Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Szymkowiak Jan (1900-1992)

Urodził się 2 V 1900 r. w Poznaniu w rodzinie Tomasza (ur. 14 XII 1865, syn Bartłomieja i Józefiny z d. Mendyk) i Rozalii z Nowickich (ur. 21 VIII 1872, córka Andrzeja i Apolonii z d. Pietrowska), para pobrała się w 1890 r. Z tego związku urodzili się także Franciszek (22 XI 1891), Zofia (1894), Józefa (*+1896), Stanisław (19 X 1897), Władysław (25 IV 1902), Wojciech (1904-1905) i Władysława (1906-1907).

Brał udział w bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim od 27 XII 1918 r. na terenie miasta Poznania w 4 komp. marynarzy pod dowództwem Adama Białoszyńskiego. Od listopada 1918 r. organizował 4. Kompanię Marynarzy Powstańców Wielkopolskich, która wchodziła w skład batalionu Służby Straży i Bezpieczeństwa Marynarzy w Poznaniu. Marynarze w granatowych mundurach byli elitą sił powstańczych, m.in.: stanowili osobistą ochronę I.J. Paderewskiego podczas jego pobytu w Poznaniu. 27 grudnia 1918 r. 4. Kompania Białoszyńskiego (tak w skrócie ich nazywano) zdobyła koszary 47. pułku piechoty niemieckiej, ogniem zaporowym ostrzeliwała kolejne koszary tym razem 6. pułku grenadierów na Grunwaldzie, uniemożliwiając im działania w centrum miasta, zdobyli Fort VII z zaopatrzeniem wojskowym oraz Dworzec Główny a 6 I 1919 r. lotnisko Ławica w Poznaniu z mnóstwem cennego sprzętu lotniczego. Następnie na odcinku frontu północnego pod Szubinem, Łabiszynem, Żninem i Rynarzewem pod rozkazami głównodowodzącego Stanisława Jana Śliwińskiego (ur. 14 VII 1890), w oddziałach Stanisława Nogaja, tu należy zaznaczyć, że w Uchwale o nadanie WKP jest błąd (być może omyłka przy przepisywaniu z uchwały, gdzie napisane zostało, że Szymkowiak miał służyć w 32 komp. 3 baonu garnizonowego, nie było wówczas takiej jednostki, a Nogaj stanął później na czele kompanii szturmowej Poznańskiego Batalionu Śmierci). Zdemobilizowany 1 IX 1919 r. w stopniu szeregowca, ponownie w wojsku do 1922 r. Odznaczony Medalem Niepodległości 20 XII 1937 r., a także Krzyżem Walecznych (WBH 123/S - 5752). 15 I 1934 r. wstąpił do Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, zweryfikowany dyplomem nr 989, Nr Ref. Historycznego 8661. W 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 34/83 mianowany do stopnia podporucznika.

16 VIII 1924 r. poślubił w Poznaniu Jadwigę z d. Stachowiak (ur. 7 X 1904 r.), z którą miał córkę Bożenę Zofię (ur. 27 II 1925 r.).

Zmarł 30 III 1992 r., pochowany w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 10
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120120&name_surname=Szymkowiak%20Jan#OpenMap

To także miejsce pochówku żony Jadwigi zm. 19 VII 1992 r.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/3/6, skan 57 Poznań - Jeżyce (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 50; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 25 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/3/6, skan 57 Poznań - Jeżyce (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw

Tomasz Szymkowiak (25 lat), rodzice: Bartłomiej , Józefa Mendyk ,
Rosalia Nowicka (18 lat) , rodzice: Andrzej , Apollonia Pietrowska

Sękowski Witold Adolf (1897-1990)

Urodził się 19 IV 1897 (lub 18 IV za pruska lista strat) w Poznaniu w rodzinie Antoniego (ur. 4 I 1861, syn Wilhelma i Tekli z d. Nowicka) i Melanii Heleny z d. Osińska (1871-1911, córka Ignacego i Eduardy z d. Weichert), para pobrała się w 1893 r. Z tego związku urodzili się także Luiza (1897), Zbigniew Karol (1901) i Kazimierz (1902).

