Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Schneider Roman (1891 - 1961)

oraz jego rodzeństwo Maksymilian (1878-1879), Pelagia (1879, po mężu Kosicka), Helena (1881), Michalina (1883po mężu Lewandowska), Wawrzyniec (*+ 1884), Leonard (1884), Franciszek (1885 - 1967, zmiana nazwiska na Sznajder), Bronisław (1889), Józef (1894) i antoni (*+1898) urodzili się w rodzinie Antoniego i Józefy z dom. Bilicka, para pobrała się w roku 1877 w Łopiennie.

Roman Schneider urodził się 16 VII 1891 w miejscowości Łopienno – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Mieleszyn.

Brał udział w I wojnie światowej odnosząc trzykrotnie rany, co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat - jako żołnierz Infanterie-Regiment 176 - Lista strat Prusy z dn. 11 I 1916 roku (Prusy 426), z dn. 26 V 1917 (Prusy 843) i z dn. 2 VIII 1918 (Prusy 1205).

Na wieść o wybuchu powstania w Poznaniu przyłączył się do grupy ochotników w rodzinnej miejscowości - Łopiennie, tu 30 XII 1918 roku oddział powstańców z Kłecka z powstańcami z Łopienna dwukrotnie zajmowali dworzec kolejowy, dzięki czemu zablokowano Niemcom linię kolejową Gniezno – Nakło, a tym samym możliwość wsparcia niemieckich żołnierzy walczących pod Zdziechową. Ponadto odcięto Niemcom drogę odwrotu kolejowego w kierunku Bydgoszczy. Potyczka ta miała ogromne znaczenie dla losów Powstania Wielkopolskiego. Zweryfikowany powstaniec 16 IV 1936 roku, nr Dyplomu 10527, nr Ref. Historycznego 18155 - członek koła ZPW w Gnieźnie.

Zmarł w Gdyni 2 X 1961 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym Witomino Sektor / Rząd / Numer 72 / 12 / 32. Na nagrobku pominięto Romana, wymienieni są Helena i Łucjan Wierzbowscy. W wyszukiwarce miejskiej grobów dla cm. komunalnych w Gdyni podawana jest data dzienna urodzenia 15 VII)

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1889/3/8, Łopienno (USC) - akt małżeństwa, rok 1877, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1889/1/49 Łopienno (USC) - akt urodzenia, rok 1891, Księga urodzeń. Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 10976: Schneider Roman (Lopiennow, Wrongrowitz). Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 18696: Schneider Roman (Lopienno, Wongrowitz). Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 25418: Schneider Roman (Lopienno, Wongrowitz). Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 44: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 9100 - 13620]. WBH - Wyszukiwarka personalno odznaczeniowa i Kolekcja akt PW. Wyszukiwarka grobów na cm. komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1889/3/8, Łopienno (USC) - akt małżeństwa, rok 1877, Księga małżeństw

Anton Schneider (23 lat), rodzice: Peter Schneider , Balbine Sobocinska ,
Josefa Bilicka (21 lat) , rodzice: Anton Bilicki , Michalina Skarbinska ,

Inne osoby występujące w dokumencie:
Franz Szymanski - świadek
Johann Schwacher - świadek

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1889/1/49 Łopienno (USC) - akt urodzenia, rok 1891, Księga urodzeń

Roman , rodzice: Anton Schneider, Josefa Bilicka

Archiwum Państwowe w Poznaniu 884/1/33 Poznań inne 1936 , Spis zweryfikowanych 9100 - 13620.

Inne osoby występujące w dokumencie:
Roman Schneider
- ur. 16.7.91, Łopienno

Rutkowski Edmund (1899 - 1964)

urodził się 30 X 1899 roku w miejscowości – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Pakość, w rodzinie Józefa i Salomei z dom. Łożyńska, para pobrała się w roku 1876.

Ożeniony z Marianną (Marią) z dom. Szolc (2 XII 1905 - 20 II 1995), mieli między innymi syna Dzierzymierza (1934 - 2022), który spoczywa z rodzicami.

W powstaniu od 3 I 1919 r. do 18 II 1919 r. brał czynny udział w walkach o wyzwolenie Inowrocławia, Złotnik Kujawskich, Gniewkowa. W roku 1957 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Z wojska zwolniony 1922 r.

W okresie międzywojennym mieszkał w Gdyni, brał udział w walkach o Hel w Kampanii Wrześniowej.

Zmarł 6 II 1964 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 59 / 13 / 5.

