Domagalski  Wiktor (1898 - 1971 )

Ojciec Powstańca Jan Domagalski był dwukrotnie żonaty, pierwszą żoną została Jadwiga z dom. Bartecka. Z tego związku urodziło się pięcioro dzieci Wiktor (1898) - Powstaniec Wielkopolski i 4 córki. Żona zmarła przy porodzie jednej z córek. Po śmierci Jadwigi, dziećmi zajmowała się jej siostra Joanna Bartecka, którą wkrótce Jan poślubił.

 Z drugiego związku Jana z Joanną Jan i Joanna mieli 11 dzieci: Leonarda (1902-1980) - Powstańca Wielkopolskiego, Stanisława, Michała, Władysławę, Stefana, Jana, Alojzego, Teodora, Anielę, Teodorę i Franciszka.

Domagalski  Wiktorurodził się 4  X 1898 roku w miejscowości Świątniki Wielkie – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Mieleszyn. 

Brał udział w I wojnie światowej, gdzie podczas walk został lekko ranny co znajduje potwierdzenie na listach strat (Prusy 1180 z dnia 04 VII 1918).

Po powrocie z wojny dołączył do Powstańców z Kłecka pod dowództwem Edmunda Rogalskiego. Nie jest znany jego szlak bojowy, możemy jedynie przypuszczać, że od początku walczył na froncie północnym w bitwach pod Łopiszewem, Łopiennem, Nakłem, Szubinem, Rynarzewem. Zwolniony z wojska w stopniu kaprala.

Zweryfikowany Powstaniec Wielkopolski 23 IV 1934. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej, w WBH w Kolekcji akt Powstańców Wielkopolskich bez danych szczegółowych - nr legitymacji 7384, nr Ref. Hist. 14804.

W projekcie WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line na podstawie Rogalski Edmund, Kompania kłeckowska, wstęp i oprac. D. Jung, B. Borowiak, Kłecko 2012, wpisany został Witold Domagalski z taką samą datą urodzenia z Kompani kłeckowskiej, w uwagach zaznaczono Żylice (obecnie jest to część wsi Sławno), Należy domniemywać, że Wiktor i Witold to jedna i ta sama osoba. Imię Wiktora pojawia się zarówno na listach strat I wojny światowej jak i na listach powstańców, natomiast w przypadku Witolda jest to jedyny ślad w Rogalskiego.

Po powstaniu zamieszkał w Skrzetuszewie, był rolnikiem.

Ożenił się z Joanną (8 IV 1901 - 13 VII 1981), mieli córkę Irenę po mężu Leśniewicz.

Domagalski Wiktor zmarł 7 V 1971 roku, spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sławnie. Na nagrobku podano dzień urodzenia 12 a nie jak w źródłach 4 X.

źródła: Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24807: Domagalski Viktor (Gr. Swiontnik, Gnesen), Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 156, Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 251. Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line,  Rogalski Edmund, Kompania kłeckowska, wstęp i oprac. D. Jung, B. Borowiak, Kłecko 2012

Domagalski Leonard (1902 - 1980) 

Ojciec Powstańca był dwukrotnie żonaty, pierwszą żoną została Jadwiga z dom. Bartecka. Z tego związku urodziło się pięcioro dzieci Wiktor (1898) - Powstaniec Wielkopolski i 4 córki. Żona zmarła przy porodzie jednej z córek. Po śmierci Jadwigi, dziećmi zajmowała się jej siostra Joanna Bartecka, którą wkrótce Jan poślubił.

Domagalski Leonard urodził się 31 X 1902 roku w miejscowości Żylice, obecnie jest to część wsi Sławno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo, w rodzinie Jana (ur.1861) i Joanny z dom. Frankowska (ur.1864), para pobrała się w Gnieźnie w roku 1888.

Jan i Joanna mieli 11 dzieci: Leonarda, Stanisława, Michała, Władysławę, Stefana, Jana, Alojzego, Teodora, Anielę, Teodorę i Franciszka.

Leonard zgłosił się do PW w wieku 17 lat. Nie był pełnoletni i nie dostał broni, tak jak jego przyrodni brat Wiktor, nad czym bardzo ubolewał. Otrzymał buty i górę od munduru, spodnie miał swoje. Jeździł konno i dowoził amunicję. Nie mógł się doczekać, aż skończy 18 lat, aby otrzymać broń. Jednak do tego czasu PW się skończyło. Walczył w Kompanii Kłeckiej u Edmunda Rogalskiego, brał udział w walkach  pod Szubinem.

