Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Franciszek Kaczmarek
oraz jego rodzeństwo:
– 1879 - Jan, w roku 1907 poślubił Annę Utratę,
– 1880 - Anna, w roku 1909 poślubiła Józefa Skrzypczaka,
– 29 sierpnia 1901 - Stefan, POWSTANIEC WIELKOPOLSKI - zginął w obozie koncentracyjnym,


jednostka: Oddział Powstańców Rakoniewice
status/stopień: kapral
uwagi: Zamieszkały Rakoniewice
Na Listach strat: Źródło: Baza danych ITS Arolsen
uwięzienie - rodzaj uwięzienia -obóz koncentracyjny
miejsce osadzenia - Buchenwald
data osadzenia - 1940-08-16
dodatkowe informacje - Einlieferung 16.08.1940 von Stapoleitstelle Posen (Kategorie: "Politisch") bis 10.12.1940 Transport (Neuengamme)

źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła poza Poznaniem
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 43: Spis członków Związku Weteranów Powstań Narodowych od 2311 - 3540a
Biskupski Antoni, Historja 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7 Pułku Strzelców Wlkp.) T.1 Walki powstańcze na froncie zachodnim i północnym Wielkopolski. Organizacja pułku, Bydgoszcz 1925


– 1903 - Paulina,
– 1904 - ur. i zg. Teresa,

Urząd Stanu Cywilnego Wolsztyn, wpis L-44 / 1875

Stephan Kaczmarek (26 lat)
ojciec: Anton Kaczmarek , matka: Brigitta Dokowicz
Franziska Szczepaniak (16 lat)
ojciec: Matthias Szczepaniak , matka: Catharine Swiniarek

Parafia katolicka Wolsztyn, wpis 30 / 1875

Stephanus Kaczmarek (26 lat)
Francisca Szczepaniak (16 lat)

Franciszek Kaczmarek urodził się 23 marca 1893 roku w miejscowości Adamowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn.

Do szkoły powszechnej uczęszczał w latach 1900 – 1906 w Adamowie a następnie trafił do nauki zawodu kowala.
3 października 1913 roku powołany został do odbycia służby wojskowe w armii niemieckiej. Po przeszkoleniu, gdy rozpoczęła się wojna skierowany został na front zachodni, gdzie przebywał do listopada 1918 roku. W maju 1918 roku został lekko ranny a 3 listopada tego samego roku uległ zatruciu gazem i przebywał do 28 listopada w szpitalu. Następnie otrzymał urlop zdrowotny i wyjechał do domu. Nie powrócił już do swego pułku, pozostał w domu. Potajemnie uczęszczał na spotkania młodzieży jakie organizował miejscowy kierownik szkoły Ferdynand Fiebig, pomagał w szkoleniu młodzieży, z myślą o udziale ich w przyszłości, w działaniach zbrojnych przeciw zaborcy.

Z chwilą wybuchu Powstania Wielkopolskiego, w dniu 5 stycznia brał udział w wyzwalaniu Wolsztyna a następnie walczył w luźnych oddziałach powstańczych na odcinku Jaromierz- Zbąszyń.

8 marca 1919 roku Franciszek ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, do 1 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Pułk w styczniu 1920 roku stał się 15 Pułkiem Ułanów Wielkopolskich, a w sierpniu tego samego roku otrzymał nazwę 15 Pułk Ułanów Poznańskich.

Od sierpnia 1919 roku Franciszek brał udział w walkach na froncie litewsko-białoruskim.

7 września 1919 roku podczas natarcia na wieś Kurchany i Lubonicze wykazał się męstwem i odwagą, kiedy na czele plutonu spowodował śmiałe i pełne inicjatywy natarcie na przeciwnika skutkujące rozbiciem go, zajęciem sprzętu i jeńców. Za czyn ten został mu przyznany Order „Virtuti Militari” Krzyż Srebrny V klasy.

3 marca 1920 roku podczas walki pod Złobinem został ranny.

W lipcu 1920 roku na skutek ofensywy rosyjskiej wojska polskie zmuszone były do odwrotu. 15 Pułk Ułanów Poznańskich ubezpieczał odwrót 14 Dywizji Piechoty. Po cofnięciu się do linii Wisły i odpoczynku przystąpiono do kontrofensywy. Ułani Poznańscy rozbili sowiecką obronę pod Maciejowicami, kontynuowali walki ścigając wroga do końca sierpnia aż do granicy Prus Wschodnich. Kolejne bitwy pułk stoczył nad Niemnem.

W dniach 24 - 28 września 1920 r. pułk wsławili się w bojach pod Międzyrzeczem, Zelwą i Snowem.

21 listopada 1920 roku Franciszek został mianowany podoficerem zawodowym. 20 listopada 1924 roku został przeniesiony służbowo do 3 Szwadronu Pionierów i odtąd pełnił funkcję wachmistrza – szefa.

13 listopada 1926 roku w Poznaniu poślubił Zofię z dom. Wieczorek ur. 13.03.1898 roku w Obornikach, córkę Jana i Marianny Kucer, Zofia była siostrą Powstańca Józefa Wieczorka ***czytaj poniżej

Według karty meldunkowej miasta Poznania para miała dwie córki Bożenę 1927-1931 i Barbarę urodzoną 08.11.1930 roku.

