Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Szulc Franciszek (1898 - 1989)

Urodził się 29 XI 1898 r. (w źródłach błędnie podawane jest 28 lub 22 XI), w akcie urodzenia spisanym 8 XII 1898 r. pod nr 2173 prawidłowa data 29 XI.
Jego rodzicami byli Stanisław (3 XI 1852, syn Jana i Anny Arsztynowicz) i Marianna z d. Dworczyńska (25 VI 1859, córka Franciszka i Katarzyny z d. Michalak), para pobrała się w 1892 r. w Poznaniu (w Kartach meldunkowych miasta Poznania rodzina zapisana została jako Schulz). Z tego związku urodzili się także Antoni (9 I 1893), Marianna (1895-1896) i Helena (1897) oraz Władysław (17 XII 1901).

Żołnierz armii pruskiej powołany do wojska 14 XI 1916 r., brał udział w I Wojnie światowej walcząc na froncie zachodnim, jego brat Antoni (żołnierz Infanterie-Regiment 154) podczas wojny został ciężko ranny.

Przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego był związany z poznańskim skautingiem i był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” .

Brał czynny udział z bronią w ręku w powstaniu od 27 XII 1918 r. do 18 II 1919 r. w Poznaniu przy zdobywaniu koszar przy ul. Magazynowej, koszar saperów i rozbrajaniu Niemców na Dworcu Głównym oraz przy zdobywaniu lotniska na Ławicy. Następnie walczył pod Szubinem i Szamocinem w 2. kompanii baonu piechoty pod dow. Śliwińskiego i Nogaja. Od 19 II 1919 r. w 1. Pułki Strzelców Wielkopolskich, w szeregach którego brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Zwolniony z wojska 6 VIII 1921 r. Zdemobilizowany w stopniu kaprala. Członek Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu zweryfikowany dyplomem 1760, nr Referatu Historycznego 9339. 20 IX 1937 r. odznaczony Medalem Niepodległości, w Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się także wniosek o Krzyż zasługi (5 -265). W 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 38/72 awansowany do stopnia podporucznika.

W projekcie WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line wymieniony dwukrotnie:
1/ urodzenie: 1898.11.28 Poznań
rodzice: Stanisław, Marianna
jednostka: 2 Kompania Baonu Piechoty
status/stopień: kapral, podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W38/74, odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy
źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 38/72
2/ urodzenie: 1898.11.28
jednostka: 1 Pułk Strzelców Wielkopolskich
uwagi: mieszkał w Poznaniu, udział w Powstaniu Wielkopolskim, skautingu i "Sokole"
źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 100: Wnioski o odznaczenia krzyżem i medalem niepodległości
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 100: Wnioski o odznaczenia krzyżem i medalem niepodległości, 1936.

Ożenił się z Ireną z d. Gerber (1 X 1900 - 20 X 1978, córką Hermanna i Marianny Bzowy), para nie miała potomstwa.

Franciszek Szulc zmarł 7 IX 1989 r. w Poznaniu, spoczywa na cm. parafialnym na Górczynie kwatera VLb rząd 17 miejsce 30 GPS: 52.384445, 16.876298

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Franciszek-Szulc.../15656326

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 174 / 1892; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Urząd Stanu Cywilnego Poznań - obwód miejski, akta urodzenia 1898; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka billiongraves.com; WBH, Wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomasz Konwicki 1 I 2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Dobroczyński Witold (1896 - 1989)

Urodził się 3 XI 1896 r. lub 3 IX (w kartach meldunkowych podana data 3 XI, w WBH i wyszukiwarce grobów 3 IX) w Berlinie w rodzinie Stanisława (22 III 1870 Gniezno, 4 II 1951 Poznań, syn Franciszka i Balbiny Lidzbyńskiej) i Kazimiery z d. Nowak (19 IX 1872 w Poznaniu 1 III 1961 Poznań, podawana jest także błędna data roczna 1873, córka Teodora i Anastazji z d. Szostek), para pobrała się w 1892 r. w Berlinie. Z tego związku urodzili się także Tadeusz (6 V 1895 Berlin - 21 III 1930 Poznań, spoczywa na cm. jeżyckim, porucznik Wojska Polskiego, nie ustalono czy był Powstańcem Wielkopolskim, w zbiorze akt WBH teczka o syg. akt I.481.D.2993) i Zbigniew (3 VII 1899, 8 X 1919 r. zamieszkał w Poznaniu przeprowadzając się z Berlina).

