Genealogia Powstańców Wielkopolskich

SkwierzyńskiJan (1900 - 1973)

urodził się 04 maja 1900 roku w miejscowości Kalwy koło Nowego Tomyśla zmarł 27 stycznia 1973 roku w Poznaniu, spoczywa na cmentarzu komunalnym Poznań Junikowo, pole:27 kwatera:2 rząd:4 miejsce:3, spoczął z małżonką Marią z Łuczaków (1910-1974) oraz Bożeną Purak (1929-1995 - co do której pokrewieństwa nie ustalono).
Jan SKWIERZYŃSKI urodził się w rodzinie Franciszka i Agnieszki z Nowaków, rodzice pobrali się :
Urząd Stanu Cywilnego Niepruszewo, wpis 4 / 1885
Franz Skwierzynski (ur. 1860) ojciec: Franz , matka: Petronella Krzeszkowska
Agnes Nowak (ur. 1861) ojciec: Matthaeus , matka: Marie Swiergiel
Parafia katolicka Niepruszewo, wpis 5 / 1885
Franciscus Skwierzyński (24 lat) i Agnes Nowak (23 lat).
W POWSTANIU:
jednostka: Kompania Opalenicka, 3 Pułk Strzelców Wlkp. status/stopień: ochotnik, podporucznik mianowany uwagi: Uchwała W 4/72 odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy
Uchwała Rady Państwa nr: 06.14-0.218 z dnia 1965-06-14
Opis:
Kol. Jan Skwierczyński brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od 3.1.1919 r. na odcinku pod Zbąszyniem, a następnie został przesiedlony do 3-go pułku strzelców Wlkp. pod dowództwem por. Gorzemskiego.
Dodatkowe informacje:
Podstawa: zaświadczenie dwóch świadków zweryfikowanych członków ZBOWiD. Aktywny członek ZBOWiD.
źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 475: Życiorysy powstańców wielkopolskich: S - tom III (Skóra Jan - Sobański Franciszek)
Wykaz grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 4/72
Miejsce spoczynku Powstańca zostało objęte akcją: Sprzątamy groby Powstańców Wielkopolskich
Zdjęcie portretowe zostało zakupione dla nas przez p. Damiana na jednej z giełd staroci, z pełną dokumentacją dot. Powstańca zostanie przekazane do Muzeum Powstańców Wielkopolskich w Lusowie
Panie Damianie - dziękuję.
http\://powstancywielkopolscy.pl/
https\://www.myheritage.pl/
http\://poznan-project.psnc.pl/
http\://www.basia.famula.pl/
https\://szukajwarchiwach.pl/
Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2021

Pieczyński Wawrzyn

urodził się 10 VIII 1895 r. w Kamieńcu. Uczestnik I wojny światowej, służąc w armii pruskiej został ranny co znajduje potwierdzenie na listach strat z dnia 3 V 1918 r. Prusy 1129. Z zawodu mechanik. 1 VII 1921 r. przeprowadził się z Węglewa do Poznania. I tu 28 VIII 1923 r. poślubił pochodzącą z Jaraczewa w powiecie jarocińskim Mariannę (Marię) Grzegorczyk (ur. 27 VII 1896, zm. 23 IV 1948), córkę Ignacego i Felicji z d. Malucha, siostrę Powstańca Wielkopolskiego - Antoniego (ur. 11 I 1898 w Boguszynie, zm. 28 III 1989 w Poznaniu). Wawrzyn i Marianna mieli troje dzieci Irenę Urszulę (18 IV 1924), Tadeusza (21 XI 1925) i Zbigniewa (2 IV 1927). Wawrzyn zmarł w Poznaniu 27 X 1974 r., spoczywa z małżonką Maria na cmentarzu parafialnym na Górczynie: kwatera IIL, rząd 23 miejsce 28 GPS: 52.385983, 16.878114; uwaga, na nagrobku błędnie podano rok urodzenia Wawrzyna jest 1885, powinno być 1895). W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony wniosek o Medal Niepodległości dnia 25 X 1937, niestety na fiszce nie podano daty urodzenia, natomiast adres zamieszkania w chwili rozpatrywania wniosku to Gniezno, ul. Mieczysława 22/18. Nie ustalono czy był powstańcem, niezbędna jest dodatkowa kwerenda.

