Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Kierończyk Stanisław (1895 - 1981)

Urodził się 5 IV 1895 r. w miejscowości Góra (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne). Jego matką była Michalina z d. Kierończyk wdowa po Janie Ludkiewiczu (zmarł w 1891 r. w wieku 28 lat), z którym miała dwoje dzieci Andrzeja (1889) i Franciszkę (1887). Rodzoną siostrą Stanisława była Antonina (*+1899 r.)

Po wybuchu powstania zgłosił się 15 I 1919 r. jako ochotnik. Walczył na froncie północnym pod Rynarzewem i Kcynią. Jest wymieniony w „Imiennym wykazie Powstańców, którzy brali udział w walkach na froncie zachodnim Wielkopolski”, (Antoni Biskupski, Historja 61. Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7. Pułku Strzelców Wielkopolskich, T.1. Walki powstańcze na froncie zachodnim i północnym Wielkopolski. Organizacja pułku”, Bydgoszcz 1925). Wskazywałoby to, że służył w 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich, ale według innych źródeł, po zgłoszeniu się do wojska miał zostać przydzielony do 3. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Po zakończeniu powstania, do 1920 r. służył w Wojsku Polskim, zatem najprawdopodobniej brał również udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1969 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. W 1972 r. dekretem prezydenckim mianowany na stopień podporucznika.

21 X 1921 r. w Poznaniu ożenił się z Marią z d. Rejmisz (ur 15 XI 1901 w Poznaniu), córką Józefa i Michaliny z d. Cziesz. Ze zwiazku Stanisława i Marii urodzili się Marian (1922 - 1988), Stanisław (*+1924), Felicja Maria (1925), Wanda (1929), Halina (1931-1986) i Leokadia (1934-1998, po mężu Polaczyk).

Zmarł 10 IX 1981 r., spoczywa na cmentarzu Poznań Górczyn z małżonką Marią i córką Leokadią (dane ustalane)
kwatera IIL rząd 23 miejsce 26 GPS: 52.385999, 16.878144
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../13604501

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/1/64, skan 39 Jankowice (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Wolski Tadeusz (1897 - 1983)

Urodził się 27 października 1897 r. w Tucznie (pod Inowrocławiem), w rodzinie rolnika Wojciecha (ur. 1862, syn Jana i Teofili Frąszczak) i Franciszki ze Springerów (ur. 1873, Wojciecha i Marii Kurek II voto Frąszczak), para pobrała się w 1895 r.

W 1906 r. wziął udział w strajku szkolnym w Jaksicach. Do 1916 r. uczęszczał do gimnazjum w Inowrocławiu. Zmobilizowany do armii pruskiej, walczył na froncie zachodnim, jako żołnierz Infanterie-Regiment 448 został ranny jesienią 1918 r., co potwierdza lista strat Preußen 1370 z 20 II 1919 r., przebywał w szpitalu w Sulzbach.

Po powrocie do Inowrocławia brał czynny udział w walkach o wyzwolenie miasta. W ramach nowo sformowanego 2. Pułku Grenadierów Kujawskich walczył w bitwie o Złotniki, podczas której został kontuzjowany (pułk przemianowano następnie na 5. Pułk Strzelców Wielkopolskich). Po opuszczeniu szpitala walczył pod Łabiszynem. 15 IV 1919 r. mianowany podporucznikiem., objął 2. kompanię w 2. baonie 5. Pułku Strzelców Wielkopolskich. W styczniu 1920 r., w związku z rewindykacją Pomorza mianowany został komendantem Tucholi. 10 II brał udział w uroczystościach zaślubin z morzem (poczet sztandarowy pułku). Podczas wojny polsko - bolszewickiej 1920 r., od marca do listopada, był dowódcą 2. kompanii ckm 59. Pułku Piechoty (przez krótki czas dowodził 2. baonem tego pułku w walkach n. Liwcem). W kwietniu 1920 r. mianowany został porucznikiem. Do rezerwy przeniesiono go 10 XI 1920 r. Odznaczony m.in. Orderem Wojenny Virtuti Militarii, Krzyżem Walecznych 2 razy, Orderem Odrodzenia Polski V kl., Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości, Medalem X-lecia Odzyskania Niepodległości. W 1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

W latach 1921-1923 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Do 31 XII 1927 r. był asesorem, od l I 1928 r. - sędzią grodzkim. Do 1937 r. pracował w Czersku (pow. Chojnice), a później we Wrześni, gdzie przebywał do wybuchu II wojny światowej.

