Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Szaufer Jan (1869 - 1942)

Urodził się 23 XII 1869 r. w miejscowości Karmin (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel) w rodzinie Ignacego (ur. 1814) i jego II żony Katarzyny z d. Poludoska (ur. 1843), para pobrała się w 1865 r. w miejscowości Wonieść. 24 X 1890 r. zamieszkał w Poznaniu. 2 V 1893 r. poślubił w Bydgoszczy Elżbietę Florentyna z d. Gozdecka (ur. 24 XI 1872 r. w Bydgoszczy, 30 III 1950 w Poznaniu, córka Grzegorza i Matyldy z d. Balssamer). Z tego związku urodzili się Jan Kazimierz (1894 - 1898), Zofia Teofila (*+1895), Leon (24 VI 1896), Leokadia Łucja (9 XII 1897 - 20 VI 1945), Pelagia (1900 - 1901), Kazimierz Józef (23 I 1904 - 23 IV 1986, pochowany na Junikowie), Stefan Hieronim (11 IX 1906 - 3 X 1986) i Edmund (19 XI 1908, osadzony w KL Buchenwald, ostatnia informacja 6 II 1945 r., na nagrobku data zgonu 18 IV 1945).
Nie wiemy nic o udziale w Powstaniu Wielkopolskim Jana Szaufera, ale był on jednym z potwierdzających udział w powstaniu Jana Wellnitz (1878 - 1946). W Deklaracji do Zarządu Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich 1918-1919 z dn. 9 XI 1935 r. swoje podpisy potwierdzające złożyli także Piotr Balcer (vel Balzer, ur. 6 IX 1874), Stefan Golka (ur. 27 VIII 1885) i właśnie Jan Szaufer. Biorąc pod uwagę wiek Jana wątpliwe jest aby brał udział w walkach z bronią w ręku, ale podobnie jak wspomniany powyżej Wellnitz mógł być członkiem Straży Ludowej i pełnić służbę wartowniczą w dzielnicy V Łazarz - Górczyn pod rozkazami twórcy SL Juliana Bolesława Langego (9 I 1873 - 9 VI 1953). Warto także zwrócić uwagę, że w Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się teczki jego synów, i tak Leon sygnatura akt 17206, Kazimierz Józef - odrzucony 25 VI 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, być może w którymś z dokumentów synowie wspomnieli o ojcu i jego udziale w Powstaniu Wielkopolskim, niezbędna jest zatem szczegółowa kwerenda.
Szaufer Jan zmarł 22 XI 1942 r., został pochowany na cmentarzu parafialnym na poznańskim Górczynie parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej, ul. Ściegiennego 35, spoczywa kwatera IVL rząd 9 miejsce 11
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#
Na nagrobku zostali wymienieni także żona Elżbieta (+1950), córka Leokadia (+1945), syn Edmund (+1945) i Maria (2 VIII 1914 - 2 V 1976).
źródła: Parafia katolicka Wonieść, wpis 23 / 1865; Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Urząd Stanu Cywilnego Bydgoszcz Miasto, Akta stanu cywilnego - pierwopisy, Akta małżeństw 1893, Sygnatura 165, Akta małżeństw - pierwopis tom I nr 1 - 192; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.7050); Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Wonieść, wpis 23 / 1865
Ignatius Szaufer? (50 lat, wdowiec)
Catharina Poludoska (22 lat)
Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Urząd Stanu Cywilnego Bydgoszcz Miasto, Akta stanu cywilnego - pierwopisy, Akta małżeństw 1893, Sygnatura 165, Akta małżeństw - pierwopis tom I nr 1 - 192

Waligórski Szczepan (1899-1974)

