Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Kmiotek Leon i Melania z Zielińskich Kmiotek

Leon #Kmiotek ps. „Dołęga”, „Pomian” (ur. 4 kwietnia 1889 w Rosku, pow. Czarnków, zm. 15 lipca 1942 w niemieckim więzieniu we Wrocławiu) – major piechoty Wojska Polskiego, w czasie okupacji niemieckiej założyciel Wielkopolskiej Organizacji Wojskowej, a następnie dowódca Wojskowej Organizacji Ziem Zachodnich, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Syn rolników Stanisława i Marii z domu Ryżek. Ukończył gimnazjum w Poznaniu i zawodową szkołę górniczą w Westfalii. Pracował w kopalniach jako sztygar i działał w polskich organizacjach robotniczych. W roku 1914 powołany został do armii niemieckiej, wcielony w szeregi 17 pułku piechoty walczył na froncie rosyjskim. Od maja 1915 roku w niewoli, z której zbiegł w styczniu roku następnego. Przedostał się na tereny Królestwa, gdzie próbował wstąpić do Legionów Polskich. Ujęty, został ponownie wcielony do armii niemieckiej.

Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim ( walki o Walkowice, powstaniec z Czarnkowa walczył pod Ujściem, Lista powstańców z terenu powiatu pilskiego.) i wojnie polsko-bolszewickiej (1919–1920) :"7 czerwca 1919 roku, tego dnia sierżant Leon Kmiotek dowodził trzyosobowym patrolem polskim w okolicach Szamocina, na skraju Pojezierza Chodzieskiego. W jego skład wchodzili kapral Lewandowski, starszy strzelec Górny i strzelec Mendyk z 9. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Leon Kmiotek był doświadczonym powstańcem, „zagończykiem” wsławionym likwidacją trzech niemieckich placówek pod Baranowem w nocy z 3 na 4 czerwca. Tym razem jego wypad skończył się jeszcze bardziej spektakularnym wyczynem: w pobliżu Lipiej Góry jego patrol, natknąwszy się na Niemców, zdobył 2 karabiny maszynowe i bohatersko odparł kontratak nieprzyjaciela, zabijając 40 z nich. Czyn ten został opisany w rozkazie dziennym Dowództwa Głównego nr 170 z dnia 23 czerwca 1919 roku.",

Pełnił służbę w 67 pułku Piechoty Wielkopolskiej, a w latach 20. i 30. XX wieku, w 84 pułku piechoty w Pińsku.

Uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r. w szeregach Armii „Poznań”. Uniknął niewoli niemieckiej i 7 października 1939 powrócił do Poznania.

Już 11 października założył Wielkopolską Organizację Wojskową, na czele której stanął. Pod koniec lutego 1940 rozpoczął rozmowy z innymi organizacjami konspiracyjnymi o charakterze wojskowym, działającymi na terenie Poznania. W ich wyniku w końcu marca 1940 z połączenia Wielkopolskiej Organizacji Wojskowej, Wielkopolskiej Organizacji Zbrojnej i Wojska Ochotniczego powstała Wojskowa Organizacja Ziem Zachodnich, której został dowódcą. Był autorem planu powstania planu zbrojnego „Północ–Południe”, które miało objąć Wielkopolskę i Pomorze.

6 czerwca 1940 wraz z żoną Melanią i adiutantem Aleksandrem Kubskim został aresztowany przez Gestapo. Podczas aresztowania Niemcy przejęli także archiwum organizacyjne WOW.

Był więziony w Forcie VII w Poznaniu, następnie w więzieniu przy ul. Młyńskiej w Poznaniu, we Wronkach, w Berlinie-Neukölln i Wołowie. Skazany na karę śmierci za przygotowanie zdrady stanu, został stracony 15 lipca 1942 w więzieniu we Wrocławiu.

Awanse

* kapitan – zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r. (w 1924 r. zajmował 666 lokatę w korpusie oficerów zawodowych piechoty, w 1928 r. – 318 lokatę i w 1932 r. – 141 lokatę)

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 4728 (1922)
Krzyż Walecznych
Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)
Srebrny Krzyż Zasługi (18 marca 1932)

------------------------------------------

Melania z Zielińskich Kmiotkowa urodziła się 17 września 1892 roku w Broniewie, USC Gniewkówiec, gmina
Złotniki Kujawskie, województwo kujawsko-pomorskie
w rodzinie Piotra i Salomei z dom. Pińska, rodzice pobrali się w roku 1886:

Parafia katolicka Liszkowo (Inowrocław), wpis 4 / 1886

Petrus Zieliński (26 lat)
ojciec: Adalbertus , matka: Anna Borys
Salomea Pińska (22 lat)
ojciec: Andreas , matka: Marianna Lewandowska

Urząd Stanu Cywilnego Gniewkówiec, wpis 13 / 1886

Peter Zielinski (ur. 1860)
ojciec: Adalbert Zielinski , matka: Antonie Borys
Salomea Pinska (ur. 1864)
ojciec: Andreas Pinski , matka: Marie Lewandowska

W 1927 poślubiła kpt. Leona Kmiotka.

Od 1937 mie­szkała w Poznaniu. Zaprzysiężona do WOW przez męża prowadziła lokale konspiracyjne WOW i WOZZ. Aresztowana 6 VI 1940 wraz z mężem przewieziona została do siedziby Gestapo w Domu Żołnierza, a następnie osa­dzona w Forcie VII w Poznaniu. Po ukoń­czeniu śledztwa przebywała w więzieniach Wronki (14 X 1940 - 23 IV 1941) i Berlin-Spandau.

Wyższy Sąd Krajowy w Po­znaniu (OLG) na sesji wyjazdowej w Berlinie 11 sierpnia 1942 skazał ją na karę śmierci. Została zgilotynowana 12 września 1942 w więzieniu Ber­lin-Plótzensee.

źródła:
* Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945,

- http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

- http://poznan-project.psnc.pl/

- https://powstanmy.pl/jarosaw-kilinski/post/9919?fbclid=IwAR1gmWNd2E4twV9JY0tefN_i0A5G0o1i_qOo0QcIemCtrMTkVFeZdDwbncI

-- https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=6&szufladka=KLOS-KNUZ

-- https://pl.wikipedia.org/wiki/Leon_Kmiotek

-- https://pw.ipn.gov.pl/pwi/kalendarium-1/8191,7-czerwca-1919.html

-- https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/81/Leon_kmiotek_list_po%C5%BCegnalny.jpg

-- https://gloswielkopolski.pl/poszukiwani-krewni-leona-kmiotka-zalozyciela-wielkopolskiej-organizacji-wojskowej/ar/10593023

-- https://www.genealogiawarchiwach.pl/

-- https://www.straty.pl/pl/szukaj

Rodzina Smulów

W roku 1850 w miejscowości Wójcin (Strzelno) związek małżeński zawarli Wawrzyniec Smól (1831-1912) i Józefina z dom. Kwaśna I voto Trzos (1831-1910), pierwszym mężem był Kazimierz, z którym miała córkę -- 1850 - Marianna.

Z tego małżeństwa urodzili się:

-- 1852 Andrzej,

-- 1856 Józef,

-- 1860 Agnieszka, w roku 1878 wyszła za Tomasza Skowrońskiego

-- 1864 Tomasz, w 1889 ożenił się z Marianną Nowak,

-- 1868 Anastazja, w 1888 poślubiła Wojciecha Błaszaka

-- 1873 Antonina.

