Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Mucha Stanisław (1903-1980)

Urodził się 25 X 1903 r. w Poznaniu w rodzinie Wojciecha ( ur. 28 III 1870 r., syn Jana i Antoniny z d. Kujawa) i Magdaleny z d. Walenciak (27 III 1872 - 22 I 1920, córka Antoniego i Katarzyny z d. Górniak), para pobrała się w Poznaniu w 1898 r. Z tego związku urodzili się także Katarzyna (1899), Marianna (1901), Jan (1905), Stanisława (1907), bliźnięta Władysława i Władysław w 1910 r., Rozalia (1912-1920) i Stefan (1915).

Stanisław od 1917 r. był członkiem skautingu wielkopolskiego, należał do XII Drużyny Harcerskiej im. Bartosza Głowackiego na poznańskim Górczynie z Sylwestrem Wietrzykowskim (11 IX 1903 - 23 IV 1963). 27 XII 1918 r. wstąpił jako harcerz do oddziału powstańców Straży Ludowej Okręg V Górczyn - Łazarz (powstańcy organizowali się w salce przy kościele Matki Boskiej Bolesnej na Łazarzu tu warto pamiętać o drużynie harcerskiej im. Stefana Batorego, jednym z założycieli tej drużyny był Piotr Wietrzykowski 15 I 1896 - 31 X 1965). Stanisław Mucha początkowo pełnił służbę łącznika, brał udział w przejmowaniu broni i przekazywaniu jej powstańcom, brał udział w walkach o Stację Lotniczą na Ławicy (w nocy z 5 na 6 I 1919 r.) Pełnił służbę wartowniczą na wieży kościelnej na Łazarzu. Został przydzielony do Straży Ludowej i pełnił tam służbę wartowniczą na dworcu głównym w Poznaniu. 18 II 1919 r. został przydzielony do baonu garnizonowego Poznań i pełnił tam służbę wartowniczą. 1 VII 1920 r. wstąpił do 57. pułku piechoty wielkopolskiej, w szeregach której brał udział w wojnie na froncie litewsko - białoruskim do 11 XI 1920 r., o czym nie wspomina się w Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1972 r., a co sam napisał w Deklaracji do zarządu głównego Związku Powstańców Wielkopolskich z 8 III 1938 r. Członek Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich od 1 I 1939 r. a od 1938 r. w Związku Powstańców Wielkopolskich, zweryfikowany dyplomem nr 19680, nr Referatu Historycznego 26341. W Wojskowym Biurze Historycznym trzy teczki dotyczące złożonego wniosku do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości syg. akt 66-19957, 110-32496 i odrzucony wniosek 26 X 1936 r. syg. 74558.

31 VIII 1927 r. poślubił w Poznaniu Pelagię z d. Kunyś (6 X 1908 - 10 III 2008), z tego związku urodziło się troje dzieci Aleksander Stanisław (16 XII 1928), Zdzisław (11 III 1933) i Helena (18 V 1937).
Zmarł 17 V 1980 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 37 kwatera 1 rząd 9 miejsce 6 GPS: 52.394103, 16.822525

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1106553&name_surname=Mucha%20Stanis%C5%82aw#

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Łazarz, wpis 48 / 1898; Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 208 / 1898; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 I.487.315; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 6-10-2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Łazarz, wpis 48 / 1898

Adalbert Mucha (ur. 1870)
ojciec: Johann Mucha , matka: Antonie Kujawa
Magdalena Walenciak alias Waleńczak (ur. 1872)
ojciec: Anton Walenciak , matka: Catharine Gorniak

Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 208 / 1898

Adalbertus Mucha (ur. 1870)
ojciec: Joannes , matka: Antonina Kujawa
Magdalena Walenciak (ur. 1872)
ojciec: Antonius , matka: Catharina Górniak

Jaskuła - Sarrazin Ludwik (1893 - 1963)

