Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Kaźmierowski Adam Józef (1896 - 1974)

urodził się 16 XII 1896 roku w miejscowości Objezierze – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki, w rodzinie Romana Józefa i Antoniny Opiłowskiej, para pobrała się we Lwówku w roku 1891. Z tego związku urodzili się także Jadwiga (1894), Zofia (1895) i Antoni Wojciech (1898).

O jego udziale w powstaniu nie wiemy nic, poza tym, że w latach dwudziestych należał do Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków, występuje jako strzelec. W nekrologu w Dzienniku Bałtyckim 216/1974 napisano “powstaniec wielkopolski”.

Ożenił się z MArią (25 III 1908 - 7 II 1985), mieli syna Romana (29 X 1931 - 2 VI 1979), żona i syn spoczywają na cm. witomińskim w Gdyni Sektor / Rząd / Numer 63 / 63 / 5.

Kaźmierowski Adam Józef zmarł 11 IX 1974 roku, spoczywa na cm. witomińskim w Gdyni Sektor / Rząd / Numer 1 / 3 / 10.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Lwówek, wpis 57 / 1891. Parafia katolicka Lwówek, wpis 39 / 1891. Archiwum Państwowe w Poznaniu 4771/1/10, skan 28 Objezierze (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Dziennik Bałtycki 216/1974. Wolność. Organ Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków na Województwo Poznańskie, R. 1922 i 1923

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Kiełczewski Julian (1895 - 1975)

urodził się 16 VII 1895 roku w miejscowości Mielżyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Witkowo, w rodzinie Józefa i Agnieszki z dom. Dąbkowska, para pobrała się w roku 1885. Z tego związku urodzili się także Michalina (1885 - 1887), Marianna (1887), Pelagia (1888), Antoni (*+ 1891), Franciszek (1892), Katarzyna (*+1898), Wiktoria (1898), Leokadia (1901), Jóżef (1904) i Sylwester (1906).

O jego udziale w powstaniu nie wiemy nic, poza tym, że w latach dwudziestych należał do Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków, występuje jako starszy strzelec.

W Ewidencji miasta Poznania podano zawód murarz. Dwukrotnie żonaty, jego pierwszą żoną była Kazimiera, z którą miał dwie córki Kazimierę po mężu Pełza (1 VI 1930 - 23 II 2023) i Elizę po mężu Szymanek (25 I 1925 - 4 VI 2010). Druga żoną została Wanda (19 IX 1908 - 21 I 1997).

Kiełczewski zmarł 13 VI 1975 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie, to także miejsce spoczynku córki Kazimiery i jej męża Tadeusza, oraz żony Wandy. Niestety z dokumentacji fotograficznej zamieszczonej w wyszukiwarce grobów cm. na Witominie na nagrobku została wymieniona tylko Wanda.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1894/3/35, skan 40 Mielżyn (USC) - akt małżeństwa, rok 1885, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1894/1/64, skan 72 Mielżyn (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowego w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Ewidencja ludności 1870-1931. Wolność. Organ Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków na Województwo Poznańskie, R. 1922 i 1923

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Kitłowski Franciszek (1902 - 1992)
urodził się 24 I 1902 roku w miejscowości Słup – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie grudziądzkim, w gminie Gruta, w rodzinie Józefa i Matyldy z dom. Wierniewska, para pobrała się w roku 1897, z tego związku urodzili się także Anastazy (1891), Jan (1892), Marianna (1894 - ur. i zgon), Marta (1896) , Ludwika (1896), Pelagia (1898) i Maria (1900).
Mieszkając na Pomorzu, od chwili wybuchu brał czynny udział w przerzutach ochotników z Pomorza udających się do powstania. W połowie stycznia sam z grupą ochotników przeszedł granicę pruską pod Zieluniem. W trakcie przekraczania granicy ostrzeliwany przez patrol Grenzschutzu został lekko ranny i leczył się w szpitalu w Mławie, skąd przechodzi do wojsk powstańczych w Wielkopolsce. Od 8 II 1919 brał udział w walkach pod Szubinem a po powstaniu brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Za udział w powstaniu w roku 1958 został odznaczony WKP. W roku 1972 mianowany na stopień podporucznika.
Ożenił się z nauczycielką Jadwigą Katarzyną z dom. Czachowska (22 III 1908 - 14 I 1987), para miała dwoje dzieci - Włodzimierza (1936 - 2003) i Barbarę (1939 - 1997).
W czasie okupacji niemieckiej więzień KL Stutthof, nr więźnia numer 26199, co znajduje potwierdzenie na Liście strat II wojny światowej.
Franciszek zmarł 7 VII 1992 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni z małżonką Sektor / Rząd / Numer 75 / 2 / 6.

