Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Antoniewski Antoni (1881-1965)

Urodził się 9 V 1881 r. w miejscowości Kunowo (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Kaźmierz). Jego rodzice Walenty Józef (1832, syn Mateusza i Józefy) i Paulina z d. Szulc (1840, córka Mateusza i Józefy z d. Piotrowska) pobrali się w miejscowości Wilczyna w 1861 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej pięcioro dzieci - Marcin (1863), Stanisław (1864), Jan (1870) i Aleksander (1873).

Z zawodu był leśnikiem.

20 V 1907 r. w Cerekwicy poślubił Stanisławę z d. Cieślak ( 24 IX 1884 - 28 VII 1974, córka Józefa i Małgorzaty z d. Karpik). Z tego związku urodziło się co najmniej troje dzieci - Wacław (9 IX 1911), Jadwiga (14 IX 1917) i Helena (14 I 1919).

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, jako żołnierz Grenadier-Regiment 110 został ranny, co znajduje potwierdzenie na liście strat Preußen 191 z 6 IV 1915 r.

Do powstania przyłączył się w Bytyniu 27 XII 1918 r. jako ochotnik Straży Obywatelskiej, walczył podczas wyzwalania Gaju Wielkiego, Podrzewia i Bytynia. Służył do września 1919 r. W Uchwale Rady Państwa nr: 01.24-0.26 z 24 I 1958 napisano, że brał udział w rozbrajaniu Niemców na odcinku Bytyń pod dowództwem ppłk. Kopy Andrzeja. 1 III 1919 r. został zwolniony, co mija się z opisem z deklaracji z 6 III 1938 r. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 9 IX 1938 r. Od 21 VI 1936 r. w Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/1919. Zweryfikowany przez zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich dyplomem nr 13767, nr Ref. Historycznego 21100.

W okresie międzywojennym mieszkał w Chlewiska - leśniczówka, pełnił obowiązki nadleśniczego. Nie ustalono jego losów podczas II wojny światowej.

Zmarł 13 V 1965 r. i został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera II miejsce 97 GPS: 52.438292, 16.82028

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2018299&name_surname=Antoniewski%20Antoni#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Antoni-Antoniewski.../26410366

To także miejsce pochówku jego żony Stanisławy, córki Jadwigi zm. 2000 i Joanny i Henryka Nawrocików.

Źródła: Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu PM 317/24 Wilczyna (par. rzymskokatolicka) - akt małżeństwa, rok 1861 , wpis nr 29; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1836/3/136, skan 15 Cerekwica (USC) - akt małżeństwa, rok 1907, [Księga małżeństw]; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 5692: Antoniewski Anton (Kimowo, Samter); Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 325a; Wojskowe Biuro Historyczne, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt PW I.487.9312; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu PM 317/24 Wilczyna (par. rzymskokatolicka) - akt małżeństwa, rok 1861 , wpis nr 29,

Valentinus Josephus Antoniewski (29 lat), rodzice: Mathaus Antoniewski , Josepha Brylewska ,
Paulina Szulc (21 lat) , rodzice: Mathaus Szulc , Josepha Piotrowska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1836/3/136, skan 15 Cerekwica (USC) - akt małżeństwa, rok 1907, [Księga małżeństw]

Anton Antoniewski (26 lat) , rodzice: Valentinus Antoniewski, Pauline Schulz ,
Stanislawa Cieślak (23 lat) , rodzice: Josephus Cieslak + , Margaretha Karpik

Dużewski Kazimierz (1897-1966)

Urodził się 31 XII 1897 r. w Poznaniu. Jego rodzice Stanisław (1 XI 1872 - 10 IV 1951, syn Wojciecha i Marianny Borowskiej) i Władysława z d. Kahl (3 IV 1874 - 11 X 1941, córka Konrada i Józefy Olejniczak) pobrali się w Bydgoszczy w 1896 r. Z tego związku urodzili się także Roman (26 VII 1900 -1 VIII 1967) i Helena (18 X 1901, po mężu Busch).

