Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Ostolski Czesław (1901 - 1981)

oraz jego rodzeństwo Agnieszka (1886 - 1948, po mężu Pilarska), Pelagia (1889 - 1971, po mężu Szulc), Leokadia (1890), Władysław (15 V 1892), Jan i Ludwik - bliźnięta (24 VII 1895), Zofia (1897) i Adam (17 XII 1899) urodzili się w rodzinie Kazimierza i Katarzyny z dom. Filipiak, para pobrała się w Obornikach w roku 1880.

Ostolski Czesław urodził się 28 V 1901 roku w miejscowości Bąblin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki.

Alfred Kucner w Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, Oborniki 1939 wymienia jako powstańców także Jana i Władysława, niestety bez podania bliższych danych, nie możemy zatem jednoznacznie stwierdzić, że wymienieni bracia brali także udział w Powstaniu Wielkopolskim, imię Jana odnajdujemy dwukrotnie na pruskich listach strat jako rannego w walce podczas I wojny światowej.

Czesław Ostolski brał udział w powstaniu jako ochotnik Kompanii obornickiej pod dowództwem Stefana Twardowskiego z Wojnowa i Józefa Grossmanna z Obornik. Walczyli na froncie czarnkowskim (Czarnków - Chodzież dalej Nakło nad Notecią). Za udział w powstaniu został w roku 1976 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, w roku 1983 mianowany na podporucznika. Zweryfikowany członek koła w Tczewie Związku Powstańców Wielkopolskich nr dyplomu 15617, nr Referatu Historycznego 23903.

Dwukrotnie żonaty, jego pierwszą żoną została Klara z dom. Filipiak (ur. 2 VIII 1907 w Chodzieży), z tego związku urodziły się trzy córki Halina (21 II 1928 Chodzież), Irena Maria (17 II 1929 Poznań) i Hildegarda (18 XII 1931 Poznań). Drugą żonę - Teresę Żebrowską poślubił 29 I 1966 w Kosakowie pow. pucki.

Około roku 1938 rodzina przeprowadziła się z Poznania do Tczewa, gdzie Czesław prowadził swoją restaurację, z tego okresu pochodzi też odrzucony wniosek o Medal Niepodległości (9 V 1938).

Zmarł 27 VI 1981 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 26 / 40 / 3.

źródła:Archiwum Państwowe w Poznaniu 1916/3/20, skan 8 Oborniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1880, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1916/1/82, skan 190 Oborniki (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Księga wtóropisów urodzin. Kucner Alfred (oprac.), Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, Oborniki 1939. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 358.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1916/1/82, skan 190 Oborniki (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Księga wtóropisów urodzin
Czeslaus , rodzice: Kasimir Ostolski, Katharina Filipiak ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1916/3/20, skan 8 Oborniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1880, Księga małżeństw

Casimirus Ostolski (22 lat), rodzice: Johann Ostolski , ? Palicka ,
Catharina Filipiak (18 lat) , rodzice: Michael Filipiak , Apolonia Nowicka

Ostojski Alfons Ludwik (1899 - 1968)

i Wacław (3 VII 1893 Pogorzela - 14 IV 1977 Gdynia, spoczywa na cm. orłowskim) - Powstańcy Wielkopolscy oraz ich rodzeństwo Maria Irena (1891), Zofia Helena (1895), Adelajda Antonina (1896), Aleksander Kazimierz (1901), Władysław (1903) i Dominika (1905) urodzili się w rodzinie Walentego (2 II 1861 - 23 VIII 1946) i Antoniny z dom. Borecka I voto Muszalska (12 I 1867 - 1937), para pobrała się w roku 1890.

Ostojski Alfons Ludwik urodził się 25 VIII 1899 roku w miejscowości Pogorzela (USC Mikuszewo), obecnie wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Miłosław.

Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił w oddziałach z Wrześni, walczył pod Gnieznem, Zdziechową, Szubinem, Rynarzewem, Kcynią pod dowództwem Ignacego Wietrzyńskiego. W latach 1919 - 1922 w wojsku polskim. Nie ustalono czy brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. W roku 1957 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, 4 IV 1938 roku odznaczony Medalem Niepodległości. Jego brat Wacław walczył pod dowództwem Władysława Wiewiórowskiego, także odznaczony WKP i MN, w roku 1972 mianowany do stopnia podporucznika. Obaj też należeli do Koła w Gdyni Związku Powstańców Wielkopolskich.

