Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Miecznik Stanisław (1901-1985)

Urodził się 31 X 1901 r. w Poznaniu w rodzinie Wincentego (ur. 10 VII 1874, syn Jana i Emilii z d. Lebermeier) i Marianny z d. Ciemińska (ur. 8 III 1874, córka Juliusza i Anny z d. Ossowska), para pobrał się w Poznaniu w 1898 r. Z tego związku urodziło się jeszcze 12 dzieci, Maria, Władysław, Zofia, Jan, Janina nie przeżyli wieku niemowlęcego, Czesław Marian (1904), Pelagia (1905), Kazimiera (1908), Antoni (1911), Ludwik (1913), Józef (1915-1932) i Eleonora Anna (1921).
Stanisław należał od 1916 r. do drużyny harcerskiej PIAST.
Po wybuchu powstania w Poznaniu jako harcerz pobierał broń ze Zbrojowni i dostarczał ją do Bazaru i Muzeum, a w czasie walk o Poznań brał czynny udział z bronią w ręku na Placu Wolności, przed Prezydium Policji oraz przy zdobywaniu koszar grenadierów. W nocy z 5 na 6 I 1919 r. brał udział w zdobywaniu stacji lotniczej w Ławicy i pozostał w tych koszarach - jako wartownik w kompanii wartowniczej. W dniu 20 II 1919 r. wstąpił jako ochotnik do formującego się pułku lotniczego w Poznaniu - Ławicy, w którym służył do 1 XII 1920 r. (wg Kart meldunkowych miasta Poznania w wojskach Wielkopolskich od 1 II 1919 r. do 3 XII 1920 r.). Za udział w Powstaniu Wielkopolskim w 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 4/72 mianowany do stopnia podporucznika. Nie był zweryfikowanym powstańcem ani członkiem związków czy towarzystw powstańczych przed wybuchem II wojny światowej.
Z zawodu ślusarz.
23 I 1925 r. w Poznaniu poślubił Zofię z d. Maćkowską (10 V 1904 - 7 IV 1986, córka Franciszka i Władysławy z d. Kordylewska II voto Napierała). Po ślubie uznał za swoją córkę Izabelę (17 II 1923).
Jego losy podczas II wojny światowej nie są znane.
Zmarł 24 X 1985 r. Został pochowany w jednej z KWater Powstańców Wielkopolskich na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 6 miejsce 5 GPS: 52.384987, 16.835904
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120506&name_surname=Miecznik%20Stanislaw#
To także miejsce pochówku żony Zofii (1904 - 1986) i jej matki Władysławy (1885-1966).
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 293 / 1898; APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych WKP i Lista odznaczonych WKP, stan na 2-10-2024; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. Dokumentacja fot. grobu Agnieszka Grądzielewska.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 293 / 1898

Vincenz Miecznik (ur. 1874)
ojciec: Johann Miecznik , matka: Emilie Lebermeier
Marie Franziska Cieminska (ur. 1874)
ojciec: Julius Cieminski , matka: Anna Ossowska

Mierzejewski Tadeusz (1891-1977) i Jabłońska - Mierzejewska Maria Elżbieta (1898-1991)
—-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mierzejewski Tadeusz (1891-1977)
Urodził się 18 IX 1891 r. w miejscowości Kępno (miasto w województwie wielkopolskim, w Kaliskiem, siedziba powiatu kępińskiego i gminy Kępno). Jego rodzice Walenty Stanisław (14 II 1857 r. w Krobi, 8 VIII 1937 r. w Ostrowie Wielkopolskim, syn Jordana i Tekli Anny z d. Pomorska) i Anna z d. Gniadkiewicz (16 I 1870 Maniewo - 1 IV 1953 Ostrów Wielkopolski, córka Nepomuka i Marianny) pobrali się w 1890 r w Maniewie. Z tego związku urodzili się także Witold (25 III 1893 Kępno - zmarł w wyniku odniesionych ran jako żołnierz armii pruskiej 16 V 1918 r. w Cieplicach Śląskich -Zdroju, Jelenia Góra, pochowany w grobowcu rodzinnym w Ostrowie Wielkopolskim), Zofia (1897-1987, żona Karola Rzyskiego (23 X 1885 - 8 IV 1956) - Powstańca Wielkopolskiego), Kazimierz (1905-1990), Łucja Maria (1906-1908), Stanisław Feliks (4 V 1900) i Powstaniec Wielkopolski, żołnierz wojny polsko - bolszewickiej, ppor. pilot IV Wielkopolskiej Eskadry Bojowej - Stefan Włodzimierz (ur. 12 VIII 1895 w Kępnie. Zginął w wypadku lotniczym 16 III 1920 r. w Bydgoszczy, pochowany w grobowcu rodzinnym w Ostrowie Wielkopolskim).

Walenty był synem burmistrza Krobi - Jordana, który w czasie Kulturkampfu był karany przez rząd pruski za przekonania narodowe i religijne. Walenty uczęszczał do gimnazjum w Krotoszynie i Śremie, następnie pracował jako pomocnik w Śremie w 1875 r. Pracował w Kłajpedzie i Toruniu. W 1881 r. wstąpił na uniwersytet w Lipsku, uzyskał dyplom aptekarski w Dre­źnie w 1883 r., pracował w aptekach w Poznaniu, Wrocławiu, Nysie, Lesznie. W 1890 r. nabył aptekę w Kępnie, którą prowa­dził do 1902 r., kiedy kupił aptekę w Ostrowie. W miastach, gdzie mieszkał poświęcał się pracy społecznej i patriotycznej, był prezesem Rady nadzorczej Kasy po­życzkowej, prezesem Obrony Kres. Zach., Ligi mor­skiej, wiceprezesem P. P. T. F. w Poznaniu. Wymieniony w źródłach dotyczących Powstania Wielkopolskiego tylko z nazwiska z dodaniem zawodu aptekarz, co pozwala nam zidentyfikować tą konkretną osobę (Czubiński Antoni, Grot Zdzisław, Miśkiewicz Benon, Powstanie Wielkopolskie 1918-1919. Poznań 1983). Zapewne z racji swojego wieku nie brał udziału z bronią w ręku a poprzez wsparcie materialne lub członkostwo w Straży Ludowej (wymagana dalsza kwerenda). Po powstaniu był radnym miejskim w Ostrowie. Zmarł 8 VIII 1937 r w Ostrowie Wielkopolskim, pochowany na cm przy ul. Limanowskiego (cm Parafia Konkatedralna pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika, GRÓB 7/33/10, miejsce nie jest opłacone).

