• Grupa PINO
  • Prv.pl
  • Patrz.pl
  • Jpg.pl
  • Blogi.pl
  • Slajdzik.pl
  • Tujest.pl
  • Moblo.pl
  • Jak.pl
  • Logowanie
  • Rejestracja

Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Celem strony GENEALOGIA POWSTAŃCÓW WIELKOPOLSKICH jest przedstawienie Czytelnikowi nie tylko sylwetki Powstańca, ale i udokumentowanie Ich życia, Rodziców, Małżonków, Dzieci i o ile to możliwe wskazanie miejsca spoczynku.

Kalendarz

pn wt sr cz pt so nd
01 02 03 04 05 06 07
08 09 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28

Strony

  • Strona główna

Archiwum

  • Czerwiec 2025
  • Maj 2025
  • Kwiecień 2025
  • Marzec 2025
  • Luty 2025
  • Styczeń 2025
  • Grudzień 2024
  • Listopad 2024
  • Październik 2024
  • Wrzesień 2024
  • Sierpień 2024
  • Lipiec 2024
  • Czerwiec 2024
  • Maj 2024
  • Kwiecień 2024
  • Marzec 2024
  • Styczeń 2024
  • Grudzień 2023
  • Listopad 2023
  • Wrzesień 2023
  • Czerwiec 2023
  • Kwiecień 2023
  • Marzec 2023
  • Luty 2023
  • Styczeń 2023
  • Grudzień 2022
  • Listopad 2022
  • Październik 2022
  • Wrzesień 2022
  • Sierpień 2022
  • Lipiec 2022
  • Czerwiec 2022
  • Maj 2022
  • Kwiecień 2022
  • Marzec 2022
  • Luty 2022
  • Styczeń 2022
  • Grudzień 2021
  • Listopad 2021
  • Październik 2021
  • Wrzesień 2021
  • Sierpień 2021
  • Lipiec 2021
  • Czerwiec 2021
  • Maj 2021
  • Kwiecień 2021
  • Marzec 2021
  • Luty 2021
  • Styczeń 2021
  • Grudzień 2020
  • Listopad 2020
  • Październik 2020
  • Wrzesień 2020
  • Sierpień 2020
  • Lipiec 2020
  • Czerwiec 2020
  • Maj 2020
  • Kwiecień 2020

Archiwum luty 2021


< 1 2 3 >

Helak Maciej i Franciszek oraz Wiktor

 

 

Helak Maciej urodził się 17 lutego 1867 roku w miejscowości Pęckowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Drawsko. Akt urodzenia: parafia Piłka wpis nr 13/1867.

Rodzice Jakub i Michalina z dom. Sikora pobrali się
Parafia katolicka Piłka, wpis 4 / 1859
Jacobus Hellak (25 lat) Michalina Sikora (25 lat)

Rodzeństwo: Andrzej ur.1859, Franciszek ur. 1861, zm. 1940 i Jadwiga ur. 1864.
Maciej poślubił Weronikę z dom. Pioch, para doczekała się potomstwa:
-- 1900 - Pelagia,
-- 1902 - Marianna,
-- 1905 - Gertruda,
-- 1907 - Wacław.
Maciej z rodziną mieszkali w miejscowości Łężeczki, dawniej Łężeczek – średniej wielkości wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Chrzypsko Wielkie nad Jeziorem Chrzypskim w Sierakowskim Parku Krajobrazowym.
Helak Maciej jest zweryfikowanym Powstańcem Wielkopolskim:
https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/1/33/skan/full/Go-ju58tBRn3fr5rNsllGw

status/stopień: szeregowiec
uwagi: Łężeczki, k.Chrzypska Wielkiego, rolnik
źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 45: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]

Zmarł 06 października 1944 roku, spoczywa na cmentarzu w Drawsku: Sektor A rząd 2
-----------------------------------------
Wracam do brata Macieja - ANDRZEJA, który w roku 1890 poślubił w Piłce Łucję:

Parafia katolicka Piłka, wpis 13 / 1890
Andreas Helak (30 lat) ojciec: Jacobus Helak matka: Michalina Sikora
Lucia Boch vel Błoch(26 lat) ojciec: Joannes Boch matka: Antonina Gapska

Nie znamy wszystkich dzieci tej pary, ale wśród nich jest dwóch Powstańców Wielkopolskich: Franciszek i Wiktor.
FRANCISZEK HELAK urodził się 01 października 1892 roku w Pęckowie, zmarł 26 kwietnia 1986 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Nowym Tomyślu:
https://billiongraves.pl/grave/Franciszek-Helak/24177132?referrer=myheritage
Tu także spoczywa jego małżonka Maria z Koniecznych 1894-1971. Dzieci pary to Józef 1920, Irena 1921 i Henryka 1930.
Franciszek w Powstaniu Wielkopolskim:
zweryfikowany: https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/1/32/skan/full/Qy6FfMKyazW75FlPKH4VkA
jednostka: 1 Baon 7 Pułku Strzelców Wlkp.
status/stopień: szeregowiec, podporucznik mianowany
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy
Uchwała Rady Państwa nr: 03.11-0.69 z dnia 1958-03-11

Opis:
Od 06.12.1918 po powrocie z Armii Niemieckiej organizował wspólnie z innymi kolegami kompanie powstańców we Wronkach, która uderzyła w dniu 06.01.1919 na odcinku Drawskiego Młyna i Wronek na Grenzschutz niemiecki. Następnie brał udział w walkach w okolicy Kolna i Kamiennej powiat Międzychód, gdzie pod dowództwem porucznika Zielińskiego toczyli boje z Niemcami. Po ukończeniu walk powstańczych sformowany został 7 Pułk Strzelców Wielkopolskich pod dowództwem porucznika Mikołajczyka do którego go przydzielono.

źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Goniec Powstańczy. Nowotomyska Jednodniówka Historyczna poświęcona Powstaniu Wielkopolskiemu
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 32: Spis zweryfikowanych 4622 - 9099
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 416: Życiorysy powstańców wielkopolskich: H - tom I (Habicht Gustaw - Hoffmann Jan)
Trzeba było pójść… Powiat nowotomyski w powstaniu wielkopolskim 1918-1919, pod red. Zdzisława Kościańskiego i Bogumiła Wojcieszaka, Nowy Tomyśl 2010
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 38/72

----------------------------
Kolejnym synem Andrzeja i Łucji był Powstaniec Wielkopolski WIKTOR urodzony 17 października 1900 roku w Pęckowie, gdzie też zmarł w roku 1988 i spoczywa na tamtejszym cmentarzu Sektor D, rząd 6

Wiktor w Powstaniu Wielkopolskim:
jednostka: Kompania Wroniecka
status/stopień: podporucznik mianowany
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.22-0.764 z dnia 1966-12-22

Opis:
Wstąpił 07.01.1919 do Oddziałów Powstańczych we Wronkach i został przydzielony do 3 Kompanii Baonu Wronieckiego pod dow. por. Mikołajczyka. Jako ochotnik brał czynny udział z bronią w ręku w walkach pod Marianowem, Gralewem, Międzychodem. Po zakończeniu akcji powstańczej został przydzielony do 7 Pułku Strzelców Wlkp. i został zwolniony 18.11. Z powodu zagubienia wszelkich dowodów przedkłada oświadczenie 2 wiarygodnych świadków: Dybisławski Józef, nr leg. 045334 i Francuzik Teofil, nr leg. 045342.
W zbiorze akt WBH jest wniosek nr 158454 o nadanie odznaczenia, wniosek został odrzucony 26 czerwca 1938 roku.
źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.)
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Barnaś Zofia, Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich "Ziemi Nadnoteckiej", Czarnków 2011
Biskupski Antoni, Historja 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7 Pułku Strzelców Wlkp.) T.1 Walki powstańcze na froncie zachodnim i północnym Wielkopolski. Organizacja pułku, Bydgoszcz 1925
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 49/73

Sporządzono na podstawie:
http://www.basia.famula.pl/pl/
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
http://powstancy-wielkopolscy.pl/
https://szukajwarchiwach.pl/53/1415/0/2.25/416/str/1/5/15/Nc6Hu6pUxXKdRWHPcla-uw/#tabSkany
http://poznan-project.psnc.pl/
https://www.myheritage.pl/
https://billiongraves.pl
https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=3&szufladka=HEIN-HERH
https://www.facebook.com/gminadrawsko/posts/2474547336153762

18 lutego 2021   Dodaj komentarz
genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  

Edward Hałaszkiewicz

Edward Hałaszkiewicz
oraz jego rodzeństwo :

