Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Łabacki Ludwik (1896-1975)

Urodził się 22 VII 1896 r. w Poznaniu w rodzinie Jana (10 VII 1866, syn Juliana i Ewy z d. Galińska) i Marianny z d. Frankowska (15 X 1859, córka Józefa i Michaliny z d. Hojnacka), para pobrała się w 1892 r. w Poznaniu. Z tego związku urodziło się jeszcze siedmioro dzieci - Marian, Kazimierz i Zofia zmarli w niemowlęctwie, Adam (Łabacki, 20 XI 1903 - 17 VIII 1994), Stefan (Labacki, 29 VII 1908 - 14 V 2019) i Powstaniec Wielkopolski Stanisław (Łabacki 1898-1966).
Powołany do armii pruskiej służył podczas I wojny światowej, na pruskich listach strat wymieniony dwukrotnie, na liście Preußen 1104 z 4 IV 1818 r jako zaginiony, i na liście z 2 VII 1918 r. Preußen 1178 w niewoli.
Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, wiadomym jest, że w zbiorze Archiwum Państwowego w Poznaniu występuje jako członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 (bankowiec, plutonowy). W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego wpisany na podstawie Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu i Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 44: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966].
28 VIII 1920 r. zamieszkał ponownie w Poznaniu z żoną Genowefą z d. Bągard (12 XII 1896 Warszawa - 18 V 1982 Poznań). Z tego związku urodziło się do 1933 r. troje dzieci Janina (26 XII 1920 - 1958), Mieczysław (24 III 1926 - 23 XI 1970) i Zofia (30 IV 1929).
Jego dalsze losy nie zostały ustalone.
Zmarł 16 III 1975 r., pochowany na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu, spoczywa pole:27 kwatera:D rząd:3 miejsce:23
To także miejsce pochówku żony Genowefy zm. 1982, córki Janina zm. 1958 i teściowej Marianny z Kucińskich Bągard (1864-1952).
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Jeżyce, wpis 96 / 1892; Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 103 / 1892; Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24740: Labacki Ludwig (Posen); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 23058: Labacki Ludwig (Posen); Archiwum Państwowe w Poznaniu . Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 47
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Urząd Stanu Cywilnego Jeżyce, wpis 96 / 1892
Johann Labacki (ur. 1866)
ojciec: Julian Labacki , matka: Eva Galinska
Marie Frankowska (ur. 1870)
ojciec: Joseph Frankowski , matka: Michalina Hojnacka
Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 103 / 1892
Joannes Labecki (26 lat)
matka: Eva Labacka
Marianna Frankowska (22 lat)
ojciec: Joseph , matka: Michalina

Łączkowski Franciszek (1898 -1942)

Urodził się 4 III 1898 r. w miejscowości Młynkowo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Duszniki) w rodzinie Józefa (1849 - 1909) i Marianny z d. Kubiak (1855), para pobrała się w 1874 r. Z tego związku urodzili się także Antonina (1876-1882), Ignacy (1877), Jan (1879-1917), Walentyna (1881), Wojciech (1883), Marianna (1885-1967), Józef (1887), Franciszka (1889), Stanisława (1891-1894), Szczepan (Stefan 1892-1895), Katarzyna (1896), Stanisław (1895-1915) i Wawrzyniec (*+1900).
11 X 1916 r. z Konarzewa przeprowadził się do Poznania i podjął pracę w zawodzie ślusarza.
Nie ustalono czy służył w armii pruskiej i czy brał udział w I wojnie światowej. Nie ustalono także w jakich oddziałach brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, wiadomo natomiast, że w nocy z 5 na 6 I 1919 r. brał udział w zdobywaniu Stacji Lotniczej na podpoznańskiej Ławicy, a następnie wstąpił w szeregi tworzących się oddziałów.
Był ślusarzem, pracował na kolei w Poznaniu.
6 IX 1921 r. przeprowadził się z Ławicy do Poznania. 16 I 1921 r. ożenił się z Katarzyną Burzyńską (9 XI 1903 - 31 I 1983). Z tego związku urodzili się Marian (27 VII 1922 - 9 VIII 1923), Seweryn (ur. 15 XII 1923 - 10 V 1996), Hieronim (ur. 22 IX 1925 - 1970), Roman (ur. 8 V 1927 - 2000), Konrad (ur. 23 VIII 1929), Werena (ur. 20 II 1931), Eufrazja (ur. 7 IX 1932), Erazm (ur. 24 VII 1934 - 17 XI 2012).
Franciszek został zmobilizowany w końcu sierpnia 1939 r., brał udział w Kampanii Wrześniowej.
Zmarł 17 VII 1942 r. w szpitalu na ulicy Szkolnej w Poznaniu, pochowany na cmentarzu górczyńskim w Poznaniu (grobu nie zlokalizowano).