Urodził się 24 XII 1899 r. w Żabikowie (obecnie północno-zachodnia część Lubonia w Wielkopolsce), w rodzinie Michała (ur. 19 IX 1860, syn Szymona i Franciszki z d. Kozłowska) i Anieli z d. Sypniewska (ur. 18 V 1868, córka Wojciecha i Barbary z d. Mankus), para pobrała się w 1885 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej sześcioro dzieci - troje zmarło w niemowlęctwie, w 1890 r. urodziła się Stanisława (po mężu Mniszek), 9 IV 1894 r. Wojciech i 7 XI 1896 r. Marcin.
Wg Kart meldunkowych miasta Poznania ojciec wraz z synami Szczepanem, Wojciechem i Marcinem przeprowadzili się ze świerczewa (obecnie dzielnica Poznania) 7 IX 1913 r. i zamieszkali w Poznaniu. Nie wiemy czy Szczepan w przeciwieństwie do brata Marcina brał udział w I wojnie światowej (Marcin został zwolniony z niewoli francuskiej i wrócił do Poznania dopiero 5 II 1920 r.).
Szczepan był robotnikiem.
O jego udziale w Powstaniu Wielkopolskim wiemy tyle, co nic. Wg projektu WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 5 XI 2024 r został wymieniony w Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu. Natomiast w Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (syg. akt 132/393521). Natomiast Wg Kart meldunkowych miasta Poznania 27 III 1922 r. wrócił z wojska.
15 IV 1926 r. poślubił w Poznaniu Stanisławę Wojtasz (ur. 2 V 1902 r. w Lusówku, zm. 18 X 1982 r. w Poznaniu, córkę Wojciecha i Marianny ze Ślesińskich). Z tego związku urodziły się do 1931 r. dwie córki - Zofia (14 IV 1927, po mężu Schlegel) i Joanna (15 VII 1929).
Jego dalsze losy nie są znane.
Zmarł 22 XII 1974 r., pochowany na Cm. par. św. Antoniego Padewskiego (Starołęka) w Poznaniu, spoczywa kwatera kwatera 6 rząd 9 miejsce 8
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
To także miejsce pochówku żony Stanisławy, córki Zofii i jej męża Stanisława.
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/3/53, skan 9; Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1885, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1979/1/76, skan 277 Wiry (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 5 XI 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Katarzyna Krüger, 7 X 2024.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/3/53, skan 9; Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1885, Księga małżeństw
Michael Waligórski (25 lat), rodzice: Simon Waligórski , Franziska Kozłowska ,
Aniela Sypniewska (17 lat) , rodzice: Adalbert Sypniewski , Barbara Mankus ,
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1979/1/76, skan 277 Wiry (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń
Stephan , rodzice: Michael Waligórski, Angelica Sypniewska

Mikołajewski Wincenty (1887 - 1966)

Urodził się 15 XII 1887 r. w miejscowości Kociałkowa Górka (osada w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska) w rodzinie Bolesława (1859, syn Andrzeja i Jadwigi z d. Jankowska) i Agnieszki z d. Nawrocka (ur. 1861, córka Andrzeja i Marianny z Szymańskich), para pobrała się w 1882 r. w Rogowie. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Franciszek (1895 - 1942), Stanisław (16 IX 1883), Stanisława (1886), Helena (1890), Zofia (1893), Leon (1 III 1898 - 6 IV 1978), bliźniaczki Marianna i Józefa (1900) i Henryk (25 XII 1904).

Wincenty z zawodu był fryzjerem.

Nie ustalono czy brał udział w I wojnie światowej.

W Powstaniu Wielkopolskim od 1 I 1919 r. jako ochotnik z bronią w ręku w szeregach kompani pobiedziskiej brał udział w przejmowaniu Pobiedzisk i walczył w okolicy pod dowództwem Stanisława Czerwińskiego (24 III 1892 - 1961). Mikołajewski brał udział w walkach na froncie północnym, m.in. o Inowrocław, następnie wrócił do Poznania.

Po kolejnej reorganizacji artylerii w lipcu 1919 r. Mikołajewski został żołnierzem 14. pułku artylerii polowej wielkopolskiej w Poznaniu pod dowództwem Tomasza Nowakowskiego (19 IX 1896 - 28 V 1971). Należy tu jasno zaznaczyć, że Nowakowski został przyjęty do Wojsk Wielkopolskich dopiero 27 II 1919 r. i przydzielony do 3. pułku artylerii (czyli już po podpisaniu traktatu rozejmowego w Trewirze). Natomiast w Uchwale z 1958 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego Mikołajewskiemu napisano, że “bezpośr. w WP 14 P.A.P. w Poznaniu pod dow. por. Nowakowskiego, na odcinku pod Tarkowem, Bydgoszczą” czyli w 3. pułku a nie w 14. pap., bo ten jeszcze nie istniał. Wysoce prawdopodobne jest także to, że Mikołajewski brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej o czym z wiadomych względów w Uchwale z 1958 r. nie wspomniano, a zdemobilizowany został 27 I 1921 r. w stopniu plutonowego sanitarnego.

Ożenił się z Zuzanną Konieczną (ur. 3 III 1900 r. w Wytomyślu, zm. 22 IV 1984 r. w Poznaniu, pochowana na cm. miłostowskim w Poznaniu), z tego związku do 1933 r. (źródło Karty meldunkowe miasta Poznania) parze urodziło się troje dzieci - Bogumiła (9 VIII 1925), Henryk (3 I 1930) i Helena Maria (14 VII 1932).

Po II wojnie światowej Mikołajewski był członkiem ZBoWiD.

