Kuśnierkiewicz Antoni, Julian i Wiktor
Antoni oraz rodzeństwo
– – Wacław (Wawrzyn) - 1892 - 1916 w bitwie pod Verdun,
– Henryk - 1893 - ur. i zgon,
– Anna - 1894
byli dziećmi Franciszka i Rozali z dom. Szamrock (Szamrak), para pobrała się w roku 1886, zapis ślubu w księgach brzmi:
Parafia katolicka Kłecko, wpis 6 / 1886
Franciscus Kuśnierkiewicz (24 lat)
Rosalia Szamrak (27 lat).
Po śmierci Rozalii w roku 1895 Franciszek ożenił się powtórnie, a jego żoną została Ignacja z dom. Przychodzka, zapis ślubu w księgach brzmi:
Kłecko (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw
Franz Kusnierkiewicz (34 lat), rodzice: Johann Kusnierkiewicz , Walentina Imbierowicz ,
Ignatia Przygodzka (19 lat) , rodzice: ? Przygodzki , Marianne Przygodzka z d. Przygodzka
akt ślubu skan nr 10/11
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1400604#scan10
Ze związku Franciszka i Ignacji urodzili się:
– – Jadwiga 1896-1985,
– Julian,
– Wiktor,
– Waleria 1904-1999,
– Ignacy 1907.
—----------------------------
Biogram Antoniego Kuśnierkiewicza sporządzony przez Romana Chalasza:
st.przod. Antoni Kuśnierkiewicz, Powstaniec Wielkopolski, policjant z Międzychodu, Obornik, Rogoźna, Szamotuł i Ziemi Wołyńskiej, nr ewidencyjny 1603.
Rodzina Kuśnierkiewiczów od pokoleń mieszkała w Kłecku pow. gnieźnieński. Antoni urodził się 12.01.1888 r. w miejscowości Kłecko, Kłecko – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kłecko.
akt urodzenia skan nr 10
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1400366#scan10
W czasie I wojny światowej Antoni został pobrany do wojska niemieckiego i pełnił służbę we Frankfurcie nad Odrą. Z wojska został zwolniony z dniem zakończenia wojny jako podoficer. Pod koniec 1918 roku aktywnie włączył się w przygotowania do Powstania Wielkopolskiego, był inicjatorem powstania Kompanii Kłeckowskiej. 28 grudnia 1918 roku odbyło się zebranie 44 wojaków z Kłecka, którzy zgłosili gotowość do powstania. Natomiast 16 stycznia 1919 roku powstańcy zostali podzieleni na 3 zastępy. Antoni Kuśnierkiewicz przydzielony był do 2 Zastępu Starszych. Wojacy tej kompani 19.01.1919 roku zostali zaprzysiężeni przez ks. Pawła Winnickiego. Rotę ślubowania odczytał Antoni Kuśnierkiewicz (autorstwa Marii Konopnickiej). Antoni Kuśnierkiewicz pełnił funkcję adiutanta, czyli był szefem sztabu batalionu, m.in. redagował rozkazy dzienne batalionu. Był też członkiem Doraźnego Sądu Koleżeńskiego w skład, którego weszli: Antoni Kuśnierkiewicz, Andrzej Słabecki i Ignacy Śmierzchalski. Sąd ten orzekał kary pieniężne od 100 do 500 marek, zależnie od posiadanego przez kolonistów areału. Nałożone przez sąd kary liczyły łącznie ok. 38.000 marek, a kwotę przeznaczono na żołd dla powstańców. 9 lutego 1919 roku na Rynku gnieźnieńskim odbyła się uroczysta przysięga oddziałów gnieźnieńskich. Brały w niej udział dwa gnieźnieńskie szwadrony ułanów pod dowództwem por. E.Grabskiego. Odprawiono mszę świętą, były łzy i ogromna radość.
