Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Kuchowicz Zygmunt, Antoni i Marian urodzili sie w rodzinie Konstantego i Marianny harwazińskiej, para pobrała się w roku 1886 w Czerniejewie:

Urząd Stanu Cywilnego Czerniejewo, wpis 51 / 1886

Konstantin Kuchowicz (ur. 1860)
ojciec: Thomas Kuchowicz , matka: Michalina Karlitz
Marie Harwazinska (ur. 1868)
ojciec: Anton Harwazinski , matka: Franziska Nowak

Parafia katolicka Czerniejewo, wpis 14 / 1886

Constantinus Kuchowicz (26 lat)
ojciec: Thomas , matka: Michalina Karlic
Marianna Harwazińska (18 lat)
ojciec: Antonius , matka: Francisca Nowak

-----------------------------

#Kuchowicz Zygmunt (1893-1960), podofic. WP, czł. CS, WOWi ZWZ.

Urodził się 27 marca 1893 roku w Czerniejewie.

Powstaniec Wielkopolski:
jednostka: Kompania Gnieźnieńska, 4 Pułk Strzelców Wielkopolskich
status/stopień: chorąży
uwagi: Słupia Kapitulna, walczył pod Zdziechową
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.952 z dnia 1957-12-06

Opis:
Brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku w walkach przy zdobywaniu koszar w Gnieźnie, później walki pod Zdziechową, Czerniejewo przy rozbrajaniu posterunku żandarmerii, komisarza i policji. Walki pod Zdziechową, Strzelnem, Inowrocławiem, Szubinem i Rynarzewem jako dowódca plutonu pod dowództwem Wertla [Wachtla] Mariana i kpt. Cymsa. Dalsza służba wojskowa w 4 Pułku Strzelców Wlkp., późniejszy 58 pp do 1939 r. jako zbrojmistrz w stopniu chorążego. Podstawa: Centralne Archiwum Wojska Polskiego nr 4425 z dnia 23.08.1948 Gdańsk Oliwa.

Należał począt­kowo do WOW, a następnie do ZWZ. Opra­cowywał plany powstania w WOW. Aresz­towany 28 IV 1940 przez Gestapo w Po­znaniu i osadzony w Forcie VII. Na przełomie października i listopada 1940 w więzieniu przy ul. Młyńskiej w Poznaniu w dyspozycji sędziego śledczego Trybunału Wojennego Rzeszy (Reichskriegsgericht). Po ukończeniu śledztwa przebywał kolejno w więzieniach; Wronki (14 X 1940-23 IV 1941), Ber­lin-Neukólln (23 IV 1941 -14 V 1942) i Zwi­ckau, skąd został zwolniony 26 VI 1942. Powrócił do Poznania 27 VI 1942. Następnie został wysiedlony do GG.

Kuchowicz Zygmunt ożenił się z Joanną Eichstadt (1900-1987), dzieci Halina 1926, Kazimierz 1929, Janusz1929, Barbara 1931 - spoczywa z rodzicami.

Zmarł w 21 października 1960 w Poznaniu. Spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo: pole:16 rząd:1 miejsce:10,
https://billiongraves.pl/grave/Zygmunt-Kuchowicz/30221677

-------------------------------------

Marian #Kuchowicz urodził się 06 grudnia 1894 roku w Czerniejewie, żona Władysława Konecka. Marian - urzędnik Zarządu Miejskiego w Gnieźnie, uczestnik powstania wielkopolskiego, Władysława z Koneckich, maszynistka w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gnieźnie Mieli syna Bronisława ur. 8 maja 1932 r. w Gnieźnie.

NIE JEST ZNANA DATA I MIEJSCE ZGONU MARIANA oraz pochówek.

W Powstaniu Wielkopolskim:
jednostka: 4 Kompania Gnieźnieńska
status/stopień: plutonowy

odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 02.29-0.40 z dnia 1960-02-29

Opis:
Kuchowicz Marian brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim z bronią w ręku od 28.12.1918 r. do 20.2.1919 r. najpierw w luźnych oddziałach przy oswobodzeniu Gniezna i pod Zdziechową a następnie przydzielony do 4 Kompanii Gnieźnieńskiej pod dowództwem por. Cymsa walczył pod Mogilnem, Strzelnem i Inowrocławiem. Następnie wcielony do 4 Pułku Strzelców Wlkp. . gdzie [pozostał do 1920 r.

---------------------------------------
Antoni #Kuchnowicz urodził się 06 grudnia 1896 roku w Czerniejewie, żona Begina, syn Grzegorz Antoni - spoczywają na cmentarzu komunalnym w Koszalinie. Antoni zmarł 05 listopada 1957 roku w Koszalinie.

W Powstaniu Wielkopolskim:
jednostka: Kompania Gnieźnieńska, 5 Pułk Piechoty Wlkp.
status/stopień: szeregowiec, kapral

odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.954 z dnia 1957-12-06

Opis:
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim od 28.12.1918 r. i tak pod Zdziechową gdzie brał udział w kompanii gnieźnieńskiej zabierając do niewoli cały batalion Grenzschutzu pod Szubinem, Rynarzewem, Potulicami aż do zajęcia Bydgoszczy. Brał również udział przy zdobyciu dworca w Inowrocławiu gdzie został ranny w klatkę piersiową i prawą szczękę. W 1939 r. został zmobilizowany w sierpniu i we wrześniu 1939 r. powróciłem do domu.

-----------------------------
źródła:
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939 - 1945:
APP, Strafgefangnis Wronkę 1940-1941t. 994/40, lista wywozowa; FAK-l/10,Wojskowa Organizacja Ziem Zachodnich;Zbiory własne autorki w Luboniu. Lubomira Broniarz-Press

Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu,Spis zweryfikowanych

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej

Karwat Janusz, Polak Bogusław, Rezler Marek, Kiełbowski Waldemar, Cześć pamięci powstańców wielkopolskich 1918-1919 z Czerniejewa i okolic. W 100. rocznicę zrywu Wielkopolan, pod red. Waldemara Kiełbowskiego, Gniezno 2018

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

https://billiongraves.pl/grave/Zygmunt-Kuchowicz/30221677

http://e-kartoteka.net/pl/search

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=13&szufladka=KUBO-KUCL

https://www.straty.pl/pl/szukaj

http://cmentarz.koszalin.mpcms.pl/icormain/chapter_20061.asp?smode=2&p1oid=4925ACB62F4B4D5B86F2E65F192B3C93

http://www.archiwum.pan.pl/images/wydawnictwa/biuletyn-apan-nr-56.pdf

Kulczyński Franciszek, Adam i Konrad

W roku 1871 w miejscowości Borek Wielkopolski pobrali się Antoni (1845-1895) i Zofia Żgalińska (1850-1929):

Parafia katolicka Borek, wpis 9 / 1871

Antonius Kulczyński (26 lat)
Sophia Zgalińska (20 lat)

Z tego związku urodzili się:
-- Stanisława 1872 - 1874,

-- Ludwik 1873,

-- Łukasz, - ojciec Powstańca Konrada Franciszka

-- Jan 1876 - 1965,

-- Marianna 1879-1880,

-- Kazimierz 1882-1951,

-- Adam, Powstaniec Wielkopolski

-- Helena 1888 - 1962,

-- Aniela 1891 - 1978

-- Agnieszka 1884 - 1958,

-- Franciszek, Powstaniec Wielkopolski

-- Stanisława II 1890 - 1961.