Zmarł 26 VIII 1966 r., pochowany na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 15 kwatera 9 rząd 7 miejsce 154
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=992713&name_surname=Miko%C5%82ajewski%20Wincenty#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Wincenty-Miko%C5.../32084296

źródła: Parafia katolicka Rogowo, wpis 18 / 1882; Urząd Stanu Cywilnego Rogowo, wpis 4 / 1882; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/40, skan 246 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1887, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 6 XI 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Uziembło Stanisław, Zarys historji wojennej 14-go pułku artylerii polowej wielkopolskiej, WBH, Warszawa 1928; Wyszukiwarka grobów billiongraves.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Rogowo, wpis 18 / 1882

Boleslaus Mikołajewski (23 lat)
Agnes Nawrocka (21 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Rogowo, wpis 4 / 1882

Boleslaus Mikołajewski (ur. 1859)
ojciec: Andreas , matka: Hedwig Jankowska
Agnes Nawrocki (ur. 1861)
ojciec: Andreas , matka: Marie Szymańska

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/64, skan 231 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń

Franz , rodzice: Boleslaus Mikolajewski, Agnes Nawrocka ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/40, skan 246 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1887, Księga urodzeń

Vincent , rodzice: Boleslaus Mikołajewski, Agnes Nawrocka

Mikołajewski Franciszek (1895 - 1942)

Urodził się 21 XI 1895 r. w miejscowości Kociałkowa Górka (osada w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska) w rodzinie Bolesława (1859, syn Andrzeja i Jadwigi z d. Jankowska) i Agnieszki z d. Nawrocka (ur. 1861, córka Andrzeja i Marianny z Szymańskich), para pobrała się w 1882 r. w Rogowie. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Wincenty (15 XII 1887 - 25 VIII 1966), Stanisław (16 IX 1883), Stanisława (1886), Helena (1890), Zofia (1893), Leon (1 III 1898 - 6 IV 1978), bliźniaczki Marianna i Józefa (1900) i Henryk (25 XII 1904).
Informacje na temat Franciszka są znikome. Z zawodu był ślusarzem.
O jego udziale w Powstaniu Wielkopolskim nie wiemy nic, możemy jedynie przypuszczać, że podobnie jak jego brat Wincenty brał udział w walkach w kompanii pobiedziskiej w mieście i okolicy pod rozkazami Stanisława Czerwińskiego (24 III 1892 - 1961).
W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 5 XI 2024 r.
urodzenie: 1895.11.21 Kociałkowa Górka, pow. Poznań Wschód
data śmierci: 1942.12.27
miejsce pochówku: K.L. Mauthausen Gusen
rodzice: Bolesław, Agnieszka Nawrocka
uwagi: USC Pobiedziska 228/1895, ślusarz
źródła: Archiwum WTG Gniazdo, "Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945” - https://straty.pl/index.html
20 IX 1922 r. zamieszkał w Poznaniu. 9 VII 1926 r. ożenił się w Poznaniu z Cecylią z d. Kempińska (15 XI 1897 Sieroszewice - 31 XI 1981 Poznań, córka Józefa i Franciszki z d. Krawczyk), para miała córkę Zofię ur. 9 XII 1926 r.
W 1941 r. zatrzymany przez gestapo i osadzony w więzieniu we wronkach, 3 VI 1942 r. po procesie sądu niemieckiego w Trzemesznie skazany na 6 lat obozu (wyrok wydany przez Senat Karny Wyższego Sądu Krajowego w Poznaniu), co znajduje potwierdzenie na IPN, „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945, Instytut Pamięci Narodowej - Archiwum Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, Oberlandesgericht Posen IPN GK/74/6. Osadzony w KL Mauthausen Gusen, nr więzienny 19596. Zamordowany 27 XI 1942 r.
Jego symboliczne miejsce pochówku znajduje się Cm. par. św. Antoniego Padewskiego (Starołęka) w Poznaniu, kwatera 4A rząd 1 miejsce 1, jest to grób jego małżonki Cecylii.
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
źródła: Parafia katolicka Rogowo, wpis 18 / 1882; Urząd Stanu Cywilnego Rogowo, wpis 4 / 1882; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/64, skan 231 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 5 XI 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Katarzyna Krüger, 7 X 2024.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Rogowo, wpis 18 / 1882
Boleslaus Mikołajewski (23 lat)
Agnes Nawrocka (21 lat)
Urząd Stanu Cywilnego Rogowo, wpis 4 / 1882
Boleslaus Mikołajewski (ur. 1859)
ojciec: Andreas , matka: Hedwig Jankowska
Agnes Nawrocki (ur. 1861)
ojciec: Andreas , matka: Marie Szymańska
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/64, skan 231 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń
Franz , rodzice: Boleslaus Mikolajewski, Agnes Nawrocka

Czerwiński Stanisław (1892 - 1961)

Urodził się 24 III 1892 r. w Pobiedziskach w rodzinie Wojciecha ur. 8 III 1859, syn Jana i Marianny Królewczyk) i Katarzyny z d. Markowska (ur. 24 XI 1855, córka Marcina i Marcjanny z d. Muszyńska), para pobrała się w 1886 r. w Pobiedziskach. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Mieczysław (1 I 1895 Pobiedziska - 26 I 1961 Poznań, pochowany na cm. w Pobiedziskach I/3/7, grób 1062), NN (*+1887, dziecko zmarło przy porodzie bez nadania imienia), Marianna (1888-1974) i Józef (*+1890).