W latach 1914–1918 odbył studia ekonomiczne w Berlinie.

Uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim. W Uchwale o nadanie WKP z 1958 r. napisano “w listopadzie 1918 r. pospieszył do Poznania by czynny wziąć udział w pracach tworzącego się wówczas Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu. W dniu Powstania Wielkopolskiego w szczególności dnia 27.12.1918 r. w Poznaniu mężnie stanął w obronie przed uzbrojonym napadem żołnierzy niemieckich na dom i biura Komisariatu NRL w Poznaniu przy ul. św. Marcina 40 jak i w dalszej akcji powstańców, która odbyła się w tym dniu w mieście. Ten udział jak również gorliwa jego praca w Komisariacie NRL do końca lutego 1919 r. jak również odbyta służba wojskowa w stopniu szeregowca wzgl. podoficera w latach 1920/21 na froncie, udział w walkach pod Brodnicą na Pomorzu oraz pod Mińskiem za co odznaczony został Krzyżem Walecznych (wojna polsko - bolszewicka) stanowią niewątpliwie wartość moralną i społeczną osoby kandydata.”. Natomiast w Kartach meldunkowych miasta Poznania zapisano, że bracia Tadeusz i Witold przeprowadzili się z Berlina do Poznania 11 II 1919 r., a w 21 VII 1919 r. wyjechał do Warszawy. W Wojskowym Biurze Historycznym dokumenty pod syg. akt I.481.D.2993.

W 1922 r. podjął pracę w Centrali Stowarzyszeń Spółdzielni Rolniczo-Handlowych w Warszawie. W 1925 r. przeniósł się do Poznania i tu pełnił rolę członka zarządu Związku Gospodarczego Spółdzielni Mleczarskich. Na tym stanowisku trudnił się polonizowaniem spółdzielni mleczarskich w Wielkopolsce, na Pomorzu oraz na Śląsku. Ważną zasługą Dobroczyńskiego było poważne poszerzenie eksportu polskiego masła na rynki europejskie, przede wszystkim do Wielkiej Brytanii.

W 1947 r. był dyrektorem Okręgowego oddziału Centrali Spółdzielni Mleczarsko-Jajczarskich.

15 VIII 1926 r. w Warszawie poślubił Wandę Kleczko (ur.16 VII 1900 - 12 XII 1965), para nie miała potomstwa.

Witold zmarł 2 V 1989 r. w Poznaniu i tu też został pochowany na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa z żona Wandą pole 11 kwatera A
rząd 12 miejsce 15 GPS: 52.388435, 16.830586

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1049579&name_surname=Dobroczy%C5%84ski%20Witold#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Witold-Dobroczy%C5.../29382407

Według wyszukiwarki miejskiej grobów, miejsce jest opłacone, natomiast grób jest w katastrofalnym stanie od lat co potwierdzają zdjęcia z wyszukiwarki billiongraves.com z 2018 r. i dokumentacja fot. sporządzona 1 V 2024 r. przez Tomasza Konwickiego. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka billiongraves.com; WBH, Wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomasz Konwicki 1 I 2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Dobroczyński Tadeusz (1896 - 1930)

Urodził się 6 V 1895 r. w Berlinie w rodzinie Stanisława (22 III 1870 Gniezno, 4 II 1951 Poznań, syn Franciszka i Balbiny Lidzbyńskiej) i Kazimiery z d. Nowak (19 IX 1872 w Poznaniu 1 III 1961 Poznań, podawana jest także błędna data roczna 1873, córka Teodora i Anastazji z d. Szostek), para pobrała się w 1892 r. w Berlinie. Z tego związku urodzili się także Witold (1896-1989 - Powstaniec Wielkopolski) i Zbigniew (3 VII 1899, 8 X 1919 r. zamieszkał w Poznaniu przeprowadzając się z Berlina).

