• Grupa PINO
  • Prv.pl
  • Patrz.pl
  • Jpg.pl
  • Blogi.pl
  • Slajdzik.pl
  • Tujest.pl
  • Moblo.pl
  • Jak.pl
  • Logowanie
  • Rejestracja

Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Celem strony GENEALOGIA POWSTAŃCÓW WIELKOPOLSKICH jest przedstawienie Czytelnikowi nie tylko sylwetki Powstańca, ale i udokumentowanie Ich życia, Rodziców, Małżonków, Dzieci i o ile to możliwe wskazanie miejsca spoczynku.

Strony

  • Strona główna

Misiek Ignacy

Misiek Ignacy
oraz jego rodzeństwo :
-- Stanisław 1892,
-- Jadwiga 1894,
-- Stanisława 1900-1994,
-- Maria 1896,
-- Roman 1902-1976,
-- Jan 1904,
-- Antoni 1906-1986,
-- Franciszek 1908

urodzili się w rodzinie Wojciecha 1863-1923 i Józefy z dom. Jędraszczak 1892-1972, para pobrała się:

Urząd Stanu Cywilnego Topola Mała, wpis 4 / 1892 Adalbert Misiek ojciec: Simon Misiek matka: Elisabeth Mikołajczyk Josephine Jędraszczyk ojciec: Martin Jędraszczyk matka: Anna Glinkowska akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/11/776/0/2/31/skan/full/WgfYXDh1u-j4nLVexL7S8A
Parafia katolicka Ostrów Wielkopolski, wpis 5 / 1892 Adalbertus Misiek (28 lat) ojciec: Simon matka:Elisabeth Mikołajczyk Josepha Jędraszczyk (20 lat) ojciec: Martinus matka: Anna Glinkowska -----------------------------------------------

Misiek Ignacy (1898-1945) ps. „Misiura", „Gustaw", po­wstaniec wielkopolski, podofic. zaw. WP, ppor. c.w. AK.

Urodził się 30 lipca w Topoli Małej pod Ostrowem Wlkp.
akt urodzenia:
https://szukajwarchiwach.pl/11/776/0/2/31/skan/full/WgfYXDh1u-j4nLVexL7S8A

Po ukończeniu szkoły powsze­chnej zapisał się do Szkoły Muzycznej w Po­znaniu.

W 1918 powołany do armii niemie­ckiej walczył we Francji. W czasie urlopu w Ostrowie Wlkp. zdezerterował do oddzia­łów Powstania Wielkopolskiego.

31 grudnia 1918 r., z rozkazu por. Mariana Modrzejewskiego brał udział w rozbrajaniu niemieckich wartowników stacjonujących na dworcu kolejowym w Ostrowie. 1 stycznia 1919 r. został przyjęty w szeregi formującej się 2 kompanii 12 pułku Strzelców Wielkopolskich. W dniach 3 i 4 stycznia uczestniczył w rozbrajaniu oddziałów niemieckich w Krotoszynie. 14 stycznia walczył w zwycięskiej bitwie pod Kobylą Górą. Następnie pełnił służbę w powiatach krotoszyńskim, odolanowskim i kępińskim.
27 stycznia 1919 r. wraz z 12 pułkiem strzelców został skierowany na front litewski, gdzie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Szlak bojowy pułku wiódł przez miejscowości położone wzdłuż linii Bugu, Białobrzegi, Głodowo i Przemiarowo do polsko-litewskiej linii demarkacyjnej nad Niemnem.

W listopadzie 1920 r. pułk (10 lutego 1920 r. przemianowany na 70 pułk piechoty) został zluzowany i Misiek wraz z oddziałem powrócił do Wielkopolski. W 1921 r. wraz z garnizonem pułku przeniósł się do Pleszewa, gdzie został przyjęty do orkiestry wojskowej.

