Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Łukowicz Stefan (Szczepan)

Przyznam szczerze, że dziś mam bardzo mieszane uczucia co do tego czy Stefana - Szczepana Łukowskiego Państwu przedstawiać - jak sugerują niektóre źródła jako Powstańca Wielkopolskiego, bo w moim odczuciu nim nie był. Fakt, że to Bohater, ale rzeczywiście w Powstaniu Wielkopolskim nie brał udziału. Może zatem niech ten wpis biograficzny posłuży do wyjaśnienia tej kwestii i skorygowania krążących danych o Stefanie jako Powstańcu Wielkopolskim.

Stefan - Szczepan Łukowicz i jego rodzeństwo:
-- 1882 - Franciszek,
-- 1884 - Teodora,
-- 1887 - Józefina/ Józefa,
-- 1889 - Wiktor,
-- 1892 - Teodor - kawaler Virtuti Militari i Krzyża Walecznych,
-- 1897 - Marta,
-- 1900 Franciszka

urodzili się w rodzinie Jana (syn Kazimierza i Wiktorii Łosińskiej) i Józefiny z Bukowskich (córka Marcina i Marianny z Langowskich), para pobrała się 14 lutego 1881 roku - zapis w USC Stare Polaszki, parafia w Starej Kiszewie.

Łukowicz Stefan (Szczepan) urodził się 26 sierpnia 1894 roku, metryka urodzenia znajduje się w spisach USC Dziemiany - wpis z dnia 07 września 1894 roku nr 98.

Od 1906 był uczniem gimnazjum humanistycznego w Chojnicach, gdzie należał do aktywnych działaczy tajnego Towarzystwa Tomasza Zana. Podczas wakacji letnich 1911 r. wziął udział w wycieczce młodzieży z zaboru pruskiego do Krakowa. Przeszedł wówczas przeszkolenie w II kampanii Pol. Drużyn Strzeleckich i zapoznał się ze skautingiem. Po powrocie założył 5 września 1911 r. przy chojnickim TTZ tajną drużynę skautową i Tajną Drużynę Strzelecką, pierwsze tego rodzaju organizacje niepodległościowe w zaborze pruskim. Datę 5 września 1911 należy więc uważać za początek ruchu harcerskiego w Chojnicach i na Pomorzu.
12 sierpnia 1914 został powo­łany do służby w armii niemieckiej. Pomimo ukończenia kursu podchorążych w Biedrusku pod Poznaniem i odbycia przewidzianej prak­tyki nie otrzymał nominacji oficerskiej. Zde­mobilizowany 1 grudnia 1918 roku.

I w tym miejscu przypominam, że Powstanie Wielkopolskie wybuchło 27 grudnia 1918 roku, a Stefan wrócił do Kościerzyny po zdemoblizowaniu. Tu organizował Straż Obywatelską na Kaszubach i czoło­wym działaczem Organizacji Wojskowej Po­morza. Organizował rozbrajanie Grenzschutzu w Kościerzynie i w Lipuszu.

W następst­wie poszukiwania przez policję przekroczył linię demarkacyjną i 6 marca 1919 zgłosił się do 1 puł w Poznaniu - a zawieszenie broni na mocy Rozejmu w Trewirze, nastąpiło 16 lutego 1919 r., i wówczas formalnie zakończyły się walki w Wielkopolsce czyli Stefan przybył do Poznania już po Powstaniu.

Zatem należy zapytać czy wydarzenia na Kaszubach i Pomorzu od jesieni 1918 do marca 1919 - miały charakter powstańczy? Nie. Mimo takich planów na Pomorzu nie doszło do ich realizacji, a przyczyna tkwiła w aresztowaniu kapitana Rulewicza i innych organizatorów organizacji wojskowych na Pomorzu, rozbijając struktury wojskowe.

W roku 1919 Stefan Łukowicz został oddelegowany do tworzenia Dywizji Strzelców Pomorskich. Ja­ko oficer łącznikowy z Dywizją Pomorską, wchodził w skład jej sztabu. W 1920 dowód­ca 3 kompanii, służył w stopniu porucznika w 66 pułku kaszubskim.

Ranny 3 lipca w wojnie polsko-bolszewickiej przebywał w szpitalu wojs­kowym w Poznaniu, skąd po wyleczeniu przeniesiony do 58 pp jako dowódca kom­panii, a od 25 marca 1932 w stopniu kpt. objął dowództwo 2 batalionu 58 pp, awansując wkrótce do stopnia majora. Po przewrocie majowym należał do aktywnych przeciwni­ków Józefa Piłsudskiego. Utrzymywał ścisłe kontakty z filomatami pomorskimi oraz dzia­łaczami narodowymi w Poznaniu. W 1935 został przeniesiony w stan spoczynku, a jego mieszkanie w Poznaniu przy ul. Wyspiań­skiego 25 stało się miejscem spotkań wybit­nych działaczy opozycji politycznej z Pomo­rza i Wielkopolski. Byli to m.in.; red. Fran­ciszek Kręćki z Gdańska, ks. dr Maksymilian Dunajski, ks. płk Józef Wrycza z Wiela, ks.infułat Józef Prądzyński, dr Marian Seyda i Cyryl Ratajski.

Był czynny w życiu publicznym. Napisał artykuły: „Tajny skauting i Polskie Drużyny Strzeleckie na Pomorzu 1911 – 1917” („Zabory” 1936, nr 6) oraz „Walka Pomorza o wolność” (w: „Zjazd b. uczestników strajku szkolnego na Pomorzu z lat 1906/07”, Czersk 1937).

Utrzymywał też kontakty z gen. Władysławem Sikorskim i innymi dzia­łaczami Frontu Morges. W 1936 na zjeździe Filomatów Pomorskich w Toruniu przejął kierownictwo Sekcji Historii Organizacji Wojskowej Pomorza. Od 1935 kontaktował się często z polskim attache wojskowym w Berlinie pikiem Antonim Szymańskim, co pozwoliło mu nie tylko na śledzenie sytuacji politycznej w Rzeszy, lecz także na odpowie­dnie przygotowanie środowisk kombatanc­kich na czas wojny. Pomimo rezerwy do tajnych przygotowań obronnych władz sana­cyjnych zacieśniał swoją współpracę z do­wództwem DOK nr VII (ppłk Stanisław Ma­łek, ppłk Józef Białkowski). Brał także udział w pracach konspiracyjnych nad siatkami TOK w obszarach DOK nr VII i DOK nr VIII. Była utorem koncepcji oparcia konspiracji na ko­rpusie podoficerskim.

W marcu 1939, stojąc na czele delegacji z Pomorza, przedstawia Generalnemu Inspektorowi Sił Zbrojnych Ed­wardowi Rydzowi-Śmigłemu i Ministrowi Spraw Zagranicznych Józefowi Beckowi spi­skowy projekt siłowego zajęcia Wolnego Miasta Gdańska. Latem 1939 wszedł w skład kierownictwa Korporacji Braterstwa Czołem Sikorskiemu jako pełnomocnik Wielkopolski i Pomorza. Korporację sygnowano inicjałami CS. Utrzymywał bliskie kontakty z kpt. Win­centym Wierzejewskim i kpt. Ignacym Sę­kiem. Uczestniczył w rozpoznaniu wywiado­wczym org. „Białych Rosjan na Pomorzu dla potrzeb Oddziału II Sztabu Głównego.

Na wojnę 1939 nie został zmobilizowany. Po rozmowie z C. Ratajskim wyjechał do Warszawy 5 września 1939, gdzie ochotniczo wziął udział w obronie Warszawy jako dowódca II batalionu 360. Pułku Piechoty, został ranny, po wyleczeniu powrócił do Poznania.

Rozpoczął działalność konspiracyjną i należał do najaktywniejszych organizatorów ruchu oporu w Wielkopolsce. Został komendantem Okręgu Poznańskiego ZWZ – AK w stopniu ppłk.

5 grudnia 1939 przybył do niego por. Franciszek Pawela jako osobisty łącznik płk Stefana Roweckiego. Na przełomie grudnia 1939 i stycznia 1940 skierował kilku kurierów (m.in. Tadeusza Grygiera) do Mogilna, Żnina, Szubina, Torunia, Bydgoszczy, Świecia, Gru­dziądza, Gniezna, Leszna i Ostrowa Wlkp. Początkowo działania konspiracyjne sygnował inicjałami CS, a dopiero od wiosny 1940 używał nazwy ZWZ.

Po zaprzysiężeniu por. rez. Jerzego Handkego z Leszna skierował go w grudniu 1939 z zadaniami organizacyjnymi na Śląsk.

Aresztowany przez Gestapo nocą 10 września 1941. Przeszedł ciężkie śledztwo. Konfrontowano go z por. Stefanem Adamem Schmidtem w sprawie objęcia na przełomie 1940/41 stanowiska p.o. szefa sztabu Okręgu Poznańskiego ZWZ. Do kwietnia 1942 był więziony w Forcie VII. Następnie śledztwo zostało wznowione w związku z wykryciem przez Gestapo WKZO. Odmawiał wówczas składania zeznań.

