Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Ostojski Henryk (1894-1987) ps. „Borsuk", „B-1", powsta­niec wielkopolski, podofic. rez. WP, TOK,TON i AK
Ostojski Henryk oraz jego rodzeństwo:
-- 1876 - 1951 - Stanisław,
-- 1878 - Władysława, w roku 1899 poślubiła Wincentego Adamczewskiego,
-- Jan 1880
-- Kazimierz 1882,
-- Helena 1883,
-- Bronisław Stefan 1885,
-- Stanisława 1887,
-- Wacław 1889,
-- Zofia i Józef 1892 (Józef zmarł po narodzinach)
urodzili się w rodzinie Walentego i Władysławy Ogrodowskiej, para pobrała się Urząd Stanu Cywilnego Jarocin, wpis L-3 / 1876
Valentin Ostoiski (25 lat) ojciec: Joseph Ostoiski matka: Antonie Czaiczyk Ladislava Ogrodowska (22 lat) ojciec: Johann Ogrodowski matka: Eva Sebel
akt ślubu:
https://szukajwarchiwach.pl/.../full/yD_N2CH4hl_7FF3PNvsoAg
Parafia katolicka Golina (Jarocin), wpis 3 / 1876 Valentinus Ostojski (25 lat) ojciec: Joseph matka: Antonina Czajczyk Ladislava Ogrodowski (22 lat) ojciec: Joannes matka: Eva Sebel -----------------------------------------------
#Ostojski Henryk urodził się 15 lipca 1894 w Mchach pow. śremski,
akt urodzenia:
https://szukajwarchiwach.pl/.../full/Oks6RSbV-WuUwXmnC0JXqQ
Ukończył szkołę powszechną, a następnie szkołę leśną we Włoszakowicach.
W 1914 powołany do armii niemieckiej. Walczył na froncie zachodnim I wojny światowej.
W 1919 włączył się do Powstania Wielkopol­skiego na froncie północnym, walcząc w kompanii Kolańczyka pod Szubinem i Rynarzewem.
Po demobilizacji objął funkcję leśniczego w Głęboczku. Po weryfikacji udziału w Powstaniu Wielkopolskim odmó­wił wstąpienia do ZPW, motywując to taj­nymi zadaniami ze strony WP. W 1938 odbyte przeszkolenie w ramach leśnego PW i spec­jalne, organizowane przez TOK w 1939, gdzie jego przełożonym był ppor. rez. Jan Bilski. Od 1937 wykonywał bliżej nie okreś­lone zadania dla Oddziału II DOK nr VII, związane z penetracją osadników niemiec­kich opowiadających się za nazizmem. W sierpniu 1939 uczestniczył w ewa­kuacji akt Nadleśnictwa Gołąbki i nadal był leśniczym w Głęboczku. Od początku 1940 współpracował z WOW-WOZZ, a od lata 1941 zaprzysiężony do TON przez sierż. Władysława Kostuja z Mogilna. Wspólnie z por. Mieczysławem Czechem („Jurand") byli organizatorami sieci łączności z wysie­dleńcami z Wielkopolski w woj. krakows­kim. Od stycznia 1943 w AK jako pod­komendny ppor. Stanisława Szperki z Mo­gilna. Rozbudował terytorialne placówki AK Samodzielnego Obwodu Mogilno, głównie w gminie Rogowo. Jednocześnie był inic­jatorem włączenia do AK OP „Madaj", do­wodzonego przez strz. Bogdana Hądzlika. Prowadził też lokal konspiracyjny, w którym schronienie znajdowali poszukiwani przez Gestapo księża katoliccy i osoby cywilne. Cieszył się zaufaniem miejscowych Niem­ców, co umożliwiło mu wykonywanie sze­regu zadań dla AK. Nie został zdekonspirowany do końca wojny.
Zmarł 24 II 1987 w Poznaniu. Nie jest znane miejsce pochówku.
Awansowany do stopnia ppor. rez. jako powstaniec wielkopolski. Odznaczony Wiel­kopolskim Krzyżem Powstańczym.
Żona Julianna z d. Szyszka.
Dzieci:
-- Kazimierz Ostojski (ps. Rebel, ur. 20 lutego 1925 w Głęboczku, zm. 2006 w Poznaniu) – członek Tajnej Organizacji Narodowej i AK, żołnierz Oddziału Partyzanckiego "Madaj", leśnik.
Kazimierz Ostojski, ukończył szkołę powszechną w Niestronnie w 1938 roku. Uczył się w Państwowym Gimnazjum w Trzemesznie do wybuchu wojny. W l. 1941-43 zajmował się kolportowaniem gazetek TON, które otrzymywał od Bogdana Hądzlika ("Madaj").
Kazimierz został zaprzysiężony do AK przez B. Hądzlika i przydzielono go do OP "Madaj". Oddział ten bazował w bunkrach leśnych w lasach Głęboczka i Gołąbków i wchodził w skład placówki eksterytorialnej AK Rogowo ("Ryba", "Rybitwa", "Ryś").
Ostojski doraźnie miał też wykonywać zadania łącznościowe pomiędzy Samodzielnym Obwodem Mogilno ("Młyny") a wysiedleńcami z Wielkopolski w woj. krakowskim. Jako żołnierz OP "Madaj" Ostojski brał udział w potyczkach z Niemcami w 1944 roku.
W styczniu 1945 skorzystał z rozkazu o rozwiązaniu AK i zaprzestał dalszej działalności konspiracyjnej. W 1947 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie i rozpoczął studia na Uniwersytecie Poznańskim, które ukończył magisterium w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu w 1951 roku.
Do 1954 pracował w Centralnym Zarządzie Przemysłu Meblarskiego w Poznaniu. W l. 1954-93 prowadził własny warsztat ślusarski. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP, Krzyżem AK i Krzyżem Partyzanckim. Był członkiem organizacji kombatanckich w Poznaniu i Gnieźnie. Zmarł w 2006 roku w Poznaniu. Spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo, pole:5 kwatera:AK rząd:BL2 miejsce:2
https://billiongraves.pl/grave/Kazimierz-Ostojski/27369003
Żona Wiesława z domu Pic. Dzieci: Piotr, Stanisław
-- Tadeusz 1927-2004,
-- Teresa 1936-2017.
źródła
- Wielkopolska encyklopedia konspiracji 1939 - 1945 - FAK-l/8, Tajna Organizacja Narodowa;FAK-V/264, Akta osobowe; Zbiory prywa­tne Janiny Bilskiej w Gnieźnie i Kazimierza Ostojskiego w Poznaniu. Marian Woźniak, uzupełnienie EAS
-- http://www.basia.famula.pl/pl/
-- http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
-- http://powstancy-wielkopolscy.pl/search
-- http://poznan-project.psnc.pl/
-- https://www.myheritage.pl
-- https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html
-- https://golabki.torun.lasy.gov.pl/od-ii-wojny-do-czasow...
-- https://golabki.torun.lasy.gov.pl/.../uroczystosc-pod...
-- https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Ostojski
-- https://doczz.pl/.../pozna%C5%84scy-le%C5%9Bnicy-w-s%C5...