Porucznik Wojska Polskiego, nie ustalono czy był Powstańcem Wielkopolskim - zmarł zbyt szybko aby przejść przez weryfikację, która odbywała się w latach 1935 -1939, natomiast w zbiorze akt WBH teczka o syg. akt I.481.D.2993. Do Poznania z Berlina przeprowadził się 11 II 1919 r., ale dla przykładu w Uchwale o nadanie WKP jego bratu Witoldowi zapisane zostało, że “ale już w listopadzie 1918 r. pospieszył do Poznania by czynny wziąć udział w pracach tworzącego się wówczas Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu”, być może bracia przybyli do Poznania nie dokonując obowiązku meldunkowego. Natomiast w podziękowaniu za liczny udział w pogrzebie Tadeusza rodzina złożyła podziękowania m.in. uczestnikom z I Batalionu Balonowego w Toruniu i 14. p.a.p. Wielkopolska oraz członkom Sokoła. W Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej występuje wśród absolwentów I kursu mianowani z dniem 1 października 1919 podporucznikami wojsk lotniczych w rezerwie.

Zmarł 21 III 1930 Poznań, spoczywa na cm. jeżyckim, pochowany kwatera L rząd 9 miejsce 43 GPS: 52.415434, 16.880117
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../por-rez-Tadeusz.../9112481

Grób jest w katastrofalnym stanie. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka billiongraves.com; WBH, Wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Kurier Poznański 1930.03.22 R.25 nr 136; Kurier Poznański 1930.03.25 R.25 nr 140 .

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Maciejewski Franciszek (1898-1949)

Urodził się 10 X 1898 r. w miejscowości Świeca (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Odolanów). Jego rodzicami byli Jan (13 X 1869, syn Ignacego i Katarzyny z d. Kurka) i Barbara Błaszczyk (4 VIII 1877, córka Andrzeja i Karoliny z d.Zawadzka), para pobrała się w 1894 r. Z tego związku urodzili się także Helena (1896), Stanisław i Władysław w 1904 r., Marianna (*+1906), Ignacy (1907-1908) i Marianna II (1906) oraz Jan (27 VII 1896 - 17 VI 1968).

Po ukończeniu szkoły elementarnej pomagał rodzicom w gospodarstwie.

Powołany do armii pruskiej, walczył w I wojnie światowej.

Powstaniec Wielkopolski walczący w oddziale z Odolanowa pod dowództwem Gąszczaka na odcinku Odolanów - Sulmierzyce. W Wojskowym Biurze Historycznym trzy teczki - 278 i 509 - w stopniu wachmistrza i Odrzucony 31 I 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (mieszkał wówczas w Hucie w powiecie ostrowskim). Wg projektu WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line Franciszek został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, natomiast w projekcie tegoż towarzystwa - Lista odznaczonych WKP Franciszek nie występuje. Prawdopodobnie rodzina starała się o pośmiertne odznaczenie, ale wniosek został odrzucony (dopiero w latach 50. XX wieku odrodziła się inicjatywa odznaczeń dla Powstańców insurekcji wielkopolskiej).

Około 1922 r. ożenił się z Pelagią Rataj (1 III 1896 - 21 II 1982, córka Józefa i Marianny z d. Trzcielińska). Z tego związku urodziło się czworo dzieci, znamy imiona trojga - Stefania (po mężu Gandera 1923-2018), Waleria (po mężu Jeziorska, spoczywa z rodzicami, 1925-2015), Zdzisław (1926-2020) i córka po mężu Dębiec.

W czasie II wojny światowej rodzina mieszkała w Warszawie, nie znaleziono jednak potwierdzenia, że została wysiedlona z Wielkopolski. Po II wojnie światowej w 1945 r. przeprowadzili się do Słupska.