Ojciec Stanisław był uczestnikiem I wojny światowej, powołany do armii pruskiej 19 XI 1914 r., wrócił do rodziny 8 VII 1918 r., natomiast brat Roman służył w Wojskach Wielkopolskich od 27 I 1919 r. do 1 X 1921 r. ale nie potwierdzono ich udziału w Powstaniu Wielkopolskim.

Kazimierz powołany do armii pruskiej 30 III 1916 r. podobnie jak ojciec walczył w I wojnie światowej. Zwolniony z wojska wrócił do rodziny. Brał udział w powstaniu z bronią w ręku od 18 XII 1918 do 20 I 1919 r. Od 28 XII 1918 r. walczył przy zdobywaniu VIIIa (Rohr) fortu na Górczynie, przy którym pełnił straż, następnie straż pełnił również przy Bazarze do 31 XII 1918 r. 1 I 1919 r. wyruszył z kompanią pod Szubin, gdzie 17 I 1919 r. został ranny i wzięty do niewoli. Wcześniej walczył pod Rynarzewem, Paterkiem i Kcynią. Po ponownym odbiciu Szubina został przewieziony do Poznania do szpitala przy ul. Różanej. Po wyzdrowieniu pozostał w służbie czynnej w WP do 16 VII 1921 r. Tego dnia został zwolniony jako inwalida. Nie należał do związków weteranów czy uczestników PW, nie został też zweryfikowany. W 1957 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

1 VI 1923 r. ożenił się z Józefą z d. Jankowiak (15 III 1898 - 13 IX 1998, córką Marcina i Marianny Ratajczak), z tego związku urodziło się do 1931 r. troje dzieci Stanisław (13 IV 1921 - 9 IV 1987), Zenon (23 VIII 1927 - 14 III 1992) i Irena (20 X 1929-27 XI 2020, po mężu Nieszporek).

Kazimierz zmarł 16 VI 1966 r., został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera II miejsce 26 GPS: 52.438241, 16.82037

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2019008&name_surname=Du%C5%BCewski%20Kazimierz#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Kazimierz-Du%C5.../26408202

To także miejsce pochówku żony Józefy, syna Zenona i synowej Teresy.

Źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Urząd Stanu Cywilnego Bydgoszcz Miasto, Akta małżeństw - pierwopis tom II nr 196 - 363; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Kaczmarek Stanisław (1901-1967)

Urodził się 1 III 1901 r. w miejscowości Lulinek (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki). Jego rodzice Wawrzyniec (1854, syn Andrzeja i Marianny Wawrzyniak) i Marianna z d. Kołodziej (1859, córka Stanisława i Katarzyny z d. Juścik) pobrali się w 1877 r. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Wincenty (23 I 1896 - 27 XII 1961), Józef (1879), Jakub (1880), Antonina (1882), Marcin (1883), Stanisława (1886), Franciszek (28 I 1889), Helena (1891), Franciszka (1893), Marianna (1897), bliźnięta Antoni i Stanisław (*+24 IV 1900).

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 9 I 1960 r. napisano, iż wstąpił jako ochotnik 29 XII 1918 r. do kompanii nowotomyskiej, z którą brał udział z bronią w ręku na froncie zbąszyńskim pod dowództwem Edmunda Klemczaka i Kazimierza Kazimierz Zenktellera, tu trzeba wyjaśnić, że pierwszy był dowódcą kompanii opalenickiej, a drugi bukowskiej, a kompanii nowotomyskiej nie było, ochotnicy przyłączali się do dwóch w/w. 20 III 1919 r. przydzielony do dowództwa okręgu, a następnie zwolniony jako małoletni. Ponownie powołany 4 V 1920 r. i wcielony do 5. Pułku Strzelców Granicznych, w którym pełni służbę wojskową do 11 VII 1921 r. WTG Gniazdo w swoim projekcie powołuje się na Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu, owszem występuje tam Stanisław ale z datą urodzenia 31 I 1901 r. W WBH - brak.

