• Grupa PINO
  • Prv.pl
  • Patrz.pl
  • Jpg.pl
  • Blogi.pl
  • Slajdzik.pl
  • Tujest.pl
  • Moblo.pl
  • Jak.pl
  • Logowanie
  • Rejestracja

Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Celem strony GENEALOGIA POWSTAŃCÓW WIELKOPOLSKICH jest przedstawienie Czytelnikowi nie tylko sylwetki Powstańca, ale i udokumentowanie Ich życia, Rodziców, Małżonków, Dzieci i o ile to możliwe wskazanie miejsca spoczynku.

Kalendarz

pn wt sr cz pt so nd
26 27 28 29 30 31 01
02 03 04 05 06 07 08
09 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30 01 02 03 04 05 06

Strony

  • Strona główna

Archiwum

  • Czerwiec 2025
  • Maj 2025
  • Kwiecień 2025
  • Marzec 2025
  • Luty 2025
  • Styczeń 2025
  • Grudzień 2024
  • Listopad 2024
  • Październik 2024
  • Wrzesień 2024
  • Sierpień 2024
  • Lipiec 2024
  • Czerwiec 2024
  • Maj 2024
  • Kwiecień 2024
  • Marzec 2024
  • Styczeń 2024
  • Grudzień 2023
  • Listopad 2023
  • Wrzesień 2023
  • Czerwiec 2023
  • Kwiecień 2023
  • Marzec 2023
  • Luty 2023
  • Styczeń 2023
  • Grudzień 2022
  • Listopad 2022
  • Październik 2022
  • Wrzesień 2022
  • Sierpień 2022
  • Lipiec 2022
  • Czerwiec 2022
  • Maj 2022
  • Kwiecień 2022
  • Marzec 2022
  • Luty 2022
  • Styczeń 2022
  • Grudzień 2021
  • Listopad 2021
  • Październik 2021
  • Wrzesień 2021
  • Sierpień 2021
  • Lipiec 2021
  • Czerwiec 2021
  • Maj 2021
  • Kwiecień 2021
  • Marzec 2021
  • Luty 2021
  • Styczeń 2021
  • Grudzień 2020
  • Listopad 2020
  • Październik 2020
  • Wrzesień 2020
  • Sierpień 2020
  • Lipiec 2020
  • Czerwiec 2020
  • Maj 2020
  • Kwiecień 2020

Najnowsze wpisy, strona 251


< 1 2 ... 250 251 252 253 254 ... 340 341 >

Pätzold Wincenty i Marian

Pätzold Wincenty i Marian

oraz ich rodzeństwo:
- Władysław ur. 27.02.1895 - losy nie są znane

- Angelika (Aniela) ur. 18.02.1905, wyszła za Jana Szczepaniaka 06.06.1925 w Poznaniu

- Henryk ur. 26.07.1904, 17 grudnia 1926 poślubił Władysławę Gałązkę, oboje spoczywają w Kiekrzu, on zm. 1966, ona 1969, zmiana nazwiska na PECOLD,

- Marcin ur. 13.10.1906 - losy nie są znane

przyszli na świat w rodzinie Jana Henryka Pätzold i Marianny Nawrockiej, para pobrała się w Poznaniu:

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 294 / 1894

Johann Heinrich Pätzold (ur. 1868)
ojciec: Heinrich Pätzold , matka: Josephine Hornig
Marie Nawrocka (ur. 1865)
ojciec: Adalbert Nawrocki , matka: Michalina Sieradzka

Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 98 / 1894

Joannes Henricus Patzold (26 lat)
ojciec: Henricus , matka: Josepha Hernik?
Marianna Nawrocka (29 lat)
ojciec: Adalbertus , matka: Michalina Sieradzka
-------------

Pätzold vel Petzold Wincenty urodził się w Poznaniu 23 stycznia 1897 r. w rodzinie Johanna Heinricha Pätzold i Marii Nawrockiej, pisownia nazwiska została zmieniona na polsko brzmiące w latach 50. XX wieku. W dokumentach występuje także jako Petzold vel Paetzold, na nagrobku i wyszukiwarce miejskiej grobów pod nazwiskiem Petzold.

Od 1915 r. w polskim harcerstwie w drużynie im. Tadeusza Kościuszki. Od 1.06.1918 r. w POW zaboru pruskiego. Powołany do armii pruskiej walczył na froncie zachodnim, po wybuchy rewolucji w Niemczech zdezerterował z wojska i wrócił do Poznania. Tu zgłosił się do Stanisława Chudziaka i wstąpił do oddziałów w dzielnicy Łazarz. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim na terenie miasta Poznania, m.in. przy zdobywaniu Zamku, ataku na Prezydium Policji, koszary Trenów i strzelców konnych przy ul. Grunwaldzkiej oraz koszar pułku grenadierów. Od kwietnia 1920 r. brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, o czym nie wspomniano z wiadomych względów w Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego w 1957 r. Zdemobilizowany z wojska z 7. batalionu saperów 21.07.1921 r. Odznaczony m.in. Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918/1921, Odznaką Frontu Pomorskiego, Krzyżem Obrony Kresów wschodnich, odznaką pamiątkową 7. batalionu saperów i Wojsk Wielkopolskich. 28.07.1928 r. wstąpił do Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914/1919. Zweryfikowany przez zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich 2.06.1933 r. dyplomem nr 298, Nr Ref. Historycznego 7899.

27 grudnia 1923 roku w Poznaniu poślubił Zofię z Wawrzyniaków (02.05.1900 - 08.02.1995).

Zmarł 05 kwietnia 1963 roku w Poznaniu. Pochowany w Poznaniu Cm. Sołackim (św. Jana Vianneya) Szczawnicka 2, kwatera: św.Michała rząd:16 miejsce:8
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=21&id=635180&surname=Petzold&name=Wincenty#OpenMap

W czasie II wojny światowej przesiedlony do Generalnej Guberni z małżonką.

----------------

Pätzold vel Pecold Marian - Powstaniec Wielkopolski, uczestnik wojny polsko - bolszewickiej i Kampanii Wrześniowej porucznik
Urodził się 30 marca 1901 roku w Poznaniu w rodzinie Johanna Heinricha Pätzold i Marii Nawrockiej, pisownia nazwiska została zmieniona na polsko brzmiące w latach 50. XX wieku. W dokumentach występuje także jako Marian Petzold vel Paetzold. Na nagrobku i wyszukiwarce miejskiej grobów pod nazwiskiem Pecold

6 kwietnia 1923 roku poślubił Joannę z d. Jędrzejczak (31.07.1906 - 22.06.1992). Parał miała troje dzieci Eugenia (ur. 1928 - zmarła w niemowlęctwie) i Mieczysław (1932 -2013) oraz Lucyna po mężu Kaszuba (1945).
Zmarł zmarł 5 maja 1985 roku w Poznaniu. Pochowany w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 4 miejsce 1.
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120306&name_surname=Pecold%20Marian#OpenMap
Wraz z bratem Wincentym angażował się w organizacji narodowo - wyzwoleńczej w dzielnicy Łazarz w Poznaniu. Brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim 1918/19 w Straży Ludowej m. Poznania dzielnicy Grunwald pod dowództwem Stanisława Chudziaka brał udział w patrolowaniu miasta a także służył jako łącznik. 10 I 1919 r. wstąpił do 1. batalionu saperów i brał udział z bronią w ręku w walkach na odcinku Jutrosin, Rynarzewo, Kcynia, Bydgoszcz pod dowództwem ppłk. Witolda Butlera (1889-1936). Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej pod Bobrujskiem i Kijowem, wziął udział w Bitwie Warszawskiej. Uczestnik Kampanii Wrześniowej 1939 r. W szeregach Armii Poznań brał udział w bitwie nad Bzurą. Podczas walk został ranny i wzięty do niewoli, odtransportowany do poznańskiej cytadeli skąd został zwolniony z nakazem pracy w Poznaniu. Po wojnie członek ZBoWiD. W 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

 

16 listopada 2020   Dodaj komentarz
powstanie_wielkopolskie   historia   genealogia   Pätzold Wincenty i Marian  

Rodzina PFLAUM vel FLAUM Stanisław, Czesław,...

