Genealogia Powstańców Wielkopolskich

STACHECCY Z CHROŚNICY I ŁOMNICY - tytułem wstępu

... a przez nich wszystko się zaczęło ...

Było lato 1995 roku, maleńka wioska na Kaszubach - Prądzonka, spotkanie w celach “zapoznawczych” dwóch rodzin - Rakockich i Slomskich, bo ich dzieci Ewa i Mariusz wymyślili sobie, że chcą być razem. Na początku - wiadomo trochę sztywno, od czegoś trzeba zacząć.

~A pan skąd?

~ A w Gdyni rodzony

~ A ja też ale z Kociewia z Długiego i Starogardu

~A pani?

~ Z Łomnicy.

~ A jakiej?

~ Koło Zbąszynia.

~NIEMOŻLIWE ... - no jak już rodzice co do swoich korzeni się dogadali, wyjścia nie było, ślub dzieci zatwierdzony :)

Ta rozmowa towarzyszyła mi już niemal każdego dnia kiedy myślałam o swoich korzeniach, a przy okazji i rodowodzie mojego małżonka. Jasne, swoje drzewo genealogiczne zaczęłam tworzyć trochę wcześniej - niejako z przymusu, bo to był wymóg na zaliczenie zajęć ze źródłoznawstwa. Nic nie dzieje się bez przyczyny, może właśnie podświadomie jako miasto studiów wybrałam Poznań? Może los tak chciał, że po roku zamieszkałam z dziewczynami ze Zbaszynia i Nowego Tomyśla, dzięki którym dane mi było pierwszy raz pojechać do Zbąszynia, Nowego Tomyśla, Chrośnicy, Łomnicy i Szklanej Huty. Pamiętam, pierwsze spotkanie w leśniczówce z Krzysztofem Kotlarskim - o którym jeszcze nie wiedziałam, że nasze drogi tak szybko się skrzyżują i zapowiedz “ja tu jeszcze wrócę”. A w końcu nasza Prababcia nazywana Bunią - Helena ze Stacheckich Pawłowska*, która przyjeżdżając do nas, do Poznania koniecznie chciała wrócić chociaż na chwilkę do miejsc, z którymi była związana jako dziecko. No i jeszcze Piotr Stachecki !!! A jak już się poznało Piotra - odwrotu nie było, trzeba było poznać dogłębnie i szczegółowo Stacheckich, ich potomków, powinowatych, związanych z szeroko pojętą ziemią zbąszyńską i Babimojszczyzną. Śluby, narodziny i zgony ... i ... POWSTANIE WIELKOPOLSKIE.

*Helena ze Stacheckich wyszła za mąż za Franciszka Pawłowskiego, rodem z Wyskoci, Czerwonej Wsi , Krzywinia, Lubinia - stąd też drugim celem GPW było “badanie” Powstańców Wielkopolskich z tych regionów.

A skutkiem tego jest GENEALOGIA POWSTAŃCÓW WIELKOPOLSKICH, która już dawno wyszła poza założony “zasięg” terytorialny. Tyle tytułem wstępu.

**************************************************************************************

Początek rodowi Stacheckich z Chrośnicy dał Stanisław zwany Stacho i jego małżonka nieznana niestety z imienia, mieli troje dzieci, dla których mamy potwierdzenie w źródłach historycznych. Rodzina się rozrastała, przybywały następne pokolenia rozlewając się po Wielkopolsce. Poprzez rozliczne małżeństwa Stacheccy skoligaceni są z innymi znanymi już Państwu z GPW rodzinami Przybył, Przybyła, Radny, Szott, Taberski, Draga, Kłysz, Weiss, Koza, Połomka, Botcher, Brychcy, Chłopek. Olejniczak, Grobys, Kromski, Królik, Mania a także z Kotlarskimi z Kębłowa.

Wracamy do rodziny Stacheckich, Wojciech Stachecki vel Stacho żyjący ok. 1733 - 1803 był żonaty trzykrotnie, pierwszą żoną Regina, o której wiemy niewiele poza wpisem dotyczącym narodzin syna: “Chrośnica dnia 23 marca 1753 ochrzczony Mateusz syn Georgusa – zagrodnika i Reginy. Rodzicami chrzestnymi byli : Katarzyna Wilkowa i Mateusz Markuszewicz”. W owym czasie księża zwłaszcza pochodzenia niemieckiego zamiennie pisali imię Adalbertus lub Georgus. Przyjmując, że ojciec Wojciech urodził się ok. 1730 o czym świadczy zapis jego śmierci w roku 1803 można przyjąć że Regina była pierwszą żoną Wojciecha i urodziła mu syna Mateusza. Kolejną żoną była Marianna z dom. Połomka /ok. 1733-1771/ a ich dzieci to Wojciech ur. ok. 1762 - 1830, Bartłomiej ur. ok. 1759 - 1827 i Marianna ur. 1768, wyszła za Pawła Walentego Gmiąt - Gorowicza. Następną żoną Wojciecha była Małgorzata a ich dzieci to Kazimierz 26.02.1788 *według aktu zgonu ur. 1788, a nie jak wcześniej sądzono w roku 1792* , zmarł - 1834, Teodor ur. 1795, Antoni ur. 1802.

Mateusz ur. ok. 1853 -1812 oraz Marianna Wojtkówna - Wośkowa 1753-1798, doczekali się potomstwa: Macieja Mateusza ur. 1775, Agnieszki Przybyła 1782, Barbara Kiestan ur. 1785, Marianna Rozek 1787, Sebastian ur. 1789, Wojciech ur. 1792, Jan Józef ur. 1795, Teresa - 1798

**********************************************************************************

1/ Bartłomiej ur. ok. 1759 - 1827 z małżeństwa z Reginą Połomką 1758-1830 doczekał się potomstwa - Jan ur. 1787, Maciej 1792, Agnieszka Rzepa 1801, Marianna Greiser 1810 i Rozalia Cieślińska 1814.

1a/ Jan ur. 1787 -1851 ożenił się w roku 1817 z Teklą z Oluncików Zalewską 1787-1854, a ich potomstwo to Marianna 1818 Rożek - Kuberska, Mateusz ur. 1820, Wojciech ur. 1823, Józefa ur. 1826

2/ Wojciech ur. ok. 1762 - 1830 żenił się trzy razy, pierwsza żona Małgorzata - i córka Wiktoria, druga żona Jadwiga i syn Szymon, trzecia żona Zofia z dom. Stalona ur. ok. 1756, dzieci z tego związku to Jan ur. 1798, Katarzyna Szott - 1799, Małgorzata 1800, Marianna Matuszewska 1806 i Józef ur. w 1810 roku oraz Paweł ur. 1762, którego wnuczka Anastazja wychodząc za Jana Stacheckiego 1870-1912 (syn Franciszka i Elżbiety z Korczów), trochę nam namieszali.

2a/ Jan ur. 1798 - 04.01.1868 żenił się dwukrotnie, pierwszą żoną była Marianna Najda 1799-1827 i z tego związku rodzą się Wincenty - 1823, Zofia Groszek 1825 i Szymon 1827. Po śmierci Marianny Jan ożenił się z Petronelą Buskówną, ich syn to Franciszek, zmarły w niemowlęctwie.

2b/ Katarzyna Szott - 1799 - 1820, wyszła za mąż za Jana Grzegorza Wojciecha Szotta, ich dzieci to Józef, Piotr i Wincenty.

2c/ Marianna Matuszewska 1806, wyszła za mąż za Macieja a ich potomstwo to Józef, Tomasz, Wojciech, Franciszek i Wiktor.