Po zakończeniu działań powstańczych w roku 1919, został zwolniony ze względu na młody wiek, wrócił do domu, pracuje w gospodarstwie rodziców. 

Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W roku 1922 został ponownie powołany do wojska polskiego jako poborowy i pełnił służbę do roku 1925 w 70 P. P. w Jarocinie. Po odbyciu służby wojskowej powrócił do pracy na roli w gospodarstwie rodziców, gdzie pracował do chwili wybuchu II wojny światowej 1939 r. 

W okresie okupacji, wysiedlony z gospodarstwa, pracował na roli w gospodarstwie niemieckim w Kamionku.

Za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w roku 1972, tego samego roku mianowany do stopnia podporucznika.

W 1945 r. w Łagiewnikach Kościelnych Leonard wziął ślub z Ludwiką I voto Sochacka z dom. Wojtaszak. Pierwszy mąż Ludwiki zginął w KL Dachau. Z pierwszego małżeństwa Ludwika miała dwóch synów: Stanisława i Edmunda. Ze związku z Leonardem Domagalskim miała 2 córki: Danutę (ur. 11 II.1946) i Halinę (ur. XII 1948).

Zmarł 27 III 1980 roku. Spoczywa na cmentarzu parafialny w Sławnie (gmina Kiszkowo) z bratem Michałem, który zginął w pierwszych dniach II wojny światowej. Żona spoczywa w Gnieźnie.

Po Powstańcu zachowała się kopia munduru weterana Powstańca Wielkopolskiego, która jest eksponowana w Izbie Pamięci i Tradycji Ziemi Kiszkowskiej w Łagiewnikach Kościelnych.

Odznaczony: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Wielkopolski Krzyż Powstańczy i Odznaka „Za Zasługi dla ZBoWiD”.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Gniezno, wpis 80 / 1888, Parafia katolicka Gniezno - par. św. Trójcy, wpis 47 / 1888, WTG Gniazdo - Odznaczeni Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Akt zgonu nr 1723/1980 USC Poznań, dokumenty i pamiątki od córki Danuty.

—----------------------------------------------------------

Urząd Stanu Cywilnego Gniezno, wpis 80 / 1888

Johann Domzalski (ur. 1861)

matka: Apollonie Domzalska

Johanna Frankowska (ur. 1864)

ojciec: Joseph Frankowski , matka: Konstanze Szarzynska

Parafia katolicka Gniezno - par. św. Trójcy, wpis 47 / 1888

Joannes Domżalski (27 lat)

ojciec: Joannes + , matka: Apollonia +

Joanna Frankowska (24 lat)

ojciec: Joseph , matka: Constantia Szarzyńska +

Buczkowski Teodor (1880 - 1966)

oraz jego rodzeństwo Franciszek (4 XII 1892 - 16 VIII 1977)  i Jan (7 VI 1883 - 4 II 1971) - Powstańcy Wielkopolscy, a także Wacław  (1872), Stanisław (1875 - 1971), Julianna (1877 - 1952) i Ludwik 1889 - 1970 urodzili się w rodzinie Michała (1849-1914) i Hieronimy z dom. Janiszewska (1851 - 1920), para pobrała się w Kiszkowie w roku 1871.

Buczkowski Teodor urodził się 16 kwietnia 1880 roku w Kiszkowie. 

W roku 1906 w czasie strajku szkolnego działał w tajnej organizacji w Kiszkowie.

14 VI 1903 roku w Kiszkowie poślubił Agnieszkę z dom. Kaczorowska ur. 20 I 1871.

Teodor i Agnieszka mieli dwóch synów Józefa 1904-1982 i Feliksa 1908-1988 i córkę Juliannę ur.1909.

Z zawodu był kupcem, przed I wojną światową należał do Towarzystwa Przemysłowców.

15 V 1915 roku powołany do armii pruskiej, dwukrotnie ranny - 22 VI 1917 roku (potwierdzenie na listach strat armii pruskiej Preußen 915) i 2 XI 1918 roku, w okresie od 23 VII 1917 do 15 IV 1918 w niewoli.  

31 XII 1918 roku pod dowództwem młodszego brata Jana przystąpił w składzie luźnego oddziału z Kiszkowa do Powstania Wielkopolskiego, w którym walczył do 15 II 1919, następnie od 16 II 199 do 15 VI 1919 roku w 1 Kompani Straży Ludowej.

Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 4 IV 1938 roku.

