• Grupa PINO
  • Prv.pl
  • Patrz.pl
  • Jpg.pl
  • Blogi.pl
  • Slajdzik.pl
  • Tujest.pl
  • Moblo.pl
  • Jak.pl
  • Logowanie
  • Rejestracja

Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Celem strony GENEALOGIA POWSTAŃCÓW WIELKOPOLSKICH jest przedstawienie Czytelnikowi nie tylko sylwetki Powstańca, ale i udokumentowanie Ich życia, Rodziców, Małżonków, Dzieci i o ile to możliwe wskazanie miejsca spoczynku.

Kalendarz

pn wt sr cz pt so nd
29 30 01 02 03 04 05
06 07 08 09 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30 31 01 02

Strony

  • Strona główna

Archiwum

  • Czerwiec 2025
  • Maj 2025
  • Kwiecień 2025
  • Marzec 2025
  • Luty 2025
  • Styczeń 2025
  • Grudzień 2024
  • Listopad 2024
  • Październik 2024
  • Wrzesień 2024
  • Sierpień 2024
  • Lipiec 2024
  • Czerwiec 2024
  • Maj 2024
  • Kwiecień 2024
  • Marzec 2024
  • Styczeń 2024
  • Grudzień 2023
  • Listopad 2023
  • Wrzesień 2023
  • Czerwiec 2023
  • Kwiecień 2023
  • Marzec 2023
  • Luty 2023
  • Styczeń 2023
  • Grudzień 2022
  • Listopad 2022
  • Październik 2022
  • Wrzesień 2022
  • Sierpień 2022
  • Lipiec 2022
  • Czerwiec 2022
  • Maj 2022
  • Kwiecień 2022
  • Marzec 2022
  • Luty 2022
  • Styczeń 2022
  • Grudzień 2021
  • Listopad 2021
  • Październik 2021
  • Wrzesień 2021
  • Sierpień 2021
  • Lipiec 2021
  • Czerwiec 2021
  • Maj 2021
  • Kwiecień 2021
  • Marzec 2021
  • Luty 2021
  • Styczeń 2021
  • Grudzień 2020
  • Listopad 2020
  • Październik 2020
  • Wrzesień 2020
  • Sierpień 2020
  • Lipiec 2020
  • Czerwiec 2020
  • Maj 2020
  • Kwiecień 2020

Archiwum maj 2024, strona 6


< 1 2 3 4 5 6 7 >

Smoliński Józef Teodor (1894 - 1964)

Smoliński Józef Teodor (1894 - 1964)

Urodził się 17 IV 1894 r. w Tarnowie Podgórnym. Rodzice Emilian Zygmunt (28 VIII 1858 - 1939, lekarz, społecznik, działacz samorządowy, zmarł w obozie przejściowym podczas wysiedlenia z Wielkopolski, syn Józefa i Emilii z Nowickich) i Antonina Pelagia z Brandowskich (19 XII 1862 - 21 X 1929, działaczka niepodległościowa, córka prof. Alfreda Rocha i Heleny z d. Cichowicz) pobrali się w Poznaniu 8 VII 1893 r. Z tego związku urodzili się także Kazimierz (25 I 1896 - 18 VII 1950, matematyk), Włodzimierz Jan Miron (27 V 1898 - 25 XI 1945, uczestnik Powstania Wielkopolskiego. Brał udział w Kampanii Wrześniowej, następnie został wysiedlony w 1939 r. z Poznania i zamieszkał w Zakopanem. Zastrzelony przez niemieckiego żołnierza, gdy obserwował na ulicy wymarsz oddziałów niemieckich z Zakopanego. W czasie Powstania Warszawskiego lekarz w szpitalu polowym przy ul. Jaworzyńskiej) i Bohdan Szczęsny Wojciech (1897 - 1971, uczestnik Powstania Wielkopolskiego).

Ukończył gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. W latach 1912-14 działał w Towarzystwie Tomasza Zana, założył i organizował w 1913 r. pierwszą gimnazjalną drużynę skautową w Poznaniu. Publikował w "Brzasku".

W czasie I wojny światowej podjął studia medyczne podczas służby wojskowej w armii pruskiej od 2 VIII 1914 r.

Od 27 XII 1918 r. brał czynny udział w powstaniu. Uczestniczył w walkach w Poznaniu pod dowództwem ppor. Wierzejewskiego, a także w zdobywaniu lotniska w Ławicy pod dowództwem por. Nieżychowskiego. 11 I 1919 r. brał udział jako lekarz w walce pod Szubinem pod dowództwem por. Śliwińskiego. Rozkazem DG nr 93 z 7 IV 1919 r. został przydzielony w stopniu podporucznika do Inspektoratu Sanitarnego. Następnie przeszedł do służby w Wojsku Polskim. Zdemobilizowany został w 1921 r. w stopniu kapitana, zatem prawdopodobnie brał też udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 19 IX 1960 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

W 1922 r. uzyskał dyplom lekarski we Lwowie. W 1927 r. otworzył praktykę w Poznaniu. Po ojcu przejął bezpłatną opiekę nad Domem Starców im. Garczyńskich oraz funkcję honorowego lekarza poznańskich artystów teatralnych, tu też poznał swoja przyszłą żonę - Sabinę. Od 1928 r. był lekarzem zaufanym PZU.