-- 1893 - Marta,

-- 1894 - Wiktoria,

-- 1897 - Stanisława,

-- 1904 - Feliks

urodzili się w rodzinie Jana i Pelagii z domu Błoch, para pobrała się w roku 1892:
Parafia katolicka Sieraków, wpis 1 / 1892
Joannes Chałaszkiewicz (26 lat) ojciec: Paulus Pelagia Błoch (21 lat) ojciec: Franciscus matka: Marianna
akt ślubu https://szukajwarchiwach.pl/53/1945/0/3/56/skan/full/hSeZeC8-TYbTYBA3GioEiA
---------------
Edward Hałaszkiewicz urodził się 13 października 1899 roku w miejscowości Pólko, wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Kaźmierz. Miejscowość leży na Pojezierzu Poznańskim, na północny wschód od Jeziora Bytyńskiego.
Akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/53/1900/0/1/74/skan/full/_5BXFsRXzE8HRPr-HDkl7g
25 marca 1921 roku w Poznaniu poślubił urodzoną w Dreźnie Helenę z dom. Nowakowską (22.03.1898-14.09.1977), przysposabiając jej córkę Irenę ur. 08.10.1918. Edward i Helena mieli jeszcze dwie córki: Aleksandrę po mężu Plackowską 1926-2015 i Eugenię ur. 1931.
Edward początkowo był kupcem, następnie zmienił profesję zostając urzędnikiem państwowym, był pracownikiem Izby Skarbowej w Poznaniu w latach 1929 - 1937 , co można stwierdzić po dokumentach w Archiwum Akt Nowych w Warszawie (2/10/0/2/1951).
Edward zmarł w Poznaniu 20 listopada 1975 roku, spoczywa z małżonką oraz córką Aleksandrą na cmentarzu komunalnym Junikowo: pole:26 rząd:C miejsce:57
https://billiongraves.pl/grave/Edward-Ha%C5%82aszkiewicz/28365104
Miejsce spoczynku Powstańca nie widnieje w wyszukiwarce miejskiej, nie jest także oznaczone jako grób Weterana. Zostanie złożony wniosek o wpis do Ewidencji grobów Weteranów prowadzony przez IPN.
Edward Hałaszkiewicz w Powstaniu Wielkopolskim:

jednostka: 1 Batalion Saperów Wlkp.
status/stopień: kapral, podporucznik mianowany
uwagi: I.487.13834 Uchwała W 34/83, Poznań, podreferendarz izby skarbowej
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.958 z dnia 1957-12-06

Opis:
Edward Hałaszkiewicz od 1 grudnia 1918 roku brał czynny udział w pracach przygotowawczych do Powstania Wielkopolskiego. 4 stycznia 1919 roku wstąpił do tworzącego się I Batalionu Saperów Wielkopolskich jako ochotnik. Przez cały czas trwania Powstania Wielkopolskiego pełnił służbę z bronią w ręku, biorąc udział w operacjach na terenie miasta Poznania, na froncie południowym pod Jutrosinem i froncie północnym pod Wągrowcem. Z wojska Polskiego został zwolniony 16 lipca 1921 roku do rezerwy jako kapral. Od 15 sierpnia 1921 roku został przyjęty do służby państwowej w Poznańskim Urzędzie Wojewódzkim. Pracował w Wydziale Rent Wojskowych. W czerwcu 1925 roku został przeniesiony do Wielkopolskiej Izby Skarbowej Wydział Emerytur i Rent Wojskowych jako referent i tam pracował do końca 1939 roku. W czasie okupacji pracował również w skarbowości. Obok pracy zawodowej pracował czynnie w ruchu zawodowym. Od 1924 roku piastował różne stanowiska w Stowarzyszeniu Urzędników Skarbowych na szczeblu koła i okręgu, od członka Zarządu Koła do przewodniczącego Zarządu Okręgu.

Dodatkowe informacje:
Zaświadczenie chorążego zawodowego Zbigniewa Buriana Kawalera Orderu Virtuti Militari z 7 kwietnia 1937 roku, Zaświadczenie kapitana w stanie spoczynku Juliana Mańki Kawalera Orderu Virtuti Militari z 4 kwietnia 1937 roku, Zaświadczenie inż. Wacława Leitgebera, porucznika pospolitego ruszenia, twórcy i pierwszego dowódcy I Batalionu Saperów Wielkopolskich z 9 grudnia 1937 roku - (w opracowaniach historycznych wymienia się kapitana Witolda Butlera, ale dopiero od 19 stycznia 1919 roku, zatem historia zostaje wzbogacona o twórcę I baonu... oraz uzupełnia jego biografię [zobacz: http://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Leitgeber ]- M.P.) Wyciąg z wojskowego arkusza ewidencyjnego wystawionego 1 sierpnia 1921 roku przez (7 - we wniosku napisano cyfrą arabską - M.P.) VII Pułk Saperów Wielkopolskich? - (Winno być jak już, to XVII - M.P. ).

Na podstawie Listy strat ustalono, że w czasie II Wojny Światowej Edward wraz z rodziną zostali wysiedleni z Poznania do Generalnej Guberni.

źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 45: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]
Chalasz Roman, Wielki Almanach Powstańczy Powiatu Międzychodzkiego (maszyn.).
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 34/72

sporządzono na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
http://powstancy-wielkopolscy.pl/search
http://www.basia.famula.pl/pl/
http://poznan-project.psnc.pl/
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/en/jednostka/-/jednostka/5287187
https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html
https://www.straty.pl/pl/szukaj
https://billiongraves.pl/grave/

https://www.facebook.com/media/set/?vanity=genealogia.powstancow.wielkopolskich&set=a.457405665708174

18 lutego 2021   Dodaj komentarz
Edward Hałaszkiewicz   genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  

Antoni i Wiktor Skotarczak

Antoni i Wiktor Skotarczak

oraz ich rodzeństwo:

-- Marianna 09.02.1886, wyszła za Władysława Łazańskiego,

-- 31.12.1894-1909 - Franciszek,

-- 06.10.1897 - Teresa,

-- 12.12.1899 - Jadwiga, wyszła za Jana Gintrowskiego,

-- 29.04.1902 - Zofia,

-- 27.01.1904 - Bronisława,

-- 06.07.1906 - 1908 - Wanda

urodzili się w rodzinie Antoniego (ur.12-12-1859) i Antoniny z dom. Kamińska (ur.11-08-1861 - zmarł 1945 w Poznaniu, wg. nagrobka i zapisu małżeństwa urodziła się w roku 1859, zmarła w roku 1946), para pobrała się w Murowanej Goślinie w roku 1885.

Małżonkowie spoczywają na cmentarzu parafialnym przy ul. Bluszczowej z córką Jadwigą kwatera:IIP rząd:16 miejsce:20

https://billiongraves.pl/grave/Antoni-Skotarczak/20330234

-------------------------------

#Skotarczak Antoni urodził się 13 kwietnia 1888 w miejscowości Pławno – mała wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Murowana Goślina. Zmarł w Poznaniu 30 kwietnia 1932. Spoczywa na zabytkowym cmentarzu na Jeżycach kwatera:P rząd:19 miejsce:26

https://billiongraves.pl/grave/Antoni-Skotarczak/12069485?referrer=myheritage

- organizował i dowodził oddziałem ochotników podczas zajęcia Budzynia, Chodzieży, walczył pod Czarnkowem, organizował kompanię rogozińską.

Absolwent szkoły budowlanej i szkoły średniej w Poznaniu. Zmobilizowany w 1908 do armii niemieckiej. Zwolniony w 1910. Pracował następnie w Dortmundzie jako kierownik budowy.

Ponownie zmobilizowany do armii niemieckiej w 1914 brał udział w walkach podczas I wojny światowej, w listopadzie 1918 zwolniony z wojska. Od grudnia 1918 brał udział w powstaniu wielkopolskim, organizował wspólnie z bratem Wiktorem oddziały powstańcze w okolicach Rogoźna. Brał udział w walkach o Budzyń (6-7 I 1919), Chodzież (8 I 1919), Radwonki i Podstolice. Od 4 czerwca 1919 dowódca 6 kompanii 4 pułku strzelców wielkopolskich.
Od czerwca 1919 został mianowany dowódcą 4 kompanii w macierzystym pułku z którym następnie brał udział w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej.

Szczególnie zasłużył się 26-29 lipca 1920 podczas walk odwrotowych pod Prużanami, gdzie „na czele swej kompanii kilkakrotnie odbił kontratakami utracone pozycje, umożliwiając odwrót pułku do Kobrynia”. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Od 2 sierpnia 1921 dowódca II batalionu w 58 pułku piechoty. W 1922 przeniesiony do rezerwy. Posiadał przydział w rezerwie do 58 pp. Zamieszkał w Poznaniu gdzie założył firmę budowlaną. Tam też zmarł i został pochowany.

