Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Wellnitz Jan (1878-1946)

Urodził się 11 IV 1878 r. (lub 1876*) w miejscowości Paterek (niem. Brückenkopf, wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Nakło nad Notecią) w rodzinie Jana sr i Rozalii z d. Vehring.
*Co do roku urodzenia na podstawie aktu małżeństwa nr 22 z 14 IX 1900 r. Urzędy Stanu Cywilnego w Nakle urodził się w 1878 r., taki rok zapisano także w aktach Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931 oraz wyszukiwarce grobów dla miasta Poznania. Natomiast w dokumentach WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 raz jest 1876, innym razy 1878, przy czym widać poprawki na dokumencie sugerujące rok 1878. Na fiszce wniosku do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości roku urodzenia podano 1876. Przyjęliśmy jako rok urodzenia 1878, który występuje w akcie małżeństwa czyli najstarszym dostępnym dokumencie.

16 IX 1900 r. poślubił Bronisławę z d. Klimaszewską (ur. 16 VI 1875 r. w Gross Tonin, obecnie Tonin – wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sośno, zm. 2 V 1952 w Poznaniu, pochowana na Junikowie pole: 3; kwatera: 8; rząd: 6; miejsce: 208; córka Jana i Katarzyny z d. Najdowska). Z tego związku w Paterku urodzili się Patrycja (31 I 1902, po mężu stachowiak), Łucja (26 VII 1907, po mężu Komorowska), Józef (5 II 1909 - 27 VIII 1973) i Edmund (26 VI 1910). W 1911 roku rodzina z Paterka przeprowadziła się do Poznania i tu urodził się Gordian (*+1914).

Wellnitz Jan był z zawodu kominiarzem.

Od 4 VIII 1914 r. do 7 XII 1918 r. służył w armii pruskiej, brał w jej szeregach udział w I wojnie światowej. Po powrocie do Poznania wstąpił do Straży Ludowej jako ochotnik w dzielnicy V Łazarz - Górczyn pod rozkazami twórcy SL Juliana Bolesława Langego (9 I 1873 - 9 VI 1953). Jako dowódca plutonu od 26 XII 1918 r. pozostawał pod rozkazami Jakuba Hęćki (23 VII 1892 - 10 XII 1974). Od dnia wybuchu powstania pełnił funkcje wartownicze i brał udział w walkach na terenie miasta Poznania. Zwolniony z wojska w stopniu kaprala. Członek Związku Uczestników Powstania Wielkopolskiego od 1 III 1925 r., od 15 X 1935 r. w Towarzystwie Powstańców Wielkopolskich. Zweryfikowany przez Zarząd Główny związku Powstańców Wielkopolskich 1 XII 1938 r. dyplomem nr 18158, Nr Referatu Historycznego 27004. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 21 VI 1938 r.

Jego losy podczas II wojny światowej nie są znane.

Zmarł 23 XI 1946 r. Pochowany na cm. parafialnym na poznańskim Górczynie Cmentarz parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej spoczywa kwatera IIL rząd 20 miejsce 15
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#

To także miejsce pochówku syna Józefa (1909 - 1973) i synowej Leokadii z d. Bocian (1925-2016).

Miejsce pochówku zostanie zgłoszone do Urzędu Miasta Poznań, Wydział Kultury o uzupełnienie w wyszukiwarce miejskiej jako grób weterana Powstania Wielkopolskiego oraz zostanie złożony wniosek o wpis do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Urząd Stanu Cywilnego Nakło Wieś, Akta stanu cywilnego - pierwopisy, Akta małżeństw 1900 ; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.7050); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 3 XI 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Paulina Dawid, 2 XI 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Stefan Golka

uwagi: Tow. Powstańców i Wojaków Poznań Łazarz
źródła: Wolność. Organ Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków na Województwo Poznańskie, R. 1922 i 1923
Urodził się 27 VIII 1885 r. w Nowym Mieście nad Wartą, rodzice Józef i Nepomucena z d. Suchocka. Żona Maria z d. Kruszona ur. 15 XI 1889 r. pochowana na cm. junikowskim pole: 34; kwatera: 7; rząd: 9; miejsce: 105;
W Powstaniu Wielkopolskim: Straży Ludowej jako ochotnik w dzielnicy V Łazarz - Górczyn pod rozkazami twórcy SL Juliana Bolesława Langego (9 I 1873 - 9 VI 1953). W plutonie Jana Wellnitza od 26 XII 1918 r. (oddział pozostawał pod rozkazami Jakuba Hęćki (23 VII 1892 - 10 XII 1974)). Od dnia wybuchu powstania pełnił funkcje wartownicze i brał udział w walkach na terenie miasta Poznania.
Nie ustalono daty i miejsca śmierci.
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1912/1/34, skan 61 Nowe Miasto nad Wartą (USC) - akt urodzenia, rok 1885, Księga urodzeń
Stephan , rodzice: Józef Golka Nepomucena Suchocka

Małecki Franciszek (1890 - 1970)

Urodził 29 VII 1890 r. się w miejscowości Zielniki Kolonia (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Wielkopolska) w rodzinie Andrzeja (ur. 14 XI 1872, syn Jakuba i Marianny Zalas) i Stanisławy z d. Węcławiak (ur. 24 X 1874, córka Franciszka i Agnieszki z d. Bartylak), para pobrała się w 1883 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej siedmioro dzieci, których znamy imiona Marianna (1884, po mężu Olejniczak), Jan (1887), Marcin (1893), Katarzyna (1896), Piotr (1899) i Zofia (1902).