Pniewscy - Jastrzębiec

o jedynych wiemy wiele, o innych mówią tylko kamienie, bohaterzy, o których zapomniano. Czasem trudno znaleźć jakiekolwiek informacje, bo ani w źródłach ślad nie pozostał, a na “groby” już nikt nie chodzi. Zapomnieni, zaniedbani, pominięci. Czasem jedynym źródłem informacji zostaje nekrolog, ale czy jest on wiarygodnym źródłem, czy tylko na tej podstawie możemy uznać kogoś za Powstańca? A może miejsce spoczynku stanowi o Bohaterze?

Stanisław - ojciec Bohaterów czy był Powstańcem? Nie wiem. Z uwagi na wiek ewentualnie mógł być “wspomagającym” finansowo lub służyć w Radach. Spoczął na Cmentarzu Garnizonowym w Poznaniu, a wojskowym nie był, więc może ówcześni pamiętali jego udział, stąd nieprzypadkowe miejsce pochówku? W nekrologu zamieszczonym w prasie poznańskiej zapisano tylko “odznaczony Krzyżem Zasłudze Obywatelskiej i Medalem 10-lecia odzyskanej Niepodległości” -

PNIEWSKI STANISŁAW
Rodzice Stanisława pobrali się w roku 1862 w miejscowości Łopienno: Parafia katolicka Łopienno, wpis 8 / 1862
Franciscus Pniewski (34 lat) Nepomucena Brodzka (34 lat)
STANISŁAW urodził się 11 września 1863 roku w miejscowości Kłecko, zmarł w Poznaniu 20 lutego 1932 roku, spoczywa na cmentarzu na Cytadeli.
W roku 1891 poślubił swoją pierwszą żonę Annę z Chrzanowskich ur. 11 maja 1866 roku, zmarła w kwietniu 1899.

Potwierdzenie zgonu Anny odnajdujemy w poznańskiej prasie: Pniewska (z d. Chrzanowska), Anna
Dziennik Poznański -- 97
Data zgonu: 1899.04.

Pniewska (z d. Chrzanowska), Anna
Dziennik Poznański -- 98
Data zgonu: 1899.04.
Wiek: 32 lata

Parafia katolicka Kłecko, wpis 2 / 1891
Stanislaus Pniewski (27 lat) Anna Marianna Chrzanowska (23 lat)

Kłecko, wpis 1 / 1891

Stanislaus Pniewski (ur. 1863) ojciec: Franz Pniewski matka: Nepomuzena Brodzka
Anna Marie Chrzanowska (ur. 1866) ojciec: Anton Chrzanowski matka: Valerie Cembrowicz

Kłecko (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, Księga małżeństw :
https://szukajwarchiwach.pl/53/1869/0/3/53/skan/full/7s85QBJf_PlVRoC0YyPhSQ


Ze związku Anny i Stanisława urodzili się:
-- 05.12.1891 - WIKTOR,

-- 14.03.1893 - ALFONS,

-- 18.05.1894 - JAN,

-- Joanna - 02.02.1896,

-- Maria Antonina - 26.06.1897 - 04.04.1900.

Po śmierci Anny Stanisław ożenił się powtórnie, 26 stycznia 1900 roku żoną została Wiktoria z dom. Kaczmarska ur. 11 grudnia 1879, zmarła 22 marca 1959, spoczywa z synami Franciszkiem i Henrykiem, córka Wojciecha i Franciszki Kozłowskiej.

Z tego małżeństwa urodzili się :
-- SYLWESTER Wojciech 29.12.1900,

-- HENRYK 25.04.1902 - 16.01.1982,

-- Bolesław Wincenty 02.07.1903 -
14.08.1903,

-- Stefania 11.08.1908,

-- Franciszek 28.02.1906.

STANISŁAW PNIEWSKI zmarł 20 lutego 1932 roku, ale i tak zbyt wcześnie by stanąć do powstańczej weryfikacji, o czym doniosły nekrologi w poznańskiej prasie:

Dziennik Poznański - 43
Dziennik Poznański - 45

---------------------------------
Pierwszym dzieckiem Stanisława i Anny był WIKTOR - przytaczam Państwu biogram przygotowany przez Łukasza Cichego, (uzupełniony EAS) i opublikowany:

https://krotoszyn.naszemiasto.pl/nasi-powstancy-wiktor-pniewski/ga/c1-4084161/zd/24855751

Wiktor Nepomucen Pniewski urodził się 5 grudnia 1891 r. jako syn Stanisława Pniewskiego i Anny z d. Chrzanowskiej w Kłecku w pobliżu Gniezna. Uczył się w Szkole Handlowej w Poznaniu i tam był od 1906 r. członkiem Towarzystwa Tomasza Zana. W 1911 r. został żołnierzem 9 Pułku Huzarów w Strasburgu. Potem był w 4 batalionie lotniczym. Przed wybuchem I wojny światowej został pilotem obserwatorem. Jak wielu jego rówieśników wziął udział w tzw. Wielkiej Wojnie, czyli w I wojnie światowej w szeregach Armii Cesarstwa Niemieckiego. W 1917 r. mianowano go sierżantem. Po zakończeniu wojny Pniewski wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim. 4 stycznia 1919 r. przeprowadził sławny atak na Ławicę w Poznaniu, gdzie zdobyto m.in. 400 samolotów i ok. 300 balonów niemieckich oraz dużą ilość sprzętu. Później przeprowadził jedne z pierwszych polskich bombardowań lotniczych. Jego celem padł Frankfurt nad Odrą. Wykonał sześć takich nalotów. Zrzucono wówczas trzydzieści sześć bomb dwudziestopięcio kilogramowych. Później Wiktor Pniewski był pierwszym komendantem lotniska w Ławicy.
Formował także I Eskadrę Wielkopolską. Wówczas był już porucznikiem. 14 marca 1919 r. gdy skończono formować eskadrę,która trafiła do Galicji. W czerwcu 1919 r. eskadra wróciła do Wielkopolski, by we wrześniu wysłać ją na północny odcinek frontu polsko-bolszewickiego. Tam Wiktor Pniewski został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. z 32 lokatą.
04 czerwca 1918 roku w Poznaniu poślubił Genowefę Drygas, z którą miał syna Zbigniewa Mariana urodzonego w Poznaniu 13.08.1920, zmarł w Poznaniu w 31 grudnia 1934 roku, spoczywa ze swoim dziadkiem Stanisławem.

Informacja o zgonie Zbigniewa została zamieszczona: Pniewski, Zbigniew
Dziennik Poznański -- Nr 2
Data zgonu: 1934.12.31
Wiek: 15 lat
Kurier Poznański -- 1936.12.30 R.31 nr 601
Data zgonu: 1934.12.

Genowefa - według kartoteki mieszkańców Poznania, wg aktu urodzenia Alfonsa
( https://szukajwarchiwach.pl/53/1926/0/1/279/skan/full/jV1Egrhj8ciVHB-BQDiQqw )
a na nagrobku jako Jadwiga była córką Jana Drygasa i Teofilii Filipowskiej - Ratajskiej, z której to pierwszego małżeństwa urodził się Cyryl Ratajski.

W okresie pokoju w II Rzeczypospolitej Wiktor Pniewski pozostał w wojsku, a dokładnie w lotnictwie. W 1922 r. został zastępcą dowódcy Centralnej Składnicy Lotniczej w Warszawie. W 1923 r. był w 3 Pułku Lotniczym, początkowo dowódca dywizjonu, później jako kwatermistrz. Później Wiktor Pniewski został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 r. z 5 lokatą. W 1936 r. został mianowany podpułkownikiem, a przed pobytem w Anglii – Pułkownikiem Pilotem.