W WBH następujące teczki:
1/ 4669 - sierżant,
2/ 111182 i 24/22472 - wnioski o Medal Niepodległości odrzucone kolejno: 28.02.1938 i 09.05.1938,
3/ 3146 - plutonowy,
4/ 3431 - plutonowy.
źródła: WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Dziennik Bałtycki 160/1992. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. International Center on Nazi Persecution - Arolsen Archives.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023 (uzupełniono materiał z 18 II 2022)

Kokot Wincenty (1900 - 1982) Gdynia Witomino i Antoni (13 I 1894 - 1978)

- Powstańcy Wielkopolscy oraz ich rodzeństwo Stanisława Oleś (1898 - 1971), Maria Wieczorek (1905 - 1939), Jan (1910 - 1980), Wiktoria Walczak (1896 - 1984), Franciszka Wróbel (1903), Antonina Jurga (1905), Andrzej (1913 - 1985) urodzili się w rodzinie Piotra (9 I 1866 - 1 lub 2 IX 1939) i Marianny z dom. Nikodem (ur.1865). Piotr Kokot był jedną z ofiar rzezi dokonanej przez Wehrmacht podczas Kampanii Wrześniowej 1939 roku. W dniach 1–2 września 1939 żołnierze niemieckiej 10 Dywizji Piechoty zamordowali w Torzeńcu 37 osób, a samą wieś częściowo spalili. Wincenty Kokot urodził się 12 VII 1900 roku w miejscowości Torzeniec – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Doruchów. Do Powstania przystąpił 4 II 1919 roku w szeregach Wincenty walcząc w powiatach ostrzeszowskim i kępińskim. Brał udział w bitwie z wojskami pruskimi w Torzeńcu, pow. Kępno.Następnie w Nowej Wsi, Rzetni i Ostrowcu. Następnie w 9 Kompanii 12 Pułku Strzelców Wielkopolskim, po zakończeniu powstania pozostał w wojsku polskim do 31 VII 1926 jako podoficer zawodowy. Za udział w powstaniu odznaczony w roku 1957 WKP, w roku 1972 mianowany na stopień podporucznika. W 1939 roku brał udział w Kampanii wrześniowej, osadzony w Stalag IV-B (jeden z największych niemieckich obozów jenieckich w II wojnie światowej. Główny obóz znajdował się 8 km na północny wschód od miasta Mühlberg/Elbe w Saksonii, na wschód od rzeki Łaba i ok. 50 km na północ od Drezna. Podległy obóz, czasami zwany Stalag - IVB/Z, znajdował się 10 km na południe w Zeithain), nr jeńca 10618. Zmarł w Gdyni 1 III 1982 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Witominie z małżonką Stanisławą z dom. Szymańska (19 IX 1903 - 15 IV 1992 ) - Sektor / Rząd / Numer 51 / 29 / 15. Jego nazwisko znalazło się wśród innych Powstańców upamiętnionych na tablicy pamiątkowej na cmentarzu witomińskim. źródła: Archiwum Państwowe w Kaliszu 697/1/81, skan 63, Mechnice (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowego w Poznaniu, IPN Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Dziennik Bałtycki 45/1982. ©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023, uzupełniono materiał z dnia 14 I 2022. —---------------------------------------------------------- Archiwum Państwowe w Kaliszu 697/1/81, skan 63, Mechnice (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń] Wincenty , rodzice: Piotr Kokot, Maria Nikodem , —------------------------- Antoni KOKOT urodził się 13 stycznia 1894 roku w miejscowości Torzeniec – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Doruchów. Żona Ludwika z d. Chwalisz 1882 - 1935 Antoni Kokot zmarł w roku 1978, spoczywa w Mirkowie lub Wyszanowie - szukamy grobu. W Powstaniu Wielkopolskim: jednostka: Straż Ludowa, 1 Baon Obrony Krajowej 1 Pułku Strzelców Bytomskich status/stopień: podporucznik mianowany uwagi: Uchwała W 8/72 odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.28-0.977 z dnia 1957-12-28 Opis: Dnia 16.10.1918 r. wstąpił ochotniczo do Straży Ludowej w Torzeńcu i brał czynny udział przeciwko Grenzschutzowi w Torzeńcu, którego wyparto aż do linii Podzamcze. Dnia 4 lutego 1919 r. [wstąpił] ochotniczo do 1 Baonu Obrony Krajowej 1 Pułk Strzelców Bytomskich i brał czynny udział w walkach pod Wieruszowem n/Prosną Zwolniony w listopadzie 1921 r. źródła: Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym Powstańcy Wielkopolscy z Ziemi Ostrzeszowskiej. Słowniczek biograficzny, pod red. Marka Makieły, Marka Rezlera, Zygmunta Wierusza, T. 1, Poznań 2001 Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 8/72

