Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Byliński Stanisław jr (1900- 1975)

Urodził się 11 X 1900 r.w Swadzimiu. Rodzice Stanisław (Powstaniec Wielkopolski, 31 III 1871 Palędzie - 25 X 1925 Poznań) i Franciszka z domu Kleczewska (20 I 1881 - 8 XI 1944, pochowana na cm. paraf. przy ul. Bluszczowej w Poznaniu, córka Ludwika i Józefy z d. Drozdowska) pobrali się 2 XII 1891 r. w Więckowicach (USC Sierosław). Małżeństwo zamieszkało w Swadzimiu, gdzie urodzili się Stanisław, Helena (28 XI 1901) i Stanisława (2 II 1903). W miejscowości Sady urodzili się Czesław (11 III 1904 -?, Powstaniec Wielkopolski) i Kazimiera (11 IX 1905). W Poznaniu (Zegrze) urodzili się Edmund (27 X 1909), Mieczysław (27 II 1911) i Leonard (30 X 1915).

Stanisław wychowywany był wraz z siedmiorgiem rodzeństwa w duchu gorącego polskiego patriotyzmu i oporu wobec zaborców. W dzieciństwie uczył się w Miejskiej Szkole Wydziałowej, a później w Wyższej Szkole Realnej. Po wybuchu I wojny światowej jego ojciec został zmobilizowany do służby w armii niemieckiej i ze względu na pogorszenie sytuacji materialnej rodziny Stanisław musiał przenieść się do Miejskiej Szkoły Handlowej, którą ukończył w 1916 r., rozpoczynając naukę zawodu kupieckiego w przedsiębiorstwie zbożowym. Był w tym czasie członkiem zakonspirowanej drużyny harcerskiej, której zebrania odbywały się przy ul. Kopernika w Poznaniu. O terminach zbiórek dowiadywał się na zebraniach Sodalicji Mariańskiej Uczniów Kupieckich, prowadzonych przez ks. Radońskiego (późniejszego biskupa), od którego otrzymał dyplom pamiątkowy. Po zakończeniu nauki został zmobilizowany do armii niemieckiej w kwietniu 1918 r. Przydzielony do Kürassier - Regiment von Seydlitz Nr 7, stacjonującego w Halberstadt w Saksonii. Po czteromiesięcznym szkoleniu został wysłany do Rekruten-Depot w Ostmall pod Antwerpią w Belgii. Tam został przeszkolony w służbie polowej oddziału szturmowego oraz obsłudze miotaczy min i ciężkich karabinów maszynowych. Jak sam wspominał, wraz z innymi Polakami pełnił służbę w armii niemieckiej bez entuzjazmu, prześladowany ze względu na narodowość, odczuwając coraz większą nienawiść do Niemców. W przeddzień planowanego wyruszenia oddziału na front rozpoczęła się rewolucja w Niemczech, a kilka dni później, 11 XI 1918 r. nastąpiło zawieszenie broni. W drodze powrotnej do garnizonu zdezerterował z transportu wraz z niejakim Podejmą z powiatu pleszewskiego (później służył w 15. Pułku Ułanów Poznańskich). Obaj otrzymali od Rady Żołnierskiej w Wessel w Nadrenii bezterminowy urlop. Na przełomie listopada i grudnia 1918 roku Stanisław Byliński powrócił do Poznania. W połowie grudnia 1918 r. jako ochotnik wstąpił do formującego się na Jeżycach oddziału Straży Ludowej (oficjalnie 23 XII). Brał udział w patrolach oraz w ćwiczeniach z polską komendą. W chwili wybuchu powstania znajdował się na Placu Wolności z kolegą, Marianem Kujawą. Później brał udział w walkach ulicznych i opanowywaniu obiektów cywilnych i wojskowych (Biblioteki Uniwersyteckiej, Prezydium Policji, Komendy Placu) oraz rozbrajaniu Niemców na terenie Poznania pod dowództwem sierżanta Jana Wojtkowiaka. Brał też udział w odbieraniu koszar niemieckiego pułku strzelców konnych na ul. Grunwaldzkiej pod dowództwem porucznika Kazimierza Ciążyńskiego. Pełnił też służbę patrolową pod dowództwem Kazimierza Rzóski. Po całkowitym opanowaniu Poznania przez powstańców 6 I 1919 r. jako ochotnik zgłosił się do oddziału Konnych Strzelców Straży Poznańskiej, w którego szeregach brał udział w potyczkach z Niemcami. Miał brać udział w walkach z Grenzschutzem pod Rynarzewem, Żninem i Zbąszyniem. Razem z oddziałem 21 I 1919 r. złożył uroczystą przysięgę i stał się żołnierzem 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich. Stanisław Byliński, jako przeszkolony jeszcze w armii niemieckiej został przydzielony do szwadronu ciężkich karabinów maszynowych. Od 21 V 1919 r. brał udział w działaniach pułku pod Wągrowcem, Szubinem i Nakłem. Następnie wraz z pułkiem wszedł w skład Grupy Wielkopolskiej pod dowództwem gen. Daniela Konarzewskiego. 22 VII 1919 r. wyjechał na front litewsko-białoruski i brał udział w walkach z bolszewikami podczas ofensywy spod Mołodeczna, przez Mińsk aż do Bobrujska i później. Wraz z pułkiem brał udział w Bitwie Warszawskiej, w walkach pod Kołbielem, Maciejowicami (tam stracił w bitwie swojego konia), Mińskiem Mazowieckim, Międzyrzecem, Baranowiczami i Kojdanowem. Za męstwo został odznaczony Krzyżem Walecznych jako jeden z pierwszych żołnierzy w pułku, podczas uroczystości w Nowym Świerżeniu. Po zakończeniu działań wojennych powrócił wraz z pułkiem 5 I 1921 r. do Poznania, gdzie pełnił służbę garnizonową. Na skutek nieprzerwanej przeszło 2,5-rocznej służby wojskowej Stanisław Byliński nie mógł dokończyć edukacji gimnazjalnej. Jednak w trakcie służby garnizonowej przygotował się i 27 V 1921 r. zdał egzamin, uzyskując świadectwo kwalifikacji naukowej do ubiegania się o stopień oficerski. Niestety, ze względu na problemy zdrowotne nie odbył przeszkolenia w Szkole Podchorążych. Został zdemobilizowany 21 XI 1921 r. Służbę wojskową zakończył w stopniu kaprala.