Według adnotacji na akcie urodzenia Franciszek zmarł 16 II 1949 r. w Warszawie. Pochowany w Słupsku na starym cmentarzu Sektor 20B Rząd 7 Nr grobu 7.

https://slupsk.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...

To także miejsce pochówku żony Pelagii i córki Walerii.Po prawej stronie grobu spoczywa zięć Władysław Jeziorski, a po lewej wnuk Janusz Jeziorski.

źródła: Archiwum Państwowe w Kaliszu 725/2/74, skan 30 Odolanów (USC) - akt małżeństwa, rok 1894, [Księga małżeństw]; Archiwum Państwowe w Kaliszu 725/1/85, skan 183 Odolanów (USC) - akt urodzenia, rok 1898, [Księga urodzeń]; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego i Lista odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Słupska.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Maternicki Bolesław (1886-1939)

Urodził się 23 V 1886 r. w Słupsku (nie. Stolp), jego rodzice Wincenty (8 IV 1847 - 23 VIII 1922, syn Franciszka i Julianny z d. Zuchorska) i Pelagia z d. Wąsowicz (28 V 1856 - 24 VIII 1924, córka Wincentego i Wiktorii z d. Dyderska) pobrali się w miejscowości Wieszczyszyn w roku 1883. Z tego związku urodziły się także Zofia Maria (15 VII 1884 w Poznaniu) i Kazimiera po mężu Gottschalk (31 III 1890 w Słupsku).

Ojciec pracował jako starszy sekretarz kolejowy (radca), dlatego też rodzina dość często się przenosiła. W 1915 r. rodzice i Zofia Maria osiedli w Poznaniu, w którym od 1911 r. mieszkał już Bolesław (prawdopodobnie jest to związane z pobieraniem przez niego nauk w Poznaniu). Rodzice pochowani byli na cm. parafialnym przy ul. Bluszczowej (groby już nie istnieją). Następnie do 1917 r. studiował farmację we Wrocławiu. Początkowo pracował w aptece swego wuja Wąsowicza w Inowrocławiu. W latach 1917 - 1918 pracował w jedynej polskiej aptece Teofila Kopczyńskiego "Pod Gdańskim Herbem" w Gdańsku przy ul. Szerokiej (Breitgasse). W 1918 r. kupił aptekę w Solcu Kujawskim.

Tu też przystąpił do Powstania Wielkopolskiego, ale sama miejscowość powróciła do Polski dopiero 19 I 1920 r., kiedy to wkroczył do miasta 3. pułk ułanów wielkopolskich. Solec był wtedy jednym z najbardziej zgermanizowanych miast w regionie. 4 IV 1938 r. jego wniosek do komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony. Od 1937 r. należał do Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914/1919.

Ożenił się ze Stanisławą z d. Kycler (córką Antoniego i Leonardy z d. Rogacka), para miała córkę Janinę po mężu Balewska, która prowadziła po wojnie aptekę w Gdańsku.

Na prośbę swego teścia, Antoniego Kyclera, został właścicielem apteki "Pod Orłem" w Nowym Mieście nad Drwęcą pod Iławą. Brał czynny udział w życiu społecznym. Należał do Bractwa Strzeleckiego w Solcu Kujawskim. W Nowym Mieście współorganizował kolonie letnie dla dzieci ze Śląska Opolskiego oraz Alzacji i Lotaryngii. Był działaczem walczącym o polskość Pomorza, prezesem Zw. Obrony Kresów Zachodnich.

W Solcu ostrzeżony w porę uniknął zamachu na swoje życie, gdy zawieszono granat nad jego drzwiami (wyszedł innymi drzwiami).

