Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Michalak Jan (1889-1973)

Urodził się 24 V 1889 r. w miejscowości Łagiewniki (nieistniejąca wieś w gminie Suchy Las, w powiecie poznańskim, w województwie wielkopolskim. Obecnie leży na poligonie wojskowym Biedrusko) w rodzinie Walentego (ur. 1859, syn Wojciecha i Zofii z d. Mrowińska) i Marianny Stróżyk (ur. 1866, córka Franciszka i Anny z d. Mrowińska), para pobrała się w 1885 r. Z tego związku urodzili się także Agnieszka (ur.1886, po mężu Jahns), Józefa (1887), Helena (1892), Franciszka (1895), Eleonora (Leonora, 1897), Władysław (1903) oraz Powstańcy Wielkopolscy Andrzej (14 XI 1901 - 16 X 1994, pochowany na poznańskim Junikowie) i Stanisław (5 I 1900 - po 3 VI 1963 Bluszczów - Rogów na Górnym Śląsku).

Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim, wstąpił pod rozkazy Kazimierza Nieżychowskiego (1892 - 1987) do tworzącego się pułku artylerii polowej (następnie był to 15. pułk artylerii polowej). Brał udział w walkach o Stację Lotniczą w Ławicy pod Poznaniem. Od 10 I 1919 r. w walkach na froncie północnym, walczył o Rynarzewo, Szubin, Nakło i Paterek. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej (jako jeden z niewielu o tym fakcie napisał w życiorysie z lat 60. XX wieku i co znajduje poświadczenie w dokumentach wystawionych w 1947 r. przez CAW). Następnie służył w 7. batalionie sanitarnym. Za udział w powstaniu odznaczony w 1957 r. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. W WBH fiszka syg. akt 3244, podoficer. Jan Michalak brał także udział w wojnie obronnej w 1939 r. Służył jako sanitariusz w szpitalu wojskowym nr 701 w Chełmnie Lubelskim. Po wojnie członek ZBoWiD. Uchwałą W 8/72 mianowany na podporucznika.

Ożenił się z Anastazją z d. Flisikowska (15 IV 1896 - 27 VI 1975, córka Teodora i Katarzyny z d. Josska). Z tego związku urodzili się Jan (6 X 1919 r. w miejscowości Gorzędziej), Alfreda Genowefa (1920-1923 w Poznaniu) i Brunon Andrzej (14 IX 1926 Poznań - 23 X 2022 tamże).

Zmarł 8 IV 1973 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 25 kwatera 3 rząd 13 miejsce 2

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2548695&name_surname=Michalak%20Jan#

To także miejsce pochówku małżonki Anastazji i syna Brunona Andrzeja oraz jego żony Anny Marii (1934-2020).

źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Jana Jerozolimskiego, wpis 4 / 1885; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-27 / 1885; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/46, skan 110 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1889, Księga urodzeń; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; APP, Akta miasta Poznania Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 449: Życiorysy powstańców wielkopolskich: M - tom VI (Miałkas Wawrzyn - Mielcarek Władysław); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 27 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2025-01-26.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Poznań - par. św. Jana Jerozolimskiego, wpis 4 / 1885

Valentinus Michalak (25 lat)
Marianna Stróżak (18 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-27 / 1885

Valentin Michalak (ur. 1859)
ojciec: Adalbert Michalak , matka: Sophie Mrowinska
Marie Strózak (ur. 1866)
ojciec: Franz Strózak , matka: Anna Matuszewska

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/46, skan 110 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1889, Księga urodzeń

Johann , rodzice: Valentin Michalak, Marianna Strużyk

Przybylski Jan (1890-1977)

Urodził się 19 V 1890 r. w miejscowości Pokrzywnica (wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Dolsk). Rodzice Szczepan (ur. 1859, syn Wawrzyńca i Zofii Baczkiewicz) i Elżbieta z d. Kaczmarek (ur. 1866, córka Franciszka i Marianny z d. Rosińska vel Ruszczyńska) pobrali się w 1887 r. w Dolsku.

Przed 1918 r. ożenił się z pochodzącą ze Swarzędza Franciszką z d. Frąckowiak (26 IX 1898 - 26 XI 1974), z tego związku urodzili się Helena (23 I 1918), Bogdan (20 IX 1919), Jan (10 IX 1923) i Janusz (7 IX 1925).

Nie ustalono czy Jan służył w armii pruskiej. Do powstania dołączył w dzielnicy Poznań - Główna gdzie mieszkał z rodziną. Wstąpił do kompanii Straży Ludowej Dzielnicy VII Poznań Główna pod dowództwem Leonarda Kowalskiego (1880-1950). i Michała Cofty (1871-1947), gdzie pełnił służbę patrolową i odwachu na terenie dzielnicy, brał udział w przejęciu poznańskich fortów III i IV, pełnił służbę przy placu amunicyjnym i obiektach kolejowych. Po powstaniu przeniesiony został do baonu zapasowego w VI 1919 r., skąd 9 IX 1920 r. zwolniony z wojska w stopniu kaprala. W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 25 VI 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości. W 1968 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika.

