Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Andrzejczak Franciszek (1900 - 1964)

urodził się 16 XI 1900 roku w miejscowości Pięczkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Krzykosy w rodzinie Tomasza i Joanny Franciszki z dom. Antoszewska, para pobrała się w roku 1900.

Od 27 XII 1918 r. brał udział w walkach o Poznań - Dworzec Główny, Ławicę, Biedrusko pod dowództwem Alfreda Milewskiego Alfreda. Następnie walczył pod Zbąszyniem, Łomnicą, Strzyżewem i Wielką Wsią. Za udział w powstaniu odznaczony WKP w roku 1957, 4 IV 1938 r. jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony.

W czynnej służbie w Marynarce Wojennej (oficer pokładowy) do 19 IX 1939 r. kiedy to dostał się do niewoli niemieckiej i został osadzony w Oflag II D Gross-Born (ob. Kłomino, pow. Szczecinek), w niewoli do 5 II 1945 r. nr 9726.
Po wojnie pracował jako inżynier/ starszy mechanik dla Polskich Linii Oceanicznych.

Zmarł 28 VIII 1964 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie z małżonką Zofią Stanisławą z dom. Owczyńska (1907 - 1960), Sektor / Rząd / Numer
72 / 2 / 6_2, wymieniony na pamiątkowej tablicy spoczywających PW na tamtejszym cmentarzu.

WTG Gniazdo podaje błędne miejsce spoczynku.

źródła: Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki 207/1964. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. IPN - Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—-----------------------

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1897/3/163, skan 16 Mikuszewo (USC) - akt małżeństwa, rok 1900, Księga aktów małżeństwa

Thomas Andrzejczak (28 lat), rodzice: Michael Andrzejczak , Sophie Johanna Jankowska ,
Johanna Franciska Antoszewska (22 lat) , rodzice: Ignatz Antoszewski , Marianna Roszak

Andrzejewski Franciszek Leon (1888 - 1975)

(wg aktu urodzenia w poznańskiego USC) urodził się 2 IV 1888 roku w Poznaniu, w rodzinie Nikodema i Marianny z dom. Kędzierska

W powstaniu od dnia 27 XII 1918 r. walcząc w Poznaniu, Ławicy, Szubinie, Zbąszyniu pod dowództwem ppor. Stachowskiego. Od 19 II 1919 r. do 5 VI 1919 w Wojsku Polskim. Za udział w powstaniu odznaczony WKP. Jego wniosek o Medal Niepodległości został dwa razy odrzucony 2 IV 1936 i 25 VI 1938 roku (w WBH także wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości o syg. akt 79 - 23899).

Ożeniony z Marianną z dom. Plucińską (1891 - 1948), mieli dwoje dzieci Wacława i Grzymisławę.

Zmarł 15 IX 1975 roku, spoczywa z żoną, dziećmi i ich małżonkami na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 63 / 17 / 21_1, upamiętniony na tablicy.

źródła: Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki 206/1975. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Binkowski Roman (1897-1972)
i jego rodzeństwo Stanisław Feliks (2 XI 1889) i Jan (25 III 1892 - 24 XII 1964, pogrzeb 30 XII) - Powstańcy Wielkopolscy oraz Jadwiga (1887), Ludwika (1890), Antoni (1893), Paulina (1894), Gertruda (1896), Zofia (1898), Joanna (1901) i dwoje dzieci martwo urodzonych w 1901 i w 1904 urodzili się w rodzinie cieśli Antoniego (ur. 29 IX 1864) i Anny z d. Klapczyńska( ur.15 VI 1863).
Roman urodził się 28 VII 1897 r. w Kwilczu (USC Orzeszkowo). Z zawodu cywilnego był cieślą.
W czasie I wojny światowej, 10 VII 1917 r. został wcielony do armii niemieckiej. W szeregach 35. Regimentu Piechoty walczył we Francji. Uzyskawszy urlop 10 XI 1918 r. przyjechał do Kwilcza i już nie powrócił do jednostki.
Od 1 I 1919 r. brał jako ochotnik czynny udział z bronią w ręku w walkach pod Kamionną, Prusimiem, Kolnem, Sierakowem, Zbąszyniem, Kcynią, Szubinem, Chodzieżą pod dowództwem ppłk. Chłapowskiego. Od 19 II 1919 r. do 1922 r. służył w Wojsku Polskim w szeregach 61. Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Walczył na Wołyniu, w wyprawie kijowskiej i nad Berezyną. 2 IV 1920 r. został przydzielony do sztabu 61. p.p. Po operacji ucha 28 VII 1920 r. przeniesiony do kompanii ozdrowieńców. Po kolejnej operacji został skierowany 14 II 1921 r. do oddziału demobilizacyjnego 61. p.p. Dnia 9 IV 1921 r. orzeczeniem lekarskim uznany za niezdolnego do służby. Został definitywnie zwolniony z wojska 23 I 1922 r.
Zweryfikowany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wlkp. w Poznaniu (nr weryfikacyjny 3065, nr leg. 50). W powstaniu walczył razem ze starszymi braćmi Stanisławem Faksem (1887) i Janem (1892).
W latach 30. mieszkał w Gdyni ul. Komandorska 35. W 1972 roku został mianowany podporucznikiem.
Zmarł 7 II 1972 r. i został pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni sektor 56, rząd 20, nr grobu 85.
Miejsce spoczynku Powstańca nie jest opłacone, nagrobek wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do Instytutu Pamięci Narodowej o wpis grobu do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i Niepodległość Polski.
Na dzień sporządzenia notatki w Ewidencji IPN nie figuruje.
O braku prolongaty został już powiadomiony UM Gdynia.
Żonaty (ślub 23 XI 1925 r. w Kurnatowicach) z Marianną z d. Haufa (ur. 26 X 1902 r. w Kurnatowicach, córka gospodarza Stefana i Weroniki z d. Borowiak). Dzieci: Zofia Gabriela (ur. 14 III 1926 r.) i Edward (ur. 1 VII 1928 r.).
Odznaczenia: Medalem Niepodległości (?), Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (URP nr: 08.01-0.715 z dnia 1 VIII 1958 r.).
Jego pierwszy wniosek o nadanie Medalu Niepodległości odrzucono 31 I 1938 r.

