Genealogia Powstańców Wielkopolskich, Najnowsze wpisy, wpisy, strona 105

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
27	28	29	30	31	01	02
03	04	05	06	07	08	09
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30

Muszyński Michał (1890-1963)

oraz jego rodzeństwo Walenty (*+1887), Józefa (1889-1890), Stanisława ( 1893), Jan (27 VI 1894), Józef i dziecko NN - bliźnięta ur. i zm. w 1898, Ignacy (12 I 1900) i Stanisław (8 II 1902) urodzili się w rodzinie Marcina (ur.1 XI 1864) i Franciszki z dom. Borkowicz(25 III 1864), para pobrała się w roku 1887 w Kłecku.

Muszyński Michał urodził się 15 VII 1890 roku w miejscowości Gulczewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kłecko.

Na Listach zweryfikowanych Powstańców oraz członków Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej jako miejsce urodzenia podano miejscowość Charbowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kłecko.

Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił jako ochotnik Kompanii z Kłecka pod dowództwem Edmunda Rogalskiego, już 28 XII 1918 roku przystąpili do walk, zdobywając Kłecko. Walczył na froncie północnym w bitwach pod Łopiszewem, Łopiennem, Nakłem, Szubinem, Rynarzewem. Kompania Kłecka weszła następnie do struktury organizacyjnej 58 Pułku Piechoty, pułk ten wchodził w skład najbardziej elitarnej wielkopolskiej dywizji - 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim Muszyński został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w roku 1958.

Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 25 I 1937 roku (syg. akt 24/8846). Był wówczas emerytowanym starszym posterunkowym Policji Państwowej, zamieszkałym w Kłecku przy ul. Paderewskiego 145.

7 VIII 1946 roku w Gnieźnie zawarł związek małżeński.

Zmarł 30 XII 1963 roku w Sierakowie.

źródła:Parafia katolicka Kłecko, wpis 25 / 1887, Archiwum Państwowe w Poznaniu 1870/3/42 Urząd Stanu Cywilnego Kłecko, wpis L-28 / 1887, Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 167, Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 252, WTG Gniazdo Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on line i Odznaczeni WKP, WBH - wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa szufladka MUSZ-MYSK.

Ewa Alicja Slomska, Marcin Borkowski
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—---------------------------------------------------------------------------------------------
Parafia katolicka Kłecko, wpis 25 / 1887

Martinus Muszyński (23 lat)
Francisca Borkowicz (24 lat)

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1870/3/42 Urząd Stanu Cywilnego Kłecko, wpis L-28 / 1887

Martin Muszyński (23 lat), rodzice: Michael Muszyński, Agnes Jankowska,
Franziska Borkowicz (23 lat), rodzice: Vinzent Borkowicz, Maryanna Kuczmińsk
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1400595...

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1870/1/50, skan 104, Kłecko (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń
Michael, rodzice: Martin Muszyński, Franciska Borkowicz,
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1400514...

Makowski Stanisław (1897-1981)

