Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Krajniak Karol (1895 - 1955)

i jego brat Ludwik (3 VII 1900 r. Gościejewo) - Powstańcy Wielkopolscy urodzili się w rodzinie Franciszka (1861) i Józefy z dom. Łukaszewicz (1867), para pobrała się w roku 1885.

Krajniak Karol urodził się 14 X 1895 roku w miejscowości Pruśce – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Rogoźno. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Wągrowcu, gdzie brał udział w strajku dzieci, należał też do SOKOŁA. Nie ustalono czy brał udział w I wojnie światowej.

Z końcem grudnia 1918 roku przystąpił do powstania w Wągrowcu, dalej walczył o Gniezno, Zdziechową, od stycznia 1919 roku w Kompanii Prochowo (taką nazwę użył w Kwestionariuszu osobowym) w walkach o Budzyń, Chodzież, Szamocin, Margonin i Kcynię. W szeregach 2 PP (56) brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej walcząc m.in. pod Bobrujskiem, Berezyną i Szaciółkami, zdemobilizowany w stopniu starszego szeregowego z 262 PP. Zweryfikowany dyplomem nr 13302, nr Ref. Histor. 20695. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 28 II 1938 roku.

8 VI 1919 roku ożenił się z Apolonią Gągorek (7 II 1901 - 6 VIII 1992), z tego związku urodziło się troje dzieci Antoni (20 V 1920), Irena (13 X 1922) i Edmund (29 X 1930).

Krajniak Karol zmarł 15 III 1955 roku, spoczywa z małżonką na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 52 / 8 / 29. Jego nazwisko zostało umieszczone na tablicy pamiątkowej poświęconej Powstańcom Wielkopolskim spoczywającym na tym cmentarzu.

źródła: WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Krukowski Kazimierz

oraz jego rodzeństwo Marta (1896-1898), Jadwiga (1899), Władysława (1902), Adam (1904), Józefa (1904), Józefa (1907-1909), Kazimiera (1911-1978), Władysław (1913-1983) i Stefan (*+1913) urodzili się w rodzinie Józefa (1865-1941) i Heleny z dom. Nowak (1870), para pobrała się w roku 1889 w Barcinie.

Krukowski Kazimierz urodził się 27 II 1891 roku w miejscowości Barcin – miasto w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Barcin.

22 X 1918 roku poślubił Scholastykę z dom. Dobrzyniewicz ur. 14 V 1890 roku, z tego związku urodziło się dwoje dzieci Jacek (7 VIII 1919 - 8 VI 1990 spoczywa w Gdyni na cm. przy ul. Spokojnej) i Mieczysława Franciszka (11 XII 1923, po mężu Raczkiewicz, zm. 24 X 1998, spoczywa z rodzicami).

4 I 1919 roku przystąpił do powstania w szeregach Kompani Barcińskiej, w której walczył w Barcinie i okolicach, w powstaniu do kwietnia 1919 roku. Następnie od 1 VIII 1920 roku w 59 Pułku Piechoty do 28 IX 1920. Zdemobilizowany 14 III 1923. W kwestionariuszu osobowym z roku 1938 nie wspomina o udziale w wojnie polsko - bolszewickiej. Odznaczony Odznaką pamiątkową i Medalem Pamiątkowym za wojnę 1918-1921. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w roku 1958.

Jego wniosek o Medal Niepodległości został dwukrotnie odrzucony - 31 I 1938 i 4 IV 1938 roku (mieszkał wówczas w Poznaniu).

Kazimierz Krukowski od 13 X 1938 roku był zweryfikowanym członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu.

Zmarł w wieku 89 lat w Gdyni 31 V 1980 roku, spoczął na cmentarzu komunalnym na Witominie:
Sektor / Rząd / Numer
56 / 1 / 6

https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...

To także miejsce spoczynku żony Scholastyki zm. 3 VII 1974 i córki Mieczysławy zm. 24 X 1998.

Miejsce spoczynku nie jest opłacone, nagrobek nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski. Na dzień sporządzenia notatki brak w/w ewidencji. Powiadomiony zostanie także UMGdynia, Wydział Ochrony Dziedzictwa w celu oznaczenia grobu w wyszukiwarce miejskiej jako miejsce spoczynku Weterana PW i zabezpieczenie przed likwidacją.