Źródła: APP, zesp. 1900, syg. 68, s.102; APRP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 4/72; WBH, Zespół Akt Personalnych i Odznaczeniowych, 31 I 1938 – odrzucono; USC Kurnatowice, Księga ślubów Akt 13/1925; Lista odznaczonych WKP-WTG Gniazdo; Powstanie Wielkopolskie 1918-1919. Okolicznościowa broszura wydana w 1984 r. z okazji obchodów 65. rocznicy Powstania Wielkopolskiego w gminie Kwilcz; Monitor Polski nr 111/1931; grobonet.pl (d. 10 IX 2020 r.)
Biogram zamieszczony w I tomie Wielkiego Almanachu Powstańców Wielkopolskich i Bojowników o Niepodległość Ziemi Sierakowsko – Międzychodzkiej 1918-1921, pod redakcją Romana Chalasza, Poznań 2020. Wydawnictwo Expansa.
—-----------------------------
Ślub rodziców:
Miłostowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1887, Księga małżeństw
Anton Binkowski (23 lat), rodzice: Johann Binkowski , Christiane Kehler ,
Anna Klapczyńska (24 lat), rodzice: Johann Klapczyński , Marianna Nowacka,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1900/3/39, skan 14. Księga małżeństw, Sygnatura 53/1900/0/2/39, 1887 - 1887
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1405154...
Akt urodzenia Romana: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1900/1/68, Miłostowo (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń
Roman, rodzice: Anton Binkowski, Anna Klapczńska https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1405134...
W WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego - baza on line i odznaczeni WKP: Roman Binkowski
urodzenie: 1897.07.28 Kwilcz
zmarł 1972-02-07, rodzice: Antoni, Anna
status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: Ziemia Międzychodzka; Uchwała W 4/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 08.01-0.715 z dnia 1958-08-01
Opis:
Od 01.01.1919 brał czynny udział z bronią w ręku w walkach pod Kamionną, Prusimiem, Kolnem, Sierakowem, Zbąszyniem, Kcynią, Szubinem, Chodzieżą pod dowództwem ppłk. Chłapowskiego. 19.02.1919-1922 w Wojsku Polskim. Zweryfikowany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wlkp. w Poznaniu nr weryfik. 3065 nr leg. 50

źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Chalasz Roman, Wielki Almanach Powstańczy Powiatu Międzychodzkiego (maszyn.).
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 4/72
Miejsce spoczynku Cmentarz komunalny w Gdyni - Witominie:
Sektor / Rząd / Numer
56 / 20 / 85

Stefan Białk (1896 - 1985)

urodził się 31 VIII 1896 roku co potwierdza akt urodzenia nr 299 sporządzony dnia w Inowrocławiu (na akcie urodzenia adnotacja o poprawnej pisowni nazwiska BIAŁK) w rodzinie Stanisława i Pelagia z dom. Kruger.

Od XII 1918 r. do 18 II 1919 r. brał czynny udział z bronią w ręku w walkach pod Inowrocławiem, Jaksicami, Brzozą, Płonkowem, Kaczkowem i Gniewkowem. Za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w roku 1957, jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 20 XII 1937 roku.

W spisie WTG Gniazdo PW jak i odznaczonych występuje błędnie pod nazwiskiem BIAŁKA: Stefan Białka źródła: Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym urodzenie: 1897.08.31 Inowrocław rodzice: Stanisław, Pelagia.

Zmarł 29 III 1985 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym Witomino Sektor / Rząd / Numer 76 / 1 / 3, to także miejsce spoczynku Pelagii (1901 - 1991) i Aleksandra (1924 - 2006) Białków i Leopolda Lewandowskiego (1933 - 2016).