W okresie międzywojennym przez kilka lat pracował jako księgowy w majątku rolnym w powiecie wągrowieckim. Później mieszkał przy ul. Szwajcarskiej 14 w Poznaniu i od 15 IV 1930 r. pracował jako księgowy skarbowy przy Izbie Skarbowej w Poznaniu. Był członkiem Towarzystwa Powstańców i Wojaków, pełniąc funkcję członka zarządu Okręgu Wągrowieckiego. Był również członkiem Koła Pułkowego 15. Pułku Ułanów Poznańskich. Był odznaczony Krzyżem Walecznych (nr 6634), Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918 - 21 oraz Odznaką Pamiątkową Frontu Litewsko-Białoruskiego. 29 XII 1937 r. złożył wniosek o odznaczenie Medalem Niepodległości, jednak został on odrzucony przez Komitet 25 VI 1938 r. Od 1957 r. był członkiem ZBoWiD. 19 II 1958 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwała W 38/72 mianowany do stopnia podporucznika.

5 III 1927 r. ożenił się z Marią Almą Rolla ur. 16 IV 1898 r. w miejscowości Krąg w powiecie Starogard Gdański (parafia Ogorzeliny, USC Zamarte), córką Sylwestra Rolla i Rozalii z d. Przymuszała. Stanisław i Maria mieli czworo dzieci synów Edmunda Stanisława (ur. 10 V 1927 r. w Poznaniu) i Stanisława (ur. 28 VII 1939 r. w Poznaniu) oraz córki Kazimierę (ur. 4 III 1931r. w Nowym Tomyślu) i Marię (21 X 1943 - 23 II 2013).

Podczas II wojny światowej został objęty niemiecką akcja wysiedleńczą. 6 XII 1939 r. został osadzony w obozie przejściowym Poznań - Główna. Udało mu się przeżyć.

Zmarł 19 III 1975 r., pochowany został na cmentarzu Poznań Naramowice, spoczywa kwatera J rząd II miejsce 8 GPS: 52.45856, 16.938347
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../18927039

To także miejsce pochówku żony Marii zmarłej 4 III 1969 r. i córki Marii po mężu Latkowska.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1947/3/71, skan 9 Sierosław (USC) - akt małżeństwa, rok 1899, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/145, skan 98 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/175, skan 26 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1904, [Księga urodzeń]; Kurier Poznański 1925.11.03R.20 nr 285; Kurier Poznański 1925.10.31 R.20 nr 281; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; WBH (55-16772, KKiMN; 78-23479, KKiMN; 25.06.1938, Odrzucono); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych WKP; Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Głównej w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Byliński Stanisław (1871 - 1925)

w źródłach podawane także nazwisko Biliński vel Bieliński

Urodził się 31 III 1871 r. w miejscowości Palędzie (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo), w rodzinie Agusta (1822 - 1884, syn Franciszka i Tekli z d. Kaleca) i Antoniny z Mataczyńskich (1840 - 8 X 1909), z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej troje dzieci Jan (1857), Bronisława po mężu Hoffmann (1865) i Antoni (1875). 2 VII 1891 r. Stanisław z matką przeprowadził się do Poznania (Karty meldunkowe miasta Poznania 648).

Z zawodu restaurator.

2 XII 1891 r. poślubił w Wieckowicach (USC Sierosław) Franciszkę Kleczewską (ur. 20 I 1881 r., córkę Ludwika i Józefy z d. Drozdowska, zmarła 8 XI 1944, pochowana na cm. paraf. przy ul. Bluszczowej w Poznaniu). Małżeństwo zamieszkało w Swadzimiu, gdzie urodzili się Stanisław (11 X 1900 - 19 III 1975, Powstaniec Wielkopolski), Helena (28 XI 1901) i Stanisława (2 II 1903). W miejscowości Sady urodzili się Czesław (11 III 1904 -?, Powstaniec Wielkopolski) i Kazimiera (11 IX 1905). W Poznaniu (Zegrze) urodzili się Edmund (27 X 1909), Mieczysław (27 II 1911) i Leonard (30 X 1915).

