Genealogia Powstańców Wielkopolskich

WŁOSZKIEWICZ WITOLD

urodził się 18 kwietnia 1871 roku w Kościanie, tu też zmarł 15 marca 1935 roku, spoczywa na Starym cmentarzu parafialnym:
https://farakoscian.pl/witold,wloszkiewicz,12111,grob.html#a

https://billiongraves.pl/grave/Witold-W%C5%82oszkiewicz/16189882?referrer=myheritage

Jego rodzicami byli Władysław 09.09.1832 - 16.04.1899 i Bogusława z Rutkowskich 15.09.1842 - 26.09.1921, para pobrała się w Kościanie, zapis w księgach parafialnych brzmi:
Parafia katolicka Kościan, wpis 5 / 1868

Ladislaus Włoszkiewicz (33 lat)
ojciec: Franciscus , matka: Julianna Bresińska
Boguslava Rutkowska (25 lat)
matka: Leocadia

Z małżeństwa Władysława i Bogusławy urodzili się także:
– 1875 - Maria Zofia,
– 1877 - 1917 - Stanisław,
– 1883 - Stefan Antoni,
– 1885 - Zofia Maria.

Niestety nie mamy pewności co do rodziny Witolda, nie udało się ustalić czy Janina ur.1878 i Józef 1918-1950 oraz Marian 1916-1963 to najbliższa rodzina witolda - żona i dzieci, czy też jego brata Stanisława. —- SZUKAMY INFORMACJI!

WŁOSZKIEWICZ WITOLD wymieniony został w WTG GNIAZDO:
1/
jednostka: Rada Ludowa

źródła:
Poczet członków Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1857-2007. Materiały do Słownika biograficznego Wielkopolan, pod red. Alicji Pihan Kijasowej, Poznań 2008
Pawlicki Jan, Cmentarze Kościana, Biblioteczka Wiadomości Kościańskich, Kościan 2011

2/
uwagi: Kościan, pierwszy komendant miasta
źródła:
Kamiński Józef, Przyczynki do kroniki Drużyny Skautowej im. Jana Sobieskiego w Kościanie z lat 1912-1919. Wspomnienia i dokumenty, 1936

W zasobie WBH teczka nr 4592.

Czytaj także:
https://www.koscian.net/Ta_noc_zdecydowala_o_wszystkim,32341.html

https://koscian.pl/files/8859/Koscianski-dodatek-nadz.pdf

sporządzona na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

https://billiongraves.pl/grave/Witold-W%C5%82oszkiewicz/16189882?referrer=myheritage

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

http://www.nieobecni.com.pl/index.php?s=grob&id=166571

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=15&szufladka=WITZ-WNUK

https://farakoscian.pl/jozef,wloszkiewicz,12895,grob.html#a

KIRCHNER Bronisław (Brunon) Edmund

Bronisław Brunon Edmund Kirchner
kapitan piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

— urodził się 17 stycznia 1885 roku w Poznaniu w rodzinie Emila i Agnieszki z dom. Grielich, para pobrała się w Poznaniu,
zapis w księgach brzmi:

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 554 / 1883

Emil Kirchner (ur. 1858)
ojciec: Paul Kirchner , matka: Anna Braiter
Agnes Grielich (ur. 1856)
ojciec: Richard Grielich , matka: Catharine Ambroszczak

Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 79 / 1883

Aemilius Kirchner (23 lat)
ojciec: Paulus , matka: Anna Braeter
Agnes Grielich (27 lat)
ojciec: Ricardus , matka: Catharina Ambroszczek
akt ślubu :
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1409109?_Jednostka_delta=100&_Jednostka_resetCur=false&_Jednostka_cur=3&_Jednostka_id_jednostki=1409109 i strona następna, skan nr 277

Akt urodzenia Brunona Bronisława:
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1408764?_Jednostka_delta=100&_Jednostka_resetCur=false&_Jednostka_cur=2&_Jednostka_id_jednostki=1408764 skan nr 136

Ze związku Emila i Agnieszki urodzili się także:
– Klara 1884-1885,
– Edward Czesław 1888-1927,
– Bernard Alfons Leonard 1889,
– Marta 1891,
– Józef 1876-1886,

Kirchner ożenił się z Anną Górczyńską (19.07.1891 - 14.10.1918, córką Józefa i Tekli z Tomaszewskich), przysposabiając córkę Anny - Helenę ur. 1911, dziećmi pary byli Irena ur. 1913 i Henryk ur. i zg.1914.

