Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Jakubowski Tadeusz Józef Jan (1896 - 1967)

Urodził się 15 X 1896 r. we Wrocławiu w rodzinie Anastazego (30 I 1857 - 1941) i Konstancji z d. Cichocka (+ przed 1911). Anastazy z II żoną Heleną Ławicką (5 V 1871), Tadeuszem i przyrodnią siostrą Marią (ur. 1911) przeprowadzili się z Gniezna do Poznania. Tu urodziła się kolejna siostra przyrodnia Tadeusza Izabela (1914).
W armii pruskiej od 9 VIII 1914 do 12 XII 1918 r. (odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy).
Wg Uchwały z 1960 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego Tadeusz Jakubowski brał czynny udział z bronią w ręku w walkach powstańczych od 29 XII 1918 r. do dnia 14 I 1919 r. w kompanii miłosławskiej w walkach o Gniezno, Strzelno, Kruszwicę i Inowrocław. Natomiast w CAW WBH SRI DOK VII I.371.7/A.45 od 13 XII 1918 r. w oddziałach Powstańców w Miłosławiu, ale brak jego nazwiska na w listach kompanii miłosławskiej. W Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się odrzucony 25 X 1937 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, który po kwerendzie mógłby wyjaśnić szlak bojowy Jakubowskiego (kapitan, szef łączności 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty (14 DP)). Dalej za Listą odznaczonych WKP do stycznia 1920 r. walczył z dywizją piechoty na froncie północnym. W wojsku jako oficer zawodowy do IX 1939 r. (nie ustalono czy brał udział w Kampanii Wrześniowej). Internowany na Węgrzech. Odznaczony Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi.
10 IX 1921 r. z Biedruska do Poznania, zamieszkał przy ul. Matejki. Ok. 1923 r. ożenił sie z pochodzącą z Inowrocławia Ludwiką Zwierzycką (21 X 1902 - 1993). W miejscowości Grupa w powiecie świeckim urodziła się ich pierwsza córka Urszula 22 III 1924, natomiast druga Maria urodził się w Poznaniu 19 X 1927 r., 13 III 1930 r. w Poznaniu urodził się syn Wiesław.
Tadeusz Jakubowski zmarł w 1967 r. Spoczywa na cmentarzu parafialnym na Górczynie kwatera VPf rząd 13 miejsce 7 GPS: 52.385378, 16.874625
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/grave/Tadeusz-Jakubowski/19653414
To także miejsce pochówku jego ojca Anastazego zm. w 1941 r i żony Ludwiki zm. w 1993.
źródła: APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH - Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006, s. 263, 454.; WTG Gniazdo Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego i Lista odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Kwerenda w WBH - CAW WBH SRI DOK VII I.371.7/A.45 - Tomasz Poniewierka.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Walasiak Tadeusz (1900 - 1954)

