Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Kabaciński Kazimierz ( 1899 - 1967)

oraz Stefan (25 III 1896 - 10 VII 1977) i Wiktor (5 V 1892 - 2 IX 1983) - Powstańcy Wielkopolscy a także ich siostra Monika (1902) i brat Stanisław (1887) urodzili się w rodzinie Wincentego i Marianny z dom. Woźniak, para pobrała się w roku 1886.
Kabaciński Kazimierz urodził się 22 II 1899 roku w miejscowości Bliżyce wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Skoki.

Brał udział w I wojnie światowej, do armii polskiej przeszedł już w stopniu starszego sierżanta, o czym informuje dekret mianujący byłych sierżantów podoficerów i urzędników byłej armii niemieckiej podporucznikami w Polskich Siłach Zbrojnych.

W Powstaniu Wielkopolskim od 27 XII 1918 r. jako ochotnik do Kompanii Wągrowieckiej pod dowództwem Leona Bartscha (13 VIII 1888 - 25 I 1975) i bierze czynny udział z bronią w ręku w walkach powstańczych na froncie północnym w miejscowościach Wągrowiec, Kcynia, Szubin, Nakło i Rynarzewo.
W lutym 1919 r. przechodzi bezpośrednio do 1 Pułku Artylerii Lekkiej (pal), z podpułkownikiem Anatolem Kędzierskim (23 VII 1880 - 11 VII 1964) na czele a następnie do 7 batalionu telegrafistów, w którym pełni służbę do 1939 r jako st. sierżant.
Za udział w Powstaniu Wielkopolskim w roku 1960 został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym

29 II 1924 roku ożenił się w Poznaniu z Barbarą z dom. Kędziora urodzoną 28 X 1903 roku w Poznaniu, córką Antoniego i Apolonii z dom. Paczkowska.
Kazimierz i Barbara mieli dwoje dzieci Jerzego Jana ur. 2 X 1925 i Krystynę ur. 27 VIII 1927.
Zmarł w Poznaniu, 27 VIII 1967 roku spoczął na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa
pole 20
rząd 4 miejsce 42
GPS: 52.389382, 16.821706
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Kazimierz-Kabaci.../27906553

Miejsce spoczynku Weterana jest opłacone, nagrobek wymaga renowacji. Zostanie zgłoszony do Ewidencji grobów Weteranów prowadzonej przez IPN, na dzień sporządzenia notatki w/w ewidencji nie występuje.

źródła: Parafia katolicka Popowo Kościelne, wpis 8 / 1886, Urząd Stanu Cywilnego Kuszewo, wpis 22 / 1886, Archiwum Państwowe w Poznaniu 1948/1/155 Skoki (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga akt urodzenia, WTG Gniazdo - Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, wyszukiwarka grobów miasta Poznania, wyszukiwarka billiongraves.com/. Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931. Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej 1919, nr 1-10; "Tygodnik Urzędowy" 1919, nr 1-72.
—---------------------------------------
zapis ślubu rodziców w księgach brzmi:

Parafia katolicka Popowo Kościelne, wpis 8 / 1886

Vincentius Kabaciński (28 lat)
Marianna Woźniak (20 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Kuszewo, wpis 22 / 1886

Vincenz Kabaczyński (ur. 1858)
ojciec: Lorenz Kabaczyński , matka: Franziska Kurczewska
Marie Woźniak (ur. 1866)
ojciec: Martin Woźniak , matka: Catharine Bromberek

akt ślubu rodziców:
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1402517...