----------------------------------------

Łukasz Kulczyński i Marta Schmidt mieli syna Konrada Franciszka, (1898-1973) ps. „Franciszek", czł. TOKi ZWZ, kierownik gazowni.

Urodził się 15 września w Borku pow. gostyński

Po ukończeniu szkoły ludowej w 1912 i wydziałowej w 1913 rozpoczął pracę w gazowni w Borku. W 1918 powołany do armii niemieckiej. Wal­czył na froncie zachodnim.

W 1919 przyłączył się do Powstania Wielkopolskiego:
stopień: kapral, podporucznik mianowany

uwagi: z Borku, służył w poznańskich oddziałach piechoty, zastępca sekretarza Koła Borek, Uchwała W 2/72, I.487.17572 - https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/1/33/skan/full/CQFRcdqFYP_DRsNHKNS_iQ
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.950 z dnia 1957-12-06

Opis:
Brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. od dnia 5.01.1919 do dnia 20.02.1919 r. w Poznaniu, Lwówku i Kopanicy pow. Szamotuły, w rozbrajaniu Niemców i oswobodzeniu w/wym miast. Następnie po rozbrojeniu Niemców został w W.P. do dnia 20.07.1922 aż do ogólnej demobilizacji.

We wrześniu 1939 czł. Straży Obywatel­skiej. Po zajęciu Borku przez Niemców nadal kierował gazownią i cieszył się zaufaniem miejscowych Niemców. W końcu 1939 wspólnie z ppor. rez. Edmundem Nowakiem zajmowali się kolportowaniem gazetki „Dla ciebie Polsko", którą otrzymywali z Jarocina. Na terenie gazowni prowadził nasłuch radiowy i sporządzał biuletyny dla redakcji tej gazetki. W styczniu 1940 nawiązał kontakty z ppor. rez. Janem Woźnym z Gostynia. Przysięgi nie składał. Latem 1942 przez E.Nowaka został podporządkowany komendzie ZWZ w Jarocinie, a następnie ppor. Włady­sław Fiedler przekazał go pod komendę por. Jerzego Handke („Leszek", „Biały Grot") w Lesznie. Od tego czasu wchodził w skład Placówki ZWZ Borek, jako zastępca E. No­waka. Brał udział w organizowaniu pomocy dla rodzin ofiar wojny.

Aresztowany przez Gestapo 5 IX 1942 i przewieziony do więzie­nia w Środzie, a potem do Domu Żołnierza. Zaprzeczał wszelkim związkom z polską kon­spiracją. Następnie więziony w Zwickau i we Wrocławiu do marca 1943. Wyrokiem Wy­ższego Sądu Krajowego w Poznaniu (OLG) na sesji wyjazdowej w Legnicy 13 III 1943 skazany na karę śmierci. Po przewiezieniu do Wrocławia wniósł prośbę o ułaskawienie, którą poparli Niemcy z Borku. Na podstawie decyzji kancelarii Adolfa Hitlera zamieniono mu karę na 8 lat obozu karnego. Więziony w więzieniu w Rawiczu. W styczniu 1945 ewakuowany do Niemiec, gdzie został uwolniony przez wojska amerykańskie i po­wrócił do Borku.

Zmarł w Poznaniu 28 lutego 1973. Grobu w Poznaniu nie odnaleziono.

Żona Anna z d. Sobkowiak, s. Julian.

Życiorys za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939 - 1945 : AGKIPN, Oberlandesgericht Posen sygn.2 OJs. 151/42; USC Borek, Akt urodzenia nr 173/1898, Akt zgonu nr 87/1973. Maria Rutowska Marian Woźniak

------------------------------------------------
FRANCISZEK KULCZYŃSKI urodził się w rodzinie Antoniego i Zofii, 01 grudnia 1877 roku w Borku.

Stanisława z d. Bujakiewicz 1899 - 1963, para miała córkę Marylę Kokot (z d. Kulczyńska) 1921 - 1998.

Franciszek zmarł 24 lutego 1961 roku w Krobi, gdzie też spoczywa: https://billiongraves.pl/grave/Franciszek-Kulczy%C5%84ski/25559174?referrer=myheritage

Franciszek w Powstaniu Wielkopolskim:

jednostka: Gminna Rada Ludowa, Grupa Leszno
status/stopień: szeregowiec
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym : Uchwała Rady Państwa nr: 12.28-0.977 z dnia 1957-12-28

Opis:
Za udział z bronią w ręku w Powstaniu Wlkp. Od listopada 1918 r. jest członkiem i organizatorem Straży Ludowej na terenie m. Krobi gdzie brał też udział w usuwaniu władz miejskich niemieckich jak magistrat, poczta, kolej. Przed I wojną światową był członkiem Sokoła i Bractwa Kurkowego.
------------------------------------------

ADAM KULCZYŃSKI urodził się w rodzinie Antoniego i Zofii, 13 grudnia 1885 roku w Borku.
Akt urodzenia:
https://szukajwarchiwach.pl/34/407/0/1.1/43/skan/full/_Jqf1mo_M82qDbxpwtITtQ

Zmarł 19 maja 1942 roku w Poznaniu (inne źródła podają, że zmarł w Krobi). Spoczywa na cmentarzu parafialnym przy ul. Bluszczowej : kwatera:NG rząd:29 miejsce:7/8 ,
https://billiongraves.pl/grave/Adam-Kulczy%C5%84ski/20998639?referrer=myheritage

Nie jest oznaczony w wyszukiwarce miejskiej jako grób weterana (spoczywa w tym miejscu także inny Powstaniec - ojciec żony syna Marcelego - Krystyny - Marian Jackowiak,
Rodzice: Franciszek, Maria
Ur.: 1895-05-18, Żytowiecko (Gostyń PL))

Żona Maria Kulczyńska (z d. Piko) 1899 - 1976, którą poślubił 26 października 1920 w Krobi, z tego małżeństwa urodzili się:

Stefania Boroń 1921 - 1974,
Marceli Kulczyński 1925 - 2012, ożeniony z Krystyną z dom. Jackowiak, córką Powstańca Marcelego,
Jerzy Kulczyński 1930 - 2016,
Antoni Kulczyński 1923 - 1924,
Irena Krzyżagórska 1928,
Stanisław Kulczyński 1936 - 1938.