Łagoda Leon (1898 - 1975)

Urodził się 20 I 1898 r. w Poznaniu w rodzinie Marcina (ur. 20 X 1865, syn Jana i Małgorzaty) i Katarzyny z d. Dziurkiewicz (ur. 23 X 1872, córka Szymona i Jadwigi), para pobrała się w 1892 r. w Poznaniu. Z tego związku urodzili się także Stanisław (14 IV 1893), Stefan (1895-1906), Pelagia (*+1897), Bronisława (1899), Tadeusz (25 I 1901), Janina (1903), Władysława (1904), Helena (1906), Marian (1909) i Władysław (1910).

Z zawodu blacharz.

W armii pruskiej od 22 V 1917 r. do 11 XI 1918 r.
Od 25 XI 1918 r. w Straży Ludowej w Poznaniu.
Do Powstania Wielkopolskiego dołączył jako ochotnik do 2. kompanii wartowniczej w forcie Rocha pod dow. sierżanta Edmunda Krausego (27 IX 1879 Poznań - 15 II 1919 Nowa Wieś Zbąska, syn Teodora i Anastazji z d. Pomorska). Łagoda pełnił służbę wartowniczą na dworcu oraz nad szkutami na Warcie przy przeładowni. W nocy z 5 na 6 I 1919 r. brał udział w walce o lotnisko Ławica pod dow. Michała Krauzego (5 VIII 1899 r. Góra w powiecie żnińskim - 2 VII 1919 r. pod Inowrocławiem, w wyniku wypadku lotniczego, syn Jana i Agnieszki z d. Zabłocka). Po zdobyciu lotniska dołączył do tworzących się oddziałów wojsk lotniczych, przydzielony do I Eskadry Wielkopolskiej, co znajduje potwierdzenie w Wykaz podoficerów i żołnierzy I Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1.12.1919 r., CAW I.301.12.51. Brał udział w akcjach bojowych do 1921 r. w tym walkach pod Lwowem i w wojnie polsko - bolszewickiej pod dow. porucznika Wiktora Pniewskiego (fakty te zostały pominięte z oczywistych przyczyn w Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego nadanego Łagodzie w 1971 r.). W lipcu 1921 został zwolniony ze służby wojskowej. Jak wspomniano powyżej odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a Uchwałą W 8/72 mianowany do stopnia podporucznika.

Od 1925 r. pracował w zakładach Gazownictwa w Poznaniu w charakterze blacharza a od 1934 r. w charakterze legalizatora.

Jego losy podczas II wojny światowej nie zostały ustalone.

Zmarł 21 IX 1975 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa pole:4 kwatera:2 rząd:1 miejsce:2

To także miejsce pochówku MAcieja (4 II 1945 - 14 XII 2004).

źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 9 / 1892; Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line, i Lista odznaczonych WKP, stan na 24 IX 2024; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 42 / Imienny spis powstańców frontu zachodniego. Opis jednostki: Imienne spisy powstańców (m. in. należących do kompanii przynależnych do 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich, oryginalne spisy żołnierzy różnych kompanii i batalionów przebywających w Poznaniu, dane osobowe Kompanii Wielichowskiej, „Wilkowo Polskie”, Kompanii Zapasowej „Górny”). Strona/karta: 45; Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 8/72 ; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 9 / 1892

Martinus Łagoda (26 lat)
ojciec: Joannes , matka: Margaretha
Catharina Dziarkiewicz (19 lat)
ojciec: Simon , matka: Hedvigis

Daszkiewicz Korybut Łebińska Halina Maria (1871 - 1953)