Urodził się 12 IX 1900 r. w Pleszewie. Jego rodzice Antoni (1870, syn Ignacego i Elżbiety z d. Morzewska) i Florentyna z d. Hatlińska vel Chatlińska (1868, córka Floriana i Józefiny z d. Kozłowska) pobrali się w 1894 r. Z tego związku urodziły się także Maria po mężu Mianowska (1895) i Kazimiera (1903).
Powołany do armii pruskiej 5 I 1918 r. służył do 15 X 1918 r. Po powrocie w rodzinne strony 5 XII 1918 r. wstąpił I Batalionu Pogranicznego, który był pierwszym oddziałem żołnierzy polskich ochotników, powszechnie nazywano go Szczypiorniakami od miejsca mobilizacji w Kaliszu Szczypiornie. 27 XII 1918 r. batalion na skutek prowokacji niemieckiej przeszedł chrzest bojowy nieopodal wsi Boczków, w bezpośrednim sąsiedztwie koszar w Szczypiornie. Niemieckie terytorium wchodziło wówczas klinem w obszar Kongresówki. Patrol Batalionu, skracając sobie drogę przez łuk granicy, omijając staw potocznie zwany przez miejscowych „Olszynką”, niespodziewanie został ostrzelany przez Niemców. Batalion otrzymał rozkaz wkroczenia do zaboru pruskiego i w kolejnych dniach zajął Skalmierzyce, w których funkcjonowała niemiecka Rada Żołnierska, a następnie Śliwniki. 31 XII 1918 r. także Ostrów Wielkopolski został oswobodzony spod panowania pruskiego zaborcy. Czyn ten był początkiem szerokiej akcji wyzwolenia Wielkopolski wschodniej. Działania bojowe na terenie Ostrowa zostały wsparte pociągiem pancernym „Poznańczyk” z załogą karabinów maszynowych. Następnego dnia oddziały ze Szczypiorna, Pleszewa i Ostrowa wznieciły udane powstanie w powiecie krotoszyńskim. Objęto również dowództwo w powiatach odolanowskim i ostrowskim. Formacje liniowe południowej Wielkopolski były podstawą organizacyjną Ostrowskiego Okręgu Wojskowego. Część podoficerów i szeregowców przeszła do pułku Ziemi Kaliskiej, późniejszego 29. Pułku Strzelców Kaniowskich w charakterze instruktorów. Szczypiorniacy na terenie Wielkopolski walczyli w powstaniu pod Zdunami, Ligową, Kobylą Górą, Rogaszycami i Parzynowie.
Tadeusz został odznaczony Powstańcowi Broni Wdzięczna Wielkopolska, Rady Ludowej M. Poznania (7685). W okresie międzywojennym członek Towarzystwa Powstańców i Wojaków im. Hallera na Jeżycach i Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Zweryfikowany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich dyplomem 14557, nr Ref. Historycznego 21844. W Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się dwie teczki dotyczące wniosku do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości syg. akt 78 - 23371 i odrzucony wniosek 25 X 1937 r. Zwolniony z wojska 21 V 1920 r. z baonu zapasowego 69 p.p. w Śremie.
14 VIII 1926 r. ożenił się w Poznaniu z Zofią Karpińską (9 IV 1897 - 15 II 1977, pochowana na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 28 kwatera 1 rząd 10 miejsce 374 GPS:52.387061, 16.827736).
Tadeusz Walasiak zmarł 20 II 1951 r. i został pochowany na cm. parafialnym przy ul. Bluszczowej, spoczywa kwatera NL rząd 1 miejsce 7 GPS:52.375286, 16.910604. Obecnie na jego grobie stoi kontener ze śmieciami.
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Pleszew, wpis 34 / 1894; Parafia katolicka Pleszew, wpis 22a / 1894; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19.Strona/karta: 585; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH - Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.6762; szczypiorno.info; wielkopolskahistorycznie.pl; Kwerenda w WBH - CAW WBH SRI DOK VII I.371.7/A.57 - Tomasz Poniewierka. Dokumentacja miejsca pochówku Weterana Monika Bijpost, czerwiec 2024.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Urząd Stanu Cywilnego Pleszew, wpis 34 / 1894
Anton Walasiak (ur. 1870)
ojciec: Ignatz Walasiak , matka: Elisabeth Morzewska
Florentine Chatlińska (ur. 1862)
ojciec: Florian Chatliński + , matka: Josephine Kozłowska
Parafia katolicka Pleszew, wpis 22a / 1894
Antonius Walęsiak (29 lat)
Florentina Chatlińska (32 lat)
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19.Strona/karta: 585.

Laudowicz Henryk (1896-1950)

