Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Wojciechowski Stanisław (1900-1998)

Urodził się 20 VIII 1900 r. w miejscowości Chwaliszew (obecnie wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Krotoszyn). Jego rodzice Andrzej (ur.1872, syn Kazimierza i Konstancji z d. Adamczak) i Pelagia z d. Kaźmierczak (ur. 1875, córka Franciszka i Marianny z d. Małecka) pobrali się w Sulmierzycach w 1898 roku. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej troje dzieci, których znamy imiona - Marianna (1899), Franciszek (1905) i Edward (1908).

O życiu Stanisława przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego nie wiemy nic. Wg Uchwały o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego brał udział z bronią w ręku od “27 XII 1918 r. do 2 I 1919 r. w walkach pod Boczkowem, Skalmierzyce i Śliwniki w stopniu szeregowca. Dowódca Zawadzki”, czyli musiał wchodzić w skład I Batalionu Pogranicznego (Szczypiorniacy), bowiem to ten właśnie oddział jako pierwszy przystąpił do walki już 27 XII 1918 r. Batalion na skutek prowokacji pruskiej przeszedł chrzest bojowy nieopodal wsi Boczków, w bezpośrednim sąsiedztwie koszar w Szczypiornie. Następnie batalion otrzymał rozkaz wkroczenia do zaboru pruskiego i w kolejnych dniach zajął Skalmierzyce, w których funkcjonowała niemiecka Rada Żołnierska, a następnie Śliwniki (29 -30 XII 1918 r.). Niestety nie udało nam się ustalić imienia dowódcy Zawadzkiego, o którym wspomniano w Uchwale z 1957 r.

Dalej w Uchwale czytamy “Od 3 I 1919 do 18 II 1919 r. w walkach pod Zdunami, dowódca Pamin”, czyli Wojciechowski mógł być jednym z powstańców, których 3 I 1919 roku dowództwo I Batalionu Pogranicznego wysłało do Zdun na pomoc powstańcom i osłonę Krotoszyna. Natomiast trudno w historiografii Powstania Wielkopolskiego odszukać nazwisko Pamian, do którego odwołano się w cytowanej wyżej Uchwale i należy przyjąć, że chodzi o Wacława Pabicha (ur. 24 IX 1888). Warto tu też zaznaczyć, że 3 I 1919 r. to kompania jarocińska bez wystrzału obsadziła Zduny, a powstańcy z Krotoszyna zajęli pobliskie wsie Borownica i Chachalnia oraz Sulmierzyce co jest zgodne ze szlakiem bojowym dowodzonej przez Pabicha kompanii rozdrażewskiej.

Wojciechowski od 20 II 1919 r. do marca 1922 r. służył w 70. pułku piechoty w szeregach Baonu Telegraficznego "Cytadela" w Poznaniu w stopniu kaprala, biorąc pod uwagę okres służby nie jest wykluczone, że brał także udział w walkach na Wschodzie, ale z oczywistych przyczyn zostało pominięte to w Uchwale o nadanie WKP.

Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 od 1 III 1938 r. Uchwałą W38/74W38/74 mianowany do stopnia podporucznika.

Wg Kart meldunkowych miasta Poznania zamieszkał w mieście 8 VI 1922 r. przeprowadzając się z Pleszewa. Podjął pracę w urzędzie pocztowym. 9 I 1929 r. w Poznaniu poślubił Władysławę Romińską (ur. 8 VI 1901 r., zm 14 XII 1974), z tego związku urodził się do 1933r syn Aleksander Stanisław (24 I 1930 r w Poznaniu)

Nie ustalono jego losów w czasie II wojny światowej i później.

Zmarł pod koniec 1998 r. a 5 I 1999 r został pochowany na na cm. górczyńskim (Par. Matki Boskiej Bolesnej) w Poznaniu, spoczywa kwatera VPf rząd 38 miejsce 13 GPS: 52.385773, 16.873855

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Archiwum Państwowe w Poznaniu Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302] Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 543; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line, i Lista odznaczonych WKP stan na 26 IX 2024. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki - 25 IX 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Kubaczewski Konrad (1886 - 1947)