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1948/1/155 Skoki (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga akt urodzenia
Kazimierz, rodzice: Wincenty Kabaciński , Marianna Woźniak ,
akt urodzenia: https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1412173...
skan nr 19

Wański Tadeusz Edmund (1894 - 1958)

urodził się 27 X 1894 w Środzie Wielkopolskiej, w rodzinie Antoniego i Marii z dom. Dybizbańska, para pobrała się w roku 1891, z tego związku urodzili się także Wanda Anna (1893), Helena Jadwiga (1896) i Bolesław Antoni (5 VI 1897 Szamotuły - 24 XI 1965 Żnin) - Powstaniec Wielkopolski.
Ukończył gimnazjum w Wągrowcu.
31 III 1910 roku przeprowadził się z Wągrowca do Poznania, zamieszkał u rodziny matki. W Poznaniu zajmował się kupiectwem. Był współwłaścicielem firmy handlującej kawą i herbatą (od 1936 roku kierował oddziałem tej firmy w Gdyni).
Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił w Poznaniu (brak szczegółowych danych), w roku 1938 złożył wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (115-34219), wniosek został odrzucony na posiedzeniu komisji z dn. 25 VI 1938. Członek Związku Powstańców Wielkopolskich Koło w Gdyni, wymieniony w okólniku 8/48 (odbierający tymczasowe zaświadczenie weryfikacyjne i legitymacje członkowską).

Jego Pasją była fotografia - jeden z najwybitniejszych polskich przedstawicieli piktorializmu. Brat Bolesław także był artystą fotografikiem.

Tadeusz Edmund tworzył przede wszystkim romantyczne pejzaże o charakterystycznym, miękkim rysunku. Ponadto interesował się fotografią architektury (fotogramy z Poznania, Gdańska, Gdyni, Kazimierza i Warszawy). Stosował tzw. szlachetne techniki fotograficzne: gumę, pigment i bromolej. Zdobył wiele wyróżnień, dyplomów i nagród na polskich i zagranicznych wystawach fotograficznych (m.in. w Lucernie, Bostonie, Budapeszcie, Wiedniu, Ottawie i Zagrzebiu) w latach 1926–1937.
10 VI 1921 roku ożenił się z Anielą Teresą z dom. Saas (ur. 17 X 1897), z tego związku urodziła się Maria Krystyna (26 IV 1922). Jego drugą żoną została Władysława (1909 -2002), z którą miał syna Jerzego (1943 - 2022).
W czasie okupacji przebywał w Gdyni, działalność konspiracyjna sprawiła, że musiał opuścić miasto, do którego powrócił w roku 1945.
Zmarł po ciężkiej chorobie 17 XII 1958 roku w Gdyni (podawane jest także błędnie miejsce zgonu Szczecin).Spoczywa na cmentarzu witomińskim w Gdyni (sektor 61-3-2).

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1921/3/53 Owińska (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/61, Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1894, Księga urodzeń. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Wyszukiwarka grobów dla cmentarzy komunalnych w Gdyni. Wikipedia. Archiwum Państwowe w Poznaniu. Dokumenty Zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich, koła poza Poznaniem.

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1921/3/53 Owińska (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, Księga małżeństw

Antonius Wański (30 lat), rodzice: Martinus Wański , Angela Okuniewska ,
Marianna Dybizbańska (18 lat) , rodzice: Laurentius Dybizbański , Radoslava Smorowska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/61, Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1894, Księga urodzeń

Thaddeus Edmund , rodzice: Anton Wański, Maria Dybiźbańska ,
+ 17.12.1958, Gdynia (USC Gdynia, Nr 751/1958)

Nagler Walerian Mikołaj (Walery) (1893 - 1959)

urodził się 10 IX 1893 roku w miejscowości Jurkowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Krzywiń, w rodzinie Stanisława i Władysławy z dom. Werbel, para pobrała się w roku 1891. Z tego związku urodzili się także Maria (1895) i Józef Władysław (ur.14 III 1896, zginął podczas I wojny światowej, co znajduje potwierdzenie na listach strat armii pruskiej Prusy 1102 z dnia 2 IV 1918).

