Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Perz Stanisław (1900-1982)

Urodzony 14 IV 1900 r. w miejscowości Lusówko (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne). Rodzice Franciszek (10 XII 1869, syn Marcina i Wiktorii Kaczmarek) i Michalina Dolata (29 IX 1872, córka Wincentego i Franciszki z Szymańskich) pobrali się w 1895 r. Z tego związku urodzili się także Marianna (1896) i Stanisława (1898).

14 XII 1918 r. wstąpił do oddziału Straży Ludowej w Lusówku pod dowództwem Zygmunta Plucińskiego. Pełnił służbę patrolową i odwachową, rekwirował broń od kolonistów niemieckich i ćwiczył wstępujących Straży Ludowej rekrutów. Dnia 1 I 1919 r. wraz z całym oddziałem z Lusówka, wszedł w skład oddziału powstańczego pod dowództwem Andrzeja Kopy w Dopiewie, skąd wyruszył na front zachodni. Uczestniczył w oswobadzaniu Rakoniewic i Wolsztyna. Przeniesiony do tworzącego się w Biedrusku 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszy 55. poznański pułk piechoty). Po powstaniu prawdopodobnie brał też w jego szeregach udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Pozostawał w służbie czynnej w Wojsku Polskim do 31 I 1935 r. 14 VI 1965 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. W 1972 r. mianowany na stopień podporucznika. W WBH 2 teczki syg. akt 2800 - plutonowy, 24/3993 (zam. Oświęcim, plutonowy) - odrzucony wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości. Figuruje w Imienny spis powstańców frontu zachodniego, str.50.

Ożenił się z Leokadią Toporską (4 X 1913 w miejscowości Murczyn, pow. Żnin - 1 IV 2004 Poznań), z którą miał syna Ireneusza (1938-2023).

10 II 1940 r. wysiedlony z Wielkopolski (lista transportowa 17 str 19 za Rutowska Maria;
Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008 Instytut Zachodni Poznań).

Zmarł 22 listopada 1982 roku i został pochowany na cmentarzu Poznań Junikowo pole 3 kwatera 1 rząd 7 miejsce 5 GPS: 52.384602, 16.835371
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1095875&name_surname=Perz%20Stanis%C5%82aw#

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../26325012

To także miejsce pochówku żony Leokadii i syna Ireneusza.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/3/65, skan 34 Jankowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1895, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/1/110, skan 62 Jankowice (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; WBH, Kartoteka personalno-odznaczeniowa; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Pielucha Kazimierz (1900 - 1954)

Urodził się 1 I 1900 r. w miejscowości Wargowo (wieś sołecka położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki). Rodzice Walenty (1 I 1857 - 30 IX 1937, syn Piotra i Michaliny z. d. Dyrda) i Maria Muszak (18 VII 1873 - 5 II 1948, córka Antoniego i Marcjanny Styszyńskiej). Para pobrała się w 1896 r. w Długiej Goślinie. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Władysław (18 VI 1897 - 11 XI 1979), Andrzej (1898), Marianna (1901), Gabriel (1903), Antoni (1904), Antonina (1905) Stanisław (1906-1909) i Jadwiga (1908-1909).

Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej.

Powołany do armii pruskiej 2 VI 1917 r. brał udział w I wojnie światowej.

Po wybuchu powstania zgłosił się 5 I 1919 r. do polskich oddziałów w Poznaniu jako ochotnik. Brał udział w zdobywaniu lotniska w Ławicy 6 I 1919 r. oraz w późniejszych walkach przeciwko Niemcom do 15 I 1919 r. Przydzielony 16 I 1919 r. do służby na lotnisku w Ławicy. Od 14 III do 6 VI 1919 r. walczył na froncie lwowskim w szeregach 1. kompanii I Eskadry Wielkopolskiej, skąd powrócił wraz z Eskadrą w celu zabezpieczenia frontu wielkopolskiego do 14 IX. Podczas wojny polsko-bolszewickiej przebywał na froncie litewsko-białoruskim od 1 X 1919 do 15 VIII 1920 r. Walczył m.in. pod Bobrujskiem. Wymieniony jako żołnierz I Eskadry Wielkopolskiej w Wykazie podoficerów i żołnierzy I Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1.12.1919 r., CAW I.301.12.51. Zdemobilizowany 22 XI 1921 r. w stopniu plutonowego z 1. pułku lotniczego. Działał w Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914-1919 r. oraz od 1 I 1935 r. w Towarzystwie Powstańców Wielkopolskich 1918/19. Po scaleniu organizacji należał do Związku Powstańców Wielkopolskich, Koło Krzyżowniki, przez pewien czas pełniąc funkcję wiceprezesa Koła. Został odznaczony Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich, Odznaką Pamiątkową „Orlęta”, Gwiazdą Przemyśla oraz Krzyżem Frontu Litewsko-Białoruskiego. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 28 II 1938 r.

