Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Perz Kazimierz (1900 - 1987)

i Józef (12 III 1892 Chwałkowo Kościelne - 23 VIII 1921 Poznań) - Powstańcy Wielkopolscy oraz ich rodzeństwo Stanisław (1890 - 1971), Marianna Magdalena (1894, zmarła po tygodniu), Jan (1897 - 1918 - zginął we Francji podczas I wojny światowej), Ignacy (1905 - 1978), Janina (po mężu Antoniewicz 1913 - 1997), Stefania (po mężu Grześkowiak 1895 - 1926), Leon (1903 - 1976), Cecylia (po mężu Grześkowiak 1906 - 1998) urodzili się w rodzinie Stanisława i Marianny z dom. Dziasek, para pobrała się w roku 1890.
Kazimierz Perz urodził się 3 II 1900 roku w miejscowości Chwałkowo Kościelne - wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski.

W latach 1906 -1913 uczył się w szkole powszechnej w Chwałkowie. Ostatni rok nauki odbył w Golinie, gdzie pracował jako parobek w gospodarstwie rolnym. W 1914 roku wrócił do Chwałkowa i pracował jako parobek do ukończenia 18 lat. Wówczas podjął pracę w tartaku w Panieńskich Borach. W marcu 1918 roku stanął przed komisją poborową w Śremie, jednak został wyreklamowany z obowiązkowego poboru przez właściciela tartaków, jako niezbędny, wykwalifikowany pracownik, dzięki czemu nie brał udziału w I wojnie światowej. W powstaniu jako ochotnik Kompanii śremskiej. Za udział w powstaniu został odznaczony w roku 1957, a w roku 1975 mianowany do stopnia podporucznika. Uczestnik wojny polsko - bolszewickiej. Zweryfikowany dyplomem nr 14154, nr Referatu Historycznego 21438, koło w Książu Wielkopolskim.

Ze wspomnień Kazimierza Perza: “6 stycznia 1919 roku z Chwałkowa wyrusza na powstanie pierwsza partia powstańców, wyłącznie starzy żołnierze frontowi, ruszył i mój brat Józef. Skierowani zostali niezwłocznie na front pod Leszno. Dnia 11 stycznia 1919 roku, jeszcze ciemno, głucha noc, ktoś puka do okna. Kaziu w domu? Natychmiast niech się ubiera! Niemcy atakują Śrem, atak musi być odparty, potrzebni żołnierze! Do okna pukał wuja Ignac [Dziasek] i ks. Ludwiczak Jan, wielki społecznik i patriota. Wyruszyłem więc z domu rankiem ok. godziny czwartej. Zbiórka koło gościńca. Tam już czekały drabiniaste wozy, które zawiozły nas do Śremu. Jeszcze było szaro. Oczywiście, Niemcy nie atakowali Śremu. Nie spotkaliśmy też po drodze żadnych Niemców. Do domu jednak już nie wróciłem, zamieszkaliśmy w koszarach b. 47 Regimentu Piechoty. Stchórzyli jednak Stachu Makowski i kuzyn Franek Perz. W Śremie pozostaliśmy około czterech tygodni, pilnie ćwicząc w żołnierskim rzemiośle. W połowie lutego 919 roku, już jako pełnowartościowy żołnierz, wyruszyliśmy na front, odcinek Rawicz, Miejska Górka, Słupie, Zielona Wieś, Karolinki. W tym czasie więcej walczyli dyplomaci aniżeli żołnierze na frontach. Front był względnie spokojny, służba ograniczała się do wysuniętych posterunków, wzmocnionych patroli na przedpolach i dalszym pogłębianiu wiedzy żołnierskiej. Nie znaczy to wcale, że nie było żadnych potyczek. Owszem, od czasu nagle powstawała strzelanina, nawet armaty grały, ale to było krótkotrwałe. Dyplomacja pracowała, linie demarkacyjne zostały ustalone i przestrzegane przez obydwie strony walczące. W czerwcu 1919 roku na mocy traktatu wersalskiego ustalone zostały granice Państwa Polskiego. Pamiętam, nasz 11 Pułk Strzelców Wielkopolskich [później 69 PP] zajmował tereny w okolicach Kępna, z Kępnem włącznie. Niemiecka straż tylna wycofywała się z tych terenów, a myśmy je zajmowali, idąc w straży przedniej. Widzieliśmy wycofujące się jednostki niemieckie. Ach to były chwile! Jak nas ludność witała! Miejscowi Polacy dosłownie wydzierali sobie polskich żołnierzy, aby ich gościć u siebie. Wkroczyliśmy przecież jako Polacy, jako zwycięzcy.

