Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Myszka Władysław (1896 - 1977)

Nazwisko Władysława i jego brata Józefa (23 VII 1898 Rąbczyn, 29 I 1974 Wejherowo) odnajdujemy w Okólniku nr /48 Koła Związku Powstańców Wielkopolskich w Gdyni, jako wezwanych do uzupełnienia dokumentów weryfikacyjnych. Józef wymieniony został w Kucner Alfred (oprac.), Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, Oborniki 1939 jako członek Straży Ludowej z Owczegłów (Owczegłowy – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Rogoźno), ale tylko z imienia i nazwiska, zatem brak pewności, że to ta osoba. Natomiast co do Władysława niezbędna jest kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, gdzie znajduje się odrzucony 9 V 1938 roku wniosek o Medal Niepodległości (syg. akt 24/23945).

Władysław i Józef urodzili się w rodzinie Macieja i Marianny z dom. Kukla, para pobrała się w roku 1885.

Władysław urodził się 4 VI 1896 roku w miejscowości Rąbczyn - obecnie – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Wągrowiec.
Zmarł 25 V 1977 roku, spoczywa z małżonką Gertrudą ( 1905 - 1973) i Edwardem Reckim (1926 - 2017) na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer
56 / 18 / 40_1.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Brzeźno Nowe, wpis 11 / 1885. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1895/1/64, skan 68 Mieścisko (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1895/1/70, skan 79 Mieścisko (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń. Dziennik Bałtycki 121/1977. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—--------------------------------------------------------------

Urząd Stanu Cywilnego Brzeźno Nowe, wpis 11 / 1885

Matthias Myszka
Marie Kukla

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1895/1/64, skan 68 Mieścisko (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń
Wladislaus, rodzice: Mathias Myszka , Marianna Kukla

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1895/1/70, skan 79 Mieścisko (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń
Josef , rodzice: Mathias Myszka, Marianna Kukla

Mazalon Leon (1902 - 1973)

Leon i Tadeusz (5 VI 1898) - Powstańcy Wielkopolscy oraz ich rodzeństwo Jan (21 VI 1893, brał udział w Kampanii Wrześniowej 1939 roku, wzięty do niewoli, przebywał w oflagu, jego dalsze losy nie są znane), Marianna (1891), Józefa (1890), Stefania (1896 - 1971), Władysława (1888), urodzili się w rodzinie Andrzeja i Franciszki z dom. Wojdyła (taki zapis nazwiska jest na akcie małżeństwa jak i na aktach urodzin dzieci), para pobrała się w roku 1887, akt ślubu sporządzono w USC Kruszwica (wieś) pod nr L-7/1887.
Leon Mazalon urodził się 9 II 1902 roku w miejscowości Chełmiczki – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Kruszwica, akt urodzenia sporządzono w USC Ostrowo, obecnie w zbiorze Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu.
Szkołę powszechną ukończył w Wągrowcu w 1918 roku.
Brał udział w powstaniu od 28 XII 1918 do 30 I 1919 pod Gnieznem, Zdziechową, następnie wcielony jako ochotnik do 2 Pułku Ułanów Wielkopolskich (2 pułk ułanów Wielkiego Księstwa Poznańskiego) walczył na froncie Słupia, Kępno, Sulmierzyce, Odolanów. Po zakończeniu powstania dalej w wojsku, brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Za udział w powstaniu odznaczony w roku 1960 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
W 1922 roku rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Kawalerii w Grudziądzu. Na drugim roku studiów przeniósł się na Politechnikę Gdańską. Jeszcze jako student Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej budował Gdynię (od 1923 r.) W 1929 roku wszedł do Zarządu zawiązanego w Gdyni przy Skwerze Kościuszki Koła Architektów Polskich w Gdyni, w którym pełnił funkcję skarbnika. Jako dyplomowany inżynier w 1928 roku założył Biuro Inżynieryjno-Budowlane w Gdyni usytuowane przy ul. Śląskiej. W latach 1926 - 1934 wykonywał swój zawód pracując jako architekt na rzecz budującego się miasta Gdynia i jej portu. Jedną z ważniejszych inwestycji projektowanych przez inż. Leona Mazalona był ówczesny Dworzec Kolejowy, Poczta i gmach Banku Narodowego. W latach 1927-1931: kino "Warszawa", "Goplana", pierwsze bloki Towarzystwa Budowy Osiedli Robotniczych (TBOR) na Grabówku, gmach Urzędu Funduszu Pracy oraz szereg prywatnych domów przy ul. Świętojańskiej i 10 Lutego. Przed wybuchem II wojny światowej w 1939 roku brał udział w budowie fortyfikacji polskich na Helu, m. in. magazynów na amunicję), przez co jego nazwisko znalazło się na niemieckiej liście osób do internowania i zagłady, wobec czego Leon Mazalon musiał opuścić miasto.
Przeniósł się do okupowanej Warszawy, gdzie zaangażował się w działalność konspiracyjną w strukturach Armii Krajowej, Obwód "Radwan" - Grupa Bojowa "Krybar" - Grupa Techniczna - zakład produkcji granatów w fabryce Gerlacha przy ul. Tamka 40 - kierownik zakładu. Brał udział w Powstaniu Warszawskim na Powiślu, po upadku powstania wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną.
W maju 1945 roku powrócił do Gdyni i pracy nad odbudową miasta i portu. W 1950 roku rozpoczął pracę na Politechnice Gdańskiej, początkowo na Wydziale Architektury, a następnie w Katedrze Budownictwa Żelbetonowego.