źródła:Parafia katolicka Barcin, wpis 19 / 1889, Urząd Stanu Cywilnego Barcin, wpis 48 / 1889, Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Urząd Stanu Cywilnego Barcin, Akta urodzeń 1891- wtóropis nr 1-285, Wyszukiwarka grobów na cmentarzach komunalnych w Gdyni, WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa, szufladka KRÓL - KRUP i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich, WTG Gniazdo - Lista odznaczonych WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Kryszewski Józef (1902 - 1959)

oraz jego rodzeństwo Jadwiga (1904 - 1986), Walerian (1906 - 1970), Eugenia (1909) i Edmund (1910 - 1961), Marian (1919 - 1944), Joanna i Julian (zmarli w niemowlęctwie), urodzili się w rodzinie Stanisława (1867 - 1920) i Marii z dom. Bärtz (1876 - 1959).

Józef urodził się 16 III 1902 roku w miejscowości Chełmce – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Kruszwica. Po ukończeniu siedmiu klas szkoły powszechnej rozpoczął naukę w zawodzie kupieckim. W czasie nauki był czynnym harcerzem w Witkowie a później w Bydgoszczy.

Do powstania przystąpił 2 I 1919 roku do luźnych oddziałów pod dowództwem Kurnatowskiego w rodzinnej miejscowości, które to oddziały rozbroiły miejscowy Grenzschutz. Następnie walczył o Kruszwicę, Inowrocław i Bydgoszcz pod dowództwem Pawła Cymsa i Stefana Wypijewskiego (7 Batalion 2 Pułku Artylerii Lekkiej Wielkopolskiej).

Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej w 15 Dywizji Wojsk Wielkopolskich, zdemobilizowany 15 VII 1921 roku z 68 pułku piechoty.

Za udział w powstaniu w roku 1957 został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, 20 IX 1937 roku odznaczony Medalem Niepodległości, ponadto odznaczony Medalem za Wojnę 1918/1921, Odznaką Orlęta lwowskie, Krzyżem Walecznych, Odznaką Wojsk Wielkopolskich, Medalem 10lecia, Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Zweryfikowany powstaniec dyplomem nr 332, nr Ref. Historycznego 8068. Członek związków - Powstańców i Wojaków od 1926, Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914/1919 od 1932, Towarzystwa PW od 1938.

21 XI 1927 roku poślubił Teofilę Beyge (20 I 1906 - 10 IV 1980), para miała syna Andrzeja Józefa ur. 19 XI 1938 roku w Poznaniu, zmarł 21 V 2019 w Sopocie - polski lekarz, specjalista w zakresie chorób wewnętrznych i gastroenterologii, prof. dr hab.

Podczas II wojny światowej osadzony w niemieckim obozie koncentracyjnym w Auschwitz, nr obozowy 32585.

Zmarł 6 VII 1959 roku, spoczywa z małżonką na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 68 / 23 / 6. Na dzień sporządzenia notatki w wyszukiwarce miejskiej grobów miejsce figuruje jako nieopłacone. Zostanie zatem złożony wniosek do IPN w celu wpisu do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski oraz powiadomiony zostanie Urząd Miasta Gdynia.

źródła: WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Dziennik Bałtycki 161/1959. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowego w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Ewidencja ludności 1870-1931. IPN Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Kulczyński Aleksander (1900 - 1972)

Kulczyński Aleksander, Wincenty (30 III 1892 - 8 II 1958) i Władysław (11 IX 1897 - VI 1981) - Powstańcy Wielkopolscy a także ich rodzeństwo Marceli (1887-1888), Marianna (1889-1892), Jadwiga (1894-1895), Jan (1902), Kazimiera (1904) i Helena (1909) urodzili się w rodzinie Kazimierza (ur. 21 II 1860) i Michaliny z dom. Łukaszczyk (przyjęto pisownię nazwiska jak sama się podpisała na akcie małżeństwa ur. 12 VIII 1863, zm. 8 XI 1915), para pobrała się w roku 1887.

Kulczyński Aleksander

urodził się 24 II 1900 roku w Poznaniu.

Przed wybuchem Powstania był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego – tajna organizacja wojskowa w Wielkopolsce której celem była walka o przyłączenie zaboru pruskiego do odzyskującej niepodległość Polski. POW powstała z inicjatywy Wincentego Wierzejewskiego jesienią 1917 r. w Poznaniu. Wywodziła się z tajnych i półtajnych organizacji harcerskich, opierała się na dziesiątkach (zastępach), szeregowi członkowie poszczególnych oddziałów nie znali się, co miało chronić organizację przed infiltracją.