Teodor zmarł w Wągrowcu 12 sierpnia 1966 roku, spoczywa na cmentarzu parafialnym w Kiszkowie z małżonką.

http://mogily.pl/kiszkowo/buczkowskiteodor_341882 

źródła:

Parafia katolicka Kiszkowo, wpis 10 / 1871, Archiwum Państwowe w Poznaniu 1866/1/19, Kiszkowo (USC) - akt urodzenia, rok 1880, Księga urodzeń, Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 20148: Buczkowski Theodor (Welnau, Gnesen), Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24056: Buczkowski Theodor (Welnau), Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 20797: Buczkowski Theodor (Welnau), wyszukiwarka grobów MOGIŁY.pl - cmentarz parafialny w Kiszkowie, WBH - Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich i wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa.

—----------------------------

Parafia katolicka Kiszkowo, wpis 10 / 1871

Michael Buczkowski (22 lat) 

Hieronyma Janiszewska (19 lat)

https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1478333#scan8 

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1866/1/19, Kiszkowo (USC) - akt urodzenia, rok 1880, Księga urodzeń

Theodor, rodzice: Michael Buczkowski , Hieronima Buczkowska geb.Janiszewska ,

Buczkowski Jan (1883 - 1971)

oraz jego rodzeństwo Teodor (16 IV 1880 - 12 VIII 1966)  i Franciszek (4 XII 1892 - 16 VIII 1977) - Powstańcy Wielkopolscy, a także Wacław  (1872), Stanisław (1875 - 1971), Julianna (1877 - 1952) i Ludwik 1889 - 1970 urodzili się w rodzinie Michała (1849-1914) i Hieronimy z dom. Janiszewska (1851 - 1920), para pobrała się w Kiszkowie w roku 1871.

 Urodził się w Kiszkowie 07 VI 1883 roku. 

Od 6 do 14 roku życia uczył się w szkole ludowej w Kiszkowie, po jej zakończeniu  w wieku 14-17 lat pomagał ojcu w gospodarstwie. Od 17 do 20 roku życia uczył się w zawodzie murarza.

W 1914 roku powołany do armii pruskiej, brał udział w I wojnie światowej, w 1915 roku został ranny (Preußen 305 z dnia 19 VII 1915). 

Jan poślubił Łucję z dom. Wróblewska (6 XI 1888 - 4 II 1936, córkę Jana i Emilii z dom.Kruger.

Jan i Łucja mieli 7 dzieci, z imienia znamy Stefan 1911 - 1967, Franciszek 1915 - 1971,Bronisław 1921 - 1978, Władysław 1913 - 1965 i Stefania 1921 - 1925.

Po powrocie z wojny zaczął organizować w Kiszkowie luźny oddział powstańczy, o czym wspomina jego brat Teodor. Następnie walczył pod dowództwem rotmistrza Bolesława Szulczewskiego (ur.17 XII 1879 w Chwaliszewie, zm. 6 III  1957 w Bydgoszczy). Brał udział przy rozbrajaniu żandarmerii i okolicznych Niemców oraz objęcia obiektów urzędów państwowych. Przydzielony do Straży Ludowej pełnił służbę wartowniczą do dnia 15.04.1919 r.

Za udział w Powstaniu odznaczony WKP w roku 1958. Wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 30 V 1938 roku.W okresie międzywojennym czynny członek Związku Powstańców Wielkopolskich, a po wojnie członek ZBoWiD. 

Po wybuchu II wojny światowej więziony, bestialsko bity, a w konsekwencji z rodziną 15 XII 1939 r. do Generalnej Guberni.

Po wojnie pracował jako murarz.

Jan zmarł 4 II 1971 roku w Kiszkowie.

źródła: Parafia katolicka Kiszkowo, wpis 10 / 1871, Archiwum Państwowe w Poznaniu 1866/1/28, Kiszkowo (USC) - akt urodzenia, rok 1883, Księga urodzeń, Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 8246: Buczkowski Johann (Welnau, Gnesen), Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 399: Życiorysy powstańców wielkopolskich: B - tom VI (Bubacz Mieczysław Marta - Bzdęga Jan), WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa, WTG Lista odznaczony WKP.

—-------------------------------------------

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1866/1/28, Kiszkowo (USC) - akt urodzenia, rok 1883, Księga urodzeń

Johann, rodzice: Michael Buczkowski , Heronima Buczkowska geb.Januszewska ,

akt urodzenia https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1399895#scan73

Berus Franciszek (1897 - 1968)

oraz jego rodzeństwo Antoni (1898-1960), Marianna (1899), Grzegorz (*+1901), Zofia (1901-1976, po mężu Glapa), Franciszka (*+1903), Ignacy (1904-1983), Anna (1906-1907), Leon (1908) i Mikołaj (1909) urodzili się w rodzinie gospodarza Stanisława (ur.13 VI 1870) i Maksyma z dom. Kuźnicka (ur. 15 V 1877), para pobrała się w roku 1896.

