Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Baranowski Franciszek (1905-1985)

Urodził się 29 III 1905 r. w miejscowości Kopeć (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Grabów nad Prosną) w rodzinie Wincentego i Stanisławy z d. Lodowicz (?).

Według Uchwały o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1957 r. brał udział z bronią w ręku w powstaniu od 2 I 1919 r. czyli miał wówczas 14 lat. Brał udział w walkach o Zduny, dalej na odcinku Sulmierzyce - Krotoszyn pod dowództwem chorążego Kamińskiego (brak imienia) i Teodora Kinakowicza (?). Po zakończeniu działań powstańczych został zdemobilizowany. Uchwałą Komisji Weryfikacyjnej przy Zarządzie Głównym Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu nr 5153 z dnia 28 I 1948 r. został Baranowski uznany za zweryfikowanego powstańca wielkopolskiego 1918/19. Podstawa: 1. Zaświadczenie tym. nr 5153 z dnia 28 I 1948 r. Związku Powstańców Wielkopolskich; 2. Uwierzytelniony wyciąg z repertorium 6 notariusza Jana ...włowskiego [nazwisko nieczytelne - dopisek WTG Gniazdo] w Krotoszynie; 3. Legitymacja członkowska Związku Powstańców Wielkopolskich z dnia 31 XII 1948 r. Uchwałą W 38/74 mianowany do stopnia podporucznika.

Nie był członkiem związków powstańczych w okresie międzywojennym, brak jego imienia na listach zweryfikowanych powstańców, w Wojskowym Biurze Historycznym także nie występuje.

4 I 1924 r. z Sulmierzyc przeprowadził się do Poznania, gdzie pracował w zawodzie piekarza.

27 IV 1929 r. ożenił się w Poznaniu z Heleną Palczewską (30 IV 1904 - 15 V 1994), para miała syna Jerzego (ur. 6 II 1931).

Zmarł 26 I 1985 r. Został pochowany w jednej z kwater powstańczych na cmentarzu komunalnym w Poznaniu na Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 6
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120134&name_surname=Baranowski%20Franciszek#

To także miejsce pochówku żony Heleny.

źródła: WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 31 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 202

Kniat Józef (1903 - 1989)