Urodził się 25 III 1897 r. w Wituchowie w powiecie międzychodzkim, jego matką była Maria (Marianna) z dom. Makowska, córka Wawrzyńca i Ludwiki z dom. Grabowska. Dnia 26 III 1897 roku pod nr 55 został sporządzony akt urodzenia Stanisława, gdzie zgłaszającą była babka dziecka - Ludwika z Grabowskich - Makowska, w akcie odnotowano iż matką dziecka jest niezamężna robotnica Maria Makowska. Maria urodziła w roku 1893 roku córkę Helenę - starszą siostrę Stanisława.
Uczeń szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości, po uzyskaniu pełnoletności wcielony do armii pruskiej i wysłany na front trwającej I wojny światowej. Służył Infanterie-Regiment 47. Podczas walk w 1916 r. został lekko ranny (lista strat Prusy 609 z dnia 17 VIII 1916, wydanie 1105, s.14132).
Od 9 I 1919 r pod dowództwem por Thomasa (Bolesław Aleksander Thomas) brał udział w walkach w okolicy Kwilcza pod Rozbitkiem, Mechnaczem i Kurnatowicami oraz o Kamionnę i Kolno. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony w roku 1958 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym a w roku 1972 r. został mianowany na stopień podporucznika
Na mocy Rozporządzenia Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej z dn.20 I 1919 r. o przeprowadzeniu poboru dla roczników 1897, 1898 i 1899, został wcielony do regularnych oddziałów Wojsk Wielkopolskich, w szeregach których wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
Po zakończeniu wojny pozostał w Wojsku Polskim jako podoficer zawodowy do 17 VII 1932 r. , do rezerwy odszedł w stopniu sierżanta.
W 1921 r. ożenił się z Magdaleną z d. Marcinkowską (ur.14 V 1897 w Biernatkach zm.22 II 1981 w Poznaniu), para miała córkę Janinę po mężu Niedośpiał (ur.4 XII 1921 zm.7 XI 2002 - spoczywa z rodzicami). 18 XI 1929 rodzina zamieszkała w Poznaniu.
Po wojnie zaangażował się w działanie ruchu kombatanckiego, wstąpił do ZBoWiD. W latach 50 Centralne Archiwum Wojskowe potwierdziło jego udział w powstaniu, wystawiając zaświadczenie nr 1755.
Zmarł w Poznaniu 19 XI 1981 r. Spoczął na cmentarzu w Poznaniu na Minikowie,
kwatera 3, rząd 6, miejsce 40
kwatera 3
rząd 6 miejsce 40
GPS: 52.361912, 16.934987
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../26096372
Spoczywają tu także żona Magdalena i córka Janina.
Miejsce spoczynku Weterana walk o wolność i niepodległość Polski zostanie zgłoszone do Instytutu Pamięci Narodowej w celu dokonania wpisu do Ewidencji. Na dzień sporządzenia notatki nie figuruje.
Grób zadbany, nie wymaga renowacji.
Źródła : APP, zesp.1900, sygn..68, k.58; Lista odznaczonych WKP-WTG Gniazdo; Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 38/72; Pestka-Lehmann M., Lehmann M., Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Kwileckiej, Kwilcz 2019, s.98; des.genealogy.net (d.15 XI 2021); e-kartoteka.net (15 XI 2021); wyszukiwarka grobów billiongraves.com, wyszukiwarka grobów miasta poznania, kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931
Witold Borowski,
Ewa Alicja Slomska ©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—---------------------------------------------------------------------
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1900/1/68, skan 58
Miłostowo (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń
Stanislaus, rodzice: Marie Makowska
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1405134...

Kruk Władysław (1899 - 1975)

oraz jego rodzeństwo Stanisława (1894), Wojciech (29 V 1897), Jadwiga (1900), Czesław (1910) urodzili się w rodzinie Kazimierza (ur. 3 III 1867 - zm. 23 II 1942) i Pelagii z dom. Stawska (ur. 22 II 1868), para pobrała się w roku 1892.

Kruk Władysław urodził się 13 VI 1899 roku (w źródłach podawany jest też dzień 12) w miejscowości Otowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne.

W roku 1928 ożenił się z Heleną Klemens ur. 13 VI 1908 roku w Ludwikowie, para miała syna Leona Jana ur. w Poznaniu 6 VI 1930 roku.

Z zawodu szofer - ślusarz.

Nasza wiedza o Władysławie jest znikoma, wiemy iż jego nazwisko wymienione zostało w Wykaz podoficerów i żołnierzy II Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1 grudnia 1919 roku. CAW I.301.12.51, z adnotacją w Wojskach Wielkopolskich od 24 I 1919 roku, biorąc pod uwagę, że do grona Powstańców Wielkopolskich zalicza się wszystkich wstępujących do czasu podpisania Rozejmu w Trewirze (16 II 1919r.) Włądysława należy również zaliczyć do uczestników zrywu niepodległościowego 1918-1919.
Z Wojska Polskiego zwolniony 3 II 1922 roku.

W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony dnia 21 VI 1938 roku wniosek o Medal Niepodległości (syg. akt 145294).