Uwaga co do nazwiska - w dostępnych dokumentach archiwalnych występuje pod nazwiskiem KubaCZewski i KubaSZewski, jednakże zarówno w akcie ślubu jego rodziców i jego akcie urodzenia oraz na nagrobku nazwisko zostało zapisane jako Kubaczewski.
Urodził się 31 I 1886 r. w Środzie Wielkopolskiej w rodzinie Teofila (1846-1887) i Weroniki Sikorskiej (1853), para pobrała się w 1871 r. Z tego związku urodzili się także Zofia (1872), Antoni (13 XII 1873), Kazimierz (8 II 1876), Grzegorz (22 II 1878), Florian (24 III 1879), Salomea (1881), Faustyna (1884).
Z zawodu fryzjer.
18 V 1903 r. po raz pierwszy zamieszkał w Poznaniu, później bardzo często zmieniał miejsce zamieszkania, 10 IX 1920 r. osiadł w Poznaniu.
Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, na podstawie WBH CAW I.371.7/A.53 ustalono, że od 31 I 1919 r. do czerwca 1920 r. był w żandarmerii. W dwudziestoleciu międzywojennym członek Towarzystwa Uczestników Powstania Wielkopolskiego 19181-1919 w Środzie Wielkopolskiej.
Jego dalszych losów nie udało się ustalić.
Zmarł 10 VI 1947 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Miłostowie, spoczywa pole 1 kwatera 24A rząd 3 miejsce 7 GPS: 52.421546, 17.001323
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=932658&name_surname=Kubaczewski%20Bartosz#
Jego imię zostało pominięte w wyszukiwarce miejskiej grobów. Spoczywa tu także małżonka Kazimiera z d. Śmiechowska (26 II 1895 - 15 XII 1969, córka Aleksego i Agnieszki z d. Stanisławska) i dzieci Bartosz (17 III 1932 - 9 VIII 1986), Urszula po mężu Ferfer (26 XI 1922 - 7 VIII 2003) i Faustyn Augustyn (8 VIII 1934 - 16 III 2020).
źródła: Parafia katolicka Środa Wielkopolska, wpis 23 / 1871; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/37, skan 50 Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1886, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; WBH CAW I.371.7/A.53 - kwerenda Tomasz Poniewierka; pomoc Monika Bijpost.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/37, skan 50 Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1886, Księga urodzeń
Conrad , rodzice: Theofil Kubaczewski, Veronika Sikorska ,
Parafia katolicka Środa Wielkopolska, wpis 23 / 1871
Theophilus Kubaczewski (25 lat)
Veronica Sikorska (18 lat)

Załachowski Franciszek (1885 - 1969)