Urodziła się 6 I 1871 r. w Trzemesznie w rodzinie Bolesława Korybut Daszkiewicza (1840) i Jarosławy Wincentyny z d. Alex I voto Cunow (1850-1933), para pobrała się w Trzemesznie w 1870 r. Po śmierci ojca z matką zamieszkała w Poznaniu 17 IV 1886 r. Tu też 29 IV 1895 r. wyszła z Waleriana Józefa Conrada Łebińskiego (ur. 27 XI 1862 r. Będzitówku pod Łabiszynem w powiecie inowrodawskim , zm. 20 II 1915 r. Sommerstein w Turyngii, pierwotnie spoczywał na cm. staromarcińskim, przeniesiony na cm. Zasłużonych Wielkopolan, syn Józefa i Tekli z d. Karlowska). Walerian był znanym społecznikiem, założycielem i prezesem między innymi Towarzystwa Stelli i redaktorem naczelnym czasopisma Wielkopolanin od 1894 r., współpracował m.in. z Józefem Szmytem (weteran Powstania Styczniowego, więzień twierdzy pruskiej Wisłoujście. Spoczywa na poznańskiej Skałce). Walerian z żoną Heleną organizował m.in. wyjazdy kolonijne dla dzieci z biednych domów.

Halina Maria i Walerian mieli dwoje dzieci - Olankę Marię Antoninę (ur. 6 X 1903 r., zm 10 II 1984, po mężu Peretiatkowicz) i Zbigniewa Bolesława Józefa (20 VIII 1905 - 19 II 1925 r., zmarł w wyniku postrzału w pojedynku).

Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wraz z innymi kobietami Halina przystąpiła do organizacji aprowizacji, stała za zorganizowaniem kuchni, która mieściła się w Zamku. W Wojskowym Biurze Historycznym Wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (46 13886).

Halina zmarła 8 VI 1953 r., pochowana na cmentarzu parafialnym Matki Boskiej Bolesnej na poznańskim Górczynie, spoczywa kwatera IPa rząd 4 miejsce 5 GPS: 52.387241, 16.878314

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=6&id=314381&surname=%C5%81ebi%C5%84ska&name=Maria%20Halina#OpenMap

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Łebiński Tadeusz (1897-1961)

Urodził się 7 VIII 1897 r. w Berlinie w rodzinie Władysława (29 IX 1840 - 9 X 1907, syn Jana i Konstancji z d. Trębecka) i jego II żony Heleny Wandy Malanii z d. Gościcka I voto Bogusławska ( ur. 10 II 1864, córka Edwarda i Malwiny z d. Sanden, wdowa po Wincentym Wojciechu Bogusławskim 1847-1892). Tadeusz był jedynym dzieckiem tej pary.
I żoną Władysława była Maria z Mieczkowskich (24 III 1851 - 7 X 1894), z tego związku urodzili się Witold (29 XI 1876, w WBH akta syg. 15, wymieniony w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line na podstawie źródła Mogilno w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, pod red. Danuty Konieczki-Śliwińskiej, Poznań 2008, podporucznik), Anna Zofia (13 XI 1876, po mężu Karwowska), Maria Stanisława (11 VIII 1880, po mężu Zabłocka) i Stanisław Roman (7 VIII 1882).
Tadeusz z zawodu był prawnikiem. W Poznaniu zamieszkał 23 V 1916 r.
Powołany do armii pruskiej 20 XII 1916 r., powrócił z Berlina do Poznania 7 IV 1918 r..
Nie ustalono od kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Wiadomo jest, że od 21 I 1919 r. był w stacji Lotniczej Ławica (1. kompania SLŁ), do 25 IV 1919 r. kiedy to został skierowany do Szkoły Obserwatorów, co znajduje potwierdzenie w Wyciąg książki ewidencyjnej (maj) 4 VI 1919 r. (UWAGA nie mylić z Tadeuszem ur. 22 VIII 1894 r. w Sopocie, który wstąpił do 1. kompanii SLŁ 26 III 1919 r.).
8 VI 1931 r. w Środzie Wielkopolskiej poślubił Aleksandrę Marię z d. Wize (ur. 15 XII 1905 r. w miejscowości Dachowa w powiecie kórnickim, zm.12 VIII 1973 r., córkę Bronisława i Marii z d. Krzyżanowska).
Łebiński Tadeusz już jako porucznik rezerwy został powołany w sierpniu 1939 r. do Armii Poznań (17. Wielkopolska Dywizja Piechoty). Na podstawie Polski Czerwony Krzyż kartoteka jeniecka II ustalono, że dostał się do niewoli (nr jeńca 1998), figuruje z dwiema datami wzięcia do niewoli 20 II 1941 i 25 X 1942 r. W Wojskowym Biurze Historycznym, Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w RKU akta II.56.1852., tamteż teczka o syg. akt nr 1.
W 1925 r. był jednym z przedstawicieli Polski przy polsko-niemieckim Trybunale Rozjemczym w Paryżu. W 1937 r. wydał Komentarz do Ustawy o wykonaniu reformy rolnej: komentarz i orzecznictwo z ustawodawstwem dodatkowym.
Zmarł 24 V 1961 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 16 rząd 16 miejsce 18 GPS: 52.390471, 16.824106
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1064039&name_surname=%C5%81ebi%C5%84ski%20Tadeusz#
To także miejsce pochówku żony Aleksandry i jej matki Marii (1876-1951).
źródła: Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line, stan na 25 IX 2024; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; WBH, Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w RKU akta II.56.1852 i Kartoteka personalno - odznaczeniowa.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Błocian Józef (1891-1974)