Stanisław został powołany do armii pruskiej podczas I wojny światowej, co znajduje potwierdzenie dwukrotne na pruskich listach strat. Jako żołnierz Infanterie-Regiment 375 na liście Preußen 368 z 1 XI 1915 r. - ranny i Preußen 1159 z 10 VI 1918 r. - ranny.

Po I wojnie światowej wraca do Pobiedzisk, gdzie włącza się w organizację powstania, po opanowaniu miasta i okolicy, będąc dowódcą oddziału, wyruszył z Pobiedzisk w stronę Inowrocławia, gdzie walczył pod rozkazami Pawła Cymsa. Po zajęciu Inowrocławia przez oddziały powstańcze wraca do Pobiedzisk i organizuje nowy oddział, z którym wyruszył na front północny. 7 IV 1919 r. został zwolniony ze służby wojskowej na własne żądanie, prawdopodobnie miało to związek z ranami, które odniósł podczas wojny. Jego udział w powstaniu poświadczyli Kazimierz Kantorski (20 II 1891 - 8 IX 1971) i Franciszek Wieruszewski (7 XII 1877 - 25 XI 1965), którzy walczyli pod jego rozkazami w Powstaniu Wielkopolskim podobnie jak Wincenty Mikołajewski (1887 - 1966).

29 IV 1924 r. ożenił się ze Stanisławą z d. Kierzek (ur. 29 IV 1889 r. w Poznaniu, zm. 19 I 1981 w Poznaniu, córka Antoniego i Marianny z d. Dominiak, siostra Powstańca Wielkopolskiego Władysława ur. 12 V 1897). Z tego związku do 1933 r. urodziło się dwoje dzieci Antoni Wojciech (23 IV 1925 - 3 I 2013) i Maria Katarzyna (15 IV 1930).

Podczas II wojny światowej został 9 III 1940 r. osadzony w obozie przesiedleńczym Poznań Główna, co znajduje potwierdzenie w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008 Instytut Zachodni Poznań.

Zmarł 14 VIII 1961 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na Miłostowie, spoczywa pole 44 kwatera 3 rząd D miejsce 5
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=953125&name_surname=Czerwi%C5%84ski%20Antoni%20Wojciech#

Tu spoczywa również żona Stanisława Czerwińska, syn Antoni Wojciech i synowa Izabela Błaszczyńska-Czerwińska, jej rodzice Powstaniec Wielkopolski, sanitariuszka - Klara Błaszczyńska z d. Chojnacka (6 VIII 1891 - 5 I 1962) i porucznik w stanie spoczynku Józef Błaszczyński (ur. 16 III 1888 w Łomży, syn Leonarda, akta w Wojskowym Biurze Historycznym, zm. 15 V 1951) oraz Eleonora Chojnacka z d. Musielak i Powstaniec Wielkopolski Karol Chojnacki (31 X 1897 - 10 I 1955).

źródła: Parafia katolicka Pobiedziska, wpis 1 / 1886; Urząd Stanu Cywilnego Pobiedziska, wpis 4 / 1886; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/55, skan 60 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1892, Księga urodzeń; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24169: Czerwinski Stanislaus (Pudewitz, Posen); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 9782: Czerwinski Stanislaus (Pudewitz, Posen); APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 6 XI 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008 Instytut Zachodni Poznań; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Pobiedziska, wpis 1 / 1886
Adalbertus Czerwiński (26 lat) ojciec: Joannes , matka: Marianna
Catharina Markowska (31 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Pobiedziska, wpis 4 / 1886
Adalbert Czerwinski (ur. 1859) ojciec: Johann Czerwinski , matka: Marie Królewczyk
Catharine Markowska (ur. 1855) ojciec: Martin Markowski + , matka: Marzianna Muszynska +

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/55, skan 60 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1892, Księga urodzeń
Stanislaus , rodzice: Georg / Wojciech Czerwinski, Catharina Markowska

Chojnacki Karol i Klara z Chojnackich - Błaszczyńska
—-------------------------------------------------------------------

W 1891 r. w Buku pobrali się Roman (ur.1865, syn Marcelego i Marianny z Pawłowiczów) i Helena z d. Schaefer (26 V 1873 - 21 VI 1952, pochowana w Poznaniu Cm. par. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana, córka Benedykta i Marianny z d. Krótka). Z tego związku urodzili się Teofil (ur. 12 IV 1893 w Buku, zm. 1 III 1965 r., pochowany na poznańskim Miłostowie, 19 VI 1938 r. odznaczony Medalem Niepodległości), Felicja (ur. 25 IV 1896 w Buku, zm. 18 VI 1934 w Poznaniu, pochowana na cm. parafialnym na Jeżycach, na tabliczce nagrobnej błędnie podano datę urodzenia 13 IV 1893, I żona Powstańca Wielkopolskiego Wacława Szafranka 26 III 1896 - 26 II 1965, pochowany na poznańskim Junikowie z II żoną Elżbietą), Pelagia (*+1895), Antoni (20 XII 1904 - 3 VI 1974), Kazimierz (1907), Mieczysław (1909-1934), Leon (*+1911) i Jadwiga (1912-1999) oraz Powstańcy Wielkopolscy Władysława (ur. 17 VI 1902 w Buku, zm. 23 VIII 1982 w Poznaniu, pochowana na cm. komunalnym na Junikowie), Aleksander (ur. 21 II 1904 w Buku, zm. 28 VII 1982, pochowany na poznańskim Junikowie) oraz Karol i Klara.