Tadeusz Mierzejewski ukończył studia prawnicze w Monachium, był adwokatem. Nie ustalono czy służył w armii pruskiej. Nie ustalono z całą pewnością czy brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, w dostępnych dokumentach widnieje na stanie osobowym w Spisie oficerów i żołnierzy I Grupy Lotniczej Wielkopolskiej, CAW jako komendant oddziału radiotelegraficznego na Stacji Lotniczej Ławica pod Poznaniem (od 9 VII 1919 r. czyli już po powstaniu). W Wojskowym Biurze Historycznym dwie teczki o syg akt 397 i 398.

Tadeusz ożenił się z Marią z d. Jabłońską - Powstańcem Wielkopolskim.
Maria Elżbieta Jabłońska urodziła się 15 VIII 1898 r w Krotoszynie w rodzinie Stanisława (14 III 1867 - 3 IV 1930, syn Michała i Julianny z d. Wawrzynkiewicz) i Marty z d. Błażejczyk (13 VI 1874 - 4 XI 1953, córka Franciszka i Salomei z d. Waszczyńska), para pobrała się w 1897 r. w Krotoszynie. z tego związku urodziły się także Irena (1901-1905), Helena (1905) i Powstaniec Wielkopolski Zofia Helena Jabłońska - Kryzan (18 IV 1900 w Krotoszynie - 30 IV 1986 w Poznaniu, sanitariuszka w Powstaniu Wielkopolskim, odznaczona WKP w 1968 r.).

W Uchwale o nadanie Marii Elżbiecie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1958 r napisano, “(...)brała czynny udział z bronią w ręku przy zajęciu Krotoszyna i Zdun oraz okolicznych wiosek od 1 I 19 r. do kwietnia 1919 r. Po oswobodzeniu wym. miejscowości zajmowała się magazynowaniem zdobytej broni. Później ukończyła kurs pielęgniarski i pracowała w szpitalu garnizonowym w Krotoszynie. Podstawa - zaświadczenie: dr. chir. Polewskiego, b. kom. Szpitala Wojskowego w Krotoszynie; Jędrzejczaka Wincentego, uczestnika Powstania Wlkp.; Zielińskiego Ludwika; Sujaka Wacława, b. kom. Straży Ludowej na pow. Krotoszyn”. W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 31 I 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (syg akt 24/16444). Jako powód odrzucenia podano brak pracy niepodległościowej. Uchwałą W 34/83 mianowana do stopnia podporucznika.
Tadeusz i Maria pobrali się 10 V 1923 r. w Krotoszynie, z tego związku urodziło się troje dzieci Barbara Maria Firlej - Gniot (1924 - 2020), Bogna Uram (1926-2020) i Jan (1931 - 1954).
Rodzina podczas II wojny światowej została wysiedlona do Radomska, po wojnie zamieszkali w Poznaniu.

Tadeusz zmarł 13 II 1977 r., Maria Elżbieta zmarła 12 X 1991 r. Pochowani na cmentarzu par. św. Stanisława Kostki (Cm. Winiarski / os. B. Chrobrego), spoczywają kwatera L rząd 8 miejsce 42 GPS: 52.448155, 16.916163

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku ich dzieci - Jana i Bogny oraz jej męża Stanisława Uramów.

źródła: Parafia katolicka Maniewo-Radzim, wpis 1 / 1890; Urząd Stanu Cywilnego Maniewo, wpis 1 / 1890; Archiwum Państwowe w Kaliszu 696/1/64, skan 351 Kępno (USC) - akt urodzenia, rok 1891, [Księga urodzeń]; Archiwum Państwowe w Kaliszu 709/3/74, skan 48 Krotoszyn (USC) - akt małżeństwa, rok 1897, [Księga małżeństw]; Kurier Poznański 1920.03.19 R.15 nr 65; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów Cmentarz Parafialny w Ostrowie Wielkopolskim - ul. Limanowskiego, dokumentacja fot grobu Mierzejewskich - Walentego i Stefana - Danuta Jonak, 2-10-2024; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych WKP, stan na 3-10-2024; Jonak Danuta: Uczestnicy walk narodowowyzwoleńczych z lat 1918-1939 z powiatu ostrowskiego (w obecnych granicach) z podziałem na gminy. Lewków, 2021. s. 202; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. Dokumentacja fot. grobu małżonków Mierzejewskich w Poznaniu Jakub Niebój 2-10-2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Maniewo-Radzim, wpis 1 / 1890

Valentinus Mierzejewski (32 lat)
ojciec: Jordanus Mierzejewski , matka: Anna Pomorska
Anna Gniadkiewicz (19 lat)
ojciec: Nepomucenus Gniadkiewicz , matka: Marianna Gniadkiewicz

Urząd Stanu Cywilnego Maniewo, wpis 1 / 1890

Valentin Mierzejewski (ur. 1857)
ojciec: Jordanus Mierzejewski , matka: Anna Pomorska
Anna Gniadkiewicz (ur. 1870)
ojciec: Nepomuk Gniadkiewicz , matka: Marie Gniadkiewicz

Archiwum Państwowe w Kaliszu 696/1/64, skan 351 Kępno (USC) - akt urodzenia, rok 1891, [Księga urodzeń]
Thaddäus , rodzice: Valentin Mierzejewski, Anna Gniadkiewicz

11 - Archiwum Państwowe w Kaliszu 696/1/76, skan 280 Kępno (USC) - akt urodzenia, rok 1895, [Księga urodzeń]
Stefan Wladimir , rodzice: Valentin Mierzejewski, Anna Gniadkiewicz ,

Archiwum Państwowe w Kaliszu 709/3/74, skan 48 Krotoszyn (USC) - akt małżeństwa, rok 1897, [Księga małżeństw]
Stanislaus Józef Jabłoński (30 lat), rodzice: Michael Jabłoński , Julianna Wawrzynkiewicz ,
Martianna Błażejczyk (1874 lat) , rodzice: Franz Błażejczyk , Salomea Waszczynska ,

Archiwum Państwowe w Kaliszu 709/2/76, skan 129 Krotoszyn (USC) - akt urodzenia, rok 1898, [Księga urodzeń]
Maria Elisabeth , rodzice: Stanislaus Jabłczyński, Martha Błażejczyk ,

Archiwum Państwowe w Kaliszu 709/2/85, skan 69 Krotoszyn (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]

Sophia Helene , rodzice: Stanislaus Jabłoński, Martha Błażejczyk

Rzyski Adam Karol (1885 - 1956)