7 lipca 1942, po uprzednim wyroku Policyjnego Sądu Doraźnego (Polizeistandgericht STAPO Po­sen), został rozstrzelany w podpoznańskich lasach w grupie oficerów sztabu Okręgu Po­znańskiego ZWZ i działaczy Głównej Delega­tury Rządu RP w Poznaniu.

Odznaczony: Krzyżem Virtuti Militari V klasy. Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych trzykrotnie, a za działalność w ZWZ ponownie Krzyżem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem AK i Medalem Wojska czterokrotnie, awansowany pośmiertnie do stopnia ppłka.

Żona Zofia z d. Wierzbińska, bezdzietni.

Nota biograficzna za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 : APAK Toruń, Teczka Tadeusza Grygiera; CAW, VM 2472, akta personalne 2364;FAK-V/365, Akta osobowe. Marian Woźniak

https://pl.wikipedia.org/wiki/Szczepan_%C5%81ukowicz

https://pw.ipn.gov.pl/pwi/form/r478171273,LUKOWICZ-Stefan-Szczepan.html

http://chojnice.zhp.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=488:lukowicz-stefan&catid=17&Itemid=202

https://kpbc.ukw.edu.pl/dlibra/publication/159936/edition/162284/content?ref=L2NvbGxlY3Rpb25kZXNjcmlwdGlvbi8xMzU

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=11&szufladka=LUKA-LYSA

https://www.straty.pl/pl/szukaj

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

https://naszahistoria.pl/jak-poznaniacy-i-kaszubi-z-pulku-jozefa-pilsudskiego-wyzwalali-pomorze/ar/10763256

http://www.gazetakaszubska.pl/51825/powstanie-wielkopolskie-191819-cz1-zwyciestwo-w-obronie-racji-narodowych

http://magazynkaszuby.pl/2016/12/anders-kaszubow-walki-szykowal/

https://www.dopiewo.pl/lokalizacja/783

https://poznan.ipn.gov.pl/pl7/aktualnosci/76642,Uroczystosci-przy-grobach-pomordowanych-w-Lasach-Paledzko-Zakrzewskich-1-wrzesni.html

https://pl.wikipedia.org/wiki/Groby_Zakrzewskie

http://www.ptg.gda.pl/

http://metryki.genbaza.com

Maron Bronisław oraz jego rodzeństwo Bronisława ur. 31.03.1890 i Franciszek ur. 1894 urodzili się w rodzinie Franciszka, urzędnika sądowego i Joanny z d. Lipska, para pobrała się w roku 1886 w Tucholi:
Urząd Stanu Cywilnego Tuchola, wpis L-25 / 1886 Franz Thomas Moron (ur. 1858) ojciec: Thomas +, matka: Marie Galka i Johanna Eva Lipska (ur. 1865) ojciec: Jacob, matka: Marie Chilewska --------------------------------------
Maron Bronisław (1888-1944) ps. „Mars", „Łysy", powsta­niec wielkopolski, podofic. rez. WP i AK.

Urodził się 28 kwietnia 1888 roku (akt urodzenia znajduje się w Archiwum w Bydgoszczy, USC Tuchola) w Koślince pow. tucholski.

Po ukończeniu szkoły powszech­nej dokształcał się prywatnie. W 1908 powo­łany do armii niemieckiej, awansował do stopnia kpr. W 1914 ponownie powołany do wojska. Brał udział w I wojnie światowej na froncie zachodnim.

Działacz Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół" w Tucholi i w Kro­bi pow. gostyński. W I. 1916-38 byl burmis­trzem w Krobi, a następnie do 1938 w Cho­dzieży. W 1938 emerytowany.

Czł. SN i PZZ.We wrześniu 1939 kierował administracją zastępczą i Strażą Obywatelską w Chodzieży. Zaprzysiężony do org. „Ojczyzna" i ZWZ przez Kiryła Sosnowskiego („Konrad”) wiosną 1940 i skontaktowany z Edwardem Serwańskim („Mietek"). W 1942 ponownie zaprzysię­żony do AK przez kpt. Jana Kamińskiego(„Franek"). Od wiosny 1943 obwodowy de­legat Rządu RP na pow. chodzieski i szef RW na IR Zachód.

Aresztowany przez Gestapo 8 VIII 1944 w Chodzieży. Przeszedł ciężkie śledztwo w Domu Żołnierza i w Żabikowie, gdzie zmarł z wycieńczenia 22 VIII 1944.

Pierwszą żoną została Leokadia z d. Turbańska 1889-1922 Chodzież, z którą miał troje dzieci, o których poniżej, a drugą żoną została Gertruda z dom. Kamińska ur. 19 marca 1890 w Chodzieży, córka Brunona i Emilii. Ślub Bronisława i Gertrudy miał miejsce 28 maja 1924. Gertruda z Kamińskich w czasie II wojny światowej najpierw trafiła do obozu w Żabikowie, a następnie została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbruck, gdzie zginęła :
Źródło: Sygnatura: IPN GK 135/73/1/2
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej
uwięzienie

rodzaj uwięzienia
obóz koncentracyjny
figuruje na stanie obozu
1944-10-20
miejsce osadzenia
Ravensbruck
numer
79158

Dzieci Bronisława i Leokadii:
-- Gertruda ur. 24 grudnia 1910 roku w Krobi, akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/34/425/0/1.1/299/skan/full/UnfOWLkMtRs8ifpwu4lrZQ , w czasie II wojny światowej wywieziona do obozu koncentracyjnego na Majdanku, po wojnie wyjechała do Szwacji, brak innych danych

-- Alfons ur. 29 lutego 1912 roku,
akt urodzenia:
https://szukajwarchiwach.pl/34/425/0/1.1/311/skan/full/vpGMU9Xu2UfauDr3H3leDg

Zmarł w Poznaniu 01 lipca 1961 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo z małżonką Jadwigą pole:16 rząd:18 miejsce:17 ,
https://billiongraves.pl/grave/Alfons-Maron/34898361

-- Edmund urodził się 26 lutego 1916 w Krobi pow. gostyński.
Zmarł w roku 21 marca 1960, spoczywa na cmentarzu w Chodzieży:
https://chodziez.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=10738&inni=0&cinki=1
Gdzie spoczywa z małżonką Martą z domu Drost, którą poślubił 04 lutego 1945 roku.

Para miała troje dzieci - Bronisław, Ewa, Marian.

Szkołę powszechną ukończył w Krobi, a Gimn. im.św. Barbary w Chodzieży. Od 1935 pra­ktykował w zawodzie technika dentystycz­nego w Rogoźnie. W I. 1938-39 odbył zasadniczą służbę wojskową w 8 batalionie sanitarnym w Toruniu, a po ukończeniu szko­ły podofic. został awansowany do stopnia plut. rez.

Kampanię wrześniową 1939 odbył jako sanitariusz w szpitalu polowym w 15 DP. Pod Sochaczewem dostał się do niewoli niemieckiej. Osadzony w jenieckim obozie do wiosny 1942, kiedy to na wniosek niemie­ckiego stomatologa Waltera Langego z Krzy­ża został zwolniony. W 1942 utworzył wspól­nie ze st. sierż. Pawiem Gapskim lokalną organizację podziemną w Krzyżu i w Draws­ku. Od sierpnia 1942 zaprzysiężony do AK przez ppor. Leopolda Marciniaka, a przez ppor. c.w. Bogdana Dąbrowskiego („Kret”) mianowany komendantem Obwodu AK Cza­rnków. Utworzył OP „Mur", a jednocześnie od wiosny 1943 prowadził w Krzyżu komórkę „IKO", utrzymując stałą łączność z oflagiemlic w Woldenbergu (Dobiegniew) i doraźną z oflagiem lid w Arnswalde (Choszczno). W I. 1943-44 jako dowódca OP „Mur" dokonał kilku akcji bojowych na obszarze położonym za Notecią. Po utracie łączności z Okręgiem Poznańskim AK (jesień 1944) prowadził rozmowy scaleniowe z Armią Pol­ską w Kraju Zachód.

Aresztowany przez UB 25 VIII 1945 został skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego w Poznaniu z 3 X 1945 na 7 lat więzienia, jako dowódca nie ujawnionego oddziału AK. Zwolniony w grudniu 1947 na mocy amnestii. Po krótkotrwałym pobycie w Chodzieży reaktywował oddział „Mur", nadając mu nazwę „Czułkowcy - Węgielnia".

Aresztowany ponownie 15 IX 1952, choć nie prowadził już żadnej działalności konspira­cyjnej, po ciężkim śledztwie w Czarnkowie i Poznaniu wyrokiem WSR w Poznaniu z 31 I 1953 skazany na karę śmierci. Na mocy amnestii karę zmniejszono do 12 lat więzie­nia. Zwolniony z więzienia 16 IX 1956 w cię­żkim stanie zdrowia.

