Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Waligóra Marcin (1891 - 1963)

oraz jego rodzeństwo Magdalena (1875, po mężu Stachowiak), Marianna (1879, po mężu Jokiel), Walenty (1881), Józef (1883), Franciszek (1885 - 1887) i Łukasz (1889) urodzili się w rodzinie Walentego i Elżbiety z dom. Weiss, para pobrała się w roku 1872.

Urodził się 13 X 1891 roku w miejscowości Piotrowo Wielkie – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Wielichowo. Akt urodzenia został sporządzony pod numerem 238 dnia 20 X 1891 w USC Wielichowo. Ukończył szkołę powszechną w Prochach i pracował do roku 1911 jako robotnik rolny, po czym wyjechał do Berlina gdzie pracował jako robotnik murarski do 6 IV 1915 roku, kiedy został powołany do armii pruskiej, brał udział w I wojnie światowej. Na początku listopada 1918 roku zbiegł z armii pruskiej.

3 I 1919 roku oddział Stanisława Siudy zajął Rakoniewice bez walki. Powstańcy aresztowali
burmistrza, zajęli pocztę i obsadzili telefony, wówczas też Waligóra przyłączył się do rakoniewickiego oddziału powstańczego pod dowództwem Ludwika Żaka (ur.16 VIII 1894 Celinki, w życiorysie spisanym w latach 60 Waligóra podaje nazwisko Żok, w drużynie rakoniewickiej brali udział Ludwik (kowal, wyemigrował do Francji.) i jego młodszy brat Józef).

Waligóra walczył o Rakoniewice, Wolsztyn, Kopanicę, Babimost i Solec aż po Nowe Kramsko. Za udział w powstaniu w roku 1958 otrzymał Wielkopolski Krzyż Powstańczy.

Po zakończonych walkach powstańczych Waligóra wstępuje do 61 Pułku Piechoty, w szeregach którego pozostaje do 30 XI 1920 roku.

Jako cywil podejmuje prace jako robotnik leśny a następnie pracuje w cegielni w Rostarzewie, podczas II wojny światowej w majątku w Rakoniewicach, po II wojnie pracuje jako robotnik drogowy. W roku 1956 przechodzi na emeryturę. Członek Związku Powstańców Wielkopolskich a następnie w ZBOWiD.

W roku 1922 poślubił Stanisławę z dom. Bąk (7 V 1892 - 28 XI 1972), córką Piotra i Wiktorii z dom Bossa (Bosa), z którą miał pięcioro dzieci - Marian, Franciszek, Stanisław, Kazimiera oraz Benigna.

Zmarł 22 VI 1963 roku w Rakoniewicach, spoczywa na cmentarzu parafialnym w Rakoniewicach z małżonką Stanisławą (1892 - 1972) i córką Beginą (1924 - 2009) sektor 11 rząd 7 nr grobu 9.

źródła: Parafia katolicka Wielichowo, wpis 21B / 1872. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1973/1/55, skan 241 Wielichowo (USC) - akt urodzenia, rok 1891, Księga urodzeń. Archiwum Państwowe w Poznaniu 3465/1/13, skan 15 Prochy (par. rzymskokatolicka) - akt urodzenia/chrztu, rok 1891 , Liber baptisatorum. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 472 Życiorysy powstańców wielkopolskich: W - tom l /Wabiński Bolesław - Walkowiak Jan/. IPN, Powstanie wielkopolskie na ziemi grodziskiej. Wajs Dariusz, Powstanie Wielkopolskie w Rakoniewicach. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Informacje od wnuka Krzysztofa Waligóry.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—----------------------------

Parafia katolicka Wielichowo, wpis 21B / 1872

Valentinus Waligóra (21 2/3 lat)
ojciec: Antonius , matka: Antonina Gintrów
Elisabeth Weis (20 lat)
ojciec: Joseph , matka: Francisca Bednarz

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1973/1/55, skan 241 Wielichowo (USC) - akt urodzenia, rok 1891, Księga urodzeń

Martin , rodzice: Walentin Waligóra, Elisabeth Weiss ,
Komentarz indeksującego:
zm. 22.06.1963 Rakoniewice

Archiwum Państwowe w Poznaniu 3465/1/13, skan 15 Prochy (par. rzymskokatolicka) - akt urodzenia/chrztu, rok 1891 , Liber baptisatorum
Martinus , rodzice: Valentinus Waligora, Elisabeth Weiss ,
Inne osoby występujące w dokumencie:
Josephus Rabiega - chrzestny, Piotrowo
Margaretha Rosolska - chrzestna, Prochy

WTG Gniazdo:
Marcin Waligóra
urodzenie: 1891.10.13 Piotrowo pow. Kościan - obecnie w powiecie grodziskim, w gminie Wielichowo.
rodzice: Walenty, Elżbieta Weiss
jednostka: Kompania Rakoniewicka
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 11.04-0.897 z dnia 1958-11-04
opis:
Waligóra Marcin brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. od dnia 03.01.1919 r. w kompanii rakoniewickiej pod dow. plut. Żoka Ludwika o wyzwolenie Wolsztyna oraz w walkach o Kopanicę, Babimost, Solec i okolicę.

źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.)
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 472: Życiorysy powstańców wielkopolskich: R - tom III (Rosada Walenty - Rzyski Jan) — powinno być Życiorysy powstańców wielkopolskich: W - tom l /Wabiński Bolesław - Walkowiak Jan/.
Biskupski Antoni, Historja 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7 Pułku Strzelców Wlkp.) T 1. Walki powstańcze na froncie zachodnim i północnym Wielkopolski. Organizacja pułku, Bydgoszcz 1925

https://billiongraves.com/.../Marcin-Walig%C3.../26078577
IPN, Powstanie wielkopolskie na ziemi grodziskiej, https://pw.ipn.gov.pl/.../11020,Powstanie-wielkopolskie...

DARIUSZ WAJS, POWSTANIE WIELKOPOLSKIE W RAKONIEWICACH, https://www.powiatwolsztyn.pl/.../opracowanie_powstanie...

Nowaczyk Piotr (1896 - 1983)

oraz jego rodzeństwo - Maria (1880), Stefania (1881), Leokadia (*+1882), Józefa (1884 - 1886), Marian (1886 - 1888), Antoni (1887 - 1888), Julianna (1889), Józefa (1890-1891), Pelagia (1892 - 1909), Władysław (1894 - 1912) i Aniela urodzili się w rodzinie Jana (12 X 1855 - 2 XI 1934) i Katarzyny z dom. Brudniewicz (15 VIII 1857 - 9 X 1897).

Po śmierci Katarzyny Jan ożenił się powtórnie, jego żoną została Maria z dom. Łapawczyk (7 I 1873 - 12 III 1929), z tego związku urodziło się przyrodnie rodzeństwo Piotra - Powstaniec Wielkopolski - Jan (2 X 1901 w Poznaniu), Antoni (*+1899), Jadwiga (*+1900), Wiktoria (1903-1904), Janina (1904), Franciszka (*+1906), Stanisław (190 - 1910) i Kazimiera (*+1912).

Piotr urodził się w Poznaniu 12 VI 1896 roku.

Nie wiadomo kiedy i gdzie Piotr brał udział w Powstaniu, możemy jedynie przypuszczać, że jako mieszkaniec miasta Poznania właśnie tu walczył. Zweryfikowany 1 II 1936 roku (Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 45: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]) nr dyplomu 14033, nr Referatu Historycznego 21332 (Koło ZPW Poznań Junikowo). Jego nazwisko występuje także w Wykazie podoficerów i żołnierzy II Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1 grudnia 1919 roku. CAW I.301.12.51.

Jego pierwszą żoną 3 II 1923 roku została Maria Hejnowicz (7 IX 1901 - 13 II 1930), z którą miał trzech synów Mieczysława (1923 - 1944), Bogdana (1928) i Henryka (1929). Drugą żoną była Janina z dom. Czernikiewicz (12 VI 1914 - 20 I 1997), z którą miał syna Wiesława (1949 - 2018).

Nowaczyk zmarł 20 VII 1983 roku, spoczywa od 27 VII na cmentarzu komunalnym na Junikowie w Poznaniu, na nagrobku podano datę pogrzebu a nie śmierci
pole 24
rząd F miejsce 15
GPS: 52.387856, 16.82095
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1082660&name_surname=Nowaczyk%20Piotr#OpenMap

To także miejsce spoczynku II żony Janiny i syna Wiesława.

Miejsce spoczynku Weterana jest opłacone, nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość. Dokumentacja fotograficzna Tomasz Konwicki lipiec 2023.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Urząd Stanu Cywilnego Poznań - Wilda, Księga urodzeń 1896 , 53/4818/0/1/4. Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931. Kulczyński Robert, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. Wyszukiwarka grobów miasta Poznania. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com. WBH - Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Dokumentacja fotograficzna grobu p. Tomasz Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Dziękuję Izabeli Walkowiak za pomoc.
—---------------------------------------------------

akt urodzenia Piotra: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Urząd Stanu Cywilnego Poznań - Wilda, Księga urodzeń 1896 , 53/4818/0/1/4

—--------------------------------------------
Nowaczyk Jan
urodził się 2 X 1901 w Poznaniu w rodzinie Jana seniora (12 X 1855 - 2 XI 1934 spoczywa na poznańskim Górczynie) i jego II żony Marii z dom. Łapawczyk (7 I 1873 - 12 III 1929), z tego związku urodził się także Antoni (*+1899), Jadwiga (*+1900), Wiktoria (1903-1904), Janina (1904), Franciszka (*+1906), Stanisław (190 - 1910) i Kazimiera (*+1912).

