Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Borowicz Czesław (1892 - 1984)

Urodził się 10 VII 1892 r. w Obornikach Wielkopolskich w rodzinie Franciszka (ur. 29 XII 1874, syn Stanisława i Pauliny z d. Tietz) i Wiktorii z d. Kowal (ur. 19 XII 1877, córka Michała i Marianny z d. Pięta), para pobrała się w Szamotułach w 1891 r. Z tego związku urodzili się także Stanisław Kostka (12 XI 1893 - 13 V 1956), Piotr (1 XII 1895), Kazimierz (5 III 1897), Ludwika (1898), Władysław (12 IV 1900 - 22 XII 1976) i Marianna (1901).

W Powstaniu Wielkopolskim od 30 XII 1918 r. kiedy wstąpił jako ochotnik do w kompanii obornickiej pod dowództwem Seweryna Skrzetuskiego (1891-1932), następnie pod rozkazami Antoniego Biskupskiego (1890-1930), brał udział w walkach o Chodzież i Czarnków. 19 II 1919 r. wstąpił do Wojsk Wielkopolskich. Służył do 30 XI 1938 r. jako starszy sierżant, co stanowi przesłankę do tego, że mógł brać także udział w wojnie polsko - bolszewickiej. W Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się dokumenty złożone do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, wnioski zostały dwukrotnie odrzucone 9 XII 1935 r. i 25 VI 1938 r. Członek Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu zweryfikowany dyplomem nr 3668, Nr Referatu Historycznego 11034. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony w 1957 r. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 38/74 mianowany do stopnia podporucznika.
W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line wymieniony dwukrotnie:
1/ urodzenie: 1892.07.10 Oborniki
data śmierci: 1984.09.19
miejsce pochówku: Poznań Junikowo
rodzice: Franciszek, Wiktoria Kowal
jednostka: Kompania Obornicka, Front Połnocny, Wojsko Polskie
status/stopień: ochotnik, starszy sierżant, podporucznik mianowany
uwagi: USC Oborniki 144/1892, Uchwała W 38/74, odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy

2/ uwagi: I.487.10264
źródła: Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich

27 X 1921 r. poślubił w Poznaniu Mariannę (Marię) z d. Włóczewska ur. w Trzemesznie 16 VIII 1894 r. Z tego związku urodzili się Halina Jadwiga po mężu Furmaniak (16 IX 1922 - 28 IV 2021 ) i Stanisław (13 XI 1927 - 2 I 2010).

W sierpniu 1939 r. ponownie powołany do wojska, brał udział w Kampanii Wrześniowej 1939 r., podczas walk dostał się do niewoli.

Borowicz Czesław zmarł 15 IX 1984 r., pochowany w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 1 miejsce 5

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119402&name_surname=Borowicz%20Czes%C5%82aw#

Tu spoczywa również: żona Maria Borowicz z d. Włóczewska (+1974), jej siostry Joanna (+1998) i Józefa (+1973), córka Halina (+2021) i jej mąż Stanisław (1961) Furmaniak, syn Stanisław Borowicz (+2010), Hanna Małgorzata Filipiak (+2018) i Agnieszka Filipiak (1983-1984).

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1957/3/54, skan 16 Szamotuły (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1916/1/55, skan 147 Oborniki (USC) - akt urodzenia, rok 1892, Księga urodzeń; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych i Kolekcja Powstańców Wielkopolskich I.487.10264; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 199; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 21 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1957/3/54, skan 16 Szamotuły (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, Księga małżeństw

Franz Borowicz (27 lat), rodzice: Stanislaus Borowicz , Pauline Starosta geb. Tietz ,
Victoria Kowal (24 lat) , rodzice: Michael Kowal , Marianna Piątek ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1916/1/55, skan 147 Oborniki (USC) - akt urodzenia, rok 1892, Księga urodzeń

Czesław , rodzice: Franz Borowicz, Victoria Kowal

Golczak Józef (1899-1984)

Urodził się 13 III 1899 r. w miejscowości Januszewice (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Granowo) w rodzinie Franciszka (ur. 1865, syn Pawła i Wiktorii z d. Ciesielska) i Marianny z d. Balcerek (ur. 1868, córka Jana i Jadwigi z d. Czub), para pobrała się w 1888 r. Z tego związku urodzili się także Franciszek (1889-1892), Jan (1891-1893), Jadwiga (1893-1970), Katarzyna po mężu Kowalczyk (1895-1990), w latach 1900-1911 urodziło się jeszcze 6 dzieci, które zmarły bez nadania imienia. Z tego związku urodził się także Powstaniec Wielkopolski - Franciszek (ur. 25 I 1897 Januszewice, zginął 9 I 1919 r. pod Zbąszyniem).