Franciszek Kaczmarek zmarł w Poznaniu, 18 czerwca 1958 roku spoczął na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa:
pole 10 kwatera 7
rząd 3 miejsce 55
GPS: 52.388169, 16.828146
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=985032&surname=Kaczmarek&name=Franciszek#OpenMap

Grób Powstańca jest w katastrofalnym stanie, zarośnięty, nie wiadomo co znajduje sie pod zielskiem, dokumentacja fotograficzna 22-01-2022 p. Tomasz Konwicki, odszukano także zdjecie na https://s3.amazonaws.com/images.billiongraves.com/headstones/images/20190120/24809849.jpg?t=2019-01-27+10%3A00%3A38
— Miejsce pochówku Franciszka Kaczmarka widoczne jest po lewej stronie za grobem Ludwiki Talarczyk, patrz zdjęcie.

Na dzień 20 stycznia 2022 roku miejsce spoczynku Franciszka nie jest oznaczone jako grób Weterana Powstania Wielkopolskiego. Zostanie zgłoszone do UM Poznań, Wydział Kultury.

W spisie sporządzonym przez WTG Gniazdo Fr. Kaczmarek występuje z następującymi danymi:
jednostka: Front Zachodni
źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.)

W Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się teczki personalne:
– 5823,
– 24/2474 - 24/27758 - odrzucony 16 czerwca 1935 roku wniosek o Medal Niepodległości,
– Virtuti Militari 21-1503 (wymieniono tylko te sygnatury akt, gdzie nie ma wątpliwości co do osoby).

Kaczmarek oznaczony został (na podstawie odczytu odznaczeń i medali na mundurze)
Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych 4 razy nadany, Brązowy Krzyż Zasługi, Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918 - 1921, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Odznaka za Rany i kontuzje 2 razy, Odznaki pamiątkowe 14. pułku artylerii polowej, 15. pułku ułanów, odznaka dywizyjna 14. Wielkopolskiej Dywizji Piechoty. W karcie meldunkowej występuje jako zawodowy żołnierz - starszy wachmistrz, mundur starszego sierżanta.

Dziękuje Michałowi Krzyżaniakowi i Łukaszowi Cichemu za odczyt odznaczeń.

Notatka sporządzona w oparciu o biogram, który zamieścił jako uzupełnienie pan Jacek Piętka w grupie Powstańcy Wielkopolscy - wczoraj i dziś i który szuka rodziny Powstańca.

Sporządzono na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?szufladka=KACZ-KADY#wynik

http://e-kartoteka.net/pl/

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

***Wracamy do szwagra Franciszka - Józefa Wieczorka, syna Jana i Marianny Kucer,
urodził się 13 stycznia 1896 roku w Obornikach, 30 listopada 1965 roku spoczął na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa:

pole:11 rząd:14 miejsce:4
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2081871&surname=Wieczorek&name=J%C3%B3zef#OpenMap

grób opłacony: nie, jest pod opieką harcerzy z ZHR, zgłoszony Wnioskiem z dnia 30-07-2020 do IPN w celu wpisu do Ewidencji grobów Weteranów,

Weteran Powstania Wielkopolskiego 1918-1919
Odznaczony
na podstawie danych Wielkopolskiego Towarzystwa Genealogicznego "Gniazdo"

Uchwała Rady Państwa nr 12.06-0.958
Józef Wieczorek po powrocie z I wojny światowej w dniu 15.12.1918 r. wstąpił jako ochotnik w dniu 18.12.1918 r. do Straży Ludowej w Poznaniu i brał czynny udział z bronią w ręku w powstaniu wlkp. od 27.12.1918 r. do 6.01.1919 r. pod komendą ppłk. Langego i Wysockiego w 1 Kompanii Poznańskiej jako d-ca drużyny. Wcielony do 5 kompanii 10 Pułku Strzelców Wlkp. w stopniu d-cy plutonu brał od 6 stycznia 1919 r. czynny udział z bronią w ręku w walkach pod Kcynią, Paterkiem, Szubinem i Chodzieżą pod dowództwem por. Śliwińskiego.
Od 15.05.1919 r. uczestniczył w walkach pod Lwowem, po czym przydzielony został do VII Baonu Saperów w Poznaniu jako instruktor do 1922 r. Przeniesiony w marcu 1922 r. do 70 Pułku Piechoty w charakterze podoficera zawodowego, przebywał w tym pułku do dnia 20.09.1939 r. - ostatnio w stopniu sierżanta na stanowisku szefa kompanii. W niewoli niemieckiej przebywał od 21.09 - 13.12.1939 r. Od 6.01.1940 r. znajdował się jako wysiedleniec w Radomiu i od czasu powrotu do Poznania prowadzi samodzielnie detaliczny sklep papierniczy.
W latach 1928-1939 pracował kol. Wieczorek jako instruktor w Związku Harcerstwa Polskiego, a w latach 1945-1950 był aktywistą Związku Powstańców Wlkp. W pracach koła dzielnicowego ZBoWiD Poznań-Jeżyce bierze czynny udział.
Podstawa:
1. zaświadczenie służby Centralnego Archiwum Wojskowego nr 1731,
2. zaświadczenie Związku Powstańców Wielkop. 1918/19 - Komisji Weryf. nr 886,
3. książeczka wojskowa,
4. zaświadczenie walk pod Lwowem.

