Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Błajecki Leon (1903-1985)

Urodził się w Poznaniu 11 VI 1903 r. w rodzinie Benona Brunona (8 VI 1872 - 14 X 1923, syn Antoniego i Jadwigi z d. Dorszewska) i jego II żony Franciszki z d. Przybył (ur. 3 XII 1869). Z tego związku urodzili się Marianna (1905-1909), Antonina (1906-1916), Irena (1907-1914), Helena (1910) i Marta (1913). Natomiast dziećmi z I małżeństwa Brunona Benona z Marianną Witkowską (1874-1900) urodziło się przyrodnie rodzeństwo Leona - Wacław (5 IX 1898 - 28 XII 1956, żołnierz armii pruskiej, schwytany podczas I wojny światowej, co potwierdzają pruskie listy strat) i Helena (*+1900).

Do Powstania Wielkopolskiego dołączył jako ochotnik i brał udział w walkach ulicznych na terenie miasta Poznania. W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1960 r. napisane zostało, że 22 XII 1918 r. zgłosił się do Rady Ludowej i brał udział w Powstaniu Wielkopolskim z bronią w ręku przy oswobodzeniu Poznania i okolic pod dowództwem ppor. Metbera (niestety takiej osoby nie zidentyfikowano). Po powstaniu w 1. pułku artylerii polnej, zdemobilizowany 20 V 1920 r. z powodu choroby. Jego nazwisko nie występuje na listach członków związków i towarzystw powstańców w okresie międzywojennym. W życiorysie z lat 60. XX wieku napisał, że brał udział w powstaniu od 27 XII, następnie wstąpił do 1. pułku artylerii polnej, a w szeregach 3. pułku artylerii polnej brał udział w walkach pod Krotoszynem i Zdunami. Członek ZBoWiD.

3 IV 1921 r. ożenił się w Poznaniu z Pelagią z d. Marciniak (15 II 1903 - 23 IX 1987, córka Józefa i Elżbiety z d. Bełoniak). Dziećmi tej pary byli Marian Leon ur. 8 XII 1927 r. i Janina Pelagia ur. 14 I 1930.

Zmarł 9 III 1985 r. Pochowany w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 4 miejsce 6
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120323&name_surname=B%C5%82ajecki%20Leon#OpenMap

To także miejsce pochówku jego małżonki Pelagii.

źródła: APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 15 I 2025 r.; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 396: Życiorysy powstańców wielkopolskich: B - tom IIl (Białasik Marcin - Błoch Stanisław); Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Nawrocki Ludwik (1896 - 1985)

Urodził się 22 VIII 1896 r. w Koninie (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Lwówek) w rodzinie Walentego (ur. 12 II 1864, syn Szymona i Nepomuceny z d. Szczublewska) i Julianny z d. Magdziak (ur. 14 II 1872, córka Stanisława i Joanny z d. Łopacińska), para pobrała się w 1891 r. we Lwówku. Z tego związku urodzili się także Antoni (*+1893), Józef (*+1895), Adam (*+1898), Franciszek (8 XII 1899), Jadwiga (1902-1905), Antoni (1905) i Marianna (1908).

Szkołę powszechną ukończył w Koninie. Po jej zakończeniu aż do powołania do służby w armii pruskiej pozostawał przy rodzicach. Powołany do armii pruskiej w 1915 r. brał udział w I wojnie światowej. W życiorysie sporządzonym na potrzeby złożonego wniosku do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (odznaczony Medalem Niepodległości 30 V 1938, syg akt 24/21241) napisał, że już pod koniec grudnia 1918 r. patrolował okolice Posadowa i Lwówka, rozbrajał Niemców i przekazywał broń na dalsze potrzeby oddziałów powstańczych. Wg Uchwały o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1962 r. Nawrocki 1 I 1919 r. wstąpił jako ochotnik do oddziałów utworzonych w Lwówku przez Stanisława Łąckiego (1866-1937) i płk. Skrzydlewskiego (Józefa 1896-1952) brał czynny udział z bronią w ręku w walkach powstańczych na odcinku północnym. Trzeba tu jednak wyjaśnić, że organizatorami oddziału lwóweckiego był wymieniony powyżej Stanisław Łącki i bracia Mieczysław Seweryn (1895-1940) i Stanisław Franciszek (1896-1939) Kwileccy, natomiast oddziałem dowodził plutonowy Wojciech Świerczyk (1889-1987), brał udział w walkach o Zbąszyń, Lewice, Błachy i Kamionną. Dalej za Uchwałą “(...)bezpośrednio przechodzi do 16 Pułku Ułanów Wlkp., zwolniony ze służby wojskowej w lipcu 1921”. Natomiast z życiorysu dowiadujemy się, że został wcielony w maju 1919 r. do 2. pułku ułanów wielkopolskich (po reorganizacji 16. Pułk Ułanów Wielkopolskich imienia generała dywizji Gustawa Orlicz-Dreszera) i w tym samym roku przeniesiony do 15. pułku artylerii w Poznaniu, z którym to oddziałem w marcu 1920 r. wyruszył na wojnę polsko - bolszewicką, biorąc udział w walkach o Kijów, Berezynę i w Bitwie Warszawskiej. Z wojska zwolniony w lipcu 1921 r. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika.