Nas będą interesowali potomkowie Józefa, Andrzeja i Antoniny.

--------------------------------------

WALENTY i FRANCISZEK #SMUL (Smól) oraz ich rodzeństwo:

- Wawrzyn Smul 1877 - 1878

- Anastazja Smul 1885 -

- Jan Smul 1891 -

- Wojciech Smul 01.05.1897 - akta w Wojskowe Biuro Historyczne

- Katarzyna Nowak 1878 - 1960

- Agnieszka Stanek 1882 - 1917

- Marianna Smul 1889 -

- Antonina Olejnik 1899 - 1977

urodzili się w rodzinie Andrzeja Smul 1853 - 1921 i Teofili z d. Bandoch) 1855 - 1929, para pobrała się:
Parafia katolicka Wójcin (Strzelno), wpis 5 / 1876

Andreas Smól (23 lat)
Theophila Bandoch (21 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Siedlimowo, wpis 8 / 1876

Andreas Smól (ur. 1852)
ojciec: Lorenz Smól , matka: Josephine Kwaśna
Theophila Bandoch (ur. 1855)
ojciec: Stanislaus Bandoch , matka: Catharine Paluch

akta urodzenia i małżeństwa są w genealogia w archiwach, Miejscowość Siedlimowo
Gmina Jeziora Wielkie
Województwo kujawsko-pomorskie

-----------
WALENTY #SMUL urodził się 4 lutego 1895 Wójcin,
Miejsce zamieszkania 88-324 Jeziora, Wójcin k. Strzelna, Kujawsko-Pomorskie,
Zmarł 4 mar 1985 Wójcin, pochówek Wójcin,

Walenty Smul ożenił się z Klara Smól (z d. May)
5 lut 1906 - 6 lis 1979, córką Karola May 1869 - 1946
i Walerii May (z d. Lewandowska) 1873 - 1956

Dzieci Walentego i Klary to: Zbigniew 1929-1937,
- Marian 1932 - 1970,
Helena 1940 - 2005.

Walenty jako SMÓL występuje w aktach Wojskowego Biura Historycznego.

W Powstaniu Wielkopolskim:
Powstaniec Wielkopolski - starszy szeregowiec, Kompania Wójcińska, odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym “Smól Walenty wstąpił w szeregi Powstania Wlkp 31.12.1918 jako ochotnik do wójcińskiej kompanii pod dowództwem Zwolińskiego i brał czynny udział z bronią w ręku przy rozbrajaniu Grenzschutzu na terenie Wójcina i okolic, a następnie w Strzelnie. Do 7.01.1919 udział w walkach o Inowrocław, potem zwolniony z szeregów powstańczych, wrócił do domu.”

------
FRANCISZEK #Smul urodził się 29 lipca 1880 w miejscowości Wójcin, USC Siedlimowo
Zmarł 14 grudnia 1966 Wronowy USC Strzelno, akta w Wojskowe Biuro Historyczne - odrzucony wniosek w 1938, jest taki POWSTANIEC w bazie ale z błędnym rokiem urodzenia !!! Franciszek Smul, urodzenie: 1886.07.29, uwagi: Gębice, pow. Mogilno

----------------------------------------
----------------------------------------

ANTONI i TOMASZ #SMUL

oraz ich rodzeństwo:

Wiktoria Gralewska 1885 - 1957,

Marianna Zieliński 1886,

Jan 1888 - 1926,

Ludwik 11.08.1890 - akta w Wojskowe Biuro Historyczne, wniosek odrzucony w 1936 roku, zamieszkały Orchowo, powiat Mogilno,

Michalina 1891 - 1893,

Katarzyna 1893 - 1969,

Stanisława 1894 - 1895,

Stanisław 30-04-1896 - 15-03-1943 Auschwitz (błędna data urodzenia w aktach obozowych, 1894 a jest to roku urodzenia w/w siostry Stanisławy),

Józef 13-03-1899 - 05-09-1899,

Wojciech 1900,

Czesław 1901 - 1907,

Łucja 1902 - 1944,

Feliks 1904,

Bolesława 1907 - 1988,

Józefa Górecki 1911 - 1981

urodzili się w rodzinie Józefa i Katarzyny z dom. Spychalska, para pobrała się w roku 1885:

Urząd Stanu Cywilnego Włostowo, wpis 11 / 1885

Joseph Smul (ur. 1856)
ojciec: Lorenz Smul , matka: Josephine Kwaśna
Catharine Spychalska (ur. 1867)
ojciec: Stanislaus Spychalski + , matka: Josephine Jaszczak

(akta urodzeń i zgonów dzieci oraz akt ślubu rodziców jest dostępny na genealogia w archiwach: Włostowo i Lachmirowice)

------------------------------------------------------

ANTONI #SMUL urodził się 28 maja 1889 roku w miejscowości Chrosno, akt urodzenia przypisany do USC Lachmirowice, nie jest znana data i miejsce pochówku, oraz żona czy potomkowie.

W Powstaniu Wielkopolskim:
jednostka: Oddział Powstańczy w Kruszwicy
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.18-0.1055 z dnia 1958-12-18
Opis:
Brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim. Od 3.01.do 8.01.1919 r. w oddziale powstańców Kruszwica. Brał udział w walkach o oswobodzenie miasta Kruszwica i Inowrocław pod dow. kpt. Owczarskiego. 2.01.1919 r. w Strzelnie które zostało wyzwolone, wstąpił do kompanii miejscowej pod dow. kpt. Józefa Owczarskiego z Młynów. Od tego dnia oczyszczono po drodze wsie Młyny, Młynice, Kijewice, Mirosławice, Sierakowo, Włostowo, Rzeszyn, Chrosno, Racice w kierunku Kruszwicy z oddziałów Grenzschutzu. W wyniku czego 3.01.1919 r. przystąpiono do odbicia Kruszwicy. Z kolei 5.01.1919 r. pod dow. kpt. Owczarskiego toczył bitwę w Inowrocławiu o koszary i dworzec. 8.01.1919 r. po oswobodzeniu Inowrocławia zwolnił się z powodu tego, że miał ojca starego na gospodarstwie.

źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
akta w Wojskowe Biuro Historyczne

----------------------

TOMASZ #SMUL urodził się 16 września 1897 w miejscowości Chrosno USC Włostowo

17 lis 1927 w Poznaniu poślubił Barbarę Łucję z d. Hankiewicz 1905 - 1986, para miała dwie córki: Regina Barbara 1929 - 1939 i Maria Sławicz 1933 - 2005. Barbara spoczywa na poznańskim cmentarzu Miłostowo, pochowana 1986-11-21 pole:17 rząd:8 miejsce:193, grób opłacony: tak, https://billiongraves.pl/grave/Barbara-%C5%81ucja-Smul/19925862

TOMASZ SMUL został zamordowany 8 września 1941 KL Mauthausen-Gusen, co znajduje potwierdzenie w aktach:
Źródło: KZ-Gedenkstätte Mauthausen

TOMASZ SMUL w Powstaniu Wielkopolskim:

jednostka: 15 Kompania 59 Pułku Piechoty
status/stopień: kapral
uwagi: l487.4538, 500-2
źródła:

Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu
Wymieniony na liście zweryfikowanych Powstańców: https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/1/31/skan/full/eAn68DHPrKvXRI3iI2jFjQ

-----------------------------
-----------------------------

W roku 1890 w USC Włostowo pobrali się Tomasz #Chudziński i Antonina Smul:

Urząd Stanu Cywilnego Włostowo, wpis 9 / 1890

Thomas Chudzinski (ur. 1859)
ojciec: Michael Chudzinski + , matka: Domicella Olszewska
Antonie Smul (ur. 1873)
ojciec: Lorenz Smul , matka: Josephine Kwachna

Z tego związku urodziło się dwóch Powstańców: Józef i Jan oraz ich siostra Józefa (18.02.1892)

------------------------

JÓZEF #CHUDZIŃSKI urodził się 09 marca 1893 w miejscowości Różanna (Różanna – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Orchowo, w sołectwie Różanna. ).

