Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Stępka Wiktor (1897 - 1961)

Stępka Wiktor i jego brat Powstaniec Wielkopolski Ludwik Bolesław (27 VII 1899 - 22 VII 1965) oraz ich rodzeństwo Jadwiga (1900 - 1978), Alfons (*+1902), Feliks (1903 - 1938, spoczywa z ojcem na cm. św. Wojciecha w Poznaniu), Helena (1905 - 19714), Witold (20 V1907 - 17 I 1943 KL Mauthausen), Marian (*+1910) i Marian (21 III 1912 Janowiec Wielkopolski - 1944 Warszawa, zginął w Powstaniu Warszawskim, AK 'Kryska') urodzili się w rodzinie Jana Nepomuka (16 V 1864) i Bronisławy Gabrieli z dom. Schulz ( 24 IX 1875 - 20 VIII 1955).

Stępka Wiktor urodził się 3 XII 1897 roku w miejscowości Rogowo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Rogowo. Akt urodzenia nr 29 został sporządzony 17 XIII 1897.

29 I 1912 roku zamieszkał w Poznaniu. Brał udział w I wojnie światowej jako żołnierz armii pruskiej, podczas działań wojennych został lekko ranny co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat Preußen 1132 z dn. 7 V 1918 roku.

Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, wymieniony jako starszy kapral w “Wolność. Organ Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków na Województwo Poznańskie, R. 1922 i 1923”. W Wojskowym Biurze Historycznym dwie teczki, które wymagają kwerendy 1/ dotyczy Wiktora, dentysty, zam. w Skarszewach na Pomorzu (bez danych szczegółowych) i 2/ syg. akt 433.

Ożenił się z Edytą z dom. Rydel (1900 - 1953), para miała córkę Ewę Elżbietę (1943 - 2021).

Stępka Wiktor od 17 I 1961 roku spoczywa na cmentarzu komunalnym na Junikowie
pole 1 kwatera 1 miejsce 44
GPS: 52.386019, 16.831033
To także miejsce spoczynku jego matki Bronisławy Gabrieli, żony Edyty, córki i zięcia Wacława Graduszewskich, sióstr Jadwigi i Heleny, spoczywa tu także Maria i Zbigniew Olszewscy i Stefania Rydyger.

Miejsce spoczynku Weterana jest opłacone, natomiast co do stanu - ten jest trudny do określenia, miejsca łączone obłożone kamieniami, pośrodku krzyż z tabliczką imienną. Miejsce jest odwiedzane. Ustawiona marmurowa tabliczka o treści Wiktor Stępka - Powstaniec Wielkopolski. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów.

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Rogowo - miasto. Seria Akta stanu cywilnego - pierwopisy. Akta urodzeń 7/539/0/2.1/70. Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 23454: Stepka Victor (Rogowo, Znin). Archiwum Państwowe w Poznaniu, akta Miasta Poznania - Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931. WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Wyszukiwarka miejsc pochówku na cmentarzach w Poznaniu. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomasz Konwicki. Zdjęcia pp. Stępka ze strony MH drzewo prowadzone przez Andrzeja Stępkę.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Regent Teodor (1898 - 1986)

urodził się 9 XI 1898 roku (wg dokumentów, które sam podpisał i aktu ślubu) lub 9 XI 1901 (data z aktu urodzenia nr 69 spisanego 15 XI 1901 w USC Świekatówko) w miejscowości Sucha w gminie Lubiewo w powiecie tucholskim w obecnym województwie kujawsko - pomorskim w rodzinie Jana i Marianny z dom. Nowak, para pobrała się w roku 1877. Jego rodzeństwem byli Marcin (10 XI 1879) i Aleksander Stefan (16 VII 1893).

