Genealogia Powstańców Wielkopolskich

NOWAK TEODOR (1901-1981)
Na nowym nagrobku pana Todora umieszczono zapisy jakoby p. Teodor był i Powstańcem Wielkopolskim, i żołnierzem wojny polsko - bolszewickiej i II wojny światowej. I było by wszystko super, gdy by nie to, że o człowieku nie ma żadnego śladu w dokumentach, spisach, w WBH ...a i na starym nagrobku nie wspomniano o tym, ze był weteranem.
Dzięki uprzejmości p. Rafała Ratajczaka z UM Poznań z aktu zgonu zostały pozyskane informacje, że Teodor urodził się 19 I 1901 r. w Dusznikach (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim) w rodzinie Franciszka i Pelagii z d. Kaluga. Zmarł w Poznaniu 11 X 1981 r.
I to jest wszystko, co wiem na chwilę obecną.

Malicki Józef (1895 - 1974)

Urodził się 17 I 1895 r. w Plewiskach w rodzinie Jana (ur. 1867, syn Jana i Barbary z d. Urbaniak) i Marianny z d. Piętka (ur. 1866, córka Andrzeja i Katarzyny z d. Kaczmarek), para pobrała się w 1890 r. Z tego zwiazku urodzili się także Andrzej (1890), Marianna (1897), Józefa (1900) i Katarzyna (1903).

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej w marynarce wojennej. Po wybuchu rewolucji powrócił w rodzinne strony. Od listopada 1918 r. dołączył do 4. Kompanii Marynarzy Powstańców Wielkopolskich, która wchodziła w skład batalionu Służby Straży i Bezpieczeństwa w Poznaniu. Rekrutowali się oni z pruskiej formacji Kriegsmarine. Przed wybuchem powstania działali w konspiracji pod nazwą Oddział Marynarzy Powstańców dla walk o zjednoczenie ziem polskich. Marynarze w granatowych mundurach byli elitą sił powstańczych, m.in.: stanowili osobistą ochronę I.J. Paderewskiego podczas jego pobytu w Poznaniu. 27 grudnia 1918 r.

4. kampania zorganizowana przez Adama Białaszyńskiego vel Białoszyńskiego (18 XII 1890 - 12 VII 1949) zdobyła koszary 47. pułku piechoty pruskiej, ogniem zaporowym ostrzeliwała kolejne koszary tym razem 6. pułku grenadierów na Grunwaldzie, uniemożliwiając im działania w centrum miasta, zdobyli Fort VII z zaopatrzeniem wojskowym oraz Dworzec Główny i 6 I 1919 r. lotnisko Ławica w Poznaniu z mnóstwem cennego sprzętu lotniczego. Marynarze po wyzwoleniu miasta chronili przed kradzieżą magazyny z umundurowaniem, żywnością oraz bronią. Wszystko to służyło następnie poznańskim pułkom, które podczas wojny polsko - bolszewickiej udały się w okolice Lwowa.

W styczniu 1919 r. Malicki jako żołnierz 4. kampanii marynarzy wyruszył na odcinek frontu północnego pod Szubin, Łabiszyn, Żnin, Tury, Rynarzewo, Brońsko, Samoklęski. Za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1958 r. Po powstaniu wyruszył na Śląsk, gdzie od 5 VIII 1919 r. brał udział w Powstaniu Śląskim w Zawierciu, Mysłowicach i Katowicach. 20 IX 1937 r. odznaczony Medalem Niepodległości (24/10506). W okresie międzywojennym członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. zweryfikowany dyplomem nr 434, Nr Referatu Historycznego 8115 (sierżant, koło 4. kompanii marynarzy).

Zmarł 8 X 1974 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 22 kwatera C rząd 2 miejsce 42
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2552849&name_surname=Malicki%20J%C3%B3zef#

To także miejsce pochówku żony Marii (Marianna, 16 X 1901 - 13 IV 1980, na nagrobku błędnie rok ur. 1915), syna Stanisława (5 III 1931 - 7 III 1997), synowej Cecylii (28 VIII - 12 III 1997) i wnuczki Barbary (16 X 1960 - 31 VII 2022).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Dąbrówka (Poznań), wpis 6 / 1890; Parafia katolicka Komorniki (Poznań), wpis 11 / 1890; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.18890 i Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 19; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 447; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 9 XII 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki (listopad 2024).