Urodził się 15 VII 1896 r. w Gnieźnie. Syn Lucjana (1871, syn Filipa i Emilii z d. Konieczyńska) i Heleny z Olszewskich (1868 - 14 VII 1917, I voto Rohde, córka Wincentego i Luizy Wirth). Z tego związku urodzili się także - Powstaniec Wielkopolski Władysław (ur. 14 VI 1900 r. w Gnieźnie, w niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako biuralista. Odznaczony Medalem Niepodległości. W WBH Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.17881, zweryfikowany członek związku Powstańców Wielkopolskich Koło w Gnieźnie, nr dyp. 890, nr ref. Hist. 8563. W czasie II wojny światowej wywieziony z Wielkopolski, co znajduje potwierdzenie w Wysiedleni z tzw. Kraju Warty w latach 1939-1945; dane w aktach centrali przesiedleńczej w Poznaniu, oddział w Łodzi. Jego dalszych losów nie udało się ustalić. UWAGA w projekcie WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line zapisany jako Landowicz Władysław), Karol (19 I 1909) i Paweł (1912).
Laudowicz Henryk został powołany do armii pruskiej w 1915 r., podczas walk ranny, co znajduje potwierdzenie na listach strat Preußen 859 z 15 VI 1917 r. Odznaczony pruskim Krzyżem Żelaznym II kategorii.
Na podstawie dokumentu CAW WBH SRI DOK VII I.371.7/A.45 ustalony został jego udział w Powstaniu Wielkopolskim. Od 29 XII 1918 r.- walka pod Ździechową, 1 - 4 I 1919 r. - organizowanie oddziałów powstańczych, 6 I 1919 - zajęcie Nakła, 8 I 1919 r. - bitwa pod Ślesinem (zdobycie 2 haubic 150 mm), 11 I 1919 r. - zdobycie Szubina, 12 I 1919 - zdobycie Rynarzewa, 12 - 30 I 1919 r. - walki pod Rynarzewem, 17 II 1919 r. - zdobycie pociągu pancernego pod Rynarzewem. Od początku marca 1919 r. w 58. pułku piechoty.
Zweryfikowany jako porucznik piechoty z 1 II 1921 r., służył w 50. pp (1923, 1924). Następnie co najmniej od 1926 r. w KOP i 2. Pułku Piechoty Legionów (2 pp Leg., 1932). W czerwcu 1934 r. przeniesiony do baonu morskiego. Od 1935 do 10 VII 1939 r. był adiutantem Dowództwa Obrony Wybrzeża Morskiego. Awansowany 19 III 1938 r. na kpt. adm. Następnie służył w kadrze Floty. 21 VI 1938 r. odznaczony Medalem Niepodległości. Ponadto w WBH fiszki o syg. akt 13-640 - Krzyż Zasługi srebrny, 3898 (i dwie z przekreśloną syg. 679 i 826).
W 1930 r. w Gnieźnie ożenił się z Izabelą Józefą Dunajską (4 VI 1904, córką Teofila i Seweryny z d. Kucharska), miał córkę Halinę Aldonę zamężną Szymankiewicz.
Podczas kampanii 1939 r. uczestniczył w obronie Gdyni. Należał do ostatniej grupy obrońców Kępy Oksywskiej. Walczył m.in. obok płk. Stanisława Dąbka w Babim Dole (19 IX). Wzięty do niewoli, przebywał w Oflagu II - A; nr jeńca 1410.
Po wojnie wrócił do Gdyni, gdzie pracował w Państwowej Szkole Morskiej.
Zginął w wypadku 16 II 1950 r. w Gdyni. Pierwotnie pochowany na cm. komunalnym na gdyńskim Witominie, W latach 90. XX wieku szczątki przeniesione zostały na cm. parafialny na poznańskim Górczynie. Spoczywa kwatera IVL rząd 23 miejsce 42 GPS: 52.385236, 16.876389
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/grave/Henryk-Laudowicz/13041837
To także miejsce pochówku jego żony Izabeli zm. 4 II 1987 r. i jej Rodziców Teofila i Seweryny.
źródła: Parafia katolicka Gniezno - par. św. Trójcy, wpis 53 / 1893; Urząd Stanu Cywilnego Gniezno, wpis 111 / 1893; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 19100: Laudowicz Heinrich (Gnesen); APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Dziennik Bałtycki, 1950, nr 52; Dziennik Bałtycki, 1950, nr 50; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Kwerenda w WBH - CAW WBH SRI DOK VII I.371.7/A.45 - Tomasz Poniewierka. Pomoc Monika Bijpost.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Gniezno - par. św. Trójcy, wpis 53 / 1893
Lucianus Laudowicz (22 lat) ojciec: Philippus , matka: Aemilia Konieczeńska
Helena Olszewska (24 lat) ojciec: Vincentius , matka: Ludovica Wertów
Urząd Stanu Cywilnego Gniezno, wpis 111 / 1893
Luzian Laudowicz (ur. 1871) ojciec: Philipp Laudowicz , matka: Emilie Emilie Konieczynska
Helene Olszewska (ur. 1868) ojciec: Vincenz Olszewski , matka: Louise Wirth

Antkowiak Andrzej (1882 - 1931)