Pieczyński Stanisław (1889 - 1967)

Urodził się 8 IX 1889 r. w miejscowości Kamieniec (kiedyś gmina Kiszkowo, obecnie gmina Kłecko, powiat gnieźnieński, województwo wielkopolskie), w rodzinie Józefa i Rozalii z domu Bigos. Para pobrała się w 1893 r. Z tego związku urodzili się także Jadwiga (1893), Wawrzyn (1895) i Jan (1897).
Stanisław brał udział w powstaniu od 27 XII 1918 do końca II 1919 r. w Poznaniu przy zajmowaniu Prezydium Policji, Muzeum Miejskiego i hotelu Bazar. Jego dowódcami byli Lange i Kulczyński, którzy dowodzili Strażą Ludową w Poznaniu.
Pieczyński następnie przeniesiony został do 4. Pułku Strzelców Wielkopolskich, pełnił funkcje szofera - łącznika w sztabie hotelu Bazar. Za udział w powstaniu w 1960 r. odznaczony WKP.
25 X 1920 r. ożenił się z Józefą z domu Szczublewską urodzoną 9 III 1894 r. w Raczkowie.
Zmarł w Poznaniu 4 V 1967 r. Spoczywa wraz z małżonką na cmentarzu komunalnym na Junikowie: (pole 7 kwatera 2, rząd 1 miejsce 11, GPS: 52.387259, 16.831989). Miejsce pochówku zostało zgłoszone do IPN wnioskiem o wpis do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność niepodległość polski pismem z 1 V 2023 r. Po przeprowadzeniu kwerendy Biuro Upamiętniania Walk i Męczeństwa dokonało stosownego wpisu.
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Kłecko, wpis L-2/1893 Księga małżeństw; Parafia katolicka Kłecko, wpis 2/1893 Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931 miasta Poznania; WTG Gniazdo - Lista odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka billiongraves.com.
Wpis do Ewidencji IPN:
Nazwisko:
Pieczyński
Imię:
Stanisław
Kraj:
Polska
Miejscowość:
Poznań
Gmina:
Poznań
Rodzaj obiektu:
cmentarz komunalny, Junikowo, ul. Grunwaldzka
Lokalizacja:
pole 7, kwatera 2, rząd 1, miejsce 11
Przynależność:
powstanie wielkopolskie

Pieczyński Jan

urodził się 6 X 1897 r. w Kamieńcu. Jego pierwszą żoną była Weronika Mielach (ur. 8 I 1894, zm. 22 VI 1925), drugą została Melania z d. Dominiak (ur. 3 IX 1906), trzecią poślubił 21 III 1954 r. w Polskiej Wsi, ale jej danych nie znamy. Jan był zawodowym wojskowym, w dokumentach WBH występuje jako sierżant. Nie ustalono czy był powstańcem, niezbędna jest dodatkowa kwerenda.

Kaliszan Ludwik (1901-1939)