21 IV 1922 r. ożenił się z Marianną z d. Patela (31 VII 1900 - 19 II 1988, córka Józefa i Katarzyny), z tego związku urodzili się Henryk Zygmunt (*+1923), Teresa (1925), Czesław (*+1924), Maria (1929) i Eugenia (1932).

Zmarł 13 III 1985 r.Pochowany w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 4 miejsce 5

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120321&name_surname=Nawrocki%20Ludwik#

To także miejsce pochówku jego małżonki Marianny.

źródła: APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 15 I 2025 r.; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024; Współpraca Szymon Konieczny.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1887/3/53, skan 136 Lwówek (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, Księga małżeństw

Valentin Nawrocki (27 lat), rodzice: Simon Nawrocki , Nepomucena Szczublewska ,
Julianna Magdziak (19 lat) , rodzice: Stanislaus Magdziak , Joanna Łopacińska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1887/1/67, skan 261 Lwówek (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń

Ludwig , rodzice: Valentin Nawrocki, Julianna Magdziak

Michalski Marceli (1901-1986)

Urodził się 16 I 1901 r. w miejscowości Krotoszyn (wieś w województwie kujawsko - pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Barcin) w rodzinie Mateusza (ur. 1865, syn Antoniego i Michaliny z d. Grzechowiak) i Julianny z d. Rybak (ur. 1869, córka Józefa i Katarzyny z d. Ryczniak). Para pobrała się w 1893 r. Jego bratem był Powstaniec Wielkopolski Bolesław ( 14 V 1897 Krotoszyn - 11 V 1988 Bydgoszcz).

Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim szeregach kompanii ze Żnina pod rozkazami Stanisława Plucińskiego (19 III 1893 - 22 II 1955), w walkach pod Żninem, Szubinem, Rynarzewem, Antoniewem, na odcinku frontu północnego. Za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1958 r. Następnie pełnił służbę w wojsku polskim do 30 XI 1921 r., skąd zwolniony zostaje w stopniu plutonowego istnieje więc prawdopodobieństwo, że brał także udział w wojnie polsko - bolszewickiej o czym wspomniana wyżej Uchwała nie wspomina z wiadomych przyczyn. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony dwukrotnie 25 I 1937 r. i 4 IV 1938 r. (24/8789). Członek Związku Powstańców Wielkopolskich, zweryfikowany dyplomem 9349, Nr Referatu Historycznego 16965. Po II wojnie światowej członek Związku Bojowników o Wolność i Demokrację dzielnicy Poznań - Stare Miasto. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika.

Zmarł 21 X 1986 r. Pochowany w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 4 miejsce 4

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120320&name_surname=Michalski%20Marceli#

To także miejsce pochówku jego małżonki Małgorzaty z d. Prusakowska (6 VII 1905 - 28 III 1985).

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Urząd Stanu Cywilnego Barcin, Akta stanu cywilnego - wtóropisy, Akta urodzeń Sygnatura 140. Akta urodzeń - wtóropis nr 1-322/1901; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 16 I 2025 r.; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.19622; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Michalczyk Antoni (1900-1988)

Urodził się 2 I 1900 r. w miejscowości Stramnica (osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Kaźmierz) w rodzinie Jana (ur. 18 XI 1867, syn Walentego i Konstancji z d. Piotrowiak) i Franciszki z d. Helmanowicz (ur. 2 I 1867 r., córka Marcina i Marcjanny z d. Glinka), para pobrała się w Ceradzu Kościelnym w 1898 r. Z tego związku urodzili się także Stanisław (1901), Stanisława (1903), Ignacy (1905), dziecko zmarłe przy porodzie w 1907 i Józefa (1909).

4 I 1919 r. jako ochotnik wstąpił do kompanii w Buku i brał czynny udział w walkach pod rozkazami por. Kazimierza Zenktelera (1884-1955) na froncie zachodnim powstania. Następnie służył w 15. Pułku Ułanów Poznańskich w 4. szwadronie i w szeregach pułku brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej o czym z wiadomych względów nie wspomina Uchwała z 1974 r. o nadaniu Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego Michalczykowi. Warto nadmienić, że za męstwo jednostka została odznaczona 22 IV 1921 r. odznaczona Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari. Z wojskiem złączył także swoje życie zawodowe, był starszym wachmistrzem, w Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się dwie teczki o sygnaturze akt 2813 i 530 gdzie Michalczyk występuje jako wachmistrz. Brał udział w Kampanii Wrześniowej 1939 r. Po rozwiązaniu jednostki wrócił do Poznania, gdzie pracował przez całą okupację, współpracował także z Armią Krajową. Uchwałą W 49/73 mianowany do stopnia podporucznika, a następnie na kapitana. Zweryfikowany przez ZBoWiD.

14 IV 1928 r. w Poznaniu poślubił Pelagię z d. Kryg (4 III 1905 - 30 IV 1985), para miała syna Ryszarda (1947-2019).

Zmarł 23 II 1988 r. Pochowany w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 4 miejsce 2

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120315&name_surname=Michalczyk%20Antoni#OpenMap

To także miejsce pochówku jego małżonki Pelagii z d. Kryg (4 III 1905 - 30 IV 1985) i syna Ryszarda (1947-2019).