Kruk zmarł w Poznaniu 26 VI 1975 roku, spoczywa ze zmarłą 8 X 1985 roku małżonką Heleną:
kwatera IIP
rząd 3 miejsce 24
GPS: 52.386601, 16.87736
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../W%C5%82adys%C5.../26348294

Miejsce spoczynku zadbane, nie wymaga renowacji.

Zostanie złożony wniosek do IPN o przeprowadzenie kwerendy w następstwie której dokonany zostanie ewentualny wpis do Ewidencji grobów Weteranów, powiadomiony zostanie także Wydział Kultury miasta Poznania.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/3/56, skan 22, Jankowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1892, Księga małżeństw, Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/76, skan 55 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931, wyszukiwarka grobów billiongraves.com, wyszukiwarka grobów miasta Poznania, WBH wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa - szufladka KRÓL - KRUP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Krzymiński Stanisław (1884-1971)

oraz jego rodzeństwo Stefan (29 VIII 1896 - 12 IX 1960) - Powstaniec Wielkopolski, Władysława (1855-1944), Marian (30 I 1888), Franciszka (1889), Stefania (1892), Teresa (1894), Apolonia (1898-1899), Julianna (1900-1948), Antoni (25 V 1902) i Adam (1908) urodzili się w rodzinie Andrzeja (ur.3 II 1855, zm. 6 IV 1926) i Marianny z dom. Szczepańska (ur. 20 VIII 1859, zm. 14 VII 1922), para pobrała się w Poznaniu w roku 1883.

Krzymiński Stanisław urodził się w Poznaniu 18 VIII 1884 roku.

10 VI 1909 roku poślubił Mariannę Kłosiak ur. 3 I 1890 roku w Poznaniu, córkę Franciszka i Michaliny z dom. Mikołajczak.
Ze związku Stanisława i Marianny urodziło się sześcioro dzieci Zofia (25 IV 1910), Marian (8 IX 1911), Mieczysław (1913-1920), Helena (21 II 1916), Wanda Maria (8 III 1918, po mężu Bereszyńska - spoczywa z rodzicami) i Henryk (18 XII 1920).

Zmarł w roku 1971. Spoczywa z córką Wandą Marią i zięciem Stefanem Bereszyńskim na cmentarzu parafialnym na poznańskim Górczynie
kwatera IIIL
rząd 39 miejsce 15
GPS: 52.385547, 16.878
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../65163794

W wyszukiwarce miejskiej brak wpisu dotyczącego pochówku Stanisława, zostanie zgłoszone do Urzędu Miasta Poznań, Wydział Kultury.
Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów.

Miejsce spoczynku jest zadbane, nie wymaga renowacji, po prawej stronie ustawiona pamiątkowa tabliczka marmurowa - “Powstaniec Wielkopolski”.

Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił 28 XIII 1918 roku, początkowo w Komendzie Naczelnej Straży Ludowej pod dowództwem Władysława Samolińskiego (1887-1976), który tworzył następnie oddział ochotników z poznańskich Jeżyc. Z polecenia komendy Powstańców zabierał broń Niemcom wg otrzymanej listy. Ponadto szykował szkice i rysunki zabudowań Ławicy. Brał również udział w zdobywaniu lotniska i zabudowań wojskowych. Za udział w Powstaniu odznaczony pośmiertnie WKP w roku 1974.
Pracował następnie na ławicy jako kierownik magazynów. Stopień podporucznik.

W WBH teczka o syg. akt 3502.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/122, skan 141, Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1883, Księga małżeństw t. I, Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/134, skan 236, Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1884, Księga urodzeń t. III, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931, wyszukiwarka grobów billiongraves.com, wyszukiwarka grobów miasta Poznania, WBH wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa - szufladka KRZE-KRZY.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—---------------------------------------------

zapis ślubu rodziców:
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/122, skan 141, Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1883, Księga małżeństw t. I
Andreas Krzymiński (28 lat), rodzice: Johann Krzymiński , Marie Piskor ,
Maria Szczepańska (24 lat) , rodzice: Anton Szczepanski , Emilie Klutowska ,
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1409108...

akt urodzenia Stanisława:
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/134, skan 236, Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1884, Księga urodzeń t. III
Stanislaus , rodzice: Andreas Krzymiński, Marianna Szczepańska,
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1408758...