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Dąbrówka (Poznań), wpis 6 / 1890

Johann Malicki (ur. 1867)
ojciec: Johann , matka: Barbara Urbaniak
Marie Piętka (ur. 1866)
ojciec: Andreas , matka: Catharine Kaczmarek

Parafia katolicka Komorniki (Poznań), wpis 11 / 1890

Joannes Malicki (24 lat)
ojciec: Joannes , matka: Barbara
Marianna Piętka (24 lat)
ojciec: Andreas , matka: Catharina z domu Kaczmarek

Wojtkowiak Jan (1896 - 1941)

Urodzony 7 IV 1896 r. w Poznaniu, syn Stanisława (2 V 1867 - 22 III 1902, syn Andrzeja i Katarzyny z d. Weist) i Weroniki z d Paczkowska II voto Wiciak (24 I 1869, córka Jana i Magdaleny z d. Czajka), para pobrała się w 1892 r. Z tego związku urodzili się także Władysława (1894, po mężu Kosmalska), Jadwiga (*+1898) i Wacław (26 IX 1899 - 18 IX 1918).
Z zawodu był rzeźnikiem.
Jan 16 VII 1928 r. poślubił Mariannę z d Sierakowską II voto Hadaś (ur. 16 VII 1911 w Gostyniu, zm. 21 IX 1982 w Poznaniu). 25 XI 1929 r. parze urodził się syn Jan, zm. 18 II 2018.
Jan senior zwolniony z Wojska Polskiego 13 X 1919 r. (dopisek na Karcie meldunkowej rodziców).
Zmarł 15 V 1941 r. Pierwotne miejsce pochówku nie jest znane, 25 X 1989 r. Szczątki zostały pochowane na cm. komunalnym na Miłostowie, spoczywa pole 2 miejsce 12
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=932626&name_surname=Wojtkowiak%20Jan#OpenMap
To także miejsce pochówku małżonki Marianny (+1982), syna Jana (2018), II męża Marianny Antoniego Hadasia (16 VI 1900-5 I 1971).
W 2015 r. przy grobie ustawiona została przez Muzeum Powstania Wielkopolskiego pamiątkowa tabliczka “Powstaniec Wielkopolski” Wojtkowiak Jan. Nie znaleziono żadnych dokumentów potwierdzających udział Jana w insurekcji wielkopolskiej. Natomiast na Liście strat II wojny światowej Jan figuruje jako “wysiedleni z tzw. Kraju Warty w latach 1939-1945; dane w aktach centrali przesiedleńczej w Poznaniu, oddział w Łodzi” do Gostynia.
źródła: Parafia katolicka Kiekrz, wpis 14 / 1892; Urząd Stanu Cywilnego Złotniki, wpis 23 / 1892; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/29, skan 140 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń t. I; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki (listopad 2024).
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Kiekrz, wpis 14 / 1892
Stanislaus Wojtkowiak (25 lat)
ojciec: Andreas , matka: Catharina Weist
Veronica Paczkowska (22 lat)
ojciec: Joannes , matka: Magdalena Czajka
Urząd Stanu Cywilnego Złotniki, wpis 23 / 1892
Stanislaus Wojtkowiak (ur. 1867)
ojciec: Andreas Wojtkowiak , matka: Catharine Weich
Veronika Paczkowska (ur. 1869)
ojciec: Johann Paczkowski , matka: Magdalena Czajka
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/29, skan 140 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń t. I
Jan , rodzice: Stanisław Wojtkowiak, Weronika Paczkowska

Kryzan z d. Jabłońska Zofia Helena (1900 - 1986)

Jabłońska Zofia Helena urodziła się 18 IV 1900 r. w Krotoszynie w rodzinie Stanisława (14 III 1867 - 3 IV 1930, syn Michała i Julianny z d. Wawrzynkiewicz) i Marty z d. Błażejczyk (13 VI 1874 - 4 XI 1953, córka Franciszka i Salomei z d. Waszczyńska), para pobrała się w 1897 r. w Krotoszynie. Z tego związku urodziły się także Irena (1901-1905), Helena (1905) i Powstaniec Wielkopolski Maria Elżbieta Jabłońska - Mierzejewska (15 VIII 1898 r. w Krotoszynie, zm.12 X 1991 r. w Poznaniu).