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1901/3/74, skan 36 Młodasko (USC) - akt małżeństwa, rok 1898, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1901/1/164, skan 4 Młodasko (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 16 I 2025 r.; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1901/3/74, skan 36 Młodasko (USC) - akt małżeństwa, rok 1898, Księga małżeństw

Johann Michalczyk, rodzice: Valentin Michalczyk, Konstancia Piotrowiak ,
Franziska Helmanowicz , rodzice: Martin Helmanowicz, Marcianna Glinka ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1901/1/164, skan 4 Młodasko (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]

Anton , rodzice: Johann Michalczyk, Franziska Helmanowicz

Wilczkowiak Władysław Antoni (1886-1962)

Urodził się 17 VIII 1886 w miejscowości Lubiń (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Krzywiń) w rodzinie Wawrzyńca Wincentego (ur. 15 VIII 1860, syn Wincentego i Agnieszki z d. Cyrólek) i Marianny z d. Szymańska (ur. 20 I 1860, córka Jana i Antoniny z d. Rugowicz) para pobrała się w 1885 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej sześcioro dzieci, których znamy imiona Leonida (1888 - 1890), Kazimiera po mężu Kotowska (17 II 1890 - 1933), Mieczysław Leon (*+1892), Maria Florentyna po mężu Janicka (ur. 1895), Zofia po mężu Kociemska (ur. 1895) i Albin (19 II 1903). Rodzina z Lubinia przeprowadziła się do Granowca, następnie do Odolanowa i Topoli Wielkiej.

Niewiele wiemy o życiu Władysława przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego, wiemy, że przeprowadził się do Poznania i miało to związek z wykonywaną pracą w oświacie (w późniejszym czasie występuje jako referent i emerytowany radca Kuratorium w Poznaniu. Na dzień sporządzenia biogramu nie potwierdzono jego zaangażowania w ruch niepodległościowy przed powstaniem, do którego przystąpił jako ochotnik w Poznaniu i walczył w oddziałach Stanisława Nogaja (1897-1971). Brał udział w przejęciu gmachu prezydium policji, gmachu Sztabu V Korpusu, koszar Kernwerk i pułku artylerii ciężkiej oraz arsenałów. Już 29 XII 1918 r. został wydelegowany w rodzinne strony, do Ostrowa Wielkopolskiego, gdzie 31 XII 1918 r. w Sylwestra zebrali się polscy żołnierze z miasta i okolicznych miejscowości. Dołączyła do nich Straż Obywatelska. Do Ostrowa przybył batalion pograniczny ze Szczypiorna. Powstańcy zajęli koszary przy ulicy Kościuszki, dworzec kolejowy, pocztę. Polacy systematycznie rozbrajali Niemców. Zgromadzony tłum mieszkańców Ostrowa zajmował siedziby wszystkich urzędów. W budynku Banku Kupieckiego, przy dzisiejszym Placu Rowińskiego, zebrała się ostrowska Rada Ludowa, która ogłosiła wyzwolenie miasta spod okupacji niemieckiej. Polacy rozpoczęli rozmowy ze stacjonującymi w Ostrowie żołnierzami niemieckimi. Po krótkich negocjacjach załoga niemiecka poddała się. Ostrowianie przejęli miasto bez jednego wystrzału. Po zajęciu Ostrowa wysłany został do Odolanowa, który był już w rękach polskich i pełnił tam służbę w Straży Ludowej i prawdopodobnie uczestniczył organizacji kompanii odolanowskiej pod dowództwem Wincentego Poprawy (1889-1965). Tam pozostał do marca 1919 r. Za udział w powstaniu został odznaczony w 1958 r. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 31 I 1938 r. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line, stan na 17 I 2025 r. wymieniony trzykrotnie:

1/ Władysław Wilczkowiak
urodzenie: 1886.08.17 Lubiń, pow. Kościan
data śmierci: 1962.07.18
miejsce pochówku: Poznań Junikowo
rodzice: Wawrzyniec, Maria Szymańska
jednostka: Oddział Powstańczy w Poznaniu, Straż Ludowa Odolanów
status/stopień: ochotnik,
uwagi: USC Lubin 156/1886 odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, działacz niepodległościowy, Odolanów
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy

2/ Władysław Wilczkowiak
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu

3/ Władysław Wilczkowiak
uwagi: emerytowany radca Kuratorium w Poznaniu
źródła: Rogala Władysław, Szkoła i nauczyciel w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Warszawa 1960

9 X 1909 r. ożenił się z Władysławą Heleną z d. Gerntke (ur. 14 VI 1882 r. w Ostrowie Wielkopolskim, córką Hermana i Michaliny z d. Lange. Władysława zmarła 24 IV 1938 r. w Poznaniu, spoczywa na cmentarzu parafialnym przy ul. Samotnej w Poznaniu). Z tego związku urodzili się Jadwiga po mężu Wołot (ur. 5 X 1910 r. w miejscowości Koniczki, zm. 3 X 1972 r. w Poznaniu), Teresa po mężu Proszewska (29 XI 1911 w Topoli Wielkiej) i Powstańcy Warszawscy Henryk Paweł (1 VII 1913 w Topoli Wielkiej - 18 VI 1987, ps. Henry Ret, odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy, Krzyż Walecznych, Medal Króla Jerzego VI, po wyzwoleniu z obozu w 1. Dywizji Pancernej gen. Maczka. Zmarł w Alameda (USA), pochowany na cm. komunalnym w Gdyni Kosakowie) i Wiktor Józef (14 X 1918 r. w Topoli Wielkiej, zm. 2 II 1993 r. w Górze Kalwarii, uczestnik walk we wrześniu 1939 r., zmobilizowany 31 VII 1939 r. do 94. pułk piechoty (94. pp rez.). Następnie w 3. batalionie strzelców w Rembertowie, z-ca d-cy plutonu).