Nie jest znana data i miejsce zgonu oraz pochówek- SZUKAMY informacji także o rodzinie.

Józef w Powstaniu Wielkopolskim:

jednostka: Kompania Trzemeszeńska
status/stopień: szeregowiec
uwagi: I.487.10895
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy - Uchwała Rady Państwa nr: 02.26-0.51 z dnia 1958-02-26

Opis:
Chudziński Józef brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim 1918/19. Od 04.01.1919 do 18.02.1919 w walkach o oswobodzenie Inowrocławia a od 8.01.1919 do 14.02.1919 w walkach pod Łabiszynem i Antoniewem, w kompanii trzemeszeńskiej pod dowództwem kpt. Wleklińskiego.
źródła:

Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Mogilno w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, pod red. Danuty Konieczki-Śliwińskiej, Poznań 2008

--------------------------

JAN #CHUDZIŃSKI urodził się 07 grudnia 1898 roku w miejscowości Różanna.

Nie jest znana data i miejsce zgonu oraz pochówek. SZUKAMY informacji także o rodzinie.

JAN w Powstaniu Wielkopolskim:

status/stopień: starszy szeregowiec, podporucznik mianowany
uwagi: I.487.10894, Uchwała W 8/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 02.26-0.51 z dnia 1958-02-26

Opis:
Chudziński Jan brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim 1918/19 do dnia 10.02.1919. Jako ochotnik brał czynny udział w walkach oddziału Gębice pod dowództwem ppor. Wiesego Romana o wyzwolenie Inowrocławia, Łabiszyna, Rynarzewa, Brzozy, Antoniewa i okolicy, w kompanii trzemeszeńskiej pod dowództwem kpt. Wleklińskiego.
źródła:

Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Mogilno w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, pod red. Danuty Konieczki-Śliwińskiej, Poznań 2008
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 8/72
Jan Chudziński na liście zweryfikowanych : https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/1/33/skan/full/7Cg1EhiyDUNukLShMe0IsA
---------------------------------------

źródła oprócz wyżej wymienionych:
- http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

- http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

- https://www.myheritage.pl/

- http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto

- https://www.genealogiawarchiwach.pl

- https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_zaawansowana/

- http://e-kartoteka.net/pl/search#spotlight

- https://www.poznan.pl/mim/necropolis/

- https://billiongraves.pl/search

KOMORSKI LEON i jego brat Jan (19.05.19897 - 15.10.1916 poległ w I Wojnie Światowej) urodzili się w rodzinie Tomasza i Rozalii z Sadłowskich, para pobrała się:

Urząd Stanu Cywilnego Łabiszyn, wpis L-1 / 1885

Thomas Komorski (ur. 1857)
ojciec: Johann Komorski , matka: Josephine Ziolkowska
Rosalie Sadlowska (ur. 1858)
ojciec: Valentin Sadlowski , matka: Julianne Radecka

#Komorski Leon (1890-1942) ps. „Szeliga", „Niemira", po­wstaniec wielkopolski, ofic. WP (zdegrado­wany), dowódca WO.

Urodził się 8 kwietnia 1890 w Radłowie pow. mogileński.

Szkołę powszechną i gimn. ukończył w Mogilnie.

W 1914 zmobilizowany do armii niemieckiej. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej został skierowany na front zachodni I wojny świa­towej. Jesienią 1918 zdezerterował i nawią­zał kontakt z POW.

Od listopada 1918 dowo­dził kompanią w organizującym się pułku ostrowskim. Od 5 XII 1918 organizował ba­talion pograniczny w Szczypiornie. 3 VI 1919 awansowany do stopnia ppor. W wojnie polsko-bolszewickiej dowodził batalionem 60 pp. W 1922 przeniesiony do rezerwy w stopniu kpt. 24 XI 1936, po wyroku skazu­jącym, zdegradowany i wydalony z korpusu ofic. rez. WP.

Po wybuchu wojny 1939 czł. Straży Obywatelskiej w Poznaniu. Od października1939 współtworzył w Poznaniu WO i był jego dowódcą. Był inicjatorem koncepcji utworzenia Wojska Ochotniczego Ziem Za­chodnich.

Wiosną 1940 wydalony z WOZZ przez kpt. Leona Kmiotka („Pomian").

Aresz­towany przez Gestapo 7 V 1940 więziony był kolejno: w Forcie VII (do 19 VII 1940), Wronkach (20 VII 1940-17 II 1941) i wię­zieniu przy ul. Młyńskiej w Poznaniu. Wyro­kiem Trybunału Wojennego Rzeszy (Reichs-kiegsgericht) na sesji w Poznaniu 31 II11941skazany został na 15 lat obostrzonego obozu karnego. Od 14 VI 1941 karę odbywał w więzieniu w Rawiczu.

Zmarł w szpitalu więziennym w Rawiczu 16 maja 1942.

Odznaczony: Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych.

Żona Julia z d. Michniewska ur. 08-01-1892 w Bydgoszczy.
Dzieci: Jan, Edmund .

AGKIPN, Reichsjustizministerium syqn.StPL. (RKA) I 699/40; APP, StrafanstaltRawitsch sygn. 695 t. 1756/41; FAK-l/10,Wojskowa Organizacja Ziem Zachodnich;PSB t. 13 s. 436 - 437. Marian Woźniak

https://pl.wikipedia.org/wiki/Leon_Komorski

https://www.genealogiawarchiwach.pl

http://poznan-project.psnc.pl/

http://e-kartoteka.net/pl/search

http://www.wtg-gniazdo.org/nekrologi.php?v=komorski&Szukaj=Szukaj

https://pw.ipn.gov.pl/pwi/form/r3342879001,KOMORSKI-Leon.html

https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Komorski-Leon;3924542.html

https://polona.pl

Aleksander Konarski i synowie

Aleksander Konarski urodził się 01 lipca 1880 roku w miejscowości Mieleszyn, z zawodu był cukiernikiem.

Zmarł 21 stycznia 1961 roku w Poznaniu i spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo, pole:10 rząd:A miejsce:13

https://billiongraves.pl/grave/Aleksander-Konarski/28588837

Aleksander Konarski ożenił się z Zofią Głębocką ur. 30.05.1894, zm. 24.04.1969, para doczekała się potomstwa JULIAN i JAN - o których powiemy poniżej, Marii ur. 1931 i Zygmunta 1936-2004 - artystę rzeźbiarza.