Jej mężem był Leon Kryzan (ur. 27 II 1890, zm. 22 VII 1973 r., syn Tomasza i Florentyny z d. Wawrzyniak, w Wojskowym Biurze Historycznym teczka nr 5130, w Kartach meldunkowych miasta Poznania występuje jako podporucznik).

Zofia Helena brała udział w Powstaniu Wielkopolskim przy oswobodzeniu miasta Krotoszyna i Zdun jako sanitariuszka od 1 I do 20 II 1919 r., pielęgnując rannych i chorych powstańców w szpitalu wojskowym w Krotoszynie, którym zarządzał Władysław Jan Bolewski (1878-1963). W 1968 r. za udział w powstaniu odznaczona Wielkopolskim Krzyzem Powstańczy, Uchwałą W 33/72 mianowana podporucznikiem.

Zmarła 30 IV 1986 r. w Poznaniu, pochowana na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 25 kwatera 2 rząd 6 miejsce 10
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1084669&name_surname=Kryzan%20Zofia#

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Krotoszyn, wpis 44 / 1897; Parafia katolicka Krotoszyn, wpis 29 / 1897; Archiwum Państwowe w Kaliszu 709/2/85, skan 69 Krotoszyn (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 9 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki (listopad 2024).

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Krotoszyn, wpis 44 / 1897

Stanislaus Joseph Jabłoński (ur. 1867)
ojciec: Michael Jabłoński , matka: Julianne Wawrzynkiewicz
Martha Blażejczyk (ur. 1874)
ojciec: Franz Blażejczyk , matka: Salomea Waszczynska

Parafia katolicka Krotoszyn, wpis 29 / 1897

Stanislaus Jabłoński (30 lat)
Martha Błażejczyk (23 lat)

Archiwum Państwowe w Kaliszu 709/2/85, skan 69 Krotoszyn (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]

Sophia Helene, rodzice: Stanislaus Jabłoński , Martha Błażejczyk

Janicki Henryk (1889-1972)

Urodził się 18 I 1889 r. w miejscowości Żegocin (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Czermin) w rodzinie Nikodema (1866, syn Ignacego i Teofilii z d. Cieszyńska) i Leokadii z d. Rakowska (ur. 1866, córka Franciszka i Jadwigi z d. Panewicz), para pobrała się w Obornikach w 1886 r. Miał brata Mariana Nikodema ur. w Poznaniu w 1887 r.

Z zawodu był drogerzystą.