2d/ Józef ur. w 1810 - 1886 w roku 1834 poślubił Wiktorię Grześko 1804-1895, ich dzieci to Ignacy ur. 1835, Józefa Nitsche ur. 188, Franciszek ur. 1841, Marianna Przybyła ur. 1844, Katarzyna Kubicka ur. 1847.

*****

3/ Kazimierz urodził się 26.02.1788 (*według aktu zgonu ur. 1788, a nie jak wcześniej sądzono w roku 1792* , zmarł - 1834), z małżeństwa z Katarzyną Polik 1803-1829, doczekał się córki Tekli ur.1825 i syna, doczekał się córki Tekli ur.1825 i syna Szymona ur. 1826. Z małżeństwa z Marianną Justek urodzili się Antoni 1833, Katarzyna 1835, Barbara 1842, Paulina urodziła się w roku 1843.

3a/ Szymon ur. 1826 - zm.1894 ożenił się z Rozalią Wiktorią z Zalewskich, ich dzieci to urodzona w roku 1853 Marianna po mężu Kokocińska, Józef urodzony w roku 1856, Barbara ur. 1857 i Jan ur. 1859.

3b/ Paulina urodziła się w roku 1843, wyszła za mąż za Gotfryda Maja.

-----------------------------------------------

Największy problem na jaki możemy napotkać w poszukiwaniach genealogicznych to “około”, to słowo może i to bardzo skomplikować nasze poszukiwania, bo weźmy na ten przykład mniej więcej w tym samym czasie rodzi się dwóch a czasem trzech Janów Nowaków, w tej samej miejscowości albo oddalonych od siebie o parę kilometrów, jedna parafia, a później jeden USC, przychodzi czas, że owi Janowie Nowakowie zawierają związki małżeńskie i ... nie mamy - zwłaszcza w księgach parafialnych, podanych imion rodziców i jak mówi młodzież “popłyniemy”, bo skąd wiedzieć który jest który? Przyznam, że w rodzinie Stacheckich największy problem z Szymonami, Janami, Franciszkami i Wojciechami, za każdym razem, gdy pojawia się nowy dokument muszę sprawdzić czy odpowiedni Jan Stachecki jest odpowiednio przypisany, a był już moment, że trzeba było “przypisać” numerki do poszczególnych Janów i tak doszłam do szczęśliwej ... siódemki. - To tylko takie wtrącenie nim przejdziemy dalej

Stanisław Stacho Stachecki miał trzech synów z trzech różnych małżeństw, jednym z nich był Bartłomiej urodzony ok. 1759, zmarły 1827, ożenił się on z Reginą Połomką, z tego związku rodzi się między innymi Jan w roku 1878, ożeniony z Teklą OLUNCIK z d. ZALEWSKA. Jan i Tekla doczekali się między innymi syna Wojciecha ur. 1823, który to ożenił się z Klarą PIERDOŁĄ 6 maja 1857 a z ich małżeństwa urodzili się:

Agnieszka po mężu Najda ur. 1858
Szymon ur. 1859
Franciszka po mężu Szymańska ur. 1864
Elżbieta 1865-1872
Wawrzyn ur. 1874

Agnieszka urodziła się w Stefanowie 13 stycznia 1858, w roku 1880 poślubiła w Zbąszyniu urodziła się w Stefanowie 13 stycznia 1858, w roku 1880 poślubiła w Zbąszyniu ANTONIEGO #NAJDĘ urodzonego w roku 1853

Parafia katolicka Zbąszyń, wpis 7 / 1880

Antonius Najda (27 lat) i Agnes Stachecka (22 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Zbąszyń, wpis 4 / 1880

Anton Neyda (ur. 1853) ojciec: Lorenz Neyda , matka: Catharine Switala

Agnes Stachecka (ur. 1858) ojciec: Adalbert Stachecki , matka: Klara Pierdola

z tego związku rodzi się z tego związku rodzi się Ludwik #Najda (ur. 17 sierpnia 1881 w Zbąszyniu, zm. 10 sierpnia 1975 w Lesznie) – polski działacz spółdzielczy, kolejarz, weteran powstania wielkopolskiego.

Życiorys za Wikipedią:

Uczestniczył w walkach powstańczych w Wielkopolsce w okolicach rodzinnego Zbąszynia. W czerwcu 1925 osiedlił się w Lesznie i podjął pracę na kolei; był zawiadowcą stacji, potem naczelnikiem Oddziału Ruchowo-Handlowego. Przeszedł na emeryturę w 1946.

W okresie pracy zawodowej i na emeryturze udzielał się aktywnie w spółdzielczości mieszkaniowej, był też wieloletnim prezesem Kasy Zapomogowo-Pożyczkowej zrzeszającej leszczyńskich kolejarzy. Od 1935 do wybuchu II wojny światowej był członkiem rady nadzorczej Spółdzielczości Mieszkaniowej w Lesznie, po wojnie (1948–1964) pełnił funkcję skarbnika zarządu spółdzielni w Lesznie. Z jego inicjatywy powstawały samorządy mieszkańców na szczeblu osiedlowym.

Odznaczony został m.in. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1972), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975), odznaką "Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielczego" (1956), odznakami Centralnego Związku Spółdzielczości Mieszkaniowej (srebrna 1965, złota 1973). Jako weteran powstańczy był podporucznikiem rezerwy Wojska Polskiego. Żoną jego była Rozalia z Schildów. Mieli syna Feliksa ur. 19.09.1906 roku, mieszkał w Poznaniu.

Zmarł w Lesznie 10 sierpnia 1975. W 1978 imię Ludwika Najdy nadano ulicy na leszczyńskim osiedlu Grunwald.

***

Szymon urodził się w roku 1859, pierwszą żoną była Marianna Karcz, którą poślubił w roku 1886 i mieli córkę Annę Śliwę, po śmierci Marianny, Szymon poślubił jej siostrę Agnieszkę w roku 1888 w Zbąszyniu :

Urząd Stanu Cywilnego Zbąszyń, wpis 61 / 1888

Simon Stachecki (ur. 1859, wdowiec), ojciec: Adalbert Stachecki , matka: Klara Pierdoła

Agnes Karcz (ur. 1868), ojciec: Thomas Karcz , matka: Julianne Baszko

- z tego związku urodzili się:

Mikołaj
Karol
Stefan
Walenty

MIKOŁAJ #STACHECKI urodził się 29 listopada 1891 w Przyprostyni, zmarł 25 września 1986 roku, został pochowany na cmentarzu komunalnym w Zbąszyniu

W POWSTANIU:

jednostka: Kompania Opalenicka, 6 Pułk Strzelców Wlkp., Front Zachodni
status/stopień: ochotnik, plutonowy, podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 15/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy
źródła:Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.)

Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym

Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. III, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2007
Biskupski Antoni, Historja 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7 Pułku Strzelców Wlkp.) T.1 Walki powstańcze na froncie zachodnim i północnym Wielkopolski. Organizacja pułku, Bydgoszcz 1925
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 15/72

***

Franciszka po mężu Szymańska urodziła się 27 stycznia 1864, w roku 1886 poślubiła Piotra Szymańskiego urodzonego w roku 1861,

Urząd Stanu Cywilnego Zbąszyń, wpis 7 / 1886

Peter Szymanski (ur. 1860) ojciec: Vincenz Szymanski , matka: Christine Matula

Franziska Stachecka (ur. 1864) ojciec: Adalbert Stachecki , matka: Klara Pierdola,

ze związku Piotra i Franciszki urodzili się:

Marcin
Michał
Stanisław
Agnieszka
Wojciech

MARCIN #SZYMAŃSKI urodził się 11 listopada 1886 roku w Stefanowie, nie jest niestety znana data i miejsce zgonu oraz pochówek, 16 lutego 1914poślubił JULIANNĘ z d. BIAŁECKA urodzoną 7 czerwca 1891. Niestety co do udziału w Powstaniu Wielkopolski także bardzo niewiele wiemy, wspomniany jest jako uczestnik w oddziale ze Stefanowa w dwóch książkach Wacława CZUCHWICKIEGO.