Krzywik Teofil

urodził się 25 IV 1894, zmarł po 15 grudnia 1919

– porucznik pilot Wojska Polskiego, uczestnik powstania wielkopolskiego i wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Od 23 stycznia 1919 roku służył w odrodzonym Wojsku Polskim i brał udział w powstaniu wielkopolskim. Następnie otrzymał przydział do 12. eskadry wywiadowczej i w jej składzie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Podczas lotów bojowych na froncie Litewsko-Białoruskim wykazał się wielką odwagą atakując z nieznacznego pułapu oddziały przeciwnika. Brał udział w bombardowaniu dworców kolejowych oraz pozycji sowieckich. Ponadto uczestniczył w zwalczaniu baterii i kolumn bolszewickich. Wykonywał bardzo odległe loty wywiadowcze. Za brawurowe i śmiałe loty bojowe wykonane w tym okresie otrzymał, wraz ze swym obserwatorem ppor. Wiktorem Karczewskim, pochwałę z 22.09.1919 r. (rozkaz 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich).

19 września, w załodze z ppor. Wiktorem Karczewskim, zbombardował dworzec kolejowy w Żołbinie. Z samolotu Rumpler C.VII zrzucili 100 kg bomb w rezultacie czego doprowadzili do zablokowania linii kolejowej. Następnego dnia atakowali dworzec Turkowskaja i most na rzece Oli. 21 września wykonali dwa loty bojowe, podczas jednego z nich zaatakowali nieprzyjacielską baterię i zabili wszystkie konie. Dzięki temu polska piechota zdobyła działa.

W następnych dniach Krzywik i Karczewski aktywnie brali udział w walkach. Z niskiego pułapu przeprowadzili szereg ataków na dworce kolejowe, oddziały nieprzyjaciela oraz wykonywali rozpoznanie pozycji wroga. 27 września 1919 roku wykonywali daleki lot na rozpoznanie podczas którego zostali zestrzeleni i lądowali na terenach zajętych przez Armię Czerwoną. Ze zniszczonego samolotu wymontowali karabin maszynowy i dotarli do polskich pozycji, a następnie przy pomocy polskiej piechoty zdołali odzyskać ze zniszczonego samolotu silnik i zbiornik paliwa.

15 grudnia 1919 roku przeprowadzali lot wywiadowczy w rejonie Sołtanowki, Rohaczowa i Żłobina. W ich Rumplerze C.VII zawiódł silnik i byli zmuszeni do przymusowego lądowania na terenie zajętym przez nieprzyjaciela. Podporucznik Karczewski zdołał zbiec i powrócić do eskadry z odmrożeniami nóg, natomiast Teofil Krzywik zaginął w niewoli. Przypuszczalnie zmarł z wycieńczenia lub został rozstrzelany w obozie w Moskwie.

Za swą służbę w polskim lotnictwie otrzymał odznaczenia:

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8091,

Krzyż Walecznych.

Za Wikipedią.

Dybizbański Stanisław (1890 - 1974) - zapomniany Powstaniec Wielkopolski

Dybizbański Stanisław oraz jego rodzeństwo Roman (1880), Marianna (1882-1884), Jan (1884), Józef (1888), Cecylia (1895) urodzili się w rodzinie Romana (1845) i Marianny z dom. Borowicz (1854), para pobrała się w Opalenicy w roku 1876.

Dybizbański Stanisław urodził się 13 X 1890 roku w Opalenicy.

Powołany do armii pruskiej służył w marynarce. W czasie rewolucji w Niemczech zwolniony z niemieckiego wojska i podobnie jak jego koledzy wrócił w rodzinne strony. 25 XI 1918 roku był już w Poznaniu, miało to zapewne związek z tym, że jego starsi bracia Roman, Jan i Józef tu mieszkali.