Urodził się 29 XII 1891 r. w miejscowości Dłużyna (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Włoszakowice). Rodzice Józef (12 VII 1854 - 1932, syn Andrzeja i Apolonii z d. Goda) i Regina z d. Wos (28 I 1853 - 1943, córka Kazimierza i Marianny z d. Ciesielska) pobrali się w 1877 r. Z tego związku urodzili się także Franciszka (1879-1959 po mężu Kopska), Tomasz (16 XII 1881 - 3 II 1951), Stanisław (*+1884), Michalina (1887-1946, po mężach Apolinarska - Kop) i Adam (8 XII 1893 - 22 XI 1967, żołnierz armii pruskiej, podczas I wojny światowej w niewoli, następnie w armii Hallera).

Informacje odnośnie udziału Błociana w Powstaniu Wielkopolskim są znikome, wiemy, że brał udział w walkach pod dowództwem Franciszka Fenglera (20 VIII 1874 - 25 III 1960), dzięki czemu możemy ustalić kiedy i gdzie brał udział w walkach. I tak od 6 I 1919 r. do 20 II 1919 r. walki pod Włoszakowicami, Bukowcem Górnym, Krzyckiem Małym i Wielkim, Zbarzewem, Jezierzycami Kościelnymi, Lipnem Nowym. W 1966 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 38/74 mianowany do stopnia podporucznika.

14 II 1927 r. Józef i jego małżonka Pelagia z d. Śliwa (31 III 1897 - 8 XI 1974, córka Piotra i Marianny Gąd, siostra Powstańców - Franciszka 1 XII 1884 - 8 II 1964, Walentego 9 II 1880 -7 VII 1961 i Szczepana/Stefana 22 XII 1872 - 16 III 1936) przeprowadzili się z dwoma córkami Anną (1 VI 1921 Włoszakowice - 16 VIII 2015 Rogoźno, po mężu Nochowicz) i Florentyną (30 I 1923 Sierpowo - 26 X 1994 Poznań, po mężu Figas) z Sierpowa do Poznania. Tu urodziły się Helena (9 III 1928 - 2013, po mężu Jankowska) i Aniela (21 V 1931).

Jego losy podczas II wojny światowej i później nie są znane.

Zmarł 14 XII 1974 r., został pochowany na cm. górczyńskim (Par. Matki Boskiej Bolesnej) w Poznaniu, spoczywa kwatera VPf rząd 37 miejsce 16 GPS: 52.385742, 16.873854
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku żony Pelagii (31 III 1897 - 8 XI 1974), córki Florentyny (30 I 1923 - 26 X 1994) i jej męża Mariana (1925-2007) Figasów.