Rodzina PFLAUM vel FLAUM
Stanisław, Czesław, Maksymilian, Marian i Władysław

Punktem wyjściowym dla dzisiejszych powstańców jest data 1861 rok, Poznań, kiedy to pobrali się Piotr i Rozalia z dom. Sznajder:

Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 15 / 1861

Petrus Flaum (23 lat)
ojciec: Joannes , matka: Barbara Paul
Rosalia Schnajder (21 lat)
ojciec: Joseph , matka: Marianna Palacz

Z tego związku urodzili się:
-- 21.10.1863 - Katarzyna, poślubiła Wojciecha Maciejewskiego,

--12.06.1866 - ANTONI, ojciec PW Maksymiliana i Władysława

-- 02.02,1869 - IGNACY, ojciec PW Czesława i Mariana

-- 5.09.1874 - Stanisława,

-- 01.03.1876, zm. 10.06.1876,

-- 20.12.1877 - 27.01.1878 - Adam,

-- 24.04.1879 - STANISŁAW - Powstaniec Wielkopolski

-- 02.11.1880 - Nikodem

STANISŁAW PFLAUM - #FLAUM urodził się w Poznaniu 24 kwietnia 1879 roku. 30 lipca 1900 ożenił się ze Stanisławą z dom. Kolińska ur.12.02.1883, (od 1915 roku zmiana nazwiska na FLAUM) z tego związku urodzili się:

-- Czesław 13.07.1900,

-- MARIAN 15.07.01.1901 - 06 czerwca 1942 s. „Jurek", podofic. WP, czł.WOW i WOZZ.Ur. 15 VII w Poznaniu. Jesienią 1939 zaprzysiężony do POZ przez por. Leona Nowaczkiewicza, następnie w WOZZ. Areszto­wany latem 1940 przez Gestapo w Poznaniu,osadzony w Forcie VII. Po ukończeniu śledz­twa przebywał kolejno w więzieniach Wronki(14 X 1940-21 IV 1941) i Berlin-Neukolln (21 IV 1941 -14 V 1942). Wyższy Sąd Krajo­wy w Poznaniu (OLG) na sesji wyjazdowej w Trzemesznie 6 VI 1942 skazał go na karę śmierci. Zgilotynowany 6 VII 1 942 w więzie­niu przy ul. Młyńskiej w Poznaniu.

-- Zdzisław 1903-1983,

-- Kazimierz 1904-1905,

-- Janna 1907,

-- Zofia 1913.

STANISŁAW w Powstaniu Wielkopolskim:
jednostka: Oddział Powstańców Poznań Śródmieście
status/stopień: starszy sierżant
uwagi: Zamieszkały Poznań, ul. Polna 19
źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 43: Spis członków Związku Weteranów Powstań Narodowych od 2311 - 3540a
STANISŁAW FLAUM zmarł 04 grudnia 1948, spoczął na cmentarzu jeżyckim kwatera:L rząd:28 miejsce:32 , w tej chwili spoczywa w tym miejscu ktoś inny
https://billiongraves.pl/grave/Stanisław-Flaum/19966287?referrer=myheritage
------------------------------------
W roku 1892 w Poznaniu pobrali się Antoni i Katarzyna z dom. Walichnowska:
Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 98 / 1892

Antonius Flaum (26 lat) (1866-1934)
ojciec: Petrus , matka: Rosalia
Catharina Walichnowska (18 lat) (1874-1931)
ojciec: Joseph , matka: Magdalena

Urząd Stanu Cywilnego Jeżyce, wpis 93 / 1892

Anton Flaum (ur. 1866)
ojciec: Peter Flaum , matka: Rosalie Schneider
Catharine Walichnowska (ur. 1874)
ojciec: Joseph Walichnowski , matka: Magdalena Witkowska

Z tego związku urodzili się :
-- Franciszka 1894-1895,
-- Angelika ur. i zm. 1895,
-- Marianna ur. i zm. 1895,
-- Marianna II ur. i zm.1896
-- Gertruda 1897,
-- Zofia 1899,
-- Bronisława 1902,
-- Bolesław 1903-1904
-- Stanisława 1905,
-- Bolesław II,
-- Leo 1913-1915,
-- Jan ur. i zm. 1914 oraz dwóch Powstańców Wielkopolskich - Maksymilian i Władysław:
--------- MAKSYMILIAN - Powstaniec Wielkopolski, o którym wiemy tylko tyle: jednostka: 1 Pułk Strzelców Wlkp.
uwagi: ranny 1919.02.18
źródła:
Wojskowe aspekty Powstania Wielkopolskiego 1918 - 1919. Wybór materiałów źródłowych, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Seria Historia, nr 124, Poznań 1985.
SZUKAMY INFORMACJI o jego rodzinie, data i miejsce zgonu, pochówek
---------- WŁADYSŁAW - Powstaniec Wielkopolski ur. 05.06.1900 w Poznaniu, gdzie też zmarł 12 marca 1969 roku, spoczął z małżonką Agnieszka z dom. Nawrot 1900-1977 na cmentarzu junikowskim: pole:18 rząd:26 miejsce:5 - miejsce nie jest oznaczone jako grób weterana.
https://billiongraves.pl/grave/Władysław-Flaum/30575870
Władysław i Agnieszka doczekali się dzieci Czesława 1925, Genowefy 1926-1928, Bogdana 1929 i Genowefy II 1930.
status/stopień: saper od 14.06.1918 do 1921 w wojsku, przeniesiony do rezerwy, uczestnik Kampanii Wrześniowej, dostał się do niewoli Stalag XI-A, nr jeńca 8501, dnia 21.06.1940 zwolniony do Gehrden
Władysław w Powstaniu Wielkopolskim: uwagi: I.487.12387
źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621

Antoni i Katarzyna spoczywają na cm. jeżyckim w Poznaniu kwatera:L rząd:8 miejsce:32 - https://billiongraves.pl/grave/ANTONI-FLAUM/11243571
Zgon Antoniego został odnotowany:Flaum, Antoni
Dziennik Poznański -- Nr 169
Rocznik: 1934
Wiek: 68 lat
Uwagi: księgi Stanu Cywilnego
Zawód: cieśla

Flaum, Antoni
Kurier Poznański -- Nr 331
Data zgonu: 1934.07.23
Wiek: 68 lat
Zawód: cieśla

--------------------------------------------------
W roku 1894 w Poznaniu związek małżeński zawarli IGNACY (02.07.1869 - 20.01.1928) i Stanisława z dom. Skrzypczak (14.04.1875 - 12.03.1945):
Urząd Stanu Cywilnego Jeżyce, wpis 98 / 1894

Ignatz Flaum (ur. 1869)
ojciec: Peter Flaum , matka: Rosalie Schneider
Stanislava Skrzypczak (ur. 1876)
ojciec: Michael Skrzypczak , matka: Marie Walichnowska

Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 98 / 1894

Ignatius Flam i Stanislava Skrzypczak
Ignacy i Stanisława spoczywają na cmentarzu jeżyckim w Poznaniu kwatera:L rząd:11 miejsce:38 : https://billiongraves.pl/grave/Stanisława-Skrzypczak-Flaum/13604148
Ignacy i Stanisława byli rodzicami:
-- Maksymilian ur. 1895 - 1979, w okresie od 01.06.1917 - 04.12.1918 w wojsku niemieckim, w listopadzie 1924 poślubił Agnieszkę Wojciechowską 1899-1994), spoczywają w Poznaniu na Junikowie pole:36 kwatera:1 rząd:16 miejsce:8

-- Władysława 1897,
-- Kazimierz 1898-1921,
-- MARIAN Powstaniec Wielkopolski
-- CZESŁAW Powstaniec Wielkopolski
-- Stefan 1903-1923,spoczywa na cm. jeżyckim kwatera:1 rząd:1 miejsce:1
-- Leo 1906 1983 , żona Cecylia 1916-1981- Poznań Junikowo pole:37 kwatera:3 rząd:D miejsce:9
-- Wincenty 1908,
-- Zofia 1911,
-- Joanna 1913

MARIAN #FLAUM urodził się 30 stycznia 1901 roku w Poznaniu. 17 kwietnia 1928 roku w Poznaniu poślubił Helenę Widermańską 1903-1977, MARIAN FLAUM zmarł 06 czerwca 1986 roku i spoczywa z małżonką (groby obok siebie) na cmentarzu junikowskim w Poznaniu pole:16 rząd:46 miejsce:15 https://billiongraves.pl/grave/Marian-Flaum/30208702

Z tego małżeństwa urodzili się: Władysława 1929, Alfred 1932-1986 i Sylwester.

Powstaniec Wielkopolski:
jednostka: Straż Ludowa; 1 Dywizja Artylerii Ciężkiej
status/stopień: kapral, podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 2/72; I.487.12386
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 01.09-0.3 z dnia 1960-01-09

Opis:
Flaum Marian ur 30.01.1901 brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wlkp w Straży Ludowej Poznań Śródmieście pod dowództwem por. Wysockiego Antoniego, brał czynny udział w utarczkach ulicznych i patrolach. 18.01.1919 wstąpił do 1 Dyw. Art. Ciężkiej późniejszy 14 pal. i walczył na odcinkach pod Międzychodem, Osieczną, Zbąszyniem. W tej formacji służył jeszcze do stycznia 1921 w stopniu kaprala. Podstawa: zaświadczenie z Centralnego Archiwum Wojskowego a 15.04.1958.

źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu
Wykaz grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 2/72

CZESŁAW FLAUM urodził się 09 czerwca 1902 roku w Poznaniu, pochowany został 25 czerwca 1985 roku na poznańskim cmentarzu Junikowo, spoczywa z małżonką Ireną z dom. Weiss (1904-1988) pole:6 kwatera:1 rząd:5 miejsce:6 https://billiongraves.pl/grave/Czesław-Flaum/26123910
Czesław i Irena mieli czterech synów Eugeniusza ur. 1930 i Janusza 1932-2003, Zenona 1934-1992, Włodzimierza i córkę imienia, której nie znamy. W czasie okupacji niemieckiej rodzina w marcu 1940 roku została wysiedlona do Generalnej Guberni.

CZESŁAW w Powstaniu Wielkopolskim: jednostka: Straż Ludowa w Poznaniu
status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: ranny 2.01.1919 r., Poznań; Uchwała W 8/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 03.06-0.199 z dnia 1974-03-06

Opis:
Od 27.12.1918r do 29.12.1918r. w Bazarze w Poznaniu jako goniec. Od 29.12.1918r do 10.01.1919r. w Straży Ludowej jako łącznik i do konserwacji broni w Strażnicy na Winiarach w Poznaniu a następnie jako goniec.

źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Kuliberda Bożenna, Wielkopolska dla Ojczyzny. Polegli i zmarli 27.12.1918 - 31.3.1921, Mnichowo 2015
Cmentarz Komunalny Poznań-Junikowo – archiwum WTG
Wykaz grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 8/72

16 listopada 2020   Dodaj komentarz
MAKSYMILIAN   czesław   powstanie_wielkopolskie   historia   genealogia   Marian i Władysław  

Bilski Jan

Bilski Jan

Bilski Jan (1884-1939) ps. „CS-VI", „Ocet", powsta­niec wielkopolski, ofic. rez. WP i TOK, czł. CS.

Ur. 24 XII w Żninie, s. Józefa i Józefy z d. Kluczpara pobrała się:
Parafia katolicka Żnin, wpis 14 / 1868

Joseph Bielski (28 lat)
ojciec: Bartholomaeus Bielski , matka: Margaretha
Josepha Klucz (23 lat)
ojciec: Sebastianus Klucz , matka: Francisca Rożańska

#Bilski Jan szkołę powszechną ukończył w 1908 w Żninie. W 1914 powołany do armii niemieckiej zdezerterował i ukrywał się w Holandii.

Od 1910 czł. Towarzystwa Gim­nastycznego „Sokół" i Bractwa Kurkowego. Członek Towarzystwa Śpiewaczego ,,Dzwon”

Na wiadomość o wybuchu Powstania Wiel­kopolskiego przyłączył się do oddziałów po­wstańczych w rejonie Szubina. Na http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search wymieniony jako porucznik.

W I.1920-22 odbył kursy dokształcające w za­kresie handlowo-przemysłowym w Żninie i w Poznaniu. W 1925 awansowany do stopnia ppor. rez., a w rok później do stopnia porucznika Od tego roku prezes Związku Powstańców Wielkopolskich im. Franciszka Ratajcza­ka w Gnieźnie, a także właściciel fabryki octu.

Wiosną 1939 zaprzysiężony przez mjra Stefa­na Łukowicza („Swirski") do CS. Latem 1939 przez kpt. Wincentego Wierzejewskiego za­przysiężony do TOK. Jako komendant Rejo­nu Gniezno odbył specjalny kurs dywersji pozafrontowej w Ośrodku Szkoleniowym Oddziału II Sztabu Głównego WP w Rem­bertowie. Był organizatorem tajnych magazynów materiałów dywersyjnych na terenie własnej fabryki, w lesie miejskim w Gnieźnie oraz w leśniczówce Głęboczek. Tworzył też zawiązki tajnych służb TOK w powiatach gnieźnieńskim, żnińskim i mogileńskim.

W związku z ciężką chorobą serca przeniesio­ny w sierpniu 1939 na stanowisko zastępcy dowódcy Rejonu TOK Gniezno.

Między innymi z z księdzem dziekanem Mateuszem Zabłockim oraz innymi byłymi Powstańcami czynnie uczestniczył w 1939 roku w obronie Gniezna. Od 4 IX 1939 zastępca komendanta Straży Obywatelskiej w Gnieźnie. Na tym stanowisku zorganizował transport broni i amunicji przesłanej wago­nem kolejowym z Poznania do Gniezna.

Nocą 9/101X1939 zginął w potyczce z Wehrmach­tem pod Ulanowem (Obora), w wypadzie na stanowiska niemieckiego karabinu maszyno­wego.

Pochowany na cmentarzu w Gnieźnie.

Żona Prakseda z d. Piechowiak 1895-1968, oboje i córka Janina spoczywają - Gniezno, Cmentarz św. Piotra i Pawła

Dzieci: Janina, Dorota, Władysława.