Urodził się w podpoznańskiej Ławicy 19 VIII 1901 r. w rodzinie Powstańca Wielkopolskiego Stanisława (26 IV 1869 Wysogotowie - 3 IX 1949 spoczywa na cm. parafialnym w Skórzewie, syn Nepomuka i Magdaleny z d. Zgoła) i Wiktorii z d. Szydłowska (1 IX 1873 - 2 III 1911, córka Jana i Katarzyny z d. Okupniak), para pobrała się w 1897 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej czworo dzieci - Waleria (1899, po mężu Chmielewska), Petronela (1903, po mężu Gryska), Antoni (1908-1909) i Stanisława (1911).
Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, należy jednak przypuszczać, że był jednym z ochotników - powstańców ze wsi Ławica, którzy brali udział w zajęciu przez powstańców Stacji Lotniczej na Ławicy. Wiemy na pewno, że 5 II 1919 r. wstąpił do Wojsk Wielkopolskich, do III Eskadry Wielkopolskiej, gdzie zajmował się obsługą maszyn, co znajduje potwierdzenie w Wykazie imiennym podoficerów i żołnierzy III Eskadry Wielkopolskiej z dn. 1.12.1919 r. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Zweryfikowany dyplomem 9233, Nr Referatu Historycznego 16830. W WBH odrzucony wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości 28 III 1938 r.
Zginął 1 IX 1939 r. Nie jest znane miejsce jego pochówku, natomiast jest upamiętniony z innymi 38 żołnierzami, poległymi podczas bombardowania lotniska Ławica na Pomniku Poległych, który znajduje się na cmentarzu Bohaterów Polskich (poznańska Cytadela).
Stanisław Kaliszan (1869-1949)
Urodził się 26 IV 1869 w Wysogotowie, rodzice Nepomuk i Magdalena z d. Zgoła. W 1897 r. ożenił się z Wiktorią z d. Szydłowska (1 IX 1873 - 2 III 1911, córka Jana i Katarzyny z d. Okupniak. Z tego związku urodziło się co najmniej pięcioro dzieci - Powstaniec Wielkopolski, żołnierz Września 1939 Ludwik (1901-1939), Waleria (1899, po mężu Chmielewska), Petronela (1903, po mężu Gryska), Antoni (1908-1909) i Stanisława (1911).
Figuruje w spisie zweryfikowanych członków Związku Powstańców Wielkopolskich (nr 8078), należał do Koła w Ławicy. Znajduje się także w ewidencji członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej (nr 14630 ), do którego dołączył 17 III 1935 r. Służbę wojskową zakończył w stopniu szeregowego. Żadne szczegóły jego udziału w Powstaniu Wielkopolskim nie są znane.
W okresie dwudziestolecia międzywojennego pracował jako robotnik, mieszkał w Ławicy przy ul. Zielonej 19. W Wojskowym Biurze Historycznym wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucony 2 IX 1938 r.
Zmarł 3 IX 1949 r., pochowany na cmentarzu parafialnym w Skórzewie.
W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania wielkopolskiego, baza on - line wymieniony dwa razy:
1/ urodzenie: 1869.04.26 Wysogotowo, pow. Poznań Zachód
data śmierci: 1949.09.03
miejsce pochówku: Skórzewo pow. Poznań
rodzice: Nepomucen, Magdalena Zgoła
status/stopień: szeregowiec
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 32: Spis zweryfikowanych 4622 - 9099; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 44: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]; Archiwum WTG Gniazdo;
2/ uwagi: I.487.15310
źródła: Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/I_487/I_487_15310.pdf
źródła: Parafia katolicka Skórzewo, wpis 1 / 1855; Urząd Stanu Cywilnego Dąbrówka (Poznań), wpis 15 / 1897; Parafia katolicka Skórzewo, wpis 10 / 1897; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 8 i 194; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 280 i 279, WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.15310 i I.487.15309 i WBH - Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line stan na 12 IX 2024; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach.
Parafia katolicka Skórzewo, wpis 1 / 1855
Nepomucenus Kaliszan (27 lat)
Dodatkowe informacje: viduus
Magdalena Zgoła (20 lat)
Urząd Stanu Cywilnego Dąbrówka (Poznań), wpis 15 / 1897
Stanislaus Kaliszan (ur. 1869)
ojciec: Nepomuk , matka: Magdalena Zgoła
Viktoria Szydłowska (ur. 1873)
ojciec: Johann , matka: Catharine Okupniak
Parafia katolicka Skórzewo, wpis 10 / 1897
Stanislaus Kaliszan (28 lat)

Kortylewicz Damazy (1882-1925)