W latach 1923–24 był uczniem Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Poznaniu w klasie wiolonczeli. Po ukończeniu wojskowego kursu tambourmajorów został zastępcą, a następnie dyrygentem orkiestry wojskowej 70 pp.

W 1925 roku wziął ślub z Marią z d. Grzegorowską; mieli ośmioro dzieci: Ludwika 1926-2018 - czytaj poniżej, Jana 1928-1939 , Aleksandrę 1932-2014, Kazimierza 1935-1936, Bogumiłę, Józefa 1936-1988, Jadwigę i Kazimierę 1942-1943.

Od grudnia 1934 roku pełnił funkcję podoficera magazynowego pułku.

1 września 1939 r. jego żona i dzieci, wraz z pozostałymi rodzinami wojskowych z 70 pp, zostali ewakuowani pociągiem do Lwowa. Po dotarciu na stację Komarno-Buczały transport z uchodźcami został zbombardowany przez 6 niemieckich bombowców Heinkel He 111. W masakrze zginęło 116 osób, w tym syn Ignacego, Jan.
We wrześniu 1939 sierż. Ignacy Misiek był w intendenturze 70 pp i brał udział w ewakuacji archiwum pułku. Transport kolejowy z materiałami został unieruchomiony pod Kutnem, co zmusiło jego obsadę do spalenia całej dokumentacji, aby ta nie trafiła w ręce Niemców, i kontynuowania pieszo drogi na wschód. Żołnierze wzięli udział w walkach w Puszczy Kampinoskiej. Pod Wolą oddział został zaatakowany przez jednostkę niemieckiej 4 Dywizji Pancernej i uległ rozproszeniu. Misiek zakopał sztandar 70 pp w Puszczy Kampinoskiej i okrążając miasto dotarł do Garwolina, skąd wraz z pozostałymi przy życiu żołnierzami z obsady transportu usiłował przebić się do Warszawy. W tym celu żołnierze wykorzystali kolejkę podmiejską relacji Garwolin-Otwock-Warszawa, w której wagonach ustawili stanowiska broni maszynowej. Pociąg natrafił na niemiecką blokadę na stacji Wawer i został rozbity. W rezultacie wymiany ognia Misiek został ranny i trafił do niewoli. Został ulokowany w transporcie jenieckim jadącym na zachód; na Pomorzu udało mu się z niego zbiec.
Po przedostaniu się do Topoli Małej nawiązał kontakty z ocalałymi podoficerami 70 pp. 31 grudnia 1939 r. wraz z starszym sierżantem Janem Holką (ps. Czarny Wojtek, Wojciechowski) uczestniczył w konspiracyjnym spotkaniu Tajnej Organizacji Wojskowej w Pleszewie. Zorganizował placówkę wywiadowczą TOW w gminie Przygodzice. Został zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej 9 listopada 1940 r. przez ppor. c.w. Albina Glapę (ps. Hubert). W 1942 r. organizował „oś wywiadowczą” Okręgu Poznańskiego w kierunku Wrocławia przez Kępno i Oleśnicę. Działał też na rzecz Obwodu ZWZ Kępno i Pleszew. Był organizatorem grupy wywiadowczej działającej w Mleczarni Powiatowej w Ostrowie, gdzie był zatrudniony. W latach 1942–1943 pełnił funkcję komendanta placówki wywiadowczej AK „Aluminium” w Przygodzicach (Obwód Ostrów). W 1943 r. placówka została przekształcona w operacyjną, a Misiek podjął pracę dezynfektora w Wirtschaftsamcie w Raszkowie. Jesienią 1943 r. wziął udział w transporcie broni z Pleszewa do leśniczówki w Szczygliczce. W czasie okupacji posługiwał się kolejno trzema pseudonimami: Misiura (w TOW), Czesław (w ZWZ) i Gustaw (w AK).
6 listopada 1944 r. został aresztowany przez Gestapo. Po wstępnym przesłuchaniu w Ostrowie został przewieziony do Radogoszcza. 15 stycznia 1945 r. miał być sądzony przez Policyjny Sąd Doraźny (Polizeistandgericht) w Łodzi. Nocą z 17 na 18 stycznia zginął w pożarze więzienia na Radogoszczu.
Sądownie uznany za zmarłego 9 maja 1945. Symboliczny grób Bohatera znajduje się na Cm. Sołacki (św. Jana Vianneya)
Szczawnicka 2, w Poznaniu, tu także spoczywa małżonka, kwatera:św.Łukasza rząd:7 miejsce:22
https://billiongraves.pl/grave/Ignacy-Misiek/13562459?referrer=myheritage