W jego mieszkaniu w Wyrzysku 26 XI 1918 r. powołano Powiatową Radę Ludową na powiat wyrzyski pod przewodnictwem Kazimierza Czeszewskiego z Drążna k. Mroczy, natomiast dowodzenie i organizację Straży Ludowej powierzono Teodorowi Górskiemu. Powstańcy w Wyrzyska bezkrwawo przejęli władzę w mieście 2 I 1919 r. Sławomir Łaniecki w biogramie Teodora Górskiego tak przedstawia sytuację w następnych dniach w okolicy Wyrzyska: “Dwa oddziały powstańcze, jeden pod dowództwem Franciszka Muracha, pierwszego twórcy przyszłych wyrzyskich oddziałów powstańczych, oraz drugi Antoniego Romańskiego pilnowały porządku w mieście i patrolowały szosę w kierunku Piły. Górski z pobliskich majątków w Gleśnie, Gleszczonku i Dąbek pozyskał niezbędne tabory. Z Nakła ściągnął kolejną partię 150 karabinów i kilka tysięcy sztuk amunicji, które przeznaczono do formowania dalszych oddziałów powstańczych w Białośliwiu, Łobżenicy i Wysokiej. Podjął też decyzję aresztowania i odesłania do Nakła byłego landrata Stempla oraz grupę Niemców, którzy podejmowali wrogie działania przeciwko Polakom.
Górski dostrzegał szczególne niebezpieczeństwo ze strony Piły, gdzie znajdowały się silne oddziały Grenzschutzu. Oddziały nadchodzące z Piły dwukrotnie zajmowały Wysoką. Najpierw 4.01 kilkunastoosobowy pluton pod dowództwem ppor. Heistera, a następnego dnia, ponownie pod jego dowództwem, już silniej uzbrojony czterdziestoosobowy oddział, wsparty dodatkowo miejscowymi Niemcami. Słabi powstańcy z Wysokiej próbowali wyprzeć przeciwnika, ale tracąc kilku rannych, musieli się wycofać. Na wieść o niemieckich ruchach w stronę Wyrzyska dowództwo powstańcze w Nakle podjęło decyzję odbicia Wysokiej. 7.01 Górskiemu, w celu ponownego zajęcia Wysokiej, odkomenderowano pięćdziesięciosześcioosobowy oddział powstańców z Kłecka pod komendą sierż. Józefa Lubińskiego wraz z działonem artylerii. Zasilił on oddziały powstańcze składające się z około stuosobowej kompanii wyrzyskiej dowodzonej przez sierż. Franciszka Chrzana i sierż. Franciszka Kościerskiego oraz oddział z Wysokiej. Całością w liczbie około 300 ludzi dowodził doświadczony i najstarszy stopniem ppor. Teofil Spychała. Siły powstańcze, oprócz oddziału z Kłecka, były słabo uzbrojone. Tymczasem Niemcom jeszcze przed spodziewaną bitwą udało się zgromadzić kilkanaście ckm-ów, wiele granatów oraz ponad 135 żołnierzy Grenzschutzu wspieranych przez okolicznych Niemców w sile około 280 ludzi. Według polskiego planu od południa nacierać miał Lubiński z armatą, od zachodu Chrzan, od wschodu Kościerski, natomiast od północy, od strony Piły, atak miał osłaniać Górski z oddziałem z Wysokiej.
Bitwa rozgorzała 7.01.1919 r. po godz. 22.00. Silne oddziały niemieckie uzbrojone w broń maszynową stawiały zacięty opór, a mimo to powstańcom udało się dotrzeć do centrum miasteczka. Dalej jednak posunąć się nie mieli już siły. Uszkodzeniu uległa również armata, co stanowiło poważne osłabienie nacierających. Pomiędzy 2.00 a 3.00 godziną od strony Piły nadjechały posiłki niemieckie wsparte samochodem pancernym, które zatrzymane zostały przez oddział Górskiego. Po wystrzelaniu amunicji Górski wycofał się, a za nim uczyniły to pozostałe oddziały powstańcze. Polacy skierowali się w stronę Wyrzyska. “

W Deklaracji do Zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich z 1938 r. Janicki zaznaczył, że w powstaniu brał udział do 12 I 1919 r. W 1922 r. wstąpił do Związku Powstańców i Wojaków, w 1938 r. został zweryfikowany przez wspomniany Związek Powstańców wielkopolskich dyplomem nr 14913, Nr Referatu Historycznego 23212. W 1958 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Jego dwa wnioski do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości zostały odrzucone 2 IV 1936 r. i 31 I 1938 r. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line stan na 10 XII 2024 r. wymieniony dwukrotnie:
1/ urodzenie: 1889.01.18 Żegocin, pow. Pleszew
rodzice: Nikodem, Leokadia
status/stopień: szeregowiec, podporucznik mianowany
uwagi: I.487.14401, Uchwała W 2/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy

2/ uwagi: członek Koła Powstańców i Wojaków w Wyrzysku, Lista powstańców z terenu powiatu pilskiego
źródła: Chwaliszewski Roman., Kicman Wojciech, Kiedy Ojczyzna wezwała: Powstanie Wielkopolskie na ziemi pilskiej, Piła 2013 i Wolność. Organ Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków na Województwo Poznańskie, R. 1922 i 1923.