Berus Franciszek urodził się 30 III 1897 roku w miejscowości Wieczyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Czermin.

18 II 1924 roku w Pleszewie ożenił się z Jadwigą z dom. Wasiewicz urodzoną w Zawidowicach 20 X 1896 roku, córką gospodarza Stanisława i Marianny z dom. Kwaśniewska. Ze związku Franciszka i Jadwigi urodziło się sześcioro dzieci Aleksander, Maria, Łucja, Kazimierz, Marian i córka, której imienia nie znamy.

O jego udziale w Powstaniu Wielkopolskim nie wiemy prawie nic. Został zweryfikowany w Kole Pleszewskim Związku Powstańców Wielkopolskich nr legitymacji 3828, nr Ref. Histor. OK VII 11027, stopień wojskowy plutonowy.

Zmarł 4 I 1968 roku, spoczywa z małżonką Jadwigą, zmarłą 23 V 1965 roku na cmentarzu parafialnym w Sławnie. To także miejsce pochówku Andrzeja i Henryka Berusów.

źródła : Archiwum Państwowe w Kaliszu 670/2/68, Czermin (USC) - akt małżeństwa, rok 1896, [Księga małżeństw], Archiwum Państwowe w Kaliszu 670/1/70, Czermin (USC) - akt urodzenia, rok 1897, [Księga urodzeń], Wojskowe Biuro Historyczne, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich, syg. akt I.487.9842,  Archiwum Państwowe w Kaliszu 735/2/255, skan Pleszew (USC) - akt małżeństwa, rok 1924, [Księga małżeństw]

Mizera Ludwik Juliusz (1898-1961)

oraz jego rodzeństwo Bolesław Mieczysław (1891-1956) - Powstaniec Wielkopolski oraz Stanisław (2 V 1893 - 22 III 1915), Helena 1894, Franciszek (18 IV 1897), Mieczysław (14 XII 1900) i Marian (16 XI 1902) urodzili się w rodzinie gorzelnika i agronoma Jana (ur. 8 VI 1864) i Marii z d. Jungbluth (ur. 2 XI 1867), para pobrała się w roku 1889.
Ludwik urodził się 12 IV 1898 r. w Międzychodzie, ale we własnoręcznie pisanych dokumentach posługuje się datą urodzenia 28 III 1898, w karcie meldunkowej miasta Poznania zapisano uwagę “ poprawiono datę urodzenia z dnia 28 III na 12 IV na mocy metryki nr 109 z 11 III 1924”.
Uczęszczał do szkół powszechnych tam gdzie pracował ojciec, szkołę ukończył w Poznaniu. Po jej ukończeniu podjął jako 15 latek w kancelarii adwokackiej dra Konrada Kolaszewskiego, po 3 latach praktyki objął stanowisko sekretarza pomocniczego.
Kiedy uzyskał pełnoletniość został wezwany do odbycia obowiązkowej dwuletniej służby wojskowej w armii pruskiej służbę odbywał w Poznaniu.
27 grudnia 1918 roku przystąpił do Powstania walcząc w mieście i okolicy, w ciągu dnia był sanitariuszem a nocami pełnił służbę odwachową. 22 IV 1919 przeniesiony do Głównego Szpitala Wojskowego w Poznaniu. Od 22 III 1920 jako ochotnik walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 15 VII 1921 roku zwolniony z wojska do rezerwy w stopniu starszego sierżanta, podjął pracę jako urzędnik prywatny w Poznańskim Ziemstwie Kredytowym.
24 VI 1924 roku w Poznaniu ożenił się z Marią z dom. Wesołek urodzoną 5 IX 1900 roku w miejscowości Hördo koło Dortmundu. Z tego związku do roku 1939 urodziło się trzech synów Bogdan (12 II 1925 - 25 X 1972), Konrad (18 II 1927 - 4 XII 1984) i Zdzisław (30 IX 1929 - 27 IX 1977).
Podczas okupacji niemieckiej rodzinę wysiedlono z Poznania 13 II 1940.
Po wojnie Ludwik wrócił do Poznania.
Ludwik zmarł 25 III 1961 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Junikowie z drugą żoną Gertrudą (1909-1984)
pole:3 kwatera:7 rząd:C miejsce:2
GPS: 52.385862, 16.833062
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1017826&name_surname=Mizera%20Ludwik#OpenMap
Miejsce spoczynku Powstańca nie jest opłacone, zostanie zgłoszony do IPN w celu dokonania wpisu do ewidencji grobów weteranów, nie figuruje także w wyszukiwarce miejskiej grobów jako miejsce spoczynku Weterana, co także zostanie zgłoszone do UM Poznań w celu uzupełnienia.