Po utworzeniu żandarmerii Antoni został wcielony do I Brygady Żandarmerii Krajowej Objazd Czarnków, gdzie w stopniu starszego żandarma pełnił służbę do 1 lipca 1920 roku. Na podstawie Rozkazu nr 5 Komendanta Okręgowego Policji Państwowej w Poznaniu został z dniem 20 lipca 1920 roku mianowany posterunkowym Policji Państwowej. Następnie został przydzielony do Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Obornikach i 17 grudnia 1920 roku został mianowany na stopień starszego posterunkowego. 1 lutego 1921 roku Komendę Powiatową PP w Obornikach przeniesiono do Czarnkowa. Natomiast sam st. post. Antoni Kuśnierkiewicz w marcu 1921 roku został przeniesiony na stan etatowy Komendy Powiatowej PP w Szamotułach, a następnie został przydzielony do Posterunku PP w Rogoźnie, co było efektem likwidacji Komendy Powiatowej PP w Obornikach i podporządkowania powiatu obornickiego Komendzie Powiatowej PP w Szamotułach. Antoni wykazywał niezwykłe zaangażowanie w służbie policyjnej i był wielokrotnie nagradzany za wykrycie sprawców kradzieży, oszustw i innych przestępstw. W myśl Rozkazu nr 91 z dnia 6.10.1921 roku otrzymał nagrodę wraz z post. St.Szlachtą i Rochem Lewandowskim z KP Szamotuły mk. 1000 złożonej przez p. Teofila Orcholskiego z Międzylesia za przechwycenie złodziei i zwrot skradzionych szorów.
19.12.1921 roku otrzymał oficjalne zezwolenie na związek małżeński z mieszkanką Rogoźna panną Wandą Witt córką Szymona i Marii zd. Kończak, ur. 29.01.1888 roku. Ślub zawarli 01.02.1922 roku w Rogoźnie. Małżonkowie dochowali się dwóch synów Zdzisława i Lucjana, którzy urodzili się w Rogoźnie: Zdzisław w 1922 i Lucjan w 1924 roku.
22 marca 1922 roku został przeniesiony z Posterunku w Rogoźnie do Ekspozytury Policji Śledczej Komendy Powiatowej w Szamotułach. 1 września 1922 roku nastąpiła likwidacja szamotulskiej ekspozytury śledczej, a Antoni przeniesiony do policji mundurowej tej samej komendy. Rozkazem nr 122 z 29.08.1922 roku awansowany na przodownika, służbę pełnił nadal w Szamotułach. W 1923 roku przeniesiony do Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie na stanowisko kierownika Posterunku (komendanta). W 1923 roku ukarany naganą za zaniedbania szkoleń podwładnych funkcjonariuszy i służby kontrolnej nad podległymi policjantami. 12 sierpnia 1927 roku został przeniesiony z Posterunku w Rogoźnie do Posterunku w Międzychodzie w charakterze komendanta. Przeniesienie było związane z podjęciem śledztwa w sprawie zaginięcia rolnika z Kaplina. Prowadząc to śledztwo wspólnie z przod. Rochem Waloszczykiem ustalili sprawcę. Po zakończeniu śledztwa z dniem 29 września 1927 roku ponownie przeniesiony do Posterunku w Rogoźnie. 11 lutego 1928 roku Rozkazem nr 245 KW PP w Poznaniu został wyróżniony pochwałą za wykrycie morderstwa w Kaplinie gm. Międzychód. Morderstwo to było opisywane dość szczegółowo w lokalnej prasie, a dziennikarze śledzili postępy śledczych. Komendant Wojewódzki tak uzasadnił pochwałę: „Panu Komendantowi Powiatowemu kom. Woźnickiemu jako inicjatorowi do wykrycia tak utrudnionego w śledztwie i dochodzeniach morderstwa, wyrażam również swe uznanie, przyczem wyrażam przekonanie, że i w przyszłości w ten sam sposób będzie umieć dawać swym podwładnym stosowne i odpowiednie celowi dyrektywy, jak niemnie