Franciszek po ukończeniu szkoły powszechnej w Bieganowie podjął pracę w majątku tamże. Powołany w 1912 r. do odbycia obowiązkowej służby w armii pruskiej w 5. pułku artylerii, z którego został wysłany na szkolenie do Szprotawy W 1914 r. po wybuchu I wojny światowej służył w jednostkach artyleryjskich na froncie zachodnim. W 1916 r. po raz pierwszy skierowany do szpitala, a po wyleczeniu skierowany do baonu zapasowego stacjonującego w Minden. Ponowie w wyniku choroby skierowany na leczenie, tym razem do Wrocławia w czerwcu 1918 r. skąd z kolegą uciekł w listopadzie 1918 r. na wieść o wybuchu rewolucji w Niemczech. Przez Poznań dostał się do rodzinnej miejscowości. Jego nazwisko znajduje się na listach strat armii pruskiej Preußen 1350 z 28 I 1919 r. jako ranny żołnierz jednostki Feldartillerie - Regiment 70 (błąd w miesiącu urodzenia, podano tam bowiem wrzesień a nie sierpień).

W grudniu 1918 r. dzięki informacji ze Środy Wielkopolskiej o wybuchu powstania z 5 innymi ochotnikami udał się do Środy, gdzie organizowała się 1. kompania średzka (1. ochotnicza kompania średzka, 1. kompania średzka – ochotnicza kompania piechoty biorąca udział w powstaniu). Na czele jednostki stanął Alfred Milewski (24 XI 1893 - 21 XI 1959), a Małecki jako były sierżant armii pruskiej został szefem kompanii. 28 XII 1918 r. kompania została przetransportowana do Poznania, jej pierwszym zadaniem była obrona wylotu ul. Półwiejskiej przed ewentualnymi próbami wtargnięcia saperów pruskich do śródmieścia od strony Wildy, następnie brali udział w główny urząd pocztowo – telegraficzny przy al. Marcinkowskiego i ul. 23 Lutego z zadaniem obrony gmachu przed próbą jego odbicia. Po krótkim pobycie w Środzie kompania ponownie została skierowana do Poznania, zostali umieszczeni w Biedrusku. Kolejnym etapem walk, w których brał udział także Małecki w szeregach kompanii były walki na odcinku zbąszyńskim. Od 16 I 1919 r. brał udział w walkach pod Zbąszyniem, Nowym Dworem, Wielkim i Małym Grójcem i Łomnicą, Perzynami, walkami dowodził Kazimierz Zenkteller (27 I 1884 - 22 I 1955). 2 VI 1919 r. Małecki został skierowany do Poznania do Sztabu Inspekcji Artylerii pod rozkazy gen. Anatola Kędzierskiego (10/22 VII 1880 - 11 VII 1964). Następnie skierowany do 2. pułku artylerii lekkiej jako sierżant sztabowy i skierowany na odcinek Krotoszyn - Przysieka. Z powodu choroby skierowany do szpitala. Niestety w swoim życiorysie napisanym w latach 60. XX nie wspomina o ewentualnym udziale w wojnie polsko - bolszewickiej a z wojska został zwolniony 20 V 1920 r. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim w 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. W okresie międzywojennym nie był zweryfikowany, brak także jego imienia na listach zweryfikowanych powstańców czy członków związków i towarzystw weteranów.

Po zwolnieniu z wojska pracował jako woźny w banku do marca 1940 r. kiedy to został aresztowany przez gestapo (wg życiorysu był łącznikiem pomiędzy bliżej nieokreśloną organizacją wojskową a harcerzami). Osadzony w Forcie VII w Poznaniu, następnie we wronkach i w więzieniu przy ul. Młyńskiej w Poznaniu. Po wyroku sądu niemieckiego osadzony w Konzentrationslager Auschwitz i KL Birkenau, nastepnie w KZ Buchenwald (nr obozowy 11167), z którego został wyzwolony przez armię amerykańską 23 IV 1945 r.

Po wojnie powrócił do pracy jako woźny, w 1958 r. przeszedł na emeryturę. W 1963 r. mieszkał w Poznaniu, przy ul. Kanałowej.

Zmarł 24 II 1970 r. Pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie w Poznaniu, spoczywa pole 20 rząd 3 miejsce 38
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1076528&name_surname=Ma%C5%82ecki%20Franciszek#

To także miejsce pochówku jego żony Marianny (15 I 1898 - 17 X 1981), syna Tadeusza (16 XI 1929 - 1 X 1996) i synowej Teresy (1931-2009).