FAK-V/377, Akta osobowe.Marian Woźniak

źródła:
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945
https://www.facebook.com/mpppgniezno/photos/fotografia-z-1931-r-autorstwa-wiktora-nowickiego-stoisko-fabryki-octu-jana-bilsk/1838102869579238/
http://www.gniezno24.com/reportaze/item/18766-zaplacil-cene-zycia-za-wiare-i-odwage
http://www.gniezno24.com/reportaze/item/18766-zaplacil-cene-zycia-za-wiare-i-odwage
http://mok.gniezno.pl/chor-dzwon/
https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/publication/287127/edition/237308/content
https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanydetale_wyszukiwarka_bazy_personalne/104328/
https://www.myheritage.pl/research/collection-10147/billiongraves?s=434603251&itemId=1356694622-&action=showRecord&recordTitle=Jan+Bilski%2C+%2C+Powstaniec+Wielkopolski

07 listopada 2020   Dodaj komentarz
historia   genealogia  

Bączkowski Edward i Feliks

Bączkowski Edward i Feliks
-
oraz ich rodzeństwo

- Salomea - urodziła się i zmarła w roku 1867,
- Józefat 1869-1945
- Franciszek 1871-1955,
- 1874-1879 - Jan,
- 1878-1960 Eleonora
- Zofia - urodziła się i zmarła w roku 1881,
- Joanna - urodziła się i zmarła w roku 1881,
- Joanna II 1882-1963, wyszła za mąż za Józefa Dumczmala, ich synem był Henryk Duczmal ur. 23.04.1908 - ojciec Agnieszki Duczmal - Jaroszewskiej (ur. 7 stycznia 1946 w Krotoszynie) – polska dyrygentka, założycielka i dyrygentka orkiestry Kameralnej Polskiego Radia Amadeus, w przeszłości także występująca z innymi orkiestrami symfonicznymi w kraju i za granicą. Jako pierwsza kobieta-dyrygent wystąpiła na scenie mediolańskiej La Scali.

urodzili się w rodzinie Jana i Marianny ze Stanisławskich, para pobrała się w roku 1866 w miejscowości Wygnanów:

Parafia katolicka Wyganów, wpis 6 / 1866

Joannes Bączkowski (23 lat)
Marianna Stanisławska (26 lat)

#Bączkowski Edward urodził się 01 października 1886 w miejscowości Maciejewo, w konspiracji pseudonim ps. „Tata", „Zygmunt", „Ber­ger",
akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/…/s…/full/mTv1wFFO2sdbuQis0Ajmrw

Powstaniec wielkopolski, ofic. WPi ZWZ-AK, urzędnik państwowy.

Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się za­wodu piecownika, uczęszczając do szkoły wydziałowej w Poznaniu. 10 X 1906 został zmobilizowany do 35 p. armii niemieckiej. Po Odbyciu służby zasadniczej wrócił do pracy w zawodzie. Ponownie zmobilizowany 30 VII 1914 brał udział w I wojnie światowej.12 IX 1918 został zastępcą oficera.

6 I 1919 zgłosił się ochotniczo do polskiego oddziału powstańczego w Krotoszynie. 28 stycznia został komendantem Straży Ludowej w Kro­toszynie.

30 III 1919 przydzielony do 6 pswlkp i 28 VII 1919 awansowany do stopnia ppor. W wojnie polsko-bolszewickiej walczył w stopniu por. w 60 pp.

Od 10 II do 12 VI 1922 był w rezerwie. Od 12 VI 1922 ponownie powołany do służby jako dowódca 6 kompanii 60 pp w Ostrowie Wlkp. W I. 1924-25 był dowódcą Szkoły Podoficerskiej przy 60 pp. 17 X 1927 przy­dzielony do 28 baonu KOP. 31 X 1932 przeniesiony w stan spoczynku w stopniu kapitana.

Zamieszkał w Lesznie, gdzie pra­cował jako kierownik Gazowni Miejskiej.Działał aktywnie w Związku Powstańców Wielkopolskich, LOPP oraz PZZ.

Na wojnę 1939 został zmobilizowany. Ewakuował się na wschód, skąd w paździer­niku 1939 wrócił do Leszna, a następnie przeniósł się do Krotoszyna. Podjął tam pracę w firmie piecowniczej Adasch.
Na początku 1940 zaprzysiężony do ZWZ przez kpt. Wac­ława Koteckiego („Wawrzyn"), a jesienią te­go roku został komendantem Obwodu Kroto­szyn. Do końca 1940 zorganizował sztab, Komendę Miasta oraz 7 placówek tereno­wych ZWZ. Do sztabu Obwodu powołał m.in. ppor. Józefa Pukackiego, ppor. Stefana Kurzawskiego, chor. Władysława Kędzier­skiego. Od 1941 ściśle współpracował z org.„Ojczyzna", która powołała w Krotoszynie Obwodową Delegaturę Rządu RP. 15 VIII 1943 został mianowany insp. rej. w nowo powołanym IR Krotoszyn. Otworzył wów­czas struktury Obwodu AK w Gostyniu i w Rawiczu. Nie zdołał nawiązać kontaktów z przydzielonym mu Obwodem AK Kalisz. Zorganizował natomiast Ośrodek Kedywu Krotoszyn, którym kierował chor. W. Kędzier­ski. Z polecenia komendanta Okręgu AK brał też udział w rekonstrukcji siatki organizacyj­nej AK w Lesznie.

Aresztowany przez Ge­stapo 15 XI 1943 w Krotoszynie przewiezio­ny został do Domu Żołnierza w Poznaniu,następnie po ciężkim śledztwie przebywał w Forcie VII, a od kwietnia 1944 w Żabikowie. Był wielokrotnie przesłuchiwany, zwła­szcza od wiosny 1944.

Zmarł w Żabikowie 6 VI 1944 na skutek obrażeń odniesionych w śledztwie.

Odznaczony: Krzyżem Walecznych dwu­krotnie, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Wiel­kopolskim Krzyżem Powstańczym - pośmier­tnie.

Żona Teresa z d. Jackowiak 1891-1966 - spoczywa na cmentarzu parafialnym w Lesznie, gdzie też na nagrobku symbolicznie oznaczono Edwarda: https://billiongraves.pl/gr…/Edward-B%C4%85czkowski/24320235 .

Dzieci:Hanna lub Halina, Marian, Bogusław.

*******************
Feliks #Bączkowski urodził się 13 listopada 1872 roku w miejscowości Starkówiec, zmarł w roku 1944 w miejscowości Poniec, grobu nie odnaleziono. Był dwukrotnie żonaty z Kazimierą Jackowiak i Heleną Jackowiak, ze związku z Heleną urodzili się Wacław, Maria i Aleksandra.

Powstaniec Wielkopolski, wymieniony w kalendarium :

15 listopada 1918 - W Poniecu powstała polsko - niemiecka Rada Robotniczo - Żołnierska. Jej mieszany skład narodowościowy wynikał z faktu, że Niemcy stanowili aż 40% ludności miasta . Z ramienia polskiego w ponieckiej RRŻ zasiedli: ks. dr Lucjan Skrzydlewski, Franciszek Ratajczak, Lucjan Szymański, Franciszek Khiel, Ludwik Łazarski, Bronisław Płończyński, Jan Glabś, Feliks Bączkowski i Franciszek Katarzyński.

8 grudnia 1918 - Po raz pierwszy po czteroletniej przerwie spowodowanej wojną zebrali się członkowie ponieckiego gniazda (koła) Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Prezesem tymczasowego zarządu wybrano Feliksa Bączkowskiego . Uaktywniły się również gniazda w sąsiednich wsiach - Janiszewie i Dzięczynie.

10 grudnia 1918 - Z przekształcenia tajnego do tej pory Komitetu Obywatelskiego powstała Rada Ludowa na czele z ks. Skrzydlewskim. Z jej inicjatywy utworzono Straż Ludową, której dowództwo objął Feliks Bączkowski. Władze niemieckie były zmuszone tolerować działalność Straży.