Zmarł 4 IV 1977 r. Pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Miłostowie, spoczywa pole 34 kwatera 3 rząd 2 miejsce 15
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=940211&name_surname=Przybylski%20Jan#

To także miejsce pochówku małżonki Franciszki z d. Frąckowiak (26 IX 1898 - 26 XI 1974).

źródła: Parafia katolicka Dolsk, wpis 25a / 1887; Urząd Stanu Cywilnego Dolsk, wpis 44 / 1887; APP, Akta miasta Poznania Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 28 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2025-01-26.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Dolsk, wpis 25a / 1887

Stephanus Przybylski (27 lat)
ojciec: Laurentius , matka: Sophia Bączkiewicz
Elisabeth Kaczmarek (20 lat)
ojciec: Franciscus , matka: Marianna Rosińska

Urząd Stanu Cywilnego Dolsk, wpis 44 / 1887

Stephan Przybylski (ur. 1859)
ojciec: Lorenz , matka: Sophie Bączkiewicz
Elisabeth Kaczmarek (ur. 1866)
ojciec: Franz , matka: Marie Ruszczynska

Słomczyński Stanisław (1890-1974)

Urodził się 11 XI 1890 r. w miejscowości Witowo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Krzykosy) w rodzinie Jana (ur. 1854, syn Feliksa i Karoliny z d. Gojna) i Marianny z d. Mizerka (1859-1919, córka Wawrzyńca i Marianny z d. Grela), para pobrała się w 1881 r. Z tego związku urodzili się także Franciszek (1881), Agnieszka (1884), Katarzyna po mężu Antkowiak (1885), Antoni (1900-1910) i Marianna po mężu Hupki (1888-1925) oraz Powstaniec Wielkopolski - Jan (7 X 1887 - 20 III 1962).

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej. Na Doniesienie komendy 1. Dolno Alzackiego Pułku Piechoty Nr 132 z dn. 26 III 1915 r. został uznany za poległego w czasie II bitwy pod Ypres, jednakże 15 II 1916 r. unieważniono wpis na mocy rozporządzenia Królewskiego Sądu Ziemskiego w Środzie. Do powstania dołączył w rodzinnej Środzie, wstąpił do na początku stycznia 1919 r. formującej się 2. kompanii batalionu średzkiego. Pierwszym jej dowódcą mianowano Antoniego Pospieszalskiego (1885-1953), a później Leona Kasprowiaka (1896-1932). Kompania walczyła m.in. 11 I 1919 r. w bitwie o Szubin, następnie obsadziła Rynarzewo gdzie stacjonowałą do 23 I 1919 r. Po uzupełnieniu strat powstańców skierowano 31 I pod Szubin, a 1 II 1919 r. pod Kcynię, 3 II wzięła udział w przeciwnatarciu na linii Szczepice – Suchoręcz – Elizewo. Skierowana w kierunku Nakła nad Notecią i wzięła udział w natarciu na wsie Studzienki i Sipory. Za udział w powstaniu w 1958 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 8/72 mianowany do stopnia podporucznika.

6 VII 1920 r. zamieszkał w Poznaniu. 3 IX 1928 r. ożenił się z Rozalią z d. Kochanowska (28 VIII 1904 - 11 I 1988), para miała syna Henryka (20 V 1928 - 15 VII 1949).

Słomczyński zmarł 14 XII 1974 r., pochowany na cm. komunalnym na Junikowie w Poznaniu, spoczywa pole 26 kwatera A rząd 10 miejsce 3

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1086618&name_surname=S%C5%82omczy%C5%84ski%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

To także miejsce pochówku żony i syna.

źródła: Parafia katolicka Solec (Środa), wpis 3 / 1881; Urząd Stanu Cywilnego Bronisław (Środa), wpis 5 / 1881; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1832/4/238, skan 65 Bronisław (USC) - akt zgonu, rok 1915, Sterbe-Haupt-Register; APP, Akta miasta Poznania Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 27 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2025-01-26.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Solec (Środa), wpis 3 / 1881

Joannes Słomczyński (25 lat)
ojciec: Felix , matka: Carolina Gojna
Marianna Mizerka (22 lat)
ojciec: Laurentius , matka: Marianna Grala

Urząd Stanu Cywilnego Bronisław (Środa), wpis 5 / 1881

Johann Słomczyński (ur. 1854)
ojciec: Felix Słomczyński , matka: Caroline Gayniak
Marie Mizerka (ur. 1859)
ojciec: Lorenz Mizerka , matka: Marie Grala

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1832/4/238, skan 65 Bronisław (USC) - akt zgonu, rok 1915, Sterbe-Haupt-Register

Stanislaus Slomczynski (24 lat) , rodzice: Johann Slomczynski, Marianna Mizerka

Pflaum Antoni (1901-1976)

Urodził się 8 XII 1901 r. w Poznaniu (Główna) w rodzinie Józefa (ur.18 III 1862, zm. 10 IX 1904, syn Michała i Barbary z d. Hoppel) i Józefy z d. Kubiak (ur. 12 III 1864, zm. 1945, córka Walentego i Józefy z d. Luza), para pobrała się w 1881 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej 8 dzieci, o których wiemy na podstawie akt metrykalnych dziecko zmarłe przy porodzie bez nadania imienia w 1882, Katarzyna (*+1884), Jan (21 VI 1885 - 25 XI 1945), Marta (1903-1904), Władysław (31 III 1905 - 4 I 1926), Rozalia po mężu Mrówka (1888), Weronika po mężu Mrowińska (1890), oraz Powstaniec Wielkopolski Józef (11 III 1898 - data pochówku 23 XI 1964).