Kliszewski Marian (1886 - 1973) Gdynia Witomino
urodził się 5 IX 1886 roku w Gnieźnie w rodzinie Ignacego i Petroneli z dom. Maciejewska, para pobrała się w roku 1884.
W Gnieźnie ukończył szkołę powszechną i handlową, w roku 1905 wyjechał za pracą do Berlina, następnie do Bochum i Hamburga.
Powołany do armii pruskiej w II 1915 roku (Garde-Füsilier-Regiment)i w IV 1915 roku wysłany na front wschodni, 1 VI 1915 r. został ciężko ranny i wzięty do niewoli , na pruskich listach strat z tego okresu widnieje jako zabity (Preußen 269 z dn. 8 VII 1915). Po operacji i wyzdrowieniu został osadzony w łagrze Simbińsko, następnie przebywał w Samarze, Orenburgu i Taszkencie aż do wybuchu rewolucji październikowej. W grudniu 1917 roku wstąpił do wojska polskiego tworzonego w Taszkencie (3 Dywizja Strzelców Polskich w składzie I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego). Po przebiciu się Dywizji z Jelni do Bobrujska i kapitulacji 21 maja 1918 roku, Kliszewski udał się do Warszawy, gdzie pod nazwiskiem Wielowiejski Stanisław wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej, należał także do Dowborczyków. W XI 1918 roku w Warszawie brał udział w rozbrajaniu Niemców, a w XII 1918 roku przyjechał do Poznania, tu wstąpił do POW i brał udział w Powstaniu Wielkopolskim w oddziałach pod dowództwem Antoniego Wiśniewskiego (w aktach CAW data wstąpienia do oddziałów powstańczych do I 1919, natomiast Wiśniewski w oświadczeniu napisał, że Kliszewski był w jego oddziale w XII 1918). Po zakończeniu powstania Kliszewski pozostał w wojsku polskim do 1 I 1921 roku. Za udział w powstaniu w roku 1957 odznaczony WKP.
We wrześniu 1939 roku brał udział w obronie Wybrzeża, podczas walk 14 IX 1939 roku został ciężko ranny, po wyleczeniu ran wstąpił na początku I 1940 roku do Tajnej Organizacji Wojskowej, tu także służył pod rozkazami Antoniego Wiśniewskiego (ur. 11 V 1892, zm. 22 IV 1955). Kliszewski prowadził na Pomorzu służbę wywiadowczą, był łącznikiem, brał udział w sabotażu i dywersji.
Jego pierwszą żoną została Władysława z dom. Płomska ur. 12 VII 1903 roku, z którą miał syna Henryka Jerzego ur. 5 III 1922 roku w Bydgoszczy. Rodzina dość często zmieniała miejsce zamieszkania - Poznań, Gniezno, Bydgoszcz i w końcu Gdynia, w której zamieszkali około 1932 roku. Druga żoną Mariana została Marta z dom. Miler (3 X 1895 - 25 VII 1976).
Zmarł 25 XII 1973 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie 15/ 3/ 11. Miejsce spoczynku Weterana jest wpisane do Ewidencji grobów prowadzonej przez IPN. Jego nazwisko zostało umieszczone na tablicy pamiątkowej poświęconej Powstańcom Wielkopolskim spoczywającym na tym cmentarzu.
źródła: Gniezno (USC) - akt małżeństwa, rok 1884, Księga małżeństw. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowego w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Ewidencja ludności 1870-1931. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Dziennik Bałtycki 307/1973. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 428: Życiorysy powstańców wielkopolskich: K - tom V /Kiełbasiewicz Antoni - Klupś Bronisław/.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Kołodziej Wacław (1898 - 1974)

