Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Pflaum Edmund (1899-1955)

Urodził się 18 X 1899 r. w Poznaniu w rodzinie Antoniego (ur. 1864, syn Jana i Agnieszki z d. Czajka) i Heleny z d. Dembińska (ur. 1871, córka Jakuba i Michaliny z d. Waliszka II voto Matuszczak). Para pobrała się 1894 r. Z tego związku urodzili się także Stanisław (12 IV 1895 - 27 II 1916, walcząc w Füsilier-Regiment 35 zginął podczas I wojny światowej, co potwierdza pruska lista strat Preußen 375), Jadwiga po mężu Lewandowska (1896), Stefania (1897), Józef (4 III 1902 - 26 V 1920), Zofia (1904), Feliks (1907), Maksymilian (1909), Helena (1912) i Janina (1912-1913).

Nie mamy prawie żadnych informacji o życiu Edmunda. Na podstawie karty meldunkowej rodziny wiemy, że w 1914 r. został powołany do armii pruskiej. W Spisie zweryfikowanych 4622 - 9099 członków Związku Powstańców Wielkopolskich figuruje jako plutonowy. Zweryfikowany pod nr 5749, Nr Referatu Historycznego 13433. Niestety w Kolekcji akt Powstańców Wielkopolskich (WBH, I.487.1976) teczka jest pusta.

Jego żoną była Gertruda (2 XI 1903 - pogrzeb 5 X 1993).

Edmund zmarł 2 X 1955 r. i został pochowany na cm. komunalnym na Miłostowie, spoczywa pole 7 kwatera 20 miejsce 19
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=969374&name_surname=Pflaum%20Edmund#

To także miejsce pochówku żony Gertrudy.

źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 69 / 1894; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-28 / 1894; Archiwum Państwowe w Poznaniu 4818/1/13, skan 190 Poznań - Wilda (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.1976; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 29 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 25 I 2025.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 69 / 1894

Antonius Pflaum (30 lat)
ojciec: Joannes , matka: Agnes Czajka
Helena Dembińska (23 lat)
ojciec: Jacobus , matka: Michalina Waliszka

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-28 / 1894

Anton Pflaum (ur. 1864)
ojciec: Johann Pflaum , matka: Agnes Czajka
Helene Dembinska (ur. 1871)
ojciec: Jacob Dembinski + , matka: Michalina Waliszka jetzt Matuszczak

Archiwum Państwowe w Poznaniu 4818/1/13, skan 190 Poznań - Wilda (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń

Edmund , rodzice: Antonius Pflaum, Helena Dembinski

Kaczmarek Jan Stanisław (1894 - 1981) - pułkownik

Urodził się 21 XII 1894 r. w miejscowości Stęgosz (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Żerków) w rodzinie Michała (20 VIII 1864 - 18 XII 1928, syn Tomasza i Marianny Izydorczyk) i Heleny z d. Sołtysiak (14 V 1871 - 15 IX 1946, córka Jakuba i Marianny Wawrzyniak), para pobrała się w 1890 r. Z tego związku urodzili się także Jan (15 X 1891 - 10 VII 1894), Kazimierz (16 I 1898), Józefa (1901), bliźnięta Szczepan (16 XII 1905 - 28 II 1966) i Janina (1905), Marian (1908) i Marianna (1911).
Naukę rozpoczął w szkole powszechnej w rodzinnej miejscowości, prywatnie przygotowywał się do egzaminów do gimnazjum. W latach 1905–1914 uczęszczał do Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, gdzie został członkiem Towarzystwo Tomasza Zana.
W sierpniu 1914 r. ochotniczo zgłosił się do armii pruskiej do fortecznego oddziału telefonicznego w Poznaniu (Fort Winiary). Następnie służył w Metz (Lotaryngia), gdzie służył do wiosny 1915 r. awansując na kaprala, następnie służył w Koblencji i w Verdun. Tam objął dowództwo drużyny telegraficznej, z którą został przeniesiony na front wschodni, do Baranowicz. Po rocznej służbie razem ze swoją drużyną został przeniesiony do zachodniej Flandrii. W 1917 r. ukończył kurs oficerów łączności w Königs Wusterhausen. Po ukończeniu kursu został przydzielony do kompanii telegraficznej w rejonie Metz. Na początku 1918 r. awansował na podporucznika i objął dowództwo plutonu. W sierpniu 1918 r. objął w zastępstwie obowiązki dowódcy kompanii. W listopadzie 1918 z linii frontu do Lotaryngii, a następnie do Gießen w Hesji. Tam przeprowadził demobilizację kompanii po czym został urlopowany do czasu oficjalnego zwolnienia ze służby wojskowej.
W grudniu 1918 r. powrócił do Jarocina i wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim. 8 I 1919 r. objął dowództwo fortecznego oddziału telegraficznego, późniejszego I Batalionu Telegraficznego Wielkopolskiego. 22 I 1919 r. przekazał dowództwo oddziału kpt. Andrzejowi Miączyńskiemu (1876-1937), a sam objął dowództwo 3. kompanii telegraficznej w nowo powstałym batalionie.
Na początku 1920 r. został skierowany na front wojny polsko - bolszewickiej jako oficer telegraficzny 7. armii a następnie jako szef łączności 4. armii do Mińska Litewskiego, za udział w wojnie polsko - bolszewickiej został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari (WBH I.482.39 - 3067, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych). Od 1 VI 1921 r. pełnił służbę w Inspektoracie Armii Nr IV w Krakowie przez co brał pośredni udział w Powstaniu Śląskim, za co otrzymał Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I klasy (6 III 1931 r.). Ponadto odznaczony został Krzyżem Niepodległości (1932), Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi (1929), Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 (1928), Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928).
Jako dowódca łączności Armii „Pomorze” walczył w Kampanii Wrześniowej. 22 IX 1939 w czasie bitwy pod Łomiankami został ranny i dostał się do niemieckiej niewoli. W niewoli przebywał od zimy 1940 do wiosny 1945, kolejno w obozach oficerskich : XII A Hadamar, II E Neubrandenburg i II D Gross-Born. Od 28 III 1945 r. w Stalagu X B w Sandbostel skąd 29 IV 1945 został wyzwolony.
9 IV 1946 r. powrócił do kraju.
3 III 1924 r. ożenił się z Ireną Anną Walczyńską (3 I 1904 w Poznaniu - 18 V 1948 tamże, pochowana na cm. jeżyckim w Poznaniu, spoczywa ze swoją matką kwatera L rząd 5 miejsce 38, córka Józefa i Anny z Karczyńskich). Jan i Irena mieli dwie córki - Teresę po mężu Sacha (5 VI 1927 - 8 III 1980) i Annę po mężu Mencel (1931-2021).
Jan Stanisław zmarł 25 IV 1981 r. w Poznaniu. Pochowany 30 IV 1981 r. na cmentarzu Miłostowo, spoczywa pole 3 kwatera C miejsce 2
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=932409&name_surname=Kaczmarek%20Jan#

To także miejsce pochówku córki Teresy Sacha, jej męża Bolesława Antoniego (1925-1989), jego matki Zofii (1899-1986) i Anny Dąbrowskiej (1890-1898).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Mieszków, wpis 40 / 1890; Parafia katolicka Wilkowyja, wpis 14 / 1890; Archiwum Państwowe w Kaliszu 720/1/63, skan 126 Mieszków (USC) - akt urodzenia, rok 1894, [Księga urodzeń]; APP, Akta miasta Poznania Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, KArtoteka odznaczeniowo - personalna; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 30 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Wikipedia; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 25 I 2025.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Urząd Stanu Cywilnego Mieszków, wpis 40 / 1890

Michael Kaczmarek (ur. 1864)
ojciec: Thomas Kaczmarek , matka: Marie Izydorczyk
Helene Sołtysiak (ur. 1871)
ojciec: Jacob Sołtysiak , matka: Marie Wawrzyniak

Parafia katolicka Wilkowyja, wpis 14 / 1890

Michael Kaczmarek (26 lat)
Helena Sołtysiak (19 lat)

Archiwum Państwowe w Kaliszu 720/1/63, skan 126 Mieszków (USC) - akt urodzenia, rok 1894, [Księga urodzeń]

Johann , rodzice: Michael Kaczmarek, Helena Sołtysiak

Maturski Wojciech (1893 - 1973)

Urodził się 3 IV 1893 r. w miejscowości Ostrowo pod Gębicami (w obecnym brzmieniu Ostrowo, w powiecie Strzelno, w województwie kujawsko - pomorskim) w rodzinie Jakuba (w akcie małżeństwa figuruje jako Matuszak, ur. 1841, syn Wawrzyńca i Ewy z d. Rutkowska) i Elżbiety z d. Danikowska (ur. 1853, córka Piotra i Barbary z d. Kietma), para pobrała się w Gębicach w 1889 r.