Urodził się 15 VI 1893 r. w miejscowości Łężeczki (pol. hist. „Łężce Małe” – średniej wielkości wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Chrzypsko Wielkie) jako syn Józefy Jaskuły (17 II 1873 - 19 XI 1958, córka Marcina i Antoniny z d. Kudlińskiej. Jego rodzeństwem urodzonym pod nazwiskiem Jaskuła byli także Wiktor (*+1895), Zygmunt (12 II 1898 - 1920, Powstaniec Wielkopolski, oddział konny dowodzony przez Mieczysława Królikowskiego, zginął jako żołnierz Wojsk Wielkopolskich w wojnie polsko - bolszewickiej pod Brodami), Maksymilian (1899 - 1928) i Gertruda (1901 - 1981, wyszła za Powstańca wielkopolskiego Władysława Jarosza 18 VI 1889 - 31 VII 1983, syna Leonarda i Małgorzaty z d. Weychan).
10 II 1902 r. Józefa wyszła za Eryka Sarrazina (29 XI 1868 - 10 III 1935, syna Rudolfa i Miry z domu v. Lütwitz), po ślubie Eryk uznał swoje ojcostwo nad wyżej wymienionymi, a już ze związku małżeńskiego urodzili się Bernard (1904-1987), Rudolf (1906-1974), Henryk (1908-1973) i Wilhelm (1910-1970).
Rodzice Eryka dzierżawcy majątków ziemskich na terenie Wielkopolski (folwark w Janisławcu (Johannisthal) w powiecie lęborskim, Łężeczki (Klein - Lenschetz) w powiecie międzychodzkim w latach 1885 do 1901 r., a po 1901 r. majątek Gostkowo w powiecie rawickim, który ostatecznie zakupili) uznali małżeństwo jedynego syna jako mezalians i go wydziedziczyli. Eryk z rodziną z Gostkowa przeniósł się do Grodziska Wielkopolskiego, gdzie pracował jako weterynarz, zapewne niechęć i izolacja młodego małżeństwa ze strony środowiska niemieckiego sprawiły, że Eryk pod wpływem żony i polskiego otoczenia spolonizował się a dzieci były wychowywane w kulturze polskiej.
Sarrazin Ludwik był uczestnikiem I wojny światowej. Wracając po wybuchu rewolucji w Niemczech zatrzymał się w Poznaniu zapewne u swojego brata Zygmunta, który mieszkał tu od 1913 r. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wziął udział w walkach na terenie miasta Poznania, a następnie przedostał się do Grodziska Wielkopolskiego i walczył jako dowódca plutonu o Grodzisk, Wolsztyn i Zbąszyń. Nie ustalono natomiast czy był także żołnierzem biorącym udział w wojnie na Wschodzie, niestety z oczywistych przyczyn nie zostało o tym wspomniane w Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego w 1958 r.
Nie ustalono jego losów w czasie II wojny światowej, po której przeniósł się go Gorzowa Wielkopolskiego, gdzie zmarł 4 VII 1963 r. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim. Miejsce jego spoczynku zostało wpisane do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski. Na nagrobku zapisano, że był inżynierem.
Był żonaty, niestety imienia żony nie udało się ustalić.
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1886/1/126, skan 58 Lubosz (USC) - akt urodzenia, rok 1893, [Księga urodzeń]; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1886/3/108, skan 16 Lubosz (USC) - akt małżeństwa, rok 1902, Księga małżeństw; Swarzędzki alfabet historyczny Antoniego Kobzy; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 6-10-2024. Foto grobu w Gorzowie Wielkopolskim p. Andrzej Nawojczyk.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1886/1/126, skan 58 Lubosz (USC) - akt urodzenia, rok 1893, [Księga urodzeń]
Ludwig , rodzice: Josepha Jaskuła,
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1886/3/108, skan 16 Lubosz (USC) - akt małżeństwa, rok 1902, Księga małżeństw
Erich Sarrazin (34 lat) , rodzice: Rudolf Sarrazin , Dragomira ? Lüttwitz ,
Josepha Jaskuła (29 lat), rodzice: Martin Jaskuła , Antonie Kudlińska

Jaskuła - Sarrazin Zygmunt (1898 - 1920)

Urodził się 12 II 1898 r. w miejscowości Łężeczki (pol. hist. „Łężce Małe” – wieś sołecka w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Chrzypsko Wielkie) jako syn Józefy Jaskuły (ur. 17 II 1873 r., zm.19 XI 1958 r., córka Marcina i Antoniny z d. Kudlińskiej). Jego rodzeństwem urodzonym pod nazwiskiem Jaskuła byli także Powstaniec Wielkopolski - Ludwik (15 VI 1893 - 4 VII 1963 r.), Wiktor (*+1895), Maksymilian (1899 - 1928) i Gertruda (1901 - 1981, wyszła za Powstańca Wielkopolskiego Władysława Jarosza 18 VI 1889 - 31 VII 1983, syna Leonarda i Małgorzaty z d. Weychan).