Powołany do armii pruskiej w 1916 r. brał udział w I wojnie światowej, podczas walk został ranny co potwierdza pruska lista strat Preußen 929 z 5 IX 1917 r. i II raz w marcu 1918 r. (życiorys własny spisany w latach 60. XX wieku). Podczas służby w armii zaborczej należał do tajnej organizacji POW zaboru pruskiego, w ramach której dołączył we Frankfurcie do rewolucji. Brał udział w powstaniu od chwili jego wybuchu na terenie miasta Poznania, brał udział w walkach o Stację Lotniczą na podpoznańskiej Ławicy. Od 30 XII 1918 r. pod komendą ppor. Kazimierza Ciążyńskiego w szeregach Konnych Strzelców Straży Poznania. W nocy z 9 na 10 stycznia 1919 szwadron ppor. Ciążyńskiego przewieziony został do Gniezna, a w dniu 11 I wziął udział w walkach o Szubin. Od 29 I 1919 r. po reorganizacji 1. pułku strzelców konnych wielkopolskich w 1. pułk ułanów Wielkopolskich. Jako żołnierz 15. pułku ułanów Wielkopolskich 1 VIII 1919 r. wyruszył na front litewsko-białoruski w ramach 14 Dywizji Piechoty. Po powrocie z frontu 25 III 1921 r. Sękowski został zwolniony z wojska. Odznaczony Medalem Pamiątkowym Za Wojnę 1918–1921. W 1958 r. za udział w powstaniu został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika.

13 VI 1924 r. poślubił Zofię Janinę z d. Dybalska, (24 VII 1901 Swarzędz - 1 XII 1990 Poznań, córkę Leona i Marii z d. Mojzykiewicz), para miała córkę Blankę Halinę (ur. 16 VII 1926), która wyszła za Kazimierza Józefea Stogowskiego (6 II 1928 - 6 III 2021), który wraz z ich córkę Romaną Hanną Stogowską - Wojturską (5 XII 1956 - 1 XII 2020) pochowani zostali z Witoldem i Zofią.

Zmarł 5 X 1990 r., pochowany w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 9
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120141&name_surname=S%C4%99kowski%20Witold#

źródła: Parafia katolicka Stęszew, wpis 11 / 1893; Urząd Stanu Cywilnego Stęszew, wpis 26 / 1893; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 20440: Sekowski Witold (Posen); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 25 XII 2024 r.; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 473: Życiorysy powstańców wielkopolskich: S - tom I (Saberniak Tomasz - Sieradzki Piotr); APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Stęszew, wpis 11 / 1893

Antonius Sękowski (ur. 1861)
ojciec: Guilhelmus + , matka: Thecla Nowicka
Melania Helena Osińska (ur. 1871)
ojciec: Ignatius , matka: Eduarda Weichert

Urząd Stanu Cywilnego Stęszew, wpis 26 / 1893

Anton Sękowski (ur. 1861)
ojciec: Wilhelm Sękowski , matka: Thekla Nowicka
Melanie Helene Osinska (ur. 1871)
ojciec: Ignatz Osinski , matka: Eduarda Weichert

Drejerczak Jan (1899-1990)

Urodził się 24 VIII 1899 r. w miejscowości Chludowo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Suchy Las) w rodzinie Józefa (ur. 1866, syn Marcina i Luizy z d. Faust) i Magdaleny z d. Garczyk (ur. 1870, córka Ignacego i Jadwigi z d. Peczyńska). Z tego związku urodził się także Powstaniec Wielkopolski - Antoni (10 VI 1903 - 1940 na Wschodzie, symbolicznie wymieniony na nagrobku żony Cm. Sołacki (św. Jana Vianneya)).

Drejerczak brał udział w powstaniu od 27 XII 1918 r. w 2. Kompanii Straży i Bezpieczeństwa pod rozkazami Edmunda Krause (ur. 22 września 1879 r. w Poznaniu, zm. 15 lutego 1919 r. pod Grójcem Wielkim koło Babimostu). Równocześnie brał udział w walkach ulicznych przy Zamku i Poczcie Głównej oraz Dworcu Głównym w Poznaniu, pełnił służbę wartowniczą. Od 19 II 1919 r. pod komendą ppor. Kazimierza Ciążyńskiego w szeregach Konnych Strzelców Straży Poznania. W nocy z 9 na 10 stycznia 1919 szwadron ppor. Ciążyńskiego przewieziony został do Gniezna, a w dniu 11 I wziął udział w walkach o Szubin. Od 29 I 1919 r. po reorganizacji 1. pułku strzelców konnych wielkopolskich w 1. pułk ułanów Wielkopolskich. Jako żołnierz 15. pułku ułanów Wielkopolskich 1 VIII 1919 r. wyruszył na front litewsko - białoruski w ramach 14. Dywizji Piechoty, gdzie pełnił służbę do listopada 1922. W 1958 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 38/74 mianowany do stopnia podporucznika.