Został zamordowany w X 1939 r. przez Niemców z Selbstschutzu, ostatnia wiadomość o nim pochodzi z 23 X 1939 r.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Książ, wpis 13 / 1883; Gliński Jan Bohdan, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 1, 1997, Wrocław; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line stan na 7 V 2024; WBH, Wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa i Kolekcja akt PW I.487.19254; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Kaczmarek Stanisław (1901-1977)

Urodził się 31 VIII 1901 r. w miejscowości Kamieniec (dawniej w powiecie śmigielskim, obecnie w grodziskim, województwo wielkopolskie), w rodzinie Karola (14 XI 1871, syn Nikodema i Franciszki z d. Gajdzińska) i Marianny z d. Kuleczka (10 VIII 1872, córka Macieja i Zuzanny z d. Nolka), para pobrała się w 1896 r. Z tego związku urodzili się także Franciszka (1897), Władysława (1898), Helena (1900), Roman (1903), Seweryn (1905) i cecylia (1906).

Do powstania dołączył w styczniu 1919 r. i został skierowany do obrony poczty w Kamieńcu, służbę pełniąc do lutego 1919 r. 17 III 1919 r. wstąpił do Wojsk Wielkopolskich w Poznaniu, po odbyciu kursu radiotelegraficznego skierowany na front wojny polsko - bolszewickiej, za udział w wojnie otrzymał Krzyż Walecznych. Po wojnie polsko - bolszewickie brał udział w Powstaniu Górnośląskim. Z wojska zwolniony 15 V 1922 r. w stopniu plutonowego.4 VIII 1936 r. przyjęty do Towarzystwa Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. W WBH teczka nr 1304 - pracownik cywilny.

25 IV 1931 r. ożenił się w Poznaniu z Anielą z Kwiatkowskich (ur. 19 VI 1905), z tego związku urodziły się Teresa Maria (18 IX 1934) i Cecylia (1935-14 IX 1939), prawdopodobnie para miała też syna, którego danych nie ustalono, ale we wspólnym grobie spoczywa z Anielą i Stanisławem Maria Zofia z d. Lucińska ur. 10 IX 1937 r.

Nie ustalono losów Stanisława podczas II wojny światowej.

Zmarł 20 VIII 1977 r., został pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie pole 27 kwatera A rząd 2 miejsce 17A GPS: 52.3882, 16.824561
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1175877&name_surname=Kaczmarek%20Stanis%C5%82aw#

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../30541738

Spoczywa tu także żona Aniela zm. 1992, córka Cecylia (najprawdopodobniej grób symboliczny +1939, wówczas cm. na Junikowie jeszcze nie istniał) i domniemana synowa Maria Zofia zm. 1983.

Grób nie jest opłacony. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1864/3/68, skan 40 Kamieniec (USC) - akt małżeństwa, rok 1896, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1864/1/164, skan 312 Kamieniec (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń]; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.15199; WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com. Dokumentacja grobu na dzień 3-5-2024 Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Młyńczak Michał (1898-1987)

Urodził się 22 VIII 1898 r. w miejscowości Zadory (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Czempiń). Jego rodzice Michał (1867, syn Macieja i Agnieszki z d. Koralewska) i Marianna Henzel (1872, córka Jana i Marianny z d. Wojciechowska) pobrali się w 1893 r. Jego bratem był Jan (11 X 1895 r. oficer Wojska Polskiego).

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, walczył na froncie zachodnim. Po wybuchu rewolucji niemieckiej wrócił w rodzinne strony, gdzie zgłosił się jako ochotnik 30 XI 1918 r. do luźnej grupy organizujących się w tym czasie oddziałów powstańczych. Po wybuchu powstania brał udział w rozbrajaniu żołnierzy pruskich i zajmowaniu obiektów użytku publicznego i koszar a następnie w walkach toczących się na lotnisku w Ławicy w nocy z 5 na 6 I 1919 r. , zdobyciu Cytadeli na Garbarach, gdzie zgłosił się do formującego się Baonu Telegrafistów. Następnie został skierowany na front do walk toczących się o zdobycie Wągrowca, Gołańczy, Damasławku, Wapna i Kcyni. Z Gołańczy ruszyła ofensywa na Margonin, Szamocin i Wyrzysk, gdzie zgrupowane były bardzo silne oddziały wojsk niemieckich oraz grenzschutzu. W czasie silnych walk zdobył ze swoją sekcją pierwszy bunkier niemiecki pod Szamocinem a następnie pocztę w Wągrowcu, skąd rozkazem władz wojskowych skierowano ich do Bydgoszczy. W czasie walk nad Wartą został ranny w następstwie czego był leczony przez 3 miesiące w Szpitalu Wojskowym nr 10 w Poznaniu. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej (baon telegrafistów). Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 31 I 1938 r. W 1968 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 2/72 mianowany na stopień podporucznika.