Urodził się 18 VIII 1903 r. w Poznaniu w rodzinie Franciszka (26 III 1872 - 18 I 1920, syn Ignacego i Petroneli z d. Korcz) i Marianny z d. Cichowska (ur. 28 X 1871, rodzice Stanisław i Michalina Wątrobińska), para pobrała się w Jarocinie w 1899 r. Z tego związku urodzili się także Stanisław (17 IV 1899), Kazimierz (1900-1901), Marianna (1902), brat bliźniak Józefa - Stefan (*+1903), Helena (*+1905), Bronisława (1906), Franciszek (*+1909), Władysława (*+1910), Feliks (1911), Antoni (*+1913) i Władysława (1914-1930).
Józef jest kolejnym domniemanym powstańcem, który znalazł się w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line, stan na 1 I 2025 r., bo spoczywa w jednej z kwater powstańczych na cm. komunalnym Junikowie i został wymieniony na podstawie Wykazu grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań, spis ten nie był zweryfikowany dokumentami poświadczającymi udział w powstaniu a powstał na podstawie oględzin miejsca pochówku. Należy zwrócić uwagę, że w kwaterach spoczywają także inni weterani np. Powstań Śląskich, którzy w Powstaniu Wielkopolskim nie brali udziału. W przypadku Józefa Kniata WTG Gniazdo posiłkuje się jako źródłem Wspomnienia z własnych przeżyć do końca 1920, Poznań, które w rzeczywistości są wspomnieniami Kazimierza Raszewskiego (ur. 29 II 1864 w Jasieniu, zm. 14 I 1941 w Poznaniu, polski wojskowy i polityk, generał broni Wojska Polskiego, kawalerzysta, uczestnik I wojny światowej, Powstania Wielkopolskiego i wojny polsko-bolszewickiej), który ani razu nie wymienia Józefa Kniata.
Nie znaleziono żadnego dokumentu poświadczającego udział Józefa Kniata w insurekcji wielkopolskiej, nie był zweryfikowanym członkiem jakiegokolwiek międzywojennego związku Powstańców Wielkopolskich, w Wojskowym Biurze Historycznym jego imię także nie występuje (Kolekcja akt personalno - odznaczeniowych).
Był za to żołnierzem Kampanii Wrześniowej, na podstawie Polski Czerwony Krzyż 20398 - oryginalna kartoteka jeniecka ustalono, że kanonier 17. pułk artylerii lekkiej został osadzony w Stalagu VI-F i VI-H, nr jeńca 5187, a 31 VIII 1940 r. zwolniony.
Był dwukrotnie żonaty, jego I żoną 15 X 1927 r. została Cecylia Nowicka (ur. 27 VIII 1898), drugą została Maria (4 VI 1908 - 12 I 1985).
Zmarł 27 VIII 1989 r. Został pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 4
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120129&name_surname=Kniat%20J%C3%B3zef#
Nie został imiennie wymieniony na nagrobku (wymieniona jest tylko II żona Maria), ale przy grobie po lewej stronie nagrobka umieszczona została tabliczka pamiątkowa, i tak jeśli tabliczka została ustawiona przed 2010 r. - zlecenie wydało Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego, jeśli po 2010 r. to tabliczkę ufundowało Muzeum Powstania Wielkopolskiego.
źródła: Parafia katolicka Jarocin, wpis 1 / 1899; Urząd Stanu Cywilnego Jarocin, wpis 1 / 1899; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 1 I 2025 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025
Parafia katolicka Jarocin, wpis 1 / 1899
Franciscus Kniat (27 lat)
ojciec: Ignatius , matka: Petronella
Marianna Anna Cichowska (27 lat)
ojciec: Stanislaus , matka: Michalina
Urząd Stanu Cywilnego Jarocin, wpis 1 / 1899
Franz Kniat (ur. 1872)
ojciec: Ignatz Kniat + , matka: Petronella Korcz
Marie Cichowska (ur. 1871)
ojciec: Stanislaus Cichowski , matka: Michalina Wąstrobinska

Nowak z d. Binia Teofila (1902-1984)

Urodziła się 17 VIII 1902 r. w Rakoniewicach w rodzinie Józefa i Anny Marii z d. Woydowska (Wojdowska), para pobrała się w 1900 r. Z tego związku urodzili się także Helena (16 VII 1901), Maria (7 IX 1903), Józefa (7 III 1905 - 2 I 1989), Zofia (25 IV 1906) i Józef (19 VI 1909 - 26 XI 1990, podoficer rezerwy).

Ukończyła szkołę ludową w rodzinnej miejscowości.

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1958 r. napisano, że ” (...) brała udział w okresie od 29 grudnia 1918 do dnia 16 lutego 1919 r. Jak podają świadkowie pełniła służbę telefoniczną w Komendzie Miasta i urzędzie Pocztowym miasta Rakoniewic pow. Wolsztyn. Była czynna przy przygotowaniu strawy dla żołnierzy powstańców.”. Należy jednak zauważyć, że dopiero 3 I 1919 r. oddziały Stanisława Siudy weszły do Rakoniewic i zajęły miasto bez walki. Powstańcy aresztowali burmistrza, zajęli pocztę i obsadzili telefony, wówczas też Binia mogła rozpocząć swoją służbę w powstaniu. Po powstaniu w marcu 1919 r. została przeniesiona do Komendy Okręgu Wojskowego w Grodzisku Wielkopolskim, gdzie do 31 V 1920 r. pracowała jako maszynistka.

W późniejszym okresie pracowała w różnych firmach na terenie Grodziska Wielkopolskiego.

Około 1923 r. wyszła za Władysława Nowaka (1894-1957), z którym miała co najmniej dwoje dzieci - córkę Irenę (ur. 1 X 1923 r.) i syna, któremu po śmierci męża przekazała gospodarstwo rolne we wsi Włościejewki w powiecie śremskim.

W okresie okupacji niemieckiej wysiedlona z rodzina do wsi Rusocin. Po wojnie, jak wspomniano powyżej, zamieszkała we wsi Włościejewki.