Urodził się 23 X 1885 r. w miejscowości Krąplewo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew), w majątku swojego ojca Andrzeja (30 XI 1844 Czempiń - 3 V 1888 Krąplewo, syn Melchiora i Hieronimy z d Skrzycka, rotmistrz, zakupił 1875 r. majątek Kraplewo w powiecie stęszewskim) i Marii Katarzyny Józefy z d. Kazubska (18 VI 1856 Potulice - 15 III 1944 Warszawa, córka Leona i Stanisławy Poplińskiej W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 21 VI 1938 r wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, pochowana w Steszewie), para pobrała się w Dąbrówce Kościelnej 5 VII 1875 r. Z tego związku urodzili się także:
– Leon (*+1876);
– Anna Maria (21 VI 1877 Krąplewo - 1936 Pusta Dąbrówka gm. Golub - Dobrzyń, w majątku brata Andrzeja Teofila, żona Marcina Augusta Hipolita Szulczewskiego;
– Stanisław Teodor (9 XI 1878 Krąplewo - 25 V 1942 Jędrzejów);
– Józef Jan Władysław - (22 III 1880 Krąplewo - 12 XI 1926 Krąplewo);
– Katarzyna (1882-1887);
– Jan (4 V 1884 Krąplewo - 1934 Toruń);
– Andrzej Teofil (18 IV 1888 Krąplewo - 3 IX 1957 Poznań, pochówek Stęszew).

Adam Karol zdał maturę we wschowskim gimnazjum w 1905 r. Studiował w Berlinie.

Podobnie jak jego bracia, co do których nie ma wątpliwości, że brali udział w Powstaniu Wielkopolskim (Stanisław Teodor, Józef Jan Władysław i Andrzej Teofil) dołączył do oddziałów powstańczych pod komendą Andrzeja Kopy (16 X 1879 -11 VI 1956). Brał udział między innymi w nocy z 5 na 6 I 1919 r. w zajęciu Stacji Lotniczej na Ławicy, następnie w walkach pod Kargową, Zbąszyniem, Żninem i nad Notecią. Nie ustalono natomiast czy brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, ale 6 XII 1932 r. został odznaczony Medalem Niepodległości (niezbędna kwerenda w WBH).

27 X 1920 r w Ostrowie Wielkopolskim poślubił Zofię Juliannę Mierzejewską (ur. 12 IV 1897 r. w Kępnie, zm. 2 VIII 1987 r. w Poznaniu), córka Walentego Stanisława (14 II 1857 r. w Krobi, 8 VIII 1937 r. w Ostrowie Wielkopolskim, syn Jordana i Tekli Anny z d. Pomorska) i Anny z d. Gniadkiewicz (16 I 1870 Maniewo - 1 IV 1953 Ostrów Wielkopolski, córka Nepomuka i Marianny), siostrę Powstańców Wielkopolskich Tadeusza (1891 - 1977) i Stefana Włodzimierza ( 1895 - 1920) i bratową Marii Elżbiety z d. Jabłońska - Mierzejewska (1898-1991). Ze związku Zofii i Adama Karola urodziły się dwie córki Anna (19 IX 1921 - 31 V 2015, po mężu Gryczyńska) i Maria (9 IV 1926) oraz dwóch synów zmarły przy porodzie bez nadania imienia (*+9 V 1921) i Antoni (7 II 1933 - 25 II 1991).

W 1926 r. zdobył tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Poznańskim. Uczył w liceum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Od 1938 r. był członkiem Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania. Był członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Jego losy podczas II wojny światowej nie są znane.

Zmarł 8 IV 1956 r. w Poznaniu, został pochowany na cmentarzu parafialnym Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana, Nowina 1 w Poznaniu, spoczywa kwatera AB rząd 1 miejsce 37 GPS: 52.415113, 16.877344

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1866/3/5, skan 35 Kiszkowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1875, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1951/1/34, skan 211 Stęszew (USC) - akt urodzenia, rok 1885, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Kaliszu 731/2/454, skan 181 Ostrów Wielkopolski (USC) - akt małżeństwa, rok 1920, [Księga małżeństw]; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line, stan na 4-10-2024; Dokumentacja fot. grobu Adama Karola - Monika Bijpost 3-10-2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1866/3/5, skan 35 Kiszkowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1875, Księga małżeństw
Andreas Rzyski (31 lat), rodzice: Melchior Rzyski , Hieronima Strzycka ,
Catharina Josepha Kazubska (19 lat) , rodzice: Leon Kazubski , Stanislawa Poplinska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1951/1/34, skan 211 Stęszew (USC) - akt urodzenia, rok 1885, Księga urodzeń
Adam Karol , rodzice: Andreas Rzyski, Maria Kazubska ,

Archiwum Państwowe w Kaliszu 731/2/454, skan 181 Ostrów Wielkopolski (USC) - akt małżeństwa, rok 1920, [Księga małżeństw]
Karol Adam Rzyski (35 lat) , rodzice: Andrzej Rzyski , Marianna Kazubska ,
Zofia Julia Mierzejewska (23 lat) , rodzice: Walenty Mierzejewski , Anna Gniadkiewicz ,

—-----------------------------------------------------

Rzyski Stanisław Teodor (1878-1942)
Urodził się 9 XI 1878 w miejscowości Krąplewo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew), w majątku swojego ojca Andrzeja (30 XI 1844 Czempiń - 3 V 1888 Krąplewo, syn Melchiora i Hieronimy z d. Skrzycka, rotmistrz, zakupił 1875 r. majątek Kraplewo w powiecie stęszewskim) i Marii Katarzyny Józefy z d. Kazubska (18 VI 1856 Potulice - 15 III 1944 Warszawa, córka Leona i Stanisławy Poplińskiej. W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 21 VI 1938 r wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, pochowana w Steszewie), para pobrała się w Dąbrówce Kościelnej 5 VII 1875 r.

Powstaniec Wielkopolski, walczył w oddziałach utworzonych przez ppłk Andrzeja Kopę (16 X 1879 -11 VI 1956, wówczas ppor.) Kopa jako komendant powiatowy Straży Ludowej w dzień po wybuchu powstania w Poznaniu zwołał zbiórkę powstańczą w okolicy dworca kolejowego w Dopiewie. Stawiło się na nią 1200 ochotników, spośród których wybrał on 800 i stworzył oddział powstańczy Powiatu Zachodnio Poznańskiego. Powstańcy pod rozkazami Kopy w tym bracia Rzyscy brali udział między innymi w nocy z 5 na 6 I 1919 r. w zajęciu Stacji Lotniczej na Ławicy, następnie w walkach pod Kargową, Zbąszyniem, Żninem i nad Notecią.

