kościany na front wschodni .w Bobrujsku w dniu 07 stycznia 1920 roku 2 Pułk Strzelców Wielkopolskich został przemianowany na 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej i wszedł w skład 14 Dywizji Piechoty ( wcześniej 1 Dywizja Piechoty ). Brał udział w walkach pod Szaciłkami, Żłobinem , Jakimowską Swobodą, Bobrowikami. W bitwie pod Borowikami w dniu 7 kwietnia Władysław Giel zostaje ranny i trafia do Szpitala Polowego a następnie zostaje przewieziony do kraju. Do 56 Pułku Strzelców Wielkopolskich już nie powrócił. Po wyleczeniu zostaje przydzielony do kompani uzdrowieńców w Szamotułach, gdzie sformowano 156 Pułk Piechoty i wyrusza wraz z nim ponownie na front wschodni za Lwów zajmując pozycje w miejscowości Brody-Kamionka. Po bitwie pod Brodami pułk ten wyruszył pod Warszawę. Pod Lublinem wstrzymuje marsz bolszewików na Warszawę a następnie udaje się w pościg aż pod Lidę. Tam 156 Pułk Piechoty zostaje zlikwidowany i podzielony na inne pułki. Władysław Giel dostaje przydział do 2 Pułku Strzelców Konnych i wraz z nim udaje się do Starych Święcian. W 2 Pułku Strzelców Konnych przebywa do marca 1922 roku. W dniu 14 marca 1922 roku zostaje bezterminowo urlopowany. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim oraz wojnie polsko- bolszewickiej zostaje wyróżniony i otrzymuje Odznakę Wojsk Wielkopolskich. Dnia 15 października 1923 roku wstępuje w szeregi Policji Państwowej Granicznej w 16 Okręgu Wileńkim w Wilnie – numer służbowy 5633 i pełni tam służbę do marca 1926 roku. Zostaje zwolniony w wyniku redukcji etatów. Obowiązki te zostały przejęte przez Korpus Ochrony Pogranicza. 30 marca 1926 roku wraca z Wilna do Poznania. Do rozpoczęcia II wojny światowej pracuje w Państwowej Szkole Ogrodniczej w Poznaniu w charakterze niższego funkcjonariusza. 1928 roku zawiera związek małżeński z Marią Starzak. Mają dwie córki-Cecylię i Marię. Od dnia 18 stycznia 1935 r. zostaje członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. 1914/19. Zweryfikowany 09 lipca 1935 r. jako Powstaniec Wielkopolski. A od 27 lutego 1938 r. zostaje członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu koło Jeżyce, nr legit.i kartot.7991, nr ref.hist.15707. Jesienią roku 1939 r zostaje zatrzymany przez Einsatzgruppe VI w Poznaniu, której celem było wyłapywanie wszystkich osób wpisanych na listy proskrypcyjne. Było to aktem zemsty ze strony Niemiec na osobach, które miały cos wspólnego z Powstaniem Wielkopolskim. Po zatrzymaniu zostaje osadzony jako więzień polityczny w Forcie VII-przez Niemców nazywany Lager der Blutrache – „obóz krwawej zemsty” ( przy ul Wojska Polskiego). Przesłuchiwany w gmachu Gestapo ( Dawny dom Żołnierza w Poznaniu przy ul. Niezłomnych 1 – obecnie teatr operetka, sala bankietowa i hotel). W kwietniu 1940 roku , wraz z ocalałymi więźniami ( większość została rozstrzelana w lasach w pobliżu Dąbrówki lub nie przeżyła więzienia ) zostaje przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau gdzie od 25 kwietnia 1940 r. jest więźniem tego obozu. Sklasyfikowany jako więzień polityczny-Sch ( czerwony trójkąt ). Nr więzienny 5258. Następnie zostaje przewieziony i od dnia 05 czerwca zostaje więźniem nowo otwartego podobozu KL Mauthausen w Gusen ( jednego z najcięższych obozów koncentracyjnych w czasie II wojny światowej ). Nr więzienny 3627. Prawdopodobnie zamordowany 09 sierpnia 1941 r. Skremowany w krematorium Mauthausen. Akt zgonu wypisany w Mauthausen przez lekarza więziennego w dniu 09 sierpnia 1941 r. Władysław Giel żył 41 lat.