W Powstaniu Wielkopolskim od 27 XII walczył w Poznaniu, następnie pod Zdziechową i Szubinem. Od 2 II 1919 roku w I Kompanii Baonu Średzkiego walcząc pod Kcynią i Paterkiem. Od końca marca 1919 roku w 4 szwadronie 17 pułku ułanów w szeregach którego brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Zwolniony z wojska 30 IX 1921 roku. W nekrologu Dziennik Bałtycki nr 121/1986 napisano, że był odznaczony Orderem Virtuti Militari, Orderem Odrodzenia Polski i Krzyżem Powstania Wielkopolskiego - nie znalazłam potwierdzenia w zbiorach WBH, brak także w projekcie Odznaczeni WKP. Natomiast w WBH znajduje się wniosek o nadanie Medalu lub Krzyża Niepodległości odrzucony trzy razy 15 III 1937, 9 V 1938 i 13 III 1939. Zweryfikowany jako członek Koła ZPW w Chełmnie nr dyplomu 5778 Nr Ref. Historycznego 13458.

Z zawodu kupiec.

29 VI 1925 roku ożenił się z Wiktorią Pelagią Porożyńską (1905 - 1980), para miała dwoje dzieci Stefanię po mężu Skibińska (1926 - 2012) i Henryka (1930 - 2002).

Regent Teodor zmarł 21 V 1986 roku, spoczywa w Gdyni na cmentarzu komunalnym na Witominie Sektor / Rząd / Numer 59 / 15 / 4.

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy. Urząd Stanu Cywilnego Świekatówko. Akta stanu cywilnego - wtóropisy Akta urodzeń 6/1777/0/3.1/110. WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Wyszukiwarka miejsc pochówku na cm. komunalnych w Gdyni. Dziennik Bałtycki nr 121/1986.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Dziękuję za pomoc pani Hannie Lisiak-Góźdź

Nalewaja Ignacy (1896 - 1981)

urodził się 1 II 1896 roku w miejscowości Małachowo-Wierzbiczany – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Witkowo w rodzinie Karola i Jadwigi z dom. Gbur, był bratem Powstańca Wielkopolskiego Wincentego (ur. 21 I 1889 roku w miejscowości Brytnica wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Łubniany) a także Agnieszki (*+1893), Franciszki (1894), Marianny (1897), Andrzeja (1900-1901), Klary (1902).

W czasie nauki w szkole powszechnej w Witkowie brał udział w strajku szkolnym, po ukończeniu szkoły podjął naukę w zawodzie murarza. Wyjechał w późniejszym czasie do Berlina w poszukiwaniu pracy.

1 X 1915 roku powołany do armii pruskiej, w której służył do 13 IX 1918 roku.

W kwestionariuszu osobowym z dn. 5 IV 1938 roku napisał, iż był organizatorem oddziału powstańczego w rodzinnej miejscowości, znajduje to także potwierdzenie w Życiorysie napisanym 26 IV 1963 roku. Dalej walczył w Kompanii witkowskiej w walkach w Małachowie, Gnieźnie, Witkowie, Inowrocławiu. Od kwietnia 1919 roku w Wojskach Wielkopolskich. Za udział w powstaniu został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w roku 1957. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 25 I 1937 roku (w WBH występuje dwukrotnie jako Nalewaj i Nalewaja). Zweryfikowany 9 III 1934 roku, nr dyplomu 2037, nr Ref. Historycznego 9590. W roku 1975 mianowany podporucznikiem.

W roku 1921 ukończył kurs straży celnej i rozpoczął pracę w zawodzie celnika, pracował w Straży Celnej do 1928 roku. Ponownie zatrudniony pozostał w Straży Celnej aż do przejścia na emeryturę. W czasie II wojny światowej pracował dorywczo jako murarz.

Odznaczony ponadto Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Odznaką honorową „Za walkę o szkołę polską” .

27 X 1920 roku ożenił się z Katarzyną z dom. Dendera (1898 - 1975), z tego związku urodziło się troje dzieci Izabela (1921, po mężu Szczepańska), Romuald (1923), Stefania (1926 po mężu Jagodzińska).

Nalewaja Ignacy zmarł 26 II 1981 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Sektor / Rząd / Numer 55 / 42 / 42_1.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1981/1/69, skan 21 Witkowo (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń. WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka miejsc pochówku na cm. komunalnych w Gdyni. Dziennik Bałtycki nr 44/1981. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 452: Życiorysy powstańców wielkopolskich: N - tom I (Nader Franciszek - Neterowicz Józef)

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—-------------------------------------------------------

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1981/1/69, skan 21 Witkowo (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń
Ignatz , rodzice: Carl Nalewaja, Hedwig Gbur

Łukasiewicz Stanisław (1898 - 1974)
urodził się 10 XI 1898 roku w miejscowości Karsy – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Gołuchów, w rodzinie Antoniego i Rozalii z dom. Cyfers, para pobrała się w roku 1898.