STANISŁAW #SZYMAŃSKI, urodził się w Stefanowie 5 maja 1891, zmarł 9 października 1977, pierwotnie pochowany w osobnej mogile, a później przeniesiono prochy do mogiły zbiorowej Powstańców na cmentarzu junikowskim w Poznaniu.

------------------------------------

Genealogia bywa trudna? Czasami tak, ale my mamy ściągawkę w poniższym linku, zatem możemy iść dalej -

https://www.facebook.com/notes/genealogia-powsta%C5%84c%C3%B3w-wielkopolskich/stacheccy-z-chro%C5%9Bnicy-i-%C5%82omnicy-tytu%C5%82em-wst%C4%99pu/243382150443861/

A dziś już przemieszczamy się do STACHECKICH - POWSTAŃCÓW WIELKOPOLSKICH z linii Wojciecha.

Wojciech ur. ok. 1762 - 1830 żenił się trzy razy, pierwsza żona Małgorzata - i córka Wiktoria, druga żona Jadwiga i syn Szymon, trzecia żona Zofia z dom. Stalona ur. ok. 1756, dzieci z tego związku to Jan ur. 1798, Katarzyna Szott - 1799, Małgorzata 1800, Marianna Matuszewska 1806 i Józef ur. w 1810 roku oraz Paweł ur. 1797, którego wnuczka Anastazja wychodząc za Jana Stacheckiego 1870-1912 (syn Franciszka i Elżbiety z Korczów), trochę nam namieszali. - i przyszedł czas na wyjaśnienie.

Józef urodził się w 1810 roku, w roku 1834 zawarł związek małżeński z Wiktorią Grześko (1804-1895) z tego związku rodzi się Franciszek Stachecki (1841-1916), który poślubił Elżbietę Karcz (1845-1929), a wśród jest:

Jan Stachecki (ur. 16.01.1870, zm. 1912) ożenił się z Anastazją (ur.11.02.1864, zm. 17.01.1943) w Zbąszyniu w roku 1896:

Urząd Stanu Cywilnego Zbąszyń, wpis 19 / 1896

Johann Stachecki (ur. 1870), ojciec: Franz Stachecki , matka: Elisabeth Karcz

Anastasia Stachecka (ur. 1864), ojciec: Boguslaus Stachecki(1827-1906) , matka: Marie Dzięcioł - Taberska (1827-1910), Bogusław i Marianna pobrali się 12 listopada 1851 roku w Zbąszyniu

Parafia katolicka Zbąszyń, wpis 17 / 1896

Joannes Stachecki (26 lat) i Anastasia Stachecka (30 lat).

Z małżeństwa Jana i Anastazji rodzą się dwaj Powstańcy Wielkopolscy - Franciszek i Piotr.

FRANCISZEK #STACHECKI urodził się 5 listopada 1898 w Chrośnicy koło Zbąszynia, zmarł 28 stycznia 1981 roku w Belęcinie gdzie mieszkał, został pochowany na cmentarzu w Zakrzewie.

Franciszek - wyższy i Piotr Stacheccy

14 października 1924 roku poślubił AGNIESZKĘ z dom. WIESS, z którą doczekał się potomstwa - Joanny i Franciszka Tomasza.

Franciszek i Agnieszka spoczywają w Zakrzewie:

W POWSTANIU:

status/stopień: szeregowiec

uwagi: internowany w obozie Havelberg

*****************************************

PIOTR #STACHECKI urodził się 13 października 1900 w Chrośnicy, zmarł 25 grudnia 1977 roku w Poznaniu, został pochowany na Junikowie pole:28 rząd:36 miejsce:9 z małżonką - MARIĄ z dom. WEISS /1910-1984/,

PIOTR STACHECKI, archiwum Rodziny

* uczestnik powstania wielkopolskiego urodzony 13 października 1900 roku w Chrośnicy pod Zbąszyniem. Ojciec Jan robotnik rolny matka Anastazja z domu Stachecka. Uczęszczał do szkoły elementarnej w Chrośnicy. W styczniu 1919 roku wstąpił do oddziału powstańczego zorganizowanego w rodzinnej wiosce. Uczestniczył między innymi w walkach o Nowy Dwór, Perzyny, Babimost i Nowe Kramsko. Jego oddział wszedł w skład „Grupy Zachodniej”.

Po utworzeniu regularnej Armii Wielkopolskiej w marcu 1919 roku wstępuje na ochotnika do 3 Pułku Strzelców Wielkopolskich (57p.p). Po zakończeniu działań wojennych na froncie wielkopolskim we wrześniu 1919 roku jego pułk zostaje skierowany na front wschodni gdzie walczy z bolszewikami . Ze swoim pułkiem walczył na froncie białoruskim pod Berezyną o Bobrujsk, Kobryń i brał udział w bitwie warszawskiej.

Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej ze swoim pułkiem wraca do Poznania, nie opuszcza szeregów Wojska Polskiego i zostaje skierowany do szkoły podoficerskiej do Wrześni, po ukończeniu szkoły zostaje instruktorem w kompani c.k.m. We wrześniu 1926 roku przeniesiony do 83 Pułku Strzelców Poleskich w Kobryniu i pełni funkcję szefa kompani. Służbę wojskową zakończył w stopniu starszego sierżanta.

W 1935 roku osiadł w Poznaniu i pracował w zawodzie cieśli. Wykonywał prace z wiązane z odbudową Poznania po zniszczeniach wojennych między innymi w roku 1947 i prowadził montaż orła na zrekonstruowanej wieży ratuszowej.

Za udział w walkach o oswobodzenie Ojczyzny i za zasługi na rzecz obronności kraju został odznaczony Medalem Pamiątkowym „Polska Swemu Obrońcy”(1928), Medalem 10-lecia (1928), Brązowy Krzyż Zasługi (1931) Odznaką Pamiątkową 57 p.p.

Żonaty z Marią zd. Weiss miał trzy córki Reginę (1931), Wandę (1934) i Halinę (1941). Zmarł 25 grudnia 1977 roku, pochowany na cmentarzu Junikowskim w Poznaniu.

*******************************************************************************

Kolejnym Powstańcem Wielkopolskim z Rodu Stacheckich, wywodzącym się tym razem od Szymona (Szymon to syn Kazimierz i Katarzyny Polik), był syn Jana i Franciszki - JAN. Ale nim dojdziemy do Jana jr - Jan senior był dwukrotnie żonaty, pierwszą żoną była Marianna Klimek, z tego związku urodziły się Stanisława - 1886, Jadwiga 1887, * + 1888 Wiktoria, * + 1891 Antonina, 1892 Marianna. Marianna Klimkówna - Stachecka zmarła w roku 1893. A już w roku następnym:

Jan (ur.1859) i Franciszka z Nowaczyków (1862 - 1918) pobrali się w Grodzisku Wielkopolskim:

Urząd Stanu Cywilnego Grodzisk Wielkopolski, wpis 14 / 1894

Johann Stachecki (ur. 1859), ojciec: Simon Stachecki , matka: Viktoria Rozalia Zalewska +

Franziska Nowaczyk (ur. 1872), ojciec: Johann Nowaczyk + , matka: Agnes Kokocinska