—---------------------------------------------------------
Klara z Chojnackich - Błaszczyńska urodziła się 6 VIII 1891 r. w Swarzędzu. W Buku, gdzie zamieszkała jej rodzina i gdzie urodziło się jej rodzeństwo, ukończyła szkołę powszechną a następnie kursy handlowe.

Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego dołączyła do szpitala polowego w Buku jako sanitariuszka, lekarzem dowodzącym był Kazimierz Wróblewski (4 II 1858 - 11 VIII 1934), w Powstańcy wielkopolscy: biogramy uczestników powstania wielkopolskiego 1918-1919. Tom III błędnie podano w biogramie Klary jego imię jako Stanisław). Następnie pracowała w szpitalach polowych na froncie zbąszyńskim - w mieście Zbąszyń, w Chrośnicy, Nowym Dworze, Nowym Tomyślu, gdzie odcinkiem dowodził komendant kompanii bukowskiej Franciszek Szulc (ur. 16 x 1893 w Dobrej k. Buku, zm. 30 IV 1940 w Katyniu). Błaszczyńska za udział w powstaniu w 1960 r. została odznaczona Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Po powstaniu wyjechała do Warszawy. 16 XI 1919 r. w Wilanowie poślubiła Józefa Błaszczyńskiego (ur. 16 III 1888 r. w Łomży, syn Leonarda i Marianny Pacek). Z tego związku urodzili się Halina (1922), Izabela (1925-2002) i Jerzy (1927-1985).

W sierpniu 1939 r. mąż Józef Błaszczyński (wcześniej porucznik WP w stanie spoczynku) powołany do służby brał udział w Kampanii Wrześniowej. Po przekroczeniu granicy z Rumunią został internowany. Klara, która z dziećmi została w Warszawie podjęła się pracy zarobkowej. Po upadku Powstania Warszawskiego została wywieziona do obozu pracy na terenie Rzeszy, następnie trafiła do Poznania, gdzie pracowała w fabryce. Po wojnie małżonkowie zamieszkali w Poznaniu. Klara była członkiem ZBoWiD.

Zmarła 1 V 1962 r. W 2002 r. jej i męża szczątki zostały złożone w grobowcu rodzinnym, gdzie spoczywa córka Izabela z Błaszczyński Czerwińska, jej mąż Antoni Wojciech oraz jego rodzice Stanisław i Stanisława Czerwińscy a także brat Klary - Karol z małżonką Eleonorą.

—---------------------------------------------------------
Karol Chojnacki urodził się 30 X 1897 r. w Buku.

Z zawodu był zegarmistrzem.

O jego udziale w Powstaniu Wielkopolskim nie wiemy prawie nic. W WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line wymieniony jako powstaniec oddziałów z Buku na podstawie dwóch źródeł, tj.: Trzeba było pójść… Powiat nowotomyski w powstaniu wielkopolskim 1918-1919, pod red. Zdzisława Kościańskiego i Bogumiła Wojcieszaka, Nowy Tomyśl 2010 i Kościański Zdzisław, Tomkowiak Eligiusz, Bukowianie w Powstaniu Wielkopolskim 1918 - 1919, Buk 2008.
2 I 1923 r. przeprowadził się z Buku do Poznania. 5 I 1931 r. poślubił W Poznaniu Eleonorę z d. Musielak (ur. 1 II 1908 r. w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 1966, córkę Stanisława i Łucji z d. Wujtania). Małżeństwo było bezdzietne.

W czasie okupacji niemieckiej wysiedleni z Wielkopolski, 1 XI 1939 r. umieszczeni w obozie Glowna w Poznaniu, co znajduje potwierdzenie na listach transportowych 2 str 25 (Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008 Instytut Zachodni Poznań; IPN). Ich późniejsze miejsce pobytu podczas wojny nie jest znane.

Karol Chojnacki zmarł 10 I 1955 r., w 2002 r. jego i małżonki szczątki zostały złożone na cm. miłostowskim w Poznaniu, spoczywają tu także jego siostra Klara z Chojnackich - Błaszczyńska z mężem Józefem, siostrzenica Izabela z Błaszczyński Czerwińska, jej mąż Antoni Wojciech oraz jego rodzice Stanisław i Stanisława Czerwińscy.