Dwukrotnie w armii pruskiej, w latach 1891-1893 i podczas I wojny światowej od 5 VIII 1915 r. do 20 XI 1918 r. Po powrocie do Poznania od 4 XII 1918 - 27 XII 1918 r. kompania bezpieczeństwa Poznań Jeżyce, 27 XII 1918 r. - 11 I 1919 r. Straż Ludowa Jeżyce, od 12 I 1919 r. urzędnik gospodarczy. w okresie międzywojennym członek Towarzystwa Powstańców i Wojaków im. Hallera na Jeżycach. Odznaczony Krzyż Towarzystwa Powstańców i Wojaków.

Zmarł 29 X 1925 r. Nie ustalono na którym z poznańskich cm. został pochowany, w nekrologu zamieszczonym przez rodzinę napisano, że wyprowadzenie z kostnicy św. Józefa.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1947/3/71, skan 9 Sierosław (USC) - akt małżeństwa, rok 1899, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/145, skan 98 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/175, skan 26 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1904, [Księga urodzeń]; Kurier Poznański 1925.11.03R.20 nr 285; Kurier Poznański 1925.10.31 R.20 nr 281; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Kwerenda w WBH - Źródło: CAW WBH SRI DOK VII I.371.7/A.57 - Tomasz Poniewierka.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1947/3/71, skan 9 Sierosław (USC) - akt małżeństwa, rok 1899, Księga małżeństw
Stanislaus Byliński (28 lat), rodzice: August Byliński +, Antonina Matczyńska ,
Francisca Kleczewska (18 lat) , rodzice: Ludwig Kleczewski + , Josepha Drozdowska

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/145, skan 98 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]

Stanislaus , rodzice: Stanislaus Byliński, Francisca Kleczewska

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/175, skan 26 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1904, [Księga urodzeń]

Ceslaus , rodzice: Stanislaus Bylinski, Francisca Kleczewska

Wojtasz Jan (1897 - 1989)

Urodził się 22 XI 1897 r. w Swadzimiu. Rodzice Antoni (2 III 1859, syn Stanisława i Marianny z d. Chojnacka) i Magdalena z domu Perz ( 27 III 1874, córka Marcina i Wiktorii Kaczmarek). Z tego związku urodzili się także Józef (17 II 1896 - 12 XI 1957, żołnierz armii pruskiej, podczas I wojny światowej wzięty do niewoli), Franciszek (17 XII 1899), Maksymilian (1902), Stanisława (1905), Zofia (1908) i Leon (1914).

Jan Wojtasz przed wybuchem I wojny światowej działał w Polskich Kołach Śpiewaczych. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego już 27 XII 1918 r. wstąpił do oddziału powstańczego pod dowództwem ppor. Mariana Ernsdorffa, tworzącego się na poznańskiej Wildzie. Brał udział w rozbrajaniu Niemców, zajmowaniu Prezydium Policji i koszar saperów w Poznaniu oraz w zdobywaniu lotniska w Ławicy. Później skierowany do 13. oddziału karabinów maszynowych. 15 I 1919 r. przydzielony został do 3. kompanii 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszy 55. pp) i służył na froncie pod Lesznem i Kąkolewem. W szeregach 1. PSW brał udział w odsieczy Lwowa. Później wraz z pułkiem brał udział w walkach na Białorusi podczas wojny polsko - bolszewickiej, aż do 26 VII 1920 r. W późniejszym okresie skierowany do 7. Dywizjonu Żandarmerii Wojskowej. Z jego szeregów podczas powstania śląskiego został wydelegowany jako członek Straży Bezpieczeństwa. Z wojska zwolniony został w stopniu kaprala 10 X 1921 r. przez 7. Dywizjon Żandarmerii Wojskowej. Od 1933 r. był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 r., a później od 1938 r. Związku Powstańców Wielkopolskich, koło Pracowników Zakładów Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. Zweryfikowany jako powstaniec 10 X 1934 r. (nr dyplomu 4740, nr Referatu Historycznego 12126). Działał również w Związku Strzeleckim. Co ciekawe, w kwestionariuszu członkowskim dla ZPW jako swój znak szczególny Jan Wojtasz podał „przestrzał lewej nogi”. Niestety nie wiadomo dokładnie kiedy odniósł tę ranę. Został odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918/21, Odznaką Honorową „Orlęta”, Odznaką Pamiątkową Frontu Litewsko-Białoruskiego oraz Krzyżem Armii Wschodniej (nie jest do końca jasne o jakie odznaczenie chodzi. Być może chodzi o Krzyż Obrony Lwowa, które otrzymywali żołnierze „Grupy Wschodniej” walczącej o Lwów w 1919 roku). 17 XII 1958 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a w 1972 r. został awansowany na stopień podporucznika. 22 II 1937 r. jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony.

W okresie międzywojennym mieszkał przy ul. Pustej 30 w Poznaniu.
Pracował jako ślusarz w Zakładach Hipolita Cegielskiego w Poznaniu.

15 IX 1926 r. ożenił się z Teodozją Helcyk (ur.28 V 1906 w Kościanie). Z ich małżeństwa urodzili się dwaj synowie - Stefan Franciszek (1927-1928) i Jarosław Marian (ur. 22 czerwca 1933) i córka, której imienia nie znamy po mężu Hutyra.

Zmarł 2 V 1989 r. i został pochowany w Kwaterze Powstańców wielkopolskich na cmentarzu Poznań Junikowo pole 6 kwatera 1 rząd 4 miejsce 7 GPS: 52.38498, 16.835743

https://billiongraves.com/.../Jan-Wojtasz.../26388347

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120326&name_surname=Wojtasz%20Jan#OpenMap

To także miejsce pochówku jego małżonki Teodozji i zięcia Eugeniusza Hutyry (1931-2011).