ADAM KULCZYŃSKI w Powstaniu:

jednostka: Grupa Leszno
status/stopień: szeregowiec
uwagi: I.487.17570 (Poznań inne 1958, Relacje i wspomnienia dotyczące powstania wielkopolskiego: 1.Leszno, powiat Leszno, województwo poznańskie, 2.Łomnica, powiat Nowy Tomyśl, województwo poznańskie. )

--------------------------------------------------------

źródła:
http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

https://billiongraves.pl/

https://www.myheritage.pl

http://e-kartoteka.net/pl/search

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=3&szufladka=KULC-KULP
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 369: Hanyż Andrzej, Front Grupy Leszno w powstaniu wielkopolskim
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 368: Relacje i wspomnienia dotyczące powstania wielkopolskiego: 1. Leszno, powiat Leszno, województwo poznańskie, 2. Łomnica, powiat Nowy Tomyśl, województwo poznańskie
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła poza Poznaniem
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 45: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]

Jóźwiak Stanisław i Edmund oraz ich rodzeństwo:
- Marianna ur.1893,
- Pelagia ur.1895,
- NN martwo urodzony 1897,
- NN martwo urodzony 1901
- Franciszek ur.1902

urodzili się w rodzinie Kacpra i Łucji z Frąckowiaków, para pobrała się:

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 421 / 1891

Kaspar Melchior Józwiak (23 lat) - urodzony 01.01.1868
ojciec: Valentin Józwiak , matka: Magdalena Chęcińska

Louise Frąckowiak (34 lat) - urodzona 10.12.1857, zmarła przed 03.06.1919 rokiem kiedy to Kacper poślubił II żonę - Bolesławę Kubiak.
matka: Josephine Frąckowiak

Stanisław Jóźwiak
urodził się 16 września 1892 w Poznaniu, zm. 24 października 1964 w Londynie, pochowany na Gunnersbury Square DA grób 37)

Stanisław poślubił Józefę z dom. Dudziak 1897-1981, mieli córkę Danutę 1934-1954.

W trakcie I wojny światowej służył w armii niemieckiej, zaś od lipca 1918 był członkiem POW i uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Od 1922 był właścicielem poznańskiej firmy „Tekstyl” jednocześnie działając między innymi w Stowarzyszeniu Kupców Chrześcijan, Związku Obrony Przemysłu Polskiego oraz Związku Popierania Polskiego Stanu Posiadania. W latach 1938–1939 był posłem na Sejm V kadencji z list Obozu Zjednoczenia Narodowego. Był również sympatykiem, a prawdopodobnie także członkiem Obozu Narodowo Radykalnego. Po agresji III Rzeszy na Polskę, uczestniczył w polskiej wojnie obronnej września 1939 po, której przez Węgry i Francję przedostał się w 1940 do Wielkiej Brytanii. W latach 1939–1945 był posłem do I i II Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej jako bezpartyjny przedstawiciel środowisk narodowych (identyfikowano go z ONR pomimo iż nie posiadał legitymizacji działającej w kraju tzw. Grupy Szańca wywodzącej się ze środowiska ONR ABC). Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji. Od 1947 związany był ze Stronnictwem Pracy.

Krzysztof Kaczmarski – Próby „legalizacji” Obozu Narodowo-Radykalnego (Grupy „Szańca”) i wejścia jego przedstawicieli w struktury władz RP na wychodźstwie 1939–1941. w Pamięć i sprawiedliwość (nr 1/2008; Instytut Pamięci Narodowej; ISSN 1427-7476)

---------------------------
Edmund Jóźwiak urodził się 19 października 1897 roku w Poznaniu, nie jest znana data zgonu oraz pochówek.
16 kwietnia 1921 roku w Poznaniu poślubił Cecylię Lepczyńską ur. 04 października 1900, para doczekała się potomstwa Dionizja Maria ur. 1921, Henryk ur. 1922, Erazm Edmund 1927.

Edmund w Powstaniu Wielkopolskim wymieniony został jako jednostka: 2 Kompania Straży i Bezpieczeństwa
źródła: Album Pamiątkowy Powstańców Ziem Zachodnich R.P., Poznań 1937, nr 1; Poznań 1938, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5; [Poznań] 1939, nr 6
Karwat Janusz (wybór i oprac.), Wspomnienia z Powstania Wielkopolskiego, Biblioteka "Kroniki Miasta Poznania", Poznań 2007

źródła:

zdjęcia grobu w Londynie p. Mariusz Zawadzki Defenders of Polish Graves London
https://www.facebook.com/GravesDefenders/posts/2714050852256567

SERDECZNIE DZIĘKUJĘ !

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://e-kartoteka.net/pl/search#show

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanisław_Jóźwiak_(poseł)

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=4&szufladka=JOLK-JURC

http://poznan-project.psnc.pl/

http://www.basia.famula.pl/pl/

Jęczkowiak Józef, Ludwik i Zygmunt

Jęczkowiak Jan (1860 - 5.11.1904) - ojciec dzisiejszych naszych bohaterów żenił się dwa razy, pierwszą żoną w roku 1886 została Maria Dorota Siewicz (zmarła 08.02.1897), z tego związku urodzili się:

-- Marian - 05.12.1887 - wyrokiem z dnia 1942-03-24 wydanym przez hitlerowców skazany na karę śmierci: Oberlandesgericht Posen, Sygnatura: IPN GK/74/4, Instytut Pamięci Narodowej - Archiwum Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce
-- Nikodem 20.05.1889,
-- Kazimiera 12.02.1891.
-- Roman 05.08.1895 - 1972 - spoczywa na poznańskim Górczynie

Po śmierci Marii Doroty Jan ożenił się powtórnie, żoną została Anna Wrońska ur. 8.07.1867 roku,

Urząd Stanu Cywilnego Jeżyce, wpis 46 / 1897

Johann Jęczkowiak (ur. 1860)
ojciec: Michael Jęczkowiak , matka: Therese Herold
Anna Wronska (ur. 1867)
ojciec: Jacob Wronski , matka: Caecilie Kaczmarek

Parafia katolicka Poznań - par. Najśw. Serca, wpis 28 / 1897

Joannes Jęczkowiak (ur. 1860, wdowiec)
ojciec: Michael , matka: Theresia Herot
Anna Wrońska (ur. 1867)
ojciec: Jacobus , matka: Caecilia Kaczmarek

Z tego związku urodzili się: JÓZEF, LUDWIK, ZYGMUNT i Jan Stanisław - urodzony 05.03.1903, zmarł 12.10.1977 roku, porucznik WP, w roku 1924 został zaadoptowany przez Jana Popławskiego i od tej chwili nosił nazwisko Popławski. Spoczywa na poznańskim Górczynie: kwatera:IIL rząd:19 miejsce:4 .