Józef Golczak powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, walczył na obu frontach. Po wybuchu rewolucji w Niemczech zdezerterował z wojska i powrócił w rodzinne strony. Tu też 5 I 1919 r. wstąpił do kompanii z Buku utworzonej przez Franciszka Schulza (w źródłach także jako Szulc) i dowodzonej przez Witolda Wegnera (1894-1920). Pod rozkazami głównodowodzącego płk. Kazimierza Zenktellera bukowianie brali udział w walkach na froncie zachodnim powstania. Golczak brał udział w walkach pod Zbąszyniem, Łomnicą, Nowym Dworem. Jak napisano w Uchwale o nadanie wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1957 r. “Dalej brał udział z bronią w ręku w walkach z patrolami niemieckimi na odcinkach tor kolejowy Leszno, mały dworzec, na szosie do Wolsztyna i majątek niemiecki Perzyny. Kilkakrotnie zgłaszał się ochotniczo na nocne patrole w kierunku Zbąszyń - Babimost“. Następnie wcielony do 1. baterii zapasowej 1. pułku artylerii ciężkiej na Sołaczu w Poznaniu. Skierowany do walki pod Lwów, następnie brał udział w przejmowaniu Pomorza, aby w końcu brać udział w wojnie polsko - bolszewickiej. W 1920 r. pod Łomżą został ranny w nogę. Za udział i męstwo w wojnie polsko - bolszewickiej odznaczony Krzyżem Walecznych (WBH, 34/G - 1186, kanonier). Zwolniony z wojska 15 X 1921 r. z 15. pułku artylerii do rezerwy powrócił do rodzinnej miejscowości, gdzie z kolegami weteranami założył Towarzystwo Gimnastyczne SOKÓŁ, w którym działał do września 1939 r. W Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się fiszka dotycząca wniosku do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (Kolekcja Wojskowej Komisji Archiwalnej syg. akt 95-28127), niestety nie udało się ustalić czy wniosek został rozpatrzony i z jakim wynikiem. Członek członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej. Uchwałą W 4/72 mianowany do stopnia podporucznika.

Niejasne są jego losy w dniu wybuchu II wojny światowej. Wiadomo, że 18 IX 1939 r. został aresztowany w Łucku. 9 X 1939 r. osadzony w obozie Równe-Lwów, 2 IX 1941 r. w Tockoje wstąpił do Armii Andersa, w szeregach 2. Korpusu (2 KP) brał udział m.in. w walkach pod Monte Cassino (kapral 9. Pułku Artylerii Ciężkiej) odznaczony medalem MC nr 33242. W 1947 r. powrócił przez Anglię do Polski.

9 XI 1971 r. ożenił się w Poznaniu z Marią Wrotkowską (9 I 1904 - 17 X 1993).

Zmarł 7 IX 1984 r., pochowany w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 1 miejsce 4
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119400&name_surname=Golczak%20J%C3%B3zef#

To także miejsce pochówku jego żony Marii.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Separowo, wpis 21 / 1888; Parafia katolicka Słupia (Poznań), wpis 19 / 1888; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 679; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 22 XII 2024 r.; Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. VII, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2010; IPN, Indeks represjonowanych; http://krzyz.montecassino.eu; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Separowo, wpis 21 / 1888

Franz Golczak (ur. 1865)
ojciec: Paul Golczak + , matka: Viktoria Ciesielska
Marie Balcerek (ur. 1868)
ojciec: Johann Balcerek , matka: Hedwig Czub