W 1958 r. wstąpiła do ZBoWiDu.

Zmarła 9 XII 1984 r., pochowana na cmentarzu komunalnym na Junikowie w jednej z trzech Kwater Powstańców Wielkopolskich, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 2
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120122&name_surname=Nowak%20Teofila#

To także miejsce pochówku (po przenosinach) jej męża Władysława, córki Ireny (1923-2002) po mężu Żakowicz i Piotra Żakowskiego (1903-1976).

źródła: WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 2 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Bonia Władysław (1905 - 1992)

Urodził się 23 VI 1905 r. w Opalenicy w rodzinie Walentego (22 I 1871 - 10 X 1906, syn Walentego i Ludwiki z d. Staszewska) i Antoniny z d. Palicka (ur. 4 IV 1874, córka Jakuba i Apolonii z d. Kasperek). Para pobrała się w 1895 r. Z tego związku urodzili się także Marianna (*+1896), Antoni (*+1897), Józefa (1903-1957) oraz Powstaniec Wielkopolski Teofil (13 X 1900 Opalenica - 19 XII 1989, pochowany Cmentarz św. Rocha w Częstochowie ul. św. Rocha, 79 42–218 Częstochowa, Sektor 1 Rząd G Nr grobu 13).
O ile udział w Powstaniu Wielkopolskim starszego brata Teofila został udokumentowany o tyle o udziale Władysława nie wiemy nic. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line wymieniony na podstawie Wspomnienia z własnych przeżyć do końca 1920, a te zostały spisane przez Kazimierza Raszewskiego (ur. 29 II 1864 w Jasieniu, zm. 14 I 1941 w Poznaniu, polski wojskowy i polityk, generał broni Wojska Polskiego, kawalerzysta, uczestnik I wojny światowej, Powstania Wielkopolskiego i wojny polsko - bolszewickiej), i spisu grobów na cmentarzach poznańskich dokonanego przez GEOPOZ Poznań, spis ten nie był zweryfikowany dokumentami poświadczającymi udział w powstaniu a powstał na podstawie oględzin miejsca pochówku. Przy nagrobku Władysława (główne miejsce na nagrobku poświęcone zostało Szymonowi Browiakowi, natomiast o miejscu pochówku Władysława i Heleny Bonia informuje mała tabliczka marmurowa w “nogach” nagrobka), po lewej stronie znajduje się także pamiątkowa tabliczka ustawiona albo na zlecenie Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego (do 2010 r.), albo przez przez Muzeum Powstania Wielkopolskiego (po 2010 r.). Na dzień sporządzenia notatki nie znaleziono żadnych dokumentów potwierdzających udział Władysława w Powstaniu Wielkopolskim.
Bonia Władysław zmarł 10 IV 1992 r. (pierwotne miejsce pochówku nie jest znane), 14 III 2014 r. został pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 3 kwatera 6 miejsce 27
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2541166&name_surname=Bonia%20W%C5%82adys%C5%82aw#OpenMap
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1883/3/65, skan 57 Kuślin (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1918/1/184, skan 109 Opalenica (USC) - akt urodzenia, rok 1905, Księga urodzeń; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 3 I 2025 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1883/3/65, skan 57 Kuślin (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw
Walentin Bonia (25 lat), rodzice: Walentin Bonia, Ludwika Staszerwska ,
Antonie Palicka (21 lat) , rodzice: Jakob Palicki , Apollonia Kasperek,
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1918/1/184, skan 109 Opalenica (USC) - akt urodzenia, rok 1905, Księga urodzeń
Wladislaus , rodzice: Valentin Bonia, Antonina Palicka

Stessel Ludwik (1895-1958)

Urodził się 12 VIII 1895 r. w Poznaniu w rodzinie Michała (1851) i Marianny z d. Łukaszewicz (1853 - 1915). Para pobrała się w 1873 r. Z tego związku urodzili się także Andrzej (1878), Bolesława (1881-1882), Józefa (1883) i dwoje dzieci zmarłych przy porodzie bez nadania imienia w 1888 i 1891 r.