Już 5 XII 1918 r. byli marynarze armii niemieckiej, przebywający w Poznaniu, spotkali się w kawiarni ,,Zielona’’ przy ul. Wrocławskiej. Ustalono wówczas, że sformują IV Kompanię batalionu Służby Straży i Bezpieczeństwa, pod wodzą bosmana Adama Białoszyńskiego (wg akt metrykalnych urodził się jako Białaszyński, sam używał nazwiska Białoszyński). Grupę tworzyli najbardziej radykalni marynarze kompanii, opowiadający się za działaniem, a nie czekaniem. Werbunek do kompanii Białoszyński rozpoczął jeszcze w 1917 roku.

Przed wybuchem Powstania marynarze stanowili ochronę osobistą Ignacego Paderewskiego, którego przyjazd do miasta był iskrą zapalającą powstanie. Kompania zajęła koszary 47 pułku piechoty niemieckiej, zablokowali wywóz magazynów z bronią i zaopatrzeniem, a także zdobyła Fort VII. 6 stycznia 1919 r. marynarze brali udział w walkach na poznańskiej Ławicy, a potem pod Szubinem, Rynarzewem i Turą k. Bydgoszczy.

Jeden z poświadczających udział Dybizbańskiego w Powstaniu - Stanisław Jaskuła (5 V 1892 Prusinowo) w swoim życiorysie wymienia miejsca walk, w których brali udział - koszary, Prezydium Policji, Forty V i VI oraz Fort VIII Grolman, następnie wyruszyli do walki pod Szubinem.

Obok wyżej wymienionego Jaskuły udział poświadczyli także Henryk Wiechciński (ur.27 XII 1895 w Pieczkowie) i Wacław Ruszkiewicz (ur. 27 IX 1899 w miejscowości Gronowo pow. chełmiński).

W II 1919 roku Dybizbański został przydzielony do I Pułku Piechoty, a w VI wraz z grupą ponad 350 marynarzy wysłany do Modlina.

W kwietniu 1930 roku Dybizbański mieszkał w Gdyni, z tego okresu pochodzą dokumenty potwierdzające jego udział w Powstaniu Wielkopolskim.

Zmarł 6 X 1974 roku, spoczywa w grobie rodzinnym na cmentarzu komunalnym na Witominie

Sektor / Rząd / Numer

55 / 15 / 8

https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...

Spoczywają tu także Stanisława Irena Wasilewska 1926-2005, Ryszard Wasilewski 1926-1986 i Ryszard Wasilewski 1953-2019.

Grób zadbany, nie wymaga renowacji.

Miejsce spoczynku Weterana walk o wolność i niepodległość Polski zostanie zgłoszony do IPN w celu dokonania wpisu do Ewidencji grobów Weteranów.

źródła: Parafia katolicka Opalenica, wpis 18 / 1876, Urząd Stanu Cywilnego Opalenica, wpis 20 / 1876, Archiwum Państwowe w Poznaniu 1918/1/49, skan 161 Opalenica (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń, Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 422: Życiorysy powstańców wielkopolskich: J - tom IV (Jarzębowski Antoni - Jeszka Bolesław), grobonet.com - wyszukiwarka grobów Gdyni, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931 miasta Poznania, dokumenty ze zbioru Sebastiana Dragi.

Ewa Alicja Slomska, Sebastian Draga

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—-------------------------------------------------------

zapis ślubu rodziców :

Parafia katolicka Opalenica, wpis 18 / 1876

Romanus Dybizbański (30 lat)

ojciec: Ignatius Dybizbański , matka: Carolina

Marianna Borowicz (23 lat)

ojciec: Joannes Borowicz, matka: Magdalena

Urząd Stanu Cywilnego Opalenica, wpis 20 / 1876

Roman Dybisbanski (ur. 1845)

ojciec: Ignatz, matka: Caroline Ozdowska

Marie Borowicz (ur. 1854)

ojciec: Johann, matka: Magdalena Olszowska

akt urodzenia Stanisława

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1918/1/49, skan 161 Opalenica (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń

Stanislaus, rodzice: Roman Dybizbanski, Marianna Borowicz,

https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1407576...

Laudowicz Adam

oraz jego rodzeństwo Stanisław ( *+1890), Leon (1894-1895), Pelagia (1895-1896) i Anna (1903-1905) urodzili się w rodzinie Teodora (27 III 1863) i Konstancji z dom. Adamkiewicz (17 II 1861), para pobrała się w roku 1889.