Warto w tym miejscu wspomnieć sylwetkę WACŁAWA Bączkowskiego, syna Feliksa: W 1916 r. ukończył Szkołę Powszechną w Poniecu, następnie Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Lesznie, do którego uczęszczał w latach 1916-1921.

Po zaliczeniu praktyki zdał egzamin kwalifikacyjny. Pierwszą posadę nauczyciela szkoły podstawowej objął w Pleszewie, gdzie pracował od 1922 do 1925 r. W czasie czynnej służby wojskowej ukończył szkołę podoficerską rezerwy przy 56. Pułku Piechoty w Krotoszynie.
W 1924 r. zawarł związek małżeński z Heleną Kosik. Bączkowscy mieli ośmioro dzieci.
W latach 1925-1939 i w r. 1945 był kierownikiem szkoły w Orpiszewie. Udzielał się w pracy społecznej dla środowiska, m.in. przez wiele lat prowadził chór "Harmonia".
W sierpniu 1939 r. został zmobilizowany do Lwowa. Walczył jako żołnierz (plutonowy) 12. Pułku Artylerii Lekkiej. Z wojny wrócił pod koniec 193 9 r.
W czasie okupacji niemieckiej pracował jako robotnik w tartaku, dojeżdżając do Biadek na rowerze.
Wraz z rodziną był kilkakrotnie przesiedlony na terenie Orpiszewa oraz dokładnie obserwowany przez Niemców.
Po wyzwoleniu Orpiszewa szybko zorganizował naukę w szkole, ale pracował w niej jedynie kilka miesięcy, bowiem już w 1946 skierowany został na stanowisko kierownika szkoły do Lutogniewa. Podobnie jak w Orpiszewie był aktywny w środowisku lutogniewskim. W latach 1949-1952 był przewodniczącym Powiatowej Rady Narodowej w Krotoszynie. Zmarł 15 czerwca 1957 r. w Lutogniewie i tu został pochowany

źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. VI, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2009
Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918-1919, red. nauk. Antoni Czubiński, Polak Bogusław, Poznań 2002
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 415: Życiorysy powstańców wielkopolskich: G - tom VI (Grzegorczyk Franciszek - Gwardzik Józef)
Handke Krzysztof, Mogiły Powstańców Wielkopolskich 1918-1919 na cmentarzach w Lesznie, Leszno 2009
Krotoszyn i okolice. Opracowania i materiały źródłowe, tom IV, pod. red. Józefa Zdunka, Krotoszyn 2008
Mocą Bóg, celem Ojczyzna PW 1918-1919. Materiały XV Ogólnopolskiego Seminarium Historyków Powstania Wielkopolskiego n.t. Grupa "Leszno" Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. Leszno 10 kwietnia 2006, pod red. Eugeniusza Śliwińskiego, Leszno 2011
Karwat Janusz, Rezler Marek, Encyklopedia Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, Poznań 2018
FAK-V/21 8, Akta osobowe; USC Poznań, Akt zgonu P-2016/1944. biogram Edwarda opracowany przez - Marian Woźniak
zdjęcie portretowe Edwarda:; arch. Muzeum Regionalnego im. Hieronima Ławniczaka w Krotoszynie
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 369: Hanyż Andrzej, Front Grupy Leszno w powstaniu wielkopolskim
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 44: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]
Karwat Janusz, Od idei do czynu. Myśl i organizacje niepodległościowe w Poznańskiem w latach 1887-1919, Poznań 2002
https://www.facebook.com/…/a.243546185795…/595547267261826/…
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto
http://www.straty.pl/pl/szukaj
https://billiongraves.pl/gr…/Edward-B%C4%85czkowski/24320235
http://www.basia.famula.pl/pl/
https://www.myheritage.pl/
http://e-kartoteka.net/pl/search#show
https://issuu.com/halpressdtp/docs/37-2014/12
http://www.muzeum.gostyn.pl/…/2019/125_WojciechowskiGrzegor…
http://poniec.eu/1-2014.pd
http://bazhum.muzhp.pl/…/Przeglad_Historyczno_Wojskowy-r201…

07 listopada 2020   Dodaj komentarz
historia   genealogia   Bączkowski Edward i Feliks   powstanie_wielkopolskie  

Baraniak Roman

#Baraniak Roman (1894-1954) ps. „Czesław", „Czechowicz", podofic. zaw. WP i AK.

Ur. 28 XII w Mosinie, s. Wacława, rolnika i Stanisławy z d. Rozmiarek, rodzice pobrali się:

Urząd Stanu Cywilnego Mosina, wpis 45 / 1892

Wenzel Baraniak alias Barniak (ur. 1868)
ojciec: Ludwig Barniak , matka: Elisabeth Nowak
Stanislava Rozmiarek (ur. 1871)
ojciec: Joseph Rozmiarek , matka: Marie Lisniewicz

Parafia katolicka Mosina, wpis 15 / 1892

Venceslaus Baraniak (25 lat) i Stanislava Rozmiarek (22 lat)

Wykształcenie podstawowe.

W 1914 po­wołany do armii niemieckiej, w której służył do 1918.

W I. 1918-19 był uczestnikiem Powstania Wielkopolskiego
- wymieniony: Bartczak Maria, Hajdasz Witold, Kuźdub Robert, Waliszewski Janusz, Warszowska-Ptak Magdalena, Ocalić od zapomnienia.. Pleszewianie w Powstaniu Wielkopolskim, Pleszew 2009

Podofic. zaw.70 pp (12 pswlkp), w stopniu st. sierż. w I.1920-39.

W 1939 walczył w bitwach stoczonych przez 70 pp Armii „Poznań". 21 IX 1939 wzięty do niewoli niemieckiej przebywał w obozie w Altengrabow do marca 1941.

Powrócił do Pleszewa pod koniec marca1 941. Podjął pracę jako stróż nocny w przed­siębiorstwie Wach- und Schliessgesellschafti pracował w Pleszewie od kwietnia 1941 do listopada 1944.

W 1941 zaprzysiężony do Obwodu ZWZ-AK Jarocin przez st. sierż.Franciszka Sitarza („Frank"). Przez cały okres działalności wraz z innymi członkami kon­spiracji zajmował się gromadzeniem i zdoby­waniem broni i amunicji oraz przeprowadza­niem różnych akcji sabotażowych. Brał udział w operacji przyjęcia zrzutów broni 15 IX1943 w okolicy Turska i 16 X 1943 w okolicy Czermina. Uczestniczył w akcji zapalania wa­gonów towarowych załadowanych różnym sprzętem wojskowym, stojących na jarociń­skiej bocznicy kolejowej (umieszczono miny zegarowe w kilku wagonach, które spłonęły w drodze na front wschodni), jak również w wysadzeniu toru kolejowego na odcinku Pleszew - Taczanów.

Od listopada 1944 był poszukiwany przez Gestapo, ukrywał się więc w zakonspirowanych mieszkaniach w Grodzisku i Baranówku pod Pleszewem. Nadal działał w akcjach sabotażowych, np.rozmieszczał gwoździe przeciw oponowe na trasie Pleszew - Piekarzew i Pleszew - Kowalew.

Po wejściu Armii Czerwonej do Plesze­wa pracował w magistracie w referacie wojs­kowym. Kontynuował działalność konspira­cyjną w WSGO „Warta", pełniąc funkcję komendanta Obwodu Jarocin do 12 XII1945, tj. do aresztowania przez UB.

15 VI1946 został skazany przez WSR w Poznaniu na 8 lat więzienia. Po zastosowaniu amnestii wyszedł na wolność w 1949.

Od 1951 za­trudnił się w Nowej Soli w charakterze kierownika biura w Cechu Rzemiosł Różnych.