Do powstania dołączył jako ochotnik w dniu jego wybuchu i brał udział w walach na terenie miasta Poznania. Od 4 I 1919 r. w szeregach kompani telegraficznej w Poznaniu. W Deklaracji złożonej w 1936 r. do Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich 1918 - 1919 r. podał, że brał udział w przenoszeniu broni ze Zbrojowni do Bazaru (dowódca nieznany), następnie w Straży Ludowej Dzielnicy Wilda pod rozkazami Macedońskiego. Służył także w policji w CI oddziale przy ul. Półwiejskiej pod rozkazami Barwickiego (niestety przy żadnym nazwisku Stessel nie podał imienia dowódcy co uniemożliwia weryfikację). Od 4 II 1919 r. pod rozkazami Tomalaka brał udział w walkach na odcinku Międzychód - Kamionna. Od maja do września 1919 r. na froncie Lwowskim pod rozkazami Pufala. Zwolniony z wojska na własną prośbę 27 IV 1920 r. w stopniu kaprala. Natomiast w Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1958 r. zapisano “Stessel Ludwik wstąpił jako ochotnik dnia 27.12.1918 do Straży Ludowej na Wildzie pod dowództwem por. Spornego i brał udział z bronią w ręku w zajmowaniu Zbrojowni na Garbarach oraz przy zajmowaniu koszar oraz pełnieniu służby wartowniczej do dnia 03.02.1919 r. W dniu 04.03.1919. przydzielony został do 5 kompanii 10 pułku Strzelców Wielkopolskich pod dowództwem kpt. Kopy i wysłany został na front pod Międzychód. Zwolniony z wojska 27.04.1920 r.”. Członek Związku Powstańców i Wojaków od 10 V 1931 r., członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 od 1 I 1939 r., zweryfikowany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich 10 V 1937 r., nr weryfikacyjny 11169, Nr Referatu Historycznego 6437. Odznaczony Krzyżem Towarzystwa Powstańców i Wojaków I klasy (nr 888). Uchwałą W 15/72 mianowany do stopnia podporucznika.

11 VIII 1920 r. ożenił się w Poznaniu z Marianną z d. Konik (1 XII 1895 - 17 VI 1952), z tego związku urodziły się dwie córki Janina (15 III 1925) i Adelajda po mężu Żmuda (27 IV 1922 - 31 VIII 2008).

W czasie okupacji rodzina znalazła się w obozie przesiedleńczym Poznan Glowna, co potwierdza lista transportowa 4 str 24 (Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań).

Zmarł 1 II 1985 r. Pochowany z jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 3 miejsce 1
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120143&name_surname=Stessel%20Ludwik#OpenMap

źródła: IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 4 I 2025 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 33 / Spis zweryfikowanych 9100 - 13620. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 115; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.4869; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Brzózka Wojciech (1898 - 1975) -

Powstaniec Wielkopolski, bohater Wielkiego Almanachu Powstańców Wielkopolskich i bojowników o niepodległość ziemi sierakowsko-międzychodzkiej 1918-1921.

Urodził się 13 III 1898 r. w miejscowości Kwilcz (wieś sołecka i gminna w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Kwilcz). Był synem robotnika Stanisława (Brzuska, Brzóska, ur. 1856, syn Wojciecha i Julianny z d. Zielińska) i Marianny (Maria) z d. Maciejewska (ur. 1856, córka Józefa i Brygidy z d. Stachecka), para pobrała się w 1880 r. Z tego związku urodzili się także Weronika (*+1881), Edmund Jan (1882), Małgorzata Maria po mężu Dominik (1885), Helena (1888), Ludwik (1899-1900), Wawrzyniec (1890-1903), Józef (1892) i Jadwiga (1895).

Z zawodu był fryzjerem.

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, dwukrotnie wymieniony na pruskich listach strat Preußen 938 z 15 IX 1917 r. i Preußen 1133 z 8 V 1918 r.