Ożeniony z Heleną (21 V 1903 - 16 X 1956), mieli córkę Mirosławę ur. 1925.

Uczestnik I wojny światowej, Powstań Śląskich i Wielkopolskiego, brał udział w II wojnie światowej, co potwierdzają akta w WBH - powracających do Polski żołnierzy Sił Zbrojnych na Zachodzie.

W uzasadnieniu do Uchwały o nadanie WKP z roku 1958 napisane zostało:
“Od 31 grudnia 1918 r. udział w walkach pod Skalmierzycami, następnie pod Ostrzeszowem, Kobylą Górą, od marca do czerwca 1919 r. pod Krotoszynem w batalionie Pleszewskim, późniejszy 8 pułk Strzelców Wlkp. Dowódcą 2-giej Kompanii 1 Batalionu Pogranicznego w Szczypiornie, w której brałem udział w walkach pod Skalmierzycami był por. Myk (Maksymilian) z Ostrowa. Dowódcą 1-szej Kompanii pleszewskiej z którą brałem udział w walkach pod Ostrzeszowem, Kobylą Górą i Krotoszynem był por. Pamin (Feliks)”.

Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 5 XI 1935 roku. Zweryfikowany dyplomem nr 9346, Nr Ref. Hist. 16961, członek koła w Ostrzeszowie. Czynny członek ZBOWiD-u w Gdyni. Odznaczony Śląskim Krzyżem Powstańczym a także Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz innymi odznaczeniami.

Zmarł 30 XI 1974 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 63 / 73 / 13

źródła: Archiwum Państwowe w Kaliszu 751/8/281, skan 61 Sobótka (USC) - akt małżeństwa, rok 1898, [Skorowidz małżeństw]. WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka miejsc pochówku na cm. komunalnych w Gdyni. Dziennik Bałtycki nr 282 i 284.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Gorzyński (Górzyński) Władysław Franciszek (1899 - 1970)

i jego brat Powstaniec Wielkopolski - Franciszek (1897 - 1961) oraz rodzeństwo Maria Helena (1895), Jadwiga Antonina (1900) i Alfons Sylwester (1903) urodzili się w rodzinie Maksymiliana i Antoniny z domu Halamska (Chalamska), para pobrała się w roku 1892.

Kwestia nazwiska - w dokumentach oraz zapisie na nagrobku rodzice i brat Franciszek występują jako GOrzyńscy, natomiast w akcie urodzenia Władysława Franciszka urzędnik USC w Szamotułach zapisał jako Gorszyński, natomiast ojciec podpisał się na tym akcie jako GOrzynski(Szamotuły 9 VII 1899, akt nr 108). W kwestionariuszu osobowym wypełnionym przez Władysława w kwietniu 1938 on sam podaje i tak się podpisuje jako GOrzyński, w WBH występuje jako GOrzyński. W projekcie WTG Gniazdo zapisano dwukrotnie jako Gorzyński i Górzyński. Co do pisowni nazwiska panieńskiego matki - występuje w dokumentach jako Hałamska i Chałamska, w akcie urodzenia siostry Jadwigi zapisano Adamska.
—-------------------------

Gorzyński Władysław Franciszek urodził się 9 VI 1899 roku w Szamotułach. Ukończył szkołę powszechną, z zawodu był kupcem.

