Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Łukowicz Stefan (Szczepan)

Przyznam szczerze, że dziś mam bardzo mieszane uczucia co do tego czy Stefana - Szczepana Łukowskiego Państwu przedstawiać - jak sugerują niektóre źródła jako Powstańca Wielkopolskiego, bo w moim odczuciu nim nie był. Fakt, że to Bohater, ale rzeczywiście w Powstaniu Wielkopolskim nie brał udziału. Może zatem niech ten wpis biograficzny posłuży do wyjaśnienia tej kwestii i skorygowania krążących danych o Stefanie jako Powstańcu Wielkopolskim.

Stefan - Szczepan Łukowicz i jego rodzeństwo:
-- 1882 - Franciszek,
-- 1884 - Teodora,
-- 1887 - Józefina/ Józefa,
-- 1889 - Wiktor,
-- 1892 - Teodor - kawaler Virtuti Militari i Krzyża Walecznych,
-- 1897 - Marta,
-- 1900 Franciszka

urodzili się w rodzinie Jana (syn Kazimierza i Wiktorii Łosińskiej) i Józefiny z Bukowskich (córka Marcina i Marianny z Langowskich), para pobrała się 14 lutego 1881 roku - zapis w USC Stare Polaszki, parafia w Starej Kiszewie.

Łukowicz Stefan (Szczepan) urodził się 26 sierpnia 1894 roku, metryka urodzenia znajduje się w spisach USC Dziemiany - wpis z dnia 07 września 1894 roku nr 98.

Od 1906 był uczniem gimnazjum humanistycznego w Chojnicach, gdzie należał do aktywnych działaczy tajnego Towarzystwa Tomasza Zana. Podczas wakacji letnich 1911 r. wziął udział w wycieczce młodzieży z zaboru pruskiego do Krakowa. Przeszedł wówczas przeszkolenie w II kampanii Pol. Drużyn Strzeleckich i zapoznał się ze skautingiem. Po powrocie założył 5 września 1911 r. przy chojnickim TTZ tajną drużynę skautową i Tajną Drużynę Strzelecką, pierwsze tego rodzaju organizacje niepodległościowe w zaborze pruskim. Datę 5 września 1911 należy więc uważać za początek ruchu harcerskiego w Chojnicach i na Pomorzu.
12 sierpnia 1914 został powo­łany do służby w armii niemieckiej. Pomimo ukończenia kursu podchorążych w Biedrusku pod Poznaniem i odbycia przewidzianej prak­tyki nie otrzymał nominacji oficerskiej. Zde­mobilizowany 1 grudnia 1918 roku.

I w tym miejscu przypominam, że Powstanie Wielkopolskie wybuchło 27 grudnia 1918 roku, a Stefan wrócił do Kościerzyny po zdemoblizowaniu. Tu organizował Straż Obywatelską na Kaszubach i czoło­wym działaczem Organizacji Wojskowej Po­morza. Organizował rozbrajanie Grenzschutzu w Kościerzynie i w Lipuszu.

W następst­wie poszukiwania przez policję przekroczył linię demarkacyjną i 6 marca 1919 zgłosił się do 1 puł w Poznaniu - a zawieszenie broni na mocy Rozejmu w Trewirze, nastąpiło 16 lutego 1919 r., i wówczas formalnie zakończyły się walki w Wielkopolsce czyli Stefan przybył do Poznania już po Powstaniu.

Zatem należy zapytać czy wydarzenia na Kaszubach i Pomorzu od jesieni 1918 do marca 1919 - miały charakter powstańczy? Nie. Mimo takich planów na Pomorzu nie doszło do ich realizacji, a przyczyna tkwiła w aresztowaniu kapitana Rulewicza i innych organizatorów organizacji wojskowych na Pomorzu, rozbijając struktury wojskowe.

W roku 1919 Stefan Łukowicz został oddelegowany do tworzenia Dywizji Strzelców Pomorskich. Ja­ko oficer łącznikowy z Dywizją Pomorską, wchodził w skład jej sztabu. W 1920 dowód­ca 3 kompanii, służył w stopniu porucznika w 66 pułku kaszubskim.

Ranny 3 lipca w wojnie polsko-bolszewickiej przebywał w szpitalu wojs­kowym w Poznaniu, skąd po wyleczeniu przeniesiony do 58 pp jako dowódca kom­panii, a od 25 marca 1932 w stopniu kpt. objął dowództwo 2 batalionu 58 pp, awansując wkrótce do stopnia majora. Po przewrocie majowym należał do aktywnych przeciwni­ków Józefa Piłsudskiego. Utrzymywał ścisłe kontakty z filomatami pomorskimi oraz dzia­łaczami narodowymi w Poznaniu. W 1935 został przeniesiony w stan spoczynku, a jego mieszkanie w Poznaniu przy ul. Wyspiań­skiego 25 stało się miejscem spotkań wybit­nych działaczy opozycji politycznej z Pomo­rza i Wielkopolski. Byli to m.in.; red. Fran­ciszek Kręćki z Gdańska, ks. dr Maksymilian Dunajski, ks. płk Józef Wrycza z Wiela, ks.infułat Józef Prądzyński, dr Marian Seyda i Cyryl Ratajski.

Był czynny w życiu publicznym. Napisał artykuły: „Tajny skauting i Polskie Drużyny Strzeleckie na Pomorzu 1911 – 1917” („Zabory” 1936, nr 6) oraz „Walka Pomorza o wolność” (w: „Zjazd b. uczestników strajku szkolnego na Pomorzu z lat 1906/07”, Czersk 1937).