W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line, wymieniony dwukrotnie urodzenie:
1/ 1900.01.01 Wargowo pow. Oborniki
ojciec: Walenty
status/stopień: plutonowy
uwagi: I.487.2140
źródła: Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)

2/ Krzyżowniki pow. Poznań, źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła poza Poznaniem

W okresie międzywojennym mieszkał w Baranowie w domu pod nr 2 i pracował jako rolnik. 26 VI 1929 r. ożenił się z Marią Jankowiak (17 III 1905 - 27 VII 1959). Urodziły im się cztery córki – Janina (ur. 22 V 1930), Jadwiga (ur. 17 VIII 1931), Czesława (ur. 7 VI 1933) i Maria (ur. 10 III 1935).

Według dostępnych informacji miał również walczyć podczas II wojny światowej.

Jego dalsze losy pozostają nieznane.

Zmarł 8 II 1954 r. i został pochowany na cmentarzu Poznań Smochowice. Spoczywa kwatera II miejsce 12 GPS: 52.438248, 16.820745
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=3&id=2021235&name_surname=Pielucha%20Kazimierz#OpenMap

https://billiongraves.com/grave/Kazimierz-Pielucha/8166358

To także miejsce pochówku jego rodziców Walentego i Marii i żony Marii z Jankowiaków.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Długa Goślina, wpis 23 / 1896; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1891/1/121, skan 5 Maniewo (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Geburts-Haupt-Register; 53 - Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/2/236, skan 37 Jankowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1929, [Rejestr główny małżeństw]; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; WBH, Kartoteka personalno-odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.2140; Kulczyński Robert ks.SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego - baza on-line; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

SZUKAMY INFORMACJI O MIEJSCU POCHÓWKU

Gawroniak Szczepan (Stefan) (1892-1969)

Urodził się 11 XII 1892 r. w miejscowości Krzyżanowo (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem). Jego rodzice Bartłomiej ( ur. 16 VIII 1863, syn Pawła i Marianny Maruszak) i Marianna Stelmaszyk (ur. 28 VII 1866, córka Walentego i Antoniny Witkowskiej) pobrali się w 1887 r. Z tego związku urodzili się także Stanisław - Powstaniec Wielkopolski (ur. 28 X 1894 Krzyżanowo, zm.8 IV 1936 Poznań), Marianna (1888), Józef (12 III 1897, żołnierz I wojny światowej, ciężko ranny podczas walk na froncie zachodnim), Franciszek (24 IX 1899) i Antonina (1902).
Gawroniak brał udział w I wojnie światowej, walcząc w armii pruskiej został ciężko ranny co potwierdza lista strat Preußen 1272 z 19 X 1918 r.
15 I 1919 r. wstąpił jako ochotnik do 1 batalionu artylerii ciężkiej wielkopolskiej (następnie przemianowany na 14 pułku artylerii ciężkiej (14 pac)). W pierwszych dniach Powstania brał czynny udział w formowaniu nowych baterii z dział pozostawionych przez Niemców w Poznaniu oraz szkolił obsługę do tych dział, które spiesznie wysyłano przeciw wojskom niemieckim na zachodni front. Od 1 II 1919 r. przydzielony do Oddziału Rekrutów 14 pac Poznań - Sołacz jako instruktor, gdzie w dalszym ciągu szkolił obsługę przy działach niemieckich. Brał udział w walkach o Kcynie, Leszno, Nowy Tomyśl, Zbąszyń, Bojanowo Stare, Międzychód, Rawicz i Kolno. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, co z oczywistych przyczyn zostało pominięte w 1958 r. kiedy to otrzymał Wielkopolski Krzyż Powstańczy. Członek Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, zweryfikowany dyplomem 5131, nr Ref. Historycznego 12202 (starszy ogniomistrz, zam. Wejherowo, ul. Gdańska.
W czasie II wojny światowej jako żołnierz Ochrony Pogranicza w stopniu starszego wachmistrza został wzięty do niewoli i osadzony w Stalagu XX-A , nr jeńca 11870 (Źródło: Polski Czerwony Krzyż 20398 - oryginalna kartoteka jeniecka).
Jego dalsze losy nie są znane.
Zmarł w Słupsku 23 VII 1969 r. Niestety, nie ustalono miejsca pochówku, sprawdzono księgi cmentarne starego cm., nikt o takim nazwisku wówczas nie został pochowany, kwerenda w prasie (nekrologi) także nie przyniosła pozytywnego wyniku.
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1992/3/41, skan 7 Żabno (USC) - akt małżeństwa, rok 1887, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1963/1/71, skan 170 Śrem (USC) - akt urodzenia, rok 1892, Księga urodzeń t. II; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 27068: Gawroniak Stephan (Krzyzanowo, Schrimm); APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 32: Spis zweryfikowanych 4622 - 9099; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
================================