10 II 1902 r. Józefa wyszła za Eryka Sarrazina (ur. 29 XI 1868 r., zm.10 III 1935 r., syna Rudolfa i Miry z domu v. Lütwitz), po ślubie Eryk uznał swoje ojcostwo nad wyżej wymienionymi, a już ze związku małżeńskiego urodzili się Bernard (1904 - 1987), Rudolf (1906 - 1974), Henryk (1908 - 1973) i Wilhelm (1910 - 1970).
Rodzice Eryka, dzierżawcy majątków ziemskich na terenie Wielkopolski (folwark w Janisławcu (Johannisthal) w powiecie lęborskim, Łężeczki (Klein - Lenschetz) w powiecie międzychodzkim w latach 1885 do 1901 r., a po 1901 r. majątek Gostkowo w powiecie rawickim, który ostatecznie zakupili), uznali małżeństwo jedynego syna jako mezalians i go wydziedziczyli. Eryk z rodziną z Gostkowa przeniósł się do Grodziska Wielkopolskiego, gdzie pracował jako weterynarz, zapewne niechęć i izolacja młodego małżeństwa ze strony środowiska niemieckiego sprawiły, że Eryk pod wpływem żony i polskiego otoczenia spolonizował się a dzieci były wychowywane w kulturze polskiej.
4 I 1913 r. zamieszkał w Poznaniu.
Nie ustalono czy brał udział w I wojnie światowej.
Jako Powstaniec Wielkopolski występuje w składzie oddziału konnego wywiadowczego dowodzonego przez Mieczysława Królikowskiego (1 I 1896 - 8 V 1961). Brał czynny udział w walkach o Rakoniewice, Rostarzewo, Wolsztyn, Kopanicę, Kargową, Babimost i Zbąszyń. Tak w swojej relacji wspomina Mieczysław Królikowski:”„.Ruszyliśmy przez las do Karpicka. Tam zostawiliśmy pod osłoną nasze konie i pieszo udaliśmy się pod Wolsztyn, gdzie w majątku Komorowo przeprowadziliśmy wywiad o ugrupowaniu i sile nieprzyjaciela w Wolsztynie. Jeden polski robotnik dokładnie poinformował o sytuacji i pozycji Grenzschutzu. Meldunek złożyliśmy naszemu dowódcy ppor. Siudzie i otrzymaliśmy nowe zadanie przeprowadzenia wywiadu w kierunku południowym, a w szczególności w miejscowości Adamowo, Gościeszyn, Nowa i Stara Dąbrowa. Również w walce o Wolsztyn wyróżnił się marynarz Antoni Janus, który swoim oddziałem uderzył przez Białą Górę na Rynek. Zaskoczeni Niemcy cofali się w popłochu, zostawiając zabitych, w tym jednego majora. W czasie walki ulicznej wyszedł naprzeciw walczącym powstańcom z białą chorągwią burmistrz niemiecki w asyście polskiego proboszcza, proponując powstańcom rokowania. W tej sytuacji nasze oddziały na rozkaz porucznika Zenktelera stanęły w miejscu. W tym czasie napływały do Wolsztyna dalsze siły powstańcze. Rokowania trwały kilka godzin, na wynik czekaliśmy z niecierpliwością. Gdy podporucznik Zenkteler i proboszcz wolsztyński oświadczyli nam, że obie strony walczące mają opuścić Wolsztyn, to powstał wśród powstańców bunt i nie usłuchano rozkazów podporucznika Zenktelera, a z okrzykiem „Niech żyje Polska” ruszyliśmy na Niemców. Żołnierzy rozbrojono i Wolsztyn przyszedł w polskie ręce. Po zdobyciu Wolsztyna internowaliśmy wybitnych polakożerców – hakatystów niemieckich, jako zakładników: starostę Kollmanna, pastora, który rzekomo strzelał ze swego okna do powstańców w skutek czego poległ jeden powstaniec oraz internowano dalszych około dwudziestu Niemców”. (Mieczysław Królikowski 1896-1961 / oprac. Sebastian Skrzypczak).
Wstąpił do 16. Pułku Ułanów Wielkopolskich (wcześniej jako 2. Pułk Ułanów Wielkopolskich), w szeregach którego brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej.
Zginął 3 VIII 1920 r. w walkach pod Jazłowczykiem na Ukrainie w rejonie brodzkim należącym do obwodu lwowskiego. Na Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920 z 1934 r. występuje pod błędnym nazwiskiem Sarasim.
Pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości 9 V 1938 r.
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1886/1/69, skan 21, Lubosz (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1886/3/108, skan 16 Lubosz (USC) - akt małżeństwa, rok 1902, Księga małżeństw; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Swarzędzki alfabet historyczny Antoniego Kobzy; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920 z 1934 r.; Mieczysław Królikowski 1896-1961 / oprac. Sebastian Skrzypczak.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1886/1/69, skan 21, Lubosz (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń
Zygmunt , rodzice: Josepha Jaskuła,