Urodził się 23 V 1885 r. w miejscowości Byszki (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Ujście). Jego rodzice Antoni (1835) i Agnieszka z d. Kończak (1849) pobrali się w 1865 r. Z tego związku urodzili się także Jan (1866), Zachariasz (1869), Marianna (*+1872), Rozalia (1874), Wacław (1876), Barbara (1877), Stanisława (1880), Marta (1883) i Marceli (1887 - 1918, zginął podczas I wojny światowej jako żołnierz armii pruskiej).
Załachowski Franciszek dwukrotnie powołany do armii pruskiej, 10 X 1905 - 25 IX 1907 - służba zasadnicza, od 1 VIII 1914 do 30 XII 1918 r. podczas I wojny światowej, odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy. Wg Raportu z 3 VI 1926 r. złożonego przez Ekspozyturę Wojskowej Kontroli Generalnej w Poznaniu od 1 XII 1918 r. do 30 VII 1919 r. miał być dowódcą miłosławskiej kompanii Obrony Krajowej, co jest sprzeczne z datą zakończenia służby w armii pruskiej podanej w tym samym raporcie, tj. 30 XII 1918 r. Tu warto także podkreślić, że nie było żadnej Obrony Krajowej w Miłosławiu, tylko Kompania Wacht und Sicherheitsdienst, przekształcona w powstańczą kompanię miłosławską, chyba że chodzi o Landsturm, a w zasadzie jego biuro. Dalej w Raporcie zapisano, że od 1 IX 1919 r. do 28 II 1920 r. przy 8. Pułku Strzelców Wielkopolskich pod Czarnkowem, Ujściem, Byczkami, Miasteczkiem, Nakłem, Kcynią, Szamocinem. I tu znowu albo spisujący popełnił błąd w datach albo pomieszane są wydarzenia z życia Franciszka tj. osobno służba w 8. Pułku i osobno walki w Powstaniu Wielkopolskim. Walki o Czarnków i okolice. Czarnków został przejęty przez stronę polską bez walki 5 I 1919 r., przejęty przez Prusaków i ponownie trafił w ręce powstańców 8 I 1919 r., o Ujście nie toczyły się walki, Nakło nad Notecią znalazło się w polskich rękach już 1 I 1919 r. , walki o Kcynie toczyły się 2 i 3 II 1919 r. a 13 I 1919 r. powstańcy przejęli Szamocin. Natomiast 8. Pułk Strzelców Wielkopolskich został powołany rozkazem dziennym DG nr 70 z 15 III 1919 r. W składzie 2. Dywizji Strzelców Wielkopolskich, oddział uczestniczył w akcji rewindykacji Pomorza. 17 I 1920 r. przemianowany na 62. Pułk Piechoty Wielkopolskiej. Co do miejscowości Byczki i Miasteczko można jedynie przypuszczać, że chodzi nie o Powstanie Wielkopolskie ale już o wojnę polsko - bolszewicką, chyba, że znowu niedopowiedzenie w Raporcie i w/w miejscowości to Byszki i Miasteczko Krajeńskie. Jak łatwo zauważyć bardzo dużo tu nieścisłości. Konieczna jest kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, gdzie znajduje się odrzucony 25 VI 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (syg. akt PERS 3976, kapitan w stanie spoczynku), tam także akta o sygnaturze 10731 (kapitan). Wg Kart meldunkowych miasta Poznania zwolniony z wojska 10 VI 1920 r. W okresie międzywojennym służył w Ekspozyturze Wojskowej Kontroli Generalnej w Poznaniu.Stopień: kapitan.
Ożeniony ze Stanisławą z d. Kasperska (ur. 27 III 1888 r. w miejscowości Brzezie w powiecie średzkim, zm. 12 V 1976 r. w Poznaniu, córką Tomasza i Agnieszki z d. Brygier), z tego związku urodzili się Bogdan Józef (13 II 1913 r. w Miłosławiu, podczas II wojny światowej wywieziony do Niemiec, po wojnie uznany za zmarłego), Henryk Leszek (18 XI 1919 r. w Miłosławiu, 13 X 1989 Poznań), Janina Aleksandra (23 VI 1921 w Poznaniu, 11 IV 1991 tamże, po mężu Jaskowska) i Mirosława Wanda (8 X 1923 w Poznaniu).
Franciszek zmarł 2 I 1968 r., natomiast 15 X 1989 r. został pochowany po ekshumacji z innego miejsca na cmentarzu komunalnym na poznańskim Miłostowie, spoczywa pole 34 kwatera 3
rząd 23 miejsce 5 GPS: 52.41943, 17.005181
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=938067&name_surname=Za%C5%82achowski%20Franciszek#
źródła: Parafia katolicka Morzewo, wpis 13 / 1865; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Kwerenda w WBH (SRI DOK VII WBH CAW I.371.7/A.45) Tomasz Poniewierka. Dokumentacja fot grobu Tomasz Konwicki, wrzesień 2024
Wniosek do IPN złożony
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Morzewo, wpis 13 / 1865
Antonius Zalachowski (30 lat)
Agnes Kończak (16 lat)

Horn Stefan (1900-1991)

Urodził się 17 VIII 1900 r. w miejscowości Majków (obecnie prawobrzeżna dzielnica Kalisza), w rodzinie Jana (ur. 23 VII 1857, syn Józefa i Walentyny z d. Jarocka) i Wiktoria Ewa Różalska (23 XII 1864, córka Ignacego i Pelagii Lewandowskiej), para pobrała się w 1894 r. w Poznaniu. Z tego związku urodzili się także Józefa (1893), Zofia (1902), Tadeusz (1903) i Adamina (1904).

Nie ustalono jego losów przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego, do którego dołączył w Poznaniu przyjeżdżając ze Środy Wielkopolskiej. Wstąpił do oddziału na dworcu kolejowym, a później do Komendy Kolejowej Dowództwa Głównego pod rozkazami Stefana Różalskiego (ur. 11 V 1890). Od 14 I 1919 r. w pułku artylerii, brał udział w walkach pod Kopanicą, Kargową i Wolsztynem pod dowództwem por. Michała Chłapowskiego (22 IV 1884 w Pleszewie - 12 III 1944 w Jędrzejowie, m.in dowódca d-ca 4/15 pułku artylerii lekkiej wielkopolskiej). Prawdopodobnie za udział w wojnie polsko - bolszewickiej otrzymał Krzyż Walecznych (WBH, 39/H - 661, kapral), 4 IV 1938 r odznaczony Medalem Niepodległości (WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa 20/20444). Na listach zweryfikowanych powstańców oraz członków związków i towarzystw weteranów z okresu międzywojennego nie występuje W 1972 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 8/72 mianowany do stopnia podporucznika.