1 I 1924 r. poślubił Marię z d. Znaniecką (23 III 1902 - 1 XI 1974, córkę Władysława i Walerii z d. Grabowska). Para miała dwoje dzieci Lecha Jana (25 I 1925 - 12 I 1998) i Wandę (ur.1939, po mężu Nkanang).
Zmarł 12 VI 1972 r. pochowany na cmentarzu parafialnym górczyńskim w Poznaniu, spoczywa kwatera VLd rząd 17 miejsce 7
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#
To także miejsce pochówku żony, syna i synowej Barbary z d. Pawłowskiej (1925-2012).
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Oborniki, wpis 39 / 1886; Parafia katolicka Oborniki, wpis 21 / 188; Archiwum Państwowe w Kaliszu 670/1/46, skan 16 Czermin (USC) - akt urodzenia, rok 1889, [Księga urodzeń]; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.14401 i Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Nekrolog z Ilustrowanego Kuriera Polskiego z 14 czerwca 1972 r.; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 10 XII 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki (listopad 2024), współpraca Marcin Drzewiecki

Urząd Stanu Cywilnego Oborniki, wpis 39 / 1886

Nikodem Janicki (ur. 1861)
ojciec: Ignatz Janicki , matka: Theophila Cieszyńska
Leokadia Marie Rakowska (ur. 1866)
ojciec: Franz Rakowski , matka: Hedwig Panewitz

Parafia katolicka Oborniki, wpis 21 / 1886

Nicodemus Janicki (25 lat)
ojciec: Ignatius Janicki , matka: Theophila Cieszyńska
Leocadia Rakowska (19 lat)
ojciec: Franciscus Rakowski , matka: Ludovica Pannevitz

Archiwum Państwowe w Kaliszu 670/1/46, skan 16Czermin (USC) - akt urodzenia, rok 1889, [Księga urodzeń]

Heinrich , rodzice: Nikodem Janicki, Leokadia Rakowska

Lewandowicz Józef (1897 - 1967)

Urodził się 13 III 1897 r. w Poznaniu w rodzinie Ludwika (29 VII 1890 - 26 XII 1931, syn Teofila i Jadwigi Warol) i Cecylii z d. Zwierzyńska (14 XI 1866 - 9 VIII 1949, córka Franciszka i Agnieszki Robińskiej), para pobrała się w 1886 r. Z tego związku urodzili się także Jan (23 X 1886 - 11 IX 1954), Stanisława (1888), Bronisław (22 VIII 1891), Wacław (7 IX 1893), Marianna (1895-1898), Stanisław (1908-1977) i Powstaniec Wielkopolski - Franciszek (1899-1982).

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, po wybuchu rewolucji zdezerterował z wojska i wrócił do Poznania. Tu jako ochotnik dołączył do Powstania Wielkopolskiego jako ochotnik, brał od 27 XII 1918 r. czynny udział z bronią w ręku w walkach na terenie Poznania, przy zdobywaniu gmachu policji, koszar 6. Pułku Grenadierów, rejencji i dworca kolejowego. W nocy z 5 na 6 I 1919 r. brał udział w walkach o lotnisko w Ławicy. Od 11 I 1919 r. bierze udział w walkach pod Szubinem i Rynarzewem. 16 I 1919 r. przydzielony do 13. kompanii kulomiotów, przechodzi do formującego się 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich w Biedrusku i z którym brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, m.in. w walkach Lwów. 4 XI 1921 r. zostaje zdemobilizowany w stopniu plutonowego. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 20 V 1938 r. (syg. akt 24/2547). Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Zweryfikowany dyplomem nr 517, Nr Referatu Historycznego 8175. Za udział w powstaniu w 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 33/72 mianowany do stopnia podporucznika.

23 IV 1940 aresztowany przez gestapo za udział w powstaniu, osadzony w KL w Dachau, Hausstetten, Augsburg, Katern, Fischen do 18 V 1945 r.

Ożenił się z Czesławą Majchrzak (19 XII 1903 - 27 IV 1988, córką Józefa i Jadwigi z d. Jóźwiak). Para miała córkę Janinę Marię po mężu Włódarska, 21 VIII 1939-13 XI 2012).

Zmarł 16 XII 1967 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na Miłostowie, spoczywa pole 6 kwatera 18 miejsce 10
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=970536&name_surname=Lewandowicz%20J%C3%B3zef#

Według wyszukiwarki miejskiej grobów spoczywają tu:
żona Czesława z d. Majchrzak, jej rodzice Jadwiga i Józef Majchrzakowie (środkowy nagrobek) oraz Jacek Majchrzak (brak na nagrobku, 1957-1973), po prawej stronie nagrobka Czesławy, Jadwigi i Józefa osobny dla Aleksandra i Janiny Włódarskich, natomiast Józef Lewandowicz pochowany jest po lewej stronie centralnego nagrobka.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Kórnik, wpis 19 / 1886; Parafia katolicka Kórnik, wpis 10 / 1886; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja akt personalno - odznaczeniowych; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621.Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 24; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 11 XII 2024 r.; billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Balcarek Stanisław (1897 - 1941)