Wietrzykowski Piotr i Sylwester

Urodzili się w rodzinie Stefana (Szczepana ur. 26 XII 1867, zm. 24 VII 1945, syn Szymona i Michaliny z d. Gronowska. Żołnierz armii pruskiej, brał udział w I wojnie światowej od 29 IX 1914 r. do 3 XII 1918) i Katarzyny z d. Myszkowska (ur. 31 X 1869, zm. 17 VII 1949, córka Franciszka i Anny z d. Chmiel). Para pobrała się w 1891 r. Z tego związku w Cerekwicy (wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin) urodzili się: Stanisław (21 IX 1891 - 15 II 1968, nauczyciel gimnazjalny, właściciel gruntów na Poznańskich Podolanach, w latach 60 - tych XX wieku wybudował na nich, własnym sumptem, bez zgody ówczesnych władz miasta, kościół, urzędnik zatrudniony w Okręgowej Dyrekcji PKP; pochowany z braćmi Sylwestrem, Piotrem i Kazimierzem); Franciszek (1 X 1893 - 23 IV 1957, zawodowego wojskowego, pochowany na cm. na poznańskich Jeżycach, spoczywa kwatera:P rząd:15 miejsce:12 ); Roman (7 II 1898 - 30 VIII 1917, poległ w I wojnie światowej, co znajduje potwierdzenie na pruskiej liście strat Preußen 947 z 26 IX 1917 r.); Józef (13 III 1900 - 1977, pochowany pole:32 rząd:10 miejsce:7, spoczywa z żoną Marią, synem Józefem i bratem Aleksym); Kazimierz (2 II 1902 - 7 XI 1969; od 21 VIII 1920 do 22 I 1921 r. w Wojsku Polskim, pochowany z braćmi Piotrem i Sylwestrem); Aleksy (9 I 1905 - 13 XII 1980, ksiądz katolicki, spoczywa z bratem Józefem na cm. na Miłostowie), Salomea (5 X 1906 - 16 VIII 1938, pochowana na cm. parafialnym na poznańskich Jeżycach z rodzicami Stefanem i Katarzyną) oraz Piotr i Sylwester. W miejscowości Gutowy w powiecie średzkim urodziła się Marianna (19 I 1909). Z Gutowych do Poznania rodzina przeprowadziła się 4 IV 1910 r. Tu urodzili się Albin (1911-1913), Florian (27 IV 1913 - 1971 Toruń) i dziecko płci męskiej zmarłe przy porodzie (1915).
—----------------------------
Wietrzykowski Piotr (1896-1965)
Urodził się 15 I 1896 r. w miejscowości Cerekwica (wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin).
Z wykształcenia był nauczycielem.
W okresie kształtowania się skautingu pod zaborem pruskim był członkiem od 1917 r. drużyny im. Bartosza Głowackiego na poznańskim Górczynie, a później założył drużynę im. Stefana Batorego na Łazarzu.
Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej.
Niestety, jego udział w powstaniu nie został potwierdzony, zarówno w spisach powstańców, na listach zweryfikowanych powstańców czy członków związków i towarzystw weteranów jak i w Wojskowym Biurze Historycznym (podobnie jak wszystkich braci) brak dokumentów lub nie występuje.
W czasie okupacji niemieckiej wysiedlony z Poznania, co znajduje potwierdzenie w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań.
Po wyzwoleniu powrócił do pracy w poznańskim szkolnictwie i reaktywował 8 PDH w kierowanej przez siebie szkole (kierownik szkoły podstawowej przy ul. Berwińskiego w Poznaniu).
Zmarł 31 X 1965 r. Pochowany na cmentarzu parafialnym św. Jana Vianneya w Poznaniu na poznańskich Podolanach, u zbiegu ulic Lutyckiej oraz Szczawnickiej. Spoczywa kwatera grobowce rząd 17 miejsce 7 GPS: 52.439448, 16.891532.
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
Uchwałą nr XLVI/310/II/96 z dnia 17 IX 1996 r. nowo budowanej ulicy łączącej ul. Omańkowskiej z ul. Tułodzieckiej nadano imię braci Wietrzykowskich upamiętniając w ten sposób Piotra, Sylwestra, Aleksego i Stanisława.
—----------------------------
Wietrzykowski Sylwester (1903 - 1968)
Urodził się 11 IX 1903 r. w miejscowości Cerekwica (wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin).
Uczęszczał do szkoły powszechnej w Poznaniu.
W 1917 r. wstąpił do XII Drużyny Skautów im. Bartosza Głowackiego w Poznaniu.
27 XII 1918 r. wstąpił jako harcerz do oddziału powstańców Straży Ludowej Okręg V Górczyn - Łazarz pełnił służbę łącznika, brał udział w przejmowaniu broni i przekazywaniu jej powstańcom. Pełnił służbę wartowniczą na wieży kościelnej na Łazarzu.
Wzorem swoich starszych braci - Piotra i Kazimierza około 1920 r. wstąpił do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Wychowania Pedagogicznego przy Uniwersytecie Poznańskim. Egzamin maturalny zdał w 1922 r. Po maturze pracował w szkole powszechnej w Annowie w powiecie żnińskim, awansując wkrótce na jej kierownika. W lutym 1927 r. podjął pracę nauczycielską w Szkole Powszechnej nr 7 w Poznaniu; pracował w niej do wybuchu wojny.
Z końcem sierpnia 1939 r. został zmobilizowany i wcielony do Poznańskiej Brygady Obrony Narodowej, z którą dotarł pod Warszawę. Po powrocie z frontu w październiku 1939 r. współorganizował konspiracyjne struktury harcerzy poznańskiej „Siódemki”, w wyniku czego powstał tajny VII Hufiec im. S. Czarnieckiego. Należał do zespołu skupionego wokół hm. Józefa Wizy, dążącego do skoordynowania pracy powstających konspiracyjnych grup harcerzy. W 1940 r. został wysiedlony z Poznania, co znajduje potwierdzenie w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań, lista transportowa 9 str 6. Osiedlił się w miejscowości Wyroząb w pow. Sokołów Podlaski na terenie. Pracował jako nauczyciel w szkole w Zawadach, prowadził również tajne nauczanie.
Po wojnie powrócił do Poznania. W latach 1950-1956, ówczesne władze zmusiły go do opuszczenia m. Poznania. W 1957 r. powrócił do czynnej pracy w szkolnictwie i ZHP, pracował z młodzieżą do 1963 r., potem z powodu złego stanu zdrowia zrezygnował z prący zawodowej.
Zmarł 23 IV 1968 r. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym św. Jana Vianneya w Poznaniu na poznańskich Podolanach, u zbiegu ulic Lutyckiej oraz Szczawnickiej. Spoczywa kwatera grobowce rząd 17 miejsce 7 GPS: 52.439448, 16.891532. Uchwałą nr XLVI/310/II/96 z dnia 17 IX 1996 r. nowo budowanej ulicy łączącej ul. Omańkowskiej z ul. Tułodzieckiej nadano imię braci Wietrzykowskich upamiętniając w ten sposób Piotra, Sylwestra, Aleksego i Stanisława.
źródła: Parafia katolicka Cerekwica (Żnin), wpis 5 / 1891; Urząd Stanu Cywilnego Podobowice, wpis 6 / 1891; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Hufiec ZHP Jeżyce, opracowanie Zenon Chlebowski, Poznań 2019; http://myszkowscy.pl/r431.html strona internetowa, stan na 7-10-2024; HArcerski słownik biograficzny pod red. Janusza Wojtyczy, Warszawa 2012; HARCERSKIE MIEJSCA PAMIĘCI NA TERENIE DZIELNICY POZNAŃ – JEŻYCE, Poznań 2006; dokumentacja fotograficzna grobu Emilia Tabert Arndt 7-10-2024 r.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Cerekwica (Żnin), wpis 5 / 1891
Stephanus Wietrzykowski (23 lat)
Catharina Myszkowska (21 1/4 lat)
Urząd Stanu Cywilnego Podobowice, wpis 6 / 1891
Stephan Wietrzykowski (ur. 1867)
ojciec: Simon , matka: Michalina Gronowska
Catharine Myszkowska (ur. 1869)
ojciec: Franz , matka: Anna Chmiel

Świątkowski Stanisław (1901-1942)

Urodził się 1 XI 1901 r. w miejscowości Szczodrzykowo (osada w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kórnik) w rodzinie Tomasza (1872-1904, syn Stanisława i Konstancji z d. Małecka) i Jadwigi z d. Wyzuj (1874, córka Wojciecha i Wiktorii z d. Cielczyk), para pobrała się w Kórniku w 1898 r. Z tego związku urodzili się także Franciszek (3 IX 1899 - 9 XI 1966), Rozalia (1900-1916), Józef (1904-1905) i Zofia (1906).

24 III 1927 r. ożenił się w Poznaniu z Anną z d. Rogalczyk (29 VI 1898 - 3 IV 1980, córka Marianny). z tego związku urodzili się Kazimierz (11 I 1929 - 27 III 1948) i Józef (8 III 1931 - 30 IV 2004).

