Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Handschuh vel Handszu Andrzej (1891 - 1954)

Co do pisowni nazwiska - urodził się jako Handschuh, w roku 1954 r. na podstawie rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 7 IV 1952 r. nazwisko zostało zmieniona na polsko brzmiące Handszu.
Urodził się 30 VIII 1891 r. w Poznaniu w rodzinie Wawrzyńca (1 VIII 1849 - 17 V 1935) i jego drugiej żony Małgorzaty z d. Jeske (25 V 1858 - 6 VIII 1930), którą poślubił w 1877 r.
Pierwszą żoną Wawrzyńca była Małgorzata z d. Roth (1848-1876), z którą miał córkę Małgorzatę ur. w 1874 r. Z drugiego związku z Małgorzatą Jeske urodzili się Kazimierz (8 II 1878), Marianna (*+1879), Józef (19 II 1880), Aniela (1881), Katarzyna (1883), Magdalena (1885), NN (*+1887), Adam (9 XII 1887), Marianna (1889), Andrzej, Stefan (*+1893), Ignacy (20 VII 1894), Władysława (1896), Stefan (28 VIII 1897) i Czesław (21 VI 1900 - 15 III 1988, pochowany na cm. na Krzesinach w Poznaniu kwatera PI) - Powstaniec Wielkopolski.
Andrzej powołany do armii pruskiej 1 X 1913 r. służył do 1 X 1918 r.
Na podstawie Wykazu imiennego podoficerów i żołnierzy III Eskadry Wielkopolskiej z dn. 1.12.1919 r., ustalono, że od 27 I 1919 r. służył w III Eskadrze Wielkopolskiej na Stacji Lotniczej Ławica pod Poznaniem. Niestety nie udało się ustalić czy brał także udział w Powstaniu Wielkopolskim - brak na listach zweryfikowanych PW, brak dokumentów w WBH.
13 XI 1930 r. w Śmiglu ożenił się z Benigną z d. Stern urodzoną 27 VII 1907 r. we wsi Koszanowo w powiecie śmigielskim, córką Wawrzyńca i Franciszki z d. Stróżyńska. 19 XII 1932 r. w Poznaniu parze urodził się syn Andrzej Zbigniew.
Handschuh vel Handszu Andrzej zmarł w Poznaniu 7 XI 1954 r., spoczął na cmentarzu parafialnym na poznańskim Górczynie, spoczywa
kwatera VLc rząd 1 miejsce 6 GPS: 52.385117, 16.875054
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../26976892

Jest to także miejsce spoczynku Powstańca Wielkopolskiego Stanisława Wachowiaka, który urodził się 4 IV 1899 roku w miejscowości Dopiewiec (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo) w rodzinie Wawrzyńca i Marianny z dom. Lechniak., zmarłego 2 II 1975 roku. Pomiędzy 2018 a 2023 roku nagrobek został zmieniony, prawdopodobnie z inicjatywy Wiary Lecha, pominięto na nowym nagrobku spoczywającego tu od roku 1954 Andrzeja Handschuha vel Handszu. Miejsce spoczynku zostało zgłoszone 13 X 2023 r. do IPN w celu dokonania wpisu do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski (wniosek nie został jeszcze rozpatrzony). Niestety nie udało się ustalić w jaki sposób są spokrewnieni Stanisław i Wachowiak i Andrzej Handszu.
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/10, skan 171 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1891, Księga urodzeń t. II; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931;Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com/; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. maszynopis.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Eder Walenty (1880 - 1967)

Urodził się 18 I 1880 roku w miejscowości Lusowo (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne), w rodzinie Walentego i Balbiny z d. Adolfh. Z tego związku urodzili się także Jan (1869), Anna (1877-1879), Bronisław (1882-1886), Wanda (1885, po mężu Pietruszyńska), Marianna (1888), Bronisław (9 X 1890), Leon (10 III 1893), Anna (1895).

19 VII 1905 r. ożenił się z Marią Martą z d. Zielazek, ur. 11 V 1883 r. w Sadach, córką Tomasza i Seweryny z d. Kuklasińska, siostrą Powstańców Wielkopolskich Maksymiliana (20 IX 1877 Baborówko pow. obornicki - 22 VII 1959 Mosina) i Edmunda (17 IX 1888 Sady - 28 XII 1961 Luboń).
Ze związku Walentego i Marii Marty urodziło się czworo dzieci Irena (1906), Marianna (1908), Janina (1911) i Karol (1914-1995, brał udział w Kampanii Wrześniowej 1939, osadzony w obozie jenieckim w Murnau).