Ukończył 7 klas szkoły powszechnej i następnie uczył się zawodu cieśli. W tym okresie należał do drużyny skautów im. Kazimierza Wielkiego, jego drużynowym był Henryk Śniegocki (1893-1971), jeden ze współtwórców wielkopolskiego skautingu i członek Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego. Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił jako ochotnik do oddziału utworzonego w ramach Straży Ludowej Dzielnicy VII Główna - Poznań pod rozkazami Leonarda Kowalskiego (1880-1950), Michała Cofty (1871-1947) i Czesława Cyrankowskiego (1887-1973). Brał udział w walkach na terenie miasta Poznania, pełnił służbę patrolową i odwachu na terenie dzielnicy Główna, brał udział w przejęciu poznańskich fortów III i IV. Po powstaniu przeniesiony został do baonu zapasowego 12 IX 1919 r., zwolniony z wojska w stopniu szeregowego z 57. pułku piechoty. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914/1919 od 7 XII 1933 r., zweryfikowany członek Związku Powstańców Wielkopolskich 1918/1919 dyplomem nr 9240, Nr Referatu Historycznego 16852. W 1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 4/72 mianowany do stopnia podporucznika. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 29 I 2025 r. występuje dwukrotnie:
1/ Antoni Flaum
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu
2/ Antoni Pflaum
urodzenie: 1901.12.08 Główna, pow. Poznań - Wschód
data śmierci: 1976.09.14 (błąd, to data pogrzebu)
miejsce pochówku: Poznań Miłostowo
rodzice: Józef, Józefa Kubiak
jednostka: Straż Ludowa Dzielnicy VII Główna-Poznań
status/stopień: szeregowiec, podporucznik mianowany
uwagi: I.487.1977, Uchwała W 4/72, Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, cieśla, żona Zofia Czapara
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy

12 II 1929 r. ożenił się w Poznaniu z Zofią z d. Czapara (8 V 1908 - 10 X 1980), z tego związku urodziło się dwoje dzieci Krystyna po mężu Łowińska (21 V 1929 - 17 X 2017) i Antoni (*+ 4 II 1932).

Pflaum Antoni zmarł 10 IX 1976 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Miłostowie, spoczywa pole 34 kwatera 3 rząd B miejsce 16

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=940042&name_surname=Pflaum%20Antoni#

To także miejsce pochówku żony Zofii, córki Krystyny i jej teścia Józefa Łowińskiego (1900-1976).

źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Jana Jerozolimskiego, wpis 21 / 1881; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-86 / 1881; APP, Akta miasta Poznania Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.1977; Archiwum Państwowe w Poznaniu Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu Sygnatura: nr 33 / Spis zweryfikowanych 9100 - 13620. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 8; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 29 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 25 I 2025.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Poznań - par. św. Jana Jerozolimskiego, wpis 21 / 1881

Joseph Pflaum (20 lat)
Josepha Kubiak (17 1/2 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-86 / 1881

Joseph Pflaum (ur. 1862)
ojciec: Michael Pflaum , matka: Barbara Hoppel
Josephine Kubiak (ur. 1864)
ojciec: Valentin Kubiak , matka: Josephine Luza

Kowalski Leonard (1880-1950)

Urodził się 28 X 1880 r. w miejscowości Wylatowo (wieś w województwie kujawsko - pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno) w rodzinie Władysława (ur. 1855, syn Karola i Józefy z d. Nowicka) i Marceliny z d. Eckert (1858-1893, córka Michała i Eleonory z d. Markowska). Para pobrała się w 1876 r. Leonard 6 VIII 1900 r. zamieszkał w Poznaniu. 18 IV 1910 r. w Sierakowie poślubił Mariannę z d. Lange (20 VII 1881 - 22 IV 1971 r., córka Józefa i Teodozji z d. Krzyżańska). Z tego związku urodzili się Zbigniew (27 III 1911), Stefan (1 VII 1912), Wacław (8 VII 1916) i Władysław (1920-1929). Od 1911 rodzina mieszkała w dzielnicy Poznań Główna.