Nie potwierdzono udziału Stanisława w Powstaniu Wielkopolskim, brak jego imienia wśród członków związków i towarzystw weteranów, brak na listach zweryfikowanych powstańców. W Wojskowym Biurze Historycznym brak akt.

Na podstawie zapisu z Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945 - Oddziałowe Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Poznaniu IPN Po 3/300/koperta 4; Instytut Pamięci Narodowej - Archiwum Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce Oberlandesgericht Posen IPN GK/74/6 wyrokiem wydanym przez Senat Karny Wyższego Sądu Krajowego w Poznaniu (miejsce rozprawy Głogów) Stanisław został skazany na karę śmierci 17 VI 1942 r. Na akcie urodzenia zapisano datę śmierci 15 VII 1942 r. Wrocław (Breslau, akt zgonu 1287/42).

Anna, Kazimierz, Józef oraz Ałła (27 III 1937 - 27 IV 2003) zostali wymienieni w wyszukiwarce miejskiej grobów miasta Poznania, (Cm. par. św. Antoniego Padewskiego (Starołęka) kwatera 4 rząd 14 miejsce 11 GPS: 52.362221, 16.935598) podobnie jest na zdjęciu starego nagrobka (billiongraves.com). Na podstawie sporządzonej dokumentacji fotograficznej grobu przez Katarzynę Krüger 7 X 2024 r. na nowym nagrobku został wymieniony także Stanisław, a przy grobie została ustawiona tabliczka pamiątkowa dot. Stanisława jako Powstańca Wielkopolskiego. Należy ustalić kiedy i na jakiej podstawie ustawiono powyższą tabliczkę (jeśli do 2010 r. tabliczki stawiało miast Poznań na zlecenie Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego, po 2010 r. Muzeum Powstania Wielkopolskiego w Poznaniu). Należy także ustalić czy Niemcy faktycznie oddali ciało Stanisława po wykonaniu wyroku rodzinie czy został on tylko symbolicznie wymieniony na nagrobku). Jeśli jest to tylko grób symboliczny, to nie może być zgłoszony o wpis do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski prowadzonej przez Instytut Pamięci Narodowej.

Mikołajczak Walenty (1898-1979)

Urodził się 31 I 1898 r. w miejscowości Koninko (osada w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kórnik). Jego rodzice Franciszek (1870, syn Franciszka i Jadwigi z d. Poślednia) i Katarzyna z d. Jaskuła (1875, córka Stefana i Reginy z d. Śmigaj) pobrali się w 1895 r., z tego związku urodzili się także Marianna (1895-1982), Franciszka (*+1900), Józefa (1901), Angelika (1904) i Kazimierz (1907).

Nie są znane losy Walentego sprzed wybuchu Powstania Wielkopolskiego, mylnie przypisuje mu się służbę w armii pruskiej w Leib-Grenadier-Regiment 8 i śmierć podczas I wojny światowej, dotyczy innego Walentego urodzonego 3 II 1895 r. w tej samej miejscowości, syn Tomasza i Anastazji Hoffmann, który zginął 10 VIII 1916 r.

Walenty Mikołajczak do Powstania Wielkopolskiego dołączył w oddziałach zorganizowanych przez Józefa Szyftera (26 II 1893 Stęszew - kwiecień 1940 Lasy Katyńskie). Szyfter był organizatorem kompanii powstańczej, która rozbroiła Niemców w Stęszewie, a 27 XII 1918 r. wyruszyła do Poznania i tu brała udział w walkach ulicznych. Po zdobyciu lotniska Ławica, kompanię Szyftera (jako 3. kompanię wartowniczą) przydzielono do Stacji Lotniczej Ławica. Mikołajczak brał udział przy zdobywaniu Zbąszynia, Nakła, Chodzieży, Rawicza i Leszna. Po zakończeniu powstania pozostał w służbie czynnej w Wojsku Polskim do 14 VII 1921 r. (zwolniony z wojska w stopniu kaprala). Niewykluczone zatem, że brał także udział w wojnie polsko - bolszewickiej, o czym nie wspomina Uchwała z 1957 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego. W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 2 IV 1935 r. wniosek do Komitety Krzyza i Medalu Niepodległości (syg. akt 58992). W okresie międzywojennym członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Zweryfikowany 10 I 1935 r. dyplomem nr 6342, nr Referatu Historycznego 14247.

Ożenił się z Wiktorią Skałecką (12 V 1896 Słopanowo w powiecie szamotulskim - 26 I 1987 Poznań, spoczywa cmentarzu parafialnym św. Antoniego Padewskiego (Starołęka) kwatera:4 rząd:12 miejsce:1, córka Józefa i Agnieszki z d. Jarlaczyk), z tego związku na podpoznańskiej Starołęce urodziły się ich dzieci Janina (1922-2012, po mężu Miller), Leokadia (1925-2016, po mężu Teper) i Franciszek (1937 - 2003).

Nie ustalono losów Walentego podczas II wojny światowej.

Zmarł 14 V 1979 r. Został pochowany na cmentarzu parafialnym św. Antoniego Padewskiego (Starołęka), spoczywa kwatera 4 rząd 13 miejsce 1 GPS: 52.362173, 16.935763

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku córki Leokadii i zięcia Jerzego (1928-1986) Teperów.

Uwaga! W wyszukiwarce miejskiej grobów błędnie wpisany został rok urodzenia jest 1897, powinno być 1898. Przy znakowaniu grobów pamiątkowymi tabliczkami marmurowymi z wizerunkiem orła i napisem Powstaniec Wielkopolski błędnie oznakowano groby, tabliczkę ustawiono przy grobie Walentego (21 I 1907 - 24 XII 1949, pochowany na tym samym cmentarzu kwatera 4 rząd 17 miejsce 10 GPS:52.362279, 16.935645). Należy ustalić kiedy ustawiono powyższą tabliczkę (jeśli do 2010 r. tabliczki stawiało miasto Poznań na zlecenie Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego, po 2010 r. Muzeum Powstania Wielkopolskiego w Poznaniu) i tabliczkę przenieść we właściwe miejsce, tj. na grób Walentego - Powstańca.