Na przełomie lat 1925/1926 bracia przeprowadzili się z rodzinami do Gdyni, gdzie założyli firmę pod nazwą “Bracia Ostojscy - Zakłady Ślusarsko - Mechaniczne”. W roku 1931 Alfons wystąpił ze spółki.

Przed rokiem 1928 ożenił się z Katarzyną (ur. 31 III 1904, zm. 10 V 1974), z tego związku urodziło się trzech synów Waldemar (1928 - 1941), Zbigniew (1930 - 1992) i Jan (1935 - 2005) i córka, której imienia nie znamy po mężu Rochodzińska.

W czasie II wojny światowej skazany na 7 miesięcy robót przymusowych i osadzony w więzieniu w Gdyni.

Ostojski Alfons Ludwik zmarł 11 VIII 1968 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie z małżonką Katarzyną i synami oraz synową Janiną, Sektor / Rząd / Numer
1 / 7 / 17_2.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1897/3/50, skan 16 Mikuszewo (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1899/1/76, Mikuszewo (USC) - akt urodzenia, [Księga urodzeń]. Dziennik Bałtycki 192/1968. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. Powstańcy Wielkopolscy powiatu wrzesińskiego - strona internetowa. APP, Akta Miasta Poznania - karty ewidencji ludności 1870-1931. IPN - Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—------------------------------------------------

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1897/3/50, skan 16 Mikuszewo (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw

Valentin Ostojski (29 lat), rodzice: Ignatz Ostojski , Marianna Nowacka ,
Antonina Muszalska zd. Borecka (23 lat) , rodzice: Kasimir Borecki , Marianna Węczkowska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1899/1/76, Mikuszewo (USC) - akt urodzenia, [Księga urodzeń]
Alfons Ludwik , rodzice: Valentin Ostojski, Antonina Borecka

Osowski Stanisław (1898 - 1992)

oraz jego rodzeństwo Michalina (1879), Anna (1881), Michał (1883), Marianna (1885 - 1886), Ignacy (1887-1890), Pelagia (1892 - 1944), Petronela (1896), Angelika (*+1900), Agnieszka (1902) urodzili się w rodzinie Józefa (16 III 1846 - 9 XI 1914) i Agnieszki z dom. Szymańska (14 I 1859 - ?), para pobrała się w roku 1878.

Osowski Stanisław urodził się 7 XI 1898 roku w miejscowości Przeźmierowo – wieś sołecka położona w zachodniej Polsce, leży w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne. Ukończył szkołę powszechną, następnie podjął naukę w zawodzie zdun. Po ukończeniu 18 roku życia powołany do odbycia służby w armii pruskiej, brał udział w I wojnie światowej.

Przystąpił do Powstania Wielkopolskiego walcząc pod Nakłem, Lesznem, Budzyniem. W roku 1958 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a roku 1972 mianowany podporucznikiem. 25 VI 1938 roku jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony. Zweryfikowany powstaniec 8 X 1936 roku dyplom nr 12215, nr Ref. Historycznego 19630. Członek Koła w Gdyni Związku Powstańców Wielkopolskich.

Ożeniony z Zofia z dom. Wasiek (9 V 1903 - 25 VIII 1992), para miała dwoje dzieci syna Zygmunta i córkę nieznaną z imienia po mężu Pawłowska.

Zmarł 10 XII 1992 roku, spoczywa z małżonką na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 51 / 29 / 4.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Sady, wpis 21 / 1878. Parafia katolicka Tarnowo Podgórne, wpis 18 / 1878. Dziennik Bałtycki 292/1992. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Ornatek Wacław (1898 - 1971)

urodził się 17 IX 1898 roku w Strzelnie (wg aktu urodzenia sporządzonego w USC Strzelno pod nr 163 sporządzonym 23 IX 1898r., w dokumentach podaje datę 16 IX), w rodzinie Barłomieja i Marianny z dom. Cieluch, para pobrała się w roku 1897 w Strzelnie.