Niestety nie mamy żadnych informacji o Rodzicach Aleksandra ani o Rodzeństwie, bardzo mgliste są także informacje dotyczące jego udziału w Powstaniu Wielkopolskim, został wymieniony:

Album Pamiątkowy Powstańców Ziem Zachodnich R.P., Poznań 1937, nr 1; Poznań 1938, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5; [Poznań] 1939, nr 6

------------------------

Konarski Julian
ps. „Bill", czi. WOW i WOZZ.

Urodził się 7 listopada 1920 w Krasnojarsku.

Kolporter gazetki „Czu­wajmy".

Aresztowany 20 VI 1940. Więzień Fortu VII, potem kolejno w więzieniach: Wronki (14 X 1940-23 - IV 1941), Ber­lin-Neukólln (23 IV 1941 -14 V 1942), Zwi­ckau (14 V -19 VIII 1942) i Berlin-Alt Moa­bit.

Skazany wyrokiem Wyższego Sądu Kra­jowego w Poznaniu (OLG) na sesji wyjaz­dowej w Berlinie 28 VIII 1942 na 6 lat obostrzonego obozu karnego. Karę odbywał w więzieniu we Wronkach i KL Mauthau-sen-Gusen (15 XII 1942-5 V 1945).

Po powrocie do kraju ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu (1950). Tytuł mgr inż. uzyskał w 1965 na PP. W w latach 1949-60 asystent wymienionych wyżej uczelni, a w latach 1951 - 89 projektant w Biurze Projektów Energetycz­nych „Energoprojekt" w Poznaniu, kierownik Pracowni Tworzyw Sztucznych i Izolacji.

Odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim OOP, Krzyżem Oświęcimskim, Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żona Józefa z d. Dąbrowska. Dzieci:Paweł, Elżbieta.

Zmarł 04 października 2005 roku i spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu, pole:10 kwatera:4 rząd:6 miejsce:4

AGKIPN, Oberlandesgericht Posen sygn.2 OJs. 86/42; APP, Strafgefangnis Wronkę1940-1941 t. 994/40, lista wywozowa;FAK-l/10, Wojskowa Organizacja Ziem Za­chodnich; Zbiory własne autorki w Luboniu.Lubomira Broniarz-Press

-----------------------------------------

Konarski Jan
czł. WOW i WOZZ.

Urodził się 13 lutego1923 w Jeżowie.

Do 1939 uczeń Gimn.im. Bergera w Poznaniu. Jesienią 1939 wstą­pił do WOW. Od kwietnia 1940 w WOZZ. Zaprzysiężony przez Bolesława Gajewskiego.

Aresztowany 20 VI 1940 osadzony został w Forcie VII w Poznaniu. Po ukończeniu śledztwa przebywał kolejno w więzieniach: Wronki (15 X 1940-23 IV 1941), Berlin-Neukolln (23 IV 1941 -14 V 1942), Zwi­ckau (14 V -19 VIII 1942) i Berlin-Alt Moa­bit.

Wyższy Sąd Krajowy w Poznaniu (OLG) na sesji wyjazdowej w Berlinie 28 VIII 1942 skazał go na karę 5 lat obostrzonego obozu karnego. Karę odbywał w więzieniu we Wronkach, a od 15 XII 1942 w KL Mauthausen-Gusen, gdzie 12 stycznia 1943 został zamor­dowany.
Grób symboliczny znajduje się w Poznaniu - miejsce spoczynku ojca i matki.

AGKIPN, Oberlandesgericht Posen sygn.2 OJs. 86/42; APP, Strafgefangnis Wronkę1940-1941 t. 994/40, lista wywozowa;FAK-l/10, Wojskowa Organizacja Ziem Za­chodnich; Zbiory własne autorki w Lu­boniu.
Lubomira Broniarz-Press

-----------------------

źródła:

Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945,

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://e-kartoteka.net/pl/search#show

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=12&szufladka=KOMA-KONC

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://billiongraves.pl

Kostuj Władysław

oraz jego rodzeństwo:
-- 1894 - Franciszek, zmarł 1966 Harnes, Pas-de-Calais, Hauts-de-France, Francja

-- 1894 - Jan, zmarł w wyniku wypadku górniczego w 1926
Dourges, Pas-de-Calais, Hauts-de-France, Francja

-- 1896 - Józef, zmarł 1971 Cimetière comunal, Billy-Montigny, Pas-de-Calais, Hauts-de-france, Francja

-- 1896 - Wojciech, Dourges, Pas-de-Calais, Francja

urodzili się w rodzinie Piotra i Małgorzaty z domu Klimek, para pobrała się w roku 1890:

Parafia katolicka Kobierno, wpis 2 / 1890

Petrus Kostuj (26 lat)
ojciec: Joseph Kostuj
Margaretha Klimek (29 lat)
ojciec: Melchior Klimek

Urząd Stanu Cywilnego Krotoszyn, wpis L-4 / 1890

Peter Kostuj (ur. 1864)
ojciec: Adalbert Kostuj , matka: Susanne Pluta
Margarethe Klimek (ur. 1860)
ojciec: Adalbert Klimek , matka: Rosalie Horyza

akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/11/710/0/3/50/skan/full/qM7eXetx3fCZ0hnAzNodVw

----------------------------------------------------

Kostuj Władysław urodził się 05 września 1899 roku w Dąbrowie, USC Kobierno.

ps. „CS-10", „Grubas", „Tor­peda", „Kumys", podofic. WP, CS, TON i AK.

Szkołę powszechną ukończył w Orpiszewie.

W 1918 jako ochotnik wziął udział w Powstaniu Wiel­kopolskim w Krotoszynie.

Od 191 9 w służbie stałej WP.

Uczestnik wojny polsko-bolszewi­ckiej 1919 - 21.

W I. 1930 - 36 służył w Szko­le Pchor. Rez. Piechoty w Śremie, a w 1936 przeniesiony do garnizonu w Inowrocławiu w stopniu sierżanta. Od 1937 był instruktorem PW i ZS w Mogilnie. Przed wybuchem wojny 1939 współpracował z mjrem Stefa­nem Łukowiczem jako czł. CS.

Brał udział w wojnie 1939, po czym wrócił do Mogilna. Przez Urząd Pracy (Arbeitsamt) skierowany do pracy jako robotnik w mleczarni. Jesienią 1939 wznowił kontakty konspiracyjne z S. Łukowiczem. Z jego ra­mienia opiekował się pograniczem mogileńsko-żnińskim. Organizował wówczas komórki CS, a później TON w Mogilnie, Ryszewie, Parlinie, Rogowie i Kruszwicy. Brał udział m.in. w organizacji sieci kolporterskiej pism konspiracyjnych wydawanych w Mogilnie.W 1941 został zaprzysiężony do TON,a w 1943 przeszedł do AK za pośrednictwem ppor. Mieczysława Patzera („Lech II"). Był głównym organizatorem łączności konspira­cyjnej z wysiedleńcami z Wielkopolski w woj.krakowskim. Jego adiutantem był kowal z Parlinka Jan Świderski. Przez niego tworzył lokal konspiracyjny w leśniczówce Głębo­czek, zaprzysięgając do TON plut. rez. Henry­ka Ostojskiego. Latem 1943 nawiązał kon­takty z Okręgiem Poznańskim AK. Uczest­niczył w naradach z kpt. Janem Kamińskim („Franek"), pikiem Henrykiem Kowalówką („Zrąb") i por. Donatem Wyderkowskim („Piekarz"). Zobowiązano go do odbudowy struktur AK w Mogilnie i Żninie. Z jego inicjatywy powołano Samodzielny Obwód AK Mogilno („Młyny"), którego sieć łączno­ści była zorganizowana w mogileńskiej mle­czarni. Swoją działalność prowadził na tyle ostrożnie, że Niemcy traktowali go jako oso­bę zaufaną i wykluczali jego związki z kon­spiracją. Kierowany przez niego punkt kon­taktowy w mleczarni szyfrowano nazwą „Młyn". Dużą wagę przykładał do organizo­wania pomocy żywnościowej, zwłaszcza dla polskich dzieci. Na ten cel dostarczał masło wykradane z mleczarni.