Franciszek Ogórkiewicz

urodził się 30 lub 03 października 1896 *** roku w miejscowości Turostowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo, w rodzinie Franciszka seniora i Anny z dom Linke, para pobrała się w Owińskach w roku 1893, zapis ślubu w księgach brzmi:
Urząd Stanu Cywilnego Owińska, wpis 2 / 1893

Franz Xaver Ogórkiewicz (ur. 1861)
ojciec: Thomas Ogórkiewicz , matka: Josephine Stempińska
Anna Josephine Linke (ur. 1871)
ojciec: Gustav Linke , matka: Anna Mendlik

Parafia katolicka Owińska, wpis 2 / 1893

Franciscus Xaverius Ogorkiewicz (32 lat)
Anna Josepha Linke (22 lat)

Na podstawie Karty meldunkowej miasta Poznania ze związku Franciszka i Anny urodzili się także:
– 1893 - Cecylia,
– 1899 - Marianna,
– 1902 - Gabriela,
– 1904 - Leokadia,
– 1907 - Bronisław.

*** Karty meldunkowe rodziców i następna Franciszka podaje datę urodzenia 30-10, natomiast WTG GNIAZDO i Lista odznaczonych WKP podaje 30-10.

Franciszek Ogórkiewicz ożenił się 1930 roku roku z Zofią z dom. Sobańska urodzona 21.02.1907, parze urodziła się córka Danuta Zofia (28.06.1931).

Na cmentarzu górczyńskim w Poznaniu odnajdujemy grób Franciszka i Zofii
kwatera IIL
rząd 12 miejsce 37
GPS: 52.386102, 16.877634
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.pl/.../Franciszek-Og%C3.../13604723

Wg wyszukiwarki grobów Franciszek zmarł 04.05.1985 roku. Niestety ani na nagrobku ani w wyszukiwarce nie zapisano daty urodzenia, nie ma także oznaczenia, że to grób Powstańca Wielkopolskiego.

Franciszek Ogórkiewicz w Powstaniu Wielkopolskim:

jednostka: Oddział Powstańczy w Poznaniu; 3 Dyon 2 Pułku Artylerii Lekkiej
status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 15/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.18-0.758 z dnia 1968-12-18

Opis:
Franciszek Ogórkiewicz wstąpił ochotniczo w dniu 4.01.1919 r. do oddziału powstańczego w Poznaniu w reducie Grollmann, skąd wysłany jako d-ca konwoju 2. samochodów ciężarowych z bronią i amunicją dla powstańców w Gostyniu. 10.10.1919 r. z oddziałem pod dow. ppor. Fenglera wyruszył pod Kolno pow. Międzychód, gdzie otrzymał zadanie obsadzenia wsi Prusim. W końcu stycznia 1919 r. jako puszkarz w stopniu kaprala przeniesiony do 3. dyonu 2. p.a.l. na front pod Lesznem, d-ca dyonu mjr Sioda. Po zakończeniu Powstania pozostał w wojsku w charakterze podoficera zawodowego na stanowisku zbrojmistrz pułku. (...) Od 1925 r. w 7. p.a.c. w Poznaniu, ostatnio w stopniu chorążego. Dowód: legitymacja do Odznaki Wojsk. Wlk nr 0-283.

źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 15/72

Łakiński Zygmunt, Tadeusz i Józef oraz ich siostry:
-- 1900 - Zofia Maria - 18.08.1922 roku wyszła za mąż za Kazimierza Wojciecha Osten-Sacken,
-- 1888 - Janina Teresa, 26.05.1917 roku poślubiła Wiktora Jakubowskiego

urodzili się w rodzinie Jana i Teresy Xiężopolskiej, para pobrała się:

Urząd Stanu Cywilnego Kamieniec (Śmigiel), wpis 19 / 1887

Johann Łakiński (ur. 28.08.1858, zm. 1940)
ojciec: Remigiusz Łakiński , matka: Rosina Marwicz
Therese Xiężopolska (ur. 30.07.1866, zm. 15.09.1922)
ojciec: Franz Xiężopolski , matka: Marie Saśkiewicz
akt ślubu:
https://szukajwarchiwach.pl/53/1864/0/3/41/skan/full/y7JWh3afjPovCj_wO4Yrnw

Parafia katolicka Kamieniec (Śmigiel), wpis 13 / 1887

Joannes Łakiński (29 lat) ojciec: Remigius, matka: Rosalia Marwicz
Theresia Xsiężopolska (21 lat) ojciec: Franciscus, matka: Marianna Lachiewicz

Johann Łakiński (ur. 28.08.1858, zm. 1940) spoczywa na cmentarzu górczyńskim: kwatera:VPf rząd:17 miejsce:24 ,
https://billiongraves.pl/grave/Jan-%C5%81aki%C5%84ski/13604877

Teresa zmarła 15 września 1922: Łakińska (z d. Xiężopolska) Teresa, pogrzeb miał miejsce 18 września na Jeżycach, grobu nie odnaleziono
1/ Dziennik Poznański -- 212

2/ Kurier Poznański -- 1922.09.17 R.17 nr 213

------------

Zygmunt Łakiński urodził się 27 stycznia 1892 w Kościanie,według karty meldunkowej Poznania imiona Jan Nepomuk Zygmunt.