Był organizatorem kompanii Straży Ludowej Dzielnicy VII Poznań Główna z Michałem Coftą (1871-1947), który w Deklaracji do zarządu Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich z roku 1918 - 1919, określa Kowalskiego jako organizatora straży Ludowej w Głównej (WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.11135). Natomiast w WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 28 I 2025 r. występuje czterokrotnie:

1/ L. Kowalski
jednostka: Straż Ludowa Dzielnica VII
uwagi: dowódca Straży Ludowej Dzielnicy VII
źródła: Czubiński Antoni, Powstanie Wielkopolskie 1918-1919. Geneza – charakter – znaczenie, Poznań 2002; Czubiński Antoni, Grot Zdzisław, Miśkiewicz Benon, Powstanie wielkopolskie 1918-1919. Zarys dziejów, Warszawa – Poznań 1983; Powstaniec Wielkopolski. Czasopismo poświęcone historji Powstania Wielkopolskiego 1918-19 r. w świetle osobistych wspomnień powstańców, Zeszyt wstępny, Poznań 1933

2/ prawdopodobnie L. Kowalski
źródła: (co stanowi powtórzenie z w/w źródła, tj. Czubiński Antoni, Grot Zdzisław, Miśkiewicz Benon, Powstanie wielkopolskie 1918-1919. Zarys dziejów, Warszawa – Poznań 1983) w Grot Leszek, Pawłowski Ignacy, Pirko Michał, Wielkopolska w walce o niepodległość 1918-1919. Wojskowe i polityczne aspekty Powstania Wielkopolskiego, Seria Wielkopolska w walce o niepodległość 1918-1919, pod. red. Ignacego Pawłowskiego, Warszawa 1968

3/ L. Kowalski
źródła: Polak Bogusław, Wojsko Wielkopolskie 1918-1920, [Koszalin] 1990 - wymagane potwierdzenie

4/ Leonard Kowalski
jednostka: Straż Ludowa Poznań
źródła: Wspomnienia, relacje i zeznania Powstańców Wielkopolskich, "Szkice Zbąszyńskie" 2008, nr 1 (styczeń); Wspomnienia Powstańców Wielkopolskich, wyboru dokonali i wstępem opatrzyli Lesław Tokarski, Jerzy Ziołek, Poznań 1970

Warto tu także zaznaczyć, że w Uchwale z 6 XII 1957 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego napisano, że Czesław Cyrankowski (1887-1973) “brał udział w akcji przedpowstańczej w okresie od 30.10.1918 do 27.12.1918. W dniu 27.12.1918 jako organizator i komendant oddziałów Straży Ludowej na Poznań Dzielnicę VII w Głównej brał czynny udział z bronią w ręku przy zdobywaniu i rozbrajaniu posterunku niemieckiego przy fabryce naboi w Głównej i składnicy prochu - Fort IV, obsadzaniu dworca, rewizji pociągów, rozbrajaniu Niemców uciekających z Biedruska”. Co dziwne w Deklaracji z 10 XII 1938 r. do Zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich Cyrankowski nie wspomniał o tym, że był w Straży Ludowej, że był organizatorem oddziałów, za to napisał, że w okresie przed powstaniem był członkiem SOKOŁA i Towarzystwa Śpiewaczego w Głównej, a swój udział w powstaniu rozpoczął w dniu jego wybuchu i brał udział w walkach w Głównej i Poznaniu. (WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.11175).

Wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, który złożył Kowalski został odrzucony 2 III 1936 r.

Leonard Kowalski zmarł w Poznaniu 3 II 1950 r. Został pochowany na cmentarzu komunalnym na Miłostowie, spoczywa pole 15 rząd 7 miejsce 268
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=900298&name_surname=Kowalski%20Leonard#

To także miejsce pochówku jego małżonki Marianny (Marii) z d. Lange (20 VII 1881 - 22 IV 1971). Miejsce pochówku nie jest oznaczone w wyszukiwarce miejskiej grobów jako grób Weterana Powstania Wielkopolskiego, co zostanie zgłoszone do UM Wydział Kultury w Poznaniu. Grób nie jest opłacony i jest zaniedbany, zostanie złożony także wniosek do Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa w Centrali IPN o wpis do Ewidencji grobów weteranów walk o Wolność i Niepodległość Polski.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Mogilno, wpis L-42 / 1876; APP, Akta miasta Poznania Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 28 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Urząd Stanu Cywilnego Mogilno, wpis L-42 / 1876

Ladislaus Kowalski (ur. 1855)
ojciec: Carl , matka: Josephine Nowicka
Marzellina Eckert (ur. 1858)
ojciec: Michael , matka: Eleonore Markowska

Pflaum Edmund (1899-1955)

Urodził się 18 X 1899 r. w Poznaniu w rodzinie Antoniego (ur. 1864, syn Jana i Agnieszki z d. Czajka) i Heleny z d. Dembińska (ur. 1871, córka Jakuba i Michaliny z d. Waliszka II voto Matuszczak). Para pobrała się 1894 r. Z tego związku urodzili się także Stanisław (12 IV 1895 - 27 II 1916, walcząc w Füsilier-Regiment 35 zginął podczas I wojny światowej, co potwierdza pruska lista strat Preußen 375), Jadwiga po mężu Lewandowska (1896), Stefania (1897), Józef (4 III 1902 - 26 V 1920), Zofia (1904), Feliks (1907), Maksymilian (1909), Helena (1912) i Janina (1912-1913).