Leon zmarł 26 IV 1973 roku, spoczywa z małżonką Wandą (23 VI 1910 - 21 V 1973) na cmentarzu komunalnym Gdynia Witomino Sektor / Rząd / Numer 5 / 12 / 29. Jego nazwisko znajduje się na tablicy pamiątkowej na cm. komunalnym w Gdyni Witominie wśród innych Powstańców Wielkopolskich.
W zasobie WBH akta nr 10226 + 4481.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Kruszwica, wpis L-7 / 1887. Parafia katolicka Kruszwica, wpis 5 / 1887. USC Ostrowo, Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu - akta urodzeń. 1944.pl/powstancze-biogramy - strona internetowa poświęcona Powstańcom Warszawskim. WYWIAD GOSPODARCZY STRAŻY GRANICZNEJ WOBEC FIRM GDAŃSKO-GDYŃSKICH W LATACH 1932-1938, wstęp, wybór i opracowanie Piotr Kołakowski, Ryszard Techman, Słupsk 2010. Dziennik Bałtycki 101/1973. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2022/2023
—--------------------------------------
Urząd Stanu Cywilnego Kruszwica, wpis L-7 / 1887
Andreas Mazalon (ur. 1864) ojciec: Anton Mazalon , matka: Catharine Głodek
Franziska Wojdyła (ur. 1868) ojciec: Lukas Wojdyła , matka: Franziska Jędrzejewska

Parafia katolicka Kruszwica, wpis 5 / 1887
Andreas Mazalon (22 lat)
Francisca Woydyła (18 lat)

Maśkiewicz Mieczysław Leopold Telesfor (1893 - 1960)