źródła:Urząd Stanu Cywilnego Miłostowo, wpis 21 / 1889, Ewidencja ludności miasta Poznania, Lista strat II Wojny Światowej, WBH - kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich, wyszukiwarka grobów miasta Poznania. Projekt Poznan. Fot. grobu Tomasz Konwicki 12 III 2023.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

ślub rodziców Urząd Stanu Cywilnego Miłostowo, wpis 21 / 1889

Johann Mizera (ur. 1864)
ojciec: Simon Mizera , matka: Agnes Derpa
Marie Jungblut (ur. 1867)
ojciec: Hieronymus Jungblut , matka: Julianne Gromadecka

WBH https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/I_487/I_487_121.pdf

Binkowski Roman (1897-1972)

i jego rodzeństwo Stanisław Feliks (2 XI 1889) i Jan (25 III 1892 - 24 XII 1964, pogrzeb 30 XII) - Powstańcy Wielkopolscy oraz Jadwiga (1887), Ludwika (1890), Antoni (1893), Paulina (1894), Gertruda (1896), Zofia (1898), Joanna (1901) i dwoje dzieci martwo urodzonych w 1901 i w 1904 urodzili się w rodzinie cieśli Antoniego (ur. 29 IX 1864) i Anny z d. Klapczyńska( ur.15 VI 1863).
Roman urodził się 28 VII 1897 r. w Kwilczu (USC Orzeszkowo). Z zawodu cywilnego był cieślą.
W czasie I wojny światowej, 10 VII 1917 r. został wcielony do armii niemieckiej. W szeregach 35. Regimentu Piechoty walczył we Francji. Uzyskawszy urlop 10 XI 1918 r. przyjechał do Kwilcza i już nie powrócił do jednostki.
Od 1 I 1919 r. brał jako ochotnik czynny udział z bronią w ręku w walkach pod Kamionną, Prusimiem, Kolnem, Sierakowem, Zbąszyniem, Kcynią, Szubinem, Chodzieżą pod dowództwem ppłk. Chłapowskiego. Od 19 II 1919 r. do 1922 r. służył w Wojsku Polskim w szeregach 61. Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Walczył na Wołyniu, w wyprawie kijowskiej i nad Berezyną. 2 IV 1920 r. został przydzielony do sztabu 61. p.p. Po operacji ucha 28 VII 1920 r. przeniesiony do kompanii ozdrowieńców. Po kolejnej operacji został skierowany 14 II 1921 r. do oddziału demobilizacyjnego 61. p.p. Dnia 9 IV 1921 r. orzeczeniem lekarskim uznany za niezdolnego do służby. Został definitywnie zwolniony z wojska 23 I 1922 r.
Zweryfikowany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wlkp. w Poznaniu (nr weryfikacyjny 3065, nr leg. 50). W powstaniu walczył razem ze starszymi braćmi Stanisławem Faksem (1887) i Janem (1892).
W latach 30. mieszkał w Gdyni ul. Komandorska 35. W 1972 roku został mianowany podporucznikiem.
Zmarł 7 II 1972 r. i został pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni sektor 56, rząd 20, nr grobu 85.
Miejsce spoczynku Powstańca nie jest opłacone, nagrobek wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do Instytutu Pamięci Narodowej o wpis grobu do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i Niepodległość Polski.
Na dzień sporządzenia notatki w Ewidencji IPN nie figuruje.
O braku prolongaty został już powiadomiony UM Gdynia.
Żonaty (ślub 23 XI 1925 r. w Kurnatowicach) z Marianną z d. Haufa (ur. 26 X 1902 r. w Kurnatowicach, córka gospodarza Stefana i Weroniki z d. Borowiak). Dzieci: Zofia Gabriela (ur. 14 III 1926 r.) i Edward (ur. 1 VII 1928 r.).
Odznaczenia: Medalem Niepodległości (?), Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (URP nr: 08.01-0.715 z dnia 1 VIII 1958 r.).
Jego pierwszy wniosek o nadanie Medalu Niepodległości odrzucono 31 I 1938 r.