Zmarł 24 marca 1961 w Londynie, pochowany na Gunnersbury Square DA grób 143

Zygmunt Łakiński po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do gimnazjum w Poznaniu, gdzie w 1913 roku uzyskał świadectwo dojrzałości. 6 sierpnia 1914 został wcielony do Armii Cesarstwa Niemieckiego. W 1915 awansował na podporucznika. Do lutego 1918 służył w artylerii niemieckiej na froncie zachodnim. Następnie do końca października 1918 był instruktorem w Polskiej Sile Zbrojnej.

Wymieniony jako Powstaniec Wielkopolski: jednostka: Służba Straży i Bezpieczeństwa w Poznaniu; 3 Bateria Artylerii Konnej - Biedrusko, Inspekcja Artylerii, Oddział Czarnkowski
status/stopień: podporucznik, współorganizator Służby Straży i Bezpieczeństwa;

Od listopada 1918 do 8 stycznia 1919 był adiutantem baonu Służby Straży i Bezpieczeństwa w Poznaniu. 27 grudnia 1918 kierował akcją oddziałów tej służby z punktu dowodzenia w Zamku. Od 9 stycznia 1919 tworzył Dowództwo Artylerii i referował w Dowództwie Głównym sprawy artylerii. 20 stycznia 1919 został adiutantem przy Inspekcji Artylerii.

Do Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim formalnie został przyjęty dekretem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej z 20 marca 1919 i mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 października 1915. 15 kwietnia 1919 objął dowództwo 3 baterii I dywizjonu artylerii konnej, który po scaleniu z „armią krajową” (5 lutego 1920) został przemianowany na 7 dywizjon artylerii konnej wielkopolskiej. 3 czerwca 1919 Komisariat NRL awansował go na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W sierpniu 1919 został przeniesiony do 2 pułku artylerii polowej Legionów na stanowisko dowódcy baterii. W listopadzie został dowódcą I dywizjonu. Z 2. pułku artylerii wielkopolskiej przeszedł cały szlak bojowy wojny polsko-bolszewickiej.

Od października 1921 do 23 czerwca 1922 był członkiem Komisji Weryfikacyjnej dla byłych oficerów armii niemieckiej. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 144. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Od 24 kwietnia 1922 do 15 lutego 1924 był szefem Oddziału V Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu, pozostając oficerem nadetatowym 14 pułku artylerii polowej. W marcu 1924 objął dowództwo 7 dywizjonu artylerii konnej Wielkopolskiej w Poznaniu. 23 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 14. lokatą w korpusie oficerów artylerii. 10 grudnia 1931 awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 i 7. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Dywizjonem dowodził do 16 kwietnia 1934. W kwietniu 1934 został mianowany dowódcą 10 Kaniowskiego pułku artylerii lekkiej w Łodzi. Od 1 października 1938 dowodził artylerią dywizyjną 30 Poleskiej Dywizji Piechoty. W wojnie obronnej 1939 roku walczył do 28 września.

Następnie przedostał się do Francji, gdzie od kwietnia 1940 roku dowodził artyleria dywizyjną 3 Dywizji Piechoty. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii, od lipca 1940 roku do listopada 1941 roku był zastępcą dowódcy 1 Brygady Strzelców w Szkocji. W styczniu 1942 wyjechał na Bliski Wschód, gdzie został komendantem Centrum Szkolenia Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, a następnie dowódcą artylerii 3 Dywizji Strzelców Karpackich i dowódcą 7 Dywizji Piechoty (do kwietnia 1947 roku). 3 maja 1945 został mianowany generałem brygady.

Po demobilizacji osiedlił się w Londynie. Wykorzystując własne oszczędności kupił dom na wynajem, pełniąc w nim rolę administratora i stróża, co pozwalało mu na uzyskanie środków utrzymania).

Zmarł w Londynie 24 marca 1961. Pochowany został na cmentarzu Gunnersbury.
Ordery i odznaczenia

Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 81
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 9985
Krzyż Niepodległości (21 kwietnia 1937)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931)
Krzyż Walecznych (dwukrotnie, 1921)
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Złoty Krzyż Zasługi (22 grudnia 1928)
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Zygmunt Łakiński 02 lipca 1919 roku poślubił Teresę Marię Grabską (ur.1897), z którą miał dwóch synów Andrzeja Antoniego ur. 30.01.1921 i Kazimierza Stanisława ur. 02.11.1922.

--------------

Tadeusz Franciszek Łakiński urodził się 17 lipca 1890 w Bugaju,
https://szukajwarchiwach.pl/53/1898/0/1/52/skan/full/Osqm06d8406BhU-8i1qknA

Zmarł 15 września 1958 w Poznaniu, miejsce pochówku jego oraz małżonki nie są znane,
– polski działacz niepodległościowy, rolnik, polityk, senator w II RP.

Ukończył gimnazjum Fryderyka Wilhelma w Poznaniu i Wyższą Szkołę Rolniczą w Szamotułach, gdzie zdał maturę. W czasie I wojny światowej ukończył w 1916 roku kurs artylerii w armii niemieckiej.