Zmarł 12 I 1991 r., pochowany na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu, spoczywa pole 34 kwatera 1 rząd 13 miejsce 6 GPS: 52.393752, 16.82348

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1105100&name_surname=Staszewski%20Tomasz#

To także miejsce pochówku Marii z Niewiadomskich Horn ( 31 VIII 1906 - 6 III 1976) i Tomasza Staszewskiego (10 VIII 1932 - 24 I 2000).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 282 / 1894; Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 56 / 1894; Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania;WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych WKP, stan na 27-9-2024; dokumentacja fot. grobu Tomek Konwicki 27-9-2024

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 282 / 1894

Johann Horn (ur. 1857)
ojciec: Joseph Horn , matka: Valentina Jarocka
Viktoria Eva Rozalska (ur. 1864)
ojciec: Ignatz Rozalski , matka: Pelagia Lewandowska

Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 56 / 1894

Joannes Horn
Victoria Rozalka

Majek Bolesław (1897 - 1985)

Urodził się 14 XII 1897 r w Kruszwicy w rodzinie Michała (ur. 1856, syn Mikołaja i Agnieszki z d. Skrzypińska) i Stanisławy Szymańskiej (ur. 1862, córka Józefa i Marii Cettner), para pobrała się w 1886 r Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej dwoje dzieci Teodor (30 X 1886) i Powstaniec Wielkopolski - Antoni ( 27 VII 1895 Kruszwica - 10 I 1976 Inowrocław).
Nie ustalono losów Bolesława przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego, być może po zwolnieniu z armii pruskiej wracając do Kruszwicy zatrzymał się u swojego brata Teodora w Poznaniu, który zamieszkał tu w 1911 r. Wiadomo, że brał udział w przejęciu Stacji Lotniczej Ławica w nosy z 5 na 6 I 1919 r. pod dowództwem por. Adama Białoszyńskiego (Białaszyński ur. 18 XII 1890 w Poznaniu, zm. 12 VII 1949 w Psarskie). 18 I 1919 r. przydzielony do II Eskadry Wielkopolskiej pod dowództwem por. Edmunda Norwid - Kudło (ur. 6(18) X 1895 Mińsk - zm. 23 I 1931 Warszawa), co znajduje potwierdzenie w Wykazie podoficerów i żołnierzy II Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1 grudnia 1919 roku. CAW I.301.12.51. Majek brał udział pod Nowym Miastem i Kruszwicą. W strukturach lotnictwa brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Na listach zweryfikowanych powstańców oraz członków związków i towarzystw weteranów z okresu międzywojennego nie występuje. W 1974 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 50/73 mianowany do stopnia podporucznika.
W lotnictwie pozostaje jako podoficer zawodowy - specjalista lotniczy do września 1939 r. Po załamaniu Kampanii Wrześniowej 1939 r. Majek przez Rumunię przedostał się do Francji a po zajęciu przez Niemców Francji przedostał się do Anglii, służył w strukturach RAF (nr 792509) w stopniu chorążego w 309 dywizjonie wywiadowczym jako Szef Sekcji Fotograficznej i 300 dywizjonie bombowym.
Bolesław Majek występuje w materiałach Sprawy Obiektowej (SO) o kryptonimie „Mewa” prowadzonej przez WUBP/WUdsBP w Poznaniu w latach 1948-1956. W/w sprawa dotyczyła byłych żołnierzy polskich w służbie Królewskich Sił Powietrznych Wielkiej Brytanii (RAF) powracających po II wojnie światowej do Polski. Bolesław Majek. Materiały złożono do archiwum pod sygnaturą 159/IV (IPN IPN Po 003/159 (159/IV)).
W Wojskowym Biurze Historycznym akta: Kolekcja akt żołnierzy polskich powracających z Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie 1945-1948 (II.53.36356); Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w Rejonowych Komendach Uzupełnień 1945-1947 (II.56.879); Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych (Krzyż Zasługi, 5-413, starszy majster).

Zmarł 30 IV 1985 r Pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 8 kwatera 1 miejsce 01 GPS: 52.385335, 16.836667
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1125790&name_surname=Majek%20Boles%C5%82aw#OpenMap
Spoczywają tu także Emilia (1905-1936, pochowana 14 X 1968) i Izabela Arndt (26 VIII 1927 - 27 III 2017).