wszczepiać w nich jak w niniejszym wypadku w wysokim stopniu umiłowanie do służby i poczucie obowiązków służbowych.” Śledztwo w sprawie zaginięcia rolnika Ignacego B. z Kaplina, było jednym z najciekawszych i najtrudniejszych postępowań. Wedle zgłoszenia mężczyzna ten wyszedł z domu 14.11.1926 roku i nie powrócił. Prowadzący to śledztwo początkowo umorzyli je. Dopiero rok później Komendant Powiatowy w Nowym Tomyślu kom. Woźnicki „skierował sprawę na morderstwo”. Energiczne śledztwo st. przod. Antoniego Kuśnierkiewicza komendanta PP w Międzychodzie oraz jego zastępcy przod. Rocha Waloszczyka doprowadziło do wykrycia sprawców, którzy w toku śledztwa przyznali się do zabójstwa. Prowadzących śledztwo nagrodzono pochwałą”. Prócz poważnych sukcesów w służbie, st.przod. Kuśnierkiewiczowi przydarzyła się jedna nagana, którą wymierzył komendant wojewódzki 12 lutego 1931 roku za odłożenie do akt nieukończonego dochodzenia karnego oraz niezareagowanie na znieważające pomówienia na wiecu przedwyborczym. Również z prasy lokalnej dowiadujemy się, że 19 lutego 1932 roku Komendantem Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie został przod. Tadeusz Kryński z Warszawy, a dotychczasowy komendant st. przod. Antoni Kuśnierkiewicz został przeniesiony na Wołyń . Jak długo pełnił tam służbę tego dokładnie nie ustalono. Podczas służby na Wołyniu żona Wanda i dwóch synów pozostali w Rogoźnie. W 1932 roku przod. Kuśnierkiewicz został wybrany wiceprezesem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Rogoźnie i delegatem na zjazd okręgowy. Również z lokalnej prasy dowiadujemy się o przykrym wydarzeniu, które dotknęło rodzinę Kuśnierkiewiczów. W nocy 19 lipca 1933 w Rogoźnie – Wójtostwo o godz. 015 nieznany sprawca podłożył ogień pod zabudowania mieszkalne i gospodarcze Komendanta Posterunku Policji Państwowej w Rogoźnie przod. Antoniego Kuśnierkiewicza, w wyniku czego doprowadził do spalenia domu oraz szopy przyczyniając się do powstania szkód w wysokości od 6000 zł do 7000 zł. Nieruchomości były ubezpieczone. W sprawie podpalenia, Funkcjonariusze Posterunku Policji w Rogoźnie wszczęli śledztwo, w którym potwierdzili, że pożar został zaprószony umyślnie przez nieznanego sprawcę. Co istotne, tej samej nocy pożar wybuchł również w zabudowaniach Weigla zamieszkałego na wójtostwie pod Rogoźnem, w wyniku czego doszło do spalenia się zabudowań mieszkalnych i gospodarczych, a także licznych urządzeń gospodarskich. Postępowanie w sprawie ustalenia przyczyn pożaru prowadził Posterunek Policji Państwowej w Rogoźnie. Na emeryturę przeszedł w 1935 r. W latach następnych zajmował się prowadzeniem rodzinnego gospodarstwa ziemskiego, aż do września 1939 roku w tymże Rogoźnie. Uprawiał zboża i warzywa. Antoni nadal udzielał się społecznie i aktywnie działał w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”. Pełnił tam funkcję wiceprezesa i był delegatem na zjazd okręgowy. 9 sierpnia 1936 roku Antoni Kuśnierkiewicz wygłosił sprawozdanie za 30 lat działalności Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Rogoźnie. W styczniu 1939 roku w sali Stronnictwa Narodowego odbyło się zebranie ku czci Romana Dmowskiego i 20-lecia wybuchu Powstania Wielkopolskiego, gdzie Kuśnierkiewicz wygłosił referat „Praca dla Polski Romana Dmowskiego”.