Eder Walenty podczas I wojny światowej został zmobilizowany do służby w armii pruskiej. W czasie służby w armii zaborcy brał udział w pracach polskich konspiratorów na terenie Grodziska Wielkopolskiego oraz w pracach Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego. Po zakończeniu wojny, w listopadzie i grudniu 1918 roku brał udział w tworzeniu rad żołnierskich, a następnie Straży Ludowej i polskich oddziałów w okręgu opalenickim. 3 I 1919 roku wyruszył na front w szeregach kompanii opalenickiej pod dowództwem Edmunda Klemczaka. Brał udział m.in. w walkach pod Porażynem, Nowym Tomyślem, Zbąszyniem, Strzyżewem, Nowym Dworem, Perzynami i Nową Wsią w styczniu i lutym 1919 roku, jako podoficer sanitarny. Był również twórcą szpitala polowego na dworcu w Chrośnicy. Służbę wojskową zakończył w stopniu kaprala. Zweryfikowany jako powstaniec 11 X 1937 roku przez Zarząd Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich koło Puszczykowo nr weryfikacyjny 1917, nr ref. hist. 9470. Został uhonorowany Krzyżem „Za Waleczność” Rady Ludowej Miasta Poznania. 28 XII 1957 roku został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

W okresie międzywojennym mieszkał w Urbanowie, a po roku 1934 przy ul. Fabrycznej 6 w Puszczykowie.

Z wykształcenia nauczyciel, pracował jako kierownik szkoły. Jego losy podczas II wojny światowej pozostają nieznane.

Zmarł 2 I 1967 roku i pochowany został na cmentarzu Poznań Junikowo, spoczywa pole 21 rząd B miejsce 7 GPS: 52.388454, 16.824168
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1080027&name_surname=Eder%20Walenty#

https://billiongraves.com/.../Walenty-Eder.../30540179

To także miejsce pochówku jego żony Marii zm. 1971, syna Karola zm. 1995, Heleny 1912-1997 - żony Karola), Michała (1951-2005) oraz Zuzanny Korobacz (*+1994).
Miejsce spoczynku weterana jest opłacone, nagrobek nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/19, skan 6 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1880, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/3/176, skan 58Sady (USC) - akt małżeństwa, rok 1905, [Księga małżeństw]; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.12190; WTG Gniazdo -Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego - baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyzem Powstańczym; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com/

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Jokiel Ludwik (1901-1965)

Urodził się 25 III 1901 roku w miejscowości Piotrowo (Piotrowo Wielkie, wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Wielichowo) jako syn Anastazji z d. Jokiel, córki Franciszka i Franciszki z d. Szymkowiak. Jego bratem był Wincenty ur. 5 I 1898 r. Anastazja (ur. 29 V 1876 r.) wyszła za mąż 2 VI 1903 r. za Jana Grygiela, z tego związku urodziło się troje dzieci Stanisława (1903), Eleonora (1907) i Stanisław (1909).

Ukończył szkołę powszechną w Rakoniewicach. Po wybuchy I wojny światowej, na którą został powołany jako poddany pruski jego stryj, Ludwik pracował na gospodarstwie.

Po wybuchu powstania w powiecie wolsztyńskim najpierw pomagał powstańcom transportując walczących i broń a następnie 13 I 1919 r. przyłączył się do powstania w szeregach kompanii rakoniewickiej pod dowództwem Stanisława Brycha (1887-1933). Walczył o Wolsztyn, Babimost, Zbąszyń i Nakło, następnie przeszedł do tworzącego się 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich (później 61 p.p.). Zwolniony z wojska jako inwalida w roku 1920. W WBH - fiszka dotycząca Krzyża Zasługi (syg. akt 5-110) i wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucony 2 III 1936 r. Od stycznia 1947 r. w Związku Powstańców Wielkopolskich, a później w ZBoWiD. W roku 1957 z udział w powstaniu odznaczony WKP.

