Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Kryzan z d. Jabłońska Zofia Helena (1900 - 1986)

Jabłońska Zofia Helena urodziła się 18 IV 1900 r. w Krotoszynie w rodzinie Stanisława (14 III 1867 - 3 IV 1930, syn Michała i Julianny z d. Wawrzynkiewicz) i Marty z d. Błażejczyk (13 VI 1874 - 4 XI 1953, córka Franciszka i Salomei z d. Waszczyńska), para pobrała się w 1897 r. w Krotoszynie. Z tego związku urodziły się także Irena (1901-1905), Helena (1905) i Powstaniec Wielkopolski Maria Elżbieta Jabłońska - Mierzejewska (15 VIII 1898 r. w Krotoszynie, zm.12 X 1991 r. w Poznaniu).

Jej mężem był Leon Kryzan (ur. 27 II 1890, zm. 22 VII 1973 r., syn Tomasza i Florentyny z d. Wawrzyniak, w Wojskowym Biurze Historycznym teczka nr 5130, w Kartach meldunkowych miasta Poznania występuje jako podporucznik).

Zofia Helena brała udział w Powstaniu Wielkopolskim przy oswobodzeniu miasta Krotoszyna i Zdun jako sanitariuszka od 1 I do 20 II 1919 r., pielęgnując rannych i chorych powstańców w szpitalu wojskowym w Krotoszynie, którym zarządzał Władysław Jan Bolewski (1878-1963). W 1968 r. za udział w powstaniu odznaczona Wielkopolskim Krzyzem Powstańczy, Uchwałą W 33/72 mianowana podporucznikiem.

Zmarła 30 IV 1986 r. w Poznaniu, pochowana na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 25 kwatera 2 rząd 6 miejsce 10
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1084669&name_surname=Kryzan%20Zofia#

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Krotoszyn, wpis 44 / 1897; Parafia katolicka Krotoszyn, wpis 29 / 1897; Archiwum Państwowe w Kaliszu 709/2/85, skan 69 Krotoszyn (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 9 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki (listopad 2024).

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Krotoszyn, wpis 44 / 1897

Stanislaus Joseph Jabłoński (ur. 1867)
ojciec: Michael Jabłoński , matka: Julianne Wawrzynkiewicz
Martha Blażejczyk (ur. 1874)
ojciec: Franz Blażejczyk , matka: Salomea Waszczynska

Parafia katolicka Krotoszyn, wpis 29 / 1897

Stanislaus Jabłoński (30 lat)
Martha Błażejczyk (23 lat)

Archiwum Państwowe w Kaliszu 709/2/85, skan 69 Krotoszyn (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]

Sophia Helene, rodzice: Stanislaus Jabłoński , Martha Błażejczyk

Janicki Henryk (1889-1972)

Urodził się 18 I 1889 r. w miejscowości Żegocin (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Czermin) w rodzinie Nikodema (1866, syn Ignacego i Teofilii z d. Cieszyńska) i Leokadii z d. Rakowska (ur. 1866, córka Franciszka i Jadwigi z d. Panewicz), para pobrała się w Obornikach w 1886 r. Miał brata Mariana Nikodema ur. w Poznaniu w 1887 r.

Z zawodu był drogerzystą.