Parafia katolicka Słupia (Poznań), wpis 19 / 1888

Franciscus Golczak (23 lat)
ojciec: Paulus , matka: Victoria Ciesielska
Marianna Balcerek (20 lat)
ojciec: Joannes , matka: Hedvigis Czub

Piotrowski Stanisław (1888-1984)

Urodził się 4 V 1888 r. w Środzie wielkopolskiej w rodzinie Michała (1839-1889) i Agnieszki z d. Waligóra (ur. 1847). Z tego związku urodzili sie także Franciszek (1870-1890), Marianna (1875-1876), Katarzyna po mężu Przybył (1876), Rozalia (1878), bliźnięta Stanisław (1880-1885) i Jadwiga (1880), Zofia (1883-1887).

Przed 1909 r. ożenił się z Klarą Brunczkowską (23 VIII 1890 - 16 XI 1965), z tego związku urodziło się dwoje dzieci - Bernard (14 X 1909) i Elżbieta (24 IX 1916).W 1917 r. rodzina zamieszkała w Poznaniu.

Powołany do armii pruskiej jako żołnierz Reserve - Infanterie - Regiment Metz podczas I wojny światowej został ranny, co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat Preußen 83 z 22 XI 1914 r.

Niewiele wiemy o udziale Stanisława w Powstaniu Wielkopolskim, jedyne potwierdzone Uchwałą z 1965 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego informacje dotyczą udziału w walkach na terenie miasta Poznania. Uchwałą W38/74 mianowany do stopnia podporucznika. Po II wojnie światowej wstąpił do ZBoWiD, w okresie międzywojennym brak jego nazwiska wśród zweryfikowanych powstańców i członków związków weteranów.

Zmarł 10 X 1984 r. pochowany w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 1 miejsce 7

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119408&name_surname=Piotrowski%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

To także miejsce pochówku jego żony Klary.

źródła: Parafia katolicka Środa Wielkopolska, wpis 71 / 1867; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/43, skan 142 Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1888, Księga urodzeń; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 2835: Piotrowski Stanisl. (Schroda) Verlustlisten 1. Weltkrieg; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 23 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Środa Wielkopolska, wpis 71 / 1867

Michael Pietrowski alias Piotrowski (28 lat)
Agnes Waligóra (20 lat)

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/43, skan 142 Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1888, Księga urodzeń

Stanislaus , rodzice: Michael Pietrowski, Agnes Waligóra

Frąckowiak Władysław (1900-1992)

Urodził się 13 VI 1900 r. w Poznaniu w rodzinie Piotra (ur. 6 VI 1876) i Małgorzaty z d. Leusner (ur. 7 VI 1872), para pobrała się 1 II 1900 r. w Poznaniu. Z tego związku urodzili się także Stefan (1 IX 1902), Józef (13 III 1905), Jan (9 VI 1907), Stanisław (22 IV 1909) i Ludwik (*+1916).

Władysław po ukończeniu 18. roku życia został powołany do armii pruskiej (16 VI 1900 - 30 XI 1918). Przystąpił do Powstania Wielkopolskiego jako ochotnik. Wstąpił 12 XII 1918 r. 2. kompanii Służby Straży i Bezpieczeństwa pod rozkazami Edmunda Krauzego (1879-1919). Od 27 XII 1918 r. brał udział w walkach na terenie miasta Poznania, w nocy z 5 na 6 I 1919 r. brał udział w walkach o zajęcie Stacji Lotniczej na podpoznańskiej Ławicy, następnie w walkach pod Zbąszyniem i okolicy. 17 XII 1921 r. zwolniony z wojska w stopniu kaprala, istnieje przypuszczenie, że mógł brać także udział w wojnie polsko - bolszewickiej, niestety w Wojskowym Biurze Historycznym brak dokumentów na podstawie, których można byłoby to sprawdzić a Uchwała z 1957 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z wiadomych przyczyn o tym nie wspomina. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. 30 VII 1922 r. ponownie w wojsku aż do wybuchu II wojny światowej. Uchwałą W38/74 mianowany na podporucznika.

18 XII 1922 r. ożenił się w Poznaniu z Walerią z d. Frąckowiak (ur. 5 II 1898 r., córka Walentego Frąckowiaka i Stanisławy z d. Brzezińska. Waleria zmarła w Poznaniu 30 XI 1984 r.).Władysław uznał za swoją córkę Walerii Janinę ur. 23 X 1919 r.