Zmarł 10 IX 1965 r. Pochowany na cm. kom. na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 15 kwatera 5 rząd 11 miejsce 231 GPS: 52.390819, 16.824478

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=992942&name_surname=Jokiel%20Ludwik#OpenMap

Miejsce spoczynku weterana nie jest opłacone, nagrobek wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego - baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 423: Życiorysy powstańców wielkopolskich: J - tom V (Jeziorny Ludwik - Juszczak Jan); Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja grobu - Tomasz Konwicki marzec 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Handschuh Czesław (1900 - 1988)

Urodził się 21 VI 1900 r. w Poznaniu w rodzinie Wawrzyńca (1 VIII 1849 - 17 V 1935) i jego drugiej żony Małgorzaty z d. Jeske (25 V 1858 - 6 VIII 1930), którą poślubił w 1877 r.
Pierwszą żoną Wawrzyńca była Małgorzata z d. Roth (1848-1876), z którą miał córkę Małgorzatę ur. w 1874 r. Z drugiego związku z Małgorzatą Jeske urodzili się Kazimierz (8 II 1878), Marianna (*+1879), Józef (19 II 1880), Aniela (1881), Katarzyna (1883), Magdalena (1885), NN (*+1887), Adam (9 XII 1887), Marianna (1889), Andrzej, Stefan (*+1893), Ignacy (20 VII 1894), Władysława (1896), Stefan (28 VIII 1897) i Andrzej (1891 - 1954).

Do powstania przyłączył się 15 I 1919 r., i został przydzielony do 3. kompanii Batalionu Telegrafistów Wielkopolskich. Walczył pod Wolsztynem, Rakoniewicami, Rostarzewem. 20 I 1920 r. otrzymał 6-miesięczny urlop celem ukończenia szkoły. 1 VII 1920 r. zostaje powtórnie wcielony do szkolnej kompanii telegrafistów w Poznaniu. W 1958 r. został odznaczony WKP. W 1979 r. awansowany do stopnia podporucznika.

26 IV 1932 r. ożenił się z Leokadią Piechowiak urodzoną na podpoznańskim Zegrzu 23 XI 1906 r. w rodzinie Stanisława i Weroniki z d. Muth. Czesław i Leokadia mieli dwoje dzieci Krystynę ur. w 1933 r. i Marka ur. w 1935 r.

Z zawodu nauczyciel. W okresie międzywojennym pracował w szkole w Łowęcinie. Na początku 1940 r. Czesław Handschuh z żoną i córką oraz synem uciekł z Łowęcina, w obawie przed aresztowaniem przez Niemców do teściów Piechowiaków do Żegrza, gdzie pracował jako robotnik rolny. Po wojnie wrócił do zawodu nauczycielskiego.

Zmarł 15 III 1988 r., został pochowany na cm. parafialnym Krzesiny, spoczywa: kwatera PI rząd 10 miejsce 4 GPS: 52.336389, 16.990858

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Czes%C5%82aw.../11597722

To także miejsce pochówku jego żony Leokadii zm. 24 II 2005 r.

Miejsce spoczynku weterana jest opłacone, nagrobek nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com/; WTG Gniazdo projekt Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP; Żegrze - Historia i Współczesność (informacje i zdjęcia).

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Przewoski - Rutendolf Tadeusz (1897-1955)