W ankiecie z dn. 10 IV 1938 roku podawał, że do powstania przystąpił 12 (?) XII 1918 roku, walcząc pod Mirosławem, Baranowem i Sierakowem w Kompanii szamotulskiej do IV 1919 roku. Natomiast w Uchwale 1957-12-06 o nadanie WKP zapisane zostało “Górzyński Władysław brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku od 27.12.1918 do 03.1919. Dnia 27.12.1918 bierze udział w zdobywaniu Cytadeli - Koszar Gren. Następnie wstąpił ochotniczo do Szamotulskiej Kompanii i bierze czynny udział w walce pod Czarnkowem, Sierakowem, pod dow. por. Szuberta. Pod Sierakowem został ranny w lewą nogę i przewieziony do Szpitala Elżbietanek w Poznaniu. Po wyleczeniu, na wniosek Komisji Lekarskiej, został zwolniony jako całkowicie niezdolny do służby wojskowej.”.

Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 9 V 1938 roku, zweryfikowany członek ZPW z dniem 6 X 1938 roku nr dyplomu 17460, Nr Ref. Hist. 17460.

7 V 1921 roku poślubił Magdalenę z dom. Pawlak, para miała dwie córki Władysławę ur. 1926 i Danielę ur. 1928.

Zmarł w Gdyni 7 V 1970 w Szpitalu Miejskim na zawał serca. Spoczywa na cmentarzu komunalnym na gdyńskim Witominie, po upływie 40 lat od śmierci grób został zlikwidowany (brak opłat prolongacyjnych). Nazwisko Weterana zostanie umieszczone na tablicy pamiątkowej poświęconej Powstańcom Wielkopolskim spoczywającym na w/w cmentarzu.

W projekcie WTG Gniazdo występuje, jak wspomniano powyżej, dwukrotnie:
1/ Władysław Górzyński
urodzenie: 1899.06.09 Szamotuły
rodzice: Maksymilian, Antonina
jednostka: Kompania Szamotulska
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy
źródła: Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym

2/ Władysław Gorzyński
urodzenie: 1899.06.09 Szamotuły
ojciec: Maksymilian
status/stopień: kapral
uwagi: I.487.13150 https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/I_487/I_487_13150.pdf
źródła: Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)

—-----------------------

Franciszek Gorzyński urodził się 20 II 1897 roku w Szamotułach (akt urodzenia sporządzony 22 II w USC Szamotuły). Zmarł 26 IX 1961 roku w Szamotułach, spoczywa na cmentarzu parafialnym w Obrzycku https://www.ecmentarze.pl/.../obrzycko/grave/detail/1767042

W projekcie WTG Gniazdo błędnie podano jako miejsce pochówku Szamotuły:
Odznaczony WKP i Medalem Niepodległości 9 V 1938 roku.

źródła: Parafia katolicka Opalenica, wpis 4 / 1892. Urząd Stanu Cywilnego Opalenica, wpis 2 / 1892. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1957/1/121, skan 111 Szamotuły (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Geburts-Haupt-Register. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1958/1/70, skan 56 Szamotuły (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń. WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Informacje pozyskane z UM w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Podkomorski Ludwik (1890 - 1978)

W roku 1878 pobrali się Nikodem (8 XII 1850 - 25 X 1929) i Teresa z dom. Müller (4 VI 1856 - 18 VII 1931), z tego związku urodzili się

— Stefan (19 II 1878 Obrzycko - 3 XII 1935 - Poznań,doktor prawa, major w stanie spoczynku, w WBH akta),

— Tadeusz (19 I 1880 Obrzycko - 22 VII 1959 spoczywa na warszawskich Starych Powązkach),

— Henryk (4 I 1881 Obrzycko - 1 IV 1946 Inowrocław, uczestnik I wojny światowej, zaginiony podczas działań wojennych, wzięty do rosyjskiej niewoli),

— córki - Bronisława (1882 - 1914), Jadwiga (1883, po mężu Dobrogowska), Helena (1885 - 1890), Maria Eleonora (1888 po mężu Gackowska), Zofia (1894)

— a także dwóch Powstańców Wielkopolskich - Jan Nepomuk (7 V 1892 Obrzycko - 13 XI 1958 Krynica, spoczywa na Starych Powązkach w Warszawie, lekarz, działacz społeczny, przed II wojną światową dyrektor zakładów Państwowego Monopolu Spirytusowego (d. zakłady Winkelhausen) w Starogardzie Gdańskim. Jego syn Włodzimierz Olgierd był Powstańcem Warszawskim, zginął 30 VIII 1944 i Ludwik.