Utrzymywał też kontakty z gen. Władysławem Sikorskim i innymi dzia­łaczami Frontu Morges. W 1936 na zjeździe Filomatów Pomorskich w Toruniu przejął kierownictwo Sekcji Historii Organizacji Wojskowej Pomorza. Od 1935 kontaktował się często z polskim attache wojskowym w Berlinie pikiem Antonim Szymańskim, co pozwoliło mu nie tylko na śledzenie sytuacji politycznej w Rzeszy, lecz także na odpowie­dnie przygotowanie środowisk kombatanc­kich na czas wojny. Pomimo rezerwy do tajnych przygotowań obronnych władz sana­cyjnych zacieśniał swoją współpracę z do­wództwem DOK nr VII (ppłk Stanisław Ma­łek, ppłk Józef Białkowski). Brał także udział w pracach konspiracyjnych nad siatkami TOK w obszarach DOK nr VII i DOK nr VIII. Była utorem koncepcji oparcia konspiracji na ko­rpusie podoficerskim.

W marcu 1939, stojąc na czele delegacji z Pomorza, przedstawia Generalnemu Inspektorowi Sił Zbrojnych Ed­wardowi Rydzowi-Śmigłemu i Ministrowi Spraw Zagranicznych Józefowi Beckowi spi­skowy projekt siłowego zajęcia Wolnego Miasta Gdańska. Latem 1939 wszedł w skład kierownictwa Korporacji Braterstwa Czołem Sikorskiemu jako pełnomocnik Wielkopolski i Pomorza. Korporację sygnowano inicjałami CS. Utrzymywał bliskie kontakty z kpt. Win­centym Wierzejewskim i kpt. Ignacym Sę­kiem. Uczestniczył w rozpoznaniu wywiado­wczym org. „Białych Rosjan na Pomorzu dla potrzeb Oddziału II Sztabu Głównego.

Na wojnę 1939 nie został zmobilizowany. Po rozmowie z C. Ratajskim wyjechał do Warszawy 5 września 1939, gdzie ochotniczo wziął udział w obronie Warszawy jako dowódca II batalionu 360. Pułku Piechoty, został ranny, po wyleczeniu powrócił do Poznania.

Rozpoczął działalność konspiracyjną i należał do najaktywniejszych organizatorów ruchu oporu w Wielkopolsce. Został komendantem Okręgu Poznańskiego ZWZ – AK w stopniu ppłk.

5 grudnia 1939 przybył do niego por. Franciszek Pawela jako osobisty łącznik płk Stefana Roweckiego. Na przełomie grudnia 1939 i stycznia 1940 skierował kilku kurierów (m.in. Tadeusza Grygiera) do Mogilna, Żnina, Szubina, Torunia, Bydgoszczy, Świecia, Gru­dziądza, Gniezna, Leszna i Ostrowa Wlkp. Początkowo działania konspiracyjne sygnował inicjałami CS, a dopiero od wiosny 1940 używał nazwy ZWZ.

Po zaprzysiężeniu por. rez. Jerzego Handkego z Leszna skierował go w grudniu 1939 z zadaniami organizacyjnymi na Śląsk.

Aresztowany przez Gestapo nocą 10 września 1941. Przeszedł ciężkie śledztwo. Konfrontowano go z por. Stefanem Adamem Schmidtem w sprawie objęcia na przełomie 1940/41 stanowiska p.o. szefa sztabu Okręgu Poznańskiego ZWZ. Do kwietnia 1942 był więziony w Forcie VII. Następnie śledztwo zostało wznowione w związku z wykryciem przez Gestapo WKZO. Odmawiał wówczas składania zeznań.

7 lipca 1942, po uprzednim wyroku Policyjnego Sądu Doraźnego (Polizeistandgericht STAPO Po­sen), został rozstrzelany w podpoznańskich lasach w grupie oficerów sztabu Okręgu Po­znańskiego ZWZ i działaczy Głównej Delega­tury Rządu RP w Poznaniu.

Odznaczony: Krzyżem Virtuti Militari V klasy. Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych trzykrotnie, a za działalność w ZWZ ponownie Krzyżem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem AK i Medalem Wojska czterokrotnie, awansowany pośmiertnie do stopnia ppłka.

Żona Zofia z d. Wierzbińska, bezdzietni.

Nota biograficzna za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 : APAK Toruń, Teczka Tadeusza Grygiera; CAW, VM 2472, akta personalne 2364;FAK-V/365, Akta osobowe. Marian Woźniak

https://pl.wikipedia.org/wiki/Szczepan_%C5%81ukowicz

https://pw.ipn.gov.pl/pwi/form/r478171273,LUKOWICZ-Stefan-Szczepan.html

http://chojnice.zhp.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=488:lukowicz-stefan&catid=17&Itemid=202

https://kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/publication/159936/edition/162284/content?ref=L2NvbGxlY3Rpb25kZXNjcmlwdGlvbi8xMzU