-----------------------------

Józef Gabriel Jęczkowiak urodził się 31 stycznia 1898 w Jeżycach, obecnie dzielnica Poznania, zmarł 21 stycznia 1966 w Szczecinie. Pochowany pierwotnie na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie, od 12 kwietnia 2013 rodzina spoczywa na Cmentarzu Miłostowo w Poznaniu, pole:45 kwatera:3 rząd:13 miejsce:21 z małżonką Zeferiną Jadwigą i córką Danutą
https://billiongraves.pl/grave/Józef-Jęczkowiak/32753568
------- grób nie jest oznaczony jako grób Weterana.
Dnia 11 września 1922 roku w Poznaniu Józef Gabriel Jęczkowiak poślubił Zeferinę Jadwię Dybizbańską urodzoną 26.08.1897, zm.1944, z tego związku urodziły się Wanda 1923 i Danuta 1929-1999.

Józef Gabriel Jęczkowiak harcerz, członek Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego, jeden z najważniejszych uczestników akcji rozbrajania Niemców 10 listopada 1918, powstaniec wielkopolski - za udział w Powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, kapitan żandarmerii Wojska Polskiego, radny miasta Gdyni, uczestnik kampanii wrześniowej, działacz organizacji kombatanckich.

Ukończył szkołę powszechną w Poznaniu. Członek skautingu, w 1913 aresztowany za udział w manifestacji patriotycznej pod pomnikiem Adama Mickiewicza, skazany na miesiąc więzienia i relegowany z gimnazjum niemieckiego.

Po wybuchu I wojny światowej wcielony do armii niemieckiej. W sierpniu 1918 zdezerterował z frontu francuskiego, za co został zaocznie skazany wyrokiem niemieckiego sądu wojskowego w maju 1919 na karę śmierci.

Aktywista Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego, której założycielem był Wincenty Wierzejewski. Brał udział w przygotowaniach do odbicia Józefa Piłsudskiego z internowania w Magdeburgu. Stały łącznik POW pomiędzy Poznaniem i Warszawą. Opracował plan operacji zmierzającej do zdemoralizowania garnizonu niemieckiego w Warszawie, do realizacji którego zamierzał wykorzystać Polaków służących w armii niemieckiej. Po rozmowie z Józefem Piłsudskim 10 listopada 1918 uzyskał akceptację swojego planu i go zrealizował. Uczestnik Powstania Wielkopolskiego. W marcu 1919 wziął udział w odsieczy Lwowa. Następnie oddelegowany, dzięki wstawiennictwu Czesława Smoczyńskiego, do żandarmerii polowej przy dowództwie Frontu Wielkopolskiego. 26 października 1919, jako podoficer byłej armii niemieckiej w rezerwie został z dniem 27 października 1919 mianowany podporucznikiem żandarmerii polowej, powołany do służby czynnej na czas mobilizacji i przydzielony do Dowództwa Oddziału Żandarmerii Polowej przy Dowództwie Głównym Wojsk Polskich byłego zaboru pruskiego.

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 72. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[5]. Pełnił służbę w 7 Dywizjonie Żandarmerii na stanowisku dowódcy Plutonu Żandarmerii „Poznań I”. Następnie został przeniesiony do 3 Dywizjonu Żandarmerii w Grodnie. Z dniem 31 października 1927 został przeniesiony do rezerwy[8]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 1. lokatą w korpusie oficerów rezerwy żandarmerii.

W tym samym roku przeniósł się do Gdyni, gdzie działał w Zarządzie Okręgu Morskiego Związku Oficerów Rezerwy RP (w latach 1933–1939 pełnił funkcję prezesa związku). Członek wielu stowarzyszeń i organizacji w Gdyni. W okresie 1935–1939 radny miasta Gdyni. W 1939 zmobilizowany i przydzielony jako szef żandarmerii do Grupy Operacyjnej „Wschód” w Armii „Pomorze”. Jeniec Oflagu VII A Murnau. Z uwagi na ciążący na nim wyrok śmierci w obozie jenieckim przebywał pod zmienionym nazwiskiem – Józef Korkowski. Po wyzwoleniu obozu wstąpił w szeregi oddziałów polskich działających przy amerykańskiej 7 Armii.

Do kraju wrócił w maju 1946 i podjął pracę w Najwyższej Izbie Kontroli. W styczniu 1950 został inspektorem kontroli wewnętrznej w Przedsiębiorstwie Handlu Zagranicznego „Baltona” z siedzibą w Gdyni. W tym czasie był rozpracowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego, co doprowadziło do jego zwolnienia z pracy w marcu 1952. Po październiku 1956, na fali odwilży, przyjechał do Szczecina, gdzie rozpoczął z dniem 1 lipca 1957 pracę w tamtejszym oddziale PHZ „Baltona” na ul. Gdańskiej 40 jako kierownik magazynów. Działacz Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (ZBoWiD). Uczestniczył w dyskusjach na temat Powstania Wielkopolskiego, pisał na ten temat referaty, artykułu, a także poezję.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Niepodległości – 17 marca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” zamiast uprzednio (20 lipca 1932) nadanego Medalu Niepodległości
Krzyż Walecznych (1920),
Złoty Krzyż Zasługi,
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
Wielkopolski Krzyż Powstańczy – 4 listopada 1958,
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945,
Złoty Gryf Pomorski.