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego nadanego w 1972 r. napisano, że Maturski przystąpił do powstania 28 XII 1918 r. wstąpił do kompanii strzelińskiej pod dowództwem por. Józefa Owczarskiego (1893-1940), tu trzeba wyjaśnić, że oddziały z Trzemeszna, Mogilna i Strzelna były tworzone dopiero po zdobyciu tych miejscowości przez powstańców walczących pod wodzą Pawła Cymsa czyli po 1 I 1919 r. i oddziały te były włączane do kompanii Cymsa, a zanim powstała kompania ze Strzelna Józef Owczarski zorganizował oddział w miejscowości Młyny. Maturski walczył następnie w oddziałach Cymsa m.in. o Inowrocław, który został zdobyty 6 I 1919 r. Po reorganizacji już jako żołnierz 1. Pułku Grenadierów Kujawskich brał udział w walkach o Kcynię, Samoklęski, Zalesie, Tury, Rynarzewo i Brzozę (7 II 1919 r. pułk przemianowano w 5. Pułk Strzelców Wielkopolskich, a na bazie tego pułku uformowano później 59. pułk piechoty). Maturski został zwolniony z wojska w czerwcu 1920 r. więc niewykluczone jest, że brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika.

Zmarł 6 VII 1973 r., został pochowany w Poznaniu na cmentarzu komunalnym na Miłostowie, spoczywa pole 34 kwatera 1 rząd A miejsce 63
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=935361&name_surname=Maturski%20Wojciech#

To także miejsce pochówku weroniki (31 I 1908 - 25 V 1984).

źródła: WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 30 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 25 I 2025.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 20

Marciniak Stefan (1897 - 1955)

Urodził się 11 VIII 1897 r. w Poznaniu w rodzinie Walentego (9 II 1861, według kart meldunkowych 1864, zm. 10 XII 1925, syn Błażeja i Anny Wojciechowskiej) i Julianny z d. Nowaczyk (ur. 1870, córka Wojciecha i Franciszki Wojtyniak), para pobrała się w Czempiniu w 1890 r. Z tego związku urodzili się także Marianna po mężu Tokarska (ur. 1890), Joanna po mężu Jalewska (1892), Sylwester (14 XII 1894), Stanisław (*+1894), Jadwiga po mężu Zierold (ur. 1900), Czesława po mężu Skowrońska (ur. 1903) i Ludwik Bolesław (ur. 1906).

Podczas nauki w szkole powszechnej w Poznaniu brał udział w strajku dzieci w latach 1906-1907 w obronie nauki religii w języku polskim. Po ukończeniu 14 roku życia rozpoczął pracę w drukarni Dziennika Poznańskiego. W tym czasie był członkiem skautingu poznańskiego w drużynach organizowanych m.in. przez braci Wierzejewskich w Wielkopolsce. Należał do drużyny im. Stefana Czarnieckiego. W 1916 r. został powołany do armii pruskiej i brał udział w I wojnie światowej, m.in. walczył we Flandrii gdzie został ranny (brak na pruskich listach strat), skierowany na urlop zdrowotny zdezerterował z wojska w październiku 1918 r. Był członkiem POW zaboru pruskiego. Przyłączył się do Powstania Wielkopolskiego jako ochotnik w oddziałach Wincentego Wierzejewskiego (1889-1972), który po wybuchu walk, dowodził kompanią skautów, która zdołała oswobodzić z rąk niemieckich Bastion III Grolman w Poznaniu. Ówcześni podwładni Wierzejewskiego w późniejszym czasie dali początek 1. Pułkowi Strzelców Wielkopolskich (później 55. Poznański Pułk Piechoty). W ciągu tygodnia pierwszy batalion tego pułku osiągnął stan około 800 żołnierzy, z których utworzono cztery kompanie strzeleckie (dowódcy: asp. ofic. Wincenty Wierzejewski, ppor. Władysław Paluszkiewcz, ppor. Władysław Moszczeński, ppor. Tadeusz Strehla) i jedną kompanię karabinów maszynowych – kulomiotów (dowódca ppor. Feliks Zieliński). 26 I 1919 na Placu Wolności w Poznaniu odbyło się zaprzysiężenie Dowództwa Głównego i garnizonu poznańskiego wraz z 1. Pułkiem Strzelców Wielkopolskich, oddział otrzymał wówczas sztandar wzorowany na chorągwiach powstańczych z 1831 r. Do 1. kompanii 1. Pułkiem Strzelców Wielkopolskich należał Stefan Marciniak. Walczył na froncie przeciw ukraińskim w okolicach Lwowa, a w czasie wojny polsko - bolszewickiej początkowo na froncie litewsko - białoruskim, a w okresie Bitwy Warszawskiej uderzał znad Wieprza, za udział w wojnie polsko - bolszewickiej i wykazane męstwo odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i awansowany do stopnia sierżanta. W Wojskowym Biurze Historycznym zachował się wniosek o VM syg. akt 44-3423, tam też wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości syg. akt 48-14474 i fiszka dotycząca nadania 26 VI 1932 r. Medalu Niepodległości. Nie został zweryfikowanym powstańcem w okresie międzywojennym, brak jego imienia na listach członków związków czy towarzystw weteranów, nic nie wskazuje na to aby po wojnie uczestniczył w życiu weteranów. Nie został także ujęty w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line.