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Pakość - wieś 7/537/0/3.1/76. Dziennik Bałtycki 34/1964. Wyszukiwarka grobów na cm. komunalnych w Gdyni. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Ratajczak Stanisław (1895 - 1939)

i jego bracia Jan (ur. 7 VI 1899, zginął w Powstaniu w walkach poległ pod Nakłem nad Notecią 9 II 1919) i Stefan (ur. 22 VIII 1901, wg relacji rodziny także zginął podczas walk na froncie północnym) - Powstańcy Wielkopolscy oraz jego rodzeństwo Marianna (1892), Antoni (*+1894), Józefa (1897), Franciszek (1903), Józef (1906) i Stanisława (1907), urodzili się w rodzinie Piotra (1866 - 1942) i Marianny z dom. Szczepaniak (1873 - 1934), para pobrała się w roku 1891.
Stanisław Ratajczak urodził się 14 IX 1895 roku w miejscowości Tulce wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kleszczewo. Tu też ukończył szkołę powszechną.
Powołany do armii pruskiej w V 1915 walczył do XI 1918 r., po powrocie do rodzinnej miejscowości zorganizował oddział ochotników, który wyruszył w kierunku Swarzędza, tam po rozbrojeniu posterunku policji skierowali się do Poznania. Przydzielony do 10 Pułku Strzelców Wielkopolskich brał udział w walkach na Froncie Północnym, walcząc o Nakło Szubin, Paterek i Kcynię, jego bracia walczyli w szeregach 2 Kompanii Batalionu Średzkiego utworzonej w pierwszych dniach I 1919 roku, pod dowództwem Antoniego Pospieszalskiego, a później Leona Kasprowiaka. Kompania walczyła 11 I 1919 roku na froncie północnym, w zwycięskiej bitwie o Szubin. Stanowiąc lewe skrzydło natarcia polskiego zdobyła najpierw Szubińską Wieś, a następnie wraz z kompanią nakielsko - wrzesińską dworzec kolejowy w Szubinie. W dniu 12 I 1919 roku 2 kompania obsadziła miasteczko Rynarzewo nad Notecią, stanowiące ważny punkt strategiczny na froncie północnym. Pozostała tutaj aż do 23 I 1919 r. Po powrocie do Środy i uzupełnieniu strat wojsko zostało przesunięte na linię Szczepice – Suchoręcz – Elizewo, gdzie od 3 II brało udział w walkach o Studzienki i Sipory.
Od V 1919 roku w szeregach 8 Pułku Piechoty brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, dwukrotnie ranny. W zasobie WBH znajduje się wniosek o Medal Niepodległości odrzucony 28 lutego 1938 roku.Zwolniony do rezerwy jako żołnierz 10 Pułk Strzelców Wielkopolskich w II 1926 roku.
Tego samego roku wyjechał za pracą do Francji, gdzie w roku 1927 ożenił się z Agnieszką z dom. Jeż (ur. 30 XII 1897, zm. 1979 spoczywa w Tulcach). Para miała trzech synów Stanisława (1929 - 1986), Edwarda (1933 - 1980) i Czesława (1937).
We wrześniu 1936 roku rodzina zamieszkała w Gdyni.
Zginął jako żołnierz Września 39 w walkach o Kack dnia 2 IX 1939 roku (podawana jest także informacja, że zginął w Gdyni podczas ostrzału), co znajduje potwierdzenie na listach strat II wojny światowej. Spoczywa na cmentarzu komunalnym Gdynia Witomino w mogile zbiorowej Sektor 1 rząd 10 grób 7-1. Na nagrobku w Gdyni podczas remontu nagrobka błędnie został wpisany rok urodzenia - jest 1899 powinno być 1895.
Na cmentarzu parafialnym w Tulcach znajduje się symboliczny grób Stanisława, jest to także miejsce pochówku jego ojca Piotra. Stanisław został także wymieniony wśród innych Powstańców rodzinnej miejscowości Tulce na pamiątkowym obelisku.

źródła: Parafia katolicka Tulce, wpis 12 / 1891. Urząd Stanu Cywilnego Kórnik, wpis 31 / 1891. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1867/1/64 Kleszczewo (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń. Powstańcy Wielkopolscy. Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. X, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2013. WBH - Wyszukiwarka personalno odznaczeniowa i Kolekcja akt PW. Wyszukiwarka grobów na cm. komunalnych w Gdyni. IPN Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023 (uzupełnienie notatki z 21 III 2021)

—---------------------------------------------
Parafia katolicka Tulce, wpis 12 / 1891
Petrus Ratajczak (25 lat)
Marianna Szczepaniak (28 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Kórnik, wpis 31 / 1891
Peter Ratajczak (ur. 1866, zm.1942)
ojciec: Thomas Ratajczak , matka: Antonie Rzadkiewicz
Marie Szczepaniak (ur. 1873)
ojciec: Simon Szczepaniak , matka: Catharine Majchrzycka
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/.../full/cyUIaCR5hnIYpHi6ovsg_Q

akt urodzenia: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1867/1/64 Kleszczewo (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń
Stanislaus , rodzice: Peter Ratajczak, Maria Szczepaniak ,
https://szukajwarchiwach.pl/.../full/DNXTUht-D6aYry13sjTsQQ

nazwisko RATAJCZAK
imię Stanisław
data urodzenia 1895-09-14
data śmierci 1939-09-02