Od dnia 27 XII 918 r. do dnia 10 I 1919 r. wstąpił do kompanii "Muzeum" i brał udział w akcji "Bazar" w zdobywaniu i obsadzaniu koszar, dworca głównego i patrolowaniu ulic Poznania. Na skutek odniesionych kontuzji przebywał do 11 III 1919 r. w szpitalach w Poznaniu i Wrześni. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony w roku 1974 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Od dnia 12 III 1919 r. do 1922 r. służył w 2 baonie garnizonowym w Poznaniu.

W 1939 r. brał udział w obronie Wybrzeża w randze podporucznika, dostał się do niewoli i został osadzony w Oflag II - A; nr jeńca 1296; 24.02.1941 przekazany Oflag II - E.

W Wojskowym Biurze Historycznym - odrzucony wniosek o Medal Niepodległości dnia 2 III 1936 i teczka o syg. 5958.

Z zawodu był urzędnikiem celnym.

W Gdyni ożenił się z Wandą z dom. Boroszewską urodzoną 4 IV 1913 roku, córką Franciszka i Anny z dom. Piotrowicz (17 X 1890 - 7 IV 1980 - spoczywa z Wandą i Aleksandrem).

Aleksander Kulczyński zmarł 25 VIII 1972 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Witominie:
Sektor / Rząd / Numer
56 / 10 / 6_2
https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...

Wanda zmarła 9 XI 2007 roku, spoczęła w grobie matki i męża.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1932/3/39, Piotrowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1886, Księga małżeństw, Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/557 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga miejscowa urodzeń, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931 miasta Poznania, WTG Gniazdo - Lista odznaczonych WKP, WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa, IPN - Lista strat II wojny światowej, wyszukiwarka grobów miasta Gdyni (cmentarze komunalne).

Lewandowski Franciszek (1877 - 1951)

urodził się 26 I 1877 roku w miejscowości Łopienno – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Mieleszyn w rodzinie Józefa i Józefy z dom. Borowicz, para pobrała się w roku 1873. Z tego związku urodzili się także Jan (28 V 1888), bliźnięta - Ludwik (1893 - 1894) i dziecko martwo urodzone oraz Konstancja (1885).

Nie są znane jego losy przed Powstaniem Wielkopolskim, do którego przystąpił w luźnych oddziałach z Łopienna zorganizowanych pod dowództwem Stanisława Krygiera (wg aktu urodzenia urodzony jako Krieger, syn Wiktora i Stanisławy z dom. Kabacińska, 6 V 1897 Łopienno - 13 III 1943). Powstańcy wraz z oddziałami z Kłecka, zorganizowanymi przez Edmunda Rogalskiego zajęli stację kolejową w Łopiennie (obecnie stacja Gącz). Niebroniona stacja została opanowana przez powstańców około południa, lecz wkrótce Niemcy odbili ją i obsadzili ponownie oddziałem wojska.Powstańcy przeprowadzili kontratak i wieczorem stacja znalazła się ponownie w polskich rękach. Poprzez zdobycie przez powstańców dworca kolejowego, zablokowano Niemcom linię kolejową Gniezno – Nakło, a tym samym możliwość wsparcia niemieckich żołnierzy walczących z powstańcami w bitwie pod Zdziechową. Zweryfikowany powstaniec ZPW Koło w Gdyni, 7 V 1936 roku pod nr 18356.

Zmarł 6 II 1951 roku, spoczywa z żoną Marianną (4 IV 1888 - 3 VI 1973) i synem Zenonem (18 X 1929 - 07 III 2016) na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 64 / 39 / 24.

źródła: Parafia katolicka Łopienno, wpis 7 / 1873. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1889/1/7, skan 10 Łopienno (USC) - akt urodzenia, rok 1877, Księga urodzeń. Archiwum Państwowe w Poznaniu , Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 33 / Spis zweryfikowanych 9100 - 13620. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 89. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Łabędzki Andrzej (1899 - 1987)

urodził się 29 X 1899 roku w miejscowości Marzenin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września, w rodzinie Franciszka (1868) i Anny z dom. Owczarzak (1869), para pobrała się w roku 1892. Z tego związku urodzili się także Kazimierz (1903 - 1904), Feliks (1906) i Marianna (1909).