Po opuszczeniu wojska mieszkał w Poznaniu pracował jako drukarz.

26 IV 1924 r. ożenił się w Poznaniu z Jadwigą z d. Ciupalska (ur. 20 IX 1902 r., zm. 7 V 1984 r., córka Antoniego i Apolonii z d. Schulz I voto Gierke). Ze związku Stefana i Jadwigi urodziło się troje dzieci Czesław Julian (15 II 1925 - 10 IX 1995), Barbara Maria po mężu Blinkiewicz, zm. 2011) i Stefan Antoni (11 I 1930 - 8 XI 1932).

Zmarł 26 VII 1955 r., został pochowany na cm. parafialnym św. Jana Vianneya w Poznaniu (cmentarz sołacki) przy ul. Lutyckiej. Spoczywa kwatera św.Łazarza rząd 20 miejsce 2
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#

To także miejsce pochówku małżonki Jadwigi, jej ojca Antoniego Ciupalskiego (1873-1957), córki Barbary i jej męża Zenona (1929-2004) oraz ich syna Stanisława Romana (1954 - 2021) Blinkiewiczów a także pochowany tu został w 1991 r. Jerzy Boruczkowski. Miejsce pochówku Weterana zostanie także zgłoszone do Urzędu Miasta Poznania, Wydział Kultury p. R. Ratajczak w celu uzupełnienia w wyszukiwarce miejskiej grobów. Po otrzymaniu aktualnego zdjęcia grobu zostanie złożony wniosek do Ewidencji grobów weteranów walk o Wolność i Niepodległość Polski.

źródła: Parafia katolicka Czempiń, wpis 5 / 1890; Urząd Stanu Cywilnego Czempiń, wpis 2 / 1890; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/34, skan 57 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń t. II; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna Tomek Konwicki, 25-1-2025 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Czempiń, wpis 5 / 1890

Valentinus Marciniak (25 lat)
ojciec: Blasius , matka: Anna Wojciechowska
Julianna Nowaczyk (20 lat)
ojciec: Adalbertus , matka: Francisca Wojtyniak

Urząd Stanu Cywilnego Czempiń, wpis 2 / 1890

Valentin Marciniak (ur. 1861)
ojciec: Blasius , matka: Anna Wojciechowska
Julianne Nowaczyk (ur. 1870)
ojciec: Adalbert , matka: Franziska Wojtyniak

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/34, skan 57 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń t. II

Stefan, rodzice: Walenty Marciniak, Julianna Nowaczyk,

Wojtkowiak Jan (1890-1965)

Urodził się 20 XI 1890 r. w Poznaniu w rodzinie Stanisława (1862 - 1913, syn Michała i Konstancji z d. Adamska) i Agnieszki Hoffman (1868 - 1932, córka Tomasza i Franciszki Papierz), para pobrała się w 1889 r. Z tego związku urodzili się także Katarzyna po mężu Dutkiewicz (1892-1966), Józef (1894-1895), Józef II (6 III 1896), Stanisława (1898), Marianna (1900), Antoni (1905-1907), Zofia (1907) i Władysław (1911).

Niestety nasze informacje o udziale Jana w Powstaniu Wielkopolskim są bardzo skąpe i oparte tylko o Uchwałę z 1965 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego, brał udział w Powstaniu Wielkopolskim w Straży Ludowej Dzielnicy Jeżyce w walkach na terenie miasta Poznania, przy obsadzaniu dworca głównego, następnie zdobyciu warowni koszarów grenadierów i lotniska Ławicy pod rozkazami por. Franciszka Laufera (1886-1966). Po zakończeniu działań powstańczych wcielony został do batalionu wojsk etapowych i wartowniczych. Warto tu wytłumaczyć czym były owe formacje, wojska etapowe były ogniwem pośrednim między wojskami tworzonymi na zapleczu kraju a uczestniczącymi w działaniach wojennych. Od 1 V 1919 r. likwidacji uległy punkty etapowe podległe Ministerstwu Spraw Wojskowych, a działające w strefie frontowej przeszły w podporządkowanie Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. Dowództwa okręgów etapowych dysponowały batalionami etapowymi czasowo łączonymi w brygady etapowe. Łącznie sformowano 40 batalionów etapowych, a w poszczególnych armiach występowały zazwyczaj 2-3 brygady etapowe. W końcowym etapie wojny w samych tylko batalionach etapowych znajdowało się około 30 000 żołnierzy. Oddziały etapowe skutecznie ochraniały zaplecze walczących jednostek na tyłach blisko tysiąckilometrowej linii frontu. Latem 1920 r. podczas walk decydujących o dalszym przebiegu wojny, dowództwa różnych szczebli niejednokrotnie wzmacniały batalionami etapowymi walczące oddziały. Kilkakrotnie oddziały etapowe uczestniczyły w większych starciach z Armią Czerwoną i mimo swoich słabości potrafiły stawić skuteczny opór nacierającemu przeciwnikowi. Po wojnie bataliony etapowe przejęły ochronę wschodniej granicy państwowej (Wikipedia). Wojtkowiak służył do 1921 r. co pozwala na potwierdzenie jego udziału w wojnie polsko - bolszewickiej, co z kolei może potwierdzić kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, Wojtkowiak bowiem składał wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, który został odrzucony 4 IV 1938 r., tam także dokumenty o syg. akt 10463. Następnie przydzielony do służby DOK VII oddział III. Od 1922 r. pełnił służbę adiutanta batalionu sztabowego 57 p.p. do marca 1923 r.