W jego mieszkaniu w Wyrzysku 26 XI 1918 r. powołano Powiatową Radę Ludową na powiat wyrzyski pod przewodnictwem Kazimierza Czeszewskiego z Drążna k. Mroczy, natomiast dowodzenie i organizację Straży Ludowej powierzono Teodorowi Górskiemu. Powstańcy w Wyrzyska bezkrwawo przejęli władzę w mieście 2 I 1919 r. Sławomir Łaniecki w biogramie Teodora Górskiego tak przedstawia sytuację w następnych dniach w okolicy Wyrzyska: “Dwa oddziały powstańcze, jeden pod dowództwem Franciszka Muracha, pierwszego twórcy przyszłych wyrzyskich oddziałów powstańczych, oraz drugi Antoniego Romańskiego pilnowały porządku w mieście i patrolowały szosę w kierunku Piły. Górski z pobliskich majątków w Gleśnie, Gleszczonku i Dąbek pozyskał niezbędne tabory. Z Nakła ściągnął kolejną partię 150 karabinów i kilka tysięcy sztuk amunicji, które przeznaczono do formowania dalszych oddziałów powstańczych w Białośliwiu, Łobżenicy i Wysokiej. Podjął też decyzję aresztowania i odesłania do Nakła byłego landrata Stempla oraz grupę Niemców, którzy podejmowali wrogie działania przeciwko Polakom.
Górski dostrzegał szczególne niebezpieczeństwo ze strony Piły, gdzie znajdowały się silne oddziały Grenzschutzu. Oddziały nadchodzące z Piły dwukrotnie zajmowały Wysoką. Najpierw 4.01 kilkunastoosobowy pluton pod dowództwem ppor. Heistera, a następnego dnia, ponownie pod jego dowództwem, już silniej uzbrojony czterdziestoosobowy oddział, wsparty dodatkowo miejscowymi Niemcami. Słabi powstańcy z Wysokiej próbowali wyprzeć przeciwnika, ale tracąc kilku rannych, musieli się wycofać. Na wieść o niemieckich ruchach w stronę Wyrzyska dowództwo powstańcze w Nakle podjęło decyzję odbicia Wysokiej. 7.01 Górskiemu, w celu ponownego zajęcia Wysokiej, odkomenderowano pięćdziesięciosześcioosobowy oddział powstańców z Kłecka pod komendą sierż. Józefa Lubińskiego wraz z działonem artylerii. Zasilił on oddziały powstańcze składające się z około stuosobowej kompanii wyrzyskiej dowodzonej przez sierż. Franciszka Chrzana i sierż. Franciszka Kościerskiego oraz oddział z Wysokiej. Całością w liczbie około 300 ludzi dowodził doświadczony i najstarszy stopniem ppor. Teofil Spychała. Siły powstańcze, oprócz oddziału z Kłecka, były słabo uzbrojone. Tymczasem Niemcom jeszcze przed spodziewaną bitwą udało się zgromadzić kilkanaście ckm-ów, wiele granatów oraz ponad 135 żołnierzy Grenzschutzu wspieranych przez okolicznych Niemców w sile około 280 ludzi. Według polskiego planu od południa nacierać miał Lubiński z armatą, od zachodu Chrzan, od wschodu Kościerski, natomiast od północy, od strony Piły, atak miał osłaniać Górski z oddziałem z Wysokiej.
Bitwa rozgorzała 7.01.1919 r. po godz. 22.00. Silne oddziały niemieckie uzbrojone w broń maszynową stawiały zacięty opór, a mimo to powstańcom udało się dotrzeć do centrum miasteczka. Dalej jednak posunąć się nie mieli już siły. Uszkodzeniu uległa również armata, co stanowiło poważne osłabienie nacierających. Pomiędzy 2.00 a 3.00 godziną od strony Piły nadjechały posiłki niemieckie wsparte samochodem pancernym, które zatrzymane zostały przez oddział Górskiego. Po wystrzelaniu amunicji Górski wycofał się, a za nim uczyniły to pozostałe oddziały powstańcze. Polacy skierowali się w stronę Wyrzyska. “

W Deklaracji do Zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich z 1938 r. Janicki zaznaczył, że w powstaniu brał udział do 12 I 1919 r. W 1922 r. wstąpił do Związku Powstańców i Wojaków, w 1938 r. został zweryfikowany przez wspomniany Związek Powstańców wielkopolskich dyplomem nr 14913, Nr Referatu Historycznego 23212. W 1958 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Jego dwa wnioski do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości zostały odrzucone 2 IV 1936 r. i 31 I 1938 r. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line stan na 10 XII 2024 r. wymieniony dwukrotnie:
1/ urodzenie: 1889.01.18 Żegocin, pow. Pleszew
rodzice: Nikodem, Leokadia
status/stopień: szeregowiec, podporucznik mianowany
uwagi: I.487.14401, Uchwała W 2/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy

2/ uwagi: członek Koła Powstańców i Wojaków w Wyrzysku, Lista powstańców z terenu powiatu pilskiego
źródła: Chwaliszewski Roman., Kicman Wojciech, Kiedy Ojczyzna wezwała: Powstanie Wielkopolskie na ziemi pilskiej, Piła 2013 i Wolność. Organ Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków na Województwo Poznańskie, R. 1922 i 1923.