źródła: Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki 78/1985. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Biskupska Czesława (1889 - 1958)

urodziła się 10 VII 1889 w Krzywiniu w rodzinie Józefa i Wiktorii z dom. Jankowska para pobrała się w roku 1875. Z tego związku urodzili się także Powstańcy Wielkopolscy - Tomasz (21 XII 1875 - 20 X 1939 - rozstrzelany przez w Lesznie) i Władysław (22 V 1893 - 18 I 1963 Poznań) a także Stanisława (16 IV 1881), Władysława (13 V 1886 - 8 I 1974 Poznań) i Jan (1878 - 1910) oraz Jadwiga (1883 - 1888).

Czesława podobnie jak jej bracia uczestniczyła w powstaniu w szeregach Kompanii krzywińskiej pod dowództwem Antoniego Ciesielskiego. Jako organizatorka Czerwonego Krzyża w Kompanii krzywińskiej opiekowała się rannymi powstańcami udzielając im pomocy sanitarnej. Odbierała broń od rannych powstańców, dostarczając ją na pole walki. Będąc w stopniu kaprala przeznaczyła swój żołd dla dobra sprawy powstańczej. Prawdopodobnie w służbie sanitarnej pomagały jej siostry Stanisława i Władysława, niestety jak to bywa w przypadku kobiet bez ustalenia nazwiska po mężu trudno odszukać informacji. Za udział w powstaniu Czesława w roku 1957 została odznaczona WKP. 20 VII 1932 roku odznaczona Medalem Niepodległości. Zweryfikowana dyplomem nr 1131, nr ref. Hist. 2354 (Koło Poznań Jeżyce).

W latach miedzy wojennych mieszkała w Poznaniu, była krawcową, w Poznaniu urodziła się jej córka Irena (11 IX 1920 - 7 XII 2002).

Zmarła 15 V 1958 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym Witomino 68/ 12/ 18
---------------------------------------

Władysław Biskupski urodził się 22 maja 1893 roku w Krzywiniu, 15 X 1918 roku w Krzywiniu poślubił Pelagię z dom. Knicińska, ich dzieci to Władysław, Józef i Helena. Mieszkali w Poznaniu.
Władysław wstąpił ochotniczo do powstańczej Kompanii krzywińskiej pod dowództwem Antoniego Ciesielskiego. 29 XII 1918 wraz z 4 współtowarzyszami przywiózł potajemnie broń z ówczesnego Zakładu Psychiatrycznego w Kościanie do Krzywinia. 30 XII 1918 rozbrajał Niemców zamieszkałych w Krzywiniu i okolicy i po zajęciu Krzywinia zatknął pierwsze sztandary polskie na ratuszu miasta i urzędzie pocztowym. W styczniu 1919 bierze udział w walkach o Wolsztyn i pod Osieczną, w drugiej połowie stycznia 1919 w potyczce pod Klonowicami. Za męstwo został 12 I 1919 mianowany kapralem. Po powstaniu przydzielony do Baonu Balonowego w Poznaniu, z którego - jako rocznik niepoborowy - został zwolniony 30 IV 1920. Za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 31 I 1938.
Od 1920 do 1956 pracował w PKP jako mistrz ślusarski.
Władysław Biskupski zmarł w Poznaniu 18 I 1963 roku i spoczywa na cmentarzu przy ulicy Lutyckiej: kwatera św.Michała
rząd 9 miejsce 1
GPS: 52.439076, 16.89184

--------------------------------------

Tomasz Biskupski urodził się 21 XII 1875 roku w Krzywiniu. W roku 1901 zawarł związek małżeński w Krzywiniu z Józefą z dom. Józefa Błażejewska Dzieci Tomasza i Józefy - Józefa, Marianna, Kazimiera, Ludwika, Stanisława, Antonina, Teodor i Janina.

Tak jak rodzeństwo brał udział w powstaniu w szeregach Kompanii Krzywińskiej. 9 XI 1932 roku został odznaczony Medalem Niepodległości.

20 X 1939 - rozstrzelany przez w Lesznie, miejsce pochówku nie jest znane.

-------------------------------

Materiał stanowi uzupełnienie notatki z 27 IV 2000 roku.

źródła: Parafia katolicka Krzywiń, wpis 1 / 1875. Urząd Stanu Cywilnego Krzywiń, wpis 1 / 1875. Archiwum Państwowe w Lesznie 426/1.1/7, skan 67 Krzywiń (USC) - akt urodzenia, rok 1875, [Księga urodzeń - miasto]. Archiwum Państwowe w Lesznie 426/2.1/89, skan 98 Krzywiń (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, [Księga małżeństw]. Archiwum Państwowe w Lesznie 426/1.1/55, skan 86 Krzywiń (USC) - akt urodzenia, rok 1889, [Księga urodzeń]. Archiwum Państwowe w Lesznie 426/1.1/67, skan 84 Krzywiń (USC) - akt urodzenia, rok 1893, [Księga urodzeń]. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na poznańskich cmentarzach. Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—------------------------------------------------------------