Zmarł 7 III 1992 r., pochowany w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 1 miejsce 9
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119413&name_surname=Fr%C4%85ckowiak%20W%C5%82adys%C5%82aw#

To także miejsce pochówku jego żony Walerii.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/559, skan 249 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga miejscowa urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 271; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 24 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/559, skan 249 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga miejscowa urodzeń

Władysław , rodzice: Peter Frąckowiak, Margaretha Leusner

Lamperski Kazimierz (1897-1986)

Urodził się 1 III 1897 r. w miejscowości Sulmierzyce (miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim) w rodzinie Michała (ur. 13 VIII 1861, syn Tomasza i Marianny Mazurkiewicz) i Katarzyny z d. Sionkiewicz (ur. 8 V 1867, córka Jana i Salomei Marszałkiewicz), para pobrała się w 1890 r. Z tego związku urodzili się także Powstańcy Wielkopolscy Jan (22 VIII 1891 - ?) i Feliks (25 VII 1901 - 5 III 1989) oraz Franciszek (1894), Roman (*+1905) i Jadwiga (1910-1991).

Nie ustalono czy brał udział w I wojnie światowej. w połowie listopada 1918 r. powstała Rada Robotniczo-Żołnierską z ks. Witoldem Sędłakiem, sulmierzyckim proboszczem na czele. Później powstała tam Straż Ludowa, której członkiem był Lamperski, a następnie wstąpił w szeregi kompanii sulmierzyckiej pod dowództwem chorążego Stanisława Kamińskiego (7 V 1890 - 23 IX 1950). 14 I 1919 r. oddział brał udział w walkach o Granowiec. W nocy z 17 na 18 I kompania broniła Sulmierzyc, a w kolejną noc - Chwaliszewa. 2 II 1919 r. kompania złożyła uroczystą przysięgę. Od 19 II 1919 r. przeniesiony do 3. pułku lotniczego na podpoznańskiej Ławicy, gdzie został awansowany do stopnia kaprala obserwatora.Prawdopodobnie z pułkiem brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, ale niestety Uchwała o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego o tym z wiadomych względów nie wspomina, a w Wojskowym Biurze Historycznym brak dokumentów dotyczących Kazimierza, które mogłyby potwierdzić jego udział w walkach. Zwolniony z wojska w stopniu kaprala. w okresie międzywojennym brak jego nazwiska wśród zweryfikowanych powstańców i członków związków weteranów. Uchwałą W 15/72 mianowany do stopnia podporucznika.

25 V 1921 r. ze Sulmierzyc przeprowadził się do Poznania. Tu pracował jako ślusarz.

16 VIII 1946 r. ożenił się z Heleną (9 IV 1909 - 15 XI 1984).

Zmarł 30 I 1986 r., pochowany w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 1 miejsce 8

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119411&name_surname=Lamperski%20Kazimierz#

To także miejsce pochówku żony Heleny.

źródła: Archiwum Państwowe w Kaliszu 757/2/62, skan 52; Archiwum Państwowe w Kaliszu 757/1/82, skan 20 Sulmierzyce (USC) - akt urodzenia, rok 1897, [Księga urodzeń]; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 23 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Kaliszu 757/2/62, skan 52
Sulmierzyce (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, [Księga małżeństw]

Michael Lamperski (29 lat), rodzice: Thomas Lamperski, Marie zd Mazurkiewicz,
Catharina Sionkiewicz (22 lat), rodzice: Johann Sionkiewicz, Salomea zd Marszałkiewicz,

Archiwum Państwowe w Kaliszu 757/1/82, skan 20 Sulmierzyce (USC) - akt urodzenia, rok 1897, [Księga urodzeń]

Kasimir, rodzice: Michael / Michał / Lamperski, Katharina Lamperski zd Sionkiewicz

Sękowski Witold Adolf (1897-1990)

Urodził się 19 IV 1897 (lub 18 IV za pruska lista strat) w Poznaniu w rodzinie Antoniego (ur. 4 I 1861, syn Wilhelma i Tekli z d. Nowicka) i Melanii Heleny z d. Osińska (1871-1911, córka Ignacego i Eduardy z d. Weichert), para pobrała się w 1893 r. Z tego związku urodzili się także Luiza (1897), Zbigniew Karol (1901) i Kazimierz (1902).