Po zwycięskim, triumfalnym pochodzie, nasz żołnierski los odmienił się na gorsze. W lutym 1920 roku pułk nasz skierowany został na front wschodni. Wylądowaliśmy w okolicach Lidy, mrozy okrutne, zaspy śnieżne wysokie na chłopa. Początkowo rozrzuceni byliśmy na wsi, spaliśmy u chłopów, wszy nas jadły, tucząc się, a żołnierz chudł, bo wyżywienie dalekie było od wystarczającego. Wiosenna ofensywa wojsk polskich Piłsudskiego zapędziła nas aż za Bobrujsk. Maszerowaliśmy śladami wojsk napoleońskich, a później śladami wojsk niemieckich w I wojnie światowej. Berezynę przeszliśmy pod Borysowem. Kontrofensywa wojsk radzieckich rozpoczęła się w maju, cały front wschodni załamał się. Cofaliśmy się w popłochu, nękani dniem i nocą frontalnymi atakami piechoty i kawalerii. Byliśmy głodni, przemoczeni i prawie nadzy, więcej do band niż do ludzi podobni, dziesiątkowani w codziennych bitwach, przez głód, nędzę, choroby i wycieńczenie w ciągłych męczących odwrotach. Doszliśmy aż do Bugu, który sforsowaliśmy w pośpiechu wpław. Tutaj, za tą naturalną przeszkodą się zatrzymaliśmy, wierząc że sobie trochę odpoczniemy. Płonne jednak były nasze nadzieje, bo 6 sierpnia 1920 roku nagle zaatakowani zostaliśmy od tyłu i z przodu. Nasz pułk w ataku na bagnety zlikwidował włamanie, niestety, ja już w ataku na bagnety nie brałem udziału, bowiem około trzeciej po południu zostałem ciężko ranny w głowę i na tym zakończyłem swoją epopeję, swój bojowy szlak. Pod koniec września zostałem wypisany ze szpitala i skierowany do kompanii uzdrowieńców w zapasowym pułku w Śremie. Z batalionu zapasowego w Śremie, jako niezdolny do dalszej służby liniowej, przeniesiony zostałem do Poznania do Batalionu Wartowniczego, stacjonującego na Śródce. Skład batalionu: wyłącznie żołnierze frontowi, z różnych powodów uznani przejściowo za niezdolnych do służby liniowej. Kierowani byli do różnych funkcji garnizonowych: ordynansi osobiści oficerów, ordynansi różnych biur wojskowych, muzea wojskowe, szpitale itp. Osobiście otrzymałem przydział jako ordynans do pułkownika Kurowskiego, szefa Przemysłu wojennego. [wspomnienia własne] .

Po demobilizacji najpierw pracował w Poznaniu i Grudziądzu jako urzędnik. Od połowy maja 1927 roku rozpoczął pracę w Związku Spółdzielni Spożywców Społem w Łodzi, później Katowicach, Gdańsku i w Gdyni aż do wybuchu wojny w 1939 roku. Jako Polak musiał opuścić Gdynię. Udał się do Chwałkowa, a później do Warszawy, gdzie całą okupację przepracował w Społem w charakterze tłumacza i łącznika. W kwietniu 1945 roku powrócił do Gdyni.

Ożenił się 10 października 1945 roku w Redzie ze Stefanią Szczepańską.

Kazimierz zmarł 9 XII 1987 roku, spoczywa na cmentarzu Witomino w Gdyni, to także miejsce spoczynku małżonki - Stefani (3 X 1919 - 30 XII 2000), spoczywają sektor 28 rząd 2 grób nr 12,

źródła: Parafia katolicka Chwałkowo Kościelne, wpis 2 / 1890. Urząd Stanu Cywilnego Książ, wpis 3 / 1890. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1879/1/166, skan 42 Książ Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga urodzeń. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 45: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Jankowski Tomasz, Gwincińska Katarzyna, Kaczmarek Bohdan, Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej. 100-lecie wybuchu Powstania Wielkopolskiego, Książ Wielkopolski 2018. Dziennik Bałtycki 290/197. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. Zdjęcie rodzinne Bernard FOURCAYRAN.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023 (uzupełnienie materiału z dn. 7 III 2021)

—----------------------------------------------------------------
Parafia katolicka Chwałkowo Kościelne, wpis 2 / 1890
Stanislaus Perz (26 lat) ojciec: Adalbertus matka: Francisca Jankowska
Marianna Dziasek (19 lat) ojciec: Valentinus matka: Martianna Łukaszyk
Urząd Stanu Cywilnego Książ, wpis 3 / 1890
Stanislaus Perz (ur. 1864) ojciec: Adalbert Perz matka: Franziska Jankowska
Marie Dziasek (ur. 1870) ojciec: Valentin Dziasek matka: Marie Lukaszyk
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/.../full/yD_N2CH4hl_7FF3PNvsoAg

Akt urodzenia:
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1879/1/166, skan 42 Książ Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga urodzeń
Kasimir, rodzice: Stanislaus Perz , Marianna Dziasek ,
Archiwum Państwowe w Poznaniu1879/1/166, skan 42
https://szukajwarchiwach.pl/.../full/iBV84ILUinQkNRNoH-Ckbw