Podkomorski Ludwik urodził się 26 I 1890 roku w miejscowości Obrzycko Obrzycko – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim.

Absolwent Uniwersytetu Berlińskiego, lekarz w Szubinie, w późniejszych latach praktykował w Tczewie i Poznaniu, po II wojnie światowej w Gdyni.

Na okres szubiński przypada udział Ludwika w Powstaniu Wielkopolskim, w Uchwale z 1957 roku o nadanie WKP wymieniony jako organizator Kompanii szubińskiej, w biogramie Czesława Parduy (1893-1979) czytamy: ”Brał udział w walkach na ziemi szubińskiej. Jako ordynans dr. Ludwika Podkomorskiego uczestniczył w zmaganiach pod Kcynią, Nakłem, Rynarzewem i Kołaczkowem. Brał udział także w organizowaniu kompanii szubińskiej, towarzysząc dr. Ludwikowi Podkomorskiemu w rekrutacji powstańców na wsiach.”. Zdemobilizowany w roku 1922. W WBH teczki o sygnaturach 7602 i 3586 a także wniosek o Krzyż Niepodległości 157-46870, odznaczony Krzyżem Niepodległości dnia 28 VI 1932 roku.

Dwukrotnie żonaty, jego pierwszą żoną była Julia z dom. Michałowska (15 XIII 1890 - 13 X 1918), z tego związku urodziła się córka Julia Halina (12 VIII 1917), drugą została 14 III 1921 roku Jadwiga z dom. Chrzanowska ur. 11 X 1898 roku, z którą miał syna Jerzego (26 II 1923, zmarł przed 1978).

Jego losy podczas II wojny światowej nie są znane.

Podkomorski Ludwik zmarł w Gdyni 29 V 1978 roku, spoczywa z małżonką Jadwigą zm. 20 VIII 1970 na cmentarzu komunalnym na Witominie Sektor / Rząd / Numer 3 / 25 / 13_2, wg wyszukiwarki grobów miejsce nie jest opłacone
https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...
Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Jankowice, wpis 3 / 1878. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1917/1/51, skan 21 Obrzycko (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki nr 122/1978.. Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931. Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. IV, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2008. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Kopydłowski Franciszek Ksawery (1900 - 1962)

oraz jego rodzeństwo - Powstaniec Wielkopolski Wacław (15 IX 1890 - 21 II 1972, spoczywa w Poznaniu na cm. parafialnym na Górczynie), Ignacy (31 VII 1885 - 1 X 1941), Waleria (187), Władysław (1893-1896), Edmund (13 VIII 1896 - w WBH odrzucony wniosek o Medal Niepodległości), Władysława (*+1899), Stanisław (*+1903), Władysław II (1903) i Aleksander (1904 - 1905) urodzili się w rodzinie Edmunda i Jadwigi z dom. Kwiatkowska, para pobrała się w roku 1884 w Łopiennie.

Kopydłowski Franciszek Ksawery urodził się 15 IV 1900 roku w miejscowości Łopienno – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Mieleszyn.

Do powstania przyłączył się w rodzinnej miejscowości, gdzie brał udział w zdobywaniu dworca kolejowego, dzięki zdobyciu przez powstańców dworca kolejowego (obecnie dworzec w Gączu), zablokowano Niemcom linię kolejową Gniezno – Nakło, a tym samym możliwość wsparcia niemieckich żołnierzy walczących pod Zdziechową. Ponadto odcięto Niemcom drogę odwrotu kolejowego w kierunku Bydgoszczy. Potyczka ta miała ogromne znaczenie dla losów Powstania Wielkopolskiego, szczególnie wspomnianej bitwy pod Zdziechową. Następnie brał udział w walkach pod Żninem, Kcynią, Szubinem i Rynarzewem. Od lutego 1919 roku w Kompani Radiotelegraficznej. Od maja 1919 roku brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. W roku 1937 kiedy składał deklarację do Związku Powstańców Wielkopolskich był już podporucznikiem rezerwy, zweryfikowany dyplomem 15242, nr Ref. Histor. 23554. Odznaczony Medalem Ojczyzna swojemu obrońcy, za udział w powstaniu w roku 1957 odznaczony WKP. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony dwukrotnie - 9 XII 1935 i 13 III 1936. Ponadto w WBH teczka o syg. akt 626.
9 VII 1924 roku w Poznaniu ożenił się z pochodzącą z Krakowa Marią Wieczorek (9 XI 1905 - 12 VII 1929), z tego związku urodziła się córka Wanda.