28 X 1906 roku przeprowadził się z miejscowości Tadeuszewo do Poznania.

13 XII 1918 roku zgłosił się do Straży Ludowej w Poznaniu, a 27 XII 1918 r. walczył w Poznaniu a następnie przeniesiony 27 II do Komendy Uzupełnień w Poznaniu (Inspektorat Obwodowych Komend Uzupełnień). Zwolniony do rezerwy 24 XI 1921. Za udział w Powstaniu w roku 1957 odznaczony WKP. Odznaczony Orderem Odrodzenia Polski (porucznik). W Wojskowym Biurze Historycznym wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, a wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938 roku (syg. akt 24/32965, 130084), miejsce zamieszkania Gdynia, ul. Świętojańska 108. W roku 1948 występuje w aktach Związku Powstańców Wielkopolskich Koło w Gdyni (wymieniony w okólniku 8/48 do odbioru tymczasowego zaświadczenia o weryfikacji i legitymacji).

Zmarł 11 II 1959, spoczywa na cmentarzu w Gdańsku Oliwie

Nr kwatery:
8
Rząd:
16
Nr grobu:
13

https://cmentarze-gdanskie.pl/chapter_77037.asp?smode=2...

https://billiongraves.com/.../Walery-Nagler.../29195296

źródła: Archiwum Państwowe w Lesznie 416/2.1/94 Gostyń (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, [Księga małżeństw]. Archiwum Państwowe w Lesznie 426/1.1/67 Krzywiń (USC) - akt urodzenia, rok 1893, [Księga urodzeń]. WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Wyszukiwarka grobów na cm. komunalnych Gdańska. Wyszukiwarka billiongraves.com. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. Akta Związku Powstańców Wielkopolskich. Koła poza Poznaniem.

Archiwum Państwowe w Lesznie 416/2.1/94 Gostyń (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, [Księga małżeństw]

Stanislaus Nagler, rodzice: Franz Nagler , Marianna Nagler ,
Władysława Werbel , rodzice: Nicolaus Werbel , Valentina Dzieciuchowicz ,

Archiwum Państwowe w Lesznie 426/1.1/67 Krzywiń (USC) - akt urodzenia, rok 1893, [Księga urodzeń]

Walerian Mikołaj , rodzice: Stanisław Walerian Nagler, Władysława Werbel

Żoliński Florian (1902-1992)

urodził się 24 III 1902 roku w miejscowości Pakość w rodzinie Kazimierza i Józefy Szkudlińska.
Z zawodu cieśla.
Do Powstania Wielkopolskiego przystępuje 23 I 1919 roku w szeregach kompanii pakoskiej, walczy o Żnin, Szubin i Nakło. Dalej w szeregach 67 Pułku Piechoty na froncie litewskim. Od 1932 roku członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/1919. Odznaczony Medalem za wojnę 1918/1921. 22 V 1935 roku zweryfikowany dyplomem 7339 nr Referatu Historycznego 14998. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 31 I 1938 roku. Za udział w powstaniu odznaczony w roku 1969 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Podczas Kampanii Wrześniowej Florian bierze udział w obronie Wybrzeża gdzie zostaje ranny i dostaje się do niewoli. Po wyzwoleniu pracuje w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, a następnie w Miejskim Przedsiębiorstwie Remontowo - Budowlanym w Gdyni.

5 VII 1930 roku ożenił się z Ireną z dom. Grzybowska (9 IV 1906 - 11 X 1978), para miała syna Feliksa ur. 4 X 1930.

Zmarł 4 X 1992 roku, spoczywa z małżonką Ireną na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie:
Sektor / Rząd / Numer
22 / 3 / 7_1

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Pakość - miasto Rejestr urodzeń - pierwopis nr 1-150, Akta stanu cywilnego - pierwopisy. Wojskowe Biuro Historyczne - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich (I.487.8956). Wyszukiwarka grobów na cm. komunalnych w Gdyni. WTG Gniazdo - Lista odznaczonych WKP.