Uczestnik I wojny światowej, do powstania przystąpił 31 XII 1918 roku jako plutonowy w oddziałach ze Strzelna. Brał udział w walkach o Inowrocław, Nową Wieś, Zduny i Szubin. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej jako żołnierz 56 Pułku Piechoty. W latach 1924 - 1930 w Wojsku Polskim. Odznaczony Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości, Medalem za wojnę 1918-1921, Krzyżem Powstańczym (okres międzywojenny na podstawie kwestionariusza osobowego z dn. 14 IV 1938)) a następnie w roku 1957 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym nadanym przez Radę Państwa (12.28-0.976). Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 31 I 1938, jako powód podano brak pracy niepodległościowej. Zweryfikowany członek Koła w Gdyni związku Powstańców Wielkopolskich nr dyplomu 16882, nr ref. historycznego 25297. W okresie od 14 V 1923 do 25 VI 1926 roku w Związku Powstańców i Wojaków.

26 IX 1926 roku poślubił w Strzelnie Wandę z dom. Cieszyńską (10 I 1905 w Strzelnie - 20 VI 1998 w Pucku), para miała syna Czesława ur. 20 VII 1926, zm. 4 II 1994.

Ornatek zmarł 26 III 1971 roku, spoczywa z małżonką na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 57 / 13 / 16_2.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Strzelno, wpis L-28 / 1897. Parafia katolicka Strzelno, wpis 28 / 1897. Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Strzelno - miasto, Geburts - Nebenregister nr 1-218, 7/541/0/3.1/74. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—----------------------------------------------------

Urząd Stanu Cywilnego Strzelno, wpis L-28 / 1897

Bartholomaeus Ornatek (ur. 1874)
ojciec: Adalbert Ornatek , matka: Marie Waszak +
Marie Cieluch (ur. 1873)
ojciec: Paul Cieluch + , matka: Magdalena Białobłocka

Parafia katolicka Strzelno, wpis 28 / 1897

Bartholomaeus Ornatek (23 lat)
ojciec: Adalbertus , matka: Marianna
Marianna Cieluch (23 lat)
ojciec: Paulus , matka: Magdalena

Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Strzelno - miasto, Geburts - Nebenregister nr 1-218, 7/541/0/3.1/74

Patalas Jan (1898 - 1961)

oraz jego rodzeństwo Franciszek (190 - 1908), Stanisława (1894-1895), Agnieszka (1896) i Stanisław (1899) urodzili się w rodzinie Marcina (1861) i jego pierwszej żony Jadwigi z dom. Słomińska (1864 - 1900), para pobrała się w roku 1888. Po śmierci Jadwigi ojciec ożenił się w roku 1901 z Józefą z dom. Przybyła z tego związku urodziło się pięcioro dzieci - Helena (1902) i Marcin (1908) oraz troje zmarłych w niemowlęctwie Stanisława, Antonina i Anna.

Patalas Jan urodził się 17 I 1898 roku w miejscowości Rostarzewo - obecnie wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Rakoniewice.

Nie ustalono żadnych danych dotyczących gdzie i w jakim okresie brał udział w powstaniu, wymieniony w Imienne spisy powstańców (m. in. należących do kompanii przynależnych do 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich, oryginalne spisy żołnierzy różnych kompanii i batalionów przebywających w Poznaniu, dane osobowe Kompanii Wielichowskiej, „Wilkowo Polskie”, Kompanii Zapasowej „Górny”) oraz jako kapral w Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621 .

Na podstawie Kart meldunkowych miasta Poznania zwolniony z Wojska Polskiego 9 II 1922 roku, w roku 1923 przeniósł się do Chodzieży.

Zmarł 21 IX 1961 roku, spoczywa z małżonką Joanną (27 I 1906 - 1 VII 1979) na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 72 / 11 / 8.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1973/3/47, skan 30 Wielichowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1888, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1938/1/74, skan 4. Archiwum Państwowe w Zielonej Górze 197/2/12, skan 142 Gościeszyn (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, [Księga małżeństw]. Akta miasta Poznania w Archiwum Państwowego w Poznaniu, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania 1870-1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.). Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—--------------------------------------------------------

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1973/3/47, skan 30 Wielichowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1888, Księga małżeństw

Martin Patalas (27 lat), rodzice: Andreas Patalas , Margaretha Wieczorek ,
Hedwig Slominska (24 lat) , rodzice: Michael Slominski , Margaretha Górna ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1938/1/74, skan 4
Rostarzewo (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń
Johann , rodzice: Martin Patalas, Hedwig Slominska ,
Komentarz indeksującego:
ur. Rostarzewo