14 X 1919 r. poślubił Konstancję Marię Szafranek (ur. w kościanie 19 I 1892 r., córkę Franciszka i Rozalii z d. Mądra, siostrę dwóch Powstańców Wielkopolskich Karola (1898-1981) i Wacława (1896-1965)). Z tego związku urodzili się Przemysław Zbyszko (5 VI 1920), Jerzy Franciszek (23 II 1928) i jego siostra bliźniaczka Barbara.

Jan Wojtkowiak zmarł 25 V 1965 r., pochowany parafialny św. Jana Vianneya w Poznaniu (cmentarz sołacki) przy ul. Lutyckiej w Poznaniu, spoczywa kwatera św.Łazarza rząd 3 miejsce 10

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#

To także miejsce pochówku żony Konstancji zm. w 1968 (na nagrobku Maria), syna Jerzego (1928-1989) i Jego żony Janiny z d. Gryniewicz (1930-1991).

źródła: Parafia katolicka Iwno, wpis 7 / 1889; Urząd Stanu Cywilnego Kostrzyn, wpis 59 / 1889; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/5, skan 272 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 31 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 25 I 2025.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Iwno, wpis 7 / 1889

Stanislaus Wojtkowiak (27 lat)
Agnes Hoffman (24 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Kostrzyn, wpis 59 / 1889

Stanislaus Wojtkowiak (ur. 1862)
ojciec: Michael Wojtkowiak , matka: Konstanze Adamska
Agnes Hoffmann (ur. 1868)
ojciec: Thomas Hoffmann , matka: Franziska Papierz

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/5, skan 272 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń

Jan , rodzice: Stanisław Wojtkowiak, Agnieszka Hoffmann

Pluciński Stanisław (1893-1955) i Sytlak Józef (1899-1971)
—-------------------------------------------------------------------------

Pluciński Stanisław (1893-1955)
Urodził się 19 III 1893 r. w miejscowości Izdebno (wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Rogowo) w rodzinie Józefa (ur.1862, syn Walentego i Małgorzaty Kwiatkowskiej) i Józefy z d. Kwapiszewska (występuje też pod nazwiskiem Karpińska, ur. 1870, córka Walentego i Franciszki Pieczyńskiej), para pobrała się w 1888 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej pięcioro dzieci Franciszek (25 IX 1898 - 26 IX 1917, zginął pod Flandern jako żołnierz Rezerwowy Pułk Piechoty 49), Katarzyna Kaszak (1 XI 1903 - 16 VIII 1999, żona Powstańca Wielkopolskiego Antoniego Kaszaka 1900-1961), Marcin (ur. 1 XI 1903) i Jan (20 V 1901-10 X 1964).

W powstaniu jeden z dowódców kompanii ze Żnina, ale tu wymagana jest kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, gdzie znajdują się teczki: Krzyż Niepodległości odznaczony 28 VI 1932, wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości 157/46860, teczka o syg. akt 1372, teczka o syg. akt 7735. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 31 I 2025 r. występuje co najmniej trzy razy, ale to też nie jest pewne przy braku podanej daty i miejsca urodzenia:
1/ Stanisław Pluciński
jednostka: Kompania Żnińska
status/stopień: sierżant
2/ Stanisław Pluciński
jednostka: Oddziały Powstańcze w Mogilnie
3/ Stanisław Pluciński
uwagi: Tow. Powstańców i Wojaków Inowrocław
źródła:Wolność. Organ Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków na Województwo Poznańskie, R. 1922 i 1923

10 XI 1921 r. z żoną Ludmiłą z d. Sytlak (ur. 4 IX 1895, córka Franciszka i Teodory z d. Kończal, siostra Powstańca Wielkopolskiego Józefa 15 III 1899 - 26 VIII 1971) przeprowadzili się do Poznania ze Strzelna. W Poznaniu urodziła się trójka dzieci pary Tadeusz (28 IV 1922 - 20 XI 1977), Barbara Teodora po mężu Bieleńska (18 XI 1924 - 22 II 1991) i Henryk Franciszek (3 X 1926 - 18 VII 1995)