Biogramy za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 Archiwum Państwowe Bydgoszcz, Aktu urodzenia nr 106/1888; FAK-V/346, Akta osobowe Edmunda Marona; USC Poznań, Akt zgonu P-1 973/1944. Marian Woźniak

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search - Bronisław, wymieniony bez danych szczegółowych: jednostka: Straż Ludowa Krobia, źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 369: Hanyż Andrzej, Front Grupy Leszno w powstaniu wielkopolskim
Kronika Gostyńska. Jednodniówka regionalna; pismo regionalne ilustrowane R. 1929-1939
http://www.basia.famula.pl/pl/
https://www.myheritage.pl
http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto
http://e-kartoteka.net/pl/search
https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/publication/294856/edition/242086/content
https://chodziez.naszemiasto.pl/chodziez-edmund-maron-zolnierz-wyklety-nasza-historia/ar/c1-3662388
http://akwielkopolska.pl/biograms/index/biograms/1,128,0,0,Biogramy,Strona1,1.html
https://www.polska1918-89.pl/pdf/konspiracja-chodzieska-1939%E2%80%931944,2207.pdf
https://chodziez.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=10738&inni=0&cinki=1
https://www.straty.pl/pl/szukaj
https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html
https://www.genealogiawarchiwach.pl/

Marzyńscy i Nowiccy

Marzyński Edmund

oraz jego rodzeństwo

-- Zofia 1887, wyszła za Antoniego Schalla,

-- Pelagia 1892, wyszła za ? Sobolkę,

-- Maria 1899 - 1917,

-- Stefania 1902-2001, poślubiła ? Sobkowiaka

urodzili się w rodzinie Ignacego i Ja­dwigi z d. Błądkiewicz (Błędkiewicz), para pobrała się w Poznaniu:
Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 90 / 1888 Ignatz Marzynski (23 lat) ojciec: Valentin Marzynski matka:Franziska Bamgort i Hedwig Blędkiewicz (26 lat) ojciec: Michael Blędkiewicz matka: Theophila Balcerowska
akt ślubu:
https://szukajwarchiwach.pl/53/1926/0/3/199/skan/full/r60r1Njcw80w8XGb_G_ufQ

Parafia katolicka Poznań - par. św. Małgorzaty, wpis 7 / 1888 Ignatius Marzyński (23 lat) ojciec: Valentinus Marzyński matka: Francisca Baumgart i Hedvigis Błędkiewicz (26 lat) ojciec: Michael Błędkiewicz matka: Theophila Balcerowska

Ignacy żenił się dwukrotnie, po śmierci Jadwigi (11.10.1862 - 13.09.1914), ożenił się powtórnie, drugą żoną została Antonina Szymańska (26.05.1886 - 18.12.1968) - małżonkowie spoczywają na cmentarzu parafialnym przy ulicy Bluszczowej w Poznaniu: https://billiongraves.pl/grave/Ignacy-Marzy%C5%84ski/21258748

Ze związku Ignacego i Antoniny urodzili się:
-- Kazimierz 1917-1938, Stanisław Leszek 1920 - 1992 i Władysław Leszek ur. 17.06.1923. -------------------------------------------------------

Marzyński Edmund ps. „Jan", ofic. rez. WP i ZWZ-AK.

Urodził się 23 października 1896 w Poznaniu. akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/53/4818/0/1/4/skan/full/A71ousCYItKGktb6C_4fHA

W 1914 ukończył w Poznaniu Szkołę im. Comeniusa. Od 1912 był czł. Towarzystwa Gimnastycznego „So­kół" na Wildzie. Jednocześnie działał w Dru­żynie Skautowej „Piast". W 1915 powołany do armii niemieckiej. Walczył na froncie za­chodnim. Odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy.

We wrześniu 1918 w czasie urlopu zdezerterował z wojska, by włączyć się w Po­znaniu w nurt pracy niepodległościowej POW zaboru pruskiego. Z polecenia Win­centego Wierzejewskiego był kierownikiem „dziesiątki" POW, używając ps. „Jan An­ders". Kierował też III Drużyną Harcerską im. Mieczysława I.

Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego brał udział w walkach na terenie miasta Poznania oraz w rejonie lot­niska Ławica.

W styczniu 1919 przydzielony do 1 baonu garnizonowego w Poznaniu,a następnie do służby kwatermistrzowskiej 3 pułku wlkp w Gnieźnie. Był m.in. inspektorem koszar.

24 VI 1920 awansowany do stopnia ppor. Pełnił nadal zadania garnizonowew Gnieźnie, a w 1921 służbę kwatermistrzowską w 7 pac w Poznaniu. W 1924 przeszedł w stan spoczynku.

Podjął pracę w Spółdzielni „Zgoda" w Pleszewie. Od stycznia 1927 był kontrolerem w Ubezpieczalni Krajowej w Poznaniu - Oddział w Śro­dzie Wlkp. Po krótkotrwałym zatrudnieniu w Starostwie w Środzie Wlkp. przeniósł się do Poznania, gdzie pracował w Wydziale Drogowym DOKP na stanowisku adiunkta, potem w Biurze Wojskowym DOKP.

Wybuch wojny zastał go w Warszawie i tam był przydzielony do służby wojskowej Ministerstwa Komunikacji.

Do Poznania wró­cił w połowie października 1939. Był zatrud­niony jako robotnik magazynowy. Po prze­szkoleniu w 1940 został skierowany do pracy w Biurze Statystycznym Dyrekcji Kolejowej w Poznaniu, a następnie w Antoninku. W po­czątkach 1941 zaprzysiężony przez „Koniecz­nego" do ZWZ. W I. 1942 - 43 działał w Wy­dziale II IR Poznań, a następnie w Wydziale II Samodzielnego Wydziału Kolejnictwa Okręgu Poznańskiego AK, gdzie był kierownikiem referatu wywiadowczego i zajmował się zbie­raniem informacji o transportach kolejowych. Podlegał wprost szefowi Samodzielnego Wy­działu Kolejnictwa w sztabie Okręgu por. Brunonowi Hybiakowi. Na przełomie 1943/44 pełnił jednocześnie funkcję szefa wywiadu w IR Poznań.

4 II 1944 aresztowany przez Gestapo po dekonspiracji AK w Poznaniu. Był więziony w Forcie VII (cela 55), a następnie w Żabikowie (cela K-1).

Po ciężkim śledztwie rozstrzelany 19 VII 1944 w Żabikowie.

24 kwietnia 1919 roku w Poznaniu Edmund poślubił Zofię z d. Nowicka (ur. 04 lutego 1898 roku, zm. 23 marca 1993 roku), córkę Piotra i Emilii z Rybkowskich - czytaj poniżej.

Edmund i Zofia doczekała się potomstwa: Jaro­sław Maciej - czytaj poniżej, Jan Jerzy ur. i zm. 1921, Barbara ur. 1922, Krystyna, Jacek.

-- Biogram za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945: FAK-l/1, Organizacja Okręgu Poznańskie­go AK; FAK-V/53, Akta osobowe Jaro­sława Marzyńskiego. Marian Woźniak

Marzyński Jarosław Maciej 25 lutego 1920 w Gnieźnie - 25 kwietnia 2011 - spoczywa na cmentarzu komunalnym Junikowo, pole:5 kwatera: AK rząd:AL miejsce:27 ,
https://billiongraves.pl/grave/Jaros%C5%82aw-Maciej-Marzy%C5%84ski/27523325?referrer=myheritage

-- Tu także symboliczny grób EDMUNDA MARZYŃSKIEGO

ps. „Marmur", „Stragan", wywia­dowca OW ZJ.

Do gimnazjum uczęszczał w Środzie Wlkp. Zaprzysiężony od OW ZJ w lutym 1941 przez Edmunda Koniecznego. Prowa­dził wywiad w Zakładach Siemensa w Po­znaniu.

Aresztowany przez Gestapo 1 XII 1942. Wyrokiem Trybunału Wojennego Rze­szy (Reichskriegsgericht) w Berlinie z 5 III 1942 skazany na 5 lat obostrzonego obozu karnego. Więziony w Berlinie, a następnie w Rawiczu i w Griebo. Wojnę przeżył.

Biogram za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945: FAK-l/6, Organizacje Obozu Narodowego;FAK-V/2, Akta osobowe. Marian Woźniak

-------------------------------------------------

Wracamy do rodziny Nowickich, w której to na świat przyszła Zofia, żona Edmunda i między innymi matka Jarosława.