Urodził się 6 XII 1882 r. w Gnieźnie w rodzinie Franciszka (1849, syn Teofila i Teodory z d. Rosiecka) i Elżbiety z d. Staniszewska (1858-1922, córka Józefa i Marii z d. Jasińska), para pobrała się w 1877 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej dwoje dzieci, znamy imiona dwóch sióstr - Marianny (1878) i Józefy (1880-1921, po mężu Müller).
Z zawodu był ślusarzem. Po raz pierwszy w Poznaniu zamieszkał 1 III 1906 r., podjął pracę jako ślusarz a następnie jako mechanik w stacji Lotniczej w Ławicy.
Nie ustalono czy był powołany do armii pruskiej i czy brał udział w I wojnie światowej, wiemy, że w 1914 r. wyjechał do Berlina i tam ukończył kurs instruktora pilotażu. Niejasne są też okoliczności w jakich Kortylewski w styczniu 1919 r. (przed 5 I 1919 r.) znalazł się na Ławicy, prawdopodobnie cały czas służył tam jako żołnierz armii pruskiej lub jako cywilny pracownik lotniska. Nie ustalono także jaki był jego udział w Powstaniu Wielkopolskim. Według przekazywanych legend po zdobyciu przez powstańców stacji lotniczej na Ławicy w nocy z 5 na 6 I 1919 r. powstańcy mieli przelecieć w zdobytych maszynach nad miastem Poznań, a w późniejszym terminie zbombardować Frankfurt nad Odrą, zarówno w pierwszym wydarzeniu jak i drugim miał brać udział Kortylewicz. O ile pierwsze mogło mieć miejsce o tyle, wg badań historyków, drugie nie miało w ogóle miejsca, ale wśród niezadowolonych badaczy pojawiła się także opinia, że samowolka pilotów polskich została skutecznie zatuszowana. Zwróćmy uwagę, że wg jedynej relacji we wspomnieniach Wiktora Pniewskiego z 1931 r., podano, że po zbombardowaniu Ławicy zatelegrafowano do Frankfurtu nad Odrą. W wiadomości przekazano, że jeśli nie ustaną bombardowania Ławicy i Poznania, powstańcy wyślą swoje samoloty na Frankfurt.
W pierwszej połowie 1919 r. Grupa Bojowa Lotnictwa Wielkopolskiego pod dowództwem Wiktora Pniewskiego wspierała działania oddziałów powstańczych. We wrześniu 1919 r. Kortylewicz należał do grupy organizatorów konkursu lotniczego jako cywilny instruktor. Niejasne jest także czy Kortylewicz w ogóle był w Wojskach wielkopolskich czy cały czas był pracownikiem cywilnym. Wiadomo natomiast, że w późniejszym czasie mieszkał w Poznaniu prowadząc składnicę części zamiennych do samochodów.
5 VII 1921 r. w Pleszewie ożenił się z Anną Ligezińską (ur. 2 VI 1901 r., córka Pawła i Franciszki z d. Jezierska). Z tego związku w Poznaniu urodziło się dwóch synów - Edward (25 XII 1921 - 13 III 1980 r. Brisbane, Queensland, Australia, Powstaniec Warszawski) i Olgierd Władysław (9 IV 1924 - 7 VIII 1924).
W akcie ślubu z Anną, jak i w późniejszych źródłach Kortylewicz występuje jako inżynier lotnik, ale niestety nigdzie nie ma potwierdzenia, że ukończył studia inżynieryjskie.
Damazy Kortylewicz zmarł 8 VIII 1925 r. w Poznaniu (samobójstwo). Prawdopodobnie został pochowany na którymś z nieistniejących już cmentarzy w Poznaniu, ale nekrologi, które ukazały się w prasie nie wspominają o miejscu pochówku. Wg Ewidencji grobów na cmentarzu przy ul. Samotnej w Poznaniu sporządzonej przez Janinę Król, szczątki Kordylewicza zostały złożone pod nazwiskiem Kordylewicz na polu 3, rzędzie 18, w grobie 31 (nr ewid. 448). Niestety po przeprowadzonej kilka lat temu reewidencji cmentarza na Samotnej przez GEOPOZ, Kortylewicz został wykreślony jako spoczywający na tym cmentarzu (niestety dotyczy to wielu tam pochowanych).
Anna z Ligezińskich Kortylewicz wyszła ponownie za mąż 16 I 1929 r. za Jana Łuczaka (ur.22 XII 1874), jej dalsze losy nie są znane.
W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line na 13 IX 2024 r.:
Damazy Kortylewicz
urodzenie: 1882.12.06 Gniezno
data śmierci: 1925.08.08
miejsce pochówku: Poznań
rodzice: Franciszek, Elżbieta Staniszewska
jednostka: Lotnisko Ławica
status/stopień: sierżant, pilot
uwagi: USC Gniezno 532/1882, lotnik, zastrzelił się we własnym mieszkaniu,
źródła: Wielkopolski Powstaniec 1998, R. 4; Czyn zbrojny Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. Materiały z V Ogólnopolskiego Seminarium Historyków Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. Kościan, 3 kwietnia 1984 r., red. nauk. Wojciech Polak, Koszalin 1984
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1853/3/13, skan 129, Gniezno (USC) - akt małżeństwa, rok 1877, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1853/1/26, skan 271 Gniezno (USC) - akt urodzenia, rok 1882, Księga urodzeń; 11 - Archiwum Państwowe w Kaliszu 735/2/252, skan 37 Pleszew (USC) - akt małżeństwa, rok 1921, [Księga małżeństw]; APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; forum.odkrywca; „LOTNIK” Organ Związku Lotników Polskich, 1924-02-15, R.1, nr 1, s. 4; Skrzydlata Polska. Januszewski S., Pionierzy. Polacy w siłach powietrznych wielkiej wojny 1914-1918, Wrocław, 2019 r., s. 236; Cmentarz przy ulicy Samotnej w Poznaniu. Opracowanie J. Król dostępne na stronie WTG Gniazdo; www.1944.pl; Kurier Poznański 1925.08.11 R.20 nr 184; Kurier Poznański 1925.08.12 R.20 nr 185; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; zdjęcia na cm. przy ul. Samotnej w Poznaniu - Agata BM.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1853/3/13, skan 129, Gniezno (USC) - akt małżeństwa, rok 1877, Księga małżeństw
Franz Kortylewicz (28 lat), rodzice: Theofil Kortylewicz , Theodora Rosieka ,
Elisabeth Staniszewska (19 lat) , rodzice: Joseph Staniszewski , Marianna Jasińska ,
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1853/1/26, skan 271 Gniezno (USC) - akt urodzenia, rok 1882, Księga urodzeń
Damazy , rodzice: Franciszek Kortylewicz, Elisabeth Staniszewska ,
11 - Archiwum Państwowe w Kaliszu 735/2/252, skan 37 Pleszew (USC) - akt małżeństwa, rok 1921, [Księga małżeństw]
Damazy Kortylewicz (39 lat) , rodzice: Franciszek Kortylewicz , Elżbieta Staniszewska ,
Anna Ligęzińska (20 lat), rodzice: Paweł Ligęziński , Franciszka Jezierska

