Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Jakubowski Stefan (1895-1985)

Urodził się 21 X 1895 r. w miejscowości Gnin (wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Rakoniewice) w rodzinie Ignacego (ur. 1867), syn Seweryna i Franciszki z d. Klińska) i Ludwiki z d. Słupińska (ur. 1875, córka Marcelego i Magdaleny z d. Wąchalska). Para pobrała się w 1895 r. Z tego związku urodzili się także Teresa (1898), Helena (*+1899), Leon (1899-1901), i Angela (1901).

W latach 1910-1913 Stefan Jakubowski był członkiem tajnego Towarzystwa Tomasza zana. Powołany do armii pruskiej w 1915 r. służył w 34 pułku piechoty do 13 XII 1918 r. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego jako ochotnik dołączył do oddziałów organizowanych przez Edmunda Rogalskiego (1891-1961) i brał udział w szeregach kompanii z Kłecka w walkach na froncie północnym w bitwach pod Łopiszewem, Łopiennem, Nakłem, Szubinem, Rynarzewem a także o Inowrocław. Kolejno służył od 24 II 1919 do 23 VI 1919 w 10. Pułku Piechoty Strzelców Wielkopolskich - w wojnie polsko - bolszewickiej, i w 7. Dyonie Taborów i Szpitalu Koni nr 7 jako lekarz weterynarii, skąd został zwolniony do rezerwy w stopniu porucznika 11 III 1921 r. Członek Związku Powstańców i Wojaków od 1 V 1939 r. i członek Związku Powstańców Wielkopolskich od 1939 r. (w maju złożył deklarację do 1 IX 1939 r. nie został zweryfikowany). Odznaczony Medalem za Wojnę 1918–1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony dwukrotnie 25 I 1937 r. (24/7697) i 31 I 1938 r. (24/13884). W 1958 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Dwukrotnie żonaty, jego I żoną była Bronisława Borakowska, którą poslubił 29 XIII 1926 r., z tego związku urodziło się dwoje dzieci - Barbara (25 XII 1926) i Wojciech (10 VI 1929).II żoną była Anna z d. Kossowska (1 VIII 1914 - 3 II 2005).

Zmarł 20 II 1985 r. w Opolu. Pochowany w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 3 miejsce 8
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120301&name_surname=Jakubowski%20Stefan#

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Pniewy, wpis 1 / 1895; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/64, skan 199 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.14343; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 9 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Urząd Stanu Cywilnego Pniewy, wpis 1 / 1895

Ignatz Jakubowski (ur. 1867)
ojciec: Severin Jakubowski , matka: Franziska Kilinska
Louise Slupinska (ur. 1875)
ojciec: Marcel Slupinski , matka: Magdalena Wąchalska

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/64, skan 199 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń

Stefan , rodzice: Ignatz Jakubowski, Ludwika Słupinska

Michalak Andrzej (1901-1994)

Urodził się 14 XI 1901 r. w miejscowości Łagiewniki (nieistniejąca wieś w gminie Suchy Las, w powiecie poznańskim, w województwie wielkopolskim. Obecnie leży na poligonie wojskowym Biedrusko) w rodzinie Walentego (ur. 1859, syn Wojciecha i Zofii z d. Mrowińska) i Marianny Stróżyk (zdecydowanie w większości aktów urodzenia i późniejszych ślubu dzieci Marianna występuje jako Stróżyk vel Strużyk tylko w akcie urodzenia Andrzeja zapisano Struzik, natomiast w Projekt Poznań jej nazwisko panieńskie zapisano jako Stróżak, w życiorysach własnych Jana i Stanisława obaj bracia podali nazwisko panieńskie matki Stróżyk ur. 1866, córka Franciszka i Anny z d. Mrowińska), para pobrała się w 1885 r. Z tego związku urodzili się także Agnieszka (ur.1886, po mężu Jahns), Józefa (1887), Helena (1892), Franciszka (1895), Eleonora (Leonora, 1897), Władysław (1903) oraz Powstańcy Wielkopolscy Jan (24 V 1889 - 8 IV 1973, pochowany na poznańskim Junikowie) i Stanisław (5 I 1900 - po 3 VI 1963 Bluszczów - Rogów na Górnym Śląsku).

Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od 3 I 1919 r. przejęciu Pobiedzisk i w walkach w okolicy oraz w rozbrojeniu policji niemieckiej. Następnie w kompanii gnieźnieńskiej brał udział w walkach pod Budzyniem i Chodzieżą. 16 II 1919 r. ranny w okolicach Chodzieży. W 1957 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika. W Wojskowym Biurze Historycznym teczki o syg. akt 3296 - sierżant, 2811 - podoficer oraz odrzucony 25 I 1937 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (24/8780, starszy ogniomistrz). Żołnierz Kampanii Wrześniowej, na podstawie Polski Czerwony Krzyż 20398 - oryginalna kartoteka jeniecka I ustalono : st.majster.wojsk., 7 dywizja artylerii konnej, wzięty do niewoli i osadzony w Stalagu VI-F; nr jeńca 1297; 12 XII 1940 r. zwolniony do Ofladen. Na Listach strat 1939 - 1945 wymieniony jeszcze dwukrotnie - Archiwum Państwowe w Łodzi 34 II/116 wysiedlenie do ŁASK, wysiedleni z tzw. Kraju Warty w latach 1939-1945; dane w aktach centrali przesiedleńczej w Poznaniu, oddział w Łodzi i AAN, zespół: Fundacja Polsko-Niemieckie Pojednanie w Warszawie [nr zespołu 2680] 082105 robotnik przymusowy, miejsce pracy LEICHLINGEN 1940-12 - 1945-04.

23 XII 1925 r. w Poznaniu poślubił Wiktorię z d. Smolarek urodzoną 30 XI 1899 r. w Poznaniu, córkę Antoniego i Franciszki z d. Nowicka. Wiktoria zmarła 24 III 1991 r. przy jej imieniu na nagrobku podano, że była kombatantem AK 1940-1945. Andrzej i Wiktoria mieli dwoje dzieci - Alojzego (ur. 30 V 1927) i Irenę Marię (ur. 6 IX 1930).

Zmarł 16 X 1994 r. Pochowany w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 3 miejsce 11
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120149&name_surname=Michalak%20Andrzej#

źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Jana Jerozolimskiego, wpis 4 / 1885; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-27 / 1885; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/85, skan 273 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Urodzenia; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 9 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Poznań - par. św. Jana Jerozolimskiego, wpis 4 / 1885

Valentinus Michalak (25 lat)
Marianna Stróżak (18 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-27 / 1885

Valentin Michalak (ur. 1859)
ojciec: Adalbert Michalak , matka: Sophie Mrowinska
Marie Strózak (ur. 1866)
ojciec: Franz Strózak , matka: Anna Matuszewska

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/85, skan 273 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Urodzenia

Andreas , rodzice: Valentin Michalak, Marianna Struzik

Górny Teofil (1903-1992)

Urodził się 18 IV 1903 r. w miejscowości Zaniemyśl (miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Zaniemyśl) w rodzinie Stanisława (9 IX 1872 - 9 II 1948, syn Kacpra i Franciszki z d. Lesińska) i Jadwigi z d. Zaworska (23 IX 1883 - 29 V 1948, córka Marcina i Anny z d. Dopierała), para pobrała się w 1901. W akcie urodzenia z 24 IV 1903 r. sporządzonego w USC w Zaniemyślu nazwisko zapisano jako Gurny, w 1954 r. sprostowano omyłkę pisarska w nazwisku i poprawiono na Górny, co jest zgodne z aktem ślubu rodziców i aktami urodzeń pozostałych dzieci z tego związku.

Wstąpił do 2. kompanii Batalionu Średzkiego na początku stycznia 1919 r. Pierwszym jej dowódcą mianowano ppor. Antoniego Pospieszalskiego (1885-1953). Kompania walczyła od 11 I 1919 r. na froncie północnym, w zwycięskiej bitwie o Szubin. Stanowiąc lewe skrzydło natarcia polskiego zdobyła najpierw Szubińską Wieś, a następnie wraz z kompanią nakielsko-wrzesińską dworzec kolejowy w Szubinie. Walczył także pod Kcynią, Nakłem i Chodzieżą oraz Rawiczem. Po zakończeniu działań powstańczych wrócił do garnizonu w Bydgoszczy do 62. pułku piechoty i pełnił służbę garnizonową. 5 IX 1920 r. został zwolniony z wojska. Za udział w powstaniu odznaczony w 1974 r. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 8/72 mianowany do stopnia podporucznika.

Pracował w Elektrowni Miejskiej w Poznaniu, od 1925 r. w Krakowie w Firmie Franka aż do wybuchu II wojny światowej. W czasie okupacji był zatrudniony jako magazynier w Poznaniu, po wyzwoleniu pracował w stoczniach rzecznych w Poznaniu do 1955 r. Od roku 1956 w WZSP w Poznaniu skąd przeszedł na emeryturę.

Ożenił się z Franciszką z d. Biernat (7 II 1908 - 26 XII 1994), para miała syna Andrzeja (7 XI 1933 - 4 XI 2021), uczestnika Poznańskiego Czerwca 1956 r. (postrzelony podczas starć na ulicach Poznania. Swoje doświadczenia z tamtego czasu opisał w wydanej w 1991 r. powieści »Krew«. Należał do Związku Powstańców Poznańskiego Czerwca ’56 »NIEPOKONANI«).