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1877/3/29, skan 9 Krerowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1883, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/49, skan 278 Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 28922: Malecki Franz (Schellendorf, Schroda); IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 4 XI 2024 r.; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 444: Życiorysy powstańców wielkopolskich: M - tom lI (Majewicz Stefan - Małyszka Antoni); Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Violetta Nowak, X 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1877/3/29, skan 9 Krerowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1883, Księga małżeństw

Andreas Małecki (21 lat), rodzice: Jakob Małecki , Marianna Zalas ,
Stanislawa Wencławiak (19 lat) , rodzice: Franz Wencławiak , Agnes Bartylak

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/49, skan 278 Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1890, Księga urodzeń

Franz , rodzice: Andreas Małecki, Stanislawa Wencławiak

Gnacy Józef (1892-1955)

Urodził się 18 IX 1892 r. w Kępnie jako syn niezamężnej Anny (ur. 3 XII 1874 r. w Wodziewie, córka Jana i Marianny z d. Weiss), miał siostrę Mariannę ur. w 1895 r. Matka 24 I 1903 r. wyszła za mąż za Michała Cichosa (ur. 29 IX 1877 w Bralinie, syn Franciszka i Franciszki z d. Groszek). Na wniosek Józefa w 1953 r. na akcie urodzenia wpisano imię ojca “Michał”. Natomiast w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line, stan na 4 XI 2024 r. błędnie podano nazwisko matki “Kruber”, Michał Gnacy i Anna z d. Kruber byli rodzicami Józefa ur. 9 III 1897 r. w miejscowości Laski.

Nie ustalono czy brał udział w I wojnie światowej. Przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego był członkiem Związku Terminatorów (tajna organizacja zrzeszająca uczących się zawodu rzemieślniczego narodowości polskiej w zaborze pruskim) i Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”.

Z zawodu fryzjer.

27 XII 1918 r. jako ochotnik przystąpił do Powstania Wielkopolskiego, walcząc jako członek Straży Ludowej na ulicach miasta Poznania, m.in. przy zajmowaniu dworca kolejowego, był także jednym z walczących o Stację Lotniczą na Ławicy w nocy z 5 na 6 I 1919 r. Następnie 9 VIII 1920 r. wstąpił do 57. pułku piechoty. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim w 1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, podano wcześniej w okresie międzywojennym odznaczony Odznaką pamiątkową Frontu Pomorskiego (błędnie podał nazwę odznaczenia jako herb honorowy frontu pomorskiego), Medalem Pamiątkowym Za Wojnę 1918–1921 (błędnie podał 1920-21), posiadał Odznakę pamiątkową Wojsk Wielkopolskich. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 16 V 1933 r. (syg. akt 24/2298). Zwolniony z wojska w stopniu kaprala. 15 II 1931 r. wstąpił do Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919, zweryfikowany przez zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich dyplomem 7345, Nr Referatu Historycznego 8410.

20 VI 1933 r. ożenił się z Pelagią Genge.

Józef Gnacy zmarł 2 IX 1955 r., został pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 13 kwatera 1 rząd 10 miejsce 389

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=982939&name_surname=Gnacy%20J%C3%B3zef#OpenMap

To także miejsce pochówku Ludwika Olejniczaka II męża Pelagii.

źródła:
11 - Archiwum Państwowe w Kaliszu 696/1/67, skan 315 Kępno (USC) - akt urodzenia, rok 1892, [Księga urodzeń]; 11 - Archiwum Państwowe w Kaliszu 696/2/105, skan 36 Kępno (USC) - akt małżeństwa, rok 1903, [Księga małżeństw]; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 15; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.13039); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 4 XI 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Klaudia Grzelak, X 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

11 - Archiwum Państwowe w Kaliszu 696/1/67, skan 315 Kępno (USC) - akt urodzenia, rok 1892, [Księga urodzeń]

Joseph ,Anna Gnacy

11 - Archiwum Państwowe w Kaliszu 696/2/105, skan 36 Kępno (USC) - akt małżeństwa, rok 1903, [Księga małżeństw]

Michael Cichos (26 lat) , rodzice: Franz Cichos + , Franziska Grossek ,
Anna Gnacy (32 lat), rodzice: Johann Gnacy , Marianna Weiss

Szaufer Jan (1869 - 1942)