Nie ustalono jego dalszych losów.

Zmarł 21 XI 1967 r. Został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 100 GPS: 52.438254, 16.819416

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2019386&name_surname=Kaczmarek%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

W Wyszukiwarce miejskiej grobów podobnie jak w projekcie WTG podano błędna datę zgonu, na akcie urodzenia dopisek o śmierci jest tożsamy z zapisem na nagrobku.

Pochowano tu także żonę Katarzynę (7 XI 1904 - 28 V 1994) i syna Jana (30 V 1937 - 4 VII 1988).

Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Popówko, wpis 25 / 1877; Archiwum Państwowe w Poznaniu 2026/1/123, skan 78 Popówko (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Geburts-Haupt-Register; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Objezierze, wpis 2-Lulin / 1877

Laurentius Kaczmarek (23 lat)
Marianna Kołodziej (18 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Popówko, wpis 25 / 1877

Lorenz Kaczmarek (ur. 1854)
ojciec: Andreas , matka: Marie Wawrzyniak
Marie Kołodzi (ur. 1859)
ojciec: Stanislaus , matka: Catharine Juscik

Archiwum Państwowe w Poznaniu 2026/1/123, skan 78 Popówko (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Geburts-Haupt-Register

Stanisław, rodzice: Wawrzyn Kaczmarek , Marianna Kołodziej,

Komentarz indeksującego:
ur. 1.3.1901, Lulinek; zm. 21.11.1967, Poznań

Sobkowiak Stanisław (1897-1963)

Urodził się 16 X 1897 r. na poznańskich Jeżycach. Jego rodzice Józef (12 III 1867 - 14 VIII 1912, syn Franciszka i Domicelli Tesie) i Aniela (Angela) z d. Gralka (3 VIII 1862 - 10 IV 1904, córka Walentego i Jadwigi Stefańskiej) pobrali się w 1894 r. Z tego związku urodzili się także Ludwik (16 VIII 1895), Edward (10 X 1896), Teodor (1898-1899), Walentyna (1900), Zofia (*+1902). Po śmierci Anieli, ojciec ożenił się drugi raz, jego żoną została Pelagia z d. Smolarek. Z tego związku urodzili się Tadeusz (1905), Józefa (*+1907), Aniela (1908) i Mieczysław (1911-1912).
Na dzień spisania notatki biograficznej nie ustalono jego losów, natomiast zaskakująca informacja znajduje się w Kartach meldunkowych miasta Poznania, jakoby miał umrzeć w 1904 r. Nie ustalono także, czy brał udział w Powstaniu Wielkopolskim chociaż po 2010 r. Muzeum Powstania Wielkopolskiego sfinansowało tabliczkę pamiątkową umieszczona przy grobie, na podstawie takiej informacji został dopisany do wyszukiwarki miejskiej grobów i listy prowadzonej przez Wydział Kultury miasta Poznania (Powstańcy Wielkopolscy 1918-1919). Jedyny ślad, który może wyjaśnić losy Stanisława to wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucony 2 III 1936 r. Nie występuje na listach zweryfikowanych PW oraz w ewidencjach związków powstańczych.
5 IX 1923 r. w Poznaniu poślubił Mariannę Wolską (24 X 1900 - 27 IX 1990), z tego związku do 1931 r. urodził się syn Henryk (18 I 1928 r.).
Zmarł 2 I 1963 r., został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 81 GPS: 52.438268, 16.81986
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2022346&name_surname=Sobkowiak%20Stanis%C5%82aw#OpenMap
https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../8144684