1 I 1924 r. poślubił Marię z d. Znaniecką (23 III 1902 - 1 XI 1974, córkę Władysława i Walerii z d. Grabowska). Para miała dwoje dzieci Lecha Jana (25 I 1925 - 12 I 1998) i Wandę (ur.1939, po mężu Nkanang).
Zmarł 12 VI 1972 r. pochowany na cmentarzu parafialnym górczyńskim w Poznaniu, spoczywa kwatera VLd rząd 17 miejsce 7
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#
To także miejsce pochówku żony, syna i synowej Barbary z d. Pawłowskiej (1925-2012).
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Oborniki, wpis 39 / 1886; Parafia katolicka Oborniki, wpis 21 / 188; Archiwum Państwowe w Kaliszu 670/1/46, skan 16 Czermin (USC) - akt urodzenia, rok 1889, [Księga urodzeń]; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.14401 i Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Nekrolog z Ilustrowanego Kuriera Polskiego z 14 czerwca 1972 r.; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 10 XII 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki (listopad 2024), współpraca Marcin Drzewiecki

Urząd Stanu Cywilnego Oborniki, wpis 39 / 1886

Nikodem Janicki (ur. 1861)
ojciec: Ignatz Janicki , matka: Theophila Cieszyńska
Leokadia Marie Rakowska (ur. 1866)
ojciec: Franz Rakowski , matka: Hedwig Panewitz

Parafia katolicka Oborniki, wpis 21 / 1886

Nicodemus Janicki (25 lat)
ojciec: Ignatius Janicki , matka: Theophila Cieszyńska
Leocadia Rakowska (19 lat)
ojciec: Franciscus Rakowski , matka: Ludovica Pannevitz

Archiwum Państwowe w Kaliszu 670/1/46, skan 16Czermin (USC) - akt urodzenia, rok 1889, [Księga urodzeń]

Heinrich , rodzice: Nikodem Janicki, Leokadia Rakowska

Lewandowicz Józef (1897 - 1967)

Urodził się 13 III 1897 r. w Poznaniu w rodzinie Ludwika (29 VII 1890 - 26 XII 1931, syn Teofila i Jadwigi Warol) i Cecylii z d. Zwierzyńska (14 XI 1866 - 9 VIII 1949, córka Franciszka i Agnieszki Robińskiej), para pobrała się w 1886 r. Z tego związku urodzili się także Jan (23 X 1886 - 11 IX 1954), Stanisława (1888), Bronisław (22 VIII 1891), Wacław (7 IX 1893), Marianna (1895-1898), Stanisław (1908-1977) i Powstaniec Wielkopolski - Franciszek (1899-1982).

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, po wybuchu rewolucji zdezerterował z wojska i wrócił do Poznania. Tu jako ochotnik dołączył do Powstania Wielkopolskiego jako ochotnik, brał od 27 XII 1918 r. czynny udział z bronią w ręku w walkach na terenie Poznania, przy zdobywaniu gmachu policji, koszar 6. Pułku Grenadierów, rejencji i dworca kolejowego. W nocy z 5 na 6 I 1919 r. brał udział w walkach o lotnisko w Ławicy. Od 11 I 1919 r. bierze udział w walkach pod Szubinem i Rynarzewem. 16 I 1919 r. przydzielony do 13. kompanii kulomiotów, przechodzi do formującego się 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich w Biedrusku i z którym brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, m.in. w walkach Lwów. 4 XI 1921 r. zostaje zdemobilizowany w stopniu plutonowego. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 20 V 1938 r. (syg. akt 24/2547). Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Zweryfikowany dyplomem nr 517, Nr Referatu Historycznego 8175. Za udział w powstaniu w 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 33/72 mianowany do stopnia podporucznika.

23 IV 1940 aresztowany przez gestapo za udział w powstaniu, osadzony w KL w Dachau, Hausstetten, Augsburg, Katern, Fischen do 18 V 1945 r.

Ożenił się z Czesławą Majchrzak (19 XII 1903 - 27 IV 1988, córką Józefa i Jadwigi z d. Jóźwiak). Para miała córkę Janinę Marię po mężu Włódarska, 21 VIII 1939-13 XI 2012).

Zmarł 16 XII 1967 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na Miłostowie, spoczywa pole 6 kwatera 18 miejsce 10
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=970536&name_surname=Lewandowicz%20J%C3%B3zef#

Według wyszukiwarki miejskiej grobów spoczywają tu:
żona Czesława z d. Majchrzak, jej rodzice Jadwiga i Józef Majchrzakowie (środkowy nagrobek) oraz Jacek Majchrzak (brak na nagrobku, 1957-1973), po prawej stronie nagrobka Czesławy, Jadwigi i Józefa osobny dla Aleksandra i Janiny Włódarskich, natomiast Józef Lewandowicz pochowany jest po lewej stronie centralnego nagrobka.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Kórnik, wpis 19 / 1886; Parafia katolicka Kórnik, wpis 10 / 1886; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja akt personalno - odznaczeniowych; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621.Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 24; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 11 XII 2024 r.; billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Balcarek Stanisław (1897 - 1941)