Zmarł 6 V 1954 w Pleszewie i został po­chowany na cmentarzu parafialnym.

Zbiory prywatne Feliksa Andersza w Ple­szewie - w opracowaniu Januarego Krychowskiego

źródła:
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto

http://www.straty.pl/pl/szukaj

http://ptk.pleszew.pl/wsgo.pdf

http://www.listawykletych.pl/katalog/baraniak-roman/

zdjęcie grobu: https://pleszew.naszemiasto.pl/pleszewska-gru…/…/c13-1307241

06 listopada 2020   Dodaj komentarz
powstanie_wielkopolskie   historia   genealogia   Baraniak Roman  

Banaszak Stanisław

Banaszak  Stanisław oraz jego rodzeństwo

- 1896-1897 - Stanisław I,
- 1899 Maria,
- 1902 Stefania,
- 1910 Weronika,
- Czesław ur. i zm. 1912

urodzili się w rodzinie Jana i Magdaleny Szymendera, para pobrała się
 Urząd Stanu Cywilnego Góra (Jarocin), wpis 7 / 1887

    Johann Banaszak (ur. 1862)
    ojciec: Peter Banaszak , matka: Franziska Jankowska
    Agnes Szymendera (ur. 1866)
    ojciec: Franz Szymendera , matka: Helene Franzkowiak

Urząd Stanu Cywilnego Góra (Jarocin), wpis 19 / 1892

    Johann Banaszak (ur. 1864)
    ojciec: Andreas Banaszak , matka: Marie Antoniewicz
    Magdalena Szymendera (ur. 1870)
    ojciec: Franz Szymendera , matka: Helene Franzkowiak

ślub rodziców: https://szukajwarchiwach.pl/11/684/0/2/41/skan/full/SX3RytQUOfAT-acZcKUaNQ
*******

#Banaszak  Stanisław (1897-1943)  ps.  „Chorąży",  podofic.  zaw. WP  i  TOK.Ur.  5  XI  w  Panience  pow.  jarociński.

Powstaniec Wielkopolski - status/stopień: chorąży

źródła:

    Jajor Jan, Jarocińscy Powstańcy Wielkopolscy 1918-1919. Materiały do słownika biograficznego ziemi jarocińskiej, Kalisz 2005
    Powstańcy Wielkopolscy. Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. XI, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2014
    Horyza Pachciarz Kazimiera, Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Jaraczewskiej, Jaraczewo 2015

Mieszkaniec Witaszyc  pow. jarociński.  

Przed wybuchem   wojny   1939   oddelegowany z  służby  liniowej  do  dywersji  pozafrontowej jako  instruktor  w  rejonie  Jarocina  i  podpo­rządkowany  Stanisławowi  Stróżyńskiemu. Do  1941  brał  udział  w  konspiracji  cywilnej, współpracując  z  Konradem  Latanowiczem („Profesor")  wydającym  gazetkę  „Dla  ciebie Polsko".  W styczniu  1941  podporządkowany formalnie  ppor.  Władysławowi  Fiedlerowi p.o.  komendantowi  Obwodu  ZWZ  Jarocin. Organizował sieć kolporterską pism konspira­cyjnych  oraz  pomoc  dla  rodzin  ofiar  wojny w gminie Witaszyce.

Aresztowany w związku z  dekonspiracją  przedwojennej  siatki  TOK. Wyrokiem Wyższego Sądu  Krajowego w  Po­znaniu  (OLG)  17  III  1943  skazany  na  karę śmierci. Stracony 3 V  1943 w więzieniu  przy ul.  Młyńskiej  w  Poznaniu.

Stanisław poślubił Marię z dom. Łaszuk, córkę Ignacego i Aleksandry, Maria i Stanisław zostali straceni razem, ich symboliczny grób znajduje się na cmentarzu w Mieszkowie: https://billiongraves.pl/grave/Stanis%C5%82aw-Banaszak/35192601?referrer=myheritage

Kilka słów o Marii:
Banaszak  Maria  z  d.  Łaszuk  (1912-1943)  ps.  „Maria". Ur. 4 XII  na kresach wschodnich.  Miesz­kanka  Witaszyc  pow.  jarociński.  Do  działal­ności  konspiracyjnej  wprowadzona  przez męża  Stanisława  Banaszaka,  podofic.  zaw. WP.  Zajmowała  się  kolportowaniem  gazetek konspiracyjnych oraz rozdziałem środków sa­mopomocy  społecznej.  Doraźnie  pełniła  też funkcję  łączniczki.  Aresztowana  przez  Ge­stapo w związku z dekonspiracją przedwojen­nej  siatki  TOK.  Więziona  w  Domu  Żołnierza, w  Forcie VII  i  w więzieniu  przy  ul.  Młyńskiej w  Poznaniu.  Wyrokiem Wyższego  Sądu  Kra­jowego  w  Poznaniu  (OLG)  na  sesji  wyjaz­dowej  w  Lipsku  17  III  1943  skazana  na  karę śmierci. Stracona  3 V 1943 w więzieniu  przy ul.  Młyńskiej  w  Poznaniu  razem  z  mężem.

źródła:
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945,
AGKIPN,  Oberlandesgericht  Posen  sygn.2  OJs.  151/42;  Zbiory  prywatne  Stanisła­wa  Przybylskiego  w  Poznaniu. opracowanie Marian  Woźniak

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

http://www.straty.pl/pl/szukaj

zdjęcia pochodzą ze strony https://www.myheritage.pl drzewo genealogiczne prowadzone przez Miroslaw St. Zmyslony

https://billiongraves.pl/grave/Stanis%C5%82aw-Banaszak/35192601?referrer=myheritage

Opracowanie Rafał Sierchuła i Ewa Alicja Slomska

06 listopada 2020   Dodaj komentarz
powstanie_wielkopolskie   historia   genealogia   Banaszak Stanisław  

Sterna Jan

Józef Sterna (1847-1922) był dwukrotnie żonaty, pierwszą żonę - Gertrudę Mierzyńską poślubił w roku 1872 w Dłużynie, z tego związku urodziło się przyrodnie rodzeństwo JAN - Pelagia, Walenty, Katarzyna, Piotr, Balbina i Stanisław, po śmierci Gertrudy Józef ożenił się powtórnie z Marianną z dom. Marciniak (1867-1948), ślub miał miejsce w Dłużynie w roku 1886:

Parafia katolicka Dłużyna, wpis 12 / 1886

Joseph Sterna (39 lat)
Marianna Marciniak (20 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Sokołowice, wpis 31 / 1886

Joseph Sterna (ur. 1847)
ojciec: Peter Sterna , matka: Luzia Ratajczak
Marie Marciniak (ur. 1867)
ojciec: Stephan Marciniak , matka: Catharine Nędza
https://szukajwarchiwach.pl/34/443/0/2.1/2/skan/full/RXeCh2-JJhu6imWBJrWsHQ

Ze związku Józefa i Marianny urodzili się JAN STERNA oraz Ignacja, Stanisława, Helena, Franciszek i Ewa.

Sterna Jan urodził się 27 maja 1890 roku w Dłużynie pow. Kościan.

W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii niemieckiej, odznaczony Krzyżem Żelaznym II kl.

Powstaniec Wielkopolski - wymieniony :
Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. II, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2006
Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. IX, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2012
Powstańcy Wielkopolscy. Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. X, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2013

W roku 1920 w miejscowości Modrze poślubił Mariannę z dom. Dodot, z tego związku urodzili się - 1920 Emilia, Marian 1924-2011, Edmund 1928-1952 (czytaj dalej) i Janina

Działacz społeczny (m. in. założyciel Towarzystwa Robotników Polskich w Strykowie). Rybak, zamieszkały w Strykowie pow. Poznań, dzierżawca jeziora strykowskiego.