Powołany do armii pruskiej w 1916 r. brał udział w I wojnie światowej, podczas walk został ranny co potwierdza pruska lista strat Preußen 929 z 5 IX 1917 r. i II raz w marcu 1918 r. (życiorys własny spisany w latach 60. XX wieku). Podczas służby w armii zaborczej należał do tajnej organizacji POW zaboru pruskiego, w ramach której dołączył we Frankfurcie do rewolucji. Brał udział w powstaniu od chwili jego wybuchu na terenie miasta Poznania, brał udział w walkach o Stację Lotniczą na podpoznańskiej Ławicy. Od 30 XII 1918 r. pod komendą ppor. Kazimierza Ciążyńskiego w szeregach Konnych Strzelców Straży Poznania. W nocy z 9 na 10 stycznia 1919 szwadron ppor. Ciążyńskiego przewieziony został do Gniezna, a w dniu 11 I wziął udział w walkach o Szubin. Od 29 I 1919 r. po reorganizacji 1. pułku strzelców konnych wielkopolskich w 1. pułk ułanów Wielkopolskich. Jako żołnierz 15. pułku ułanów Wielkopolskich 1 VIII 1919 r. wyruszył na front litewsko-białoruski w ramach 14 Dywizji Piechoty. Po powrocie z frontu 25 III 1921 r. Sękowski został zwolniony z wojska. Odznaczony Medalem Pamiątkowym Za Wojnę 1918–1921. W 1958 r. za udział w powstaniu został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika.

13 VI 1924 r. poślubił Zofię Janinę z d. Dybalska, (24 VII 1901 Swarzędz - 1 XII 1990 Poznań, córkę Leona i Marii z d. Mojzykiewicz), para miała córkę Blankę Halinę (ur. 16 VII 1926), która wyszła za Kazimierza Józefea Stogowskiego (6 II 1928 - 6 III 2021), który wraz z ich córkę Romaną Hanną Stogowską - Wojturską (5 XII 1956 - 1 XII 2020) pochowani zostali z Witoldem i Zofią.

Zmarł 5 X 1990 r., pochowany w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 9
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120141&name_surname=S%C4%99kowski%20Witold#

źródła: Parafia katolicka Stęszew, wpis 11 / 1893; Urząd Stanu Cywilnego Stęszew, wpis 26 / 1893; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 20440: Sekowski Witold (Posen); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 25 XII 2024 r.; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 473: Życiorysy powstańców wielkopolskich: S - tom I (Saberniak Tomasz - Sieradzki Piotr); APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Stęszew, wpis 11 / 1893

Antonius Sękowski (ur. 1861)
ojciec: Guilhelmus + , matka: Thecla Nowicka
Melania Helena Osińska (ur. 1871)
ojciec: Ignatius , matka: Eduarda Weichert

Urząd Stanu Cywilnego Stęszew, wpis 26 / 1893

Anton Sękowski (ur. 1861)
ojciec: Wilhelm Sękowski , matka: Thekla Nowicka
Melanie Helene Osinska (ur. 1871)
ojciec: Ignatz Osinski , matka: Eduarda Weichert

Szymkowiak Jan (1900-1992)

Urodził się 2 V 1900 r. w Poznaniu w rodzinie Tomasza (ur. 14 XII 1865, syn Bartłomieja i Józefiny z d. Mendyk) i Rozalii z Nowickich (ur. 21 VIII 1872, córka Andrzeja i Apolonii z d. Pietrowska), para pobrała się w 1890 r. Z tego związku urodzili się także Franciszek (22 XI 1891), Zofia (1894), Józefa (*+1896), Stanisław (19 X 1897), Władysław (25 IV 1902), Wojciech (1904-1905) i Władysława (1906-1907).