Urodził się 11 X 1897 r. w Świeciu nad Wisłą w rodzinie Romualda i Antoniny z d. Mindakowska, był bratem Zofii (1884-1918) i Witolda (1887-1943) oraz zmarłych w niemowlęctwie Wandy, Stefanii i Kazimiery.
Od 11 VI 1915 do 16 (20) XI 1918 r. w armii pruskiej, po odejściu ze służby wrócił w rodzinne strony, gdzie od 27 (23) XII 1918 r. współorganizował i działał w Organizacji Wojskowej Pomorza na powiat świecki, (OWP od końca 1918 do początków 1920 r., była jedną z kilku polskich regionalnych konspiracyjnych organizacji wojskowych powstałych po I wojnie światowej, stawiających sobie za cel przyłączenie ich dzielnic do odradzającego się państwa polskiego).
W licznych dokumentach zachowanych w Wojskowym Biurze Historycznym podano, że Tadeusz był instruktorem i dowódcą kompanii OWP w okresie od 27 XII 1918 r. do 11 IV 1919 r.
Po dekonspiracji musiał przekroczyć granicę pod Brodnicą i udał się do Poznania, gdzie zgłosił się 12 IV 1919 r. do 1 pap., z którym to pułkiem udał się do Szubina aby walczyć w Powstaniu Wielkopolskim. Tu należy podkreślić, że datą kończącą powstanie jest 16 II 1919 r. (podpisanie rozejmu w Trewirze), Przewoski przybył do Poznania 12 IV 1919 r. już po zakończeniu insurekcji wielkopolskiej, a walki o Szubin miały miejsce w styczniu 1919 r.
W projekcie WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line występuje z danymi:
status/stopień: porucznik w artylerii
źródła: Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej 1919, nr 1-10; "Tygodnik Urzędowy" 1919, nr 1-72.
Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Żołnierz zawodowy do wybuchu II wojny światowej, brał udział w obronie Wybrzeża, 19 IX 1939 r. wzięty do niewoli i osadzony w Oflag II E nr więźnia 365.
W Wojskowym Biurze Historycznym teczki dotyczące Krzyża Walecznych 96/P-1812, Krzyża Zasługi 17-1066, 14911 - w stopniu kapitana, 13266+5099+10016 - kap. i odrzucony 2 IV 1936 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości.
15 XII 1924 r. w Poznaniu poślubił Ludwikę z d. Bucholz (5 VI 1894 - 24 I 1929, szwagierka Powstańca Wielkopolskiego Edwarda Różańskiego), z którą miał córkę Marię Antoninę ur. 29 X 1928. Drugą żonę Halinę z Ozdowskich I voto Kierska (ur. 26 VIII 1898) poślubił 4 XI 1929 r. Trzecia żoną została Izabela z Zakońskich (14 XI 1911 - 5 V 1995).
Przewoski - Rutendolf Tadeusz zmarł 19 XII 1955 r., spoczywa z III żoną Izabelą na cm. par. w Gdyni Orłowie sek. I nr rzędu 17 nr gr. 3
https://gdyniaorlowo.artlookgallery.com/grob.../start.php...
Za szczególną pomoc w gromadzeniu dokumentów oraz zdjęcie miejsca spoczynku dziękuję Pani Agnieszce Łyś.
źródła: APP, Archiwum Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego - baza on-line Wyszukiwarka grobów dla cm. par. w Gdyni Orłowie; Dokumentacja grobu - Agnieszka Łyś, luty 2024.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Hederych Walenty (1900 - 1985)

Urodził się 14 II 1900 r. w miejscowości Piotrkowice (wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Czempiń), w rodzinie Stanisława i Marianny z d. Kaczor (Kaczór), para pobrała się w roku 1886. Z tego związku urodzili się także Stefan (1889-1915 - zginął podczas I wojny światowej), Magdalena (1892), Marianna (1894), Antonina (1902-1915), Helena (1907), Józefa (1911), Alojzy (1915-1992) i dwoje dzieci zmarłych przy porodzie w 1906 i w 1907.
Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w powstaniu, w Wykazie podoficerów i żołnierzy II Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1 grudnia 1919 roku. CAW I.301.12.51 zapisany został jako wstępujący do WP 20 I 1919 r., natomiast w księgach meldunkowych miasta Poznania figuruje od 4 XII 1922 r.
Hederych 4 VIII 1928 r. ożenił się z Heleną Urbańską (ur.21 VIII 1904 r.), z którą miał dwoje dzieci NN (*+1931) i Bolesław Stefan (ur.17 VI 1932 r.).
Zmarł 11 I 1985 r., pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 4 kwatera 1 rząd 5 miejsce 97 GPS: 52.386265, 16.83219
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1037883&name_surname=Hederych%20Walenty#OpenMap
https://billiongraves.com/grave/Walenty-Hederych/29042719
To także miejsce pochówku małżonki Heleny zm. w 1975 i Marii (1948-2008). Miejsce spoczynku jest opłacone, nagrobek nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN o przeprowadzenie kwerendy i o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.
źródła: APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com/; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. maszynopis.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Hołodyński Franciszek Stanisław, Edmund i Mieczysław

Hołodyński Franciszek Stanisław urodził się 4 X 1871 r. w miejscowości Szamotuły w rodzinie Feliksa i Pelagii z d. Ciesielska, para pobrała się w Szamotułach w 1853 r. Z tego związku urodziły się także Marianna po mężu Kobylińska, Józefa Pelagia po mężu Witkiewicz, Seweryna Wiktoria po mężu Kraetschmann, Salomea po mężu Gasińska i Michalina po mężu Nowaczyk.