źródła: Parafia katolicka Buk, wpis 24 / 1891; Urząd Stanu Cywilnego Buk, wpis 25 / 1891; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1955/1/49, skan 131 Swarzędz (USC) - akt urodzenia, rok 1891, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 6 XI 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008 Instytut Zachodni Poznań; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Trzeba było pójść… Powiat nowotomyski w powstaniu wielkopolskim 1918-1919, pod red. Zdzisława Kościańskiego i Bogumiła Wojcieszaka, Nowy Tomyśl 2010; Kościański Zdzisław, Tomkowiak Eligiusz, Bukowianie w Powstaniu Wielkopolskim 1918 - 1919, Buk 2008; Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. III, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2007

Przepióra Jan (1898-1980)

Urodził się 8 VI 1898 r. w miejscowości Ryczywół (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim) w rodzinie Macieja (ur. 1874, syn Franciszka i Marianny z d. Zielezińska) i Marianny z d. Bojarska (ur.1871, córka Andrzeja i Marcjanny z d. Jasinek), para pobrała się w 1896 r.
Ukończył szkołę powszechną, następnie pracował jako robotnik. Brak potwierdzenia czy brał udział w I wojnie światowej.
Do Powstania dołączył 5 I 1919 r. jako ochotnik tworzącej się kompanii rogozińskiej pod rozkazami Wiktora Skotarczaka (11 X 1891 - 22 V 1974) i Antoniego Biskupskiego (12 XII 1890 - 29 V 1930). Brał udział w walkach pod Czarnkowem, Chodzieżą, Żninem i Kcynią. W szeregach 1. pułku artylerii polnej (od 27 V 1919 r. pułk ten nosił nazwę 3. Pułk Artylerii Polowej, przemianowany w styczniu 1920 r. na 14. Wielkopolski Pułk Artylerii Polowe) brał udział w walkach na odcinku Leszno - Gostyń. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. 25 III 1922 r. zdemobilizowany z wojska z 30. pułku artylerii polowej w stopniu kaprala. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim w 1960 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. W Wojskowym Biurze Historycznym dokumenty związane z wnioskiem do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (54-16473 i odrzucony 28 II 1938 r. syg. akt 24/19914). Odznaczony Medalem Za Wojnę Za Wojnę 1918–1921.
Zmarł 29 IX 1980 r., pochowany na cmentarzu parafialnym parafii św. Jadwigi w miejscowosci Wilczyna gmina Duszniki powiat szamotulski, Wilczyna, Młynkowska 10A.
To także miejsce pochówku Heleny (9 VIII 1898 - 5 III 1983).
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Ryczywół, wpis 20 / 1896; Parafia katolicka Ryczywół, wpis 9 / 1896; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.2765); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 8 XI 2024 r.; Dokumentacja fot. grobu Martyna Kosakowska
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Urząd Stanu Cywilnego Ryczywół, wpis 20 / 1896
Matthias Przepiora (ur. 1874)
ojciec: Franz Przepiora , matka: Marie Zielezinska
Marie Bojarska (ur. 1871)
ojciec: Andreas Bojarski , matka: Marzianna Jasinek
Parafia katolicka Ryczywół, wpis 9 / 1896
Matthias Przepiera (22 lat)
Marianna Bojarska (24 lat)

Bryjak Jakub (1896-1985)