Laudowicz Adam urodził się 6 XII 1891 roku w Sulmierzycach.

Ukończył szkołę powszechną w Sulmierzycach, następnie studiował w Wyższej Szkole Budowy Maszyn w Hamburgu, gdzie też czynnie uczestniczył w życiu Tow. Gim. "Sokół" i koła śpiewu "Halka" w Gelsenkirchen.

Powołany do armii pruskiej 16 X 1912 do XI 1918 r. brał udział w I wojnie światowej.

Po powrocie z wojny w rodzinne strony, gdzie brał udział w przygotowaniach do Powstania. 6 I 1919 r. wstąpił jako ochotnik do oddziału powstańczego i brał czynny udział w walkach w zdobyciu lotniska w Ławicy koło Poznania, gdzie też pozostał dla zabezpieczenia obiektów i materiałów na lotnisku.
Na lotnisku w Ławicy pełnił służbę majstra konstruktora samolotów bojowych w 4 hangarze aż do chwili zdemobilizowania, tj. 30.09.1920 r. Za udział w Powstaniu odznaczony Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich a w roku 1957 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938 roku (syg. akt 24/34341).

17 XI 1922 roku ożenił się z pochodzącą ze Sumierzyc Heleną z dom. Krysmalska (ur. 15 V 1897), córką Tomasza i Agnieszki z dom. Garyantesiewicz.
Adam i Helena mieli jedyną córkę Bożesławę Zofię ur. 10 V 1924 roku.

1 III 1935 roku wstąpił do Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914-1919

Nie są znane jego losy podczas II wojny światowej.

Zmarł w Poznaniu 25 XII 1968 roku. 2 I 1969 r. spoczął na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa:
pole 23
rząd A miejsce 21
GPS: 52.387306, 16.828799
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1078364&name_surname=Laudowicz%20Adam#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Adam-Laudowicz.../28609360

To także miejsce spoczynku jego żony Heleny zmarłej 17 IV 1984 i córki Bożesławy zm. 14 X 1974 roku.
Miejsce spoczynku jest opłacone, nagrobek nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski. Na dzień sporządzenia notatki brak w/w ewidencji.

źródła:Archiwum Państwowe w Kaliszu 757/2/59, skan 68, Sulmierzyce (USC) - akt małżeństwa, rok 1889, [Księga małżeństw], Archiwum Państwowe w Kaliszu 757/1/64, Sulmierzyce (USC) - akt urodzenia, rok 1891, [Księga urodzeń], WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP, WBH - kartoteka odznaczeniowo - personalna szufladka LATU-LEIS, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich, wyszukiwarka grobów billiongraves.com, wyszukiwarka grobów miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—----------------------------------------------------------------
Archiwum Państwowe w Kaliszu 757/2/59, skan 68, Sulmierzyce (USC) - akt małżeństwa, rok 1889, [Księga małżeństw]
Theodor Laudowicz (26 lat), rodzice: Constantin Laudowicz, Anastasia zd Winiewicz ,
Constantia Adamkiewicz (28 lat), rodzice: Matheus Adamkiewicz, Emilie zd Konieczna
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jedno.../11960680...

akt urodzenia Adama:
Archiwum Państwowe w Kaliszu 757/1/64, Sulmierzyce (USC) - akt urodzenia, rok 1891, [Księga urodzeń]
Adam , rodzice: Theodor Laudowicz, Constantia Laudowicz zd Adamkiewicz ,
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jedno.../11960588...

Ruszkiewicz Wacław - zapomniany Powstaniec Wielkopolski

Wśród dokumentów potwierdzających udział w Powstaniu Wielkopolskim Stanisława Dybizbańskiego zachowały się dwa, które dają nam podstawę do wskrzeszenia pamięci o kolejnym Powstańcu - marynarzu, który umknął historii - Wacławie Ruszkiewiczu.

Ruszkiewicz Wacław urodził się jak sam podaje 27 IX 1899 roku w miejscowości Gronowo powiat chełmiński, natomiast w WBH i w wyszukiwarce miejskiej grobów cmentarzy gdańskich rok zapisany został 1900 (Dżonów).