WBH https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/I_487/I_487_8956.pdf

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Zygmunt Stanisław Kostka (1895 - 1954)

Urodził się 3 XI 1895 roku w miejscowości Zdziętawy (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Kobylin) w rodzinie Józefa (ur.1868, syn Filipa i Apolonii z d. Manka)i Jadwigi Migasiewicz(ur. 1873, córka Stanisława i Wiktorii z d. Tyczyńska), para pobrała się w roku 1892 r. w miejscowości Pępowo. Z tego związku urodzili się także Pelagia (1897- 1960), Franciszek Ksawery (1898), NN - dziecko martwo urodzone w 1900, Michał (1902), Anastazja (1904), Zofia (1905-1906), Marianna (1906), Walenty (1908) i Agnieszka (1909).

Był zawodowym żołnierzem.

Uczestnik I wojny światowej, walczył m.in. pod Verdun, w czasie działań wojennych został ranny co potwierdzają listy strat armii pruskiej Preußen 1156 z dn. 6 VI 1918 roku.

W Powstaniu Wielkopolskim od chwili wybuchu w walkach na terenie miasta Poznania, następnie pod Krotoszynem i Rawiczem. Oddelegowany do Wielkopolskiej Szkoły Oficerskiej w Poznaniu. Następnie w szeregach 57. pułku piechoty brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, ranny w lipcu pod Żabinką i urlopowany, za udział i bohaterstwo odznaczony odznaczony Virtuti Militari. Po wyleczeniu ponownie w wojsku jako chorąży, w 1924 r. awansowany na podporucznika, od 1939 r. kapitan. Następnie skierowany do służby w Korpusie Ochrony Pogranicza. W latach 30. przeniesiony do służby w 69. pułku piechoty, wchodzącym w skład 17. Wielkopolskiej Dywizji Piechoty, który stacjonował w Gnieźnie.
W Centralnym Archiwum Wojskowym z dnia 8 IX 1977 potwierdzające udział Stanisława Zygmunta w Powstaniu Wielkopolskim z przywołaniem podstawy: sygn. akt CAW, MNo 25 IV 1938 r. W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony dn. 25 VI 1938 roku wniosek o Medal Niepodległości.
Brał udział w Kampanii Wrześniowej (w stopniu kapitana pełnił w 69 p.p. funkcję adiutanta pułku. Wzięty do niewoli podczas bitwy nad Bzurą), przebywał w Oflagu II C Woldenberg numer jeniecki 48602 i w Prenzlau do 2 V 1945 r..

Po uwolnieniu z oflagu podjął służbę wojskową jako komendant Rejonowych Komend Uzupełnień kolejno w Ostrowi Mazowieckiej, Włocławku i Gdyni. Na początku lat 50. najpierw awansowany do stopnia majora a następnie jako "sanacyjny oficer" odesłany przymusowo do cywila.

Ożeniony z Bronisławą Józefą z d. Górnicką (7 II 1897 - 24 I 1979), nauczycielką, urodzoną w Wielopolu Skrzyńskim pow. Ropczyce. Ślub wzięli w trakcie jego służby w KOP w kościele w Równem. Mieli jedną córkę Danutę (1926 - 1988), urodzoną w Rokitnie Wołyńskim, po mężu Stępa.

Stanisław Zygmunt zmarł 24 I 1954 roku, spoczywa z małżonką na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie: Sektor / Rząd / Numer 61 / 59 / 17

źródła: Archiwum Państwowe w Lesznie 410/2.1/57, skan 42 Pępowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1892, [Księga małżeństw]; Archiwum Państwowe w Lesznie 410/1.1/78, skan 199 Pępowo (USC) - akt urodzenia, rok 1895, [Księga urodzeń]. Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24109: Zygmunt Stanislaus (Zdzietawy, Gostyn). WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Wyszukiwarka grobów na cm. komunalnych w Gdyni. Relacja wnuka p. Marką Stępy.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023/2025