Urodził się 22 VIII 1896 r. w miejscowości Podrzewie (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Duszniki). Jego rodzice Jan (ur. ok. 1850, syn Marcina i Elżbiety) i Franciszka z d. Kubiak (ur. ok. 1853, córka Franciszka i Marianny) pobrali się w 1873 r. Z tego związku urodzili się także Michał (16 VIII 1878), Ignacy (13 I 1881), Antonina (1883-1884), Józef (4 VIII 1885), Weronika (1888), Jadwiga (1890), Marcin (1 X 1892 - 12 VIII 1942), Bronisław (1894-1916 - poległ podczas I wojny światowej) i Walerian (1899-1905).
Jakub Bryjak ukończył szkołę powszechną, a następnie do 1916 r. pracował w rolnictwie. Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, trzykrotnie ranny, jako żołnierz Infanterie-Regiment 46, co potwierdza pruska lista strat Preußen 643 z 26 IX 1916 r., II raz znajdujemy jego nazwisko na Preußen 1035 z 11 I 1918 r., i trzeci jako żołnierz Infanterie-Regiment 154 na liście Preußen 1381 z 5 III 1919 r. Za odniesione rany został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy. Po wybuchy rewolucji w Niemczech powrócił w rodzinne strony 11 XI 1918 r.
4 I 1919 r. wstąpił do Straży Ludowej w Pniewach, której twórcami byli między innymi Wincenty Biniaś (1880 - 1953), Antoni Flieger (1873-1943), Szramkiewicz (?), Bolesław Kałdowski (1888-1932) i Andrzej Degórski (ur.1888) a która następnie została przekształcona w kompanię pniewską. Między 5 a 16 I 1919 r. oddziały powstańcze z Pniew organizowały się, gromadziły broń, stoczyły szereg potyczek (m.in. pod Gralewem, Gorzyniem, Gorzyckiem, przyczyniły się do wyzwolenia Sierakowa). Do największych batalii, w jakich uczestniczyły pniewskie oddziały, należy zaliczyć boje na odcinku międzychodzkim: w dniu 16 I 1919 r. pod Kamionną i w dniach między 1-7 II 1919 r. pod Kolnem. Pniewianie odznaczyli się również na froncie zbąszyńskim. Udział Bryjaka w/w potwierdza Uchwała z 1958 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego. Natomiast w życiorysie sporządzonym w latach 60. XX wieku Bryjak wspomina, że najpierw udał się do Poznania, a następnie w okolice Międzychodu. Wyjaśnieniem jest zapewne wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych), bowiem 27 VI 1938 r. Medalem Niepodległości został odznaczony. Po Powstaniu Wielkopolskim wstąpił do Wojsk Wielkopolskich z przydziałem do 61. pułku piechoty (utworzony 6 II 1919 r. jako pułk zapasowy Grupy Zachodniej. Przemianowany 15 III 1919 r. na 7. Pułk Strzelców Wielkopolskich, a 7 I 1920 r. na 61. pułk piechoty. „Grupa Zachodnia” powstała z zorganizowanego wcześniej 2. batalionu Garnizonu Poznań i kilku kompanii pochodzących z wielkopolskich drużyn powstańczych ze Zbąszynia, Bukowca, Dusznik, Lwówka i Pniew), istniejących od listopada 1918 r. Zwolniony z wojska w 1921 r. Niestety w Deklaracji z 1937 r. do Towarzystwa Powstańców wielkopolskich 1918/1919 nie wspomina o ewentualnym udziale w wojnie polsko - bolszewickiej, tym bardziej mogło to być pominięte w w Uchwale z 1958 r., być może więcej szczegółów zawiera wspomniany powyżej wniosek o Krzyż lub Medal Niepodległości.
W 1921 r. poślubił Salomea z d. Wikaryjusz (29 X 1898 - 25 II 1983, córkę Ignacego i Petroneli z d. Banos). Z tego związku urodzili się: Maria po mężu Woźniak, Helena po mężu Dzierzgowska, Bronisław, Jadwiga po mężu Rój, Stanisław, Bernard, Barbara i prawdopodobnie Leon, jednak zmarł jako kilkulatek.
Jakub Bryjak zmarł 5 VIII 1985 r., pochowany na cmentarzu parafialnym parafii św. Jadwigi w miejscowosci Wilczyna gmina Duszniki powiat szamotulski, Wilczyna, Młynkowska 10A.
źródła: Parafia katolicka Pniewy, wpis 23 / 1873; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1923/1/75, skan 279 Pniewy (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń;Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 15072: Bryjak Jakob (Podrzewie, Samter); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 22407: Bryjak Jakob (Podrzewie, Samter); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 29465: Bryjak Jakob (Podrzewie, Samter); WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.10421); Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 398: Życiorysy powstańców wielkopolskich: B - tom V (Brandecki Michał - Brzozowski Jan); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 8 XI 2024 r.; Dokumentacja fot. grobu Martyna Kosakowska
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Pniewy, wpis 23 / 1873
Joannes Bryjak (23 lat)
ojciec: Martinus , matka: Elisabeth
Francisca Kubiak (20 lat)
ojciec: Franciscus , matka: Marianna
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1923/1/75, skan 279 Pniewy (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń
Jakob , rodzice: Johann Bryjak, Franziska Kubiak

Lange Kazimierz (1900 - 1982)