Zdekonspirowany w czasie śledztwa przeciwko oficerom Okrę­gu Poznańskiego AK został aresztowany 9 IX 1944 przez Gestapo z Inowrocławia. W cza­sie spisywania personaliów w komendzie żandarmerii w Mogilnie, pomimo skucia kaj­danami, rzucił się na przesłuchującego i prze­gryzł mu gardło. Zamordowany w czasie pró­by dodatkowego skrępowania. Został pocho­wany potajemnie na cmentarzu w Mogilnie.

Staraniem Związku Kombatantów RP i Więź­niów Politycznych w Mogilnie ekshumowa­ny i pochowany w specjalnej mogile.

Żona Władysława z d. Malcherek.

Dzieci:Janina, Janusz, Halina, Edward.

FAK-V/364, Akta osobowe; USC Mogilno,Akt zgonu nr 69/1944; Związek Kombatan­tów RP i Więźniów Politycznych Koło Mo­gilno, Akta ekshumacyjne Władysława Kostuja. Marian Woźniak - Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939 - 1945

PRZECZYTAJ KONIECZNIE:

* http://palukimogilno.pl/index.php/artykuly-z-gazety/archiwum-historia-lokalna/1453-przegryzl-gardlo-gestapowcowi-i-zostal-zamordowany

źródła:

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

https://www.myheritage.pl/

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=9&szufladka=KOST-KOSM

https://www.faramogilno.pl/szczegoly.php?idd=5298

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://www.straty.pl/pl/szukaj

KOTECKI WACŁAW, JAN I LUDWIK

oraz ich rodzeństwo:
-- 1898 - Maria,
-- 1906 - Roman,

urodzili się w rodzinie Romana 1872-1909 i Pelagii Sierszulskiej 1867, para pobrała się w roku 1895 w miejscowości Miłosław:

Urząd Stanu Cywilnego Miłosław, wpis 30 / 1895

Roman Kotecki (ur. 1872)
ojciec: August Kotecki , matka: Marie Szulc
Pelagia Sierszulska (ur. 1867)
ojciec: Nikolaus Sierszulski , matka: Konstanze Dąbkiewicz
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/53/1898/0/3/68/skan/full/zyHpomK-eF15Mmjp5BeMLA

Parafia katolicka Miłosław, wpis 22 / 1895

Romanus Kotecki (23 lat)
Pelagia Sierszulska (28 lat)

-------------------------------------
#KOTECKI WACŁAW urodził się 3 marca 1897 roku w Piaskach koło Gostynia. Akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/34/432/0/1.1/83/skan/full/izVSVAf1HMjV0vO7Gf8CXA

Pochodził z rodziny kupieckiej. Był uczniem szkoły ludowej w Piaskach, gdzie uczestniczył w strajku szkolnym. Po ukończeniu gimnazjum w Gostyniu rozpoczął naukę w rzemieślniczej szkole budowlanej. Musiał ją przerwać po otrzymaniu powołania do armii niemieckiej, w której służył w 37 pułku rezerwy i w kompanii saperów 50 pułku piechoty.

14 listopada 1918 roku został zdemobilizowany w stopniu kaprala. Wrócił do swojej rodzinnej miejscowości, gdzie natychmiast podjął się tworzenia Rady Żołnierskiej i kompanii powstańczej. Od 6 stycznia 1919 roku jako dowódca plutonu uczestniczył w walkach 6 Pułku Strzelców. Po Powstaniu Wielkopolskim pozostał w stopniu podporucznika w stałej służbie wojskowej na stanowisku dowódcy kompanii 60 Pułku Piechoty w Ostrowie.

Był uczestnikiem wojny polsko – bolszewickiej. W 1920 roku został awansowany do stopnia porucznika, a w roku 1924 – do stopnia kapitana. W czasie przewrotu majowego w 1926 roku opowiedział się po stronie rządowej, w związku z czym przeniesiony został w stan spoczynku.

Osiadł w Gnieźnie, gdzie do 1939 roku wraz z bratem Janem - także Powstańcem Wielkopolskim prowadził browar.

Zmobilizowany 25 sierpnia 1939 roku, objął dowództwo gnieźnieńskiego batalionu Brygady Obrony Narodowej. W bitwie pod Piątkiem został ranny. Przebywał w szpitalu w Łodzi, skąd zbiegł do Warszawy. Na początku 1940 roku wrócił do Ostrowa. Do października 1940 roku pomagał bratu Ludwikowi (Powstaniec Wielkopolski) w prowadzeniu restauracji.

Za pośrednictwem organizacji ,,Ojczyzna’’ związał się ze sztabem Poznańskiego Okręgu Związku Walki Zbrojnej. 15 października 1940 roku został zaprzysiężony na inspektora rejonowego ZWZ w Ostrowie. Stworzona przez niego sieć wywiadowczo – informacyjna sięgała głęboko w głąb Rzeszy. W Ostrowie utworzył prężną placówkę legalizacyjną oraz ośrodek Związku Odwetu. Posługiwał się pseudonimami ,,Wawrzyn’’ i ,,Kotowski’’. Mieszkał w budynku przy ulicy Partyzanckiej 21 w Ostrowie. To tam miała w dniach 29-31 grudnia 1941 roku konspiracyjna wizyta generała Tadeusza Komorowskiego ,,Bora’’ – wówczas komendanta Obszaru Zachodniego ZWZ, a późniejszego Komendanta Głównego Armii Krajowej. Wacław Kotecki otrzymał wówczas zadanie odbudowania sieci terytorialnej ZWZ w Wielkopolsce po jej rozbiciu przez gestapo we wrześniu 1941 roku. Na jego wniosek przeniesiono siedzibę Okręgu ZWZ z Poznania do Ostrowa. Był pierwszym jego komendantem po przenosinach.

27 kwietnia 1942 roku wpadł w zasadzkę, którą gestapo zorganizowało w jednym z punktów kontaktowych.

W Forcie VII w Poznaniu i w siedzibie gestapo w Domu Żołnierza przeszedł ciężkie śledztwo. Wyrokiem Sądu Specjalnego na sesji wyjazdowej w Zwickau wraz z kilkoma członkami swojego sztabu został 11 lutego 1943 roku skazany na karę śmierci.

Zginął 31 marca 1943 roku w Dreźnie. Komenda Główna Armii Krajowej awansowała go pośmiertnie do stopnia majora. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

Był żonaty z Emilią Łabęcką. Małżeństwo było bezdzietne.

------------------------------------------

#KOTECKI JAN urodził się 24 czerwca 1902 roku w Piastach, powiat Gostyński, akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/34/432/0/1.1/98/skan/full/QMKHm7Za94PMPQ7nEV9ovQ

Zmarł w roku 1979 i spoczywa na cmentarzu parafialnym w Gnieźnie https://gniezno.artlookgallery.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=7462&inni=1

Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w zawodzie kupca.