1 IV 1920 r. rodzina z Topoli Wielkiej przeprowadziła się do Poznania.

Władysław zmarł 18 VII 18962 r. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Poznaniu na Junikowie, spoczywa pole 10 kwatera 3 rząd 10 miejsce 190
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=982514&name_surname=Wilczkowiak%20W%C5%82adys%C5%82aw#

Spoczywa tu także córka Jadwigi - Danuta z d. Wołot po mężu Śmigielska (27 X 1935 - 19 II 2016) z mężem Jerzym (1928-1991)

źródła: Parafia katolicka Lubiń, wpis 31 / 1885; Urząd Stanu Cywilnego Lubiń, wpis 28 / 1885; Archiwum Państwowe w Lesznie 429/1.1/37, skan 161 Lubiń (USC) - akt urodzenia, rok 1886, [Księga urodzeń]; 11 - Archiwum Państwowe w Kaliszu 720/2/201, skan 44 Mieszków (USC) - akt małżeństwa, rok 1909, [Księga małżeństw]; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 17 I 2025 r.; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Lubiń, wpis 31 / 1885

Laurentius Vincentius Wilczkowiak (25 lat)
ojciec: Vincentius , matka: Agnes
Marianna Szymańska (25 lat) 100%
ojciec: Joannes , matka: Antonina

Urząd Stanu Cywilnego Lubiń, wpis 28 / 1885

Lorenz Wilczkowiak (ur. 1860)
ojciec: Vincenz Wilczkowiak , matka: Agnes Cyrólek
Marie Szymańska (ur. 1860)
ojciec: Johann Szymański , matka: Antonie Rugowicz

Archiwum Państwowe w Lesznie 429/1.1/37, skan 161 Lubiń (USC) - akt urodzenia, rok 1886, [Księga urodzeń]

Władysław , rodzice: Wawrzyn Wilczkowiak, Marianna Szymańska ,

11 - Archiwum Państwowe w Kaliszu 720/2/201, skan 44 Mieszków (USC) - akt małżeństwa, rok 1909, [Księga małżeństw]

Wladislaus Wilczkowiak (23 lat), rodzice: Lorenz Wilczkowiak , Marianna Szymańska ,
Helena Gerntke (27 lat) , rodzice: Hermann Gerntke , Michalina Lange

Marciniak Stefan (1897 - 1955)

Urodził się 11 VIII 1897 r. w Poznaniu w rodzinie Walentego (9 II 1861, według kart meldunkowych 1864, zm. 10 XII 1925, syn Błażeja i Anny Wojciechowskiej) i Julianny z d. Nowaczyk (ur. 1870, córka Wojciecha i Franciszki Wojtyniak), para pobrała się w Czempiniu w 1890 r. Z tego związku urodzili się także Marianna po mężu Tokarska (ur. 1890), Joanna po mężu Jalewska (1892), Sylwester (14 XII 1894), Stanisław (*+1894), Jadwiga po mężu Zierold (ur. 1900), Czesława po mężu Skowrońska (ur. 1903) i Ludwik Bolesław (ur. 1906).

Podczas nauki w szkole powszechnej w Poznaniu brał udział w strajku dzieci w latach 1906-1907 w obronie nauki religii w języku polskim. Po ukończeniu 14 roku życia rozpoczął pracę w drukarni Dziennika Poznańskiego. W tym czasie był członkiem skautingu poznańskiego w drużynach organizowanych m.in. przez braci Wierzejewskich w Wielkopolsce. Należał do drużyny im. Stefana Czarnieckiego. W 1916 r. został powołany do armii pruskiej i brał udział w I wojnie światowej, m.in. walczył we Flandrii gdzie został ranny (brak na pruskich listach strat), skierowany na urlop zdrowotny zdezerterował z wojska w październiku 1918 r. Był członkiem POW zaboru pruskiego. Przyłączył się do Powstania Wielkopolskiego jako ochotnik w oddziałach Wincentego Wierzejewskiego (1889-1972), który po wybuchu walk, dowodził kompanią skautów, która zdołała oswobodzić z rąk niemieckich Bastion III Grolman w Poznaniu. Ówcześni podwładni Wierzejewskiego w późniejszym czasie dali początek 1. Pułkowi Strzelców Wielkopolskich (później 55. Poznański Pułk Piechoty). W ciągu tygodnia pierwszy batalion tego pułku osiągnął stan około 800 żołnierzy, z których utworzono cztery kompanie strzeleckie (dowódcy: asp. ofic. Wincenty Wierzejewski, ppor. Władysław Paluszkiewcz, ppor. Władysław Moszczeński, ppor. Tadeusz Strehla) i jedną kompanię karabinów maszynowych – kulomiotów (dowódca ppor. Feliks Zieliński). 26 I 1919 na Placu Wolności w Poznaniu odbyło się zaprzysiężenie Dowództwa Głównego i garnizonu poznańskiego wraz z 1. Pułkiem Strzelców Wielkopolskich, oddział otrzymał wówczas sztandar wzorowany na chorągwiach powstańczych z 1831 r. Do 1. kompanii 1. Pułkiem Strzelców Wielkopolskich należał Stefan Marciniak. Walczył na froncie przeciw ukraińskim w okolicach Lwowa, a w czasie wojny polsko - bolszewickiej początkowo na froncie litewsko - białoruskim, a w okresie Bitwy Warszawskiej uderzał znad Wieprza, za udział w wojnie polsko - bolszewickiej i wykazane męstwo odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i awansowany do stopnia sierżanta. W Wojskowym Biurze Historycznym zachował się wniosek o VM syg. akt 44-3423, tam też wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości syg. akt 48-14474 i fiszka dotycząca nadania 26 VI 1932 r. Medalu Niepodległości. Nie został zweryfikowanym powstańcem w okresie międzywojennym, brak jego imienia na listach członków związków czy towarzystw weteranów, nic nie wskazuje na to aby po wojnie uczestniczył w życiu weteranów. Nie został także ujęty w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line.