źródła: Parafia katolicka Kruszwica, wpis 6 / 1886; Urząd Stanu Cywilnego Kruszwica, wpis L-7 / 1886; Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Kruszwica - wieś, Akta urodzeń Sygnatura 110, Rejestr urodzeń - pierwopis nr 1-197 1897; Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania;WBH, Kolekcja akt żołnierzy polskich powracających z Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie 1945-1948 (II.53.36356); Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w Rejonowych Komendach Uzupełnień 1945-1947 (II.56.879); Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych (Krzyż Zasługi, 5-413, starszy majster); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych WKP, stan na 28-9-2024; dokumentacja fot. grobu Tomek Konwicki 27-9-2024

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Kruszwica, wpis 6 / 1886

Michael Majek (30 lat)
Stanislava Szymańska (24 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Kruszwica, wpis L-7 / 1886

Michael Majek (ur. 1856)
ojciec: Nikolaus Majek + , matka: Agnes Skrzypińska
Stanislava Szymańska (ur. 1862)
ojciec: Joseph Szymański , matka: Marie Cettner

Majewski Tadeusz (1900 - 1972)

Urodził się 20 I 1900 r w Poznaniu w rodzinie Józefa (ur. 9 III 1875, syn Tomasza i Teofilii z d Garczyńska) i Agnieszki Emilii z d Rubiszewska (ur. 21 I 1871, córka Łukasza i Emilii z d Gazda). Para pobrała się w Poznaniu w 1898 r. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski - Kazmierz (17 II 1899 - 20 XII 1971) i Jan Paweł (16 VI 1906 - 17 I 1971) oraz Marian, Czesław i Helena, którzy zmarli w niemowlęctwie.
Nie ustalono losów Tadeusza przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego, co do którego także niewiele jest wiadomym. W Wykazie imiennym podoficerów i żołnierzy III Eskadry Wielkopolskiej (3. Wielkopolska Eskadra Lotnicza Polna) z 1 XII 1919 r. figuruje jako szeregowy (ślusarz, obsługa maszyn). Natomiast w Kartotece ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931 zapisano, że powołany do wojska 20 II 1919 r, służył do 22 XIII 1921 r. W opracowaniu Krzysztofa Hoffa czytamy m.in., że “3. Eskadra wykonywała głównie loty rozpoznawcze oraz akcję propagandowo-ulotkową na Górnym Śląsku. Zwiad lotniczy w tym okresie działań miał szczególne znaczenie. Wiedza o przesunięciach jednostek wroga nad południową granicą Wielkopolski oraz rozpoznanie miejsc ich koncentracji i kierunków przegrupowań dawały możliwość przygotowania skutecznej obrony najbardziej zagrożonych odcinków frontu.
Następnie i pod dowództwem ppor. Józefa Mańczaka 3. Eskadra została skierowana na wschód, zastąpiła wycofaną z frontu 1. Wielkopolską Eskadrę Lotniczą i walczyła w składzie Grupy Wojsk Wielkopolskich gen. Daniela Konarzewskiego. Do zadań bojowych eskadry w lipcu należały loty rozpoznawcze i naloty na linie komunikacyjne na zapleczu frontu. Szczególnie zaś w sierpniu, operując z lotniska Bereźnica pod Tarnopolem, dokonano wielokrotnych rajdów bombowych, w wyniku których zniszczono będącą w rękach bolszewików stację kolejową Trzebmielówka. W dniu 19 sierpnia 1919 roku jednostka powróciła do Wielkopolski, rozlokowując się na lotnisku w Buku, lecz już w drugiej połowie października 1919 roku ponownie została wyekspediowana na front litewsko-białoruski – lotnisko w Żodzinie. Z uwagi na trudne warunki atmosferyczne w okresie jesienno-zimowym 1919-1920 jej zadania były wykonywane w ograniczonym zakresie. Poza dalekim rozpoznaniem kierowano – z użyciem łączności radiowej – ogniem artylerii 2. Dywizji Piechoty Legionów”. Biorąc zatem pod uwagę, że Tadeusz Majewski został zwolniony z wojska 22 XII 1921 r. jest wysoce prawdopodobne, że brał udział w powyższych wydarzeniach. Niestety jest to tylko domniemanie, bo nie odnaleziono żadnych dokumentów, które by mogły poświadczyć jego udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Wymagana jest zatem kwerenda.
16 I 1924 r. w Poznaniu poślubił Franciszkę Kubot (ur. 30 IX 1901 r w miejscowości Wodziczna w powiecie kępińskim, córka Piotra i Marii z d. Grükmann. Zmarła 29 VIII 1992 r.). Z tego związku urodzili się Stanisław (*+1924), Jan (16 V 1928 - 4 V 2004) i Regina (3 VII 1930).
Nie ustalono dalszych losów Tadeusza Jego imię nie występuje w zbiorach WBH, nie został też zweryfikowany w okresie międzywojennym, brak w ewidencjach związków czy towarzystw powstańców czy weteranów.
Tadeusz zmarł 19 XII 1972 r Pochowany na cmentarzu parafii pw. św. Jana Vianneya na Sołaczu przy ul. Lutyckiej w Poznaniu, spoczywa kwatera św. Józefa rząd 3 miejsce 37 GPS: 52.439175, 16.890522
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
To także miejsce pochówku jego żony Franciszki z d. Kubot (1901-1992).
źródła: Parafia katolicka Poznań - par. Najśw. Serca, wpis 35 / 1898; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 208 / 1898; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/47, skan 34 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga miejscowa urodzeń; APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line, stan na 29-9-2024; Hoff Krzysztof, Wielkopolskie lotnictwo wojskowe 1919-1921; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Poznań - par. Najśw. Serca, wpis 35 / 1898
Joseph Majewski (ur. 1875)
ojciec: Thomas , matka: Theophila Garczyńska
Agnes Aemilia Rubiszewska (ur. 1871)
ojciec: Lucas , matka: Aemilia Gazda
Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 208 / 1898
Joseph Majewski (ur. 1875)
ojciec: Thomas Majewski , matka: Theophila Garczynska
Agnes Emilie Rubiszewska (ur. 1871)
ojciec: Lukas Rubiszewski , matka: Emilie Gazda
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/47, skan 34 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga miejscowa urodzeń
Tadeusz , rodzice: Józef Majewski, Emilia Rubiszewska