W Powstaniu Wielkopolskim
Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.952 z dnia 1957-12-06

Opis:
Kotecki Jan brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku w okresie od 04.01.1919 do 20.02.1919. Walczył w 1 kompanii Strzelców Wielkopolskich w Poznaniu pod dowództwem kpt. Wierzejewskiego (Poznań- Ławica). Po zakończeniu powstania pozostawał w czynnej służbie w Wojsku Polskim do 31.08.1924.

Brał udział w plebiscycie na Warmii i Mazurach, za co został osadzony w więzieniu w Iławie.

Od 1936 do 1939 był właścicielem browaru w Gnieźnie. W czasie okupacji imał się różnych zajęć.

Ożeniony w 1937 z Joanną Klat.

----------------------------------

#KOTECKI LUDWIK urodził się 04 sierpnia 1900 roku w Piaskach, pow. gostyński.
Akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/34/432/0/1.1/92/skan/full/saVP7wNbcXk_Oa4hbEdigw

NIE JEST ZNANA DATA i miejsce zgonu oraz pochówek.
Mieszkaniec Ostrowa Wielkopolskiego.

W Powstaniu: jednostka: Kompania Wartownicza
status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 4/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.22-0.2001 z dnia 1969-12-22

Opis:
Kotecki Ludwik był uczestnikiem Powstania Wielkopolskiego 1918/19 w kompanii wartowniczej jako ochotnik z bronią w ręku od 2.12.1918r początkowo w Piaskach pow. Gostyń, a od 6.01.1919r w walkach w grupie Leszno na odcinku Poniec - Robczysko - Pawłowice - Tworzanki pod dow. por. Włodarczaka Leona i por. Koteckiego Wacława, po czym został zwolniony w 1922r z 81 pp. w stopniu kaprala.

Następnie prowadził samodzielnie restauracje w Ostrowie, przy czym w czasie okupacji został trzykrotnie aresztowany przez Gestapo i osadzony jako zakładnik w więzieniu w Ostrowie Wlkp. Po ostatnim zwolnieniu w 1940r jako Powstaniec wielkopolski 1918/19 uciekł do Warszawy, gdzie ukrywał się z powodu grożącego mu niebezpieczeństwa do końca wojny pod pseudonimem "Poszły Leon".

W 1945r powrócił znowu do Ostrowa, gdzie ponownie prowadził własną wytwórnie wód gazowych w Ostrowie, a później na PKP przy parowozowni i ZNTK w Ostrowie do czasu przejścia na rentę inwalidzką tj. 1963r. (...)

źródła:
https://wlkp24.info/wspomnienie/w-kotecki-waclaw-94019/

https://gniezno.artlookgallery.com/grobonet/start.php?id=wyniki&name=kotecka&x=0&y=0

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Kotecki

http://www.dws-xip.pl/PW/bio/k18.html

http://www.muzeum.gostyn.pl/Gosty%C5%84ski%20S%C5%82ownik%20Biograficzny?idAkt=815

Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 432: Życiorysy powstańców wielkopolskich: K - tom IX (Kościelniak Wacław - Kozierowski Ignacy)

Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 2/72

Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945

Piotr Kowalik urodził się 15 stycznia 1903 r. w Osinach, powiat Żnin, w rodzinie Kazimierza i Zofii z Gramsów.

Para pobrała się:
Parafia katolicka Żnin, wpis 32 / 1899

Casimirus Kowalik (23 lat)
ojciec: Petrus , matka: Catharina Szymczak
Sophia Gramse (20 lat)
ojciec: Isidorus , matka: Bronislava

Urząd Stanu Cywilnego Żnin, wpis 22 / 1899

Casimir Kowalik (ur. 1876)
ojciec: Peter , matka: Catharine Szymczak
Sophie Marie Hedwig Gramse (ur. 1879)
ojciec: Isidor , matka: Bronislava Tyllia

Miał pięcioro rodzeństwa: brata Bronisława (jako gimnazjalista - ochotnik zginął w 1920 r. pod Lwowem), siostry: Katarzynę, Kazimierę i Janinę oraz brata Juliana.

Ożenił się z Bronisławą z domu Łucką(910 - 1998).

W latach 1916-1923 był uczniem Gimnazjum Męskiego w Wągrowcu. Należał do tajnego Towarzystwa im. Tomasza Zana, a w 1918 r. został komendantem hufca gimnazjalnych harcerzy. Wymieniony jako Powstaniec Wielkopolski: jednostka: Powstańcy Wągrowieccy
status/stopień: harcerz

Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, które ukończył w 1930 r. Praktykę lekarską odbył w szpitalach Torunia i Katowic, a czynną służbę wojskową jako wolontariusz na oddziale chirurgicznym Szpitala Wojskowego w Poznaniu.

5 maja 1933 r. obronił pracę doktorską i otrzymał dyplom doktora wszech nauk lekarskich. 18 maja 1933 r. osiadł na stałe w Gołańczy, gdzie objął praktykę po dr E. Bielickim. Leczył mieszkańców ziemi gołanieckiej bez względu na ich stan majątkowy i narodowość. Był lekarzem Kasy Chorych.

Zmobilizowany już 1 lutego 1939 r., kampanię wrześniową przebył z Kcyńskim Batalionem Obrony Narodowej w stopniu porucznika. Do niewoli niemieckiej dostał się 19 września pod Iłowem. Z powodu choroby i z uwagi na brak lekarza w Gołańczy został zwolniony z niewoli w październiku 1939 r.

W 1940 r. dr Kowalik nawiązał kontakt z organizacją wojskową Polska Niepodległa i organizatorem Związku Walki Zbrojnej w powiecie wągrowieckim, por. Fr. Guzkiem. Jako członek Armii Krajowej nosił pseudonim "Albin", był komendantem rejonowym w Gołańczy, a w miarę rozrastania się placówek AK w okolicy pełnił funkcję komendanta ds. organizacyjno-kontaktowych oraz był odpowiedzialny za sprawy medyczno-sanitarne. Prowadził nasłuch radiowy i dostarczał meldunki do stacji nadawczej w Stołężnie. Mieszkanie i gabinet uczynił miejscem konspiracyjnych spotkań.

8 sierpnia 1944 r. wraz z kapitanem T. Neumanem został aresztowany przez gestapo i osadzony w areszcie śledczym w Poznaniu. Przeszedł przez obóz koncentracyjny w Żabikowie, Gross Rosen, Nordhausen-Mittelbau "Dora".

Pracował w kamieniołomach i w szpitalu obozowym. Po wyzwoleniu obozu przez Armię Radziecką, 16 maja 1945 r. powrócił do Gołańczy.

Był organizatorem i długoletnim kierownikiem ośrodka zdrowia (do 1974 r.), zainicjował działanie punktów filialnych ośrodka w Czesławicach i Smogulcu. Przez wiele lat był jedynym lekarzem w Gołańczy, teren jego działania wykraczał daleko poza obecne granice gminy Gołańcz. Dr Kowalik nieraz był jedynym ratunkiem dla chorych. Mimo propozycji objęcia wyższych stanowisk i awansów w większych miastach, pozostał wierny Gołańczy, gdzie cieszył się uznaniem i poważaniem społeczeństwa.