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=11&szufladka=LUKA-LYSA

https://www.straty.pl/pl/szukaj

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

https://naszahistoria.pl/jak-poznaniacy-i-kaszubi-z-pulku-jozefa-pilsudskiego-wyzwalali-pomorze/ar/10763256

http://www.gazetakaszubska.pl/51825/powstanie-wielkopolskie-191819-cz1-zwyciestwo-w-obronie-racji-narodowych

http://magazynkaszuby.pl/2016/12/anders-kaszubow-walki-szykowal/

https://www.dopiewo.pl/lokalizacja/783

https://poznan.ipn.gov.pl/pl7/aktualnosci/76642,Uroczystosci-przy-grobach-pomordowanych-w-Lasach-Paledzko-Zakrzewskich-1-wrzesni.html

https://pl.wikipedia.org/wiki/Groby_Zakrzewskie

http://www.ptg.gda.pl/

http://metryki.genbaza.com

Maron Bronisław oraz jego rodzeństwo Bronisława ur. 31.03.1890 i Franciszek ur. 1894 urodzili się w rodzinie Franciszka, urzędnika sądowego i Joanny z d. Lipska, para pobrała się w roku 1886 w Tucholi:
Urząd Stanu Cywilnego Tuchola, wpis L-25 / 1886 Franz Thomas Moron (ur. 1858) ojciec: Thomas +, matka: Marie Galka i Johanna Eva Lipska (ur. 1865) ojciec: Jacob, matka: Marie Chilewska --------------------------------------
Maron Bronisław (1888-1944) ps. „Mars", „Łysy", powsta­niec wielkopolski, podofic. rez. WP i AK.

Urodził się 28 kwietnia 1888 roku (akt urodzenia znajduje się w Archiwum w Bydgoszczy, USC Tuchola) w Koślince pow. tucholski.

Po ukończeniu szkoły powszech­nej dokształcał się prywatnie. W 1908 powo­łany do armii niemieckiej, awansował do stopnia kpr. W 1914 ponownie powołany do wojska. Brał udział w I wojnie światowej na froncie zachodnim.

Działacz Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół" w Tucholi i w Kro­bi pow. gostyński. W I. 1916-38 byl burmis­trzem w Krobi, a następnie do 1938 w Cho­dzieży. W 1938 emerytowany.

Czł. SN i PZZ.We wrześniu 1939 kierował administracją zastępczą i Strażą Obywatelską w Chodzieży. Zaprzysiężony do org. „Ojczyzna" i ZWZ przez Kiryła Sosnowskiego („Konrad”) wiosną 1940 i skontaktowany z Edwardem Serwańskim („Mietek"). W 1942 ponownie zaprzysię­żony do AK przez kpt. Jana Kamińskiego(„Franek"). Od wiosny 1943 obwodowy de­legat Rządu RP na pow. chodzieski i szef RW na IR Zachód.

Aresztowany przez Gestapo 8 VIII 1944 w Chodzieży. Przeszedł ciężkie śledztwo w Domu Żołnierza i w Żabikowie, gdzie zmarł z wycieńczenia 22 VIII 1944.

Pierwszą żoną została Leokadia z d. Turbańska 1889-1922 Chodzież, z którą miał troje dzieci, o których poniżej, a drugą żoną została Gertruda z dom. Kamińska ur. 19 marca 1890 w Chodzieży, córka Brunona i Emilii. Ślub Bronisława i Gertrudy miał miejsce 28 maja 1924. Gertruda z Kamińskich w czasie II wojny światowej najpierw trafiła do obozu w Żabikowie, a następnie została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbruck, gdzie zginęła :
Źródło: Sygnatura: IPN GK 135/73/1/2
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej
uwięzienie

rodzaj uwięzienia
obóz koncentracyjny
figuruje na stanie obozu
1944-10-20
miejsce osadzenia
Ravensbruck
numer
79158

Dzieci Bronisława i Leokadii:
-- Gertruda ur. 24 grudnia 1910 roku w Krobi, akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/34/425/0/1.1/299/skan/full/UnfOWLkMtRs8ifpwu4lrZQ , w czasie II wojny światowej wywieziona do obozu koncentracyjnego na Majdanku, po wojnie wyjechała do Szwacji, brak innych danych

-- Alfons ur. 29 lutego 1912 roku,
akt urodzenia:
https://szukajwarchiwach.pl/34/425/0/1.1/311/skan/full/vpGMU9Xu2UfauDr3H3leDg

Zmarł w Poznaniu 01 lipca 1961 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo z małżonką Jadwigą pole:16 rząd:18 miejsce:17 ,
https://billiongraves.pl/grave/Alfons-Maron/34898361

-- Edmund urodził się 26 lutego 1916 w Krobi pow. gostyński.
Zmarł w roku 21 marca 1960, spoczywa na cmentarzu w Chodzieży:
https://chodziez.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=10738&inni=0&cinki=1
Gdzie spoczywa z małżonką Martą z domu Drost, którą poślubił 04 lutego 1945 roku.

Para miała troje dzieci - Bronisław, Ewa, Marian.

Szkołę powszechną ukończył w Krobi, a Gimn. im.św. Barbary w Chodzieży. Od 1935 pra­ktykował w zawodzie technika dentystycz­nego w Rogoźnie. W I. 1938-39 odbył zasadniczą służbę wojskową w 8 batalionie sanitarnym w Toruniu, a po ukończeniu szko­ły podofic. został awansowany do stopnia plut. rez.