biogram autorstwa Witolda Borowskiego, Maśkiewicz Mieczysław będzie jednym z bohaterów kolejnego tomu (IV) Wielkiego Almanachu Powstańców Wielkopolskich i bojowników o niepodległość ziemi sierakowsko-międzychodzkiej 1918-1921.
Maśkiewicz Mieczysław Leopold Telesfor urodził się 12 IV 1893 r. w Sarnowej w powiecie rawickim (obecnie dzielnica Rawicza) jako syn Władysława (ur. 26 IV 1854) i Heleny z dom. Zarembowicz (ur. 23 IV 1871). Był pierworodnym dzieckiem Władysława i Heleny, rodzeństwo Aleksandra (1903) i Alfons (1908).
Wcielony do armii pruskiej walczył na froncie w czasie I wojny światowej. Podczas walk został lekko ranny (lista strat Prusy 946 z dnia 25 IX 1917, wydanie 1641, s.20834). Zwolniony z armii niemieckiej przystąpił jako ochotnik do Powstania Wielkopolskiego. Jak podano w uzasadnieniu przyznania Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego, od 28 XII 1918 r. do 11 IV 1919 r. brał udział w walkach i rozbrajaniu niemieckich żołnierzy i kolonistów. Z oddziałem powstańczym z Zębowa w powiecie nowotomyskim, uczestniczył w wypadach bojowych do bliżej i dalej położonych wiosek na terenach powiatów międzychodzkiego i międzyrzeckiego, takich jak Osada Kaliska, Lewice, Kamionna, Silna i inne okolice Międzychodu. W początkach stycznia 1919 r. dowodził akcją przy zdobywaniu niemieckiego bombowca z czteroosobową załogą, który uszkodzony ostrzałem powstańców, z awarią silnika lądował na polu w okolicy Zębowa. Z rozkazu komendanta Straży Ludowej powiatu nowotomyskiego hrabiego Stanisława Korzbok-Łąckiego zorganizował kompanie, która została wcielona 12 IV 1919 r. do II/1 Pułku Obrony Krajowej w Poznaniu. Walczył też na froncie południowym powstania. Będąc dowódcą patrolu w stopniu oficerskim, zlikwidował w czerwcu 1919 r. na zachód od Żołędnicy placówkę niemiecką zdobywając broń i amunicję. W działaniach na odcinku Jutrosin, Rawicz dowodził artylerią polową. Za pracę na rzecz pułku w okresie organizacji, otrzymał pochwałę dowództwa 75 pp, rozkaz d-twa 75 pp, nr.262 z dn. 18 X 1921. Służbę w Wojsku Polskim zakończył w stopniu podporucznika, z przydziałem macierzystym do 1 Pułku Legionów.
Zdemobilizowany, w 1922 r. wstąpił do Straży Celnej. Pełnił funkcję komisarza Straży Celnej w Inspektoracie Międzychód. Mieszkał z rodziną przy ul. Dworcowej 19. Cieszył się dużym autorytetem wśród mieszkańców Międzychodu. Był jednym z inicjatorów założenia w Międzychodzie „Konsumu Urzędniczego”. Kiedy w niedzielę 21 IX 1924 r. powołano do życia tę Spółdzielnię z ograniczoną odpowiedzialnością, został jednym z trzech członków zarządu Konsumu. Spółdzielnia ta zajmowała się wspólnym zakupem i wyrobem towarów spożywczych i gospodarczych, celem dalszej sprzedaży ich wśród członków. Jej zadaniem było też zawieranie umów z kupcami i rzemieślnikami w celu umożliwienia członkom Konsumu korzystniejszych warunków zakupu towaru. Dnia 10 X 1922 r. wstąpił do Związku Oficerów Rezerwy Rzeczypospolitej Polskiej. Po utworzeniu w Międzychodzie koła ZOR 25 I 1927 r. został wybrany w skład jego zarządu, powierzono mu funkcję skarbnika. Był dowódcą kompani Ospo. Podczas uroczystych obchodów Święta Przysposobienia Wojskowego połączonych z poświęceniem nowo otwartego boiska sportowego jakie obchodzono w Międzychodzie w niedzielę 3 VII 1927 r., dowodził przemarszem kompanii PW. Po reorganizacji Straży Celnej i powołaniu do życia Straży Granicznej, w 1928 r. wyprowadził się do Gdyni. Zamieszkał w Gdyni Chyloni przy ul. Abrahama 70/7. Do 1939 r. pracował jako urzędnik państwowy w Komisariacie Rządu w Gdyni, w dziale Ewidencji Ludności.
W obliczu zagrożenia agresją hitlerowskich Niemiec na Polskę, w 1939 r. zgłosił się jako ochotnik do Wojska Polskiego. Pod dowództwem bohaterskiego obrońcy Gdyni i Kępy Oksywskiej płk Stanisława Dąbka, dowodził kompanią w Żukowie-Rumii. Ranny w Kosakowie został z Oksywia internowany do niewoli niemieckiej. Przez 5 lat przebywał kolejno w Oflagu II A w Przenzlau, II E w Nueubrandeburgu i w Oflagu II D Gross-Born. Jego syn Rajmund (ur.1926, od 20 III 1937 r. członek ZHP, przez całą okupację pracował w Chłodni Zakładów Portowych w Gdyni (Hafenkühlhaus der Kriegsmarine). Dnia 1 IX 1943 r. wstąpił do Tajnego Hufca Harcerzy, w którym do 20 III 1945 r. pod pseudonimem „Bystry Gołąb” brał udział w walce podziemnej przeciwko okupantowi. Jak sam wspominał, był harcerzem-żołnierzem zastępu THH im. Alfreda Dyducha w II plutonie Oddziału Dywersyjno-Wywiadowczego. Jego bezpośrednim przełożonym był Robert Dyduch ps. „Pstrąg”. Również córka Mieczysława Irena pseudonim „Wrzos” należała do THH. Oboje brali udział w akcji „B-2”. Żona Mieczysława Hildegarda, całą okupację pozostała w ich mieszkaniu w Gdyni Chyloni.
Po wyzwoleniu i powrocie z Oflagu do Gdyni, w okresie od kwietnia 1945 r. do 30 VI 1946 r. Mieczysław pracował na stanowisku Kierownika Oddziały przy Zarządzie Miejskim w Gdyni. Następnie podjął pracę jako inspektor BHP, którą kontynuował do czasu przejścia na emeryturę 30 VI 1958 r. W latach 50 wstąpił do ZBoWiD.
Zmarł w Gdyni 5 VIII 1960 r. Spoczął na cmentarzu witomińskim w Gdyni, sektor 58, rząd 13, numer 19_1. Jego nazwisko znajduje się na tablicy pamiątkowej na tamtejszym cmentarzu wśród innych spoczywających Powstańców wielkopolskich.
Żonaty dwukrotnie. Pierwszy ślub z Hildegardą z d. Pachalij (ur.4 XI 1885 zm.8 VI 1956). Dzieci: Rajmund (ur.4 VIII 1926 zm.4 VI 2003) i Irena. Po śmierci pierwszej ożenił się ponownie. Drugi ślub (29 XII 1956 w Gdańsku) z Janiną Rajnsztajn (ur.18 III 1916 zm.13 IX 1970).
Odznaczenia : Wielkopolski Krzyż Powstańczy (pośmiertnie 4 VI 1961). Jego wniosek o odznaczenie Medalem Niepodległości odrzucono na posiedzeniu Komitetu w dniu 25 VI 1938.
Źródła : APP, zesp. 442, sygn. 58, k. 38; zesp. 442, sygn. 56, k. 13; WBH, Maśkiewicz Mieczysław odrzucono 25 VI 1938, 24/34821; WBH, 2005; Akta osoby zaangażowanej w działalność konspiracyjną lat 1939-1945 na terenie Inspektoratu AK Gdynia, Maśkiewicz Rajmund, nr inw.M:121/730 Pom; USC Sarnowa Księga ślubów wpis 10/1892; USC Gdańsk Śródmieście Księga ślubów akt 1275/1956; USC Gdynia Księga zgonów akt 1025/2003; Parafia katolicka Sarnowa Księga ślubów wpis 6/1892; Placówki Straży Celnej Dyrekcja Poznań za lata 1926-1927 WTG Gniazdo; Lista odznaczonych WKP-WTG Gniazdo; Orędownik Urzędowy dla Powiatu Międzychodzkiego: R.5, nr.45, 25 IX 1924, s.5; R.5, nr.45, 25 IX 1924, s.6; R.5, nr.48, 16 X 1924, s.3; R.8, nr.31, 14 VII 1927, s.2; R.8, nr.44, 13 X 1927, s.4; Rocznik pierwszy Związku Oficerów Rezerwy Rzeczypospolitej Polskiej Okręgu Poznańskiego (Ziem Zachodnich) za czas od 1 listopada 1926 do 31 grudnia 1927 Poznań 1928, s.152, s.154; Hejducki H., Bohaterowie ziemi rawickiej 1918/1919 r. Powstańcy Wielkopolscy z powiatu rawickiego, Miejska Górka 2017.; des.genealogy.net [30 XII 2022]; www.grobonet.pl [30 XII 2022].
Witold Borowski