W latach 1935-1936 był komendantem Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Warszawie, a potem zastępcą Kierownictwa Zaopatrzenia Lotnictwa w Warszawie.
Gdy rozpoczęła się II wojna światowa przez Rumunię dotarł do Francji. Tam dowodził Eskadrą Oficerską. W czerwcu 1940 r. ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Tam był komendantem Obozu Żołnierskiego Polskich Sił Powietrznych w Lodge w latach 1940-1947. Dzięki liście Tadeusza Krzystka wiemy, że posiadał stopień pułkownika, choć w Royal Air Force miał stopień Wing Commander (podpułkownik). W RAF-ie miał numer P-0588.
W 1947 r. wrócił do Polski. Nie była już to ta sama Polska... Odnalazł się z trudem w nowej rzeczywistości. Zweryfikowano go w stopniu pułkownika i dowodził pułkiem lotniczym, był szefem Wydziału Wojskowego w Państwowym Instytucie Hydrologiczno – Meteorologicznym, a po 1952 r. pracował tam cywilnie. W 1968 r. przeszedł na emeryturę. Należał do Klubu Seniorów Lotnictwa przy Aeroklubie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Mieszkał w Maciejewie k. Rozdrażewa. Zmarł 13 sierpnia 1974 r. i spoczął wraz z żoną na cmentarzu w Rozdrażewie.
Spoczywa przy głównej alei otoczony grobami i pomnikami poległych i zmarłych bohaterów i patriotów. Otrzymał: Virtuti Militari V kl. (1920 r.), Wielkopolski Krzyż Powstańczy (1958 r.), Złoty Krzyż Zasługi (przed 1932 r.), Krzyż Oficerski
Orderu Korony Rumunii, Krzyż Niepodległości (II Rzeczypospolitej) oraz Krzyż Kawalerski i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta).
Pułkownik pilot Wiktor Pniewski był jednym z pierwszych lotników polskich, który zmodernizował polskie lotnictwo.
Akt urodzenia Wiktora: https://szukajwarchiwach.pl/53/1869/0/1/52/skan/full/Y4rnnRpCeQMEEx3Q4npSXw

---------------------------------

14.03.1893 urodził się w Kłecku ALFONS JÓZEF.

W latach 1914-1918 - służył w armii pruskiej, następnie brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, nie udało się niestety ustalić czy był Powstańcem wielkopolskim, w zbiorze akt Wojskowego Biura historycznego znajduje się pod nr 8005 teczka personalna.
akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/53/1869/0/1/58/skan/full/a2i-Ok6GjJqdeljGrlRrOQ

Zginął od Smolewiczami 8 sierpnia 1919 od kuli bolszewickiej, o czym powiadomiono także w prasie poznańskiej:

Dziennik Poznański -- 1919.08.24 R.61 nr 194
Data zgonu: 1919.08.08, kapral I -go Pułku Ułanów Wielkopolskich, nekrolog od I pułku Ułanów Wielkopolskich, nekrolog od rodziców rodzeństwa i najbliższych w nr 195
Miejsce zgonu pod Smolewiczami
Kurier Poznański -- 1919.08.24 R.14 nr 194
kapral 1-go pułku ułanów wlkp., też nr 195 - ugodzony kula przy rozrywaniu toru kolejowego, pod Słobodą na drodze Mińsk - Smolewicze

------------------------
Kolejnym dzieckiem Stanisława i Anny był urodzony w Kłecku 18.05.1894 - JAN FRANCISZEK,

akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/53/1869/0/1/61/skan/full/-wWZeCQNyvqm49RylXPqjg

Zmarł w Poznaniu, 20 stycznia 1986 roku spoczął na cmentarzu komunalnym Miłostowo, spoczywa: pole:40 kwatera:1 rząd:4 miejsce:6

https://billiongraves.pl/grave/Jan-Franciszek-Jastrz%C4%99biec-Pniewski/33751077

Spoczywa z małżonką Marią z Naskrętów ur. 02.04.1904, zm. 08.08.1980.

Jan w Powstaniu Wielkopolskim: Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Jan Pniewski,
Rodzice: Stanisław, Anna
Ur.: 1894-05-18, Kłecko (Gniezno PL)
Uchwała Rady Państwa nr: 03.16-0.231 z dnia 1973-03-16
Opis: Jest zweryfikowanym powstańcem wielkopolskim. Dnia 27.12.1918 r. zgłosił się ochotniczo na Powstanie Wielkopolskie i walczył z bronią w ręku o wyzwolenie miasta Poznania spod zaboru pruskiego. Po zdobyciu miasta Poznania został skierowany do Biedruska pod Poznaniem do wojskowego szpitala koni do służby pielęgnowania chorych i rannych koni. Po zakończeniu walk powstańczych zgłosił się ochotniczo do tworzącego się pułku lotniczego w którym służył do 1920 r.

------------------------------

Pniewski SYLWESTER WOJCIECH

ps. „Burger", ofic. WP, NOWi AK.

urodzony w Poznaniu 29 listopada w Poznaniu, syn Stanisława i jego drugiej małżonki Wiktorii z d. Kaczmarczyk.
Akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/53/1926/0/1/564/skan/full/skMimECysFaLNspOyH1EFw

Czł. POW zaboru pruskiego od 1918.

Uczestnik Powstania Wielkopolskiego brał udział w walkach Frontu Zachodniego wymieniony w Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.)

Po ukończeniu szkoły po­wszechnej uczęszczał do Gimnazjum im. Bergera w Poznaniu.

Ok. 1921 wstąpił do Szkoły Pchor. dla Podoficerów w Bydgoszczy. Na­stępnie służył w 62 pp w Bydgoszczy.
W 1930 w stopniu por. przeniesiony do 2 pspodh, gdzie służył w kwatermistrzostwie. Z powodu naruszeń dyscyplinarnych w 1931 przeniesiony w stan spoczynku. Za pośred­nictwem C. Ratajskiego, z którym był spowi­nowacony (czytaj wyżej), uzyskał pracę w Ubezpieczalni Społecznej w Poznaniu, gdzie jako referen­darz pracował do wybuchu wojny 1939.

Na wojnę nie został zmobilizowany, ale udał się do Warszawy, gdzie wstąpił do jednego z Batalionów Robotniczych.

Do Po­znania wrócił na początku listopada 1939. Mieszkał najpierw przy ul. Rzepeckiego; wkrótce został przesiedlony na ul. Mostową nr 15 (Posadowskystrasse).

W początkach 1942, za pośrednictwem ppor. Mieczysława Kamińskiego („Kwaśniewski"), nawiązał kontakty z NOW. Na przełomie 1942/43 kpt. Jan Kamiński zaprzysiągł go do AK i mianował insp. rej. w Poznaniu. Brał czynny udział w odbudowie wszystkich komend obwodo­wych AK po aresztowaniach w 1942.