Kołodziejewski Ignacy (1900-1957)

Urodził się 27 XII 1900 r. w miejscowości Zielnik (obecnie Zielniki – wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Wielkopolska). Jego rodzice Walenty (1853-1906, syn Marcina i Katarzyny z d. Książkiewicz) i Józefa z d. Maniak (ur. 1862, córka Stefana i Anastazji z d. Frąckowiak) pobrali się w 1896 r., z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej czworo dzieci Sylwester (17 XII 1898 w Dominowie, w okresie międzywojennym posterunkowy Policji Państwowej, w WBH odrzucony wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości 25 VI 1938 r., dalsze losy nieznane), Stanisława (197), Weronika (1900, siostra bliźniaczka Ignacego) i Angelika (1903).
Nie są znane losy Ignacego przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego, tu także nie ma pewności czy brał udział w insurekcji wielkopolskiej. Po raz pierwszy jego nazwisko związane z Poznaniem pojawia się w roku 1921 w Imiennym wykazie stanu personalnego 15. Eskadry Myśliwskiej najprawdopodobniej z czasu przybycia do Ostrowa Wielkopolskiego (ordynans). Na podstawie Kart meldunkowych miasta Poznania ustalono, że 8 I 1924 r. kapral Kołodziejewski przeniósł się z Ławicy do Poznania i zamieszkał przy ul. Polnej, a w grudniu w tymże roku ponownie przeniósł się do Ławicy. Ponownie w Poznaniu mieszkał już z rodziną 5 I 1930 r. przeprowadzając się z miejscowości Guławy. Służył w IV Eskadrze Wielkopolskiej. Na podstawie Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945, ustalono, że w stopniu sierżanta 3. pułku lotnictwa brał udział w Kampanii Wrześniowej 1939 r. Wzięty do niewoli niemieckiej i osadzony Stalag XI-B, nr. jeńca 10451. 3 VII 1940 r. zwolniony do Reimann, Dorfmark, gdzie pracował jako robotnik przymusowy do końca wojny.
Żoną Ignacego była Stefania z d. Majewska (1897-1971, spoczywa na cm. parafialnym na Górczynie), z tego związku urodzili się Henryka (1927), Kazimiera (1929-1976, po mężu Gołaska) i Rajmund (1935-1991, pochowany z matką).
Kołodziejewski zmarł 6 X 1957 r., został pochowany na zabytkowym obecnie cmentarzu par. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana, ul. Nowina 1 w Poznaniu, spoczywa kwatera L rząd 79 miejsce 8 GPS: 52.414085, 16.878047
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/.../Ignacy-Ko%C5.../8446044
To także miejsce pochówku Cecylii (1918-2002) i Stanisława (1920-2007) Ryniewiczów.
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Środa Wielkopolska, wpis 42 / 1896; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/79, skan 461 Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Geburts-Neben-Register; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka billiongraves.com.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Urząd Stanu Cywilnego Środa Wielkopolska, wpis 42 / 1896
Valentin Kołodziejski (ur. 1853)
ojciec: Martin Kołodziejski + , matka: Catharine Książkiewicz
Josephine Maniak (ur. 1862)
ojciec: Stephan Maniak + , matka: Anastasia Frąckowiak
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/79, skan 461 Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Geburts-Neben-Register
Ignacy, rodzice: Walenty Kolodziejewski, Jozefa Maniak