Stanisław Teodor z wykształcenia był geodetą. Ożenił się 22 VI 1923 r. w Poznaniu z Zofią z d. Milewska (23 V 1891 - 28 XI 1979), z tego związku urodziło się co najmniej troje dzieci. Na podstawie Kart meldunkowych miasta Poznania do 1931 r. urodzili się Katarzyna (25 III 1925), Maciej (*+1927) i Andrzej (1 IX 1931). W okresie międzywojennym rodzina mieszkała w majątku w Krąplewie. Podczas II wojny światowej zostali wysiedleni do Generalnej Guberni, co znajduje potwierdzenie w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań lista transportowa 16 str 22, zamieszkali w miejscowosci Jędrzejów, gdzie 25 V 1942 r zmarł Stanisław. 28 IV 1981 r. jego szczątki spoczęły na cm Łostowickim w Gdański. Spoczywa z małżonką Zofią Nr kwatery: 1 Rząd: 12 Nr grobu: 23.

Rzyski Józef Jan Władysław (1880-1926)
Urodził się 22 III 1880 r. w miejscowości Krąplewo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew), w majątku swojego ojca Andrzeja (30 XI 1844 Czempiń - 3 V 1888 Krąplewo, syn Melchiora i Hieronimy z d. Skrzycka, rotmistrz, zakupił 1875 r. majątek Kraplewo w powiecie stęszewskim) i Marii Katarzyny Józefy z d. Kazubska (18 VI 1856 Potulice - 15 III 1944 Warszawa, córka Leona i Stanisławy Poplińskiej. W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 21 VI 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, pochowana w Steszewie), para pobrała się w Dąbrówce Kościelnej 5 VII 1875 r.

Odnośnie udziału w Powstaniu Wielkopolskim patrz Rzyski Stanisław Teodor (1878-1942).

Po zakończeniu powstania wrócił do rodzinnego majątku, którym zarządzał do śmierci. Zmarł 12 XI 1926 r. w Krąplewie. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Stęszewie.

Rzyski Jan (1 V 1884 Krąplewo - 1934 Toruń), nie ma pewności czy brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, w Wojskowym Biurze Historycznym akta o syg. akt 5691 żona Józefa z d. Paszkiewicz Rzyska (19 III 1890 - 26 X 1960). Z tego związku urodziło się dwóch synów Ryszard (1917) i Jan (1920-2016).

Rzyski Andrzej Teofil (1888 - 1957)
Urodził się 27 IV 1888 r. w miejscowości Krąplewo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew), w majątku swojego ojca Andrzeja (30 XI 1844 Czempiń - 3 V 1888 Krąplewo, syn Melchiora i Hieronimy z d. Skrzycka, rotmistrz, zakupił 1875 r. majątek Kraplewo w powiecie stęszewskim) i Marii Katarzyny Józefy z d. Kazubska (18 VI 1856 Potulice - 15 III 1944 Warszawa, córka Leona i Stanisławy Poplińskiej. W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 21 VI 1938 r wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, pochowana w Steszewie), para pobrała się w Dąbrówce Kościelnej 5 VII 1875 r.

Odnośnie udziału w Powstaniu Wielkopolskim patrz Rzyski Stanisław Teodor (1878-1942).

Andrzej Teofil w okresie międzywojennym był zarządcą majątku w Pustej Dąbrówce, który był domeną państwową a później majątkiem Strzelce w powiecie mogileńskim. Ożenił się z Antoniną z d. Cybulską (11 XI 1897 - 21 VIII 1972), przysposabiając jej syna Alfonsa (1923-1992) W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 2 IV 1936 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości.Podczas II wojny światowej wysiedlony, co znajduje potwierdzenie w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań (lista transportowa 16 str 22). Po wojnie wrócił do majątku rodzinnego w Krąplewie, z którego został wyrzucony. Zamieszkał w Tomicach. Zmarł w Poznaniu 3 IX 1957 r, pochowany na cm w Stęszewie.

Polerowicz Stanisław (1894-1982)

Urodził się 31 III 1894 r. w miejscowości Babki (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Mosina), w rodzinie Marcina (1868 - 1913, syn Jana i Karoliny z d. Jaskóła) i Marianny z d. Jankowiak (1864, córka Jana i Franciszki z d. Napierała). Para pobrała się w Kostrzynie w 1893 r. Z tego związku urodzili się także Wojciech (1896), Bronisława (1897), Stefan (1899), Magdalen (1901-1905), Katarzyna (1902), Andrzej (*+1904) i Franciszek (1907). Jak można zauważyć na podstawie aktów urodzenia dzieci rodzina robotnika Marcina dość często zmieniała miejsce zamieszkania, mieszkali w Kostrzynie i w Glinkach, a ok. 1899 r. zamieszkali we wsi Babki, natomiast Marcin zmarł w Poznaniu.

Nie mamy żadnej wiedzy o życiu Stanisława przed wybuchem I wojny światowej, kiedy to został powołany do armii pruskiej, służył w Infanterie-Regiment 46, w 1915 r. zaginął podczas walk (lista strat armii pruskiej z 16 VIII 1915 r. Preußen 302), następnie powrócił na front, co znajduje potwierdzenie na Preußen 1155 z 5 VI 1918 r.

Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim w szeregach zorganizowanej przez Kazimierza Wyszyńskiego (1884-1969) Straży Ludowej na terenie Starołęki (obecnie Poznań). Od 27 XII 1918 do 30 XII 1918 w walkach w Poznaniu przy zdobywaniu obiektów wojskowych na Małych Garbarach. Następnie zabezpieczał most kolejowy na Warcie, Fort 1, Młyn Zbożowy i inne obiekty na terenie Starołęki do 18 II 1919 r. W 1971 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 33/72 mianowany do stopnia podporucznika.

Przed 1920 r. ożenił się z Józefą z d. Tomiak, para miała co najmniej troje dzieci, znamy imiona - Stefania, Leonia i Marian.