Po opuszczeniu wojska mieszkał w Poznaniu pracował jako drukarz.

26 IV 1924 r. ożenił się w Poznaniu z Jadwigą z d. Ciupalska (ur. 20 IX 1902 r., zm. 7 V 1984 r., córka Antoniego i Apolonii z d. Schulz I voto Gierke). Ze związku Stefana i Jadwigi urodziło się troje dzieci Czesław Julian (15 II 1925 - 10 IX 1995), Barbara Maria po mężu Blinkiewicz, zm. 2011) i Stefan Antoni (11 I 1930 - 8 XI 1932).

Zmarł 26 VII 1955 r., został pochowany na cm. parafialnym św. Jana Vianneya w Poznaniu (cmentarz sołacki) przy ul. Lutyckiej. Spoczywa kwatera św.Łazarza rząd 20 miejsce 2
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#

To także miejsce pochówku małżonki Jadwigi, jej ojca Antoniego Ciupalskiego (1873-1957), córki Barbary i jej męża Zenona (1929-2004) oraz ich syna Stanisława (+2021) Blinkiewiczów a także pochowany tu został w 1991 r. Jerzy Boruczkowski. Miejsce pochówku Weterana zostanie także zgłoszone do Urzędu Miasta Poznania, Wydział Kultury p. R. Ratajczak w celu uzupełnienia w wyszukiwarce miejskiej grobów. Po otrzymaniu aktualnego zdjęcia grobu zostanie złożony wniosek do Ewidencji grobów weteranów walk o Wolność i Niepodległość Polski.

źródła: Parafia katolicka Czempiń, wpis 5 / 1890; Urząd Stanu Cywilnego Czempiń, wpis 2 / 1890; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/34, skan 57 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń t. II; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Czempiń, wpis 5 / 1890

Valentinus Marciniak (25 lat)
ojciec: Blasius , matka: Anna Wojciechowska
Julianna Nowaczyk (20 lat)
ojciec: Adalbertus , matka: Francisca Wojtyniak

Urząd Stanu Cywilnego Czempiń, wpis 2 / 1890

Valentin Marciniak (ur. 1861)
ojciec: Blasius , matka: Anna Wojciechowska
Julianne Nowaczyk (ur. 1870)
ojciec: Adalbert , matka: Franziska Wojtyniak

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/34, skan 57 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń t. II

Stefan, rodzice: Walenty Marciniak, Julianna Nowaczyk

Marciniak Stefan (1897 - ?)