Nitschke Stanisław (1901-1943)
Urodził się 12 IV 1901 r. w miejscowości Żarnowiec (osada położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo) w rodzinie Antoniego i Agnieszki z d. Tatarska. Z tego związku urodzili się także Kazimierz (1908), dwoje dzieci zmarłych przy porodzie w 1909 i 1910, Feliks (1911-1960), Władysław (1913-1988), Joanna po mężu Flak (1918-1995), Franciszek (1919 - 1941 w obozie w Żabikowie), Cecylia (1923), Aleksandra (1928) i Marian (1930).
Nie ustalono na dzień sporządzenia notatki czy i gdzie Stanisław brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, brak jego nazwiska wśród członków różnych związków powstańczych, brak na listach weryfikacyjnych. Jedynym śladem jego rzekomego udziału w powstaniu jest upamiętnienie przez rodzinę na dwóch nagrobkach na poznańskich cmentarzach - na grobie żony Marty i jej brata Stefana Hoffmanna na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej i syna antoniego na cm. komunalnym na Miłostowie.
Wiemy także, że do Poznania przeprowadził się 15 I 1918 r. z miejscowości Wyszakowo, zatem teoretycznie mógł brać udział w walkach w Poznaniu. Następny ślad za Kartami meldunkowymi miasta Poznania to z miejscowości Kołaczkowo w powiecie wrzesińskim ponownie do Poznania. 15 II 1927 r. ożenił się z Martą Antoniną Hoffmann (ur. 20 V 1907 r. w Dortmundzie, 15 II 1989 w Poznaniu, córka Szczepana i Antoniny z d. Szałek), z tego związku urodziło się co najmniej dwoje dzieci, których znamy imiona - Aleksandra (15 I 1928) i Antoni (6 XII 1934 - 2 IX 2010).
Na Listach strat II wojny światowej Stanisław figuruje dwukrotnie, z błędnym miejscem urodzenia raz ur. w miejscowości Tarnowiec, raz w Zarnowice [inne wersje: Żarnowiec; Zarnewice; Żarnowiec, pow. Poznań]. 29 IX 1941 r. aresztowany i osadzony w Poznaniu w więzieniu przy ul. Młyńskiej i skazany na na karę 7 lat ciężkiego więzienia. Osadzony w więzieniu w Rawiczu. 12 XII 1942 r. osadzony w KL Mauthausen nr więźnia 18415. Zamordowany 2 IV 1943 r. w KL Mauthausen.
Upamiętnienie - na nagrobku żony Marty, wspomniany powyżej cm. parafialny na Smochowicach kwatera:V miejsce:80 - “Pamięci Powstańca Wielkopolskiego i więźnia politycznego Stanisława Nitschke. Zginął w Mauthausen Gusen. 1901-1943. Na nagrobku syna Antoniego pole:44 kwatera:2 rząd:B1 miejsce:8 - w takim samym brzmieniu.

Przybyszewski Andrzej (1888-1964)

Urodził się 27 XI 1888 r. w Gnieźnie w rodzinie Wawrzyńca (1850) i Apolonii z d. Rybacka (1852), para pobrała się w miejscowości Żydowo w 1874 r. Z tego związku urodzili się także Wiktoria (1874), Katarzyna (1878), Antonina (1877-1879) i Stanisława (1883).

Jako żołnierz armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, zwolniony w stopniu plutonowego. Wstąpił ochotniczo 28 XII 1918 r. w szeregi powstańcze i z bronią brał udział w walkach lub przejęciu miejscowości Zdziechowa, Nakło, Szubin, w składzie późniejszego 4. Pułku Strzelców Wielkopolskich. W bitwie pod Rynarzewem 1 II 1919 r. został ranny w obie nogi i przebywał w szpitalu w Gnieźnie do 1 X 1919 r. Następnie wstąpił do tworzącego się w Lesznie 5. Pułku Strzelców Granicznych, a po rozwiązaniu tej formacji został wcielony do 55. pułku piechoty w Krotoszynie. Z powodu niezdolności do dalszej służby wojskowej został zwolniony w 1921 r. do rezerwy. Po powstaniu był członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu (koło Pamiątkowo) i Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 31 I 1938 r. W 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

26 V 1903 r. w Swarzędzu poślubił Martę z d. Fietz (ur. 12 II 1874, córka Karola i Michaliny z d. Kaczor), z tego związku urodzili się Zofia (1904), Antoni (1905), Tadeusz (1908), Henryk (1909) i Joanna (1906).