Ożenił się z Marianną z d. Śmiglak (ur. 23 XII 1902, zm. 28 IV 1998), z tego związku urodzili się - Helena (15 XII 1923 - 14 VI 1943), Kazimiera (19 I 1925), Mieczysław (9 IX 1927) i Zbigniew (18 XI 1932).

Jan Drejerczak zmarł 6 XII 1990 r., pochowany w Kwaterze Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 8
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120138&name_surname=Drejerczak%20Jan#OpenMap

To także miejsce pochówku żony Marianny i córki Heleny.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Biedrusko, wpis 1 / 1888; Parafia katolicka Owińska, wpis 2 / 1888 WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 26 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Biedrusko, wpis 1 / 1888

Joseph Drajer alias Drejerczak (ur. 1866)
ojciec: Martin Drajer , matka: Louise Faust
Magdalena Garczyk (ur. 1870)
ojciec: Ignatz Garczyk , matka: Hedwig Peczyńska

Parafia katolicka Owińska, wpis 2 / 1888

Joseph Drajerczak (22 lat)
Magdalena Garczyk (17 lat)

Sowiński Edmund (1878-1939)

Czasem człowiek musi się bardzo nagimnastykować, żeby znaleźć odpowiedź i przywrócić pamięć o człowieku, który został zapomniany w czeluściach wielkich postaci Powstania Wielkopolskiego.
W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line odnajdujemy:
Edmund Sowiński
jednostka: Batalion Obornicki; Rada Ludowa
uwagi: z Łukowa
źródła: Kucner Alfred (oprac.), Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, Oborniki 1939 Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 372: Relacje i wspomnienia dotyczące powstania wielkopolskiego w Obornikach, powiat Oborniki, województwo poznańskie i okolicy
Kucner niestety w swoich notatkach używał nazw miejscowości, w których zamieszkiwała dana osoba w okresie Powstania Wielkopolskiego a nie miejsca urodzenia. I tak gdyby ktoś, kto spisywał od Kucnera "przeorał" całą książkę a nie tylko listę Straży Ludowej to by pan Edmund już dawno zajął należne mu miejsce w historii powstania. I tak w Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, wydanie z 1939, str. 29-30 napisał "a inspektorat szkolny - Edmund Sowiński z Łukowa" i to jest dokładnie ta sama osoba, która stanęła na czele I Batalionu Obornickiego 15 III 1919 r.
I tak po 106 latach...
Edmund Sowiński urodził się 17 IX 1878 r. w miejscowości Szymanowo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem) w rodzinie Powstańca z 1863 r. Cypriana (20 VIII 1833 - 10 X 1925) i Nepomuceny z d. Adamkiewicz (28 IV 1841 - 1 XII 1933). Para pobrała się w 1858 r. w parafii w Potarzycy. Z tego związku urodzili się także Stanisław (30 IV 1859-25 XI 1931), Teofilia (1865-1869), Wojciech (1868), Jan (23 I 1872), Kazimiera po mężu Malczewska (1876-1927) i Wacław (8 II 1874 - 25 V 1957).
6 X 1903 r. w miejscowości Objezierze ożenił się z Heleną z d. Mazer (25 II 1881 - 6 V 1951, córką Emila i Jadwigi Elżbiety z d. Gitzler). Z tego związku urodziły się Maria Regina, Aleksandra, Izabela i Alicja.
Już jako emerytowany inspektor szkolny zamieszkał w Kościanie, gdzie do 1926 r. zajmował stanowisko rektora szkoły podstawowej nr 1, włączył się między innymi w prace Funduszu Obrony Narodowej, był przewodniczącym FON-u na powiat kościański.
Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany i osadzony w więzieniu w Kościanie. Następnie wyrokiem "sądu" skazany na karę śmierci i natychmiast rozstrzelany w publicznej egzekucji, w grupie 18 Polaków, na rynku w Kościanie 23 X 1939 r.
źródła: Parafia katolicka Potarzyca, wpis 2 / 1858; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1963/1/13, skan 169 Śrem (USC) - akt urodzenia, rok 1878, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu 4771/3/50, skan 23 Objezierze (USC) - akt małżeństwa, rok 1903, Heiraths-Haupt-Register; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 29 XII 2024 r.; Walczak Marian, Ludzie nauki i nauczyciele polscy podczas II wojny światowej, 1995, Warszawa; Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej; Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Niemieckich w Poznaniu, IPN GK 178/100, Materiały dochodzeniowe OKBZN w Poznaniu w sprawie ekshumacji zwłok osób pomordowanych przez hitlerowców i pochowanych w Kościanie w 3 grobach masowych na terenie cmentarza i miejscowego Zakładu Psychiatrycznego. Protokoły ekshumacji i oględzin zwłok, materiały na temat identyfikacji zmarłych osób, fotografie, szkice sytuacyjne, biuletyny; Kucner Alfred (oprac.), Powstanie Wielkopolskie w powiecie obornickim i walki nad Notecią w r. 1918/19, Oborniki 1939.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Potarzyca, wpis 2 / 1858
Cyprianus Sowinski (25 lat)
Nepomucena Adamkiewicz (18 lat)
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1963/1/13, skan 169 Śrem (USC) - akt urodzenia, rok 1878, Księga urodzeń
Edmund , rodzice: Cyprian Sowiński, Nepomucena Adamkiewicz ,
Archiwum Państwowe w Poznaniu 4771/3/50, skan 23 Objezierze (USC) - akt małżeństwa, rok 1903, Heiraths-Haupt-Register
Edmund Sowiński (25 lat), rodzice: Cyprian Sowiński, Nepomucena Adamkiewicz ,
Helene Mazer (22 lat), rodzice: Emil Mazer , Jadwiga Gitzler alias Gicler