Urodził się 29 XI 1882 r. w miejscowości Owińska (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Czerwonak). Jego rodzice Jakub (1835 - 3 VIII 1907) i Anna z d. Szurpit (1838 - 25 IV 1903, córka Mateusza i Marianny z d.Okoniewska) pobrali się w 1860 r. Z tego związku urodzili się także Jan (1861), Katarzyna (1862), Marcin (1863-1887), Stanisław (1865), Rozalia po mężu Rębalska (1868), Walenty (1869), Antoni (1873-1878), Michał (1876), Agnieszka (1878), Józef (*+1880) i Michalina (*+1882).
W Poznaniu zamieszkał w 1902 r. Był robotnikiem. 28 VII 1907 r. poślubił Mariannę Klockiewicz (24 V 1888, córkę Maksymiliana i Wiktorii Pilarek).Z tego związku urodziło się pięcioro dzieci, Kazimiera (1908), Leon (1910), Czesław (1913), Marianna (1913 - 1923) i Kazimierz (1916).
W armii pruskiej dwukrotnie od 27 X 1903 r. do 27 X 1905 r., następnie powołany w czasie I wojny światowej, służył od 3 VIII 1914 r. do 25 XI 1918 r., w tym czasie czterokrotnie ranny, jako żołnierz Reserve-Infanterie-Regiment 46 na liście strat Preußen 241 z 5 VI 1915 r. i Preußen 354 z 15 X 1915 r., jako żołnierz Landwehr-Infanterie-Regiment 19 na liście Preußen 681 z 9 XI 1916 r. i Preußen 1378 z 1 III 1919 r.
W Powstaniu Wielkopolskim od 27 XII 1918 r. brał udział w walkach na terenie miasta Poznania. Posiadał odznakę powstańca (?) i Odznakę pamiątkową 57 p.p. W okresie międzywojennym podoficer Wojskowego Więzienia Śledczego w Poznaniu. Stopień: starszy sierżant.
Zmarł w Poznaniu 13 V 1931 r. Miejsce pochówku nie jest znane. W Kurierze Poznańskim, jego zgon odnotowany został w Kurierze Poznańskim z 15 V 1931 r. w informacjach z Księgi Stanu Cywilnego.
źródła: Parafia katolicka Owińska, wpis 10 / 1860; Archiwum Państwowe w Poznaniu 5542/3/30, skan 83 Poznań - Główna (USC) - akt małżeństwa, rok 1907, Księga miejscowa małżeństw [Rejestr główny małżeństw]; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 29411: Antkowiak Andreas (Owinsk, Posen-Ost); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 9359: Antkowiak Andreas (Owinsk, Posen); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 6743: Antkowiak Andreas (Owinsk, Posen); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 16137: Antkowiak Andreas (Owinsk, Posen-O.); APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Kwerenda w WBH - CAW WBH SRI DOK VII I.371.7/A.45 - Tomasz Poniewierka. Pomoc Monika Bijpost.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Owińska, wpis 10 / 1860
Jacobus Antkowiak (25 lat)
Anna Szurpich (20 lat)
Archiwum Państwowe w Poznaniu 5542/3/30, skan 83 Poznań - Główna (USC) - akt małżeństwa, rok 1907, Księga miejscowa małżeństw [Rejestr główny małżeństw]
Andreas Antkowiak (25 lat) , rodzice: Jakob Antkowiak, Anna Szurpit ,
Marie Klockiewicz (19 lat) , rodzice: Maximilian Klockiewicz , Viktoria Pilarek ,

Guderczyk Franciszek (1891-1956)