Parafia katolicka Krzywiń, wpis 1 / 1875

Joseph Biskupski (24 lat)
Victoria Jankoska (21 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Krzywiń, wpis 1 / 1875

Joseph Biskupski (24 lat)
ojciec: Johann Biskupski , matka: Hedwig Ślusarek
Viktoria Jankowska (23 lat)
ojciec: Anton Jankowski , matka: Caroline Dobrowolska

Archiwum Państwowe w Lesznie 426/1.1/7, skan 67 Krzywiń (USC) - akt urodzenia, rok 1875, [Księga urodzeń - miasto]
Thomas , rodzice: Józef Biskupski, Victoria Jankowska ,

Archiwum Państwowe w Lesznie 426/2.1/89, skan 98 Krzywiń (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, [Księga małżeństw]
Tomasz Biskupski (26 lat) , rodzice: Józef Biskupski, Victoria Jankowska ,
Józefa Błażejewska (21 lat) , rodzice: Andrzej Błażejewski , Katarzyna Dobrowolska ,

Archiwum Państwowe w Lesznie 426/1.1/55, skan 86 Krzywiń (USC) - akt urodzenia, rok 1889, [Księga urodzeń]

Czesława , rodzice: Józef Biskupski, Victoria Jankowska ,

Archiwum Państwowe w Lesznie 426/1.1/67, skan 84Krzywiń (USC) - akt urodzenia, rok 1893, [Księga urodzeń]
Władysław , rodzice: Józef Biskupski, Victoria Jankowska

Braniewicz Antoni Mieczysław (1901 - 1978)

oraz jego brat - Powstaniec Wielkopolski Adam (10 XII 1898 Buk - 1971 Szamotuły) i siostra Felicja (1908-2000) urodzili się w rodzinie Czesława (1866) i Anny z dom. andrzejewska (1879), para pobrała się w roku 1898.

Braniewicz Antoni urodził się 23 XI 1901 roku w Buku, tam też ukończył szkołę powszechną.

Do powstania przystąpił w 31 XII 1918 roku do Kompanii bukowskiej utworzonej przez ppor. Kazimierza Zenktelera. Kompania uczestniczyła w walkach pod Zbąszyniem, Kargową, Kopanicą, Wielkim i Małym Grójcem oraz Wolsztynem. Wspólnie z kompaniami „szamotulską”, „wolsztyńską” i „kościańską” tworzyły zachodni front wielkopolski. Za udział w powstaniu odznaczony w roku 1977 WKP, tego samego roku mianowany na podporucznika. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 2 IV 1936.

27 VI 1921 roku przeprowadził się z Buku do Poznania, który opuścił 1 VIII 1923 roku.

Po wojnie pracował w Gdańsku Wrzeszczu w Spółdzielni Samopomoc Chłopska.

Zmarł 5 IV 1978 roku, spoczywa w Gdyni na cmentarzu komunalnym na Witominie Sektor / Rząd / Numer 11 / 12 / 21. Miejsce spoczynku Weterana nie jest opłacone, wymaga renowacji, bardzo zaniedbane, zarośnięte, napisy na płycie poziomej nieczytelne.Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis miejsca spoczynku do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

—------------------------------------

Adam Józef Braniewicz rodził się w Buku 10 XII 1898 roku. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim. Od 31 grudnia 1918 do 21 marca 1919 roku wchodząc w skład Kompanii Bukowskiej walczył pod Międzychodem i Sierakowem. Był dowódcą grupy organizacyjnej oraz dowódcą grupy wywiadowczej. Za udział w powstaniu odznaczony WKP. Po zakończeniu Powstania nadal służył w 2 Pułku Strzelców. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938. W dokumentach znajdujących się w Wojskowym Biurze Historycznym występuje także jako porucznik rezerwy. Zweryfikowany członek ZPW Koło Rawicz nr dyplomu 11249, nr Referatu Historycznego 18738.
W 1922 roku przeszedł do rezerwy w stopniu podporucznika. Ukończył studia historyczne i podjął pracę jako nauczyciel w Gimnazjum i Liceum im. Ks. Piotra Skargi w Szamotułach.
W czasie Kampanii Wrześniowej 1939 roku walcząc jako porucznik piechoty (P.R.K.55pp i 83 pułk piechoty) dostał się do niewoli, osadzony w obozie jenieckim w Murnau numer jeniecki 16987. Figuruje także w WBH jako żołnierz Zachodnich Sił Zbrojnych powracający do Polski.
Zmarł w roku 1971, spoczywa na cmentarzu parafialnym w Szamotułach Sektor
XIII Rząd 1 Nr grobu 3. To także miejsce spoczynku jego małżonki Stanisławy z dom. Forecka (1904 - 1991).
źródła: Parafia katolicka Grodzisk Wielkopolski, wpis 15 / 1898. Urząd Stanu Cywilnego Grodzisk Wielkopolski, wpis 24 / 1898. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni i cmentarza parafialnego w Szamotułach. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Dziennik Bałtycki 80 i 81 z roku 1978. IPN - Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945. WBH - Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich i wyszukiwarka personalno odznaczeniowa. Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—-------------------------------------------------

Blewąska Idzi (1898 - 1955)

oraz jego brat Powstaniec Wielkopolski - Julian Florian (6 XII 1892) oraz Józef (1901), Aleksy (1902) i Marianna (1891) urodzili się w rodzinie Rocha (1863) i Pauliny z dom. Poślad (Poschlad), ur. 1867), para pobrała się w roku 1887.