Ordery i odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1081 – 13 kwietnia 1921
Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
Krzyż Walecznych
------------------------------------------------------------

Wiktor Skotarczak urodził się 13 października 1891r. w Kamińskich Olędrach koło Rogoźna, zmarł 22 maja 1974r. w Poznaniu, spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo: pole:25 kwatera:1 rząd:11 miejsce:13

https://billiongraves.pl/grave/Wiktor-Skotarczak/31532009

Powstaniec Wielkopolski i Warszawski, oficer Wojska Polskiego

Po ukończeniu szkoły handlowej odbył obowiązkową służbę wojskową w 3 Pułku Gwardii w Berlinie. W sierpniu 1914r. został zmobilizowany do 2 Pułku Gwardii. Walczył najpierw we Francji, a następnie w Rosji. Pod koniec wojny awansowano go na sierżanta w 84 PP.

Zdemobilizowany w grudniu 1918r. Wraz z bratem Antonim, Antonim Biskupskim i Aleksandrem Dykiem zorganizował oddział powstańczy w Rogoźnie. Uczestniczył w zajęciu Budzynia 5 stycznia 1919r., następnie zajęciu Sokołowa i Ryczywołu. 8 stycznia brał udział w bitwie o Chodzież, a 16 stycznia w walkach pod Czarnkowem. W lutym 1919r. uczestniczył w walkach o Radwanki i Podstolice. Żołnierze jego kompanii zdobyli pod Budzyniem niemiecki samochód pancerny, przez co dowództwo niemieckie wyznaczyło nagrodę 50 tys. marek za jego ujęcie lub zlikwidowanie.

Dekretem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu 24 czerwca 1919r. został mianowany podporucznikiem. Objął dowództwo 5 kompanii w 4 pułku strzelców wlkp. Armii Wielkopolskiej (późniejszy 58 pułk piechoty Wojska Polskiego). Brał udział w wojnie z Rosją Sowiecką w 1920r. Początkowo dowodził 10 kompanią, a następnie grupą wydzieloną pułku. W trakcie walk został trzykrotnie ranny. Po wyleczeniu mianowano go porucznikiem i dano pod dowództwo 3 batalion pułku. Za męstwo w trakcie walk na froncie litewsko - białoruskim otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari oraz dwukrotnie Krzyż Walecznych.

Po wojnie objął dowództwo batalionu karnego przy Dowództwie Okręgu w Poznaniu. Następnie dowodził kolejno 1, 2 i 3 batalionem w 58 PP. W marcu 1923r. przeniesiony do rezerwy.

Zamieszkał w Poznaniu, gdzie prowadził sklep obuwniczy przy ówczesnej ul. Kraszewskiego.

Działał w Związku Weteranów Powstań Narodowych i był radnym miasta Poznania.

W latach trzydziestych otrzymał Krzyż Niepodległości.

We wrześniu 1939r. zmobilizowany do 58 PP. Walczył nad Bzurą, w Puszczy Kampinoskiej i w obronie Warszawy, gdzie został awansowany do stopnia kapitana. Po kapitulacji wrócił do Poznania, ale ostrzeżony przed aresztowaniem przez Gestapo, zmienił nazwisko i wyjechał do Warszawy.

Za działalność w AK został aresztowany i przebywał na Pawiaku. Dzięki dobrze podrobionym dokumentom nierozpoznany przez Niemców wyszedł na wolność.

Walczył w powstaniu warszawskim.

Jako inwalida wojenny w 1945r. wrócił do Poznania.

Żona Apolonia Pelagia z Nowaków, ur. 23.11.1895, którą poślubił w Poznaniu 07.11.1928 roku

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3172
Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
Krzyż Walecznych – dwukrotnie
Wielkopolski Krzyż Powstańczy – 4 kwietnia 1958

źródła:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://www.myheritage.pl/

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=4&szufladka=SKOR-SKRZ

http://poznan-project.psnc.pl/

https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/wiktor-skotarczak,40573.html

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://polona.pl/search/?query=dziennik_pozna%C5%84ski_1932&filters=public:1&sort=date%20asc

https://plus.gloswielkopolski.pl/100-powodow-do-dumy-100-bohaterow-powstania-wielkopolskiego/ar/13756282

http://www.nieobecni.com.pl/index.php?s=grob&id=199876

https://www.poznan.uw.gov.pl/zwyciestwo/budzyn-i-rogozno-pamietaja-o-swoich-bohaterach

http://e-kartoteka.net/pl/search#show

https://pw.ipn.gov.pl/pwi/form/

https://pl.wikipedia.org/

https://www.facebook.com/media/set/?vanity=genealogia.powstancow.wielkopolskich&set=a.458114885637252

18 lutego 2021   Dodaj komentarz
Antoni i Wiktor Skotarczak   genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  