----------------------------------------------------

Jęczkowiak Zygmunt urodził się w Poznaniu 24 kwietnia 1901 roku, zmarł 17 listopada 1985 roku w Poznaniu, spoczywa na poznańskim Miłostowie z małżonką i dziećmi - Lechosławem i Mieczysławą Marią - pole:6 kwatera:1 rząd:6 miejsce:6 .
https://billiongraves.pl/grave/Zygmunt-Jęczkowiak/26164507

Jęczkowiak Zygmunt i Halina z Schulzów ur. 22 lutego 1910 roku, zmarła 18 maja 1986 - pobrali się w Poznaniu 26 marca 1928, z tego związku urodzili się:
-- Lechosław Jerzy 03.02.1929 - 1988 - według Muzeum Martyrologiczne w Żabikowie
uwięzienie obóz pracy wychowawczej (AEL) miejsce osadzenia Żabikowo data osadzenia 1944-06-29 numer 17070 data zwolnienia 1944-07-23
-- Mieczysława Maria 1930-200,
-- Zygmunt Tadeusz 1932

Jęczkowiak Zygmunt w Powstaniu Wielkopolskim:
Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.958 z dnia 1957-12-06
Opis:
Kolega Jęczkowiak Zygmunt należał do połowy maja 1916 r. do 1 drużyny Harcerskiej im. Bol. Chrobrego w Poznaniu a od 1 kwietnia 1918 r. należał do P.O.W.Z. [...] Czynny udział w przygotowaniu do reakcji zbrojnej przeciw Niemcom. Od 14.11.1918 r. należał do straży 1 komp. bezp. i od dnia 27.12.1918 r. brał czynny udział w Powst. Wlkp. z bronią w ręku przy zdobywaniu Prezydium Policji w Poznaniu i w walkach ulicznych. W dniu 10.01.1919 wstąpił jako ochotnik do 1 p. Strzel. Wlkp. (późniejszy 55 p.p. wlkp.), w którym walczył do dnia zwolnienia z wojska, t.j. dnia 10.10.1922 r.

Dodatkowe informacje:
W dniu 30.8.1939 został zmobilizowany do 4 p.p.w Kielcach i brał udział w walkach defens. do 22.9.39r. Przez Armię Radziecką został internowany w Włodzimierzu Woł.
--ponadto odznaczony został Medalem Niepodległości w 1938 roku.

----------------------------------------------------

Ludwik Jęczkowiak urodził się 03 sierpnia 1899 roku, zginął 15 stycznia 1920, spoczywa na Cmentarzu Garnizonowym w Poznaniu: kwatera:7 miejsce:119 . Historia 17 pułku artylerii polowej, Warszawa 1931 podaje, że służył w 7. baterii

W Powstaniu wymieniony jednostka: Front Zachodni
źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.)


----------------------------------------------------
źródła:
https://www.youtube.com/watch?app=desktop&fbclid=IwAR0jEaFxJZAgyrZv8kyTCT0Wtz4elvyXUzEm0CldKg3An2Bjth-mtj8LZ5Y&feature=youtu.be&v=Nfr4Op-DP6o

https://www.myheritage.pl/

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://poznan-project.psnc.pl/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Józef_Gabriel_Jęczkowiak

https://pw.ipn.gov.pl/pwi/form/r67116047,JECZKOWIAK-Jozef-Gabriel.html

https://pilsudczycy.pl/o-zwiazku/o-marszalku-i-legionach/110-jozef-gabriel-jeczkowiak-zapomniany-bohater-listopada-1918-roku

http://e-kartoteka.net/pl/search#show

https://billiongraves.pl/

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

http://www.straty.pl/pl/szukaj

https://fbc.pionier.net.pl/details/oai:www.wbc.poznan.pl:96560

https://cyryl.poznan.pl/obiekt/84713/skauci-druzyny-im-boleslawa-chrobrego-hufca-piast-stoi-zygmunt-miklaszewski-klecza-od-lewej-j-jeczkowiak-a-radomski-jan-czaplicki-zastepowy

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=10&szufladka=JESM-JEDR

Hojan  Henryk  Zygmunt (1901  - 1942)  ps.  „Dygasiński",  „Wadzyński",  ppor.  WP,  czł.  WOW  i  WOZZ.

Ur. 10 IX w  Berlinie, s. Walentego (1863-1947) i  Kazi­miery  z  d.  Hellwig (11.01.1874 - 02.01.1919 Berlin).  

RODZEŃSTWO: Tadeusz najstarszy był artylerzystą i zginał najprawdopodobniej około 1919/1920 roku podczas ćwiczeń, a raczej wykładu. Zginęło ich wówczas kilku. Byli pochowani na stokach Cytadeli. Niestety groby zostały zniszczone w czasie walk w 1945 roku, a w rodzinnych przekazach nie zachował się data.

Franciszek 13-04-1900 - 1965-09-29, spoczywa na cmentarzu na Bluszczowej -
kwatera: NG rząd:1 miejsce:4

Po  ukończeniu  szkoły powszechnej  praktykował  w  zawodzie  drogerzysty  w  firmie  O.  Reichel  w  Berlinie.

W  1919  - u schyłku Powstania - przedostał się się  do  Poznania i  wstąpił do Armii Wielkopolskiej.  Przydzielo­ny  do  Szpitala  Polowego  nr  2 a następnie w szpitalu polowym 707 - relacja żony Marii.

 Brał  udział w odsieczy  Lwowa  pod komendą mjra  Franciszka  Rataja.  Przeniesiony ze służby liniowej w  1923 i  przydzielony do  Intendentury Szta­bu  DOK nr VII  w  Poznaniu.  

W sierpniu  1939 oficer ewakuacyjny  Intendentury  DOK  nr VII do  Rawy  Ruskiej.  Nielegalnie  przekroczył  li­nię demarkacyjną niemiecko-rosyjską i wrócił do  Poznania  w  końcu  września  1939.

W  październiku   1939  zaprzysiężony przez  L.  Kmiotka  i  powołany  do  sztabu WOW.  Od kwietnia  1940 ofic. sztabu  WOZZ.

Oficjalnie był zatrudniony jako miernik w nie­mieckim zarządzie budowlanym przy Dyrekcji Kolejowej  w  Poznaniu,  co  dawało  mu  moż­liwość  swobodnego  poruszania  się  po  Kraju Warty.  W  maju  1940  -   po  przeprowadzeniu przez  Gestapo  rewizji  w  jego  mieszkaniu -   ukrywał się. 29 VI  1940 został aresztowany w mieszkaniu  przy ul. Rolnej  50.  

Przewiezio­ny  do  siedziby  Gestapo  w  Domu  Żołnierza i osadzony w Forcie VII w Poznaniu przecho­dził  bardzo  liczne  i  ciężkie  przesłuchania. W  ich  trakcie  nie  tylko  nie  załamał  się,  lecz wykazywał wspaniałą  postawę, dzięki czemu Gestapo  nie  rozszyfrowało  jego  działalności w  ramach  WOZZ.  

Od  14  X  do  15  XI  1940 w  dyspozycji  sędziego  śledczego  Trybunału Wojennego   Rzeszy (Reichskriegsgericht) w  więzieniu  przy  ul.  Młyńskiej  w  Poznaniu. Po  ukończeniu  śledztwa  przebywał  kolejno w  więzieniach:  Wronki  (15  XI  1940 - 21  IV 1941),  Berlin-Neukólln  (21  IV  1941  - 19 V  1942),  Zwickau  i  Berlin-Alt  Moabit.  Wyż­szy Sąd  Krajowy w  Poznaniu  (OLG)  na sesji wyjazdowej  w  Berlinie  4  IX  1942  skazał  gona  karę śmierci.  