Blewąska Idzi urodził się 4 IX 1898 roku w miejscowości Mikorzyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Ślesin.

Do powstania dołączył w szeregach oddziału grabowskiego a następnie do włączony do kompanii pod dowództwem Stanisława Thiela. Zweryfikowany dyplomem nr 12675, nr Referatu Historycznego 20116. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony dwukrotnie 12 VI 1935 i 9 V 1938 roku. W wojsku pozostał do wybuchu II wojny światowej jako podoficer zawodowy w stopniu starszego bosmana. W WBH teczki 718/61/25, TAP, i I.481.B.8088.

Jego losy podczas II wojny światowej nie są znane.

Ożeniony z Agnieszką (1902 1984), para miała czworo dzieci Zygmunta, Jerzego, Jana i Kazimierę.

Zmarł 12 V 1955 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni na Witominie Sektor / Rząd / Numer 61 / 65 / 8.

źródła: Spis zweryfikowanych 9100 - 13620. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich.

Hojka Tomasz (1872 - ??? 1952 lub 1953)

urodził się w rodzinie Jana (1838 - 1886) i Barbary z dom. Kulak (1842), para pobrała się w roku 1865.Rodzeństwem Tomasza byli Piotr (1878), Julianna (1871, wyszła za Franciszka Kurzawę w roku 1899) i Anastazja (1881 - 1944, po mężu Izydorczyk).

Tomasz Hojka urodził się 4 III 1872 roku w miejscowości Olszowa – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim, w gminie Kępno. Ukończył szkołę ludową, następnie uczył się w zawodzie stolarza. Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej (w kartach meldunkowych Miasta Poznania znajduje się zapis, że wrócił z wojska 17 IV 1919 roku).

Jako powstaniec był w Straży Bezpieczeństwa w Poznaniu (na podstawie kwestionariusza osobowego z 1938), od 5 I 1919 roku w 6 Kompanii 1 Pułku Obrony Narodowej, zwolniony ze służby 10 I 1920 roku. Zweryfikowany dyplomem nr 4991, nr Ref. Historycznego 5458. Członek Związku Uczestników Powstania Wielkopolskiego od 5 XII 1925, Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914/1919 od 1 X 1934 i Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich od II 1938. W Wojskowym Biurze Historycznym dwie teczki dotyczące wniosku do Komitety Krzyża i Medalu Niepodległości, wniosek został odrzucony 30 V 1936.

Jego losy w czasie II nie są znane.

Żenił się dwukrotnie, jego pierwszą żoną była Weronika Heidermann, drugą została Stanisława z dom. Kaizer (23 IV 1888 - 1977), córka Michała i Agnieszki z dom. Podolska.

Nie jest znana data zgonu Tomasza, od 2 IV 1953 roku spoczywa na cmentarzu komunalnym na Junikowie
pole 6 kwatera 5
rząd 4 miejsce 108
GPS: 52.385646, 16.834481

Na zachowanej tabliczce (bardzo zniszczona) jako rok śmierci widnieje 1952. To także miejsce spoczynku małżonki Stanisławy zmarłej w 1977 (w kartach meldunkowych data urodzenia to rok 1888, natomiast na wspomnianej tabliczce widnieje 1887). Miejsce spoczynku Weterana jest w bardzo złym stanie, od czasu do czasu sprzątane przez odwiedzających spoczywających w sąsiednich grobach. Zostanie złożony wniosek o wpis do Ewidencji grobów Weteranów z prośbą o przenosiny do Kolumbarium w kwaterze Powstańców Wielkopolskich na cm. junikowskim. Dokumentacja fotograficzna miejsca spoczynku p. Danuta Grygier 24.10.2021.