Parafia katolicka Grodzisk Wielkopolski, wpis 11 / 1894

Joannes Stachecki (35 lat, wdowiec), ojciec: Simon Stachecki , matka: Victoria Zalewska

Francisca Nowaczyk (21 lat), ojciec: Joannes Nowaczyk , matka: Agnes Kokocinska,

z tego związku rodzą się: Katarzyna 1894, Marianna Banach 1898, Józefa Kaźmierczak 1899, Pelagia Kaczmarek 1900, 1903 - Zofia Paluch, 1905 Franciszka Szymkowiak i w 1907 Wiktoria Stencel i oczywiście nasz bohater Jan urodził się 11 stycznia 1896 roku w Grodzisku Wielkopolskim:

akt urodzenia Jana Stacheckiego jr

ze zbiorów prywatnych rodziny Stacheckich

Jan Stachecki biorąc udział w Powstaniu Wielkopolskim - Kompania Grodziska, 5 Kompania Pniewy, a następnie służąc w 2 Pułk Strzelców Wlkp. został ranny i zmarł 06 stycznia 1920. Do dnia dzisiejszego nie jest wyjaśnione natomiast gdzie spoczął, bo mamy dwa miejsca - Grodzisk Wlkp. gdzie jest wymieniony wśród pochowanych w powstańczej mogile i na tablicy a drugim miejscem jest poznańska Cytadela, ale tu ... ani śladu.

https://www.poznan.uw.gov.pl/system/files/karty_ewidencyjne/grodzisk_wlkp._-_karta_obiektu_wojennego_2018.pdf

Na poznańskiej Cytadeli, fot. Piotr Stachecki

źródła:Olszewski Wiesław, Jastrząb Łukasz, Lista strat Powstania Wielkopolskiego od 27.12.1918 r. do 8.03.1920 r. Monografie Politechniki Koszalińskiej nr 157, Koszalin 2009
Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. IV, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2008,
Matuszewski Dariusz, Grodziszczanie pod bronią. Tradycje patriotyczne mieszkańców powiatu grodziskiego (zarys), Grodzisk Wielkopolski 2013
Kaminiarz Jarosław, Kubiak Janusz, Rezler Marek, Powstanie Wielkopolskie 1918-1919 na Ziemi Grodziskiej, "Grodziskie Zeszyty Historyczne" 1999, nr 1

Paulina (po mężu Maj) ur. ok.1843 - córka Kazimierza i kolejnej żony Marianny Justek , a siostra przyrodnia Szymona (1826), wyszła za mąż za Gotfryda Maja.

*******************************************************************************

Synem Franciszka i Elżbiety z Karczów a bratem w/w JANA jest a bratem w/w JANA jest JÓZEF #STACHECKI urodzony 22 lutego 1873, zmarł 23 kwietnia 1964,

28 stycznia 1899 roku w Babimoście Józef poślubił Zofię z d. Wojtek ur. 22 kwietnia 1879, zm. 12 sierpnia 1937, z tego związku rodzą się ANDRZEJ, Nikodem, Agnieszka, Wiktoria, Roman, Pelagia, Jadwiga, Elżbieta, Franciszka i Feliks.

JÓZEF w Powstaniu Wielkopolskim był w drużynie podmoklańskiej

źródła:Powstańcy Wielkopolscy. Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. X, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2013
Mielżyński Jan, Pamięć i tradycja Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. Sulechów 2010

Syn Józefa i Zofii ANDRZEJ urodził się 19 listopada 1899roku w Podmokle Małe, ożenił się z Leokadią z domu Modrzyk (1895-1984) i doczekali się potomstwa: Jana Andrzeja, Józefa i Reginy.

ANDRZEJ w Powstaniu służył jak ojciec w drużynie z rodzinnej miejscowości. Zmarł w roku 1945, miejsce zgonu i pochówek nie są znane.

---------------------

Powyższe opracowano o źródła już częściowo tu przytoczone, ale przede wszystkim w oparciu o notatki sporządzone przez Piotra Stacheckiego, Jego długoletnie poszukiwania, gromadzenie materiałów i dokumentacji fotograficznej.

Piotrze - dziękuję!