Bronisław - Bruno zmarł w Poznaniu 15 marca 1946 roku, według danych WTG Gniazdo powinien spoczywać na poznańskim cmentarzu Junikowo, niestety grobu nie ma w wyszukiwarce miejskiej grobów.

W/w spisie WTG Gniazdo występuje jako Powstaniec Wielkopolski:

1/ jednostka: Batalion Jarociński, Jarocińska Kompania Bezpieczeństwa, 5 Kompania 2 Batalion 11 Pułk Strzelców Wielkopolskich, Grupa Leszno, Rada Żołnierska w Jarocinie, Organizacja Niepodległościowa "Jedność" w Jarocinie
status/stopień: dowódca kompanii 15.12.1918-11.01.1919, dowódca batalionu 10.01-15.03.1919, kapitan, dowódca, sierżant, podporucznik w piechocie
uwagi: plakat z odezwą Rady Żołnierskiej w Jarocinie, północny odcinek Frontu Wielkopolskiego, dowódca/po Karolczaku, wymieniony w biogramie Zbigniewa Ostroróg - Gorzeńskiego, Wiktora Rossy, matka z domu Grülich, zmarł w Poznaniu, I.487.15940

2/ bez podanego imienia:
miejsce pochówku: Poznań Junikowo
jednostka: 1 Baon Jarociński
status/stopień: kapitan
uwagi: wymieniony w biogramie Stefana Błaszczyka
źródła:
Cmentarz Komunalny Poznań-Junikowo – archiwum WTG

3/ bez podania imienia
jednostka: Kompania z Jarocina
źródła:
Kronika Gostyńska. Czasopismo regionalne 1934, nr 1 [styczeń]


Za Wikipedią: Ukończył szkołę średnią w Poznaniu po czym pracował w drukarni Merzbacha. Następnie został kierownikiem drukarni „Kuriera Poznańskiego”. Od 2 sierpnia 1914 roku służył w armii niemieckiej. Po wybuchu powstania wielkopolskiego objął, w randze sierżanta, dowództwo batalionu jarocińskiego. Uczestniczył w walkach pod Nakłem, Mroczą i Rawiczem. W tym okresie dowodził II batalionem 11 pułku Strzelców Wielkopolskich oraz kompanią i batalionem 60 pułku piechoty. Za postawę wykazaną podczas powstania wielkopolskiego odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1]. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.11434.VM z 3 lutego 1922 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z dnia 18 lutego 1922 r.)[2].

Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził 12 kompanią oraz III i II batalionem 60 pułku piechoty, awansując w trakcie walk do stopnia porucznika. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował karierę oficera zawodowego w Wojsku Polskim. Na dzień 1 czerwca 1921 r. pozostając w randze porucznika nadal pełnił służbę w 60 pułku piechoty. Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 r. (dekret L. 19400/O.V.) został zweryfikowany w tymże stopniu, ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r. i 16. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. Jako oficer 60 pułku piechoty zajmował w 1923 roku 14. lokatę na liście starszeństwa poruczników piechoty[5]. Do stopnia kapitana piechoty został awansowany na mocy rozporządzenia O.V.L. 8629/A. 1924 wydanego w dniu 31 marca 1924 r. przez Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego - ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 9. lokatą. Przez kolejne lata nadal służył w 60 pułku piechoty stacjonującym w Ostrowie Wielkopolskim. W roku 1928 zajmował 10. lokatę pośród kapitanów piechoty w swoim starszeństwie.

W roku 1929 został przeniesiony w randze kapitana w stan spoczynku. Utrzymywał się z wojskowej emerytury i prowadzenia przedsiębiorstwa handlującego opałem. Był aktywny w organizacjach zrzeszających weteranów powstania wielkopolskiego i mieszkał w Poznaniu.

Za pracę w dziele odzyskania niepodległości Bronisław Kirchner został, na mocy zarządzenia prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 17 września 1932 roku, odznaczony Krzyżem Niepodległości. W roku 1934 jako kapitan w stanie spoczynku zajmował 1. lokatę w swoim starszeństwie w korpusie oficerów piechoty (starszeństwo z dnia 1 lipca 1923 r.). Znajdował się wówczas w ewidencji PKU Poznań Miasto i przynależał do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII (przewidziany był do użycia w czasie wojny).