Przybylski Stanisław (1895 - 1972)

Urodzony 22 kwietnia 1895 roku w Tarnowie Podgórnym w rodzinie Tomasza (ur. 15 XII 1870, syn Marcina i Franciszki Kruk) i Katarzyny z d. Leszczyńska (29 X 1874, córka Stanisława i Magdaleny z Mańkowskich), rodzice pobrali się w 1893 r. Z tego związku urodzili się także Marianna (1893), Jan (1897 - 1899), Franciszka (po mężu Białas 1899 - 1968), Józefa (1901), Joanna (po mężu Kilanowska 1903-1975), Władysława (po mężu Urbańska 1905-1980), Leon (1907-1957), Czesław (1915 - 1993 - Powstaniec Warszawski), Stanisława (po mężu Młodzikowska 1912-1998) i Władysław (1921 - 2008).

Po ukończeniu szkoły powszechnej pomagał rodzicom w gospodarstwie rolnym.

3 V 1915 r. powołany do armii pruskiej, walczył na froncie zachodnim.

We własnoręcznie napisanym życiorysie z dn. 9 VII 1963 r. zapisał, że do Powstania Wielkopolskiego przystąpił 28 I 1919 r. Natomiast w Uchwale o nadanie WKP z 6 XII 1958 r. podano, że brał udział w powstaniu z bronią w ręku od 28 XII 1918 r. Od 5 I 1919 r. walczył w składzie 1. kompanii karabinów maszynowych jako dowódca plutonu m.in. o zdobycie Wolsztyna, następnie pod Zbąszyniem, Margoninem i Rynarzewem. W walkach pod Rynarzewem unieszkodliwił kilka nieprzyjacielskich gniazd karabinów maszynowych, za co został w drodze wyjątku mianowany z kaprala na sierżanta. Po zakończeniu powstania służył w 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszy 68. pułk piechoty). Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, podczas walk został ranny 16 VIII 1920 r.

Po wojnie polsko-bolszewickiej pozostał jako żołnierz zawodowy w Wojsku Polskim.
W 1928 r. przeniesiony na własną prośbę do 21. Warszawskiego Pułku Piechoty. W szeregach tego pułku walczył w Kampanii Wrześniowej w 1939 r. w obronie Warszawy (szef kompanii 6. c.k.m.). Po kapitulacji stolicy 18 IX 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej. Po zwolnieniu z niewoli pracował w Warszawie na lotnisku Bielany w firmie Körner.

Brał również udział w Powstaniu Warszawskim (jak wspomina w swoim życiorysie do powstania poszedł ze swoim kolegą Feliksem Stammem), walcząc na Żoliborzu i w rejonie Cytadeli . W Ewidencji Żołnierzy Zgrupowania AK "Żaglowiec" Przybylski ps. "Przybór" widnieje przypisany do Dowództwa Zgrupowania (str.14, poz.18) więc mógł być przydzielony do każdego z plutonów Zgrupowania Żaglowiec. Wspomniany "Topór" czyli Władysław Jasiński był zastępcą dowódcy plutonu 206. Po upadku Powstania Warszawskiego ponownie w niewoli niemieckiej.