Służył w 2. kompanii 2. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Brał udział w walkach o Międzychód, Kamionnę, Kolno, Stary Zatoń, Zbąszyń, Babimost, Chobienice i Pierzyny. W okresie międzywojennym mieszkał w Jarocinie. Był członkiem tamtejszego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914-1919. Zweryfikowany 15 I 1934 r. nr kartoteki 809, Nr Referatu Historycznego 8483. Po II wojnie światowej mieszkał w Zielonce koło Warszawy. W 1961 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 4/72 mianowany do stopnia podporucznika. Odznaczony także Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 28 II 1938 r. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line stan na 4 I 2025 r. wymieniony trzykrotnie:
1/ urodzenie: 1898.03.13 Kwilcz
rodzice: Stanisław, Maria
jednostka: 2 Kompania 2 Pułku Strzelców Wlkp.
status/stopień: starszy szeregowiec
uwagi: Zamieszkały Zielonka k/Warszawy
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy

2/ urodzenie: 1898
ojciec: Stanisław
status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 4/72

3/ uwagi: I.487.10460

Ożenił się z Józefą Marią z d. Borkiewicz (16 II 1901 - 30 IX 1988). Z tego związku urodziły się dwie córki Irena po mężu Zielińska (1927-1989) i |Teresa Jadwiga po mężu Jamrozik (1930-2020).

4 III 1975 r., pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie spoczywa Kwatera: C 15 Rząd: 5, Grób: 23

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1900/3/18, skan 18 Miłostowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1880, Księga małżeństw Miłostowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1880, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1900/1/71, skan 31 Miłostowo (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 20613: Brzozka Adalbert (Kwiltsch, Birnbaum); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 23465: Brzozka Adalbert (Kwiltsch, Birnbaum); Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 40; Wyszukiwarka grobów dla miasta Warszawy; Dokumentacja fotograficzna grobu w Warszawie Daniel Piotrowicz.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1900/3/18, skan 18 Miłostowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1880, Księga małżeństw Miłostowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1880, Księga małżeństw

Stanislaus Brzóska (24 lat), rodzice: Albert Brzóska , Julianna Zielińska ,
Marianna Maciejewska (24 lat) , rodzice: Joseph Maciejewski , Brigitta Stachecka ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1900/1/71, skan 31 Miłostowo (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń

Adalbert , rodzice: Stanislaus Brzuska, Marie Maciejewska

Błaszczyk Stefan (1901-1985)

Urodził się 24 VIII 1901 r. w miejscowości Siedlemin (wieś sołecka w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jarocin). Jego rodzicami byli Józef Michał (ur. 2 III 1864, syn Hieronima i Franciszki z d. Gałęza) i Franciszka z d. Kardach (ur. 28 II 1868 r., córka Antoniego i Agnieszki z d. Wojciechowska). Para pobrała się w 1891 r. Z tego związku urodzili się także Marianna (*+1894), Anna (1897), Marianna (1899) i Adam (1903) oraz Powstańcy Wielkopolscy - Stanisław (8 XI 1893) i Franciszek (27 IX 1895).

Ukończył 6 klas szkoły powszechnej, po ukończeniu szkoły wyjechał do Bielefeld w Westfalii, tam też był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ.

4 XII 1918 r. jako ochotnik wstąpił do oddziałów pod dowództwem Zbigniewa Ostroróg - Gorzeńskiego (1869 - 1926) i Bronisława (Brunon) Kirchnera (1885 - 1946), pełnił służbę wartowniczą i rewizyjną - zabierano żołnierzom pruskim broń i umundurowanie, które następnie były przekazywane oddziałom jarocińskim. Brał udział w przejęciu koszar 46 pułku piechoty. 1 I 1919 r. wraz z innymi powstańcami z Jarocina udał się do Ostrowa Wielkopolskiego, gdzie po połączeniu sił z Batalionem Pogranicznym ze Szczypiorna, brały udział w przejęciu najważniejszych strategicznie punktów miasta – garnizon niemiecki oddał Ostrów bez walki. Od 6 I 1919 r. walczył na odcinku zbąszyńskim powstania, następnie pod Krotoszynem i Zdunami. Służył w 11. Pułku Strzelców Wielkopolskich, następnie w 17. pułku ułanów skąd został zwolniony 5 II 1921 r. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 od 11 I 1935 r., od 5 IX 1937 r. w Towarzystwie Powstańców Wielkopolskich 1918/1919 i następnie w Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, zweryfikowany 24 I 1935 r. dyplomem nr 6606, Nr Referatu Historycznego 14076 (Koło Jeżyce w Poznaniu). Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938 r. W 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 38/74 mianowany do stopnia podporucznika.