Urodził się 2 II 1891 r. w Rumianku (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne) w rodzinie Antoniego (30 I 1855) i Anny z d. Potrawiak (5 VI 1858 - 14 I 1933), para pobrała się w Złotnikach w roku 1882.
Z tego związku urodzili się także Jan (*+1883), Katarzyna (1884, po mężu Baum), Marianna (1886, po mężu Boruszak), Maksymilian (1892-1893), Stanisław (1893-1912), Adam (30 XI 1894 w miejscowości Witkowice pow. szamotulski), Józefa (1898) i Stanisława (*+1900).
Po wybuchu I wojny światowej zmobilizowany do armii niemieckiej. Walczył w stopniu ułana w szeregach 2. szwadronu Ulanen-Regiment Nr 10. Na pruskiej liście strat (Preußen 111) z 28 XII 1914 r. został wspomniany jako lekko ranny podczas walk prowadzonych na froncie wschodnim od listopada do grudnia 1914 r. w okolicach Dobrej, Konina, Szadka, Turku, Dziadkowic, Kolnicy i Uniejowa.
Nie są znane szczegóły udziału Franciszka Guderczyka w Powstaniu Wielkopolskim. Jest wspominany jako powstaniec związany z gminą Kaźmierz, WTG Gniazdo w projekcie Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line powołuje się na źródło Szczepaniak Marek, Losy powstańców wielkopolskich według nowych źródeł z zasobów gnieźnieńskiego oddziału Archiwum Państwowego w Poznaniu, "Museion Poloniae Maioris" t. 4: W 100 rocznicę Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, s. 141-160, wymieniony także bez danych szczegółowych jako powstaniec związany z ziemią kaźmierską w Obserwator kaźmierski nr 5 (158) - wydanie specjalne z okazji 100 rocznicy wybuchu powstania.
Z zawodu kowal.
Ożenił się ze Stanisławą (13 XI 1893 - 14 V 1956), z tego związku urodziło się co najmniej dwoje dzieci, których znamy imiona Helena i Alfons.
Zmarł 16 XI 1956 r., obecnie spoczywa (od 13 IV 2005) w grobie rodzinnym na cm. kom. na poznańskim Junikowie pole 30 kwatera 1 rząd 13 miejsce 18 GPS: 52.390252, 16.826952
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2592197&name_surname=Guderczyk%20Franciszek#
To także miejsce spoczynku żony Stanisławy, syna Alfonsa (1924-1967), synowej Zofii (1924-2020).
Miejsce spoczynku jest opłacone, nagrobek nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/3/26, skan 36 Złotniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1882, Księga małżeństw; Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu PM 034/11 Ceradz Kościelny (par. rzymskokatolicka) - akt urodzenia/chrztu, rok 1891 , wpis nr 1; WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego - baza on-line; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fot. grobu Tomasz Konwicki marzec 2024.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
=======================================================
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/3/26, skan 36 Złotniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1882, Księga małżeństw
Anton Guderczyk (27 lat), rodzice: Joseph Guderczyk , Marianna Kowalska ,
Anna Potrawiak (24 lat) , rodzice: Mathias Potrawiak , Marianna Nowak ,
Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu PM 034/11 Ceradz Kościelny (par. rzymskokatolicka) - akt urodzenia/chrztu, rok 1891 , wpis nr 17,
Franciscus , rodzice: Antonius Guderczyk, Anna Potrawiak ,

Majewski Michał (1895 - 1948)
Urodził się 16 IX 1895 r. w miejscowości Bułaków (obecnie wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Pogorzela). Rodzice Józef (9 III 1859, syn Tomasza i Marianny z Szymańskich) i Jadwiga z d. Grzesińska (27 IX 1863, córka Mikołaja i Józefiny) pobrali się w 1885 r. w miejscowości Borzęciczki. Z tego związku urodzili się także Michał (*+1886), Katarzyna (1887), Apolonia (1890), Jadwiga (1892), Konstancja (1893-1894) i bliźnięta Wiktoria i Andrzej (1903).
Powołany do armii pruskiej 3 V 1915 r., jako żołnierz Sturm - Abteilung (jetzt - Bataillon) został ranny, co znajduje potwierdzenie na liście strat Preußen 492 z 29 III 1916 r. Odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy. Od 20 XII 1918 r. do 30 I 1919 r. w oddziale powstańczym z Miejskiej Górki, Skoków i Sarnowa. Brał udział w zajęciu Sarnowa, Skoków i Rawicza. Od 25 III 1919 r. do 15 V 1919 r. pod Jutrosinem na froncie Jeziory, Janowo i Izibiki, później na froncie Czarnków nad Notecią i Krzuszewo od 15 V 1919 do X 1919 r. Odznaczony Krzyżem Walecznych. W okresie międzywojennym żołnierz 7. Pułku Saperów Wielkopolskich (stopień: sierżant). Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 2 IV 1936 r.
7 VII 1924 r. z żoną Marianną z d. Niziołek ( 21 XI 1900 - 8 VII 1989, pochowana na Miłostowie pole:45 kwatera:1 rząd:9 miejsce:15 ) przeprowadził się z Konar do Poznania, tu urodziła się trójka ich dzieci Zdzisław Kazimierz (24 I 1925), Aleksandra (2 XII 1926) i Jan Tadeusz (14 I 1929).
Zmarł 23 X 1948 r. Pochowany na cm. parafialnym przy ul. Bluszczowej, spoczywa kwatera NK rząd 1 miejsce 9 GPS:
52.37496, 16.911241
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/.../Micha%C5%82-Majewski/19287585
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Borzęciczki, wpis 9 / 1885; Archiwum Państwowe w Lesznie 408/1.1/67, skan 114 Borzęciczki (USC) - akt urodzenia, rok 1895, [Księga urodzeń]; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 11798: Majewski Michael (Bulakow, Koschmin); APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Kwerenda w WBH - CAW WBH SRI DOK VII I.371.7/A.45 - Tomasz Poniewierka. Pomoc Hanna Lisiak-Góźdź
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Urząd Stanu Cywilnego Borzęciczki, wpis 9 / 1885
Joseph Majewski (ur. 1859)
ojciec: Thomas Majewski , matka: Marie Szymanska
Hedwig Grzesinska (ur. 1863)
ojciec: Nikolaus Grzesinski , matka: Josephine Misiak
Parafia katolicka Cerekwica (Jarocin), wpis 9 / 1885
Joseph Mejewski (26 lat)
Hedvigis Grzesinska (22 lat)
Archiwum Państwowe w Lesznie 408/1.1/67, skan 114 Borzęciczki (USC) - akt urodzenia, rok 1895, [Księga urodzeń]
Michael , rodzice: Josephus Majewski, Hedvigis Grzesińska ,
Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 11798: Majewski Michael (Bulakow, Koschmin)