źródła: Parafia katolicka Dłużyna, wpis 6 / 1877; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line, i Lista odznaczonych WKP stan na 25 IX 2024. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki - 26 IX 2024. Współpraca Marcin Drzewiecki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Dłużyna, wpis 6 / 1877

Joseph Błocianowski (23 lat)
Regina Woś (24 lat)

Droszcz Stanisław (1881 - 1944)

Urodził się 14 XI 1881 r. w miejscowości Wielkie Przygodzice (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Przygodzice) w rodzinie Franciszka (1844 - 1919, syn Jana i Marianny z d Barycza) i Doroty z d Gajda I voto Trzcielińska (1836-1919, córka Jakuba i Zofii z d Antek), para pobrała się w 1866 r. Z tego związku urodzili się także Stanisław (*+1866), Marianna (1869, po mężu Deja), Władysław (1872-1873), Ludwik (*+1880), Stanisława (1876, po mężu Józefiak) i Franciszek (1878-1903). Z pierwszego związku matki Doroty z Janem Trzcińskim urodziło się przyrodnie rodzeństwo Stanisława - Józef (1866), Katarzyna (1865, po mężu Jaś) i Wojciech (1865).
Niewiele wiemy o życiu Stanisława 23 X 1909 r ożenił się w Przygodzicach z Jadwigą z d Stasiewska (9 IX 1888 - 22 VIII 1923, córka Piotra i Stanisławy), z tego związku urodziło się troje dzieci Witold (12 VIII 1910 Poczdam, osadzony w Oflag II D Gross Born nr 1882, zaginiony) i Zygmunt (27 IV 1913 Poczdam - 21 IV 1980 Poznań, ksiądz katolicki, był jednym z polskich księży, którzy w 1945 r. uczestniczyli w ekshumacji poległych w walkach o Poznań na Cytadeli a pochowanych pierwotnie na pl. Adama Mickiewicza) i Bogumił (ur. 18 VIII 1921 r. w Ostrzeszowie, zm. 4 IX 2007 r. w Sopocie i tam pochowany, żołnierz II wojny światowej, polityk ludowy, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji). Po śmierci Jadwigi Stanisław ożenił się powtórnie, jego żoną została Michalina z d Andrzejewska (28 IX 1877 - 21 IX 1943).
Służył w armii pruskiej od 15 X 1896 r. do 31 VII 1916 r. Na pruskiej liście strat Preußen 521 z 4 V 1916 r jako żołnierz 1. Garde-Reserve-Regiment odniósł rany 20-21 VIII 1914 r. Następnie od 1 VIII 1916 r. do 31 X 1916 r. w Warszawie Od 1 II 1916 r. w Legionach Piłsudskiego. Jak sam podał w Raporcie z 3 VII 1923 r Ekspozytury Wojskowej Kontroli Generalnej w Poznaniu “18/19 roku będąc na urlopie zdrowotnym w Ostrzeszowie biłem Niemców przez czas urlopu gdzie ich kolwiek spotkałem.”. W Wojskowym Biurze Historycznym w Kolekcji Akt Personalnych i Odznaczeniowych akta o syg I.481.D.5101 .
Podczas II wojny światowej osadzony w Konzentrationslager Gusen. Zmarł 19 I 1944 r. Po zakończonej wojnie Szczątki Stanisława i Michaliny dnia 28 XI 1945 r. - po uprzednich ekshumacjach zostały złożone w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Parafii Chrystusa Dobrego Pasterza w Poznaniu (cm. jeżycki), informacje na podstawie księdze cmentarnej. Spoczywa kwatera A rząd 1 miejsce 112 GPS: 52.415046, 16.878517
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
Spoczywają tu także I żona Jadwiga + 1923, II żona Michalina Droszcz +21.9.1943, Marta Zofia Droszcz z d. Mitkowska (ur. 19 IX 1916 Wadowice Górne - zm. 12 VIII 1951 o. Józef, m. Eugenia, mąż Bogusław).
źródła: Parafia katolicka Ostrów Wielkopolski, wpis V46 / 1866; Archiwum Państwowe w Kaliszu 741/2/21, skan 89 Przygodzice (USC) - akt urodzenia, rok 1881, [Księga urodzeń]; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 12307: Droszcz Stanislaus (Gr. Przygodzice, Ostrowo); APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WBH, Kolekcji Akt Personalnych i Odznaczeniowych akta o syg I.481.D.5101 i SRI DOK VII WBH CAW I.371.7/A.45; kwerenda Tomasz Poniewierka w WBH; Monika Bijpost i Rafał Ratajczak - dokumentacja fotograficzna grobu.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Ostrów Wielkopolski, wpis V46 / 1866
Franciscus Droszcz (22 lat)
Dorothea Trzcielinska (27 lat, wdowa)
Archiwum Państwowe w Kaliszu 741/2/21, skan 89Przygodzice (USC) - akt urodzenia, rok 1881, [Księga urodzeń]
Stanisław , rodzice: Franciszek Drószcz , Dorota Gajda