Ożenił się z aktorką Sabiną Henryką Sawicką (ur. 11 XII 1904 r. w Warszawie, córką Stanisława Mariana Sawickiego i Stanisławy Janiny z d. Brinuta). Z tego związku urodziło się dwoje dzieci Józef Ryszard (11 V 1940) i Janina Maria (29 V 1943 - 3 II 1945). Sabina z córką zginęły podczas walk o wyzwolenie Budapesztu.

Brał udział w Kampanii Wrześniowej 1939 r., następnie został szefem kolumny sanitarnej, która ruszyła w stronę granicy rumuńskiej, został internowany na Węgrzech. Był lekarzem w obozie internowania, leczył także Węgrów. W 1942 r. do Józefa Teodora dołączyła żona z synem Józefem.

Po wojnie wrócił z synem do Polski i zamieszkał w Poznaniu, (Józef jr, wzorem ojca, studiował medycynę, którą ukończył w 1964 r.) i rozwinął szeroką działalność społeczną w wielu organizacjach. Był jednym z najpopularniejszych lekarzy poznańskich, znanym ogółowi mieszkańców miasta, syn Józef wspominał, że dzięki brodzie ojciec bardzo często był “angażowany” do roli św. Mikołaja.

Zmarł w Poznaniu 20 VIII 1964 r., został pochowany na cmentarzu przy ul. Bluszczowej w Poznaniu. Spoczywa kwatera I-G miejsce 2/3 GPS: 52.375179, 16.913592.

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku brata Włodzimierza, który został zamordowany w Zakopanem w 1945 r., szczątki spoczęły w Poznaniu 25 XI 1946 r.

źródła: Parafia katolicka Lusowo, wpis 9 / 1893;; Akta Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Smoliński Józef - Archiwum Instytutu Pileckiego; WBH, Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w Rejonowych Komendach Uzupełnień 1945-1947 II.56.14097; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

12 maja 2024   Dodaj komentarz
genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  

Smoliński Włodzimierz Jan Miron (1898 -...

Smoliński Włodzimierz Jan Miron (1898 - 1945)

Urodził się 27 V 1898 r. w miejscowości Tarnowo Podgórne. Rodzice Emilian Zygmunt (28 VIII 1858 - 1939, lekarz, społecznik, działacz samorządowy, zmarł w obozie przejściowym podczas wysiedlenia z Wielkopolski, syn Józefa i Emilii z Nowickich) i Antonina Pelagia z Brandowskich (19 XII 1862 - 21 X 1929, działaczka niepodległościowa, córka prof. Alfreda Rocha i Heleny z d. Cichowicz) pobrali się w Poznaniu 8 VII 1893 r. Z tego związku urodzili się także Kazimierz (25 I 1896 - 18 VII 1950, matematyk), Powstańcy Wielkopolscy - Józef Teodor (17 IV 1894 - 24 VIII 1964) i Bohdan Szczęsny Wojciech (1897 - 1971).

Włodzimierz podobnie jak jego bracia był absolwentem gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, po zdanej maturze rozpoczął studia medyczne. Dyplom uzyskał w 1928 r. Praktykował w Poznaniu.

W źródle Gliński Jan Bohdan, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 1 1997, Wrocław, podano, iż był Powstańcem Wielkopolskim, niestety nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w walkach, prawdopodobnym jest, że walczył wraz z braćmi - Bohdanem i Józefem na terenie miasta Poznania.

Brał udział w Kampanii Wrześniowej.

Poszukiwany przez Niemców w Poznaniu uciekł do Warszawy, gdzie w 1944 r. brał udział w Powstaniu Warszawskim pracując jako lekarz w szpitalu polowym na ul. Jaworzyńskiej. Po upadku Powstania Warszawskiego udało mu się dotrzeć do Zakopanego. Zginął na 3 dni przed wyzwoleniem Zakopanego (najprawdopodobniej 26 I 1945 r.); podczas wycofywania się wojsk niemieckich. Lista strat II wojny światowej, podaje dwie wersje śmierci Włodzimierza, pierwsza - zastrzelony przez niemieckiego żołnierza, gdy obserwował na ulicy wymarsz oddziałów niemieckich z Zakopanego. I druga, podczas wycofywania się wojsk niemieckich, żołnierzowi niemieckiemu narodowości ukraińskiej nie spodobał się, gdy szedł ulicą - zastrzelony w biały dzień na ulicy Zakopanego.

25 XI 1946 r. został pochowany na cm. parafialnym przy ul. Bluszczowej w Poznaniu, tu także od 1929 r. spoczywa matka i od 1964 brat Józef Teodor, kwatera I-G miejsce ⅔ GPS: 52.375179, 16.913592.