Piechota Józef (1894-1969)

Urodził się 7 IX 1894 r. w miejscowości Grąblewo (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Grodzisk Wielkopolski). Rodzice Franciszek (1864, syn Walentego i Agnieszki z d. Lorczyńska) i Agnieszka z d. Miś (1867, córka Franciszka i Antoniny Apolinarskiej) pobrali się w 1886 r. Z tego związku urodzili się także Jan (*+1887), Ludwik (12 VIII 1888), Franciszek (*+1889), Jadwiga (1891), Aleksander (2 XII 1892), Wacław (10 IX 1895), Wiktoria (*+1896), Maksymilian (6 X 1895), Leon (24 III 1899), Władysława (*+1900), weronika (1901), Franciszka I i II urodzone i zmarłe w niemowlęctwie 1903 i 1905 oraz Stanisława (1905-1972).

Z zawodu był kowalem.

Nie ustalono czy był powołany do armii pruskiej. Do Powstania Wielkopolskiego dołączył 5 I 1919 r. walcząc na odcinku Kębłowo - Wolsztyn. Od maja 1919 r. w 2. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Od 16 VI 1933 r. w Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919. Od 1938 r. członek Związku Powstańców Wielkopolskich zweryfikowany dyp. nr 2318, nr ref. hist. 9759. Jego wniosek do Komitety Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 25 X 1937 r.

5 II 1923 r. ożenił się z Anną Świetlińską ( 17 VII 1901 - 16 XI 1982). Z tego związku urodzili się Marian (1 XII 1923), Zygmunt (6 II 1931), Gertruda (30 X 1933) i Maria (5 XI 1936).

Jego losy podczas okupacji nie są znane.

Zmarł 16 V 1969 r. Został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera IV miejsce 205 GPS: 52.438053, 16.819329
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2021217&name_surname=Piechota%20J%C3%B3zef#OpenMap

https://billiongraves.com/grave/J%C3%B3zef-Piechota/8446910

To także miejsce pochówku żony Anny, Marka Łukaszewskiego (1959-2018) i Wacława Górskiego (1930 - 2006).

Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Wijewo, wpis 16 / 1886; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/61, skan 169 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1894, Księga urodzeń; WBH, Kolekcja Akt PW I.487.2092 i Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak, maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Wijewo, wpis 16 / 1886

Franz Piechota (ur. 1864)
ojciec: Valentin Piechota , matka: Agnes Lorczynska
Agnes Mis (ur. 1867)
ojciec: Franz Mis , matka: Antonie Apolinarska

Parafia katolicka Brenno, wpis 12 / 1886

Franciscus Piechota (22 lat)
Agnes Miś (19 lat)
ojciec: Franciscus

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/61, skan 169 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1894, Księga urodzeń

Joseph , rodzice: Franz Piechota, Agnes Miś

Czarnywojtek Adolf Nepomucen (1876 - ?)