Wojciechowski Stanisław (1900-1998)

Urodził się 20 VIII 1900 r. w miejscowości Chwaliszew (obecnie wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn). Jego rodzice Andrzej (ur.1872, syn Kazimierza i Konstancji z d. Adamczak) i Pelagia z d. Kaźmierczak (ur. 1875, córka Franciszka i Marianny z d. Małecka) pobrali się w Sulmierzycach w 1898 roku. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej troje dzieci, których znamy imiona - Marianna (1899), Franciszek (1905) i Edward (1908).

O życiu Stanisława przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego nie wiemy nic. Wg Uchwały o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego brał udział z bronią w ręku od “27 XII 1918 r. do 2 I 1919 r. w walkach pod Boczkowem, Skalmierzyce i Śliwniki w stopniu szeregowca. Dowódca Zawadzki”, czyli musiał wchodzić w skład I Batalionu Pogranicznego (Szczypiorniacy), bowiem to ten właśnie oddział jako pierwszy przystąpił do walki już 27 XII 1918 r. Batalion na skutek prowokacji pruskiej przeszedł chrzest bojowy nieopodal wsi Boczków, w bezpośrednim sąsiedztwie koszar w Szczypiornie. Następnie batalion otrzymał rozkaz wkroczenia do zaboru pruskiego i w kolejnych dniach zajął Skalmierzyce, w których funkcjonowała niemiecka Rada Żołnierska, a następnie Śliwniki (29 -30 XII 1918 r.). Niestety nie udało nam się ustalić imienia dowódcy Zawadzkiego, o którym wspomniano w Uchwale z 1957 r.

Dalej w Uchwale czytamy “Od 3 I 1919 do 18 II 1919 r. w walkach pod Zdunami, dowódca Pamin”, czyli Wojciechowski mógł być jednym z powstańców, których 3 I 1919 roku dowództwo I Batalionu Pogranicznego wysłało do Zdun na pomoc powstańcom i osłonę Krotoszyna. Natomiast trudno w historiografii Powstania Wielkopolskiego odszukać nazwisko Pamian, do którego odwołano się w cytowanej wyżej Uchwale i należy przyjąć, że chodzi o Wacława Pabicha (ur. 24 IX 1888). Warto tu też zaznaczyć, że 3 I 1919 r. to kompania jarocińska bez wystrzału obsadziła Zduny, a powstańcy z Krotoszyna zajęli pobliskie wsie Borownica i Chachalnia oraz Sulmierzyce co jest zgodne ze szlakiem bojowym dowodzonej przez Pabicha kompanii rozdrażewskiej.

Wojciechowski od 20 II 1919 r. do marca 1922 r. służył w 70. pułku piechoty w szeregach Baonu Telegraficznego "Cytadela" w Poznaniu w stopniu kaprala, biorąc pod uwagę okres służby nie jest wykluczone, że brał także udział w walkach na Wschodzie, ale z oczywistych przyczyn zostało pominięte to w Uchwale o nadanie WKP.

Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 od 1 III 1938 r. Uchwałą W38/74W38/74 mianowany do stopnia podporucznika.

Wg Kart meldunkowych miasta Poznania zamieszkał w mieście 8 VI 1922 r. przeprowadzając się z Pleszewa. Podjął pracę w urzędzie pocztowym. 9 I 1929 r. w Poznaniu poślubił Władysławę Romińską (ur. 8 VI 1901 r., zm 14 XII 1974), z tego związku urodził się do 1933r syn Aleksander Stanisław (24 I 1930 r w Poznaniu)

Nie ustalono jego losów w czasie II wojny światowej i później.