Jan był przyrodnim bratem Powstańca Wielkopolskiego Piotra 12 VI 1896 - 27 VII 1983).

Brał udział w powstaniu jako harcerz - łącznik między oddziałami powstańczymi w Poznaniu. Za udział w powstaniu w roku 1972 został odznaczony WKP. 30 V 1919 wstąpił do Wojska Polskiego. W Kartotece ewidencji ludności z lat 1870-1931 miasta Poznania występuje jako porucznik.

19 IV 1926 roku poślubił w Poznaniu Helenę Pękacką urodzoną 6 II 1903 roku w Berlinie, córkę Franciszka i Stanisławy Tyrakowskiej.

Oficer zawodowy, brał udział w Kampanii Wrześniowej 1939 r. jako oficer służby uzbrojenia MSW, internowany w Rumunii uciekł z obozu do Francji. Brał udział w walkach 2. Dywizji Strzelców Pieszych. Po klęsce wrześniowej 1939 roku we Francji przystąpiono do tworzenia wojska polskiego. 11 listopada 1939 r. Wódz Naczelny gen. Władysław Sikorski wydał rozkaz sformowania 2. Dywizji Strzelców Pieszych (początkowo pod nazwą 2. Dywizja Piechoty), wyznaczając na jej dowódcę gen. Bronisława Prugara-Ketlinga. Po ataku Niemiec na Francję jednostka została skierowana na front i włączona w skład francuskiego 45. Korpusu Armijnego dowodzonego przez gen. Mariusa Daille'a. 18 i 19 VI w starciach pod Maîche, Damprichard, Trevillers i Saint-Hyppolite powstrzymała napór wroga. W nocy z 19 na 20 VI z powodu wyczerpania amunicji i na rozkaz gen. Daille'a około 12 tysięcy polskich żołnierzy przekroczyło wraz z oddziałami francuskimi granicę i zostało internowanych w Szwajcarii.

W Wojskowym Biurze Historycznym dwie teczki o syg. akt 2426 i 3944.

Nie ustalono daty i miejsca śmierci Jana Nowaczyka.

akt urodzenia Jana: Archiwum Państwowe w Poznaniu. Urząd Stanu Cywilnego Poznań - obwód miejski. Księga miejscowa urodzeń t. VI. 1901, syg. 53/1926/0/1/705

Śremski (Sremski) Władysław (1891-1977)

Co do pisowni nazwisk rodziców - w aktach urodzeń dzieci pisownia nazwiska ojca to Sremski, Śremski i Szremski, matki Hybscher, Hubscher, Hübscher, natomiast w ich akcie ślubu Franciszek zapisany został jako Sremski/Śremski, Karolina Hypsior.

Śremski (Sremski) Władysław urodził się 19 XI 1891 roku w Sierakowie w rodzinie Franciszka (2 XII 1862) i Karoliny z dom. Hypsior (Hübscher) (4 XI 1867 - 18 XII 1973), para pobrała się w roku 1889. Z tego związku urodzili się także Stanisław (1890), Józef (1899), Mieczysław (*+1901), Narcyz (1904-1905) i Hieronim (1908-1909).

W powstaniu od 6 I 1919 r. do 14 I 1919 r. w oddziałach rodzinnego Sierakowa, a następnie brał udział w walkach pod Międzychodem. Po 15 I 1919 r. przydzielony został do tworzącego się 3 pułku lotniczego w Ławicy jako pilot bojowy, biorąc udział w lotach wywiadowczych na frontach obsadzonych przez powstańców aż do ukończenia działań wojennych. Zwolniony z Wojska Polskiego dnia 19 VII 1926 r. w stopniu plutonowego. Za udział w powstaniu w roku 1960 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (jako Sremski), Uchwałą W 34/83 mianowany do stopnia podporucznika. W WBH odrzucony 25 VI 1938 roku wniosek o Medal lub Krzyż Niepodległości.

Jego pierwszą żoną była Jadwiga (19 XII 1891 - 28 X 1972) z którą miał córkę Jadwigę (1946-1997), drugą żonę o nieustalonych personaliach poślubił 17 II 1973 roku.

Śremski zmarł w Poznaniu 3 VII 1977 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Junikowie
pole 27 kwatera 5
rząd 8 miejsce 7
GPS: 52.388018, 16.8236
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1089272&name_surname=%C5%9Aremski%20W%C5%82adys%C5%82aw#

Spoczywa z córką Jadwigą, po lewej stronie spoczywa Józefa - I żona. Oba miejsca nie są opłacone, nagrobek Weterana wymaga renowacji. Nie figuruje także w wyszukiwarce grobów jako miejsce spoczynku Weterana, co zostanie zgłoszone do UM w Poznaniu. Zostanie złożony także wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość. Dokumentacja fotograficzna Tomasz Konwicki lipiec 2023.