Zagierski Henryk (1894 -?)
oraz jego rodzeństwo Marianna (1880), Helena (1889 - 1892), Joanna (1898), Jan (22 V 1883), Roman (20 II 1891), Marek (18 IV 1893) i Czesław (30 VI 1896) oraz NN dziewczynka martwo urodzona w 1903, urodzili się w rodzinie Józefa (1856) i Marianny z dom. Jaskóła (Jaskuła ur. 1861).
Urodził się 10 XI 1894 roku w miejscowości Wroniawy – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn.
W roku 1912 pracował w Kościanie Banku Parcelacyjnym praktykant, w tym czasie należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Kościanie, jeździł także do Poznania, gdzie poznał braci Wierzejewskich, tam też poznał idee skautingu. Wspólnie z *Teofilem Jórgą (Jurga) i **Józefem Kamińskim założyli w Kościanie pierwszą drużynę Sobieszczaków.
W roku 1913 w niewyjaśnionych okolicznościach doszło do tajemniczego zaginięcia Henryka po raz pierwszy, w ówczesnej prasie odbiło się to dość głośnym echem. Z listu gończego nr 38/13 wystawionego 30 kwietnia 1913 roku przez Urząd Policyjny w Kościanie:
„Zarządca gorzelni Józef Zagierski pismem z 29 IV 1913 roku powiadomił tutejszy urząd, że 26 kwietnia 1913 roku zaginął syn jego elew bankowy Henryk (ur. 10 XI 1894 we Wroniawach), który mieszkał w Kościanie od 11 I 1912 roku. Wszelkie władze i osoby prywatne – pod groźbą kary – uprasza się o powiadomienie o miejscu pobytu poszukiwanego niniejszym listem najbliższy urząd policyjny”.
Kilka dni później rozpoczął się prawdziwy festiwal ogłoszeń w prasie wielkopolskiej. W „Gazecie Polskiej” z 3 maja 1913 roku pisano:
„Zaginął bez śladu Henryk Zagierski, młodzieniec 19-letni, zatrudniony w jednym z tutejszych banków. Zagierski wyszedł ze swego mieszkania przy ul. Placu Strzeleckim nr 12 [obecnie Plac Wolności] już w sobotę, dnia 26 kwietnia br. wieczorem przed godziną siódmą w celu rzekomo jakiejś dalszej przechadzki, przyobiecał bowiem wrócić dopiero na drugi dzień po południu, lecz do tego czasu nie powrócił i niema o nim najmniejszej wiadomości. Ubranie jego składało się z ciemnej marynarki i kamizelki, szarych spodni w paseczki miękkiego kapelusza pilśniowego; oprócz tego miał na obuwiu skórzane mankiety i wiśniową laseczkę. Ponieważ był spokojnym i nader uczciwym człowiekiem, przeto przypuszczać można, że go jakieś nieszczęście spotkało. Ktoby wiedział o pobycie jego, niech będzie łaskawy donieść o tem p. Franciszkowi Wojciechowskiemu w Kościanie”.
Po około 20 dniach powrócił do domu, a w prasie ukazało się zawiadomienie o treści:
„Elew bankowy Zagierski z Kościana, który niedawno temu wyjechał potajemnie, by wstąpić do francuskiej legji zagranicznej, w ostatniej chwili rozmyślił się jeszcze. Będąc już w południowej Francji, zawrócił z drogi i dotarł, przeważnie pieszo, do granicy niemieckiej, dokąd mu rodzice posłali pieniądze na dalszą podróż powrotną. Obecnie jest w domu rodzicielskim w okolicy Kościana.”
Po tych wydarzeniach mieszkał w Granowie i znajdował się pod stałym nadzorem policyjnym.
Podobnie jak jego bracia Marek, Czesław i Roman służył w armii pruskiej - 24 sierpnia 1914 roku wcielono go do pułku fizylierów w Hirschbergu (Jelenia Góra). Po krótkich ćwiczeniach pułk wysłano na front rosyjski. Długo nie powalczył, bo pod koniec listopada 1914 roku – ku zaskoczeniu przyjaciół - zjawił się w mundurze pruskim w Kościanie, ale w przeciwieństwie do swoich braci nie został ranny czy nie zaginął. Marek jako żołnierz Reserve-Infanterie-Regiment 269 zaginął w 1916 co znajduje potwierdzenie na Preußen 599, Czesław na Preußen 1176 z 1918 roku występuje jako zaginiony, Roman na listach strat wojska pruskiego znajduje się dwa razy na liście nr 622 z 1 IX 1916 roku jako wzięty do niewoli, a na liście 707 z 11 XII 1916 jako zaginiony.
Okres 1914 - 1918 jest owiany tajemnicą życia Henryka.
Czy brał udział w powstaniu, kiedy i gdzie - nie ustalono.
Pojawia się w dokumentach dopiero 12 III 1919 roku jako żołnierz Wojsk Polskich służący na poznańskiej Ławicy w Wykaz podoficerów i żołnierzy II Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1 grudnia 1919 roku. CAW I.301.12.51
10 czerwca 1919 r. rozkazem Inspektoratu Wojsk Lotniczych powołano do życia Oficerską Szkołę Aeronautów - Obserwatorów na czele z por. obs. dr. F. Górnickim na bazie Szkoły Obserwatorów (kursu). Jednakże braki zwłaszcza wśród wykładowców były tak duże, że z przeprowadzenia kursu obserwatorów w tej szkole zrezygnowano. Działalność Szkoły Obserwatorów objęła tylko jeden kurs od lutego do czerwca 1919 r. Słuchacze szkoły zostali skierowani do eskadr wielkopolskich, ale też i do innych. Kurs ten ukończyli m.in.: Stacherski, Bilażewski, Zdzisław, Namysł Ewaryst, Lipiński Józef, Liebeck Henryk, Serdecki Mieczysław, Zagierski Henryk, Hudzicki Lenard, Święcicki Roman, Szczepański, Dzierzgowski Tadeusz, Dzierzgowski Michał, Wendland Witold, Chrzanowski Stefan, Matuszewski, Klicze Józef, Adamski Franciszek, Giełda, Żelichowski, Szatkowski, Czyż Wiktor, Malicki, Binkowski Adam, Kupczyk, Kerbacz, Malinowski Kazimierz. Działalność eskadr wielkopolskich należy ocenić pozytywnie, a tym samym wypada pozytywnie ocenić poziom wyszkolenia obserwatorów wyszkolonych na Ławicy, którzy działali w tych eskadrach.
Na podstawie Kart meldunkowych miasta Poznania ustalono, że z wojska został zwolniony 14 IV 1921 roku, a ostatni jego meldunek w mieście Poznaniu został zanotowany 11 I 1922 roku - ul. Piekary u pp. Majdy.
Po tym czasie zaginął po raz drugi.
W projekcie WTG Gniazdo: Henryk Zagierski
urodzenie: 1894.11.10 Wroniawy
ojciec: Józef
jednostka: Rezerwa Skautowa Kościan
uwagi: zmarł przed 1936
źródła: Kamiński Józef, Przyczynki do kroniki Drużyny Skautowej im. Jana Sobieskiego w Kościanie z lat 1912-1919. Wspomnienia i dokumenty, 1936
—-------------------------------------------------------------
*Jórga (Jurga) Teofil Franciszek - urodził się 1 XII 1893 roku w miejscowości Kiełczewo wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Kościan, w rodzinie Franciszka i Agnieszki z dom. Szłapka.
Współtwórca drużyn skaningowych w Kościanie wraz z Henrykiem Zagierskim i Józefem Kamińskim. Uczestnik Powstania Wielkopolskiego w Drużynie Skautowej im. Jana Sobieskiego w Kościanie.
Lekarz medycyny. Wojskowy.
Brał udział w Kampanii Wrześniowej 1939 roku w szeregach Batalionu ON "Leszno"
Pod koniec czerwca batalion został podporządkowany dowódcy Wielkopolskiej BK. W dniach 7-12 sierpnia 1939 r. wraz z baonami "Kościan" i "Rawicz" odbył ćwiczenia w rejonie Śmigiel-Wyciążkowo i Krobia-Gostyń.
1 września we wczesnych godzinach rannych bataliony wymaszerował z Leszna z zadaniem rozpoznania kierunku Dąbcze-Robczysko. 6 września baon przeszedł z rejonu Słupcy w pobliże Konina, wszedł w skład Zgrupowania "Koło" ppłk. dypl. K. Sabatowskiego, 7 września rano osiągając rejon Rudzicy. 11 września jedna z kompanii batalionu dostała zadanie utrzymania linii rzeki Ner w rejonie Dąbia.
Zmarł 22 XII 1950 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Lesznie, to także miejsce spoczynku jego żony Joanny i syna Jacka.
W WBH dwie teczki o syg. akt 1097 i odrzucony 20 IX 1937 roku wniosek o Medal Niepodległości.
W WTG Gniazdo Jórga
jednostka: Drużyna Strzelecka, Grupa Leszno
źródła: (brak)
—---------------------------------
**Kamiński Józef urodził się w Kościanie 27 I 1895, w rodzinie Józefa i Anny Hofmann, Współtwórca drużyn skaningowych w Kościanie wraz z Henrykiem Zagierskim i Teofilem Franciszkiem Jórgą. Uczestnik Powstania Wielkopolskiego w Drużynie Skautowej im. Jana Sobieskiego w Kościanie. autor wspomnień Przyczynki do kroniki Drużyny Skautowej im. Jana Sobieskiego w Kościanie z lat 1912-1919. Wspomnienia i dokumenty, 1936.
—---------------------------
źródła: Parafia katolicka Głuszyna (Poznań), wpis 26 / 1879. Urząd Stanu Cywilnego Kórnik, wpis 37 / 1879. Archiwum Państwowe w Zielonej Górze 199/1/56, skan 46 Solec (USC) - akt urodzenia, rok 1894, [Księga urodzeń]. Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24697: Zagierski Czeslaus (Wroniawy, Bomst), Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 13823: Zagierski Markus (Wroniawy, Bomst), Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 14531: Zagierski Markus (Wroniawy), Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 16783: Zagierski Roman (Wroniawy, Bomst). dr Mariusz Niestrawski, Personel latający lotnictwa wielkopolskiego (styczeń – wrzesień 1919). Zagierski: człowiek widmo w https://www.koscian.net/Zagierski_czlowiek_widmo____,3259... , APP Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931. WBH Kartoteka personalno - odznaczeniowa. WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego i Lista odznaczonych WKP.. Kulczyński Robert, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Janowicz Wojciech - człowiek widmo.
W Powstańcy Wielkopolscy. Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. X, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2013 znajduje się biogram sporządzony przez Eligiusza Tomkowiaka a dotyczący Wojciecha Janowicza urodzonego rzekomo 29 maja 1891 roku w Konarzewie gmina Dopiewo, rzekomi rodzice to Stefan i Zuzanna z dom. Mądra.
Zacznijmy zatem od przeglądu akt zgromadzonych w Archiwum Państwowym w Poznaniu
w zespole Urząd Stanu Cywilnego Konarzewo (pow. poznański) za rok 1891 zapisanych zostało 192 dzieci urodzonych w obecnej gminie Dopiewo, do której należy i Konarzewo. Wśród urodzonych dzieci nie ma ani Wojciecha ani takich rodziców.
No cóż, być może matka urodziła w innej miejscowości albo zgłaszający zgłosił gdzie mu było bliżej. Zatem szukam ojca Stefana Janowicza i matki Zuzanny.
Jak to mówią BINGO, w Miłostowie w roku 1891 dokładnie 7 XI 1891 roku zwiazek zawarli Stefan i Zuzanna … z dom. Dominiak. No cóż, być może Wojciechowi przyszło się na świat przed ślubem rodziców. Sprawdzam zatem dzieci urodzone z matki Zuzanny Dominiak. Jest. Dwoje - Wawrzyniec ur. 30 VIII 1892 i Marianna w roku 1894, ale to już dzieci zrodzone w związku małżeńskim ze Stefanem. Innych dzieci brak.
Zuzanna Mądra jako matka - brak.
Idźmy dalej tropem Wojciecha, w biogramie napisane zostało, że 2 stycznia 1919 roku ochotniczo wstąpił do oddziałów powstańczych w Poznaniu i został przydzielony do 1 Pułku Strzelców Wielkopolskich i walczył o lotnisko Ławica.
Widzą Państwo nieścisłości? Owszem mógł wstąpić do ochotników w Poznaniu, ale nie mógł zostać przydzielony do 1PSW, bo ten został sformowany na podstawie rozkazu dziennego nr 14 głównodowodzącego Siłami Zbrojnymi Polskimi w byłym zaborze pruskim, gen. por. Józefa Dowbor-Muśnickiego z dnia 19 stycznia 1919 roku, jako 1 pułk strzelców wielkopolskich, czyli już po zdobyciu Ławicy (walki w nocy z 5 na 6 stycznia 1919 roku!). Mam przed sobą listę sporządzoną przez Roberta Kulczyńskiego zdobywców i żołnierzy “Ławicy” - na próżno tu szukać nazwiska Janowicza!
Dalej jest o walkach na Wschodzie, o odniesionej ranie, leczeniu, kursach itd. ale dalej brak takiej osoby! Zwolniony z wojska w sierpniu 1921 roku, przenosi się? zostaje zatrudniony w Ostrowie Wielkopolskim, a następnie od 1 I 1926 roku w Poznaniu, czyli mamy kolejny punkt zaczepienia - Kartoteka mieszkańców miasta Poznania stanowi bezcenne źródło informacji o osobach mieszkających zarówno na stałe jak i przebywających tylko czasowo w Poznaniu w latach 1870-1931 i tu na 204 Janowiczów — Wojciecha brak.
Czytając dalej życiorys przedstawiony w Biogramach (...) w czasie okupacji niemieckiej w 1940 wywieziony z rodziną do Generalnej Guberni a w 1944 na roboty przymusowe, ale na Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945 - takiej osoby brak (owszem, wiem lista nie jest kompletna), ale na samych Listach wywiezionych także brak Wojciecha.
Przejrzałam wszystkie dostępne fiszki w WBH na nazwisko Janowicz - Wojciech nie występuje, ale zostały rzekome odznaczenia - Medal Pamiątkowy za wojnę 1918-1921, Odznaka Pamiątkowa Wojsk Wielkopolskich, Odznaka Orląt Lwowskich…
I wisienka na torcie. Wg biogramu zmarł 19 listopada 1978 roku i spoczywa na cm. komunalnym Junikowo w Poznaniu. W USC Poznań nie ma w listopadzie odnotowanego zgonu na takie imie i nazwisko a na cmentarzu junikowskim … nie ma takiego pochówku, co zostało dokładnie sprawdzone przez p. Rafała Ratajczaka z UM Poznań.
Jakie mamy zatem opcje? Urodził się pod innym nazwiskiem? Gdzie, kiedy? Może miał inne imię? Może w międzyczasie zmienił nazwisko?
Pomysły jak odnaleźć właściwą osobę?