Jakie były jego losy podczas I Wojny Światowej i kiedy stanął do Powstania - tego nie udało się ustalić. Z zapisu w poświadczeniu udziału w Powstaniu Dybizbańskiego czytamy “służył razem ze mną w I Pułku Piechoty, w kompanii marynarzy od 9 XII do 16 VI 1919 roku”. Należy zatem przyjąć, że życiorys Ruszkiewicza i Dybizbańskiego jest w tym miejscu tożsamy.

Już 5 XII 1918 r. byli marynarze armii niemieckiej, przebywający w Poznaniu, spotkali się w kawiarni ,,Zielona’’ przy ul. Wrocławskiej. Ustalono wówczas, że sformują IV Kompanię batalionu Służby Straży i Bezpieczeństwa, pod wodzą bosmana Adama Białoszyńskiego (wg akt metrykalnych urodził się jako Białaszyński, sam używał nazwiska Białoszyński). Grupę tworzyli najbardziej radykalni marynarze kompanii, opowiadający się za działaniem, a nie czekaniem. Werbunek do kompanii Białoszyński rozpoczął jeszcze w 1917 roku.

Przed wybuchem Powstania marynarze stanowili ochronę osobistą Ignacego Paderewskiego, którego przyjazd do miasta był iskrą zapalającą powstanie. Kompania zajęła koszary 47 pułku piechoty niemieckiej, zablokowali wywóz magazynów z bronią i zaopatrzeniem, a także zdobyła Fort VII. 6 stycznia 1919 r. marynarze brali udział w walkach na poznańskiej Ławicy, a potem pod Szubinem, Rynarzewem i Turą k. Bydgoszczy.

W II 1919 roku Ruszkiewicz został przydzielony do I Pułku Piechoty, a w VI wraz z grupą ponad 350 marynarzy wysłany do Modlina - potwierdzenie stanowi protokół z przesłuchania Dybizbańskiego str. 2, w którym pod zeznaje, że wraz z nim do Modlina przybyli Jaskuła Stanisław, Rórzkiewicz Wacław (pisownia oryginalna), Musiał Jan i Cichy Ignacy.

W kwietniu 1930 roku mieszkał w Gdyni, z tego okresu pochodzą dokumenty potwierdzające jego udział w Powstaniu Wielkopolskim. Natomiast na podstawie 1939 Danzig and Suburbs Address and Business Directory wiemy, że mieszkał już w Gdańsku przy ulicy Hindersinstraße 1 z dopiskiem Seemann (marynarz).

Ożenił się z Walerią z dom. Makiła, urodzona 9 XI 1898 roku w Kasparusie na Kociewiu, córką Jakuba i Weroniki z dom. Graban.

Ruszkiewicz Wacław zmarł 6 X 1962 roku, Waleria zmarła 29 IV 1964 roku, małżonkowie spoczywają na cmentarzu komunalnym w Gdańsku Srebrzysku

Rejon:

XI

Nr kwatery:

TAR II

Rząd:

1

Nr grobu:

50/49

https://cmentarze-gdanskie.pl/chapter_77037.asp?smode=2...

W Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się dwie fiszki dotyczące wniosków małżonków do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości - Wacław 11-3236, Waleria - 11-3237.

źródła:

Wojskowe Biuro Historyczne - szufladka oznaczeniowo-personalna RUDZ-RUTK, genealogyindexer.org, Wyszukiwarka miejsca pochówku w Gdańsku, dokumenty ze zbioru Sebastiana Dragi.

Ewa Alicja Slomska, Sebastian Draga

Luks Ryszard Leon

oraz jego rodzeństwo Czesława (15 VI 1905, po mężu Lichocka) i sylwester Wiktor (19 XII 1916) urodzili się w rodzinie Maksymiliana (29 V 1876 - 20 I 1930) i Wiktorii z dom. Siewert (15 XII 1876 - 21 IX 1921), para pobrała się w Poznaniu 15 VI 1901 roku.

Luks Ryszard Leon - używał imienia Leon - urodził się 9 VIII 1902 roku w Poznaniu.