—-----------------------------------------------------------
Józef Perz urodził się 12 marca 1892 roku w Chwałkowie Kościelnym, akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/.../full/mIKpynNvm1NUuSw4B9oqYw
Zmarł w Poznaniu 23 sierpnia 1921 roku, niestety grobu nie odnaleziono.
Żonaty z Antoniną Marią Heintze ur. 30 stycznia 1895 roku.
Józef w Powstaniu Wielkopolskim:
jednostka: 2 Kompania Batalionu Śremskiego
W Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się odrzucony dnia 21.06.1938 wniosek o nadanie Medalu Niepodległości.
----------------
W zasobie akt WBH znajdują się także 3 teczki dotyczące Stanisława Perza - brata w/w Powstańców, urodzonego w Chwałkowie Kościelnym 25 listopada 1890 roku, akt urodzenia
https://szukajwarchiwach.pl/.../full/BxxNviG3gSB8_e9APuvB6A
16 maja 1938 roku otrzymał Medal Niepodległości, a pod nr 11-572 widnieje wniosek o Krzyż Zasługi (syg pozostałe 9629 i 2965)

Perlicki Władysław (1897 - 1974)

oraz jego rodzeństwo Jan (20 VI 1896 Miaty - 10 I 1925 Bydgoszcz), Piotr (*+1899), Marta (1900 - 1987), Bolesław (1901), Anna (1902 - 1981), Marianna (1903 - 1954), Stanisław (1904 - 1905), Waleria (1905), Zofia (*+1907), Joanna (1908 - 1972), Weronika (1910 - 1972), Edward (1911 - 1933), Leokadia (1914 - 1907) urodzili się w rodzinie Andrzeja (20 XI 1870 Piaski pow. Witkowo - 31 X 1929 Bydgoszcz) i Pelagii z dom. Tomczak (17 IX 1878 Kamieniec pow. mogileński - 6 IX 1967 Gdynia Witomino), para pobrała się w roku 1895.

Andrzej Perlicki urodzony 20 XI 1870 w miejscowości Folwark - Piaski pow. Witkowo w rodzinie Marcina i Franciszki z dom. Ochotna, żołnierz I wojny światowej, walcząc w armii pruskiej Infanterie - Regiment 49 został ranny, co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat nr 647 z dn. 30 IX 1914 roku, był właścicielem kamienicy i restauracji w Kłecku, w tym miejscu została zorganizowana komendantura tworzonej przez Edmunda Rogalskiego kompanii z Kłecka. Do powstania przystąpili także synowie brata Andrzeja - Antoniego i jego małżonki Józefy z dom. Bosacka Michał (ur. 28 IX 1885), Kazimierz (16 II 1892) i Tomasz (21 XI 1897). Nie ma natomiast pewności co do udziału w walkach brata Władysława (ur. 5 X 1867, odrzucony wniosek o Medal Niepodległości) i jego syna Teofila (5 XII 1897, odrzucony wniosek o Medal Niepodległości). Do wyjaśnienia pozostaje także sprawa udziału syna Andrzeja i Pelagii z Tomczaków - Jana 20 VI 1896 w miejscowości Miaty, Edmund Rogalski podaje na liście Jana ur. 2 I 1899, natomiast nie ma wśród urodzonych takiego aktu, zmarły 10 I 1925 roku w Bydgoszczy z oczywistych przyczyn nie przeszedł weryfikacji, podobnie jak jego ojciec.

Perlicki Władysław urodził się 16 VI 1897 roku w miejscowości Miaty – obecnie wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Trzemeszno.

Po ukończeniu szkoły powszechnej w Kłecku uczył się kupiectwa w szkole handlowej w Poznaniu od 1914 roku, powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej. Stacjonując w garnizonie w Gnieźnie wykradał ze zbrojowni niemieckiej 49 Pułku Piechoty broń, która później została przekazana powstańcom. Wg zapisu w Uchwale o nadanie WKP napisano, iż “od września 1918 r. brał udział w organizowaniu Powstania Wielkopolskiego w Gnieźnie “. 28 XII 1918 roku był jednym z pierwszych, którzy uczestniczyli w zebraniu nowo tworzonej kompanii w Kłecku, z którą przeszedł cały szlak bojowy począwszy od Kłecka, walcząc o Łopienno, Mroczę, Nakło, Wyrzysk, Wysoką, Szubin, Gromadno, Wysoką, Szubin, Kowalewko, Ludwikowo, Szczepice i Radwonki. WKP otrzymał w roku 1957, a w 1972 mianowany na podporucznika. Od 15 I 1919 r. zgłosił się do tworzącego się 1 Pułku Strzelców Wielkopolskich, gdzie przebywał do zwolnienia z wojska dnia 15 VII 1921 r., biorąc udział we wszystkich walkach pułkowych w wojnie polsko - bolszewickiej.