Związek małżeński zawarł ze Stefanią z Podhajskich (20 X 1903 - 5 VI 1992, para miała syna Janusza (18 IX 1928 - 18 VII 1992). W 1946 r. rodzina zamieszkała w Słupsku.

Na początku 1944 r. został aresztowany przez poznańskie gestapo, osadzony w Forcie VII, a następnie w obozie Żabikowo. Po wyzwoleniu uruchomił Sąd Grodzki we Wrześni, wybrany był przewodniczącym tamtejszej Miejskiej Rady Narodowej. W 1950 r. mianowano go sędzią Sądu Wojewódzkiego w Koszalinie, gdzie do przejścia na emeryturę (1967) pełnił funkcję przewodniczącego Wydziału Karnego. Czynny w ramach ZBoWiD-u, Były prezes Związku Powstańców Wielkopolskich (1947-1949 r.), v-ce prezes powiatowy ZBoWiD w Słupsku.

Zmarł 2 VIII 1983 r. w Słupsku. Spoczywa na Starym cmentarzu Sek 2BG Rz 13 nr gr 11-11

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Palędzie Kościelne, wpis 6 / 1895 ; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 29276: Wolski Thaddäus (Tuczno, Hohensalza); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line i Lista odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Słupska; WBH Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; Z. Kościański, Wolski Tadeusz (1897-1983), (w:) Powstańcy Wielkopolscy. Biogramy uczestników powstania wielkopolskiego 1918-1919, t. IV, red. B.Polak, Poznań 2008, s. 217-218,

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Uzupełnienie materiału z dn. 22 I 2021 r.

Stawski Józef (1895-1972)

Urodził się 28 I 1895 r. w miejscowości Swadzim (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne). Rodzice Franciszek (12 VII 1856 - 1904, syn Stanisława i Agnieszki z d. Kruk) i Józefa z d. Zgoła (Józefina, 9 III 1863, córka Jana i Marii Świderskiej) pobrali się w 1881 r. Z tego związku urodziło się dwanaścioro dzieci, Stefan (1881), Andrzej (*+1882), Jan (*+1883), Maria (1884, po mężu Deja), Tomasz ()14 II 1887, żołnierz armii pruskiej, służąc w Infanterie-Regiment 26 został lekko ranny), Władysław (1889), - Powstaniec Wielkopolski - Stanisław (24 IV 1891- 4 VIII 1966), Antoni (17 I 1893 - 22 VIII 1940, w Wojskowym Biurze Historycznym trzy teczki, gdzie Antoni występuje w stopniu chorążego), Józefa (*+1897), Franciszek (14 X 1898 - zamordowany przez niemieckiego okupanta w Bydgoszczy 28 III 1940, żołnierz armii pruskiej ranny podczas I wojny światowej) i Stanisława (1901).

Józef Stawski po ukończeniu szkoły powszechnej podjął naukę w zawodzie rzeźnika, jako uczeń działał w formacjach konspiracyjnych.

W 1912 r. zamieszkał w Poznaniu, ale Karty meldunkowe miasta Poznania wskazują także jego adres w Swadzimiu.

Podczas I wojny światowej powołany do armii niemieckiej, w której służył jako sanitariusz na froncie zachodnim we Francji.

Po powrocie w rodzinne strony, w grudniu 1918 r. powrócił do konspiracji. Przenosił broń zdobytą podstępem z fortów znajdujących się na przedpolach Górczyna do tajnych polskich magazynów przy ul. Jezuickiej. Po wybuchu powstania, pod dowództwem mjr Mieczysława Drogowskiego brał udział w walkach na terenie Poznania, m.in. przy zdobyciu koszar niemieckiego 6. pułku grenadierów oraz rozbrojeniu komisariatu policji przy ul. Matejki. Brał udział w zdobywaniu stacji lotniczej na podpoznańskiej Ławicy i w walkach pod Zbąszyniem. Od 6 I 1919 r. został przydzielony do plutonu sanitarnego na poznańskiej Cytadeli, a później do batalionu sanitarnego, gdzie pozostawał do marca 1921 r. Natomiast wg biogramu zamieszczonego w Powstańcy wielkopolscy: biogramy uczestników powstania wielkopolskiego 1918-1919. Tom VIII, Józef brał udział w walkach na froncie północnym powstania, a w 1920 r. brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Służbę zakończył w stopniu starszego sanitariusza. 4 XII 1958 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a w 1972 r. mianowany na stopień podporucznika.