Majewski Kazimierz (1899 - 1971)

Urodził się 17 II 1899 r. w Poznaniu w rodzinie Józefa (ur. 9 III 1875, syn Tomasza i Teofili z d Garczyńska) i Agnieszki Emilii z d Rubiszewska (ur. 21 I 1871, córka Łukasza i Emilii z d Gazda). Para pobrała się w Poznaniu w 1898 r. Z tego związku urodzili się także Tadeusz (20 I 1900 - 19 XII 1972) i Jan Paweł (16 VI 1906 - 17 I 1971) oraz Marian, Czesław i Helena, którzy zmarli w niemowlęctwie.

Trudno ustalić stan rzeczywisty co do służby w armii pruskiej. W Kartotece ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931 ustalono, że w okresie od 1914 r do czerwca 1918 r. bardzo często zmieniał miejsce zamieszkania, i tak dla przykładu 3 I 1914 r. mieszkał w Objeczieczyn (?), 5 IV 1917 r. u Śliwnickich w Ostrowie, 1 X 1917 r. w Kościelcu, 31 XII 1917 r. w Gnojnie, 19 I 1918 r. w Poznaniu, 30 IV 1918 r. w Roszkowie, 26 VI 1918 r. z powrotem w Poznaniu. Natomiast w Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego w 1957 r. napisano, że Kazimierz “zdezerterował z b. armii niemieckiej w marcu 1918 r. i włączył się do prac organizacji Powstania Wielkopolskiego. Od 20 listopada 1918 r. do 11 stycznia 1919 r. należał do szeregów uzbrojonych, Straży Ludowej i brał czynny udział w walkach ulicznych w Poznaniu oraz o zdobycie Prezydium Policji Niemieckiej, koszary pułku saperów oraz stację i lotnisko w Ławicy”. Tu należy zaznaczyć, że walki w Poznaniu trwały tylko 27 i 28 XII 1918 r., lotnisko na Ławicy zostało zdobyte 6 I 1919 r. Zatem gdzie walczył po 6 I? Dalej wg Uchwały o nadanie WKP “Po akcji powstańczej pełnił służbę wartowniczą obiektów wojskowych i transportowych, a z dniem 12.01.1919 przydzielony został do służby wojskowej w 7 dyonie taborów, z którego został zwolniony w sierpniu 1921 r.” - powstanie zakończyło się 16 II 1919 r. wraz z podpisaniem rozejmu w Trewirze. Natomiast we wspomnianej powyżej Kartotece (...) z wojska powrócił do rodziny 8 III 1922 r. Warto tu wspomnieć, że był prawdopodobnym uczestnikiem wojny na Wschodzie, o czym z wiadomych przyczyn Uchwała o WKP nie wspomina.