źródła: Parafia katolicka Trębaczów, wpis 21 / 1865. KArty meldunkowe dla miasta Poznania za lata 1871-1931. Wyszukiwarka grobów dla poznańskich cmentarzy. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—----------------------------------------------------------

—--------------------------------------------------

Parafia katolicka Trębaczów, wpis 21 / 1865

Joannes Hojka (27 lat)
ojciec: Bonaventura Hojka
Barbara Kulok (23 lat)
ojciec: Adalbertus Kulok

Brychcy Stanisław (1898 - 1945)
27 II 2020 roku sporządziłam notatkę w oparciu o dokumenty i zdjęcia, które znalazłam w Internecie, następnie odezwał się do mnie wnuk naszego Bohatera Pan Krzysztof Brychcy. W projekcie WTG Gniazdo od prawie trzech lat bez zmian, zatem może warto przypomnieć postać Pana Stanisława.
—-----------------------------------------------------
Nagrodą i ukoronowaniem poszukiwań są takie “perełki”, gdy odkrywamy postać Powstańca Wielkopolskiego na nowo. Czasem poszukiwania trwają chwilkę, a czasem są to miesiące mrówczej pracy, zwłaszcza jak mamy informacje tylko takie za WTG Gniazdo
”Stanisław Brychcy
urodzenie: Kargowa
jednostka: Drużyna Kopanicka
uwagi: z Kargowej
źródła:[m.in. biogramy, dzieje powstania w miejscowościach] Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego Koło Wolsztyn
Jabłoński Tadeusz, Materiały do historii Powstania Wielkopolskiego 1918/19. Z. 1, 1938. Poszwiński Dariusz, Kopanicka drużyna Powstańców Wielkopolskich 1918-1919 “ ... w dodatku nie do końca są one prawdziwe.
Krok po kroku, wyjaśniając np. taki zapis “Chor. mar. Stanisław BRYCHCY urodził się 17 sierpnia 1898 roku w urodził się 17 sierpnia 1898 roku w Silcach w Wielkopolsce” w oficjalnej notatce patrona Szkoły Podoficerskiej Marynarki Wojennej w Ustce odnaleźliśmy Powstańca Stanisława Brychcego urodzonego w SIEDLCU, parafia Babimost, USC WOLSZTYN (Siedlec – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Siedlec)
I to już był przysłowiowy strzał w 10!
Rodzice Stanisława Ignacy i Rozalia z Gabrielczyków pobrali się w 1880 roku KRZYSZTOF BRYCHCY o swoim Dziadku:
“Stanisław Brychcy urodził się w 1898 r w Siedlcu k. Babimostu w województwie poznańskim. Po ukończeniu szkoły miejskiej w Kargowej pracował jako ślusarz maszynowy. 7 kwietnia 1915 roku został wcielony do Marynarki Niemieckiej (Siedlec leżał wtedy w zaborze pruskim) gdzie pierwszy raz miał styczność z artylerią okrętową.

Podczas urlopu w styczniu 1919r. w Kargowej, gdzie wtedy mieszkał, był świadkiem wybuch Powstania Wielkopolskiego.12 stycznia wstąpił jako ochotnik do drużyny Kopanickiej i z bronią w ręku walczył pod dowództwem bohaterskiego powstańczego dowódcy, kapitana Siudy.
Pod koniec powstania był już dowódcą III plutonu 11 kompanii III Batalionu.
Brał udział w zajęciu przez powstańców Kargowej i Kopanicy, gdzie został ranny.
Później, brał udział w walkach o Wielki i Mały Grójec.
wymieniony w źródłach:
http://www.kargowa.pl/.../files/powstanie_w_Kargowej.pdf
https://www.powiatwolsztyn.pl/.../kopanicka%20druzyna...
http://www.siedlec.pl/historia/wielkopo.htm

Wyciąg z książeczki wojskowej znajdujący się w Centralnym Archiwum Wojskowym, pokazuje najlepiej drogę jaką przebył aby dotrzeć do nowo powstającej Marynarki Wojennej

22.01.1919 - wstąpienie do Polskiej Armii, 2 płk.Strzelców Wielkopolskich
18.06.1919 - "przeniesiony manierzyście i służbowo" do Oddziału Zapasowego Marynarki w Modlinie
18.07.1919 - przeniesiony służbowo do Flotylli Pińskiej
17.09.1920 - przeniesiony służbowo do Kadry Marynarki Wojennej
29.12.1920 - przeniesiony służbowo do Dowództwa Wybrzeża Morskiego
21.09.1921 - "Odkomenderowany do Szkoły Specjalistów Morskich

Podczas służby w Marynarce Wojennej dał się poznać jako "bardzo dobry fachowiec i marynarz". Jego dowódca z czasów gdy służył na ORP Wicher jako artylerzysta, kmdr. ppor. Morgenstern-Podjazd, napisał o nim we wniosku o nadanie Krzyża Zasługi:
"B.gorliwy, wobec podwładnych wymagający i sprawiedliwy, świetny instruktor i artylerzysta. Ma wielkie zamiłowanie do służby morskiej"