Górny Teofil zmarł 20 VIII 1992 r., Pochowany w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 3 miejsce 12
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120150&name_surname=G%C3%B3rny%20Teofil#OpenMap

To takze miejsce pochówku żony Franciszki i syna Andrzeja.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1987/3/150, skan 16 Zaniemyśl (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, Heiraths-Haupt-Register; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1987/1/162, skan 42 Zaniemyśl (USC) - akt urodzenia, rok 1903, Rejestr urodzeń; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 10 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024. Zdjęcie Teofila ze zbiorów wnuka Piotra „Donguralesko” Górnego.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1987/3/150, skan 16 Zaniemyśl (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, Heiraths-Haupt-Register

Stanislaus Górny (29 lat), rodzice: Kaspar Górny , Franziska Lesinski ,
Hedwig Zaworski (18 lat) , rodzice: Martin Zaworski + , Anna Dopierala ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1987/1/162, skan 42 Zaniemyśl (USC) - akt urodzenia, rok 1903, Rejestr urodzeń

Theofil , rodzice: Stanislaus Gurny / Górny, Hedwig Zaworski

Dutkiewicz Jan Tadeusz (1902-1968)

Urodził się 2 III 1902 r. w Inowrocławiu w rodzinie Mieczysława Marcina (6 IX 1862 - 10 I 1919, syn Jana Józefa i Cecylii z d. Obrąpalska) i Bronisławy z d. Matczyńska (14 II 1871 - 8 IV 1943, córka Walentego i Angeli z d. Frydychowicz), para pobrała się w Gnieźnie w 1895 r. Z tego związku urodzili się także Halina Maria po mężu Neyman (1900 - 1994) i Kazimierz Walery Dutkiewicz (ur. 20.09.1906 Inowrocław). Mieczysław był inowrocławskim zegarmistrzem i złotnikiem, działacz społeczno-polityczny. Prowadził swój zakład przy Małej Fryderykowskiej 5 (obecnie Paderewskiego) oraz Fryderykowskiej 10 (obecnie Królowej Jadwigi). W 1911 r. kandydował na posła sejmu pruskiego.

Nasze informacje o udziale Jana Tadeusza w Powstaniu Wielkopolskim są niezmiernie skąpe, w 1919 r. wystawiono zaświadczenie, że Dutkiewicz był żołnierzem wojsk polskich stacjonujących w Inowrocławiu, następne zaświadczenie podpisane przez szefa sztabu D.O.K. VII Małka z 16 VIII 1938 r. poświadcza udział Dutkiewicza w walkach narodowo - wyzwoleńczych, trzecie źródło to nekrolog wspominający, iż Jan był Powstańcem Wielkopolskim i uczestnikiem I Powstania Śląskiego oraz żołnierzem Wojsk Alianckich. W Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się teczki - Kolekcja akt personalno - odznaczeniowych syg. akt I.481.D.6805 (podporucznik rezerwy) i w Kolekcji RKU - II.56.13812 (porucznik /Artyleria). Wykluczono natomiast z Kolekcji akt Powstańców Wielkopolskich I.487.12008 - Związek Powstańców Wielkopolskich (Spis zweryfikowanych 9100 - 13620. Nr kartoteki 9833, Nr Referatu Historycznego 17421, pod którym figuruje Jan Dutkiewicz urodzony 26 I 1881 r. w Skorzęcinie, zam. wówczas w Bydgoszczy, przy ul. Jasnej 37, szeregowy, członek Koła Bydgoszcz, zweryfikowany 28 XI 1935 r.).

Jan Dutkiewicz zmarł 15 XII 1986 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 1 rząd A miejsce 54
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1047752&name_surname=Dutkiewicz%20Jan#

To także miejsce pochówku Cecylii (1909 - pogrzeb 1990) i Marii Heleny Chwiałkowskiej (pochowanej 27 II 1991).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Gniezno, wpis 37 / 1895; Parafia katolicka Gniezno - par. św. Wawrzyńca, wpis 11 / 1895; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line stan na 10 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WBH, Kolekcja akt personalno - odznaczeniowych i Kolekcja RKU; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja zgromadzona przez Piotra Dutkiewicza.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Urząd Stanu Cywilnego Gniezno, wpis 37 / 1895

Miecislaus Marian Dutkiewicz (ur. 1862)
ojciec: Johann Dutkiewicz , matka: Caecilie Obrąpalska
Bronislava Isabella Matczynska (ur. 1871)
ojciec: Valerian Matczynski , matka: Angela Frydrychowicz

Parafia katolicka Gniezno - par. św. Wawrzyńca, wpis 11 / 1895

Miecislaus Marianus Dutkiewicz (33 lat)
ojciec: Joannes Dutkiewicz , matka: Caecilia Obrąpalska +
Bronislava Isabella Matczyńska (24 lat)
ojciec: Valerianus Matczyński + , matka: Angela Frydrychowicz

Dombek Jan (1900-1972)