Piotr 1868-1951 i Emilia z Rybkowskich 1864-1954 pobrali się w Kostrzynie w roku 1890,
Urząd Stanu Cywilnego Kostrzyn, wpis 39 / 1890 Peter Nowicki (22 lat) ojciec: Ludwig, matka: Marie Nizielska Piątkowska i Emilie Rybakowska (26 lat) ojciec: Johann, matka: Philippine Tarnowska
akt ślubu https://szukajwarchiwach.pl/53/1875/0/3/50/skan/full/R0Ifh6F-aCU01BiPseUj9A

Parafia katolicka Kostrzyn, wpis 16 / 1890
Petrus Nowicki (22 lat) i Aemilia Rybakowska (26 lat) Piotr i Emilia spoczywają w Poznaniu na cmentarzu junikowskim https://billiongraves.pl/grave/Piotr-Nowicki/27566896?referrer=myheritage
a tuż obok po lewej stronie spoczywa Zofia:
https://billiongraves.pl/grave/Zofia-Marzy%C5%84ska/27502603?referrer=myheritage


ZOFIA oraz jej rodzeństwo:

-- Maria 1892-1893,

-- Klementyna 1893-1894,

-- CZESŁAW urodzony 18.06.1891 w Kostrzynie, akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/53/1875/0/1/52/skan/full/WwbjKcpv1Na8xx1ORp5_fA , istnieje przypuszczenie, że brał udział w Powstaniu Wielkopolskim w okolicach Jarocina, niestety wymaga to potwierdzenia, nie znamy także innych danych dotyczących Czesława

-- Kazimiera ur. 1895, wyszła za mąż za Józefa Rarhe,

-- Józef 1897 - 1898,

-- Janina ur. i zm. 1901

-- JAN NEPOMUCEN - POWSTANIEC WIELKOPOLSKI - urodził się 16 maja 1899 roku w Kostrzynie, zmarł w styczniu 1976 roku, 16 stycznia 1976 roku w Poznaniu spoczął na cmentarzu komunalnym Junikowo: pole:26 kwatera:3 rząd:4 miejsce:152. Tu także spoczywa jego druga małżonka Kazimiera 1910-1995.
https://billiongraves.pl/grave/Jan-Nowicki/30478562

Pierwszą żoną poślubioną 26 kwietnia 1930 roku była Marianna Napierała ur. 08 września 1905 roku z którą miał dwóch synów bliźniaków: Czesława i Grzegorza urodzonych 03 lutego 1931 roku w Poznaniu.

JAN NEPOMUCEN NOWICKI W POWSTANIU WIELKOPOLSKIM:
Uchwała Rady Państwa nr: 04.03-0.301 z dnia 1974-04-03

Opis:
Nowicki Jan dnia 27-12-1918 wstąpił jako ochotnik do Kompanii Harcerskiej pod dowództwem podporucznika Gaukiego. Brał udział w walkach ulicznych i pełnił służbę patrolową i odwachową w dniu 3-1-1919 przy obsadzie koszar przy ul. Grunwaldzkiej. Dnia 5 -6 -1-1919 brał udział przy zdobyciu lotniska Ławica. W styczniu 1919 przydzielony został do 1 Pułk Strzelców Wielkopolskich do kompanii CKM 55 Pułk Piechoty, gdzie pełnił służbę do 24-2-1922. Po zwolnieniu z Wojska rozpoczął pracę na PKP w głównym warsztacie kolejowym, gdzie pracował w czasie okupacji i po wyzwoleniu do 31-12-1959, skąd przeszedł na emeryturę.

-----------------------------------------------

źródła:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://www.myheritage.pl

https://billiongraves.pl

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=2&szufladka=NOWI-NOWO

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://www.straty.pl/pl/szukaj

http://e-kartoteka.net/pl/search

http://poznan-project.psnc.pl/

https://www.zabikowo.eu/muzeum/wystawy/wystawy-czasowe/407-powstancy-wielkopolscy-w-obozie-w-zabikowie

MATZ (MAC) JÓZEF I HIERONIM

oraz ich rodzeństwo:
-- Antoni 1902 - 1939, kampania wrześniowa
-- Stanisław 1905 - 1946 - spoczywa na cmentarzu parafialnym przy ul. Bluszczowej, żona Antonina Kubiak,
-- Begina Kowalec 1907-1973, spoczywa na cm. parafialnym w Wielichowie z rodzicami,
-- Ignacy 1910-1989, spoczywa na cm. parafialnym w Wielichowie,
-- Maria

urodzili się w rodzinie Bolesława i Wiktorii z dom. Łuczka, para pobrała się w roku 1892 w Wielichowie:

Urząd Stanu Cywilnego Wielichowo, wpis 31 / 1892 Boleslaus Mac (25 lat) ojciec: Joseph Mac, matka: Rosalie Czekała i Viktoria Luczka (18 lat) ojciec: Michael Luczka, matka: Anna Więcek
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/53/1973/0/3/59/skan/full/RXeCh2-JJhu6imWBJrWsHQ
Parafia katolicka Wielichowo,
Boleslaus Mac (ur. 1866) ojciec: Joseph Mac, matka: Rosalia Czekała Victoria Łuczka (ur. 1873) ojciec: Michael Łuczka, matka: Anna Więcek

Bolesław i Wiktoria spoczywają w Wielichowie:
https://billiongraves.pl/grave/Benigna-Matz-Kowalec/22777221?referrer=myheritage -----------------------------------------------------------------------------------

Matz Józef (1898 -1943) ps. „Korek", wymieniony w Encyklopedii konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 jako Powstaniec Wiel­kopolski - innych źródeł na potwierdzenie tego faktu brak, , podofic. rez. WP i ZS.

SZUKAMY RODZINY, która ewentualnie mogłaby potwierdzić fakt udziału Józefa w Powst. Wielkp.

Urodził się 7 marca 1898 roku w Popówku.
akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/34/447/0/1.1/91/skan/full/_vBcWIMUk3IdJcn80fU6RA

Po ukończeniu szkoły powszechnej terminował w zawodzie elektromontera w Poznaniu, gdzie mieszkał od 1922. Pracownik technicz­ny UP.

Czł. ZS i PPS. Do tajnego ZS za­przysiężony w styczniu 1940 przez Czesława Jankowskiego („Kruk"). Organizator punktu nasłuchowego zachodnich rozgłośni radio­wych i kierownik sekcji organizacyjnej ZSw pow. kościańskim, gdzie kolportował pis­mo „Świt".

Aresztowany w maju 1942. Wię­ziony w Domu Żołnierza, w Forcie VII, we Wrocławiu i w Lipsku. Wyrokiem Wyższego Sądu Krajowego w Poznaniu (OLG) na sesji wyjazdowej w Lipsku 27 I 1943 skazany na karę śmierci.

Stracony 16 marca 1943 w Dreźnie.

Zgon nie został zarejestrowany w aktach więziennych.

Józef ożenił się z Marią Przybylską I voto Gendera, ur. 06.04.1892 w miejscowości Wierakosin. Para miała dwóch synów - Stefana ur. 13.08.1920, zm. 13.07.1993, spoczywa na Miłostowie, i Zenona ur. 14.12.1925, zm. 21.06.2019 - i teraz mamy właśnie zagwozdkę -
-- ZENON i Teresa, jego małżonka, oraz Maria ur. 06.04.1892, pochowana 10.04.1986 - czyli żona Józefa spoczywają na poznańskim Junikowie:
Marianna Matz

(1892-04-06 – 1986-04-10)
pole:6 kwatera:7 rząd:1 miejsce:17

Teresa Matz

(1926-09-11 – 2013-10-17)
pole:6 kwatera:7 rząd:1 miejsce:17

Zenon Matz

(1925-12-14 – 2019-06-21)
pole:6 kwatera:7 rząd:1 miejsce:17
i !!! według miejskiej wyszukiwarki grobów spoczywa tu także … JÓZEF MATZ urodzony 1895-12-21, zmarły 1953-06-15, co w żaden sposób nie jest zgodne z danymi Józefa zamordowanego w Dreźnie, mało tego na podst. Karty meldunkowej Józef urodzony pod powyższą datą w Śmieszkowie, pow. Czarnków ożenił się 30 listopada 1923 z Julią z dom. Kuleczka, ur. 28.05.1895 w Dębsku, mieli syna Tadeusza ur. 03.05.1925 w Poznaniu. Złożyliśmy zapytanie do Administracji Cm. Junikowo, czekamy na odpowiedź, kto faktycznie spoczywa na junikowskim cmentarzu.

biogram za: Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 AGKIPN, Oberlandesgericht Posen sygn.2 OJs. 145/42; FAK-l/15, Związek Strze­lecki. Marian Woźniak

--------------------------------------------------

HIERONIM #MATZ urodził się 21 listopada 1899 roku, zmarł w Popówku.

Akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/34/447/0/1.1/94/skan/full/Q8PxzhSWD7Bnpbx6I7rXIg

Zmarł 28 października 1977 roku, spoczywa na cmentarzu parafialnym w Wielichowie:
https://billiongraves.pl/grave/Hieronim-Matz/26085400?referrer=myheritage

Żona Tekla z dom. Erust. Dzieci Leon, Bolesław i Cecylia.

Hieronim jako Powstaniec wymieniony w bazie http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search dwukrotnie:
1/ Hieronim Matz

urodzenie: 1892.11.21 Popowo Stare, pow. Kościan
ojciec: Bolesław
status/stopień: szeregowiec, podporucznik mianowany
uwagi: I.487.19382; Uchwała W 4/72


2/ Hieronim Matz

urodzenie: 1899.11.21 Popowo
rodzice: Bolesław, Tekla lub Wiktoria
jednostka: Kompania Wielichowska; Drużyna Trzcinicka
status/stopień: szeregowiec
uwagi: Trzcinica, pow.Kościan, robotnik; matka z domu Łuczek
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.04-0.1026 z dnia 1958-12-04

Opis:
Matz Hieronim brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku. Od 04.01.1919 do 30.03.1919 w Kompanii Wielichowskiej, dowódca Bobkiewicz i Szczęśniak, udział w potyczkach pod Wolsztynem, Kargową, Kopanicą i Grójcem. Po zakończeniu Powstania Wlkp. zwolniony jako 33% inwalida. Jest rolnikiem.