Zmarł 12 XI 1982 r. Pochowany na cmentarzu pw. św. Jakuba Większego Apostoła w Głuszynie (Poznań), spoczywa pole C kwatera 2 rząd 10 miejsce 13 GPS: 52.316316, 16.952229

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../34654327

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku jego żony Józefy.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1875/3/59, skan 142 Kostrzyn (USC) - akt małżeństwa, rok 1893, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1932/1/63, skan 19 Piotrowo (USC) - akt urodzenia, rok 1894, Księga urodzeń; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24066: Polerowicz Stanislaus (Babki); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 8184: Polerowicz Stanislaus (Babki, Posen); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym stan na 29 VIII 2024; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów na cmentarzach w Poznaniu. Dokumentacja grobu Katarzyna Krüger.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1875/3/59, skan 142 Kostrzyn (USC) - akt małżeństwa, rok 1893, Księga małżeństw

Martin Polerowicz (25 lat), rodzice: Johann Polerowicz , Caroline Jaskóła ,
Marie Jankowiak (29 lat) , rodzice: Johann Jankowiak , Franciska Napierała ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1932/1/63, skan 19 Piotrowo (USC) - akt urodzenia, rok 1894, Księga urodzeń

Stanislaus , rodzice: Martin Polorowicz, Maryanna Polorowicz geb.Jankowiak

Waligóra Franciszek (1897-1968)

Andrzej Waligóra ojciec trzech Powstańców Wielkopolskich żenił się trzykrotnie, pierwsze małżeństwo z Marianną było prawdopodobnie bezdzietne, z drugą żoną także Marianną (z d. Waligóra, 1861-1882, córka Wojciecha i Agnieszki Walkowiak), miał trzech synów - dwóch Stanisławów (\marli w niemowlęctwie) i Jana (1881-1956).

Trzecią żonę Mariannę Rybak (ur. 1860, córka Jana i Marianny z d. Niemier) poślubił w 1883 r. Z tego związku urodzili się Powstańcy Wielkopolscy - Franciszek, Antoni (14 XII 1884) i Władysław (28 V 1900 - 20 XII 1965) oraz Marianna (1885-1887), Apolonia (1888, po mężu Słoma), Kazimierz (1891-1914, żołnierz armii pruskiej, służąc w Infanterie-Regiment 52 zginął w 1914 r. co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat Preußen 55), Bolesław (1893-1967, uczestnik I wojny światowej, jako żołnierz armii pruskiej trzykrotnie ranny, jako żołnierz Infanterie-Regiment 330 w 1915 - lista strat Preußen 305, w 1916 r. w szeregach Infanterie-Regiment 330, lista strat Preußen 599 i w 1918, lista Preußen 1129), Melchor (1894-1896), bliźnięta Maria i Florian zmarłe w niemowlęctwie.

Franciszek Waligóra urodził się 15 I 1897 r. w miejscowości Runowo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kórnik).

Nie posiadamy żadnych informacji o życiu Franciszka przed wybuchem I wojny światowej, kiedy to został powołany do armii pruskiej, w 1917 r. odniósł lekkie rany co znajduje potwierdzenie na pruskiej liście strat Preußen 922 z 28 VIII.

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1968 r. czytamy, że 12 XI 1918 r. wstąpił do straży włościańskiej kompanii kórnickiej pod dowództwem dr Stanisława Celichowskeigo (1885-1947), należy tu jednak zaznaczyć, że Stanisław Celichowski w X 1918 r. został komisarzem pełnomocnym Komitetu Obywatelskiego na powiat śremski i organizował Radę Żołnierską w Kórniku oraz stał na czele Rady Robotniczej, co zostało przez Celichowskiego opisane w Wyprawa zbąszyńska – wspomnienia uczestnika, która ukazała się w 1935 r., natomiast organizatorem Rady Włościańskiej był ojciec Stanisława - Zygmunt (1845-1923) Celichowski. Jak napisano dalej we wspomnianej powyżej Uchwale Waligóra był dowódcą oddziału Straży Włościańskiej na dworcu w Kórniku do dnia 27 XII 1918 r. Następnie brał udział w walkach na terenie miasta Poznania pełnił straż przy Bazarze oraz na dworcu głównym w Poznaniu. 30 XII 1918 r. brał udział w zdobyciu miasta i koszar w Śremie. Od 5 I 1919 r. do 24 I 1919 r. walczył pod Zbąszyniem. Od 27 I 1919 r. do końca lutego 1919 r. walczył pod Miejską Górką, Sarnową, Wydawami i Zieloną Wsią. Od marca do czerwca 1919 r. pełnił straż na linii demarkacyjnej. Dalszą służbę pełnił w 69 p.p. w Gnieźnie, z którym brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, co z oczywistych przyczyn zostało pominięte w Uchwale o nadanie WKP. W VI 1921 r. skąd zwolniony z wojska w stopniu plutonowego.

Jego dalszych losów nie udało się ustalić, także tego, kiedy z żoną Marianną z Jabłońskich (1890-1954) osiedlili się w Poznaniu.

Zmarł w 1968 r. Pochowany na cmentarzu pw. św. Jakuba Większego Apostoła w Głuszynie (Poznań), spoczywa pole C kwatera 2 rząd 5 miejsce 4 GPS: 52.316321, 16.952487

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Franciszek-Walig.../34640853

To także miejsce pochówku jego żony, syna Kazimierza i wnuka Janusza.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1828/3/29, skan 44 Bnin (USC) - akt małżeństwa, rok 1883, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/1/73, skan 23 Kórnik (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 20292: Waligora Franz (Runowo, Schrimm); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym stan na 28 VIII 2024; Wojcięgowska Danuta, Jarosz Bogdan, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 z ówczesnych granic powiatu średzkiego, Dominowo 2017; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów na cmentarzach w Poznaniu. Dokumentacja grobu Katarzyna Krüger.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1828/3/29, skan 44 Bnin (USC) - akt małżeństwa, rok 1883, Księga małżeństw

Andreas Waligóra (34 lat), rodzice: Bartholomeus Waligóra , Regina Kozak ,
Marianna Rybak (23 lat) , rodzice: Johann Rybak , Maryanna Niemier ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/1/73, skan 23 Kórnik (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń
Franz , rodzice: Andreas Waligóra, Marianna Rybak ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/1/34, skan 278 Kórnik (USC) - akt urodzenia, rok 1884, Księga urodzeń; Anton , rodzice: Andreas Waligóra, Marianna Rybak;

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/1/166, skan 111 Kórnik (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga urodzeń Wladislaus , rodzice: Andreas Waligóra, Marianna Rybak ,
+ 20.12.1965

Kowalski Stanisław (1898-1975)

Urodził się 7 XI 1898 r. w miejscowości Wiórek (wieś w Polsce w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Mosina) w rodzinie Jana (1871, syn Jakuba i Agaty z d. Nowak) i Katarzyny z d. Waloszek (1864, córka Michała i Marianny z d. Koprucka). Z tego związku urodzili się także Weronika (1894), Apolonia (1897-1991), Andrzej (1901-1905), Stanisława (1903-1905), Franciszek (1904), Antonina (1906), Jadwiga (1907) i Pelagia (1910).