Urodził się 2 X 1900 r. w miejscowości Suchatówka (wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Gniewkowo). W akcie urodzenia użyto także pisowni nazwiska Dąbek, podobnie jak w akcie małżeństwa rodziców - Kacper (ur. 1866, syn Wojciecha i Katarzyny z d. Majewska) i Marianna z d. Golost (ur. 1872, córka Macieja i Józefy z d. Słowińska) pobrali się w 1886 r. w Dąbrowie Biskupiej. Z tego związku urodzili się także Stanisław (1896-1984), Marianna po mężu Goździk (1902-1997) i Katarzyna (1903) oraz Powstaniec Wielkopolski - Ludwik (24 VII 1897 Suchatówka - 1 IX 1979 Grudziądz).
Jan Dombek dołączył jako ochotnik do Powstania Wielkopolskiego 3 I 1919 r. w Inowrocławiu i brał udział w walkach na terenie miasta. W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego w 1958 r, napisano że brał udział m.in. w zdobywaniu poczty i dworca pod rozkazami głównego dowódcy inowrocławskiego Pawła Kazimierza Cymsa (ur. 2 III 1894 w Pawłowie, zm. 13 XI 1949 w Bystrej, pochowany w Gnieźnie). Dalej bezpośrednio pod rozkazami Mieczysława Słabędzkiego (vel Łabędzki, Łabendzki) w 3. kompanii 5. Pułku Strzelców Wielkopolskich (później 59 pp). 5. Pułk Strzelców Wielkopolskich, został utworzony około 30 XII 1918 r., przez ppor. Pawła Cymsa z kompanii powstańców gnieźnieńskich, wrzesińskich, miłosławskich i witkowskich. Oddział uczestniczył w marszu na Inowrocław i w walkach w tym mieście. Po zdobyciu Inowrocławia utworzono dwa pułki Grenadierów Kujawskich i Batalion Nadgoplański. Ośrodkiem formowania przyszłego pułku Wojsk Wielkopolskich był jednak tylko 1. Pułku Grenadierów Kujawskich. 16 I 1919 r. rozkazem dowódcy VIII Okręgu Wojskowego 2. Pułk Grenadierów został włączony do pułku 1. jako jego II batalion. Obydwa te bataliony i Szwadron Nadgoplański zostały zaprzysiężone w Inowrocławiu (16 I 1919 r.), zaś 22 I – Batalion Nadgoplański, w Kruszwicy. 1 II 1919 r. rozkazem dowódcy VIII Okręgu Wojskowego Batalion Nadgoplański przeszedł do 1. Pułku Grenadierów, jako jego III batalion. W dniu 7 II 1919 r. 1. Pułk Grenadierów Kujawskich został przemianowany rozkazem DG na 5. Pułk Strzelców Wielkopolskich, wchodząc równocześnie w skład oddziałów frontu północnego. Od 6 III 1919 r. pułk został włączony do 2. Dywizji Strzelców Wielkopolskich. 18 XII 1919 r. pułk został zluzowany na froncie przez 6. Pułk Strzelców Wielkopolskich. W styczniu następnego roku oddział uczestniczył w zajmowaniu przyznanych Polsce przez Traktat Wersalski terenów Pomorza. 17 I 1920 r. przemianowany na 59. Pułk Piechoty Wielkopolskiej (za Marek Rezler, Piechota Wojsk Wielkopolskich). Członek Związku Powstańców Wielkopolskich zweryfikowany pod nr 13909, Nr Referatu Historycznego 21223, Koło w Toruniu. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line wymieniony dwukrotnie:
1/ Jan Dombek
urodzenie: 1900.10.02 Suchatówka
rodzice: Kasper, Marianna
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy
źródła: Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
2/ Jan Dombek
uwagi: I.487.11719
źródła: Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich
Żona Zofia z d. Nieziałek (1910-1990) pochowana jest ze swoją matką Józefą w Toruniu, Cmentarz Parafialny Św. Antoniego.
Jan zmarł 18 X 1972 r., pochowany na cm. św. Jerzego, ul. Gałczyńskiego w Toruniu, spoczywa w grobie N 3 /25.
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Dąbrowa Biskupia, wpis 36 / 1889; Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Gniewkowo - wieś, Akta urodzeń Sygnatura 133 Geburts - Hauptregister nr 1-266 / 1900; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 11 I 2025 r.; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.11719; Dokumentacja fotograficzna grobu Paweł Dziewit
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025
Urząd Stanu Cywilnego Dąbrowa Biskupia, wpis 36 / 1889
Kaspar Dąbek (ur. 1866)
ojciec: Adalbert Dąbek + , matka: Catharine Majewska jetzt verehelichte Mrowczynska
Marie Golost (ur. 1872)
ojciec: Matthias Golst , matka: Josephine Slowinska
Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Gniewkowo - wieś, Akta urodzeń Sygnatura 133 Geburts - Hauptregister nr 1-266 / 1900

Dykier Władysław (1897-1979)

Urodził się 2 I 1897 r. w Swarzędzu w rodzinie Aleksandra (ur. 14 II 1862, syn Józefa i Anny z d. Suchowska) i Praksedy z d. Łochowicz (ur. 8 VI 1861 r., córka Piotra i Marianny z d. Petrykowska), para pobrała się w Kcyni w 1885 r. Z tego związku urodzili się także Powstańcy Wielkopolscy - Bolesław (7 III 1891 Kcynia - 11 VII 1966 tamże) i Edmund (10 VIII 1899 Kcynia - po 20 V 1939 r. prawdopodobnie Rawicz).

Przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego działał w Towarzystwie Gimnastycznym SOKÓŁ i Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Polskiej w Kcyni. Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił jako ochotnik 31 XII 1918 r. w Kcyni. Brał udział w zajmowaniu miasta oraz walczył o Szubin, Ludwikowo, Smogulec, Wierzyki, Studzienkę, Szczapice i Paterek. 3 V 1919 r. wstąpił do 15. kompanii telegraficznej. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej w szeregach 15. Dywizji Wielkopolskiej. 15 VII 1921 r. bezterminowo urlopowany. Kapral. Odznaczony Medalem Pamiątkowym Za Wojnę 1918–1921. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/1919 od 26 VI 1934 r., członek Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich 1918/1919 r. od marca 1937 r. Zweryfikowany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich 30 VIII 1934 r. dyplomem nr 4074, Nr Ref. Historycznego 11517 (Koło Bydgoszcz). W 1974 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 10/79 mianowany do stopnia podporucznika. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line błędnie podano datę i miejsce jego pochówku
data śmierci: 1957.
miejsce pochówku: Swarzędz pow. Poznań

Zmarł 6 IV 1979 r., pochowany na cmentarzu św. Jerzego, ul. Gałczyńskiego w Toruniu, spoczywa Sektor: F Rząd: 5 Nr w rzędzie: 4 z małżonką Bronisławą z d. Brodowska (24 VII 1896 - 22 III 1980), którą poślubił 29 X 1921 r., synem Aleksandrem Kazimierzem (1 VIII 1922 - 13 III 1997) i jego żoną Haliną z d. Kaźmierczak (4 IV 1926 - 27 VIII 2018).

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Urząd Stanu Cywilnego Kcynia Miasto Akta stanu cywilnego - wtóropisy 1885; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1955/1/67, skan 4 Swarzędz (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń ; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 11 I 2025 r.; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.12074; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 221; Wspomnienia Władysława Dykiera Powstańca Wielkopolskiego z Kcyni w palukiznin.pl; Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 związani z ziemią swarzędzką. Praca pod redakcją Aurelii Bartoszek, Eugeniusza Dobińskiego, Arkadiusza Małyszki, Mariana Pokorskiego, Swarzędz 2019; Dokumentacja fotograficzna grobu Paweł Dziewit

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Urząd Stanu Cywilnego Kcynia Miasto Akta stanu cywilnego - wtóropisy 1885;

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1955/1/67, skan 4 Swarzędz (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń

Wladislaus , rodzice: Alexander Dykier, Praxeda Lochowicz

—--------------

Edmund Dykier
urodzenie: 1899.08.10 Kcynia
rodzice: Aleksander, Prakseda z d. Łochowicz
jednostka: kompania kcyńska
status/stopień: sierżant
uwagi: I.487.12072 https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/I_487/I_487_12072.pdf
źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621 Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 75
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła poza Poznaniem
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 406: Życiorysy powstańców wielkopolskich: D - tom IV (Dworczak Ludwik - Dziudzia Jan)
Jarosz Józef (wybór i oprac), Kcynia w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919. Relacje powstańców, Kcynia 2004
—--------------

Bolesław Dykier
urodzenie: 7 III 1891 Kcynia
śmierć 11 VII 1966
pochówek Kcynia http://mogily.pl/kcynianowy/DykierBoles%C5%82aw_953573
cmentarz parafialny, ul. Nakielska, grób wpisany do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski
rodzice: Aleksander, Prakseda z d. Łochowicz
jednostka: Rada Żołnierska Kcynia
źródła: Jarosz Józef (wybór i oprac), Kcynia w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919. Relacje powstańców, Kcynia 2004