Marciniak Leon (1875 - 1953)

oraz jego rodzeństwo Marianna (1879 po mężu Blady), Teodozja (1882, po mężu Biesiada), Franciszek (1885) i Leon (1896) urodzili się w rodzinie Józefa (1843 - 1910) i Katarzyny z dim. Grajek (1856), para pobrała się w roku 1871.

Marciniak Leon urodził się 13 VI 1875 roku w miejscowości Kępa (Krempa), obecnie stanowi dzielnicę Ostrowa Wielkopolskiego. Z wykształcenia murarz. Uczestnik I Wojny światowej.

15 XI 1903 roku poślubił w Ostrowie Wielkopolskim Józefę z dom. Skupiń urodzoną 19 XI 1886, córkę Jakuba i Katarzyny z dom. Grzesiak . W roku 1938 pod opieką Antoniego i Józefy pozostawały niepełnoletnie dzieci Tadeusz (26 X 1921), Józefa (22 X 1924) i Henryk (1 I 1931).

Był uczestnikiem “rewolucji ostrowskiej” w listopadzie 1918 roku jako członek Straży Ludowej w Ostrowie. Następnie walczył w Powstaniu Wielkopolskim, od 27 XI 1918 do 6 VI 1919 roku w Kompanii Garnizonu w Ostrowie. Od 1 IV 1937 roku w Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914/1919, odznaczony Medalem za wojnę 1918/1921. Zweryfikowany członek Związku Powstańców Wielkopolskich Koło Gdynia dyplomem 15456, nr Ref. Histor. 23734. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony dwukrotnie 7 X 1935 i 9 V 1938 roku.

Zmarł 16 III 1953 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 61 / 44 / 6.