Jako były żołnierz Wojsk Wielkopolskich i Wojska Polskiego otrzymał propozycję przeniesienia się na Kresy Wschodnie. Osiedlił się w miejscowości Pełcza, w obwodzie rówieńskim, rejon dubieński. Należał do Towarzystwa Osadników Wojskowych i Cywilnych Kresów Wschodnich.

W 1939 r. został powołany do wojska, brał udział w wojnie obronnej. Po klęsce wrócił do rodziny - żony Walerii i dzieci - Stefanii (1929), Mieczysława (1930) i Danuty (1933). 12 III 1940 r. rodzina została zesłana do miejscowości Wierchnie-Tojemskij (Archangiels). W 1946 r. zostali repatriowani do Polski. Początkowo mieszkał w miejscowości Kawczyn.

W 1949 r. osiedlił się wraz z rodziną w Słupsku i pracował w przemyśle drzewnym i zakładach mięsnych. W 1959 r. przeszedł na rentę inwalidzką.

Zmarł 16 IX 1987 r. w Słupsku. Pochowany na słupskim starym cmentarzu Sektor 22B Rząd 13 Nr grobu 10. Spoczywa z żoną Walerią (20 IV 1904 - 19 XII 1976) i córką Stefanią zm. w 2018 r.

źródła: Parafia katolicka Czempiń, wpis 3 / 1893; Urząd Stanu Cywilnego Czempiń, wpis 5 / 1893; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line i Lista Odznaczonych WKP; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; IPN, Wyszukiwarka osób represjonowanych; Wyszukiwarka grobów dla miasta Słupska.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Przybylski Stanisław (1890-1966)

Urodził się w podpoznańskim Żegrzu, obecnie dzielnica Poznania w 1890 r. w rodzinie Józefa (1831, syn Walentego i Franciszki Cybichowskiej) i Jadwigi z d. Stefanowicz (1850, córka Michała i Katarzyny z d. Błotna), para pobrała się w 1880 r. Żonaty ze Stefanią z d. Leciejewska (16 IV 1894 w Spławiu - 6 III 1972 w Poznaniu, córka Władysława i Antoniny Banach), ślub miał miejsce 23 XI 1918 r. Para miała dwie córki Jarosławę (3 X 1926) i Bogumiłę (31 V 1926).

Stanisław zmarł 23 II 1966 r. i został pochowany na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa z małżonką Stefanią pole 11 kwatera A rząd 12 miejsce 12 GPS: 52.388385, 16.830751.
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2626192&name_surname=Przybylski%20Stanis%C5%82aw#

Co do daty urodzenia (dzień i miesiąc) - nie odnaleziono aktu urodzenia, a w dokumentach występują różne daty, i tak:

– 3 V 1890 r. - WBH - Odrzucony wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (fiszka) i i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.2854), adres zamieszkania Poznań, pl. Wolności 4 (deklaracja do zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich i deklaracja do Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich 1918-1919);

– w Życiorysy powstańców wielkopolskich: P - tom Vll /Przeniczny Franciszek - Pyszkowski Feliks/, zamieszczony życiorys niestety posiada tylko II stronę, w “Charakterystyce” wystawionej 9 VII 1963 - data urodzenia 20 IV 1890 r., zam. Wolności 4; w Zaświadczeniu o przebiegu służby data urodzenia 3 V 1890 r. zam. Wolności 4 - podkreślam, że to jest ten sam zbiór dokumentów, na które później powołuje się WTG Gniazdo podając tylko jedną datę - patrz poniżej;