Urodził się 26 II 1897 r. w miejscowości Ostrzeszów (miasto w województwie wielkopolskim, w Kaliskiem, na ziemi wieluńskiej) w rodzinie Adama (ur.1865, syn Antoniego i Elżbiety z d. Dolatowska) i Franciszki z d. Stawska (ur.1866, córka Pawła i Marianny z d. Czyżewska), para pobrała się w 1892 r. Z tego związku urodzili się także Seweryna po mężu Markiewicz (1894-1977), Zofia (1899), Aleksandra Maria (1902) Idzi Edmund (1 IX 1907 - 22 VII 1944, więzień KL Auschwitz i Natzweiler, gdzie zmarł 22 VII 1944 r.) oraz Powstaniec Wielkopolski - harcerz Feliks Antoni (ur. 13 V 1905 r. w Ostrzeszowie, zm. 23 VII 1977 r. w Warszawie).

Nie ustalono czy brał udział w I wojnie światowej. 15 XI 1918 r. wstąpił do Rady Robotniczo - Żołnierskiej w Ostrzeszowie. 6 I 1919 r. decyzją Powiatowej Rady Ludowej w Ostrzeszowie dowództwo oddziałów powstańczych objął Stanisław Thiel (1881-1943). Pierwsze oddziały pod jego dowództwem zostały zaprzysiężone na Sztandar Sokoła Ostrzeszowskiego 7 I 1919 r. Wobec przeważającej siły niemieckich oddziałów Grenzschuza, nacierających na Ostrzeszów z kierunku Kępna i Sycowa, zwrócił się o wsparcie do dowództwa VII Okręgu Wojskowego w Ostrowie Wielkopolskim. 14 I 1919 r. do Ostrzeszowa przybyły oddziały powstańcze z Ostrowa, Pleszewa i Skalmierzyc w sile 160 żołnierzy, które ubezpieczały odcinek frontu południowego. Powstańcy pod wodzą Thiela stoczyli zwycięskie potyczki z Niemcami 15-16 I 1919 r. w rejonie Kobylej Góry i Ligoty. Te miejscowości wymienia Balcarek w Deklaracji do zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich z 15 IX 1938 r. Brał także udział w walkach o Odolanów i Krotoszyn. Następnie brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Odznaczony Medalem Niepodległości 20 XII 1932 (kapitan). W Wojskowym Biurze Historycznym, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych I.481.B.864 (kapitan) i I.481.B.4398 (porucznik).

31 III 1924 r. w Szamotułach ożenił się z Klarą z d. Milisiewicz (ur. 26 III 1901 r. w Trzemesznie, zm. 8 II 1979 w Poznaniu, pochowana z córką Barbarą i zięciem Czesławem na cm. komunalnym na poznańskim Miłostowie. Córka Józefa i Felicji Leokadii z d. Kordelska). Z tego związku urodziło się dwoje dzieci Barbara po mężu Karnabal (29 X 1924 - 15 I 2010) i Jerzy Adam (1930 - 1932).

Stanisław Balcarek po 1918 r. w Wojsku Polskim. Z dniem 1 VI 1919 r. mianowany podporucznikiem piechoty , 1 VI 1920 r. awansował na porucznika. Następnie przeszedł do lotnictwa. Co najmniej od 1923 do 1932 r. służył w 3. pułku lotniczym. Z dniem 19 III 1937 r. awansował na kapitana. Wiosną 1939 r. był adiutantem Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie.

Zmarł 4 II 1941 r. Pochowany w Warszawie na Powązkach Wojskowych, spoczywa Kwatera: B 12 Rząd: 1, Grób: 12
http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/mapa/mapa.php?cment=PWZKI&rzad=1&kwatera=B%2012&grob=12&dane=+imie=+nazwisko=Balcarek+check_nazwisko=on+check_ur=+rok=1800+miesiac=1+dzien=1+rok2=2024+miesiac2=12+dzien2=11+check_zg=+rok_zg1=1800+miesiac_zg1=1+dzien_zg1=1+rok_zg2=2024+miesiac_zg2=12+dzien_zg2=11+cmentarz=#kotwica

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Ostrzeszów, wpis 48 / 1892; Archiwum Państwowe w Kaliszu 730/1/76, skan 47 Ostrzeszów (USC) - akt urodzenia, rok 1897, [Księga urodzeń]; APP, Akta Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.9392); IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie; niebieskaeskadra.pl strona internetowa, stan na 11 XII 2024; Archiwum Państwowe w Kaliszu, Urząd Stanu Cywilnego Ostrzeszów, [Księga urodzeń] 1897 i 1905; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line; dokumentacja grobu Stanisława w Warszawie Daniel Piotrowicz

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Malicki Józef (1898 - 1965)

Urodził się 22 III 1898 r. w Mosinie (miasto w środkowej części województwa wielkopolskiego, w powiecie poznańskim), jego rodzice Jan (ur. 1866, syn Stanisława i Michaliny z d. Raczyńska) i Joanna z d. Herner (ur. 1877, córka Antoniego i Apolonii Karbowiak) pobrali się w 1897 r.