urodził się 5 IX 1898 roku w miejscowości Krzyżanki – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Pępowo, w rodzinie Jana i Cecylii z dom. Naskręt.

Na miesiąc przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego w roku 1918 w Ostrowie Wielkopolskim zorganizowano wystąpienie przeciwko władzy pruskiej, zwane Republiką Ostrowską, wg kwestionariusza osobowego Kołodziej brał udział od 10 XII 1918. Do Powstania przystąpił 31 I 1919 roku w szeregach 1 Kompanii z Koźmina. Za walki pod Rawiczem został odznaczony Krzyżem Walecznych rozkazem Min. Spraw Wojsk. nr 5461 z 25 IX 1921. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938 roku. Zweryfikowany powstaniec dyplomem 14939, nr Referatu Historycznego 23235. Od 15 V 1935 roku w Związku Powstańców i Wojaków, od lipca 1937 roku w Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/1919. Prezes Koła ZPW Koło w Gdyni.

1 IV 1932 roku ożenił się z Leokadią Żurek (6 XII 1904 - 24 XI 1977), para miała trzy córki - Janinę Elżbietę ur. 1933, Marię Cecylię ur. 1934 i Lucynę Leokadię ur. 1936(na nagrobku podano roku ur.1937).

Wacław Kołodziej zmarł 23 IV 1974 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witomino.
Sektor / Rząd / Numer
56 / 5 / 40_2
https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...

Dane potwierdzone przez USC w Gdyni.

źródła: Archiwum Państwowe w Lesznie 425/1.1/137 Krobia (USC) - akt urodzenia, rok 1898, [Księga urodzeń]. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów cm. komun. w Gdyni.

Kortylewski Stanisław (1898 - 1979)

oraz jego rodzeństwo Marcin (1902) , Michał (1903) i Wincenty (1905) urodzili się w rodzinie Marcina i Marianny z dom. Ciesielska, para pobrała się w roku 1897.

Stanisław urodził się 26 X 1898 roku w miejscowości Konarzewo – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Rawicz.

Rodzina wyjechała w poszukiwaniu pracy do Nadrenii, mieszkali w miejscowości Oberhausen, gdzie Stanisław ukończył szkoły będąc członkiem polskich organizacji - SOKOŁA i Towarzystwa Śpiewaczego. Po ukończeniu 1 roku życia powołany do armii pruskiej. Uczestnik I wojny światowej, po wybuchu rewolucji w Niemczech przyjechał do Rawicza, tu włączył się w przygotowanie powstania - od 16 XI 1918 roku prowadził tajne biuro werbunkowe. Następnie to samo zadanie miał w Ostrowie Wielkopolskim. 26 XII 1918 roku z grupą ochotników przybył do Poznania, tu po wybuchu powstania brał udział w walkach ulicznych pod dowództwem Karola Rzepeckiego i Juliana Lange. 30 XII oddelegowany do Ostrowa Wielkopolskiego, gdzie brał udział w walkach, następnie brał udział w walkach w Pleszewie (garnizon pleszewski). Jako szofer - kurier spełniał różne funkcje dla dowództwa między Kępnem a Krotoszynem. Z eskadry lotniczej Poznań Ławica urlopowany w X 1919 roku podjął naukę w Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki w Poznaniu. Po ukończeniu szkoły wrócił do wojska. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym W 1957 r., ponadto Odznaka Pamiątkowa Wojsk Wielkopolskich, Medalem 10 lecia. W roku 1972 mianowany na podporucznika. W zasobie WBH odrzucony dnia 31 stycznia 1938 roku wniosek o Medal Niepodległości, syg. akt 24/17222.