Żołnierz NOB w Obwodzie Stęszew. Współpracował z dr. Klemensem Gorzyńskim w akcji pomocy społecznej dla uwięzionych, ich rodzin, a także dla wysiedlonych do GG. Uczestniczył w kolportażu „Polski Narodowej”.

Aresztowany przez Gestapo 7 listopada 1941 r. Osadzony w Forcie VII w Posen (Poznań), gdzie zmarł 1 lutego 1942 roku, rzekomo na zapalenie opon mózgowych.

EDMUND STERNA za Wikipedią:
Edmund Sterna, ps. „Mściciel” (ur. 7 listopada 1928 w Strykowie, zm. 21 listopada 1952 w Gdańsku) – działacz polskiego podziemia niepodległościowego, bosman Marynarki Wojennej, członek Polskiej Organizacji Podziemnej „Wolność”.

Był synem rybaka Jana i Marii z domu Dodot. Ojciec, właściciel sprzętu rybackiego, dzierżawił jezioro i prowadził połowy z pomocą jednego pracownika; aresztowany w lutym 1942, zginął z rąk Niemców. Edmund Sterna rozpoczął w 1935 naukę w szkole powszechnej w Strykowie, ale po wybuchu wojny porzucił edukację i pomagał rodzicom. Latem 1943 został wzięty do robót przymusowych w okolicznych majątkach niemieckich, najpierw w samym Strykowie, potem w Witoblu. Z tego drugiego zdołał zbiec, ale zatrzymany przez Niemców, trafił jako robotnik do fabryki w Stęszewie. 27 stycznia 1945 doczekał wyzwolenia i trzy dni później powrócił do Strykowa, gdzie zajął się rybołówstwem na jeziorze dzierżawionym uprzednio przez ojca. Od schyłku kwietnia tegoż roku pomagał matce w prowadzeniu gospodarstwa.

W listopadzie 1945, kiedy razem z grupą kolegów „poszedł w las (...) przyłączyć się do jakichś partyzantów”, został zatrzymany przez Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Wolsztynie. Z wolsztyńskiego aresztu zbiegł, ale po ponownym zatrzymaniu spędził miesiąc w areszcie poznańskiego urzędu bezpieczeństwa publicznego. Ostatecznie został zwolniony ze względu na młody wiek, a sprawę umorzono w grudniu 1945.

28 kwietnia 1946 jako ochotnik zaciągnął się do Marynarki Wojennej, trafiając jako rekrut do gdańskiego Nowego Portu. Najprawdopodobniej w gdyńskiej Państwowej Szkole Pracy Społecznej uzupełnił wykształcenie na poziomie szkoły powszechnej. 20 lipca 1946 złożył przysięgę wojskową. Odbył półroczny kurs administracyjny, po którym w styczniu 1947 skierowany został do ochrony wyborów do Sejmu Ustawodawczego w Rozłazinie koło Lęborka. Potem został pisarzem w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni. Od czerwca 1949 był członkiem Związku Młodzieży Polskiej. W kwietniu 1950 ukończył kurs dla oficerów politycznych i został magazynierem sekcji zaopatrzenia w Zarządzie Politycznym Sztabu Marynarki Wojennej. Cieszył się opinią sumiennego żołnierza, otrzymał kilka nagród. 19 lipca 1950 otrzymał stopień bosmanmata, 23 czerwca 1951 awansowany został na bosmana.

Od maja 1951 współpracował z niepodległościową Polską Organizacją Podziemną „Wolność”, dowodzoną przez Bolesława Tarnowskiego „Wiktora”. Przybrał pseudonim „Mściciel”. Przekazywał kierownictwu „Wolności” informacje o charakterze wojskowym, np. wykaz radzieckich oficerów służących w Marynarce Wojennej. 6 lub 5 grudnia 1951 Sterna został aresztowany w swoim mieszkaniu w Gdyni przez funkcjonariuszy Okręgowego Zarządu Informacji nr 8. Po półrocznym śledztwie i dwudniowym procesie 6 czerwca 1952 skazany został przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Gdańsku na karę śmierci; podobnie jak sądzony z nim inny marynarz i członek „Wolności” Stefan Półrul, nie otrzymał na procesie obrońcy. Najwyższy Sąd Wojskowy zatwierdził wyrok 18 sierpnia, a prezydent Bolesław Bierut decyzją z 7 listopada nie skorzystał z prawa łaski. Sterna został stracony w więzieniu w Gdańsku 21 listopada 1952, pochowano go na cmentarzu Srebrzysko (bez wskazania rodzinie konkretnego miejsca).

Od 1948 był żonaty z Julią z Domaradzkich, dzieci nie mieli.

Wyrok unieważniony został 12 grudnia 1991.

---------------------------
opracowanie: Rafał Sierchuła i E.A. Slomska

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://www.straty.pl/pl/szukaj

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

06 listopada 2020   Dodaj komentarz
powstanie_wielkopolskie   historia   genealogia   Sterna Jan  

Strugarek Stanisław Michał

Strugarek Stanisław Michał oraz jego rodzeństwo

- Szczepan 1872 - 1897,
- Magdalena po mężu Zając 1898 - 1976,
- Maria 1901 - 1975,
- Pelagia 1903-1981,
- Leon 1905-1913,
- Jan 1908 - 1972 urodzili się w rodzinie Michała *1872) i Weroniki Michalskiej (1866), para pobrała się w roku 1896:

Urząd Stanu Cywilnego Piotrowo (Poznań), wpis 8 / 1896

Michael Strugarek (ur. 1872)
ojciec: Valentin Strugarek , matka: Agnes Madaj
Veronika Michalska (ur. 1866)
ojciec: Valentin Michalski , matka: Marie Chudzicka

Parafia katolicka Głuszyna (Poznań), wpis 11 / 1896

Michael Strugarek (23 lat)
Veronica Michalska (29 lat)

#Strugarek Stanisław Michał urodził się 20 kwietnia 1900 roku w Garaszewie pow. Poznań. Akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/53/1932/0/1/164/skan/full/mBfJtQih5RNsx4j6UahWQw

Mieszkaniec Poznania.

Powstaniec Wielkopolski - jednostka: 1 Pułk Strzelców Rezerwowych
status/stopień: bombardier, starszy szeregowiec

- brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od 27.12.1918r. w walkach ulicznych Poznania, pod Szubinem, Rynarzewem, Nakłem. Następnie walczył w 1 Pułku Strzelców Rezerwowych pod dowództwem por. Marjanowicza. Zwolniony z 10 Pułku Strzelców Wlkp. dnia 4.4.1922 r.
źródła:

Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu

- uczestnik wojny polsko-bolszewickiej
- żołnierz Września 1939

W czasie okupacji pracował jako robotnik zatrudniony w Zakładach Stomil (w czasie okupacji niemieckiej Posener Gummiwerke).

Zaprzysiężony do NOB we wrześniu 1940 r., żołnierz „piątki” Wincentego Borowicza (Wydzielony Obwód Stomil). Płacił składki organizacyjne.

Aresztowany przez Gestapo 19 sierpnia 1941 r. Osadzony w Forcie VII w Posen (Poznań). Skazany wyrokiem OLG Posen na sesji wyjazdowej w Zwickau 16 maja1942 r. na 6 lat obozu karnego. Osadzony10 lipca 1942 r. w więzieniu w Rawitsch (Rawicz), następnie w niemieckich obozach koncentracyjnych: Mauthausen (12 grudnia 1942 r.; nr więźnia 47058) i Gusen (15 grudnia 1942 r.; nr więźnia 6867).