Po zwolnieniu z wojska razem z bratem Stanisławem prowadził sklep rzeźniczy w Poznaniu przy ul. Marszałka Focha 158, aż do wybuchu II wojny światowej. Jego losy podczas II wojny światowej nie są znane.

W 1962 r. ożenił się z wdową Wiktorią z d. Sołtysiak I voto Syrek.

Zmarł 18 X 1972 r., pochowany na cmentarzu Poznań Junikowo, spoczywa pole 1 kwatera 1 miejsce 20 GPS: 52.38518, 16.832557

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2603671&name_surname=Stawski%20Stanis%C5%82aw#

To także miejsce pochówku jego brata Stanisława, bratowej Teresy, Gabrieli i Andrzeja Syrków, Rozalii z d. Kuta - Stawskiej (14 VII 1903 Bzowo USC Lubasz -1954) i Krzysztofa Chudery.

=================================================================

Stawski Stanisław (1891-1966)

Urodził się 24 IV 1891 r. w miejscowości Swadzim (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne). Rodzice Franciszek (12 VII 1856 - 1904, syn Stanisława i Agnieszki z d. Kruk) i Józefa z d. Zgoła (Józefina, 9 III 1863, córka Jana i Marii Świderskiej) pobrali się w 1881 r. Z tego związku urodziło się dwanaścioro dzieci, Stefan (1881), Andrzej (*+1882), Jan (*+1883), Maria (1884, po mężu Deja), Tomasz )14 II 1887, żołnierz armii pruskiej, służąc w Infanterie-Regiment 26 został lekko ranny), Władysław (1889), Powstaniec Wielkopolski - Józef (1895-1972), Antoni (17 I 1893 - 22 VIII 1940, w Wojskowym Biurze Historycznym trzy teczki, gdzie Antoni występuje w stopniu chorążego), Józefa (*+1897), Franciszek (14 X 1898 - zamordowany przez niemieckiego okupanta w Bydgoszczy 28 III 1940, żołnierz armii pruskiej ranny podczas I wojny światowej) i Stanisława (1901).

Za młodu rozpoczął naukę w zawodzie rzeźnika.

23 VII 1906 r. zamieszkał w Poznaniu, wg Kart meldunkowych miasta Poznania mieszkał na przemian w Poznaniu i Swadzimiu. 6 VIII 1919 r. zamieszkał w Poznaniu na stałe.

Po wybuchu I wojny światowej zmobilizowany do armii niemieckiej. Walczył w jej szeregach na froncie zachodnim. Jest wspomniany na liście strat Preußen 1133 z 8 V 1918 r., jako lekko poszkodowany w wyniku wypadku. Służył wtedy w stopniu Gefreitera. Do Wielkopolski powrócił w grudniu 1918 r. Już 12 XII wstąpił do 2. kompanii Służby Straży i Bezpieczeństwa w Poznaniu. Pełnił służbę wartowniczą na Dworcu Głównym, w koszarach saperów, na Zamku i przy różnych fortach w stopniu st. strzelca. Jego dowódcą miał być Przybecki. Podczas powstania brał udział w walkach w Poznaniu i przy zdobywaniu lotniska w Ławicy, a następnie walczył na froncie północnym. 3 III 1919 r. został do przeniesiony do 3. Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszy 57. pułk piechoty), w którego szeregach walczył w wojnie polsko - bolszewickiej. Zwolniony do rezerwy 28 X 1920 r. W 1957 roku został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

W okresie międzywojennym razem z bratem Józefem prowadził zakład rzeźniczy w Poznaniu przy ul. Marszałka Focha 158 (obecnie ul. Głogowska).

Jego losy podczas II wojny światowej nie są znane.