INFORMACJE O PRZEŚLADOWANIACH
Źródło: Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej. Żołnierze września
uczestnik walk
Kampania wrześniowa 1939
przydział wojskowy baon ON
stopień wojskowy szer.
przyczyny śmierci poległ
data śmierci 1939-09-02
miejsce śmierci w Kacku
miejsce pochówku 10-KW Gdynia, ul. Witomińska.
-------------------------------------------------------
W jednej żołnierskiej mogile ze Stanisławem spoczywają:
Jerzy Tadeusz Błeszyński (ur. 2 września 1906 w Warszawie, zm. 9 września 1939 w Gdyni - grób symboliczny, rzeczywiście spoczywa ze swoją teściową Władysławą Marczewską Sektor / Rząd / Numer 61 / 23 / 27) – kapitan marynarki, uczestnik II wojny światowej, obrońca Gdyni we wrześniu 1939 roku, dowódca pociągu pancernego „Smok Kaszubski”; kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari.
W dniu 2 września objął dowodzenie ORP „Mewa” zastępując rannego kpt. Lipkowskiego. Gdy 3 września, podczas nalotu na port helski, uszkodzona „Mewa”„” została zatopiona bombami (razem z niszczycielem ORP „Wicher” i stawiaczem min ORP „Gryf”), kpt. Błeszyński wrócił do Gdyni. Następnego dnia wziął ślub z Haliną Marczewską, córką kierownika Warsztatów Portowych Marynarki Wojennej i tego samego dnia zainicjował budowę pociągu pancernego.
Pociąg „Smok Kaszubski” został zbudowany w ciągu 4 dni z 10–13 mm blach przeznaczonych na budowę niszczycieli. Dnia 8 września opuścił halę montażową na Oksywiu i podjął patrole bojowe na linii Gdynia – Wejherowo. 9 września pociąg wjechał do centrum opuszczonego już przez wojska polskie i zajętego przez Niemców Wejherowa. W zaciętej walce, jaka się wówczas wywiązała, kpt. Błeszyński został ciężko ranny. Przewieziono go natychmiast do szpitala w budynkach Szkoły Morskiej, gdzie zmarł tego samego dnia.

oraz kapral Józef Piechnik wymieniony na liście strat: DANE OSOBOWE
nazwisko PIECHNIK
imię Józef
data urodzenia 1909-04-17
data śmierci 1939-09-14

Ratajczak Jan (1898 - 1978)

oraz jego rodzeństwo Wincenty (1887), Stefan (1888), Walenty (1891), Stanisław (*+1893), Stanisław (1895 - 1946), Marianna (1900), Antoni (1903), Józef (1906) i Weronika (1908) urodzili się w rodzinie Piotra i agnieszki z dom. Gucińska, para pobrała się w roku 1886.

Jan Ratajczak urodził się 25 V 1898 roku w miejscowości Spławie, obecnie Spławie – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel. Akt urodzenia został sporządzony w USC Stare Bojanowo pod nr 32 dnia 30 V 1898 roku.

Od 28 XII 1918 w powstaniu w Kompanii kościańskiej pod dowództwem Stanisława Sikory (1896 - 1920). Walczył pod Lesznem, Lipnem i Bukówcem. W roku 1921 roku przeniesiony do rezerwy. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym Uchwałą Rady Państwa w 1957. Podporucznikiem mianowany w roku 1975.

19 XI 1922 roku poślubił Józefę Stanisławską (16 III 1902 - 15 IV 1984).

Jan zmarł 12 VI 1978 roku, spoczywa z małżonką na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 11 / 2 / 2_1.

Zarówno w projekcie WTG Gniazdo - Uczestnicy PW i Odznaczeni WKP błędnie podana jest data dzienna urodzenia - 20 zamiast 28 co zgodne jest z aktem urodzenia Jana.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Wonieść, wpis 11 / 1886. Archiwum Państwowe w Lesznie 444/1.1/67 Stare Bojanowo (USC) - akt urodzenia, rok 1898, [Księga urodzeń]. Dziennik Bałtycki 133/1978.Wyszukiwarka grobów na cm. komunalnych w Gdyni. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023 (uzupełnienie notatki z 21 III 2021)

—---------------------------------------------------

Archiwum Państwowe w Lesznie 444/1.1/67 Stare Bojanowo (USC) - akt urodzenia, rok 1898, [Księga urodzeń]

Johann , rodzice: Peter Ratajczak, Agnes Gucińska

Radecki Antoni (1896 - 1965)

urodził się 11 V 1896 roku w Pniewach w rodzinie Teodora i Leokadii z dom. Piątkowska.
W Powstaniu Wielkopolskim od 8 I 1919 r. , brał czynny udział z bronią w ręku w walkach o Międzychód, Kamionna, Sieraków. 6 VII 1921 r. zdemobilizowany. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony WKP w roku 1957. W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony wniosek o Medal Niepodległości dn. 9 V 1938 roku. Nazwisko Radeckiego przewija się w aktach Związku Powstańców Wielkopolskich w latach 40 minionego wieku - Koła w Gdyni.
Z zapisu na akcie urodzenia wiemy, że 15 II 1947 roku w Ustce (obecnie woj. pomorskie) zawarł związek małżeński.

Zmarł 15 VI 1965 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie
Sektor / Rząd / Numer
75 / 5 / 6_2
https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...

To także miejsce spoczynku Marianny Radeckiej (7 XII 1897 - 26 IX 1964).
Miejsce spoczynku Weterana nie jest opłacone, nagrobek wymaga renowacji. 7 V 2023 roku został zgłoszony do IPN a także do UM Gdynia.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1923/1/75,Pniewy (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń. WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Wyszukiwarka grobów na cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowe w Poznaniu. Akta ZPW koła poza Poznaniem. Współdziałanie Zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich z kołami: 1. Gdańsk. 2. Gdynia [1946-1948] 3. Gębice [1947] 4. Gniewkowo [1946] 5. Gniezno [1947] 6. Gorzów [1946-1947] 7. Grodzisk [1949] 8. Grudziądz [1947].