Po służbie na flagowym okręcie naszej Marynarki, Stanisław Brychcy służył w Dywizjonie Artylerii Nadbrzeżnej i był pierwszym szefem Baterii Helskiej im.Heliodora Laskowskiego. Ćwiczenia z artylerii chorąży prowadził także na kanonierkach Gen.Haller i Komendant Piłsudski, gdzie działa Canet były pierwotnie zamontowane. Zachowało się w rodzinnym archiwum zdjęcie chorążego z artylerzystami kanonierki, przy dziale po jednym ze szkoleń. W wydanej książce poświęconej kmdr. por. Zbigniewowi Przybyszewskiemu praca szkoleniowa chorążego została opisana w następujący sposób :
''W lipcu i sierpniu 1939 r. w całej Flocie przeprowadzono intensywne szkolenie załóg. W baterii im. Laskowskiego dowodzonej przez Zbigniewa Przybyszewskiego „rozpoczęły się intensywne ćwiczenia obsługi dział i centrali artyleryjskiej. Pod nadzorem chorążego Brychcego, starego artylerzysty, który przyszedł na Hel z kontrtorpedowca 'Wicher' oraz instruktora bosmana Zdzisława Ficka bateria została wyszkolona do tego stopnia, że w minutę potrafiono załadować i wystrzelić dwanaście pocisków z oddzielnymi ładunkami (str.60)
W przededniu wojny, 24 sierpnia 1939 r. "stary artylerzysta", jak go określił w swoich wspomnieniach szef centrali artyleryjskiej baterii Helskiej S.Pawlikowski, zostaje wyznaczony, zgodnie z elaboratem mobilizacyjnym sporządzonym przez Dowództwo Morskiej Obrony Wybrzeża, na dowódcę baterii nadbrzeżnej Canet. Do tego czasu, mając już na względzie, że bateria będzie wykonywała też ostrzał przedpola Kępy Oksywskiej jak i współdziałała z bateriami przeciwlotniczymi ,obsługę baterii w zakresie strzelań do celów naziemnych szkolił etatowy dowódca w czasie pokoju,kpt.art.plot.Antoni Ratajczyk. Chorąży Brychcy, na początek reorganizuje zakwaterowanie baterii i przygotowuje nowo przybyłych do objęcia obowiązków. Na początek musi rozwiązać kilka problemów. Wskazuje na brak światła w magazynach amunicyjnych, przydzieleni mu żołnierze są różnych specjalności. Wysoko jednak ocenia samo przygotowanie dział przez szefa uzbrojenia. W niedługim czasie może zameldować gotowość bojową baterii. Zadania baterii nadbrzeżnej Canet w głównych założeniach były podobne do innych baterii nadbrzeżnych w tym baterii Helskej.

1. Zwalczanie nieprzyjacielskich jednostek morskich od strony zatoki
2. Współdziałanie baterii z dwoma bateriami przeciwlotniczymi w Wąwozie Ostrowskim i Redłowie oraz częściowo z 3 bateria na Grabówku jako morskie baterie sztyletowo - desantowe dla bezpośredniej obrony portu od strony morza
3. Wspieranie własnych oddziałów lądowych walczących na Kêpie Oksywskiej

Z zadań wyznaczonych baterii Canet widać wyraźnie,że dowodzenie baterii musiało być powierzone dowódcy, po pierwsze znającemu się na działach morskich (inne przyrządy celownicze) i doświadczonemu w strzelaniu do celów morskich. Doświadczenie etatowego dowódcy w tym zakresie było mniejsze, był specjalności artyleria przeciwlotnicza, ale jego zadanie było tak samo ważne. Miał koordynować ogień baterii, wyliczając i przekazując chor. Brychcemu azymuty, celowniki i ilość strzałów (dziennik chorążego) do niewidocznych bezpośrednio z baterii celów na Kępie Oksywskiej. Można, bez przesady powiedzieć, co opisane jest w samym raporcie chorążego, że wraz ze zbliżaniem się wroga, bateria strzelała częściej na ląd niż w kierunku zatoki. Jest bezsprzeczne, że obaj dowódcy się uzupełniali i to dzięki ich wspólnym wysiłkom bateria napsuła tak dużo krwi nieprzyjacielowi.
Jak wspomina kmdr. Ruge, dowódca niemiecki w jednym z wyjaśnień dla swoich przełożonych " .... nie mogliśmy zmusić do milczenia dobrze zamaskowanej baterii na Oksywiu." Dowód podziwu dla zaangażowania całej obsady baterii dał bezpośredni dowódca chorążego z 1 MDAPL kmdr.ppor Stanisław Jabłoński w powojennej relacji. "Dobrze się spisała w obronie Oksywia wchodząca w skład 1MDAPL "stara" morska, nadbrzeżna bateria Canet z jej cała bohaterską i nieustraszoną załogą z kpt.art.plot.Ratajczakiem i chor.mar.Brychczym na czele. Kilkakrotnie obserwowałem z wysuniętego w kierunku Oksywia i wybrzeża pomocniczego punktu obserwacyjnego 1 MDAPL nieprzyjacielskie kutry trałowe a nawet raz duży trałowiec, wycofujące się pod osłoną dymną z próby trałowania podejść do redy gdyńskiej - po celnym ostrzelaniu ich przez jedno pozostałe działo baterii Canet." Jest to chyba najwyższe z możliwych, docenienie przez dowódcę walki całej załogi baterii Canet w obronie Oksywia. Epizod walki baterii Canet został po raz pierwszy szerzej opisany przez kmr. por. Edmunda Kosiarza.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. służył, jako szef Baterii "Canet" 1 Morskiego Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej w Gdyni. 19 września trafił do niemieckiej niewoli, w której przebywał do końca wojny (Neubrandenburg, Stalag II A, nr jeńca 9645).
W 1945 r. wrócił do Gdyni. Pracował jako inspektor rybacki na Helu.
Zginął 6 lipca 1945 r. na pokładzie holownika "Krab", kiedy ta jednostka natknęła się w porcie w Gdyni na niemiecką minę magnetyczną. W katastrofie zginęło 56/60 osób.
Spoczywa na cmentarzu witomińskim w Gdyni z małżonką Charlottą (18 II 1905 - 16 VII 1965) Sektor / Rząd / Numer 69 / 44 / 18