Antoniewski Antoni (1881-1965)

Urodził się 9 V 1881 r. w miejscowości Kunowo (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Kaźmierz). Jego rodzice Walenty Józef (1832, syn Mateusza i Józefy) i Paulina z d. Szulc (1840, córka Mateusza i Józefy z d. Piotrowska) pobrali się w miejscowości Wilczyna w 1861 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej pięcioro dzieci - Marcin (1863), Stanisław (1864), Jan (1870) i Aleksander (1873).

Z zawodu był leśnikiem.

20 V 1907 r. w Cerekwicy poślubił Stanisławę z d. Cieślak ( 24 IX 1884 - 28 VII 1974, córka Józefa i Małgorzaty z d. Karpik). Z tego związku urodziło się co najmniej troje dzieci - Wacław (9 IX 1911), Jadwiga (14 IX 1917) i Helena (14 I 1919).

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, jako żołnierz Grenadier-Regiment 110 został ranny, co znajduje potwierdzenie na liście strat Preußen 191 z 6 IV 1915 r.

Do powstania przyłączył się w Bytyniu 27 XII 1918 r. jako ochotnik Straży Obywatelskiej, walczył podczas wyzwalania Gaju Wielkiego, Podrzewia i Bytynia. Służył do września 1919 r. W Uchwale Rady Państwa nr: 01.24-0.26 z 24 I 1958 napisano, że brał udział w rozbrajaniu Niemców na odcinku Bytyń pod dowództwem ppłk. Kopy Andrzeja. 1 III 1919 r. został zwolniony, co mija się z opisem z deklaracji z 6 III 1938 r. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 9 IX 1938 r. Od 21 VI 1936 r. w Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/1919. Zweryfikowany przez zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich dyplomem nr 13767, nr Ref. Historycznego 21100.

W okresie międzywojennym mieszkał w Chlewiska - leśniczówka, pełnił obowiązki nadleśniczego. Nie ustalono jego losów podczas II wojny światowej.

Zmarł 13 V 1965 r. i został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera II miejsce 97 GPS: 52.438292, 16.82028

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2018299&name_surname=Antoniewski%20Antoni#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Antoni-Antoniewski.../26410366

To także miejsce pochówku jego żony Stanisławy, córki Jadwigi zm. 2000 i Joanny i Henryka Nawrocików.