Jako dziecko brał udział w strajku szkolnym w 1906 r. w Mosinie.
Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej jako żołnierz 42. eskadry wywiadowczej na froncie zachodnim, ranny za co otrzymał Krzyż Żelazny II klasy. Stacjonował w Ławicy, dzięki czemu był jednym z powstańców, którzy od wewnątrz wzięli udział w walce w nocy z 5 na 6 I 1919 r. o Stację Lotniczą. Jako żołnierz - pilot 3. pułku lotniczego (21. eskadra) brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej - Lwów - Tarnopol. zwolniony z wojska 22 VII 1921 r. w stopniu kaprala. W Wojskowym Biurze Historycznym dwie fiszki dotyczące wniosku do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości - 35/10460 i odrzucony 12 VI 1935 r. wniosek o odznaczenie (syg. akt 24/3465).

Jego dalsze losy nie są znane.

Zmarł 8 V 1965 r., pochowany na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu, spoczywa pole 11 kwatera B rząd 6 miejsce 11

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1052410&name_surname=Malicki%20J%C3%B3zef#OpenMap

To także miejsce pochówku żony MArii (2 IX 1897 - 13 XI 1984), Kazimierza Radziuka (1958-2017) i Jana Żuka (1933-2001).

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1979/3/71, skan 38 Wiry (USC) - akt małżeństwa, rok 1897, Księga małżeństw; APP, Akta Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.18892); Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line stan na 13 XII 2024; dokumentacja grobu Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1979/3/71, skan 38 Wiry (USC) - akt małżeństwa, rok 1897, Księga małżeństw

Johann Malicki (31 lat), rodzice: Stanislaus Malicki , Michalina Raczyńska ,
Johanna Hernes (20 lat) , rodzice: Anton Hernes , Apollonia Karbowiak

Szudziński Feliks Roman (1902-1992)

Urodził się 26 XI 1902 r. w Wągrowcu w rodzinie Michała (ur. 8 IX 1856, syn Józefa i Antoniny z d. Moske) i Franciszki z d. Krzywoszyńska (ur. 20 IV 1872, córka Feliksa i Marianny z d. Frasuńska), para pobrała się Rogoźnie w 1888 r. Z tego związku urodziło się co najmniej sześcioro dzieci, których znamy imiona - Powstańcy Wielkopolscy Feliks, Józef (10 XI 1889 - 10 VIII 1969), Kazimierz (8 XII 1897 - 5 I 1930) oraz Stanisław (22 III 1892 - 28 XII 1965), Roman (14 I 1906) i Anna (30 VI 1900). W Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się fiszki dotyczące złożonych wniosków do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości dla małżonków Michała (syg. akt 15-4277) i Franciszki (15-4276). Dowódca 1. kompanii wągrowieckiej - Adama Biedrzyńskiego (1895-1940) był synem Elżbiety z d. Szudzińskiej - siostry Michała.

Feliks Szudziński w grudniu 1918 r. wstąpił jako ochotnik do kompanii wągrowieckiej zorganizowanej przez Adama Biedrzyńskiego (swojego brata ciotecznego), brał udział w przejęciu rodzinnego miasta, następnie z ramienia dowództwa był w łączności jako telegrafista w Margoninie w powiecie chodzieskim. Członek Związku Powstańców Wielkopolskich, zweryfikowany 30 VIII 1934 r. dyplomem nr 3866, Nr Referatu Historycznego 11 281. Jego wniosek do komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 25 I 1937 r. W 1968 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 28/74 mianowany do stopnia podporucznika.

Zmarł 2 II 1971 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na Miłostowie w Poznaniu, spoczywa pole KP rząd 1 miejsce 7
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=974054&name_surname=Szudzi%C5%84ski%20Feliks#OpenMap

To także miejsce pochówku Zofii (1922-2014).