W 1928 roku wraz z żoną Marią z dom. Wołowska (3 VII 1900 - 22 I 1991) osiadł w Gdyni, tu też urodzili się ich synowie Henryk (ur. 14 I 1928, zm. 3 XI 1988, Henryk i jego żona Krystyna byli członkami tzw. Grupy Kadyńskiej, która powstała w 1956 roku i skupiała polskich twórców ceramiki), Zygfryd (26 I 1932 - 10 VIII 2017, w 1972 r., Zygfryd razem ze Stanisławem Stefańskim i Józefem Błaszczykiem, wystartował na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium, w klasie Soling.) i Czesław (15 VII 1935, żeglarz regatowy, wieloletni działacz Yacht Klubu Stal w Gdyni, Yacht Klubu Polski Gdynia i Polskiego Związku Żeglarskiego). Podczas wojny rodzina Perlickich musiała opuścić dom, jednak udało im się pozostać w Gdyni, zamieszkali w Małym Kacku. Po wojnie rodzina wróciła do swojego domu przy ul. Leśnej, nazwę zmieniono na Daszyńskiego.

Perlicki Władysław zmarł 13 VII 1974 roku w Gdańsku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 13 / 4 / 18_1. To także miejsce spoczynku żony Marii, syna Henryka i synowej Krystyny.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1981/3/67, skan 37 Witkowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1981/1/72, skan 73 Witkowo (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń. Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 647: Perlicki Andreas (Follwark, Kreis Witkowo). WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki 167/1974. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. Rogalski Edmund, Kompania kłeckowska, wstęp i oprac. D. Jung, B. Borowiak, Kłecko 2012.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—---------------------------------------------------------
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1981/3/67, skan 37 Witkowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw

Andreas Perlicki (25 lat), rodzice: Martin Perlicki , Franciska Ochotna ,
Pelagia Tomczak (17 lat) , rodzice: Johann Tomczak , Franciska Luszczynska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1981/1/72, skan 73 Witkowo (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń

Wladislaus , rodzice: Andreas Perlicki, Pelagia Tomczak

Ostolski Czesław (1901 - 1981)

oraz jego rodzeństwo Agnieszka (1886 - 1948, po mężu Pilarska), Pelagia (1889 - 1971, po mężu Szulc), Leokadia (1890), Władysław (15 V 1892), Jan i Ludwik - bliźnięta (24 VII 1895), Zofia (1897) i Adam (17 XII 1899) urodzili się w rodzinie Kazimierza i Katarzyny z dom. Filipiak, para pobrała się w Obornikach w roku 1880.

Ostolski Czesław urodził się 28 V 1901 roku w miejscowości Bąblin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki.

Alfred Kucner w Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, Oborniki 1939 wymienia jako powstańców także Jana i Władysława, niestety bez podania bliższych danych, nie możemy zatem jednoznacznie stwierdzić, że wymienieni bracia brali także udział w Powstaniu Wielkopolskim, imię Jana odnajdujemy dwukrotnie na pruskich listach strat jako rannego w walce podczas I wojny światowej.

Czesław Ostolski brał udział w powstaniu jako ochotnik Kompanii obornickiej pod dowództwem Stefana Twardowskiego z Wojnowa i Józefa Grossmanna z Obornik. Walczyli na froncie czarnkowskim (Czarnków - Chodzież dalej Nakło nad Notecią). Za udział w powstaniu został w roku 1976 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, w roku 1983 mianowany na podporucznika. Zweryfikowany członek koła w Tczewie Związku Powstańców Wielkopolskich nr dyplomu 15617, nr Referatu Historycznego 23903.

Dwukrotnie żonaty, jego pierwszą żoną została Klara z dom. Filipiak (ur. 2 VIII 1907 w Chodzieży), z tego związku urodziły się trzy córki Halina (21 II 1928 Chodzież), Irena Maria (17 II 1929 Poznań) i Hildegarda (18 XII 1931 Poznań). Drugą żonę - Teresę Żebrowską poślubił 29 I 1966 w Kosakowie pow. pucki.

Około roku 1938 rodzina przeprowadziła się z Poznania do Tczewa, gdzie Czesław prowadził swoją restaurację, z tego okresu pochodzi też odrzucony wniosek o Medal Niepodległości (9 V 1938).

Zmarł 27 VI 1981 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 26 / 40 / 3.

źródła:Archiwum Państwowe w Poznaniu 1916/3/20, skan 8 Oborniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1880, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1916/1/82, skan 190 Oborniki (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Księga wtóropisów urodzin. Kucner Alfred (oprac.), Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, Oborniki 1939. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 358.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1916/1/82, skan 190 Oborniki (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Księga wtóropisów urodzin
Czeslaus , rodzice: Kasimir Ostolski, Katharina Filipiak ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1916/3/20, skan 8 Oborniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1880, Księga małżeństw

Casimirus Ostolski (22 lat), rodzice: Johann Ostolski , ? Palicka ,
Catharina Filipiak (18 lat) , rodzice: Michael Filipiak , Apolonia Nowicka

Ostojski Alfons Ludwik (1899 - 1968)

i Wacław (3 VII 1893 Pogorzela - 14 IV 1977 Gdynia, spoczywa na cm. orłowskim) - Powstańcy Wielkopolscy oraz ich rodzeństwo Maria Irena (1891), Zofia Helena (1895), Adelajda Antonina (1896), Aleksander Kazimierz (1901), Władysław (1903) i Dominika (1905) urodzili się w rodzinie Walentego (2 II 1861 - 23 VIII 1946) i Antoniny z dom. Borecka I voto Muszalska (12 I 1867 - 1937), para pobrała się w roku 1890.