Archiwum Państwowe w Lesznie 410/2.1/57, skan 42 Pępowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1892, [Księga małżeństw]

Joseph Zygmunt (24 lat), rodzice: Philipp Zygmunt , Apolonia zd Manka ,
Hedwig Migasiewicz (19 lat) , rodzice: Stanislaus Migasiewicz , Voctoria zd Tyczynska ,

Archiwum Państwowe w Lesznie 410/1.1/78, skan 199 Pępowo (USC) - akt urodzenia, rok 1895, [Księga urodzeń]

Stanislaus, rodzice: Joseph Zygmunt , Hedwig Zygmunt zd Migaszewicz ,

https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/II_56/II_56_246.pdf

Zuske - Zdzierz Maksymilian August (1890 - 1939)

urodził się 10 VII 1890 roku w miejscowości Borek Wielkopolski – miasto w Polsce w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim w rodzinie Franciszka Augusta (ur.15 VII 1850 r. w Lesznie syna Augusta Karola i Barbary Elżbiety z dom. Hasak, zmarłego w Borku Wielkopolskim 20 I 1925 r. - Powstańca Wielkopolskiego, członka Rady Robotniczo - Żołnierska w Borku) i Bronisławy Julianny z dom. Adamek (ur. 17 XII 1861 roku w Ostrowie wielkopolskim, zm. 23 IV 1939 r. w Borku Wielkopolskim). Para pobrała się w Ostrowie wielkopolskim 8 VI 1880 r., z tego związku urodzili się także Zofia Bogumiła (1882, wyszła za Walentego Sychowskiego), Maria Bronisława (1883, wyszła za Floriana Adama Ozdowskiego) i Czesław Józef (*+1886).

Po ukończeniu szkoły powszechnej i zdanej maturze wyjechał na studia najpierw do Charlottenburga a następnie do Monachium, gdzie działał w tajnych polskich organizacjach patriotycznych. Otrzymawszy dyplom inżyniera architekta powrócił w rodzinne strony.

Na początku grudnia 1918 roku został delegatem ziemi koźmińskiej na Sejm Dzielnicowy (w spisie delegatów błędnie podano jego nazwisko Zuzka Maxymiljan, Borek). Już w okresie Powstania Wielkopolskiego współpracował z biurem wywiadowczym Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego, stworzył pierwszą pocztę lotniczą. 7 III 1933 roku za udział w Powstaniu a przede wszystkim za pracę na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości został odznaczony Krzyżem Niepodległości. Mieszkał wówczas w Warszawie przy ul. Senatorskiej, tam też poślubił Stanisławę, małżeństwo było bezdzietne. W latach 20 i 30 dzielił swoją pracę pomiędzy Gdynie i Warszawę.

W sierpniu 1939 powołany z rezerwy (był podporucznikiem rezerwy saperów) brał udział w walkach na Wybrzeżu.

Są dwie wersje jego śmierci - zginął podczas walk i druga po upadku Kępy Oksywskiej został rozstrzelany. Na Listach strat II wojny światowej ( IPN „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945”) podawane są dwie daty śmierci 17 i 19 IX 1939. Na nagrobku zamieszczona została data 17 IX 1939 (wówczas trwała jeszcze walka). Natomiast data 19 IX jest przytaczana na podstawie opisu zdarzenia autorstwa gdyńskiego architekta Włodzimierza Prochaski: „Między polskimi oficerami zabranymi przez Niemców, po podaniu się Oksywia, znalazł się Maksymilian Zuske. W pewnym momencie wyciągnął rewolwer i zastrzelił oficera niemieckiego, który zbliżał się do grupy jeńców. W chwilę potem padł od kuli niemieckiego wartownika”.

W Wojskowym Biurze Historyczny oprócz dokumentacji związanej z w/w nadaniem Krzyża Niepodległości jest także teczka łączona o syg. 3023 + 5826.