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1923/1/75,Pniewy (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń
Antoni , rodzice: Theodor Radecki, Leocadia Piątkowska

Raczkowski Włodzimierz Tomasz (1889 - 1972)

oraz jego rodzeństwo Mieczysława (1884), Irena Barbara (1893 - 1983, I voto Siemiatkowska, II voto Jahnke), Czesława ( 1897 - 1983, po mężu Dębińska), Maria Bogumiła (1897 -1976, po mężu Nowicka), Zofia (1894 - 1975, po mężu Raczkiewicz), Tadeusz Jan (25 V 1886 - 31 X 1939, zamordowany w bydgoskim Fordonie, członkiem tajnej Rady Ludowej w Chełmży), Bogdan Jan (12 III 1888 - 4 X 1939 - rozstrzelany w Lesie Gdańskim, inżynier, architekt, bydgoski radca miejski) i Kornel ( 24 VI 1891 - 13 IX 1962 Gdynia, w WBH odrzucony wniosek o Medal Niepodległości dn. 12 VI 1935 roku) urodzili się w rodzinie Feliksa Raczka vel Raczkowskiego(16 V 1851 - 21 II 1954) i Walentyny z dom. Dobrowolska (10 II 1855 - 20 II 1955), para pobrała się w roku 1882, rodzice spoczywają na cmentarzu junikowskim w Poznaniu.

Raczkowski Włodzimierz Tomasz urodził się 25 XI 1889 roku w Poznaniu, tu też 20 I 1917 roku poślubił Edytę (Editha) Kijak ur. 10 II 1891), para miała dwóch synów Wiktora (ur.3 VI 1920 w Poznaniu, zmarł w Kanadzie) i Henryka (5 V 1922 w Poznaniu, więzień KL Auschwitz, Gross-Rosen, Buchenawld, zmarł 5 VIII 1945 na terenie Niemiec).

Raczkowski do powstania przystąpił jako członek Rady Ludowej w Poznaniu, tu też walczył w mieście oraz brał udział w zdobyciu lotniska w Ławicy. Za udział w powstaniu w roku 1958 otrzymał Wielkopolski Krzyż Powstańczy, a roku 1972 mianowany na podporucznika. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony dwukrotnie 4 IV 1938 i 3 V 1938. Od 9 VII 1935 roku zweryfikowany, nr dyplomu 8431, nr Referatu Historycznego 16145.

Zmarł 30 IX 1972 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 71 / 33 / 5.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 252 / 1882. Parafia katolicka Poznań - par. św. Marii Magdaleny, wpis 40 / 1882. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/213, skan 205 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1889, Księga urodzeń t. V. APP, Akta miasta Poznania Ewidencja mieszkańców 1870-1931. Wyszukiwarka grobów miasta Poznania. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Archiwum Państwowe w Poznaniu 884/1/32 Poznań inne 1936 , Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Dziennik Bałtycki 236/1972. IPN - Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—-----------------------

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/213, skan 205 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1889, Księga urodzeń t. V

Włodzimierz Tomasz, rodzice: Felix Raczkowski , Valentina Dobrowolska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 884/1/32 Poznań inne 1936 , Spis zweryfikowanych 4622 - 9099.

Inne osoby występujące w dokumencie:
Włodzimierz Raczkowski
- ur. 25.11.89, Poznań
Archiwum Państwowe w Poznaniu 884/1/32

Puchała Leon (1898 - 1989)

urodził się 25 VI 1898 w miejscowości Wójcin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Jeziora Wielkie, w rodzinie Michała i Anastazji z dom. Żuchowska, para pobrała się w roku 1892.

Po ukończeniu 1 roku życia powołany do armii pruskiej bierze udział w działaniach I wojny światowej, z wojska dezerteruje w grudniu 1918 roku, powraca w rodzinne strony.

Od 5 I 1919 r. przystępuje do powstania pod dowództwem Władysława Wiewiórowskiego. Bierze udział w walkach o Szubin. Następnie pod dowództwem Mieczysława Słabęckiego i Pawła Cymsa walczy pod Złotnikami Kujawskimi i Chmielnikami. Od 18 - 26 I 1919 r.uczestniczy w wywiadzie w Bydgoszczy dla rozeznania zamierzeń ofensywnych Grenzschutzu oraz w werbunku ochotników, po czym wraca do Złotnik Kujawskich powraca z grupą 8 ochotników. 30 I 1919 r. udział w walkach pod Nową Wsią. 20 II 1919 r. powtórna wyprawa do Bydgoszczy dla werbowania ochotników i zorganizowania bazy powstańczej w Bydgoszczy przy zaangażowaniu redaktora Dziennika Bydgoskiego Jana Teski. 28 II 1919 r. podczas powrotu z grupą 11 ochotników dostaje się w Gabryeline k/Nakła do niewoli niemieckiej, z której ucieka 10 V 1919 r. - z obozu niemieckiego. 20 V 1919 r. przeprawia się przez Drwęcę do Kongresówki, skąd wraca i zgłasza się w Inowrocławiu. Zostaje zwolniony z powodu niezdolności do służby wojskowej. W roku 1975 mianowany na podporucznika, w 1976 za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

W okresie międzywojennym 1920 - 1939 r. pracuje jako nauczyciel Szkoły Podstawowej w Wyszkowie, w Różannie i w Inowrocławiu.