Wojnę przeżył.

Zmarł 02 kwietnia 1950 roku na gruźlicę, początkowo spoczywał na cmentarzu parafialnym św. Rocha przy ul. Wiatracznej, po zlikwidowaniu tego cmentarza przeniesiony na cmentarz komunalny Miłostowo w Poznaniu, pochowany powtórnie 15 kwietnia 1973, spoczywa: pole:35 kwatera:2 rząd:6 miejsce:17

--------------------
opracowanie: Rafał Sierchuła i E.A. Slomska, Rafał Ratajczak (zdjęcie portretowe i grobu od Rodziny)

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://www.straty.pl/pl/szukaj

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

http://e-kartoteka.net/pl/search#show

http://valerianella.man.poznan.pl/data/wizualizacja/index.php?action_pom&sciezka=..%2Fwizualizacja%2Fweterani_powstania%2F5667%2F

http://www.basia.famula.pl/pl/

06 listopada 2020   Dodaj komentarz
powstanie_wielkopolskie   historia   genealogia   Strugarek Stanisław Michał  

Ciszak Aleksander

#Ciszak Aleksander
oraz
- Weronika 1892
- Balbina 1896
- Sylwester 1898-1899 żył 2 miesiące
- Jan 1899
- Stanisława 1902 urodzona i zmarła, miała 2 miesiące
- Magdalena 1903-1904, zm. mając 4 m-ce
- Petronela 1904
- Antoni 1907


urodzili się w rodzinie Piotra i Marianny Smentek, ślub rodziców:

Urząd Stanu Cywilnego Kuślin, wpis 26 / 1888

Peter Ciszak (ur. 1862)
ojciec: Oleg Ciszak , matka: Magdalena Rogala

Marie Michalska z domu Zmentek (ur. 1871, wdowa)
ojciec: Johann Zmentek , matka: Balbina Drobnik
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/…/s…/full/q7tTnKz62lvVeR_VPUFnEg

Parafia katolicka Brody, wpis 27 / 1888

Petrus Ciszak (25 lat) ojciec: Alexius , matka: Magdalena
Marianna Smętek z domu Michalak (17 lat)
ojciec: Joannes , matka: Balbina

Ciszak Aleksander urodził się 31 stycznia 1894 roku w miejscowości Chraplewo akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/…/s…/full/ntP5qVh00anymNp2qgDJRw

Zmarł 17 sierpnia 1973 roku, spoczywa na cmentarzu w Bojanowie, kwatera Powstańców Wielkopolskich, z małżonką Władysławą 1903-1972
https://billiongraves.pl/grave/Aleksander-Ciszak/24264011

W POWSTANIU:

jednostka: Oddział w Nowym Tomyślu

status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 38/74

odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 08.29-0.353 z dnia 1968-08-29

Opis:
Aleksander Ciszak brał czynny udział w walkach Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 jako ochotnik od dnia 23-12-1918 do 30-1-1919 na odcinku Lwówek, Zębowo, Chmielinka, Głuponie, Stary Tomyśl, Nowy Tomyśl w kierunku Zbąszynia z bronią w ręku. Dowódcą był kapral Rau Jan, porucznik Skrzydlewski. Dowódcą odcinka porucznik Zenkteller.

W okresie II Wojny Światowej: w oflagu: Źródło: Polski Czerwony Krzyż
przydział wojskowy 2 ? straż graniczna
stopień wojskowy st.sierżant
jeniec wojenny
przeniesiony na status robotnika cywilnego Tak
dodatkowe informacje Oflag II - D nr jeńca 4779, /daty brak/ zwolniony do Urzędu Pracy Choszczno.

źródła:

Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 401: Życiorysy powstańców wielkopolskich: C - tom II (Ciabach Aleksander - Ciszak Roman)
Hejducki Henryk, Bohaterowie ziemi rawickiej 1918/1919 r: Powstańcy Wielkopolscy z powiatu rawickiego, Miejska Górka 2017
Hejducki Henryk, Bohaterowie ziemi rawickiej 1918/1919 r. Powstańcy Wielkopolscy z powiatu rawickiego, Miejska Górka 2017
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 38/72

#GENEALOGIA_POWSTAŃCÓW_WIELKOPOLSKICH
#Powstańcy
#Lub_Wielkopolskę
#POZNAŃ
#WIELKOPOLSKA #POWSTANIE_WIELKOPOLSKIE
#CHRAPLEWO
#KUŚLIN

*******************************

ŹRÓDŁA

http\://powstancywielkopolscy.pl/

http\://powstancy-wielkopolscy.pl/search

https\://www.myheritage.pl/

http\://poznan-project.psnc.pl/

http\://www.basia.famula.pl/

https\://szukajwarchiwach.pl/

http://www.straty.pl/pl/szukaj

zdjęcia od pana Karola Gepperta, prawnuka Powstańca.

06 listopada 2020   Dodaj komentarz
historia   genealogia  

Szubera Piotr

Szubera Piotr oraz jego rodzeństwo:
- 1876 Jakub,
- 1878 Katarzyna i Marcjanna,
- 1881 Stanisława,
- 1888 Jadwiga
urodzili się w rodzinie Ignacego i Marianny Drewnik, para pobrała się w roku 1875:

Urząd Stanu Cywilnego Owińska, wpis 8 / 1875

Ignatz Szubera (23 lat)
ojciec: Adalbert Szubera , matka: Angela Pawlaczyńska
Marzianna Drewnik (26 lat)
ojciec: Adalbert Drewnik , matka: Julianne Marczyńska

Parafia katolicka Owińska, wpis 7 / 1875

Ignatius Szubara (23 lat)
Marianna Drewnik (26 lat)

---------

#Szubera Piotr urodził się 25 lipca 1883 w Owińskach pow. Poznań.

Powstaniec Wielkopolski - status/stopień: starszy szeregowiec
uwagi: I.487.6125
źródła:

Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu

Mieszkaniec Starołęki (obecnie dzielnica Poznania).

Posterunkowy Policji Państwowej w stanie spoczynku.

W czasie okupacji pracował jako portier w Posener Gummiwerke (przedwojenne Zakłady Stomil).

Zaprzysiężony do NOB w listopadzie 1940 r., żołnierz „piątki” Teodora Mikołajewskiego (Wydzielony Obwód Stomil). Słuchał audycji radia zagranicznego przez aparat radiowy, który znajdował się w portierni i przekazywał usłyszane wiadomości.

Po aresztowaniu przez Gestapo osadzony w Forcie VII w Posen (Poznań)i w więzieniu w Zwickau.

Skazany wyrokiem OLGPosen na sesji wyjazdowej w Zwickau 16 maja 1942 r. na 8 lat obozu karnego.

Osadzony 20 lipca 1942 r. w więzieniu w Rawitsch (Rawicz), 12 grudnia 1942 r. - w niemieckim obozie koncentracyjnym Mauthausen, gdzie zmarł 25 grudnia 1942. [EKW s. 745

Piotr poślubił Konstancję z domu Rakowska (06-07-1887-21-12-1949), para miała potomstwo : Maria - 1910, Bernard 1914 i Irena 1912-1934, która spoczywa z matką: Cmentarz: Minikowo kwatera:3 rząd:9 miejsce:6

opracowanie: Rafał Sierchuła i E.A. Slomska

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://www.straty.pl/pl/szukaj

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

http://e-kartoteka.net/pl/search#show

http://www.basia.famula.pl/pl/

06 listopada 2020   Dodaj komentarz
powstanie_wielkopolskie   historia   genealogia   Szubera Piotr  
< 1 2 ... 250 251 252 253 254 ... 340 341 >
Ewa1974 | Blogi