źródła: Parafia katolicka Rogoźno, wpis 24 / 1888; Urząd Stanu Cywilnego Rogoźno, wpis 25 / 1888; Archiwum Państwowe w Poznaniu Oddział w Pile, Urząd Stanu Cywilnego Wągrowiec, Księga urodzeń 1902; APP, Akta Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.6151); Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 210;WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczony WKP stan na 12 XII 2024; dokumentacja grobu Tomek Konwicki, współpraca Daria Szymczyk.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Rogoźno, wpis 24 / 1888

Michael Szudziński (32 lat)
Francisca Krzywoszyńska (16 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Rogoźno, wpis 25 / 1888

Michael Szudzinski (ur. 1856)
ojciec: Joseph Szudzinski , matka: Antonie Moske
Franziska Krzywoszynska (ur. 1870)
ojciec: Felix Krzywoszynski , matka: Marie Frasunska

Lemke Stefan (1899-1968)

Urodził się 17 X 1899 r. w miejscowości Sipiory (wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Kcynia) w rodzinie Teodora (ur. 1875, rodzice Gottfried, i Anna Teske) i Władysławy z d. Celichowska (ur. 1879) rodzice Franciszek i Magdalena Nowak), para pobrała się w 1896 r. Z tego związku urodził się także Powstaniec Wielkopolski Jan (13 X 1898 r. w miejscowości Sipiory. Zmarł 15 III 1978 w miejscowości Gorzeń, USC Nakło).

Uczestnik Powstania Wielkopolskiego. Od 6 I 1919 r. służył w kompanii powidzkiej. Brał udział w walkach pod Kcynią, Nakłem, Paterkiem, Kaźmierzowem, Dębogórą, Smogólcem i Margoninem. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej od 8 V 1934 r. i Związku Powstańców Wielkopolskich, zweryfikowany dyplomem nr 3139, Nr Referatu Historycznego 10560, koło Czwartaków. 28 II 1938 r. odznaczony Medalem Niepodległości. W 1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
W niepodległej Polsce mieszkał w Poznaniu. Pracował jako sekretarz adwokata. 4 X 1927 r. poślubił w Poznaniu Zofię z d. Żurkiewicz (1 V 1905 - 19 II 1998), para miała syna Tadeusza ur. 1932 w Poznaniu.
Podczas II wojny światowej w kwietniu 1940 r. aresztowany przez Niemców. Był więziony w obozie w Forcie VII, a następnie w obozach koncentracyjnych w Dachau, Gusen, Mauthausen i Dora-Nordhausen, co znajduje potwierdzenie na listach strat, (Baza danych ITS Arolsen, Muzeum Martyrologiczne w Żabikowie). W 1945 r. został uwolniony.

Zmarł w Poznaniu 1 V 1968 r., spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo, pole:18 rząd:9 miejsce:19
https://billiongraves.pl/grave/Stefan-Lemke/32577885

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2562577&name_surname=Lemke%20Stefan#OpenMap

źródła: APP, Akta Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu.Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 169; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 1; Wyszukiwarka grobów billiongraves .com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego i Lista odznaczonych WKP baza on-line stan na 13 XII 2024; dokumentacja grobu Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Urząd Stanu Cywilnego Żarczyn, wpis 16 / 1896 Theodor Lemke (ur. 1875) ojciec: Gottfried, matka: Anna Teske Ladislava Celichowska (ur. 1879) ojciec: Franz, matka: Magdalena Nowak Parafia katolicka Dziewierzewo, wpis 11 / 1896 Theodorus Lemke (21 lat) Ladislava Celichowska (17 lat)

Kaczmarek Stefan (1895 - 1956)

Urodził się 16 VIII 1895 r. w miejscowości Kocanowo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska). Rodzice Stanisław (ur. 1869, syn Michała i Józefy z d. Dębińska) i Katarzyna z d. Białożyńska (ur. 1862, córka Bartłomieja i Teofilii z d. Stankowska) pobrali się w 1891 r. Z tego związku urodzili się także Leokadia (1905 - 1985), Zofia (1897-1948), Michalina (1892-1968), Jadwiga (1899), Józefa (1902-1907), Jan (1903-1904) i Marianna (*+1898).

Stefan z zawodu był fryzjerem.

Nie ustalono czy został powołany do armii pruskiej i czy brał udział w I wojnie światowej.

Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego. Do Powstania Wielkopolskiego dołączył na terenie Pobiedzisk, brał udział w walkach na terenie miasta Poznania. Dalej brał udział w oddziałach pod dowództwem Stanisława Czerwińskiego (24 III 1894 - 20 XII 1972) w walkach w okolicach Inowrocławia. Miał być zwolniony z wojska 30 VII 1919 r. w stopniu szeregowego. Jego wniosek o Wielkopolski Krzyż Powstańczy został odrzucony.