– w projekcie WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line, wymieniony dwukrotnie:
1/ Stanisław Przybylski
urodzenie: 1890.04.20 Żegrze pow. Poznań
rodzice: Józef, Jadwiga
jednostka: Straż Ludowa
status/stopień: szeregowiec
uwagi: odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy
źródła: Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym , Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 469: Życiorysy powstańców wielkopolskich: P - tom VII (Przeniczny Franciszek - Pyszkowski Feliks);

2/ Stanisław Przybylski
urodzenie: 1890.05.03 Zegrze pow. Poznań
ojciec: Józef
status/stopień: szeregowiec
uwagi: I.487.2854
źródła: Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
– w projekcie WTG Gniazdo - Lista odznaczonych WKP:
Przybylski, Stanisław, Rodzice: Józef,
Ur.: 1890-04-20, Poznań; Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.953 z dnia 1957-12-06
– w akcie zgonu (nr 266/66 z 24 II 1966) data ur. to 20 IV 1890 r., zgadzają się zarówno dane rodziców jaki i małżonki, a na nagrobku 24 IV 1890 r.
Po ukończeniu szkoły powszechnej rozpoczął naukę w zawodzie mechanika instalatora.
Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie Światowej, podczas działań wojennych został ranny, co potwierdza lista strat Preußen 1256 z 1 X 1918 r. (tu data urodzenia 3 V 1890).

Przybylski Stanisław brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od 27 XII 1918 do 16 I 1919 r. w Poznaniu. W tym okresie pełnił służbę wartowniczą w Straży Ludowej w Poznaniu przy Muzeum Wlkp., Fort VIII Grolman i Dworcu Głównym. 17 I 1919 r. został zwolniony z uwagi na odniesione rany w armii pruskiej. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 9 V 1938 r. Członek Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich od 8 II 1937, od 20 XII 1938 r. w Związku Powstańców Wielkopolskich (nr dyplomu 18268). W 1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Po powstaniu pracował jako mechanik w Warszawskim Banku Handlowym w Poznaniu.

1 XII 1939 r. został wysiedlony z Wielkopolski do Ostrowca Świętokrzyskiego, a po roku do Starachowic, gdzie wstąpił do Armii Ludowej i był w partyzantce, pseudonim Tulipan.

Po II wojnie światowej rodzina wróciła do Poznania.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Kobylepole, wpis 4 / 1880; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.2854; WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego i Lista odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 469: Życiorysy powstańców wielkopolskich: P - tom VII (Przeniczny Franciszek - Pyszkowski Feliks; Dokumentacja grobu na dzień 3-5-2024 Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Skrzypczak Franciszek (1899-1971)

Urodził się 26 VII 1899 r. w miejscowości Lasek (wówczas USC Wiry). Rodzice Jan (1867, syn Wojciecha i Anastazji z d. Nowak) i Agnieszka z domu Kujawa (1874, córka Marcina i Michaliny z d. Antkowiak) pobrali się w 1894 r. Z tego związku urodzili się także Wiktoria (1894), Jadwiga (1896), Stanisław (1901), Jan (1901), Józef (1906), Marianna (1909) i Stefania (1911).

Nie znamy losów Franciszka przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego, brak potwierdzenia czy brał udział w I wojnie światowej. Wiemy natomiast, że 3 III 1916 r. przeprowadził się z Lasek do Poznania.

Po wybuchu powstania od 27 XII 1918 r. uczestniczył w zdobywaniu dworca kolejowego i koszar saperów w Poznaniu pod dowództwem por. Antoniego Wysockiego. Od 3 I do 20 II 1919 r. pełnił służbę wartowniczą i patrolową w Poznaniu. Następnego dnia został wcielony do 1. Rezerwowego Pułku Strzelców Wielkopolskich pod dowództwem Andrzeja Kopy (przemianowany na 10. Pułk Strzelców Wielkopolskich, późniejszy 68. pułk piechoty). Został zdemobilizowany 18 XI 1922 r., co oznacza, iż w szeregach pułku prawdopodobnie brał udział również w walkach z Ukraińcami pod Lwowem, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej. Służbę zakończył w stopniu szeregowego. Pośmiertnie w 1972 r. mianowany na stopień podporucznika. 16 III 1973 r.został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

W okresie międzywojennym mieszkał w Poznaniu. Około 1928 r. ożenił się z pochodzącą z Daszewic Heleną z d. Strojna (10 II 1900 - 4 VI 1984), z tego związku do 1931 r. urodziły się dwie córki Zofia Maria (30 XI 1928 - 2008) i Irena Helena (11 V 1930).