Zuske - Zdzierz Maksymilian August spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie, w kwaterze poległych w obronie Wybrzeża. Jego nazwisko figuruje na tablicach pamiątkowych umieszczonych naprzeciwko jego miejsca spoczynku (Sektor / Rząd / Numer
1 / 4 / 1).

źródła: Archiwum Państwowe w Lesznie 407/1.1/58, skan 144 Borek (USC) - akt urodzenia, rok 1890, [Księga urodzeń]. Jubileuszowa Księga Gdynian - wpisy - Zuske Maksymilian (strona internetowa). WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. IPN „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945”. Wyszukiwarka grobów na cmentarzach komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—---------------------------------------------------------
Archiwum Państwowe w Lesznie 407/1.1/58, skan 144 Borek (USC) - akt urodzenia, rok 1890, [Księga urodzeń]

Maksymilian Augustyn , rodzice: August Zuske , Bronisława Adamek

Zimny Mateusz (1897-1978)

urodził się 20 VIII 1897 roku w miejscowości Michorzewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Kuślin, w rodzinie Marcina i Marianny z dom.Dziubatek, para pobrała się w roku 1884. Z tego związku urodziło się jeszcze ośmioro dzieci Marianna (1884-1890), Antoni (*+1886), Nikodem (*+1887), Marcin (1880-1890) i Powstańcy Wielkopolscy Franciszek (3 X 1890 - 1939 - podczas działań wojennych), Ludwik (28 VIII 1892 - 7 VII 1982), Stefan (18 VIII 1894 - II 1943 KL Stutthof) i Stanisław (26 IX 1900 - 22 XI 1983).

Uczestnik I wojny światowej, czterokrotnie ranny co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat z dn. 9 III 1917 roku (Prusy 777), z dn. 6 VII 1917 (Prusy 877), z dn. 8 VIII 1918 (Prusy 1210) i ostatni raz na liście Prusy 1340 z dn. 15 I 1919 roku.

W Powstaniu od I 1919 roku, włączył się do walki pod Zbąszyniem. Brał udział w dwukrotnych atakach na Zbąszyń, jako plutonowy ze swoim oddziałem działał na tyłach wroga. Czynny był w obronie pozycyjnej w Nowym Dworze, Nowej Wsi, Nowym Dworze, Stefanowie i Przyprostyni. Na początku III 1919 r. wcielony do II Pułku Strzelców Wielkopolskich i walczył pod Międzychodem, następnie na froncie północno - zachodnim. Na rozkaz z jednym plutonem, którego był dowódcą, objął parę kilometrów dalej wysunięty punkt Mialy (bronił się gdy niemiecki pociąg pancerny zaatakował Miały). Pod jego dowództwem rozbito pod Piłką oddział niemiecki, gdzie zdobyto dwa karabiny maszynowe, karabiny ręczne, amunicję do karabinów maszynowych i zabrano czterech jeńców do niewoli.

Brak informacji czy brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, niestety brak także informacji o ewentualnych odznaczeniach (w WBH nie figuruje w ogóle nazwisko Zimny). Za udział w Powstaniu w roku 1969 został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Mateusz Zimny był dwukrotnie żonaty, jego pierwszą żoną była Helena (14 V 1904 - 23 VIII 1959), z którą spoczywa na witomińskim cmentarzu, a po jej śmierci 6 VI 1962 roku w Gdyni poślubił Apolonię I voto Rogowską (18 IV 1922 - 25 VIII 2004), Apolonia spoczywa w grobie swojego I męża Edmunda.