Urodził się 23 XII 1869 r. w miejscowości Karmin (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel) w rodzinie Ignacego (ur. 1814) i jego II żony Katarzyny z d. Poludoska (ur. 1843), para pobrała się w 1865 r. w miejscowości Wonieść. 24 X 1890 r. zamieszkał w Poznaniu. 2 V 1893 r. poślubił w Bydgoszczy Elżbietę Florentyna z d. Gozdecka (ur. 24 XI 1872 r. w Bydgoszczy, 30 III 1950 w Poznaniu, córka Grzegorza i Matyldy z d. Balssamer). Z tego związku urodzili się Jan Kazimierz (1894 - 1898), Zofia Teofila (*+1895), Leon (24 VI 1896), Leokadia Łucja (9 XII 1897 - 20 VI 1945), Pelagia (1900 - 1901), Kazimierz Józef (23 I 1904 - 23 IV 1986, pochowany na Junikowie), Stefan Hieronim (11 IX 1906 - 3 X 1986) i Edmund (19 XI 1908, osadzony w KL Buchenwald, ostatnia informacja 6 II 1945 r., na nagrobku data zgonu 18 IV 1945).
Nie wiemy nic o udziale w Powstaniu Wielkopolskim Jana Szaufera, ale był on jednym z potwierdzających udział w powstaniu Jana Wellnitz (1878 - 1946). W Deklaracji do Zarządu Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich 1918-1919 z dn. 9 XI 1935 r. swoje podpisy potwierdzające złożyli także Piotr Balcer (vel Balzer, ur. 6 IX 1874), Stefan Golka (ur. 27 VIII 1885) i właśnie Jan Szaufer. Biorąc pod uwagę wiek Jana wątpliwe jest aby brał udział w walkach z bronią w ręku, ale podobnie jak wspomniany powyżej Wellnitz mógł być członkiem Straży Ludowej i pełnić służbę wartowniczą w dzielnicy V Łazarz - Górczyn pod rozkazami twórcy SL Juliana Bolesława Langego (9 I 1873 - 9 VI 1953). Warto także zwrócić uwagę, że w Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się teczki jego synów, i tak Leon sygnatura akt 17206, Kazimierz Józef - odrzucony 25 VI 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, być może w którymś z dokumentów synowie wspomnieli o ojcu i jego udziale w Powstaniu Wielkopolskim, niezbędna jest zatem szczegółowa kwerenda.
Szaufer Jan zmarł 22 XI 1942 r., został pochowany na cmentarzu parafialnym na poznańskim Górczynie parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej, ul. Ściegiennego 35, spoczywa kwatera IVL rząd 9 miejsce 11
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#
Na nagrobku zostali wymienieni także żona Elżbieta (+1950), córka Leokadia (+1945), syn Edmund (+1945) i Maria (2 VIII 1914 - 2 V 1976).
źródła: Parafia katolicka Wonieść, wpis 23 / 1865; Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Urząd Stanu Cywilnego Bydgoszcz Miasto, Akta stanu cywilnego - pierwopisy, Akta małżeństw 1893, Sygnatura 165, Akta małżeństw - pierwopis tom I nr 1 - 192; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 (I.487.7050); Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Wonieść, wpis 23 / 1865
Ignatius Szaufer? (50 lat, wdowiec)
Catharina Poludoska (22 lat)
Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Urząd Stanu Cywilnego Bydgoszcz Miasto, Akta stanu cywilnego - pierwopisy, Akta małżeństw 1893, Sygnatura 165, Akta małżeństw - pierwopis tom I nr 1 - 192

Waligórski Szczepan (1899-1974)

Urodził się 24 XII 1899 r. w Żabikowie (obecnie północno-zachodnia część Lubonia w Wielkopolsce), w rodzinie Michała (ur. 19 IX 1860, syn Szymona i Franciszki z d. Kozłowska) i Anieli z d. Sypniewska (ur. 18 V 1868, córka Wojciecha i Barbary z d. Mankus), para pobrała się w 1885 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej sześcioro dzieci - troje zmarło w niemowlęctwie, w 1890 r. urodziła się Stanisława (po mężu Mniszek), 9 IV 1894 r. Wojciech i 7 XI 1896 r. Marcin.
Wg Kart meldunkowych miasta Poznania ojciec wraz z synami Szczepanem, Wojciechem i Marcinem przeprowadzili się ze świerczewa (obecnie dzielnica Poznania) 7 IX 1913 r. i zamieszkali w Poznaniu. Nie wiemy czy Szczepan w przeciwieństwie do brata Marcina brał udział w I wojnie światowej (Marcin został zwolniony z niewoli francuskiej i wrócił do Poznania dopiero 5 II 1920 r.).
Szczepan był robotnikiem.
O jego udziale w Powstaniu Wielkopolskim wiemy tyle, co nic. Wg projektu WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 5 XI 2024 r został wymieniony w Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu. Natomiast w Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (syg. akt 132/393521). Natomiast Wg Kart meldunkowych miasta Poznania 27 III 1922 r. wrócił z wojska.
15 IV 1926 r. poślubił w Poznaniu Stanisławę Wojtasz (ur. 2 V 1902 r. w Lusówku, zm. 18 X 1982 r. w Poznaniu, córkę Wojciecha i Marianny ze Ślesińskich). Z tego związku urodziły się do 1931 r. dwie córki - Zofia (14 IV 1927, po mężu Schlegel) i Joanna (15 VII 1929).
Jego dalsze losy nie są znane.
Zmarł 22 XII 1974 r., pochowany na Cm. par. św. Antoniego Padewskiego (Starołęka) w Poznaniu, spoczywa kwatera kwatera 6 rząd 9 miejsce 8
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
To także miejsce pochówku żony Stanisławy, córki Zofii i jej męża Stanisława.
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/3/53, skan 9; Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1885, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1979/1/76, skan 277 Wiry (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 5 XI 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Katarzyna Krüger, 7 X 2024.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/3/53, skan 9; Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1885, Księga małżeństw
Michael Waligórski (25 lat), rodzice: Simon Waligórski , Franziska Kozłowska ,
Aniela Sypniewska (17 lat) , rodzice: Adalbert Sypniewski , Barbara Mankus ,
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1979/1/76, skan 277 Wiry (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń
Stephan , rodzice: Michael Waligórski, Angelica Sypniewska