Do konspiracji włączył też swoją żonę Jadwigę („Dzięcioł"). Organizował sieć łączności kon­spiracyjnej w IR Poznań. Prowadził akcję scaleniową AK. Oficjalnie zatrudniony był w Tramwajach Miejskich w Poznaniu jako bileter-konduktor. Był autorem akcji z jesieni 1943, polegającej na „kontrolowaniu" kilku zakładów produkcji zbrojeniowej w przebraniu oficerów Wehrmachtu, dla zdyskredytowania ochrony niemieckiej. 3 V 1943 awansowany do stopnia kapitana. Dekonspiracja, której ewentualność zbagatelizował, była wynikiem rozpoznania przez Gestapo systemu łączności konspiracyjnej na końcowych przystankach tramwajowych.

Aresztowany 22 I 1944 na przystanku tramwajowym przy ul. Garbary po spotkaniu z łącznikiem. Przeszedł ciężkie śle­dztwo w Domu Żołnierza i w Forcie VII. Od kwietnia 1944 więziony w Żabikowie. Wielo­krotnie przesłuchiwany i torturowany. 10 VII 1944 po konfrontacji z ppor. M. Kamińskim, w którym Gestapo rozpoznało „Adama Kwaś­niewskiego", oraz po ustaleniu większości powiązań organizacyjnych AK z NOW został skazany na karę śmierci wyrokiem Policyjnego Sądu Doraźnego (Polizeistandgericht STAPO Posen). Rozstrzelany w grupie 7 żołnierzy AK 19 VII 1944 w Żabikowie.

Odznaczony po­śmiertnie Krzyżem Walecznych.

Żona Jadwiga z d. Dzięcielak, bezdzietni.

Jadwiga urodziła się 15 października 1912 roku w Witkowie, w czasie okupacji należała do konspiracji. Po wojnie wyszła powtórnie za mąż za Jerzego Wrębiakowskiego, zmarła 17 grudnia 1981 roku, spoczywa Cmentarz Komunalny Nr 2 (Junikowo), pole:16 rząd:28 miejsce:15 ,

https://billiongraves.pl/grave/Jadwiga-Wr%C4%99biakowska/34888427?referrer=myheritage

Ze źródeł: Sylwester:
Muzeum Martyrologiczne w Żabikowie
udział w konspiracji

organizacja konspiracyjna
NOW, ARMIA KRAJOWA
dodatkowe informacje
PRZYNALEŻAŁ TAKŻE DO WP
uwięzienie

miejsce pracy przed zatrzymaniem
KONDUKTOR-BILETER W TRAMWAJACH MIEJSKICH W POZNANIU
miejsce zatrzymania
POZNAŃ-GARBARY
data zatrzymania
1944-01-22
okoliczności zatrzymania
DZIAŁALNOŚĆ KONSPIRACYJNA
uwięzienie

miejsce osadzenia
DOM ŻOŁNIERZA W POZNANIU
uwięzienie

rodzaj uwięzienia
więzienie
miejsce osadzenia
FORT VII W POZNANIU
uwięzienie
zginął
rodzaj uwięzienia
obóz pracy wychowawczej (AEL)
miejsce osadzenia
Żabikowo
data osadzenia
1944-04
data śmierci
1944-07-19
dodatkowe informacje
PRZENIESIENIE
Informacje dodatkowe
ROZSTRZELANIE

----------------------------------------------------

HENRYK JASTRZĘBIEC PNIEWSKI był synem Stanisława i Wiktorii, urodził się 25 kwietnia 1902 roku w Poznaniu, gdzie też zmarł 1982-01-16) spoczywa na Cm. Górczyński (Par. Matki Boskiej Bolesnej) Ściegiennego 35 - kwatera:IVP rząd:26 miejsce:41 - na nagrobku zapisano Powstaniec Wielkopolski, nie jest ujęty w spisie Powstańców, 16 października 1933 roku odrzucony został wniosek o nadanie Medalu Niepodległości, akta znajdują się w Wojskowym Biurze Historycznym. Mógł brać udział w Powstaniu jako harcerz, to jedyne wytłumaczenie dla wniosku o odznaczenie, na udział w wojnie polsko - bolszewickiej był jeszcze za młody.

Żona Stefania córka Franciszka Podalaka, dzieci Bogdan i Danuta.

źródła:
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939 - 1945 - FAK-V/250, Akta osobowe. opracowanie - Marian Woźniak

Łukasz Cichy - notka biograficzna Wiktora - https://krotoszyn.naszemiasto.pl/nasi-powstancy-wiktor-pniewski/ar/c1-4084161 - tu też zdjęcia

fotografie grobu Rodziny Pniewskich na poznańskiej Cytadeli - Paweł Skrzypalik

foto groby Alfonsa ze zbiorów Michała Krzyżaniaka

nekrologi: polona.pl

kondukt żałobny Stanisława - zbiory prywatne p. Bożeny Kaczmarskiej

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wiktor_Pniewski

http://e-kartoteka.net/pl/search

https://www.myheritage.pl/r - zdjęcia portretowe Jadwigi i Wiktora

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://billiongraves.pl/

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/

WALENTY POHL I JEGO RODZINA

Najpierw wyjaśnienie - na stronie : http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
pod jedną fiszką wymienieni są dwaj różni Powstańcy i obaj mają także akta w zasobie WBH, cytat za w/w stroną:
“Walenty Pohl (Pol)

urodzenie: 1896.02.08 Gołańcz pow. Wągrowiec
data śmierci: 1962.01.15
miejsce pochówku: Poznań Bluszczowa
ojciec: Walenty
status/stopień: plutonowy
uwagi: I.487.2503, na nagroku data ur. 3 Feb 1883.02.03
źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Gatniejewska Anna (oprac.), Zestawienie grobów Powstańców Wielkopolskich na cmentarzach parafialnych w Poznaniu, Poznań 2018 (maszyn.)”.

i teraz tak Walenty urodzony 08.02.1896 w miejscowości Gołańcz był synem Walentego i Józefy z dom. Niedbała, para pobrała się w Gołańczy w roku 1883. Z kartoteki WBH wiemy, że ten walenty był z zawodu murarzem, 28.02.1938 (mieszkając we Francji) otrzymał Medal Niepodległości. Nie są znane jego dalsze losy. Błędna informacja to - data śmierci, miejsce pochówku i źródło informacji - te dane dotyczą Walentego ur. 03 lutego 1883 roku w Pile, pow. Oborniki.

-------------------------

Nas natomiast interesuje WALENTY POHL syn Stanisława i Marianny z dom. Pers, para pobrała się w roku 1874 w Murowanej Goślinie,

Parafia katolicka Murowana Goślina, wpis 1-20 / 1874 [15.3km] Stanislaus Pohl (29 lat) Marianna Pers (18 lat)
Z tego małżeństwa urodzili się także
-- 1875 - Katarzyna,
-- 1876 - Elżbieta Franciszka,
-- 1878 - Tomasz,
-- 1881 - Jan,
-- 1884 Tekla.

WALENTY POHL urodził się 03 lutego 1883 roku w Pile, powiat obornicki. Z zawodu był piekarzem.
23 października 1908 roku w Poznaniu ożenił się z Władysławą z dom. Ludwiczak, córką Michała i Agnieszki Jagsch i siostrą Apolinarego ur. w 1888 - Powstańca Wielkopolskiego. Władysława urodziła się 11 czerwca 1884 roku w Poznaniu.