28 V 1932 r. został odznaczony Medalem Niepodległości. Za udział w powstaniu odznaczony WKP w 1958 r.

W okresie międzywojennym ożenił się z Marianną Dybizbańską (18 III 1899 - 30 VI 1984, córka Jana (1861-1919) i Katarzyny z d. Budna (1865-1935). Stanisław i Marianna mieli córkę Irenę (5 XII 1921 - 14 VI 1991, po mężu Zalisz).

Zmarł 12 VII 1972 r. i został pochowany na cmentarzu Poznań Junikowo, spoczywa pole 27 kwatera A rząd 2 miejsce 16 GPS: 52.388226, 16.824475
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2544574&name_surname=Przybylski%20Stanis%C5%82aw#

To także miejsce pochówku żony Marianny, a po prawej stronie pochowana została Irena, po jej śmierci nagrobek rodziców został zmieniony.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Jankowice, wpis 4 / 1893; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/1/64, skan 54 Jankowice (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka billiongraves.com; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 469: Życiorysy powstańców wielkopolskich: P - tom VII (Przeniczny Franciszek - Pyszkowski Feliks); Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

Materiał stanowi uzupełnienie notatki z 2019r.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Przybylak Piotr (1900 - 1981)

Urodzony 29 VI 1900 r. w osadzie Nowiec (część wsi Nowieczek, pow. śremski). Rodzice Jakub (2 VII 1866 - 1 VII 1941, syn Dominika i Katarzyny Oleszak) i Marianna z d. Piotrowska (27 I 1874 - 5 XI 1957, córka Marcina i Agnieszki Małeckiej) pobrali się w 1894 r.

Po wybuchu powstania brał udział w walkach. Od 24 I 1919 r. służył jako działonowy w baterii dowodzonej przez por. Plucińskiego. Walczył m.in. pod Jutrosinem, Piaskami, Jarocinem, Krotoszynem, Kobylinem i Zdunami. W szeregach pozostawał do końca IV 1919 r. Pod koniec III 1921 r. przedostał się do Lublińca, a następnie wziął udział w III Powstaniu Śląskim. Skierowany został do załogi pociągu pancernego „Piast”, w którym jako dowódca artylerii walczył na trasie Bytom-Tarnowskie Góry. W czasie służby wojskowej doszedł do stopnia plutonowego. Do Wielkopolski wrócił w końcu czerwca 1921 r. Działał w Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914-1919 r. od 1 II 1935 r. (Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 235) oraz w Związku Powstańców Wielkopolskich, Koło Poznań - Śródmieście. Zweryfikowany jako powstaniec (nr dyplomu 7607, nr Ref. Hist. 12454). Działał w tarnowskim kole ZBoWiD-u, w latach ’70. pełniąc funkcję jego prezesa. W 1972 r. został mianowany na stopień podporucznika, a w 1974 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

W okresie międzywojennym pracował jako stolarz, mieszkał w nieistniejącej dziś wsi Glinienko w gminie Suchy Las. W późniejszym czasie osiadł w Tarnowie Podgórnym.

Zmarł 23 XI 1981 r. i został pochowany na cmentarzu Poznań Miłostowo. Spoczywa pole 31 kwatera A rząd 1 miejsce 4 GPS: 52.419857, 16.998772

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=935818&name_surname=Przybylak%20Piotr#

https://billiongraves.com/grave/Piotr-Przybylak/33410216

To także miejsce pochówku małżonki Katarzyny z d. Wójcik (3 VII 1894 - 30 IV 1975, po ekshumacji z cm. w Tarnowie Podgórnym powtórny pogrzeb na Miłostowie 27 X 1977), syna Władysława (1925-2004) i synowej Bożeny (1929-2003).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Śrem, wpis 14 / 1894; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 168; Archiwum Państwowe w Poznaniu Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966] Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 235; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka billiongraves.com; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

Dokumentacja fot. grobu Tomek Konwicki 28-04-2024

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Remplewicz Stanisław (1896 - 1976)

Urodził się 22 X 1896 r. w miejscowości Stęgosz (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Żerków). Rodzice Józef (1870, syn Piotra i Barbary z d. Ostrzycka) i Katarzyna (1872 - 1905, córka Kacpra i Marianny) pobrali się w 1896 r. Z tego związku urodzili się także Ludwika (1898), Wacław (1900) i Adam (1902) oraz Franciszek (1905). Po śmierci Katarzyny ojciec ożenił się ponownie, jego żoną została Magdalena z d.Sztaba, z którą miał sześcioro dzieci Andrzeja (*+1906), Stanisławę (1908-1912), Kazimierza (1910), Jana (*+1911), Pelagię (1912) i Edmunda (1915).