źródła: Parafia katolicka Ostrów Wielkopolski, wpis 70 / 1871. Archiwum Państwowe w Kaliszu 731/2/125, skan 111 Ostrów Wielkopolski (USC) - akt małżeństwa, rok 1903, [Księga małżeństw]. Dziennik Bałtycki 67/1953. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Parafia katolicka Ostrów Wielkopolski, wpis 70 / 1871

Joseph Marciniak (28 lat)
ojciec: Andreas , matka: Antonina Kosmala
Catharina Grajek (15 lat)
ojciec: Joannes , matka: Anna Jasiak

Archiwum Państwowe w Kaliszu 731/2/125, skan 111 Ostrów Wielkopolski (USC) - akt małżeństwa, rok 1903, [Księga małżeństw]

Anton Marciniak (28 lat), rodzice: Joseph Marciniak , Catharina Grajek ,
Josepha Skupin (17 lat) , rodzice: Jakob Skupin , Catharina Grzesiak

Marchlewski Tadeusz Wiktor (1892 - 1967)

14 X 1892 w Poznaniu, był synem Leonarda Mikołaja (ur.18 VI 1853, zm. 25 III 1927 w Chełmnie, spoczywa w Grudziądzu) i Wandy z d. Boye (ur.10 XII 1857, zm. 9 I 1898). Miał 4 braci i 2 siostry:
– Bolesław Leonard (30 III 1884 – 12 VII 1922) – działacza Narodowej Demokracji, członka NRL w czasie powstania wielkopolskiego, publicystę, redaktora „Kuriera Poznańskiego”, członek Naczelnej Rady Ludowej. W 1916 współtworzył Tajny Komitet Międzypartyjny, który w 1918 przekształcił się w Centralny Komitet Obywatelski (Marchlewski wchodził w skład jego Wydziału Wykonawczego). CKO ujawnił się 11 listopada tego samego roku jako Naczelna Rada Ludowa. Pod koniec tego miesiąca został wybrany do nowej Rady Ludowej. Wchodził w skład polskiej delegacji w Berlinie (prowadzono rozmowy mające na celu udaremnienie przysłania wojsk niemieckich do Wielkopolski). W grudniu przebywał w Pradze, informując o powstaniu Rady Ludowej, która obejmowała polskie tereny zaboru niemieckiego (spotkał się z premierem Karelem Kramářem). Zamordowany w redakcji „Kuriera Poznańskiego”, pierwotnie spoczywał na cmentarzu parafii św. Marcina przy ul. Bukowskiej, a po jego likwidacji przeniesiony na cm. parafialnym przy ul. Samotnej. Według nowej numeracji grobów przy Samotnej kwatera:0 rząd:0 miejsce:0 ,
– Mieczysław Józef (18 VI 1885 – 22 V 1956) – prawnika, dyplomatę, Konsula Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Nowym Jorku, w Wenezueli i w Meksyku, filistra honorowego Wisły, spoczywa w Taxco de Alarcón, Meksyk,
– Jan Czesław (8 X 1884 – IX 1916) – kupca w Grudziądzu, zginął w 1916 roku podczas I wojny światowej, we Francji, Lista strat armii pruskiej z dn. 13 X 1916 roku Prusy 658, żołnierz Feldartillerie-Regiment 72,
– Henryk Bronisław (2 XI 1895 – ?) – bankiera,
– Anna Petronela (8 IV 1889 – 27 XII 1939) – działaczkę niepodległościową, żonę Alfreda Dziedziula – inżyniera i działacza gospodarczego. Anna została zamordowana przez Niemców w Sierpcu lub Piaśnicy,
– Stefania Bronisława (15 II 1891 – 24 IV 1892).
W 1907 roku ukończył Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, studiował 2 lata w szkole handlowej w Grudziądzu i rok w Wyższej Szkole Handlowej w Berlinie (Freie Handels-Hochschule). Ponadto przeszedł szkołę tłumaczy w Berlinie (Dolmetscherschule, języki: rosyjski i francuski) w marcu 1917 roku oraz wojskową szkołę urzędników służby informacyjnej w 1918 roku (obie w czasie służby w armii niemieckiej).
Po studiach odbył praktykę kupiecką w domach handlowych w Berlinie (gdzie pracował jako kierownik oddziału w Towarzystwie Akcyjnym C&G Mueller) i Hamburgu oraz w Hurtowni Kolonialnej „Marchlewski-Zawacki” w Grudziądzu. Od stycznia 1919 roku był jej kierownikiem (hurtownia funkcjonowała od 1920 roku pod nazwą Pomorska Hurtownia Kolonialna z filią w Gdańsku), od listopada 1919 roku firma przeszła na jego własność. Należał do Towarzystwa Przemysłowców Polskich w Grudziądzu (w kadencji 1912–1913 był sekretarzem zarządu).