10 X 1897 r. w Ostrorogu poślubił Zofię Kościuszko (ur. 29 IV 1877 r.), córkę Marcela i Marianny z d. Staniszewska. Z tego związku urodzili się w Ostrorogu Edmund i Mieczysław. W roku 1900 rodzina przeprowadziła się do Poznania, gdzie urodzili się Maria (1901-1916), Pelagia (1903 - 1947, po mężu Borowska), Czesława (1906), Stefan (1908), Bronisława (1910), Ludwika (1911), Irena (1914), Janina (1916) i Barbara (30 I 1920 - 23 VI 1943 Auschwitz).

Hołodyński Franciszek powołany do armii pruskiej 30 VIII 1914 r., zwolniony z wojska 10 XII 1918 r. wrócił do rodziny w Poznaniu.
Od 27 XII 1918 r. do 8 I 1919 r. brał udział w powstaniu na terenie miasta Poznania, przy zdobywaniu zbrojowni na pl. Stawnym, Prezydium Policji, koszar saperów i 6. Pułku Grenadierów. Od 21 I 1919 r. w 1.Pułku Strzelców Wielkopolskich (chorąży). Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walczył o Lwów. 1 III 1928 r. zwolniony z wojska. Odznaczony: Odznaka Naczelnej Komendy Straży Ludowej Pamiątkowy Krzyż "Za Waleczność", Odznaka Wojsk Wielkopolskich, Odznaka pamiątkowa „Orlęta”, Medal za Wojnę 1918/1921, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi. Od 6 VIII 1922 r. w Związku Uczestników Powstania Wielkopolskiego. Zweryfikowany przez zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich w roku 1938 (nr dyplomu 16529, nr Ref. Historycznego 13578). Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 2 IV 1936 r., w WBH także teczka o syg. akt 2433. W projekcie WTG Gniazdo Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego - baza on - line wymieniony dwa razy:
1/urodzenie: 1871.10.04 Szamotuły
ojciec: Feliks
status/stopień: chorąży
uwagi: I.487.14083
źródła: Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)

2/ źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu.

W czasie II wojny światowej wysiedlony z Poznania, co znajduje potwierdzenie w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań (6 XII 1939, lista transportowa 5 str 15).

Zmarł 27 V 1941 r., jego małżonka Zofia zmarła 14 VIII 1943 r.

—-------------------------------------------------------------------------

Hołodyński Edmund urodził się 11 XI 1898 roku w Ostrorogu (pow. szamotulski). Rodzice Franciszek Stanisław (4 X 1871 - 27 V 1941) i Zofia z d. Kościuszko (29 IV 1877 - 14 VIII 1943).

W czasie I wojny światowej został zmobilizowany do armii pruskiej. Jego nazwisko jest dwukrotnie wspomniane na niemieckich listach strat. Na liście z 30 IV 1918 r. (Preußen 1126) zaginiony, natomiast na liście z 12 VI 1918 r. (Preußen 1161) odnaleziony i ciężko ranny. Po zakończeniu wojny wrócił do Poznania.

Po wybuchu powstania ochotniczo wstąpił w szeregi powstańcze. Brał udział m.in. w zdobyciu Stacji Lotniczej na podpoznańskiej Ławicy w nocy z 5 na 6 I 1919 r. Następnie pod rozkazami Wiktora Langa, przeszedł przeszkolenie lotnicze. W 1921 r. ukończył naukę w Wyższej Szkole Lotniczej, po czym został skierowany do 3. pułku lotniczego na podpoznańskiej Ławicy w charakterze oblatywacza. Zdemobilizowany z wojska w stopniu plutonowego. W WBH odrzucony wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości dn. 12 VI 1935 r.