Mikołajewski Wincenty (1887 - 1966)

Urodził się 15 XII 1887 r. w miejscowości Kociałkowa Górka (osada w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska) w rodzinie Bolesława (1859, syn Andrzeja i Jadwigi z d. Jankowska) i Agnieszki z d. Nawrocka (ur. 1861, córka Andrzeja i Marianny z Szymańskich), para pobrała się w 1882 r. w Rogowie. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Franciszek (1895 - 1942), Stanisław (16 IX 1883), Stanisława (1886), Helena (1890), Zofia (1893), Leon (1 III 1898 - 6 IV 1978), bliźniaczki Marianna i Józefa (1900) i Henryk (25 XII 1904).

Wincenty z zawodu był fryzjerem.

Nie ustalono czy brał udział w I wojnie światowej.

W Powstaniu Wielkopolskim od 1 I 1919 r. jako ochotnik z bronią w ręku w szeregach kompani pobiedziskiej brał udział w przejmowaniu Pobiedzisk i walczył w okolicy pod dowództwem Stanisława Czerwińskiego (24 III 1892 - 1961). Mikołajewski brał udział w walkach na froncie północnym, m.in. o Inowrocław, następnie wrócił do Poznania.

Po kolejnej reorganizacji artylerii w lipcu 1919 r. Mikołajewski został żołnierzem 14. pułku artylerii polowej wielkopolskiej w Poznaniu pod dowództwem Tomasza Nowakowskiego (19 IX 1896 - 28 V 1971). Należy tu jasno zaznaczyć, że Nowakowski został przyjęty do Wojsk Wielkopolskich dopiero 27 II 1919 r. i przydzielony do 3. pułku artylerii (czyli już po podpisaniu traktatu rozejmowego w Trewirze). Natomiast w Uchwale z 1958 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego Mikołajewskiemu napisano, że “bezpośr. w WP 14 P.A.P. w Poznaniu pod dow. por. Nowakowskiego, na odcinku pod Tarkowem, Bydgoszczą” czyli w 3. pułku a nie w 14. pap., bo ten jeszcze nie istniał. Wysoce prawdopodobne jest także to, że Mikołajewski brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej o czym z wiadomych względów w Uchwale z 1958 r. nie wspomniano, a zdemobilizowany został 27 I 1921 r. w stopniu plutonowego sanitarnego.

Ożenił się z Zuzanną Konieczną (ur. 3 III 1900 r. w Wytomyślu, zm. 22 IV 1984 r. w Poznaniu, pochowana na cm. miłostowskim w Poznaniu), z tego związku do 1933 r. (źródło Karty meldunkowe miasta Poznania) parze urodziło się troje dzieci - Bogumiła (9 VIII 1925), Henryk (3 I 1930) i Helena Maria (14 VII 1932).

Po II wojnie światowej Mikołajewski był członkiem ZBoWiD.

Zmarł 26 VIII 1966 r., pochowany na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 15 kwatera 9 rząd 7 miejsce 154
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=992713&name_surname=Miko%C5%82ajewski%20Wincenty#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Wincenty-Miko%C5.../32084296

źródła: Parafia katolicka Rogowo, wpis 18 / 1882; Urząd Stanu Cywilnego Rogowo, wpis 4 / 1882; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/40, skan 246 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1887, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 6 XI 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Uziembło Stanisław, Zarys historji wojennej 14-go pułku artylerii polowej wielkopolskiej, WBH, Warszawa 1928; Wyszukiwarka grobów billiongraves.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Rogowo, wpis 18 / 1882

Boleslaus Mikołajewski (23 lat)
Agnes Nawrocka (21 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Rogowo, wpis 4 / 1882

Boleslaus Mikołajewski (ur. 1859)
ojciec: Andreas , matka: Hedwig Jankowska
Agnes Nawrocki (ur. 1861)
ojciec: Andreas , matka: Marie Szymańska

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/64, skan 231 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń

Franz , rodzice: Boleslaus Mikolajewski, Agnes Nawrocka ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/40, skan 246 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1887, Księga urodzeń