Archiwum Państwowe w Zielonej Górze 197/2/12, skan 142 Gościeszyn (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, [Księga małżeństw]

Martin Patalas (40 lat), rodzice: Andreas Patalas + , Margaretha Wieczorek + ,
Josefa Przybyła (28 lat) , rodzice: Johann Przybyła + , Franziska Krajewska + ,
Komentarz indeksującego:
Nr 1. wdowiec ur. Łąkie zam. Rostarzewo
Nr 2. ur. Łąkie zam. Łakie Stare

Okoński Wiktor (1898 - 1965)

urodził się 21 V 1898 roku w miejscowości Wyrzysk - obecnie miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Wysoka, w rodzinie Czesława Józefa i Ludwiki z dom. Wiórek, para pobrała się w roku 1895.

Do powstania przystąpił w rodzinnym Wyrzysku w oddziałach zorganizowanych i dowodzonych przez Franciszka Muracha i Antoniego Romańskiego. Oddział z Wyrzyska brał udział w ataku na Wysoką. Powstańców wspomogła kompania kłecka, dowodzona przez Józefa Lubińskiego. Dowództwo nad oddziałami objął wówczasTeofil Spychała z Liszkowa. Wojska niemieckie rozproszyły powstańców. Ochotnikom udał się za to szturm na Osiek nad Notecią. 2 I 1919 roku oddział z Wyrzyska, dowodzony przez Franciszka Muracha, zajął m.in. budynek poczty i dworzec kolejowy w Wysokiej. Po wycofaniu się powstańców z Wysokiej, walczył dalej na froncie północnym między innymi o Inowrocław, Szubin i Rynarzewo, gdzie 2 II 1919 roku Okoński został ranny.

Ożenił się z Katarzyną z dom. Kluj, z którą miał czworo dzieci - 3 córki i syna.

Zmarł 9 II 1965 roku, spoczywa na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 67 / 40 / 15_2.

źródła: Parafia katolicka Wysoka (Wyrzysk), wpis 10 / 1895. Urząd Stanu Cywilnego Wysoka (Wyrzysk), wpis 11 / 1895. Dziennik Bałtycki 36/1965. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. Wojskowe aspekty Powstania Wielkopolskiego 1918 - 1919. Wybór materiałów źródłowych, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Seria Historia, nr 124, Poznań 1985.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—--------------------------------------------------------------

Parafia katolicka Wysoka (Wyrzysk), wpis 10 / 1895

Ceslaus Joseph Okoński (22 lat)
ojciec: Joannes Okoński , matka: Michalina Cieź
Ludovica Wierek (21 lat)
ojciec: Joannes Wierek , matka: Apollonia Grondkowska

Urząd Stanu Cywilnego Wysoka (Wyrzysk), wpis 11 / 1895

Clemens Joseph Okonski
Louise Wiorek

Nafalski Franciszek Antoni (1897 - 1973)

oraz jego rodzeństwo Jadwiga ( 24 V 1895 - 13 II 1954, żona Kazimierza Kosmali), Włodzimierz Marian (29 VII 1885) i Józef (ur. 7 II 1890, zm. 2 X 1975 - Powstaniec Wielkopolski) urodzili się w rodzinie Karola Jana (ur.18 VII 1857) i Anny Antoniny z dom. Wojciechowska (ur.16 I 1858), para pobrała się w Szubinie w roku 1882.

Nafalski Franciszek Antoni urodził się 4 I 1897 roku w Gnieźnie.
Ukończył 7 klasową szkołę powszechną w Gnieźnie. Od 1911-1915 roku W Hamburgu uczy się zawodu ślusarza praktykując w firmie Bom - Voss.Po zakończeniu nauki wrócił do Gniezna i rozpoczął pracę w warsztatach PKP.

W czasie I wojny światowej powołany do armii pruskiej, podczas walk lekko rany co znajduje potwierdzenie na listach strat Preußen 1167 z dnia 19 VI 1918.