Czytaj także: https://pw.ipn.gov.pl/pwi/historia/przebieg-walk-powstancz/sladami-powstania-wielk/8422,GDZIE-SIERZANT-BYL-DOWODCA-KOSZAR.html

Sporządzono na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=12&szufladka=KIES-KISI

http://e-kartoteka.net/pl/search

PAWLICKI JAN
urodził się 04 lipca 1881 roku w miejscowości Tarce – średniej wielkości wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jarocin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
akt urodzenia:
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/11962708#scan40

Jego rodzicami byli Feliks i Franciszka z dom. Gościniak, para pobrała się w roku 1875 w Wilkowyi, zapis w księgach brzmi:

Parafia katolicka Wilkowyja, wpis 12 / 1875

Felix Pawlicki (24 lat)
Francisca Gościniak (16 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Tarce, wpis 12 / 1875

Felix Pawlicki (23 lat)
ojciec: Casimir Pawlicki , matka: Josephine Szczepaniak
Franziska Gościniak (16 lat) 100%
ojciec: Martin Gościniak , matka: Apollonie Jasińska
akt ślubu:
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/11962785#scan27

Ze związku Feliksa i Franciszki urodzili się także:
1875-1877 - Tomasz,
– 1878-1880 - Stanisława,
– 1884 - Prakseda,
– 1891 - NN.

07 lutego 1903 roku Jan poślubił Elżbietę z dom. Pilarczyk ur. 25.06.1977 roku, akt ślubu:
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/11962798#scan45

Z tego związku urodzili się :
– 1904 - Antoni,
– 1906 - Franciszek,
– 1909 - ur. i zg. Franciszka,
– 1910 - Stanisław,
– 1912 Marianna.

Jan Pawlicki w Powstaniu Wielkopolskim:
wymieniony został w źródła:
Jajor Jan, Jarocińscy Powstańcy Wielkopolscy 1918-1919. Materiały do słownika biograficznego ziemi jarocińskiej, Kalisz 2005
— był kwatermistrzem jarocińskich oddziałów powstańczych

Zmarł w 23 marca 1948 roku w Wilkowyi. Miejsca pochówku nie odnalazłam.
Sporządzono na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://jarocinska.pl/wiadomosci/pawlicki-labedzki-basinski-i-kirchner-na-pomnikach-w-parku-gorzenskiego/iVTNHZbQj7GC81ioBtc1

Zbigniew Ostroróg-Gorzeński

Zbigniew Ostroróg-Gorzeński urodził się 15 lutego 1869 roku w miejscowości Lgów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Żerków, potomek właścicieli majątku w Śmiełowie, w rodzinie Stanisława (1836-1898) i Elżbiety z dom. Węsierska (1849), para pobrała się w roku 1868, zapis w księgach brzmi:

Parafia katolicka Skoraszewice, wpis 1 / 1868

Stanislaus Górzeński (32 lat)
ojciec: Hieronymus , matka: Antonina Bojanowska
Elisabeth Wąsierska (19 lat)
ojciec: Antonius , matka: Ludovica Bojanowska

Z tego związku urodził się także Stanisław Ludwik 1875-1916.

Zbigniew Ostroróg-Gorzeński zmarł 12 czerwca 1926 roku w Tarce, w majątku, który był najpierw własnością jego ojca a po 1898 przeszedł przez dziedziczenie na Zbigniewa. Spoczywa we Lgowie k. Jarocina.

W dniu 22 kwietnia 1901, w prywatnej kaplicy biskupiej w Poznaniu, zawarł związek małżeński z Anielą z Biegańskich Ostrorożyną-Gorzeńską (1875–1920). Para nie miała potomstwa.

Za Wikipedią:
Po ukończeniu szkoły średniej w Jarocinie, studiował rolnictwo na Uniwersytecie Berlińskim.

