Czesław i Roman oraz Wincenty HUBERTOWIE
Dobrzy ludzie mówią “wyszłaś już dawno poza narzucone granice terytorialne”, a no wyszłam, bo czasem inaczej się nie da na co doskonałym przykładem są dzisiejsi Bohaterowie, dwóch z nich urodzonych w Kowalewie koło Kamieńca, jeden związany z Dusznikami, drugi z synem Wincentym z Wolsztynem, a po drodze jeszcze Berzyna, Szamotuły, Poznań i Rakoniewice. Tak bywa... i taka jest genealogia, nie da się trzymać sztywno narzuconych ram terytorialnych, o czym często zapominamy szukając naszych Przodków.
CZESŁAW I ROMAN oraz Bronisława, Stefan, Wanda, Seweryna, Franciszka, Walentyna, Anastazja, Jan i Jadwiga urodzili się w rodzinie Władysława i Marianny z dom. Kopankiewicz, ślub rodziców został odnotowany:
Parafia katolicka Kórnik, wpis 9 / 1872
Ladislaus Hubert (31 lat)
Marianna Kopankiewicz (22 lat)
CZESŁAW BERNARD #HUBERTurodził się 19 lipca 1878 roku w Kowalewie koło Kamieńca, zmarł 14 maja 1933 roku w Dusznikach.
Z zawodu był kupcem. W 1910 r. osiadł w Szamotułach i prowadził skład bławatny. W latach walczył w I wojnie światowej, w kompanii Królewskiego Batalionu Pruskiego. Po powrocie do Szamotuł jesienią 1918 r. został członkiem Rady Robotniczej i Żołnierskiej, która upoważniła go do odbierania broni zdemobilizowanym żołnierzom niemieckim, przechodzącym przez Szamotuły. Broń tę składano w lokalu RRiŻ, a Czesław Hubert sprawował nad nią pieczę jako magazynier. Gdy wybuchło Powstanie, z zapałem i poświęceniem zabrał się do tworzenia oddziałów powstańczych. Był pierwszym komendantem placu w Szamotułach. Po zorganizowaniu Powiatowej Komendy Uzupełnień został dowódcą 2. Kompanii Szamotulskiej, z którą przebywał na froncie nadnoteckim do czerwca 1919 r., walcząc w okolicy Roska.
Następnie w szeregach 63. Pułku Piechoty wyruszył na front bolszewicki, na którym walczył bohatersko w latach jako dowódca batalionu. Do rezerwy przeszedł w stopniu kapitana. Czesław Hubert odznaczony został dwukrotnie Krzyżem Walecznych, a także Srebrnym Krzyżem Zasługi i innymi medalami.
Po powrocie do Szamotuł zajmował się kupiectwem. Jednocześnie od 1922 r., jako kapitan rezerwy, pracował czynnie w organizacji P.W. - Przysposobienia Wojskowego, pełniąc funkcję dowódcy kompanii P.W. w Szamotułach. 17 lipca 1930 r. Starosta Powiatowy powierzył mu pełnienie obowiązków Powiatowego Naczelnika Pożarnictwa, a 29 października 1931 r. Wojewoda Poznański mianował Czesława Huberta Komisarycznym Wójtem na obwód dusznicki (pow. szamotulski).
Zmarł 14 maja 1933 r. w Dusznikach. Jego pogrzeb stał się okazją do manifestacji patriotycznej. Zjechała straż pożarna z całego powiatu, gremialnie uczestniczyła młodzież szkolna. Czesław Hubert spoczął na cmentarzu parafialnym w Dusznikach.