Brał udział w bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim od 27 XII 1918 r. na terenie miasta Poznania w 4 komp. marynarzy pod dowództwem Adama Białoszyńskiego. Od listopada 1918 r. organizował 4. Kompanię Marynarzy Powstańców Wielkopolskich, która wchodziła w skład batalionu Służby Straży i Bezpieczeństwa Marynarzy w Poznaniu. Marynarze w granatowych mundurach byli elitą sił powstańczych, m.in.: stanowili osobistą ochronę I.J. Paderewskiego podczas jego pobytu w Poznaniu. 27 grudnia 1918 r. 4. Kompania Białoszyńskiego (tak w skrócie ich nazywano) zdobyła koszary 47. pułku piechoty niemieckiej, ogniem zaporowym ostrzeliwała kolejne koszary tym razem 6. pułku grenadierów na Grunwaldzie, uniemożliwiając im działania w centrum miasta, zdobyli Fort VII z zaopatrzeniem wojskowym oraz Dworzec Główny a 6 I 1919 r. lotnisko Ławica w Poznaniu z mnóstwem cennego sprzętu lotniczego. Następnie na odcinku frontu północnego pod Szubinem, Łabiszynem, Żninem i Rynarzewem pod rozkazami głównodowodzącego Stanisława Jana Śliwińskiego (ur. 14 VII 1890), w oddziałach Stanisława Nogaja, tu należy zaznaczyć, że w Uchwale o nadanie WKP jest błąd (być może omyłka przy przepisywaniu z uchwały, gdzie napisane zostało, że Szymkowiak miał służyć w 32 komp. 3 baonu garnizonowego, nie było wówczas takiej jednostki, a Nogaj stanął później na czele kompanii szturmowej Poznańskiego Batalionu Śmierci). Zdemobilizowany 1 IX 1919 r. w stopniu szeregowca, ponownie w wojsku do 1922 r. Odznaczony Medalem Niepodległości 20 XII 1937 r., a także Krzyżem Walecznych (WBH 123/S - 5752). 15 I 1934 r. wstąpił do Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, zweryfikowany dyplomem nr 989, Nr Ref. Historycznego 8661. W 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 34/83 mianowany do stopnia podporucznika.

16 VIII 1924 r. poślubił w Poznaniu Jadwigę z d. Stachowiak (ur. 7 X 1904 r.), z którą miał córkę Bożenę Zofię (ur. 27 II 1925 r.).

Zmarł 30 III 1992 r., pochowany w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 10
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120120&name_surname=Szymkowiak%20Jan#OpenMap

To także miejsce pochówku żony Jadwigi zm. 19 VII 1992 r.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/3/6, skan 57 Poznań - Jeżyce (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 50; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 25 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/3/6, skan 57 Poznań - Jeżyce (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw

Tomasz Szymkowiak (25 lat), rodzice: Bartłomiej , Józefa Mendyk ,
Rosalia Nowicka (18 lat) , rodzice: Andrzej , Apollonia Pietrowska

Drejerczak Jan (1899-1990)

Urodził się 24 VIII 1899 r. w miejscowości Chludowo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Suchy Las) w rodzinie Józefa (ur. 1866, syn Marcina i Luizy z d. Faust) i Magdaleny z d. Garczyk (ur. 1870, córka Ignacego i Jadwigi z d. Peczyńska). Z tego związku urodził się także Powstaniec Wielkopolski - Antoni (10 VI 1903 - 1940 na Wschodzie, symbolicznie wymieniony na nagrobku żony Cm. Sołacki (św. Jana Vianneya)).

Drejerczak brał udział w powstaniu od 27 XII 1918 r. w 2. Kompanii Straży i Bezpieczeństwa pod rozkazami Edmunda Krause (ur. 22 września 1879 r. w Poznaniu, zm. 15 lutego 1919 r. pod Grójcem Wielkim koło Babimostu). Równocześnie brał udział w walkach ulicznych przy Zamku i Poczcie Głównej oraz Dworcu Głównym w Poznaniu, pełnił służbę wartowniczą. Od 19 II 1919 r. pod komendą ppor. Kazimierza Ciążyńskiego w szeregach Konnych Strzelców Straży Poznania. W nocy z 9 na 10 stycznia 1919 szwadron ppor. Ciążyńskiego przewieziony został do Gniezna, a w dniu 11 I wziął udział w walkach o Szubin. Od 29 I 1919 r. po reorganizacji 1. pułku strzelców konnych wielkopolskich w 1. pułk ułanów Wielkopolskich. Jako żołnierz 15. pułku ułanów Wielkopolskich 1 VIII 1919 r. wyruszył na front litewsko - białoruski w ramach 14. Dywizji Piechoty, gdzie pełnił służbę do listopada 1922. W 1958 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 38/74 mianowany do stopnia podporucznika.