Ze związku Walentego i Władysławy urodzili się:

-- 05 sierpnia 1909 - JANINA MARIA,
-- 29 września 1910 - ADAM,
-- 24.04.1912 - Zygmunt - zaginął bez wieści po Kampanii Wrześniowej 39,
-- Zofia Anna po mężu Żółtowska ur. 04.05.1914,
-- Halina Walentyna ur. i zm. w 1917,
-- Halina Władysława 30.04.1918, po mężu Górna
--Teresa - 11.08.1920, po mężu Stefańska.

Jakie były losy Walentego w Powstaniu Wielkopolskim? Zapewne brał udział w walkach w Poznaniu, gdzie wówczas już mieszkał. Wymieniony został także w biogramie córki Janiny Marii jako PW, w czasie okupacji jako zakładnik. Wiadome jest, że 25 czerwca 1938 roku odrzucono wniosek o nadanie mu medalu - akta w zbiorach WBH.

W czasie II Wojny Światowej Walenty z małżonką i córkami Haliną Władysławą i Teresą zostali wywiezieni do Generalnej Guberni. Figurują na listach wywozowych i tak przy Walentym znajdujemy następującą informację:
1/
INFORMACJE O PRZEŚLADOWANIACH
lista transportowa 9 str 9
Źródło: Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), Instytut Zachodni Poznań, 2008
wysiedlenie/przesiedleni

wysiedlenie z
Poznań
wysiedlenie do
Generalna Gubernia
uwięzienie

rodzaj uwięzienia
obóz przesiedleńczy
okoliczności zatrzymania
akcja przesiedleńcza
miejsce osadzenia
Poznań Główna
data osadzenia
1939-12-13
dodatkowe informacje

nazwisko
Pohl
imię
Walenty
data urodzenia
1883-02-03
miejsce urodzenia
Piła
miejsce urodzenia (powiat)
Piła
miejsce zamieszkania przed wojną
Poznań, Schutzenstr.17 W.1
zawód
Backermeister

2/
Źródło: Archiwum Państwowe w Łodzi
Sygnatura: 62 III/9
wysiedlenie/przesiedleni

wysiedlenie z
POZNAŃ
wysiedlenie do
GG
dodatkowe informacje
wysiedleni z tzw. Kraju Warty w latach 1939-1945; dane w aktach centrali przesiedleńczej w Poznaniu, oddział w Łodzi

3/
Źródło: Archiwum Państwowe w Łodzi
Sygnatura: 62 IV/6
wysiedlenie/przesiedleni

wysiedlenie z
POZNAŃ
wysiedlenie do
GG
dodatkowe informacje
wysiedleni z tzw. Kraju Warty w latach 1939-1945; dane w aktach centrali przesiedleńczej w Poznaniu, oddział w Łodzi

-----------------

Walenty zmarł 15 stycznia 1962 roku w Poznaniu, spoczął obok swojej małżonki Władysławy, która zmarła 13 marca 1957 roku, pochowani są na cmentarzu parafialnym przy ul. Bluszczowej: kwatera:ND rząd:7 miejsce:10
https://billiongraves.pl/grave/Walenty-Pol-Pohl/21031282

jest to także symboliczne miejsce spoczynku dla zaginionego Zygmunta.

Córki Walentego i Władysławy podczas okupacji były łączniczkami orga­nizacji „Ojczyzna” oraz Biura Zachodniego Delegatury Rządu na Kraj. Bracia: Zygmunt (ppor. rez., zaginął we wrześniu 1939) i Adam, członek „Ojczyzny”, pracownik Sekcji Zachodniej Delegatury Rządu na Kraj, powstaniec warszawski w batalionie im. Łukasińskiego.

Pohl - Lachnit - Mizerska Maria - konspiratorka, Powstaniec Warszawski

ps. „Franka", n.o. Stanisława Bo­gusz, czł. org. „Ojczyzna" i ZWZ, pielęg­niarka.

Urodziła się 5 lipca 1909 roku w Poznaniu.

Po ukończeniu szkoły średniej uczęszczała do Wyższej Szkoły Pielęgniarek i Higienistek PCK w Poznaniu, którą ukoń­czyła w 1932. Praktykę odbyła w szpitalach wojskowych w Poznaniu, Krakowie i To­runiu. W sierpniu 1939 zmobilizowana do ko­lumny sanitarnej VII Szpitala Wojskowego w Poznaniu. Brała udział w obronie War­szawy. W 1939 została zaprzysiężona do tajnej grupy organizowanej przez hm Fran­ciszka Firlika. W połowie listopada 1939 wróciła do Poznania. Skierowana przez Urząd Pracy (Arbeitsamt) do Urzędu Zdrowia jako laborantka w sekcji służby obyczajowej. Od marca 1940 była łączniczką por. rez. Adama Stefana Schmidta w ramach Orga­nizacji Wojskowo-Harcerskiej, a następnie ZWZ. Prowadziła jedną ze skrzynek kon­taktowych IR Poznań-Miasto. Wykonywała zadania związane z organizacją pomocy spo­łecznej i szyfrowaniem korespondencji Wy­działu Organizacyjnego Okręgu Poznańskiego ZWZ. Zajmowała się też tajnym nauczaniem w ramach ZWZ. W ramach zadań służbowych w Beratungsstelle fur Geschlechtskranke u.Rassenpflege zbierała informacje wywiadow­cze od żołnierzy niemieckich. Współpracowała z org. „Ojczyzna" aż do 22 III 1943, kiedy to bezpośrednio zagrożona aresztowaniem zo­stała przerzucona przez ZWZ do Warszawy. Działała w AK jako sanitariuszka. Brała udział w Powstaniu Warszawskim.

Po Powstaniu więziona w stalagu XI w Altengrabow. Nastę­pnie służyła w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, a w 1946 wróciła do kraju.

Odznaczona: Krzyżem Partyzanckim,Krzyżem AK, Krzyżem Powstania Warszaw­skiego i Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim OOP. Awansowana po wojnie do stopnia porucznika rez. WP.

W 1956 wyszła za mąż za Janusza Mi­zerskiego. 0 dzieciach brak danych.

Za Biogramami powstańczymi: https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/janina-bogusz,3779.html

Zmarła w Olsztynku 03 stycznia 1999. Pochowana na Warszawskim Cmentarzu /Wojskowym na Powązkach./ A 19-7-19/

POHL ADAM MICHAŁ urodził się w Poznaniu 29 września 1910 roku, w konspiracji pseudonim: „Kuba”, „Karski", Roman Karski
Zmarł w Szczecinie 30 kwietnia 1995, spoczywa na cmentarzu Centralnym: Nr kwatery: SEKA Nr kwatery: 1, Rząd: 2

Kapral podchorąży
Wykształcenie i działalność zawodowa: Ekonomista, dziennikarz
Udział w kampanii wrześniowej 1939 : Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r.
Udział w konspiracji 1939 -1944: Członek Podziemnej Organizacji "Ojczyzna-Omega". W grudniu 1939 r. odnalazł w Warszawie wysiedloną rodzinę. Na wezwanie przybyłego z Poznania kolegi, członka organizacji „Ojczyzna-Omega" wyjechał w marcu 1940 r. do Poznania, gdzie uczestniczył w działalności „Omegi" i ZWZ-AK. Zagrożony aresztowaniem powrócił w 1942 r. do Warszawy pod zmienionym nazwiskiem i podjął służbę informacyjną w Sekcji Zachodniej Departamentu Informacji i Prasy Delegatury Rządu, kierując tzw. terenem II obejmującym Wielkopolskę.
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Sienkiewicz", następnie odcinek "Kuba"-"Sosna" - batalion "Łukasiński" - członek redakcji "W walce". Po przejściu w nocy 31.08. kanałami do Śródmieścia brał udział w pracach Delegatury Rządu.
Szlak bojowy: Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu 344 Lamsdorf (Łambinowice k.Opola), następnie osadzony w Stalagu IV C
Numer jeniecki: 106024
Losy po wyzwoleniu:
W 1945 r. powrócił do rodzinnego Poznania, jednak zastawszy dom rodzinny w gruzach, osiedlił się na stałe w Szczecinie