W czasie nauki w gimnazjum był członkiem Towarzystwa Tomasza Zana oraz członkiem i prezesem tajnego Koła Polskiego. Podczas I wojny służył w armii niemieckiej w okresie od 15 października 1914 roku do 15 listopada 1916 roku w 3 pułku artylerii polowej, następnie od 15 listopada 1916 roku do 8 stycznia 1918 roku we frontowym oddziale pomiarowym artylerii na froncie wschodnim. W styczniu 1918 roku został odesłany do szpitala, a 28 marca tego roku zwolniony z wojska niemieckiego (ze stopniem podporucznika od 26 marca 1917 roku).

Był współorganizatorem powstania wielkopolskiego w powiecie Czarnków, uczestnikiem oswobodzenia Czarnkowa 4 stycznia 1919 roku. W lutym 1919 roku przeszedł do wojsk kolejowych, gdzie służył przy organizacji kolejnictwa wojskowego na odcinku frontu północnego, awansował na komendanta III Okręgu Kolejowego przy Dowództwie Frontu Północnego, a od 14 lutego 1919 roku został komendantem dworca w Żninie. 7 kwietnia 1919 roku został zwolniony z wojska ze względu na stan zdrowia (w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1916 roku).

Przed I wojną światową odbywał praktykę rolniczą w renomowanych gospodarstwach województwa poznańskiego.

W Polsce niepodległej był zarządcą prywatnego majątku koło Czarnkowa i dzierżawcą państwowego majątku, prowadził też własne gospodarstwo w Nadborowie. Od 1923 roku był prezesem rady powiatowej Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych w Żninie, członkiem Rady Wojewódzkiej i Powiatowej, przewodniczącym Rady Gminnej, prezesem rady nadzorczej Spółdzielni „Rolnik” w Janówcu i wieloletnim prezesem organizacji powiatowej Chrześcijańskiego Stronnictwa Rolniczego. Od 1927 roku był prezesem Rady Powiatowej BBWR.

W 1935 roku został senatorem IV kadencji (1935–1938) z województwa poznańskiego. Pracował w komisjach: gospodarczej (1937–1938), opieki społecznej (1935–1936) i skarbowej (1937–1938).

Po II wojnie światowej pracował jako starszy inspektor Stacji Hodowli i Selekcji Roślin w Polanowicach.

Odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi,
Medal Niepodległości (1933),
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 (1929),
Wielkopolski Krzyż Powstańczy (1958),
niemiecki Krzyż Żelazny II klasy.

Tadeusz Franciszek Łakiński 10 listopada 1919 roku w Poznaniu ożenił się z Anielą Palacz (ur. 28.01.1895).

Mieli trzy córki:
-- Alicję Bożenę Łaska 1922-1989 zmarła w Warszawie,

-- Annę Sobańska 1924-1983, spoczywa z mężem Zenonem na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu,
https://billiongraves.pl/grave/Anna-Soba%C5%84ska/29330732

-- Krystynę Pankau 1920-2003, mąż Janusz - oboje spoczywają na cm. górczyńskim w Poznaniu,

https://billiongraves.pl/grave/Krystyna-%C5%81aki%C5%84ska-Pankau/13613086

oraz syna Jana - 1926-1944, straconego z wyroku Polskiego Państwa Podziemnego. Odnośnie Jana wymieniony jest w związku z “Bunkier „Krysia”“ za Wikipedią:
30 marca 1944 roku w „Biuletynie Informacyjnym” zamieszczono informację o wykonaniu trzech wyroków śmierci zasądzonych przez konspiracyjny Cywilny Sąd Specjalny. Jednym ze straconych był Jan Łakiński, skazany za „współdziałanie z okupantem w prześladowaniu i tropieniu obywateli polskich pochodzenia żydowskiego”. To właśnie ten mężczyzna jest w wielu publikacjach wskazywany jako autor donosu, który doprowadził do wykrycia „Krysi”. Łakiński (ur. 1926) był synem przedwojennego senatora, wysiedleńcem z Wielkopolski, a zarazem znanym na Ochocie konfidentem. Został zastrzelony przed bramą domu przy ul. Pługa 1/3 przez członków grupy likwidacyjnej KWP dowodzonej przez Stanisława Sękowskiego ps. „Michał”, „Rugia”. Część źródeł podaje, że Łakińskiego zlikwidowano niedługo po dekonspiracji „Krysi”. Zapisy z księgi zgonów parafii św. Jakuba wskazują jednak jednoznacznie, iż konfident został zabity 25 lutego, a więc na jedenaście dni przed wykryciem kryjówki. Zdaniem Dariusza Libionki fakt ten „automatycznie eliminuje go z kręgu podejrzanych”. Libionka podkreśla jednocześnie, że jak dotąd w konspiracyjnej prasie, dokumentach czy korespondencji nie odnaleziono żadnych wzmianek, które łączyłyby osobę Łakińskiego ze sprawą wykrycia „Krysi”. Zakwestionował także ustalenia Jana Grabowskiego jakoby Łakiński był jednym z tajnych współpracowników sekcji Balhausego, wskazując, że z powodu nieczytelności rękopisu polsko-kanadyjski historyk pomylił go z inną osobą – niejakim Kazimierzem Lubarskim.