Urodził się 9 V 1876 r. w Sierakowie w rodzinie Kazimiera (ur.1846, syn Pawła i Agnieszki z d. Duda) i Marianny Katarzyny z d. Grausch ( ur.1847, córka Wojciecha i Katarzyny Dymek), para pobrała się w 1875 r. Z tego związku urodziło się jeszcze ośmioro dzieci Kazimierz, Franciszek, NN, Paulina i Anna - zmarli w niemowlęctwie oraz Stanisława Zofia (1880), Rozalia i Marianna - bliźniaczki ur. w 1887 r.
Z zawodu rusznikarz.
Dwukrotnie powołany do armii pruskiej, od 13 X 1896 do 8 IX 1898 r. do odbycia zasadniczej służby wojskowej, a od 2 XIII 1914 r. do 19 XI 1918 r. brał udział w I wojnie światowej. Niestety nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. W kartach ewidencyjnych Towarzystwa Powstańców i Wojaków im. Hallera na Jeżycach zapisane zostało, że od 3 IV 1919 r. służył w baonie zapasowym w Poznaniu, czyli de facto już po powstaniu, biorąc pod uwagę, że 16 II 1919 r. podpisano rozejm w Trewirze, który kończył powstanie. Ale na tej samej karcie napisano także, że otrzymał Krzyż Powstańcowi Broni Wdzięczna Wielkopolska nadawany na udział w Powstaniu z bronią w ręku przez Związek Towarzystw Powstańców I Wojaków Ziem Zachodnich RP. Zatem należy przyjąć, że walczył na terenie miasta Poznania a następnie wstąpił do Wojsk Wielkopolskich. Uczestnik wojny polsko - bolszewickiej.
25 XI 1901 r. w Kurnatowicach poślubił Walerię Wandę Dymek (ur. 3 I 1874 r., córkę Edwarda i Julianny z d. May). Z tego związku urodziły się dwie córki Gertruda (1902) i Małgorzata (*+1906). Jego II żoną 16 XI 1920 r. została Rozalia Frydryczak (ur. 23 VIII 1888 r. w Poznaniu, córka Michała i Marianny z d. Ratajczak). Po ślubie uznał za swoje dziecko córkę Rozalii - Bolesławę (ur. 31 V 1917), a urodzonymi z tego związku do 1931 r. byli Adolf Kazimierz (11 VI 1922 - 6 XI 1923) i Maria Barbara (ur.29 XI 1927).
Jego dalszych losów nie udało się ustalić. Nie ustalono także daty śmierci i miejsca pochówku.
Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Sieraków, wpis 13 / 1875; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1881/3/106, skan 43 Kurnatowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, Heiraths-Neben-Register; CAW WBH SRI DOK VII I.371.7/A.57 - Akta Towarzystwa Powstańców i Wojaków im. Hallera na Jeżycach; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931.
Dziękuję p. Tomaszowi Poniewierce za odnalezione dokumenty.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1881/3/106, skan 43 Kurnatowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, Heiraths-Neben-Register
Adolf Czarnywojtek (25 lat), rodzice: Kasimir Czarnywojtek, Maryanna Grausch ,
Valeria Dymek (30 lat) , rodzice: Eduard Dymek , Julianna May

Klemczak Stanisław (1885-1976)

Urodził się 13 X 1885 r. w miejscowości Zalesie Wielkie (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Kobylin). Jego rodzice Piotr (25 VI 1863, syn Jana i Marianny z d. Baszkowska) i Julianna z d. Gruszecka (9 VIII 1863, córka Mateusza i Małgorzaty z d. Balcerek) pobrali się w Kobylinie w 1885 r. Z tego związku urodzili się także Konstancja (1887-1888), Franciszek (1888), Jan (1890), Agnieszka (1895), Marianna (1892-1894) i Powstaniec Wielkopolski Marcin (29 X 1897 r. Dubin, błędnie podawane także Domaradzice).

Odbył zasadniczą służbę w armii pruskiej, zwolniony z wojska 27 IX 1908 r. zamieszkał w Poznaniu, 26 IV 1909 r. przeprowadził się do miejscowości Bieganowo w powiecie wrzesińskim. Po wybuchu powstania wstąpił jako ochotnik 28 XII 1918 r. do kompanii wrzesińskiej i pod dowództwem ppor. Alojzego Nowaka (20 VI 1894 - 21 IX 1939) brał udział z bronią w ręku w zajęciu Zdziechowy, Szubina i Rynarzewa. 27 III 1919 r. został z powodu choroby zwolniony. Za udział w powstaniu w 1969 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Ożenił się z Pelagią z d. Mieloch (4 III 1903 - 12 VI 1984, córką Wincentego i Agnieszki z d. Sobkowiak).