Odznaczony: Medalem za Wojnę 1918-1921, Medalem Niepodległości, Krzy­żem Walecznych i Brązowym Krzyżem Za­sługi z Mieczami - pośmiertnie.

Zbiory własne autora w Poznaniu.

-------------------------------------------------
Ludwik Misiek (1926-2018) ps. „Robert”, podofic. AK, ppor.rez. WP, inżynier.

Urodził się 12 VIII w Pleszewie
Do szkoły po­wszechnej uczęszczał w Pleszewie, a następ­nie do gimn. w Ostrowie Wlkp. W 1939 ewakuował się z rodziną do Komarna pow. rudecki.

W maju 1940 w ramach wymiany jeńców i ludności cywilnej przekazany przez NKWD stronie niemieckiej.

Od maja 1940 zamieszkał z rodziną w Topoli Małej pow. ostrowski.

Włączony do ZWZ przez ojca Ig­nacego („Gustaw") w początkach 1941. Zaj­mował się ubezpieczeniem Placówki Przygo­dzice, przerzutami materiałów konspiracyj­nych w obrębie IR Ostrów Wlkp. i pełnił funkcję łącznika. Zaprzysiężony do AK 9 X 1942 przez ojca i po przeszkoleniu awansowany do stopnia kpr. rez. AK.

W I.1943-44 przydzielony do plutonu Kedywu w Ośrodku Ostrów Wlkp.

6 XI 1944 areszto­wany przez Gestapo z Kalisza.

Po przesłucha­niach zwolniony.

Po mobilizacji 20 I 1945 podlegał dowódcy kompanii Kedywu „Lech". Brał udział w zabezpieczeniu Ostro­wa Wlkp. od strony południowej. Po zajęciu miasta przez wojska sowieckie nie ujawnił się, a do 20 VIII 1945 działał w WSGO „Warta" w ramach OP „Szary”. W 1948 po zdaniu egzaminu dojrzałości studiował w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Poznaniu, uzyskując magisterium w 1952.
W I. 1948-56 represjonowany przez UB.
Do 1977 pracował w biurach projektów w Po­znaniu, a w I. 1977 - 80 był urbanistą w Libii.

Pilot sportowy.

Od 1986 na emeryturze.

Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim OOP, Krzyżem AK, Krzyżem Partyzanckim, Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

Spoczywa w Poznaniu na cmentarzu junikowskim: pole:5 kwatera:AK rząd:CP1 miejsce:12

Żona Halina z d. Grzesiek. Dzieci: Woj­ciech, Katarzyna.

FAK-V/60, Akta osobowe.Marian Woźniak

źródła:
Notki biograficzne za Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ignacy_Misiek

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://szukajwarchiwach.pl/11/776/0/3/14/str/1/1/15/b3gEScGGb_KFG1a7oXA2SQ/#tabSkany

https://szukajwarchiwach.pl/11/776/0/2/31/str/1/5/15/WgfYXDh1u-j4nLVexL7S8A/#tabSkany

https://www.myheritage.pl/

http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

https://wlkp24.info/wspomnienie/ludwik-misiek/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ludwik_Misiek

16 grudnia 2020   Dodaj komentarz
genealogia   Misiek Ignacy   powstanie_wielkopolskie   historia  
Ewa1974 | Blogi