31 VII 1946 r. ożenił się z Teresą Nowak (9 X 1898 - 25 VII 1985).

Zmarł 4 VIII 1966 r. i został pochowany na cmentarzu Poznań Junikowo. To także miejsce pochówku jego brata Józefa, żony Teresy, Gabrieli i Andrzeja Syrków, Rozalii z d. Kuta - Stawskiej (14 VII 1903 Bzowo USC Lubasz -1954) i Krzysztofa Chudery.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/3/23, skan 15 Sady (USC) - akt małżeństwa, rok 1881, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/64, skan 19Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/52, skan 40 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1891, Księga urodzeń; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 23479: Stawski Stanislaus (Schwadzin, Posen); Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. VIII, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2011; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Burdelski Stefan (1873-1945)

Urodził się 4 VIII 1873 r. w miejscowości Podlesie Kościelne (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Mieścisko). Jego rodzice Wojciech (ur.1824) i Józefa z d. Plucińska (1844) pobrali się w 1864 r. w parafii Łęgowo-Tarnowo. Z tego związku urodzili się także Pelagia po mężu Wegenke (1865), Anna po mężu Wiśniewska (1877), Stanisława (1886), Stanisław (*+1884), Franciszek (1871) i Jan (1875).

Niestety niewiele wiemy o jego losach przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego, w deklaracji z 1 V 1938 r. napisał, że ma wykształcenie podstawowe z zawodu był kołodziejem.

30 IV 1899 r. w Bochum (Nadrenia Północna-Westfalia) ożenił się z Józefą z d. Krakowiak (7 II 1871 w Lubaszu), z tego związku urodzili się Ludwika (1899), Emilia (1900), Maria (1903), Elżbieta (1904), Franciszka (1906), Anna (1909) i Powstaniec Wielkopolski Franciszek (12 I 1902 Bochum -?).

Brał udział w I wojnie światowej, podczas walk został ranny (brak adnotacji na pruskich listach strat, ale z tego tytułu należał później do Związku Inwalidów Wojennych).

Do powstania przystąpił 3 I 1919 r. w oddziale z Rokietnicy, którego dowódcą był Franciszek Grześkowiak (ur. 28 IX 1889 r. w podpoznańskim Żegrzu). W powstaniu do 29 III 1919 r., kiedy to został zdemobilizowany w stopniu szeregowego z 1. Pułku Rezerwowego Strzelców Wielkopolskich. Od stycznia 1924 r. w Związku Uczestników Powstania Wielkopolskiego, od czerwca 1933 r. w Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914/1919, od stycznia 1936 r. w Towarzystwie Powstańców Wielkopolskich. Zweryfikowany przez zarząd Związku Powstańców Wielkopolskich dyplomem nr 377, nr Ref. Historycznego 7446. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 12 VI 1935 r.

1 XI 1920 r. z rodzina zamieszkał w Poznaniu przy ul. Skrytej 4 przeprowadzając się z Kuszewa.

Nie są znane jego losy podczas II wojny światowej.

Zmarł 2 XII 1945 r. i został pochowany na cm. parafialnym na Górczynie, spoczywa kwatera IIP rząd 39 miejsce 26 GPS: 52.38722, 16.876428.

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku jego córki Anny zm. 29 X 1983.

źródła: Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt PW I.487.10590; Dokumentacja fot. grobu Tomasz Konwicki maj 2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Swojak Józef (1875 - 1936)

Urodził się 15 II 1875 r. w miejscowości Lisówki (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo, co znajduje potwierdzenie w akcie ślubu nr 29 spisanym w USC Pawłowice z dn. 18 XI 1899 r.). Rodzice Ignacy (1844) i Antonina z d. Drozdowska (1847) pobrali się w parafii Lusowa w 1868 r. Z tego związku urodziło się także dwóch Powstańców Wielkopolskich Piotr (1882) i Stanisław (ur.1876, którego syn Stanisław ur.1901 był także powstańcem) a także Ignacy (1872), Pelagia (*+1880), trojaczki Marianna i dwoje zmarłych przy porodzie bez nadania imienia w 1881, Zuzanna (1884-1885), Katarzyna (1885), Wincenty (1888-1890).