Urodził się 22 VIII 1897 r. w Poznaniu w rodzinie Jana (13 II 1864 - 22 VI 1928, syn Wincentego i Józefy z d. Wojciechowska) i Katarzyny Joanny z d. Piesiak (17 XI 1857 - 27 VI 1911, córka Jana i Agnieszki z d. Walkowiak). Para pobrała się w 1889 r. Z tego związku urodzili się także Antoni (28 V 1889), Wiktoria (1890), Jan (1893-1894) i Agnieszka (1894). Po śmierci I żony ojciec ożenił się z Franciszką z d. Śmiglak, z którą miał syna Kazimierza (*+1913).
Powołany do armii pruskiej w 1916 r. Podczas walk został ranny, co potwierdza lista strat armii pruskiej z 31 VII 1917 r. Preußen 898. Zwolniony 23 I 1918 r. wrócił do Poznania. Tu dołączył do oddziału tworzonego przez Adama Białoszyńskiego (Białaszyński vel Białoszyński Adam 1890 - 1949), który od listopada 1918 r. organizował IV Kompanię Marynarzy Powstańców Wielkopolskich, która wchodziła w skład batalionu Służby Straży i Bezpieczeństwa Marynarzy w Poznaniu. Rekrutowali się oni głównie z pruskiej formacji Kriegsmarine. Przed wybuchem powstania działali w konspiracji pod nazwą Oddział Marynarzy Powstańców dla walk o zjednoczenie ziem polskich. Marynarze w granatowych mundurach byli elitą sił powstańczych, m.in. stanowili osobistą ochronę I. J. Paderewskiego podczas jego pobytu w Poznaniu. 27 grudnia 1918 r. kompania Białoszyńskiego (tak w skrócie ich nazywano) zdobyła koszary 47. pułku piechoty niemieckiej, ogniem zaporowym ostrzeliwała kolejne koszary tym razem 6. pułku grenadierów na Grunwaldzie, uniemożliwiając im działania w centrum miasta, zdobyli Fort VII z zaopatrzeniem wojskowym oraz Dworzec Główny i 6 I 1919 r. lotnisko Ławica w Poznaniu. Marynarze po wyzwoleniu miasta chronili przed kradzieżą magazyny z umundurowaniem, żywnością oraz bronią. Wszystko to służyło następnie poznańskim pułkom, które podczas wojny polsko - bolszewickiej udały się w okolice Lwowa. Czy w tych wszystkich akcjach uczestniczył Marciniak trudno jednoznacznie stwierdzić, bo informacje jakie o nim posiadamy są znikome, natomiast w Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, medal Marciniak otrzymał 28 VI 1932 r. Trzeba stwierdzić, że w walkach musiał się bardzo wykazać, bo niewielu z naszych Powstańców zostało uhonorowanych Krzyżem czy Medalem Niepodległości. Na podstawie Kart meldunkowych miasta Poznania ustalono także, że 21 V 1919 r. powołany do wojska, ponownie w wojsku od 1 III 1920, zwolniony 22 VIII 1920 r. Członek Związku Powstańców Wielkopolskich (koło IV Kompania Białoszyńskiego) 28 III 1933 r. dyplomem nr 160, Nr Referatu Historycznego 7789 (w spisie zweryfikowanych podano błędnie rok urodzenia 1896, co następnie błędnie powtórzono w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line, stan na 19 I 2025 r.).
18 I 1921 r. poślubił Martę Nogajską (ur. 14 IX 1893 r.), po ślubie uznał ojcostwo dla syna Hieronima Kazimierza (ur.11 I 1921), dziećmi tej pary byli także Edmund (ur. 5 XII 1922), Teresa (ur. 24 IV 1927) i Krystyna (ur. 15 XII 1931). Ostatni ślad po Stefanie stanowi dopisek na jego akcie urodzenia, że w 1940 r. uznał swoje ojcostwo dla Romana urodzonego 19 II 1940 r.
Dalsze losy nie są znane.
źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Małgorzaty, wpis 8 / 1889; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Urząd Stanu Cywilnego Poznań - obwód miejski, Księga urodzeń t. III 1897; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 19868: Marciniak Stefan (Posen); WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.19098; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 4; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line, stan na 19 I 2025 r.; Współpraca Izabela Walkowiak.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025
Parafia katolicka Poznań - par. św. Małgorzaty, wpis 8 / 1889
Joannes Marciniak (25 lat)
ojciec: Vincentius Marciniak , matka: Josepha Wojciechowska
Catharina Piesiak (27 lat)
ojciec: Joannes Piesiak , matka: Agnes Walkowiak

Stefaniak Antoni (1899-1986)

Urodził się 22 VII 1899 r. w miejscowości Wysoka (obecnie w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim) w rodzinie Pawła (ur. 1864 r., syn Rozalii) i Katarzyny z d. Wnuk (ur. 1867, córka Jana i Justyny z d. Kurkowska), para pobrała się w 1891 r.

2 I 1919 r. wstąpił do 60-osobowego oddziału Straży Ludowej, który został zorganizowany w Wysokiej. 4 I 1919 r. do Wysokiej wtargnął silnie uzbrojony oddział Grenzschutzu z Piły. Niemcy rozbroili wystawioną straż, a następnie opanowali główną kwaterę powstańców. Przebywający po domach członkowie Straży Ludowej zostali zaalarmowani sygnałem trąbki, ale wobec braków w uzbrojeniu ewentualne starcie uznano za z góry przegrane. W zaistniałej sytuacji po zapadnięciu zmroku około 150 ochotników opuściło miasto, w wsi Czajcze przegrupowano siły i ustalono plan szybkiej akcji, mającej na celu odzyskanie Wysokiej. Miało to polegać na okrążeniu miejscowości i jednoczesnym natarciu z kilku stron. Niestety, zamysł się nie powiódł, bo powstańcy nie mogli doczekać się wyznaczonego na godzinę 1 w nocy terminu akcji i rozpoczęli chaotyczny szturm na własną rękę. Niemcy szybko zorientowali się w sytuacji i ostrzałem z karabinów maszynowych skutecznie zablokowali wszystkie ulice prowadzące do rynku. Część powstańców powróciła więc do domów, a większość wycofała się do odległego o 12 km Wyrzyska i tam rozpoczęła przygotowania do kolejnego szturmu. 7 I 1919 r. dowodzący oddziałami z Wyrzyska Teodor Górski wydał rozkaz ponownego zajęcia Wysokiej, niestety siły pruskie były zbyt silne, a polskie oddziały zmuszone zostały do cofnięcia się do Wyrzyska. Po kolejnej nieudanej próbie odzyskania Wysokiej przez powstańców i zagrożeniu dla Wyrzyska oddziały wycofały się do Kcyni. Stefaniak dalej brał udział w walkach na froncie północnym o Szubin, Żnin i Nakło. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim w 1958 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Z wojska został zwolniony 23 XI 1921 r. zatem niewykluczone jest, że brał także udział w wojnie polsko - bolszewickiej. 12 VI 1935 r. został odrzucony wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, zawarte we wniosku informacje mogą potwierdzić lub zaprzeczyć udziałowi Stefaniaka w walkach na Wschodzie. Uchwałą W 2/72 został mianowany do stopnia podporucznika.