W okresie międzywojennym pracował we Francji, a następnie zamieszkał w Poznaniu, gdzie pracował jako konduktor.

21 XII 1927 r. poślubił Gertrudę Augustyniak (10 XI 1906 - 3 I 1985), z tego związku urodziło się troje dzieci - Zdzisław (7 IX 1928), Danuta (19 III 1932) i Zenon (6 XII 1935-16 VII 2014).

Podczas II wojny światowej osadzony w Lager Glowna, co znajduje potwierdzenie na lista transportowa 4 str 15 (Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań).

Zmarł 14 VI 1985 r. Pochowany z jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 3 miejsce 2

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120153&name_surname=B%C5%82aszczyk%20Stefan#OpenMap

To także miejsce pochówku żony Gertrudy z d. Augustyniak (10 XI 1906 - 3 I 1985) syna i Zenona (6 XII 1935-16 VII 2014).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Kotlin, wpis 13 / 1891; Parafia katolicka Twardów, wpis 3 / 1891; Archiwum Państwowe w Kaliszu 689/2/97, skan 326 Jarocin (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń]; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 5 I 2025 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania;; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.10073 i Kartoteka personalno - odzanczeniowa; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 113; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 200; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Urząd Stanu Cywilnego Kotlin, wpis 13 / 1891

Joseph Blaszczyk (ur. 1864)
ojciec: Hieronymus Blaszczyk , matka: Franziska Galęza
Franziska Kardach (ur. 1868)
ojciec: Anton Kardach , matka: Agnes Wojciechowska

Parafia katolicka Twardów, wpis 3 / 1891

Joseph Błaszczyk (26 lat)
ojciec: Hieronymus Błaszczyk , matka: Francisca Gałęza
Francisca Kardach (23 lat)
ojciec: Antonius Kardach , matka: Agnes Wojciechowska

Archiwum Państwowe w Kaliszu 689/2/97, skan 326 Jarocin (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń]

Stefan , rodzice: Michael Błaszczyk , Francisca Kardach,

Dopieralski Marian Franciszek (1903-1985)

Urodził się 9 I 1903 r. w Poznaniu w rodzinie Franciszka (7 X 1862 - 12 II 1918, syn Jakuba i Marianny Krystek) i Praksedy Marii z d. Tomaszewska (8 VII 1866 - 24 XII 1930, córka Józefa i Michaliny z d. Wężyk). Para pobrała się w Poznaniu w 1890 r. Z tego związku urodzili się także Bolesław (25 VI 1890), Helena (1892-1893), Czesław (1 I 1894, ranny jako żołnierz armii pruskiej, co potwierdza pruska lista strat Preußen 201 z 17 IV 1915), Marianna (1895-1896) i Franciszek (4 IX 1904).

Do powstania dołączył w dniu jego wybuchu, służył jako łącznik przy Komendzie Straży Ludowej w Poznaniu pod dowództwem Juliana Bolesława Langego (1873-1954). następnie od 17 I 1919 r. jako ochotnik służył w 3. pułku lotniczym w Stacji Lotniczej Ławica pod Poznaniem pod dowództwem Andrzeja Płachty (1873-1954). Biorąc pod uwagę, że z wojska został zwolniony 21 V 1921 r. mógł brać udział w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej w szeregach sformowanej 1. Wielkopolskiej eskadry polnej o czym nie wspomina Uchwała o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1971 r. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, zweryfikowany 30 V 1934 r. dyplomem nr 2885, Nr Referatu Historycznego 10336.

Ożenił się ze Stefanią z d. Gondek (26 IX 1910 - 4 X 1986), z tego związku urodziło się dwoje dzieci Aleksandra Teresa (15 I 1932-22 III 2019) i Józef (15 II 1933 - 5 I 1999).