W czasie I wojny światowej służył w armii niemieckiej (został powołany do wojska 7 XII 1914 roku) jako tłumacz z języka rosyjskiego przy formacji okupacyjnej w Opatówku, następnie tłumacz przy paru sztabach (5 Dywizja, II Korpus), a po egzaminie na tłumacza wojskowego jako tłumacz w żandarmerii polowej 10. armii niemieckiej (stacjonującej w Wilnie i Mińsku Litewskim). W lipcu 1918 roku został awansowany na podoficera, a 3 IX tego roku otrzymał etat urzędniczy zastępcy oficera w oddziale informacyjnym sztabu, 12 XII 1918 roku został zwolniony do rezerwy.
Podczas służby wojskowej działał jako informator Komitetu Narodowego Polskiego za pośrednictwem „Kuriera Poznańskiego”, utrzymywał również kontakt z Radą Polską Ziemi Mińskiej, POW oraz delegaturą I Korpusu Polskiego.
W 1918 roku wrócił do Grudziądza.
W czasie Powstania Wielkopolskiego walczył w Poznaniu, m.in. w Hotelu Bazar.
W 1920 roku był dowódcą batalionu Straży Ludowej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku walczył w 64 Grudziądzkim Pułku Piechoty w stopniu podporucznika.
Dwukrotnie żonaty, pierwszą żoną była Zofia z Grodzkich, z którą miał córkę Izabelę po mężu Krawczyk. Drugą żoną od 12 IV 1947 roku była Halina z dom. Stryjewska (23 V 1909 - 31 V 1898).
Obok pracy w Hurtowni Kolonialnej „Marchlewski-Zawacki” pełnił wiele funkcji społecznych, był m.in. członkiem Związku Oficerów Rezerwy, współtwórcą (od XI 1919 roku) i prezesem Towarzystwa Kupców Samodzielnych w Grudziądzu, założycielem i wieloletnim prezesem Związku Towarzystw Kupieckich na Pomorzu, współtwórcą i wiceprezesem Naczelnej Rady Zrzeszeń Kupiectwa Polskiego w Warszawie, od 1919 roku wiceprezesem Izby Przemysłowo-Handlowej w Gdyni (w 1920 roku mianowanym przez Ministra byłej Dzielnicy Pruskiej przedstawicielem Pomorza w Radzie Przemysłowo-Handlowej przy Ministrze), od 1923 roku – patronem Spółdzielczego Banku Związku Towarzystw Kupieckich na Pomorzu, wiceprezesem Izby Przemysłowo-Handlowej w Grudziądzu.
Od 1934 roku mieszkał w Gdyni. Był współorganizatorem przedsiębiorstw handlu zagranicznego: „Hakol”, „Banan-Import” i „Brithol”.
Organizował i był członkiem Związku Ludowo-Narodowego na Pomorzu, następnie był związany z BBWR. W latach 1929–1931 był członkiem kolegium redakcyjnego „Pomorza i Gdyni”.
W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został wybrany posłem na Sejm IV kadencji 13 983 głosami z listy BBWR z okręgu nr 102, obejmującego powiaty: grudziądzki, grudziądzki – miejski, brodnicki, lubawski i działdowski. W kadencji tej pracował w komisjach: przemysłowo-handlowej, skarbowej (1937–1938) i spraw zagranicznych (1937–1938). W marcu 1936 roku był wybrany do specjalnej komisji budowlanej, a w czerwcu 1938 roku – do specjalnej komisji do spraw aprowizacji
W V kadencji Senatu był zastępcą senatora z województwa pomorskiego
W czasie II wojny światowej pracował jako przewodniczący zarządu Hurtowni Kupców Polskich w Krakowie. Po wojnie od 1945 roku pełnił funkcję: wicedyrektora Izby Przemysłowo-Handlowej w Gdyni, prezesa Związku Zrzeszeń Kupieckich na województwo bydgoskie i gdańskie, wiceprezesem Naczelnej Rady Zrzeszeń Kupiectwa Polskiego w Warszawie, oraz (do śmierci) prezesem Wojewódzkiego Związku Zrzeszeń Prywatnego Handlu i Usług w Gdańsku
Zmarł 15 III 1967, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni na Witominie: 59 / 36 / 13. Tam też upamiętniony na tablicy poświęconej Powstańcom Wielkopolskim.
W Wojskowym Biurze Historycznym teczki o syg. 9079, Wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości nr 62/18378, 24/5915 - 31 I 1938 roku odrzucony wniosek o Medal Niepodległości.