źródła: Parafia katolicka Głuszyna (Poznań), wpis 1 / 1895; Urząd Stanu Cywilnego Kórnik, wpis 1 / 1895; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/1/77, skan 28 Kórnik (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja.Strona/karta: 98; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 158; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym stan na 8 X 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; dokumentacja fotograficzna Katarzyna Krüger.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Głuszyna (Poznań), wpis 1 / 1895

Franciscus Mikołajczak (24 lat)
Catharina Jaskuła (19 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Kórnik, wpis 1 / 1895

Franz Mikołajczak (ur. 1870)
ojciec: Franz Mikołajczak , matka: Hedwig Poślednia
Catharine Jaskuła (ur. 1875)
ojciec: Stephan Jaskuła , matka: Regina Smigaj

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/1/77, skan 28 Kórnik (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń

Valentin , rodzice: Franz Mikołajczak, Katharina Jaskuła

A tu ... to już niestety chyba "zbitek" wszystkich Wojciechów Anioła, którzy nie zmieścili się w projekcie WTG Gniazdo w "osobnych kategoriach".
Wojciech Anioła
urodzenie: 1884.03.25 Minikowo, pow. Poznań
rodzice: Florian, Barbara
jednostka: Kompania Nekielska, Kompania Obornicka
status/stopień: dowódca
uwagi: z Zegrza
źródła: Kucner Alfred (oprac.), Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, Oborniki 1939 (2 razy to samo źródło)
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.) - jedyne prawidłowe źródło
Kucner Alfred, Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, Oborniki 1939 (2 razy to samo źródło)
Wojcięgowska Danuta, Jarosz Bogdan, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 z ówczesnych granic powiatu średzkiego, Dominowo 2017 (???)

Ale od początku.

Anioła Wojciech (1884 - 1955)
Urodził się 25 III 1884 r. w podpoznańskim Minikowie w rodzinie Floriana (1848-1921) i Barbary z d. Frankenberg I voto Hirsch (1845-1929), para pobrała się w 1873 r. Z tego związku urodzili się także Florian (1874-1875), Magdalena (1876) i Józefa (1881) oraz Stanisława (1887). Z pierwszego małżeństwa matki z Andrzejem Hirschem (1836-1872) urodziło się przyrodnie rodzeństwo Wojciecha Józef (1866), Marianna po mężu Karłowicz (1867), Katarzyna (1868), Andrzej (1869-1925) i Agnieszka (ur. po śmierci ojca 1873).
Informacji o samym Wojciechu mamy niewiele, był robotnikiem. Odbył zasadniczą służbę wojskową w armii pruskiej, wrócił do Poznania 15 VI 1906 r. W 1909 r. ożenił się z Apolonia z d. Jankowiak (2 II 1884 - 18 VIII 1949, córką Stanisława i Marcjanny z d. Teschner), z tego związku urodziło się sześcioro dzieci Zofia (6 III 1909), Helena (23 III 1910), Antoni (13 V 1911), Stanisława (20 IV 1913), Kazimiera (23 II 1922) i Henryk (15 I 1926 - 9 V 1927).
Zmarł 25 VIII 1955 r. Został pochowany na cmentarzu parafialnym św. Antoniego Padewskiego (Starołęka), spoczywa kwatera 4 rząd 2 miejsce 9 GPS: 52.362021, 16.935181. W sąsiednim grobie pochowano w 1949 r. żonę Apolonię. Niestety oba groby już nie istnieją, od 2001 r. na miejscu pochówku Wojciecha został pochowany Ireneusz Witczak (1916-2001) związków z rodziną Anioła nie odszukano.
Jedynym wiarygodnym źródłem potwierdzającym udział Wojciecha w Powstaniu Wielkopolskim jest Imienny spis powstańców frontu zachodniego, gdzie występuje w spisie żołnierzy, którzy złożyli przysięgę w V kompanii Batalionu Garnizonu Poznań (stary żołnierz, robotnik). Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 42 / Imienny spis powstańców frontu zachodniego. Opis jednostki: Imienne spisy powstańców (m. in. należących do kompanii przynależnych do 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich, oryginalne spisy żołnierzy różnych kompanii i batalionów przebywających w Poznaniu, dane osobowe Kompanii Wielichowskiej, „Wilkowo Polskie”, Kompanii Zapasowej „Górny”).Strona/karta: 84.
Natomiast do wyjaśnienia jest udział Anioły w jednostka: kompanii nekielskiej i kompanii obornickiej jako dowódcy, prawdopodobnie chodzi tu o zupełnie inna osobę o tym imieniu i nazwisku. Jak wyjaśnia pan Michał Pawełczyk “nekielską kompanią podczas wyruszenia na front dowodził Zdzisław Beutler. W Szubinie objął komendę Szubina, a dowodzenie kompanią nekielską przejął Kowalczyk (Franciszek). Wg wspomnień Beutlera w Kurierze Średzkim: "Potyczka pod Szaradowem. Na 1 lutego 1919 zostałem zawezwany do sztabu frontu północnego, do Wągrowca, dokąd wyjechałem samochodem hr. Ignacego Mielżyńskiego, aby omówić z szefem sztabu ppor. Paluchem i ppłk. Grudzielskim sytuację na III odcinku frontu, zdać sprawę z zapasów amunicji itd. Podczas obiadu o godz. 12:30 zawiadomiono dowództwo frontu z odcinka szubińskiego, że Niemcy zajęli Rynarzewo i że uderzają bardzo wielką siłą na Szubin. W sztabie początkowo nie uwierzono tej wiadomości i konferowaliśmy spokojnie dalej. Dopiero, gdy o godzinie 4:00 po południu nadszedł dalszy raport, że Niemcy znajdują się tuż pod Szubinem i ostrzeliwują miasto, udałem się tam niezwłocznie. Przybywszy do Szubina, zastałem tu tylko Wojciecha Aniołę [podoficer kompanii poznańskiej] i mego ordynansa z końmi. Anioła mi zaraportował, że wojsko opuściło Szubin w popłochu. (...)", czyli podoficer, a Anioła urodzony w 1884 r. w momencie spisu był starszym żołnierzem.
Zakwestionować także należy “z Zegrza”, Powstańcem Wielkopolskim urodzonym w podpoznańskim wówczas Zegrzu był Wojciech Anioła urodzony 15 IV 1897 r. syn Wincentego i Petroneli z d. Bakoś, później ksiądz katolicki, zamordowany przez Niemców w 1940 r.
—----------
Zatem poprawnie w projekcie WTG Gniazdo powinno być:
Wojciech Anioła
urodzenie: 1884.03.25 Minikowo, pow. Poznań
zmarł 25 VIII 1955, spoczywa na cmentarzu parafialnym św. Antoniego Padewskiego (Starołęka), grób zlikwidowany
rodzice: Florian, Barbara z d. Frankenberg I voto Hirsch
jednostka V kompania Batalionu Garnizonu Poznań (stary żołnierz, robotnik)
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.); Archiwum Państwowe w Poznaniu 3290/4.1/158, skan 5 Głuszyna (par. rzymskokatolicka) - akt małżeństwa, rok 1873 , Duplicat copulatorum; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/1/46, skan 100 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1884, Księga urodzeń t. I; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/3/282, skan 44 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1909, Księga miejscowa małżeństw [Rejestr główny małżeństw]; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line stan na 8 X 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; dokumentacja fotograficzna Katarzyna Krüger.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
—-------------------------------------------
Archiwum Państwowe w Poznaniu 3290/4.1/158, skan 5 Głuszyna (par. rzymskokatolicka) - akt małżeństwa, rok 1873 , Duplicat copulatorum
Florianus Anioła (25 lat)
Barbara Hirsch (27 lat)
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/1/46, skan 100 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1884, Księga urodzeń t. I
Woyciech , rodzice: Florian Anioła, Barbara Frankenberg
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/3/282, skan 44 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1909, Księga miejscowa małżeństw [Rejestr główny małżeństw]
Adalbert Anioła (25 lat) , rodzice: Florian Anioła, Barbara Frankenberg ,
Apollonia Jankowiak (25 lat) , rodzice: Stanislaus Jankowiak, Marzianna Teschner