Był pionierem społeczno-gospodarczym Ziemi Szczecińskiej

Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, baza uczestników PW, nekrolog prasowy (1995),

Benedykt Jerzy Ziółkowski, Batalion Armii Krajowej "Łukasiński"

W wykazie żołnierzy batalionu Łukasiński figuruje jako Pohl-Karski Adam

Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945, Zbiory prywatne Michała Przychodzkiego w Poznaniu i zbiory własne autora w War­szawie. Zdzisław Jaroszewski

https://kpbc.ukw.edu.pl/Content/200628/Mizerska_Janina_2107_WSK.pdf - pełen biogram Janiny Marii

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://e-kartoteka.net/pl/search

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto

https://www.straty.pl/pl/szukaj

https://billiongraves.pl

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=4&szufladka=PODZ-POLE

https://www.1944.pl/powstancze-biogramy - biogramy Janiny Marii i Adama Michała

http://cmentarze.szczecin.pl/chapter_11975.asp?smode=2&p1oid=B7A45A16397D4966A390A5FFB3EA02FE

Polaszek Franciszek i Węclewicz Marian i Henryk

Polaszek Franciszek
urodził się w Kiełpinie pow. tucholski w rodzinie Tomasza i Anny z dom. Talaśka 10 października 1872 roku. Jego rodzeństwem byli Jan 1871, Marianna 1869,Stanisław 1875, Julian, Teofil Albert 1880, Anna 1885, Józef 1891.

Od 1901 roku związał swoje życie z Gostyniem, tu też z Marianną Balbiną Mroczkiewicz 1879-1949, córką Karola Jana Dawida i Nepomuceny z dom. Garstka, założył rodzinę, ślub pary miał miejsce 23 kwietnia 1901 roku.

Na stronie Muzeum w Gostyniu zamieszczono biogram Franciszka: “Pracował jako budowniczy. Posiadał dwa tartaki i składnicę materiałów budowlanych. Był aktywnym działaczem polskich organizacji społecznych, a w szczególności Kurkowego Bractwa Strzeleckiego, w którym przez 25 lat sprawował funkcję wiceprezesa. Po wybuchu I wojny światowej, po krótkiej przymusowej służbie w armii niemieckiej, czynnie zaangażował się w prace na rzecz odzyskania niepodległości. Był m.in. współorganizatorem i członkiem tajnego Powiatowego Komitetu Obywatelskiego w Gostyniu, który w listopadzie 1918 roku przekształcił się w Powiatową Radę Ludową. Brał udział w tworzeniu Powiatowej Straży Ludowej. Jako członek ścisłego kierownictwa obozu niepodległościowego w Gostyniu brał bezpośredni udział w przejęciu władzy przez PRL z rąk pruskich, m.in. 2 stycznia 1919 roku w likwidacji urzędu niemieckiego landrata R. Luckego i ustanowieniu polskich władz. Mianowany zastępcą komisarza wojennego, uczestniczył w tworzeniu ochotniczych oddziałów powstańczych na terenie powiatu gostyńskiego. 25 lutego 1919 roku, po zrzeczeniu się ze swej funkcji Edwarda Potworowskiego, objął stanowisko komendanta Straży Ludowej na powiat gostyński. 11 maja 1919 roku, podczas zaprzysiężenia Powiatowej Straży Ludowej na Rynku w Gostyniu, złożył meldunek generałowi Józefowi Dowbór Muśnickiemu o przebiegu powstania w Gostyńskiem i walkach na froncie pod Lesznem. W dwudziestoleciu międzywojennym był członkiem sejmiku powiatowego i Rady Miejskiej w Gostyniu. Działał w miejscowym Stronnictwie Narodowym. Nadal też prowadził firmę budowlaną, w której skład wchodziły m.in. tartaki w Gostyniu i Krobi. Posiadał ponadto gospodarstwo rolne w Dusinie pod Gostyniem, w którym w okresie okupacji (po skonfiskowaniu go przez Niemców) pracował jako włodarz i nocny stróż. Żonaty był z Marianną z domu Mroczkiewicz. Miał 11 dzieci. Zmarł 16 października 1954 roku w Gostyniu. Pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.”

Spoczywa z małżonką i córką Marią, która poślubiła Powstańca Wielkopolskiego Mariana Węclewicza
https://billiongraves.pl/grave/Franciszek-Polaszek/22606368

Nie znamy niestety imion wszystkich dzieci, odnaleźliśmy metryki urodzenia tylko niektórych z nich i tak :
-- 1902 - Czesław,
-- 1904 - Mieczysława,
--1905 - Stefan,
-- 1906 - 1983 - Ludwik,
-- 1908 - 1909 - Anna,
-- 1910 - 1911 - Helena
-- 1912-1952 - Maria,
-- Wanda 1914-1938

a także Józef (1919 - 1942)

ps. „Belek", czł. NOB, harcerz, technik budowlany.

Urodził się 3 lipca 1919 w Gostyniu.

Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do gimnazjum w Gostyniu. Czł. ZHP w 3 DH im. S.Czarnieckiego, zastępowy. Egzamin dojrzało­ści zdał w 1939 w Technikum Budowlanym w Poznaniu. Ukończył Państwowy Kurs PW II stopnia. Na wojnę 1939 nie zmobilizowa­ny, ale jako junak PW udał się do Kutna, gdzie po kilkudniowym zatrzymaniu przez Niemców został zwolniony. Do Gostynia wrócił 25 IX 1939 i pracował w tartaku, który był własnością jego ojca. W styczniu 1940 współpracował z grupą NOB zorganizowaną przez Jerzego Kurpisza („Orlik"). W maju 1940 zaprzysiężony do NOB przez ppor. An­toniego Kaźmierskiego („Dziedzic"). Organi­zator Placówki Piaski. Był kolporterem ga­zetki „Polska Narodowa". Aresztowany przez Gestapo 1 VII 1941. Więziony w Lesznie, Forcie VII i w więzieniach przy ul. Młyńskiej w Poznaniu i w Pile. Wyrokiem Wyższego Sądu Krajowego w Poznaniu (OLG) na sesji wyjazdowej w Pile 10 VI 1942 skazany na karę śmierci. Stracony w więzieniu przy ul. Młyńskiej w Poznaniu 21 VIII 1942.

Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 - AGKIPN, Reichsjustizministerium t. 544;USC Poznań, Akt zgonu P-3799/1942. w opracowaniu Maria Rutowska Marian Woźniak

Józefa odnajdujemy także tu:

INFORMACJE O PRZEŚLADOWANIACH
stracony
Źródło: Nazwa dokumentu: księga zgonów Urzędu Stanu Cywilnego w Poznaniu, lata 1940-1944,P 3779
Miejsce przechowywania dokumentu: Archiwum II Wojny Śwatowej Instytutu Zachodniego w Poznaniu
Sygnatura: I.Z.Dok.V-355
uwięzienie
zginął
rodzaj uwięzienia
więzienie
miejsce zamieszkania przed zatrzymaniem
Gostyń
miejsce osadzenia
Poznań
data śmierci
1942-08-21
miejsce śmierci
Poznań, Młyńska, więzienie policyjne
dodatkowe informacje

nazwisko
Polaszek
imię
Józef
data urodzenia
1919-07-03
data śmierci
1942-08-21
miejsce zamieszkania przed wojną
Gostyń
zawód
technik budowlany
----------------------

Źródło: Oberlandesgericht Posen
Sygnatura: IPN GK/74/6
Instytut Pamięci Narodowej - Archiwum Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce
uwięzienie

rodzaj uwięzienia
więzienie
miejsce zamieszkania przed zatrzymaniem
Gostyń/Gostingen
miejsce procesu
Piła/Schneidemühl
data procesu/wyroku
1942-07-08
wyrok
Kara śmierci
dodatkowe informacje
wyrok wydany przez Senat Karny Wyższego Sądu Krajowego w Poznaniu
---------------------------------------------------------------

Wyżej wspomniałam, że córka Maria poślubiła Mariana Węclewicza - Powstańca Wielkopolskiego.

MARIAN i HENRYK
oraz ich rodzeństwo:
-- 1900-1901 - Angelika weronika,
-- 1904 - Felicja Weronika,
-- 1909 - Helena Emilia,
-- 1910 - Irena Maria

urodzili się w rodzinie Sylwestra i Marianny Gruszczyńskiej, para pobrała się:

Urząd Stanu Cywilnego Odolanów, wpis 80 / 1899 Silvester Węclewicz (ur. 1869) ojciec: Hieronymus Węclewicz, matka: Veronika Kropczyńska Marie Theophila Gruszczyńska (ur. 1879) ojciec: Johann Nepomucen Gruszczyński, matka: Emilie Wrzesińska
akt małżeństwa: https://szukajwarchiwach.pl/11/725/0/2/89/skan/full/z30KQSoJ1pAxiGpBkpE-aQ
Parafia katolicka Odolanów, wpis 60 / 1899
Silvester Węcławicz (30 lat) ojciec: Joseph, matka: Marianna Marianna Gruszczyńska (20 lat) ojciec: Joannes, matka: Aemilia --------------------------
HENRYK WĘCLEWICZ urodził się 20 grudnia 1901 roku w Czaczu, pow. śmigielski, zginął 09 maja 1941 roku w niemieckim obozie koncentracyjnym Mauthausen Gusen, jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu komunalnym w Poznaniu - Miłostowo, z małżonką Heleną z Goździków ur. 15.01.1907, zm. 22.05.1994, pole:4 rząd:9 miejsce:387
https://billiongraves.pl/grave/Henryk-W%C4%99clewicz/20574532
akt urodzenia Henryka: https://szukajwarchiwach.pl/34/447/0/1.1/100/skan/full/dDxqRE1bVNcPwNJp6BfmCw
Henryk Węclewicz w Powstaniu Wielkopolskim:

jednostka: 15 Pułk Ułanów Wlkp.
status/stopień: szeregowiec, podporucznik

odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.20-0.970 z dnia 1957-12-20 pośmiertnie

Opis:
Drugostronnie wymieniony brał udział z bronią w ręku w Powstaniu Wlkp. od 27.12.1918 do 12.02.1919 w walkach ulicznych w Poznaniu i na froncie północnym pod Żninem, Szubinem i Rynarzewem w stopniu szeregowca w Batalionie Poznańskim pod dowództwem kpt. Jana Tomaszewskiego i później por. T. Fabiana. W 1939 zostaje jako podporucznik rez. zmobilizowany do służby kolejowej. W 1940 zostaje za udział w Powstaniu aresztowany przez gestapo i osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau a później w Mauthausen-Gusen I. w którym zginął 09.05.1941. Nazwisko Węclewicza figuruje na tablicy pamiątkowej ku czci pomordowanych Powstańców Wlkp. wystawionej przy kościele na Łazarzu w Poznaniu (Pod Wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej). Węclewicz był zweryfikowanym powstańcem. Dowody przedstawiono w zarządzie Okręgowym ZBoWiD w Poznaniu
Ponadto w zbiorze akt Wojskowego Biura Historycznego znajdują się teczki z aktami Henryka, dzięki czemu wiemy, że 25 października 1932 roku otrzymał Medal Niepodległości.
-------------------------------------------------
MARIAN WĘCLEWICZ urodził się 06 kwietnia 1903 roku w Czaczu, powiat śmigielski,
akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/34/447/0/1.1/107/skan/full/DNXTUht-D6aYry13sjTsQQ

Zmarł 08 grudnia 1986 roku w Gostyniu - spoczywa z rodziną swojej pierwszej żony Marią z Polaszków.
W Powstaniu Wielkopolskim:
jednostka: Oddziały Powstańcze w Poznaniu, 1 Pułk Ułanów Wlkp.
status/stopień: podporucznik, podpułkownik rezerwy
uwagi: matka z domu Gruszczyńska, uczestnik walk ulicznych w Poznaniu, następnie na froncie północnym (pod Żninem i Szubinem)
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.956 z dnia 1957-12-06

Opis:
Za zbrojny udział w Powstaniu Wielkopolskim w czasie od 27.12.1918 r. do 12.02.1919 r. w walkach ulicznych w Poznaniu i na froncie północnym pod Żninem, Szubinem i Rynarzewem w stopniu szeregowca. Walczył w Batalionie Poznańskim pod dowództwem kpt. J. Tomaszewskiego.
Z wykształcenia prawnik, w czasie wojny polsko-bolszewickiej zaciągnął się ochotniczo do 15 Pułku Ułanów Poznańskich i walczył na froncie litewsko-białoruskim.
We wrześniu 1939 roku, wraz z 17 Pułkiem Ułanów, działającym w ramach Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, uczestniczył w bitwie nad Bzurą, gdzie został ciężko ranny.
W latach 1939-1945 przebywał w niemieckich obozach jenieckich, m.in. w oflagu w Lubece i Dössel. Co znajduje potwierdzenie w źródłach:

Źródło: Dane zebrane w ramach konkursu dla szkół (0231)
uczestnik walk
Kampania wrześniowa 1939
przydział wojskowy
17 Pułk Ułanów /Wielkopolska Brygada Kawalerii/
stopień wojskowy
porucznik
jeniec wojenny

miejsce wzięcia do niewoli
Warszawa
data wzięcia do niewoli
1939
okoliczności wzięcia do niewoli
Uczestniczył w bitwie pod Bzurą, gdzie został ciężko ranny. Przedostał się do Puszczy Kampinoskiej i walczącej Warszawy. Tu trafił do niewoli
miejsce osadzenia
Oflag w Lubece i Doessel
data zwolnienia
1945
-------------