Angażował się w działalność organicznikowską, mającą stanowić legalną przeciwwagę dla akcji germanizacyjnej na terenie zaboru pruskiego. Wspierał Towarzystwo Czytelni Ludowych, jarocińskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, współfinansował budowę katolickiej Szkoły Powszechnej w Tarcach (otwartej w roku 1914), zainicjował utworzenie jednostki straży pożarnej w tej samej miejscowości. Był także opiekunem jarocińskiego ruchu skautowego – m.in. udostępniał przyszłym młodym powstańcom wielkopolskim swoje lasy, w których mogli urządzać ćwiczenia strzeleckie. Od 1918 pełnił funkcję przysięgłego w Sądzie Okręgowym w Ostrowie Wielkopolskim.

W latach 1902–1903 odbył służbę wojskową w armii pruskiej, w trakcie której został mianowany podporucznikiem.

Był żołnierzem w 1 pułku huzarów w Miliczu.

Do wybuchu wojny gospodarował w rodzinnym majątku.

Stał na czele organizacji konspiracyjnej „Jedność”. Otrzymał awans na kapitana, ze starszeństwem od 1 września 1914.

W dniu 29 listopada 1918 objął dowództwo nad oddziałem wojskowym stacjonującym w Jarocinie. Pod komendą Gorzeńskiego liczebność tej jednostki zaczęła gwałtownie wzrastać – w dniu wybuchu powstania oddział liczył ok. 600 ludzi.

W momencie wybuchu powstania Gorzeński przebywał w Poznaniu, dokąd udał się na powitanie Ignacego J. Paderewskiego. Postępy zrywu w Poznaniu sprawiły, że Gorzeński mógł powrócić do swojego oddziału w Jarocinie już w dniu 29 grudnia. Rankiem 1 stycznia 1919 dwie kompanie z jego oddziału udały się do Ostrowa Wielkopolskiego, gdzie po połączeniu sił z Batalionem Pogranicznym ze Szczypiorna, brały udział w przejęciu najważniejszych strategicznie punktów miasta – garnizon niemiecki oddał Ostrów bez walki. Jeszcze tego samego dnia Gorzeński wraz z kompaniami powrócił do Jarocina i na tamtejszym Rynku wziął udział w uroczystym przejęciu władzy w mieście. Zawieszona na budynku ratusza polska flaga stała się symbolem powrotu Jarocina do Polski. Resztki garnizonu niemieckiego oraz niemiecka część mieszkańców nie stawiała najmniejszego oporu.

Również tego samego dnia (1 stycznia) brał udział w rokowaniach z garnizonem niemieckim w Krotoszynie. Proporcja sił niemieckich i polskich w Krotoszynie nie była na tyle korzystna dla Polaków, aby przejąć miasto siłą. W wyniku rokowań garnizon niemiecki zgodził się jednak opuścić miasto, zachowując broń indywidualną (sprzęt ciężki pozostał na miejscu). W ten sposób Krotoszyn także znalazł się w rękach polskich.

3 stycznia 1919 batalion Gorzeńskiego brał udział w wyzwoleniu miasta Zduny; z kolei atak na opanowany przez Niemców Zbąszyń w dniach 6–11 stycznia nie powiódł się.

W dniu 7 stycznia 1919 mjr Stanisław Taczak (przywódca powstania wielkopolskiego) mianował Gorzeńskiego dowódcą VI Okręgu Wojskowego z siedzibą w Jarocinie; po zmianach reorganizacyjnych został komendantem etapu III Okręgu Wojskowego w Jarocinie. Był jednym z twórców 11 Pułku Strzelców Wielkopolskich.

W powstaniu Gorzeński szkolił, dostarczał wyżywienia i fundował sztandary żołnierzom. Za udział w powstaniu otrzymał Krzyż Srebrny Virtuti Militari kl. V (2 IV 1921).
Powyższe za https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Ostror%C3%B3g-Gorze%C5%84ski

W spisie sporządzonym przez WTG Gniazdo figuruje:
1/ bez imienia Gorzeński

jednostka: VI Okręg Wojskowy
status/stopień: dowódca oddziału, podporucznik
źródła:
Dondera Czesław, Wspomnienia, relacje i zeznania Powstańców Wielkopolskich, "Szkice Zbąszyńskie" 2008, nr 1 (styczeń)

2/
uwagi: z Tarcza
źródła:
Czubiński Antoni, Grot Zdzisław, Miśkiewicz Benon, Powstanie Wielkopolskie 1918-1919. Poznań 1983