Kosicki Zygfryd (1900-1975)

Urodził się 16 II 1900 r. w Poznaniu w rodzinie Franciszka Antoniego (1859, syn Antoniego i Wilhelminy z d. Heyne) i Józefy z d. Konieczna (1870, córka Marcjanny), para pobrała się w 1888 r. w Poznaniu. Z tego związku urodzili się także Jadwiga (*+1889), Kazimierz (*+1891), Helena (1898, po mężu Baranowska), Marta (1903-1907) i Bernard (1908) oraz :

Powstaniec Wielkopolski - Edmund Kosicki (3 X 1893 Poznań - 15 I 1970 Katowice, pochowany na cm. parafialnym Bonifratrów w Katowicach Bogucicach Sektor / Rząd / Numer A3 / 10 / 15.
Uczestnik I wojny światowej. Aktywnie działał w strukturach Polskiej Organizacji Wojskowej i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie dosłużył się stopnia podporucznika w 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich. W międzywojniu mieszkał w Poznaniu, gdzie pracował w firmie ubezpieczeniowej (dyrektor Spółki Akcyjnej Towarzystwa Ubezpieczeniowego “Piast”. Po II wojnie światowej przeniósł się do Szczecina, a ostatnie lata życia spędził w Katowicach.Odznaczony Krzyżem Niepodległości 25 X 1932 r. (WBH 24/1346), Krzyżem Walecznych (podporucznik 55/K - 3007), w WBH także teczka o syg. akt 912; Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w Rejonowych Komendach Uzupełnień 1945-1947 porucznik rezerwy, piechota II.56.9231; w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego Baza on-line stan na 13 IX 2024 status/stopień: podporucznik uwagi: Katowice źródła: Archiwum Państwowe w Kaliszu, Zespół: Starostwo Powiatowe w Krotoszynie 1919-1939, sygn. 231: Towarzystwo Uczestników Powstania Wielkopolskiego. Zawodnik Warty Poznań w piłce nożnej);

Henryk Kosicki - Kossak (ur. 14 I 1896 w Poznaniu, zm. w 1967 r., pochowany na cm. parafialnym Cmentarz Parafialny w Toruniu im. Najświętszej Maryi Panny, brał udział w I wojnie światowej, jako żołnierz armii pruskiej dwukrotnie na pruskich listach strat 1. służąc w Garde - Grenadier - Regiment 3 - zaginiony lista strat Preußen 663 z 19 X 1916; 2. Preußen 720 z 20 X 1916 r. w niewoli. Major WP, saper, W czasie Kampanii Wrześniowej pełnił funkcję dowódcy 14. Batalionu Saperów wchodzącego w skład Armii Poznań.W WBH teczka o syg. akt 24/27939 oraz Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w Rejonowych Komendach Uzupełnień 1945-1947 II.56.1886, żołnierz II wojny światowej, w niewoli niemieckiej Oflag X-A , nr jeńca 75038 ; dnia 31. 03. 1940 r. do Oflagu X-B; dnia 20. 04. 1942 r. przekazany do Oflagu II-C ; był też w oflagu X-C; na karcie jest stempel z data 25.01.1940 r. Żołnierz Armii Hallera. Zawodnik Warty Poznań w piłce nożnej).

Zygfryd Kosicki w czasie I wojny światowej działał w strukturach harcerskich i POW zaboru pruskiego. W 1915 roku był jednym z założycieli klubu sportowego Unia Poznań. W 1918 r.został powołany do armii pruskiej, służąc na Stacji Lotniczej Ławica i brał czynny udział w jego zajęciu przez powstańców 6 stycznia 1919 r.. Po zorganizowaniu powstańczych wojsk lotniczych wszedł w skład eskadry bojowej i jako strzelec pokładowy walczył na froncie, co znajduje potwierdzenie w Wykazie podoficerów i żołnierzy I Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1.12.1919 r., CAW I.301.12.51.
(mechanik wcześniej w FEA-4, POW) i w Januszewski S., Pionierzy. Polacy w siłach powietrznych wielkiej wojny 1914-1918, Wrocław, 2019 r., s. 238. Po zakończeniu powstania został wcielony do Wojska Polskiego i w 12. Eskadrze Wywiadowczej brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej na froncie litewsko-białoruskim. Dosłużył się stopnia sierżanta. 7 III 1933 r. odznaczony Medalem Niepodległości (WBH 24/5287). Za udział w Powstaniu Wielkopolskim otrzymał w 1968 r, Wielkopolski Krzyż Powstańczy. Uchwałą W 8/72 mianowany do stopnia podporucznika.