Kampanię wrześniową 1939 odbył jako sanitariusz w szpitalu polowym w 15 DP. Pod Sochaczewem dostał się do niewoli niemieckiej. Osadzony w jenieckim obozie do wiosny 1942, kiedy to na wniosek niemie­ckiego stomatologa Waltera Langego z Krzy­ża został zwolniony. W 1942 utworzył wspól­nie ze st. sierż. Pawiem Gapskim lokalną organizację podziemną w Krzyżu i w Draws­ku. Od sierpnia 1942 zaprzysiężony do AK przez ppor. Leopolda Marciniaka, a przez ppor. c.w. Bogdana Dąbrowskiego („Kret”) mianowany komendantem Obwodu AK Cza­rnków. Utworzył OP „Mur", a jednocześnie od wiosny 1943 prowadził w Krzyżu komórkę „IKO", utrzymując stałą łączność z oflagiemlic w Woldenbergu (Dobiegniew) i doraźną z oflagiem lid w Arnswalde (Choszczno). W I. 1943-44 jako dowódca OP „Mur" dokonał kilku akcji bojowych na obszarze położonym za Notecią. Po utracie łączności z Okręgiem Poznańskim AK (jesień 1944) prowadził rozmowy scaleniowe z Armią Pol­ską w Kraju Zachód.

Aresztowany przez UB 25 VIII 1945 został skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego w Poznaniu z 3 X 1945 na 7 lat więzienia, jako dowódca nie ujawnionego oddziału AK. Zwolniony w grudniu 1947 na mocy amnestii. Po krótkotrwałym pobycie w Chodzieży reaktywował oddział „Mur", nadając mu nazwę „Czułkowcy - Węgielnia".

Aresztowany ponownie 15 IX 1952, choć nie prowadził już żadnej działalności konspira­cyjnej, po ciężkim śledztwie w Czarnkowie i Poznaniu wyrokiem WSR w Poznaniu z 31 I 1953 skazany na karę śmierci. Na mocy amnestii karę zmniejszono do 12 lat więzie­nia. Zwolniony z więzienia 16 IX 1956 w cię­żkim stanie zdrowia.

Biogramy za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 Archiwum Państwowe Bydgoszcz, Aktu urodzenia nr 106/1888; FAK-V/346, Akta osobowe Edmunda Marona; USC Poznań, Akt zgonu P-1 973/1944. Marian Woźniak

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search - Bronisław, wymieniony bez danych szczegółowych: jednostka: Straż Ludowa Krobia, źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 369: Hanyż Andrzej, Front Grupy Leszno w powstaniu wielkopolskim
Kronika Gostyńska. Jednodniówka regionalna; pismo regionalne ilustrowane R. 1929-1939
http://www.basia.famula.pl/pl/
https://www.myheritage.pl
http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto
http://e-kartoteka.net/pl/search
https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/publication/294856/edition/242086/content
https://chodziez.naszemiasto.pl/chodziez-edmund-maron-zolnierz-wyklety-nasza-historia/ar/c1-3662388
http://akwielkopolska.pl/biograms/index/biograms/1,128,0,0,Biogramy,Strona1,1.html
https://www.polska1918-89.pl/pdf/konspiracja-chodzieska-1939%E2%80%931944,2207.pdf
https://chodziez.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=10738&inni=0&cinki=1
https://www.straty.pl/pl/szukaj
https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html
https://www.genealogiawarchiwach.pl/

Marzyńscy i Nowiccy

Marzyński Edmund

oraz jego rodzeństwo

-- Zofia 1887, wyszła za Antoniego Schalla,

-- Pelagia 1892, wyszła za ? Sobolkę,

-- Maria 1899 - 1917,

-- Stefania 1902-2001, poślubiła ? Sobkowiaka

urodzili się w rodzinie Ignacego i Ja­dwigi z d. Błądkiewicz (Błędkiewicz), para pobrała się w Poznaniu:
Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 90 / 1888 Ignatz Marzynski (23 lat) ojciec: Valentin Marzynski matka:Franziska Bamgort i Hedwig Blędkiewicz (26 lat) ojciec: Michael Blędkiewicz matka: Theophila Balcerowska
akt ślubu:
https://szukajwarchiwach.pl/53/1926/0/3/199/skan/full/r60r1Njcw80w8XGb_G_ufQ

Parafia katolicka Poznań - par. św. Małgorzaty, wpis 7 / 1888 Ignatius Marzyński (23 lat) ojciec: Valentinus Marzyński matka: Francisca Baumgart i Hedvigis Błędkiewicz (26 lat) ojciec: Michael Błędkiewicz matka: Theophila Balcerowska

Ignacy żenił się dwukrotnie, po śmierci Jadwigi (11.10.1862 - 13.09.1914), ożenił się powtórnie, drugą żoną została Antonina Szymańska (26.05.1886 - 18.12.1968) - małżonkowie spoczywają na cmentarzu parafialnym przy ulicy Bluszczowej w Poznaniu: https://billiongraves.pl/grave/Ignacy-Marzy%C5%84ski/21258748

Ze związku Ignacego i Antoniny urodzili się:
-- Kazimierz 1917-1938, Stanisław Leszek 1920 - 1992 i Władysław Leszek ur. 17.06.1923. -------------------------------------------------------

Marzyński Edmund ps. „Jan", ofic. rez. WP i ZWZ-AK.

Urodził się 23 października 1896 w Poznaniu. akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/53/4818/0/1/4/skan/full/A71ousCYItKGktb6C_4fHA

W 1914 ukończył w Poznaniu Szkołę im. Comeniusa. Od 1912 był czł. Towarzystwa Gimnastycznego „So­kół" na Wildzie. Jednocześnie działał w Dru­żynie Skautowej „Piast". W 1915 powołany do armii niemieckiej. Walczył na froncie za­chodnim. Odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy.