Myszkowiak Stanisław (1892-1969)

Urodził się 6 IV 1892 r. (Karty meldunkowe miasta Poznania podają błędną datę 30 IV 1892 r.) w rodzinie Wawrzyńca (1863, syn Józefa i Katarzyny z d. Bagroska) i Marianny z d. Brukwicka (1865, córka Walentego i Rozalii z d. Kubiak), para pobrała się w 1888 r.

Nie ustalono czy służył w armii pruskiej.

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1958 r. podano, że walczył od 27 XII 1918 r. do 18 II 1919 r. w walkach o Poznań (Prezydium Policji, Zbrojownię, Małe Garbary, pod dowództwem sierż. Walczaka. 31 XII 1918 r. został ranny w nogę.). Natomiast on sam w deklaracji do Zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich napisał, że brał udział w Powstaniu od 3 I 1919 r. w straży Ludowej z Chwaliczewa i Głównej (obecnie Poznań). W lipcu 1920 r. zwolniony w stopniu kaprala z baonu zapasowego. Od 8 II 1933 r. w Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Następnie w Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, zweryfikowany 11 IV 1934 r. dyplomem nr 2731, Nr Referatu Historycznego 10198. W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 4 IV 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (syg. akt 24/22241).

11 XI 1919 r. w Poznaniu poślubił Jadwigę z d. Strugarek (8 X 1895 - 27 II 1969, córka Michała i weroniki z d. Michalska, siostra Powstańca Wielkopolskiego Stanisława ur.20 IV 1900 r., zm.2 IV 1950). Ze związku Stanisława i Jadwigi urodziło się siedmioro dzieci: Halina (1927), Henryk (1923), Salomea (1920), Marian (1929-1997), Jolenta Maria (1932), Krystyna (1935) i Zdzisław Jarosław (1937).

Jego dalsze losy nie zostały ustalone.

Zmarł 17 XI 1969 r. Został pochowany na cmentarzu parafialnym św. Antoniego Padewskiego (Starołęka), spoczywa kwatera 4 rząd 12 miejsce 9 GPS: 52.362164, 16.935681

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku żony Jadwigi i syna Zdzisława.

źródła: Parafia katolicka Spławie, wpis 5 / 1888; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-13 / 1888; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.424) i Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line o Lista odznaczonych WKP stan na 9 X 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; dokumentacja fotograficzna Katarzyna Krüger 7- 10-2024.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Spławie, wpis 5 / 1888
Laurentius Myszkowiak (24 lat) ojciec: Joseph , matka: Catharina Bagroska
Marianna Brukwicka (22 lat) ojciec: Valentinus , matka: Rosalia

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-13 / 1888
Lorenz Myszkowiak (ur. 1863) ojciec: Joseph Myszkowiak , matka: Catharine Bagroska
Marie Brukwicka (ur. 1865) ojciec: Valentin Brukwicki , matka: Rosalie Kubiak

Bartkowiak Marcin (1899-1970)

Urodził się 11 X 1899 r. w podpoznańskim Spławiu w rodzinie Antoniego (ur.1865, syn Józefa i Józefy z d. Frąckowiak) i Józefy z d. Kowalska (ur.1873, córka Szymona i Marianny z d. Zięta II voto Heigelmann), para pobrała się w 1892 r.