W życiorysie napisał skrótowo o udziale w Powstaniu, ale przez ten okres mieszkał w Gnieźnie zatem należy przyjąć, że walczył w tamtejszych oddziałach. Po zakończeniu powstania jako ochotnik wstąpił do 1 Pułku Strzelców Wielkopolskich, w 1920 roku odznaczony Krzyżem Walecznych (w WBH brak). Dzięki informacji pozyskanym z Urzędu Miasta Gdynia, Biuro Miejskiego Konserwatora Zabytków - Wydział Ochrony Dziedzictwa możemy dziś z całą pewnością stwierdzić, że Nafalski Franciszek Antoni był Powstańcem Wielkopolskim.

Po złożeniu egzaminu na maszynistę przydzielony do 1 Pułku Wojsk Kolejowych w Krakowie. Służył jako skład pociągów pancernych Kanion, Lubliniec - Łodyga, w składzie tego ostatniego bierze udział w Powstaniu Śląskim, za udział w którym otrzymał dyplom i Krzyż Powstańczy.Zwolniony z wojska w roku 1921.

W latach 1921 - 1924 pracował w Gnieźnie w fabryce Herkules. Od 1924 do 1933 roku zatrudniony w Poznaniu w fabryce Cegielskiego.

Po ukończeniu kursu na szofera pracuje w różnych firmach, by od 1935 roku podjąć prace jako szofer - mechanik w Kolumnie Samochodowej Marynarki Wojennej w Gdyni Oksywiu, pracuje przy sztabie jako kierowca aż do wybuchy wojny w 1939 roku. Bierze udział w obronie Oksywia, podczas walk został ranny.

Podczas okupacji niemieckiej przebywał w Gdyni, gdzie pracuje jako kierowca aż do emerytury pracuje w zawodzie kierowcy w różnych firmach na terenie Gdyni.

Franciszek Nafalski zmarł 15 X 1973 roku, 18 X spoczął na cmentarzu komunalnym na gdyńskim Witominie, spoczywa ze zmarłą 13 II 1954 roku siostrą Jadwigą i z małżonką Maria z dom. Szynwelska (ur. 17 III 1910, zm. 28 VI 1992).
miejsce spoczynku:
Sektor / Rząd / Numer
52 / 10 / 4

Maria i Franciszek mieli syna Mieczysława ur. 29 X 1930 roku w Gdyni, tam też zmarłego 18 XI 2015, spoczywa na cm. kom. przy ul. Spokojnej.
W 2023 roku upamiętniony na tablicy poświęconej Powstańcom na cm. komunalnym w Gdyni Witominie.
—--------------------------------------

Nafalski Józef urodził się 7 II 1890 w Gnieźnie.

Od 27 XII 1918 brał czynny udział z bronią w ręku w walkach pod Zdziechową, Szubinem, Rynarzewem, Ryczywołem. Od 19 II 1919 - 1920 w 4 Pułk Strzelców Wlkp. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony Medalem Niepodległości 7 III 1933 roku, a w roku 1957 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

W 1913 roku ożenił się z Franciszką z dom. Kuczmą ur. 30 I 1893 roku w Nowejwsi koło Krotoszyna, córką Jana i Katarzyny z dom.Młodzikowska.

Zmarł 2 X 1975 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Witominie w Gdyni:
Sektor / Rząd / Numer
55 / 60 / 3
https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy. Zespół Urząd Stanu Cywilnego Szubin Miasto. Seria Akta stanu cywilnego - pierwopisy. Akta małżeństw 6/1792/0/2.2/23, Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24410: Nafalski Franz (Gnesen), grobonet.com - wyszukiwarka grobów dla miasta Gdyni, WBH - kartoteka odznaczeniowo - personalna szufladka MYŚL - NAHU, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931 miasta Poznania, Projekt Poznań, Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 452: Życiorysy powstańców wielkopolskich: N - tom I (Nader Franciszek - Neterowicz Józef).
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Nafalski Józef (1890 - 1975)

Józef i Franciszek Antoni (1897 - 1973) - Powstańcy Wielkopolscy oraz ich rodzeństwo Jadwiga (24 V 1895 - 13 II 1954, żona Kazimierza Kosmali), Włodzimierz Marian (29 VII 1885) urodzili się w rodzinie Karola Jana (ur.18 VII 1857) i Anny Antoniny z dom. Wojciechowska (ur.16 I 1858), para pobrała się w Szubinie w roku 1882.

Nafalski Józef urodził się 7 II 1890 w Gnieźnie.