We wrześniu 1918 w czasie urlopu zdezerterował z wojska, by włączyć się w Po­znaniu w nurt pracy niepodległościowej POW zaboru pruskiego. Z polecenia Win­centego Wierzejewskiego był kierownikiem „dziesiątki" POW, używając ps. „Jan An­ders". Kierował też III Drużyną Harcerską im. Mieczysława I.

Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego brał udział w walkach na terenie miasta Poznania oraz w rejonie lot­niska Ławica.

W styczniu 1919 przydzielony do 1 baonu garnizonowego w Poznaniu,a następnie do służby kwatermistrzowskiej 3 pułku wlkp w Gnieźnie. Był m.in. inspektorem koszar.

24 VI 1920 awansowany do stopnia ppor. Pełnił nadal zadania garnizonowew Gnieźnie, a w 1921 służbę kwatermistrzowską w 7 pac w Poznaniu. W 1924 przeszedł w stan spoczynku.

Podjął pracę w Spółdzielni „Zgoda" w Pleszewie. Od stycznia 1927 był kontrolerem w Ubezpieczalni Krajowej w Poznaniu - Oddział w Śro­dzie Wlkp. Po krótkotrwałym zatrudnieniu w Starostwie w Środzie Wlkp. przeniósł się do Poznania, gdzie pracował w Wydziale Drogowym DOKP na stanowisku adiunkta, potem w Biurze Wojskowym DOKP.

Wybuch wojny zastał go w Warszawie i tam był przydzielony do służby wojskowej Ministerstwa Komunikacji.

Do Poznania wró­cił w połowie października 1939. Był zatrud­niony jako robotnik magazynowy. Po prze­szkoleniu w 1940 został skierowany do pracy w Biurze Statystycznym Dyrekcji Kolejowej w Poznaniu, a następnie w Antoninku. W po­czątkach 1941 zaprzysiężony przez „Koniecz­nego" do ZWZ. W I. 1942 - 43 działał w Wy­dziale II IR Poznań, a następnie w Wydziale II Samodzielnego Wydziału Kolejnictwa Okręgu Poznańskiego AK, gdzie był kierownikiem referatu wywiadowczego i zajmował się zbie­raniem informacji o transportach kolejowych. Podlegał wprost szefowi Samodzielnego Wy­działu Kolejnictwa w sztabie Okręgu por. Brunonowi Hybiakowi. Na przełomie 1943/44 pełnił jednocześnie funkcję szefa wywiadu w IR Poznań.

4 II 1944 aresztowany przez Gestapo po dekonspiracji AK w Poznaniu. Był więziony w Forcie VII (cela 55), a następnie w Żabikowie (cela K-1).

Po ciężkim śledztwie rozstrzelany 19 VII 1944 w Żabikowie.

24 kwietnia 1919 roku w Poznaniu Edmund poślubił Zofię z d. Nowicka (ur. 04 lutego 1898 roku, zm. 23 marca 1993 roku), córkę Piotra i Emilii z Rybkowskich - czytaj poniżej.

Edmund i Zofia doczekała się potomstwa: Jaro­sław Maciej - czytaj poniżej, Jan Jerzy ur. i zm. 1921, Barbara ur. 1922, Krystyna, Jacek.

-- Biogram za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945: FAK-l/1, Organizacja Okręgu Poznańskie­go AK; FAK-V/53, Akta osobowe Jaro­sława Marzyńskiego. Marian Woźniak

Marzyński Jarosław Maciej 25 lutego 1920 w Gnieźnie - 25 kwietnia 2011 - spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo, pole:5 kwatera: AK rząd:AL miejsce:27 ,
https://billiongraves.pl/grave/Jaros%C5%82aw-Maciej-Marzy%C5%84ski/27523325?referrer=myheritage

-- Tu także symboliczny grób EDMUNDA MARZYŃSKIEGO

ps. „Marmur", „Stragan", wywia­dowca OW ZJ.

Do gimnazjum uczęszczał w Środzie Wlkp. Zaprzysiężony od OW ZJ w lutym 1941 przez Edmunda Koniecznego. Prowa­dził wywiad w Zakładach Siemensa w Po­znaniu.

Aresztowany przez Gestapo 1 XII 1942. Wyrokiem Trybunału Wojennego Rze­szy (Reichskriegsgericht) w Berlinie z 5 III 1942 skazany na 5 lat obostrzonego obozu karnego. Więziony w Berlinie, a następnie w Rawiczu i w Griebo. Wojnę przeżył.

Biogram za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945: FAK-l/6, Organizacje Obozu Narodowego;FAK-V/2, Akta osobowe. Marian Woźniak

-------------------------------------------------

Wracamy do rodziny Nowickich, w której to na świat przyszła Zofia, żona Edmunda i między innymi matka Jarosława.