Ostojski Alfons Ludwik urodził się 25 VIII 1899 roku w miejscowości Pogorzela (USC Mikuszewo), obecnie wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Miłosław.

Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił w oddziałach z Wrześni, walczył pod Gnieznem, Zdziechową, Szubinem, Rynarzewem, Kcynią pod dowództwem Ignacego Wietrzyńskiego. W latach 1919 - 1922 w wojsku polskim. Nie ustalono czy brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. W roku 1957 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, 4 IV 1938 roku odznaczony Medalem Niepodległości. Jego brat Wacław walczył pod dowództwem Władysława Wiewiórowskiego, także odznaczony WKP i MN, w roku 1972 mianowany do stopnia podporucznika. Obaj też należeli do Koła w Gdyni Związku Powstańców Wielkopolskich.

Na przełomie lat 1925/1926 bracia przeprowadzili się z rodzinami do Gdyni, gdzie założyli firmę pod nazwą “Bracia Ostojscy - Zakłady Ślusarsko - Mechaniczne”. W roku 1931 Alfons wystąpił ze spółki.

Przed rokiem 1928 ożenił się z Katarzyną (ur. 31 III 1904, zm. 10 V 1974), z tego związku urodziło się trzech synów Waldemar (1928 - 1941), Zbigniew (1930 - 1992) i Jan (1935 - 2005) i córka, której imienia nie znamy po mężu Rochodzińska.

W czasie II wojny światowej skazany na 7 miesięcy robót przymusowych i osadzony w więzieniu w Gdyni.

Ostojski Alfons Ludwik zmarł 11 VIII 1968 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie z małżonką Katarzyną i synami oraz synową Janiną, Sektor / Rząd / Numer
1 / 7 / 17_2.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1897/3/50, skan 16 Mikuszewo (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1899/1/76, Mikuszewo (USC) - akt urodzenia, [Księga urodzeń]. Dziennik Bałtycki 192/1968. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. Powstańcy Wielkopolscy powiatu wrzesińskiego - strona internetowa. APP, Akta Miasta Poznania - karty ewidencji ludności 1870-1931. IPN - Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—------------------------------------------------

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1897/3/50, skan 16 Mikuszewo (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw

Valentin Ostojski (29 lat), rodzice: Ignatz Ostojski , Marianna Nowacka ,
Antonina Muszalska zd. Borecka (23 lat) , rodzice: Kasimir Borecki , Marianna Węczkowska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1899/1/76, Mikuszewo (USC) - akt urodzenia, [Księga urodzeń]
Alfons Ludwik , rodzice: Valentin Ostojski, Antonina Borecka

Osowski Stanisław (1898 - 1992)

oraz jego rodzeństwo Michalina (1879), Anna (1881), Michał (1883), Marianna (1885 - 1886), Ignacy (1887-1890), Pelagia (1892 - 1944), Petronela (1896), Angelika (*+1900), Agnieszka (1902) urodzili się w rodzinie Józefa (16 III 1846 - 9 XI 1914) i Agnieszki z dom. Szymańska (14 I 1859 - ?), para pobrała się w roku 1878.

Osowski Stanisław urodził się 7 XI 1898 roku w miejscowości Przeźmierowo – wieś sołecka położona w zachodniej Polsce, leży w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne. Ukończył szkołę powszechną, następnie podjął naukę w zawodzie zdun. Po ukończeniu 18 roku życia powołany do odbycia służby w armii pruskiej, brał udział w I wojnie światowej.

Przystąpił do Powstania Wielkopolskiego walcząc pod Nakłem, Lesznem, Budzyniem. W roku 1958 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a roku 1972 mianowany podporucznikiem. 25 VI 1938 roku jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony. Zweryfikowany powstaniec 8 X 1936 roku dyplom nr 12215, nr Ref. Historycznego 19630. Członek Koła w Gdyni Związku Powstańców Wielkopolskich.

Ożeniony z Zofia z dom. Wasiek (9 V 1903 - 25 VIII 1992), para miała dwoje dzieci syna Zygmunta i córkę nieznaną z imienia po mężu Pawłowska.

