BRACIA SZYMAŃSCY Z DUSZNIK

zmarł 20 lutego 1983 roku w Dusznikach i tam pochowany 24 lutego 1930 roku poślubił Helenę z Szymankiewiczów z Turkowa, para doczekała się 12 dzieci. Niestety wojenna zawierucha nie oszczędziła rodziny. W 1916roku powołany do armii niemieckiej, do 3 pułku artylerii ciężkiej (do 11 listopada 1918) który walczył na kresach wschodnich i we Francji. 28 grudnia 1918 roku jako ochotnik wstąpił do kompanii powstańczej w Poznaniu. Brał udział w zdobywaniu koszar wojskowych Urzędu Umundurowania i Dworca Poznańskiego. Walczył pod dowództwem por. Talarczyka i por. Jasińskiego. Brał także u dział w walkach pod Kcynią, Nakłem, Bukiem i Poznaniem do 20 lutego 1919 r. Wcielony do służby w Wojsku Polskim, razem z braćmi Nikodemem i Antonim, brał udział w wojnie bolszewickiej. Zwolniony został z wojska w 1921 roku. Otrzymał kilka odznaczeń za waleczność. W Polsce niepodległej udzielał się w pracy wielu organizacji i stowarzyszeń: w Kółku Rolniczym, w Katolickim Towarzystwie Robotników Polskich, w Towarzystwie Śpiewaczym „Lutnia” i chórze kościelnym „Cecylia”. Utalentowany artystycznie, grał główne role w przedstawieniach amatorskich. Był radnym we władzach samorządowych, członkiem Komisji Drogowej Gminnej Rady Narodowej. Przede wszystkim był dobrym rolnikiem, przejął gospodarstwo po rodzicach. Niestety wojenna zawierucha nie oszczędziła rodziny. Na początku II wojny światowej aresztowany przez Gestapo, był osadzony w Forcie VII, a stamtąd wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oranienburgu. Żona Helena z siedmiorgiem dzieci została wysiedlona z gospodarstwa do miejscowości Kępa pod Szamotułami. Za przechowywanie niewielkiej ilości zboża została uwięziona, a dzieci pozostały bez opieki. W tym czasie zmarł najstarszy syn Feliks. Franciszek przeżył obóz koncentracyjny i 2 maja 1945 roku powrócił do Dusznik. Został prezesem Związku Byłych Więźniów Politycznych i członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich, organizacji rozwiązanych przez władze powojenne. Nadal udzielał się w pracy społecznej. Był radnym gminnym, członkiem chóru „Halka”, po 1956 r. członkiem Kółka Rolniczego i organizacji ZBoWiD. zmarł 8 lutego 1962 roku w miejscowości Rzadkowo, spoczywa na cmentarzu w Kaczorach 3 lutego 1921 roku poślubił Leokadię Nowicką 1890-1978 roku, z którą miał syna Stefana W 1910 r. został wcielony do ramii niemieckiej. Walczył w I wojnie światowej na froncie wschodnim i pod Verdun. Wspólnie z bratem Franciszkiem brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Walczył w kompanii międzychodzkiej, w oddziale dowodzonym przez Franciszka Górskiego z Dusznik. Był rolnikiem. zmarł 15 kwietnia 1933 roku - nie jest znane miejsce pochówku poślubił Weronikę Turkot a następnie Zofię z Jandów, ze związku tego urodził się syn Celestyn Wcielony do odrodzonego Wojska Polskiego, walczył w wojnie bolszewickiej. Był właścicielem autobusu (otrzymanego od rodziców w spadku), który kursował na trasie Duszniki-Poznań.