Trzy niezależne źródła, do których dotarł amerykański historyk Samuel D. Kassow, twierdziły, że kryjówkę wydała Niemcom była dziewczyna Mieczysława Wolskiego, mszcząc się w ten sposób za zerwanie związku. Kassow zwracał jednocześnie uwagę, że relacje o zdradzie sympatii Wolskiego oraz donosie złożonym przez Łakińskiego nie muszą wzajemnie się wykluczać. Jego zdaniem dziewczyna mogła bowiem donieść o kryjówce znanemu konfidentowi, którym był Łakiński, a ten mógł następnie przekazać tę informację Niemcom lub „granatowym policjantom”.”

--------------------------

Józef Jan Łakiński urodził się 03 stycznia 1898 roku w Kościanie.
akt urodzenia:
https://szukajwarchiwach.pl/34/424/0/1.1/145/skan/full/BmI6c_3tRbCt4vKfa38kYw

Nie jest znana data i miejsce śmierci oraz pochówek. Prawdopodobnie zmarł w latach 80 minionego wieku w Brazylii. Taki też adres występuje w aktach Wojskowego Biura Historycznego w związku ze składanymi wnioskami o odznaczenia.W roku 1932 Józef Jan został odznaczony Krzyżem Niepodległości, jako Powstańca wielkopolskiego odnajdujemy go: status/stopień: podporucznik w artylerii - dekret o nadaniu starszeństwa w szarży
źródła: Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej 1919, nr 1-10; "Tygodnik Urzędowy" 1919, nr 1-72

29 grudnia 1920 roku w Poznaniu poślubił Irenę z Markiewiczów ur.26 września 1899, para miała syna Zbigniewa.
Zbigniew spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo, pole:1 kwatera:1 miejsce:13
https://billiongraves.pl/grave/Zbigniew-%C5%81aki%C5%84ski/18278490

----------------------------
źródła:
http://www.sejm-wielki.pl/b/dw.45657

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://e-kartoteka.net/pl/search#show

http://poznan-project.psnc.pl/

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://szukajwarchiwach.pl

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://billiongraves.pl/

https://pl.wikipedia.org/

http://zbrojownia.cbw.wp.mil.pl:8080/Content/1718/296760_INW_296760_H.pdf

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=2&szufladka=LAGU-LAZA

Besler Wacław

urodził się 03 sierpnia 1880 roku w Poznaniu, w rodzinie Jana i Marianny Golańskiej, para pobrała się w Poznaniu w roku 1866, zapis w księgach brzmi:
Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 12 / 1866

Joannes Besler (26 lat)
Marianna Golańska (27 lat)

Akt urodzenia Wacława: skan nr 99 https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/en/jednostka/-/jednostka/1409026#scan99

02 marca 1907 roku w Poznaniu poślubił Katarzynę z dom. Olejniczak ur. 21.03.1886, zm. 21.01.1926 roku, para miała ośmioro dzieci:
– 1907-1931 - Jan Henryk,
– 1908-1909 - Tadeusz,
– 1910 - ur. i zg. Witold,
– 1911 - Czesław,
– 1913 - ur. i zg. Antoni,
– 1914-1918 - Marianna,
– 1916 - Zygmunt,
– 1920 - Jerzy.

Wacław Besler zmarł w Poznaniu 14 listopada 1926 roku spoczywa z małżonką Katarzyną na zabytkowym cmentarzu parafialnym na Jeżycach. Pierwotnie pochowany został na cmentarzu farnym przy ul. Bukowskiej.
Nekrolog /Kurier Poznański 1926.11.16 R.21 nr530

Grób w wyszukiwarce miejskiej nie jest oznaczony na dzień 23-01-2022 jako mogiła Weterana, zostanie to zgłoszone do UM Poznań.
kwatera J
rząd 12 miejsce 9
GPS: 52.414981, 16.877012
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=4&id=564951&surname=Besler&name=Wac%C5%82aw#OpenMap

https://billiongraves.pl/grave/Wac%C5%82aw-Besler/35811770?referrer=myheritage

Wacław Besler wymieniony jako Powstaniec Wielkopolski w spisie sporządzonym przez WTG Gniazdo:
Wacław Besler

urodzenie: 1880.08.03
data śmierci: 1926.11.10
miejsce pochówku: Poznań Jeżyce św. Floriana
źródła:
Archiwum WTG Gniazdo
sporządzono na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
http://www.basia.famula.pl/pl/
http://poznan-project.psnc.pl/
https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html
https://billiongraves.pl/search

Nawrocki Bolesław

oraz jego rodzeństwo:
– 1899 - Władysława po mężu Kucharska,
– 1900 - Wacław,
– 1902 - 1999 Stanisława po mężu Kryszak,
– 1904 - ur. i zg. Helena,
– 1905 - ur. i zg. Wincenty,
– 1906 - Stefan,
– 1908 - 1990 - Marian,
– 1910-1977 - Józef,
– 1912-1995 - Franciszek,
– 1919-1982 - Stanisław
urodzili się w rodzinie Jana i Katarzyny z dom. Ostrowicka, para pobrała się w roku 1894, zapis ślubu w księgach brzmi:

Kłecko (USC) - akt małżeństwa, rok 1894, Księga małżeństw

Johannes Nawrocki (21 lat) , rodzice: Valentin Nawrocki , Marianna Musielak ,
Catharina Ostrowicka (18 lat) , rodzice: Bartholomeus Ostrowicki , Franziska Kraczak ,
akt ślubu skan nr 38

https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1400603...