Nie są znane szczegóły Marcina sprzed wybuchu Powstania Wielkopolskiego. W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego w 1957 r. napisano ”(...) brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim z bronią w ręku w okresie od 27 XII 1918 do 18 II 1919 roku w Kompanii Bazar”, należy tu jednak zaznaczyć, że taka kompania nie istniała, owszem była utworzona eskorta z członków Straży Ludowej i Towarzystwa Gimnastycznego Sokół w celu ochrony I. J. Paderewskiego, ale nie stanowiła ona kompanii. Dalej w cytowanej Uchwale podano, że Bartkowiak brał udział w zdobywaniu koszar wojskowych (na Sołaczu, koszary 20. pułku na Solnej, koszary na Jeżycach), przeprowadzał rewizje domow na Żabikowie i odbierał broń pod dowództwem por. Jeżochowskiego (tu niestety nazwisko dowódcy zostało przekręcone, nikt o takim nazwisku nie brał udziału w walkach w Poznaniu). Po zakończeniu powstania pozostawał w służbie czynnej w Wojsku Polskim do 21 X 1921 r., zatem istnieje prawdopodobieństwo, że Bartkowiak brał także w walkach na Wschodzie, o czym w Uchwale o nadanie WKP przemilczano. Niestety, nazwisko Bartkowiaka nie występuje w dokumentach z okresu międzywojennego, nic nie wskazuje na to, że był zweryfikowanym powstańcem przed 1939 r. Jego losy podczas II wojny światowej nie są znane.

Zmarł w czerwcu 1970 r., 9 VI 1970 r. został pochowany na cmentarzu parafialnym św. Antoniego Padewskiego (Starołęka), spoczywa kwatera 4 rząd 8 miejsce 15 GPS: 52.362111, 16.93542

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku Zdzisława (+1990), Moniki (+2017), Mieczysława (2018) i Grzegorza (2018) Bartkowiaków.

źródła: Parafia katolicka Głuszyna (Poznań), wpis 18 / 1892; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-27 / 1892; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym stan na 9 X 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; dokumentacja fotograficzna Katarzyna Krüger.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Głuszyna (Poznań), wpis 18 / 1892

Antonius Bartkowiak (26 lat)
Josepha Kowalska (19 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-27 / 1892

Anton Bartkowiak (ur. 1865)
ojciec: Joseph Bartkowiak , matka: Josephine Frąckowiak
Josephine Kowalska (ur. 1873)
ojciec: Simon Kowalski + , matka: Marie Zięta jetzt Heigelmann

Mikołajczak Wojciech (1898 - 1974)

Urodził się 18 IV 1898 r. w miejscowości Nowe Szczepankowo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel), w rodzinie Wincentego (ur.1871, syn Wojciecha i Jadwigi z d. Stachowiak) i Marianny z d. Welz (ur.1872, córka Wojciecha i Katarzyny z d. Smrowińska) para pobrała się w 1895 r.. Jego bratem był Powstaniec Wielkopolski Wincenty (30 V 1900 - 1968, spoczywa w Kwaterze Powstańców wielkopolskich w Lesznie).

Powołany do armii pruskiej 6 IV 1917 r. brał udział w I wojnie światowej, po wybuchu rewolucji w Niemczech wrócił w rodzinne strony, gdzie 1 I 1919 r. wstąpił w szeregi w kompanii śmigielskiej dowodzonej przez Kazimierza Wojciechowskiego (18 II 1887 Śmigiel - 30 IV 1955 Poznań, spoczywa na cm. parafialnym przy ul. Bluszczowej). Brał udział w walkach o Lipno, Bukowiec, Włoszakowice, Klonówiec i Brenno. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1957 r. Następnie wcielony do 6. Pułku Strzelców Wielkopolskich, w szeregach którego brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, walczył pod Kijowem i Mińskiem, co oczywiście zostało pominięte w Uchwale o nadanie WKP. 26 VI 1920 r. przeszedł do do II dyonu polowego samochodowego (kierowca). 15 III 1922 r. został urlopowany z wojska. Od 1 X 1933 r. członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, zweryfikowany 30 V 1934 r. dyplomem nr 3183, Nr Referatu Historycznego 10642. Uchwałą W 26/75 mianowany do stopnia podporucznika. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 22 II 1937 r. (syg. akt 24/9773). Odznaczony Medalem Pamiątkowym Za Wojnę 1918–1921.

W 1922 r. zamieszkał w Poznaniu.

26 XII 1927 r. ożenił się z Marianną (Marią) z d. Dworczak (6 VIII 1901 - 28 IV 1983), para miała syna Edwarda (ur. 12 X 1928).

Zmarł 15 I 1974 r., został pochowany na cmentarzu parafialnym św. Antoniego Padewskiego (Starołęka), spoczywa kwatera 4 rząd 7 miejsce 24 GPS: 52.362124, 16.935209

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

źródła: Parafia katolicka Dłużyna, wpis 17 / 1895; Urząd Stanu Cywilnego Sokołowice, wpis 31 / 1895; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931;Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621.. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 172; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.33) i Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym stan na 9 X 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; dokumentacja fotograficzna Katarzyna Krüger.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Dłużyna, wpis 17 / 1895

Vincentius Mikołajczak (24 lat)
Marianna Welz (23 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Sokołowice, wpis 31 / 1895

Vincenz Mikołajczak (ur. 1871)
ojciec: Adalbert , matka: Hedwig Stachowiak
Marie Welz (ur. 1872)
ojciec: Adalbert , matka: Catharine Smrowinska