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/3/65, skan 12 Jankowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/70, skan 78 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; WBH. Kolekcja akt PW i Kartoteka personalno - odzanczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych WKP; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/3/65, skan 12 Jankowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw

Antonius Wojtasz (36 lat), rodzice: Stanislaus Wojtasz , Marianna Chojnacka ,
Magdalena Perz (21 lat) , rodzice: Martinus Perz , Victoria Kaczmarek

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/70, skan 78 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń

Johann , rodzice: Anton Wojtasz, Magdalena Perz

Wojtkowiak Stanisław (1901 - 1967)

Urodzony 26 III 1901 r.w Lusówku. Rodzice Stanisław (13 III 1872, syn Michała i Ewy z d. Rura) i Katarzyna z d. Konys (12 X 1879, córka Mateusza i Franciszki z d. Gajdzińska) pobrali się w 1899 r. Z tego związku urodzili się także Kazimierz (1900), Rozalia po mężu Maciejewska (1902), Helena po mężu Owczarzak (1905), Joanna (1907-1924), Marcin (1912) i Józefa (1913).

Stanisław jr ukończył 7 klas szkoły powszechnej. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej oraz w jej trakcie działał w polskich drużynach skautowych – najpierw w drużynie im. Mieszka I, a później im. Henryka Dąbrowskiego. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego uczestniczył w przejmowaniu koszar artylerii przy ul. Solnej, koszar 6. pułku grenadierów w Poznaniu, a później także kompleksu wojskowego w Biedrusku. 3 I 1919 r. zgłosił się do formowanego w koszarach przy ul. Grunwaldzkiej 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich (późniejszy 15. pułk ułanów). Wiadomo, że w późniejszym czasie służył też w 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Od 8 V do 27 XII 1920 r. służył przy Dowództwie 17. Dywizji Piechoty, biorąc udział w walkach podczas wojny polsko - bolszewickiej. Zdemobilizowany został 5 I 1921 r. z oddziału taborów. Służbę wojskową zakończył w stopniu szeregowego. Od 24 I 1934 r. działał w Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 r., a od 20 V 1938 r. w Związku Powstańców Wielkopolskich. Początkowo należał do Koła b. żołnierzy 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich, a następnie przeniósł się do Koła w przy Zakładach Hipolita Cegielskiego. Zweryfikowany jako powstaniec 20 XII 1934 r. (nr dyplomu 5911, nr Referatu Historycznego 14218). Działał również w Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny oraz w Towarzystwie Byłych Żołnierzy 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Został odznaczony Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Odznaką Pamiątkową 55. pułku piechoty oraz „Krzyżem Powstania Wielkopolskiego” (w domniemaniu Krzyżem Rady Ludowej m. Poznania lub Naczelnej Komendy Straży Ludowej). 9 V 1938 r. jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony.

W okresie międzywojennym mieszkał najpierw przy ul. Kopernika 10, a później przy ul. Pasieka 16 w Poznaniu. Pracował jako blacharz w Zakładach Hipolita Cegielskiego w Poznaniu.

30 VIII 1936 r. ożenił się z Anną Zawadzką (6 III 1909-20 XII 1994). Z ich małżeństwa urodził się syn Stefan (ur. 30 VIII 1937).

Jego dalsze losy nie są znane.

Zmarł 25 I 1967 r. i został pochowany na cmentarzu w Poznaniu przy ul. Bluszczowej. Spoczywa kwatera IV-E rząd 15 miejsce 14/15 GPS: 52.375, 16.915818

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../20955650

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku jego żony Anny.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/3/77, skan 16 Jankowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1899, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/1/110, skan 198 Jankowice (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń] APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; WBH, Kartoteka personalno - odzanczeniowa i Kolekcja akt PW; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/3/77, skan 16 Jankowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1899, Księga małżeństw

Stas Wojtkowiak (28 lat), rodzice: Michael Wojtkowiak , Eva Burek ,
Katharina Konys (21 lat) , rodzice: Mathias Konys , Franciska Gajdzinska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/1/110, skan 198 Jankowice (USC) - akt urodzenia, rok 1901, [Księga urodzeń]
Stanislaus , rodzice: Stanislaus Wojtkowiak, Katharina Wojtkowiak geb.Konys

Zawal Jan jr (1898 - 1972)

Urodził się 18 V 1898 r. w Kokoszczynie. Rodzice Jan sr (24 XI 1868, syn Stefana i Reginy z d. Modeła) i Marianna z d. Marciniak (10 VII 1869 - 23 IV 1942, córka Mikołaja i Katarzyny z d. Mazurek) pobrali się w 1890 r. Z tego związku urodzili się także Antoni - Powstaniec Wielkopolski (28 V 1891 Tarnowo Podgórne - 16 IX 1919 Poznań), Franciszek (24 I 1893, żołnierz Armii Hallera), Marianna (1894), Józef (1903-1904), Ignacy (1904), Katarzyna (1906-1907) i dwoje dzieci zmarłych przy porodzie bez nadania imienia w 1909 i 1911 r.