Nie mamy prawie żadnych informacji o życiu Edmunda. Na podstawie karty meldunkowej rodziny wiemy, że w 1914 r. został powołany do armii pruskiej. W Spisie zweryfikowanych 4622 - 9099 członków Związku Powstańców Wielkopolskich figuruje jako plutonowy. Zweryfikowany pod nr 5749, Nr Referatu Historycznego 13433. Niestety w Kolekcji akt Powstańców Wielkopolskich (WBH, I.487.1976) teczka jest pusta.

Jego żoną była Gertruda (2 XI 1903 - pogrzeb 5 X 1993).

Edmund zmarł 2 X 1955 r. i został pochowany na cm. komunalnym na Miłostowie, spoczywa pole 7 kwatera 20 miejsce 19
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=969374&name_surname=Pflaum%20Edmund#

To także miejsce pochówku żony Gertrudy.

źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 69 / 1894; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-28 / 1894; Archiwum Państwowe w Poznaniu 4818/1/13, skan 190 Poznań - Wilda (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.1976; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 29 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 25 I 2025.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 69 / 1894

Antonius Pflaum (30 lat)
ojciec: Joannes , matka: Agnes Czajka
Helena Dembińska (23 lat)
ojciec: Jacobus , matka: Michalina Waliszka

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-28 / 1894

Anton Pflaum (ur. 1864)
ojciec: Johann Pflaum , matka: Agnes Czajka
Helene Dembinska (ur. 1871)
ojciec: Jacob Dembinski + , matka: Michalina Waliszka jetzt Matuszczak

Archiwum Państwowe w Poznaniu 4818/1/13, skan 190 Poznań - Wilda (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń

Edmund , rodzice: Antonius Pflaum, Helena Dembinski

Kaczmarek Jan Stanisław (1894 - 1981) - pułkownik

Urodził się 21 XII 1894 r. w miejscowości Stęgosz (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Żerków) w rodzinie Michała (20 VIII 1864 - 18 XII 1928, syn Tomasza i Marianny Izydorczyk) i Heleny z d. Sołtysiak (14 V 1871 - 15 IX 1946, córka Jakuba i Marianny Wawrzyniak), para pobrała się w 1890 r. Z tego związku urodzili się także Jan (15 X 1891 - 10 VII 1894), Kazimierz (16 I 1898), Józefa (1901), bliźnięta Szczepan (16 XII 1905 - 28 II 1966) i Janina (1905), Marian (1908) i Marianna (1911).
Naukę rozpoczął w szkole powszechnej w rodzinnej miejscowości, prywatnie przygotowywał się do egzaminów do gimnazjum. W latach 1905–1914 uczęszczał do Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, gdzie został członkiem Towarzystwo Tomasza Zana.
W sierpniu 1914 r. ochotniczo zgłosił się do armii pruskiej do fortecznego oddziału telefonicznego w Poznaniu (Fort Winiary). Następnie służył w Metz (Lotaryngia), gdzie służył do wiosny 1915 r. awansując na kaprala, następnie służył w Koblencji i w Verdun. Tam objął dowództwo drużyny telegraficznej, z którą został przeniesiony na front wschodni, do Baranowicz. Po rocznej służbie razem ze swoją drużyną został przeniesiony do zachodniej Flandrii. W 1917 r. ukończył kurs oficerów łączności w Königs Wusterhausen. Po ukończeniu kursu został przydzielony do kompanii telegraficznej w rejonie Metz. Na początku 1918 r. awansował na podporucznika i objął dowództwo plutonu. W sierpniu 1918 r. objął w zastępstwie obowiązki dowódcy kompanii. W listopadzie 1918 z linii frontu do Lotaryngii, a następnie do Gießen w Hesji. Tam przeprowadził demobilizację kompanii po czym został urlopowany do czasu oficjalnego zwolnienia ze służby wojskowej.
W grudniu 1918 r. powrócił do Jarocina i wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim. 8 I 1919 r. objął dowództwo fortecznego oddziału telegraficznego, późniejszego I Batalionu Telegraficznego Wielkopolskiego. 22 I 1919 r. przekazał dowództwo oddziału kpt. Andrzejowi Miączyńskiemu (1876-1937), a sam objął dowództwo 3. kompanii telegraficznej w nowo powstałym batalionie.
Na początku 1920 r. został skierowany na front wojny polsko - bolszewickiej jako oficer telegraficzny 7. armii a następnie jako szef łączności 4. armii do Mińska Litewskiego, za udział w wojnie polsko - bolszewickiej został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari (WBH I.482.39 - 3067, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych). Od 1 VI 1921 r. pełnił służbę w Inspektoracie Armii Nr IV w Krakowie przez co brał pośredni udział w Powstaniu Śląskim, za co otrzymał Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I klasy (6 III 1931 r.). Ponadto odznaczony został Krzyżem Niepodległości (1932), Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi (1929), Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 (1928), Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928).
Jako dowódca łączności Armii „Pomorze” walczył w Kampanii Wrześniowej. 22 IX 1939 w czasie bitwy pod Łomiankami został ranny i dostał się do niemieckiej niewoli. W niewoli przebywał od zimy 1940 do wiosny 1945, kolejno w obozach oficerskich : XII A Hadamar, II E Neubrandenburg i II D Gross-Born. Od 28 III 1945 r. w Stalagu X B w Sandbostel skąd 29 IV 1945 został wyzwolony.
9 IV 1946 r. powrócił do kraju.
3 III 1924 r. ożenił się z Ireną Anną Walczyńską (3 I 1904 w Poznaniu - 18 V 1948 tamże, pochowana na cm. jeżyckim w Poznaniu, spoczywa ze swoją matką kwatera L rząd 5 miejsce 38, córka Józefa i Anny z Karczyńskich). Jan i Irena mieli dwie córki - Teresę po mężu Sacha (5 VI 1927 - 8 III 1980) i Annę po mężu Mencel (1931-2021).
Jan Stanisław zmarł 25 IV 1981 r. w Poznaniu. Pochowany 30 IV 1981 r. na cmentarzu Miłostowo, spoczywa pole 3 kwatera C miejsce 2
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=932409&name_surname=Kaczmarek%20Jan#