Śremski (Sremski) Władysław będzie jednym z bohaterów opisanych w Wielkim Almanachu Powstańców Wielkopolskich i Bojowników o Niepodległość Ziemi Sierakowsko – Międzychodzkiej 1918-1921, pod redakcją Romana Chalasza.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Sieraków, wpis 11 / 1889. Parafia katolicka Sieraków, wpis 11 / 1889. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1945/1/52, skan 263 Sieraków (USC) - akt urodzenia, rok 1891, Księga urodzeń. Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931. Chalasz Roman, Wielki Almanach Powstańczy Powiatu Międzychodzkiego (maszyn.). WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Kulczyński Robert, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. Wyszukiwarka grobów miasta Poznania. Wyszukiwarka grobó billiongraves.com. Dokumentacja fotograficzna grobu p. Tomasz Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—---------------------------------------------------

Urząd Stanu Cywilnego Sieraków, wpis 11 / 1889

Franz Sremski (ur. 1862)
ojciec: Anton Sremski , matka: Marie Szulc
Caroline Hypsior (ur. 1867)
ojciec: Jacob Hypsior , matka: Hedwig Dyament

Parafia katolicka Sieraków, wpis 11 / 1889

Franciscus Śremski (25 lat)
ojciec: Antonius Śremski , matka: Marianna Szulc
Carolina Hypsior (20 lat)
ojciec: Jacobus Hypsior , matka: Hedvigis Dyament

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1945/1/52, skan 263 Sieraków (USC) - akt urodzenia, rok 1891, Księga urodzeń
Wladislaus, rodzice: Franz Śremski , Karoline Hübscher

Szkudliński Wiktor (1888 - 1971)

urodził się 1 VIII 1888 roku w Jarocinie w rodzinie Ignacego i Marianny Stajewskiej, para pobrała się w Śremie w roku 1887. Z tego związku urodzili się także Zofia (*+1893), Marek (1894) i Jan (1891).

Uczestnik I wojny światowej, co potwierdzają listy strat armii pruskiej, na liście z dn. 22 XI 1917 Preußen 995 jako zaginiony, z 15 III 1918 Preußen 1089 wzięty do niewoli, z 24 IV 1918 Preußen 1121 jako powracający.

Na dzień sporządzenia notatki brak pełnego potwierdzenia gdzie Szkudliński brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, w projekcie WTG Gniazdo wymieniony został bez danych szczegółowych na podstawie źródła Jarocińscy Powstańcy Wielkopolscy 1918-1919. Materiały do słownika biograficznego ziemi jarocińskiej, Kalisz 2005 . W Wojskowym Biurze Historyczny dwie teczki sygnatura akt 6-700 Krzyż Zasługi i odrzucony wniosek o Medal Niepodległości 2 IV 1936 roku. W dokumentach dotyczących Lotniska Ławica znajdują się dokumenty z 11 III 1919 r. - prośba o mianowanie go sierżantem i nominacja 12 III 1919 mianowany.

Ożenił się z Marią z dom. Frankiewicz (14 VIII 193 - 2 IV 1985), córką Józefa i Bronisławy z dom. Leciejewska. Para miała dwie córki Urszulę 1916 - 1940 i Aleksandrę 1926 - 2005.

Szkudliński Wiktor zmarł 6 III 1971 roku, spoczywa w Poznaniu na cmentarzu komunalnym na Junikowie pole 22
rząd A miejsce 11
GPS: 52.388675, 16.823204
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1079365&name_surname=Szkudli%C5%84ski%20Wiktor#

To także miejsce spoczynku wymienionej małżonki i córek.

Miejsce jest opłacone, wymaga niewielkiej renowacji. Nie figuruje także w wyszukiwarce grobów jako miejsce spoczynku Weterana, co zostanie zgłoszone do UM w Poznaniu. Zostanie złożony także wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość. Dokumentacja fotograficzna Tomasz Konwicki lipiec 2023.

źródła: Parafia katolicka Śrem, wpis 38 / 1887. Urząd Stanu Cywilnego Śrem, wpis 70 / 1887. Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 21730: Szkudlinski Viktor (Jarotschin). Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 22935: Szkudlinski Viktor (Jarotschin). Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 23242: Szkudlinski Viktor (Jarotschin). Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931. WBH - wyszukiwarka personalno * odznaczeniowa. Kulczyński Robert, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. Wyszukiwarka grobów miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna grobu p. Tomasz Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—------------------------------------------------------------

Parafia katolicka Śrem, wpis 38 / 1887

Ignatius Szkudliński (27 lat)
ojciec: Joannes , matka: Barbara Kolanowska
Marianna Stajewska (19 lat)
ojciec: Ladislaus , matka: Helena Troińska

Urząd Stanu Cywilnego Śrem, wpis 70 / 1887

Ignatz Szkudlinski (ur. 1860)
ojciec: Johann Szkudlinski + , matka: Barbara Kolanowski
Marie Stajewski (ur. 1868)
ojciec: Ladislaus Stajewski + , matka: Helene Troinski +

Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 21730: Szkudlinski Viktor (Jarotschin). Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 22935: Szkudlinski Viktor (Jarotschin). Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 23242: Szkudlinski Viktor (Jarotschin).