Zmarł 10 XII 1992 roku, spoczywa z małżonką na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 51 / 29 / 4.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Sady, wpis 21 / 1878. Parafia katolicka Tarnowo Podgórne, wpis 18 / 1878. Dziennik Bałtycki 292/1992. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Ornatek Wacław (1898 - 1971)

urodził się 17 IX 1898 roku w Strzelnie (wg aktu urodzenia sporządzonego w USC Strzelno pod nr 163 sporządzonym 23 IX 1898r., w dokumentach podaje datę 16 IX), w rodzinie Barłomieja i Marianny z dom. Cieluch, para pobrała się w roku 1897 w Strzelnie.

Uczestnik I wojny światowej, do powstania przystąpił 31 XII 1918 roku jako plutonowy w oddziałach ze Strzelna. Brał udział w walkach o Inowrocław, Nową Wieś, Zduny i Szubin. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej jako żołnierz 56 Pułku Piechoty. W latach 1924 - 1930 w Wojsku Polskim. Odznaczony Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości, Medalem za wojnę 1918-1921, Krzyżem Powstańczym (okres międzywojenny na podstawie kwestionariusza osobowego z dn. 14 IV 1938)) a następnie w roku 1957 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym nadanym przez Radę Państwa (12.28-0.976). Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 31 I 1938, jako powód podano brak pracy niepodległościowej. Zweryfikowany członek Koła w Gdyni związku Powstańców Wielkopolskich nr dyplomu 16882, nr ref. historycznego 25297. W okresie od 14 V 1923 do 25 VI 1926 roku w Związku Powstańców i Wojaków.

26 IX 1926 roku poślubił w Strzelnie Wandę z dom. Cieszyńską (10 I 1905 w Strzelnie - 20 VI 1998 w Pucku), para miała syna Czesława ur. 20 VII 1926, zm. 4 II 1994.

Ornatek zmarł 26 III 1971 roku, spoczywa z małżonką na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 57 / 13 / 16_2.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Strzelno, wpis L-28 / 1897. Parafia katolicka Strzelno, wpis 28 / 1897. Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Strzelno - miasto, Geburts - Nebenregister nr 1-218, 7/541/0/3.1/74. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—----------------------------------------------------

Urząd Stanu Cywilnego Strzelno, wpis L-28 / 1897

Bartholomaeus Ornatek (ur. 1874)
ojciec: Adalbert Ornatek , matka: Marie Waszak +
Marie Cieluch (ur. 1873)
ojciec: Paul Cieluch + , matka: Magdalena Białobłocka

Parafia katolicka Strzelno, wpis 28 / 1897

Bartholomaeus Ornatek (23 lat)
ojciec: Adalbertus , matka: Marianna
Marianna Cieluch (23 lat)
ojciec: Paulus , matka: Magdalena

Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Strzelno - miasto, Geburts - Nebenregister nr 1-218, 7/541/0/3.1/74

Patalas Jan (1898 - 1961)

oraz jego rodzeństwo Franciszek (190 - 1908), Stanisława (1894-1895), Agnieszka (1896) i Stanisław (1899) urodzili się w rodzinie Marcina (1861) i jego pierwszej żony Jadwigi z dom. Słomińska (1864 - 1900), para pobrała się w roku 1888. Po śmierci Jadwigi ojciec ożenił się w roku 1901 z Józefą z dom. Przybyła z tego związku urodziło się pięcioro dzieci - Helena (1902) i Marcin (1908) oraz troje zmarłych w niemowlęctwie Stanisława, Antonina i Anna.

Patalas Jan urodził się 17 I 1898 roku w miejscowości Rostarzewo - obecnie wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Rakoniewice.

Nie ustalono żadnych danych dotyczących gdzie i w jakim okresie brał udział w powstaniu, wymieniony w Imienne spisy powstańców (m. in. należących do kompanii przynależnych do 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich, oryginalne spisy żołnierzy różnych kompanii i batalionów przebywających w Poznaniu, dane osobowe Kompanii Wielichowskiej, „Wilkowo Polskie”, Kompanii Zapasowej „Górny”) oraz jako kapral w Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621 .

Na podstawie Kart meldunkowych miasta Poznania zwolniony z Wojska Polskiego 9 II 1922 roku, w roku 1923 przeniósł się do Chodzieży.

Zmarł 21 IX 1961 roku, spoczywa z małżonką Joanną (27 I 1906 - 1 VII 1979) na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 72 / 11 / 8.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1973/3/47, skan 30 Wielichowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1888, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1938/1/74, skan 4. Archiwum Państwowe w Zielonej Górze 197/2/12, skan 142 Gościeszyn (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, [Księga małżeństw]. Akta miasta Poznania w Archiwum Państwowego w Poznaniu, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania 1870-1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.). Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—--------------------------------------------------------

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1973/3/47, skan 30 Wielichowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1888, Księga małżeństw

Martin Patalas (27 lat), rodzice: Andreas Patalas , Margaretha Wieczorek ,
Hedwig Slominska (24 lat) , rodzice: Michael Slominski , Margaretha Górna ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1938/1/74, skan 4
Rostarzewo (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń
Johann , rodzice: Martin Patalas, Hedwig Slominska ,
Komentarz indeksującego:
ur. Rostarzewo