Vincent , rodzice: Boleslaus Mikołajewski, Agnes Nawrocka

Mikołajewski Franciszek (1895 - 1942)

Urodził się 21 XI 1895 r. w miejscowości Kociałkowa Górka (osada w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska) w rodzinie Bolesława (1859, syn Andrzeja i Jadwigi z d. Jankowska) i Agnieszki z d. Nawrocka (ur. 1861, córka Andrzeja i Marianny z Szymańskich), para pobrała się w 1882 r. w Rogowie. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Wincenty (15 XII 1887 - 25 VIII 1966), Stanisław (16 IX 1883), Stanisława (1886), Helena (1890), Zofia (1893), Leon (1 III 1898 - 6 IV 1978), bliźniaczki Marianna i Józefa (1900) i Henryk (25 XII 1904).
Informacje na temat Franciszka są znikome. Z zawodu był ślusarzem.
O jego udziale w Powstaniu Wielkopolskim nie wiemy nic, możemy jedynie przypuszczać, że podobnie jak jego brat Wincenty brał udział w walkach w kompanii pobiedziskiej w mieście i okolicy pod rozkazami Stanisława Czerwińskiego (24 III 1892 - 1961).
W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 5 XI 2024 r.
urodzenie: 1895.11.21 Kociałkowa Górka, pow. Poznań Wschód
data śmierci: 1942.12.27
miejsce pochówku: K.L. Mauthausen Gusen
rodzice: Bolesław, Agnieszka Nawrocka
uwagi: USC Pobiedziska 228/1895, ślusarz
źródła: Archiwum WTG Gniazdo, "Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945” - https://straty.pl/index.html
20 IX 1922 r. zamieszkał w Poznaniu. 9 VII 1926 r. ożenił się w Poznaniu z Cecylią z d. Kempińska (15 XI 1897 Sieroszewice - 31 XI 1981 Poznań, córka Józefa i Franciszki z d. Krawczyk), para miała córkę Zofię ur. 9 XII 1926 r.
W 1941 r. zatrzymany przez gestapo i osadzony w więzieniu we wronkach, 3 VI 1942 r. po procesie sądu niemieckiego w Trzemesznie skazany na 6 lat obozu (wyrok wydany przez Senat Karny Wyższego Sądu Krajowego w Poznaniu), co znajduje potwierdzenie na IPN, „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945, Instytut Pamięci Narodowej - Archiwum Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, Oberlandesgericht Posen IPN GK/74/6. Osadzony w KL Mauthausen Gusen, nr więzienny 19596. Zamordowany 27 XI 1942 r.
Jego symboliczne miejsce pochówku znajduje się Cm. par. św. Antoniego Padewskiego (Starołęka) w Poznaniu, kwatera 4A rząd 1 miejsce 1, jest to grób jego małżonki Cecylii.
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
źródła: Parafia katolicka Rogowo, wpis 18 / 1882; Urząd Stanu Cywilnego Rogowo, wpis 4 / 1882; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/64, skan 231 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 5 XI 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Katarzyna Krüger, 7 X 2024.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Rogowo, wpis 18 / 1882
Boleslaus Mikołajewski (23 lat)
Agnes Nawrocka (21 lat)
Urząd Stanu Cywilnego Rogowo, wpis 4 / 1882
Boleslaus Mikołajewski (ur. 1859)
ojciec: Andreas , matka: Hedwig Jankowska
Agnes Nawrocki (ur. 1861)
ojciec: Andreas , matka: Marie Szymańska
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/64, skan 231 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1895, Księga urodzeń
Franz , rodzice: Boleslaus Mikolajewski, Agnes Nawrocka

Czerwiński Stanisław (1892 - 1961)

Urodził się 24 III 1892 r. w Pobiedziskach w rodzinie Wojciecha ur. 8 III 1859, syn Jana i Marianny Królewczyk) i Katarzyny z d. Markowska (ur. 24 XI 1855, córka Marcina i Marcjanny z d. Muszyńska), para pobrała się w 1886 r. w Pobiedziskach. Z tego związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski Mieczysław (1 I 1895 Pobiedziska - 26 I 1961 Poznań, pochowany na cm. w Pobiedziskach I/3/7, grób 1062), NN (*+1887, dziecko zmarło przy porodzie bez nadania imienia), Marianna (1888-1974) i Józef (*+1890).

Stanisław został powołany do armii pruskiej podczas I wojny światowej, co znajduje potwierdzenie dwukrotne na pruskich listach strat. Jako żołnierz Infanterie-Regiment 375 na liście Preußen 368 z 1 XI 1915 r. - ranny i Preußen 1159 z 10 VI 1918 r. - ranny.