Urodził się 26 II 1897 r. w miejscowości Ostrzeszów (miasto w województwie wielkopolskim, w Kaliskiem, na ziemi wieluńskiej) w rodzinie Adama (ur.1865, syn Antoniego i Elżbiety z d. Dolatowska) i Franciszki z d. Stawska (ur.1866, córka Pawła i Marianny z d. Czyżewska), para pobrała się w 1892 r. Z tego związku urodzili się także Seweryna po mężu Markiewicz (1894-1977), Zofia (1899), Aleksandra Maria (1902) Idzi Edmund (1 IX 1907 - 22 VII 1944, więzień KL Auschwitz i Natzweiler, gdzie zmarł 22 VII 1944 r.) oraz Powstaniec Wielkopolski - harcerz Feliks Antoni (ur. 13 V 1905 r. w Ostrzeszowie, zm. 23 VII 1977 r. w Warszawie).

Nie ustalono czy brał udział w I wojnie światowej. 15 XI 1918 r. wstąpił do Rady Robotniczo - Żołnierskiej w Ostrzeszowie. 6 I 1919 r. decyzją Powiatowej Rady Ludowej w Ostrzeszowie dowództwo oddziałów powstańczych objął Stanisław Thiel (1881-1943). Pierwsze oddziały pod jego dowództwem zostały zaprzysiężone na Sztandar Sokoła Ostrzeszowskiego 7 I 1919 r. Wobec przeważającej siły niemieckich oddziałów Grenzschuza, nacierających na Ostrzeszów z kierunku Kępna i Sycowa, zwrócił się o wsparcie do dowództwa VII Okręgu Wojskowego w Ostrowie Wielkopolskim. 14 I 1919 r. do Ostrzeszowa przybyły oddziały powstańcze z Ostrowa, Pleszewa i Skalmierzyc w sile 160 żołnierzy, które ubezpieczały odcinek frontu południowego. Powstańcy pod wodzą Thiela stoczyli zwycięskie potyczki z Niemcami 15-16 I 1919 r. w rejonie Kobylej Góry i Ligoty. Te miejscowości wymienia Balcarek w Deklaracji do zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich z 15 IX 1938 r. Brał także udział w walkach o Odolanów i Krotoszyn. Następnie brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Odznaczony Medalem Niepodległości 20 XII 1932 (kapitan). W Wojskowym Biurze Historycznym, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych I.481.B.864 (kapitan) i I.481.B.4398 (porucznik).

31 III 1924 r. w Szamotułach ożenił się z Klarą z d. Milisiewicz (ur. 26 III 1901 r. w Trzemesznie, zm. 8 II 1979 w Poznaniu, pochowana z córką Barbarą i zięciem Czesławem na cm. komunalnym na poznańskim Miłostowie. Córka Józefa i Felicji Leokadii z d. Kordelska). Z tego związku urodziło się dwoje dzieci Barbara po mężu Karnabal (29 X 1924 - 15 I 2010) i Jerzy Adam (1930 - 1932).

Stanisław Balcarek po 1918 r. w Wojsku Polskim. Z dniem 1 VI 1919 r. mianowany podporucznikiem piechoty , 1 VI 1920 r. awansował na porucznika. Następnie przeszedł do lotnictwa. Co najmniej od 1923 do 1932 r. służył w 3. pułku lotniczym. Z dniem 19 III 1937 r. awansował na kapitana. Wiosną 1939 r. był adiutantem Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie.