Doktor Kowalik udzielał się społecznie. Był prezesem koła Stowarzyszenia Byłych Więźniów Politycznych, wiceprezesem koła ZBoWiD, radnym MRN. Wchodził w skład społecznych komitetów, m.in. elektryfikacji, rozbudowy szkoły, budowy pomnika poległych i pomordowanych.

Wielokrotnie odznaczany za swą działalność w czasie wojny i okupacji, a także za wzorową pracę zawodową, m.in. Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Krzyżem Partyzanckim, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia.

Zmarł 12 stycznia 1979 r. w Wągrowcu. Pochowany został na gołanieckim cmentarzu w dniu swych 76. urodzin.

źródła:
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

https://poznan.wyborcza.pl/poznan/1,36001,1304766.html

https://ppm.umlub.pl/info/article/UMLb9c38045d8744a0c8b01add9c642530c/#.X8XwDLMXyUk

http://mogily.pl/golancz/kowalikpiotr_547219

http://poznan-project.psnc.pl/

https://www.genealogiawarchiwach.pl

https://www.straty.pl/pl/szukaj

#Kozyrowski Józef
oraz jego rodzeństwo:
-- Jan 1876 - 1920,

-- 1880 - 1891 Jadwiga Teresa,

-- 1882 - 1970 - Józefa Maria,

-- 1884 ur. i zm. Stefania,

- 1889-1889 - Stanisława Teodora,

- 1889-1890 - Feliks Klemens

urodzili się w rodzinie Jana 1848 1848 i Stanisławy z Boruckich 1851, para pobrała się :

Parafia katolicka Brzostków, wpis 2 / 1872

Joannes Kozerowski (24 lat)
Stanislava Borucka (21 lat)

----------------------------

Kozyrowski Józef (1893-1944)

ps. „Rawka",

Powstaniec Wielkopolski, Uchwała Rady Państwa nr: 12.31-0.1063 z dnia 1958-12-31

Opis:
Zmarły w obozie koncentracyjnym w Żabikowie dnia 11.10.1944 r. Kozyrowski Józef brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od dnia 27.12.1918 do 18.02.1919, walcząc o oswobodzenie miasta Poznania, pod dow. por. Wiktora Skotarczaka, a następnie bezpośrednio wstąpił do Wojska Polskiego (10 P. Strz. Wlkp.) i zdemobilizowany został w stopniu plutonowego w maju 1920 r. Podstawa: zaświadczenie z DOK VII Ref. Histor. l. 5792/38 z dnia 17.06.1938.

Dodatkowe informacje:
Odznaczony pośmiertnie.

podofic. rez. WP, ZWZ-AK.

Urodził się 03 stycznia 1893 roku w Poznaniu w Poznaniu.

Szkolę powszech­ną ukończył w Poznaniu, a następnie uczył się na prywatnych kursach dokształcających.

5 XI 1914 został powołany do armii niemie­ckiej. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej skierowany na front wschodni. 18 V 1916 ranny w okolicy Rawki.

W 1918 zdezertero­wał z armii i 29 XII 1918 wstąpił do Straży Ludowej w Poznaniu jako dowódca plutonu w dzielnicy nr 1. Brał udział w walkach288
w rejonie lotniska Ławica. Następnie został przeniesiony do Baonu Zapasowego Wojsk Wartowniczych i Etapowych nr VII w Po­znaniu w stopniu sierżanta. Później pełnił służbę w PKU.

Zdemobilizowany 20 IX 1921.

Po ukończeniu nauki w Szkole Handlowej w Poznaniu i odbyciu praktyki został samo­dzielnym księgowym.

W 1939 nie został zmobilizowany. Przez pierwsze miesiące okupacji pracował jako księgowy w Gazowni Miejskiej w Poznaniu, skąd po weryfikacji zwolniony. Podjął wów­czas zatrudnienie w firmie Telefunken.

W 1941 zaprzysiężony do ZWZ przez Anto­niego Walorego, który skontaktował go z por.rez. Alfonsem Jernasem. Początkowo otrzy­mywał zadania wywiadowcze, a od 1942 został dowódcą plutonu AK w Obwodzie Poznań - Łazarz („Łania"). Jednocześnie współpracował z por. Jerzym Kieszczyńskim w wywiadzie w firmie Telefunken. Przyjął wówczas ps. „Rawka", którym posługiwał się do aresztowania. W styczniu 1944 wszedł w skład sztabu IR Poznań jako oficer infor­macyjny z zadaniem rozpracowania produkcji i powiązań kooperacyjnych firmy Telefunken. Jednocześnie został zobowiązany do zorga­nizowania plutonu terytorialnego AK w Ob­wodzie Śródmieście.

21 II 1944 został aresztowany w miejscu pracy. Przeszedł bestials­kie śledztwo w Domu Żołnierza, po czym został osadzony w Żabikowie w celi K-1. Był objęty początkowo śledztwem przeciwko ofi­cerom sztabu Okręgu Poznańskiego AK, a następnie włączony do śledztwa przeciwko kierownictwu Ośrodka Kedywu IR Poznań; głównym oskarżonym był tu por. A. Jernas. Do sierpnia 1944 wielokrotnie przesłuchiwa­ny w Domu Żołnierza, odrzucał stawiane mu zarzuty. W początkach października 1 944 zo­stał po kolejnym skatowaniu w Domu Żoł­nierza przeniesiony do baraku „L" w Żabiko­wie, skąd wysłał kartkę do rodziny, datowaną 4 X 1944.

W dniu 11 X 1944 zginął w nie­znanych okolicznościach.

Żona Jadwiga z d. Ratajczak 21.06.1900 - 12-02-1991, spoczywa na poznańskim cmentarzu komunalnym Miłostowo: pole:46 kwatera:1 rząd:3 miejsce:4 , córka Zofia Teresa 25-02-1928 - 02-01-2018, także spoczywa na Miłostowie.

źródła

- biogram za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 - FAK-V/99, Akta osobowe. Marian Woźniak,

- http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

- http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

- http://www.basia.famula.pl/pl/

- https://szukajwarchiwach.pl/53/1926/0/1/276/skan/full/OsroS4EZFRpONHzsz4jmOw

- http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto

- https://www.straty.pl/pl/szukaj

- http://e-kartoteka.net/pl/search

- https://billiongraves.pl/

Krychowski Józef

oraz jego rodzeństwo:
- 1902 - Agnieszka,
- 1903-1987 Stanisław,
- 1905 - Maria,
- 1907 - Stanisława,
- 1908-1986 - Wacław, 1909 - NN,
- 1911 - ur. i zm. Władysława,
- 1912 - 1988 - Franciszek
urodzili się w rodzinie Franciszka i Stanisław Budesz, para pobrała się:

Urząd Stanu Cywilnego Mikuszewo, wpis 19 / 1899

Franz Krychowski (ur. 1873)
ojciec: Martin Krychowski , matka: Franziska Pawlak
Stanislava Budasz (ur. 1880)
ojciec: Michael Budasz , matka: Franziska Walska
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/53/1897/0/3/77/skan/full/y7JWh3afjPovCj_wO4Yrnw

Parafia katolicka Dębno, wpis 24 / 1899

Franciscus Krychowski (26 lat)
ojciec: Martinus , matka: Francisca Pawlak
Stanislava Budasz (19 lat)
ojciec: Michael , matka: Francisca Walska
--------------------------------------------------------

Krychowski Józef (1901 -1945) ps. „Józef I",

podofic. zaw.WP, ppor. c.w. AK.