Źródła: Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu PM 317/24 Wilczyna (par. rzymskokatolicka) - akt małżeństwa, rok 1861 , wpis nr 29; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1836/3/136, skan 15 Cerekwica (USC) - akt małżeństwa, rok 1907, [Księga małżeństw]; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 5692: Antoniewski Anton (Kimowo, Samter); Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 325a; Wojskowe Biuro Historyczne, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt PW I.487.9312; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu PM 317/24 Wilczyna (par. rzymskokatolicka) - akt małżeństwa, rok 1861 , wpis nr 29,

Valentinus Josephus Antoniewski (29 lat), rodzice: Mathaus Antoniewski , Josepha Brylewska ,
Paulina Szulc (21 lat) , rodzice: Mathaus Szulc , Josepha Piotrowska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1836/3/136, skan 15 Cerekwica (USC) - akt małżeństwa, rok 1907, [Księga małżeństw]

Anton Antoniewski (26 lat) , rodzice: Valentinus Antoniewski, Pauline Schulz ,
Stanislawa Cieślak (23 lat) , rodzice: Josephus Cieslak + , Margaretha Karpik

Kaczmarek Stanisław (1901-1967)

Urodził się 1 III 1901 r. w miejscowości Lulinek (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki). Jego rodzice Wawrzyniec (1854, syn Andrzeja i Marianny Wawrzyniak) i Marianna z d. Kołodziej (1859, córka Stanisława i Katarzyny z d. Juścik) pobrali się w 1877 r. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Wincenty (23 I 1896 - 27 XII 1961), Józef (1879), Jakub (1880), Antonina (1882), Marcin (1883), Stanisława (1886), Franciszek (28 I 1889), Helena (1891), Franciszka (1893), Marianna (1897), bliźnięta Antoni i Stanisław (*+24 IV 1900).

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 9 I 1960 r. napisano, iż wstąpił jako ochotnik 29 XII 1918 r. do kompanii nowotomyskiej, z którą brał udział z bronią w ręku na froncie zbąszyńskim pod dowództwem Edmunda Klemczaka i Kazimierza Kazimierz Zenktellera, tu trzeba wyjaśnić, że pierwszy był dowódcą kompanii opalenickiej, a drugi bukowskiej, a kompanii nowotomyskiej nie było, ochotnicy przyłączali się do dwóch w/w. 20 III 1919 r. przydzielony do dowództwa okręgu, a następnie zwolniony jako małoletni. Ponownie powołany 4 V 1920 r. i wcielony do 5. Pułku Strzelców Granicznych, w którym pełni służbę wojskową do 11 VII 1921 r. WTG Gniazdo w swoim projekcie powołuje się na Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu, owszem występuje tam Stanisław ale z datą urodzenia 31 I 1901 r. W WBH - brak.

Nie ustalono jego dalszych losów.

Zmarł 21 XI 1967 r. Został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 100 GPS: 52.438254, 16.819416

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2019386&name_surname=Kaczmarek%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

W Wyszukiwarce miejskiej grobów podobnie jak w projekcie WTG podano błędna datę zgonu, na akcie urodzenia dopisek o śmierci jest tożsamy z zapisem na nagrobku.

Pochowano tu także żonę Katarzynę (7 XI 1904 - 28 V 1994) i syna Jana (30 V 1937 - 4 VII 1988).

Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Popówko, wpis 25 / 1877; Archiwum Państwowe w Poznaniu 2026/1/123, skan 78 Popówko (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Geburts-Haupt-Register; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Objezierze, wpis 2-Lulin / 1877

Laurentius Kaczmarek (23 lat)
Marianna Kołodziej (18 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Popówko, wpis 25 / 1877

Lorenz Kaczmarek (ur. 1854)
ojciec: Andreas , matka: Marie Wawrzyniak
Marie Kołodzi (ur. 1859)
ojciec: Stanislaus , matka: Catharine Juscik

Archiwum Państwowe w Poznaniu 2026/1/123, skan 78 Popówko (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Geburts-Haupt-Register

Stanisław, rodzice: Wawrzyn Kaczmarek , Marianna Kołodziej,

Komentarz indeksującego:
ur. 1.3.1901, Lulinek; zm. 21.11.1967, Poznań

Dużewski Kazimierz (1897-1966)

Urodził się 31 XII 1897 r. w Poznaniu. Jego rodzice Stanisław (1 XI 1872 - 10 IV 1951, syn Wojciecha i Marianny Borowskiej) i Władysława z d. Kahl (3 IV 1874 - 11 X 1941, córka Konrada i Józefy Olejniczak) pobrali się w Bydgoszczy w 1896 r. Z tego związku urodzili się także Roman (26 VII 1900 -1 VIII 1967) i Helena (18 X 1901, po mężu Busch).