Po I wojnie światowej wraca do Pobiedzisk, gdzie włącza się w organizację powstania, po opanowaniu miasta i okolicy, będąc dowódcą oddziału, wyruszył z Pobiedzisk w stronę Inowrocławia, gdzie walczył pod rozkazami Pawła Cymsa. Po zajęciu Inowrocławia przez oddziały powstańcze wraca do Pobiedzisk i organizuje nowy oddział, z którym wyruszył na front północny. 7 IV 1919 r. został zwolniony ze służby wojskowej na własne żądanie, prawdopodobnie miało to związek z ranami, które odniósł podczas wojny. Jego udział w powstaniu poświadczyli Kazimierz Kantorski (20 II 1891 - 8 IX 1971) i Franciszek Wieruszewski (7 XII 1877 - 25 XI 1965), którzy walczyli pod jego rozkazami w Powstaniu Wielkopolskim podobnie jak Wincenty Mikołajewski (1887 - 1966).

29 IV 1924 r. ożenił się ze Stanisławą z d. Kierzek (ur. 29 IV 1889 r. w Poznaniu, zm. 19 I 1981 w Poznaniu, córka Antoniego i Marianny z d. Dominiak, siostra Powstańca Wielkopolskiego Władysława ur. 12 V 1897). Z tego związku do 1933 r. urodziło się dwoje dzieci Antoni Wojciech (23 IV 1925 - 3 I 2013) i Maria Katarzyna (15 IV 1930).

Podczas II wojny światowej został 9 III 1940 r. osadzony w obozie przesiedleńczym Poznań Główna, co znajduje potwierdzenie w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008 Instytut Zachodni Poznań.

Zmarł 14 VIII 1961 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na Miłostowie, spoczywa pole 44 kwatera 3 rząd D miejsce 5
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=953125&name_surname=Czerwi%C5%84ski%20Antoni%20Wojciech#

Tu spoczywa również żona Stanisława Czerwińska, syn Antoni Wojciech i synowa Izabela Błaszczyńska-Czerwińska, jej rodzice Powstaniec Wielkopolski, sanitariuszka - Klara Błaszczyńska z d. Chojnacka (6 VIII 1891 - 5 I 1962) i porucznik w stanie spoczynku Józef Błaszczyński (ur. 16 III 1888 w Łomży, syn Leonarda, akta w Wojskowym Biurze Historycznym, zm. 15 V 1951) oraz Eleonora Chojnacka z d. Musielak i Powstaniec Wielkopolski Karol Chojnacki (31 X 1897 - 10 I 1955).

źródła: Parafia katolicka Pobiedziska, wpis 1 / 1886; Urząd Stanu Cywilnego Pobiedziska, wpis 4 / 1886; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/55, skan 60 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1892, Księga urodzeń; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 24169: Czerwinski Stanislaus (Pudewitz, Posen); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 9782: Czerwinski Stanislaus (Pudewitz, Posen); APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 6 XI 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008 Instytut Zachodni Poznań; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Pobiedziska, wpis 1 / 1886
Adalbertus Czerwiński (26 lat) ojciec: Joannes , matka: Marianna
Catharina Markowska (31 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Pobiedziska, wpis 4 / 1886
Adalbert Czerwinski (ur. 1859) ojciec: Johann Czerwinski , matka: Marie Królewczyk
Catharine Markowska (ur. 1855) ojciec: Martin Markowski + , matka: Marzianna Muszynska +

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1925/1/55, skan 60 Pobiedziska (USC) - akt urodzenia, rok 1892, Księga urodzeń
Stanislaus , rodzice: Georg / Wojciech Czerwinski, Catharina Markowska

Chojnacki Karol i Klara z Chojnackich - Błaszczyńska
—-------------------------------------------------------------------

W 1891 r. w Buku pobrali się Roman (ur.1865, syn Marcelego i Marianny z Pawłowiczów) i Helena z d. Schaefer (26 V 1873 - 21 VI 1952, pochowana w Poznaniu Cm. par. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana, córka Benedykta i Marianny z d. Krótka). Z tego związku urodzili się Teofil (ur. 12 IV 1893 w Buku, zm. 1 III 1965 r., pochowany na poznańskim Miłostowie, 19 VI 1938 r. odznaczony Medalem Niepodległości), Felicja (ur. 25 IV 1896 w Buku, zm. 18 VI 1934 w Poznaniu, pochowana na cm. parafialnym na Jeżycach, na tabliczce nagrobnej błędnie podano datę urodzenia 13 IV 1893, I żona Powstańca Wielkopolskiego Wacława Szafranka 26 III 1896 - 26 II 1965, pochowany na poznańskim Junikowie z II żoną Elżbietą), Pelagia (*+1895), Antoni (20 XII 1904 - 3 VI 1974), Kazimierz (1907), Mieczysław (1909-1934), Leon (*+1911) i Jadwiga (1912-1999) oraz Powstańcy Wielkopolscy Władysława (ur. 17 VI 1902 w Buku, zm. 23 VIII 1982 w Poznaniu, pochowana na cm. komunalnym na Junikowie), Aleksander (ur. 21 II 1904 w Buku, zm. 28 VII 1982, pochowany na poznańskim Junikowie) oraz Karol i Klara.