SŁABĘCKI MIECZYSŁAW

urodzenie: 1896.01.18 Łojewo, pow. Inowrocław (wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Inowrocław). Akt urodzenia nr 8 z 25 I 1896 r., Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Łojewo Akta urodzeń 1896 Sygnatura 118 (Geburts - Hauptregister nr 1-92)
data śmierci: 1939.10. w źródłach także listopad 1939 r.
https://straty.pl/szukaj-osoby.php
miejsce pochówku: Mniszek - Grupa, pow. Świecie
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbrodnia_w_Mniszku
rodzice: Wojciech, Franciszka Halagiera
jednostka: wg życiorysu własnego złożonego przy wniosku o VM napisał, że brał udział w walkach w Gnieźnie, następnie z oddziałami pod rozkazami Pawła Cymsa (jako szef sztabu) walki o Trzemeszno, Mogilno, Strzelno, Kruszwicę i dalej na Inowrocław. Następnie w kierunku Bydgoszczy i Torunia. Instruktor w Wielkopolskiej Szkole Oficerskiej w Poznaniu. Dowódca II baonu 59. p.p. w 15. Dywizji Wielkopolskiej w wojnie polsko - bolszewickiej.
status/stopień: dowódca, sierżant, podporucznik, kapitan, adiutant Pawła Cymsa
W Powstaniu brał także udział jego brat Stefan (zm. w Poznaniu 2 XI 1930).
Mieczysław za udział w wojnie polsko - bolszewickiej odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari, ponadto odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Niepodległości.
Symbolicznie upamiętniony na grobach w Wolsztynie (Cmentarz Parafialny) i w Poznaniu (cmentarz komunalny na Miłostowie). Dane w wyszukiwarce billiongraves.com uzupełnię. Natomiast Janusz Karwat (https://pw.ipn.gov.pl/.../r9629222792154,SLABECKI...) i pewnie stąd dalej w Wikipedii jest błąd w dacie urodzenia - podano tam październik, a w przypisach styczeń.

Zygmunt Stanisław Kostka (1895 - 1954)

Urodził się 3 XI 1895 roku w miejscowości Zdziętawy (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Kobylin) w rodzinie Józefa (ur.1868, syn Filipa i Apolonii z d. Manka)i Jadwigi Migasiewicz(ur. 1873, córka Stanisława i Wiktorii z d. Tyczyńska), para pobrała się w roku 1892 r. w miejscowości Pępowo. Z tego związku urodzili się także Pelagia (1897- 1960), Franciszek Ksawery (1898), NN - dziecko martwo urodzone w 1900, Michał (1902), Anastazja (1904), Zofia (1905-1906), Marianna (1906), Walenty (1908) i Agnieszka (1909).

Był zawodowym żołnierzem.

Uczestnik I wojny światowej, walczył m.in. pod Verdun, w czasie działań wojennych został ranny co potwierdzają listy strat armii pruskiej Preußen 1156 z dn. 6 VI 1918 roku.

W Powstaniu Wielkopolskim od chwili wybuchu w walkach na terenie miasta Poznania, następnie pod Krotoszynem i Rawiczem. Oddelegowany do Wielkopolskiej Szkoły Oficerskiej w Poznaniu. Następnie w szeregach 57. pułku piechoty brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, ranny w lipcu pod Żabinką i urlopowany, za udział i bohaterstwo odznaczony odznaczony Virtuti Militari. Po wyleczeniu ponownie w wojsku jako chorąży, w 1924 r. awansowany na podporucznika, od 1939 r. kapitan. Następnie skierowany do służby w Korpusie Ochrony Pogranicza. W latach 30. przeniesiony do służby w 69. pułku piechoty, wchodzącym w skład 17. Wielkopolskiej Dywizji Piechoty, który stacjonował w Gnieźnie.
W Centralnym Archiwum Wojskowym z dnia 8 IX 1977 potwierdzające udział Stanisława Zygmunta w Powstaniu Wielkopolskim z przywołaniem podstawy: sygn. akt CAW, MNo 25 IV 1938 r. W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony dn. 25 VI 1938 roku wniosek o Medal Niepodległości.
Brał udział w Kampanii Wrześniowej (w stopniu kapitana pełnił w 69 p.p. funkcję adiutanta pułku. Wzięty do niewoli podczas bitwy nad Bzurą), przebywał w Oflagu II C Woldenberg numer jeniecki 48602 i w Prenzlau do 2 V 1945 r..

Po uwolnieniu z oflagu podjął służbę wojskową jako komendant Rejonowych Komend Uzupełnień kolejno w Ostrowi Mazowieckiej, Włocławku i Gdyni. Na początku lat 50. najpierw awansowany do stopnia majora a następnie jako "sanacyjny oficer" odesłany przymusowo do cywila.

Ożeniony z Bronisławą Józefą z d. Górnicką (7 II 1897 - 24 I 1979), nauczycielką, urodzoną w Wielopolu Skrzyńskim pow. Ropczyce. Ślub wzięli w trakcie jego służby w KOP w kościele w Równem. Mieli jedną córkę Danutę (1926 - 1988), urodzoną w Rokitnie Wołyńskim, po mężu Stępa.