Zmarł 7 II 1985 r. Pochowany z jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 3 miejsce 3
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120155&name_surname=Dopieralski%20Marian#

To także miejsce pochówku żony Stefanii i dzieci - Aleksandry i Józefa.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/233, skan 176 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw t. I; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 6 I 2025 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.11755; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 155; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/233, skan 176 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw t. I

Franz Dopieralski (28 lat), rodzice: Jacob Dopieralski , Maria Krystek ,
Praxeda Maria Tomaszewska (24 lat) , rodzice: Józef Tomaszewski , Michalina Wężyk

Działak Jan (1899-1985)

Urodził się 17 XII 1899 r. w miejscowości Bukownica (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Grabów nad Prosną) w rodzinie Wojciecha (ur. 1863, zm.1945, syn Jakuba i Cecylii z d. Sadowska) i Agnieszki z d. Ambroży (ur. 1876, córka Wojciecha i Agnieszki z d. Bąk). Para pobrała się w 1895 r. Jan był bratem Powstańca Wielkopolskiego - Ignacego (22 I 1896 - 8 VI 1971).

Do Powstania Wielkopolskiego dołączył jako ochotnik. W Deklaracji do Zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich z 2 II 1938 r. podał datę dołączenia do powstania 4 II 1919 r., natomiast w uchwale o nadanie wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1969 r. podano, że w powstaniu był od 15 I 1919 r. do oddziału powstańczego w Bukownicy i pod dowództwem chorążego Gingera (przy czym nazwisko Ginger nie występuje wśród zweryfikowanych powstańców, podobnie jak wiele innych mogło zostać błędnie zapisane). Działak brał udział w walkach na odcinku kępińskim powstania, brał udział w walkach o Ostrzeszów, Torzeń, Wyszanowo, Mirkowo, Judków, Mochnice, Kierzno, Czarnylas, Sulmierzyce i Kobylą Górę (Kobylagóra). Następnie w szeregach 10. kompanii 12. Pułku Strzelców Wielkopolskich (70 p.p.) w szeregach którego brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, walcząc na froncie białorusko - litewskim (odznaczony Krzyżem Walecznych). 10 VI 1922 r. zwolniony z wojska w stopniu starszego szeregowego. Członek od 1 IV 1934 r. Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, przez który został zweryfikowany 30 V 1934 r. nr kartoteki 2897, Nr Referatu Historycznego 10345. Uchwałą W 4/72 mianowany do stopnia podporucznika.

Dwukrotnie żonaty, pierwszą żonę Teodozję z Duszyńskich (ur. 6 IV 1901) poślubił 22 IX 1931 r., z tego związku urodził się Edmund (27 VIII 1934 - 2001). Drugą żoną 7 I 1950 r. została Felicja (22 III 1911 - data zgonu nie jest znana, pogrzeb na cm. junikowskim w Poznaniu 20 XII 2003).

Uczestnik Kampanii Wrześniowej 1939 r. IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945 odnotował na podstawie Polski Czerwony Krzyż
20398 - oryginalna kartoteka jeniecka I:”Stalag XI-B; nr jeńca 14863; na karcie jest adnotacja:Komando Pracy 283 oraz stempel z datą 15.06.1940”.

Zmarł 25 II 1985 r. Pochowany z jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 3 miejsce 4
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120158&name_surname=Dzia%C5%82ak%20Jan#

To także miejsce pochówku II żony Felicji.

źródła: Archiwum Państwowe w Kaliszu Urząd Stanu Cywilnego Grabów 11/685/0/1/79 Księga urodzeń 1899; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 6 I 2025 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.12112; Archiwum Państwowe w Poznaniu . Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 156; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Maćkowiak Leon (1898 - 1993)

Urodził się 5 III 1898 r. w miejscowości Wyrzeka (obecnie wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem) w rodzinie Józefa (ur. 10 III 1847, syn Benedykta i Franciszki z d. Łobżak) i Marianny z d. Kazimierczak (Kaźmierczak, ur. 16 VII 1859, córka Marcina i Wiktorii z d. Dominiak), para pobrała się w 1875 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej pięcioro dzieci, których znamy imiona - Józef (1877), Franciszek (1878), bliźniaczki Marianna (1881-1882) i Anna po mężu Gumpert (1881-1969) i Ludwik (1884).