W latach 1921–26 w barwach Warty zagrał prawdopodobnie we wszystkich 38 meczach o mistrzostwo kraju (w latach 1922 i 1925 Warta została wicemistrzem Polski). W latach 1926-30 był zastępcą kierownika, a później kierownikiem sekcji piłki nożnej KS Warta Poznań. W 1929 r. świętował z Warciarzami zdobycie pierwszego tytułu Mistrza Polski. W latach 30. pełnił funkcję trenera Zielonych, prowadząc Wartę w 43 meczach I ligi.
16 II 1928 r. w Poznaniu poślubił Stefanię z d. Pańczak (ur. w Poznaniu 17 VII 1904 r., córkę Jana i Marianny z d. Marcinkowska). Z tego związku urodziło się do 1933 r. dwóch synów Bogdan Konrad (16 X 1930 - 7 III 2001) i Jarosław Stefan (25 VIII 1932 - 30 IX 2005).
Uczestni Kampani Wrześniowej 1939 r. Jego dalsze losy podczas II wojny nie zostały ustalone.

1 IX 1944 r. w Poznaniu ożenił się po raz drugi, jego żoną została Bronisława (21 IV 1914 - 4 IV 1989).

Zmarł 3 III 1975 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie spoczywa pole 27 kwatera 4
rząd 4 miejsce 15 GPS: 52.387932, 16.824862

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1089974&name_surname=Kosicki%20Zygfryd#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Zygfryd-Kosicki.../30599049

To także miejsce pochówku jego II żony Bronisławy.

źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Małgorzaty, wpis 82 / 1888; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 595 / 1888; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/279, skan 215 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1893, Księga urodzeń t. IV; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/557, skan 312 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga miejscowa urodzeń; APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; cyryl.poznan.pl opracowanie Paweł Michalak; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka billiongraves.com; katowicebonifratrow.grobonet.com; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski; l.wikipedia.org zdjecie portretowe Zygfryda.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Poznań - par. św. Małgorzaty, wpis 82 / 1888

Franciscus Kosicki (29 lat)
ojciec: Antonius Kosicki , matka: Guilhelmina Heyne
Josepha Konieczna (18 lat)
matka: Martianna Konieczna

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 595 / 1888

Franz Anton Koszycki (29 lat)
ojciec: Anton Koszycki , matka: Wilhelmine Heyne
Josephine Konieczna (18 lat)
matka: Josephine Konieczna

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/279, skan 215 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1893, Księga urodzeń t. IV

Edmund , rodzice: Franz Kosicki, Józefa Konieczna ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/557, skan 312 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga miejscowa urodzeń

Siegfried , rodzice: Franz Kosicki, Josefa Jarzembowska

Koszczyński Kazimierz (1901-?)