To także miejsce pochówku córki Teresy Sacha, jej męża Bolesława Antoniego (1925-1989), jego matki Zofii (1899-1986) i Anny Dąbrowskiej (1890-1898).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Mieszków, wpis 40 / 1890; Parafia katolicka Wilkowyja, wpis 14 / 1890; Archiwum Państwowe w Kaliszu 720/1/63, skan 126 Mieszków (USC) - akt urodzenia, rok 1894, [Księga urodzeń]; APP, Akta miasta Poznania Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, KArtoteka odznaczeniowo - personalna; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 30 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Wikipedia; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 25 I 2025.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Urząd Stanu Cywilnego Mieszków, wpis 40 / 1890

Michael Kaczmarek (ur. 1864)
ojciec: Thomas Kaczmarek , matka: Marie Izydorczyk
Helene Sołtysiak (ur. 1871)
ojciec: Jacob Sołtysiak , matka: Marie Wawrzyniak

Parafia katolicka Wilkowyja, wpis 14 / 1890

Michael Kaczmarek (26 lat)
Helena Sołtysiak (19 lat)

Archiwum Państwowe w Kaliszu 720/1/63, skan 126 Mieszków (USC) - akt urodzenia, rok 1894, [Księga urodzeń]

Johann , rodzice: Michael Kaczmarek, Helena Sołtysiak

Maturski Wojciech (1893 - 1973)

Urodził się 3 IV 1893 r. w miejscowości Ostrowo pod Gębicami (w obecnym brzmieniu Ostrowo, w powiecie Strzelno, w województwie kujawsko - pomorskim) w rodzinie Jakuba (w akcie małżeństwa figuruje jako Matuszak, ur. 1841, syn Wawrzyńca i Ewy z d. Rutkowska) i Elżbiety z d. Danikowska (ur. 1853, córka Piotra i Barbary z d. Kietma), para pobrała się w Gębicach w 1889 r.

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego nadanego w 1972 r. napisano, że Maturski przystąpił do powstania 28 XII 1918 r. wstąpił do kompanii strzelińskiej pod dowództwem por. Józefa Owczarskiego (1893-1940), tu trzeba wyjaśnić, że oddziały z Trzemeszna, Mogilna i Strzelna były tworzone dopiero po zdobyciu tych miejscowości przez powstańców walczących pod wodzą Pawła Cymsa czyli po 1 I 1919 r. i oddziały te były włączane do kompanii Cymsa, a zanim powstała kompania ze Strzelna Józef Owczarski zorganizował oddział w miejscowości Młyny. Maturski walczył następnie w oddziałach Cymsa m.in. o Inowrocław, który został zdobyty 6 I 1919 r. Po reorganizacji już jako żołnierz 1. Pułku Grenadierów Kujawskich brał udział w walkach o Kcynię, Samoklęski, Zalesie, Tury, Rynarzewo i Brzozę (7 II 1919 r. pułk przemianowano w 5. Pułk Strzelców Wielkopolskich, a na bazie tego pułku uformowano później 59. pułk piechoty). Maturski został zwolniony z wojska w czerwcu 1920 r. więc niewykluczone jest, że brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika.

Zmarł 6 VII 1973 r., został pochowany w Poznaniu na cmentarzu komunalnym na Miłostowie, spoczywa pole 34 kwatera 1 rząd A miejsce 63
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=935361&name_surname=Maturski%20Wojciech#

To także miejsce pochówku weroniki (31 I 1908 - 25 V 1984).

źródła: WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 30 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 25 I 2025.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 20

Marciniak Stefan (1897 - 1955)

Urodził się 11 VIII 1897 r. w Poznaniu w rodzinie Walentego (9 II 1861, według kart meldunkowych 1864, zm. 10 XII 1925, syn Błażeja i Anny Wojciechowskiej) i Julianny z d. Nowaczyk (ur. 1870, córka Wojciecha i Franciszki Wojtyniak), para pobrała się w Czempiniu w 1890 r. Z tego związku urodzili się także Marianna po mężu Tokarska (ur. 1890), Joanna po mężu Jalewska (1892), Sylwester (14 XII 1894), Stanisław (*+1894), Jadwiga po mężu Zierold (ur. 1900), Czesława po mężu Skowrońska (ur. 1903) i Ludwik Bolesław (ur. 1906).