18 XI 1899 r. ożenił się z Marianną Perz ur. 28 VIII 1878 r. w Pawłowicach, córką Stanisława i Katarzyny z d. Wojtkowiak. Z tego związku w Pawłowicach urodziła się córka Leokadia (po mężu Nowak, ur. 7 XII 1900 r.). 15 VII 1901 r. rodzina zamieszkała w Poznaniu i tu urodziły się kolejne dzieci Maria (po mężu Dominiczak, ur. 22 VIII 1902), Michalina (1903-1904), Kazimiera (12 II 1905), Helena (24 III 1907), Anna Angelika (23 VII 1910), Józefa (po mężu Kabat 5 I 1913 - 19 X 1995) i Henryk Marian (23 IV 1918 - 30 XII 1973).

Józef został powołany do armii pruskiej 31 V 1917 r, brał udział w I wojnie światowej. Po wybuchu rewolucji w Niemczech 20 XI 1918 r. wrócił do Poznania i to właśnie tu najprawdopodobniej wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim. Służbę wojskową zakończył w stopniu sierżanta. Działał w Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914-1919 r. oraz w Związku Powstańców Wielkopolskich (nr 2288, nr Ref. Hist. 9829, Koło Łazarz, Spis zweryfikowanych 101 - 4621). Wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony już po jego śmierci 20 IX 1937 r. (emerytowany urzędnik PKP, zam. Poznań, św. Wojciecha 21/29).

Zmarł 14 V 1936 r., o czym poinformowano w Kurierze Poznańskim 1936.05.16 R.31 nr 228. Nie ustalono pierwotnego miejsca pochówku. Od 24 X 1966 r. spoczywa na cm. komunalnym na Junikowie pole 11 rząd 17 miejsce 3 GPS: 52.387918, 16.832416.
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1050746&name_surname=Swojak%20J%C3%B3zef#

https://billiongraves.com/grave/J%C3%B3zef-Swojak/25547582

To także miejsce pochówku od 13 XI 1973 r. żony Marianny, córki Marii po mężu Dominiczek (pochówek 24 X 1966), syna Henryka zm. w 1973 r., zięcia Franciszka Kabata (1912-1984), wnuka Jerzego Kabata (+2006) i Jerzego Guzikowskiego (1947-2015).

źródła: Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt PW I.487.5046.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Swojak Piotr (1882 - 1940)

Urodził się 24 VI 1882 r. w miejscowości Brzoza (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Duszniki). Rodzice Ignacy (1844) i Antonina z d. Drozdowska (1847) pobrali się w parafii Lusowo w 1868 r. Z tego związku urodziło się także dwóch Powstańców Wielkopolskich Józef (1875 - 1936) i Stanisław (ur.1876, którego syn Stanisław ur.1901 był także powstańcem) a także Ignacy (1872), Pelagia (*+1880), trojaczki Marianna i dwoje zmarłych przy porodzie bez nadania imienia w 1881, Zuzanna (1884-1885), Katarzyna (1885), Wincenty (1888-1890).

Po ukończeniu szkoły powszechnej podjął naukę w zawodzie stolarza - kołodzieja. Powołany 12 X 1903 r. do odbycia służby w armii pruskiej wrócił 23 IX 1905. r. i pracował w zawodzie, a także udzielał się społecznie, był członkiem Towarzystwa Sportowego SOKÓŁ i Towarzystwa Śpiewaczego HALKA.

Ponownie powołany do armii pruskiej podczas I wojny światowej walczył na froncie zachodnim, jak podaje lista strat Preußen 1123 z 26 IV 1918 r. odniósł rany, został skierowany na urlop, z którego już do wojska nie powrócił, jako dezerter ukrywał się w Wielkopolsce.

12 XI 1918 r. wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) zaboru pruskiego. Od 16 XII 1918 r. w szeregach Straży Ludowej w Poznaniu, od wybuchu powstania walczył na terenie miasta Poznania do 2 III 1919 r., kiedy został z wojska zwolniony z 2. batalionu pułku wartowniczego, na własną prośbę. 25 X 1937 r. został odznaczony Medalem Niepodległości. W spisanym przez siebie życiorysie w 1938 r. podał także inne odznaczenia - Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Krzyż Naczelnej Komendy Straży Ludowej i Krzyż Rady Ludowej Miasta Poznania.

Około 1911 r. ożenił się z Joanna z d. Schubert (ur. 18 V 1891 r. w miejscowości Główna (obecnie część Poznania). Z tego związku urodziło się pięcioro dzieci Zofia (13 I 1913), Wanda (22 II 1915), Edward (1916-1917), Janina (19 XII 1920) i Lidia (28 VI 1928).