Od 27 XII 1918 brał czynny udział z bronią w ręku w walkach pod Zdziechową, Szubinem, Rynarzewem, Ryczywołem. Od 19 II 1919 - 1920 w 4 Pułk Strzelców Wlkp. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony Medalem Niepodległości 7 III 1933 roku, a w roku 1957 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Zweryfikowany Powstaniec Wielkopolski Koła w Gnieźnie Związku Powstańców Wielkopolskich dyplomem nr 107, nr Ref. Historycznego 7742.

W 1913 roku ożenił się z Franciszką z dom. Kuczmą ur. 30 I 1893 roku w Nowejwsi koło Krotoszyna, córką Jana i Katarzyny z dom. Młodzikowska.

Zmarł 2 X 1975 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Witominie w Gdyni
Sektor / Rząd / Numer 55 / 60 / 3. W 2023 roku upamiętniony na tablicy poświęconej Powstańcom na cm. komunalnym w Gdyni Witominie.

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy. Zespół Urząd Stanu Cywilnego Szubin Miasto. Seria Akta stanu cywilnego - pierwopisy. Akta małżeństw 6/1792/0/2.2/23, Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24410: Nafalski Franz (Gnesen), grobonet.com - wyszukiwarka grobów dla miasta Gdyni, WBH - kartoteka odznaczeniowo - personalna szufladka MYŚL - NAHU, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich, Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 1. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Myszka Władysław (1896 - 1977)

Nazwisko Władysława i jego brata Józefa (23 VII 1898 Rąbczyn, 29 I 1974 Wejherowo) odnajdujemy w Okólniku nr /48 Koła Związku Powstańców Wielkopolskich w Gdyni, jako wezwanych do uzupełnienia dokumentów weryfikacyjnych. Józef wymieniony został w Kucner Alfred (oprac.), Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, Oborniki 1939 jako członek Straży Ludowej z Owczegłów (Owczegłowy – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Rogoźno), ale tylko z imienia i nazwiska, zatem brak pewności, że to ta osoba. Natomiast co do Władysława niezbędna jest kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, gdzie znajduje się odrzucony 9 V 1938 roku wniosek o Medal Niepodległości (syg. akt 24/23945).

Władysław i Józef urodzili się w rodzinie Macieja i Marianny z dom. Kukla, para pobrała się w roku 1885.

Władysław urodził się 4 VI 1896 roku w miejscowości Rąbczyn - obecnie – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Wągrowiec.
Zmarł 25 V 1977 roku, spoczywa z małżonką Gertrudą ( 1905 - 1973) i Edwardem Reckim (1926 - 2017) na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer
56 / 18 / 40_1.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Brzeźno Nowe, wpis 11 / 1885. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1895/1/64, skan 68 Mieścisko (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1895/1/70, skan 79 Mieścisko (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń. Dziennik Bałtycki 121/1977. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—--------------------------------------------------------------

Urząd Stanu Cywilnego Brzeźno Nowe, wpis 11 / 1885

Matthias Myszka
Marie Kukla

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1895/1/64, skan 68 Mieścisko (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń
Wladislaus, rodzice: Mathias Myszka , Marianna Kukla

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1895/1/70, skan 79 Mieścisko (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń
Josef , rodzice: Mathias Myszka, Marianna Kukla

Mazalon Leon (1902 - 1973)