W okresie okupacji hitlerowskiej od 1 X 1939 r. do 2 II 1945 r. pracuje jako robotnik rolny i ogrodowy w powiecie mogileńskim i w Kaliskach k/Konina. Od 2 II 1945 r. pracuje jako kierownik Szkoły Podstawowej im. Staszica w Inowrocławiu - do 31 VIII 1970 r.

2 VII 1947 roku w Inowrocławiu zawarł związek małżeński.

Po przejściu na emeryturę (1970) przeniósł się do Gdyni, tu też zmarł 22 I 1989 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 27 / 50 / 1.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Siedlimowo, wpis 12 / 1892. Parafia katolicka Wójcin (Strzelno), wpis 4 / 1892. Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Siedlimowo Geburts - Hauptregister nr 1-108 , 7/562/0/2.1/104. WTG Gniazdo - odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—-----------------------

Urząd Stanu Cywilnego Siedlimowo, wpis 12 / 1892

Michael Puchała (ur. 1868)
ojciec: Michael Puchała + , matka: Marie Kazmierska
Anastasia Żuchowska (ur. 1875)
ojciec: Joseph Żuchowski , matka: Julianne Lepkowska

Parafia katolicka Wójcin (Strzelno), wpis 4 / 1892

Michael Puchała (23 lat)
Anastasia Żuchowska (17 lat)

Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Siedlimowo Geburts - Hauptregister nr 1-108 , 7/562/0/2.1/104

Piątkowski Karol Andrzej (1890 - 1976)

i Ignacy (31 VII 1885 Nowe Kramsko - 25 V 1961 Chodzież, spoczywa na poznańskim Junikowie) - Powstańcy Wielkopolscy oraz ich rodzeństwo Stanisław Kostka, Jan, Józef Stefan, Leon Aleksander, Cecylia, Marianna, Jadwiga i Anna urodzili się w rodzinie Józefa (1855) i Marianny z dom. Kozerskiej (1860), para pobrała się w roku 1883.

Piątkowski Karol urodził się 24 XI 1890 roku w miejscowości Nowe Kramsko – obecnie wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Babimost.
Uczestnik I wojny światowej. W grudniu 1918 roku powraca z frontu do Poznania, w którym zamieszkał w 1913 roku, tu też bierze udział w powstaniu. Po zakończeniu Powstania wielkopolskiego jedzie na Górny Śląsk, gdzie bierze udział w III Powstaniu Śląskim. W 1975 roku mianowany na podporucznika. W Wojskowym Biurze Historycznym łączona teczka o sygnaturze akt 11555 + 4772.
Ożeniony z Felicją (1 IV 1897 - 29 I 1957), mieli córkę i trzech synów.
Zmarł 3 III 1976 roku w Gdyni, pochowany na cmentarzu Witomino - sektor 71, rząd 7, grób nr 14, spoczywa z małżonką Felicją 1897-1957. Na wniosek z 28 VII 2020 roku miejsce spoczynku Karola zostało wpisane do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski (IPN). W roku 2021 jego nazwisko znalazło się na tablicy pamiątkowej odsłoniętej na cm. na Witominie.
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Gościeszyn (Babimost), wpis 2 / 1883. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki 54/1976. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023 (uzupełnienie materiału z dn. 2 VII 2020).
—-----------------------

Urząd Stanu Cywilnego Gościeszyn (Babimost), wpis 2 / 1883

Joseph Piątkowski (ur. 1855)
ojciec: Alexander , matka: Franziska Melcer
Marie Michalina Kozerska (ur. 1860)
ojciec: Matthias , matka: Theophila Spinger

Perz Kazimierz (1900 - 1987)

i Józef (12 III 1892 Chwałkowo Kościelne - 23 VIII 1921 Poznań) - Powstańcy Wielkopolscy oraz ich rodzeństwo Stanisław (1890 - 1971), Marianna Magdalena (1894, zmarła po tygodniu), Jan (1897 - 1918 - zginął we Francji podczas I wojny światowej), Ignacy (1905 - 1978), Janina (po mężu Antoniewicz 1913 - 1997), Stefania (po mężu Grześkowiak 1895 - 1926), Leon (1903 - 1976), Cecylia (po mężu Grześkowiak 1906 - 1998) urodzili się w rodzinie Stanisława i Marianny z dom. Dziasek, para pobrała się w roku 1890.
Kazimierz Perz urodził się 3 II 1900 roku w miejscowości Chwałkowo Kościelne - wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski.