Zmarł pod koniec 1998 r. a 5 I 1999 r został pochowany na na cm. górczyńskim (Par. Matki Boskiej Bolesnej) w Poznaniu, spoczywa kwatera VPf rząd 38 miejsce 13 GPS: 52.385773, 16.873855

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Archiwum Państwowe w Poznaniu Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302] Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 543; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line, i Lista odznaczonych WKP stan na 26 IX 2024. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki - 25 IX 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Kubaczewski Konrad (1886 - 1947)

Uwaga co do nazwiska - w dostępnych dokumentach archiwalnych występuje pod nazwiskiem KubaCZewski i KubaSZewski, jednakże zarówno w akcie ślubu jego rodziców i jego akcie urodzenia oraz na nagrobku nazwisko zostało zapisane jako Kubaczewski.
Urodził się 31 I 1886 r. w Środzie Wielkopolskiej w rodzinie Teofila (1846-1887) i Weroniki Sikorskiej (1853), para pobrała się w 1871 r. Z tego związku urodzili się także Zofia (1872), Antoni (13 XII 1873), Kazimierz (8 II 1876), Grzegorz (22 II 1878), Florian (24 III 1879), Salomea (1881), Faustyna (1884).
Z zawodu fryzjer.
18 V 1903 r. po raz pierwszy zamieszkał w Poznaniu, później bardzo często zmieniał miejsce zamieszkania, 10 IX 1920 r. osiadł w Poznaniu.
Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, na podstawie WBH CAW I.371.7/A.53 ustalono, że od 31 I 1919 r. do czerwca 1920 r. był w żandarmerii. W dwudziestoleciu międzywojennym członek Towarzystwa Uczestników Powstania Wielkopolskiego 19181-1919 w Środzie Wielkopolskiej.
Jego dalszych losów nie udało się ustalić.
Zmarł 10 VI 1947 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Miłostowie, spoczywa pole 1 kwatera 24A rząd 3 miejsce 7 GPS: 52.421546, 17.001323
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=932658&name_surname=Kubaczewski%20Bartosz#
Jego imię zostało pominięte w wyszukiwarce miejskiej grobów. Spoczywa tu także małżonka Kazimiera z d. Śmiechowska (26 II 1895 - 15 XII 1969, córka Aleksego i Agnieszki z d. Stanisławska) i dzieci Bartosz (17 III 1932 - 9 VIII 1986), Urszula po mężu Ferfer (26 XI 1922 - 7 VIII 2003) i Faustyn Augustyn (8 VIII 1934 - 16 III 2020).
źródła: Parafia katolicka Środa Wielkopolska, wpis 23 / 1871; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/37, skan 50 Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1886, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; WBH CAW I.371.7/A.53 - kwerenda Tomasz Poniewierka; pomoc Monika Bijpost.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/37, skan 50 Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1886, Księga urodzeń
Conrad , rodzice: Theofil Kubaczewski, Veronika Sikorska ,
Parafia katolicka Środa Wielkopolska, wpis 23 / 1871
Theophilus Kubaczewski (25 lat)
Veronica Sikorska (18 lat)

Załachowski Franciszek (1885 - 1969)