Ożenił się z Marianną z d. Śmiglak (ur. 23 XII 1902, zm. 28 IV 1998), z tego związku urodzili się - Helena (15 XII 1923 - 14 VI 1943), Kazimiera (19 I 1925), Mieczysław (9 IX 1927) i Zbigniew (18 XI 1932).

Jan Drejerczak zmarł 6 XII 1990 r., pochowany w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 8
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120138&name_surname=Drejerczak%20Jan#OpenMap

To także miejsce pochówku żony Marianny i córki Heleny.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Biedrusko, wpis 1 / 1888; Parafia katolicka Owińska, wpis 2 / 1888 WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 26 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Biedrusko, wpis 1 / 1888

Joseph Drajer alias Drejerczak (ur. 1866)
ojciec: Martin Drajer , matka: Louise Faust
Magdalena Garczyk (ur. 1870)
ojciec: Ignatz Garczyk , matka: Hedwig Peczyńska

Parafia katolicka Owińska, wpis 2 / 1888

Joseph Drajerczak (22 lat)
Magdalena Garczyk (17 lat)

Sowiński Edmund (1878-1939)

Czasem człowiek musi się bardzo nagimnastykować, żeby znaleźć odpowiedź i przywrócić pamięć o człowieku, który został zapomniany w czeluściach wielkich postaci Powstania Wielkopolskiego.
W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line odnajdujemy:
Edmund Sowiński
jednostka: Batalion Obornicki; Rada Ludowa
uwagi: z Łukowa
źródła: Kucner Alfred (oprac.), Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, Oborniki 1939 Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 372: Relacje i wspomnienia dotyczące powstania wielkopolskiego w Obornikach, powiat Oborniki, województwo poznańskie i okolicy
Kucner niestety w swoich notatkach używał nazw miejscowości, w których zamieszkiwała dana osoba w okresie Powstania Wielkopolskiego a nie miejsca urodzenia. I tak gdyby ktoś, kto spisywał od Kucnera "przeorał" całą książkę a nie tylko listę Straży Ludowej to by pan Edmund już dawno zajął należne mu miejsce w historii powstania. I tak w Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, wydanie z 1939, str. 29-30 napisał "a inspektorat szkolny - Edmund Sowiński z Łukowa" i to jest dokładnie ta sama osoba, która stanęła na czele I Batalionu Obornickiego 15 III 1919 r.
I tak po 106 latach...
Edmund Sowiński urodził się 17 IX 1878 r. w miejscowości Szymanowo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem) w rodzinie Powstańca z 1863 r. Cypriana (20 VIII 1833 - 10 X 1925) i Nepomuceny z d. Adamkiewicz (28 IV 1841 - 1 XII 1933). Para pobrała się w 1858 r. w parafii w Potarzycy. Z tego związku urodzili się także Stanisław (30 IV 1859-25 XI 1931), Teofilia (1865-1869), Wojciech (1868), Jan (23 I 1872), Kazimiera po mężu Malczewska (1876-1927) i Wacław (8 II 1874 - 25 V 1957).
6 X 1903 r. w miejscowości Objezierze ożenił się z Heleną z d. Mazer (25 II 1881 - 6 V 1951, córką Emila i Jadwigi Elżbiety z d. Gitzler). Z tego związku urodziły się Maria Regina, Aleksandra, Izabela i Alicja.
Już jako emerytowany inspektor szkolny zamieszkał w Kościanie, gdzie do 1926 r. zajmował stanowisko rektora szkoły podstawowej nr 1, włączył się między innymi w prace Funduszu Obrony Narodowej, był przewodniczącym FON-u na powiat kościański.
Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany i osadzony w więzieniu w Kościanie. Następnie wyrokiem "sądu" skazany na karę śmierci i natychmiast rozstrzelany w publicznej egzekucji, w grupie 18 Polaków, na rynku w Kościanie 23 X 1939 r.
źródła: Parafia katolicka Potarzyca, wpis 2 / 1858; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1963/1/13, skan 169 Śrem (USC) - akt urodzenia, rok 1878, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu 4771/3/50, skan 23 Objezierze (USC) - akt małżeństwa, rok 1903, Heiraths-Haupt-Register; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 29 XII 2024 r.; Walczak Marian, Ludzie nauki i nauczyciele polscy podczas II wojny światowej, 1995, Warszawa; Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej; Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Niemieckich w Poznaniu, IPN GK 178/100, Materiały dochodzeniowe OKBZN w Poznaniu w sprawie ekshumacji zwłok osób pomordowanych przez hitlerowców i pochowanych w Kościanie w 3 grobach masowych na terenie cmentarza i miejscowego Zakładu Psychiatrycznego. Protokoły ekshumacji i oględzin zwłok, materiały na temat identyfikacji zmarłych osób, fotografie, szkice sytuacyjne, biuletyny; Kucner Alfred (oprac.), Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, Oborniki 1939.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Potarzyca, wpis 2 / 1858
Cyprianus Sowinski (25 lat)
Nepomucena Adamkiewicz (18 lat)
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1963/1/13, skan 169 Śrem (USC) - akt urodzenia, rok 1878, Księga urodzeń
Edmund , rodzice: Cyprian Sowiński, Nepomucena Adamkiewicz ,
Archiwum Państwowe w Poznaniu 4771/3/50, skan 23 Objezierze (USC) - akt małżeństwa, rok 1903, Heiraths-Haupt-Register
Edmund Sowiński (25 lat), rodzice: Cyprian Sowiński, Nepomucena Adamkiewicz ,
Helene Mazer (22 lat), rodzice: Emil Mazer , Jadwiga Gitzler alias Gicler