Grzybek Jan i Józef

Grzybek Jan i Józef
oraz ich rodzeństwo:
-- 1903 - Wojciech,
-- 1906 - Maria,
-- 1908 - Stanisław, Powstaniec Warszawski
-- 1911 - Teodor
urodzili się w rodzinie Marcina i Agnieszki Płotkowiak, para pobrała się w roku 1897 w Poznaniu:
Parafia katolicka Poznań - par. św. Jana Jerozolimskiego, wpis 23 / 1897
Martinus Grzybek (ur. 1872) ojciec: Stanislaus, matka: Catharina
Agnes Płotkowiak (ur. 1879) ojciec: Joannes, matka: Anna
akt USC: https://szukajwarchiwach.pl/.../full/PrF2yq5HtYcN5u02AZGd3Q
-------------------------------------
Jan #Grzybek urodził się 17 czerwca 1899 roku w Poznaniu.
Prawdopodobnie po 1915 roku został wcielony do armii niemieckiej, w której służył jako żołnierz piechoty.
W czasie Powstania Wielkopolskiego wstąpił w szeregi 1 Pułku Strzelców Wielkopolskich, z którym walczył również na froncie białorusko-litewskim wojny polsko-bolszewickiej w okolicach Bobrujska.
Wg przekazów rodzinnych zginął 3 lipca 1920 roku w walce z bolszewikami w okolicach Bobrujska lub we wsi Górka albo w okolicach wsi Szaciółki, ew. Szaciołki, natomiast według listy strat osobowych Wojska Polskiego zginął lub zmarł 09 sierpnia 1920 roku pod Hniszowem.
Na liście strat z 1936 roku figuruje tylko: Jan Grzybek st.szer. 26.p.p. pl. 9 sierpnia 1920 Hniszów - patrz https://www.wbc.poznan.pl/.../39404/edition/56413/content
Z ustaleń Pana dra Michała Krzyżaniaka z Muzeum Powstania Wielkopolskiego w Lusowie: "Niestety jego nazwisko nie pojawia się na żadnej z list strat 55. poznańskiego pułku piechoty (1. pułku strzelców wielkopolskich), które w okresie międzywojennym publikowano w różnego rodzaju wydawnictwach . Nie ma również jego nazwiska na liście strat zamieszczonej w albumie fotograficznym po poruczniku Minikowskim z 55. ppp, który to album znajduje się w zbiorach Muzeum Powstańców Wielkopolskich w Lusowie. Pewien ślad w publikacjach okresu międzywojennego odnajdziemy w książce pt. „Lista Strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920”. Jednak Jan Grzybek tam wymieniony to żołnierz 26. pułku piechoty, który poległ 9 sierpnia 1920 roku pod Hniszowem . Jednocześnie biorąc pod uwagę, że ani w tym rejonie ani w tym czasie 55. pułk piechoty nie działał należy założyć, że wymieniony tu żołnierz nie jest tożsamy z poszukiwanym przez nas Janem Grzybkiem.
Warto podkreślić fakt, że nazwisko Jana Grzybka znalazło się na tablicy pamiątkowej poświęconej poległym i zmarłym powstańcom ze Związku Powstańców Wielkopolskich – Koło Żegrze. Podtrzymano tym samym pamięć o nim jako ofierze wojny polsko-bolszewickiej. Nie udało się również dotrzeć (w chwili obecnej) do jakichkolwiek akt czy dokumentów, które w jednoznaczny sposób wyjaśniłyby jego losy.
Pewną wskazówką dla dalszych poszukiwań będzie z pewnością relacja jego brata Józefa (żołnierza 1. kompanii tego samego pułku), z której wynika, że Jan Grzybek widziany był po raz ostatni 3 lipca 1920 ciężko ranny w jednej z wymienionych na wstępie miejscowości . Można na tej podstawie spróbować odtworzyć przebieg wydarzeń związanych z losami Jana Grzybka.
W lipcu 1920 roku obrona na linii frontu obsadzanej przez 14. Dywizję Piechoty (1. Dywizję Strzelców Wielkopolskich) ograniczała się do obsadzania niewielkimi siłami kilku – kilkunastu punktów dozorowych wzdłuż brzegów Berezyny na północ i południe od Bobrujska. Wspomina o tym w swojej książce Jan Sopoćko – dowódca III plutonu w 2. kompanii 55. pułku piechoty: „5 lipca [1920] o godz. 20 kompania nasza wyruszyła drogą na Domanowo do Stasiówki. (…) Zluzowaliśmy kompanię, która odmaszerowała natychmiast. Mój pluton ma zaciągnąć placówki nad rzeką. Przyzwyczajony do warunków obrony w wojnie światowej, dziwiłem się niepomiernie, jak tu ta obrona wygląda. Na odcinku 5 do 6 km wystawiłem trzy placówki nad rzeką na jej zakolach, dla lepszej obserwacji koryta. (…) Zameldowałem się u dowódcy kompanii i pokazałem mu na mapie, co i Jak zarządziłem. Wyjaśnił mi, że nasz odcinek dozoru wynosi 15 kilometrów! Zdumiałem się.” .
Wieś Stasiówka (A) o której wspomina Sopoćko znajduje się w linii prostej około 20 km na płn-zach. od wsi Horki (B) (Górki). Szaciłki (C) – podane jako możliwe miejsce śmierci Jana Grzybka znajdują się już 47 km dalej. Ze względu na odległość od Bobrujska tę ostatnią lokalizację odrzucić. Jeśli pod uwagę weźmiemy wieś Horki, znajdująca się na wschodnim brzegu Berezyny oraz uwzględnimy relację Józefa Grzybka można pokusić się o rekonstrukcję wydarzeń, która wyjaśnia brak Jana Grzybka na listach poległych oraz fakt, że z wojny już nie powrócił. Być może jakiś patrol żołnierzy 3. kompanii 55.pp przekroczył rzekę celem rozpoznania przedpola. Patrol ten dostał się w zasadzkę, i w trakcie wymiany ognia ciężko ranny zostaje Jan Grzybek a pozostali żołnierze z patrolu zostali zmuszeni do odwrotu, pozostawiając Jana Grzybka na polu bitwy. Trzymając się relacji jego brata Józefa, kiedy następnego dnia powrócono na miejsce starcia Jana Grzybka nie odnaleziono. Można założyć, że ciężko ranny Jan Grzybek został zabrany przez żołnierzy Armii Czerwonej. Czy w wyniku odniesionych ran wkrótce zmarł? Czy trafił do obozu jenieckiego? Tego nie wiemy. Ponieważ nie było żadnych świadków jego śmierci zapewne figurował w wykazie zaginionych. Stąd też jego nieobecność na listach strat.".
Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu:
https://billiongraves.pl/grave/Jan-Grzybek/28352040...
pole:9 kwatera:1 rząd:A miejsce:6
W setną rocznicę powstańczego zrywu Wydawnictwo Miejskie Posnania, na prośbę zastępcy prezydenta Poznania Jędrzeja Solarskiego, z inspiracji dyrektora Teatru Polskiego Macieja Nowaka oraz w partnerstwie z poznańskimi instytucjami i Samorządem Województwa Wielkopolskiego, zorganizowało zakrojoną na szeroką skalę akcję: powstanie. Dzięki czemu mamy bogaty zbiór zdjęć związanych z Janem Grzybkiem:
https://cyryl.poznan.pl/.../grzybek-jan-1899-1920-ze...
Drugim z braci Powstańców był Józef #Grzybek urodzony w Poznaniu 16 marca 1901 roku - córka tak napisała o Ojcu:
“Józef Grzybek urodził się 16 marca 1901 roku w Ratajach pod Poznaniem, zmarł 23 września 1967 w Poznaniu. Syn cieśli budowlanego Marcina i Agnieszki z d. Płotkowiak. Uczestnik powstania wielkopolskiego. 27 stycznia 1919 roku wcielony do 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich, późniejszego 55. Poznańskiego Pułku Piechoty, gdzie służył do 6 stycznia 1921 roku. Od 19 marca 1921 roku do 5 lipca 1921 roku służył w 58. Pułku Piechoty Wielkopolskiej. W czasie służby wojskowej od 17 marca 1919 roku do 1 czerwca 1919 roku walczył na froncie ukraińskim w Galicji Wschodniej. Od 30 lipca 1919 roku do 7 października 1919 roku wraz z pułkiem stacjonował pod Lesznem. Zaś od 12 października 1919 roku do 18 października 1920 roku walczył w wojnie polsko-bolszewickiej na froncie litewsko-białoruskim. Po zakończeniu wojny wrócił do Poznania gdzie pracował, jako kupiec. Tuż przed wybuchem II wojny światowej prowadził sklep odzieżowy na Starym Rynku (adres Stary Rynek 10, za: Spis abonentów telefonów m. st. Poznania z uwzględnieniem branż i zawodów 1939,s. 25).” https://cyryl.poznan.pl/.../grzybek-jozef-1901-1967-ze...
Wg spisu WTG GNIAZDO:
jednostka: 1 Kompania 1 Pułk Strzelców Wlkp.
status/stopień: szeregowiec
uwagi: zam. Poznań
źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 100: Wnioski o odznaczenia krzyżem i medalem niepodległości
Wykaz grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 100: Wnioski o odznaczenia krzyżem i medalem niepodległości, 1936.
Józef spoczywa na cmentarzu Junikowo - miejsce spoczynku to to samo co brata Jana.
Żona Gertruda z dom. Bernard, córka Hanna.
W zespole akt WBH znajdują się dwie kartoteki dotyczące Józefa: 24/8405 - wniosek odrzucono 25.01.1937 roku i 1-373.
---------
I na koniec słów kilka o STANISŁAWIE GRZYBKU - Powstańcu Warszawskim:
urodził się 25 października 1908 roku w Poznaniu, według relacji Hanny z dom. Grzybek, córki Józefa - zarówno Józef jak i Stanisław brali udział w Powstaniu Warszawskim. Stanisław miał być w Zgrupowaniu HARNASIE. Zginął w Powstaniu, co znajduje pokrycie na Liście strat Źródło: Archiwum Państwowe m.st. Warszawy
cywilna ofiara wojny śmierć w wyniku działań wojennych
miejsce śmierci Warszawa
data śmierci 1944
miejsce śmierci (najbliższa miejscowość) Warszawa
Stanisław jest także wzmiankowany na Wirtualnym Murze Pamięci: https://www.1944.pl/powstancze-biogramy.html patrz załączone zdjęcie - zrzut z ekranu. Pochowany na Powązkach Wojskowych KW A25 rz 4 gr 27, data śmierci 23 sierpnia 1944.
źródła:
https://www.wbc.poznan.pl/.../39404/edition/56413/content
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
https://cyryl.poznan.pl/grupa-kolekcji/934/akcja-powstanie
https://straty.genealodzy.pl/index.php?lastname=grzybek...
https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html
https://billiongraves.pl/grave/Jan-Grzybek/28352040...
https://www.myheritage.pl
http://poznan-project.psnc.pl/
http://www.basia.famula.pl/pl/
https://wbh.wp.mil.pl/.../skanywyszukiwarka_kartoteka.../...
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=genealogia.powstancow.wielkopolskich&set=a.458729745575766
18 lutego 2021   Dodaj komentarz
Grzybek Jan i Józef   genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  

Józef - ojciec oraz Bronisław i Hieronim...

Józef - ojciec oraz Bronisław i Hieronim Grzesiak - Powstańcy Wielkopolscy

Józef GRZESIAK urodził się 01 marca 1862 roku w Chrzypsku Małym, zmarł 01 kwietnia 1942 roku, spoczywa na cmentarzu parafialnym w miejscowości Chrzypsko Wielkie.

Rodzicami Józefa byli Andrzej i Barbara z dom. Sroka, para pobrała się Parafia katolicka Chrzypsko Wielkie, wpis 18 / 1857

Andreas Grzesiak (22 lat) Barbara Sroka (18 lat)

Z tego związku urodziły się także:
Maria Obst 1871,
Michalina Pospieszała 1882,
Anastazja Nowaczyńska 1875

----------------------------------------

13 maja 1892 roku w USC Pniewy Józef Grzesiak poślubił Walentynę z dom. Jandy (1872-1964) córką Wojciecha i Józefy z domu Tunek z Koszanowa:
akt ślubu:
https://szukajwarchiwach.pl/53/1923/0/3/64/skan/full/zcwtCg00ZzqHnTLikZdkdg

Ze związku Józefa i Walentyny urodzili się:

Józefa (Ratajczak, 1893-1985), wyszła za Powstańca Jana Ratajczaka

Łucja (Gacek, 1895-1957), wyszła za Powstańca Andrzeja Gacka

Gertruda (1896-1899),

Hieronim (1898-1955) - Powstaniec Wielkopolski

Bronisław (1900-1946) - Powstaniec Wielkopolski

Marianna (Tomikowska, 1902-1987),

Władysława (Mądry, 1903-1994),

Antoni (1904-1968),

Wanda (Drzymała, 1906-1985),

Władysław (1907-2003),

Helena (Wojtkowiak, 1909-1992),

Józef (1910-1989),

Kazimierz (1912-1981)

Stanisław (ur. 1914 r.)