Zmarł 8 IV 1976 r. Pochowany na cmentarzu parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej na poznańskim Górczynie, spoczywa kwatera VII miejsce 248 GPS: 52.438063, 16.818622

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2019991&name_surname=Klemczak%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../26410208

To także miejsce spoczynku jego żony Pelagii.

Źródła: Archiwum Państwowe w Lesznie 423/2.2/44, skan 35 PM 219/16 Kobylin (USC) - akt małżeństwa, rok 1885, [Księga małżeństw]; Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu Pępowo (par. rzymskokatolicka) - akt urodzenia/chrztu, rok 1885 , wpis nr 182; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak, maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu Pępowo (par. rzymskokatolicka) - akt urodzenia/chrztu, rok 1885 , wpis nr 182,

Stanisław , rodzice: Piotr Klemczak, Julianna Gruszeczka ,

Archiwum Państwowe w Lesznie 423/2.2/44, skan 35 PM 219/16 Kobylin (USC) - akt małżeństwa, rok 1885, [Księga małżeństw]

Peter Klemczak (22 lat), rodzice: Johann Klemczak , Marianna Baszkowska ,
Julianna Gruszeczka (22 lat) , rodzice: Mathias Gruszeczka , Margaretha Balcerek

Mączyński Roman (1904-1978)

Urodził się 1 VIII 1904 r. na poznańskich Jeżycach. Jego rodzice Stefan (8 XII 1874, syn Ignacego i Józefy z d. Kaszubiak) i Magdalena Ratajczak (16 V 1872, córka Marcina i Franciszki Łącznej) pobrali się w 1899 r. w Poznaniu. Z tego związku urodzili się także Piotr (19 XI 1900), Rozalia (1902), Powstaniec Wielkopolski - Teodor (1899-1969), Franciszek (1 IX 1906) i Maria (1908).

Z zawodu rzeźnik, podczas II wojny światowej do chwili aresztowania pracował jako woźnica).

20 XII wstąpił do Straży Ludowej w Poznaniu, w oddziale z Krzyżownik pod Poznaniem pod dowództwem Walentego Prentkiego (11 II 1896 -27 VI 1979). Następnie brał udział przy oswobodzeniu miasta Poznania (przejęciu Prezydium Policji, zajęciu koszar na Sołaczu i “szóstaków”) oraz przy zajęciu lotniska na Ławicy pod dowództwem kapitana Wiktora Nepomucena Pniewskiego (5 XII 1899 - 21 I 1974). Po powstaniu z wojska zwolniony jako małoletni. Brał udział w Powstaniu Śląskim, za co został odznaczony Krzyżem Śląskim. Ponownie powołany służył od 1 X 1925 r. (plutonowy w piechocie). Od grudnia 1935 r. w Towarzystwie Powstańców Wielkopolskich 1918-1919 koło Krzyżowniki. Wg Deklaracji z 20 X 1935 r. miał być odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem zasługi i Medalem za Wojnę 1918/1921. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 14 IX 1936 r.

Żona Helena z d. Fabiś (17 I 1912 - 13 XI 1996, córka Franciszka i Józefy).

Podczas II wojny światowej aresztowany 30 IV 1941 r. i osadzony w więzieniu na Młyńskiej w Poznaniu, następnie osadzony w KL Ebensee, nr więźnia 23043.

Zmarł 21 VII 1978 r., został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 259 GPS: 52.438361, 16.819843

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2020909&name_surname=M%C4%85czy%C5%84ski%20Roman#OpenMap
https://billiongraves.com/grave/Roman-M%C4%85czynski/8118114

To także miejsce pochówku żony Heleny i jej rodziców Franciszka i Józefy Fabisiów oraz Zdzisława Klimaszyka (1933-2004).

Źródła: Parafia katolicka Poznań - par. Najśw. Serca, wpis 30 / 1899; Urząd Stanu Cywilnego Jeżyce, wpis 33 / 1899; Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wojskowe Biuro Historyczne, Kolekcja akt PW I.487.19446 i Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024