W latach 1906 -1913 uczył się w szkole powszechnej w Chwałkowie. Ostatni rok nauki odbył w Golinie, gdzie pracował jako parobek w gospodarstwie rolnym. W 1914 roku wrócił do Chwałkowa i pracował jako parobek do ukończenia 18 lat. Wówczas podjął pracę w tartaku w Panieńskich Borach. W marcu 1918 roku stanął przed komisją poborową w Śremie, jednak został wyreklamowany z obowiązkowego poboru przez właściciela tartaków, jako niezbędny, wykwalifikowany pracownik, dzięki czemu nie brał udziału w I wojnie światowej. W powstaniu jako ochotnik Kompanii śremskiej. Za udział w powstaniu został odznaczony w roku 1957, a w roku 1975 mianowany do stopnia podporucznika. Uczestnik wojny polsko - bolszewickiej. Zweryfikowany dyplomem nr 14154, nr Referatu Historycznego 21438, koło w Książu Wielkopolskim.

Ze wspomnień Kazimierza Perza: “6 stycznia 1919 roku z Chwałkowa wyrusza na powstanie pierwsza partia powstańców, wyłącznie starzy żołnierze frontowi, ruszył i mój brat Józef. Skierowani zostali niezwłocznie na front pod Leszno. Dnia 11 stycznia 1919 roku, jeszcze ciemno, głucha noc, ktoś puka do okna. Kaziu w domu? Natychmiast niech się ubiera! Niemcy atakują Śrem, atak musi być odparty, potrzebni żołnierze! Do okna pukał wuja Ignac [Dziasek] i ks. Ludwiczak Jan, wielki społecznik i patriota. Wyruszyłem więc z domu rankiem ok. godziny czwartej. Zbiórka koło gościńca. Tam już czekały drabiniaste wozy, które zawiozły nas do Śremu. Jeszcze było szaro. Oczywiście, Niemcy nie atakowali Śremu. Nie spotkaliśmy też po drodze żadnych Niemców. Do domu jednak już nie wróciłem, zamieszkaliśmy w koszarach b. 47 Regimentu Piechoty. Stchórzyli jednak Stachu Makowski i kuzyn Franek Perz. W Śremie pozostaliśmy około czterech tygodni, pilnie ćwicząc w żołnierskim rzemiośle. W połowie lutego 919 roku, już jako pełnowartościowy żołnierz, wyruszyliśmy na front, odcinek Rawicz, Miejska Górka, Słupie, Zielona Wieś, Karolinki. W tym czasie więcej walczyli dyplomaci aniżeli żołnierze na frontach. Front był względnie spokojny, służba ograniczała się do wysuniętych posterunków, wzmocnionych patroli na przedpolach i dalszym pogłębianiu wiedzy żołnierskiej. Nie znaczy to wcale, że nie było żadnych potyczek. Owszem, od czasu nagle powstawała strzelanina, nawet armaty grały, ale to było krótkotrwałe. Dyplomacja pracowała, linie demarkacyjne zostały ustalone i przestrzegane przez obydwie strony walczące. W czerwcu 1919 roku na mocy traktatu wersalskiego ustalone zostały granice Państwa Polskiego. Pamiętam, nasz 11 Pułk Strzelców Wielkopolskich [później 69 PP] zajmował tereny w okolicach Kępna, z Kępnem włącznie. Niemiecka straż tylna wycofywała się z tych terenów, a myśmy je zajmowali, idąc w straży przedniej. Widzieliśmy wycofujące się jednostki niemieckie. Ach to były chwile! Jak nas ludność witała! Miejscowi Polacy dosłownie wydzierali sobie polskich żołnierzy, aby ich gościć u siebie. Wkroczyliśmy przecież jako Polacy, jako zwycięzcy.

Po zwycięskim, triumfalnym pochodzie, nasz żołnierski los odmienił się na gorsze. W lutym 1920 roku pułk nasz skierowany został na front wschodni. Wylądowaliśmy w okolicach Lidy, mrozy okrutne, zaspy śnieżne wysokie na chłopa. Początkowo rozrzuceni byliśmy na wsi, spaliśmy u chłopów, wszy nas jadły, tucząc się, a żołnierz chudł, bo wyżywienie dalekie było od wystarczającego. Wiosenna ofensywa wojsk polskich Piłsudskiego zapędziła nas aż za Bobrujsk. Maszerowaliśmy śladami wojsk napoleońskich, a później śladami wojsk niemieckich w I wojnie światowej. Berezynę przeszliśmy pod Borysowem. Kontrofensywa wojsk radzieckich rozpoczęła się w maju, cały front wschodni załamał się. Cofaliśmy się w popłochu, nękani dniem i nocą frontalnymi atakami piechoty i kawalerii. Byliśmy głodni, przemoczeni i prawie nadzy, więcej do band niż do ludzi podobni, dziesiątkowani w codziennych bitwach, przez głód, nędzę, choroby i wycieńczenie w ciągłych męczących odwrotach. Doszliśmy aż do Bugu, który sforsowaliśmy w pośpiechu wpław. Tutaj, za tą naturalną przeszkodą się zatrzymaliśmy, wierząc że sobie trochę odpoczniemy. Płonne jednak były nasze nadzieje, bo 6 sierpnia 1920 roku nagle zaatakowani zostaliśmy od tyłu i z przodu. Nasz pułk w ataku na bagnety zlikwidował włamanie, niestety, ja już w ataku na bagnety nie brałem udziału, bowiem około trzeciej po południu zostałem ciężko ranny w głowę i na tym zakończyłem swoją epopeję, swój bojowy szlak. Pod koniec września zostałem wypisany ze szpitala i skierowany do kompanii uzdrowieńców w zapasowym pułku w Śremie. Z batalionu zapasowego w Śremie, jako niezdolny do dalszej służby liniowej, przeniesiony zostałem do Poznania do Batalionu Wartowniczego, stacjonującego na Śródce. Skład batalionu: wyłącznie żołnierze frontowi, z różnych powodów uznani przejściowo za niezdolnych do służby liniowej. Kierowani byli do różnych funkcji garnizonowych: ordynansi osobiści oficerów, ordynansi różnych biur wojskowych, muzea wojskowe, szpitale itp. Osobiście otrzymałem przydział jako ordynans do pułkownika Kurowskiego, szefa Przemysłu wojennego. [wspomnienia własne] .