Józef w Powstaniu Wielkopolskim:
przejęcie władzy przez Polaków w Chrzypsku Wielkim na początku stycznia 1919 r. Został wówczas wybrany pierwszym polskim sołtysem wsi. Służbę wojskową zakończył w stopniu starszego szeregowego.

Został zweryfikowany jako weteran powstania wielkopolskiego 2 IX 1937 r. (nr weryfikacyjny 14 898). Od 1938 r. w Związku Powstańców Wlkp. – Koło Chrzypsko Wielkie. Zaangażowany był również w życie miejscowej parafii, m.in. jako członek Dozoru Kościelnego i Reprezentacji Parafialnej, od 1901 r. Straży św. Józefa i od 1922 r. Towarzystwa Misyjnego. W 1899 r. ofiarował do kościoła obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W czasie okupacji został wysiedlony do Łężeczek. Tam zmarł 1 kwietnia 1942 r. i został pochowany na cmentarzu w Chrzypsku Wielkim.

Spoczywa razem z małżonką Walentyną, która zmarła 28 maja 1964 roku:
https://billiongraves.pl/grave/Walentyna-Grzesiak/39829608

czytaj także: http://sierakowhistorianieznana.pl/2020/07/16/powstancy-wielkopolscy/grzesiak-jozef-1862-1942/admin_sierakow/

---------------------------------------------

Bronisław Grzesiak urodził się 21 maja 1900 roku w Chrzypsku
akt urodzenia:
https://szukajwarchiwach.pl/53/1837/0/1/82/skan/full/olqSSNOVjah8uRDNCycMug

Zmarł 02 sierpnia 1946 roku we Wronkach i został pochowany na tamtejszym cmentarzu:
https://wronki.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=657&inni=0&cinki=0

Spoczywa z małżonką Jadwigą, sektor A, Rząd A, grób 16

Wymieniony jako Powstaniec Wielkopolski Ziemi Wronieckiej.

-------------------------------------------

Hieronim Grzesiak urodził się 15 września 1898 roku w miejscowości Chrzypsko Wielkie,
akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/53/1837/0/1/73/skan/full/46G676RGbzEs27jTBRGsnw
Zmarł w Poznaniu 11 lutego 1955 roku, spoczywa na cmentarzu parafialnym przy ul. Bluszczowej: kwatera:NM rząd:7 miejsce:7
https://billiongraves.pl/grave/Heronim-Grzesiak/8775917

Miejsce spoczynku Weterana Powstania Wielkopolskiego nie jest oznaczone w wyszukiwarce miejskiej, zostanie zgłoszone wnioskiem do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów.

Wraz z ojcem i bratem Bronisławem zaangażowany był w powstanie wielkopolskie, szczególnie w przejęcie władzy przez Polaków w Chrzypsku Wielkim na początku stycznia 1919 r. Dnia 27 XII 1926 r. poślubił Marię Stawicką (ur. 1901 r.), nie doczekali się potomstwa. Pracował jako kupiec we Wronkach i Poznaniu.

Czytaj także: http://sierakowhistorianieznana.pl/2020/06/02/biogram/grzesiak-hieronim-1898-1955/romanchalasz/

------------------------

źródła:

https://www.myheritage.pl

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://wronki.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=657&inni=0&cinki=0

http://sierakowhistorianieznana.pl/

https://billiongraves.pl/grave/Heronim-Grzesiak/8775917

http://e-kartoteka.net/pl/search#show

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=20&id=439737&surname=Grzesiak&name=Hieronim#OpenMap

18 lutego 2021   Dodaj komentarz
genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  

Grocholski Augustyn i Franciszek

Grocholski Augustyn i Franciszek

oraz ich rodzeństwo:
Feliks 1889 - 1889
Tomasz 1891 - 1915
Rozalia Ratajczak 1895 - 1961
Barbara Marciniak 1898 - 1980
Stanisław 1904 - 1991
Pelagia Torzyńska 1909 - 1998
Marianna 1890 - 1890
Anna Świercz 1897 - 1984
Wojciech 1903 - 1943
Marianna 1906 - 1906
Leokadia Strugała 1911 - 1998

urodzili się w rodzinie Walentego (1866-1962) i Zuzanny z dom. Muńko (1867-1953), para pobrała się w Nowym Kramsku:
Urząd Stanu Cywilnego Nowe Kramsko, wpis 12 / 1889
Valentin Grocholski (ur. 1866) ojciec: Adalbert Grocholski matka: Marie Krieg

Susanne Monko (ur. 1867) ojciec: Adalbert Monko matka: Veronika Kubik
---------------
FRANCISZEK GROCHOLSKI urodził się 16 września 1893 roku w Nowym Kramsku, zmarł w roku 1965 w Rawiczu, spoczywa z małżonką i córką Irną na cmentarzu parafialnym w Rawiczu, .
Żona Łucja z d. Michalska 1891 - 1976, córki:
Maria Kędzia 1919 - 1992
Irena Pospiech 1925 - 2004
Helena Stefaniak 1924 - 1998

Franciszek Grocholski w Powstaniu Wielkopolskim: Zweryfikowany Powstaniec: https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/1/33/skan/full/Gr43ohVo7tyYB0JvGRk9Qw

Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.951 z dnia 1957-12-06

Opis:
Grocholski Franciszek był organizatorem powstańców w Kramsku i okolicy Babimostu, Zbąszynia, Kargowy i w Nowym Kramsku. Brał udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku od 27.12.1918 do 10.02.1919. Dnia 10.02.1919 podczas wypadu na 3 działa stojące w Nowym Kramsku, pomiędzy Kolesinym a Keslami dostał się do niewoli, gdzie był silnie zmaltretowany i 4 dni morzony głodem, a następnie w Wielkim Smolnie przywiązany do konia i odstawiony do Sulechowy. Następnie został skuty kajdanami i odtransportowany pociągiem do 5 Dywizji we Frankfurcie nad Odrą skąd jednak zdążył zbiec i przedostał się do Polski w okolicy Wolsztyna. Wcześniej, w końcu stycznia 1919 r., w porozumieniu z dowódcą powstańców w Nowym Kramsku, Piweckim Stanisławem, urządził najście na dowódcę grenzshutsu, Seine Durlauch Princ von Lippe Detmolt, właściciela majątku w Wójnowie. Jednakże właściciel majątku pół godziny wcześniej opuścił autem majątek, a Grocholski rozpoznany przez jednego z pałacowej służby, naraził się do tego stopnia, iż dwukrotnie na drodze dyplomatycznej Niemcy żądali jego wydania z Polski.
W WBH znajduje się teczka personalna z dwukrotnie odrzuconym wnioskiem o Medal Niepodległości o syg. akt 44085 - odrzucono 02.03.1936 i 04.04.1938.

---------------
GROCHOLSKI AUGUSTYN urodził się 16 sierpnia 1900 roku w Starym Kramsku, zmarł 14 kwietnia 1954 roku w Jabłonce Starej. Ożenił się z Marianną Marciniak (1904-1980).
Dzieci:
Helena Budzik 1924 - 1997
Pelagia Jadwiga Bland 1926 - 2009
Leon 1937 - 2010
Bolesław 1925 - 2012
Jan 1927 - 1968
Kazimierz 1942 - 1942
Augustyn w Powstaniu Wielkopolskim:

jednostka: Front Zachodni
status/stopień: kapral
uwagi: Piotry, pow.Nowy Tomyśl, robotnik, I.487.13438

W WBH teczka z wnioskiem o nadanie Medalu Niepodległości nr 24/34083, wniosek odrzucono 26 czerwca 1938.

----------------------
źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.)