Skończywszy lat 6 uczył się w szkole powszechnej, od 14 roku życia uczył się zawodu ślusarza, naukę zakończył mając lat 19.

W dość szczegółowym życiorysie nie wspomina o tym, że brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, natomiast napisał, że do 1921 roku brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. W Wykaz imienny podoficerów i żołnierzy III Eskadry Wielkopolskiej z dn. 1.12.1919 r figuruje z datą wstąpienia do wojska polskiego 4 II 1919 roku.

W latach 1921 - 1929 pracował na lotnisku na Ławicy jako ślusarz, obsługa maszyn.

21 IX 1929 roku ożenił się z Władysławą Węglewską (ur. 21 I 1904 roku w Szczepankowie pow. mogileński), córką Antoniego i Franciszki z dom. Byczewskiej.

Na początku 1930 roku Władysława i Leon wyjechali za pracą do Belgii, gdzie w miejscowości Bray 6 X 1930 roku urodziła się ich córka Łucja.

Po powrocie do Poznania w IV 1931 aż do wybuchu wojny pracuje w Poznaniu jako ślusarz.

12 VII 1942 roku cała rodzina została wywieziona na roboty przymusowe do Szczecina i osadzona w obozie Seedorf. Po wyzwoleniu nie podjęli decyzji o powrocie do Polski, osadzeni w obozie przesiedleńczym Westrhauderfeim od 1 V 1946 do 1 VIII 1947. W roku 1950 opuścili Europę płynąc do USA, gdzie się osiedlili.

Zmarł w lutym 1987 roku, ostatnie miejsce zamieszkania Chicago, Illinois 60634, USA.

źródła: Arolsen Archives, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931 miasta Poznania, Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 81, Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 181, WBH wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna - szufladka LOWO-LUME.

Padechowicz Julian (1895-1962) - zapomniany Powstaniec Wielkopolski

urodził się 5 VII 1895 roku w Petersburgu w rodzinie urzędnika kolei Juliana (zm. 1896) i Wandy z dom. Henze (ur. 27 V 1866 w Berlinie), po śmierci Juliana seniora Wanda z synem przeprowadzili się do Poznania w roku 1910.

Nie są znane losy Juliana przed wstąpieniem do armii pruskiej w roku 1914, w której służył do roku 1916.

Nie wiemy także gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. 21 VI 1938 roku jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony, mieszkał wówczas w Krakowie (niezbędna kwerenda w WBH).

Ożenił się z Heleną Jadwigą z dom. Łukowicz (1906-2005), mieli dwie córki Teresę po mężu Karolak i Mariolę po mężach Kirowska - Dembińska.

Zmarł w Gdyni 24 V 1962 roku, w okolicznościowym nekrologu od rodziny zapisane zostało

“były Powstaniec Wielkopolski,

były oficer Wojska Polskiego,

długoletni pracownik resortu żeglugi”.

Pierwotnie spoczął na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witomino, po śmierci małżonki szczątki przeniesiono na cmentarz Stanisława bpa i męczennika w Szczawnie (woj. łódzkie)

Sektor: B Rząd: 7 Kwatera: 1

https://www.ecmentarze.pl/.../szczawin/grave/detail/1811653

źródła: Dziennik Bałtycki maj 1962, wyszukiwarka grobów cm. parafialnego w Szczawnie, Wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa szufladka PACZ - PALI, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931 miasta Poznania.

Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Kalendarz

Strony

Archiwum

Najnowsze wpisy, strona 105

Muszyński Michał (1890-1963)

Makowski Stanisław (1897-1981)

Kruk Władysław (1899 - 1975)

Krzymiński Stanisław (1884-1971)

Krzywik Teofil

Dybizbański Stanisław (1890 - 1974) - zapomniany...

Laudowicz Adam

Ruszkiewicz Wacław

Luks Ryszard Leon

Padechowicz Julian (1895-1962)

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
27	28	29	30	31	01	02
03	04	05	06	07	08	09
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
27	28	29	30	31	01	02
03	04	05	06	07	08	09
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
27	28	29	30	31	01	02
03	04	05	06	07	08	09
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30