Ojciec Stanisław był uczestnikiem I wojny światowej, powołany do armii pruskiej 19 XI 1914 r., wrócił do rodziny 8 VII 1918 r., natomiast brat Roman służył w Wojskach Wielkopolskich od 27 I 1919 r. do 1 X 1921 r. ale nie potwierdzono ich udziału w Powstaniu Wielkopolskim.

Kazimierz powołany do armii pruskiej 30 III 1916 r. podobnie jak ojciec walczył w I wojnie światowej. Zwolniony z wojska wrócił do rodziny. Brał udział w powstaniu z bronią w ręku od 18 XII 1918 do 20 I 1919 r. Od 28 XII 1918 r. walczył przy zdobywaniu VIIIa (Rohr) fortu na Górczynie, przy którym pełnił straż, następnie straż pełnił również przy Bazarze do 31 XII 1918 r. 1 I 1919 r. wyruszył z kompanią pod Szubin, gdzie 17 I 1919 r. został ranny i wzięty do niewoli. Wcześniej walczył pod Rynarzewem, Paterkiem i Kcynią. Po ponownym odbiciu Szubina został przewieziony do Poznania do szpitala przy ul. Różanej. Po wyzdrowieniu pozostał w służbie czynnej w WP do 16 VII 1921 r. Tego dnia został zwolniony jako inwalida. Nie należał do związków weteranów czy uczestników PW, nie został też zweryfikowany. W 1957 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

1 VI 1923 r. ożenił się z Józefą z d. Jankowiak (15 III 1898 - 13 IX 1998, córką Marcina i Marianny Ratajczak), z tego związku urodziło się do 1931 r. troje dzieci Stanisław (13 IV 1921 - 9 IV 1987), Zenon (23 VIII 1927 - 14 III 1992) i Irena (20 X 1929-27 XI 2020, po mężu Nieszporek).

Kazimierz zmarł 16 VI 1966 r., został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera II miejsce 26 GPS: 52.438241, 16.82037

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2019008&name_surname=Du%C5%BCewski%20Kazimierz#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Kazimierz-Du%C5.../26408202

To także miejsce pochówku żony Józefy, syna Zenona i synowej Teresy.

Źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Urząd Stanu Cywilnego Bydgoszcz Miasto, Akta małżeństw - pierwopis tom II nr 196 - 363; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Sobkowiak Stanisław (1897-1963)

Urodził się 16 X 1897 r. na poznańskich Jeżycach. Jego rodzice Józef (12 III 1867 - 14 VIII 1912, syn Franciszka i Domicelli Tesie) i Aniela (Angela) z d. Gralka (3 VIII 1862 - 10 IV 1904, córka Walentego i Jadwigi Stefańskiej) pobrali się w 1894 r. Z tego związku urodzili się także Ludwik (16 VIII 1895), Edward (10 X 1896), Teodor (1898-1899), Walentyna (1900), Zofia (*+1902). Po śmierci Anieli, ojciec ożenił się drugi raz, jego żoną została Pelagia z d. Smolarek. Z tego związku urodzili się Tadeusz (1905), Józefa (*+1907), Aniela (1908) i Mieczysław (1911-1912).
Na dzień spisania notatki biograficznej nie ustalono jego losów, natomiast zaskakująca informacja znajduje się w Kartach meldunkowych miasta Poznania, jakoby miał umrzeć w 1904 r. Nie ustalono także, czy brał udział w Powstaniu Wielkopolskim chociaż po 2010 r. Muzeum Powstania Wielkopolskiego sfinansowało tabliczkę pamiątkową umieszczona przy grobie, na podstawie takiej informacji został dopisany do wyszukiwarki miejskiej grobów i listy prowadzonej przez Wydział Kultury miasta Poznania (Powstańcy Wielkopolscy 1918-1919). Jedyny ślad, który może wyjaśnić losy Stanisława to wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucony 2 III 1936 r. Nie występuje na listach zweryfikowanych PW oraz w ewidencjach związków powstańczych.
5 IX 1923 r. w Poznaniu poślubił Mariannę Wolską (24 X 1900 - 27 IX 1990), z tego związku do 1931 r. urodził się syn Henryk (18 I 1928 r.).
Zmarł 2 I 1963 r., został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 81 GPS: 52.438268, 16.81986
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2022346&name_surname=Sobkowiak%20Stanis%C5%82aw#OpenMap
https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../8144684