O jego udziale w Powstaniu Wielkopolskim nie wiemy nic, został wpisany w poczet powstańców na podstawie dokumentu znajdującego się w Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.) a co jest przepisane następnie w Biskupski Antoni, Historja 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7 Pułku Strzelców Wlkp.) T 1. Walki powstańcze na froncie zachodnim i północnym Wielkopolski. Organizacja pułku, Bydgoszcz 1925. Strona/karta: 113, poz. 40 Kowalski Stanisław ur. 7 XI 1898 r. Wiórek (or. pisownia Wiurek), szeregowy, w WP od 13 I 1919 r., kawaler, otrzymywał żołd do 20 I 1919 r. Zapisany także w Wojskowym Biurze Historycznym w Kolekcji Wojskowej Komisji Archiwalnej (ale bez pełnej daty urodzenia).

Ożeniony z Rozalią (1896-1976).

Jego dalsze losy nie zostały ustalone.

Zmarł 9 VIII 1975 r. Pochowany na cmentarzu pw. św. Jakuba Większego Apostoła w Głuszynie (Poznań), spoczywa pole C kwatera 3 rząd 5 miejsce 6 GPS: 52.316702, 16.952225

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../177889358

To także miejsce pochówku jego żony Rozalii oraz Nowaczyk Krystyny (1925-2004) i Leona (1920-2003).

źródła: Parafia katolicka Głuszyna (Poznań), wpis 9 / 1894; Urząd Stanu Cywilnego Piotrowo (Poznań), wpis 6 / 1894; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1932/1/75, skan 38 Piotrowo (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń; APP odszukuję zatem Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 42 / Imienny spis powstańców frontu zachodniego.Opis jednostki: Imienne spisy powstańców (m. in. należących do kompanii przynależnych do 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich, oryginalne spisy żołnierzy różnych kompanii i batalionów przebywających w Poznaniu, dane osobowe Kompanii Wielichowskiej, „Wilkowo Polskie”, Kompanii Zapasowej „Górny”). Strona/karta: 113, poz. 40; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line stan na 29 VIII 2024; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów na cmentarzach w Poznaniu. Dokumentacja grobu Katarzyna Krüger.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Głuszyna (Poznań), wpis 9 / 1894

Joannes Kowalski (22 lat)
Catharina Walaszek (29 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Piotrowo (Poznań), wpis 6 / 1894

Johann Kowalski (ur. 1871)
ojciec: Jacob Kowalski , matka: Agatha Nowak
Catharine Walaszyk (ur. 1864)
ojciec: Michael Walaszyk , matka: Marie Koprucka

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1932/1/75, skan 38 Piotrowo (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń

Stanislaus , rodzice: Johann Kowalski , Catharina Kowalska geb.Walaszek

Pernak Michał (1898-1984)

Urodził się 5 IX 1898 r. w miejscowości Świątniczki (obecnie przysiółek w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kórnik) w rodzinie Ignacego (1873, syna Józefa i Agnieszki z d. Jarecka) i Marianny z d. Pacholczyk (1875, córka Stanisława i Anastazji z d. Hoffmann), para pobrała się w Kórniku w 1895 r. Z tego związku urodzili się także Jan (20 X 1896 - 2 VIII 1963) i Stanisław (1899-1900).
Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, wg pruskich list strat z 11 X 1918 r. Preußen 1265 został ranny.
Wg Uchwały Państwa nr: 11.11.-0.1072 z dnia 1971-11-11 o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego “Kolega Pernak Michał wstąpił dnia 3 lutego 1919 roku jako ochotnik do 23 pułku artylerii polnej w Poznaniu i brał czynny udział z bronią w reku pod dowództwem kap. Kopego w walkach m.in. pod Szubinem i Bydgoszczą. W Wojsku Polskim służył do dnia 15 sierpnia 1921 roku” (zachowano pisownię oryginalną.
Powyższy opis w Uchwale albo jest nieprawdziwy albo ktoś przepisujący treść z wniosku o nadanie WKP popełnił omyłkę pisarską, bo w lutym 1919 r. 23. pułk artylerii polnej w Poznaniu nie istniał, trudno też odszukać dowódcę o nazwisku Kope (Koppe). Aż do 16 III 1919 r. istniały tylko dwa pułki z odpowiednią nazwą 1. i 2. Natomiast formowanie 23. pułku artylerii polnej rozpoczęto dopiero w sierpniu 1920 r. na Górnym Śląsku.
Warto tu także zauważyć, że Michał Pernak nie występuje w przedwojennych dokumentach, tj. nie był członkiem żadnego towarzystwa wojaków czy powstańców, brak także informacji w zbiorach Wojskowego Biura Historycznego. Uchwałą W 33/72 mianowany do stopnia podporucznika.
Zmarł 1 IV 1984 r. Pochowany na cmentarzu pw. św. Jakuba Większego Apostoła w Głuszynie (Poznań), spoczywa pole C kwatera 3 rząd 7 miejsce 9 GPS: 52.316782, 16.952238
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/.../Micha%C5%82-Pernak/177889506
To także miejsce pochówku jego małżonek Jadwigi (1900-1931) i Konstancji (1906-1988) oraz Zbigniewa (1953-2021) i Elżbiety (1955-2022).
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/3/68, skan 86 Kórnik (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/1/77, skan 215 Kórnik (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line i Lista odznaczonych WKP stan na 30 VIII 2024; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów na cmentarzach w Poznaniu. Dokumentacja grobu Katarzyna Krüger.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/3/68, skan 86 Kórnik (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw
Ignatz Pernak (22 lat), rodzice: Josef Pernak , Agnes Jarecka ,
Marianna Pacholczak (20 lat) , rodzice: Stanislaus Pacholczak , Anastasia Hoffmann
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/1/77, skan 215 Kórnik (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń
Michael , rodzice: Ignatz Pernak, Marianna Pacholczak

Skrzypczak Jan (1896-1981)

Urodził się 7 II 1896 r. w Altenessen (północna dzielnica miasta Essen w Niemczech) w rodzinie Tomasza i Józefy (nazwiska panieńskiego nie ustalono).

Uczestnik I wojny światowej powołany do armii pruskiej 21 XI 1915 r., podczas walk ranny, co znajduje potwierdzenia na pruskiej liście strat Preußen 1165 z 17 VI 1918 r. Zwolniony 30 X 1918 r.

Za Uchwałą Rady Państwa nr: 12.10-0.2706 z dnia 1980-12-10: “W okresie od 27.12.1918 r. do 18.02.1919 r. brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim, pod dowództwem por. J. Plackowskiego, na terenie miasta Borka, jego okolic praz pod Lesznem.” (zachowano oryginalną pisownię z projekty WTG Gniazdo, Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym).