1 III 1940 r. został z rodzina wysiedlony z Poznania, co potwierdza lista transportowa 22 str 22 w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań. Niestety nie wiemy dokąd zostali wysiedleni i jakie były ich losy.

Zmarł 6 IX 1940 r., nie ustalono pierwotnego miejsca pochówku, obecnie spoczywa na cm. komunalnym na Junikowie pole 17 kwatera 6 rząd 3 miejsce 120 GPS: 52.389716, 16.822404

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=997440&name_surname=Swojak%20Joanna#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Piotr-Swojak.../35475613

Pochowana tu także jest małżonka Joanna zm. 26 IX 1967.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1975/1/25, skan 89 Wierzeja (USC) - akt urodzenia, rok 1882, Księga urodzeń;
Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 23276: Swojak Peter (Brzoza, Samter); Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sprawy odznaczeń.; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Swojak Stanisław sr. (1876 - 1943)

Urodził się 18 VIII 1876 r. (data z Kart meldunkowych miasta Poznania) lub 18 IX 1876 r. (data zapisana na fiszce WBH) w miejscowości Lisówki (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo). Rodzice Ignacy (1844) i Antonina z d. Drozdowska (1847) pobrali się w parafii Lusowo w 1868 r. Z tego związku urodziło się także dwóch Powstańców Wielkopolskich Józef (1875 - 1936) i Piotr (1882 - 1940), a także Ignacy (1872), Pelagia (*+1880), trojaczki Marianna i dwoje zmarłych przy porodzie bez nadania imienia w 1881, Zuzanna (1884-1885), Katarzyna (1885), Wincenty (1888-1890).

Nie mamy zbyt wielu informacji o losach Stanisława. Z zawodu był kołodziejem. 4 I 1894 r. zamieszkał w Poznaniu. Tu też 3 V 1900 r. ożenił się z Józefą z d. Meissner (ur. 20 I 1875 r. w miejscowości Wieszczeszyn). Z tego związku urodziło się czworo dzieci - Powstaniec Wielkopolski Stanisław jr., Marianna po mężu Nitschke (22 I 1903), Wacław (1905-1906) i Stefan (1 VIII 1914).

Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, prawdopodobnie jak jego bracia i syn walczył na terenie miasta Poznania. W Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się odrzucony 31 I 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości.

Zmarł 18 VI 1943 r., pochowany na cm. parafialnym przy ul. Bluszczowej w Poznaniu, spoczywa kwatera ND rząd 7 miejsce 5 GPS: 52.375408, 16.912862.
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw-Swojak/20996805

To także miejsce pochówku jego syna Stanisława i wnuka Zdzisława.

—-----------------------------------------------------------------------------------

Swojak Stanisław jr. (1901 - 1967)

Urodził się w Poznaniu 28 III 1901 r. Jego rodzice Stanisław sr. (1876 - 1943, syn Ignacego i Antoniny z d. Drozdowska) i Józefa z d. Meissner (ur. 20 I 1875 r.) pobrali się 3 V 1900 r.. Z tego związku urodzili się także Marianna po mężu Nitschke (22 I 1903), Wacław (1905-1906) i Stefan (1 VIII 1914).

Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił 1 I 1919 r. jako sanitariusz na terenie miasta Poznania, w 1. kompanii dowodzonej przez por. Józefa Boguckiego, na tym stanowisku pozostał do maja 1919 r., następnie przydzielony do 2. ochotniczej kompanii jadącej na odsiecz do Lwowa. Za udział w powstaniu w 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, zweryfikowany dyplomem 7261, nr. Ref. Historycznego 14903.

8 IV 1926 r. ożenił się z Martyną Heleną Adam (ur. 10 XI 1906 r. Charlotenburg, zm. 24 V 1953 r., pochowana na cm. paraf. na Chrobrego w Poznaniu), z którą miał syna Zdzisława Mariana ur. w Poznaniu 23 VI 1930 r.

W Poznaniu pracował w Polskich Kolejach Państwowych.

W czasie okupacji niemieckiej 1 III 1940 r. został wysiedlony, co potwierdza lista transportowa 22 str 22 (Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań).

Zmarł 23 IX 1967 r., pochowany na cm. parafialnym przy ul. Bluszczowej w Poznaniu, spoczywa z ojcem Stanisławem sr i synem Zdzisławem.