Mizerak Stanisław (1890 - 1969)

urodził się 13 XI 190 roku w Kostrzynie w rodzinie Jana i Wiktorii z dom. Wojtkowiak (Antkowiak*), para pobrała się w roku 1889. Z tego związku urodzili się także Michalina (1893-1954), Tomasz (1896-1898), Wincenty (1899) i Marianna (1905).

Uczestnik I wojny światowej, jego nazwisko występuje na pruskich listach strat trzykrotnie - Preußen 662 z 18 X 1916 - ranny służąc w Reserve-Infanterie-Regiment 227, Preußen 700 z 2 XII 1916 - ranny służąc w Reserve-Infanterie-Regiment 227, zaginiony na Liście Preußen 769 z dn. 26 II 1917 roku.

Do powstania przystąpił w szeregach 3 Kompanii Batalionu Średzkiego Pluton Kostrzyński, pod dowództwem Nikodema Dykczaka (1877 - 1958) ze Środy, późniejszego burmistrza Borka. Kompania wyruszyła na front pod Nakło 4 II 1919 roku, zajmując dwa dni później pozycję pod Smogólcem. Stąd nazajutrz zaatakowała pozycje niemieckie pod Mieczkowem. Została jednak zmuszona do odwrotu. Ponownie zaatakowała 10 II pod Mieczkowem i Zamczyskiem, zdobywając te miejscowości. W dniu 21 II kompania zajęła wsie: Lipę i Nowy Dwór, dwóch żołnierzy zostało rannych. Na wywalczonej pozycji kompania pozostawała aż do 3 IV. W tym dniu zajęła miejscowość Paterek pod Nakłem, nad Notecią.

W czasie II wojny światowej w stopniu sierżanta osadzony w Stalag XVII-A (Austria), gdzie pełnił funkcje w poczcie polowej (Lista strat II wojny światowej). W latach 1945 - 1948 był zatrudniony/wstąpił do Milicji Obywatelskiej co znajduje potwierdzenie w zbiorach IPN (Akta osobowe funkcjonariusza MO: Stanisław Mizerak, imię ojca: Jan, ur. 13-11-1890 r.).

Dwukrotnie żonaty, drugą żoną 30 VI 1943 roku w Poznaniu została Władysława (5 VI 1896 - 8 VI 1979).

Mizerak Stanisław zmarł 7 III 1969 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Junikowie
pole 18
rząd 23 miejsce 20
GPS: 52.389239, 16.819189
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1069663&name_surname=Mizerak%20Stanis%C5%82aw#

To także miejsce spoczynku wymienionej powyżej małżonki Władysławy.

Miejsce jest z skandalicznym stanie, nagrobek zarośnięty, napisy na płytach nagrobnych ledwie widoczne. Nie figuruje także w wyszukiwarce grobów jako miejsce spoczynku Weterana, co zostanie zgłoszone do UM w Poznaniu. Zostanie złożony także wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość z prośbą o przenosiny do Kolumbarium w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich. Dokumentacja fotograficzna Tomasz Konwicki lipiec 2023.

*Antkowiak vel Wojtkowiak - nazwisko panieńskie matki występuje zamiennie w aktach urodzenia dzieci.

źródła: Parafia katolicka Kostrzyn, wpis 13 / 1889. Urząd Stanu Cywilnego Kostrzyn, wpis 27 / 1889. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1875/1/49, skan 243 Kostrzyn (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń. Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 15619: Mizerak Stanislaus (Kostschin, Schroda), Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 16665: Mizerak Stanislaus (Kostschin, Schroda), Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 17688: Mizerak (nicht Smierzak) Stanislaus (Kostschin (nicht Goschin)). Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931. IPN Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945 i Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Elblągu 1983-1990. Wyszukiwarka grobów miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna grobu p. Tomasz Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—--------------------------------------------------
Parafia katolicka Kostrzyn, wpis 13 / 1889

Joannes Mizerak (24 lat)
Victoria Wojtkowiak (20 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Kostrzyn, wpis 27 / 1889

Johann Mizeralczyk alias Mizerak (ur. 1864)
ojciec: Thomas Mizeralczyk , matka: Marie Szkudlarek
Viktoria Wojtkowiak alias Antkowiak (ur. 1860)
matka: Agnes Antkowiak geb. Wojtkowiak

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1875/1/49, skan 243 Kostrzyn (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń

Stanisław , rodzice: Jan Mizerak, Wiktoria Wojtkowiak ,

Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 15619: Mizerak Stanislaus (Kostschin, Schroda), Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 16665: Mizerak Stanislaus (Kostschin, Schroda), Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 17688: Mizerak (nicht Smierzak) Stanislaus (Kostschin (nicht Goschin))

nazwisko
MIZERAK
imię
Stanisław
data urodzenia
1890-11-13
miejsce urodzenia
Kostrzyniec
Informacje o prześladowaniach
Źródło:
Polski Czerwony Krzyż
20398 - oryginalna kartoteka jeniecka I
przydział wojskowy
poczta polowa
stopień wojskowy
sierżant

jeniec wojenny

dodatkowe informacje
Stalag XVII-A

Mączkowiak Józef (1898 - 1985)

urodził się 10 III 1898 roku w miejscowości Chmielniki, obecnie część administracyjna miasta Stęszew, w rodzinie Józefa (3 III 1870) i Teofili z dom. Czerwińska (24 III 1872), para pobrała się w Stęszewie w roku 1897. Ze związku Józefa i Teresy urodzili się także Stanisław (1899), Wojciech (1902), Stefan i Weronika (1904), Franciszek (*+1908), Wacław (1909) i Feliks (1911).

W Uchwale z roku 1958 o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego zapisane zostało, że Mączkowiak dołączył do powstania 25 I 1919 r., brał udział w walkach pod Szubinem, Nakłem, Paterkiem i Zbąszyniem. Od 18 II 1919 do 18 VII 1921 roku w Wojsku Polskim.

Jego pierwszą żoną była Pelagia z dom. Stasiak (23 XI 1897 - 14 IX 1925) z którą miał troje dzieci Kazimierę ur. 1922, Tadeusza 1923 i Ludwika, który zmarł w niemowlęctwie (1925). Drugą żoną została Kazimiera z dom. Stasiak (20 XI 1899 - 25 VII 1985), z tego związku urodziło się dwoje dzieci - Zygmunt w roku 1938 i Czesław 1944 - 1990.

Mączkowiak Józef zmarł w Poznaniu 12 II 1985 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Junikowie w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich:
pole 6 kwatera 1
rząd 3 miejsce 9
GPS: 52.384972, 16.83564
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120303&name_surname=M%C4%85czkowiak%20J%C3%B3zef#

To także miejsce spoczynku małżonki Kazimiery i Wioletty Mączkowiak (1964-1971).

Miejsce spoczynku jest opłacone. Nie wymaga, na dzień sporządzenia notatki, renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN w celu dokonania wpisu do Ewidencji grobów Weteranów.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1951/3/73, skan 11 Stęszew (USC) - akt małżeństwa, rok 1897, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1951/1/76, skan 56Stęszew (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931. Wyszukiwarka grobów miasta Poznania. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com. Dokumentacja fotograficzna grobu p. Tomasz Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—------------------------------------------

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1951/3/73, skan 11 Stęszew (USC) - akt małżeństwa, rok 1897, Księga małżeństw

Joseph Mączkowiak (26 lat), rodzice: Franz Mączkowiak , Lucie Stachowska
Theofila Czerwinska (25 lat) , rodzice: Nepomucena Czerwinska

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1951/1/76, skan 56Stęszew (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń

Joseph, rodzice: Joseph Mączkowiak , Theophila Czerwinska

Mroczkowski Marceli (Mróczkowski Marcel) ) (1890 - 1985)

Kwestia nazwiska: 30 VII 1888 roku w USC Poznań związek zawarli August (Augustyn) Mróczkowski (8 VII 1860 - 23 X 1917) i Salomea z dom. Pietrzak (1 XI 1861) i pod takim nazwiskiem widnieją w Kartach meldunkowych miasta Poznania. Leokadia (1888) i Pelagia (1889), Marcin (1896) i Kazimiera (1898) zostali zarejestrowani w USC jako Mróczkowski, natomiast Marceli (Marcel), Stanisława (1892-1906) i Teodozja (1895) zarejestrowani jako Mroczkowski ale podpis ojca zawsze brzmiał Augustyn Mróczkowski.

Mroczkowski Marceli urodził się w Poznaniu 7 XII 1890 roku.

W latach 1897 - 1904 uczęszczał do szkoły powszechnej w Poznaniu, po jej zakończeniu podjął naukę w zawodzie stolarza. W latach 1910-1912 odbywał służbę zasadniczą w armii pruskiej, następnie pracował na terenie Prus jako stolarz aż do ponownego powołania do armii pruskiej w 1914 roku.

Brał udział w I wojnie światowej, w grudniu 1918 otrzymał urlop i pojechał w odwiedziny do rodziny w Poznaniu. Tu zastał go wybuch powstania.

W powstaniu brał czynny udział z bronią w ręku w walkach ulicznych w Poznaniu i przy zdobywaniu koszar 6 pułku Grenadierów oraz koszar i lotniska Ławicy. Po zdobyciu stacji i lotniska został zaangażowany przez warsztaty lotnicze, w których pracował w charakterze stolarza w 3 pułku lotniczym do 1939 r. Za udział w walkach odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w roku 1957, 4 IV 1938 roku został odznaczony Medalem Niepodległości. W 1974 roku mianowany do stopnia podporucznika.