Stanisław Zygmunt zmarł 24 I 1954 roku, spoczywa z małżonką na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie: Sektor / Rząd / Numer 61 / 59 / 17

źródła: Archiwum Państwowe w Lesznie 410/2.1/57, skan 42 Pępowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1892, [Księga małżeństw]; Archiwum Państwowe w Lesznie 410/1.1/78, skan 199 Pępowo (USC) - akt urodzenia, rok 1895, [Księga urodzeń]. Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24109: Zygmunt Stanislaus (Zdzietawy, Gostyn). WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Wyszukiwarka grobów na cm. komunalnych w Gdyni. Relacja wnuka p. Marką Stępy.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023/2025

Archiwum Państwowe w Lesznie 410/2.1/57, skan 42 Pępowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1892, [Księga małżeństw]

Joseph Zygmunt (24 lat), rodzice: Philipp Zygmunt , Apolonia zd Manka ,
Hedwig Migasiewicz (19 lat) , rodzice: Stanislaus Migasiewicz , Voctoria zd Tyczynska ,

Archiwum Państwowe w Lesznie 410/1.1/78, skan 199 Pępowo (USC) - akt urodzenia, rok 1895, [Księga urodzeń]

Stanislaus, rodzice: Joseph Zygmunt , Hedwig Zygmunt zd Migaszewicz

Błaszyk Alfons (1898-1991)

Urodził się 27 V 1898 r. w Poznaniu w rodzinie Marcina (ur. 3 XI 1869, syn Stanisława i Agnieszki z d. Bednarek) i Marianny z d. Nowak (9 XII 1876 - 27 II 1943, córka Franciszka i Heleny z d. Bednarska), para pobrała się w 1895 r. Z tego związku urodzili się także Konrad (7 III 1900), Tadeusz (7 I 1902), Janina (18 I 1903) i Stefania (16 VIII 1905).

Nie stwierdzono udziału Alfonsa w I wojnie światowej. Do Powstania Wielkopolskiego dołączył jako ochotnik w oddziałach poznańskich i brał udział w walkach na terenie miasta Poznania. W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego w 1976 r. wpisany został jako Błaszczyk a matka z d. Maciejewska (Lista odznaczonych WKP) i tamże “Dnia 1 stycznia 1919 r. wstąpił jako ochotnik do 1 pułku art. pol. w Poznaniu.”, należy tu wyjaśnić, że 1 I 1919 r. nie istniał jeszcze 1. pułk artylerii polowej. Marek Rezler w Armia Wielkopolska napisał: ”Artyleria wielkopolska formowana była doraźnie, w miarę zdobywania uzbrojenia, amunicji, potrzebnego wyposażenia. Na frontach powstańczych, zwłaszcza północnym, pod Szubinem, pomimo niewielkiej liczebności odegrała znaczącą rolę. Pierwszy raz w akcji bojowej armaty pod polskim dowództwem wykorzystano przy zdobyciu stacji lotniczej w Ławicy, w nocy z 5 na 6 stycznia 1919 r. Już 9 stycznia 1919 r. w DG powołano Dowództwo Artylerii (początkowo Komendę Artylerii), kierowane przez podporucznika Zygmunta Łakińskiego. Ostatecznie w różnych magazynach niemieckich znaleziono ponad 50 dział osiemnastu różnych typów, przeważnie przestarzałych i zużytych; pełnosprawne i nowoczesne były w tym czasie jeszcze w niemieckich jednostkach liniowych. Brakowało też sprawnych przyrządów celowniczych, łączności i map artyleryjskich. Zaszła więc potrzeba zorganizowania warsztatów naprawczych. W fabryce H. Cegielskiego uruchomiono produkcję amunicji artyleryjskiej. Zdobyty sprzęt artyleryjski wystarczył na wyposażenie dwóch pułków artylerii polowej (lekkiej) i dwóch baterii artylerii ciężkiej. W walce wykorzystywano działa do bezpośredniego wsparcia atakującej piechoty lub w obronie, do prowadzenia ognia na wprost. Ostrzał ze stanowisk zakrytych, przygotowujący atak, nie wchodził w rachubę, ze względu na niedobór amunicji. Jednak obecność polskich dział na froncie odgrywała też ogromną rolę psychologiczną.
W dniu 12 stycznia 1919 r. ustalono zakres działalności Dowództwa Artylerii, które 19 stycznia otrzymało nazwę Inspektoratu Artylerii. Już 14 stycznia oficjalnie ogłoszono formowanie 1 Pułku Artylerii Lekkiej (pal), z podpułkownikiem Anatolem Kędzierskim na czele; tydzień później oficer ten objął funkcję Inspektora Artylerii. Obok 1 pal w koszarach na Sołaczu w Poznaniu zaczęto formować I Dywizjon Artylerii Ciężkiej. Wkrótce artylerzyści polscy ulokowali się w poniemieckich koszarach tej broni przy ulicy Magazynowej (Solnej), a potem w forcie Prittwitz-Gaffron, czyli Reformatów. Tworzono tam 2 Pułk Artylerii Polowej.“
Wynika z tego opisu jasno, że Błaszyk mógł zostać żołnierzem 1. Pułku Artylerii Lekkiej (pal) po 14 I 1919 r. i w szeregach tej jednostki walczył na froncie północnym powstania m.in. w walkach o Szubin. Potwierdzeniem tego, mogą być informacje zawarte w odrzuconym wniosku 25 VI 1938 r. do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości lub w Aktach personalno - odznaczeniowych I.481.B.8519. Członek Związku Powstańców Wielkopolskich zweryfikowany dyplomem nr 2785, Nr Referatu Historycznego 10244. Uchwałą W 56/78 mianowany do stopnia podporucznika przy czym podano tam rok urodzenia 1896.
Jego dalsze losy nie są znane.