Za Wikipedią, uzupełniono GPW 2023

Majchrzycki Stefan (1897 - 1981)

Stefan i Kazimierz (1901 - 1919) oraz ich rodzeństwo Czesława (1900) i Henryk (1905 - 1939/40 wysiedlony z Poznania do Częstochowy, kleryk seminarium duchownego w Poznaniu, zmarł w Częstochowie) urodzili się w rodzinie Władysława (1871) i Heleny z dom. Ganasińska (1872), para pobrała się w roku 1896.

Majchrzycki Stefan urodził się 22 VII 1897 roku w Kórniku tu też uczęszczał do szkoły powszechnej, w której w roku 1906 przystąpił do strajku szkolnego dzieci w obronie języka polskiego, za co poniósł surową karę, a jego ojciec był szykanowany przez kierownika szkoły. Po ukończeniu szkoły podstawowej podjął naukę w zakładzie swojego ojca w zawodzie fryzjera (1911 - 1915).W czasie nauki zawodu utworzył w Kórniku pod patronatem księdza Kledzika Towarzystwo Młodzieży Polskiej “Terminatorzy”, które zrzeszało młodzież uczącą się zawodu (terminowali).

W 1915 roku powołany do armii pruskiej, brał udział w walkach na froncie zachodnim (walczył m.in. pod Verdun), następnie przeniesiony na front wschodni. W listopadzie 1918 roku stacjonując w Głogowie wraz z innymi Polakami dostał przepustkę na urlop i opuścił wojsko udając się w kierunku Leszno - Poznań.

12 XI 1918 roku przystąpił do Rady Żołniersko - Robotniczej w Kórniku. Następnie w Kompanii kórnickiej pod dowództwem Stanisława Celichowskiego i Stanisława Pohla brał udział w walkach w Poznaniu i o Śrem. Po utworzeniu II Kompani kórnickiej walczył pod dowództwem Sylwestra Gawrycha i Mariana Trawińskiego w plutonie Czesława Kościelskiego i Edmunda Ganasińskiego, po zajęciu majątku Włoszakowice w służbie patrolowej w linii Leszno - Osieczna. Po scaleniu Kompanii kórnickich i wcieleniu do 12 Pułku Piechoty Majchrzycki został przeniesiony do 2 Kompanii 1 baonu telegraficznego w Poznaniu (Cytadela). Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. W Wojsku Polskim do 12 VII 1921 roku. Za udział w powstaniu w roku 1957 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. 20 XII 1937 roku odznaczony Medalem Niepodległości. Zweryfikowany 2 IX 1937 roku dyplomem 14984, nr referatu historycznego 23276. Od 18 XI 1927 członek Związku Powstańców i Wojaków, od VI 1936 w Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/1919. W 1972 mianowany do stopnia podporucznika.

Powstańcem wielkopolskim i żołnierzem walczącym w wojnie polsko - bolszewickiej był także jego brat Kazimierz urodzony 30 XII 1901 roku w Kórniku. Poległ w walkach pod Lejtyczami 7 XII 1919 roku jako żołnierz 1 Pułku Strzelców Wielkopolskich.

17 X 1928 roku w Bninie poślubił Władysławę Łokietek (18 VI 1905 - 25 V 1976), córkę Powstańca Wielkopolskiego Adama Łokietka i Balbiny z dom. Jóźwiak. Z małżeństwa Stefana i Władysławy urodziło się troje dzieci Marian (1929, zmarł przed 1938), Kazimierz (1933) i Helena (1938 - 2014). Rodzina przeniosła się do Gdyni, gdzie Stefan prowadził do wybuchu II wojny światowej swój zakład fryzjerski, podczas wojny został wywieziony na roboty do Golubia.

Majchrzycki Stefan zmarł 21 IV 1981 roku, spoczywa w grobie rodzinnym na cm. komunalnym w Gdyni Witominie. To także miejsce spoczynku jego żony Władysławy i jej rodziców - Adama i Balbiny oraz córki Heleny i jej męża Edwarda Waców.

źródła: Parafia katolicka Kórnik, wpis 3 / 1896. Urząd Stanu Cywilnego Kórnik, wpis 15 / 1896. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/1/73, skan 145 Kórnik (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/1/175, skan 4 Kórnik (USC) - akt urodzenia, rok 1902, Księga urodzeń. Dziennik Bałtycki 81/1981. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 443: Życiorysy powstańców wielkopolskich: M - tom l (Machowiak Stanisław - Majchrzycki Stefan). Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. WBH 1934. Wykaz poległych i zmarłych za Polskę w latach 1918–1921 (na podstawie akt urzędów stanu cywilnego z zasobów archiwów państwowych w województwie wielkopolskim), Sławomir Józefiak, Poznań 2020.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—-------------------------------------------------------------

Parafia katolicka Kórnik, wpis 3 / 1896
Ladislaus Majchrzycki (25 lat)
Helena Ganasińska (24 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Kórnik, wpis 15 / 1896
Ladislaus Majchrzycki (ur. 1871) ojciec: Joseph Majchrzycki , matka: Thekla Gittler
Helene Ganasinska (ur. 1872) ojciec: Peter Ganasinski , matka: Caecilie Gabryelewicz

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/1/73, skan 145 Kórnik (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń
Stephan , rodzice: Wladislaus Majchrzycki, Helene Ganasinska