Stanisław Pluciński zmarł w Poznaniu 22 II 1955 r. i pierwotnie był pochowany na zabytkowym cm. na Jeżycach. Pod koniec 1978 r. został przeniesiony na cm. komunalny na Junikowie,
obecnie spoczywa pole 31 kwatera 1 rząd 2 miejsce 11
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1097906&name_surname=Pluci%C5%84ski%20Stanis%C5%82aw%20ek#

Spoczywają tu także żona Ludmiła z d. Stylak i syn Henryk (+1995) oraz jego żona Barbara (1924 - 2004), brat Ludmiły - Powstaniec Wielkopolski - Józef (15 III 1899-26 VIII 1971) i ich rodzice - Franciszek i Teodora z d. Kończal Stylakowie, żona Józefa - Jadwiga z d. Kaczmarek (1910-1978).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Gniezno, wpis L-9 / 1888; APP, Akta miasta Poznania Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 1 II 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 25 I 2025.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Urząd Stanu Cywilnego Gniezno, wpis L-9 / 1888

Joseph Pluciński (ur. 1862)
ojciec: Valentin , matka: Margarethe Kwiatkowska
Josephine Kwapiszewska (ur. 1870)
ojciec: Valentin , matka: Franziska Pieszyńska

—----------------------------------------------------------------------------------------------------

Sytlak Józef (1899-1971)

Urodził się 15 III 1899 r. we wsi Bielawy, pow. Szubin w rodzinie Franciszka (ur. 17 X 1868, syn Kazimierza i Józefy z d. Gagała) i Teodory z d. Kończal (ur. 4 IV 1873, córka Tomasza i Franciszki z d. Kończal), para pobrała się w 1894 r. Jego siostrą była Ludmiła Plucińska, siostra Powstańca Wielkopolskiego Stanisława (1893-1955).

Niewiele wiemy o losach Józefa sprzed Powstania Wielkopolskiego, w którym brał udział jako ochotnik, walczył między innymi o Chodzież, Nakło i Rynarzewo. Następnie w szeregach 58 pułku piechoty od 10 II 1919 r. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914/1919 od 13 VI 1931 r. Został zweryfikowany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich 11 IV 1934 r. dyplomem nr 2291, Nr Referatu Historycznego 9832 (Koło Czwartaków w Poznaniu).

Ożenił się 27 I 1932 r. z Jadwigą z d. Kaczmarek (22 IX 1910 w Lusowie - 9 XI 1978 w Poznaniu, córka Walentego i Antoniny z d. Harameza). Para miała dwoje dzieci Zenona (18 XI 1932) i Aleksandrę (12 X 1935 - 13 IX 2018).

Józef Sytlak zmarł 26 VIII 1971 r., po ekshumacji spoczął na cmentarzu komunalnym na Junikowie 9 XI 1987 r., spoczywa pole 31 kwatera 1 rząd 2 miejsce 11
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1097906&name_surname=Pluci%C5%84ski%20Stanis%C5%82aw%20ek#

Spoczywają tu także siostra Ludmiła z d. Stylak i szwagier PW - Stanisław Pluciński oraz ich syn Henryk (+1995) oraz jego żona Barbara (1924 - 2004), rodzice Ludmiły i Józefa - Franciszek i Teodora z d. Kończal Stylakowie, żona Józefa - Jadwiga z d. Kaczmarek (1910-1978).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Żnin, wpis L-44 / 1894; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 122; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.5077; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 1 II 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 25 I 2025.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Urząd Stanu Cywilnego Żnin, wpis L-44 / 1894

Franz Sytlak (ur. 1868)
ojciec: Casimir , matka: Josephine Gagała
Theodora Kończal (ur. 1873)
ojciec: Thomas , matka: Franziska Kończal

KROMA ANTONI (1899-1940)

Urodził się 26 XI 1899 r. w Sokolnikach Wielkich (Szamotuły), rodzice Walenty Króma (ur. 1854, syn Mateusza i Jadwigi Kasperek) i jego II żona Weronika z d. Szczepańska (ur. 1865, córka Józefa i Magdaleny z d. Kinge) pobrali się w 1884 r. Z tego związku urodzili się Michał (14 IX 1885), Stanisław (15 XI 1893 - 17 VIII 1977), Marianna (1896-1969), Pelagia (1902-1991), Kazimierz (1904) i Tadeusz (1907-1973). Z I małżeństwa Walentego z Antoniną Sierant urodzili się Agnieszka po mężu Strzelczak (Strzelczyk, ur. 1879) i Wiktor (15 X 1883 - 28 IV 1954).