Nie są znane jego losy podczas II wojny światowej.

W roku 1947 w Słupsku poślubił Marię z dom. Skibińską, z którą także miał córkę.

Zmarł w Gdyni 27 X 1962 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Witominie Sektor / Rząd / Numer 74 / 13 / 4.

źródła: Parafia katolicka Łopienno, wpis 14 / 1884. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1889/3/29, skan 26 Łopienno (USC) - akt małżeństwa, rok 1884, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1889/1/136, skan 35 Łopienno (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Urodzenia. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. WBH - Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Dziennik Bałtycki nr 257 i 258 z roku 1962. Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Chowański Wincenty (1899 - 1977)

urodził się 1 VII 1899 roku w miejscowości Parzynów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Kobyla Góra, w rodzinie Michała i Anny z dom. Durin (Duryn), małżonkowie pobrali się w roku 1886.
Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Wojciech (13 IV 1895 Mostki - 15 V 1980 Syców, spoczywa na cm. parafialnym), Marianna (1886), Franciszka (1888), Franciszek (1890, poległ w I wojnie światowej), Anna (1891 - 1972), Julianna (1893), Paulina (1897), Antoni (1905), Feliks (25 IV 1907 - 18 I 1945 - stracony przez Niemców) a także zmarli w niemowlęctwie - Bolesława, NN, Idzi i Albert.

Chowański Wincenty od listopada 1918 roku był w Straży Ludowej w Ignacewie a następnie w Powstaniu Wielkopolskim walcząc pod dowództwem Stanisława Lucjana Thiela (20 X 1881 - 9 X 1943) w batalionie ostrzeszowskim, który składał się z około 700 ludzi. Z tym oddziałem przeciwstawiał się Grenzschutzowi, tocząc zwycięskie potyczki z Niemcami 14-15 I 1919 r. w rejonie Kobylej Góry i Ligoty, 19 I na linii Parzynów Rogaszyce oraz 29 I pod Torzeńcem. W lutym 1919 roku przeniesiony do 3 Pułku Lotnictwa w Poznaniu. Za udział w powstaniu w roku 1957 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, ponadto odznaczony Medalem Pamiątkowym Za Wojnę 1918 – 1921. W kwestionariuszu osobowym spisanym w roku 1934 nie wspomina o udziale w wojnie polsko - bolszewickiej. Zweryfikowany jako członek koła Związku Weteranów Powstań Narodowych 10 III 1934 roku nr dyplomu 7781, nr weryfikacyjny Ref. Historycznego 15498.

Z zawodu murarz, jego losy podczas II wojny nie są znane.

5 I 1929 roku ożenił się z Martą z dom. Godawa, ur. 20 VI 1901 r., córką Jana i Marianny z dom. Antek. Ze związku Wincentego i Anny urodziły się trzy córki Janina 1929. Irena 1930 i Henryka Jadwiga w roku 1941.

Zmarł 17 XII 1977 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 69 / 26 / 6.

źródła: Archiwum Państwowe w Kaliszu 733/1/75, skan 23 Parzynów (USC) - akt urodzenia, rok 1899, [Księga urodzeń]. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. WBH - Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Dziennik Bałtycki 288/1977. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Pempera Wacław (1901 - 1972)

urodził się 24 I 1901 roku w miejscowości Swadzim wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne w rodzinie Wojciecha i Antoniny z dom. Kleczewska. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski - Feliks (22 (23) X 1898 Swadzim - 1979 Poznań, spoczywa na cm. w Kiekrzu), Władysława (1903), Stanisława (1904-1906), Jadwiga (1906) i Aleksander (1908).