Podczas nauki w szkole powszechnej w Poznaniu brał udział w strajku dzieci w latach 1906-1907 w obronie nauki religii w języku polskim. Po ukończeniu 14 roku życia rozpoczął pracę w drukarni Dziennika Poznańskiego. W tym czasie był członkiem skautingu poznańskiego w drużynach organizowanych m.in. przez braci Wierzejewskich w Wielkopolsce. Należał do drużyny im. Stefana Czarnieckiego. W 1916 r. został powołany do armii pruskiej i brał udział w I wojnie światowej, m.in. walczył we Flandrii gdzie został ranny (brak na pruskich listach strat), skierowany na urlop zdrowotny zdezerterował z wojska w październiku 1918 r. Był członkiem POW zaboru pruskiego. Przyłączył się do Powstania Wielkopolskiego jako ochotnik w oddziałach Wincentego Wierzejewskiego (1889-1972), który po wybuchu walk, dowodził kompanią skautów, która zdołała oswobodzić z rąk niemieckich Bastion III Grolman w Poznaniu. Ówcześni podwładni Wierzejewskiego w późniejszym czasie dali początek 1. Pułkowi Strzelców Wielkopolskich (później 55. Poznański Pułk Piechoty). W ciągu tygodnia pierwszy batalion tego pułku osiągnął stan około 800 żołnierzy, z których utworzono cztery kompanie strzeleckie (dowódcy: asp. ofic. Wincenty Wierzejewski, ppor. Władysław Paluszkiewcz, ppor. Władysław Moszczeński, ppor. Tadeusz Strehla) i jedną kompanię karabinów maszynowych – kulomiotów (dowódca ppor. Feliks Zieliński). 26 I 1919 na Placu Wolności w Poznaniu odbyło się zaprzysiężenie Dowództwa Głównego i garnizonu poznańskiego wraz z 1. Pułkiem Strzelców Wielkopolskich, oddział otrzymał wówczas sztandar wzorowany na chorągwiach powstańczych z 1831 r. Do 1. kompanii 1. Pułkiem Strzelców Wielkopolskich należał Stefan Marciniak. Walczył na froncie przeciw ukraińskim w okolicach Lwowa, a w czasie wojny polsko - bolszewickiej początkowo na froncie litewsko - białoruskim, a w okresie Bitwy Warszawskiej uderzał znad Wieprza, za udział w wojnie polsko - bolszewickiej i wykazane męstwo odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i awansowany do stopnia sierżanta. W Wojskowym Biurze Historycznym zachował się wniosek o VM syg. akt 44-3423, tam też wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości syg. akt 48-14474 i fiszka dotycząca nadania 26 VI 1932 r. Medalu Niepodległości. Nie został zweryfikowanym powstańcem w okresie międzywojennym, brak jego imienia na listach członków związków czy towarzystw weteranów, nic nie wskazuje na to aby po wojnie uczestniczył w życiu weteranów. Nie został także ujęty w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line.

Po opuszczeniu wojska mieszkał w Poznaniu pracował jako drukarz.

26 IV 1924 r. ożenił się w Poznaniu z Jadwigą z d. Ciupalska (ur. 20 IX 1902 r., zm. 7 V 1984 r., córka Antoniego i Apolonii z d. Schulz I voto Gierke). Ze związku Stefana i Jadwigi urodziło się troje dzieci Czesław Julian (15 II 1925 - 10 IX 1995), Barbara Maria po mężu Blinkiewicz, zm. 2011) i Stefan Antoni (11 I 1930 - 8 XI 1932).

Zmarł 26 VII 1955 r., został pochowany na cm. parafialnym św. Jana Vianneya w Poznaniu (cmentarz sołacki) przy ul. Lutyckiej. Spoczywa kwatera św.Łazarza rząd 20 miejsce 2
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#

To także miejsce pochówku małżonki Jadwigi, jej ojca Antoniego Ciupalskiego (1873-1957), córki Barbary i jej męża Zenona (1929-2004) oraz ich syna Stanisława Romana (1954 - 2021) Blinkiewiczów a także pochowany tu został w 1991 r. Jerzy Boruczkowski. Miejsce pochówku Weterana zostanie także zgłoszone do Urzędu Miasta Poznania, Wydział Kultury p. R. Ratajczak w celu uzupełnienia w wyszukiwarce miejskiej grobów. Po otrzymaniu aktualnego zdjęcia grobu zostanie złożony wniosek do Ewidencji grobów weteranów walk o Wolność i Niepodległość Polski.