Stefaniak Antoni zmarł 10 V 1986 r., został pochowany 15 V 1986 r. w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 5 miejsce 2
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120341&name_surname=Stefaniak%20Antoni#

To także miejsce pochówku Kazimiery (24 II 1907 - 10 XI 1990), Elżbiety (1956-1963) i Mieczysława (zmarł mając lat 21).

źródła: Parafia katolicka Gromadno (Wyrzysk), wpis 8 / 1891; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 20 I 2025 r.; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Gromadno (Wyrzysk), wpis 8 / 1891

Paulus Stefaniak (27 lat)
matka: Rosalia z d. Depta
Catharina Wnuk (24 lat)
ojciec: Joannes Wnuk , matka: Justina Kurkowska

Andrzejewski Stanisław (1901-1985)

Urodził się 12 IX 1901 r. w miejscowości Stary Sielec (osada w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Jutrosin) w rodzinie Piotra (ur. 1861, syn Kazimierza i Marianny Jankowiak) i Marcjanny z d. Wozignój (ur. 1861, córka Ignacego i Józefy z d. Gołębecka). Para pobrała się w 1887 r.

8 I 1919 r. przystąpił jako ochotnik do Straży Ludowej w rodzinnej miejscowości, a następnie do kompani jutrosińskiej, gdzie służył pod rozkazami Marcelego Szymanowskiego (1872-1964). Brał udział w przejęciu 7 I 1919 r. Jutrosina oraz wszystkich okolicznych miejscowości przez powstańców. Następnie na odcinku Jutrosin - Dubin - Szkaradowo i później w walkach o Zduny. W nocy z 3 na 4 II 1919 r. brał udział w przegranej I bitwie o Rawicz pod rozkazami Feliksa Nadolskiego (1892-1943).Po podpisaniu rozejmu w Trewirze, z uwagi na brak doświadczenia wojskowego Andrzejewski w marcu 1919 r. został zwolniony z wojska, do którego został ponownie powołany w czerwcu 1919 r. i skierowany do służby w 11. Pułku Strzelców Wielkopolskich (przemianowany następnie na 66 pułk piechoty), następnie przydzielony do 70 p.p. w Pleszewie. W 1920 r. został skierowany do Szkoły Podoficerskiej w Biedrusku. 1 VII 1920 r. jako żołnierz 101 p.p. skierowany na front wojny polsko - bolszewickiej. W lutym 1921 r. skierowano go do odbycia kursu dla telefonistów (już jako kaprala). 10 VII 1921 r. z 69 p.p. bezterminowo urlopowany. Do wojska powraca w kwietniu 1922 r. i do 23 III 1923 r. służył w 7. Dywizjonie Artylerii Konnej. Andrzejewski był także żołnierzem Kampanii Wrześniowej 1939 r., w szeregach 3. kompanii Obrony Narodowej w Dobrzycy brał udział w walkach na linii Kutno - Łęczyca, 25 IX 1939 r. pod Sochaczewem dostał się do niewoli niemieckiej, przebywał w obozach w Kutnie, Zgierzu i Kaliszu, zwolniony do domu w październiku 1939 r. Za udział w powstaniu w 1974 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a w roku następnym mianowany do stopnia podporucznika. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 4 IV 1938 r. Po II wojnie światowej należał do ZBoWiD.

Zawodowo jego życie było związane z pracą w majątku w Sielcu Starym, gdzie rozpoczął pracę jako stajenny, następnie powozowy, a po ukończeniu kursu samochodowego jako kierowca.

29 IX 1925 r. poślubił w Lutyni Mariannę Sworowską (1902-1939), z którą miał troje dzieci Helenę po mężu Balcerek, Bolesława i Zbigniewa. Jego II żoną została Stanisława Kasprzak (1911-1999) z którą miał dwóch synów Andrzeja i Ryszarda.

Andrzejewski zmarł 20 VII 1985 r. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Poznaniu na Junikowie w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 5 miejsce 3

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120479&name_surname=Andrzejewski%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

UWAGA, w wyszukiwarce miejskiej grobów podano błędną datę urodzenia.

To także miejsce pochówku II żony Stanisławy (31 III 1911 - 24 VIII 1999).