Po wybuchu II wojny światowej, żona i synowie Antoniego zostali zesłani do Sokołowa Podlaskiego. Natomiast Antoni został uwięziony w Rogoźnie, a potem przewieziony do Obozu Junikowo w Poznaniu. Po roku uwięzienia został zwolniony. Dotarł do Sokołowa Podlaskiego, gdzie już była jego cała rodzina wysiedlona z Rogoźna. Po więziennej tułaczce Antoni był bardzo schorowany i do końca swoich dni odczuwał nieludzkie traktowanie. Swoich synów wychował w duchu patriotyzmu i szacunku do drugiego człowieka. Lucjan i Zdzisław podczas II wojny światowej byli żołnierzami Armii Krajowej Obwód Sokołów Podlaski. Lucjan działał pod pseudonimem „Trofida”, a Zdzisław „Sęp”. Zdzisław walczył w Bitwie nad Bzurą.
Antoni Kuśnierkiewicz zmarł 2 lutego 1943 roku w Sokołowie Podlaskim i tam został pochowany. Przyczyną śmierci Antoniego był zawał serca, gdy dowiedział się o postrzeleniu przez Niemców syna Zdzisława. Na jego pogrzeb wybierała się rodzina, w tym brat Wiktor, ale został ostrzeżony przez kolejarzy, aby nie jechać, gdyż Niemcy planują obławę na Kuśnierkiewiczów.
—---------------------
Julian Kuśnierkiewicz urodził się 02 stycznia 1899 roku w Kłecku, akt urodzenia skan nr 8
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1400343#scan8
szeregowy Kompanii Gnieźnieńskiej, walczył i poległ 7 lutego 1919 r. w czasie bitwy pod Studzienkami, pochowany został w Kłecku. Miejsce spoczynku: https://www.poznan.uw.gov.pl/system/files/karty_ewidencyjne/karta_ewidencyjna_klecko_2019.pdf
—-------------
Wiktor Kuśnierkiewicz urodził się 09 sierpnia 1902 roku w Kłecku.
akt urodzenia skan nr 52
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1400348#scan52
Zmarł 28 września 1979 roku w Poznaniu, spoczywa z małżonką Marianną z dom. Bazaniak (03.09.1912 - 16.04.2001) na cmentarzu komunalnym na Junikowie
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1062000&surname=Ku%C5%9Bnierkiewicz&name=Wiktor#OpenMap
pole 15 kwatera D
rząd 0 miejsce 60
GPS: 52.391629, 16.823099
https://billiongraves.com/grave/Wiktor-Ku%C5%9Bnierkiewicz/29435373?referrer=myheritage
Na dzień 07-04-2022 miejsce spoczynku PW i Jego małżonki nie jest opłacone, zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów.
Wacław Kuśnierkiewicz w stopniu szeregowego pełnił służbę na terenie Kłecka w 3 Zastępie 4 Batalionu Straży Ludowej 1 Kompanii. Wiktor Kuśnierkiewicz pełnił służbę w kompanii kłeckowskiej, został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. W Uchwale zapisano:
Uchwała Rady Państwa nr: 08.29-0.353 z dnia 1968-08-29
Opis:
Ob. Wiktor Kuśnierkiewicz dnia 28.12.1918 r. wstąpił do Kompanii Kłeckiej pod dowództwem Edmunda Rogalskiego, gdzie pełnił najpierw obowiązki gońca bojowego i zwiadowcy. Dalszą służbę pełnił jako woźnica kompanii. Brał bezpośredni udział w walkach pod Łopiennem oraz na froncie północnym pod dowództwem plut. Kazimierza Krzywoszyńskiego, skąd zwolniony został dnia 31.1.1919 r.
W WBH teczka nr 4413.
—--------------------------
Sporządzono na podstawie
http://powstancywielkopolscy.pl/pl
http://powstancy-wielkopolscy.pl/search
http://poznan-project.psnc.pl/
http://www.basia.famula.pl/pl/
https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/
https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html
https://billiongraves.com
https://www.poznan.uw.gov.pl/system/files/karty_ewidencyjne/karta_ewidencyjna_klecko_2019.pdf
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2022 na potrzeby III tomu Wielkiego Almanachu Powstańców Wielkopolskich i Bojowników o Niepodległość Ziemi Sierakowsko – Międzychodzkiej 1918-1921