źródła: Parafia katolicka Lusowo, wpis 9 / 1893; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/73, skan 46Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń; Akta Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

12 maja 2024   Dodaj komentarz
genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  

Roguszczak Stanisław (1903 - 1996)

SZUKAMY INFORMACJI i EWENTUALNIE ŻYJĄCYCH POTOMKÓW
domniemany Powstaniec Wielkopolski, Powstaniec Śląski, uczestnik wojny polsko - bolszewickiej
-
Roguszczak Stanisław (1903 - 1996)
Urodził się 24 X 1903 r. w miejscowości Mieszków (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jarocin), w rodzinie Antoniego (12 I 1873, syn Walentego i Nepomuceny Jarmuż) i Antoniny z d. Rogozińska (12 VI 1876, córka Jakuba i Józefiny z d. Jankowska), para pobrała się w 1899 r. Z tego związku urodzili się także Stanisława (1900-1967), Marianna (*+1902), Franciszek (1906) i Jan (1909-1979).
Niestety nie posiadamy prawie żadnych informacji o Stanisławie. Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 25 X 1937 (sierżan, zam. Wilno). Członek słupskiego koła ZBoWiD. W Kronika Koła Miejskiego ZBoWiD w Słupsku (str. 16) został wymieniony jako Powstaniec Wielkopolski.
W nekrologu od rodziny, który ukazał się w Głosie Pomorza 12 VII 1996 r. wymienione zostały odznaczenia, którymi uhonorowany został P. Stanisław i tak Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Śląski Krzyż Powstańczy, Krzyż za udział w wojnie 1918-1921.
Był długoletnim pracownikiem PZL CEZAL.
Żonaty z Jadwigą (31 X 1913-13 IX 1984).
Zmarł 11 VII 1996 r. Pochowany na starym cm. w Słupsku Sektor 46A Rząd 22 Nr grobu 3.

12 maja 2024   Dodaj komentarz
genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  

Sobczak Szczepan (1897 - 1984)

Sobczak Szczepan (1897 - 1984)

Urodził się 19 XII 1897 r. w miejscowości Sady (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne). Rodzice Marcin (15 XI 1869, syn Antoniny Sobczak po mężu Sworek) i Franciszka z d. Waszkiewicz (22 II 1873, córka Jana i Józefiny z d. Szołtysiak) pobrali się w 1892 r. Z tego związku urodzili się także Wawrzyniec (18 VII 1893, trzykrotnie wymieniony na pruskich listach strat, dwukrotnie ranny, wzięty do niewoli) i Józefa (*+1895).

W przeciwieństwie do brata, którego losów po wzięciu do niewoli podczas I wojny światowej nie ustalono, na listach strat armii pruskiej nie występuje.

Po wybuchu powstania wielkopolskiego zgłosił się jako ochotnik do polskich oddziałów. Od stycznia 1919 r. brał udział w walkach m.in. pod Babimostem i Chodzieżą. Następnie służył w 2. baterii 2. pułku artylerii ciężkiej wielkopolskiej, pod dowództwem kpt. Bronisława Czabajskiego. Oznacza to, że najprawdopodobniej w szeregach tego oddziału walczył również pod Lwowem i w wojnie polsko-bolszewickiej. Służbę wojskową zakończył w stopniu szeregowego. W okresie międzywojennym służył w Straży Granicznej. Mieszkał w Rosku i działał w tamtejszym Kole Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914-1919 r. (nr ewidencyjny 16 329, data wstąpienia do związku 5 III 1935) oraz w Związku Powstańców Wielkopolskich (nr 8519, nr Ref. Historycznego 16233, z błędną datą urodzenia 19 VII 1897). Koło Związku Weteranów Powstań Narodowych w Rosku wymieniło go w 1936 r. w spisie członków, zasługujących na odznaczenie niepodległościowe. Wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 4 IV 1938 r. Za udział w powstaniu W 1958 roku został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a w 1972 roku został awansowany na stopień podporucznika.

Jego pierwszą żoną była Anna z d. Frąckowiak (12 VII 1897 w miejscowości Rumianek) z którą doPoznania przeprowadził się 8 IX 1921 r. Według zapisu na akcie urodzenia 5 III 1955 r. ożenił się powtórnie, niestety danych II żony nie znamy.

Nie są znane jego losy podczas II wojny światowej.

Zmarł 22 XI 1984 r. 26 XI 1984 r. został pochowany na cmentarzu Poznań Junikowo, spoczywa z I żoną zm. w 1954 r. pole 31 kwatera 3 rząd 5 miejsce 118 GPS: 52.391005, 16.82791.
https://billiongraves.com/.../Szczepan-Sobczak.../26375263

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1020020&name_surname=Sobczak%20Stefan#OpenMap

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/3/56, skan 3Sady (USC) - akt małżeństwa, rok 1892, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/70, skan 91Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1897, Księga urodzeń; Akta Miasta Poznania Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on line i Lista odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; APP, Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 32: Spis zweryfikowanych 4622 - 9099; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

12 maja 2024   Dodaj komentarz
Sobczak Szczepan (1897 - 1984)   genealogia   historia   powstanie_wielkopolskie  
< 1 2 3 4 5 6 7 >
Ewa1974 | Blogi