Mateusz Zimny zmarł 29 VI 1978 roku, spoczywa na cm. komunalnym w Gdyni Witominie: Sektor / Rząd / Numer
78 / 11 / 11

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1883/3/32Kuślin (USC) - akt małżeństwa, rok 1884, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1883/1/70,Kuślin (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń. Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 25533: Zimny Matheus (Michorzewko, Grätz). Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 28719: Zimny Matheus (Micholzwko). Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 17832: Zimny Matheus (Michorzewko, Grätz). Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 19490: Zimny Matthäus (Michorzewko, Grätz). Wyszukiwarka grobów na cm. komunalnych w Gdyni. WTG Gniazdo - Lista odznaczonych WKP.
—-------------------------------------------------

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1883/3/32Kuślin (USC) - akt małżeństwa, rok 1884, Księga małżeństw
Martin Zimny (27 lat), rodzice: Mathaeus Zimny , Marianna Ruchaj ,
Marianna Dziubatek (24 lat), rodzice: Josef Dziubatek , Josefa Guzik ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1883/1/70,Kuślin (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń
Mateusz , rodzice: Martinus Zimny, Marianna Dziubatek

Zendkowski Władysław (1882 - 1947)

urodził się 15 VI 1882 roku w miejscowości Łobżenica - obecnie miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, w rodzinie Sylwestra i Marianny z dom. Nacławska, para pobrała się w roku 1875.

6 X 1910 roku poślubił Elżbietę z dom. Müller, z tego związku urodziły się dwie córki Marianna (1911) i Łucja (1914).

Z zawodu szklarz.

Do Powstania wielkopolskiego przystąpił 5 I 1919 roku wstępując do Kompanii z Wyrzyska. Brał udział w walkach o Wyskoką, Białośliwie, Mroczę, Nakło. Został tymczasowym komendantem miasta Łobżenica. W wojnie polsko - bolszewickiej walczył w obronie Zegrza i Warszawy. 13 XI 1920 roku został zwolniony z wojska, odchodząc do cywila z 6 baterii 15 Pułku Artylerii Ciężkiej w Bydgoszczy. Był członkiem Związku Powstańców i Wojaków w Łobżenicy od roku 1921, od 1933 roku w Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/1919. Zweryfikowany 11 IV 1934 dyplomem 2382 nr Ref. Historycznego 9923. Odznaczony Medalem Niepodległości 28 II 1938 i Medalem za wojnę 1918-1921 oraz Brązowym Krzyżem Zasługi.

Zmarł w Gdyni 16 IX 1947 roku, spoczął na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie, w księdze cmentarnej odnotowano ekshumację bez wskazania cmentarza na który przeniesiono szczątki.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu Oddział w Pile Urząd Stanu Cywilnego Łobżenica 55/556/0/1 Księga urodzeń 1882. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Dziennik Bałtycki 1947 - nekrologi.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

urodził się 15 VI 1882 roku w miejscowości Łobżenica - obecnie miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, w rodzinie Sylwestra i Marianny z dom. Nacławska, para pobrała się w roku 1875.

6 X 1910 roku poślubił Elżbietę z dom. Müller, z tego związku urodziły się dwie córki Marianna (1911) i Łucja (1914).

Z zawodu szklarz.

Do Powstania wielkopolskiego przystąpił 5 I 1919 roku wstępując do Kompanii z Wyrzyska. Brał udział w walkach o Wyskoką, Białośliwie, Mroczę, Nakło. Został tymczasowym komendantem miasta Łobżenica. W wojnie polsko - bolszewickiej walczył w obronie Zegrza i Warszawy. 13 XI 1920 roku został zwolniony z wojska, odchodząc do cywila z 6 baterii 15 Pułku Artylerii Ciężkiej w Bydgoszczy. Był członkiem Związku Powstańców i Wojaków w Łobżenicy od roku 1921, od 1933 roku w Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/1919. Zweryfikowany 11 IV 1934 dyplomem 2382 nr Ref. Historycznego 9923. Odznaczony Medalem Niepodległości 28 II 1938 i Medalem za wojnę 1918-1921 oraz Brązowym Krzyżem Zasługi.