Zmarł 4 II 1941 r. Pochowany w Warszawie na Powązkach Wojskowych, spoczywa Kwatera: B 12 Rząd: 1, Grób: 12
http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/mapa/mapa.php?cment=PWZKI&rzad=1&kwatera=B%2012&grob=12&dane=+imie=+nazwisko=Balcarek+check_nazwisko=on+check_ur=+rok=1800+miesiac=1+dzien=1+rok2=2024+miesiac2=12+dzien2=11+check_zg=+rok_zg1=1800+miesiac_zg1=1+dzien_zg1=1+rok_zg2=2024+miesiac_zg2=12+dzien_zg2=11+cmentarz=#kotwica

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Ostrzeszów, wpis 48 / 1892; Archiwum Państwowe w Kaliszu 730/1/76, skan 47 Ostrzeszów (USC) - akt urodzenia, rok 1897, [Księga urodzeń]; APP, Akta Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.9392); IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie; niebieskaeskadra.pl strona internetowa, stan na 11 XII 2024; Archiwum Państwowe w Kaliszu, Urząd Stanu Cywilnego Ostrzeszów, [Księga urodzeń] 1897 i 1905; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line; dokumentacja grobu Stanisława w Warszawie Daniel Piotrowicz

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Malicki Józef (1898 - 1965)

Urodził się 22 III 1898 r. w Mosinie (miasto w środkowej części województwa wielkopolskiego, w powiecie poznańskim), jego rodzice Jan (ur. 1866, syn Stanisława i Michaliny z d. Raczyńska) i Joanna z d. Herner (ur. 1877, córka Antoniego i Apolonii Karbowiak) pobrali się w 1897 r.

Jako dziecko brał udział w strajku szkolnym w 1906 r. w Mosinie.
Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej jako żołnierz 42. eskadry wywiadowczej na froncie zachodnim, ranny za co otrzymał Krzyż Żelazny II klasy. Stacjonował w Ławicy, dzięki czemu był jednym z powstańców, którzy od wewnątrz wzięli udział w walce w nocy z 5 na 6 I 1919 r. o Stację Lotniczą. Jako żołnierz - pilot 3. pułku lotniczego (21. eskadra) brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej - Lwów - Tarnopol. zwolniony z wojska 22 VII 1921 r. w stopniu kaprala. W Wojskowym Biurze Historycznym dwie fiszki dotyczące wniosku do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości - 35/10460 i odrzucony 12 VI 1935 r. wniosek o odznaczenie (syg. akt 24/3465).

Jego dalsze losy nie są znane.

Zmarł 8 V 1965 r., pochowany na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu, spoczywa pole 11 kwatera B rząd 6 miejsce 11

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1052410&name_surname=Malicki%20J%C3%B3zef#OpenMap

To także miejsce pochówku żony MArii (2 IX 1897 - 13 XI 1984), Kazimierza Radziuka (1958-2017) i Jana Żuka (1933-2001).

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1979/3/71, skan 38 Wiry (USC) - akt małżeństwa, rok 1897, Księga małżeństw; APP, Akta Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.18892); Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line stan na 13 XII 2024; dokumentacja grobu Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1979/3/71, skan 38 Wiry (USC) - akt małżeństwa, rok 1897, Księga małżeństw

Johann Malicki (31 lat), rodzice: Stanislaus Malicki , Michalina Raczyńska ,
Johanna Hernes (20 lat) , rodzice: Anton Hernes , Apollonia Karbowiak

Szudziński Feliks Roman (1902-1992)

Urodził się 26 XI 1902 r. w Wągrowcu w rodzinie Michała (ur. 8 IX 1856, syn Józefa i Antoniny z d. Moske) i Franciszki z d. Krzywoszyńska (ur. 20 IV 1872, córka Feliksa i Marianny z d. Frasuńska), para pobrała się Rogoźnie w 1888 r. Z tego związku urodziło się co najmniej sześcioro dzieci, których znamy imiona - Powstańcy Wielkopolscy Feliks, Józef (10 XI 1889 - 10 VIII 1969), Kazimierz (8 XII 1897 - 5 I 1930) oraz Stanisław (22 III 1892 - 28 XII 1965), Roman (14 I 1906) i Anna (30 VI 1900). W Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się fiszki dotyczące złożonych wniosków do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości dla małżonków Michała (syg. akt 15-4277) i Franciszki (15-4276). Dowódca 1. kompanii wągrowieckiej - Adama Biedrzyńskiego (1895-1940) był synem Elżbiety z d. Szudzińskiej - siostry Michała.