Zmarł 26 IV 1991 r., Pochowany w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 4 miejsce 9
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120330&name_surname=B%C5%82aszyk%20Alfons#OpenMap

To także miejsce pochówku Marii (13 I 1906 - 18 XI 1996).

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 4818/3/2, skan 15 Poznań - Wilda (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 13 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Poznaniu 4818/3/2, skan 15 Poznań - Wilda (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw

Martin Błaszyk (26 lat), rodzice: Stanislaus Błaszyk , Agnes Bednarek ,
Marie Nowak (19 lat) , rodzice: Franz Nowak , Helena Bednarska

Lange Zbigniew Czesław (1899 - 1991)

Urodził się 7 III 1899 r. w Poznaniu w rodzinie Józefa (4 VII 1845 - 10 XI 1913, syn Andrzeja i Julianny z d. Śniegowska) i Franciszki z d. Rakowska (12 III 1854 lub 1856 - 3 XI 1932, córka Ignacego i Nepomuceny z d. Modrzejewska), para pobrała się w 1875 r. Z tego związku urodzili się także Marianna (1875-1876), Kazimiera Jadwiga (1877-1884), Maria Magdalena (1878-1879), Maksymilian (8 IX 1879 - poległ 7 III 1915 podczas I wojny światowej), Lucjusz (25 I 1884 - 1963 spoczywa na Jeżycach), Wiktoria (1885-1888), Stanisław (31 III 1889 - 1951, pochowany na Górczynie), Prakseda (1891-1893), bliźnięta Sekstus i Eustachy ur. i zm. 1894, Tadeusz Ignacy (25 X 1896, podczas I wojny światowej jako żołnierz pruski dostał się do niewoli).

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1960 r. napisano, że Lange brał udział w walkach powstańczych od 12 I 1919 r. do 18 II 1919 r. pod dowództwem por. Grodzkiego, brak imienia dowódcy utrudnia zlokalizowanie obszaru, gdzie Lange mógł brać udział w walkach. Natomiast może to wyjaśnić kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, gdzie znajdują się dokumenty do odrzuconego 25 I 1937 r. wniosku do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości. Dalej w Uchwale podano, że służył następnie w 3. pułku lotniczym, a to już czas po powstaniu, gdyż pułk został sformowany na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych z 20 VII 1921 r. w Poznaniu - Ławicy. Ośrodkiem organizacji pułku był, przemianowany ze Stacji Lotniczej w Ławicy, dywizjon zapasowy 3. pułku lotniczego. 29 VIII 1921 r. płk pil. Aleksander Serednicki wydał pierwszy rozkaz organizacyjny, a w przytaczanej treści Uchwały z 1960 r. Lange został zdemobilizowany 1 III 1921 r. w stopniu szeregowca, mógł zatem służyć we wcześniej zorganizowanych oddziałach na stacji Lotniczej Ławica. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika.

Dwukrotnie żonaty, jego pierwszą żoną była poślubiona 2 III 1929 r. Bronisława Szcząszkiewicz (1 IX 1903 - 28 IV 1958, spoczywa na cm. komunalnym na Junikowie pole 10 kwatera 6 rząd 8 miejsce 147), drugą została Eryka (11 V 1919 - 3 XII 1998).

Zmarł 13 I 1991 r..Pochowany w jednej z Kwater Powstańców Wielkopolskich na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 4 miejsce 8

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1120328&name_surname=Lange%20Zbigniew#

To także miejsce pochówku II żony Eryki.

źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Małgorzaty, wpis 15 / 1875; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 238 / 1875; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 14 I 2025 r.; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Poznań - par. św. Małgorzaty, wpis 15 / 1875

Joseph Lange (29 lat)
ojciec: Andreas Lange , matka: Julianna
Francisca Josepha Rakowska (21 lat)
ojciec: Ignatius Rakowski , matka: Nepomucena Modrzejewska

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 238 / 1875

Joseph Lange (28 lat)
ojciec: Andreas Lange , matka: Julianne Sniegowska
Franziska Josephine Rakowska (21 lat)
ojciec: Ignatz Rakowski , matka: Nepomuzena Modrzejewska