22 IV 1912 r. wraz z ojcem przeniósł się do Poznania.

Uczestnik I wojny światowej, dwukrotnie ranny co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat Preußen 914 z 18 VIII 1917 r. i Preußen 1166 z 18 VI 1918 r.

Po wybuchu powstania, zgłosił się 31 XII 1918 r. do jednego z oddziałów powstańczych w Poznaniu i brał udział w zdobywaniu koszar artylerii na Sołaczu, koszar saperów na Wildzie oraz lotniska w Ławicy. Wiadomo, że pozostał w wojsku aż do 23 X 1921 r., zatem prawdopodobnie walczył również w wojnie polsko-bolszewickiej. Służbę wojskową zakończył w stopniu sierżanta. Działał w Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914-1919 r. oraz w Związku Powstańców Wielkopolskich, Koło Kaszczor (nr 2082). W Wojskowym Biurze Historycznym dnie teczki o syg. akt 126 - przodownik i Medal Niepodległości, który otrzymał 7 III 1933 r. Po II wojnie światowej działał w kole ZBoWiD-u w Tarnowie Podgórnym. W 1960 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a w 1972 r. został mianowany na stopień podporucznika.

W okresie międzywojennym służył w stopniu przodownika (odpowiednik sierżanta) w Straży Granicznej w Kaszczorze, gdzie też mieszkał. W późniejszym czasie zamieszkał w Przeźmierowie. Pracował jako księgowy.

Ożenił się z Franciszką, z tego związku urodzili się Waleria (1923 r. w Żylicach), Helena (1927 r. w Radomyślu) i Ewaryst (1929 w Radomyślu).

Zmarł 12 I 1976 roku i został pochowany na cmentarzu Poznań-Górczyn. Spoczywa kwatera IILso rząd 15 miejsce 17 GPS: 52.385681, 16.878447

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../26738744

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../26738744

W 2014 r. pochowano tu syna Ewarysta (ur. 1929).

źródła: Archiwum Państwowe w Kaliszu 720/2/70, skan 6 Mieszków (USC) - akt małżeństwa, rok 1896, [Księga małżeństw]; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 20138: Remplewicz Stanislaus (Stengosch, Jarotschin); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24379: Remplewicz Stanislaus (Stengosch, Jarotschin); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka billiongraves.com; WBH, Wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa;Archiwum Państwowe w Poznaniu Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621.Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 110; Archiwum Państwowe w Poznaniu Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu Sygnatura: nr 43 / Spis członków Związku Weteranów Powstań Narodowych od 2311 - 3540a. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 205; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Rybak Michał (1894 - 1972)

Urodził się 20 IX 1894 r. w miejscowości Sady (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne). Rodzice Michał (3 IX 1853, syn Wojciecha i Marianny Karnabal) i Magdalena Sobczak (10 IV 1858, córka Andrzeja i Karoliny Wagner) pobrali się w 1878 r. Z tego związku urodziło się jedenaścioro dzieci, dorosłości dożyli Katarzyna (1878, po mężu Tonder), Jadwiga (1881, po mężu Skręty), Agnieszka (1890), Antonina (1892) i Józef (1897) i Michał.

Powołany do armii pruskiej walczył w I wojnie światowej, ranny co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat Preußen 852 z 7 VI 1917 r. zwolniony z wojska 9 XII 1918 r. wrócił do Wielkopolski (ustalono na podstawie kart meldunkowych miasta Poznania). Według Uchwały o nadanie WKP od 26 XI do 27 XII 1918 r. służył jako ochotnik w Straży Ludowej w Swadzimiu pod dowództwem Kurka. Po wybuchu powstania brał udział w rozbrajaniu Niemców i pełnił służbę patrolową. Później walczył pod Zbąszyniem pod dowództwem Kazimierza Zenktellera. Od 20 II do 19 IV 1919 r. służył w batalionie sanitarnym w Poznaniu. Następnie został przeniesiony do Baonu Łączności i pełnił w nim służbę do 29 I 1921 r. (wh karty meldunkowej miasta Poznania z wojska zwolniony 24 IV 1920 r.) Zwolniony z wojska w stopniu kaprala. W Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się 4 teczki - syg. akt 268 z adresem zamieszkania Poznań, ul. Focha, i trzy wnioski do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości - 106 31217, 2- 429, 93-27512. Odznaczony Medalem Niepodległości (Monitor Polski nr 64/1938). 28 XII 1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