Uwaga: w Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się dwie fiszki dot. Stefana Kaczmarka, pod syg. akt 4031 jako podoficer, ur. 16 VIII 1895 r., syn Stanisława, i dwukrotnie odrzucony 12 VI 1935 i 28 II 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medali Niepodległości, figuruje jako Stefan Kaczmarek starszy sierżant, służący w 68. p.p., stacjonującym we Wrześni (niezbędna kwerenda w WBH aby potwierdzić lub zaprzeczyć, że to jedna lub dwie osoby, wg aktów urodzenia drugim Stefanem może być ADAM Stefan, ur. w Komornikach 16 VIII 1895 r., syn Stanisława i Konstancji z d. Kasztelan).

Ożenił się z Marianną (Maria) z d. Wiśniewska (13 VIII 1897 - 15 III 1989, córka Piotra i Anny z d. Godeska). Z tego związku urodzili się Aniela (1920), Stefan (1921), Irena (1923-2016), Eugeniusz (1927 - 2006) i Czesław (1932).

Stefan Kaczmarek zmarł 21 V 1956 r., został pochowany na cmentarzu parafialnym św. Antoniego Padewskiego (Starołęka, Minikowo), kwatera 2 rząd 21 miejsce 27 GPS: 52.362376, 16.936149

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Pobiedziska, wpis 29 / 1891; Parafia katolicka Węglewo (Środa), wpis 6 / 1891; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/64, skan 150 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line stan na 17 X 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Katarzyna Krüger, 7 X 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Pobiedziska, wpis 29 / 1891

Stanislaus Kaczmarek (ur. 1869)
ojciec: Michael Kaczmarek + , matka: Josephine Dębinska
Catharine Białożynska (ur. 1862)
ojciec: Bartholomaeus Białożynski , matka: Theophila Stankowska

Parafia katolicka Węglewo (Środa), wpis 6 / 1891

Stanislaus Kaczmarek (24 lat)
Catharina Białożyńska (28 lat)

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/64, skan 150 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń

Stephan , rodzice: Stanislaus Kaczmarek, Catharina Bialozynska

Walczak Stanisław (1897-1985)

Urodził się 3 IV 1897 r. w miejscowości Graby (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Swarzędz). Jego rodzice Franciszek (ur.1855, syn Piotra i Małgorzaty z d. Czapla) i Katarzyna Waligórska (ur. 1857, córka Szymona i Franciszki Kozłowskiej) pobrali się w 1880 r. Z tego związku urodzili się także Antoni (1881), Tomasz (*+1882), Józefa (1884-1949), Adam (1886-1890), Magdalena (1889, po mężu Grzempa), Wiktoria (1891), Michalina (1894-1897) i Stanisława (1901).

Nie mamy żadnych informacji o Stanisławie sprzed Powstania Wielkopolskiego, do którego dołączył dopiero 4 II 1919 r. jako ochotnik 1. pułku rezerwowego strzelców wielkopolskich pod rozkazami Andrzeja Kopy. 4 II 1919 r. oddział (czyli od daty wstąpienia Walczaka do jednostki), w składzie na razie dwóch batalionów został zaprzysiężony na chorągiew „macierzystego” oddziału A. Kopy. 17 II 1919 r. I batalion przeszedł pod Zbąszyń, zaś II batalion między 7 II a 11 IV 1919 r. walczył na froncie północnym. 15 III 1919 r. 1. pułk rezerwowy rozkazem DG nr 70 został przemianowany na 10. Pułk Strzelców Wielkopolskich. W Uchwale z 1971 r. odnotowane zostało, że Walczak od 6 IV 1919 r. do 3 XI 1919 r. w 1. Kompanii Baonu Garnizonowego Poznań. Od 4 XI 1919 r. do 10 XI 1920 r. w 7. Baonie Wartowniczym w Poznaniu. Od 11 XI 1920 r. do 7 VII 1921 r.w 18 Baonie Celnym. Zwolniony 7 VII 1921 r. jako szeregowiec. W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 25 X 1937 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości.

Ożenił się z Katarzyną z d. Plewa (29 IX 1898 - 19 V 1959). Z tego związku urodzili się Marian (7 III 1923), Franciszek (8 VIII 1924), Irena (8 V 1926 - 20 II 1990, po mężu Klemens) i Genowefa (1927-1928).

Podczas II wojny światowej Stanisław był robotnikiem przymusowym Continental Gummiwerke AG w okupowanym Poznaniu.