W 1922 r. był jednym z założycieli Związku Lotników Polskich, w którym działał przez wiele lat, pełniąc m.in. funkcje wiceprezesa, sekretarza i skarbnika. Był jednym z redaktorów czasopisma „Lotnik”. W okresie międzywojennym publikował wiele materiałów o tematyce lotniczej. Był jednym z organizatorów I Konkursu Ślizgowców w Białce w roku 1923 i II Wszechpolskiego Konkursu Szybowcowego w Oksywiu w 1925 r. W 1923 r. był jednym z założycieli Wielkopolskiej Wytwórni Samolotów „Samolot”. Po jej uruchomieniu pełnił tam funkcję pilota fabrycznego, a później szefa pilotów.

11 XI 1922 r. w Poznaniu poślubił Elżbietę Pochandke ur. 1 VII 1903 r., z tego związku urodziło się dwóch synów Miron Jan (14 VI 1925 - 17 IX 2017, spoczywa na Junikowie pole:28 rząd:28 miejsce:11 ) i Zbigniew Antoni w 1930 r. Drugą żoną została Sabina (1905-1974, spoczywa na Junikowie pole:24 kwatera:3 rząd:6 miejsce:201), którą poślubił 15 II 1947 r. w Tarnowie Podgórnym.

Po wybuchu II wojny światowej został zmobilizowany do Wojska Polskiego. W kampanii wrześniowej walczył jako lotnik. Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał w Przeźmierowie, gdzie kontynuował swoją pracę w budownictwie (zgodnie ze swoim wykształceniem). Był bardzo zaangażowanym działaczem Ochotniczej Straży Pożarnej. Od 1945 roku pełnił społecznie funkcję rejonowego komendanta straży pożarnych.

Odznaczony Brązowym i Srebrnym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa. Był długoletnim członkiem Koła Seniorów w Aeroklubie Poznańskim.

Zmarł 3 lutego 1969 roku i został pochowany w Poznaniu na cmentarzu Junikowo, spoczywa pole 22 kwatera 6 rząd 7 miejsce 247 GPS: 52.388936, 16.821621
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1007599&name_surname=Ho%C5%82ody%C5%84ski%20Edmund#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Edmund-Ho%C5%82ody.../40048731

To także miejsce pochówku Katarzyny i Aleksandry Maciejewskich.

Miejsce spoczynku jest opłacone, nagrobek nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN i o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski. Zgłoszone zostaje do UM Poznań, Wydział Kultury o wpis grobu weterana do wyszukiwarki miejskiej.

—-------------------------------------------------------------------------

Hołodyński Mieczysław urodził się 11 XII 1898 roku w Ostrorogu (pow. szamotulski). Rodzice Franciszek Stanisław (4 X 1871 - 27 V 1941) i Zofia z d. Kościuszko (29 IV 1877 - 14 VIII 1943).

Brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim od 3 I 1919 r. m.in.brał udział w zajmowaniu lotniska Ławica pod dowództwem Stanisława Nogaja.21 I 1919 r. wstąpił ochotniczo do 1. baonu 7. Pułku Saperów Wielkopolskich (7 psap), w szeregach którego brał udział w walkach pod Sarnową, Jutrosinem i Rawiczem. Za udział w powstaniu w 1960 r. odznaczony WKP. W WBH fiszka dotycząca wniosku do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (173/51270).

18 IV 1923 r. ożenił się z Jadwigą z d. Domurath (18 IX 1900 Pobiedziska - 1983 Poznań), z którą miał syna Henryka (1923-2002), Tadeusz - pierwsze dziecko zmarło po kilku tygodniach w 1930 r.

Mieczysław zmarł 13 XI 1969 w Luboniu. 17 XI został pochowany na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 22 kwatera 5 rząd 9 miejsce 353 GPS: 52.388579, 16.821307
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1005236&name_surname=Ho%C5%82ody%C5%84ski%20Mieczys%C5%82aw#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Mieczys%C5%82aw-Ho.../40300493

Miejsce spoczynku jest opłacone, nagrobek nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN i o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

Żona Jadwiga zm. w 1983 i pochowana została na cm. parafialnym na os. Chrobrego, tam także pochowano syna Henryka i jego żonę Helenę.