Baranowski Franciszek (1905-1985)

Urodził się 29 III 1905 r. w miejscowości Kopeć (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Grabów nad Prosną) w rodzinie Wincentego i Stanisławy z d. Lodowicz (?).

Według Uchwały o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1957 r. brał udział z bronią w ręku w powstaniu od 2 I 1919 r. czyli miał wówczas 14 lat. Brał udział w walkach o Zduny, dalej na odcinku Sulmierzyce - Krotoszyn pod dowództwem chorążego Kamińskiego (brak imienia) i Teodora Kinakowicza (?). Po zakończeniu działań powstańczych został zdemobilizowany. Uchwałą Komisji Weryfikacyjnej przy Zarządzie Głównym Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu nr 5153 z dnia 28 I 1948 r. został Baranowski uznany za zweryfikowanego powstańca wielkopolskiego 1918/19. Podstawa: 1. Zaświadczenie tym. nr 5153 z dnia 28 I 1948 r. Związku Powstańców Wielkopolskich; 2. Uwierzytelniony wyciąg z repertorium 6 notariusza Jana ...włowskiego [nazwisko nieczytelne - dopisek WTG Gniazdo] w Krotoszynie; 3. Legitymacja członkowska Związku Powstańców Wielkopolskich z dnia 31 XII 1948 r. Uchwałą W 38/74 mianowany do stopnia podporucznika.

Nie był członkiem związków powstańczych w okresie międzywojennym, brak jego imienia na listach zweryfikowanych powstańców, w Wojskowym Biurze Historycznym także nie występuje.

4 I 1924 r. z Sulmierzyc przeprowadził się do Poznania, gdzie pracował w zawodzie piekarza.

27 IV 1929 r. ożenił się w Poznaniu z Heleną Palczewską (30 IV 1904 - 15 V 1994), para miała syna Jerzego (ur. 6 II 1931).

Zmarł 26 I 1985 r. Został pochowany w jednej z kwater powstańczych na cmentarzu komunalnym w Poznaniu na Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 2 miejsce 6
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120134&name_surname=Baranowski%20Franciszek#

To także miejsce pochówku żony Heleny.

źródła: WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 31 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024