Kapitan Czesław Hubert, służąc ojczyźnie, majątku się nie dorobił. Ożeniony z Antoniną z domu Michalska, miał troje dzieci: Witolda, Halinę i Bogdana. Witold był marynarzem, w 1939 r. uciekł przed Niemcami na patrolowcu z Helu. Całą wojnę spędził na frontach zachodnich. Po wojnie powrócił do Polski pracował na państwowych posadach. Bogdan do 1944 r. był nauczycielem na Kresach Wschodnich, na Ukrainie. W 1944 r. wstąpił w szeregi Wojska Polskiego. Odbył kurs w Moskiewskiej Akademii Wojskowej i walczył w różnych jednostkach wojskowych na stanowiskach dowódczych. Po wojnie, będąc rezerwistą w stopniu pułkownika, pracował w Kuratorium Oświaty w Poznaniu jako wizytator do spraw Przysposobienia Obronnego. - cytat, patrz źródła
Nieco mniej informacji mamy o ROMANIE ALBINIE HUBERCIE urodzonym 28 lutego 1876 roku w Kowalewie koło Kamieńca, nie jest znana data i miejsce zgonu oraz pochówek.
ROMAN ALBIN 12 grudnia 1918 roku wstąpił do Towarzystwa Gimnastycznego ,,Sokół''. Razem z Ferdynandem Fiebigem kierownikiem szkoły w Adamowie, szkolił młodzież w sztuce wojskowej. Gdy utworzono w Adamowie Drużynę Powstańczą, stanął na jej czele, a oddział włączono potem do Kompanii Rakoniewickiej. 5 stycznia 1919 r. zdobywał Wolsztyn, na stacji kolejowej zabezpieczał telefony. Następnie tak samo na stacjach w Powodowie i Żodyniu. Następnie na rozkaz porucznika Stanisława Brycha organizował kompanię rekrutów w Rakoniewicach. Już w ramach 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich w stopniu sierżanta sztabowego pełnił funkcję adiutanta Batalionu Zapasowego w/w pułku.
14 czerwca 1930 roku utworzono we Wolsztynie stowarzyszenie pod nazwą Grupa Byłych Uczestników Powstań Narodowych, które przystąpiło 24 czerwca 1932 r. do Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. 1914 - 1919, a nasz bohater został pierwszym jego prezesem.
Ochotnik w Oddziale z Adamowa w Kompanii Rakoniewickiej. Wymieniony w życiorysie Feliksa Kowalka jako dowódca! ~ aż dziw bierze, że aż tak mało wiemy o dowódcy! Zweryfikowany powstaniec w 1934 roku pod nr 11 095 , starszy sierżant, zamieszkały we Wolsztynie.
Na ślad Romana natrafiamy także w e-kartotece miasta Poznania:
Dzięki czemu poznajemy małżonkę Juliannę z Kozłowskich ur. 1875 (grób Julianny widnieje w spisie cmentarza wolsztyńskiego, niestety bez dat), ślub pary miał miejsce w Wolsztynie.
Z tego związku przychodzi na świat trzeci z naszych dzisiejszych Bohaterów
- WINCENTY HUBERT urodzony 5 marca 1902 roku w Berzynie, zmarł 16 czerwca 1979 roku w Wolsztynie, gdzie spoczywa z małżonką Marianną /1909-1998/ i synem Czesławem, synem pary był także Mieczysław.
W Uchwale Rady Państwa nr: 03.11-0.69 z dnia 1958-03-11 czytamy:
Hubert Wincenty brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim 1918/1919 pod dowództwem sierżanta Cieślika i porucznika Tomiaka w walkach o wyzwolenie Wolsztyna, Obry, Kopanicy, Grójca, Nowej Wsi Zbąskiej i okolicy do końca powstania. Służył bezpośrednio w Wojsku Polskim do 1922.
Hubert Wincenty brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim 1918/1919 pod dowództwem sierżanta Cieślika i porucznika Tomiaka w walkach o wyzwolenie Wolsztyna, Obry, Kopanicy, Grójca, Nowej Wsi Zbąskiej i okolicy do końca powstania. Służył bezpośrednio w Wojsku Polskim do 1922.
źródła:
https://www.myheritage.pl - zdjęcia Rodziny z albumu pana Kamila Kaczmarka
http://duszniki.esamorzad24.pl/filemanager/photos/uploads/newspapers/32/5ab0ce836deebDuszniki_02.pdf
Piętka Jacek, Wolsztyński słownik Powstańców Wielkopolskich, Seria Ocalić od zapomnienia, pod red. Arlety Prządki, Wolsztyn 2018
Na podstawie w/w źródeł opracowała Ewa Alicja Slomska