W akcie małżeństwa z 1903 r. napisano, że wykonywał zawód maszynisty, w okresie międzywojennym był zwrotniczym, z koleją związany do 1956 r., tj. do czasu przejścia na emeryturę.

Nie są znane jego losy w czasie II wojny światowej.

Zmarł 14 I 1964 r., został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 135 GPS: 52.438285, 16.819693

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2021874&name_surname=Przybyszewski%20Andrzej#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Andrzej-Przybyszewski/64465305

To także miejsce pochówku Magdaleny Przybyszewskiej (16 VII 1897 - 16 V 1974), Janiny (17 VI 1926-11 IX 2010) i Tadeusza (1926-2015) Łopatów.

Źródła: Parafia katolicka Żydowo (Witkowo), wpis 3 / 1874; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 247; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966], Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 285; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; WBH, Kolekcja akt PW I.487.2906 i Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Kłosiński Stanisław (1901-1969)

Urodził się 8 V 1901 r. w podpoznańskich Krzyżownikach w rodzinie Marcina (12 XI 1860 - 3 IX 1941, syn Andrzeja i Katarzyny Taysner) i Magdaleny z d. Kopczyk (23 I 1867 - 3 III 1944, córka Józefa i Marianny Kocurek), para pobrała się w 1889 r. Z tego związku urodzili się także Jan (*+1892), Marianna (*+1893), Zuzanna (1894), Marcin (11 XI 1895), Rozalia, Stanisława (*+1898), Marianna (*+1900) i Władysława (1906).

Wstąpił do oddziału Walentego Prentkiego, który to zorganizował oddział 18 osobowy z młodych mieszkańców Krzyżownik i powracających z wojny żołnierzy armii pruskiej. Brał udział w walkach z bronią w ręku na terenie miasta Poznania, zarekwirował broń. W nocy z 5 na 6 I 1919 r. brał udział w walkach o Stację Lotniczą na Ławicy. Po zdobyciu stacji lotniczej pracował na lotnisku jako pracownik fizyczny, co potwierdza Wykaz podoficerów i żołnierzy I Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1.12.1919 r., CAW I.301.12.51. 1 X 1920 r.powołany do obowiązkowej służby wojskowej do 7. kompanii sanitarnej w Poznaniu, później przydzielono do 58. pułku piechoty i w tej jednostce pełnił służbę wojskową do 1923 r. Za udział w powstaniu w 1965 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Po zwolnieniu z wojska pracował w przedsiębiorstwie budowlanym na lotnisku w Ławicy. W okresie okupacji pracował na lotnisku w Ławicy jako pracownik fizyczny. Po oswobodzeniu Poznania zatrudniony był w Miejskim Urzędzie Drogowym.

Zmarł 5 II 1969 r. Został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 207 GPS:52.438318, 16.819237

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2020017&name_surname=K%C5%82osi%C5%84ski%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw-K.../177734223

To także miejsce pochówku żony - Teresy ( 9 X 1904 - 13 X 1980).

Źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/3/47, skan 33, Złotniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1889, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/1/134, skan 115, Złotniki (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń]; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; WBH, Kolekcja akt PW I.487.16126; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/3/47, skan 33, Złotniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1889, Księga małżeństw

Martin Kłosinski (29 lat), rodzice: Andreas Kłosinski , Katharina Taysner ,
Magdalena Knopczyk (22 lat) , rodzice: Joseph Knopczyk , Marie Kocurek

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/1/134, skan 115, Złotniki (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń]

Stanislaus , rodzice: Martin Kłosiński, Magdalena Knopczyk

Kachlicki Józef (1892 - 1983)

Urodził się 26 XI 1892 r. w miejscowości Konarzewo (wieś należąca do województwa wielkopolskiego, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo). Jego rodzice Ludwik (1861, syn Feliksa i Antoniny z d. Matyklasińska) i Katarzyna Majewicz (1865, córka Józefa i Marcjanny Dalkowskiej) pobrali się w 1888 r. w Stęszewie.