13 VIII 1924 r. w Dopiewie ożenił się z Elżbietą z d. Derda (ur. 28 V 1901 r. w Dopiewcu), z tego związku do 1933 r. urodzili się Władysław (29 V 1925), Kazimierz (8 II 1924) i Teresa (11 IX 1926).

Zmarł 7 V 1972 r. i został pochowany na cmentarzu Poznań Junikowo. Spoczywa pole 15 kwatera B rząd 2 miejsce 80 GPS: 52.391572, 16.825132

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1062138&name_surname=Rybak%20Micha%C5%82#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Micha%C5%82-Rybak.../31461247

To także miejsce pochówku żony Elżbiety zmarłej w 1993 r.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/3/14, skan 37 Sady (USC) - akt małżeństwa, rok 1878, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/61, skan 86Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1894, Księga urodzeń; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka billiongraves.com; WBH, Wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 18930: Rybak Michael (Sady, Posen); Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Nowak Konstanty (1894 - 1965)

Urodził się 9 X 1894 roku w Poznaniu w rodzinie Melchiora i Reginy z d. Cychnerska, para pobrała się w 1890 r.. Ze związku Melchiora i Reginy urodzili się także Jan (1891 - 1900), Czesława (1892 - 1896) i Marian (1900-1905).

Ukończył szkołę podstawową w Poznaniu i podjął naukę w zawodzie mierniczego, podczas I wojny światowej pracował w swoim zawodzie w Urzędzie Telegraficznym. Od 1919 do 1939 roku pracował w PKP w Dziale Pomiarowym, a po wybuchu wojny od 1940 do 1945 w Urzędzie Pomiarów Kolei Niemieckich jako zawiadowca składnicy planów, po zakończeniu wojny dalej w PKP.

W roku 1918 pracował w biurze Technicznym Rady Ludowej w Poznaniu a w grudniu wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim - dane za życiorysem sporządzonym w roku 1945. W Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się dwie teczki - wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości 127-37813 i odrzucony wniosek o Medal Niepodległości 25 VI 1938 syg. akt 24/32696.

24 I 1919 roku w Poznaniu poślubił Władysławę z dom. Niklewska (27 VI 1896 - 5 II 1969), córkę Władysława i Marii z dom. Stasińska. Ze związku Konstantego i Władysławy urodził się dwoje dzieci Eugeniusz Jan (1919) i Mirosława (1920).

Konstanty Nowak zmarł w Poznaniu 17 XII 1964 roku, spoczywa z żoną i córką oraz zięciem Henrykiem Tabertem na cmentarzu komunalnym na Junikowie

pole 16
rząd 43 miejsce 14
GPS: 52.390823, 16.822446
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1065591&name_surname=Nowak%20Konstanty#OpenMap

źródła: Parafia katolicka Koszuty (Środa), wpis 3 / 1890. Urząd Stanu Cywilnego Środa Wielkopolska, wpis 38 / 1890. WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. APP - Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931. Wyszukiwarka grobów miasta Poznania. Wyszukiwarka grobów billiongraves.com. Dokumenty przekazane przez p. Marka Taberta (kopia życiorysu sporządzonego w roku 1945 roku na potrzeby PKP).

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Borzyński Bernard Wacław (1900-1983)

Urodził się 27 lipca 1900 r. w Poznaniu, rodzice to Michał (21 VII 1855 - 18 IX 1932, syn Piotra i Julianny Jaraszewskiej) i Maria z domu Gajowiecka (29 VII 1864, córka Jana i Tekli z d. Pawlicka), którzy pobrali się w Poznaniu w 1881 r. Z tego związku urodziło się dwanaścioro dzieci Zofia, Edmund (14 X 1883, żołnierz armii pruskiej 1914-1918), Teodozja po mężu Malinowska, Kazimierz (1887-1970), Henryk, Stefania, Stefan (24 V 1892), Irena, Marianna, Florian (1 XII 1902 - 19 IV 1981) i Zbigniew (1905-1975).

Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, w 2 komp. II bataliony garnizonowego Poznań. Figuruje w spisie powstańców walczących na froncie zachodnim Wielkopolski jako Burzyński, gdzie miał polec w walkach pod Nową Wsią Zbąską 18 II 1919 r. i pochowany w Nowej Wsi, (Lista strat w opracowaniu Jabłońskiego, powtórzone na Liście strat Olszewski - Jastrząb). Upamiętniony na płycie nagrobnej pośród innych poległych, wymieniany we wszystkich opracowaniach z tym związanych, co jest błędem. W nekrologu zamieszczonym przez rodzinę napisano “zwłoki jego znajdują się dotąd w ręku wroga”, zatem należy przyjąć, że Bernard był zaginionym, a wszystkie informacje na listach strat błędnie powtarzają, że zginął. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości 31 I 1938 r. odrzucono. W 1957 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, w 1972 r. uchwałą W15 mianowany do stopnia podporucznika.

Na podstawie Kart meldunkowych miasta Poznania widnieje jako zamieszkały w Poznaniu przy ul. ulicy Górna Wilda od 12 XI 1925 r. (dekarz).

4 XI 1925 r. ożenił się z Pelagią z domu Mantyk, z drugą żoną 17 III 1948 r. (dane nieznane) i trzecią żoną została Janina Antecka 1 III 1977.

W czasie okupacji niemieckiej wywieziony z Wielkopolski, co znajduje potwierdzenie na listach strat (Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań).

Zmarł 19 II 1983 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Miłostowie, spoczywa pole 41 rząd 18 miejsce 4 GPS: 52.41986, 16.997681
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=2624380&name_surname=Borzy%C5%84ski%20Bernard#OpenMap

Miejsce spoczynku weterana jest w katastrofalnym stanie.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 358 / 1881; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/560, skan 216 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga miejscowa urodzenia; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka billiongraves.com; WBH, Wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa. Dokumentacja fot. grobu Tomasz Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Liwkowski Stanisław (1892-1979)

Urodził się 25 IX 1892 r. w miejscowości Dąbrowa (wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim), w rodzinie Michała (24 IX 1859, syn Jakuba i antoniny Ratajczak) i Katarzyny z d. Łysiak (6 XI 1858, córka Franciszka i Anieli Kempiak, II voto Dybrowska), para pobrała się w 1886 r.

W Mogilnie ukończył szkołę powszechną i rolniczą.
Nie ustalono czy brał udział w I wojnie światowej - nie wspomina o tym w deklaracji o przyjęcie do Związku Powstańców Wielkopolskich z 1938 r.

Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił jako ochotnik kompanii mogileńskiej od 1 I 1919 r.Walczył na odcinku północnym frontu powstańczego. W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego wymieniono miejscowości o które walczył wraz z kompanią - Mogilna, Gniezna, Strzelna, Kruszwicy, Mątwy, Inowrocław aż pod Gniewkowo. Następnie żołnierz 5. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Po zwolnieniu do rezerwy pracował w żandarmerii - starszy wachmistrz. 7 IX 1938 r. wstąpił do Związku Uczestników Powstania Wielkopolskiego, 19 XII 1938 r. wstąpił do związku Powstańców Wielkopolskich (nr dyplomu 18404). Nie został zweryfikowany przed II wojną. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938 r. W 1957 r. otrzymał Wielkopolski Krzyż Powstańczy, a w roku 1972 awansowany do stopnia podporucznika.

23 VI 1926 r. ożenił się z Heleną Dąbrowską (14 XII 1899 - 12 VIII 1986), z którą do 1938 r. miał trzy córki Irenę Stanisławę po mężu Anklewicz (1927 - 1978), Bogusławę po mężu Czekała (1931) i Krystynę po mężu Pietrasińska (1934 2014). Rodzina mieszkała w Toruniu.

W 1945 r. rodzina przeprowadziła się do Słupska, tu Stanisław podjął pracę w Miejskim Zarządzie jako pracownik umysłowy.

Zmarł 13 II 1979 r. w Słupsku. Spoczywa z żoną Heleną i Zięciem Zbigniewem na starym cmentarzu Sektor 34 Rząd 8 Nr grobu 7.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Gębice (Mogilno), wpis L-35 / 1886; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów dla miasta Słupska; WBH, Wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024