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1876/1/175, skan 4 Kórnik (USC) - akt urodzenia, rok 1902, Księga urodzeń
Kasimir , rodzice: Wladislaus Majchrzycki, Helene Ganasińska

Łokietek Adam (1876 - 1962)

oraz jego rodzeństwo Marianna ( 1876, w roku wyszła za Antoniego Kominczaka), Józef (1870), Anna (1872, w 1892 wyszła za Wojciecha Waszaka), Franciszka (1874, od roku 1895 żona Wawrzyna Tyrakowskiego), Władysław (16 V 179 - 28 VI 1948), Paulina (1881), Władysława (1884, wyszła za Stanisława Tyrakowskiego), w roku 1887 urodziło się martwo dziecko, Stanisław (5 V 1888, zginął podczas I wojny światowej, co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat Preußen 847 z dn. 1 VI 1917) urodzili się w rodzinie Jana (1841) i Urszuli z dom. Pawlak (1844), para pobrała się w roku 1866.

Łokietek Adam urodził się 19 XII 1876 roku w miejscowości Chlebowo – obecnie wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Miłosław. Ukończył 7 klas szkoły podstawowej, z zawodu był murarzem.

18 XII 1898 roku poślubił Balbinę z dom. Jóźwiak (26 III 1875 - 30 VI 1953), córkę Jakuba i Nepomuceny z dom. Ziętkowiak. Małżonkowie zamieszkali w miejscowości Czarne Piątkowo (Czarnepiontkowo) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Wielkopolska. Tu urodzili się Stanisław (*+1900), Stanisława (1901), Kazimierz (16 I 1904 - 13 V 1984), Władysława (1905, żona Powstańca Wielkopolskiego Stefana Majchrzyckiego - Władysława, Stefan, Adam i Balbina spoczywają razem na gdyńskim cm. komunalnym na Witominie), Józef (3 III 1907) i Franciszek (5 III 1912 - 14 X 1987, w roku 1939 w Obronie Narodowej, strzelec, osadzony w stalagu, następnie robotnik przymusowy).

W grudniu 1918 roku Łokietek wstąpił do Straży Ludowej w Środzie Wielkopolskiej. Następnie w Kompanii kórnickiej pod dowództwem Stanisława Celichowskiego i Stanisława Pohla brał udział w walkach w Poznaniu. Od 20 I 1919 w Żandarmerii Krajowej w Poznaniu. Do 1920 roku w Wojsku Polskim, zwolniony do cywila w stopniu wachmistrza. Do 1 VI 1925 roku w Policji Państwowej. Za udział w powstaniu w roku 1958 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Ponadto odznaczony Medalem za wojnę 1918-1921, Medalem 10lecia. Jego wniosek o Medal Niepodległości został dwukrotnie odrzucony 25 X 1937 i 9 V 1938 roku. Od 1922 roku w Związku Powstańców i Wojaków, od grudnia 1918 w Związku Uczestników Powstania Wielkopolskiego (jest to błąd pisarski ze strony Łokietka, wówczas jeszcze związek nie istniał - przyp. GPW). W ZWPNRP 1914/1919 od 1936, Towarzystwo Powstańców Wielkopolskich od 1922. Zweryfikowany dyplomem 12431, nr Ref. Historycznego 1980.

Zmarł 19 I 1962 roku, spoczywa na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 61 / 40 / 12, na nagrobku podano błędny miesiąc urodzenia jest lipiec, powinno być grudzień.

źródła: Parafia katolicka Czeszewo (Września), wpis 16 / 1866. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1897/1/7, skan 71 Mikuszewo (USC) - akt urodzenia, rok 1876, Księga urodzeń. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1960/3/74, skan 54 Szlachcin (USC) - akt małżeństwa, rok 1898, Księga małżeństw. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. powstancy.wrzesnia-info.com/lokietek-adam/ - strona internetowa.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—-------------------------------------------------------------

Parafia katolicka Czeszewo (Września), wpis 16 / 1866

Joannes Łokietek (25 lat)
Ursula Pawlak (22 lat)

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1897/1/7, skan 71 Mikuszewo (USC) - akt urodzenia, rok 1876, Księga urodzeń
Adam , rodzice: Johann Lokietek, Urszula Pawlak

Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 18782: Lokietek Stanislaus (Sokolowo, Wreschen)

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1960/3/74, skan 54 Szlachcin (USC) - akt małżeństwa, rok 1898, Księga małżeństw

Adam Łokietek (22 lat) , rodzice: Johann Łokietek, Ursula Pawlak ,
Balbina Jóźwiak (23 lat) , rodzice: Jakob Jozwiak , Nepomucena Ziętkowiak + ,