Bolesław Nawrocki urodził się 04 listopada 1897 roku w miejscowości Rybno Małe obecnie Rybieniec wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo.

Zmarł 12 listopada 1981 roku i spoczywa z małżonką Marią 1909-1982 na cmentarzu komunalnym w Nysie:
https://nysa.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...
Sektor 4_2
Rząd E
Nr grobu 4


Bolesław Nawrocki w Powstaniu Wielkopolskim:

jednostka: 1 Kompania 1 Batalionu Telegraficznego
status/stopień: szeregowiec, podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W38/74
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 06.14-0.218 z dnia 1961-06-14

Opis:
Uczestnik Powstania Wlkp. od 10.01.1919 brał udział w operacjach na froncie północnym: Wągrowiec, Budzyń, Chodzież. Oddział ten został włączony do I Kompanii I Baonu Telegraficznego. Wcześniej brał udział w strajku protestacyjnym o nauczanie j. polskiego.

źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 503: Ankieta dla weteranów powstania wielkopolskiego zamieszkałych na terenie województwa opolskiego. Część Il.
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 38/72

W WBH wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości nr 23-6848.

Sporządzono na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/info?id=1049988...

powstancy-wielkopolscy.pl/

https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../-/jednostka/1333004

https://wbh.wp.mil.pl/.../skanywyszukiwarka_kartoteka.../...

https://nysa.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...

https://www.myheritage.pl/

Witczak Franciszek

urodził się 25 listopada 1889 roku w miejscowości Rybno Wielkie – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo w rodzinie Andrzeja i Marianny z dom. Tomkowiak, para pobrała się w roku 1889, zapis ślubu w księgach brzmi:
Parafia katolicka Kiszkowo, wpis 3 / 1889

Andreas Witczak (27 lat)
Marianna Tomkowiak (19 lat)

Ożenił się z Antoniną z dom. Opala 28.12.1887 - 25.04.1956, para miała troje dzieci
– Stanisława 1912,
– Pelagia 1917,
– Zofia 1921, po mężu Mermela, spoczywa z rodzicami.

Witczak Franciszek zmarł w roku 1968, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Miłostowie, w wyszukiwarce miejskiej grobów jako datę pogrzebu zapisano 1985-01-25 - prawdopodobnie jest to data ponownego pochówku, co zostanie wyjaśnione z administracją cmentarza.
Małżonkowie i córka oraz zięć Stefan Mermela spoczywaja:
pole 6 kwatera 18
rząd BL miejsce 14
GPS: 52.421224, 16.998575
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#

https://billiongraves.pl/grave/Franciszek-Witczak/25652135

Ponadto miejsce spoczynku nie jest oznaczone jako grób Weterana PW, zostanie zgłoszone do uzupełnienia.

Franciszek Witczak w Powstaniu Wielkopolskim:
źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 45: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]
jednostka: 2 Kompania Kostrzyńska
status/stopień: szeregowiec
uwagi: I.487.7248, Antonin pow. Poznań, robotnik
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.22-0.764 z dnia 1966-12-22

Opis:
Jako ochotnik wstapił do szeregów Powstańców Wlkp. i brał czynny udział z 2 Kompanią Kostrzyńską Wlkp. w walkach o Poznań na terenie Grollmana i na Ławicy do dnia 18.02.1919r pod dow. chor. Małeckiego Stanisława. W czasie okupacji jak i przedtem pracował w Poznańskiej Hucie Szkła w Antoninaku jako pracownik fizyczny. Po oswobodzeniu pracował również dalej w tej hucie, aż do otrzymania renty starczej. (...)
sporządzono na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://billiongraves.pl/grave/Franciszek-Witczak/25652135

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

http://e-kartoteka.net/pl/search#show

Michalski Władysław

oraz jego rodzeństwo
– 1903 - Stanisława,
– 1904 - Franciszek,
– 1906 - Anastazja,
– 1907 - Jan,
– 1908 - Adam,
– 1910 - Józef,
– 1911 - Jadwiga,
– 1913 - ur. i zg. Helena

urodzili się w rodzinie Antoniego i Marianny z dom. Koteras, para pobrała się w roku 1901, zapis w księgach brzmi:

Komorowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, Heiraths-Hauptregister

Anton Michalski (25 lat) , rodzice: Bartholomeus Michalski , Michalina Michałowska ,
Maria Koteras (21 lat) , rodzice: Stanislaus Koteras , Anna Krzyżanek ,
akt ślubu skan nr ⅚ https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1400811...

Michalski Władysław urodził się 18 grudnia 1901 roku w miejscowości WITAKOWICE i tu należy wyjaśnić co następuje:
Skrzetuszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo. Wieś sołecka (parafia Sławno, dekanat Kiszkowo), Na przestrzeni czasu, w obrębie obecnej miejscowości Skrzetuszewo funkcjonowały następujące nazwy poszczególnych części wsi: Józefowo – w 1881 r. właścicielem był Konstanty Bilażewski. Obecnie część wsi graniczy z wsią Pomarzanowice. Wolanki – wymieniane w latach 1396, 1580. Położona była między Witakowicami, Rybitwami a Jeziorem Lednica. Witakowice wymieniane w latach 1391, 1411, 1580. Nazywano nią centralną część obecnej wsi Skrzetuszewo, przy skrzyżowaniu drogi głównej, z boczną w kierunku Imiołek. W czasie II wojny światowej Witakowice i Skrzetuszewo funkcjonowały pod niemiecka nazwą Ramsau.
Akt urodzenia został sporządzony w USC Komorowo:
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1400747... skan nr 90