Z zawodu był rzeźnikiem.

Był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ.
Brał udział w I wojnie światowej.
Do powstania przystąpił 27 XII 1919 r. w oddziałach utworzonych przez Andrzeja Kopę. Brał udział w walkach o Dopiewo i okolicę, w zdobyciu lotniska na podpoznańskiej Ławicy, a następnie w walkach o Wolsztyn. 15 V 1919 r. przydzielony do 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Zwolniony z wojska 21 XI 1920 r. w stopniu kaprala z 14. pułku artylerii ciężkiej (14 pac). Odznaczony Medalem Pamiątkowym Za Wojnę 1918–1921 i Odznaką pamiątkową „Orlęta”. W 1960 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Od 20 XII 1935 r. członek Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich 1918/1919. Od 1939 r. członek Związku Powstańców Wielkopolskich.

24 XI 1922 r. ożenił się z Janiną (Joanna) z d. Zarzyńska (ur. 13 V 1899 r. w Mrowinie). Z tego związku urodziło się pięcioro dzieci Stefan, Irena, Wanda, Zbigniew i Ludwik.

Zmarł 10 IX 1983 r. Został pochowany na cm. parafialnym na Smochowicach pod wezwaniem Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej/Lubowskiej, spoczywa kwatera V miejsce 210 GPS: 52.438321, 16.819316
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2019349&name_surname=Kachlicki%20J%C3%B3zef#OpenMap

https://billiongraves.com/.../J%C3%B3zef.../177734251

Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Stęszew, wpis 22 / 1888; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.15080; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Julia Rackowiak maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Kaczmarek Wincenty (1896-1961)

Urodził się 23 I 1896 r. w miejscowości Lulinek (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki). Jego rodzice Wawrzyniec (1854, syn Andrzeja i Marianny Wawrzyniak) i Marianna z d. Kołodziej (1859, córka Stanisława i Katarzyny z d. Juścik) pobrali się w 1877 r. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Stanisław (1901-1967), Józef (1879), Jakub (1880), Antonina (1882), Marcin (1883), Stanisława (1886), Franciszek (28 I 1889), Helena (1891), Franciszka (1893), Marianna (1897), bliźnięta Antoni i Stanisław (*+24 IV 1900).

Nie są znane jego losy sprzed wybuchu powstania, do którego dołączył jako ochotnik 7 I 1919 r. do 6. Pułku Strzelców Wielkopolskich, pełnił na terenie Poznania służbę patrolową. 7 II 1919 r. wysłany został na front i walczył pod Wolsztynem i Babimostem. Zwolniony z wojska 12 IV 1919 r. Za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1958 r.

Zmarł 27 XII 1961 r. Pochowany na cmentarzu parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej na poznańskim Górczynie, spoczywa kwatera IPa rząd 6 miejsce 14 GPS: 52.387205, 16.87812

https://billiongraves.com/.../Wincenty-Kaczmarek.../32213305

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku Kazimiery (1907-1992), Ryszarda (1935-1973) i Urszuli (1945-2014).

Uwaga, w projekcie WTG Gniazdo Uczestnicy PW baza on line błędnie podano miejsce urodzenia Glinka, pow. Oborniki, w projekcie Lista odznaczonych WKP również z błędem Sulinek (Oborniki).

Źródła: Urząd Stanu Cywilnego Popówko, wpis 25 / 1877; Archiwum Państwowe w Poznaniu 2026/1/68, skan 9 Popówko (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Geburts-Haupt-Register; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista Odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fot. grobu Tomek Konwicki, czerwiec 2024..