Urodził się 28 II 1900 r. w miejscowości Wola Skorzęcka (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno) w rodzinie Jana (ur. 2 IX 1856, syn Józefa i Konstancji z d. Barc) i Franciszki z d. Trudzińska (ur. 27 XII 1865, córka Marcina i Anastazji z d. Chmiel), para pobrała się w parafii katolickiej Ostrowite Prymasowskie w 1884 r. Z tego związku urodzili się także w 1891 r. Maria Marta (w 1907 r. poślubiła Rocha Braneckiego), 1893-1899 Pelagia, w 1896 - Bronisława, 1898 - 1902 Teodora, 1903 r. - NN (dziecko zmarłe bez nadania imienia), w 1904 r. - Elżbieta, w 1906 r. - Anastazja Stanisława.
Kazmierz z zawodu był murarzem. Dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Franciszka Gaca, drugą została Pelagia z d. Plucińska (6 II 1915 - 17 XII 2001, córka Jana i Michaliny z d. Walkowska), z którą miał córkę Elżbietę.
Przystąpił do Powstania Wielkopolskiego jako ochotnik do 4. kompanii gnieźnieńskiej pod rozkazami Mariana Józefa Wachtela (1892-1919), brał udział w walkach o Kcynię, Szubin, Samoklęski, Paterek i Rynarzewo. W wyniku choroby skierowany na leczenie do szpitala w Gnieźnie a następnie w Poznaniu. Żołnierz 4. Pułku Strzelców Wielkopolskich (1. kompania szturmowa, następnie w kompani ozdrowieńców). Zwolniony z wojska w 1921 r. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim Uchwałą W 3/77 mianowany do stopnia podporucznika.
Uczestnik Kampanii Wrześniowej 1939 r., brał udział jako żołnierz Armii Poznań w walkach nad Bzurą, następnie w niewoli. Odznaczony w 1977 r. Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski.
Zmarł w strzyżewie 8 V 1982 r., pochowany na cm. parafii św. Wawrzyńca w Gnieźnie, spoczywa sektor K nr rzędu 7 nr grobu 23
https://www.ememento.pl/searchone/15113
To także miejsce pochówku jego II żony Pelagii (+2001).
źródła: Parafia katolicka Ostrowite Prymasowskie, wpis 2 / 1884; Urząd Stanu Cywilnego Witkowo, wpis L-9 / 1884; Archiwum Państwowe w Poznaniu 3233/1/81, skan 8 Szczytniki Duchowne (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga urodzeń; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 9 XI 2024 r.; Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 3/77; Wyszukiwarka grobów dla Cmentarz św. Wawrzyńca w Gnieźnie; Dokumentacja - archiwum rodzinne Elżbieta Kwinecka
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Ostrowite Prymasowskie, wpis 2 / 1884
Joannes Lange (27 lat)
Francisca Trudzińska (18 lat)
Urząd Stanu Cywilnego Witkowo, wpis L-9 / 1884
Johann Lange (ur. 1856)
ojciec: Joseph Lange , matka: Konstanze Barc
Franziska Trudzinska (ur. 1865)
ojciec: Martin Trudzinski , matka: Anastasia Chmiel
Archiwum Państwowe w Poznaniu 3233/1/81, skan 8 Szczytniki Duchowne (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga urodzeń
Kasimir , rodzice: Johann Lange , Franziska Trudzińska

W 2017 r. Muzeum Powstania Wielkopolskiego - zapewne na wniosek rodziny przy grobie ustawiło tabliczkę Powstaniec

STACHOWIAK FRANCISZEK (1898 - 1973)

Muzeum chętnie przyjmuje informacje od nas, ale jeśli chce się od nich uzyskać to trzeba pisać pismo do dyrektora i tu niestety kolejna dziura, bo na kilkanaście wysłanych pism - zero odpowiedzi. Pan Ratajczak z UM Poznania - nieoceniony w pomocy i tym razem rozłożył bezradnie ręce. Kartki zostawione w różnych terminach na grobie - bez odpowiedzi. Chciałam - co widać po wcześniejszych postach - uporządkować Franciszków, pomyślałam, "może gdzieś wypłynie", ale niestety - nic. Dzięki uprzejmości Monika Bijpost wiemy, że w Wojskowym Biurze Historycznym także z takimi danymi nie występuje. Nekrologi nie zostały znalezione 🙁
Co wiemy zatem o Franciszku?

Urodził się 21 XI 1898 r. w Owińskach, syn Szczepana/Stefana (ur. 1868, syn Rocha i Petroneli z d. Juba) i Katarzyny z d. Chudziak (ur. 1863, córka Piotra i Katarzyny z d. Kosmowska), para pobrała się w 1894 r. w Murowanej Goślinie. Z tego związku urodzili się także Jan (*+1895), Marianna (1896), Władysław (1900), Jadwiga (1901-1949) i Józefa (1906).
Franciszek zamieszkał w Poznaniu 24 VIII 1918 r.
Wg zapisu na karcie meldunkowej miasta Poznania - 1 II 1919 r. został powołany do Wojsk Wielkopolskich (czyli jeszcze w trakcie trwania Powstania Wielkopolskiego), ale nie wiemy gdzie służył, gdzie walczył, nic.
30 I 1925 r. w Poznaniu poślubił Stanisławę Jurgę (ur. 4 X 1897 r. w Krzesinkach koło Poznania, zm. 9 XII 1996), z tego związku urodziło się do 1933 r. czworo dzieci Tadeusz (1925-1926), Antoni (11 I 1927) i dziecko zmarłe przy porodzie NN w 1929 r. i Jerzy (230 III 1933 - 7 VII 2006).
Zmarł 3 XI 1973 r., został pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 25 kwatera 2 rząd 15 miejsce 7
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1086084&name_surname=Stachowiak%20Franciszek#
To także miejsce pochówku żony i syna Jerzego.