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 45: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]

Biskupski Antoni, Historja 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7 Pułku Strzelców Wlkp.) T.1 Walki powstańcze na froncie zachodnim i północnym Wielkopolski. Organizacja pułku, Bydgoszcz 1925

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://poznan-project.psnc.pl/

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=6&szufladka=GRES-GROM

http://cmentarnik.net/rawicz/szukaj/zmarly

https://www.facebook.com/media/set/?vanity=genealogia.powstancow.wielkopolskich&set=a.461317078650366

18 lutego 2021   Dodaj komentarz
Grocholski Augustyn i Franciszek   genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  

Grelka Juliusz i Stanisław

Juliusz Grelka

oraz jego rodzeństwo:

Antonina Ceglarz 1849 - 1907

Wiktoria Zuzanna Smoch / Schade1861 - 1938

Jan Jakub 1860

urodzili się w rodzinie Antoniego i Justyny Gasym

Parafia katolicka Pszczew, wpis 12 / 1854

Antonius Grelka (27 lat) Justina Gasym (23 lat)

------------------
Juliusz urodził się 15 stycznia 1867 roku w miejscowości Łowyń.

Juliusz Grelka w roku 1891 poślubił Petronelę z dom. Drozd (13.05.1866 - 1948):
Urząd Stanu Cywilnego Sieraków, wpis 17 / 1891

Julius Grelka (ur. 1867) ojciec: Anton Grelka matka: Justine Gassem

Petronella Drozd (ur. 1866) ojciec: Casimir Drozd matka: Agnes Koszczoł

Parafia katolicka Sieraków, wpis 12 / 1891
Julius Grelka ojciec: Antonius matka: Justina
Petronella Drozd (20 lat) ojciec: Casimirus matka: Agnes

Z tego związku urodzili się:

Stanisław 1891 - POWSTANIEC WIELKOPOLSKI

Monika Julianna Twardy 1908 - 2001

Agnieszka Dura 1904 - ?


Juliusz Grelka zmarł 22 czerwca 1925 roku w miejscowości Łowyń, o czym poinformował Związek Powstańców i Wojaków w Łowyniu. Warto wspomnieć, że w WBH znajduje się teczka personalna nr 1/37 Petronelli o nadanie Medalu Niepodległości, prawdopodobnie chodziło o odznaczenie pośmiertne Juliusza.
Juliusz nie został ujęty w spisach WTG Gniazdo.

----------------------------
Stanisław Grelka urodził się 10 listopada 1891 w Hameln, Hanover, Germany.

Zmarł w Poznaniu w roku 1964 i spoczywa na cmentarzu parafialnym na Górczynie, kwatera:IIIP rząd:8 miejsce:30 - miejsce spoczynku nie jest oznaczone jako grób Powstańca, zostanie zgłoszone wnioskiem o wpis do ewidencji grobów Weteranów a także do UM Poznań w celu wpisania do wyszukiwarki

Żoną Stanisława była Helena Wąchalska ur. 25 maja 1902 roku, zm.1977, para miała dwóch synów Marcela 1927-1930 i Tadeusza ur.1929 - 1997 - spoczywa z rodzicami,

https://s3.amazonaws.com/images.billiongraves.com/headstones/images/20191010
/27814602.jpg?t=2019-10-26+16%3A08%3A03

Stanisław w Powstaniu Wielkopolskim:

odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 03.15-0.79 z dnia 1958-03-15

Opis:
Grelka Stanisław brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku a to: od 15.01.1919 do 02.02.1919 w walkach pod Nakłem i okolicy jako szeregowy, dowódca kpt. Chilewski. Od 03.02.1919 do 05.04 w walkach pod Szubinem i okolicy, dowódca kpt. Chilewski. Od 06.04.1919 do 09.12.1920 przeniesiony do 17 pułku artylerii ciężkiej i awansowany na plutonowego.
W zasobach WBH znajdują się następujące teczki 1/37 oraz 24/1846, odznaczony Medalem Niepodległości 06 grudnia 1932 roku.

źródła:

Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 44: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

https://www.myheritage.pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://wbh.wp.mil.pl
/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=15&szufladka=GRAD-GREN

https://billiongraves.pl/grave/Helena-Grelka/34072781

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

http://e-kartoteka.net/pl/search

 

Grelka Juliusz i Stanisław

18 lutego 2021   Dodaj komentarz
Grelka Juliusz i Stanisław   genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  