Stracony  13  X  1942 w wię­zieniu  Berlin-Plótzensee.

Żona  Maria z d.  Stróżniak, urodzona 02.01.1903, zmarła 07 stycznia 1988 spoczywa na cm. Lubowska w Poznaniu, kwatera:IV miejsce:248, tu też symbolicznie grób Henryka
https://billiongraves.pl/grave/Maria-Hojan/8315134?referrer=myheritage

Henryk i Maria  pobrali się 30 stycznia 1929 roku w Poznaniu.  

Dzieci:  Krystyna Teresa 1930,  Urszula Maria 1931.

Odznaka - Pamiątkowa Odznaka Wojsk Wielkopolskich z dnia 11,10,1921 nr H101
AGKIPN,  Oberlandesgericht  Posen,  sygn.2  OJs.  101 /42; APP, Strafgefangnis Wron­kę 1 940 -1 941  t. 994/40, lista wywozowa;FAK-l/10, Wojskowa Organizacja Ziem Za­chodnich;  USC  Berlin  Charlottenburg, Aktzgonu  nr  4450/1942;  Zbiory  rodzinne Urszuli  Hojan-Lubawy w Poznaniu; Zbiory własne  autorki  w  Luboniu. Lubomira  Broniarz-Press. E- kartoteka miasta Poznania.

Hybiak Brunon

oraz jego rodzeństwo
-- Antonina ur. 1884, uznana za córkę przez Walentego,
-- 1890 Stefan, w roku 1919 poślubił Bronisławę Garstecką,
-- 1894 Leon,
-- 1910 bliźniaczki Magda i Monika

urodzili się w rodzinie Walentego (ur. 1863) i Marianny z Nowaków (ur. 1865, według ekartoteki 1864) para pobrała się w roku 1888 :

Urząd Stanu Cywilnego Międzychód, wpis 20 / 1888

Valentin Hybiak (ur. 1863)
ojciec: Johann Hybiak , matka: Josephine Koszczoł

Marie Nowak (ur. 1865)
ojciec: Lorenz Nowak , matka: Marie Fabis

-------------------------------------------------

Hybiak Brunon urodził się 11 września 1900 roku, rozstrzelany 20 lipca 1944 w Żabikowie.

-- ps. „Węzeł", „Asesor", „Bru­no",

-- powstaniec wielkopolski -- potrzebne źródło, w Encyklopedii konspiracji wielkopolskiej 1939 - 1945 odnajdujemy tylko: “Przyłączył się do po­lskich oddziałów powstańczych w Między­chodzie.”

-- ofic. rez. WPi AK,

-- urzędnik kolejowy.

Do szkoły powszechnej uczęszczał w Między­chodzie. W 1918 powołany do armii nie­mieckiej, zdezerterował na wiadomość o re­wolucji w Niemczech.

W początkach 1919 odbył kurs dla podoficerów saperów kolejowych, a nastę­pnie został przydzielony do zmilitaryzowa­nych oddziałów kolejowych.

W 1922 ukoń­czył Gimn. św. Marii Magdaleny w Pozna­niu w kursie specjalnym dla wojskowych. Po kursie podchorążych odbył praktykę w 7 psap w Poznaniu, awansując do stop­nia ppor. Po zdemobilizowaniu skierowany do pracy w DOKP w Poznaniu, gdzie w 1937 został naczelnikiem Wydziału Ru­chu Handlowego DOKP w Poznaniu. Po odbyciu kolejnych ćwiczeń wojskowych w 1937 i 1938 awansowany do stopnia por. W 1938 przeniesiony służbowo na sta­nowisko naczelnika Wydziału Ruchu Hand­lowego węzła PKP w Ostrowie Wlkp. Był autorem planu mobilizacyjnego węz­ła PKP w Ostrowie Wlkp., organizował jego ewakuację we wrześniu 1939. W czasie blo­kady torów w rejonie stacji Skierniewice wydał rozkaz zniszczenia tajnej dokumentacji powierzonej mu do ewakuacji. Po rozbiciu transportu w czasie nalotów lotniczych od­łączył się od transportu, zdołał zmylić Niem­ców i wrócił do Poznania. Nie ujawnił swojej służby w PKP i podjął pracę robotnika w nie­mieckiej firmie budowlanej na Ławicy.

We wrześniu 1940 odszukany przez Urząd Pracy[Arbeitsamt) został skierowany do służby kolejowej i włączony do zespołu specjalis­tów, których zadaniem było opracowanie planu rozbudowy węzła kolejowego Franowo. W początkach 1942 nawiązał z nim kontakty por. Jan Kamiński („Franek"), który po zaprzysiężeniu polecił mu tworzenie ko­mórek AK wśród kolejarzy. Początkowo cho­dziło o zorganizowanie komórki organizacyj­nej w dziale ekspedycji kolejowej, potem zadanie to znacznie rozszerzono do utworze­nia grup wywiadowczych, sabotażowych i łączności konspiracyjnej. W początkach 1943 został mianowany szefem Samodzielnego Wydziału Kolejnictwa Okręgu Po­znańskiego AK. W ramach Wydziału dzia­łały referaty: organizacji i planowania, wy­wiadowczy i sabotażowo-dywersyjny. Członkowie referatu sabotażowego wykra­dali broń automatyczną, głównie z dostaw DWM (HCP) w Poznaniu, i chowali ją w magazynach podręcznych na terenie Poznania. Akcji tych nie zdołano rozwinąć do czasu aresztowań.

Gestapo aresztowało Hybiaka w miejscu pracy 12 XI 1943. Tego dnia przeprowadzono szczegółową rewizję w jego mieszkaniu oraz w dwóch maga­zynach przy ul. Gąsiorowskich i św. Czes­ława, w których odkryto broń. Po ciężkim śledztwie został osadzony w Forcie VII(cela nr 60), a następnie w Żabikowie (cela K-2).

Na podstawie wyroku Policyj­nego Sądu Doraźnego (Polizeisłandgericht STAPO Posen) skazany na karę śmierci i rozstrzelany 20 VII 1944.

Odznaczony: Krzyżem Walecznych (imię na wniosku Bronisław) i Złotym Krzyżem Za­sługi.