Feliks Szudziński w grudniu 1918 r. wstąpił jako ochotnik do kompanii wągrowieckiej zorganizowanej przez Adama Biedrzyńskiego (swojego brata ciotecznego), brał udział w przejęciu rodzinnego miasta, następnie z ramienia dowództwa był w łączności jako telegrafista w Margoninie w powiecie chodzieskim. Członek Związku Powstańców Wielkopolskich, zweryfikowany 30 VIII 1934 r. dyplomem nr 3866, Nr Referatu Historycznego 11 281. Jego wniosek do komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 25 I 1937 r. W 1968 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 28/74 mianowany do stopnia podporucznika.

Zmarł 2 II 1971 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na Miłostowie w Poznaniu, spoczywa pole KP rząd 1 miejsce 7
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=974054&name_surname=Szudzi%C5%84ski%20Feliks#OpenMap

To także miejsce pochówku Zofii (1922-2014).

źródła: Parafia katolicka Rogoźno, wpis 24 / 1888; Urząd Stanu Cywilnego Rogoźno, wpis 25 / 1888; Archiwum Państwowe w Poznaniu Oddział w Pile, Urząd Stanu Cywilnego Wągrowiec, Księga urodzeń 1902; APP, Akta Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.6151); Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 210;WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczony WKP stan na 12 XII 2024; dokumentacja grobu Tomek Konwicki, współpraca Daria Szymczyk.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Rogoźno, wpis 24 / 1888

Michael Szudziński (32 lat)
Francisca Krzywoszyńska (16 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Rogoźno, wpis 25 / 1888

Michael Szudzinski (ur. 1856)
ojciec: Joseph Szudzinski , matka: Antonie Moske
Franziska Krzywoszynska (ur. 1870)
ojciec: Felix Krzywoszynski , matka: Marie Frasunska

Lemke Stefan (1899-1968)

Urodził się 17 X 1899 r. w miejscowości Sipiory (wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Kcynia) w rodzinie Teodora (ur. 1875, rodzice Gottfried, i Anna Teske) i Władysławy z d. Celichowska (ur. 1879) rodzice Franciszek i Magdalena Nowak), para pobrała się w 1896 r. Z tego związku urodził się także Powstaniec Wielkopolski Jan (13 X 1898 r. w miejscowości Sipiory. Zmarł 15 III 1978 w miejscowości Gorzeń, USC Nakło).

Uczestnik Powstania Wielkopolskiego. Od 6 I 1919 r. służył w kompanii powidzkiej. Brał udział w walkach pod Kcynią, Nakłem, Paterkiem, Kaźmierzowem, Dębogórą, Smogólcem i Margoninem. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej od 8 V 1934 r. i Związku Powstańców Wielkopolskich, zweryfikowany dyplomem nr 3139, Nr Referatu Historycznego 10560, koło Czwartaków. 28 II 1938 r. odznaczony Medalem Niepodległości. W 1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
W niepodległej Polsce mieszkał w Poznaniu. Pracował jako sekretarz adwokata. 4 X 1927 r. poślubił w Poznaniu Zofię z d. Żurkiewicz (1 V 1905 - 19 II 1998), para miała syna Tadeusza ur. 1932 w Poznaniu.
Podczas II wojny światowej w kwietniu 1940 r. aresztowany przez Niemców. Był więziony w obozie w Forcie VII, a następnie w obozach koncentracyjnych w Dachau, Gusen, Mauthausen i Dora-Nordhausen, co znajduje potwierdzenie na listach strat, (Baza danych ITS Arolsen, Muzeum Martyrologiczne w Żabikowie). W 1945 r. został uwolniony.

Zmarł w Poznaniu 1 V 1968 r., spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo, pole:18 rząd:9 miejsce:19
https://billiongraves.pl/grave/Stefan-Lemke/32577885

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2562577&name_surname=Lemke%20Stefan#OpenMap

źródła: APP, Akta Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu.Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 169; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 1; Wyszukiwarka grobów billiongraves .com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego i Lista odznaczonych WKP baza on-line stan na 13 XII 2024; dokumentacja grobu Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Urząd Stanu Cywilnego Żarczyn, wpis 16 / 1896 Theodor Lemke (ur. 1875) ojciec: Gottfried, matka: Anna Teske Ladislava Celichowska (ur. 1879) ojciec: Franz, matka: Magdalena Nowak Parafia katolicka Dziewierzewo, wpis 11 / 1896 Theodorus Lemke (21 lat) Ladislava Celichowska (17 lat)