Źródła: APP, zesp. 1900, syg. 68, s.102; APRP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 4/72; WBH, Zespół Akt Personalnych i Odznaczeniowych, 31 I 1938 – odrzucono; USC Kurnatowice, Księga ślubów Akt 13/1925; Lista odznaczonych WKP-WTG Gniazdo; Powstanie Wielkopolskie 1918-1919. Okolicznościowa broszura wydana w 1984 r. z okazji obchodów 65. rocznicy Powstania Wielkopolskiego w gminie Kwilcz; Monitor Polski nr 111/1931; grobonet.pl (d. 10 IX 2020 r.)
Biogram zamieszczony w I tomie Wielkiego Almanachu Powstańców Wielkopolskich i Bojowników o Niepodległość Ziemi Sierakowsko – Międzychodzkiej 1918-1921, pod redakcją Romana Chalasza, Poznań 2020. Wydawnictwo Expansa.
—-----------------------------
Ślub rodziców:
Miłostowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1887, Księga małżeństw
Anton Binkowski (23 lat), rodzice: Johann Binkowski , Christiane Kehler ,
Anna Klapczyńska (24 lat), rodzice: Johann Klapczyński , Marianna Nowacka,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1900/3/39, skan 14. Księga małżeństw, Sygnatura 53/1900/0/2/39, 1887 - 1887
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1405154...
Akt urodzenia Romana: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1900/1/68, Miłostowo (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń
Roman, rodzice: Anton Binkowski, Anna Klapczńska https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1405134...
W WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego - baza on line i odznaczeni WKP: Roman Binkowski
urodzenie: 1897.07.28 Kwilcz
zmarł 1972-02-07, rodzice: Antoni, Anna
status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: Ziemia Międzychodzka; Uchwała W 4/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 08.01-0.715 z dnia 1958-08-01
Opis:
Od 01.01.1919 brał czynny udział z bronią w ręku w walkach pod Kamionną, Prusimiem, Kolnem, Sierakowem, Zbąszyniem, Kcynią, Szubinem, Chodzieżą pod dowództwem ppłk. Chłapowskiego. 19.02.1919-1922 w Wojsku Polskim. Zweryfikowany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wlkp. w Poznaniu nr weryfik. 3065 nr leg. 50

źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Chalasz Roman, Wielki Almanach Powstańczy Powiatu Międzychodzkiego (maszyn.).
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 4/72
Miejsce spoczynku Cmentarz komunalny w Gdyni - Witominie:
Sektor / Rząd / Numer
56 / 20 / 85
https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...

Binkowski Jan (25 III 1892 - 24 XII 1964)

i jego rodzeństwo Stanisław Feliks (2 XI 1889 - 1944 KL Mauthausen-Gusen) i Roman (28 VII 1897- 7 II 1972 Gdynia Witomino) - Powstańcy Wielkopolscy oraz Jadwiga (1887), Ludwika (1890), Antoni (18 V 1893 - przed .21 IX 1916), Paulina (1894), Gertruda (1896), Zofia (1898), Joanna (1901) i dwoje dzieci martwo urodzonych w 1901 i w 1904 urodzili się w rodzinie cieśli Antoniego (ur. 29 IX 1864) i Anny z d. Klapczyńska( ur.15 VI 1863).
Binkowski Jan urodził się 25 III 1892 r. w miejscowości Daleszynek – średniej wielkości wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Kwilcz
Nie wiemy gdzie i w jakich granicach czasowych Jan był powołany do armii pruskiej i czy brał udział w I Wojnie światowej. Brat Antoni urodzony 18 V 1893 w miejscowości Kwilcz, jako żołnierz armii pruskiej Füsilier-Regiment 40, poległ podczas działań wojennych I wojny światowej, co znajduje potwierdzenie na listach strat Prusy 639 z dnia 21 IX 1916 roku. Natomiast kolejny z braci Roman 10 VII 1917 r. został wcielony do armii niemieckiej. W szeregach 35. Regimentu Piechoty walczył we Francji. Uzyskawszy urlop 10 XI 1918 r. przyjechał do Kwilcza i już nie powrócił do jednostki, a od 1 I 1919 r. brał jako ochotnik czynny udział z bronią w ręku w walkach pod Kamionną, Prusimiem, Kolnem, Sierakowem, Zbąszyniem, Kcynią, Szubinem, Chodzieżą pod dowództwem ppłk. Chłapowskiego. Najstarszy z braci Stanisław Feliks był pierwszym dowódcą kompani ochotniczej z Kwilcza. Członek “drużyny wolności”, która 6 I 1919 roku odbyła naradę w kwileckim pałacu i rozpoczęła powstanie. Opanowali wówczas pocztę i dworzec w Kwilczu oraz posterunek żandarmerii w Orzeszkowie.