16 maja 1923 roku w Łeknie poślubił Bernardę Nosowicz ur. 20.05.1905, zm. 21.11.1978, spoczywa Poznań, Cmentarz Komunalny nr 2 (Junikowo)
Grunwaldzka 305, pole:33 kwatera:1 rząd:3 miejsce:40 :
https://billiongraves.pl/grave/Bernarda-Hybiak/28723026

Dzieci:
Bernard 1927,
Leonarda Maria 1928,
Anna Felicja 1932,
Lidia 1938-2017 - spoczywa z matką.

źródła:
Podstawą jest biogram opracowany przez: Mariana Woźniaka, Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945,

RAFAŁ SIERCHUŁA, IPN POZNAŃ - WIĘZIENIE POLICJI BEZPIECZEŃSTWA I OBÓZ PRACY W ŻABIKOWIE

https://www.polska1918-89.pl/pdf/wiezienie-policji-bezpieczenstwa-i-oboz-pracy-w-zabikowie,5133.pdf

http://www.dws-xip.pl/PW/formacje/pw2031.html
http://e-kartoteka.net/pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://www.myheritage.pl/

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=12&szufladka=HUBI-IDZI

http://poznan-project.psnc.pl/

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://billiongraves.pl/grave/Bernarda-Hybiak/28723026

http://www.straty.pl/pl/szukaj

FAK 1/1, Organizacja Okręgu Poznańskiego AK: USC Międzychód, Akt urodzenia nr 242/1900; Zbiory własne autora - Marian Woźniak.

Jakubowski Wawrzyniec
oraz jego rodzeństwo
- Jan 1886,
- 1889 Antoni,
- 1891 Jadwiga
- 1894 Stanisław,
- 1897 - Franciszka,
- 1905 - Piotr,
urodzili się w rodzinie Tomasz i Katarzyny z dom. Kordus, para pobrała się w roku 1885 :

Urząd Stanu Cywilnego Jeżewo, wpis 15 / 1885

Thomas Jakubowski (ur. 1862)
ojciec: Peter Jakubowski , matka: Rosalie Wyrwa
Catharine Kordus (ur. 1867)
ojciec: Ignatz Kordus , matka: Marie

Parafia katolicka Strzelce Wielkie, wpis 41 / 1885

Thomas Jakubowski (23 lat)
ojciec: Petrus Jakubowski , matka: Rosalia Urywał
Catharina Kordus (18 lat)
ojciec: Ignatius Kordus , matka: Marianna Walkowiak
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/34/418/0/2.1/26/skan/full/OsroS4EZFRpONHzsz4jmOw

-----------------------------------
Jakubowski Wawrzyniec
(1900-1985) podofic. zaw. WP, TON i AK.

Ur. 2 VIII w Rogożewie pow. rawicki.

Po ukończeniu w 1914 szkoły powszechnej w Kobylinie pod Krotoszynem uczęszczał do 2-letniej szkoły dokształcają­cej. Następnie z rodzicami podjął pracę w ogrodnictwie. W czerwcu 1918 został powołany do armii niemieckiej (154 pp na Dolnym Śląsku) i wysłany na front zachodni, gdzie walczył do zakończenia I wojny świa­towej.

W styczniu 1919 wstąpił jako ochot­nik do I Kompanii Koźmińskiej.

Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. jednostka: 1 Kompania Koźmińska
status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W38/74
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy - od 28.12.1918 do 20.02.1919 w luźnych oddziałach, a następnie w komp. koźmińskiej pod dowództwem por. Lorkiewicza: Miejska Górka, Zielona Wieś, Wydawy i Rawicz. Po zakończeniu Powstania kompania koźmińska przeszła do II batalionu 11 pułku Strzelców Wlkp.

Po ukończeniu w 1919 szkoły podoficerskiej w Sobiałkowie pod Rawiczem został w październiku 1920 awansowany do stopnia plut.

Podczas kampanii wrześniowej w 1939 dowódca plutonu. Brał udział w walkach pod Łęczycą, nad Bzurą i pod Warszawą, gdzie dostał się do niewoli. Po zwolnieniu 25X 1939 wrócił do Gniezna i pracował kolejno w kilku przedsiębiorstwach. W 1940 wstąpił do TON, potem do Polskiej Armii Powstania i AK.

W październiku 1942 został aresztowany przez Gestapo i zwolniony z braku dowodów.

W styczniu 1945 należał do Tymczasowej Rady Ludowej Gniezna, z ramienia której był odpowiedzialny za zorganizowanie straży ochronnej dla obiektów państwowych i wojs­kowych. Do 1 XII 1949 był urzędnikiem Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gnie­źnie, jednocześnie w 1946 represjonowany za przynależność do AK i WSGO „Warta". W I.1949 - 67 pracował na stanowisku ekonomisty w Spółdzielni Pracy „Budowlana" w Gnieźnie.

Zmarł 24 X 1985 w Gnieźnie i został pocho­wany na cmentarzu parafialnym św. Krzyża.

Odznaczony m.in.: Wielkopolskim Krzy­żem Powstańczym, Medalem za Udział w Wojnie Obronnej. Krzyż Walecznych (trzykrotnie: 1919 i 1920 - za wojnę polsko-bolszewicką; XI 1966 - za całokształt walk w kampanii 1939 r.), Medal 10-lecia Odzyskania Niepodległości, Brązowy Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1968), Medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939 (1982), Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1968), Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1976), Odznaka Wojsk Wielkopolskich, Odznaka Pamiątkowa 69 Pułku Piechoty

Żona Marianna z d. Paluch zm.1982. Dzieci: Lu­domira, Bogdan, Bogumiła 1933-2015.

źródła:

Zbiory własne autora w Poznaniu. Henryk Zimniak
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
http://powstancy-wielkopolscy.pl/search
http://www.basia.famula.pl/pl/
http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto
https://gniezno.artlookgallery.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=7773&inni=1
https://www.gniezno24.com/kultura/item/16769-upamietnia-zolnierzy-podziemia-antykomunistycznego
http://www.bohaterowie1939.pl/polegly,jakubowski,wawrzyniec,8615.html
http://www.bohaterowie1939.pl/photo_epitaf/jakubowskiwawrzyniec69ppcr.jpg

Michał Garczyk ps. „Kuba”, „Drucik” (ur. 28 września 1900 we wsi Winiary k. Poznania, zm. 17 grudnia 1943 w Poznaniu) – starszy sierżant Wojska Polskiego, powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej; podczas okupacji Polski przez niemiecką III Rzeszę dowódca Lotnego Oddziału Dywersji Bojowej „Kuba” Wielkopolskiego Kierownictwa Związku Odwetu, kierował Akcją Bollwerk, największą akcją sabotażowo-dywersyjną Okręgu Poznań AK.