3/ Zbigniew Ostroróg - Gorzeński

urodzenie: 1869.02.15 Lgów, pow. Jarociński
data śmierci: 1926.06.12
miejsce pochówku: Lgów
rodzice: Stanisław, Elżbieta Węsierska
jednostka: Batalion Jarociński, Okręg Wojskowy VI
status/stopień: porucznik, dowódca VI okręgu
uwagi: hrabia, organizator i dowódca baonu jarocińskiego; major kawalerii Wojska Polskiego, zmarł w Tarcach
—---------------------------------------------

Sporządzono na podstawie w/w źródła oraz:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://poznan-project.psnc.pl/

http://e-kartoteka.net/pl/search

https://www.myheritage.pl/

https://jarocinska.pl/wiadomosci/pawlicki-labedzki-basinski-i-kirchner-na-pomnikach-w-parku-gorzenskiego/iVTNHZbQj7GC81ioBtc1

Basiński Franciszek, Narcyz i Euzebiusz
Franciszek Basiński
urodził się 03 października 1858 roku w Jarocinie w rodzinie Antoniego (1824-1912) i Julianny z dom. Jagsch (1826-1902), zapis ślubu w księgach brzmi:

Parafia katolicka Wilkowyja, wpis 2 / 1848

Antonius Basinski (24 lat)
Julianna Jedwabska (22 lat)

W wielu źródłach błędnie podawane jest imię ojca Piotr. Zarówno w zapisach dotyczących ślubu Franciszka jak i przy akcie zgonu Franciszka imie ojca podane jest ANTONI

Ze związku Antoniego i Julianny urodzili się także:
– 1850-1854 - Marcel,
– 1851 - Tomasz,
– 1852 - Jan,
– 1853- 1901 - Stefan (Szczepan),
– 1867 - 1934 - Maria,
– 1860-1908 - Władysław.

—--------------------
Franciszek w roku 1887 poślubił w Jarocinie Kazimierę z dom. Jagsch (Jaksz, Jaks)

Parafia katolicka Jarocin, wpis 10 / 1887

Franciscus Basiński (28 lat)
ojciec: Antonius
Casimira Jaks (20 lat)
ojciec: Carolus
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/11950300#scan9

Urząd Stanu Cywilnego Jarocin, wpis 37 / 1887

Franz Basinski (ur. 1858)
ojciec: Anton Basinski , matka: Julianne Jedwabna
Casimira Jagsch (ur. 1864)
ojciec: Carl Jagsch , matka: Stephanie Karasinska

Ze związku Franciszka i Kazimiery urodzili się:
– 1888-1950 - Łucjan,

– 1889 - 1977 EUZEBIUSZ,

– 1894 - 1918 - Arkadiusz,

– 1895-1987 - Jadwiga,

– 1897-1937 - NARCYZ,

– 1899-1900 - Łukasz,

– 1901-1984 - Jolanta,

– 1903 - 1985 - Felicjan Bonawentura,

– 1908 - 1944 - Agrypina.

“Franciszek Basiński – działacz niepodległościowy i samorządowy, kupiec, restaurator – właściciel hotelu i restauracji „Victoria”. Poparł strajk szkolny w Jarocinie w 1906 r., w którym uczestniczyły jego dzieci. Współorganizował działania powstania wielkopolskiego 1918/1919. W hotelu „Victoria” działała Powiatowa Rada Ludowa, kierująca ruchem powstańczym. Tam też miał do swojej dyspozycji pokoje dowodzący jarocińskimi kompaniami mjr hr. Zbigniew Ostroróg-Gorzeński. Franciszek Basiński był delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu w grudniu 1918 r. Od listopada 1918 r. pełnił tymczasowo funkcję burmistrza Jarocina.
W październiku 1919 r. witał z córką Jadwigą na jarocińskim dworcu Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. Dziesięć lat później 3 maja 1929 r. Rada Miasta nadała Franciszkowi Basińskiemu tytuł Honorowego Obywatela Jarocina. W tym samym roku, ale w grudniu, zostało otwarte kino przy ulicy Gołębiej, które Franciszek Basiński wybudował dla syna Euzebiusza.
We wrześniu 1939 r. Franciszek Basiński był na podstawowej liście jarociniaków przewidzianych do wypędzenia. Najpierw Niemcy osadzili 81-letniego Franciszka z rodziną w obozie przesiedleńczym w Cerekwicy, a następnie w grudniu 1939 r. wraz z innymi jarociniakami wywieźli w wagonach pasażerskich, towarowych i bydlęcych do Generalnego Gubernatorstwa. Pociąg zatrzymał się w Opocznie. Tam wypędzeni jarociniacy znaleźli schronienie w domach mieszkańców ziemi opoczyńskiej i okolicznych miasteczek.”.
(https://historiajarocina.pl/postacie/wspomnienie-franciszka-basinskiego-z-jarocina/)
Zmarł w miejscowości Końskie 24 września 1942 roku. Miejsce spoczynku nie jest znane. 14 kwietnia 1943 roku tam także zmarła małżonka - Kazimiera.