19 VI 1926 roku ożenił się w Poznaniu z Stefania Kurkowiak ur. 6 IX 1898 w Poznaniu, para miała dwie córki - Zofię ur. 1927 i Stefanię ur. 1928.

W roku 1939 został wysiedlony z rodziną do tzw. GG - Sulowo pow. Kraśnik. Po zakończeniu drugiej wojny światowej powrócił w 1945 r. do Poznania i pracował w Ośrodku Lotnictwa Cywilnego w Poznaniu. Od 1957 pracował w Aeroklubie Poznańskim.

Mroczkowski Marceli zmarł 26 stycznia, spoczął na cmentarzu komunalnym na Junikowie w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich
pole 6 kwatera 1
rząd 2 miejsce 7
GPS: 52.384931, 16.835659

To także miejsce spoczynku małżonki Stefanii zmarłej 22 VIII 1974, spoczywającej w tym miejscu od 10 III 1988 roku.

Miejsce spoczynku nie jest opłacone. Nie wymaga na dzień sporządzenia notatki renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN w celu dokonania wpisu do Ewidencji grobów Weteranów.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/200, skan 222 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1888, Księga małżeństw t. II. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/230, skan 417 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń t. V. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931. WBH - kartoteka odznaczeniowo - personalna. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 451: Życiorysy powstańców wielkopolskich: M - tom VIII (Mitsche Jan - Myśliński Józef). Wyszukiwarka grobów miasta Poznania. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com. Dokumentacja fotograficzna grobu p. Tomasz Konwicki. IPN Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Narożny Leon (1899 - 1991)

oraz jego rodzeństwo Wojciech (*+1897), Jan (27 VI 1898 - 27 XII 1953), Marianna (1901 - 1993), Franciszek (1 X 1902 - 31 VIII 1967), Teodora (1904 - 2001) i Edward (1907) urodzili się w rodzinie Jana i Franciszki z dom. Kaczmarek, para pobrała się w roku 1897 w Grodzisku Wielkopolskim.

Narożny Leon urodził się 14 XII 1899 roku w miejscowości Grąblewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Grodzisk Wielkopolski.

W końcu grudnia 1918 zgłosił się do Komitetu Powstańczego w Grodzisku Wielkopolskim. Po otrzymaniu broni został skierowany na front w okolice Wolsztyn, Babimost, Nowa Wieś i Zbąszyń, gdzie walczył pod dowództwem Edmunda Kurpisza (ur.1899) i Nikodema Kaczmarka (ur.1894). Po zakończeniu walk w dniu 5 I 1919 został skierowany do Poznania i przydzielony do 3 Pułku Lotniczego w Ławicy. Następnie wysłany z 13-ta Eskadrą Myśliwską do Nowego Miasta i Kruszwicy, skąd samoloty startowały na front. Dowódcą 13-tej Eskadry był kapitan Norwid Kudło. W listopadzie 1921 został zwolniony do rezerwy. Za udział w powstaniu w roku 1976 odznaczony WKP.

3 IV 1926 roku ożenił się z Ludwiką Ogórkiewicz (ur. 12 III 1902, zm. 17 III 1989), córką Wacława i Bronisławy z dom. Wiedyńska, z którą miał dwoje dzieci Leokadię (1929 - 2013, po mężu Feja) i Wacława (1936 - 2019).

Zmarł 14 VI 1991 roku w Poznaniu, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Junikowie w kwaterze Powstańców Wielkopolskich pole 6 kwatera 1
rząd 16 miejsce 4
GPS: 52.385227, 16.836322
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119944&name_surname=Naro%C5%BCny%20Leon#OpenMap

Miejsce spoczynku Weterana jest opłacone, nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek o wpis do Ewidencji grobów weteranów prowadzonej przez IPN.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Grodzisk Wielkopolski, wpis 21 / 1897. Parafia katolicka Grodzisk Wielkopolski, wpis 15 / 1897. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/162, skan 216 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga Akt Urodzenia. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931.Wyszukiwarka grobów miasta Poznania. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com. Dokumentacja fotograficzna grobu p. Tomasz Konwicki. Zdjęcie portretowe MH - Lech Feja.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Przykucki Dionizy (1900 - 1965)

urodził się 25 I 1900 roku w miejscowości Kamieniec (kiedyś gmina Kiszkowo, obecnie wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kłecko), w rodzinie Teodora (1851) i Apolonii z dom. Schuder (1863 - 1903), para pobrała się w roku 1882. Z tego związku urodzili się także: Stanisława (1885 - 1904), Marianna (1885), Jadwiga (1886), Mieczysław Antoni (1888), Tomasz (1890 - 1891), Wiktoria (1891), Leokadia (1893) i Józef (1903).