--------------------------------------------------------------
http://powstaniewielkopolskie.eu/powstanie-wielkopolski/szgleader/lista-powstancow/gmina-wielichowo/matz-hieronim.html

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://www.myheritage.pl

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=15&szufladka=MATU-MAY

http://poznan-project.psnc.pl/

http://e-kartoteka.net/pl/search#show

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://billiongraves.pl/

https://parafiawielichowo.pl/hieronim,matz,724,grob.html

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanydetale_wyszukiwarka_bazy_personalne/46064/

https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1194232

Mazany Wawrzyniec i Tomasz

oraz ich rodzeństwo:
- Marianna 1887,
- Stanisława 1893 - 1962,
- Helena 1893-1962
- Antoni 1890,
- Józefa,
- Anastazja 1903,
- Kazimierz 1906-1930

urodzili się w rodzinie Michała 1864-1948 i Franciszki z Głowackich 1865-1933, para pobrała się w Barcinie, powiat Szubin w roku 1886.

Parafia katolicka Barcin, wpis 4 / 1886
Michael Mazany (24 lat) Francisca Głowacka (22 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Barcin, wpis 39 / 1886
Michael Mazany (ur. 1864) ojciec: Johann Mazany, matka: Catharine Leszcz
Franziska Glowacka (ur. 1865) ojciec: Thomas Glowacki matka: Magdalena Suchala
----------------------------------------

WAWRZYNIEC MAZANY (1891 - 1942) ps. „Krueger", „Kruger",„Jankowski", ofic. WP, SZP i ZWZ, czł. CS.

Urodził się 3 sierpnia 1891 roku w Krotoszynie pow. szubiński,
akt urodzenia
Urząd Stanu Cywilnego Barcin, pow. Szubin
archiwum Archiwum Państwowe w Bydgoszczy

Szkołę powszechną ukończył w Krotoszynie i w Bar­cinie. Do 1917 był terminatorem kupieckim. Powołany do armii niemieckiej walczył na froncie zachodnim I wojny światowej. Awan­sowany do stopnia kaprala i odznaczony Krzyżem Żelaznym.

Na wiadomość o wybu­chu Powstania Wielkopolskiego zdezertero­wał i przystąpił do kompanii powstańczej w Szubinie.

Następnie z 4 pswlkp walczył na froncie północnym Powstania, awansując do stopnia chor.

W I. 1919-21 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w składzie 58pp. Po odbyciu w I. 1922-24 kursów do­kształcających dla oficerów zdał eksternis­tycznie egzamin dojrzałości i awansował do stopnia ppor.

W 1936 jako kpt. służby stałej został kwatermistrzem 58 pp w Poznaniu. 25 VIII 1939 został oddelegowany do Ośrodka Zapasowego 14 DP w Strzelcach pod Kutnem.

Ewakuowany do Lublina nie brał udziału w walkach frontowych. 2 X 1939 skontaktował się w Warszawie z gen. Micha­łem Karaszewiczem-Tokarzewskim, który przyjął od niego przysięgę SZP, zlecając pod­jęcie działań w Poznaniu. W połowie paź­dziernika 1939 wrócił do Poznania, jednak działalności w ramach SZP nie podjął. Współpracował wtedy konspiracyjnie z mjrem Stefanem Łukowiczem („Szcze­pan"), organizując konspirację środowisko­wą 58 pp. Po skontaktowaniu się w lutym 1940 z emisariuszem Rządu i dowództwa Obszaru nr 1 ZWZ kpt. Jerzym Michalewskim („Dokładny") złożył ponownie przysięgę i wszedł do Komitetu ZWZ, poprzedzającym Okręg ZWZ w Poznaniu. Od 6 VI 1941 pełnił z upoważnienia płka Rudolfa Ostrihanskiego funkcję insp. rej. w tworzonym IR Poznań-Wschód („Przemysł Prawy"). Or­ganizował zawiązki komend obwodowych ZWZ w Śremie, Środzie, Jarocinie, Wrześni i pow. poznańskim. Prowadził też liczne roz­mowy scaleniowe. Współpracował z tajnym ZS w Poznaniu i redakcją pisma „Świt". Pośredniczył w pertraktacjach prowadzonych przez płka R. Ostrihanskiego z konspiracyj­nym kierownictwem ruchu ludowego. Udzie­lał pomocy w organizowaniu IR Gniezno.

Aresztowany przez Gestapo w lokalu kon­spiracyjnym w Poznaniu przy ul. Rybaki 21 w następstwie prowokacji agenturalnej. Po trwającym do końca czerwca ciężkim śle­dztwie w Domu Żołnierza i w Forcie VII został 7 VII 1942 wywieziony z Fortu VII w Lasy Palędzkie i tam rozstrzelany w zbio­rowej egzekucji, poprzedzonej wyrokiem Po­licyjnego Sądu Doraźnego (Polizeistandge-richt STAPO Posen).

Odznaczony; Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych dwukrotnie, a pośmier­tnie Krzyżem AK.

Żona Maria z d. Wiśniewska urodzona 1894, zmarła w 1973, spoczywa na poznańskim Junikowie, pole:22 kwatera:1 rząd:12 miejsce:474 .

W metryce urodzenia Wawrzyńca znajduje się adnotacja, że zmarł 09 maja 1946, należy przyjąć, że pod tą datą sąd stwierdził datę zgonu na wniosek zainteresowanych stron.

Dzieci: Stefan 1922-2008, Halina 1925-2008, Krystyna 1928-2005.

biogram za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 - FAK-Va/10, Materiały i dokumenty do biografistyki konspiracji wielkopolskiej. Marian Woźniak

---------------------------------------

Tomasz MAZANY urodził się 12 grudnia 1898 roku w Barcinie pow. szubiński,
akt urodzenia
Urząd Stanu Cywilnego Barcin, pow. Szubin
archiwum Archiwum Państwowe w Bydgoszczy,

Zmarł w roku 1973 w Grodzisku Wielkopolskim, grób : https://billiongraves.pl/grave/Tomasz-Mazany/23999994?referrer=myheritage

Ożeniony z Józefą 1903-1960, synowie Zenon i Rajmund.

W Powstaniu Wielkopolskim:
Uchwała Rady Państwa nr: 12.06-0.953 z dnia 1957-12-06

Opis:
W dniu 1 stycznia zgłosił się jako ochotnik do kompanii barcińskiej. W tej formacji walczył pod dowództwem por. Zielińskiego o miejscowości Inowrocław, Łabiszyn, Budzyń, Chodzież.

----------------------------------------

źródła:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

https://www.myheritage.pl/

https://billiongraves.pl

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=3&szufladka=MAY-MAZU

http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wawrzyniec_Mazany
https://wlkp24.info/wspomnienie/wawrzyniec-mazany/

https://www.genealogiawarchiwach.pl/

Misiek Ignacy
oraz jego rodzeństwo :
-- Stanisław 1892,
-- Jadwiga 1894,
-- Stanisława 1900-1994,
-- Maria 1896,
-- Roman 1902-1976,
-- Jan 1904,
-- Antoni 1906-1986,
-- Franciszek 1908

urodzili się w rodzinie Wojciecha 1863-1923 i Józefy z dom. Jędraszczak 1892-1972, para pobrała się:

Urząd Stanu Cywilnego Topola Mała, wpis 4 / 1892 Adalbert Misiek ojciec: Simon Misiek matka: Elisabeth Mikołajczyk Josephine Jędraszczyk ojciec: Martin Jędraszczyk matka: Anna Glinkowska akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/11/776/0/2/31/skan/full/WgfYXDh1u-j4nLVexL7S8A
Parafia katolicka Ostrów Wielkopolski, wpis 5 / 1892 Adalbertus Misiek (28 lat) ojciec: Simon matka:Elisabeth Mikołajczyk Josepha Jędraszczyk (20 lat) ojciec: Martinus matka: Anna Glinkowska -----------------------------------------------

Misiek Ignacy (1898-1945) ps. „Misiura", „Gustaw", po­wstaniec wielkopolski, podofic. zaw. WP, ppor. c.w. AK.

Urodził się 30 lipca w Topoli Małej pod Ostrowem Wlkp.
akt urodzenia:
https://szukajwarchiwach.pl/11/776/0/2/31/skan/full/WgfYXDh1u-j4nLVexL7S8A

Po ukończeniu szkoły powsze­chnej zapisał się do Szkoły Muzycznej w Po­znaniu.

W 1918 powołany do armii niemie­ckiej walczył we Francji. W czasie urlopu w Ostrowie Wlkp. zdezerterował do oddzia­łów Powstania Wielkopolskiego.

31 grudnia 1918 r., z rozkazu por. Mariana Modrzejewskiego brał udział w rozbrajaniu niemieckich wartowników stacjonujących na dworcu kolejowym w Ostrowie. 1 stycznia 1919 r. został przyjęty w szeregi formującej się 2 kompanii 12 pułku Strzelców Wielkopolskich. W dniach 3 i 4 stycznia uczestniczył w rozbrajaniu oddziałów niemieckich w Krotoszynie. 14 stycznia walczył w zwycięskiej bitwie pod Kobylą Górą. Następnie pełnił służbę w powiatach krotoszyńskim, odolanowskim i kępińskim.
27 stycznia 1919 r. wraz z 12 pułkiem strzelców został skierowany na front litewski, gdzie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Szlak bojowy pułku wiódł przez miejscowości położone wzdłuż linii Bugu, Białobrzegi, Głodowo i Przemiarowo do polsko-litewskiej linii demarkacyjnej nad Niemnem.