Z końcem sierpnia 1939 r. został zmobilizowany do kolumny amunicyjnej w Koninie i brał udział w Kampanii Wrześniowej na środkowym odcinku frontu pod dowództwem gen. Władysława Bortnowskiego (Armia Pomorze). 18 IX 1939 r. dostał się do niewoli wojennej niemieckiej. Na podstawie Polski Czerwony Krzyż 20398 - oryginalna kartoteka jeniecka I, ustalono, że starszy strzelec Kazimierz Majewski został osadzony w Stalagu III-B Amitz (obecnie Gębice); nr jeńca 3670. Zwolniony 7 VII 1940 r. jako robotnik cywilny do Jehver pow. Schwietur (IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945). Natomiast w cytowanej Uchwale zapisano: “(...) w której przebywał do 01.04.1945 r., z tym iż jako Powstaniec Wlkp. i ujawniony dezerter b. armii niemieckiej od 17.06.1940 r. do 23.12.1943 przebywał w obozie koncentracyjnym, w Dachau, barak 13, dla politycznych wojskowych”.
Jego imię nie występuje w zbiorach WBH, nie został też zweryfikowany w okresie międzywojennym, brak w ewidencjach związków czy towarzystw powstańców czy weteranów.
19 X 1928 r. ożenił się w Poznaniu z Marianną Juskowiak (ur. 2 IX 1899 r. w miejscowości Targoszyce w powiecie koźmińskim, zm. 9 VII 1963 r., spoczywa na cm na Junikowie pole:6 kwatera:4 rząd:7 miejsce:265), z tego związku urodzili się Teresa (13 IX 1929) i Genowefa (21 XII 1930), a po ślubie uznał swoje ojcostwo Zdzisławy Łucji (23 XII 1926).

Zmarł 20 XII 1971 r. Został pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 9 kwatera 5 rząd 13 miejsce 495 GPS: 52.387559, 16.83421
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1046199&name_surname=Majewski%20Kazimierz#OpenMap
źródła: Parafia katolicka Poznań - par. Najśw. Serca, wpis 35 / 1898; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 208 / 1898; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/40, skan 60 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń t. I; APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych WKP, stan na 29-9-2024; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/40, skan 60 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń t. I

Kazimierz, rodzice: Józef Majewski , Emilia Rubiszewska

Marciniak Ludwik (1902 - 1943)

Urodził się 1 III 1902 r. w Poznaniu w rodzinie Adama (29 X 1875 - 20 XII 1910) i Józefy Kubiak (26 III 1876). Z tego związku urodzili się także Józef (29 XII 1897 r. w Essen), Jan (24 II 1900 Rüttenscheid, obecnie dzielnica Essen), Stefan (4 VIII 1904 Poznań), Stanisław (17 IV 1906) i Marianna (23 I 1908). 27 IX 1901 r. rodzice z najstarszymi synami wrócili z Westfalii, gdzie ojciec Adam pracował w kopalni i zamieszkali w Poznaniu.
Na podstawie Wykazu podoficerów i żołnierzy I Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1.12.1919 r., CAW I.301.12.51. ustalono, że Ludwik od 16 I 1919 r. służył w I Eskadrze Wielkopolskiej na Stacji Lotniczej Ławica jako wartownik od 16 I 1919 r. Jego imię nie występuje w zbiorach WBH, nie został też zweryfikowany w okresie międzywojennym, brak w ewidencjach związków czy towarzystw powstańców czy weteranów. Brak informacji czy po II wojnie światowej wstąpił do ZBoWiDu.
4 V 1928 r. ożenił się w Poznaniu z Helena z d. Tyma (24 IV 1900 r., córką Antoniego i Małgorzaty Kaczmarek, siostrą Powstańca Wielkopolskiego - Stefana 22 VIII 1894 - 23 I 1975). Ze związku Ludwika i Heleny urodzili się Janina (13 X 1929) i Eugeniusz (14 XIII 1930).
Ludwik zmarł 22 IV 1943 r Został pochowany na cmentarzu parafialnym pw. Matki Boskiej Bolesnej na poznańskim Górczynie , spoczywa kwatera II rząd 38 miejsce 18 GPS: 52.387269, 16.876573
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
To także miejsce pochówku jego małżonki Heleny.
źródła: APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Markowski Leon (1897-1981)