Archiwum Państwowe w Zielonej Górze 197/2/12, skan 142 Gościeszyn (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, [Księga małżeństw]

Martin Patalas (40 lat), rodzice: Andreas Patalas + , Margaretha Wieczorek + ,
Josefa Przybyła (28 lat) , rodzice: Johann Przybyła + , Franziska Krajewska + ,
Komentarz indeksującego:
Nr 1. wdowiec ur. Łąkie zam. Rostarzewo
Nr 2. ur. Łąkie zam. Łakie Stare

Okoński Wiktor (1898 - 1965)

urodził się 21 V 1898 roku w miejscowości Wyrzysk - obecnie miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Wysoka, w rodzinie Czesława Józefa i Ludwiki z dom. Wiórek, para pobrała się w roku 1895.

Do powstania przystąpił w rodzinnym Wyrzysku w oddziałach zorganizowanych i dowodzonych przez Franciszka Muracha i Antoniego Romańskiego. Oddział z Wyrzyska brał udział w ataku na Wysoką. Powstańców wspomogła kompania kłecka, dowodzona przez Józefa Lubińskiego. Dowództwo nad oddziałami objął wówczasTeofil Spychała z Liszkowa. Wojska niemieckie rozproszyły powstańców. Ochotnikom udał się za to szturm na Osiek nad Notecią. 2 I 1919 roku oddział z Wyrzyska, dowodzony przez Franciszka Muracha, zajął m.in. budynek poczty i dworzec kolejowy w Wysokiej. Po wycofaniu się powstańców z Wysokiej, walczył dalej na froncie północnym między innymi o Inowrocław, Szubin i Rynarzewo, gdzie 2 II 1919 roku Okoński został ranny.

Ożenił się z Katarzyną z dom. Kluj, z którą miał czworo dzieci - 3 córki i syna.

Zmarł 9 II 1965 roku, spoczywa na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 67 / 40 / 15_2.

źródła: Parafia katolicka Wysoka (Wyrzysk), wpis 10 / 1895. Urząd Stanu Cywilnego Wysoka (Wyrzysk), wpis 11 / 1895. Dziennik Bałtycki 36/1965. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. Wojskowe aspekty Powstania Wielkopolskiego 1918 - 1919. Wybór materiałów źródłowych, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Seria Historia, nr 124, Poznań 1985.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—--------------------------------------------------------------

Parafia katolicka Wysoka (Wyrzysk), wpis 10 / 1895

Ceslaus Joseph Okoński (22 lat)
ojciec: Joannes Okoński , matka: Michalina Cieź
Ludovica Wierek (21 lat)
ojciec: Joannes Wierek , matka: Apollonia Grondkowska

Urząd Stanu Cywilnego Wysoka (Wyrzysk), wpis 11 / 1895

Clemens Joseph Okonski
Louise Wiorek

Nafalski Franciszek Antoni (1897 - 1973)

oraz jego rodzeństwo Jadwiga ( 24 V 1895 - 13 II 1954, żona Kazimierza Kosmali), Włodzimierz Marian (29 VII 1885) i Józef (ur. 7 II 1890, zm. 2 X 1975 - Powstaniec Wielkopolski) urodzili się w rodzinie Karola Jana (ur.18 VII 1857) i Anny Antoniny z dom. Wojciechowska (ur.16 I 1858), para pobrała się w Szubinie w roku 1882.

Nafalski Franciszek Antoni urodził się 4 I 1897 roku w Gnieźnie.
Ukończył 7 klasową szkołę powszechną w Gnieźnie. Od 1911-1915 roku W Hamburgu uczy się zawodu ślusarza praktykując w firmie Bom - Voss.Po zakończeniu nauki wrócił do Gniezna i rozpoczął pracę w warsztatach PKP.

W czasie I wojny światowej powołany do armii pruskiej, podczas walk lekko rany co znajduje potwierdzenie na listach strat Preußen 1167 z dnia 19 VI 1918.

W życiorysie napisał skrótowo o udziale w Powstaniu, ale przez ten okres mieszkał w Gnieźnie zatem należy przyjąć, że walczył w tamtejszych oddziałach. Po zakończeniu powstania jako ochotnik wstąpił do 1 Pułku Strzelców Wielkopolskich, w 1920 roku odznaczony Krzyżem Walecznych (w WBH brak). Dzięki informacji pozyskanym z Urzędu Miasta Gdynia, Biuro Miejskiego Konserwatora Zabytków - Wydział Ochrony Dziedzictwa możemy dziś z całą pewnością stwierdzić, że Nafalski Franciszek Antoni był Powstańcem Wielkopolskim.

Po złożeniu egzaminu na maszynistę przydzielony do 1 Pułku Wojsk Kolejowych w Krakowie. Służył jako skład pociągów pancernych Kanion, Lubliniec - Łodyga, w składzie tego ostatniego bierze udział w Powstaniu Śląskim, za udział w którym otrzymał dyplom i Krzyż Powstańczy.Zwolniony z wojska w roku 1921.