źródła: Parafia katolicka Jutrosin, wpis 13 / 1887; Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. VIII, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2011; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 21 I 2025 r.; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024, Zdjęcie portretowe Andrzejewskiego ze zbiorów p. Rafała Krauwickiego.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Jutrosin, wpis 13 / 1887

Petrus Andrzejewski (26 lat)
ojciec: Casimirus Andrzejewski , matka: Marianna Jankowiak
Martianna Wozignój (26 lat)
ojciec: Ignatius Wozignój , matka: Josepha Gołębecka

Woderski Teofil i Stanisław

oraz ich rodzeństwo :
-- 1887 - Władysław, ożeniony z Barbarą z dom. Szeszuła,
-- Marianna ur. 1889 - wyszła za Józefa Jerzaka vel Jeżaka,
-- Pelagia,
-- Helena ur. 1895 - wyszła za Zdzisława Piotrowskiego,
-- Jadwiga ur. 1903 - żona Józefa Banaszyńskiego - spoczywają z Maria Jeżak (siostra Jadwigi, córka Jana) ur. 1889 i ojcem Janem Woderskim na Cm. Sołacki (św. Jana Vianneya) Szczawnicka 2, https://billiongraves.pl/grave/JAN-WODERSKI/11207240
urodzili się w rodzinie Jana i Pelagii z Grabowskich, para pobrała się w Buku w roku 1886:
Urząd Stanu Cywilnego Buk, wpis 2 / 1886
Johann Woderski (ur. 1857,zm. 1941) ojciec: Joseph matka: Marie Jaworowicz
Pelagia Grabowska (ur. 1862) ojciec: Joseph matka: Catharine Dybizbanska
---------------------------------------------------------
WODERSKI TEOFIL z zawodu ślusarz, urodził się 15 kwietnia 1900 roku w Buku, zmarł w Poznaniu, 19 stycznia 1991 spoczął na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu, spoczywa z małżonką Pelagią 18.10.1908 - 17.05.2001 - data pochówku)
pole:6 kwatera:1 rząd:3 miejsce:10
grób opłacony: tak
https://billiongraves.pl/grave/Teofil-Woderski/26388235
Teofil Woderski wymieniony został w spisie WTG GNIAZDO jako Powstaniec:
jednostka: 4 Kompania Marynarzy
status/stopień: starszy szeregowiec, podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 8/72, I.487.7664
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 11.04-0.899 z dnia 1958-11-04
Opis:
Woderski Teofil brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim w czasie od 27-12-1918 do 18-02-1919 pod dowództwem porucznika Adama Białoszyńskiego, przy zdobywaniu Prezydium Policji oraz Dworca Głównego, a w dniu 5 na 6 stycznia 1919 przy zdobywaniu lotniska Ławica w Poznaniu. Dnia 16-01-1919 wyruszył na front północny z 4 Kompanią Marynarzy do Szubina, gdzie w walkach w Turach powiat Szubin został ranny. Przebywa w szpitalu do kwietnia 1919, skąd przeniesiony został jako rusznikarz do 59 Pułku Piechoty. Zwolniony dnia 23-12-1921 w stopniu starszego szeregowca. Podstawa: Książeczka Inwalidzka nr 1903 wystawiona przez Starostwo Powiatowe Poznań, w której na stronie 5 wpisany jest dokładny przebieg służby wojskowej. Data wystawienia książeczki 25-03-1933.
źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621 https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../-/jednostka/1194198 skan nr 8
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu
Wykaz grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań
Wielkopolski Powstaniec, R. 2004
Kościański Zdzisław, Tomkowiak Eligiusz, Bukowianie w Powstaniu Wielkopolskim 1918 - 1919, Buk 2008
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 8/72
W zbiorze Wojskowego Biura Historycznego znajduje się teczka personalna z nadanym w dniu 28 maja 1932 roku Medalem Niepodległości.
Podczas kwerendy źródeł ustalono także, że Teofil został odznaczony Honorową odznaką Miasta Poznania: Brązowa odznaka - Teofil Woderski - Zakł. Gazown. Okr. Poznań -. brygadzista (patrz https://wbc.macbre.net/.../odznaka-honorowa-miasta... )
i Uchwałą Rady Państwa z dnia 9 lutego 1955 r. nr 0/276 - na wniosek Ministra Hutnictwa "Medalem 10-lecia Polski Ludowej" - patrz https://sip.lex.pl/.../lista-osob-odznaczonych-medalem-10...
-----------------------------------------------------------------
WODERSKI STANISŁAW urodził się 27 stycznia 1898 roku w Buku, zmarł w Poznaniu, 19 czerwca 1985 roku spoczął na cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu, spoczywa z małżonką Kazimierą 1902-02-07 – 1986-04-18 - data pochówku)
pole:6 kwatera:1 rząd:5 miejsce:5
grób opłacony: tak
https://billiongraves.pl/.../Stanis%C5%82aw.../30075840
Stanisław Woderski wymieniony został w spisie WTG GNIAZDO jako Powstaniec:
jednostka: 4 Kompania Bezpieczeństwa
status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 8/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.18-0.1054 z dnia 1958-12-18
Opis:
Woderski Stanisław brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. od 27.12.1918 do 04.02.1919 w 4 Kompanii Bezpieczeństwa pod dow. kpt. Adama Białoszyńskiego przy oswobodzeniu zbrojowni, cytadeli oraz dworca głównego. Poza tym był czynnym przy rozbrajaniu wojska niemieckiego. Po ukończeniu Powstania Wlkp. na terenie Poznania został jako inwalida wojenny z wojska zwolniony. Podstawa: zaśw. Centralnego Archiwum Wojskowego nr 2330 z 12.06.1958.
źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../-/jednostka/1194198 skan nr 8
Wykaz grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 8/72
W zbiorze Wojskowego Biura Historycznego znajduje się teczka personalna z nadanym w dniu 18 października 1932 roku Medalem Niepodległości.