źródła: Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Spis zweryfikowanych 4622 - 9099; Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966], Akta kolejarzy - Powstańców Wielkopolskich, AP Poznań, zesp. 884, sygn. 98; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Bzyl Ignacy Władysław (1898-1941)

Urodził się 22 VII 1898 r. w miejscowości Krobia (obecnie miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Krobia). Jego rodzice Leon (29 III 1862 - 25 X 1913, syn Józefa i Weroniki z d. Kosicka) i Klara z d. Gembalska (8 VIII 1863 - 1 I 1904, córka Józefa i Marianny Anieli z d. Ziemlińska) pobrali się w 1885 r. Z tego związku urodzili się także Cecylia (1886), Stanisław (15 XI 1888), Józefa Helena (1891), Franciszek (2 X 1893, ranny jako żołnierz armii pruskiej podczas I wojny światowej), NN - dziecko zmarło przy porodzie w 1896 r., Marianna Weronika (1897), Roman (1901-1902) i Jan (*+1903). Po śmierci I żony Klary ojciec Leon ożenił się powtórnie z Urszulą z d. Czerwińską z tego związku urodziło się sześcioro dzieci ale zmarły w niemowlęctwie.

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, jego nazwisko dwukrotnie występuje na pruskich listach strat z 7 VI 1918 r. Preußen 1157 - jako zaginiony i na liście Preußen 1205 z 2 VIII 1918 r. jako powracający.

Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Wiemy natomiast, że został zweryfikowany przez zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich dyplomem nr 1426, nr Ref. Hist. 9006 (plutonowy). W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 31 I 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości.

12 XII 1919 r. zamieszkał w Poznaniu, na podstawie Kart meldunkowych wiemy, że został powołany do Wojska Polskiego 20 XII 1920 r., zwolniony 14 IX 1921 r.

27 VI 1925 r. w Poznaniu ożenił się z Zofią z d. Szymańska (5 VIII 1902 Berlin - 24 V 1995 Poznań). Do 1931 r. z tego związku urodziły się trzy córki Jadwiga Klara po mężu Budzyń (22 IX 1926), Klara Maria po mężu Glinkowska (21 III 1928) i Stefania po mężu Prętka (1 VIII 1932).

Podczas okupacji niemieckiej przebywał w obozie przesiedleńczym Poznań Główna od 28 II 1940 r., jego nazwisko znajduje się na liście transportowej 21 str 2 (Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań). Rodzina została wywieziona do Radomia, tam córka Jadwiga Klara pracowała przymusowo w Heeresstandortverwaltung do 1945 r. Prawdopodobnie po zakończonej II wojnie światowej żona z córkami wróciły do Poznania.

Wg informacji z drzew genealogicznych Ignacy zmarł w radomiu 26 IX 1941 r. Wyjaśnić należy czy po śmierci szczątki zostały przeniesione do Poznania i pochowane na cm. par. na Górczynie czy jest to miejsce symbolicznego pochówku. Zofia zmarła 25 V 1995 r., pochowana na w/w cm. kwatera IIIP rząd 4 miejsce 28 GPS: 52.386181, 16.876595. Tu także spoczywa jej brat Michał Szymański (1902-1937). W wyszukiwarce miejskiej grobów odnotowano jako tu spoczywającego Ignacego.

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Ignacy-Bzyl.../34324973

źródła: Archiwum Państwowe w Lesznie 425/2.1/69, skan 10 Krobia (USC) - akt małżeństwa, rok 1885, [Księga małżeństw - miasto]; Archiwum Państwowe w Lesznie 425/1.1/137, skan 257 Krobia (USC) - akt urodzenia, rok 1898, [Księga urodzeń] Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24118: Bzyl Ignatz (Kräben, Gostyn); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 25405: Bzyl Ignatz (Kräben); Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Spis zweryfikowanych 101 - 4621; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; Dokumentacja fot. grobu Tomasz Konwicki, maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

 Szczepański Franciszek (1857 - ?)

Urodził się 25 IX 1857 r. w miejscowości Kokoszczyn (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne). Jego rodzice Jakub (ur. 1828, syn Józefa i Marianny) i Katarzyna z d. Pawłowska (ur. 1831, córka Piotra i Marianny) pobrali się w 1850 r.