Jan Binkowski od 6 I 1919 roku brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim na odcinku frontowym Kwilcz, Kamionna, Kolno pod dowództwem Ludwika Kaczmarka i Teofila Lorkiewicza. W dniu 12 I 1919 r. pełniąc służbę wartowniczą został zabrany do niewoli przez Grenzschutz. Wyrokiem sądu w Lipsku został skazany na 8 lat ciężkiego więzienia. Przebywał tam do 1 XI 1919 a w następstwie amnestii został zwolniony i przekazany władzom polskim. Następnie pełnił służbę wartowniczą na lotnisku Ławica. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony w roku 1958 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
Z wojska polskiego zwolniony do rezerwy 13 X 1920 roku. Po zwolnieniu z wojska pracował jako cieśla. Podjął pracę w Wojskowym Przedsiębiorstwie Budowlanym w Poznaniu.

Po 23 IX 1932 roku rodzina przeprowadziła się z Poznania do Kwilcza, gdzie Jan został jednym z założycieli Stowarzyszenia Ochotniczej Straży Pożarnej.

24 IX 1921 roku ożenił się z Gertrudą z dom. Bentschmann (ur.6 III 1897, zm. 30 XI 1965), z tego związku urodziło się siedmioro dzieci Stanisław (1922-1923), Edmund (26 XI 1923), Łucja (7 XI 1925), Jerzy (25 XI 1927), Bogusław (ur. i zm. 1929), Stefania (27 VIII 1931), Franciszek (23 IX 1932).

Binkowski Jan zmarł 24 XII 1964 roku, spoczął na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa z Krystyną Binkowską z dom. Kwaśna (1936-1985)
pole:15 kwatera:3 rząd:4 miejsce:71

Miejsce spoczynku Powstańca jest opłacone, nagrobek nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do Instytutu Pamięci Narodowej o wpis grobu do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i Niepodległość Polski.
Na dzień sporządzenia notatki w Ewidencji IPN nie figuruje.

Biogram zamieszczony w I tomie Wielkiego Almanachu Powstańców Wielkopolskich i Bojowników o Niepodległość Ziemi Sierakowsko – Międzychodzkiej 1918-1921, pod redakcją Romana Chalasza, Poznań 2020. Wydawnictwo Expansa.
—-----------------------------
Ślub rodziców:
Miłostowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1887, Księga małżeństw
Anton Binkowski (23 lat), rodzice: Johann Binkowski , Christiane Kehler ,
Anna Klapczyńska (24 lat), rodzice: Johann Klapczyński , Marianna Nowacka,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1900/3/39, skan 14. Księga małżeństw, Sygnatura 53/1900/0/2/39, 1887 - 1887
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1405154...
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1886/1/125, skan 38
Lubosz (USC) - akt urodzenia, rok 1892, Geburts-Haupt-Register
Johann , rodzice: Antoni Binkowski, Anna Klapczyńska,
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1403030...
W WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego - baza on line i odznaczeni WKP i odznaczeni WKP:
Jan Binkowski
urodzenie: 1892.03.25 Daleszynko, pow. Międzychód
data śmierci: 1964.12.24
miejsce pochówku: Poznań Junikowo
rodzice: Antoni, Anna Klapczyńska
jednostka: Kompania Sierakowska
status/stopień: ochotnik
uwagi: USC Lubosz 35/1892, Ziemia Międzychodzka, od.12.01.1919 w niewoli pruskiej, cieśla,
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 11.12-0.913 z dnia 1958-11-12
Opis: Brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wlkp. na odcinku frontowym Kwilcz, Kamionna, Kolno pow. Międzychód pod dowództwem Ludwika Kaczmarka i Teofila Lorkiewicza od dnia 06.01.1919 r. W dniu 12.01.1919 r. pełniąc służbę wartowniczą został zabrany do niewoli przez Grenzschutz. Wyrokiem sądu w Lipsku został skazany na 8 lat ciężkiego więzienia. Przebywał tam do 01.11.1919 a w następstwie amnestii został zwolniony i przekazany władzom polskim. Następnie pełnił służbę wartowniczą na lotnisku Ławica. Po zwolnieniu z wojska pracował jako cieśla. Obecnie pracuje jako cieśla w Wojskowym Przedsiębiorstwie Budowlanym w Poznaniu. Dowody: 1. zaświadczenie weryfikacyjne tymczasowe nr 3990; 2. zaświadczenie świadka Stanisława Stefanowskiego.
źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Wykaz grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań
Chalasz Roman, Wielki Almanach Powstańczy Powiatu Międzychodzkiego (maszyn.).
Billongraves - wyszukiwarka cmentarzy, https://billiongraves.com/

Miejsce spoczynku Cmentarz komunalny na poznańskim Junikowie
pole 15 kwatera 3
rząd 4 miejsce 71
GPS: 52.390487, 16.825066
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=989710&name_surname=Binkowski%20Jan#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Jan-Binkowski.../33045985

Mrówka Stanisław
urodził się 30 III 1900 roku w miejscowości Przecławek – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Szamotuły, w rodzinie Antoniego i Anny z dom. Binkowska, para pobrała się w roku 1889.

Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił 9 I 1919 r. w Szamotułach, walczył w szeregach ochotników pod dowództwem por. Przybylskiego. Do dnia 17 I 1919 r. w służbie patrolowej i zwiadowczej wzdłuż rzeki Noteci. Brał udział w walkach od 18 I 1919 roku o Rosko, Gulcz, Mikołajów, atak został odparty ze stratą wielu zabitych i zabranych do niewoli Niemców oraz zdobyto dużą ilość broni i amunicji. Po walkach w dalszym ciągu patrole zwiadowcze. 18 II 1919 r. złożył przysięgę na wierność Rzeczypospolitej Polski. Brał czynny udział w ataku na wioskę Wrzeszczynę, która wg wcześniejszych ustaleń polsko-niemieckich miała być wsią neutralną, ale Prusacy umowy nie dotrzymali, sprowadzili około 125 ludzi i obsadzili wieś. Już 3 II wyparto silnie uzbrojonego nieprzyjaciela i zdobyto wieś, którą Niemcy w popłochu opuścili zdobywając tym samym 6 karabinów maszynowych, karabiny ręczne i dużą ilość amunicji oraz dwa wozy i cztery konie.
(w Uchwale o Wielkopolski Krzyż Powstańczy jest wiele błędów związanych z datowaniem walk, szczegółowy opis znaleźć można w Szamotuły w Powstaniu Wielkopolskiem 1918-1919r. , Skiba Mikołaj, Szamotuły; Nakładem Księgarni Gazety Szamotulskiej; Odbito w Drukarni J. Kawalera w Szamotułach, 1923.

WTG Gniazdo w Projekcie Powstańcy Wielkopolscy - baza on line podaje błędny roku urodzenia, jest 1901 powinno być 1900, co znajduje potwierdzenie na Spis zweryfikowanych 9100 - 13620, str. 287, poz. 13102 i Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 str. 288, poz. 19263 oraz na fiszce wniosku o Medal Niepodległości (odrzucono 9 V 1938 roku).

Stanisław Mrówka został zweryfikowany 17 XII 1936 roku. Mieszkał wówczas w Małym Gaju. Był robotnikiem.
Dalszych losów nie udało się ustalić.
Zmarł po listopadzie 1958 roku, kiedy to odznaczono go WKP.

źródła:Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 33 / Spis zweryfikowanych 9100 - 13620. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 223, Archiwum: Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 287, Projekt Poznań Parafia katolicka Cerekwica (Poznań), wpis 29 / 1889 i Urząd Stanu Cywilnego Cerekwica (Poznań), wpis 32 / 1889, WTG Gniazdo Projekt Powstańcy Wielkopolscy - baza on line i Odznaczeni WKP, WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa szufladka MROC - MUCH. Szamotuły w Powstaniu Wielkopolskiem 1918-1919r. , Skiba Mikołaj, Szamotuły; Nakładem Księgarni Gazety Szamotulskiej; Odbito w Drukarni J. Kawalera w Szamotułach, 1923.

Ewa Alicja Slomska, Marcin Borkowski
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—------------------------------------------------------------

zapis ślubu rodziców:Parafia katolicka Cerekwica (Poznań), wpis 29 / 1889

Antonius Mrówka (22 lat)
ojciec: Michael Mrówka , matka: Catharina Skórka
Anna Bułkowska (21 lat)
ojciec: Matthias Bułkowski , matka: Francisca Białas

Urząd Stanu Cywilnego Cerekwica (Poznań), wpis 32 / 1889

Anton Mrówka (ur. 1868)
ojciec: Michael + , matka: Marie Skórka +
Anna Binkowska (ur. 1868)
ojciec: Matthias + , matka: Franziska Białas

Szamotuły w Powstaniu Wielkopolskiem 1918-1919r. , Skiba Mikołaj, Szamotuły; Nakładem Księgarni Gazety Szamotulskiej; Odbito w Drukarni J. Kawalera w Szamotułach, 1923. https://www.wbc.poznan.pl/.../8271/edition/14983/content