Żmuda Ignacy (1898 - 1924)
urodził się 15 VII 1898 roku w Poznaniu w rodzinie Stanisława (1836 - 1908) i jego III żony Tekli z Jezierskich (1859, obecnie spoczywa na cm. parafialnym przy ul. Samotnej w Poznaniu).
Pierwszą żoną Stanisława była Katarzyna z dom. Szymańska (1848-1882), z którą miał syna Leona (*+1877), po jej śmierci w roku 1885 ożenił się z Anną z dom. Starzyńska (vel Staszyńska,1849-1893), z tego związku urodzili się Jan (*+1886), Apolonia (1888) i Kazimierz (1891-1893). Z trzeciego związku z Katarzyną urodzili się Marianna (1896-1897), Kazimiera (1897 - 1898), Florian (1904) i Ignacy.
Czy brał udział w Powstaniu Wielkopolskim - nie ustalono.
Weryfikacji nie przeszedł z oczywistych przyczyn - ta miała miejsce już po jego śmierci.
Od 1919 roku służył na poznańskiej Ławicy (II kompania SLŁ). Według kart meldunkowych miasta Poznania w wojsku polskim dwukrotnie - 25 VI 1921 wraca z wojska do matki, 20 X 1922 ponownie do wojska, 6 XII 1923 wraca z Krakowa z wojska.
Zginął w wypadku lotniczym na lotnisku w Biedrusku 27 X 1924 roku z Janem Wajdą (12 X 1897 - 27 X 1924) - podporucznikiem obserwatorem, Ignacy wówczas był w stopniu kaprala pilota. Obaj spoczywają na Cm. Garnizonowym (wojskowy) w Poznaniu, miejsce spoczynku Ignacego:
kwatera 1
rząd B miejsce 45
GPS: 52.421167, 16.925933
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/.../kpr-pil-Ignacy-%C5.../18229946
źródła:Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/37, skan 215 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń. Parafia katolicka Poznań - par. św. Marii Magdaleny, wpis 91 / 1894. Archiwum Państwowe w Poznaniu - Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931. Kulczyński Robert, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com. Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Kurier Poznański nr 252 z dn.30 X 1924. Strona internetowa niebieskaeskadra.pl stan na 23-10-2023.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—-------------------------------------------------------------------------------------
Parafia katolicka Poznań - par. św. Marii Magdaleny, wpis 91 / 1894
Stanislaus Zmuda (58 lat)
Thecla Jezierska (35 lat)
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/37, skan 215 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń
Ignacy, rodzice: Stanisław Zmuda , Tekla Jezierska