Po demobilizacji najpierw pracował w Poznaniu i Grudziądzu jako urzędnik. Od połowy maja 1927 roku rozpoczął pracę w Związku Spółdzielni Spożywców Społem w Łodzi, później Katowicach, Gdańsku i w Gdyni aż do wybuchu wojny w 1939 roku. Jako Polak musiał opuścić Gdynię. Udał się do Chwałkowa, a później do Warszawy, gdzie całą okupację przepracował w Społem w charakterze tłumacza i łącznika. W kwietniu 1945 roku powrócił do Gdyni.

Ożenił się 10 października 1945 roku w Redzie ze Stefanią Szczepańską.

Kazimierz zmarł 9 XII 1987 roku, spoczywa na cmentarzu Witomino w Gdyni, to także miejsce spoczynku małżonki - Stefani (3 X 1919 - 30 XII 2000), spoczywają sektor 28 rząd 2 grób nr 12,

źródła: Parafia katolicka Chwałkowo Kościelne, wpis 2 / 1890. Urząd Stanu Cywilnego Książ, wpis 3 / 1890. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1879/1/166, skan 42 Książ Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga urodzeń. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 45: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Jankowski Tomasz, Gwincińska Katarzyna, Kaczmarek Bohdan, Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej. 100-lecie wybuchu Powstania Wielkopolskiego, Książ Wielkopolski 2018. Dziennik Bałtycki 290/197. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. Zdjęcie rodzinne Bernard FOURCAYRAN.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023 (uzupełnienie materiału z dn. 7 III 2021)

—----------------------------------------------------------------
Parafia katolicka Chwałkowo Kościelne, wpis 2 / 1890
Stanislaus Perz (26 lat) ojciec: Adalbertus matka: Francisca Jankowska
Marianna Dziasek (19 lat) ojciec: Valentinus matka: Martianna Łukaszyk
Urząd Stanu Cywilnego Książ, wpis 3 / 1890
Stanislaus Perz (ur. 1864) ojciec: Adalbert Perz matka: Franziska Jankowska
Marie Dziasek (ur. 1870) ojciec: Valentin Dziasek matka: Marie Lukaszyk
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/.../full/yD_N2CH4hl_7FF3PNvsoAg

Akt urodzenia:
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1879/1/166, skan 42 Książ Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga urodzeń
Kasimir, rodzice: Stanislaus Perz , Marianna Dziasek ,
Archiwum Państwowe w Poznaniu1879/1/166, skan 42
https://szukajwarchiwach.pl/.../full/iBV84ILUinQkNRNoH-Ckbw

—-----------------------------------------------------------
Józef Perz urodził się 12 marca 1892 roku w Chwałkowie Kościelnym, akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/.../full/mIKpynNvm1NUuSw4B9oqYw
Zmarł w Poznaniu 23 sierpnia 1921 roku, niestety grobu nie odnaleziono.
Żonaty z Antoniną Marią Heintze ur. 30 stycznia 1895 roku.
Józef w Powstaniu Wielkopolskim:
jednostka: 2 Kompania Batalionu Śremskiego
W Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się odrzucony dnia 21.06.1938 wniosek o nadanie Medalu Niepodległości.
----------------
W zasobie akt WBH znajdują się także 3 teczki dotyczące Stanisława Perza - brata w/w Powstańców, urodzonego w Chwałkowie Kościelnym 25 listopada 1890 roku, akt urodzenia
https://szukajwarchiwach.pl/.../full/BxxNviG3gSB8_e9APuvB6A
16 maja 1938 roku otrzymał Medal Niepodległości, a pod nr 11-572 widnieje wniosek o Krzyż Zasługi (syg pozostałe 9629 i 2965)

Perlicki Władysław (1897 - 1974)

oraz jego rodzeństwo Jan (20 VI 1896 Miaty - 10 I 1925 Bydgoszcz), Piotr (*+1899), Marta (1900 - 1987), Bolesław (1901), Anna (1902 - 1981), Marianna (1903 - 1954), Stanisław (1904 - 1905), Waleria (1905), Zofia (*+1907), Joanna (1908 - 1972), Weronika (1910 - 1972), Edward (1911 - 1933), Leokadia (1914 - 1907) urodzili się w rodzinie Andrzeja (20 XI 1870 Piaski pow. Witkowo - 31 X 1929 Bydgoszcz) i Pelagii z dom. Tomczak (17 IX 1878 Kamieniec pow. mogileński - 6 IX 1967 Gdynia Witomino), para pobrała się w roku 1895.