Urodził się 22 marca 1901 w Zwoli pow. śremski, akt urodzenia:
https://szukajwarchiwach.pl/53/1963/0/1/200/skan/full/eqZEu-Tpl4b5b82EMrQTBg

W 1918 jako ochotnik walczył w Powstaniu Wielko­polskim,
- nie jest wpisany do bazy Powst. Wielkop.

a następnie zmobilizowany do 12 pswlkp. Brał udział w wojnie polsko-bol­szewickiej w ramach 70 pp. Od 1937 szef umundurowania 1 batalionu 70 pp w stopniu plut. Brał udział w wojnie 1939 w ramach 17DP. W listopadzie 1939 wrócił do Pleszewa i do września 1940 prowadził rozlewnię piwa i wód gazowanych. Od października 1940 do sierpnia 1941 został zatrudniony jako stróż nocny w fabryce marmolady w Kotlinie.

W końcu 1940 przez chor. Józefa Kostkęzostał zaprzysiężony do ZWZ. Był komendan­tem Placówki ZWZ Kotlin („Kuna"), awan­sując do stopnia sierżanta. Od września 1941 powołany w skład sztabu Obwodu AK Jaro­cin z siedzibą w Pleszewie, jako szef łączno­ści konspiracyjnej. W tym czasie organizował też pomoc społeczną. Zainicjował wysyłanie przez żołnierzy ZWZ paczek żywnościowych do obozów jenieckich. Uczestniczył w więk­szości akcji sabotażowych przeprowadza­nych przez ZWZ-AK w Obwodzie Jarocin.Od początku 1945 ukrywał się poszukiwany przez Gestapo. W czasie rekonesansu wywiadowczego przeprowadzonego 21 I 1945 wspólnie z kpt. Brunonem Nikoleizigiem („Adam ) i plut. Wacławem Woźniakiem („Artur') oraz próby przechwycenia broni z kwatery żołnierzy niemieckich przy ul. Pod­górnej w Pleszewie brał udział w potyczce.

W następstwie pościgu zginął z bronią w rę­ku w okolicy miejscowej żwirowni.

Po woj­nie ekshumowany i pochowany z ceremonia­łem wojskowym na cmentarzu parafialnym w Pleszewie.

Awansowany pośmiertnie do stopnia ppor. c.w. AK.

Żona Maria żołnierz AK („Urszula"),

Syn January, żołnierz AK, (*1928 Górka †1998 Poznań).
Ps. „Wiktor I”, st. sierżant WP, Okręg Poznań AK, Inspektorat Ostrów Wlkp., Obwód Jarocin, Pleszew, pluton dywersyjny Kedywu „Lech”. Członek ŚZŻAK Okręg „Wielkopolska” – Środowisko „Pałac” Poznań. Spoczywa na Cmentarzu Komunalnym na Junikowie w Poznaniu, pole:5 kwatera:AK rząd:CP1 miejsce:2 https://billiongraves.pl/grave/January-Krychowski/26905608

źródła:
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 - Zbiory prywatne Januarego Krychowskiego w Poznaniu - biogram opracował Marian Woźniak,

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://media.zwielkopolski24.pl/gazeta/2/2017/04.pdf

http://historiajarocina.pl/postacie/kpt-brunon-maksymilian-nikoleizig-ps-adam-1904-1945/

http://ptk.pleszew.pl/e-book/miejsca.pdf

http://www.wbc.poznan.pl/Content/242086/index.pdf

https://m.rc.fm/news/pleszew-wybuchl-czolg.html#

http://ptk.pleszew.pl/tajne2.pdf

http://irenakuczynska.pl/wyzwolenie-pleszewa-spod-okupacji-niemieckiej-wybuchem-czolgu-tle/

https://m.zpleszewa.pl/artykuly/oddali-hold-bohaterskim-zolnierzom,50281.html

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://billiongraves.pl

w biogramie Henryka Kubiaka przygotowanym przez panią Lubomirę Broniarz - Press czytamy, że był Powstańcem Wielkopolskim, niestety jest to jedyna wzmianka, bez podania gdzie, w jakim oddziale. Nie wiemy też czy Henryk się ożenił, czy miał potomstwo, ale być może żyje jeszcze potomstwo jego rodzeństwa, które pomogłoby nam wyjaśnić i uzupełnić historię Henryka - UDOSTĘPNIAJCIE PROSZĘ!!!

-----------------------------------------------------------
KUBIAK HENRYK

i jego rodzeństwo:

-- 1892-1893 - Janina ur. i zm. w Środzie Wielkopolskiej,

-- Irena ur. 04.04.1898, wyszła za Waleriana Małeckiego,

-- Bronisław ur. 06.07.1901 - ożenił się z Franciszką Szczęsną,

-- Zofia ur. 29.01.1903 wyszła za mąż za Włodzimierza Ślizowskiego

urodzili się w rodzinie Piotra i Antoniny z Przybylskich, para pobrała się w roku 1892 :

Urząd Stanu Cywilnego Środa Wielkopolska, wpis 27 / 1892

Peter Kubiak (ur. 1870)
ojciec: Valentin Kubiak + , matka: Josephine Łoża +
Antonie Przybylska (ur. 1871)
ojciec: Joseph Przybylski , matka: Konstanze Jeżewska

akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/53/1965/0/3/56/skan/full/j3s1cv4hTKfEL6LltedSYQ

Parafia katolicka Środa Wielkopolska, wpis 20 / 1892

Petrus Kubiak (21 lat)
Antonina Przybylska (20 lat)

Piotr i Antonina z dziećmi od 17 lipca 1900 mieszkali w Poznaniu, wcześniej w Mosinie dokąd się przenieśli przed 1895 z Środy Wielkopolskiej.

-------------------

#Kubiak Henryk (1895-1942),

podofic. rez. WP, czł. POZi WOZZ.

Urodził się 11 stycznia 1895 roku w Mosinie.

Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się rzeźnictwa.
W czasie I wojny światowej walczył w armii niemieckiej, najpierw na froncie wschodnim (w 1916 otrzymał Krzyż Żelazny II kl.), a po­tem od 1917 na froncie zachodnim, gdzie został ranny.

W 1918 brał udział w Powsta­niu Wielkopolskim.

Od 1920 pracował jako robotnik. W 1938 otrzymał stanowisko stróża nocnego, którą to pracę wykonywał również w czasie okupacji.

Latem 1941 zaprzysiężony do WOZZ przez Edmunda Horowskiego.

W czerwcu 1942 aresztowany przez Gestapo za pomoc udzieloną w ucieczce E. Horows­kiego ze szpitala więziennego. Przeszedł cię­żkie śledztwo w Domu Żołnierza, osadzony w Forcie VII. Wyższy Sąd Krajowy w Po­znaniu (OLG) na sesji 17 X 1942 skazał gona karę śmierci.

Został zgilotynowany 3 XI 1942 w więzieniu przy ul. Młyńskiej w Po­znaniu.

źródła:
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 199-1945 - AGKIPN, Oberlandesgericht Posen sygn.2 OJs. 140/42; FAK-l/10, Wojskowa Or­ganizacja Ziem Zachodnich; Zbiory własne ,
autorki w Luboniu.Lubomira Broniarz-Press

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

http://e-kartoteka.net/pl/search

https://www.straty.pl/pl/szukaj