Zmarł w Gdyni 16 IX 1947 roku, spoczął na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie, w księdze cmentarnej odnotowano ekshumację bez wskazania cmentarza na który przeniesiono szczątki.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu Oddział w Pile Urząd Stanu Cywilnego Łobżenica 55/556/0/1 Księga urodzeń 1882. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Dziennik Bałtycki 1947 - nekrologi.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Wrzyszcz Bernard (1900 - 1979)

urodził się 24 I 1900 roku w miejscowości Zamorze – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Pniewy w rodzinie Jana i Weroniki Matyldy z dom. Promst, para pobrała się w Łowyniu w roku 1889. Z tego związku urodzili się także Łucka (1889), Albin (1891 - ok.1918), Monika (1892-1893), Teresa (1896 - 1906), Hieronim (1898-1899), Florian (1906-1907), Ludwika (*+1911) oraz Powstaniec Wielkopolski - Roman (11 XI 1901 - ?).

Z zawodu był kowalem.

W przeciwieństwie do jego brata Albina, który poniósł śmierć jako żołnierz armii pruskiej (Preußen 1127 z dnia 1 V 1918) nie wiemy czy brał udział w I wojnie światowej, ale biorąc pod uwagę roku urodzenia mógł nie dostać powołania.

Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił 3 I 1919 roku w szeregach Kompanii z Lwówka, walczył w okolicach Zbąszynia. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej walcząc pod Berezyna i w obronie Warszawy. Od 1923 roku członek Związku Powstańców i Wojaków, od 1938 w Związku Uczestników Powstania Wielkopolskiego, od 1934 w Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/1919. Zweryfikowany 30 V 1934 roku dyplomem 3548, nr Ref. Hist. 10958. W 1957 roku za udział w Powstaniu został odznaczony WKP. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 21 I 1937.

18 VIII 1925 roku ożenił się z Marią Lepką, z tego związku urodziło się trzech synów Bronisław (15 X 1926), Albin (12 XI 1928) i Tadeusz (3 V 1932 - 3 VI 2022 - spoczywa z rodzicami).

Wrzyszcz Bernard zmarł 11 IX 1979 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer
69 / 22 / 29_1

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1923/1/176Pniewy (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Rejestr urodzeń. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów na cm. kom. w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1923/1/176Pniewy (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Rejestr urodzeń
Bernhard , rodzice: Johann Wrzyszcz, Mathilde Proms

Wolff Zygfryd Władysław (1901 - 1986)

urodził się 21 IV 1901 roku w miejscowości Lutom – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Sieraków, w rodzinie murarza Michała (ur.1876) i Eleonory z dom. Kowalska (ur. 1877), para pobrała się w roku 1898 w Gębicach. Para miała także córkę Mariannę Aleksandrę urodzoną w roku 1899.

Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim walcząc pod Zatomiem, Sierakowem, Międzychodem, Kolnem, Nowym Tomyślem i Zbąszyniem. Za udział w powstaniu w roku 1960 został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 2 IV 1936 roku (podał wówcza miejsce zatrudnienia Inspektorat Straży Granicznej w Gdyni, celnik, zamieszkały przy ul, Morskiej w Gdyni). W Wojskowym Biurze Historycznym także teczka o syg. akt 3351. Zygfryd Wolff był także Powstańcem Śląskim.

Zmarł 15 III 1986, spoczywa na cm. komunalnym w Gdyni Witominie z małżonką Anielą (31 VII 1905 - 24 II 1996)
Sektor / Rząd / Numer
26 / 37 / 28

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Gębice - wieś, Akta stanu cywilnego - wtóropisy, Akta małżeństw 1898, 7/528/0/3.2/74. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1945/1/164, skan 94 Sieraków (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń]. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. kom. w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—-----------------------------------
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1945/1/164, skan 94 Sieraków (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń]

Siegfried Wladislaus , rodzice: Michael Wolff, Eleonora Kowalska