Zmarł 8 II 1985 r., pochowany na Cm. par. św. Antoniego Padewskiego (Starołęka) w Poznaniu, spoczywa kwatera 2 rząd 23 miejsce 16 GPS: 52.362401, 16.936358

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku żony Katarzyny (+1959), córki Irena (+1990) i jej męża Stefana (+2010) Klemensów.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Piotrowo (Poznań), wpis 8 / 1880; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1955/1/67, skan 71 Swarzędz (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego i Lista odznaczonych WKP, baza on-line stan na 18 X 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Katarzyna Krüger, 7 X 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Piotrowo (Poznań), wpis 8 / 1880

Franz Walczak (ur. 1855)
ojciec: Peter Walczak , matka: Margarethe Czapla
Catharine Waligórska (ur. 1857)
ojciec: Simon Waligórski , matka: Franziska Kozłowska

Parafia katolicka Spławie, wpis 3 / 1880

Franciscus Walczak (26 lat)
Catharina Waligórska (23 lat)

Parafia katolicka Tulce, wpis 6 / 1880

Franciscus Walczak (26 lat)
Catharina Waligórska (23 lat)

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1955/1/67, skan 71 Swarzędz (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń

Stanislaus , rodzice: Franz Walczak, Katharina Waligórska

Ławniczak Edmund (1901 - 1983)

Urodził się 28 IX 1901 r. w Poznaniu w rodzinie Marcina (23 X 1876 - 17 III 1923) i Stanisławy Nowak (ur. 20 IV 1877), para pobrała się 9 V 1901 r., z tego związku urodzili się także Stefan (30 VIII 1903), Sylwester (1904-1905), Florian (19 IV 1906), Wanda (1909) i Marian (1911).

W maju 1916 r. Edmund wstąpił do 6. Drużyny Harcerskiej im. Henryka Dąbrowskiego w Poznaniu, a w październiku 1918 r. wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego pod rozkazy Franciszka Piechockiego, jako członek tajnej organizacji brał udział w gromadzeniu mundurów i broni oraz pracował w biurze werbunkowym. 27 XII 1918 r., z członków 6. Drużyny Skautowej im. Gen. Henryka Dąbrowskiego sformowano w Poznaniu kompanię skautową. Jej dowódcą został Józef Ratajczak (24 II 1897 - 28 V 1942), który w trakcie powstania awansował na stopień porucznika i dowodził kolejno 3. oraz 7. kompanią 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich, w którego skład wszedł też wspomniany pododdział harcerski. W walkach o lotnisko w Ławicy, w nocy z 5 na 6 I 1919 r., udział wziął drugi oddział skautowy, z poznańskiego Fortu Grolmana. Jak napisał Ławniczak w Deklaracji do Zarządu Okręgu Poznańskiego Związku Powstańców Wielkopolskich z 9 VII 1937 r. Ławniczak do powstania wyruszył z kwatery głównej POW na Piekarach. Udział w walkach Ławniczaka precyzuje Uchwała z 1969 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego: ”(...) brał czynny udział przy zdobywaniu fortu Grollman oraz obiektów dworca towarowego, dyrekcji kolei i przy zabezpieczaniu mienia składnic wojskowych. Poza tym pełnił służbę odwachową i patrolową do dnia 18 II 1919 r.” (zwolniony został na własną prośbę z szeregów powstańczych). Ponownie powołany do wojska 29 IX 1919 r. służył do 16 VII 1921 r., niewykluczone jest zatem, że brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, o czym z wiadomych względów Uchwała z 1969 r. nie wspomina, a co może potwierdzić kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, gdzie znajduje się odrzucony 31 I 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (24/16292). Odznaczony: Pamiątkowy Krzyż „Za waleczność” Rady Ludowej Miasta Poznania, Medal Pamiątkowy Za Wojnę 1918–1921, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości i Odznaka Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny tzw. Odznaka Pamiątkowa II Stopnia. Po II wojnie światowej członek ZBoWiDu. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika.

3 XI 1923 r. ożenił się z Czesławą Anną Sliwińską (5 IX 1900 - 5 II 1928), z którą miał córkę Aldonę Marię (ur. 3 XII 1926 r. , po mężu Domagała). Drugą żoną została Antonina z d. Talarczyk (ur. 21 XII 1902, zm. 13 V 1990), z tego związku urodziła się Władysława (28 I 1931, po mężu Bartczak).

Ławniczak Edmund zmarł 22 V 1983 r., został pochowany na Cm. par. św. Antoniego Padewskiego (Starołęka) w Poznaniu, spoczywa kwatera 2A rząd 3 miejsce 30 GPS: 52.362492, 16.936176

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku II żony Antoniny.

źródła: APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja Akt Powstańców Wielkopolskich (I.487.18393); Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 679; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego i Lista odznaczonych WKP, baza on-line stan na 19 X 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Katarzyna Krüger, 7 X 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024