—----------------------------------------------------------

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1919/3/71, skan 82 Ostroróg (USC) - akt małżeństwa, rok 1897, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1919/1/73, skan 156 Ostroróg (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1919/1/76, skan 174 Ostroróg (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com/; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. maszynopis.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WBH - Wyszukiwarka personalo - odznaczeniowa i Akta PW; Wikipedia; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 23321: Holodynski Edmund (Scharfenort, Samter); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24225: Holodynski Edmund (Scharfenort); Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Hullej (Hulley) Bolesław (1891-1951)

Urodził się 19 VIII 1891 r. w Grodnie na obecnej Białorusi w rodzinie Teofila (1841) i Walerii z d. Krupowicz (1851-1920), z tego związku urodzili się także Stanisław (1873-1917), Maria (1885-1977, po mężu Zaleska) i Zygmunt (15 V 1889 - 7 VII 1958, major WP).
Żołnierz armii rosyjskiej. Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w powstaniu, (wysoce prawdopodobne jest, że do Wielkopolski przybył wraz z innymi oficerami po tym jak Dowbor Muśnicki został głównodowodzącym powstaniem). W źródłach występuje jako związany ze Stacją Lotniczą na podpoznańskiej Ławicy, zachowało się zdjęcie, które w opisano: ”Przegląd stacji lotniczej Ławica przez gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego i pil. Gustawa Macewicza W szeregu stoją od prawej: ppor. Dziembowski, X, ppor. Pniewski, ppor. Mańczak, ppor. Norwid-Kudło, ppor. Biały, urzędnik wojskowy Hulle” w Wielkopolski Powstaniec Nr 4/1998. W roku 1919 jako płatniczy w Spisie oficerów i żołnierzy I Grupy Lotniczej Wielkopolskiej, CAW. 8 III 1925 r. kapitan Bolesław Hullej został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty (82 pp) do korpusu oficerów aeronautycznych z równoczesnym wcieleniem do Batalionu Balonowego w Toruniu. W 1932 r. odznaczony Medalem Niepodległości (Monitor Polski nr 217/1932).
Jego żoną była Hanna Sianożęcka ur. 24 XI 1900 r.
Brał udział w Kampanii Wrześniowej, dostał się do niewoli (Wojskowe Biuro Badań Historycznych II_52_1 ewidencja imienna oficerów i szeregowych jeńców polskich w obozach dla oficerów w Dorsten VIE i Dossel pod Wartburgiem VIB), nr jeńca 424.
14 VI 1951 r. przypłynął do USA.
Zmarł 29 X 1953 r. w Buffalo, Erie County, New York, United States.
źródła: APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. maszynopis.; WBH - Wyszukiwarka personalo - odznaczeniowa;; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line oraz wymienione w tekście.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Hubert Mikołaj (1894-1955)

Urodził się 9 IX 1894 r. na podpoznańskich Naramowicach w rodzinie Franciszka i Pauliny z dom. Gluma, para pobrała się w Krzywiniu w 1883 r. Z tego związku urodzili się także Józef (6 XII 1901 - 3 XI 1972) - Powstaniec Wielkopolski oraz Julianna (*+1884), Franciszka (1884), Stefan (2 IX 1885), Jan (24 XII 1886), Julianna (1890), Stanisława (1891), Antoni (30 V 1893), Wiktoria (1896), Stanisław (8 V 1898), Wacław (25 IX 1903) i Roman (24 I 1905).

Powołany do armii pruskiej w 1915 r. brał udział w I wojnie światowej, zwolniony w XI 1918 r. wrócił do Poznania, gdzie dołączył do Wydziału wywiadowczego i wykonawczego w strukturach Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego pod rozkazami Jana Kąkolewskiego (1893-1977). Od 19 II 1919 r. w II Eskadrze Lotnictwa na podpoznańskiej Ławicy, walczył w powstaniu pod Jarocinem i Kruszwicą. Uczestnik wojny polsko - bolszewickiej walcząc pod rozkazami Edminda Norwida Kudło (1895-1931). Zwolniony z wojska 21 XII 1920 r. Odznaczony Medalem za Wojnę 1918/1921. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 25 I 1937 r. Od 1937 r. w Towarzystwie Powstańców Wielkopolskich 1918/1919, zweryfikowany dyplomem 8037, nr. Ref. Historycznego 8414. Pośmiertnie wnioskowano o odznaczenie WKP - wniosek został odrzucony.