Warto tu zwrócić uwagę na to, co zapisał w swoim życiorysie dowódca Skrzypczaka - Jan Plackowskiego (ur. 15 IX 1893 r. w Skokowie pow. Gostyń, zm. 6 VIII 1972 r. w Bielsko Białej), a co różni się nieco od treści Uwały o nadanie WKP w 1980 r. Skrzypczakowi:

“W tym czasie w pobliskim mieście Borku istniała już polska Rada Ludowa, faktyczna władza administracyjna. Nie odpoczywając zbyt długo, zgłosiłem się do Rady Ludowej, aby zorientować się co zrobiono w sprawie organizowania oddziałów powstańczych. Prezes Rady Ludowej, ks. dziekan Roman Borkowski, przyjął mnie z wielką radością, porozumiał się telefonicznie z Komendantem powiatowym rotmistrzem Modlibowskim w Koźminie, który nie znając mnie jeszcze, polecił mi organizować Oddział powstańców w obwodzie Boreckim. Dla omówienia planu działania ze mną, zapowiedział swój przyjazd do Borku po świętach Bożego Narodzenia, 28 grudnia 1918 r. Przy spotkaniu omówiliśmy sposób szybkiego zorganizowania oddziału – około 100 powstańców i wysłania ich do Kąkolewa koło Leszna oraz sprawę umundurowania, uzbrojenia i aprowizacji. Przystąpiłem niezwłocznie do organizowania zebrań we wszystkich miejscowościach obwodu Boreckiego. W przeciągu 2 tygodni zgłosiło się przeszło 100 ochotników, przeważnie powracających z wojny żołnierzy Polaków umundurowanych i częściowo uzbrojonych. Po krótkim przeszkoleniu wysłaliśmy niepełna kompanię – zgodnie z rozkazem Komendanta powiatowego do Kąkolewa, gdzie nawiązała łączność z powstańcami Krotoszyńskimi. Pierwsze starcie z nieprzyjacielem nastąpiło w lesie Kąkolewskim, w którym Oddział Borecki poniósł ofiary: 1 zabity – sierżant Gogulski z Borku i 2 rannych. Wobec przewagi niemców (i lepszego uzbrojenia), w okolicy Leszna oraz żądaniem pomocy przez naszych powstańców, na polecenie Komendanta powiatowego wróciłem do Borku, aby zwerbować dalszych ochotników, przeszkolić, wyposażyć i wysłać do Kąkolewa, co nastąpiło w przeciągu jednego tygodnia. Zorganizowany był cały pluton, a po otrzymaniu z Poznania odpowiedniego uzbrojenia, dostosowaliśmy do naszej Kompanii w Kąkolewie. Kompania podporządkowana została dowództwu Baonu Krotoszyńskiego. W miesiącach lutym i marcu 1919 r. niemcy zostali odparci i wyparci z miasta Leszna.“ (zachowano oryginalną pisownię za życiorysem napisanym własnoręcznie przez Jana Plackowskiego).

Warto tu zwrócić uwagę na dokument z 1926 r. (źródło CAW WBH SRI DOK VII I.371.7/A.45), gdzie podano informacje, które zgodne są z życiorysem dowódcy i odpowiadają faktom, i tak przy Skrzypczaku podano, że od 1 XII 1918 r. do 3 I 1919 r. - był w kancelarii Straży Ludowej w Borku. Od 3 I 1919 r. Wojskach Wielkopolskich, następnie w Wojsku Polskim, służył m.in. w II Baonie Saperów Wlkp. w Poznaniu do 28 II 1927 r. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 31 I 1938 r. (pracował wówczas jako asystent w Dyrekcji Okręgowej Poczty i Telegrafu w Poznaniu). Jak wspomniano powyżej w 1980 r. odznaczony WKP. Uchwałą W 56/78 mianowany na stopień podporucznika. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Po II wojnie światowej członek ZBoWiD.

W czasie II wojny światowej (od I 1940 r. do II 1945 r.) pracował w niemieckiej firmie w Poznaniu w charakterze pisarza budowlanego. W IV 1945 r. objął stanowisko kancelisty w Dyrekcji Poczt i Telekomunikacji w Poznaniu, gdzie pracował do 1968 r.

16 X 1922 r. ożenił się w Poznaniu z Michaliną z d. Weymann (14 IX 1901 - 24 III 1971, córka Jana i Franciszki z d. Marszałek), para miała córkę Krystynę ur. w Poznaniu 28 XII 1924 r.

Jan Skrzypczak zmarł 14 IX 1981 r. Został pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 5 rząd 4 miejsce 113 GPS: 52.385604, 16.834555

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1045418&name_surname=Skrzypczak%20Jan#OpenMap

źródła: Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24353: Skrzypczak Johann (Altenessen, Essen); Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 231; http://www.cmentarzgrunwaldzka.pl - życiorys Jana Plackowskiego; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line i Lista odznaczonych WKP stan na 30 VIII 2024; CAW WBH SRI DOK VII I.371.7/A.45 - kwerenda Tomasz Poniewierka; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów na cmentarzach w Poznaniu. Dokumentacja grobu Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Paluch Antoni (1891 - 1939)