Brał udział walkach w Poznaniu i sąsiednich miejscowościach - w rodzinnym Swadzimiu, rozbrajając Niemców, odbierając im broń i amunicję oraz w walkach o lotnisko Ławica. Za udział w Powstaniu odznaczony WKP. Do X 1920 roku służył w 15 Pułku Artylerii Polnej. Jego wniosek o MEdal Niepodległości był odrzucony dwukrotnie - 9 XII 1935 i 25 VI 1938, ponadto sam wniosek do KKiMN w WBH - sygnatura 117 - 35174.

Ożenił się z Kazimierą z dom. Szajkowska urodzoną w Konarzewie 27 II 1915 roku w rodzinie Piotra i Magdaleny z dom. Kurasz.

Zmarł 23 X 1972 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Junikowie
pole 27 kwatera 6
rząd 7 miejsce 8
GPS: 52.388228, 16.824302
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1093670&name_surname=Pempera%20Wac%C5%82aw#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Wac%C5%82aw-Pemper.../30611795

To także miejsce spoczynku małżonki Kazimiery zmarłej w XII 2003 roku.

Miejsce spoczynku Weterana jest opłacone, nie wymaga renowacji, zostanie złożony wniosek o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski (IPN), na dzień sporządzenia notatki nie figuruje.

źródła: APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931. IPN Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945. Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach, wyszukiwarka billiongraves.com. WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Feliks Pempera
Powstaniec Wielkopolski i uczestnik II wojny światowej osadzony w obozie jenieckim, nr osadzonego 22599, w WBH odrzucony 25 X 1937 roku wniosek o Medal Niepodległości.

Cmentarz parafialny Kiekrz
Położenie grobu
kwatera L
rząd 14 miejsce 7-8
GPS: 52.476526, 16.78499

Marciniak Czesław (1894 - 1957)

urodził się 28 IX 1894 roku w Poznaniu w rodzinie Michała (1860 - 1917) i Agnieszki z dom. Podlewska (1865), z tego związku urodzili się także Władysław (20 VIII 1888), Prakseda (1890), Michał (1892 - 1911), Wincenty (7 X 1896 - 10 VI 1923), Adam (24 XII 1898), Jan (24 XII 1900 - 1916), Wiktoria (1902), Lucjan (21 XII 1904), Stanisław (*+1907) i Kazimierz (2 III 1908).

Marciniak Czesław powołany do armii pruskiej 8 VI 1915 roku brał udział w I wojnie światowej.

W powstaniu brał udział w walkach o Ławicę (2 Eskadra Lotnicza), dalej w walkach o Nowe Miasto nad Wartą, i o Kruszwicę - dane z kwestionariusza osobowego z 27 IV 1936 roku. Występuje także jako członek załogi lotniska Ławica w Wykaz podoficerów i żołnierzy II Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1 grudnia 1919 roku. CAW I.301.12.51. W Wojskowym Biurze Historycznym wniosek nr 62-18395 do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Zwolniony z wojska 25 VI 1921.

30 VI 1923 roku w Poznaniu ożenił się z Ireną z dom. Żerkowska (10 IV 1900 - 1991), z tego związku urodziło się troje dzieci Mirosława (25 XI 1927, po mężu Ludwik, zm. 1989), dziecko martwo urodzone 1926, i Izabela Barbara (25 VIII 1929).

W czasie II wojny światowej 14 XII 1939 roku rodzina została wysiedlona, co znajduje potwierdzenie na listach strat.

Marciniak Czesław zmarł w roku 1957 (data dzienna będzie ustalona), spoczywa na cmentarzu komunalnym na Junikowie
pole 3 kwatera 5 miejsce 2
GPS: 52.385157, 16.834188
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1095574&name_surname=Marciniak%20Irena#

To także miejsce spoczynku małżonki, córki Mirosławy i zięcia Stefana Ludwigów oraz Heleny Koczyk (1884 - 1963). Na nagrobku wymienieni zostali Czesław i Irena Marciniakowie. W wyszukiwarce miejskiej grobów miasta Poznania Czesław nie występuje, co zostanie zgłoszone do Wydziału Kultury Miasta Poznania. Miejsce spoczynku Weterana zostanie ponadto zgłoszone do IPN - wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Poznaniu. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. APP, Akta Miasta Poznania. Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023