czytaj także: http://sejm-dzielnicowy.ptpn.poznan.pl/basinski-franciszek/
http://archiwum.jarocin.pl/pl/Burmistrzowie-Jarocina-144.html

—-------------------------------------------------------------------------

EUZEBIUSZ BASIŃSKI urodził się w Jarocinie 16 czerwca 1889 roku.
Zmarł 18 października 1977 w Sulechowie, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Lubaczowie wraz z II żoną Jadwigą Nałęcz Kędzierską (06.01.1907 - 14.03.2007):
https://lubaczowkomunalny.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=120006313&inni=1

Pierwszą żoną Euzebiusza była Ewelina z Mansfeldów 1890-1940, z tego związku urodziło się dwoje dzieci - Anna Barbara 1921-2003 i Zygmunt 1923-1992.

Euzebiusz Basiński jest autorem wspomnień związanych z Powstaniem Wielkopolskim na ziemi jarocińskiej, czytaj tu:
http://historiajarocina.pl/artykuly/euzebiusz-basinski-garsc-uwag-o-powstaniu-wielkopolskim-1918-1919-r-w-jarocinie/

Biogram znajdziecie tu: https://pw.ipn.gov.pl/pwi/form/r37067881526800,BASINSKI-Euzebiusz.html

Wymieniony w spisie sporządzonym przez WTG GNIAZDO:

jednostka: Powiatowy Komitet Obywatelski w Jarocinie, Powiatowa Rada Ludowa, Rada Robotnicza w Jarocinie, Komenda Powiatowa Straży Ludowej w Jarocinie
status/stopień: zastępca komendanta policji, szef sztabu, podporucznik, podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 33/72, pseud. "Rzepek", prezes Koła Jarocin, obelisk na cmentarzu komunalnym w Sulechowie, Rada Żołnierska Jarocin Par. Jarocin 48/1889
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 06.14-0.216 z dnia 1961-06-14

Opis:
Był członkiem tajnej organizacji "Jedność" w 1918 w Jarocinie. Od 13.11.1918 został wybrany do Powiatowej Rady Ludowej i pełnił obowiązki sekretarza tejże rady. W listopadzie 1918 brał czynny udział w organizowaniu jednostki powstańczej. Zaznacza się, że zebrania organizowane odbywały się w domu, w którym wyżej wymieniony mieszkał.
—----------------------------------------------------------

NARCYZ BASIŃSKI urodził się 23 września 1897 roku w Jarocinie,

akt urodzenia:https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/11950125?_Jednostka_delta=100&_Jednostka_resetCur=false&_Jednostka_cur=4&_Jednostka_id_jednostki=11950125

Tu też zmarł 27 lipca 1937 roku, miejsce spoczynku nie jest znane.

Z zawodu dziennikarz o ps. Nikader w redakcjach gazet
Słowo Kujawskie, Nowy Kurier, Dziennik Bydgoski, Gazeta Jarocińska, Współzałożyciel Towarzystwa Przyjaciół Sceny w Jarocinie

Wymieniony jako Powstaniec: Jajor Jan, Jarocińscy Powstańcy Wielkopolscy 1918-1919. Materiały do słownika biograficznego ziemi jarocińskiej, Kalisz 2005

—-----------------------------------------------------

Sporządzono na podstawie w/w źródła oraz:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://poznan-project.psnc.pl/

https://www.myheritage.pl/

https://jarocinska.pl/.../pawlicki.../iVTNHZbQj7GC81ioBtc1

http://www.basia.famula.pl/pl/https://www.facebook.com/media/set/?vanity=genealogia.powstancow.wielkopolskich&set=a.651049393010466