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Od Pana Władysława Nowaka otrzymałam biogram Jego Przodka wraz z dokumentacją - serdecznie dziękuję.

Giel Władysław urodził się 12 czerwca 1899 roku w miejscowości Grudna powiat Nowotomyski. Ojciec Jan Giel ur. 08 czerwca 1853 r. w Grudnej, matka Marianna Giel zd. Smętek ur. 25 października 1857 r w Grońsku. Wzięli ślub w dniu 25 stycznia 1980 roku we Lwówku. Posiadali własną ziemię w miejscowości Grudna pow. Nowotomyski i zajmowali się rolnictwem. Władysław Giel posiadał ośmioro rodzeństwa-troje braci i pięć sióstr. W latach 1905 -1909 uczęszczał do szkoły powszechnej w Grudnej. W latach 1915 do 1918 pracował w Berlinie przy budowie kolei żelaznej. W kwietniu 1918 roku został powołany w szeregi Armii Niemieckiej i wysłany do Belgi, gdzie przebywał aż do końca wojny. Ponieważ był z rocznika, który nie podlegał zwolnieniu z wojska został skierowany do Grenzschutzu w Kolnie ( prawdopodobnie 46 Pułk Straży Granicznej Wschód ) gdzie przebywał ok. 3 tygodni. Tam dowiedziawszy się jakie zadania są planowane dla Grenzschutzu dokonał ucieczki wraz z całym ekwipunkiem wojskowym. Wraz z kolegą Pilarczykiem Romanem, zam. Bolewice pow. Nowy Tomyśl, w trudnych warunkach przedarli się do miejscowości Grudna. W dniu 20 grudnia 1918 roku wstąpił do tworzącej się Straży Obywatelskiej we Lwówku pod kierownictwem hr. Łęckiego w Posadowie. Następnie od dnia 10 stycznia 1919 r. wstąpił w szeregi tworzących się oddziałów powstańczych pod kier. Bolesława Thomasa i wraz z Kompanią Lwówecką walczył z oddziałami Grenzschutzu . Szlak bojowy : Sępolno, Kaliskie, Miłostówko, Lewice, Tuczempy, Kamionna, Gralewo, Kolno i Stary Zatom nad.Wartą.W dniu 24 stycznia 1919 roku z oddziałów powstańczych grupy zachodniej zostały utworzone bataliony. Dowódca grupy zachodniej płk. Milewski podzielił je na 4 bataliony. Dnia 6 lutego wewnątrz batalionów sformowano po 3 kompanie z roczników 1897,1898,1899. Władysław Giel znajdował się w 6 kompani II Batalionu pod dowództwem ppor. Thomasa Bolesława zajmując odcinek frontu zachodniego na linii od Kamionnej do Łomnicy. Następnie z oddziałów tych rozkazem dowódcy Grupy Zachodniej płk. Michała Milewskiego z dnia 16 marca 1919 utworzono 2 Pułk Strzelców Wielkopolskich. Dowódcą 2 PSW został ppor. Antoni Nieborak. Władysław Giel w stopniu starszego strzelca znajdował się w 6 Kompani II Batalionu. W dniu 11 kwietnia 1919 pułk zajął pozycje na froncie, na odcinku od Kopanicy do Wronek a w czerwcu wszedł w skład 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. W dniach 4-5 września 1919 Władysław Giel wraz z pułkiem wyruszył transportem kolejowym z Kościany na front wschodni .w Bobrujsku w dniu 07 stycznia 1920 roku 2 Pułk Strzelców Wielkopolskich został przemianowany na 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej i wszedł w skład 14 Dywizji Piechoty ( wcześniej 1 Dywizja Piechoty ). Brał udział w walkach pod Szaciłkami, Żłobinem , Jakimowską Swobodą, Bobrowikami. W bitwie pod Borowikami w dniu 7 kwietnia Władysław Giel zostaje ranny i trafia do Szpitala