Urodził się 23 V 1885 r. w miejscowości Byszki (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Ujście). Jego rodzice Antoni (1835) i Agnieszka z d. Kończak (1849) pobrali się w 1865 r. Z tego związku urodzili się także Jan (1866), Zachariasz (1869), Marianna (*+1872), Rozalia (1874), Wacław (1876), Barbara (1877), Stanisława (1880), Marta (1883) i Marceli (1887 - 1918, zginął podczas I wojny światowej jako żołnierz armii pruskiej).
Załachowski Franciszek dwukrotnie powołany do armii pruskiej, 10 X 1905 - 25 IX 1907 - służba zasadnicza, od 1 VIII 1914 do 30 XII 1918 r. podczas I wojny światowej, odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy. Wg Raportu z 3 VI 1926 r. złożonego przez Ekspozyturę Wojskowej Kontroli Generalnej w Poznaniu od 1 XII 1918 r. do 30 VII 1919 r. miał być dowódcą miłosławskiej kompanii Obrony Krajowej, co jest sprzeczne z datą zakończenia służby w armii pruskiej podanej w tym samym raporcie, tj. 30 XII 1918 r. Tu warto także podkreślić, że nie było żadnej Obrony Krajowej w Miłosławiu, tylko Kompania Wacht und Sicherheitsdienst, przekształcona w powstańczą kompanię miłosławską, chyba że chodzi o Landsturm, a w zasadzie jego biuro. Dalej w Raporcie zapisano, że od 1 IX 1919 r. do 28 II 1920 r. przy 8. Pułku Strzelców Wielkopolskich pod Czarnkowem, Ujściem, Byczkami, Miasteczkiem, Nakłem, Kcynią, Szamocinem. I tu znowu albo spisujący popełnił błąd w datach albo pomieszane są wydarzenia z życia Franciszka tj. osobno służba w 8. Pułku i osobno walki w Powstaniu Wielkopolskim. Walki o Czarnków i okolice. Czarnków został przejęty przez stronę polską bez walki 5 I 1919 r., przejęty przez Prusaków i ponownie trafił w ręce powstańców 8 I 1919 r., o Ujście nie toczyły się walki, Nakło nad Notecią znalazło się w polskich rękach już 1 I 1919 r. , walki o Kcynie toczyły się 2 i 3 II 1919 r. a 13 I 1919 r. powstańcy przejęli Szamocin. Natomiast 8. Pułk Strzelców Wielkopolskich został powołany rozkazem dziennym DG nr 70 z 15 III 1919 r. W składzie 2. Dywizji Strzelców Wielkopolskich, oddział uczestniczył w akcji rewindykacji Pomorza. 17 I 1920 r. przemianowany na 62. Pułk Piechoty Wielkopolskiej. Co do miejscowości Byczki i Miasteczko można jedynie przypuszczać, że chodzi nie o Powstanie Wielkopolskie ale już o wojnę polsko - bolszewicką, chyba, że znowu niedopowiedzenie w Raporcie i w/w miejscowości to Byszki i Miasteczko Krajeńskie. Jak łatwo zauważyć bardzo dużo tu nieścisłości. Konieczna jest kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, gdzie znajduje się odrzucony 25 VI 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (syg. akt PERS 3976, kapitan w stanie spoczynku), tam także akta o sygnaturze 10731 (kapitan). Wg Kart meldunkowych miasta Poznania zwolniony z wojska 10 VI 1920 r. W okresie międzywojennym służył w Ekspozyturze Wojskowej Kontroli Generalnej w Poznaniu.Stopień: kapitan.
Ożeniony ze Stanisławą z d. Kasperska (ur. 27 III 1888 r. w miejscowości Brzezie w powiecie średzkim, zm. 12 V 1976 r. w Poznaniu, córką Tomasza i Agnieszki z d. Brygier), z tego związku urodzili się Bogdan Józef (13 II 1913 r. w Miłosławiu, podczas II wojny światowej wywieziony do Niemiec, po wojnie uznany za zmarłego), Henryk Leszek (18 XI 1919 r. w Miłosławiu, 13 X 1989 Poznań), Janina Aleksandra (23 VI 1921 w Poznaniu, 11 IV 1991 tamże, po mężu Jaskowska) i Mirosława Wanda (8 X 1923 w Poznaniu).
Franciszek zmarł 2 I 1968 r., natomiast 15 X 1989 r. został pochowany po ekshumacji z innego miejsca na cmentarzu komunalnym na poznańskim Miłostowie, spoczywa pole 34 kwatera 3
rząd 23 miejsce 5 GPS: 52.41943, 17.005181
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=938067&name_surname=Za%C5%82achowski%20Franciszek#
źródła: Parafia katolicka Morzewo, wpis 13 / 1865; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Kwerenda w WBH (SRI DOK VII WBH CAW I.371.7/A.45) Tomasz Poniewierka. Dokumentacja fot grobu Tomasz Konwicki, wrzesień 2024
Wniosek do IPN złożony
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Morzewo, wpis 13 / 1865
Antonius Zalachowski (30 lat)
Agnes Kończak (16 lat)