Leon i Tadeusz (5 VI 1898) - Powstańcy Wielkopolscy oraz ich rodzeństwo Jan (21 VI 1893, brał udział w Kampanii Wrześniowej 1939 roku, wzięty do niewoli, przebywał w oflagu, jego dalsze losy nie są znane), Marianna (1891), Józefa (1890), Stefania (1896 - 1971), Władysława (1888), urodzili się w rodzinie Andrzeja i Franciszki z dom. Wojdyła (taki zapis nazwiska jest na akcie małżeństwa jak i na aktach urodzin dzieci), para pobrała się w roku 1887, akt ślubu sporządzono w USC Kruszwica (wieś) pod nr L-7/1887.
Leon Mazalon urodził się 9 II 1902 roku w miejscowości Chełmiczki – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Kruszwica, akt urodzenia sporządzono w USC Ostrowo, obecnie w zbiorze Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu.
Szkołę powszechną ukończył w Wągrowcu w 1918 roku.
Brał udział w powstaniu od 28 XII 1918 do 30 I 1919 pod Gnieznem, Zdziechową, następnie wcielony jako ochotnik do 2 Pułku Ułanów Wielkopolskich (2 pułk ułanów Wielkiego Księstwa Poznańskiego) walczył na froncie Słupia, Kępno, Sulmierzyce, Odolanów. Po zakończeniu powstania dalej w wojsku, brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Za udział w powstaniu odznaczony w roku 1960 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
W 1922 roku rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Kawalerii w Grudziądzu. Na drugim roku studiów przeniósł się na Politechnikę Gdańską. Jeszcze jako student Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej budował Gdynię (od 1923 r.) W 1929 roku wszedł do Zarządu zawiązanego w Gdyni przy Skwerze Kościuszki Koła Architektów Polskich w Gdyni, w którym pełnił funkcję skarbnika. Jako dyplomowany inżynier w 1928 roku założył Biuro Inżynieryjno-Budowlane w Gdyni usytuowane przy ul. Śląskiej. W latach 1926 - 1934 wykonywał swój zawód pracując jako architekt na rzecz budującego się miasta Gdynia i jej portu. Jedną z ważniejszych inwestycji projektowanych przez inż. Leona Mazalona był ówczesny Dworzec Kolejowy, Poczta i gmach Banku Narodowego. W latach 1927-1931: kino "Warszawa", "Goplana", pierwsze bloki Towarzystwa Budowy Osiedli Robotniczych (TBOR) na Grabówku, gmach Urzędu Funduszu Pracy oraz szereg prywatnych domów przy ul. Świętojańskiej i 10 Lutego. Przed wybuchem II wojny światowej w 1939 roku brał udział w budowie fortyfikacji polskich na Helu, m. in. magazynów na amunicję), przez co jego nazwisko znalazło się na niemieckiej liście osób do internowania i zagłady, wobec czego Leon Mazalon musiał opuścić miasto.
Przeniósł się do okupowanej Warszawy, gdzie zaangażował się w działalność konspiracyjną w strukturach Armii Krajowej, Obwód "Radwan" - Grupa Bojowa "Krybar" - Grupa Techniczna - zakład produkcji granatów w fabryce Gerlacha przy ul. Tamka 40 - kierownik zakładu. Brał udział w Powstaniu Warszawskim na Powiślu, po upadku powstania wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną.
W maju 1945 roku powrócił do Gdyni i pracy nad odbudową miasta i portu. W 1950 roku rozpoczął pracę na Politechnice Gdańskiej, początkowo na Wydziale Architektury, a następnie w Katedrze Budownictwa Żelbetonowego.

Leon zmarł 26 IV 1973 roku, spoczywa z małżonką Wandą (23 VI 1910 - 21 V 1973) na cmentarzu komunalnym Gdynia Witomino Sektor / Rząd / Numer 5 / 12 / 29. Jego nazwisko znajduje się na tablicy pamiątkowej na cm. komunalnym w Gdyni Witominie wśród innych Powstańców Wielkopolskich.
W zasobie WBH akta nr 10226 + 4481.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Kruszwica, wpis L-7 / 1887. Parafia katolicka Kruszwica, wpis 5 / 1887. USC Ostrowo, Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu - akta urodzeń. 1944.pl/powstancze-biogramy - strona internetowa poświęcona Powstańcom Warszawskim. WYWIAD GOSPODARCZY STRAŻY GRANICZNEJ WOBEC FIRM GDAŃSKO-GDYŃSKICH W LATACH 1932-1938, wstęp, wybór i opracowanie Piotr Kołakowski, Ryszard Techman, Słupsk 2010. Dziennik Bałtycki 101/1973. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. WBH - wyszukiwarka odznaczeniowo - personalna.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2022/2023
—--------------------------------------
Urząd Stanu Cywilnego Kruszwica, wpis L-7 / 1887
Andreas Mazalon (ur. 1864) ojciec: Anton Mazalon , matka: Catharine Głodek
Franziska Wojdyła (ur. 1868) ojciec: Lukas Wojdyła , matka: Franziska Jędrzejewska

Parafia katolicka Kruszwica, wpis 5 / 1887
Andreas Mazalon (22 lat)
Francisca Woydyła (18 lat)