Antoni poślubił Marię z d. Busch (31 VII 1902 - 9 XII 1989, pochowana na Junikowie 19 X 2021). To także miejsce pochówku Reginy z Wojtkowiaków (1910-1962) Busch i Ludwika Busch (23 VIII 1900-25 III 2021).
Na nagrobku wymieniono także imię Antoniego JAKO POWSTAŃCA WIELKOPOLSKIEGO.

Wg List strat II wojny światowej Antoni zginął w 1940 r. w Wilnie wskutek ran odniesionych przy bombardowaniu lotniska w Toruniu. Podano tam także zawód jaki wcześniej wykonywał - Woźny Sądu Grodzkiego - Wągrowiec.
W Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się odrzucony 28 II 1938 r. wniosek (24/15107) do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości. Antoni mieszkał wówczas w Wągrowcu, ale mamy też "epizod" poznański, w mieście zamieszkał 28 X 1922 r. przeprowadzając się z Sękowa.

Baranowski Franciszek (1905-1985)

Urodził się 29 III 1905 r. w miejscowości Kopeć (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Grabów nad Prosną) w rodzinie Wincentego i Stanisławy z d. Lodowicz (?).

Według Uchwały o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1957 r. brał udział z bronią w ręku w powstaniu od 2 I 1919 r. czyli miał wówczas 14 lat. Brał udział w walkach o Zduny, dalej na odcinku Sulmierzyce - Krotoszyn pod dowództwem chorążego Kamińskiego (brak imienia) i Teodora Kinakowicza (?). Po zakończeniu działań powstańczych został zdemobilizowany. Uchwałą Komisji Weryfikacyjnej przy Zarządzie Głównym Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu nr 5153 z dnia 28 I 1948 r. został Baranowski uznany za zweryfikowanego powstańca wielkopolskiego 1918/19. Podstawa: 1. Zaświadczenie tym. nr 5153 z dnia 28 I 1948 r. Związku Powstańców Wielkopolskich; 2. Uwierzytelniony wyciąg z repertorium 6 notariusza Jana ...włowskiego [nazwisko nieczytelne - dopisek WTG Gniazdo] w Krotoszynie; 3. Legitymacja członkowska Związku Powstańców Wielkopolskich z dnia 31 XII 1948 r. Uchwałą W 38/74 mianowany do stopnia podporucznika.

Nie był członkiem związków powstańczych w okresie międzywojennym, brak jego imienia na listach zweryfikowanych powstańców, w Wojskowym Biurze Historycznym także nie występuje.

4 I 1924 r. z Sulmierzyc przeprowadził się do Poznania, gdzie pracował w zawodzie piekarza.

27 IV 1929 r. ożenił się w Poznaniu z Heleną Palczewską (30 IV 1904 - 15 V 1994), para miała syna Jerzego (ur. 6 II 1931).

Zmarł 26 I 1985 r. Został pochowany w jednej z kwater powstańczych na cmentarzu komunalnym w Poznaniu na Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 6
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120134&name_surname=Baranowski%20Franciszek#

To także miejsce pochówku żony Heleny.

źródła: WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 31 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 202

Nowak z d. Binia Teofila (1902-1984)

Urodziła się 17 VIII 1902 r. w Rakoniewicach w rodzinie Józefa i Anny Marii z d. Woydowska (Wojdowska), para pobrała się w 1900 r. Z tego związku urodzili się także Helena (16 VII 1901), Maria (7 IX 1903), Józefa (7 III 1905 - 2 I 1989), Zofia (25 IV 1906) i Józef (19 VI 1909 - 26 XI 1990, podoficer rezerwy).

Ukończyła szkołę ludową w rodzinnej miejscowości.

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1958 r. napisano, że ” (...) brała udział w okresie od 29 grudnia 1918 do dnia 16 lutego 1919 r. Jak podają świadkowie pełniła służbę telefoniczną w Komendzie Miasta i urzędzie Pocztowym miasta Rakoniewic pow. Wolsztyn. Była czynna przy przygotowaniu strawy dla żołnierzy powstańców.”. Należy jednak zauważyć, że dopiero 3 I 1919 r. oddziały Stanisława Siudy weszły do Rakoniewic i zajęły miasto bez walki. Powstańcy aresztowali burmistrza, zajęli pocztę i obsadzili telefony, wówczas też Binia mogła rozpocząć swoją służbę w powstaniu. Po powstaniu w marcu 1919 r. została przeniesiona do Komendy Okręgu Wojskowego w Grodzisku Wielkopolskim, gdzie do 31 V 1920 r. pracowała jako maszynistka.

W późniejszym okresie pracowała w różnych firmach na terenie Grodziska Wielkopolskiego.

Około 1923 r. wyszła za Władysława Nowaka (1894-1957), z którym miała co najmniej dwoje dzieci - córkę Irenę (ur. 1 X 1923 r.) i syna, któremu po śmierci męża przekazała gospodarstwo rolne we wsi Włościejewki w powiecie śremskim.