Podczas I wojny światowej powołany do służby w armii niemieckiej. Co ciekawe, żołnierz o tym samym imieniu i nazwisku, również urodzony w Kokoszczynie został wymieniony na niemieckiej liście strat Preußen 577 z 11 VII 1916 r. jako poległy w szeregach 6. kompanii Infanterie - Regiment Nr 375. Jednak wiadomo, iż Jan Zawal powrócił z frontu I wojny do Wielkopolski. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego już w grudniu 1918 r. wstąpił w szeregi powstańcze. Uczestniczył w starciach z Niemcami w Poznaniu, a następnie w walkach pod Wolsztynem, Zbąszyniem, Czarnkowem i Rynarzewem. Został wymieniony na liście żołdu oddziału wojskowego powiatu zachodnio - poznańskiego podporucznika Andrzeja Kopy ze stycznia 1919 r. Wraz z całym tym oddziałem przeszedł do 1. Pułku Rezerwowego Strzelców Wielkopolskich (przemianowany na 10. Pułk Strzelców Wielkopolskich, późniejszy 68. pułk piechoty). Z wojska został zwolniony dopiero 25 VII 1921 r. co oznacza, że najprawdopodobniej w szeregach swego pułku brał również udział w walkach z Ukraińcami pod Lwowem oraz w wojnie polsko - bolszewickiej. Służbę wojskową zakończył w stopniu kaprala. Wiele może wyjaśnić kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, Jan został odznaczony 28 VI 1932 r. Medalem Niepodległości. Był zweryfikowanym członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914-1919 r. oraz Związku Powstańców Wielkopolskich (zweryfikowany dyplomem nr 4881, nr Referatu Historycznego 12146). W 1960 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a w 1972 r. mianowany na stopień podporucznika.

4 VII 1921 r. poślubił wdowę po swoim bracie Antonim - Antoninę z d. Kaul (27 V 1890 - 23 VI 1985), przysposabiając swoich bratanków i bratanicę Franciszka (24 I 1915), Czesława (21 VII 1917) i Stanisławę (20 IX 1919). Małżonkowie Jan i Antonina mieli także syna Wiesława ur. 16 VII 1922 r.

W okresie międzywojennym mieszkał w Poznaniu przy ul. Piątkowskiej i pracował jako szofer. Jego losy podczas II wojny nie są znane. Po zakończeniu II wojny światowej pracował nadal jako szofer w Poznańskim Zjednoczeniu Budownictwa Przemysłowego.

Zmarł 28 X 1972 r. i został pochowany na cmentarzu parafii św. Stanisława Kostki na os. Chrobrego w Poznaniu. Spoczywa kwatera P rząd 32 miejsce 86 GPS: 52.447215, 16.915094

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Jan-Zawal.../24682788

To także miejsce pochówku jego żony Antoniny i Leokadii Przybył (1941-1998).

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/3/50, skan 20 Jankowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; WBH, Kartoteka personalno - odzanczeniowa i Kolekcja akt PW; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; Dokumentacja fotograficzna grobu Jakub Niebój, 8 VII 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/3/50, skan 20 Jankowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw

Johann Zawal (22 lat) , rodzice: Stephanus Zawal , Regina Modeła ,
Marianna Marciniak (21 lat), rodzice: Nikolaij Marciniak , Katharina Mazurek

Zawal Józef (1895 - 1962)

Urodzony 29 I 1895 r. w Wysogotowie. Rodzice Walenty (7 II 1860, syn Wawrzyńca i Marcjanny z d. Stasik) i Antonina z domu Zielińska (2 V 1862, córka Marcina i Józefy Grzechowiak) pobrali się w 1887 r. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Stanisław (11 IV 1897 - 2 XII 1975), Franciszek (5 X 1888), Katarzyna (1890-1892), Władysława (1899) i Jadwiga (1900).

Po 1900 r. rodzina z Wysogotowa przeprowadziła się do Dopiewca, gdzie Józef ukończył szkołę powszechną w 1909 r. i podjął naukę w zawodzie ślusarza.

W 1915 r. został zmobilizowany do armii niemieckiej, gdzie służył do końca wojny na froncie zachodnim w szeregach Feldartillerie - Regiment Nr 26. Po powrocie do Wielkopolski, już od listopada 1918 r. włączył się w działalność niepodległościową. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego, 29 XII 1918 r. przyłączył się do walk jako ochotnik. Został wymieniony na liście żołdu oddziału wojskowego powiatu zachodnio - poznańskiego podporucznika Andrzeja Kopy ze stycznia 1919 r. Uczestniczył w wyzwalaniu Poznania, a następnie w walkach na froncie północnym, m.in. pod Gołańczą, Kcynią i Chodzieżą. Wraz z całym oddziałem Kopy przeszedł do 1. Pułku Rezerwowego Strzelców Wielkopolskich (przemianowany na 10. Pułk Strzelców Wielkopolskich, późniejszy 68. pułk piechoty). Brał również udział w walkach pułku z Ukraińcami pod Lwowem. Z frontu w Małopolsce Wschodniej powrócił wraz z pułkiem do Wielkopolski w celu zabezpieczenia jej granic przed niemieckimi akcjami zaczepnymi. Został ranny w prawe ramię 19 VI 1919 r. w walkach pod Rynarzewem. Później w szeregach pułku brał udział w walkach wojny polsko-bolszewickiej. Został ranny w lewe ramię podczas bitwy pod Krzywiczami 28 V 1920 r. Od lipca 1920 r. walczył w szeregach 8. Pułku Piechoty Legionów. Za męstwo podczas walk nad Styrem w czerwcu 1920 r. został na ustny wniosek dowódcy odznaczony Krzyżem Virtuti Militari przez Naczelnego Wodza na polu walki. Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 161) został nadany 19 IX 1920 r., natomiast formalny wniosek podpisany został przez dowódcę 3. Dywizji Legionów gen. Leona Berbeckiego 11 V 1921 r. Służbę wojskową zakończył w stopniu szeregowego, bezterminowo urlopowany 28 XI 1920 r. Oprócz Krzyża Virtuti Militari został odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918/21, 20 VII 1932 r. Medalem Niepodległości oraz Brązowym Krzyżem Zasługi w 1937 r. Był zweryfikowanym członkiem Związku Rezerwistów, Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914-1919 r. oraz Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Nie są znane jego losy w okresie II wojny światowej. 18 XII 1958 r.
został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