Źródło: Wojskowe Biuro Badań Historycznych
uczestnik walk
Kampania wrześniowa 1939
stopień wojskowy
por.
jeniec wojenny

figuruje na stanie obozu
X B
numer jeniecki
569
------------------

W 1945 roku podjął pracę w Polskiej Misji Repatriacyjnej, a od 1947 roku – w Polskiej Misji Wojskowej dla Badania Zbrodni Wojennych.
Prowadził w Gostyniu praktykę adwokacką i pełnił przez kilka lat funkcję kierownika miejscowego Zespołu Adwokackiego. Był współzałożycielem kół Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Gostyniu, Pępowie i Poniecu. Przez 12 lat był prezesem oddziału gostyńskiego; członek Zarządu Okręgu w Poznaniu. Był zapalonym regionalistą, należał do współzałożycieli Społecznego Komitetu Regionalnego (późniejszego Gostyńskiego Towarzystwa Kulturalnego), w którym przez pewien czas piastował funkcję wiceprezesa. Był także współfundatorem pomnika w Walewicach ku czci poległych tam w kampanii wrześniowej polskich żołnierzy.
W WBH znajduje się teczka personalna Mariana.
------------------





http://www.muzeum.gostyn.pl/Gosty%C5%84ski%20S%C5%82ownik%20Biograficzny?idAkt=907

http://it.gostyn.pl/gostyn,oberza

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=17&szufladka=PODZ-POLE

http://poznan-project.psnc.pl/

http://www.muzeum.gostyn.pl/PAMI%C4%98TNIKI%20I%20WSPOMNIENIA?idAkt=789

https://billiongraves.pl/cemetery/Gosty%C5%84-cmentarz-parafii-pw-%C5%9Bw-Ma%C5%82gorzaty/203274

https://www.straty.pl/pl/szukaj

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

https://www.myheritage.pl

Stanisław Adamczak

oraz jego rodzeństwo

-- 1888-1961 - Marianna, poślubiła w roku 1908 w Krobi (USC) Franciszek Zygmunta (24 lat) , rodzice: Lorenz Zygmunt (+) , Marianna Mikolajczak ,

-- 1889-1970 - Jadwiga Nowak,

-- Franciszka 1891-1970,

-- Joanna po mężu Wanderska 1894-1966,

-- Katarzyna po mężu Branicka 1898-1979,

-- Michalina 1900-1973,

-- Franciszek 1902-1965,

-- bliźnięta Wawrzyniec i Ludwik ur. i zm. w 1893

urodzili się w rodzinie Franciszka i Barbary z dom. Pazola, rodzice pobrali się 1887 roku w Krobi:

Parafia katolicka Krobia, wpis 37 / 1887 Franciscus Adamczak (22 lat) ojciec: Michael, matka: Agatha Dopierała
Barbara Pazoła (24 lat) ojciec: Ignatius, matka: Catharina Ratajczak
Urząd Stanu Cywilnego Krobia, wpis 51 / 1887
Franz Adamczak (ur. 1866) ojciec: Michael Adamczak + matka: Agatha Dopierała
Barbara Pazoła (ur. 1863) ojciec: Ignatz Pazoła matka: Catharine Ratajczak
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/34/425/0/2.1/80/skan/full/ClZ-pCKSBqH-RH6o4aILRg

Stanisław #Adamczak urodził się 4 maja 1896 w miejscowości Kokoszki, akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/34/425/0/1.1/131/skan/full/A71ousCYItKGktb6C_4fHA

Zmarł 6 stycznia 1976 w Gostyniu, spoczywa na miejscowym cmentarzu:
https://billiongraves.pl/grave/Stanis%C5%82aw-Adamczak/26191213?referrer=myheritage

Dwukrotnie żonaty, pierwszą żona była: Adela Wiktoria Adamczak (z d. Kubiak)
1894 - 1927, którą poślubił 19 listopada 1921 i z tego małżeństwa urodzili się:
Stefan Adamczak
1922 - 1993

Józef Adamczak
1927 - 1967

Wiktor Adamczak
1926 - 1981

Drugą żoną została Józefata Adamczak (z d. Wegnerowicz), którą poślubił 20 września 1927, spoczywa z małżonkiem, z tego związku urodził się Edmund Adamczak 1928 - 2000.

Po ukończeniu szkoły elementarnej rozpoczął naukę zawodu ślusarskiego. Od 1 maja 1910 roku praktykował w firmie H. Methner w Bojanowie. 11 kwietnia 1913 roku złożył egzamin czeladniczy w Rawiczu. Do 24 kwietnia 1916 roku pracował w różnych zakładach rzemieślniczych. 28 kwietnia 1916 roku został wcielony do armii niemieckiej, w której służył do 11 listopada 1918 roku.

Od 27 stycznia do 8 maja 1917 roku jako szeregowy 21 kompanii miotaczy min brał udział w walkach na froncie zachodnim, m.in. pod Sommą i Reims. 11 maja 1917 roku został przerzucony na front wschodni, na którym przebywał do 27 listopada 1917 roku. I wojnę światową zakończył na froncie zachodnim.

Stanisław Adamczak w Powstaniu Wielkopolskim wymieniony został:

jednostka: 3 Pułk Lotniczy w Poznaniu, Żołnierz 12 Eskadry Wywiadowczej Wielkopolskiej status/stopień: ochotnik, plutonowy, podporucznik mianowany - w latach 70 XX wieku
Uchwała W 2/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.17-0.1048 z dnia 1958-12-17
Opis:
W dniu 21.01.1919 r. wstąpił jako ochotnik do oddziału powstańczego i to do 3 Wlkp. pułku lotniczego w Poznaniu i brał czynny udział z bronią w ręku w walkach przeciw Niemcom na terenie Wielkopolski do końca Powstania. W czasie walk powstańczych wykazał swoim zachowaniem się i postawą godność Polaka walczącego o wolność Ojczyzny. Walczył pod dowództwem kpt. Pniewskiego.
Odznaczony ponadto: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Odznaki: Gwiazdę Przemyśla i Orlęta Lwowskie, Odznakę Frontu Litewskiego-Białoruskiego, Odznakę Grunwaldzką, Odznakę Za Zasługi dla Województwa Poznańskiego

Do rezerwy przeniesiony został 10 sierpnia 1921 roku. Od 19 września 1921 roku do 30 marca 1927 roku pracował jako kierownik warsztatu w zakładach „Pudliszki”. 28 grudnia 1923 roku złożył egzamin mistrzowski w Poznaniu. Od 1 kwietnia 1927 roku do 31 marca 1929 roku pracował w Fabryce Maszyn Braci Blottner w Bojanowie, a od 1 kwietnia 1929 roku w Fabryce Maszyn Stanisława Grześkowiaka w Gostyniu. Od 15 kwietnia 1947 roku prowadził punkt usługowy w Gostyniu. Członek gostyńskiego Koła ZBoWiD.

źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)

Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym

Tomaszewski Roman, Wysiłek militarny i materialny mieszkańców ziemi gostyńskiej w walkach o kształt granicy wschodniej II Rzeczypospolitej (1918-1920), Gostyń 2002

Jankowiak Stefan, Bauer Piotr, Ziemia Gostyńska w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Gostyń 1989

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 119: Lista członków Związku Powstańców Wielkopolskich przesłane przez hitlerowców S.D. - Toruń do S.D. - Leitabschnitt - Poznań.

Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 2/72

http://www.muzeum.gostyn.pl/i/dg/724.pdf

https://billiongraves.pl/grave/Stanis%C5%82aw-Adamczak26191213?referrer=myheritage

https://www.myheritage.pl/

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

fotografie zbiory Rodziny