Nie są znane jego losy przed wstąpieniem do Ochotniczej Kompanii średzka pod dowództwem Alfreda Milewskiego, do której wstąpił z końcem grudnia 1918 roku, został przydzielony do 4 Kompanii pod dowództwem Ignacego Nowaka (25 I 1874 - 4 IX 1936). W tej formacji walczył w Poznaniu a następnie pod Krotoszynem, Rawiczem, Bojanowem i Gostyniem. Następnie cztery kompanie średzkie utworzyły III batalion, który wszedł w skład 8 Pułku Strzelców
Wielkopolskich. Za udział w powstaniu w roku 1975 otrzymał Wielkopolski Krzyż Powstańczy, tego samego roku mianowany na podporucznika. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938 roku.

Zmarł 10 XI 1987 roku, spoczywa z małżonką Marią (9 IX 1906 - 13 II 1998) na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 51 / 30 / 23. Jego nazwisko zostało upamiętnione na tablicy poświęconej Powstańcom Wielkopolskim spoczywającym na tymże cmentarzu.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Czerniejewo, wpis 76 / 1892. Parafia katolicka Marzenin, wpis 13 / 1892. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki 267/1987. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Maciejewski Ludwik (1888 - 1957)

syn Powstańca Styczniowego Wincentego (ur. 21 I 1843, zm. 10 IV 1918) i Bronisławy z Baranowskich (16 I 1854 - 24 IV 1905), rodzice pobrali się w roku 1872 w Parafii katolickiej Łęgowo-Tarnowo (Wągrowiec). Z tego małżeństwa urodzili się także Wincenty (12 III 1873 - 10 XII 1930), Telesfor ( 30 XII 1874, powołany do armii pruskiej w 1917 roku, z wojska wraca 1 IV 1919), Maria (16 X 1876), Józef (15 III 1879), Stefan (31 VIII 1882) i Zofia (25 III 1884 - wyszła za Stefana Wojciechowskiego).

Maciejewski Ludwik urodził się 25 VIII 1888 roku w Wągrowcu, tego samego roku rodzina przeprowadziła się z Wągrowca do Poznania. Tu też Ludwik poślubił 19 X 1920 roku Annę z dom. Walter ur. 9 X 1886 roku w Czarnkowie, córkę Ferdynanda i Julianny z dom. Schielkę. Ze związku Ludwika i Anny urodził się syn Marian ( 20 VII 1928).

Nie ustalono kiedy i gdzie Ludwik brał udział w powstaniu, biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania brał udział w walkach w Poznaniu. W WBH znajduje się odrzucony wniosek o Medal Niepodległości syg. akt 112849 z dn. 28 II 1938 i akta o syg. 6765. Niezbędna kwerenda.

Zmarł w Gdyni 28 I 1957 roku, spoczywa w grobie z synem Marianem, obok spoczywa żona Anna z synową Jadwigą, spoczywają na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 71 / 5 / 17. Miejsce opłacone, zaniedbane. Na nagrobku napis dotyczący Ludwika - Powstaniec Wielkopolski.

źródła: Parafia katolicka Łęgowo-Tarnowo, wpis 8 / 1872. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki 26/1957. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Kurier Poznański 1918.04.13 R.13 nr 85.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Madajczak Stefan (1900 - 1957)

urodził się 1 IX 1900 roku w Śremie w rodzinie Józefa (ur.17 III 1868) i Petroneli z dom. Pietrowska (10 IV 1878 - 31 V 1948), małżonkowie pobrali się w Śremie w roku 1899. Z tego zwiazku urodzili się także Aleksander (1901), Zofia (1903), Józef (1904 - 1976), Władysława (1906), Stanisław (1908), Leokadia (1909 - 1972), Edmund (1911) i Bolesław (1913 - 1989).

Niewiele mamy informacji o Stefanie, był członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich Koło w Gdyni, w WBH są dwa odrzucone wnioski o Medal Niepodległości (80321 - odrzucono 25 I 1937 i odrzucony 25 VI 1938 syg. akt 24/34623) oraz akta podoficera (449). Nie występuje na listach zweryfikowanych Powstańców Wielkopolskich.