W listopadzie 1920 r. pułk (10 lutego 1920 r. przemianowany na 70 pułk piechoty) został zluzowany i Misiek wraz z oddziałem powrócił do Wielkopolski. W 1921 r. wraz z garnizonem pułku przeniósł się do Pleszewa, gdzie został przyjęty do orkiestry wojskowej.

W latach 1923–24 był uczniem Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Poznaniu w klasie wiolonczeli. Po ukończeniu wojskowego kursu tambourmajorów został zastępcą, a następnie dyrygentem orkiestry wojskowej 70 pp.

W 1925 roku wziął ślub z Marią z d. Grzegorowską; mieli ośmioro dzieci: Ludwika 1926-2018 - czytaj poniżej, Jana 1928-1939 , Aleksandrę 1932-2014, Kazimierza 1935-1936, Bogumiłę, Józefa 1936-1988, Jadwigę i Kazimierę 1942-1943.

Od grudnia 1934 roku pełnił funkcję podoficera magazynowego pułku.

1 września 1939 r. jego żona i dzieci, wraz z pozostałymi rodzinami wojskowych z 70 pp, zostali ewakuowani pociągiem do Lwowa. Po dotarciu na stację Komarno-Buczały transport z uchodźcami został zbombardowany przez 6 niemieckich bombowców Heinkel He 111. W masakrze zginęło 116 osób, w tym syn Ignacego, Jan.
We wrześniu 1939 sierż. Ignacy Misiek był w intendenturze 70 pp i brał udział w ewakuacji archiwum pułku. Transport kolejowy z materiałami został unieruchomiony pod Kutnem, co zmusiło jego obsadę do spalenia całej dokumentacji, aby ta nie trafiła w ręce Niemców, i kontynuowania pieszo drogi na wschód. Żołnierze wzięli udział w walkach w Puszczy Kampinoskiej. Pod Wolą oddział został zaatakowany przez jednostkę niemieckiej 4 Dywizji Pancernej i uległ rozproszeniu. Misiek zakopał sztandar 70 pp w Puszczy Kampinoskiej i okrążając miasto dotarł do Garwolina, skąd wraz z pozostałymi przy życiu żołnierzami z obsady transportu usiłował przebić się do Warszawy. W tym celu żołnierze wykorzystali kolejkę podmiejską relacji Garwolin-Otwock-Warszawa, w której wagonach ustawili stanowiska broni maszynowej. Pociąg natrafił na niemiecką blokadę na stacji Wawer i został rozbity. W rezultacie wymiany ognia Misiek został ranny i trafił do niewoli. Został ulokowany w transporcie jenieckim jadącym na zachód; na Pomorzu udało mu się z niego zbiec.
Po przedostaniu się do Topoli Małej nawiązał kontakty z ocalałymi podoficerami 70 pp. 31 grudnia 1939 r. wraz z starszym sierżantem Janem Holką (ps. Czarny Wojtek, Wojciechowski) uczestniczył w konspiracyjnym spotkaniu Tajnej Organizacji Wojskowej w Pleszewie. Zorganizował placówkę wywiadowczą TOW w gminie Przygodzice. Został zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej 9 listopada 1940 r. przez ppor. c.w. Albina Glapę (ps. Hubert). W 1942 r. organizował „oś wywiadowczą” Okręgu Poznańskiego w kierunku Wrocławia przez Kępno i Oleśnicę. Działał też na rzecz Obwodu ZWZ Kępno i Pleszew. Był organizatorem grupy wywiadowczej działającej w Mleczarni Powiatowej w Ostrowie, gdzie był zatrudniony. W latach 1942–1943 pełnił funkcję komendanta placówki wywiadowczej AK „Aluminium” w Przygodzicach (Obwód Ostrów). W 1943 r. placówka została przekształcona w operacyjną, a Misiek podjął pracę dezynfektora w Wirtschaftsamcie w Raszkowie. Jesienią 1943 r. wziął udział w transporcie broni z Pleszewa do leśniczówki w Szczygliczce. W czasie okupacji posługiwał się kolejno trzema pseudonimami: Misiura (w TOW), Czesław (w ZWZ) i Gustaw (w AK).
6 listopada 1944 r. został aresztowany przez Gestapo. Po wstępnym przesłuchaniu w Ostrowie został przewieziony do Radogoszcza. 15 stycznia 1945 r. miał być sądzony przez Policyjny Sąd Doraźny (Polizeistandgericht) w Łodzi. Nocą z 17 na 18 stycznia zginął w pożarze więzienia na Radogoszczu.
Sądownie uznany za zmarłego 9 maja 1945. Symboliczny grób Bohatera znajduje się na Cm. Sołacki (św. Jana Vianneya)
Szczawnicka 2, w Poznaniu, tu także spoczywa małżonka, kwatera:św.Łukasza rząd:7 miejsce:22
https://billiongraves.pl/grave/Ignacy-Misiek/13562459?referrer=myheritage


Odznaczony: Medalem za Wojnę 1918-1921, Medalem Niepodległości, Krzy­żem Walecznych i Brązowym Krzyżem Za­sługi z Mieczami - pośmiertnie.

Zbiory własne autora w Poznaniu.

-------------------------------------------------
Ludwik Misiek (1926-2018) ps. „Robert”, podofic. AK, ppor.rez. WP, inżynier.

Urodził się 12 VIII w Pleszewie
Do szkoły po­wszechnej uczęszczał w Pleszewie, a następ­nie do gimn. w Ostrowie Wlkp. W 1939 ewakuował się z rodziną do Komarna pow. rudecki.

W maju 1940 w ramach wymiany jeńców i ludności cywilnej przekazany przez NKWD stronie niemieckiej.

Od maja 1940 zamieszkał z rodziną w Topoli Małej pow. ostrowski.

Włączony do ZWZ przez ojca Ig­nacego („Gustaw") w początkach 1941. Zaj­mował się ubezpieczeniem Placówki Przygo­dzice, przerzutami materiałów konspiracyj­nych w obrębie IR Ostrów Wlkp. i pełnił funkcję łącznika. Zaprzysiężony do AK 9 X 1942 przez ojca i po przeszkoleniu awansowany do stopnia kpr. rez. AK.

W I.1943-44 przydzielony do plutonu Kedywu w Ośrodku Ostrów Wlkp.

6 XI 1944 areszto­wany przez Gestapo z Kalisza.

Po przesłucha­niach zwolniony.

Po mobilizacji 20 I 1945 podlegał dowódcy kompanii Kedywu „Lech". Brał udział w zabezpieczeniu Ostro­wa Wlkp. od strony południowej. Po zajęciu miasta przez wojska sowieckie nie ujawnił się, a do 20 VIII 1945 działał w WSGO „Warta" w ramach OP „Szary”. W 1948 po zdaniu egzaminu dojrzałości studiował w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Poznaniu, uzyskując magisterium w 1952.
W I. 1948-56 represjonowany przez UB.
Do 1977 pracował w biurach projektów w Po­znaniu, a w I. 1977 - 80 był urbanistą w Libii.

Pilot sportowy.

Od 1986 na emeryturze.

Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim OOP, Krzyżem AK, Krzyżem Partyzanckim, Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

Spoczywa w Poznaniu na cmentarzu junikowskim: pole:5 kwatera:AK rząd:CP1 miejsce:12

Żona Halina z d. Grzesiek. Dzieci: Woj­ciech, Katarzyna.

FAK-V/60, Akta osobowe.Marian Woźniak

źródła:
Notki biograficzne za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ignacy_Misiek

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://szukajwarchiwach.pl/11/776/0/3/14/str/1/1/15/b3gEScGGb_KFG1a7oXA2SQ/#tabSkany

https://szukajwarchiwach.pl/11/776/0/2/31/str/1/5/15/WgfYXDh1u-j4nLVexL7S8A/#tabSkany

https://www.myheritage.pl/

http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://wlkp24.info/wspomnienie/ludwik-misiek/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ludwik_Misiek

MŁOTOWSKI JÓZEF (EDWARD - według zapisu w karcie meldunkowej miasta Poznania, ZYGMUNT - wg 1936 , Spis zweryfikowanych 101 - 4621)

oraz jego rodzeństwo
-- Kazimiera Apolonia ur. 1894, wyszła za mąż za Grzemskiego Alfreda,

-- Roman Lorenz 1897-1898,

-- Stanisław Sylwester 1899-1901,

-- Stanisław Wojciech 1905 - 1906,

urodzili się w rodzinie Leona Wojciecha (10.03.1861) i Wandy Emilii Domagalskiej (27.04.1863), para pobrała się 05 października 1900 roku w Poznaniu:

Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 93 / 1890 Leo Młotowski (29 lat) ojciec: Joseph matka: Francisca - zapis z ksiąg parafialnych chrztu Leona: https://szukajwarchiwach.pl/53/3460/0/1/73/skan/full/HGTD47bj7Bm4Y-O9V3Gxig Vanda Domagalska (26 lat) ojciec: Joseph matka: Francisca Urząd Stanu Cywilnego Jeżyce, wpis 60 / 1890 Leo Mlotowski (ur. 1861) ojciec: Joseph Mlotowski matka: Franziska Kiedrowska Wanda Emilie Domagalska (ur. 1863) ojciec: Joseph Domagalski matka: Franziska Zoltkowska
-- Rodzice Leona Młotkowskiego - Józef ur 1825.01.09 w Donatowie i Franciszka z Kiedrowskich ur. 1824, zm. 18.01.1900 pobrali się w Śremie w roku 1852. Rodzice Wandy Emilii Domagalskiej - Józef 1816-1873 i Franciszka Rządkowska (zapis nazwiska panieńskiego także Żołtkowska, Ziątkowska) 11.10.1822 - 29.12.1910 pobrali się w Gostyniu starym w roku 1841.
-- Leon Młotkowski spoczywa na cmentarzu parafialnym przy ul. Samotnej: kwatera:2 rząd:5 miejsce:21, Wanda Emilia spoczywa na tym samym cmentarzu: kwatera:2 rząd:4 miejsce:25

--------------------------------------------------------------------
MŁOTOWSKI JÓZEF urodził się w Poznaniu w 10 października 1901 roku.
Poślubił Pelagię z Blachowskich ur. 22 czerwca 1901 w Kcyni (według karty ewidencyjnej ur. w kwietniu), córka Jana i Bronisławy z dom. Winaszewska, para pobrała się w Kcyni 09 czerwca 1888 roku, akt nr 4 USC Kcynia.
Józef i Pelagia mieli troje dzieci:
-- Urszula ur. 06.10.1923,
-- Paweł 26.12.1926, zm. 23.06.2002 w Kcyni, w czasie II wojny światowej robotnik przymusowy
data rozpoczęcia pracy
1940-01
data zakończenia pracy
1942-12

-- Bogusław 01.04.1929

Młotowski Józef jako Powstaniec Wielkopolski wymieniony jest:
jednostka: Oddział Artylerii Lekkiej
status/stopień: skaut; pielęgniarz
uwagi: 1.487.144 https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/1/31/skan/full/5jiLj76uG-zMROeTH65Btg
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy ózef Młotowski, skaut-harcerz brał jako ochotnik czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim w walkach ulicznych w Poznaniu od 27.12.1918 r. pod dowództwem Henryka Sniegockiego. Z kolei został przydzielony jako ochotnik do tworzącego się oddziału artylerii lekkiej w Poznaniu z którym walczył przeciwko Heimat i Grenzschutzowi na froncie północnym. Na froncie wschodnim pełnił służbę pielęgniarza. Do rezerwy przeszedł w grudniu 1921 r. Po wejściu Niemców do Poznania został w 1939 r. aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, z którego do tej chwili nie wrócił.
Dodatkowe informacje:
Podstawa: 1. Zaświadczenie płk. Straży Ludowej Jul. B. Langego z 21.08.1933 r. 2. Zaświadczenie dr med. kpt. rez. Noszczyńskiego z 10.10.1923 r. 3. Zaświadczenie współtowarzyszy walk powstańczych Jóźwiaka i Mikołajczaka z 21.08.1933 r.

Warto zwrócić uwagę, że w Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się akta Józefa, w związku ze składanym wnioskiem o odznaczenie sygnatura akt 24/9778, a dokumenty związane z nadaniem Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego powinny znajdować się w Archiwum Prezydenta RP
Według straty.pl:
1/
Sygnatura: 20398 - oryginalna kartoteka jeniecka I
Polski Czerwony Krzyż
przydział wojskowy
7 batalion sanitarny, Poznań
stopień wojskowy
kapral
jeniec wojenny

dodatkowe informacje
Stalag VIII-C; nr jeńca 4820; Obóz jeniecki VI-H; 31.08.1940 zwolniony.
2/
Źródło: Baza danych ITS Arolsen
uwięzienie

rodzaj uwięzienia
obóz koncentracyjny
miejsce osadzenia
Buchenwald
data osadzenia
1944-08-21
dodatkowe informacje
Einlieferung 21.08.1944 bis 13.03.1945 Überstellung (Bergen-Belsen)
3/
Źródło: Archiwum Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau
uwięzienie

rodzaj uwięzienia
obóz koncentracyjny
miejsce zamieszkania przed zatrzymaniem
Poznań
miejsce osadzenia
Buchenwald

źródła:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=5&szufladka=MIZI-MODZ

http://e-kartoteka.net/pl/search

https://www.straty.pl/pl/szukaj

http://wtg-gniazdo.org/wiki.php?page=Cmentarz_Samotna

https://www.genealogiawarchiwach.pl

#CIEŚLICKI SYLWESTER i WŁADYSŁAW
oraz ich rodzeństwo:
-- Stanisława 1900,
-- Marta 1903,
-- Stefan 1907 - 1977,
-- Roman 1910-1911

urodzili się w rodzinie Antoniego i Pelagii Chorgan vel Choryan, para pobrała się w roku 1896 w Powidzu:
Urząd Stanu Cywilnego Powidz, wpis 4 / 1896
Anton Cieślicki (26 lat) ojciec: Stephan Cieślicki matka: Catharine Trudzińska Pelagia Chorgan (24 lat) ojciec: Michael Chorgan matka: Magdalena Czaszewicz
akt ślubu:
https://szukajwarchiwach.pl/53/2027/0/3/149/skan/full/qM7eXetx3fCZ0hnAzNodVw
Antoni Cieślicki zmarł w roku 1903, a w roku 1904 Pelagia wyszła powtórnie za mąż za Ludwika Choryana. Z tego małżeństwa urodziło się troje dzieci - 1906 - Ludwika, 1907 - Stefan, 1910 Roman - zmarł po 6 miesiącach.

SYLWESTER CIEŚLICKI urodził się 28 listopada 1897 roku w Powidzu, akt urodzenia:
https://szukajwarchiwach.pl/53/2027/0/1/151/skan/full/R0Ifh6F-aCU01BiPseUj9A
Nie jest znana data i miejsce zgonu oraz pochówek, nieznane są także jego losy po Powstaniu Wielkopolskim, w którym wziął udział
jednostka: Kompania Powidzka
status/stopień: szeregowiec
uwagi: I.487.11099, Powidz pow. Gniezno, inwalida wojenny
Nazwisko Sylwestra występuje w źródłach:
źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 45: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]
Szeszycki Tomasz, Zapomniani zwycięzcy - znane, mało znane i nieznane wydarzenia z powstania wielkopolskiego 1918-1919, Szczecin 2010
Karwat Janusz, Ziemia Gnieźnieńska w Powstaniu Wielkopolskim 1918/1919. Wybrane aspekty z perspektywy 100 lat, red. Grzegorz Musidlak, Gniezno 2018
Ganińska Halina, Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Powidzkiej. Powidzanom na 100 rocznicę, Powidz - Poznań 2017

-----------------------------------------------------------
CIEŚLICKI WŁADYSŁAW urodził się 7 lipca 1899 roku w Powidzu,
akt urodzenia:
https://szukajwarchiwach.pl/53/2027/0/1/157/skan/full/U5zQC9EVvVmfkuK8ueJdng

Nie jest znana data i miejsce zgonu oraz pochówek, nieznane są także jego dalsze losy, wymieniony z imienia jako Powstaniec w : Karwat Janusz, Ziemia Gnieźnieńska w Powstaniu Wielkopolskim 1918/1919. Wybrane aspekty z perspektywy 100 lat, red. Grzegorz Musidlak, Gniezno 2018
Ganińska Halina, Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Powidzkiej. Powidzanom na 100 rocznicę, Powidz - Poznań 2017

Wilhelm - Władysław Treumann, Powstaniec Wielkopolski

Wilhelm Treumann oraz jego rodzeństwo:
-- Jadwiga ur. 02.08.1899 roku w Dziekance koło Gniezna, 01.03.1919 wyszła za mąż za Piotra Pietrowicza ur. 28.06.1895, ich dzieci: Cecylia 1920, Leon 1922, Edmund 1923, Józef ur. i zm. 1925, Janina 1926, Kazimierz ur. i zm. 1928,

-- Maria ur. 16.04.1904 Oberhausen, dnia 01.08.1925 poślubiła Andrzejewskiego Marcina ur. 05.11.1897, ich dzieci to Marcel 1926, Alfred 1931, Stefan 1923, Zofia Janina 1931,

-- Józef ur. 04.03.1907 Oberhausen, z zawodu drukarz, 31.01.1929 poślubił Salomeę Ludwiczak ur. 03.11.1907, zm. 26.02.1930, z tego związku urodziła się Teresa 1929 - 2015. Józef - pogrzeb 1977-08-10, Teresa i II żona Józefa - Maria Irena spoczywają na cmentarzu komunalnym Junikowo - pole:29 rząd:6 miejsce:2

https://billiongraves.pl/grave/J%C3%B3zef-Treumann/28512348

-- Antoni ur. 24.01.1909 Oberhausen, zmarł 10.11.1915 Poznań,

-- Franciszek ur. 16.03.1911 Oberhausen,

urodzili się w rodzinie Wilhelma Józefa urodzonego 12.10.1873 w Raciborzu – miasto w Polsce, w województwie śląskim; siedziba władz powiatu raciborskiego, zamieszkały w Dziekance koło Gniezna, zmarł 15.12.1947 roku w Poznaniu spoczywa na cm. górczyńskim: kwatera:IIL rząd:2 miejsce:10 - jest to także miejsce spoczynku Marii i Marcina Andrzejewskich
https://billiongraves.pl/grave/Wilhelm-Treumann/9739126 ,

matką Wilhelma była Emilia Treumann po ślubie Haupt, zamieszkała w Rybniku,

i Józefy Mikołajczak ur. 05.03.1877 w Śremie, zm. 25.06. 1935 roku w Poznaniu, Poznań, Cm. Górczyński (Par. Matki Boskiej Bolesnej),Ściegiennego 35, https://billiongraves.pl/grave/J%C3%B3zefa-Miko%C5%82ajczak-Treumann/16475966

Józefa była córką Walentego (1850) i Katarzyny z dom. Budzyń (1845), którzy pobrali się w roku 1876 w Śremie.