Urodził się 18 II 1897 r. w Poznaniu w rodzinie Antoniego (12 V 1856, syn Franciszka i Justyny z d Szendel) i Klary z d. Napieralska (ur. 6 VIII 1859, córka Antoniego i Karoliny z d Bracka), para pobrała się w 1890 r. Z tego związku urodzili się także Kazimierz Stanisław (20 II 191 - 30 I 1975), Marian (16 III 1894 - 5 XII 1961) i Stefan (29 IV 1901)

Leon został powołany do armii pruskiej w okresie I wojny światowej, służył od 17 IX 1916 do 10 XII 1918 r.
W grudniu 1918 r. wstąpił do kompanii Służby Straży i Bezpieczeństwa w Dzielnicy I Stare Miasto pod dowództwem Juliana Walentego Maciejewskiego (6 II 1884 Poznań - 16 III 1946 Wrocław) i brał czynny udział w walkach na Starym Mieście przy zdobywaniu Zbrojowni i zdobyciu koszar przy ul. Solnej 4. Z 5 na 6 I 1919 r. brał udział przy zdobyciu lotniska Ławica. Następnie przydzielony do II Eskadry Wielkopolskiej (mechanik), co znajduje potwierdzenie w Wykazie podoficerów i żołnierzy II Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1 grudnia 1919 roku. CAW I.301.12.51. Prawdopodobnie był także uczestnikiem wojny na Wschodzie - odznaczony Medalem Niepodległości 30 V 1938 r. (Wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości syg akt 24/21194). Za udział w Powstaniu Wielkopolskim w 1974 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 49/73 mianowany podporucznikiem.
Podczas II wojny światowej osadzony w Gerichtsgefängnis in Posen (Poznań) za fałszowania dokumentów (uniewinniony, Landgericht Posen (Sąd Krajowy w Poznaniu, IPN GK 75/25 Odpis wyroku Sądu Specjalnego w Poznaniu (Sondergericht I in Posen) wraz z uzasadnieniem, w sprawie karnej Boleslausa Kapeli i innych, oskarżonych dokonywanie fałszerstw dokumentów, tj. o popełnienie czynów podlegających karze z art. 270, 268, 267 StGB, Schlossermeister (mistrz ślusarski)).
Jego dalsze losy nie są znane.
Zmarł 30 X 1981 r. Pochowany na Cmentarzu parafii p.w. Imienia Maryi położony przy ulicy Braniewskiej i Lubowskiej (Smochowice). Spoczywa kwatera III miejsce 427 GPS: 52.437918, 16.820369
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2024325&name_surname=Markowski%20Leon#OpenMap
To także miejsce pochówku Stefanii (30 CIII 1906 - 1 XI 1990) i brata Mariana (16 III 1894 - 5 XII 1961).

źródła: Parafia katolicka Buk, wpis 18 / 1890; Urząd Stanu Cywilnego Buk, wpis 16 / 1890; APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WBH, wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych WKP, stan na 1-10-2024; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. Dokumentacja fot. grobu Rafał Ratajczak.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Buk, wpis 18 / 1890

Antonius Markowski (34 lat)
Clara Napieralska

Urząd Stanu Cywilnego Buk, wpis 16 / 1890

Anton Markowski (ur. 1856)
ojciec: Franz , matka: Justine Szendel
Klara Napieralska (ur. 1859)
ojciec: Anton , matka: Caroline Bratzke

Matuszak IGNACY,
ur. 7 VII 1897 r. w miejscowości Dębe (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Lubasz), w rodzinie Wojciecha (ur 1859, syn Jana i Marii Stronka) i Katarzyny z d. Narożny (ur1860, córka Jana i Marcjanny z d. Gawełek). Para pobrała się w 1881 r. z tego związku urodzili się także Bartłomiej (1883), Stanisława po mężu Skotarek (1886), Franciszek (1888-1889), Feliks (1892-1897), Magdalena (1901-1902), Stanisław (1903) i Wiktoria po mężu Dratwia (1894-1983).
Jedyne informacje jakie o Nim posiadam są z Wykazu podoficerów i żołnierzy II Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1 grudnia 1919 roku. CAW I.301.12.51. Podano tam, że od 14 IV 1918 r. do 11 XI 1918 r. służył w armii pruskiej. Od 1 I 1919 r. (tu zapewne przekłamanie) jako monter II kategorii w I Eskadrze Wielkopolskiej.