źródła: Parafia katolicka Czempiń, wpis 5 / 1890; Urząd Stanu Cywilnego Czempiń, wpis 2 / 1890; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/34, skan 57 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń t. II; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna Tomek Konwicki, 25-1-2025 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Czempiń, wpis 5 / 1890

Valentinus Marciniak (25 lat)
ojciec: Blasius , matka: Anna Wojciechowska
Julianna Nowaczyk (20 lat)
ojciec: Adalbertus , matka: Francisca Wojtyniak

Urząd Stanu Cywilnego Czempiń, wpis 2 / 1890

Valentin Marciniak (ur. 1861)
ojciec: Blasius , matka: Anna Wojciechowska
Julianne Nowaczyk (ur. 1870)
ojciec: Adalbert , matka: Franziska Wojtyniak

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/34, skan 57 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń t. II

Stefan, rodzice: Walenty Marciniak, Julianna Nowaczyk,

Wojtkowiak Jan (1890-1965)

Urodził się 20 XI 1890 r. w Poznaniu w rodzinie Stanisława (1862 - 1913, syn Michała i Konstancji z d. Adamska) i Agnieszki Hoffman (1868 - 1932, córka Tomasza i Franciszki Papierz), para pobrała się w 1889 r. Z tego związku urodzili się także Katarzyna po mężu Dutkiewicz (1892-1966), Józef (1894-1895), Józef II (6 III 1896), Stanisława (1898), Marianna (1900), Antoni (1905-1907), Zofia (1907) i Władysław (1911).

Niestety nasze informacje o udziale Jana w Powstaniu Wielkopolskim są bardzo skąpe i oparte tylko o Uchwałę z 1965 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego, brał udział w Powstaniu Wielkopolskim w Straży Ludowej Dzielnicy Jeżyce w walkach na terenie miasta Poznania, przy obsadzaniu dworca głównego, następnie zdobyciu warowni koszarów grenadierów i lotniska Ławicy pod rozkazami por. Franciszka Laufera (1886-1966). Po zakończeniu działań powstańczych wcielony został do batalionu wojsk etapowych i wartowniczych. Warto tu wytłumaczyć czym były owe formacje, wojska etapowe były ogniwem pośrednim między wojskami tworzonymi na zapleczu kraju a uczestniczącymi w działaniach wojennych. Od 1 V 1919 r. likwidacji uległy punkty etapowe podległe Ministerstwu Spraw Wojskowych, a działające w strefie frontowej przeszły w podporządkowanie Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. Dowództwa okręgów etapowych dysponowały batalionami etapowymi czasowo łączonymi w brygady etapowe. Łącznie sformowano 40 batalionów etapowych, a w poszczególnych armiach występowały zazwyczaj 2-3 brygady etapowe. W końcowym etapie wojny w samych tylko batalionach etapowych znajdowało się około 30 000 żołnierzy. Oddziały etapowe skutecznie ochraniały zaplecze walczących jednostek na tyłach blisko tysiąckilometrowej linii frontu. Latem 1920 r. podczas walk decydujących o dalszym przebiegu wojny, dowództwa różnych szczebli niejednokrotnie wzmacniały batalionami etapowymi walczące oddziały. Kilkakrotnie oddziały etapowe uczestniczyły w większych starciach z Armią Czerwoną i mimo swoich słabości potrafiły stawić skuteczny opór nacierającemu przeciwnikowi. Po wojnie bataliony etapowe przejęły ochronę wschodniej granicy państwowej (Wikipedia). Wojtkowiak służył do 1921 r. co pozwala na potwierdzenie jego udziału w wojnie polsko - bolszewickiej, co z kolei może potwierdzić kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, Wojtkowiak bowiem składał wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, który został odrzucony 4 IV 1938 r., tam także dokumenty o syg. akt 10463. Następnie przydzielony do służby DOK VII oddział III. Od 1922 r. pełnił służbę adiutanta batalionu sztabowego 57 p.p. do marca 1923 r.

14 X 1919 r. poślubił Konstancję Marię Szafranek (ur. w kościanie 19 I 1892 r., córkę Franciszka i Rozalii z d. Mądra, siostrę dwóch Powstańców Wielkopolskich Karola (1898-1981) i Wacława (1896-1965)). Z tego związku urodzili się Przemysław Zbyszko (5 VI 1920), Jerzy Franciszek (23 II 1928) i jego siostra bliźniaczka Barbara.

Jan Wojtkowiak zmarł 25 V 1965 r., pochowany parafialny św. Jana Vianneya w Poznaniu (cmentarz sołacki) przy ul. Lutyckiej w Poznaniu, spoczywa kwatera św.Łazarza rząd 3 miejsce 10

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#

To także miejsce pochówku żony Konstancji zm. w 1968 (na nagrobku Maria), syna Jerzego (1928-1989) i Jego żony Janiny z d. Gryniewicz (1930-1991).

źródła: Parafia katolicka Iwno, wpis 7 / 1889; Urząd Stanu Cywilnego Kostrzyn, wpis 59 / 1889; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/5, skan 272 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 31 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 25 I 2025.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Iwno, wpis 7 / 1889

Stanislaus Wojtkowiak (27 lat)
Agnes Hoffman (24 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Kostrzyn, wpis 59 / 1889

Stanislaus Wojtkowiak (ur. 1862)
ojciec: Michael Wojtkowiak , matka: Konstanze Adamska
Agnes Hoffmann (ur. 1868)
ojciec: Thomas Hoffmann , matka: Franziska Papierz

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/5, skan 272 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń

Jan , rodzice: Stanisław Wojtkowiak, Agnieszka Hoffmann