Piotr 1868-1951 i Emilia z Rybkowskich 1864-1954 pobrali się w Kostrzynie w roku 1890,
Urząd Stanu Cywilnego Kostrzyn, wpis 39 / 1890 Peter Nowicki (22 lat) ojciec: Ludwig, matka: Marie Nizielska Piątkowska i Emilie Rybakowska (26 lat) ojciec: Johann, matka: Philippine Tarnowska
akt ślubu https://szukajwarchiwach.pl/53/1875/0/3/50/skan/full/R0Ifh6F-aCU01BiPseUj9A

Parafia katolicka Kostrzyn, wpis 16 / 1890
Petrus Nowicki (22 lat) i Aemilia Rybakowska (26 lat) Piotr i Emilia spoczywają w Poznaniu na cmentarzu junikowskim https://billiongraves.pl/grave/Piotr-Nowicki/27566896?referrer=myheritage
a tuż obok po lewej stronie spoczywa Zofia:
https://billiongraves.pl/grave/Zofia-Marzy%C5%84ska/27502603?referrer=myheritage


ZOFIA oraz jej rodzeństwo:

-- Maria 1892-1893,

-- Klementyna 1893-1894,

-- CZESŁAW urodzony 18.06.1891 w Kostrzynie, akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/53/1875/0/1/52/skan/full/WwbjKcpv1Na8xx1ORp5_fA , istnieje przypuszczenie, że brał udział w Powstaniu Wielkopolskim w okolicach Jarocina, niestety wymaga to potwierdzenia, nie znamy także innych danych dotyczących Czesława

-- Kazimiera ur. 1895, wyszła za mąż za Józefa Rarhe,

-- Józef 1897 - 1898,

-- Janina ur. i zm. 1901

-- JAN NEPOMUCEN - POWSTANIEC WIELKOPOLSKI - urodził się 16 maja 1899 roku w Kostrzynie, zmarł w styczniu 1976 roku, 16 stycznia 1976 roku w Poznaniu spoczął na cmentarzu komunalnym Junikowo: pole:26 kwatera:3 rząd:4 miejsce:152. Tu także spoczywa jego druga małżonka Kazimiera 1910-1995.
https://billiongraves.pl/grave/Jan-Nowicki/30478562

Pierwszą żoną poślubioną 26 kwietnia 1930 roku była Marianna Napierała ur. 08 września 1905 roku z którą miał dwóch synów bliźniaków: Czesława i Grzegorza urodzonych 03 lutego 1931 roku w Poznaniu.

JAN NEPOMUCEN NOWICKI W POWSTANIU WIELKOPOLSKIM:
Uchwała Rady Państwa nr: 04.03-0.301 z dnia 1974-04-03

Opis:
Nowicki Jan dnia 27-12-1918 wstąpił jako ochotnik do Kompanii Harcerskiej pod dowództwem podporucznika Gaukiego. Brał udział w walkach ulicznych i pełnił służbę patrolową i odwachową w dniu 3-1-1919 przy obsadzie koszar przy ul. Grunwaldzkiej. Dnia 5 -6 -1-1919 brał udział przy zdobyciu lotniska Ławica. W styczniu 1919 przydzielony został do 1 Pułk Strzelców Wielkopolskich do kompanii CKM 55 Pułk Piechoty, gdzie pełnił służbę do 24-2-1922. Po zwolnieniu z Wojska rozpoczął pracę na PKP w głównym warsztacie kolejowym, gdzie pracował w czasie okupacji i po wyzwoleniu do 31-12-1959, skąd przeszedł na emeryturę.

-----------------------------------------------

źródła:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://www.myheritage.pl

https://billiongraves.pl

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=2&szufladka=NOWI-NOWO

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://www.straty.pl/pl/szukaj

http://e-kartoteka.net/pl/search

http://poznan-project.psnc.pl/

https://www.zabikowo.eu/muzeum/wystawy/wystawy-czasowe/407-powstancy-wielkopolscy-w-obozie-w-zabikowie

MATZ (MAC) JÓZEF I HIERONIM

oraz ich rodzeństwo:
-- Antoni 1902 - 1939, kampania wrześniowa
-- Stanisław 1905 - 1946 - spoczywa na cmentarzu parafialnym przy ul. Bluszczowej, żona Antonina Kubiak,
-- Begina Kowalec 1907-1973, spoczywa na cm. parafialnym w Wielichowie z rodzicami,
-- Ignacy 1910-1989, spoczywa na cm. parafialnym w Wielichowie,
-- Maria

urodzili się w rodzinie Bolesława i Wiktorii z dom. Łuczka, para pobrała się w roku 1892 w Wielichowie:

Urząd Stanu Cywilnego Wielichowo, wpis 31 / 1892 Boleslaus Mac (25 lat) ojciec: Joseph Mac, matka: Rosalie Czekała i Viktoria Luczka (18 lat) ojciec: Michael Luczka, matka: Anna Więcek
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/53/1973/0/3/59/skan/full/RXeCh2-JJhu6imWBJrWsHQ
Parafia katolicka Wielichowo,
Boleslaus Mac (ur. 1866) ojciec: Joseph Mac, matka: Rosalia Czekała Victoria Łuczka (ur. 1873) ojciec: Michael Łuczka, matka: Anna Więcek

Bolesław i Wiktoria spoczywają w Wielichowie:
https://billiongraves.pl/grave/Benigna-Matz-Kowalec/22777221?referrer=myheritage -----------------------------------------------------------------------------------

Matz Józef (1898 -1943) ps. „Korek", wymieniony w Encyklopedii konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 jako Powstaniec Wiel­kopolski - innych źródeł na potwierdzenie tego faktu brak, , podofic. rez. WP i ZS.

SZUKAMY RODZINY, która ewentualnie mogłaby potwierdzić fakt udziału Józefa w Powst. Wielkp.

Urodził się 7 marca 1898 roku w Popówku.
akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/34/447/0/1.1/91/skan/full/_vBcWIMUk3IdJcn80fU6RA

Po ukończeniu szkoły powszechnej terminował w zawodzie elektromontera w Poznaniu, gdzie mieszkał od 1922. Pracownik technicz­ny UP.