W 1882 r. w Konojadzie poślubił Marię z d. Dominiczak (ur. 2 II 1858 r., córka Nepomucena i Weroniki Jarocińskiej). Z tego związku urodzili się Stanisława (14 IV 1883), Jan (25 III 1885 w miejscowości Jankowo, w WBH odrzucony wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości 21 VI 1938 r., zm. 7 XII 1974 r., spoczywa na cm. parafialnym w Wirach), Marta (4 VII 1889), Anna (16 VII 1890), Walentyna (1894-1897), Marian (23 I 1897 r. urodzony na poznańskiej Wildzie, w WBH dwie teczki 12639+5713, zginął w KL Auschwitz 27 X 1942 r., nr więźnia 21762) i Joanna Franciszka (13 VIII 1900, wyszła za Antoniego Beyma).

Na podstawie Kart meldunkowym miasta Poznania rodzice z żyjącymi już wówczas dziećmi zamieszkali w Poznaniu 1 X 1894 r.

Nie są znane szczegółowe informacje na temat udziału w powstaniu. Służbę wojskową zakończył w stopniu szeregowca. Widnieje w ewidencji członków Związku Weteranów Rzeczypospolitej Polskiej pod numerem 14989. Działał w Kole Górczyn, do którego wstąpił 28 II 1935 r. W tamtym czasie przy ul. Ogrodowej 5 w Poznaniu, pracował jako cieśla.

Data śmierci oraz miejsce pochówku pozostają nieznane.

źródła: Parafia katolicka Białcz Stary, wpis 3 / 1850; Urząd Stanu Cywilnego Konojad, wpis 26 / 1882; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Sobczak Stefan (1894 - 1948)

Urodził się 25 VII 1894 r. w miejscowości Szczurawice (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Raszków). Jego rodzice Franciszek (25 IX 1865 - 31 III 1927, syn Hilarego i Reginy z d. Ciesielska) i Marianna Bąk (9 III 1866, córka Jana i Petroneli z d. Grzęda) pobrali się w 1889 r. Z tego związku urodzili się także Jadwiga (1896), Marianna (1905), Józef (15 IX 1899), Powstańcy Wielkopolscy Stanisław (8 X 1892 - 14 V 1968) i Antoni (18 V 1901 - 21 X 1977).

3 X 1912 r. rodzina Sobczaków zamieszkała w Poznaniu.

Stefan Sobczak 10 VI 1915 r. powołany do armii pruskiej, jako żołnierz Reserve-Infanterie-Regiment 205 został ranny co potwierdza lisa strat Preußen 604 z 11 VIII 1916 r., zwolniony 21 XIII 1918 r.

Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, w zbiorze dokumentów Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Koła w Poznaniu występuje w stopniu starszego sierżanta, biorąc pod uwagę, że jego bracia Stanisław i Antoni brali udział w walkach na terenie miasta Poznania to prawdopodobnie i Stefan walczył w mieście.

24 IV 1920 r. w Grodzisku Wielkopolskim ożenił się z Jadwigą z d. Kęsicka (ur. 4 X 1891 r. w Kąkolewie, zm. 5 IV 1988), z tego związku do 1931 r. urodzili się Henryk Stefan (*+1921), Zygmunt Marian (4 V 1923 - 22 XIII 2014) i Mirosława Maria po mężu Laskowska (1926-2018).

11 XII 1939 r. rodzina została wysiedlona z Poznania, co znajduje potwierdzenie na liście transportowej 8 str 34 w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań.

Stefan zmarł w 1949 r., nie jest znane pierwotne miejsce pochówku. 9 IV 1988 r. jego szczątki spoczęły w grobie rodzinnym na cm. komunalnym na Junikowie, obecnie spoczywa pole 31 kwatera 3 rząd 5 miejsce 118 GPS: 52.391005, 16.82791.

Spoczywają tu także żona Jadwiga, córka Mirosława, jej mąż Zdzisław (1923-2010), oraz rodzice Zdzisława Józef i Józefa Laskowscy.

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1020020&name_surname=Sobczak%20Stefan#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Stefan-Sobczak.../33066078

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Topola Mała, wpis 15 / 1889; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 13967: Sobczak Stefan (Siegersdorf, Adelnau); Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Dokumentacja grobu Stefana - Tomek Konwicki maj 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024