Baranowski Franciszek (1905-1985)

Urodził się 29 III 1905 r. w miejscowości Kopeć (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Grabów nad Prosną) w rodzinie Wincentego i Stanisławy z d. Lodowicz (?).

Według Uchwały o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1957 r. brał udział z bronią w ręku w powstaniu od 2 I 1919 r. czyli miał wówczas 14 lat. Brał udział w walkach o Zduny, dalej na odcinku Sulmierzyce - Krotoszyn pod dowództwem chorążego Kamińskiego (brak imienia) i Teodora Kinakowicza (?). Po zakończeniu działań powstańczych został zdemobilizowany. Uchwałą Komisji Weryfikacyjnej przy Zarządzie Głównym Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu nr 5153 z dnia 28 I 1948 r. został Baranowski uznany za zweryfikowanego powstańca wielkopolskiego 1918/19. Podstawa: 1. Zaświadczenie tym. nr 5153 z dnia 28 I 1948 r. Związku Powstańców Wielkopolskich; 2. Uwierzytelniony wyciąg z repertorium 6 notariusza Jana ...włowskiego [nazwisko nieczytelne - dopisek WTG Gniazdo] w Krotoszynie; 3. Legitymacja członkowska Związku Powstańców Wielkopolskich z dnia 31 XII 1948 r. Uchwałą W 38/74 mianowany do stopnia podporucznika.

Nie był członkiem związków powstańczych w okresie międzywojennym, brak jego imienia na listach zweryfikowanych powstańców, w Wojskowym Biurze Historycznym także nie występuje.

4 I 1924 r. z Sulmierzyc przeprowadził się do Poznania, gdzie pracował w zawodzie piekarza.

27 IV 1929 r. ożenił się w Poznaniu z Heleną Palczewską (30 IV 1904 - 15 V 1994), para miała syna Jerzego (ur. 6 II 1931).

Zmarł 26 I 1985 r. Został pochowany w jednej z kwater powstańczych na cmentarzu komunalnym w Poznaniu na Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 6
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120134&name_surname=Baranowski%20Franciszek#

To także miejsce pochówku żony Heleny.

źródła: WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 31 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024