Andrzej Perlicki urodzony 20 XI 1870 w miejscowości Folwark - Piaski pow. Witkowo w rodzinie Marcina i Franciszki z dom. Ochotna, żołnierz I wojny światowej, walcząc w armii pruskiej Infanterie - Regiment 49 został ranny, co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat nr 647 z dn. 30 IX 1914 roku, był właścicielem kamienicy i restauracji w Kłecku, w tym miejscu została zorganizowana komendantura tworzonej przez Edmunda Rogalskiego kompanii z Kłecka. Do powstania przystąpili także synowie brata Andrzeja - Antoniego i jego małżonki Józefy z dom. Bosacka Michał (ur. 28 IX 1885), Kazimierz (16 II 1892) i Tomasz (21 XI 1897). Nie ma natomiast pewności co do udziału w walkach brata Władysława (ur. 5 X 1867, odrzucony wniosek o Medal Niepodległości) i jego syna Teofila (5 XII 1897, odrzucony wniosek o Medal Niepodległości). Do wyjaśnienia pozostaje także sprawa udziału syna Andrzeja i Pelagii z Tomczaków - Jana 20 VI 1896 w miejscowości Miaty, Edmund Rogalski podaje na liście Jana ur. 2 I 1899, natomiast nie ma wśród urodzonych takiego aktu, zmarły 10 I 1925 roku w Bydgoszczy z oczywistych przyczyn nie przeszedł weryfikacji, podobnie jak jego ojciec.

Perlicki Władysław urodził się 16 VI 1897 roku w miejscowości Miaty – obecnie wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Trzemeszno.

Po ukończeniu szkoły powszechnej w Kłecku uczył się kupiectwa w szkole handlowej w Poznaniu od 1914 roku, powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej. Stacjonując w garnizonie w Gnieźnie wykradał ze zbrojowni niemieckiej 49 Pułku Piechoty broń, która później została przekazana powstańcom. Wg zapisu w Uchwale o nadanie WKP napisano, iż “od września 1918 r. brał udział w organizowaniu Powstania Wielkopolskiego w Gnieźnie “. 28 XII 1918 roku był jednym z pierwszych, którzy uczestniczyli w zebraniu nowo tworzonej kompanii w Kłecku, z którą przeszedł cały szlak bojowy począwszy od Kłecka, walcząc o Łopienno, Mroczę, Nakło, Wyrzysk, Wysoką, Szubin, Gromadno, Wysoką, Szubin, Kowalewko, Ludwikowo, Szczepice i Radwonki. WKP otrzymał w roku 1957, a w 1972 mianowany na podporucznika. Od 15 I 1919 r. zgłosił się do tworzącego się 1 Pułku Strzelców Wielkopolskich, gdzie przebywał do zwolnienia z wojska dnia 15 VII 1921 r., biorąc udział we wszystkich walkach pułkowych w wojnie polsko - bolszewickiej.

W 1928 roku wraz z żoną Marią z dom. Wołowska (3 VII 1900 - 22 I 1991) osiadł w Gdyni, tu też urodzili się ich synowie Henryk (ur. 14 I 1928, zm. 3 XI 1988, Henryk i jego żona Krystyna byli członkami tzw. Grupy Kadyńskiej, która powstała w 1956 roku i skupiała polskich twórców ceramiki), Zygfryd (26 I 1932 - 10 VIII 2017, w 1972 r., Zygfryd razem ze Stanisławem Stefańskim i Józefem Błaszczykiem, wystartował na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium, w klasie Soling.) i Czesław (15 VII 1935, żeglarz regatowy, wieloletni działacz Yacht Klubu Stal w Gdyni, Yacht Klubu Polski Gdynia i Polskiego Związku Żeglarskiego). Podczas wojny rodzina Perlickich musiała opuścić dom, jednak udało im się pozostać w Gdyni, zamieszkali w Małym Kacku. Po wojnie rodzina wróciła do swojego domu przy ul. Leśnej, nazwę zmieniono na Daszyńskiego.

Perlicki Władysław zmarł 13 VII 1974 roku w Gdańsku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 13 / 4 / 18_1. To także miejsce spoczynku żony Marii, syna Henryka i synowej Krystyny.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1981/3/67, skan 37 Witkowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1981/1/72, skan 73 Witkowo (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń. Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 647: Perlicki Andreas (Follwark, Kreis Witkowo). WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki 167/1974. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Wyszukiwarka grobów dla cm. komunalnych w Gdyni. Rogalski Edmund, Kompania kłeckowska, wstęp i oprac. D. Jung, B. Borowiak, Kłecko 2012.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

—---------------------------------------------------------
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1981/3/67, skan 37 Witkowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw

Andreas Perlicki (25 lat), rodzice: Martin Perlicki , Franciska Ochotna ,
Pelagia Tomczak (17 lat) , rodzice: Johann Tomczak , Franciska Luszczynska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1981/1/72, skan 73 Witkowo (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń

Wladislaus , rodzice: Andreas Perlicki, Pelagia Tomczak