Urodził się 28 września 1900 w Winiarach koło Poznania (obecnie dzielnica tego miasta) w rodzinie robotnika Józefa (07.03.1875 – 03.07.1908) i Franciszki z domu Palacz (ur. 17.02.1888 - 1968 - spoczywa na cmentarzu parafialnym Stanisława Kostki w Poznaniu kwatera:L rząd:22 miejsce:29
https://billiongraves.pl/grave/Franciszka-Garczyk/24644991 .

Rodzice pobrali się w roku 1898 w Kiekrzu/Złotniki:

Parafia katolicka Kiekrz, wpis 15 / 1898

Joseph Garczyk (22 lat)
Francisca Palacz (18 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Złotniki, wpis 21 / 1898

Joseph Gartzik (23 lat)
ojciec: Ignatz Gartzik , matka: Hedwig Perczyńska
Franziska Palacz (18 lat)
ojciec: Andreas Palacz , matka: Marie Stanieska
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/53/1991/0/3/74/skan/full/yIQKr5iQOANFJpZ9TFhPAw

Z tego związku urodzili się także:
- Jadwiga 1899 - wyszła za sylwestra Wesołowskiego,
- Antoni 905,
- Marianna 1907,
- Józef 1909 ich siostrą przyrodnią, córką Franciszki Palacz była Franciszka ur. 1914 roku.

Michał Garczyk w Poznaniu do 1913 uczęszczał do szkoły powszechnej, rozpoczął również naukę zawodu w firmie Siemens, którą kontynuował następnie w Berlinie.

Jesienią 1918 powołany do armii niemieckiej, z której zdezerterował by powrócić do Poznania i wziąć udział w powstaniu wielkopolskim (1918–1919). Podczas powstania służył w jednostkach łączności. Wymieniony jako Powstaniec w :
Powstańcy Wielkopolscy. Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. XIV, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2017
Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa – Poznań 1983

Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej (1919–1920), awansowany do stopnia kaprala.

W latach 1920–1921 w służył w Straży Granicznej.

W stopniu plutonowego rozpoczął służbę w Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu. W 1932 w stopniu starszego sierżanta przeniesiony do 7 batalionu telegraficznego w Poznaniu. Następnie w 1933 pełnił służbę na stanowisku szefa 14 kompanii telegraficznej. W kwietniu 1939 ponownie przydzielony do Zegrza, do organizującego się sztabu łączności Armii „Prusy”.

Walczył w wojnie obronnej. Po zajęciu Polski przez III Rzeszę był ranny i dostał się do niewoli, ale zdołał jednak zbiec z transportu jenieckiego i przez jakiś czas ukrywał się w Grudziądzu.

Posiadając fałszywe dokumenty RD na nazwisko Michael Garczyk, w listopadzie 1940 powrócił do Poznania. Zamieszkał w mieszkaniu przy ul. Umińskiego. Wykorzystując swoje znajomości w środowisku podoficerów Wojska Polskiego rozpoczął organizować swoją grupę konspiracyjną oraz nawiązał kontakt z bliżej nie określonym ośrod­kiem dyspozycyjnym konspiracji w Warsza­wie.

W połowie 1940 zorganizowany przez niego oddział wszedł w skład WKZO, w ramach którego Garczyk stał się zastępcą dowódcy, por. Czesława Surmy. Jako dowódca Lotnego Oddziału Dywersji Bojowej Kuba przeprowadzał akcje dywersyjne w zakładach przemysłowych (podpalenia w Grudziądzu, Wrocławiu i Goslarze) oraz niszczył niemieckie magazyny i transporty wojskowe. W połowie 1941 wraz z Surmą brał udział w bliżej nieokreślonej akcji podczas której Surma uległ wypadkowi. Zagrożenie dekonspiracją spowodowała, że Surma uciekł z Poznania, natomiast Garczyk zatrudnił się jako elektryk w zakładzie Siemensa. W tym czasie podlegli mu żołnierze WKZO co najmniej trzykrotnie dokonali zatrucia paszy w wojskowych stadninach koni. Dążąc do zjednoczenia organizacji konspiracyjnych doprowadził do włączenia organizacji NOB pod dowództwem Antoniego Kopaszewskiego do WKZO zlecając jej działania sabotażowe w poznańskich Zakładach Umundurowania. Współpraca z NOB narażała jego oddział na niebezpieczeństwo dekonspiracji ze względu na zaawansowane działania Gestapo zmierzające do rozbicia organizacji. Garczyk zrealizował akcję zapewnienia dla żołnierzy NOB dokumentów umożliwiających ucieczkę do Generalnego Gubernatorstwa, których wydano 80 kompletów.

* Akcja Bollwerk

W styczniu 1942 roku na skutek doniesień o znaczeniu dla wojsk niemieckich magazynów w poznańskim porcie rzecznym, Garczyk ponownie przystąpił do realizacji uprzednio planowanej przez Surmę akcji ich zniszczenia. W magazynach miano przechowywać zimowe ubrania przeznaczonych dla żołnierzy Wehrmachtu walczących w Związku Radzieckim. Garczyk nadzorował przygotowania do akcji, jak również sformował grupę bojową do jej przeprowadzenia. Akcja przeprowadzona została 21 lutego 1942 i zakończyła się sukcesem. W marcu 1942 został zdradzony przez konfidenta, ale uratował się brawurową ucieczką i ukrywał się w Poznaniu, Grudziądzu oraz Kościanie prowadząc szeroką akcję polegającą na przerzucie zagrożonych aresztowaniem Polaków do Generalnego Gubernatorstwa.

W wyniku śledztwa Gestapo aresztowani zostali wszyscy uczestnicy akcji. Garczyk został ujęty 24 października 1942 na dworcu kolejowym w Poznaniu. Przeszedł brutalne śledztwo w tzw. Domu Żołnierza w Poznaniu i w Forcie VII, skazany przez sąd specjalny w Poznaniu (Sondergericht Posen) i stracony w więzieniu przy ul. Młyńskiej 17 grudnia 1943.

Upamiętnienie
Michał Garczyk upamiętniony jest na pomniku Akcji Bollwerk w Poznaniu.

źródła:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
https://poznan.wikia.org/wiki/Akcja_Bollwerk
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pomnik_Akcji_Bollwerk_w_Poznaniu
https://pl.wikipedia.org/wiki/Michał_Garczyk
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945
http://e-kartoteka.net/pl/search
http://www.basia.famula.pl/pl/
https://szukajwarchiwach.pl/53/1991/0/3/74/str/1/2/15/yIQKr5iQOANFJpZ9TFhPAw/#tabSkany
http://poznan-project.psnc.pl/
https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html
https://billiongraves.pl/grave/Franciszka-Garczyk/24644991