W okresie okupacji niemieckiej wysiedlona z rodzina do wsi Rusocin. Po wojnie, jak wspomniano powyżej, zamieszkała we wsi Włościejewki.

W 1958 r. wstąpiła do ZBoWiDu.

Zmarła 9 XII 1984 r., pochowana na cmentarzu komunalnym na Junikowie w jednej z trzech Kwater Powstańców Wielkopolskich, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 2
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120122&name_surname=Nowak%20Teofila#

To także miejsce pochówku (po przenosinach) jej męża Władysława, córki Ireny (1923-2002) po mężu Żakowicz i Piotra Żakowskiego (1903-1976).

źródła: WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 2 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Kniat Józef (1903 - 1989)

Urodził się 18 VIII 1903 r. w Poznaniu w rodzinie Franciszka (26 III 1872 - 18 I 1920, syn Ignacego i Petroneli z d. Korcz) i Marianny z d. Cichowska (ur. 28 X 1871, rodzice Stanisław i Michalina Wątrobińska), para pobrała się w Jarocinie w 1899 r. Z tego związku urodzili się także Stanisław (17 IV 1899), Kazimierz (1900-1901), Marianna (1902), brat bliźniak Józefa - Stefan (*+1903), Helena (*+1905), Bronisława (1906), Franciszek (*+1909), Władysława (*+1910), Feliks (1911), Antoni (*+1913) i Władysława (1914-1930).
Józef jest kolejnym domniemanym powstańcem, który znalazł się w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line, stan na 1 I 2025 r., bo spoczywa w jednej z kwater powstańczych na cm. komunalnym Junikowie i został wymieniony na podstawie Wykazu grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań, spis ten nie był zweryfikowany dokumentami poświadczającymi udział w powstaniu a powstał na podstawie oględzin miejsca pochówku. Należy zwrócić uwagę, że w kwaterach spoczywają także inni weterani np. Powstań Śląskich, którzy w Powstaniu Wielkopolskim nie brali udziału. W przypadku Józefa Kniata WTG Gniazdo posiłkuje się jako źródłem Wspomnienia z własnych przeżyć do końca 1920, Poznań, które w rzeczywistości są wspomnieniami Kazimierza Raszewskiego (ur. 29 II 1864 w Jasieniu, zm. 14 I 1941 w Poznaniu, polski wojskowy i polityk, generał broni Wojska Polskiego, kawalerzysta, uczestnik I wojny światowej, Powstania Wielkopolskiego i wojny polsko-bolszewickiej), który ani razu nie wymienia Józefa Kniata.
Nie znaleziono żadnego dokumentu poświadczającego udział Józefa Kniata w insurekcji wielkopolskiej, nie był zweryfikowanym członkiem jakiegokolwiek międzywojennego związku Powstańców Wielkopolskich, w Wojskowym Biurze Historycznym jego imię także nie występuje (Kolekcja akt personalno - odznaczeniowych).
Był za to żołnierzem Kampanii Wrześniowej, na podstawie Polski Czerwony Krzyż 20398 - oryginalna kartoteka jeniecka ustalono, że kanonier 17. pułk artylerii lekkiej został osadzony w Stalagu VI-F i VI-H, nr jeńca 5187, a 31 VIII 1940 r. zwolniony.
Był dwukrotnie żonaty, jego I żoną 15 X 1927 r. została Cecylia Nowicka (ur. 27 VIII 1898), drugą została Maria (4 VI 1908 - 12 I 1985).
Zmarł 27 VIII 1989 r. Został pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 4
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120129&name_surname=Kniat%20J%C3%B3zef#
Nie został imiennie wymieniony na nagrobku (wymieniona jest tylko II żona Maria), ale przy grobie po lewej stronie nagrobka umieszczona została tabliczka pamiątkowa, i tak jeśli tabliczka została ustawiona przed 2010 r. - zlecenie wydało Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego, jeśli po 2010 r. to tabliczkę ufundowało Muzeum Powstania Wielkopolskiego.
źródła: Parafia katolicka Jarocin, wpis 1 / 1899; Urząd Stanu Cywilnego Jarocin, wpis 1 / 1899; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 1 I 2025 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025
Parafia katolicka Jarocin, wpis 1 / 1899
Franciscus Kniat (27 lat)
ojciec: Ignatius , matka: Petronella
Marianna Anna Cichowska (27 lat)
ojciec: Stanislaus , matka: Michalina
Urząd Stanu Cywilnego Jarocin, wpis 1 / 1899
Franz Kniat (ur. 1872)
ojciec: Ignatz Kniat + , matka: Petronella Korcz
Marie Cichowska (ur. 1871)
ojciec: Stanislaus Cichowski , matka: Michalina Wąstrobinska