W okresie międzywojennym mieszkał w Poznaniu przy Rynku Śródeckim 16/3.

27 IV 1929 r. ożenił się z Heleną Toruńską (3 XI 1899 - 29 III 1979) urodzoną w Piaskach w powiecie gostyńskim, córką Kacpra i Anny z d. Szęka.

19 XI 1921 r. przeprowadził się z Dopiewa do Poznania, jego żona zamieszkała w Poznaniu 22 V 1929 r. Od stycznia 1921 r. pracował w zakładach H. Cegielskiego w Poznaniu jako niter, do 6 VIII 1932 r. Został zwolniony ze względu na brak pracy w zakładzie. W okresie od sierpnia 1932 do maja 1933 r. był bezrobotny. Od 16 V 1933 r. pracował jako wartownik Składnicy Materiałowej Intendentury Poznań, a później od 1 II 1934 r. jako woźny w Rejonowej Komendzie Uzupełnień Poznań - Powiat.

Jego losy podczas II wojny światowej i po wojnie nie są znane.

Zmarł w 16 VI 1962 r. i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Poznaniu na Miłostowie. Spoczywa pole 8 kwatera 26 rząd 4 miejsce 12 GPS: 52.420349, 17.001486

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=973239&name_surname=Zawal%20J%C3%B3zef#

https://billiongraves.com/grave/J%C3%B3zef-Zawal/28372156

To także miejsce pochówku jego żony Heleny i Haliny (1938 - 2006) oraz Krzysztofa (1959-2022) Śmidowiczów, pokrewieństwa między Józefem a pp. Śmidowicz nie ustalono.

źródła: Parafia katolicka Kiekrz, wpis 18 / 1887; Urząd Stanu Cywilnego Złotniki, wpis 22 / 1887; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/64, skan 21 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka billiongraves; WBH, Kartoteka personalno - odzanczeniowa i Kolekcja akt PW; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 35; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; Dokumentacja fotograficzna grobu Jakub Niebój, 8 VII 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Kiekrz, wpis 18 / 1887

Valentinus Zawol (25 lat)
ojciec: Laurentius , matka: Martianna Stesik
Antonina Zielińska (25 lat)
ojciec: Martinus , matka: Josepha Grzechowiak

Urząd Stanu Cywilnego Złotniki, wpis 22 / 1887

Valentin Zawol (24 lat)
ojciec: Lorenz Zawol , matka: Marie Stęcik
Antonie Zielinska (26 lat)
ojciec: Martin Zielinski , matka: Josephine Grzechowiak

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/64, skan 21 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń

Jospeh , rodzice: Valentinus Zawal, Antonina Zielińska

Order Wojenny Virtuti Militari
https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/VM/I.482.60-5108.pdf

WBH, Kolekcja Akt Powstańców Wielkopolskich
https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/I_487/I_487_8579.pdf

Zgoła Wincenty (1891 - 1977)

Urodzony 20 VII 1891 r. w Swadzimiu. Rodzice Tomasz (19 XII 1861, syn Jana i Marianny Świderskiej) i Marianna z domu Mańka (29 I 1869, córka Jana i Marianny Wojtyniak) pobrali się w 1890 r. Z tego związku urodziło się jeszcze dziesięcioro dzieci - pięcioro zmarło w niemowlęctwie Wawrzyn, Marianna, Ignacy, Jan i Tomasz, wieku dorosłego dożyli Weronika (1898), Franciszek (1900), Maksymilian (1901), Jadwiga (1903) i Wiktoria (1909).

Wincenty został podczas I wojny światowej powołany do służby w armii niemieckiej. Być może to on został dwukrotnie wspomniany na niemieckich listach strat, jako żołnierz 2. szwadronu Ulanen - Regiment Nr 10 – na liście z 13 X 1914 r. jako lekko ranny, natomiast na liście z 18 VII 1916 r. jako odnaleziony w niewoli. Przy wpisach brak jednak daty urodzenia, która mogłaby potwierdzić czy na pewno chodzi o niego. Wiadomo, że później służył również w Jager zu Pferde Regiment Nr 1. Udało mu się powrócić do Wielkopolski.

Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego brał w nim udział niemal od samego początku walk w Poznaniu – po zajęciu koszar swojej niemieckiej jednostki. Od 28 XII 1918 r. brał udział w tworzeniu się pierwszego Oddziału Kawalerii Powstańczej zwanego Oddziałem Konnych Strzelców Straży Poznańskiej, w zajętych koszarach I pułku Królewskich Strzelców Konnych, w którym służył. Dnia 6 I 1919 r. brał udział wraz z pięćdziesięcioma kawalerzystami w zdobywaniu Ławicy. W. Zgoła z oddziałem, w liczbie 109. szabel walczył pod Szubinem następnie na wszystkich frontach powstańczych. Brał udział również w wojnie polsko - bolszewickiej.

