Kliszewski Marian (1886 - 1973) Gdynia Witomino...

Kliszewski Marian (1886 - 1973) Gdynia Witomino
urodził się 5 IX 1886 roku w Gnieźnie w rodzinie Ignacego i Petroneli z dom. Maciejewska, para pobrała się w roku 1884.
W Gnieźnie ukończył szkołę powszechną i handlową, w roku 1905 wyjechał za pracą do Berlina, następnie do Bochum i Hamburga.
Powołany do armii pruskiej w II 1915 roku (Garde-Füsilier-Regiment)i w IV 1915 roku wysłany na front wschodni, 1 VI 1915 r. został ciężko ranny i wzięty do niewoli , na pruskich listach strat z tego okresu widnieje jako zabity (Preußen 269 z dn. 8 VII 1915). Po operacji i wyzdrowieniu został osadzony w łagrze Simbińsko, następnie przebywał w Samarze, Orenburgu i Taszkencie aż do wybuchu rewolucji październikowej. W grudniu 1917 roku wstąpił do wojska polskiego tworzonego w Taszkencie (3 Dywizja Strzelców Polskich w składzie I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego). Po przebiciu się Dywizji z Jelni do Bobrujska i kapitulacji 21 maja 1918 roku, Kliszewski udał się do Warszawy, gdzie pod nazwiskiem Wielowiejski Stanisław wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej, należał także do Dowborczyków. W XI 1918 roku w Warszawie brał udział w rozbrajaniu Niemców, a w XII 1918 roku przyjechał do Poznania, tu wstąpił do POW i brał udział w Powstaniu Wielkopolskim w oddziałach pod dowództwem Antoniego Wiśniewskiego (w aktach CAW data wstąpienia do oddziałów powstańczych do I 1919, natomiast Wiśniewski w oświadczeniu napisał, że Kliszewski był w jego oddziale w XII 1918). Po zakończeniu powstania Kliszewski pozostał w wojsku polskim do 1 I 1921 roku. Za udział w powstaniu w roku 1957 odznaczony WKP.
We wrześniu 1939 roku brał udział w obronie Wybrzeża, podczas walk 14 IX 1939 roku został ciężko ranny, po wyleczeniu ran wstąpił na początku I 1940 roku do Tajnej Organizacji Wojskowej, tu także służył pod rozkazami Antoniego Wiśniewskiego (ur. 11 V 1892, zm. 22 IV 1955). Kliszewski prowadził na Pomorzu służbę wywiadowczą, był łącznikiem, brał udział w sabotażu i dywersji.
Jego pierwszą żoną została Władysława z dom. Płomska ur. 12 VII 1903 roku, z którą miał syna Henryka Jerzego ur. 5 III 1922 roku w Bydgoszczy. Rodzina dość często zmieniała miejsce zamieszkania - Poznań, Gniezno, Bydgoszcz i w końcu Gdynia, w której zamieszkali około 1932 roku. Druga żoną Mariana została Marta z dom. Miler (3 X 1895 - 25 VII 1976).
Zmarł 25 XII 1973 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie 15/ 3/ 11. Miejsce spoczynku Weterana jest wpisane do Ewidencji grobów prowadzonej przez IPN. Jego nazwisko zostało umieszczone na tablicy pamiątkowej poświęconej Powstańcom Wielkopolskim spoczywającym na tym cmentarzu.
źródła: Gniezno (USC) - akt małżeństwa, rok 1884, Księga małżeństw. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowego w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Ewidencja ludności 1870-1931. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Dziennik Bałtycki 307/1973. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 428: Życiorysy powstańców wielkopolskich: K - tom V /Kiełbasiewicz Antoni - Klupś Bronisław/.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023