W latach 1921 - 1924 pracował w Gnieźnie w fabryce Herkules. Od 1924 do 1933 roku zatrudniony w Poznaniu w fabryce Cegielskiego.

Po ukończeniu kursu na szofera pracuje w różnych firmach, by od 1935 roku podjąć prace jako szofer - mechanik w Kolumnie Samochodowej Marynarki Wojennej w Gdyni Oksywiu, pracuje przy sztabie jako kierowca aż do wybuchy wojny w 1939 roku. Bierze udział w obronie Oksywia, podczas walk został ranny.

Podczas okupacji niemieckiej przebywał w Gdyni, gdzie pracuje jako kierowca aż do emerytury pracuje w zawodzie kierowcy w różnych firmach na terenie Gdyni.

Franciszek Nafalski zmarł 15 X 1973 roku, 18 X spoczął na cmentarzu komunalnym na gdyńskim Witominie, spoczywa ze zmarłą 13 II 1954 roku siostrą Jadwigą i z małżonką Maria z dom. Szynwelska (ur. 17 III 1910, zm. 28 VI 1992).
miejsce spoczynku:
Sektor / Rząd / Numer
52 / 10 / 4

Maria i Franciszek mieli syna Mieczysława ur. 29 X 1930 roku w Gdyni, tam też zmarłego 18 XI 2015, spoczywa na cm. kom. przy ul. Spokojnej.
W 2023 roku upamiętniony na tablicy poświęconej Powstańcom na cm. komunalnym w Gdyni Witominie.
—--------------------------------------

Nafalski Józef urodził się 7 II 1890 w Gnieźnie.

Od 27 XII 1918 brał czynny udział z bronią w ręku w walkach pod Zdziechową, Szubinem, Rynarzewem, Ryczywołem. Od 19 II 1919 - 1920 w 4 Pułk Strzelców Wlkp. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony Medalem Niepodległości 7 III 1933 roku, a w roku 1957 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

W 1913 roku ożenił się z Franciszką z dom. Kuczmą ur. 30 I 1893 roku w Nowejwsi koło Krotoszyna, córką Jana i Katarzyny z dom.Młodzikowska.

Zmarł 2 X 1975 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Witominie w Gdyni:
Sektor / Rząd / Numer
55 / 60 / 3
https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy. Zespół Urząd Stanu Cywilnego Szubin Miasto. Seria Akta stanu cywilnego - pierwopisy. Akta małżeństw 6/1792/0/2.2/23, Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24410: Nafalski Franz (Gnesen), grobonet.com - wyszukiwarka grobów dla miasta Gdyni, WBH - kartoteka odznaczeniowo - personalna szufladka MYŚL - NAHU, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931 miasta Poznania, Projekt Poznań, Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 452: Życiorysy powstańców wielkopolskich: N - tom I (Nader Franciszek - Neterowicz Józef).
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Nafalski Józef (1890 - 1975)

Józef i Franciszek Antoni (1897 - 1973) - Powstańcy Wielkopolscy oraz ich rodzeństwo Jadwiga (24 V 1895 - 13 II 1954, żona Kazimierza Kosmali), Włodzimierz Marian (29 VII 1885) urodzili się w rodzinie Karola Jana (ur.18 VII 1857) i Anny Antoniny z dom. Wojciechowska (ur.16 I 1858), para pobrała się w Szubinie w roku 1882.

Nafalski Józef urodził się 7 II 1890 w Gnieźnie.

Od 27 XII 1918 brał czynny udział z bronią w ręku w walkach pod Zdziechową, Szubinem, Rynarzewem, Ryczywołem. Od 19 II 1919 - 1920 w 4 Pułk Strzelców Wlkp. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony Medalem Niepodległości 7 III 1933 roku, a w roku 1957 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Zweryfikowany Powstaniec Wielkopolski Koła w Gnieźnie Związku Powstańców Wielkopolskich dyplomem nr 107, nr Ref. Historycznego 7742.

W 1913 roku ożenił się z Franciszką z dom. Kuczmą ur. 30 I 1893 roku w Nowejwsi koło Krotoszyna, córką Jana i Katarzyny z dom. Młodzikowska.

Zmarł 2 X 1975 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Witominie w Gdyni
Sektor / Rząd / Numer 55 / 60 / 3. W 2023 roku upamiętniony na tablicy poświęconej Powstańcom na cm. komunalnym w Gdyni Witominie.

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy. Zespół Urząd Stanu Cywilnego Szubin Miasto. Seria Akta stanu cywilnego - pierwopisy. Akta małżeństw 6/1792/0/2.2/23, Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24410: Nafalski Franz (Gnesen), grobonet.com - wyszukiwarka grobów dla miasta Gdyni, WBH - kartoteka odznaczeniowo - personalna szufladka MYŚL - NAHU, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich, Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 1. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023