Żoną Władysława była Marta z dom. Strzyżewska 1911-1994.
Władysław zmarł w Poznaniu, 08 listopada 1984 roku spoczął na cmentarzu komunalnym na Miłostowie.
Małżonkowie spoczywają:
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#
https://billiongraves.pl/.../W%C5%82adys%C5%82aw.../29834731

Władysław Michalski w Powstaniu Wielkopolskim

jednostka: 8 Kompania 1 Pułku Strzelców Wlkp.
status/stopień: szeregowiec, podporucznik mianowany
uwagi: I.487.19642; Uchwała W 33/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 11.11.-0.1072 z dnia 1971-11-11

Opis:
Brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. od 02.01.1919 pod dow. ppor. Hoffmana w walkach pod Czerniejewem, Gnieznem, Kcynią i Paterkiem. 02.02.1919 przydzielony został do 8 Kompanii 1 Pułku Strzelców Wlkp. (55 p.p.), gdzie pełnił służbę wojskową do 15.06.1921. Podstawa zaśw. CAW w Warszawie nr 2096/Ch.I. z 17.02.1969. Po zwolnieniu z wojska pracował jako stangret i hodowca koni do 31.03.1939. Od 01.04.1939 pracował jako pracownik budowlany do 01.09.1939. Brał udział w kampanii wrześniowej do 22.09.1939, w którym to dniu został wzięty do niewoli niemieckiej i przebywał w obozie do 20.11.1939. Po powrocie do domu w Poznaniu pracował podczas okupacji jako robotnik budowlany. Po wyzwoleniu pracował w Zakładach H. Cegielski w Poznaniu do 18.03.1967. Od tego czasu na emeryturze.

źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Głos Powstańca Wielkopolskiego. Organ Zw. Powstańców Wielkopolskich - Niezależny tygodnik chrześcijański i narodowy 1938, R. 1, nr 1-48; R. 2, nr 1-32
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Wykaz grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań
Gniezno i powiat gnieźnieński w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Poznań 1988
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 33/72

sporządzono na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://billiongraves.pl/

Olejnik Janhttps://www.facebook.com/genealogia.powstancow.wielkopolskich/photos/a.695822058533199/700576158057789
oraz jego rodzeństwo:
–1880 - Franciszka w roku 1905 wyszła za Antoniego Frąckowiaka,
– 1883 - Józef,
– 1888 - ur. i zg. Wojciech,
– 1893-1961 - Walenty

urodzili się w rodzinie Antoniego i Agnieszki z dom. Rozmiarek, para pobrała się w roku 1879, zapis w księgach brzmi:

Bnin (USC) - akt małżeństwa, rok 1879, Księga małżeństw

Anton Olejnik (25 lat) , rodzice: Martin Olejnik , Maryanna Jaskuła ,
Agnes Rozmiarek (27 lat) , rodzice: Adalbert Rozmiarek , Hedwig Frąckowiak ,
akt ślubu skan 117/118 https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1394770...

Jan Olejnik urodził się 29 czerwca 1890 roku w miejscowości Dziećmierowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kórnik.

akt urodzenia 136 https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1401532...

Zmarł w Skrzetuszewie 04 listopada 1959 roku, spoczywa na cmentarzu w Sławnie, spoczywa z małżonką Franciszką 1900-1976 i synem Ludwikiem 1926-2006, synową Moniką. Ze związku Jana i Franciszki urodzili się także: Czesława 1925-1935, Stefania po mężu Stelmach 1929-2010, Urszula Maria po mężu Domagalska 1932-2010.

Jan Olejnik w Powstaniu Wielkopolskim:
w spisie WTG Gniazdo wymieniony dość zdawkowo:
ojciec: Walenty — błąd powinno być Antoni

źródła: Uczestnicy walk [z Kórnika] Dziećmierowo (1890-1959) http://powstancy.srem.pl/index.php?i=2&litera=O&gm=2...

Wymieniony w źródłach:
Kórnik - Towarzystwo Przyjaciół Powstania Wielkopolskiego
jednostka: 2 Kompania Kórnicka
uwagi: odznaczony Krzyżem Powstańczym - w bazie odznaczonych WKP nie znaleziono.

Sporządzono na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://www.myheritage.pl/ zdjęcie portretowe
http://poznan-project.psnc.pl/

http://powstancy.srem.pl/index.php?i=2&litera=O&gm=2...

fot. grobu Zbigniew Kuśmierz, Sławno

Józef Majchrzak
urodził się 13 stycznia 1896 roku w miejscowości Sroczyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo.

W spisie WTG GNIAZDO figuruje:
status/stopień: kapral
uwagi: I.487.18509
źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)

21 lipca 1931 roku w Borzyszkowach (wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Lipnica) ożenił się z Anną Żmudą - Trzebiatowską ur. 16.04.1903 zm. 05.10.1983.

W WBH odrzucony dwa razy wniosek o Medal Niepodległości akta sprawy 63830, na dzień 30 maja 1936 zamieszkały Łąki - Łąkie ? powiat chojnicki, podoficer straży granicznej.