Zmarł 21 XII 1971 r. Pochowany na cm. parafialnym Minikowo w Poznaniu, spoczywa kwatera 2 rząd 12 miejsce 27 GPS: 52.362171, 16.936089

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Franciszek-Skrzypczak/23648569

To także miejsce pochówku jego żony Heleny, córki Zofii i zięcia Henryka Szymkowiaków.

źródła: Parafia katolicka Głuszyna (Poznań), wpis 7 / 1894; Urząd Stanu Cywilnego Piotrowo (Poznań), wpis 4 / 1894; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1979/1/76, skan 168 Wiry (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931;WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka billiongraves.com; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Przybylski Wacław (1901-1982)

Urodził się 1 VII 1901 r. w miejscowości Ignacewo (osada położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Skoki). Jego rodzice Józef (1862, syn Mikołaja i Anny z d. Ziemkowska) i Antonina z d. Kujawa (1867, córka Walentego i Antoniny z d. Piotrowska) pobrali się w 1888 r.

Niestety nie wiemy nic o jego życiu przed Powstaniem Wielkopolskim.
29 XII 1919 r. wstąpił jako ochotnik do kompanii gołanieckiej, która powstała z inicjatywy ppor. Włodzimierza Kowalskiego (późniejszej 12. kompanii 4. Pułku Strzelców Wielkopolskich) i brał czynny udział z bronią w ręku w walkach o Kcynię, Rynarzewo, Szubin, Nakło, następnie zostaje przeniesiony do 59. pułku piechoty i brał udział w walkach na odcinku północno-zachodnim. W marcu 1921 r. zgłosił się jako ochotnik na III Powstanie Śląskie i brał udział w grupie operacyjnej por. Alojzego Nowaka we wszystkich walkach wyznaczonych tej grupie. Po zakończeniu Powstania Śląskiego wrócił do swego macierzystego oddziału i od lipca 1922 r. do 1939 r. jest podoficerem zawodowym w stopniu chorążego w Szkole Pilotów, a od 1932 r. w Szkole Bombardowania i Strzelania w Grudziądzu. W Wojskowym Biurze Historycznym są dwie teczki o syg. akt 1421 - sierżant i 10-149 - Krzyż Zasługi. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1957 r.

Po wybuchu II wojny światowej i klęsce Kampanii Wrześniowej Przybylski schronił się na lubelszczyźnie, gdzie wstąpił w szeregi AK, pod pseudonim "Grzmot" został dowódcą kompanii w oddziale Mariana Bernaciaka, ps. Orlik, Dymek, podporucznika rezerwy Wojska Polskiego, członka ZWZ-AK, dowódca oddziału partyzanckiego AK, a następnie Zrzeszenia WiN na Lubelszczyźnie.

W 1945 r. obawie przed represjami władz “nowej Polski” udał się na Ziemie Odzyskane, wkrótce dołączyła do niego żona Jadwiga (1 X 1903 - 3 II 1951) z synem Zenonem (1930-1952).

W 1946 r. aresztowany pod zarzutem członkostwa w AK, gdzie przesiedział bez wyroku 18 mies.

Po wyjściu z więzienia zajmował się naprawą lad chłodniczych.

Zmarł 2 X 1981 r., pochowany na starym cmentarzu komunalnym w Słupsku, spoczywa Sektor 7A Rząd 13 Nr grobu 14.

To także miejsce pochówku żony i syna.

źródła: Parafia katolicka Popowo Kościelne, wpis 4 / 1888; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego i Lista odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Słupska.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024