ANTONI KASZTELAN

ANTONI KASZTELAN
„Swą pracą i poświęceniem bronił honoru i praw Narodu do wolności i niepodległości, zawsze wierny Bogu”
- pamięci ANTONIEGO KASZTELANA
1896-1942
Nie, to nie będzie opowieść z tzw. szczęśliwym zakończeniem, chyba, że stanie się cud, o który proszą dzieci każdego dnia i w dawnym Królewcu a dzisiejszym Kaliningradzie a być może gdzieś w Niemczech odnajdą się szczątki Bohatera Powstania Wielkopolskiego, żołnierza Września 39, obrońcy Helu...
W roku 1882 w Konojadzie pobrali się Paweł Kasztelan i Agnieszka z Dudziaków, zapis aktów ślubu - w USC i księgach parafialnych odnajdujemy:
Urząd Stanu Cywilnego Konojad, wpis 30 / 1882
Paul Kasztelan (ur. 1848) ojciec: Lukas Kasztelan , matka: Marie Majchrzak
Agnes Dudziak (ur. 1860) ojciec: Lorenz Dudziak , matka: Sophie Grzelczak
Parafia katolicka Konojad, wpis 16 / 1882
Paulus Kasztelan (34 lat, wdowiec) ojciec: Lucas , matka: Marianna Majchrzak
Agnes Dudziak (22 lat) ojciec: Laurentius , matka: Sophia Grzelec
Z tego związku w Gryżynie rodzą się
Maria 1884
Stanisława 1885 - zmarła w dzieciństwie
Ludwik 1887 - przeniósł się do Kokoszek, koło Gdańska. W 1939 roku za działalność patriotyczną Niemcy rozstrzelali go w Kartuzach
Ludwika 1889 - wstąpiła na Śląsku do klasztoru, a podczas I wojny światowej słuch o niej zaginął
Katarzyna 1891
Pelagia 1894-1895
Antoni 1896
Jan 1898 - 1902
Józefa 1901
Zofia 1908
27 kwietnia 1896 roku w Gryżynie, powiat kościański urodził się Antoni Kasztelan:
Podczas nauki w niemieckich szkołach kolportował polskie książki, działał w polskich kołach sportowych, była bardzo aktywny w drużynach skautowych. Ta wyniesiona z domu patriotyczna postawa młodego Antka była przyczyną częstych zmian szkół. Tak więc nauki pobierał w Gryżynie, Kościanie, Poznaniu i Międzyrzeczu. Po maturze, w 1915 r., podobnie jak wszyscy Wielkopolanie został wcielony do armii pruskiej. Walczył w 5 dolnośląskim pułku artylerii ciężkiej, w bitwie pod Verdun podczas I wojny światowej dostał kulę w brzuch. Był ciężko ranny. Na rehabilitację przewieziono go do Królewca, ten Królewiec okazał się także miejscem Jego śmierci ...
Po demobilizacji w 1918 r. powrócił w rodzinne strony. Przystąpił do Powstańców Wielkopolskich.
jednostka: Batalion Polski w Kościanie, 1 Kościańska Kompania Polowa, 6 Pułk Strzelców Wielkopolskich, Grupa Leszno status/stopień: ochotnik, kapitan Wojska Polskiego, dowódca plutonu
Uchwała Rady Państwa nr: 12.20-0.970 z dnia 1957-12-20Opis:
Odznaczenie - pośmiertnie - zweryfikowany przez Gł. Zarząd Powstania Wlkp. 1918/19 w Poznaniu. Kasztelan Antoni brał udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku od 27.12.1918 do 20.02.1919. Walczył w składzie Kompanii pod dowództwem por. Wittiga Stefana o zdobycie Leszna oraz brał czynny udział w rozbrajaniu powracających wojsk niemieckich z frontu wschodniego na dworcu w Poznaniu.
Po zakończeniu Powstania Wlkp. pozostawał w służbie czynnej W.P. Skończył szkołę podchorążych piechoty w Poznaniu. Walczył w wojnie polsko-sowieckiej 1920 roku gdzie w starciu pod Mławą został ranny. Po ustaniu działań wojennych przez 10 lat służył w Kołomyi.
W Kołomyi poznał Marię Olgę Żądło (31.05.1901 - 24.03.1993), była nauczycielką, jej rodzice mieli gospodarstwo rolne. Pobrali się. Tam urodzili się Zygmunt (1923-1994) i Stanisław oraz Danuta, która potem w wieku trzech lat zmarła na zapalenie opon mózgowych. Czwartym dzieckiem jest Maria Janczewska, która po dziś dzień szuka Ojca.
W 1931 r. został przeniesiony do Wejherowa, do tworzonego Batalionu Morskiego. Był dowódcą kompanii i adiutantem dowódcy batalionu i dowódcą kompanii. Jego kariera rozwijała się dalej i w 1934 r. wyznaczono go na stanowisko kierownika Samodzielnego Referatu Informacji, czyli de facto został szefem kontrwywiadu.
Kasztelan przywdział więc marynarski mundur (dotychczas nosił mundur wojsk lądowych) i wziął się do pracy. Efekty przyszły szybko: jego placówka unieszkodliwiła co najmniej kilka niemiecki agentur. Z drugiej strony Kasztelan i jego ludzie skutecznie wprowadzali nieprzyjaciela w błąd, np. co do kalibru dział baterii na Helu.
W 1939 był obrońcą Wybrzeża - Helu. W obliczu bezsensu dalszej obrony razem z komandorem Majewskim został upoważniony przez admirała Unruga do pertraktacji z Niemcami i podpisania kapitulacji. Polscy oficerowie mieli zagwarantowane pozostawienie w obozach jenieckich białej broni. Jednak szybko im ją odebrano. Potem zaczęły się przesłuchania.Kasztelana i kilku innych oficerów zwolniono z obozu jenieckiego by umożliwić gestapo powtórne ich aresztowanie i jako więźniów politycznych katować i umieszczać w obozach koncentracyjnych.
Trafił do Stutthofu (04.02.1941) nadano Mu numer 10433. W obozie włączył się do pracy konspiracyjnej. Zmontował radio i obsługiwał krótkofalówkę. Współpracował z byłym dowódcą gdyńskich kosynierów ppor. Kazimierzem Rusinkiem.16.12.1941 roku Antoni Kasztelan został przekazany w ręce Gestapo. Tam, podczas brutalnych przesłuchań, starano się wydobyć z kapitana szczegółowe informacje wywiadowcze. Pomimo ciągłego poniżania i szykan Kasztelan nie wydał żadnego ze swych współpracowników, a wobec wyroku skazującego go na śmierć, powoływał się jedynie na postanowienia Konwencji Genewskiej oraz zapewnienia admirała Schmundta, który zapewniał go, że będzie jeńcem honorowym.
Żona cały czas walczy o zwolnienie męża. Pisze do szefa kancelarii Hitlera, do Czerwonego Krzyża w Berlinie, za pośrednictwem podziemnej organizacji stara się o wymianę męża na niemieckiego jeńca, przez ambasadora Włoch pisze do papieża.Wszystko na nic.Antoni Kasztelan otrzymuje czterokrotny wyrok śmierci i 14 grudnia 1942 roku zostaje w Królewcu zgilotynowany, Jego ciało zostaje przekazane na cele eksperymentalne do Instytutu Anatomii Sądowej Uniwersytetu w Królewcu.W przededniu śmierci, kpt. Antoni Kasztelan napisał wiersz:
„Gdy zagrzmi trąbki bojowej głos,
rzucimy na szalę swój życia los,
pójdziemy na bój, na krwawy,
za ojców przykładem i ich sławy.
Będziemy wroga bić,
krzywdy nasze mścić.
Pójdziemy ze wzgardą na bohaterską śmierć,
bronić nasz honor,
nieskalaną naszą cześć...”.
Symboliczny grób Antoniego na gdyńskim Witominie
W imieniu Rodziny - zwracamy się do ludzi dobrej woli, którzy mają kontakty, być może rodzinne, być może biznesowe w dzisiejszym Kaliningradzie - o ustalenie czy po wkroczeniu Armii Czerwonej szczątki Antoniego Kasztelana zostały godnie pochowane, czy jest gdzieś tam mogiła, czy może macie wiedzę w temacie czy przy ewakuacji Uniwersytetu szczątki mogły być przetransportowane do Niemiec...
KONTAKT:
https://www.facebook.com/Bartoszewicz.Dorota/
W opracowaniu wykorzystano obszerne wypowiedzi Rodziny udzielone prasie:https://pomorskie.naszemiasto.pl/.../kapita.../ar/c1-4493320
A także: https://historia.trojmiasto.pl/Honorowy-kapitan-skonczyl...
Korzystano z https://kpbc.umk.pl/.../publi.../90050/edition/94281/content
Ponadto:https://www.google.com/imgres?imgurl=http%3A%2F%2Frocznikgdynski.pl%2Fwp-content%2Fuploads%2F2017%2F04%2Fkasztelan-3.jpg&imgrefurl=https%3A%2F%2Frocznikgdynski.pl%2Fantoni-kasztelan%2F&tbnid=AB69o-pItb7jSM&vet=12ahUKEwijmuX3uZrqAhXbgqQKHeAyA94QMyg5egQIARA6..i&docid=sLsGsb4BZ8NuyM&w=1080&h=1573&itg=1&q=kasztelan%20antoni&safe=off&client=firefox-b-d&ved=2ahUKEwijmuX3uZrqAhXbgqQKHeAyA94QMyg5egQIARA6http://poznan-project.psnc.pl/http://powstancywielkopolscy.pl/pl/searchhttp://powstancy-wielkopolscy.pl/searchhttps://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=40551&inni=1https://naszemiasto.pl/kapitan-antoni-kasztelan-z-lilijka-w-zyciorysie/ar/c1-4493320
opracowała Ewa Alicja Slomska
https://www.facebook.com/notes/620661571943304/
18 lutego 2021   Dodaj komentarz
ANTONI KASZTELAN   genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  

WACŁAW ANDRZEJEWSKI I LEON WŁODARCZYK

Zginęli mimo rozejmu - WACŁAW ANDRZEJEWSKI I LEON WŁODARCZYK

 

2 lipca 1919 – Niemcy pod Kąkolewem koło Leszna (przy leśnej drodze prowadzącej w kierunku Trzebani) zabili dwóch polskich oficerów Wacława Andrzejewskiego, który był dowódcą 1 kompanii 6 PSWlkp. stacjonującej w Kąkolewie oraz Leona Włodarczaka - dowódca 2 kompanii 6PSWlkp. kwaterującej w Pawłowicach.

 

Rodzice Ignacy Andrzejewski i Anna z Cichorzewskich pobrali się w roku 1877 : Ignatz Andrzejewski (ur. 1848) - ojciec: Franz Andrzejewski , matka: Julianne Wynowicz

 

Anna Cichorzewska (ur. 1859) - ojciec: Matthias Cichorzewski , matka: Luzia Zychlewska, para ta doczekała się potomstwa: Franciszka, Marcelego, Jana, Józefa, Anastazji, Teofila, Antoniego, Mariana, Stanisławy, Jadwigi, Klary, Romana i Kazimierza oraz Waleriana Franciszka i Wacława - Powstańców Wielkopolskich.

 

WACŁAW #ANDRZEJEWSKI (w niektórych źródłach błędnie podawane imię Władysław) urodził się 11 września 1879 roku w Pogorzeli. 18 lutego 1908 roku w Krzywiniu Wacław poślubił Klarę z Siczyńskich, z którą miał troje dzieci - Alfonsa Aleksandra, Teodora i Irenę.

 

 

 

O przebiegu służby Wacława dowiadujemy się najwięcej z wniosku o Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego /pośmiertnie/:

 

Uchwała Rady Państwa nr: 12.31-0.1063 z dnia 1958-12-31

 

Opis:
“Andrzejewski Wacław brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim 1918/19 jako ochotnik z bronią w ręku w okresie od 5.01.1919 r. do 20.02.1919 r. W dniu 1 stycznia 1919 r. jako były oficer armii niemieckiej przystąpił do organizowania ochotników Powstania Wlkp. w miejscowości Kopaszewo pow. Kościan. Z kompanią ochotników jako dowódca brał udział w walkach z Niemcami w miejscowości: Kąkolewo, Nowawieś, Nowyświat na terenie powiatu leszczyńskiego. Brał czynny udział w odparciu niemieckiego pociągu pancernego, który nacierał od strony Leszna w kierunku Kąkolewa. Przy zaciętych walkach wielu Niemców zostało zabitych i pociąg pancerny został odparty. Podczas przeprowadzania kontroli na odcinku Kąkolewo wraz z por. Włodarczakiem Leonem, zostali przez niemieckie oddziały napadnięci w lesie Kakolewskim, gdzie por. Andrzejewski wraz z por. Włodarczakiem od kul zdradzieckich polegli w dniu 2 lipca 1919 r. Powyższe stwierdzono na podstawie zeznań świadków biorących udział w Powstaniu Wlkp. pod dowództwem por. śp. Andrzejewskiego.
”

 

Wacław spoczął w mogile zbiorowej Powstańców i Wojaków na cmentarzu parafialnym w Krzywiniu:

 

 

 

Wspomnijmy jeszcze brata Wacława - Wspomnijmy jeszcze brata Wacława - Franciszka Waleriana #Andrzejewski, urodzonego 22 listopada 1893 roku w Pogorzeli, zmarłego prawdopodobnie w Sosnowcu, gdzie pracował do emerytury.