Czł. ZS i PPS. Do tajnego ZS za­przysiężony w styczniu 1940 przez Czesława Jankowskiego („Kruk"). Organizator punktu nasłuchowego zachodnich rozgłośni radio­wych i kierownik sekcji organizacyjnej ZSw pow. kościańskim, gdzie kolportował pis­mo „Świt".

Aresztowany w maju 1942. Wię­ziony w Domu Żołnierza, w Forcie VII, we Wrocławiu i w Lipsku. Wyrokiem Wyższego Sądu Krajowego w Poznaniu (OLG) na sesji wyjazdowej w Lipsku 27 I 1943 skazany na karę śmierci.

Stracony 16 marca 1943 w Dreźnie.

Zgon nie został zarejestrowany w aktach więziennych.

Józef ożenił się z Marią Przybylską I voto Gendera, ur. 06.04.1892 w miejscowości Wierakosin. Para miała dwóch synów - Stefana ur. 13.08.1920, zm. 13.07.1993, spoczywa na Miłostowie, i Zenona ur. 14.12.1925, zm. 21.06.2019 - i teraz mamy właśnie zagwozdkę -
-- ZENON i Teresa, jego małżonka, oraz Maria ur. 06.04.1892, pochowana 10.04.1986 - czyli żona Józefa spoczywają na poznańskim Junikowie:
Marianna Matz

(1892-04-06 – 1986-04-10)
pole:6 kwatera:7 rząd:1 miejsce:17

Teresa Matz

(1926-09-11 – 2013-10-17)
pole:6 kwatera:7 rząd:1 miejsce:17

Zenon Matz

(1925-12-14 – 2019-06-21)
pole:6 kwatera:7 rząd:1 miejsce:17
i !!! według miejskiej wyszukiwarki grobów spoczywa tu także … JÓZEF MATZ urodzony 1895-12-21, zmarły 1953-06-15, co w żaden sposób nie jest zgodne z danymi Józefa zamordowanego w Dreźnie, mało tego na podst. Karty meldunkowej Józef urodzony pod powyższą datą w Śmieszkowie, pow. Czarnków ożenił się 30 listopada 1923 z Julią z dom. Kuleczka, ur. 28.05.1895 w Dębsku, mieli syna Tadeusza ur. 03.05.1925 w Poznaniu. Złożyliśmy zapytanie do Administracji Cm. Junikowo, czekamy na odpowiedź, kto faktycznie spoczywa na junikowskim cmentarzu.

biogram za: Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 AGKIPN, Oberlandesgericht Posen sygn.2 OJs. 145/42; FAK-l/15, Związek Strze­lecki. Marian Woźniak

--------------------------------------------------

HIERONIM #MATZ urodził się 21 listopada 1899 roku, zmarł w Popówku.

Akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/34/447/0/1.1/94/skan/full/Q8PxzhSWD7Bnpbx6I7rXIg

Zmarł 28 października 1977 roku, spoczywa na cmentarzu parafialnym w Wielichowie:
https://billiongraves.pl/grave/Hieronim-Matz/26085400?referrer=myheritage

Żona Tekla z dom. Erust. Dzieci Leon, Bolesław i Cecylia.

Hieronim jako Powstaniec wymieniony w bazie http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search dwukrotnie:
1/ Hieronim Matz

urodzenie: 1892.11.21 Popowo Stare, pow. Kościan
ojciec: Bolesław
status/stopień: szeregowiec, podporucznik mianowany
uwagi: I.487.19382; Uchwała W 4/72


2/ Hieronim Matz

urodzenie: 1899.11.21 Popowo
rodzice: Bolesław, Tekla lub Wiktoria
jednostka: Kompania Wielichowska; Drużyna Trzcinicka
status/stopień: szeregowiec
uwagi: Trzcinica, pow.Kościan, robotnik; matka z domu Łuczek
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.04-0.1026 z dnia 1958-12-04

Opis:
Matz Hieronim brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku. Od 04.01.1919 do 30.03.1919 w Kompanii Wielichowskiej, dowódca Bobkiewicz i Szczęśniak, udział w potyczkach pod Wolsztynem, Kargową, Kopanicą i Grójcem. Po zakończeniu Powstania Wlkp. zwolniony jako 33% inwalida. Jest rolnikiem.

--------------------------------------------------------------
http://powstaniewielkopolskie.eu/powstanie-wielkopolski/szgleader/lista-powstancow/gmina-wielichowo/matz-hieronim.html

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://www.myheritage.pl

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=15&szufladka=MATU-MAY

http://poznan-project.psnc.pl/

http://e-kartoteka.net/pl/search#show

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://billiongraves.pl/

https://parafiawielichowo.pl/hieronim,matz,724,grob.html

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanydetale_wyszukiwarka_bazy_personalne/46064/

https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1194232

Mazany Wawrzyniec i Tomasz

oraz ich rodzeństwo:
- Marianna 1887,
- Stanisława 1893 - 1962,
- Helena 1893-1962
- Antoni 1890,
- Józefa,
- Anastazja 1903,
- Kazimierz 1906-1930

urodzili się w rodzinie Michała 1864-1948 i Franciszki z Głowackich 1865-1933, para pobrała się w Barcinie, powiat Szubin w roku 1886.

Parafia katolicka Barcin, wpis 4 / 1886
Michael Mazany (24 lat) Francisca Głowacka (22 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Barcin, wpis 39 / 1886
Michael Mazany (ur. 1864) ojciec: Johann Mazany, matka: Catharine Leszcz
Franziska Glowacka (ur. 1865) ojciec: Thomas Glowacki matka: Magdalena Suchala
----------------------------------------

WAWRZYNIEC MAZANY (1891 - 1942) ps. „Krueger", „Kruger",„Jankowski", ofic. WP, SZP i ZWZ, czł. CS.