28 VIII 1926 roku żoną Stanisława została Władysława z dom. Bartkowiak (22 VI 1901 - 24 VI 1977), para miała dwoje dzieci - Jerzego (11 II 1929 - 12 X 2013) i Maria (29 I 1934).

Zmarł w Gdyni 15 września 1979 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Witominie 51/ 1/ 8, to także miejsce spoczynku żony, teściowej Wiktorii, syna Jerzego i synowej Anny.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Bojanowo, wpis 1 / 1897. Parafia katolicka Łaszczyn, wpis 1 / 1897. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja Akt Powstańców Wielkopolskich. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni.WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Dziennik Bałtycki 211/1979.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023, uzupełniono materiał z dnia 14 I 2022.

Koszewski Marian Wacław (1901 - 1978)

urodził się 30 VIII 1901 roku w Poznaniu w rodzinie Władysława (ur. 6 VI 1875 w Kościanie. 12 XI 1951 w Poznaniu) i Marty z dom. Hoffman (ur. 12 XI 1876 w Poznaniu, 3 XI 1964 w Poznaniu), para pobrała się 22 X 1900 w Poznaniu, z tego związku urodzili się także Jadwiga Irena po mężu Orzechowska (26 VIII 1904 - 15 V 1964 w Poznaniu) i Tadeusz (26 IX 1906 - 15 IV 1975 w Poznaniu).

Koszewski Marian Wacław brał udział w powstaniu od 28 XII 1918 roku na terenie miasta Poznania, przy zdobywaniu dworca głównego, urzędu umundurowania, esplonady i Bazaru pod dowództwem kpt. Materny, następnie w walkach pod Żninem, Szubinem i Rynarzewem. Za udział w powstaniu został odznaczony w roku 1958 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Jego wniosek o Medal Niepodległości został pozytywnie rozpatrzony i odznaczenie dostał 28 II 1938 (drogerzysta, zam. w Gdyni).

Ożenił się z Heleną z dom. Kubicką, para miała dwóch synów Jerzego (1930 - 2018) i Mariana (1940 - 1995). Helena spoczywa po lewej stronie grobu męża.
Marian Koszewski zmarł w Gdyni 2 III 1978, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 75 / 5 / 42. Na nagrobku wymienieni zostali także Tatiana i Witold Bąkowscy.

źródła: WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowego w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Ewidencja ludności 1870-1931.WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Krajna Michał (1895 - 1980)

oraz jego rodzeństwo Stefan (1889 - 1890), Józefa (1891), Marianna (1893), Kazimierz (1903), Stanisława (1910 ur i zm) i Helena (1911) urodzili się w rodzinie Marcelego i Katarzyny Kujawskiej, para pobrała się w roku 1888

Michał Krajna urodził się 27 IX 1895 roku w miejscowości Kornaty Leśne - wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Strzałkowo.

14 X 1922 roku ożenił się z Elżbietą z dom. Szubert ur. 26 VI 1902 we Wrocławiu, córka Leona Stanisława Schuberta i Gertrudy zd. Becker. W Poznaniu urodziły się także dzieci Elżbiety i Michała - Elżbieta 13 V 1923, 14 XII 1924 - Krystyna, VI 1926 - ur. i zm. Jan, 16 I 1928 - Teresa, 19 IX 1929 - Michalina, 17 XI 1930 - Edmund.

Krajna Michał wstąpił ochotniczo w szeregi powstańcze 27 XII 1918 r. początkowo do luźnych oddziałów powstańczych, późniejszej 1 Kompanii Poznańskiej, wcielonej następnie do 2 kompanii 4 Pułku Strzelców Wlkp. Brał udział przy zdobywaniu Prezydium Policji, dworca a następnie w walkach o Kcynię Szubin, Rynarzewo i innych miejscowości odcinka frontu północnego. Po zakończeniu walk powstańczych w Wojsku Polskim jako zawodowy podoficer do 18 IX 1939 r. w stopniu starszego sierżanta. Za udział w powstaniu w roku 1960 został odznaczony WKP, w roku 1977 mianowany podporucznikiem.Odznaczony Medalem Niepodległości - akta personalne w Wojskowym Biurze Historycznym 24/1510, medal przyznano 25 X 1932 roku.