Adamkiewicz Kazimierz (1899 - 1953) - szukamy informacji o domniemanym Powstańcu wielkopolskim
urodził się 10 VII 1899 roku w miejscowości Golina – wieś sołecka w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jarocin w rodzinie Antoniego (1851-1912) i Elżbiety z dom. Mähr (zapis nazwiska matki także w formie Mehr, Moh), para pobrała się w roku 1877. Z tego związku urodzili się także Józef (1879), Antonina (*+1880), Marianna (1881-1882), NN (1882 - dziecko martwo urodzone), Stanisława (1883, po mężu Nawrot), Stefania (1891, po mężu Ratajczak ), Wiktor (*+1893).
1 IV 1907 roku rodzina przeprowadziła się z Mieszkowa do Poznania, to tu Kazimierz ukończył szkołę powszechną i podjął naukę zawodową, z zawodu był elektromonterem.
Powołany do armii pruskiej 26 XI 1917 roku, służył do 20 II 1918 roku. Nie ustalono czy Kazimierz brał udział w powstaniu ale jego nazwisko figuruje w Spisie oficerów i żołnierzy I Grupy Lotniczej Wielkopolskiej (I Wielkopolska Grupa Lotnicza – jednostka lotnictwa Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II RP. Grupa utworzona została w pierwszych miesiącach 1919 roku w Poznaniu. Jej pierwszym dowódcą został ppłk pil Tadeusz Grochowalski. Pierwotnie podlegała dowództwu Frontu Wielkopolskiego, a w kartach meldunkowych miasta Poznania zaznaczone zostało, że w wojsku polskim był od 24 I 1919 do 17 XII 1921 roku.
Zmarł 26 X 1953 roku, spoczął na cmentarzu parafialnym na Jeżycach
kwatera L
rząd 42 miejsce 15
GPS: 52.414852, 16.878832
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/.../Kazimierz-Adamkiewicz/35491721
Obecnie na nagrobku wymienione jest tylko nazwisko Jerzego Włodarczyka (1959-2014), nie ustalono koligacji rodzinnych.
źródła: Parafia katolicka Wałków, wpis 19 / 1877. Urząd Stanu Cywilnego Dobrzyca, wpis 47 / 1877. Archiwum Państwowe w Kaliszu 689/2/90, skan 248 Jarocin (USC) - akt urodzenia, rok 1899, [Księga urodzeń]. Archiwum Państwowe w Poznaniu - Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931. Kulczyński Robert, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com/. Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—---------------------------------------------------------------
Parafia katolicka Wałków, wpis 19 / 1877
Antonius Adamkiewicz (26 lat)
ojciec: Bonaventura Adamkiewicz , matka: Marianna Laferska
Elisabeth Mehr (20 lat)
ojciec: Felix Mehr , matka: Antonina Modrzejewska
Urząd Stanu Cywilnego Dobrzyca, wpis 47 / 1877
Anton Adamkiewicz (ur. 1851)
ojciec: Bonaventura Adamkiewicz + , matka: Marie Laserska
Elisabeth Mehr (ur. 1857)
ojciec: Felix Mehr , matka: Antonie Modrzejewska
Archiwum Państwowe w Kaliszu 689/2/90, skan 248 Jarocin (USC) - akt urodzenia, rok 1899, [Księga urodzeń]
Casimir , rodzice: Antonius Adamkiewicz, Elisabeth Mehr