—---------------------------------------------------------
Klara z Chojnackich - Błaszczyńska urodziła się 6 VIII 1891 r. w Swarzędzu. W Buku, gdzie zamieszkała jej rodzina i gdzie urodziło się jej rodzeństwo, ukończyła szkołę powszechną a następnie kursy handlowe.

Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego dołączyła do szpitala polowego w Buku jako sanitariuszka, lekarzem dowodzącym był Kazimierz Wróblewski (4 II 1858 - 11 VIII 1934), w Powstańcy wielkopolscy: biogramy uczestników powstania wielkopolskiego 1918-1919. Tom III błędnie podano w biogramie Klary jego imię jako Stanisław). Następnie pracowała w szpitalach polowych na froncie zbąszyńskim - w mieście Zbąszyń, w Chrośnicy, Nowym Dworze, Nowym Tomyślu, gdzie odcinkiem dowodził komendant kompanii bukowskiej Franciszek Szulc (ur. 16 x 1893 w Dobrej k. Buku, zm. 30 IV 1940 w Katyniu). Błaszczyńska za udział w powstaniu w 1960 r. została odznaczona Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Po powstaniu wyjechała do Warszawy. 16 XI 1919 r. w Wilanowie poślubiła Józefa Błaszczyńskiego (ur. 16 III 1888 r. w Łomży, syn Leonarda i Marianny Pacek). Z tego związku urodzili się Halina (1922), Izabela (1925-2002) i Jerzy (1927-1985).

W sierpniu 1939 r. mąż Józef Błaszczyński (wcześniej porucznik WP w stanie spoczynku) powołany do służby brał udział w Kampanii Wrześniowej. Po przekroczeniu granicy z Rumunią został internowany. Klara, która z dziećmi została w Warszawie podjęła się pracy zarobkowej. Po upadku Powstania Warszawskiego została wywieziona do obozu pracy na terenie Rzeszy, następnie trafiła do Poznania, gdzie pracowała w fabryce. Po wojnie małżonkowie zamieszkali w Poznaniu. Klara była członkiem ZBoWiD.

Zmarła 1 V 1962 r. W 2002 r. jej i męża szczątki zostały złożone w grobowcu rodzinnym, gdzie spoczywa córka Izabela z Błaszczyński Czerwińska, jej mąż Antoni Wojciech oraz jego rodzice Stanisław i Stanisława Czerwińscy a także brat Klary - Karol z małżonką Eleonorą.

—---------------------------------------------------------
Karol Chojnacki urodził się 30 X 1897 r. w Buku.

Z zawodu był zegarmistrzem.

O jego udziale w Powstaniu Wielkopolskim nie wiemy prawie nic. W WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line wymieniony jako powstaniec oddziałów z Buku na podstawie dwóch źródeł, tj.: Trzeba było pójść… Powiat nowotomyski w powstaniu wielkopolskim 1918-1919, pod red. Zdzisława Kościańskiego i Bogumiła Wojcieszaka, Nowy Tomyśl 2010 i Kościański Zdzisław, Tomkowiak Eligiusz, Bukowianie w Powstaniu Wielkopolskim 1918 - 1919, Buk 2008.
2 I 1923 r. przeprowadził się z Buku do Poznania. 5 I 1931 r. poślubił W Poznaniu Eleonorę z d. Musielak (ur. 1 II 1908 r. w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 1966, córkę Stanisława i Łucji z d. Wujtania). Małżeństwo było bezdzietne.

W czasie okupacji niemieckiej wysiedleni z Wielkopolski, 1 XI 1939 r. umieszczeni w obozie Glowna w Poznaniu, co znajduje potwierdzenie na listach transportowych 2 str 25 (Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008 Instytut Zachodni Poznań; IPN). Ich późniejsze miejsce pobytu podczas wojny nie jest znane.

Karol Chojnacki zmarł 10 I 1955 r., w 2002 r. jego i małżonki szczątki zostały złożone na cm. miłostowskim w Poznaniu, spoczywają tu także jego siostra Klara z Chojnackich - Błaszczyńska z mężem Józefem, siostrzenica Izabela z Błaszczyński Czerwińska, jej mąż Antoni Wojciech oraz jego rodzice Stanisław i Stanisława Czerwińscy.

źródła: Parafia katolicka Buk, wpis 24 / 1891; Urząd Stanu Cywilnego Buk, wpis 25 / 1891; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1955/1/49, skan 131 Swarzędz (USC) - akt urodzenia, rok 1891, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 6 XI 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves; Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008 Instytut Zachodni Poznań; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Trzeba było pójść… Powiat nowotomyski w powstaniu wielkopolskim 1918-1919, pod red. Zdzisława Kościańskiego i Bogumiła Wojcieszaka, Nowy Tomyśl 2010; Kościański Zdzisław, Tomkowiak Eligiusz, Bukowianie w Powstaniu Wielkopolskim 1918 - 1919, Buk 2008; Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. III, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2007