 

 

 

W Powstaniu - Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym: Uchwała Rady Państwa nr: 08.29-0.353 z dnia 1968-08-29 Opis: Od dnia 16-12-1918 r. bierze czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim w oddziale Lwówek pod dowództwem własnym do dnia 31-03-1919 r. W dniu 1-04-1919 r. została uformowana 4 kompania 2 Pułku Strzelców Wlkp., którą do dnia 1-06-1919 r. dowodził kol. Andrzejewski. Od czerwca 1919 r. w 2 Pułku Strzelców Wlkp. czynny w służbie wojskowej. Zostaje w październiku 1919 r. do szkoły karabinów maszynowych w Biedrusku. W grudniu 1919 r. zostaje przeniesiony do organizowania 4 batalionu 153 pp. , w którym pozostaje do sierpnia 1920 r. Był na froncie rannym i przebywał w szpitalu w Krotoszynie. Po wyleczeniu przeniesiony do 167 pp. 11 kompanii stacjonowany w Wolsztynie. Komendant straży przemysłowej w Państwowych Zakładach Przemysłu Wełnianego nr 7 w Sosnowcu.

 

 

 

*********************************************************************************

 

W księgach parafii w Jutrosinie, wpis 11 / 1884 odnajdujemy zapis zawarcia związku małżeńskiego pomiędzy:

 

Michaelem Włodarczak alias Włodarczyk (28 lat), ojciec: Martinus Włodarczyk , matka: Marianna

 

i Barbarą Rosa (25 lat) - ojciec: Matthias Rosa , matka: Marianna Adasch, na podstawie akt metrykalnych wiemy, że z tego związku rodzą się Stanisław /1885/ i Leon,

 

LEON #WŁODARCZAK urodził się 12 lipca 1887 roku w Grąbkowie, w późniejszym czasie przeniósł się z rodzicami do Żytowiecka.

 

 

 

W latach I wojny światowej przymusowo wcielony do armii niemieckiej. Walczył na froncie zachodnim. Dosłużył się stopnia sierżanta. Zdemobilizowany w listopadzie 1918 roku powrócił do Żytowiecka, gdzie był współorganizatorem (z ppor. Józefem Gomerskim) Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Na bazie tego gniazda ze starszej młodzieży rodem z Żytowiecka i okolicznych wsi doprowadził wkrótce do utworzenia małego oddziału zbrojnego Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego. Był odpowiedzialny za utrzymywanie stałego kontaktu z poznańskim POW i Centralnym Komitetem Obywatelskim W grudniu 1918 roku został członkiem Powiatowej Rady Ludowej w Gostyniu. Powierzono mu funkcję komisarza do zadań specjalnych. 7 stycznia 1919 roku objął dowództwo powstańczej 1. kompanii gostyńskiej, z którą wyruszył na front pod Leszno. Walczył na odcinku „Pawłowice”. Następnie dowodził, zorganizowaną przez siebie, kompanią pawłowicką. Z chwilą sformowania 6. pułku strzelców wielkopolskich objął dowództwo 1. kompanii 1. batalionu, awansując w tym czasie na podporucznika ze starszeństwem od 21 lutego 1919 roku. Patrolując linię demarkacyjną, 2 lipca 1919 roku trafił na zasadzkę urządzoną przez Niemców w lesie przy drodze łączącej Trzebanię z szosą Leszno-Gostyń. Został ranny, a później dobity kolbami karabinowymi. Pochowano go uroczyście na cmentarzu przykościelnym w Żytowiecku, gdzie spoczywa z rodzicami. - http://muzeum.gostyn.pl/GOSTY%C5%83SKI%20S%C5%81OWNIK%20BIOGRAFICZNY?idAkt=2493

 

 

 

 

 

źródła:

 

https://www.myheritage.pl/

 

http://www.basia.famula.pl/pl/

 

http://poznan-project.psnc.pl/

 

http://muzeum.gostyn.pl/GOSTY%C5%83SKI%20S%C5%81OWNIK%20BIOGRAFICZNY?idAkt=2493

 

https://wbh.wp.mil.pl/pl

 

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

 

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

18 lutego 2021   Dodaj komentarz
genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  

Władysław Fiedler

Władysław Fiedler
oraz jego rodzeństwo:

-- Pelagia 1892 - 1971,

-- Mieczysław 1895,

-- Zofia 1897,

-- Teodozja 1899,

-- Stanisława - 1907,

-- Wanda 1910

urodzili się w rodzinie Ignacego i Katarzyny z dom. Kaczmarek, para pobrała się:

Parafia katolicka Solec (Środa), wpis 9 / 1890
Ignatius Fiedler (24 lat) Catharina Kaczmarek (24 lat)
Urząd Stanu Cywilnego Bronisław (Środa), wpis 15 / 1890

Ignatz Fiedler (ur. 1866) ojciec: Adalbert Fiedler matka: Agnes Przybylska

Catharine Kaczmarek (ur. 1866) ojciec: Johann Kaczmarek matka: Marie Lis

---------------
Władysław Fiedler urodził się 06 kwietnia 1891 w miejscowości Krzykosy - wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Krzykosy. Jest siedzibą gminy Krzykosy.

Zmarł w maju 1960 roku, na cmentarzu komunalnym Junikowo spoczął 07 maja 1960, spoczywa z drugą żoną Haliną z Brodzińskich 21 stycznia 1914-1988 i jej rodziną ( ojcem Stanisławem i matką Stanisławą z Laferskich) - pole:14 kwatera:4 rząd:4 miejsce:20

grób opłacony: nie

https://billiongraves.pl/grave/W%C5%82adys%C5%82aw-Fiedler/28536750

Pierwszą żoną Władysława była Apolonia z dom. Heinze urodzona 20 stycznia 1893, córka Józefa Heintze , Marii Kamyszek , zmarła 19 czerwca 1948 roku w Poznaniu, (akt zgonu 1829/48), wg wyszukiwarki miejskiej grobów spoczywała na cm. jeżyckim kwatera:J rząd:14 miejsce:10

https://szukajwarchiwach.pl/53/1930/0/1/17/skan/full/dj_F3eF6JFDmw4q8LfIBNA

Władysław i Apolonia mieli syna Zygmunta Władysława urodzonego 01 maja 1929 roku w Poznaniu, zmarł w kwietniu 1979, 21 kwietnia 1979 spoczął na cm. junikowskim:

pole:34 kwatera:5 rząd:6 miejsce:66
-----
Władysław w Powstaniu:


jednostka: 1 Ochotnicza Kompania Średzka
status/stopień: starszy strzelec
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 08.01-0.716 z dnia 1958-08-01

Opis:
Fiedler Władysław brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku. Od 28.12.1918 do 02.01.1919 jako ochotnik brał udział w walkach przy ul. Półwiejskiej, Koszar Saperów i zajęciu Urzędu Pocztowego. Od 03.01.1919 do 15.01.1919 w walkach o Koszary Grenadierów a następnie przeniesiony do Obozu w Biedrusku. Dowódca - ppor. Mielewski Jan. Od 16.01.1919 do 01.02.1919 w walkach przy ul. Bukowskiej i zajęcie Dworca Głównego i rozbrojenie Niemców na dworcu. Od 01.02.1919 do 03.02.1919 przeniesiony z oddziałem na front Zbąszyń i brał udział w walkach o Babimost, Wielką Wieś, Grójec w stopniu st. strzelca. Dowódca - Klemczak. Od 04.02.1919 do 18.02.1919 udział w walkach pod Zbąszyniem a następnie przeniesiony do DOK. VII w Poznaniu. Od 19.02.1919 do 15.03.1919 pracował w DOK w Poznaniu i mianowany został sierżantem. Dowódca - Mielewski Alfred. Podstawa: oświadczenie 2 świadków, członków ZBoWiD - Wolniewicza Stefana i Mąderka Stanisława z 29.07.1957.

źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym

Wojcięgowska Danuta, Jarosz Bogdan, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 z ówczesnych granic powiatu średzkiego, Dominowo 2017

Cmentarz Komunalny Poznań-Junikowo – archiwum WTG

Wykaz grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań

sporządzona na podstawie:

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

https://www.myheritage.pl

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://billiongraves.pl/

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

http://e-kartoteka.net/pl/search#show

18 lutego 2021   Dodaj komentarz
Władysław Fiedler   genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  
< 1 2 3 >
Ewa1974 | Blogi