Wilhelm i Józefa pobrali się 15 listopada 1897 roku w Śremie:
Urząd Stanu Cywilnego Śrem, wpis 82 / 1897
Wilhelm Joseph Treumann (ur. 1873) matka: Emilie Haupt geb. Treumann Josephine Mikołajczak (ur. 1877) ojciec: Valentin Mikołajczak +matka: Catharine Budzyń
Parafia katolicka Śrem, wpis 49 / 1897
Guilhelmus Treumann (24 lat) Aemilia Treumann
Józefa Mikołajczak (20 lat) ojciec: Andreas matka: Catharina Budzyń
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/53/1963/0/3/90/skan/full/M6XBJjVwtnQ6a4YO6OZnNQ

WILHELM junior TREUMANN urodził się 08 maja 1901 roku w Oberhausen – miasto na prawach powiatu położone w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf, w Zagłębiu Ruhry.
Od 17 lipca 1947 roku zmiana imienia z Wilhelm na Władysław.
03 września 1921 roku w Poznaniu Wilhem poślubił Cecylię z domu Wojciechowską, urodzoną 30 października 1902 roku, zmarłą w roku 1973, Cecylia spoczywa na cmentarzu parafialnym na Górczynie (Par. Matki Boskiej Bolesnej) : kwatera:IVL rząd:44 miejsce:24
https://billiongraves.pl/grave/Cecylia-Treumann/26014769

Z małżeństwa Cecylii i Wilhelma urodzili się: Sylwester Szczepan 26.12.1822 - 2008 - spoczywa razem z ojcem: https://billiongraves.pl/grave/Sylwester-Treumann/23922081 i Urszula Maria 14.08.1927 - 13.12.1997 - spoczywa z matką

WILHELM jako Powstaniec Wielkopolski wymieniony został jako odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w uchwale zapisano: Uchwała Rady Państwa nr: 07.19-0.149 z dnia 1960-07-19

Opis:
Treumann Władysław zgłosił się do oddziału powstańczego w dniu 27.12.1918 i brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wlkp przy oswobodzeniu Poznania i okolic, aż do zakończenia, pod dowództwem Sporakowskiego. w walkach wykazał dużo męstwa i odwagi. Po zakończeniu Powstania zostaje wcielony do czynnej służby wojskowej jako poborowy i pozostaje aż do zdemobilizowania 1.12.1920. Podstawa: zaświadczenie 2 świadków: Leon Andrzejewski nr leg. 270371, Józef Sporakowski nr leg. 282659

W archiwach zachowały się także inne dokumenty dotyczące Wilhelma:
-- Wniosek z dnia 21.11.1933 roku, o nadanie Krzyża Zasługi, pozytywnie rozpatrzony, otrzymał Krzyż Brązowy - we wniosku takze zawarty krótki życiorys z przebiegiem służby - https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/1/391/skan/full/VJdObXIw4mk-RgJNNH71Pg i strony następne

-- Lista zweryfikowanych Weteranów: https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/1/31/skan/full/tHLI3W_JbfOP22zKJ7-JMQ

-- Wnioski o odznaczenia krzyżem i medalem niepodległości https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/2/100/skan/full/7s85QBJf_PlVRoC0YyPhSQ , i prawdopodobnie dokumentacja dotycząca tego odznaczenia znajduje się w zbiorach Wojskowego Biura Historycznego, wniosek został odrzucony 30 maja 1936 z powodu braku pracy niepodległościowej

-- Dokumentacja dotycząca nadania Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego znajduje się w Archiwum Prezydenta RP

źródła:
https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/2/100/skan/full/7s85QBJf_PlVRoC0YyPhSQ

https://billiongraves.pl

http://e-kartoteka.net/pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_zaawansowana/

Kierejewski Ludwik i Antoni - Powstańcy z Powidza

#Kierejewski Ludwik i Antoni

oraz ich rodzeństwo

-- Feliks 1871

-- Jan 1883

-- Władysław 1878 - 1956

-- Konstancja Silska 1889, w roku 1913 wyszła za Wacława Silskiego, zmarła w 1944

-- Franciszek 1880 - 1916

-- Stanisława Danielczak 1895 - 1983, żona Jana

-- Mikołaj 1885

-- NN 1888

-- Rochus 1891

urodzili się w rodzinie Michała 1844-1928 i Józefy z dom. Wesołek 1856-1936, para pobrała się w roku 1874:

Parafia katolicka Ostrowite Prymasowskie, wpis 2 / 1874 Michael Kierejewski (30 lat, wdowiec) Josepha Wesołek (18 lat)
----------------------------------
Kierejewski Ludwik urodził się 12 sierpnia 1875 roku w Powidzu.
Zmarł 1 listopada 1957 r., spoczywa w Mogilnie z małżonką Wiktorią: Pole (sektor) nr: 19 Rząd nr: 8 Grób nr: 332
Ludwik i Wiktoria z dom. Ciecka pobrali się w roku 1898 w Witkowie:
Urząd Stanu Cywilnego Witkowo, wpis L-17 / 1898 Ludwig Kierejewski (ur. 1875) ojciec: Michael Kierejewski matka: Josephine Wesolek Viktoria Ciecka (ur. 1876) ojciec: Peter Cieckamatka: Josephine Gallus
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/53/1981/0/3/76/skan/full/qnl8EIiYVjHZYan6MeL4RA Parafia katolicka Ostrowite Prymasowskie, wpis 7 / 1898 Ludovicus Kierejewski (23 lat) i Victoria Ciećka (21 lat)
Ich dzieci to:
Ignacy 1899,
Czesław 1910 - 1971,
Leokadia Jaskulska1916 - 2012,
Kunegunda 1902 - 1975,
Henryk 1914 - 1993,
Regina Kozłowska.

Ludwik w Powstaniu wymieniony jest:
status/stopień: szeregowiec
uwagi: I.487.15906 zweryfikowany Powstaniec Wielkop.
W aktach Wojskowego Biura Historycznego znajduje się teczka personalna z wnioskiem o odznaczenie państwowe, 31 stycznia 1938 wniosek został odrzucony.

-------------------------------------------------------------------------------------

KIEREJEWSKI ANTONI urodził się 29 maja 1897 roku w Gaju, zmarł 27 stycznia 1991 roku w Gnieźnie, miejsce pochówku nie jest znane.
akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/53/1981/0/1/72/skan/full/4iuotMLWhzt0JtMmHTe6lA

Pierwszą żoną Antoniego była Władysława 1892 - 1963, z którą miał syna Krystiana
1928 - 2008, II żonę - nieznaną z imienia poślubił 15 listopada 1969 w Gnieźnie.

Antoni w Powstaniu:

jednostka: Kompania Gnieźnieńska
status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 8/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 02.29-0.41 z dnia 1960-02-29
Opis:
Kierejewski Antoni brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku od 02.01.1919 do 20.02.1919. Jako ochotnik wstąpił w szeregi powstańcze, do Kompanii Gnieźnieńskiej pod dow. Przybysza. Udział w walkach brał przy oswobodzeniu Gniezna i zdobywaniu koszar 49 p.p. niemieckiej, oraz na froncie pomorskim. Po zakończeniu Powstania Wlkp. wcielony został do 3 Poznańskiego Pułku Ułanów, w którym przebywał do czasu zwolnienia. Powyższe motywy stwierdzono na podstawie zaświadczenia 2 świadków w miejsce przyrzeczenia, którzy brali udział w Powstaniu Wlkp. razem z Antonim Kierejewskim.

W aktach Wojskowego Biura Historycznego znajduje się teczka personalna z wnioskiem o odznaczenie państwowe,21 czerwca 1938 wniosek został odrzucony.

źródła:
https://www.myheritage.pl/

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://szukajwarchiwach.pl

http://poznan-project.psnc.pl/

https://www.faramogilno.pl/szczegoly.php?idd=6999

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=10&szufladka=KIDZ-KIES