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Wolsztyn, wpis L-6 / 1880. Parafia katolicka Siedlec (Babimost), wpis 1 / 1880. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. IPN - Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dokumenty i zdjęcia od wnuka p. Krzysztofa Brychcego

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023 (uzupełnienie materiału z 20 II 2020 roku https://www.facebook.com/notes/2465038450456132/ )

—-----------------------------------------------------------------------
1/ Urząd Stanu Cywilnego Wolsztyn, wpis L-6 / 1880
Ignatz Brychcy (ur. 1854)
ojciec: Adalbert Brychcy , matka: Marie Piskorz
Rosalie Gabrielczyk (ur. 1861)
ojciec: Benedikt Gabrielczyk , matka: Justine Patałas
2/ Parafia katolicka Siedlec (Babimost), wpis 1 / 1880
Ignatius Brychcy (26 lat)
Rosalia Gabryelczyk (18 lat)
Piotr Brychcy
Narodziny: 1892-06-23 Siedlec
Śmierć: 1970 Wolsztyn i tam pochowany
Ojciec: Ignacy Brychcy Matka: Rozalia Brychcy (z d. Gabryelczyk)
Dziadkowie Wojciech Brychcy i Marianna Piskorz, Benedykt Gabrielczyk i Justyna Patała
Żona: Marianna Brychcy (z d. Solaroska)
Rodzeństwo: Agnieszka Moder (z d. Brychcy), Teodor Brychcy oraz Stanisław - Powstaniec, bohater Września 1939 opisany tu: https://www.facebook.com/notes/genealogia-powsta%C5%84c%C3%B3w-wielkopolskich/stanis%C5%82aw-brychcy-1898-1945/183324309782979/ www.powstancywielkopolscy:

Piotr Brychcy urodzenie: 1892.06.23 Siedlec data śmierci: 1970.12.22 miejsce pochówku: Wolsztyn rodzice: Ignacy, Rozalia Gabrielczyk jednostka: Kompania Wolsztyńska uwagi: 32.2.32 cmentarz we Wolsztynie kwatera 32/2/32, odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy źródła: Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
https://www.facebook.com/.../genealogia.../photos/..

Byczyk Marcin (1897 - 1978)

oraz jego rodzeństwo Stanisław (1891), Stanisława (11 XI 1903), Magdalena (17 VII 1907) i Walenty (12 II 1910) urodzili się w rodzinie Szczepana (Stefana) i Petroneli z dom. Kuffel (Kufel), para pobrała się w roku 1890 w miejscowości Dakowy Mokre.

Byczyk Marcin urodził się 4 XI (w akcie ślubu 5 XI) w miejscowości Dakowy Mokre – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, powiecie nowotomyskim w gminie Opalenica.

Z zawodu był marynarzem, jego nazwisko w okresie międzywojennym często pojawia się na listach załogi takich statków jak Dar Młodzieży, Batory i STS Lwów, na którym to opłynął świat.

Do powstania przystąpił w luźnych oddziałach ze swojej rodzinnej miejscowości, następnie na froncie zbąszyńskim w oddziale dowodzonym przez Edmunda Klemczaka. Od dnia 1 IV 1919 r. został przeniesiony do Marynarki Wojennej. Za udział w powstaniu w roku 1973 otrzymał WKP, w roku 1975 mianowany na podporucznika.

11 II 1925 roku w Lesznie poślubił Teofilę z dom. Malcherek (1 IV 1904 - 28 XI 1981), córkę Jana i Marianny z dom. Krupka. Ze związku Marcina i Teofili urodzili się Marian (1928) i Stefania (1928).

Zmarł 26 IV 1978 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 11 / 10 / 23_1. To także miejsce spoczynku jego małżonki i Wacława Kapkowskiego - męża Stefanii a także Jadwigi Malcherek (14 X 1907 - 10 III 1999). Wg informacji zamieszczonej w wyszukiwarce grobów, miejsce nie jest opłacone, zatem zostanie złożony wniosek do IPN w celu dokonania wpisu do Ewidencji grobów Weteranów oraz zostanie poinformowany UM w Gdyni Wydział Ochrony Dziedzictwa.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1942/3/42, skan 15 Sapowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Dziennik Bałtycki 98/1978.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023