Urodził się 3 sierpnia 1891 roku w Krotoszynie pow. szubiński,
akt urodzenia
Urząd Stanu Cywilnego Barcin, pow. Szubin
archiwum Archiwum Państwowe w Bydgoszczy

Szkołę powszechną ukończył w Krotoszynie i w Bar­cinie. Do 1917 był terminatorem kupieckim. Powołany do armii niemieckiej walczył na froncie zachodnim I wojny światowej. Awan­sowany do stopnia kaprala i odznaczony Krzyżem Żelaznym.

Na wiadomość o wybu­chu Powstania Wielkopolskiego zdezertero­wał i przystąpił do kompanii powstańczej w Szubinie.

Następnie z 4 pswlkp walczył na froncie północnym Powstania, awansując do stopnia chor.

W I. 1919-21 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w składzie 58pp. Po odbyciu w I. 1922-24 kursów do­kształcających dla oficerów zdał eksternis­tycznie egzamin dojrzałości i awansował do stopnia ppor.

W 1936 jako kpt. służby stałej został kwatermistrzem 58 pp w Poznaniu. 25 VIII 1939 został oddelegowany do Ośrodka Zapasowego 14 DP w Strzelcach pod Kutnem.

Ewakuowany do Lublina nie brał udziału w walkach frontowych. 2 X 1939 skontaktował się w Warszawie z gen. Micha­łem Karaszewiczem-Tokarzewskim, który przyjął od niego przysięgę SZP, zlecając pod­jęcie działań w Poznaniu. W połowie paź­dziernika 1939 wrócił do Poznania, jednak działalności w ramach SZP nie podjął. Współpracował wtedy konspiracyjnie z mjrem Stefanem Łukowiczem („Szcze­pan"), organizując konspirację środowisko­wą 58 pp. Po skontaktowaniu się w lutym 1940 z emisariuszem Rządu i dowództwa Obszaru nr 1 ZWZ kpt. Jerzym Michalewskim („Dokładny") złożył ponownie przysięgę i wszedł do Komitetu ZWZ, poprzedzającym Okręg ZWZ w Poznaniu. Od 6 VI 1941 pełnił z upoważnienia płka Rudolfa Ostrihanskiego funkcję insp. rej. w tworzonym IR Poznań-Wschód („Przemysł Prawy"). Or­ganizował zawiązki komend obwodowych ZWZ w Śremie, Środzie, Jarocinie, Wrześni i pow. poznańskim. Prowadził też liczne roz­mowy scaleniowe. Współpracował z tajnym ZS w Poznaniu i redakcją pisma „Świt". Pośredniczył w pertraktacjach prowadzonych przez płka R. Ostrihanskiego z konspiracyj­nym kierownictwem ruchu ludowego. Udzie­lał pomocy w organizowaniu IR Gniezno.

Aresztowany przez Gestapo w lokalu kon­spiracyjnym w Poznaniu przy ul. Rybaki 21 w następstwie prowokacji agenturalnej. Po trwającym do końca czerwca ciężkim śle­dztwie w Domu Żołnierza i w Forcie VII został 7 VII 1942 wywieziony z Fortu VII w Lasy Palędzkie i tam rozstrzelany w zbio­rowej egzekucji, poprzedzonej wyrokiem Po­licyjnego Sądu Doraźnego (Polizeistandge-richt STAPO Posen).

Odznaczony; Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych dwukrotnie, a pośmier­tnie Krzyżem AK.

Żona Maria z d. Wiśniewska urodzona 1894, zmarła w 1973, spoczywa na poznańskim Junikowie, pole:22 kwatera:1 rząd:12 miejsce:474 .

W metryce urodzenia Wawrzyńca znajduje się adnotacja, że zmarł 09 maja 1946, należy przyjąć, że pod tą datą sąd stwierdził datę zgonu na wniosek zainteresowanych stron.

Dzieci: Stefan 1922-2008, Halina 1925-2008, Krystyna 1928-2005.

biogram za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 - FAK-Va/10, Materiały i dokumenty do biografistyki konspiracji wielkopolskiej. Marian Woźniak

---------------------------------------

Tomasz MAZANY urodził się 12 grudnia 1898 roku w Barcinie pow. szubiński,
akt urodzenia
Urząd Stanu Cywilnego Barcin, pow. Szubin
archiwum Archiwum Państwowe w Bydgoszczy,

Zmarł w roku 1973 w Grodzisku Wielkopolskim, grób : https://billiongraves.pl/grave/Tomasz-Mazany/23999994?referrer=myheritage

Ożeniony z Józefą 1903-1960, synowie Zenon i Rajmund.

W Powstaniu Wielkopolskim:
Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.953 z dnia 1957-12-06

Opis:
W dniu 1 stycznia zgłosił się jako ochotnik do kompanii barcińskiej. W tej formacji walczył pod dowództwem por. Zielińskiego o miejscowości Inowrocław, Łabiszyn, Budzyń, Chodzież.

----------------------------------------

źródła:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

https://www.myheritage.pl/

https://billiongraves.pl

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=3&szufladka=MAY-MAZU

http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wawrzyniec_Mazany
https://wlkp24.info/wspomnienie/wawrzyniec-mazany/

https://www.genealogiawarchiwach.pl/