Od kwietnia 1938 roku zamieszkał w Gdyni, na nagrobku odnotowano jego udział w obronie miasta - w 2 Morskim Batalionie Strzelców, wzięty do niewoli niemieckiej, został zwolniony w roku 1940. Zamieszkał w Strzałkowie gdzie brał udział w konspiracji. Po wojnie rodzina wróciła do Gdyni.

Zmarł 24 X 1980 roku w Gdyni, spoczywa na cmentarzu komunalnym Witomino Sektor 26, rząd 37, grób nr 4. Spoczywa z małżonką Elżbietą zmarłą 16 XII 1998. Jego nazwisko zostało umieszczone na tablicy pamiątkowej poświęconej Powstańcom Wielkopolskim spoczywającym na tym cmentarzu.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1982/3/44, skan 31 Wólka (USC) - akt małżeństwa, rok 1888, Księga małżeństw. Parafia katolicka Brudzewo, wpis 6 / 1888. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowego w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Ewidencja ludności 1870-1931. IPN Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023, uzupełniono materiał z dnia 5 III 2021.

Zapłata Wincenty (1894 - 1980)

Wincenty i Franciszek (ur. 31 VIII 1897 Darnowo) - Powstańcy Wielkopolscy oraz ich rodzeństwo Antoni (ur. 12 VI 1892, co do którego nie mam pewności czy był Powstańcem), Andrzej (1895 - 1906), Marianna (1901), Zofia (1904 - 1996) i jej siostra bliźniaczka Stanisława, Agnieszka (1912 - 1955) i Kazimierz (1919 - 1951) urodzili się w rodzinie Marcina (1869 - 1945) i Zofii z dom. Ratajczak (1872 - 1916), para pobrała się w roku 1891.

Zapłata Wincenty urodził się 4 I 1894 roku w miejscowości Darnowo– wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Kościan. Ukończył szkołę powszechną, był robotnikiem, wyjechał za pracą do Westfalii Nadrenii, gdzie był członkiem SOKOŁA, powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, został ranny co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat Preußen 1246 z dn. 19 IX 1918 roku.

Z końcem grudnia 1918 roku przystąpił do powstania. W złożonym kwestionariuszu osobowym napisał “od 27 XII 1918 - do 14 II 1919 roku - Leszno, od 15 II 1919 do 17 III 1919 - Ławica Poznań”, należy to odczytywać jako służbę w Wojskach Wielkopolskich i wynika z omyłki autora. Natomiast w uchwale o nadanie WKP czytamy: “Od 27 XII 1918 r. brał czynny udział z bronią w ręku w walkach w Poznaniu, pod Wolsztynem i Lesznem”. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w roku 1957. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 2 III 1936 roku. Zweryfikowany dyplomem nr 16300, nr ref. hist. 24718. W roku 1972 mianowany na podporucznika. Od 1934 roku członek Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914/1919, od roku 1938 w Towarzystwie Powstańców Wielkopolskich 1918/1919. Uczestnik wojny polsko - bolszewickiej odznaczony Medalem za wojnę 1918/1921.

15 I 1921 roku poślubił Antoninę z dom. Konieczną (29 V 1898 - 2 IV 1945), z tego związku urodzili się Edmund (9 XII 1921 - 9 XII 1984), Zeferyn (26 VIII 1924), Teodor (1 XI 1925), Zygmunt (9 XII 1926 - 21 IX 1942) i Józef (19 III 1928).

13 V 1950 roku w Gdyni Wincenty poślubił Idę (17 X 1900 - 30 IX 1986).

Wincenty zmarł 22 X 1980 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 1 / 16 / 18. To także miejsce spoczynku jego dwóch żon.

źródła: Parafia katolicka Brodnica, wpis 1 / 1891. Urząd Stanu Cywilnego Żabno, wpis 3 / 1891. Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu, Wyskoć (par. rzymskokatolicka) - akt urodzenia/chrztu, rok 1894 , wpis nr 13. Archiwum Państwowe w Lesznie 437/1.1/62, skan 11 Racot (USC) - akt urodzenia, rok 1894, [Księga urodzeń]. Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 26399: Zaplata Vinzent (Darnowo, Kosten). WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowego w Poznaniu. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Dziennik Bałtycki 235/1980.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023