Urodził się 4 VI 1891 r. w miejscowości Gradowice (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Wielichowo) w rodzinie Piotra (1859, syn Anny) i Weroniki z d. Mikołajczyk (1864, córka Stanisława i Pauliny z d. Dokowicz), para pobrała się w Rakoniewicach w 1886 r. Z tego związku urodzili się także Marianna (1887 po mężu Borowczyk), Franciszek (1889), Władysława (1893-1966, po mężu Szmatuła), Stanisława (1895-1978), Antonina i NN zmarłe przy porodzie oraz Jan (1899-1976).
Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się zawodu murarskiego.
W 1913 r. został wcielony do armii pruskiej i uczestniczył w I wojnie światowej, służył w 8. kompanii 104. Regimentu Piechoty, gdzie awansował do stopnia starszego szeregowego. W 1916 r. został lekko ranny (Infanterie-Regiment 104, pruska lista strat Sachsen 328 z 13 IX 1916 r.) i potem drugi raz już jako kapral w 1918 r. (Sachsen 551 z 7 XI 1918 r.).
Wstąpił ochotniczo w szeregi Straży Ludowej, a następnie brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim. W szeregach Wojska Wielkopolskiego był od 11 II 1919 r. do 1 XII 1920 r., awansowany do stopnia plutonowego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, zweryfikowanym dyplomem 12469, Nr Ref. Historycznego 19914 (Koło Silna).
W 1921 r. wstąpił do Straży Granicznej. W 1927 r., w stopniu starszego strażnika, służył na placówce Stary-Folwark, razem z pięcioma innymi strażnikami. W 1928 r. został mianowany na stopień starszego strażnika Straży Granicznej. W 1930 r., kiedy zlikwidowano komisariat straży w Świechocinie, utworzono komisariat w Silnej, a w maju 1938 r. przeniesiono komisariat do Lewic.
1 IX1939 r. razem z kolegą ze Straży Granicznej pełnił służbę na najbardziej na zachód wysuniętym fragmencie granicy polsko–niemieckiej, pomiędzy Pszczewem a Silną. Gdy o świcie do posterunku granicznego zaczął zbliżać się oddział Wehrmachtu, który wymaszerował z Międzyrzecza, Paluch wysłał swojego podwładnego z posterunku granicznego, aby ostrzegł mieszkańców Silnej.
Zginął od niemieckiej kuli, raniony w głowę, na rogatkach wsi. Przed śmiercią zdołał oddać strzał w kierunku napastników i zabił jednego z nich – strzelca Richarda Schrappa z Schermeisel (Trzemeszno), co znajduje potwierdzenie na niemieckiej liscie strat z 1 IX 1939 r. Zwłoki Antoniego Palucha pochowano na cmentarzu w Silnej. W sąsiedniej mogile spoczął Richard Schrapp. Niemcy zgodzili się na pochówek Palucha uwzględniając kombatanckie zasługi poległego w armii niemieckiej.
7 VII 1917 r. ożenił się z Marianną (Maria) z d. Dopiera (7 XIII 1894 - 19 VIII 1952, córką Walentego i Jadwigi z d. Bloch), z tego związku urodziły się trzy córki Eugenia (*+1922), Aurelia (1920-1994) i Henryka (1923-2006).
W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line na dzień 1 IX 2024 r. wymieniony dwukrotnie:
1/ Antoni Paluch
urodzenie: 1891.06.04 Gradowiec
uwagi: Ziemia Międzychodzka
źródła: Chalasz Roman, Wielki Almanach Powstańczy Powiatu Międzychodzkiego (maszyn.)
2/ Antoni Paluch
uwagi: I.487.1532
źródła: Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)

Baranowski Bernard (1899 - 1962)

Urodził się 20 VIII 1899 r. w Rogoźnie w rodzinie Augusta Leona (ur. 1851, syn Józefa i Katarzyny z d. Boszczyńska) i Stanisławy z d. Rucińska(ur. 1864, córka Jadwigi Rucińskiej zamężnej następnie Tymm). Para pobrała się w Rogoźnie w 1887 r. Z tego związku urodzili się także Jadwiga (1888), Stanisław (*+1891), Joanna (1892), Jan (1896) i Zofia (1904-1905).

Po ukończeniu szkoły powszechnej w Rogoźnie podjął naukę w zawodzie ślusarza.

Podczas I wojny światowej jako żołnierz armii pruskiej brał udział w działaniach wojennych (3. pułk kolejowy w Jabłonnej), następnie służył w Stacji Lotniczej na Ławicy (4. lotniczy oddziały zapasowy (Flieger Ersatz Abteilung Nr 4)), gdzie służył do XI 1918 r.

Do Powstania Wielkopolskiego dołączył 1 I 1919 r. jako ochotnik kompanii rogozińskiej. Uczestniczył w zajęciu Budzynia 5 I 1919 r., następnie zajęciu Sokołowa i Ryczywołu. 8 I brał udział w bitwie o Chodzież, a 16 I w walkach pod Czarnkowem. W II 1919 r. uczestniczył w walkach o Radwanki i Podstolice. Następnie w 5. kompanii 4. Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszy 58 pułk piechoty Wojska Polskiego) pod rozkazami Wiktora Skotarczaka (13 X 1891 - 22 V 1974, Powstaniec Wielkopolski i Warszawski, oficer Wojska Polskiego). Baranowski brał także udział w wojnie polsko - bolszewickiej. W Uchwale z 1958 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego okres wojny z Sowietami został pominięty, ale zapisano tam, że “(...) do zwycięskiego zakończenia walk powstańczych w lipcu 1919“. O 9 XII 1923 r. członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 a następnie w Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. 20 VII 1932 r. jako jeden z nielicznych Powstańców Wielkopolskich odznaczony Medalem Niepodległości. Po II wojnie światowej członek ZBoWiD. Jak wspomniano powyżej, Uchwałą Rady Państwa nr: 11.12-0.913 z 12 XI 1958 odznaczony WKP.

Żonaty z Martą (8 VI 1903 - 24 II 1992), para miała co najmniej jedno dziecko, syna Marka (14 V 1929 - 19 III 2006).

Nie ustalono losów Baranowskiego w czasie II wojny światowej, wiemy jednak, że po zakończeniu działań wojennych był jednym z pierwszych pracowników Fabryki Maszyn Młyńskich w Rogoźnie (Rofama. Fabryka Maszyn Rolniczych w Rogoźnie 1896-1980, Przeszłość i teraźniejszość, praca zbiorowa pod red. W. Radkiewicza, Poznań 1983).

Nie ustalono kiedy Bernard przeprowadził się z Rogoźna do Poznania, gdzie zmarł 15 III 1962 r. Pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 16 rząd 34 miejsce 4 GPS: 52.39036, 16.822722 (uwaga, w wyszukiwarce miejskiej grobów dla miasta Poznania podano błędny rok urodzenia tj. 1889, o czym został powiadomiony p. Ratajczak z UM Poznania, przy następnej korekcie zostanie to zmienione. Powstaniec zostanie także dopisany do wewnętrznej wyszukiwarki UM - weteranów spoczywających na poznańskich cmentarzach).

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1063390&name_surname=Baranowski%20Bernard#

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Rogoźno, wpis 15 / 1887; 55 - Archiwum Państwowe w Poznaniu Oddział w Pile 570/1/73, skan 57 Rogoźno (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 39; Powstańcy Wielkopolscy ziemi rogozińskiej, Muzeum Regionalne im. Wojciechy Dutkiewicz w Rogoźnie, angelika Pilarska, Rogoźno 2018; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line i Lista odznaczonych WKP stan na 1 IX 2024; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów na cmentarzach w Poznaniu. Dokumentacja grobu Tomek Konwicki.

Urząd Stanu Cywilnego Rogoźno, wpis 15 / 1887

August Leo Baranowski (ur. 1851)
ojciec: Joseph Baranowski , matka: Catharine Boszczynska
Stanislava Rucinska (ur. 1864)
matka: Hedwig Rucinska jetzt vereheliche Tymm

55 - Archiwum Państwowe w Poznaniu Oddział w Pile 570/1/73, skan 57 Rogoźno (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń;
Bernard , rodzice: Leon Baranowski, Stanisława Rucinska ,
+15.03.1960 r.,Poznań-USC Poznań nr 256/1960

Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 39