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1976 r. napisano, że Maćkowiak ochotniczo walczył w oddziałach powstańczych od grudnia 1918 do stycznia 1919 r. w okolicach Wyrzyska. Tu należy wyjaśnić, że w okolicy Wyrzyska w grudniu 1918 r. nie było jeszcze walk a 1 I 1919 r. landrat wyrzyski Kurt von Stempel przekazał na ręce Teodora Górskiego (1876-1938) władzę w Wyrzysku, 3 I 1919 r. Wyrzysk i okolice w pełni kontrolowane były przez powstańców. Dwa oddziały powstańcze, jeden pod dowództwem Franciszka Muracha, pierwszego twórcy przyszłych wyrzyskich oddziałów powstańczych, oraz drugi Antoniego Romańskiego pilnowały porządku w mieście i patrolowały szosę w kierunku Piły. Górski z pobliskich majątków w Gleśnie, Gleszczonku i Dąbek pozyskał niezbędne tabory. Z Nakła ściągnął kolejną partię 150 karabinów i kilka tysięcy sztuk amunicji, które przeznaczono do formowania dalszych oddziałów powstańczych w Białośliwiu, Łobżenicy i Wysokiej. Po nieudanych akcjach zbrojnych w obrębie miejscowości Wysoka oddziały wyrzyskie opuściły miasto dopiero 10 I i udały się do Kcyni, gdzie wzięli udział w walkach o Szubin i Nakło. Idąc tym śladem Maćkowiak nie mógł jednocześnie być pod Lesznem i pod Nakłem, co sugeruje wspomniana Uchwała z 1976 r., “a następnie w okolicach Leszna pod dowództwem kaprala Lewandowskiego”, biorąc pod uwagę, że walki grupy Leszno toczyły się w tym samym czasie, co na linii frontu północnego (Szubin - Nakło) Maćkowiak albo został przeniesiony pod rozkazy głównodowodzącego Bernarda Śliwińskiego i walczył w oddziale kaprala Lewandowskiego, albo po raz kolejny w Uchwale o nadanie WKP jest błąd co do miejscowości - i tu ewidentnie pomylono miejscowości Wyrzeka z Wyrzyskiem. I tak Maćkowiak dołączył do powstańców z rodzinnej Wyrzeki i jego bezpośrednim dowódcą był Józef Lewandowski (ur. 14 VI 1882), brał udział w walkach kompanii dalewskiej (ochotnicy z Dalewa i Wyrzeki) pod Lesznem, Osieczną, Kąkolewem, Trzebinią. Uchwałą W 4/81 mianowany do stopnia podporucznika. Członek ZBoWiD. W Wojskowym Biurze Historycznym teczka o syg. akt 423.

9 I 1923 r. urzędnik Leon Maćkowiak z małżonką Zofia z d. Skrzypczak przeprowadzili się z miejscowości Mątwy do Poznania. Jego II żona była Anna (1 V 1900 - 25 II 1985).

Zmarł 2 X 1993 r. Pochowany w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 3 miejsce 7

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120299&name_surname=Ma%C4%87kowiak%20Anna#

Pochowana tu także została żona Anna - wg wyszukiwarki miejskiej grobów jest to jedno rodzinne miejsce grzebalne, ale nagrobki stanowią dwa oddzielne groby.

źródła: Parafia katolicka Dalewo, wpis 7 / 1875; Urząd Stanu Cywilnego Dalewo, wpis 19 / 1875; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 7 I 2025 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024; Współpraca Jarosław Wawrzyniak i Tadeusz Krawczyk.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Dalewo, wpis 7 / 1875

Joseph Maćkowiak alias Pigłowicz (28 lat)
Marianna Kaźmierczak (16 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Dalewo, wpis 19 / 1875

Joseph Mackowiak (28 lat)
ojciec: Benedikt Mackowiak , matka: Franziska Łobżak
Marie Kazimierczak (16 lat)
ojciec: Martin Kazimierczak , matka: Viktoria Dominiak