W okresie międzywojennym pracował jako celnik na Pomorzu. Tam poznał Gertrudę z Czosków (4 IV 1900-1981, córkę Józefa i Elżbiety z d. Skibińska), z którą ożenił się w 1921 r. Wychowali troje dzieci: Konstantego (1926-1995), Leonardę (1928), Henryka (1933 - 2008) i Halina (1936).

W 1934 r. zamieszkał w Szczytnikach w gminie Kórnik. Był właścicielem sklepu, prowadził też własne gospodarstwo rolne.

Jego dalsze losy pozostają nieznane.

Zmarł 21 XI 1977 r. w Szczytnikach. Został pochowany na cmentarzu Poznań Głuszyna, spoczywa pole C kwatera 6 rząd 17 miejsce 1 GPS: 52.317046, 16.951141

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku żony Gertrudy i syna Henryka.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Sady, wpis 5 / 1890; Parafia katolicka Lusowo, wpis 5 / 1890; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/52, skan 61 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1891, Księga urodzeń; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Sady, wpis 5 / 1890

Thomas Zgoła (ur. 1861)
ojciec: Johann Zgoła , matka: Marie Świderska
Marie Mańka (ur. 1869)
ojciec: Johann Mańka , matka: Marie Wojtyniak

Parafia katolicka Lusowo, wpis 5 / 1890

Thomas Zgoła (28 lat)
ojciec: Joannes Zgoła , matka: Marianna Swiderska
Marianna Mańka (21 lat)
ojciec: Joannes Mańka , matka: Marianna Wojtyszek

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/52, skan 61 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1891, Księga urodzeń
Vincentius , rodzice: Thomas Zgoła, Marie Mańka

Fabiś (Fabisch)Wojciech (1890 - 1967)

Urodził się 8 IV 1890 r. w Starym Kramsku, w rodzinie Marcina (1828-1902 , syn Józefa i Małgorzaty z d. Misko) i jego II żony Marianny z d. Heiduk (1849-1932, córka Jana i Marianny z Kłosiów). Przyrodnim rodzeństwem Wojciech ze związku ojca z Julianną Waberską byli Teresa i Teodor. Ze związku Marcina z Marianną urodziło się jeszcze ośmioro dzieci, Powstaniec Wielkopolski Karol (8 XI 1876), Marianna (*+1869), Ludwik (1870-1947), Aleksander(1875), Marianna(1876-1878), Feliks(29 V 1879 - 15 XII 1955), Jan (1881), Anna (1884) i Józef (1887).

Powołany do armii pruskiej brał w jej szeregach udział w I wojnie światowej. Po wybuchu rewolucji w Niemczech wrócił do Wielkopolski, wówczas prawdopodobnie zamieszkał w Poznaniu. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od od 2 I do 16 I 1919 r. w kompanii garnizonowej. Od 17 I do 18 II 1919 r. w oddziale lotniczym Poznań - Ławica (I Grupa Lotnicza Wielkopolska, monter), zwolniony z wojska 19 XII 1920 r. jako plutonowy 1. Kompanii 1. Batalionu 10. Pułku Strzelców Wlkp. W 1958 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Jego dalszych losów nie udało się ustalić.

Zmarł 19 X 1967 r. Pochowany na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 17 kwatera 6 rząd 4 miejsce 158 GPS: 52.38971, 16.822349

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2569402&name_surname=Fabi%C5%9B%20Wojciech#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Wojciech-Fabi%C5.../35474721

źródła: Notatki własne; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych WKP.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Jasielski Mieczysław (1902 - ?)