Polowego a następnie zostaje przewieziony do kraju. Do 56 Pułku Strzelców Wielkopolskich już nie powrócił. Po wyleczeniu zostaje przydzielony do kompani uzdrowieńców w Szamotułach, gdzie sformowano 156 Pułk Piechoty i wyrusza wraz z nim ponownie na front wschodni za Lwów zajmując pozycje w miejscowości Brody-Kamionka. Po bitwie pod Brodami pułk ten wyruszył pod Warszawę. Pod Lublinem wstrzymuje marsz bolszewików na Warszawę a następnie udaje się w pościg aż pod Lidę. Tam 156 Pułk Piechoty zostaje zlikwidowany i podzielony na inne pułki. Władysław Giel dostaje przydział do 2 Pułku Strzelców Konnych i wraz z nim udaje się do Starych Święcian. W 2 Pułku Strzelców Konnych przebywa do marca 1922 roku. W dniu 14 marca 1922 roku zostaje bezterminowo urlopowany. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim oraz wojnie polsko- bolszewickiej zostaje wyróżniony i otrzymuje Odznakę Wojsk Wielkopolskich. Dnia 15 października 1923 roku wstępuje w szeregi Policji Państwowej Granicznej w 16 Okręgu Wileńkim w Wilnie – numer służbowy 5633 i pełni tam służbę do marca 1926 roku. Zostaje zwolniony w wyniku redukcji etatów. Obowiązki te zostały przejęte przez Korpus Ochrony Pogranicza. 30 marca 1926 roku wraca z Wilna do Poznania. Do rozpoczęcia II wojny światowej pracuje w Państwowej Szkole Ogrodniczej w Poznaniu w charakterze niższego funkcjonariusza. 1928 roku zawiera związek małżeński z Marią Starzak. Mają dwie córki-Cecylię i Marię. Od dnia 18 stycznia 1935 r. zostaje członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. 1914/19. Zweryfikowany 09 lipca 1935 r. jako Powstaniec Wielkopolski. A od 27 lutego 1938 r. zostaje członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu koło Jeżyce, nr legit.i kartot.7991, nr ref.hist.15707. Jesienią roku 1939 r zostaje zatrzymany przez Einsatzgruppe VI w Poznaniu, której celem było wyłapywanie wszystkich osób wpisanych na listy proskrypcyjne. Było to aktem zemsty ze strony Niemiec na osobach, które miały cos wspólnego z Powstaniem Wielkopolskim. Po zatrzymaniu zostaje osadzony jako więzień polityczny w Forcie VII-przez Niemców nazywany Lager der Blutrache – „obóz krwawej zemsty” ( przy ul Wojska Polskiego). Przesłuchiwany w gmachu Gestapo ( Dawny dom Żołnierza w Poznaniu przy ul. Niezłomnych 1 – obecnie teatr operetka, sala bankietowa i hotel). W kwietniu 1940 roku , wraz z ocalałymi więźniami ( większość została rozstrzelana w lasach w pobliżu Dąbrówki lub nie przeżyła więzienia ) zostaje przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau gdzie od 25 kwietnia 1940 r. jest więźniem tego obozu. Sklasyfikowany jako więzień polityczny-Sch ( czerwony trójkąt ). Nr więzienny 5258. Następnie zostaje przewieziony i od dnia 05 czerwca zostaje więźniem nowo otwartego podobozu KL Mauthausen w Gusen ( jednego z najcięższych obozów koncentracyjnych w czasie II wojny światowej ). Nr więzienny 3627. Prawdopodobnie zamordowany 09 sierpnia 1941 r. Skremowany w krematorium Mauthausen. Akt zgonu wypisany w Mauthausen przez lekarza więziennego w dniu 09 sierpnia 1941 r. Władysław Giel żył 41 lat.