Cichy Szczepan (1898-1976)
Urodził się w 20 II 1898 r. w Przyborowie (wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Szamotuły), jako syn Michała (ur.1859) i Marianny z d. Ruciak (ur.1857). Para pobrała się w 1882 roku (USC Śliwno, wpis 14 / 1882 oraz Parafia katolicka Brody, wpis 19 / 1882). Z tego związku urodzili się również: Marianna(1884 - ? ), Andrzej (1886 - ? ), Pelagia (1889 - ? ), Katarzyna (1896 - ? ).
Kanonier odznaczony Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich oraz Uchwałą Rady Państwa nr 05.26-0.673 z dnia 1972-05-26 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
Jak czytamy w opisie:
[Cichy Szczepan brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim od grudnia 1918 roku aż do zakończenia powstania tj. do 20 marca 1919 roku. Następnie przydzielony do VII Pułku Artylerii Ciężkiej, w którym przebywał do 1921 roku. W Powstaniu Wielkopolskim był pod dowództwem por. Matuszewskiego i brał udział w walkach na odcinku Czarnków, Romanowo, Jabłonna i Międzychód. Dalej w roku 1939 został zmobilizowany do artylerii do Chełma Lubelskiego gdzie brał udział w wojnie przeciwko Niemcom. Dostał się do niewoli i zesłany do lagru Ligenheim Stalag 9 a. Następnie w roku 1940 wysłany do pracy polowej, pracując do czasu wyzwolenia tj. 12 kwietnia 1945 rok]
Występuje również na listach strat IPN. Rodzaj represji: deportowany do III Rzeszy, przebywał w: DEUTSCHLAND - HESSEN - MARBURG/LAHN – GROßSEELHEIM. Dokumenty dot. obcokrajowców zamieszkałych na terenie danej miejscowości podczas wojny (70450718/2.1.1.1/2268/158 ITS Bad Arolsen)
Ukończył szkołę powszechną, z zawodu robotnik. W 1922 roku poślubił Stanisławę z d. Rybarczyk (25 IV 1894 – 10 VI 1975). Ze związku tego urodzili się: Marian (ur.07 XII 1924), Henryk (ur. 28 XII 1927) oraz bliźniaczki: Leokadia (ur.03 XI 1929) i Stanisława (ur.03 XI 1929 – 27 XII 2011)
Należał do Związku Weteranów Powstań Narodowych RP od dnia 28 X 1933 roku. Pozytywnie zweryfikowany jako Powstaniec dnia 10 X 1935 roku , nr. dyplomu: 9412 koło Szamotuły.
Zmarł w 5 III 1976 roku w Szamotułach, pochowany wraz z żoną, córką Stanisławą oraz jej mężem Aleksandrem na Cmentarzu Parafialnym w Szamotułach: sektor XII, rząd:13, miejsce 6.
Miejsce spoczynku weterana w dniu 16.10.2023 zostało zgłoszone do IPN w celu wpisania do Ewidencji Weteranów Walk o Wolność i Niepodległość Polski.
Źródła:
http://www.basia.famula.pl/pl/
http://powstancy-wielkopolscy.pl/
https://wbh.wp.mil.pl/pl/
https://poznan-project.psnc.pl/
https://szamotuly.grobonet.com/
http://powstancywielkopolscy.pl
https://straty.pl/szukaj-osoby.php
https://arolsen-archives.org/pl/
Opracowanie oraz zdjęcia grobu (07.06.2023): Marcin Borkowski
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Przewoźny Leon (1901-1965)
Urodził się w 20 VI 1901 r. w Zakrzewku (Zakrzewo - wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Duszniki), jako syn Jakuba (ur. 1873) i Marianny (ur. 1873) z d. Nowak. Para pobrała się w 1893 roku. (USC Duszniki, wpis 14 / 1893. Parafia katolicka Duszniki, wpis 16 / 1893)
Z tego związku urodzili się: Franciszka 1894, Stanisława 1896, Stanisław 1905-1981, Monika 1908, Józef 1910, Joanna 1912-1951, Joachim 1914
Brał udział w powstaniu wielkopolskim jako ochotnik w okolicach Międzychodu, w kompanii Bukowskiej/Pniewskiej od 28 XII 1918 roku. Od 4 I 1919 do 4 III 1919 roku przebywał na froncie zachodnim.
Pozytywnie zweryfikowany jako Powstaniec dnia 2 IX 1937 roku , nr. dyplomu: 15047, ABnHPW:23330 – koło Grzebienisko.
Żoną Leona była Maria (ur. 20 XI 1903, zm.20 IV 1968). W czasie okupacji deportowani do III Rzeszy do pracy przymusowej.
Jego wniosek o nadanie Medalu Niepodległości odrzucono na posiedzeniu dnia 9 V 1938 roku.
Zmarł 9 I 1965 roku. Spoczywa na Cmentarzu komunalnym w Sędzinach. (sektor AL, rząd: 3, miejsce: 4) wraz żoną oraz synem Jerzym (ur. 24 IV 1942, zm. 10 VII 2021)
Miejsce spoczynku Weterana jest w bardzo dobrym stanie. W dniu 31-10-2023 zostało zgłoszone do IPNu w celu wpisania grobu do Ewidencji Weteranów Walk o Wolność i Niepodległość Polski.
sporządzono na podstawie:
http://www.basia.famula.pl/pl/
http://powstancywielkopolscy.pl
https://sedziny.grobonet.com
https://straty.pl/szukaj-osoby.php
https://wbh.wp.mil.pl/pl/
Opracowanie: Marcin Borkowski 31-10-2023
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Bartkowiak Franciszek (1900 - 1971) i Stanisław (1895 - 1956)
—-------------------------------------------------------------------------------
Franciszek i Stanisław - Powstaniec Wielkopolski, Maria (1897) i Władysława (1902) urodzili się w rodzinie Michała i Jadwigi z dom. Grzeszak.
Bartkowiak Stanisław urodził się 4 XI 1895 w miejscowości Frasunek - osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Borek Wielkopolski.
W projekcie WTG Gniazdo został wymieniony
1/ Stanisław Bartkowiak
uwagi: powstaniec z parafii Wilkowyja
źródła: Tablice upamiętniające Powstańców Wielkopolskich w Wilkowyi. Zespół Szkół w Wilkowyi
2/ ??? Stanisław Bartkowiak
urodzenie: 1895
ojciec: Michał
status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 4/72
źródła: Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 4/72
3/ Stanisław Bartkowiak
urodzenie: 1895.11.04 Babin, pow. Środa Wlkp.
data śmierci: 1956.10.21
miejsce pochówku: Wilkowyja
rodzice: Michał, Józefa Grzeszak
jednostka: Oddział Powstańczy w Poznaniu, Kompania Średzka
status/stopień: szeregowiec
uwagi: USC Piaski 255/1895, Jarocin
źródła:
Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. VIII, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2011
Wojcięgowska Danuta, Jarosz Bogdan, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 z ówczesnych granic powiatu średzkiego, Dominowo 2017
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła poza Poznaniem
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 45: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]
4/ Stanisław Bartkowiak
urodzenie: 1895.11.04 Frasunek, pow. Gostyń
ojciec: Michał
status/stopień: szeregowiec
uwagi: I.487.9634
źródła: Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
—----------------------
Natomiast co do Franciszka informacji jest niewiele i do końca nie jest pewne czy brał udział w powstaniu. Wiemy natomiast, że
Bartkowiak Franciszek urodził się 16 I 1900 roku w miejscowości Frasunek - osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Borek Wielkopolski.
Powołany do armii pruskiej służył od 18 IV 1918 do 20 XI 1918 r.
Od 12 III 1919 r. w III Eskadrze Wielkopolskiej jako obsługa maszyn co znajduje potwierdzenie w Wykaz imienny podoficerów i żołnierzy III Eskadry Wielkopolskiej z dn. 1 XII 1919 r.
Ożeniony z Jadwigą (ur. 4 IV 1898).
Zmarł 17 XII 1971 roku spoczywa na cmentarzu komunalnym na Junikowie w Poznaniu
pole 17 kwatera B
rząd 21 miejsce 4
GPS: 52.390628, 16.820428
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1070262&name_surname=Bartkowiak%20Franciszek#
https://billiongraves.com/.../Franciszek-Bartkowiak/39673982
To także miejsce spoczynku żony Jadwigi zm. w 1986, syna Stanisława (1932-2015) i Marianny (1932-2008).
źródła: Archiwum Państwowe w Lesznie 432/1.1/77, skan 261 Piaski (USC) - akt urodzenia, rok 1895, [Księga urodzeń]. Archiwum Państwowe w Lesznie 432/1.1/92, skan 17 Piaski (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]. WTG Gniazdo - projekt Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego. Kulczyński Robert, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Bartkowiak Leonard (1898 - 1935)
urodził się 1 XI 1898 roku w Poznaniu w rodzinie Szczepana (Stefana) i Wiktorii z dom. Tomczak, para pobrała się w roku 1895. Z tego związku urodzili się także Marianna (1896 po mężu Łagoda), Władysława (1901, po mężu Kortylewska), Czesława (1904) i Kazimierz (1907).
Powołany do armii pruskiej 1 II 1917 roku służył w Stacji Lotniczej Ławica pod Poznaniem, tam też zapewne dołączył do powstańców, którzy od środka byli zaangażowani w walki z 5 na 6 I 1919 roku. Po zdobyciu lotniska przez powstańców pozostał w jednostce jako strzelec lotniczy, zwolniony z Wojska Polskiego 24 II 1922 roku. W projekcie WTG Gniazdo wymieniony dwukrotnie, niestety w obu przypadkach bez danych szczegółowych, co znacznie utrudnia zdefiniowanie czy chodzi o tą samą osobę:
1/ Leonard Bartkowiak
jednostka: Straż Ludowa Poznań
status/stopień: lotnik
uwagi: Szkoła Pilotów w Ławicy
źródła:
Wspomnienia, relacje i zeznania Powstańców Wielkopolskich, "Szkice Zbąszyńskie" 2008, nr 1 (styczeń)
Wspomnienia Powstańców Wielkopolskich, wyboru dokonali i wstępem opatrzyli Lesław Tokarski, Jerzy Ziołek, Poznań 1970
Lotnik. Ilustrowany miesięcznik poświęcony lotnictwu i jego technice. Organ Związku Lotników Polskich 1929, nr 2 (107)
2/ Leonard Bartkowiak
źródła: Karwat Janusz (wybór i oprac.), Wspomnienia z Powstania Wielkopolskiego, Biblioteka "Kroniki Miasta Poznania", Poznań 2007
27 X 1923 roku ożenił się w Poznaniu z Pelagią z dom. Smoliborską ur. 29 I 1896 w Gdańsku Oliwie, z tego związku urodziło się troje dzieci (w oparciu o karty meldunkowe miasta Poznania) Janina 1924, Aleksander 1926 i Bernard 1930.
Zmarł 13 I 1935 roku, począł na cm. św. Wojciecha w Poznaniu.
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń tom IV. WTG Gniazdo - projekt Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego. Kulczyński Robert, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. Archiwum Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Przewoźny Leon (1900-1968)
Urodził się w 28 VI 1900 r. w Niewierzu (wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Duszniki.), jako syn Stanisława (ur. 1866) i Elżbiety (ur. 1871) z d. Dziamska. Para pobrała się w 1897 roku. (USC Pniewy, wpis 3 / 1897. Parafia katolicka Brody, wpis 2 / 1897)
Z tego związku urodzili się: Józef 1902, Franciszek 1905, Marianna 1908, Stanisława 1910.
Wykształcenie elementarne oraz kursy dokształcające. Z zawodu leśnik. Od 4 V 1918 do 20 XI 1918 w armii niemieckiej. Brał udział w powstaniu wielkopolskim jako ochotnik w Poznaniu od 1 I 1919 roku –żołnierz liniowy. 6 I 1919 roku wyrusza na front zachodni walcząc pod Babimostem, Zbąszyniem i Trzcielem.
Dnia 26 IV 1948 roku poślubił Cecylię (20 IX 1906 – 26 XI 1977) USC Poznań, wpis 1069/48
Jego wniosek o nadanie Medalu Niepodległości odrzucono na posiedzeniu dnia 31 I 1938 roku z powodu braku pracy niepodległościowej.
Zmarł 2 XII 1968 roku w Poznaniu. Spoczywa na Cmentarzu komunalnym Poznań-Junikowo (pole: 18, rząd: 20, miejsce: 18) wraz żoną.
Miejsce spoczynku weterana jest w złym stanie. Wymaga renowacji i uporządkowania. Przeznaczony do likwidacji.
Dnia 06-11-2023 został wysłany wniosek do IPNu w celu wpisania do Ewidencji Weteranów Walk o Wolność i Niepodległość Polski.
sporządzono na podstawie:
http://www.basia.famula.pl/pl/
http://www.e-kartoteka.net/pl/