Urodził się 30 VI 1902 r. w Chodzieży. Syn powstańców Stefana (10 VIII 1879 r. Nowe Miasto nad Wartą - 8 XII 1920 r. w Chodzieży, syn Jana Kazimierza i Amandy Venerandy z d. Stajmetz para pobrała się w Żerkowie pow. Jarocin w 1872 r.) i Marianny (Marii z d. Czarnecka 10 I 1880 r. w miejscowości Jawory (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Borek Wielkopolski), zm. 27 IV 1974 r. w Chodzieży, córka Jana Nepomucena i Wiktorii Marcinkowskiej, para pobrała się w roku 1871).
Stefan i Maria (Marianna) pobrali się w 1899 r. (inne źródła podają 1902 r.). Małżonkowie wspólnie gromadzili w mieszkaniu broń, którą przekazali powstańcom. Kiedy 11 XII 1918 r. w Chodzieży zawiązała się Rada Ludowa z ks. Ignacym Czechowskim na czele, Stefan Jasielski został jednym z jej członków. Był również członkiem polsko-niemieckiej delegacji z Chodzieży, która 5 I 1919 r. udała się do przebywającego w Budzyniu dowódcy powstańców, por. Włodzimierza Kowalskiego, w sprawie zawieszenia broni.
W uzasadnieniu nadania WKP Marii czytamy: Uchwała Rady Państwa nr: 11.17-0.933 z dnia 1958-11-17
Opis:
Jasielska Maria już przed wybuchem Powstania Wlkp. współpracowała z organizacjami polskimi i to poprzez udzielanie wywiadu z terenu Chodzieży i Piły. Przyczyniła się bardzo poprzez udzielanie wiadomości do oddziałów powstańczych w Budzyniu o ruchach Grenzschutzu przez co oddziały te mogły chociaż w części zajmować mniej narażające na straty pozycje. Jasielska magazynował również u siebie wspólnie z mężem powstańcem broń, która przydała się oddziałom jej nie posiadającym. Jasielska wraz z mężem i synem, obaj już nieżyjącymi, stanowili rodzinę która dla oswobodzenia Polski poświęciła się w zupełności.
Mieczysław w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line wymieniony trzykrotnie.
24 IV 1919 r. na prośbę został przeniesiony na Stację Lotniczą Ławica z 4. Pułku Strzelców Wielkopolskich. 19 V 1919 r. rozpoczął służbę jako technik - radiotelegrafista. W Poznaniu mieszkał u rodziny matki (Czarneckich) przy ul. 27 Grudnia 19. Następnie przeniósł się na ul Woźną 11, gdzie zamieszkał u p. Rypińskich. To rodzina przyrodniej siostry Stefana Jasielskiego – Ireny Jasielskiej – Rypińskiej. W 1926 r. spędził miesiąc w Szwecji. Do 25 IV 1928 r. mieszkał w Poznaniu przy Wodnej 11, skąd powrócił do Chodzieży. W czasie II Wojny został wysiedlony wraz z matką i rodzeństwem do GG. Poprzez Łódź dotarł do Warszawy. Zaginął w 1944 r. w trakcie Powstania Warszawskiego. Figuruje w ewidencji PCK dotyczącej cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego. Jako ostatni adres podana jest ul. Krucza 40 w Warszawie. To adres kolejnej przyrodniej siostry ojca Mieczysława – Wandy Jasielskiej, jej mieszkanie zostało zniszczone w trakcie Powstania. Mieczysław był chory stwardnienie wieloogniskowe. W trakcie powstania przebywał w Szpitalu Ujazdowskim i wraz z nim ewakuowany do Milanówka następnie przebywał w Krakowie.
Miejsce pochówku Mieczysława Jasielskiego nie jest znane.

SZUKAMY INFORMACJI O

Kaźmierczak Stefan (1896 - 1954)

Urodził się 11 XII 1896 r. w miejscowości Niałek Wielki (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn) w rodzinie Walentego (1859, syn Wojciecha i Marianny Szkudlarskiej) i jego II żony Marianny z d. Kasperska (1874, córka Franciszka i Elżbiety z d. Żok), para pobrała się w 1896 r.
Nie mamy prawie żadnych informacji o Stefanie. Wiemy, że z zawodu był murarzem.
Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, pewne jest, że 17 I 1919 r. wstąpił do Wojsk Wielkopolskich na Stacji Lotniczej Ławica pod Poznaniem, służył w II Eskadrze Wielkopolskiej jako obserwator lotniczy, co znajduje potwierdzenie w Wykazie podoficerów i żołnierzy II Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1 grudnia 1919 roku. CAW I.301.12.51 i w Januszewski S., Pionierzy. Polacy w siłach powietrznych wielkiej wojny 1914-1918, Wrocław, 2019 r., s. 218. Natomiast w Kartach meldunkowych miasta Poznania figuruje jako sierżant, który z Ławicy przeprowadził się do Poznania 15 V 1923 r. Wcześniej, bo 7 V 1923 r. w Poznaniu poślubił Michalinę Baumann (ur. 29 IX 1891 r. w Poznaniu, córkę Stanisława i Julianny Maciejewskiej). W Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się odrzucony wniosek 12 VI 1935 r. do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, gdzie Stefan występuje jako starszy sierżant pilot (niezbędna kwerenda). Wniosek został odrzucony z powodu braku pracy niepodległościowej. W Kartotece personalno - oznaczeniowej w WBH są także dwie fiszki na nazwisko Stefana o Krzyż Walecznych sygnatura akt 48/K - 1099 i 48/K - 1098, obie dotyczą sierżanta, ale niestety brak daty urodzenia czy miejsca zamieszkania nie dają pewności czy dotyczą one tego Kaźmierczaka. Natomiast pewne jest, że w Kolekcji Akt Personalnych i Odznaczeniowych pod sygnaturą I.302.17.12, jest wniosek o Medal Wojenny Virtuti Militari dla Stefana, który jest w stopniu plutonowego - lotnik obserwator (tu także niezbędna kwerenda w WBH).
Zmarł 29 V 1954 r., spoczywa na cm. parafialnym parafii Bożego Ciała w Poznaniu przy ul. Bluszczowej kwatera II-D
rząd 4 miejsce 21 GPS: 52.375209, 16.91399
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/.../Stefan-Ka%C5.../21022275
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Wolsztyn, wpis L-38 / 1896 ; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcji Akt Personalnych i Odznaczeniowych; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r., maszynopis; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Wolsztyn, wpis 20 / 1896
Valentinus Kaźmierczak (37 lat)
Dodatkowe informacje: viduus
Marianna Kasperska (21 lat)
Urząd Stanu Cywilnego Wolsztyn, wpis L-38 / 1896
Valentin Kaźmierczak (ur. 1859, wdowiec)
ojciec: Adalbert Kaźmierczak , matka: Marie Szukalska
Marie Kasperska (ur. 1874)
ojciec: Franz Kasperski , matka: Elisabeth Żok