25 IV 1921 r. ożenił się w Poznaniu z pochodzącą z Kórnika Leonorą (Eleonorą) Zmowską (22 VI 1898).

Mikołaj Hubert zmarł 5 XII 1955 r., pochowany na cm. parafialnym przy ul. Bluszczowej kwatera III-E rząd 6 miejsce 15 GPS: 52.374684, 16.915374
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Miko%C5%82aj.../47350520

Obecnie na nagrobku wymieniony jest tylko Grzegorz Zięta, pokrewieństwa nie ustalono.

źródła: APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com/; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. maszynopis.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WBH - Wyszukiwarka personalo - odznaczeniowa i Akta PW; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Szymański Jan Józef Wacław (1887-1963)

Urodził się 10 IX 1887 r. (podawana jest także data 11 IX) w Poznaniu w rodzinie dr filozofii, redaktora naczelnego “Orędownika” Romana (4 VIII 1840 - 18 VIII 1908, syn Józefa Szymańskiego i Marianny Szymańskiej z domu Koszczyńskiej) i Heleny Urszuli z Wyczyńskich (22 IV 1854 - 14 II 1913, córka Jana Ludwika Jakuba Wyczyńskiego - powstaniec listopadowy i Eulalii Behaimy Schwarzbach). Para pobrała się 11 IX 1883 r. Z tego związku urodzili się także Józef Jan Michał i Antoni Czesław Tadeusz - Powstańcy Wielkopolscy, Maria Eulalia Kazimiera (25 VII 1886), Kazimiera Eulalia Helena (28 V 1889) i Helena Romana (2 IX 1891).

Nie ustalono kiedy i gdzie Jan brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, ale 28 VI 1932 r. jako jeden z nielicznych Wielkopolan został odznaczony Krzyżem Niepodległości, mieszkał już wówczas we Francji (w Wojskowym Biurze Historycznym jeszcze jedna teczka o łączonych sygnaturach 23370+15405+23083 - niezbędna kwerenda w WBH). Jego bracia Józef Jan Michał (urodził się w Poznaniu 11 maja 1885 roku, zamęczony przez Niemców w Forcie VII w roku 1939 lub 1940, Józef i jego syn Roman, zamęczony w KL Auschwitz; symboliczne upamiętnieni na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan - miejsce spoczynku Romana i Heleny, czyli rodziców i dziadków), w powstaniu brał udział z bronią w ręku od 27 XII 1918 r. do 20 II 1919 r. w walkach ulicznych o oswobodzenie m. Poznania na Prezydium Policji, zdobyciu koszar saperów na Wildzie pod d-ctwem por. Mieczysława Palucha. 1 III 1919 r. zdemobilizowany, Antoni Czesław Tadeusz (ur. 30 VII 1894 w Poznaniu, zm. 11 XII 1973 r. w Londynie – podoficer Armii Cesarstwa Niemieckiego, pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, w 1964 mianowany przez Prezydenta RP na uchodźstwie generałem brygady. Zmarł 11 grudnia 1973 w Londynie. Został pochowany na cmentarzu Gunnersbury) przed wybuchem powstania w Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego, po wybuchu powstania jako dowódca rejonu Stary Rynek w Poznaniu, następnie w 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich.

W nekrologu zamieszczonym przez rodzinę zostało napisane dodatkowo, że Jan był odznaczony Orderem Virtuti Militarii, na emigracji był Radcą Ambasady RP w Paryżu.

Zmarł 28 VI 1932 r. we Francji, spoczywa w grobowcu rodziny Pomian - Grabińskich i Krzyżanowskich na cmentarzu Montmorency Kwatera C, gr. 752.

O rodzinie więcej: https://www.facebook.com/notes/399564638112902/
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/123, skan 100 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1883, Księga małżeństw t.II; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/181, skan 98 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1887, Księga urodzeń t. IV; Genealogia Powstańców Wielkopolskich - Rodzina Wyczyńskich cz. II, wpis z 15 III 2021; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH - Wyszukiwarka personalo - odznaczeniowa; Kartoteka osobowa emigracji polskiej - strona internetowa, stan na 10 III 2024 r.; Towarzystwo Opieki nad polskimi zabytkami i grobami historycznymi we Francji - strona internetowa , stan na 10 III 2024 r.; Wikipedia.