Zmarł 4 V 1957 roku, pod nekrologiem podpisano żonę (na akcie urodzenia odnotowano informacje o zawarciu związku małżeńskiego w Gdyni 20 X 1951) oraz dzieci.
Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 71 / 24 / 16, niestety na nagrobku wymienione są inne osoby
RYSZARD HUŃKO 1939-03-03 - 1995-01-06
TOMASZ PELC 1960-10-19 - 2016-05-05.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1879/3/80, skan 128 Książ Wielkopolski (USC) - akt małżeństwa, rok 1899, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1963/1/157, skan 381 Śrem (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga urodzeń. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki 107/1957. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—--------------------------------------------------------------

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1879/3/80, skan 128 Książ Wielkopolski (USC) - akt małżeństwa, rok 1899, Księga małżeństw

Joseph Madajczak (31 lat), rodzice: Jakob Madajczak , Scholastica Skorupska ,
Petronella Pietrowska (21 lat) , rodzice: Valentin Pietrowski , Petronella Mikolajczak ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1963/1/157, skan 381 Śrem (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga urodzeń

Stefan , rodzice: Józef Madajczak, Petronella Pietrowska

Śliwiński Władysław (1896 - 1959)

urodził się 9 VI 1896 roku w miejscowości Gorzyce – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin. Akt urodzenia sporządzony został w USC Podobowice (Kornthal) pod nr 83 dnia 12 VI 1896 roku. Jego rodzicami byli Michał i Antonina z dom. Strzelewicz, para się w roku 1878.

Śliwiński Władysław dołączył do Kompani z Juncewa pod dowództwem Stefana Kubiaka (26 VII 1893 - 22 IX 1925) i Tadeusza Kruszaka (22 V 1893 Słabomierz, zamordowany przez Niemców w Żninie 11 XII 1939). Już w noc sylwestrową 1918 oddział osiąga gotowość bojową i podejmuje pierwszą nieudaną próbę oswobodzenia Żnina. Przybyły 10 stycznia do Damasławka kapitan Jan Tomaszewski reorganizuje wojsko powstańcze. Oddział juncewski oznacza jako kompanię II juncewską. Przechodzi cały szlak bojowy swego oddziału. Bierze udział w walkach m.in. o Żnin, Szubin,Rynarzewo, Zamość. Za udział w powstaniu odznaczony został w roku 1958 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony dwukrotnie 4 V 1936 i 25 VI 1938, jako powód podano brak pracy niepodległościowej.

6 III 1923 roku Władysław podejmuje prace jako kowal w Poznaniu, następnie dołącza do niego żona Helena z dom. Szybczyńska (ur. 9 XII 1898 roku w Godawach, zm. 17 VII 1970) oraz synowie urodzeni w Gorzycach Bogusław (20 II 1928 - 27 XII 2002), Zygmunt (11 III 1929 - 26 IV 2015) i Alfons (6 IX 1930 - 15 VIII 2005).

Śliwiński Władysław zmarł w Poznaniu 7 XI 1959 roku, spoczywa na cm. komunalnym na Junikowie
pole 14 kwatera 1
rząd 2 miejsce 17
GPS: 52.389301, 16.825907

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1055639&name_surname=%C5%9Aliwi%C5%84ski%20W%C5%82adys%C5%82aw#

https://billiongraves.com/.../W%C5%82adys%C5.../29062949

W wyszukiwarce miejskiej grobów dla Poznania została zapisana data pogrzebu jako 10 X 1959.

To także miejsce spoczynku małżonki, syna Zygmunta, synowej Aleksandry i wnuczki Doroty Galas.

Miejsce spoczynku Powstańca jest zadbane, opłacone, nie wymaga renowacji, zostanie złożony wniosek do IPN w celu dokonania wpisu do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Podobowice, wpis 13 / 1878. Parafia katolicka Gorzyce, wpis 5 / 1878. Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Podobowice, 7/536/0/2.1/67. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania 1870 - 1931. Wyszukiwarka grobów na cm. miasta Poznania. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—---------------------------------------------------------------

Urząd Stanu Cywilnego Podobowice, wpis 13 / 1878

Michael Śliwiński (ur. 1853)
ojciec: Jacob , matka: Nepomuzena Bulera
Antonie Strzelewicz (ur. 1862)
ojciec: Franz , matka: Josephine Olszewska

Parafia katolicka Gorzyce, wpis 5 / 1878

Michael Śliwiński (24 lat)
ojciec: Jacobus Śliwiński , matka: Nepomucena Bulera
Antonina Strzelewicz (16 lat)
ojciec: Franciscus Strzelewicz , matka: Josepha