Przykucki Dionizy w rodzinnym Kamieńcu organizował Straż Ludową a następnie oddział powstańczy oraz przeprowadzał rewizje na terenie Kamieńca w celu zgromadzenia broni i amunicji, walczył o Żnin, Kcynia, Nakło, Mrocza, Wyrzysk. W 1919 wstąpił jako ochotnik do 17 Pułku Ułanów. Za udział w powstaniu odznaczony WKP w roku 1958.

W roku 1929 przeprowadził się do Poznania, gdzie zamieszkał z małżonką Wandą z dom. Rynarzewską ur. 13 XI 1901 r. w Pobiedziskach, córką Wincentego i Melanii z dom. Bajer. Dionizy i Wanda mieli dwie córki urodzoną w Potrzebowicach 14 VII 1923 Danutę i Felicję ur. 11 VI 1926 roku w Komorowie.

Dionizy zmarł w roku 1965, 5 IV 1965 roku spoczął na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa ze zmarłą 17 VIII 1979 małżonką Wandą i córką Felicją po mężu Bednarek zmarłą w roku 1988

pole 11 kwatera B
rząd 4 miejsce 26
GPS: 52.388803, 16.829014

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1882/3/23 Kuszewo (USC) - akt małżeństwa, rok 1882, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1870/1/164 Kłecko (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Geburts-Hauptregister. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931.Wyszukiwarka grobów miasta Poznania. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com. Dokumentacja fotograficzna grobu p. Tomasz Konwicki.

—------------------------------------------------------------------------------
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1882/3/23 Kuszewo (USC) - akt małżeństwa, rok 1882, Księga małżeństw
Teodor Przykutzki (31 lat), rodzice: Johann Przykutzki , Marianna Klepka ,
Apollonia Szuder (19 lat) , rodzice: Stefan Szuder , Konstancya Kossmann ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1870/1/164 Kłecko (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Geburts-Hauptregister
Dyonisius , rodzice: Theodor Przykucki, Apollonia Schuder ,

miejsce spoczynku:
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1051874&name_surname=Przykucki%20Dionizy#

https://billiongraves.com/.../Dionizy-Przykucki.../28165969

Stępka Ludwik Bolesław (1899 - 1965)

i jego brat Powstaniec Wielkopolski Wiktor (3 XII 1897 Rogowo - 1961 Poznań) oraz ich rodzeństwo Jadwiga (1900 - 1978), Alfons (*+1902), Feliks (1903 - 1938, spoczywa z ojcem na cm. św. Wojciecha w Poznaniu), Helena (1905 - 19714), Witold (20 V1907 - 17 I 1943 KL Mauthausen), Marian (*+1910) i Marian (21 III 1912 Janowiec Wielkopolski - 1944 Warszawa, zginął w Powstaniu Warszawskim, AK 'Kryska') urodzili się w rodzinie Jana Nepomuka (16 V 1864) i Bronisławy Gabrieli z dom. Schulz ( 24 IX 1875 - 20 VIII 1955).

Stępka urodził się 27 VII 1899 roku w miejscowości Rogowo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Rogowo. Akt urodzenia nr 26 został sporządzony 29 VIII.

Podczas nauki w szkole powszechnej w Rogowie w latach 1907-1908 brał udział w strajku szkolnym.

Do powstania przystąpił 3 I 1919 roku, otrzymał przydział na poznańskiej Cytadeli. Wcielony do I Pułku Strzelców Wielkopolskich. Następnie jako żołnierz 64 Pułku Piechoty brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, w maju 1920 ranny. Zwolniony z wojska w stopniu plutonowego. Członek Związku Powstańców Wielkopolskich koło w Antoninku. Jego wniosek o Krzyż lub Medal Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938 roku.

12 X 1929 roku w Poznaniu poślubił Cecylię z dom. Szopińska (1900 - 1991),z tego związku urodziło się czterech synów Włodzimierz (1930 - 2010), Zdzisław (1933 - 2004), Ludwik (1936 - 2004) i Ryszard (1935).

Stępka Ludwik zmarł 22 VII 1964 roku. Spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu
pole 11 kwatera B
rząd 1 miejsce 12
GPS: 52.388352, 16.829331
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1053447&name_surname=St%C4%99pka%20Ludwik#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Ludwik-St%C4%99pka.../28147121

To także miejsce spoczynku jego żony Cecylii.

Miejsce spoczynku Weterana jest opłacone, stan bardzo dobry, nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów.

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Rogowo - miasto. Seria Akta stanu cywilnego - pierwopisy. Akta urodzeń 7/539/0/2.1/76. Archiwum Państwowe w Poznaniu, akta Miasta Poznania - Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931. WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Wyszukiwarka miejsc pochówku na cmentarzach w Poznaniu. Zdjęcia pp. Stępka ze strony MH drzewo prowadzone przez Andrzeja Stępkę.