Urodził się 7 II 1901 r. w Poznaniu w rodzinie Ignacego (19 I 1862 - 3 VI 1932, syn Jana i Marii Zygarłowskiej) i Zofia z d. Stürmer (36 IV 1872 - 26 II 1936, córka Józefa i Otylii z d. Gantzke), para pobrała się w Poznaniu w 1892 r. Z tego związku urodzili się także: Mieczysław (29 XII 1897), Jerzy (11 II 1899 - 25 VI 1962) oraz
– Tadeusz Władysław (25 IX 1893 - 17 XI 1941), od 12 XII 1914 do grudnia 1918 r. w armii pruskiej, od 13 I 1919 r. do 4 IV 1919 r. w 2. kompanii Eskadry Wielkopolskiej, rozkazem I GLW od 5 IV 1919 r. przydzielony do III Eskadry Wielkopolskiej, werkmistrz, mechanik dyplomowany, co znajduje potwierdzenie w Wykazie imiennym podoficerów i żołnierzy III Eskadry Wielkopolskiej z dn. 1 XII 1919 r. CWA. Ponadto w Wojskowym Biurze Historycznym 2 teczki o syg. akt 30310 i 16327. Zmarł 17 XII 1941 r. w Poznaniu, pochowany na cm. parafialnym przy ul. Bluszczowej;
– Aleksander (15 X 1895 - 9 IX 1964), w Wojskowym Biurze Historycznym wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, syg. akt 93-27609 i teczka o nr 202389. Zmarł w Poznaniu, pochowany na cm. parafialnym przy ul. Bluszczowej.
Nie wiemy prawie nic o życiu Kazimierza. Z zawodu dentysta. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania wielkopolskiego, baza on - line na dzień 14 IX 2024 r. został wymieniony na podstawie Albumu Pamiątkowego Powstańców Ziem Zachodnich R.P., Poznań 1937, nr 1; Poznań 1938, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5; [Poznań] 1939, nr 6 (Wydział Wywiadowczo-Wykonawczy POW). Natomiast w WBH znajduje się odrzucony 28 II 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (115415). Od 30 V 1919 r. w III Eskadrze Wielkopolskiej, co znajduje potwierdzenie w Wykazie imiennym podoficerów i żołnierzy III Eskadry Wielkopolskiej z dn. 1 XII 1919 r. CWA (obsługa maszyn). Zwolniony z wojska 15 III 1923 r.
29 VII 1925 r. ożenił się w Poznaniu z Kazimierą Rymer ur. 13 I 1902 r. w Rogowie w powiecie żnińskim.
Jego dalsze losy nie zostały ustalone.
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 489 / 1892; Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 128 / 1892; APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka billiongraves.com.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 489 / 1892
Ignatz Koszczynski (ur. 1862)
ojciec: Johann Koszczynski , matka: Marie Zygarlowska
Sophie Stürmer (ur. 1872)
ojciec: Joseph Stürmer , matka: Ottilie Gantzke
Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 128 / 1892
Ignatius Koszczyński (30 lat)
ojciec: Joannes , matka: Marianna Zygarłowska
Sophia Sturmer (20 lat)
ojciec: Joseph , matka: Ottilia Gantz

Kokoszczyński Józef (1896-1975)

Urodził się 22 II 1896 r. w miejscowości Kokoszczyn (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne) w rodzinie Józefa (1866, syn Antoniego i Anny z d. Nejderek) i Stanisławy z d. Mocniejszy (1875, córka Stanisława i Marianny z d. Paluszak), para pobrała się w Wierzei w 1895 r. (parafia Buk). Z tego związku urodzili się także Kazimierz (1907), Aniela (1908), Antonina (1911) i Franciszek (18 XI 1897, dwukrotnie wymieniony jako żołnierz armii pruskiej na listach strat Preußen 1261 - zaginiony i gefangen - wzięty do niewoli).
Niewiele wiemy o życiu Józefa. 1 XI 1911 r. z Obornik przeprowadził się do Poznania. 14 II 1919 r. wstąpił do Wojsk Wielkopolskich (II Eskadra Wielkopolska - ślusarz, furier) co znajduje potwierdzenie w Wykazie podoficerów i żołnierzy II Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1 XII 1919 r. (CAW I.301.12.51). Kapral. Przeprowadzona kwerenda w ewidencjach związków powstańczych nie przyniosła żadnego poświadczenia, aby był zweryfikowanym powstańcem.
24 X 1931 r. ożenił się w Poznaniu z Barbarą z d. Ciesielska (2 IX 1909 - 18 II 1972), z którą miał co najmniej dwoje dzieci - Aleksandrę (20 XI 1932) i Andrzeja (22 XI 1945 - 8 X 2000).
Nie są znane jego losy podczas II wojny światowej.
Zmarł w Poznaniu 17 IV 1975 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 15 kwatera B rząd 2 miejsce 68 GPS: 52.391308, 16.825503
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2571187&name_surname=Koszczy%C5%84ski%20J%C3%B3zef#
https://billiongraves.com/.../J%C3%B3zef-Koszczy.../32426071
To także miejsce pochówku jego żony Barbary i syna Aleksandra.
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Wierzeja, wpis 9 / 1895; Parafia katolicka Buk, wpis 21(31) / 1895; APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka billiongraves.com.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Urząd Stanu Cywilnego Wierzeja, wpis 9 / 1895
Joseph Koszczynski (ur. 1866)
ojciec: Anton Koszczynski , matka: Anna Nejderek
Stanislava Mocniejszy (ur. 1875)
ojciec: Stanislaus Mocniejszy , matka: Marie Paluszak
Parafia katolicka Buk, wpis 21(31) / 1895
Joseph Koszczyński (27 lat)
Stanislava Mocniejsza (19 lat)